All language subtitles for Le Silence de la Mer 1949

Vercor se beroemde roman

Die Stilte van die See

Ter nagedagtenis aan die vermoorde
digter, Saint-Pol-Roux

Hierdie film poog nie om 'n oplossing
te bring vir verhoudinge...

tussen Frankryk en Duitsland,
wat nog maar problematies bly...

terwyl die barbaarse Nazi-wandade,

wat uitgevoer is deur Duitsers,
nog vars in ons geheue is

Hy het so gegaan -

Hy het die lewe aanvaar,

net soos ander,

gedweë soos almal

die hele ellendige volk

Ek het probeer onthou wat in daardie 6
maande gebeur het

Die aande, sy woorde,

die rebellie wat selfs hierdie man nie
die moed gehad het om te volhou nie

- teen sy meesters se bevele

Sy aankoms is voorgegaan deur
'n klomp militêre voorbereiding

Later was die lomp soldaat weer terug

Hulle het met my gepraat
in wat hulle gedink het Frans was,

ek het nie 'n woord verstaan nie

Maar ek het hulle die ongebruikte
kamers gewys

Hulle het tevrede gelyk

Die volgende dag...

'n weermagmotor het in ons
tuin ingekom,

Twee soldate het twee kiste afgelaai

Die kar het gegaan, en 'n paar uur later
het ek perde gehoor

Drie ruiters het verskyn

hulle het my houtklem tussen stene
ingedruk,

'n tou daaraan vasgemaak, en die perde
daaraan vasgemaak

Vir die volgende twee dae het ons niks
gesien of gehoor nie

Hulle is vroeg die oggend weg met die perde

Hulle het saans teruggekom, en op
strooi geslaap wat hulle ingebring het

Op die oggend van die derde dag was die
motor terug

Twee lakens asseblief

My niggie het pas my koffie gebring
soos elke aand

koffie help my om te slaap

Ek het in die hoek van die vertrek
gesit, in die donker

Asseblief,

My naam is Werner von Ebrennac

Ek is baie jammer...

Dit was noodsaaklik;
ek sou dit vermy het, as ek kon

My ordonnans sal alles doen om te
verhoed dat julle gesteur word

Ek het groot respek vir mense
wat hulle land liefhet

Ek kon nou na my kamer gaan,
maar ek weet nie waar nie

My niggie het die deur na die trappe
oopgemaak, en begin opklim,

sonder om na die offisier te kyk,
asof sy alleen was

Hy het haar gevolg,

en ek het opgemerk dat hy effens
mank was

My niggie het teruggekom

Dank die Here, dit lyk darem of
hy ordentlik is

Die môre het die offisier afgekom,
toe ons met ontbyt besig was

Hy het by ons ingestap,

ek weet nie of hy ons gehoor het,
of per abuis by ons gekom het nie

Hy het gesê:
ek het baie goed geslaap,

en ek hoop julle ook

Julle ou burgemeester het gesê dat ek
gehuisves sou word in die kasteel,

maar danksy 'n misverstand by my manne,

het ek op 'n mooier plek beland

Hy was die aand op dieselfde tyd terug,
ons het koffie gedrink

Hy het geklop, en nie gewag dat my niggie
oopmaak nie, en ingekom

Ek vrees ek steur julle,

as julle dit verkies,
sal ek deur die kombuis ingaan

Dan kan julle hierdie deur sluit

Ek wens julle 'n goeie nag

Ons het die deur nooit gesluit nie

Ek is nie seker of dit vir 'n goeie of
onskuldige rede was nie

Ek en sy het ons stilweg voorgeneem
om ons lewens geensins te wysig nie,

selfs nie in die geringste detail nie

Dit was asof die offisier nie bestaan nie,
asof hy 'n gees was

Maar in my hart kon daar
'n ander rede gewees het

Dis vir my onaangenaam om iemand
te na te kom, selfs 'n vyand

Vir 'n lang tyd, meer as 'n maand, het
dieselfde toneel hom herhaal -

Die offisier klop en kom in,

Hy sou iets sê oor die weer, die
temperatuur,

of iets van geen belang nie, solank

daar nie 'n reaksie voor nodig is nie

Hy wag 'n oomblik by die vuurherd,
kyk rondom hom

'n Effense glimlag verraai die plesier
wat hy hieruit kry,

Altyd dieselfde oefening,
altyd dieselfde plesier

Sy oë rus 'n oomblik op die geboë
figuur van my niggie,

wat altyd bewegingloos gesit het

As hy van haar wegkyk,

dink ek dat ek 'n effense glimlaggende
goedkeuring sien

Ek wens julle 'n goeie nag toe

Toe verander dinge skielik een aand

Ligte sneeu het saam met rëen geval,
mens sou deurnat word daarvan

Ek het die dikste stomp op die vuur
gesit, bedoel vir sulke dae

Ek het my voorgestel hy sou nat en
effens met sneeu besprinkel terugkeer

Maar hy het nie gekom nie

Dit was reeds lank na sy gewone tyd,

en tot my ergernis, vind ek dat ek
aan hom sit en dink

My niggie het stadig gesit en brei,
met groot konsentrasie

Toe hoor ons voetstappe,

maar dit was van binne die huis

Van die ongelyke stappe,
weet ek dit is hy

Hy het by die ander deur ingekom, en
was nou besig om uit sy kamer te kom

Dis duidelik, hy wou nie dat ons hom in
sy deurdrenkte uniform moes sien nie

Hy het eers droog gaan aantrek

Die voetstappe, een hard, een sag,
het die trappe afgekom

Die deur het oopgegaan, en die
offisier het verskyn

Hy was in burgerdrag

Verskoon my, ek kry baie koud,
ek was deurnat, en die kamer is baie koud!

Mag ek myself bietjie warm maak
by julle vuur?

Dis heerlik,

Hierdie is nog niks nie,
die Franse winter is matig,

dis baie erg waar ek vandaan kom

Ons het digte denneboomwoude,

en die sneeu bedek hulle heeltemal

Die bome hier is delikaat,
en die sneeu lê soos kant op hulle

Duitsland is soos 'n groot,
kragtige bul,

wat al sy krag nodig het om aan
die lewe te bly

Hier gaan dit meer oor intellek,

idees, subtieler en poëties

Ek het 'n liefde vir Frankryk gehad, altyd

My kinderlike gedagtes van die laaste
oorlog beteken niks,

maar ek was van toe af lief vir Frankryk

Maar dit was van ver af,
soos van die "Veraf Prinses"

As gevolg van my Pa

As gevolg van my Pa

Hy was baie patrioties,

en die neerlaag was vir hom baie erg,

maar hy was lief vir Frankryk

Hy het van Briand gehou, en het geglo
in die Weimar-Republiek

Hy was baie entoesiasties

Hy het altyd gesê:
"Hy sal ons verenig soos man en vrou"

Hy het gemeen die son sal eindelik
vir Europa opkom

Maar Briand is verslaan

My Pa het gesien dat Frankryk steeds
regeer word deur die wrede adellikes

Mense soos de Wendels, Henri Bordeaux
en die ou Maarskalk

Hy het vir my gesê: Moet nooit Frankryk
toe gaan nie,

tensy dit in militêre uniform is

Ek het dit beloof, want hy was sterwend

Toe die oorlog begin, was ek bekend
met die hele Europa, uitgesonderd Frankryk

Ek is 'n musikus,
nie uitvoerend nie, ek komponeer

Dis my hele lewe

Dis so vreemd vir my om my te sien
as 'n soldaat

Maar ek is nie...
ek is nie spyt oor hierdie oorlog nie

Nee, ek dink groot dinge
gaan nog voortkom hieruit

Vergeef as ek julle affronteer het,
maar ek glo vas in wat ek gesê het

Uit liefde vir Frankryk ook

Groot dinge wag vir Duitsland en Frankryk

Ek dink soos my Pa dat die son
weer oor Europa sal skyn

Ek wens julle 'n goeie nag

Miskien is dit onredelik om te
weier om met hom te praat

Ek het byna gebloos

Van toe af, was dit die
aard van sy besoeke

Ons het hom selde in uniform gesien,

hy het eers verklee, en dan aan ons
deur kom klop

Miskien wou hy ons nie besoek in
die vyandige uniform nie,

of om mekaar beter te leer ken?

Heel waarskynlik albei redes

Hy het geklop, en ingekom, want
hy wis hy sal nie antwoord kry nie

Hy het dit altyd so doodnatuurlik gedoen,
en homself verwarm

Dit was altyd sy verskoning, maar nie
ons of hy het dit geglo nie,

en hy het nie probeer om dit te
verbloem nie

Hy het nie elke aand gekom nie,
maar ek onthou nie van een keer

dat hy nie gepraat het nie

Hy het oor die vuur geleun,
en, terwyl hy homself verwarm het,

sou sy diep stem rustig klink,

en hy praat oor die dinge na aan
sy hart,

sy land, musiek, Frankryk

Dit was altyd 'n monoloog, want

hy het nooit probeer om ons uit te lok
om te reageer, of in te stem nie,

of selfs net op te kyk nie

Hy het nooit lank gepraat nie,
nooit langer as op die eerste aand nie

Net 'n paar sinne, en soms
onderbreek deur stiltes,

soms gebind aan 'n geprewelde gebed

Hy het soms bewegingloos gestaan,
soos 'n beeld uit klip gebeitel,

of soms, sonder om te onderbreek,
beweeg na 'n prent of objek

Dan word hy stil, buig en wens ons
'n goeie nag

Eenmaal, aan die begin van sy besoeke,
het hy gesê:

Waarin verskil hierdie van 'n vuur
by die huis?

Die hout, die herd, die vlam is
dieselfde, maar die lig verskil

Hierdie een is afhanklik van die objekte,
die mense in die kamer

Waarom hou ek so van hierdie vertrek?

Dis nie so mooi nie,
O, ek is jammer, ek bedoel...

Dis nie 'n museumstuk nie,
die meubels, geen waardevolle stukke nie

Nee, maar hierdie vertrek het
'n persoonlikheid,

die hele huis het 'n persoonlikheid

Balzac, Baudelaire, Corneille, Descartes,
Fenelon, Gautier, Hugo

Wat 'n lys, en ek is nou maar by 'H'

Nog nie eers by Moliere, Racine, Rabelais,
Pascal, Stendhal, Voltaire, Montaigne,

en al die ander nie

By die Engelse,
dink jy dadelik aan Shakespeare

Met die Italianers, Dante

Met Spanje, Cervantes

en met ons, dadelik Goethe

Dan moet jy eers stop en dink,

maar as iemand sê Frankryk,
aan wie dink mens dan?

Moliere? Racine? Hugo?

Voltaire? Rabelais?
of wie van die ander?

Dis soos 'n skare wat saamdrom voor 'n
teater, wie moet jy eerste inlaat?

En met die musiek, dink dan aan ons,

Bach, Händel, Beethoven, Wagner, Mozart

Wie kom eerste?

En ons maak oorlog met mekaar!

Maar ek sê, dis die laaste;
ons gaan trou!

Ja

Dit gaan die mooiste huwelik in die
wêreld wees

Ek wens julle 'n goeie nag

My lief, ek gaan gou in om bietjie op te warm

Maar hy het nooit hierdie ontmoeting
genoem nie

Toe ons Saintes binneval, was ek
bly dat ons 'n goeie ontvangs kry

Ek was regtig bly,
ek het gedink dit gaan maklik wees

Toe sien ek dat dit nie so is nie,
dit was papbroekigheid

Ek het hulle verag, en was bekommerd
oor Frankryk

Ek het gedink:
"Is dit wat van hulle geword het?"

Nee, intussen het ek gesien dis nie so nie

En nou is ek trots op hulle ernstige,
strak gesigsuitdrukking

Ek is bly ek het hier 'n waardige ou man,

en 'n stil jong dame gevind

Ons moet hierdie stilte oorkom,
en ons moet Frankryk se stilte oorkom

Ek is bly dit is so

Toe, een aand

Ja, dis beter so, baie beter,
dit sal 'n beter unie voortbring

'n Unie waarin elke kant groter groei

Daar is 'n feëverhaal wat ek en julle,
en almal gelees het

Ek weet nie of die titel dieselfde is nie,
by ons is dit "Das Tier und die Schöne"

Skoonlief en die Ondier

Arme Skoonlief, sy is magteloos,
en die Ondier se gevangene

Sy is onderworpe aan sy massiewe
en passiewe teenwoordigheid heeldag

Skoonlief is trots, waardig,
sy het gehard geraak

Maar die ondier het geen gesofistikeerde
maniere nie,

Dit is brutaal, onhandig, en

kom onbeskof voor langs die verfynde
Skoonlief

Maar hy het 'n hart,
Ja, 'n siel wat na beter streef

As skoonlief dit maar kan ontdek

Sy neem 'n lang tyd om dit reg te kry,

maar geleidelik ontdek sy 'n lig in haar
bewaarder se oog,

'n lig wat smeek, en waar liefde woon

Sy raak minder bewus van die swaar poot,
wat haar gevangenisketting is

Sy hou op om die poot te haat,
en reik haar hand uit

Die Ondier verander onmiddelik,

en die towerkrag wat hom vasgevang het,
word verbreek

Hy is weer die edelmoedige, beeldskone
ridder, sensitief en gekultiveerd

en elke kus van Skoonlief versier hom
met mooier eienskappe

Hulle vereniging lei tot hulle
groot geluk

Hulle kinders, wat die ouers se talente
kombineer,

is die mooiste op aarde

Hou julle ook van hierdie verhaal?

Ek het nog altyd baie daarvan gehou

Ek lees dit nog steeds,

dit het my al laat huil

Ek hou veral van die Ondier, want ek
verstaan sy lyding goed

Ek is vandag nog bewoë as ek
daaroor praat

Ek wens julle 'n goeie nag

Een aand toe ek opgaan om twak
te gaan kry,

hoor ek traporrelklanke

Die agste prelude en fuga wat my niggie
geoefen het, voor die oorlog

Die musiekblad het nog so oopgelê,

maar sy het dit nie verder gespeel nie

Ek was verras en bly dat sy weer daarmee
begin het

Watter emosionele behoefte het haar genoop
om dit weer op te neem?

Nee, sy het dan nie haar plek verlaat nie

Daar is niks groter

"Groot" is nie regtig die regte woord nie

Verby die mens, bokant sy vlees...

Dit laat ons besef... nee... raai... nee...

waarneem wat die natuur is...

gesuiwerde natuur,
geskei van die menslike brein

Ja, dis onmenslike musiek,

Bach. Hy kon net maar 'n Duitser wees!

Ons land het daardie "onmenslike" karakter

Met "onmenslik" bedoel ek iets wat
nie op dieselfde skaal as die mens is nie

Ek is lief vir hierdie musiek, ek bewonder dit
dit oorweldig my

Dit is soos God se teenwoordigheid in my

Maar dis nie my musiek nie

Ek wil musiek komponeer op die menslike skaal

Dis 'n manier om by die waarheid te kom,
my manier

Ek soek nie iets anders nie,
ek kan niks anders volg nie

Ek weet dit nou, ek weet dit vir seker

Van wanneer af?

Vandat ek hier is

Nou het ek Frankryk nodig, maar ek vra van
haar baie, ek vra haar om my te verwelkom

Dit beteken niks om hier te wees as 'n
vreemdeling, 'n reisiger, 'n oorwinnaar nie

Sy sal niks gee nie, want jy kan niks
van haar neem nie

Haar rykdom, haar groot rykdom
kan nie verower word nie

Jy moet haar melk drink soos haar kinders

Sy moet haar melk aanbied soos 'n moeder

Ek weet dit hang van ons af,
maar ook van haar

Sy moet ons dorstigheid verstaan,

en die dors les

Sy moet gereed wees om met ons te verenig

Ek moet lank woon,
in 'n huis soos hierdie

Soos 'n dorpseun, in 'n dorp soos hierdie
Ek moet...

Hindernisse moet oorkom word,

Motivering oorkom altyd hindernisse

Ek wens julle 'n goeie nag

Ek kan nie onthou wat alles gesê is
oor 'n honderd winteraande nie,

maar die tema was altyd dieselfde

Sy wegvoering omtrent sy ontdekking
van Frankryk,

Die liefde wat hy van ver af gekoester het,
voordat hy hierheen gekom het,

Die liefde wat daagliks gegroei het
vandat hy hier gekom het

En ek moet sê ek het hom admireer... ja

Hy het nie moedeloos geword nie,
hy het nooit probeer

om ons moedwillige stilte te breek
met verbale uitbarstings nie

Inteendeel, as hy partymaal toelaat dat
die stilte heers in die vertrek,

en in die hoeke insypel soos 'n
swaar verstikkende gas,

was hy, van ons drie, die meeste
op sy gemak

Hy het goedkeurend na my niggie gekyk,

sy uitdrukking, glimlaggend en ernstig tegelyk,

soos nog op die eerste dag

En ek voel haar stryd teen haar
self-opgelegde gevangenisskap

Ek sien dit in klein tekentjies,
soos 'n ligte bewe in haar vingers

As Werner von Ebrennac dan weer
glad en sag die stilte verbreek

met sy diep stem,
voel ek of ek makliker asemhaal

Ek is gebore in my ouerhuis in die woud,
en het na die dorpskool gegaan

ek was daar totdat ek vir my eksamen na Munich,
en na Salzburg vir musiek is

Ek het in die woud gebly, want ek
hou nie van stede nie

Ek was al in London, Weenen,
Rome, Warskou,

en natuurlik die Duitse stede

Ek wou nie daar bly nie

Ek het van Praag die meeste gehou,
hy het 'n siel,

en Nuremburg veral

Dis 'n stad wat 'n Duitser se hart volmaak,

want jy kry spoke wat naby jou hart is,

elke steen vertel van hulle wat
Duitsland groot gemaak het

Ek glo die Franse voel so oor Chartres

Hulle voel seker ook die teenwoordigheid
van voorouers daar

en hulle groothartigheid, hulle geloof
en hulle vriendelikheid

Die noodlot het my na Chartres gebring

Aandag!

350 meter, maak gereed!

en vuur!

Dit is so, so baie goed gaan om,
in 'n Duitser se kop,

selfs in die beste Duitser, en hy sal so
bly wees om daarvan vry te wees

In die plaashuis naby ons het 'n
meisie gewoon,

sy was baie mooi, en baie gaaf

My Vader sou baie bly gewees het as ek
met haar getrou het

Ons was al byna verloof toe hy oorlede is

Ons het dikwels ver gestap,

en een dag in die woud:

O, Werner, ek is so gelukkig

God se hele skepping is so pragtig!

Ja, ek is ook gelukkig

So 'n dekselse dierasie!
dit het my gesteek!

Kyk, Werner, ek het hom gevang

Nou gaan ek hom straf

Een been na die ander sal ek afskeur!

Gelukkig het sy ander bewonderaars gehad

Ek is nie jammer daaroor nie,

maar ek is nou baie versigtig vir
Duitse meisies

Ons politici is ook so,
ek wou nooit met hulle te doene hê nie

Selfs toe een van my vriende skryf:
"Kom nou saam met ons"

Nee, ek het verkies om tuis te bly

Dit was nie vir my musiek voordelig nie,
maar dis nou tot daarnatoe

Sukses is nie so belangrik
soos 'n skoon gewete nie

Ek weet dat my vriende en die Führer
die beste en edelste ideale het,

maar ek weet ook dat hulle muskietpote
een vir een sal uitskeur!

Dit gebeur altyd met Duitsers as hulle
alleen gelaat word,

dit kom altyd terug

Wie is meer alleen as die partyleiers,
as hulle eers regeer?

Gelukkig is hulle nie nou alleen nie,
hulle is in Frankryk

Frankryk sal hulle genees,

en hulle weet dit

Ons weet almal Frankryk sal hulle leer
om waarlik groot en goedhartig te wees

Maar daarvoor is liefde nodig,

'n gedeelde liefde

Ek wens julle 'n goeie nag

Die langer lentedae het begin,

Die offisier het nou met sonsondergang
gekom

Die Führer verklaar: verreikende
historiese besluite sal gemaak moet word

een aand het hy gekom,
met sy vinger het hy plek gehou in 'n boek

Hy het die onderdrukte half-glimlag gehad
van iemand wat weet

dat hy ander gaan verras

Hy het gesê:

Ek is jammer om so vroeg te steur,
maar ek het hierdie vir julle

Dis van 'Macbeth'

Sulke grootheid

Dis teen die einde

Macbeth se mag was aan die taan,

en daarmee saam die lojaliteit van hulle

wat besef het hoe diep sy ambisie was

Die adellikes wat Skotland
se eer verdedig het,

wat gewag het vir sy val

Een van hulle beskryf die dramatiese
simptome van sy val

Angus: nou voel hy hoe sy geheime
moorde aan sy hande vasplak

Hy verwyt homself elke minuut
vir sy troubreuk

Diegene wat hy beveel,
reageer net op bevele,

Niks uit liefde nie

Nou voel hy hoe sy nuttelose titel
los aan hom hang

soos 'n reus se mantel aan 'n dwerfagtige
klein dief

Dit is wat aan julle president
slaaplose nagte moet besorg

Ek bejammer hierdie man ten spyte van
die afsku wat hy in my en julle opwek

Diegene wat hy beveel,
reageer net op bevele, niks uit liefde nie

'n Leier wat nie die liefde van sy mense
het nie, is 'n misrabele marionet

Maar kan ons iets anders verwag?

Wie anders as 'n verbete rotsklimmer
sal hierdie rol aanvaar?

Daar moet iemand wees wat bereid is
om sy land te verkoop,

want Frankryk kan nie vandag gewillig
in ons ope arms val,

sonder om hulle selfrespek te verloor nie

Soms is die mees ongure tussenganger
verantwoordelik vir die gelukkigste ooreenkoms

Die tussenganger word nie meer aanvaarbaar nie,
en die ooreenkoms word nie minder gelukkig nie

Die Parys-trein

Ek moet my gashere inlig, dat ek
vir twee weke weg sal wees

Ek is verheug om Parys te gaan besoek

Ek het verlof, en gaan dit in Parys spandeer,
vir die eerste keer

Dis vir my 'n groot dag

Die grootste, terwyl ek hoop en wag op
'n ander dag, met my hele wese

Dit sal nog groter wees

Ek sal wag, vir jare as dit moet,

My hart is baie geduldig

In Parys sal ek my vriende sien,

Van hulle is besig met onderhandelinge
met julle politici,

ter voorbereiding van die wonderlike
eenheid van ons twee volke

Op 'n manier gaan ek 'n getuie wees in
die huwelik

Ek wil sê dat ek bly is vir Frankryk,
wie se wonde gou sal genees

Maar ek is nog blyer vir Duitsland,
en vir myself

Niemand sal ooit meer baat vind
van 'n goeie daad as Duitsland,

as hulle Frankryk se vryheid en glorie
herstel nie

Ek wens julle 'n goeie nag toe

Die Franse lëer het gedreig
om Engeland in te val

Die Derde Koalisie het die wapen
opgeneem op die vasteland

Napoleon het Weenen ingeval,
en het triomfeer by Austerlitz

In minder as 100 dae is die
Koalisie ontbind

Ek is deur God, die hemelse Koning,
gestuur om jou uit Frankryk te dryf

Na hy terug gekom het, het ons
hom nie gesien nie

Ons weet hy was daar, daar was baie
tekens van 'n gas in die huis,

selfs as jy hom nooit sien nie,

maar vir meer as 'n week het ons hom
nie gesien nie

Ek moet erken, dit het my ontstel

Ek het oor hom gedink,

Ek dink ek was jammer en selfs bekommerd

Nie ek of my niggie het daaroor gepraat nie

Maar saans, as ons sy oneweredige
stappe hoor,

sien ek aan die manier hoe sy dan
hardnekkig op haar werk konsentreer,

en aan die fyn lyntjies op haar gesig,

wat haar 'n uitdrukking van vasberadenheid
en ook verwagting gee,

dat sy ook soos ek gedink het

Ek moes na die Duitse kantore gaan,
om iets te gaan verklaar oor bande

Kom in

Vir 'n vrye Europa

Wat wil jy hê?

Lieutenant

Maak 5 kopieë, en stuur een weg

Ja, Luitenant

Ek het niks daaroor vir my niggie
gesê nie, maar sy het vroulike intuïsie

Die hele aand het sy kort-kort na my
opgekyk,

om te sien of sy enige uitdrukking by my
sal kan aflees,

maar ek het uitdrukkingloos aan my
pyp gesuig

Toe laat sy haar hande sak asof sy moeg is,

sy het die materiaal opgevou, en
verskoning gevra om vroeg te gaan slaap

Toe sy my nagsoen, dink ek het ek in
haar pragtige grys oë

'n verwyt en 'n swaar treurigheid gesien

Toe sy weg was, het daar in my 'n
woede opgekom,

woede omdat ek so absurd is,
en oor my absurde niggie

Wat was hierdie onnoselheid?
ek het nie geweet nie

Dit is onnoselheid, en dit lyk of
dit diep ingraveer is

Drie dae later,
net toe ons die koffie klaar gedrink het,

hoor ons die bekende ongelyk voetstappe

wat in ons rigting kom

Ek onthou toe daardie winter-aand, toe
ons sy voetstappe die eerste gehoor het,

ses maande tevore

Ek dink toe dat dit vandag ook rëen

My niggie het 'n bont stola oor haar
skouers gehad,

ek het my hande warm gemaak met
my pyp, maar dit was somer!

Ek het gedink ek sien 'n man anderkant
die deur,

hoe hy sy vinger oplig om te klop,

en effens aarsel, want

deur te klop stel hy die toekoms
in beweging...

En toe klop hy

Nie liggies soos iemand wat twyfel nie,

ook nie soos iemand wat skaamte oorkom het,

Dit was drie ferm, lang kloppe

Kalm, verseker van 'n besluit waaroor
daar nie teruggegaan sou word nie

Ek het verwag dat die deur, soos gewoonlik,
dadelik daarna sou oopgaan,

maar dit het toe gebly, en ek
het ongemaklik geword

Hy gaan nou weg

Wat moet ek doen om waardig te bly
vannaand?

Kom in, monseur!

Ek ontdek toe dat hande,
as jy mooi dophou,

uitdrukking kan hê, netsoos die gesig,

selfs beter as die gesig, want hulle

ontsnap die willekeurige beheer
baie makliker

Ek het iets ernstigs om julle te vertel

Alles wat ek die afgelope 6 maande
gesê het,

Alles wat die mure van hierdie vertrek
gehoor het,

moet julle...
moet julle vergeet

O, wat 'n lig!

Ek het daardie oorwinnaars gesien,
en met hulle gepraat

Hulle lag vir my!

Ek was so gelukkig om te gaan

Treblinka?

Ja, wat daarvan?

Watter betekenis het Treblinka?

Niks, glad niks nie

Waarom "glad niks nie"?

Los dit liewer uit, dis nie vir swak harte nie

Die massa-eksekusies vind plaas in
hierdie gaskamers,

met kool-monoksied, en dan die
verbrandings-oonde

Die huidige tempo is 500 mense
per dag,

maar verbeteringe is onderweg,

sodat ons oor twee maande

selfs tot 2,000 per dag kan hanteer

Treblinka, 21 Maart 1941

Die begin van die lente!

Die begin van die lente!

So die gaskamer is op die oomblik
in bedryf?

Nee, Treblinka is uitgedien,
en word nie meer gebruik nie

Daar is niemand meer om tereg te stel nie

Chemiese Ondersoekeenheid
Mediese Sentrum

Jou standpunt hieroor verbaas my

Het jy nie begryp dat ons hulle mislei nie?

Het jy gedink ons is so dom om
Frankryk toe te laat om weer op te staan?

Ons is nie musikante nie,

Politiek is nie fantasie nie!

Waarom dink jy het ons oorlog gemaak?

Uit liefde vir hulle ou Maarskalk?

Ons is nie gek nie!

Ons het die geleentheid om Frankryk te
vernietig, en ons gaan dit doen!

Nie net sy mag nie, ook sy gees

Daar lê die grootste gevaar,
en dis ons plig

Wat seker is, is dat ons dit glimlaggend,
sal doen, en met groot nougesetheid

maar Frankryk sal op sy pens kruip soos
'n hond!

Van kleins af is jy deur Frankryk beïnvloed,
dis die gevaar,

maar ons gaan Europa van hierdie siekte genees,
ons gaan die gif uittrek!

Ons vly die skrywers,

maar ons het al die nodige voorsorg getref

In België en Holland en almal wat
ons okupeer, sal

Franse boeke soos tegniese publikasies,
beskikbaar wees,

maar literatuur, geen!

Ons ruk die gif uit die dier uit!

Hulle raak nou bang, dit vat nou aan
hulle sakke,

hulle maag, hulle industrie en handel

Dis al wat saakmaak

Daar is natuurlik 'n klompie uitsonderings,

maar dié klompie sal ons behoorlik
platvee

Niks is makliker nie

Net 'n potjie lensies

Weet julle wat julle doen?

Besef julle?

Dink jy ons gaan wankel?

Ons is van sterker metaal gemaak

Julle besëel Frankryk se ondergang
vir ewig

Dit gaan hier oor lewe en dood!

Jy het geweld nodig om te wen,
nie om te regeer nie

Ons weet dat jy meer as 'n lëer nodig het
om te regeer

Maar die vernietiging van die siel...
Nie teen daardie prys nie!

Die gees, het alreeds meer gely

Die gees is onsterflik,
ons rig 'n duisendjarige ryk op,

maar eers moet ons afbreek!

Dis ons reg en ons plig!

Op 19 September, 1941
is nog 'n Duitse soldaat vermoor

Om te vergoed vir hierdie lafhartige misdaad,
word die volgende persone gefusileer:

Wag 'n oomblik

'n Dosie vuurhoudjies, Madam

Daar is geen hoop nie!

Geen hoop!

Niks

Niemand

Nie net die moderne skrywers nie,

Nie net Peguy, Proust, Bergson

maar al die ander, al hierdie,
hulle almal!

Hulle gaan die lig uitdoof!

Totaal

Daardie lig sal nie weer op Europa skyn nie,

nooit weer nie

Een van die manne was my vriend,

hy was soos 'n broer

Ons het saam studeer
en 'n kamer gedeel in Stuttgart

Ons was drie maande saam in Nuremberg

Ek het my musiek vir hom gespeel,

hy het sy gedigte vir my gelees

Hy was sensitief en romanties

Maar hy is weg van my,

Hy het sy gedigte gaan lees in Munchen,
in Munich

vir nuwe vriende

Hy het aanhou skryf, en my gevra
om saam met hom te gaan

Ek het hom in Parys gesien, hy en sy vriende

Ek het gesien wat hulle aan hom gedoen het

Hy het die meeste woede gehad

Hy het woede en 'n gelag gekombineer

Hy skree: " Dis giftig, ons moet die gif
uit die dier verwyder!"

Ek het gevra: "Weet julle wat julle doen?"

Ek het na hom gekyk,
ek het in sy blou oë gekyk

Hy het bedoel wat hy sê,
dis die ergste van alles!

Hulle gaan doen wat hulle sê,

metodies en vasbeslote

Ek ken die hardkoppige duiwels

Hy het sy mond oopgemaak, en ek het gedink
hy gaan met 'n ernstige vermaning begin

Ek het gedink hy gaan ons aanhits om
te rebelleer,

maar geen woord het uit sy mond gekom nie

Hy het net gesê:
"Dis ons reg en ons plig!"

"Ons plig"

Gelukkig is die man wat so maklik
die pad na sy plig vind

By die kruispaaie vertel hulle jou:
vat daardie pad,

hierdie pad gaan nie na die helder
hoogtes nie,

dit sak af in 'n donker vallei,

diep in die donker, klam woud

O God, wys my waar my plig lê!

Kan plig ooit vereis om
misdaad te aanvaar?

Ek het my reg uitgeoefen, ek het gevra
om by 'n gevegseenheid te wees

Hulle het nou daartoe ingestem

Ek kan môre vertrek na 'n gevegseenheid

Na die hel

Ek wens julle 'n goeie nag

Totsiens

Totsiens

Jy moes gewag het om hierdie woord te hoor,

maar ek het dit gehoor,
Von Ebrennac het dit ook gehoor

Bring dit af ondertoe

Dit is goed as 'n soldaat kriminele
bevele uitvoer

Alles gereed, Lieutenant

Goed, ek kom

My niggie het soos gewoonlik vir my
ontbyt voorgesit,

sy het dit in stilte bedien

Ons het koffie gedrink - in stilte

Buite was 'n flou son agter die mis

Dit het vir my baie koud gevoel

Dit het vir my baie koud gevoel
Oktober 1941

Die publikasie van hierdie boek
is deur 'n patriot befonds

Die drukwerk is voltooi onder
Nazi besetting op 20 Februarie 1942