All language subtitles for Hispania.La.Leyenda.s02e08.HD720p.BDRip.Rus.Spa.BaibaKo.tv

Hiszpańska legenda

Odcinek 8: Swap

Wygląda na to, że nie jesteśmy śledzeni.

Zejść!

- Co robisz, Fabiusie?
- Pójdziemy pieszo. - Co?

Nie będę chodził jak żałosny niewolnik.

Rozkazuję ci natychmiast
odesłać mnie do obozu.

- Kim jesteś, żeby mi rozkazywać.
- Twoja macocha!

- A twój ojciec nadal jest pretorem.
Skończysz na krzyżu, Fabiuszu. - Mama,

lud mego ojca nie pójdzie za nami
tutaj, bo to jest kraj buntowników.

I nie będą cię szukać.
Więc twój los jest teraz w moich rękach.

Na twoim miejscu przypomniałbym sobie
patrycjuszowskie maniery, które powinieneś znać.

Jestem Fabius, syn Serwiusza Sulpicjusza
Galby, chcę zobaczyć Dario z Caura.

Viriatus, to jest Fabius.

Tak, spotkaliśmy się już wcześniej.

- Syn samego Galby. „Teraz dla mojego
ojca i dla republiki jestem tylko zdrajcą.

Chciałbym dołączyć do
ciebie, jeśli mi pozwolisz.

Zabrać go.

- Viriath, co robisz?
- Nie wierzę mu.

- O czym mówisz?
- Dlaczego powinniśmy mu ufać?

Nie można ufać człowiekowi,
który zdradził swojego ojca.

Byłem uwięziony z Dario.

Znając twojego ojca, jestem prawie
pewien, że planowano nas oszukać.

Viriath, przyniósł Altheę po
bitwie, zapomniałeś?

Co mogę zrobić, aby udowodnić,
że mój ojciec mnie nie wysłał?

Wpuść mnie!
Puść, świnio, nie mogę oddychać!

O bogowie! Wybrałbym pole bitwy
niż przeciągnął tę kobietę!

- Gdzie ona jest stąd?
- Fabio porwał ją, aby opuścić obóz.

Pomyślałem, że może nam się przydać.

- Fabius! - Sabina!

Spraw, żeby się zamknął,
to dziecko mi przeszkadza!

- Gdybyś pozwolił go zabrać...
- Nie!

Dziecko nie opuści tego namiotu, dobrze?

Niewolnik.

Jeśli coś mu się stanie, zniknie,
umrze lub cokolwiek bez mojego rozkazu,

- Przysięgam, że obedrę cię ze skóry.
Czy rozumiesz? - Tak mistrzu.

Pan.

Znak!

Znak,

- powiedz im, że je złapałeś.
- Nie proszę pana.

Twoja żona i Fabio weszli
na terytorium rebeliantów

zanim do nich dotarliśmy.

Otaczają mnie kaleki.

Mój syn Fabius zabrał Claudię
na te hiszpańskie szczury.

Czy rozumiesz, co to oznacza?

Nie mamy już przewagi,
chociaż mamy syna Viriaty, panie.

A jeśli dowiedzą się w Rzymie,
że pozwoliłem umrzeć swojej żonie

z rąk hiszpańskich cała moja
kariera pójdzie na marne.

Ktoś pomógł Fabiusowi uciec,

i chcę wiedzieć kto.

- Gaia, co się stało? - Marek rozmawia
z ludźmi pilnującymi namiotu Fabiusa!

Szukają kogoś, kto pomógł mu uciec!

- Co robimy? Wskażą na mnie!
- Uspokój się, nie ma powodu do paniki.

Nadal będzie. To nie jest twoje
życie w niebezpieczeństwie.

Czy wiesz, co robią z niewolnikami, którzy
zdradzili swoich panów? Ukrzyżowany na krzyżu.

„Czy wiesz, jak bolesna jest ta śmierć?
- Tak, wiem to.

„Jeśli nie pomożesz, powiem, że to
byłeś ty. - Zgubiła się? Jak to jest?

Czy możesz pomóc usunąć ze mnie podejrzenia

albo pretor dowiaduje się,
że pomagasz Hiszpanom. Wybieraj.

- Niewolnik! - Zamknij się i
zostaw to mnie. Zrobię wszystko.

Generał Mark chce cię widzieć. Chodźmy!

Tak mi przykro, że się z tobą rozstałem.

Mógłbym dostać dla ciebie kupę denarów.

W porządku...

Czego chcesz w moim namiocie?

„Czekałem tu na Cycerona.
- Jak widać, tak nie jest.

Tak, dokładnie. Przepraszam.

Oficer!

Powiedziano mi,
że przyniosłeś jedzenie Fabiuszowi.

- Tak jest. Powierzyła mi to żona pretora.
- Tak.

Dobrze, że nie ma jej tutaj,
aby opowiedzieć swoją wersję, prawda?

Nie rozumiem, co masz na myśli, sir.

- Przyjechałeś z Rzymu z
generałem Fabiusem, prawda? - Tak.

O ile wiem,
byłeś z nim bardzo blisko.

Tak blisko jak niewolnik
może do swojego pana, pana.

„Moim jedynym obowiązkiem
jest służyć Rzymowi. - Jasny.

Jasny. I moje też.

Dlatego szukam mężczyzny lub kobiety
odpowiedzialnych za jego ucieczkę.

Fabius użył sztyletu,
aby zagrozić żonie pretora.

Nie wiem nic o tym,
co się stało z gospodynią, sir.

Tyle że Fabius ją ukradł
i razem z nią uciekł.

Posłuchaj Gaia...

Potrafię być bardzo przekonujący,
jeśli chodzi o narzędzia tortur.

Chcesz ich wypróbować?

- Nie proszę pana. - W porządku.

W porządku.

Generał Fabius miał sztylet,
którym groził żonie pretora.

Jestem tylko niewolnikiem.
A jako niewolnik nie mam dostępu do broni.

Masz zakaz broni.
A kto jeszcze oprócz ciebie

mógł być tak zainteresowany
jego ucieczką. WHO!

- Zawiąż to.
- Nie, proszę pana, nie!

- Mistrz. - Tak?
- Mamy podejrzanego.

Znaleźliśmy medalion generała Fabiusa
w namiocie jednego z jego strażników.

- Kiedy to się stało?
- Właśnie teraz, sir.

Pragnienie zysku, zdrada.

Rzymski żołnierz ma kodeks honorowy!

A ten człowiek to naruszył.

Teraz jedyną rzeczą,
która może zmyć plamy po tym, co zrobił,

to krew.

Dla jednego nie będzie litości ani przebaczenia

który zdradził kodeks wojskowy.
Sprawiedliwości stanie się zadość!

Oficer!

Uderzaj, aż stracisz przytomność.

„Myślę, że nie mamy już się czego bać.
- Nikt o nas nie pomyśli. - Tak.

Podziękować.

- Co Ty tutaj robisz?
- Przyszedłem do mojego brata. - Zatrzymać.

- Paulo jest zajęty. Poza tym nie
jesteś tutaj mile widziany. - Nereya.

Zrobiłem zgodnie z prośbą i poinformowałem
Teodoro. Myślałem, że już mi wybaczono.

Może Viriath wybaczył.
Dzięki niemu nadal żyjesz.

„Ale nie myśl,
że wszystko będzie takie samo. - Tak.

- Kto to powiedział? Ty? - Tak, ja.
I to więcej niż wystarczająco. Idź stąd!

Chcę zobaczyć mojego brata. Paulo!

- Paulo! Paulo! - Aldara!

Nie pozwolę ci więcej krzywdzić.
Wynoś się stąd.

- Czy znowu spróbujesz mnie zabić?
- Wynoś się stąd. - Zabij mnie.

Zabij to, jeśli potrafisz.

- Co tu się dzieje?
- Chcę zobaczyć mojego brata.

- I zostań tutaj z tobą.
- Nereya, odłóż broń.

Chcemy, abyś odszedł teraz i nigdy
więcej nie przybył na nasze ziemie.

Nikt z nas nie chce cię poznać.

Co?

Jesteś zdolny tylko
do kłamstw i intryg.

Nie można cię nazwać uczciwym
i niczego nie można ci ufać.

Więc zmiłuj się i odejdź.

- Sandro...
- Teraz to jest dla mnie ważniejsze.

W porządku.

Chcę zobaczyć Viriatę!

Nikt nie jest tutaj?!

Czy nikt mnie nie słyszy?

Sabina, czy to ty?

Jak się cieszę, że cię znowu widzę!

Daj spokój! Sabina, musisz mi pomóc.

Ty i ja nie pasujemy tutaj.

- Co to jest? Możesz mi pomóc?
- Nie mogę, gospodyni.

Po wszystkim, co dla ciebie zrobiłem?

- Teraz jestem wolną kobietą.
- Nie.

Jesteś wolnym niewolnikiem i powinieneś być mi
za to wdzięczny, pomóż, kiedy tego potrzebuję.

- Nie mogę... - Sabina...

Kto cię nakarmił i ubrał,
kiedy przybyłeś do Rzymu?

- Ty, pani.
- Kto cię nauczył czytać i pisać?

Kto zabrał cię do teatru i cyrku?
Z kim podróżowałeś?

Z tobą, pani.

Kochałem cię jak córkę.

Nie możesz mnie teraz zawieść.
Jesteś mi to winien. Daj spokój.

Sabina.

Nie słuchaj jej syreny.

- Brudna świnia.
- Uważaj na język, mamo.

„Chcę zobaczyć Viriatę.
- Jeśli nadal nie przyszedł,

- wtedy myślę, że on nie chce cię widzieć.
- Tak.

Ale zmieni zdanie, gdy dowie się,
że mogę opowiedzieć o jego synu.

- Myślałem, że już nigdy nie wrócisz.
- Co możesz powiedzieć o moim synu?

- Twój syn żyje, jest w obozie z Galbą.
- Mój syn nie żyje.

- Sam trzymałem go w ramionach.
- Kłamiesz! - Nie kłamię.

Elena!

Jestem martwy na nic.

- Ale mogę zostać wymieniony żywcem
za twojego syna. - To kłamstwo.

„Nienawidzą się z pretorem.
- Teraz to nie ma znaczenia!

Galba nie pozwoli Rzymowi dowiedzieć
się, że padłem z rąk rebeliantów.

Elena.

Nasz syn jest w obozie.
Rzymianie. To szaleństwo.

Nie, spójrz na mnie, Elena.
Popatrz, proszę.

To dobra wiadomość.

Najlepsze wiadomości.

Wyciągniemy go, słyszysz?

Zdobądźmy Servala bezpiecznie i
zakończmy ten koszmar na zawsze.

- Obiecujesz? - Przysięgam Ci.

Paulo, Nereya, znajdź Teodoro.

Powiedz mu, że chcę, żeby poszedł do
obozu i przekazał wiadomość Galbie.

Szukamy dwóch buntowników.
Czy wiesz coś

- Zabiłeś już wszystkich.
- Wchodź.

Co Ty tutaj robisz? Postradałeś rozum?
Chcesz mojej śmierci?

Viriath poprosi cię o udanie się do
obozu i przekazanie pretorowi wiadomości.

- Co? „Twój wnuk żyje, Teodoro.
Galba to ma.

I mamy jego żonę - Claudię.
Viriath chce zaproponować wymianę.

Posłuchaj, Nereya,
wróć z kuźni i zaczekaj na mnie w lesie.

- Dlaczego nie pójdziesz ze mną? - Posłuchaj,
powstrzymam ich, kiedy wyjdziesz.

Spotykamy się w lesie.

Dbaj o siebie.

Nie oglądaj się za siebie, dobrze?

Iść.

Daj spokój.

- Nereya, nie powinno cię tu być.
- Co Ty tutaj robisz?

Ludzie Alejo w całym Kaure.
Obserwują Teodoro w dzień iw nocy.

Aldaro, mówiłem ci,
żebyś wyskoczył z naszego życia!

Chcesz się znaleźć?
Tam jest bardzo niebezpiecznie.

Nereya, przysięgam, że chcę ci pomóc.

Zobacz, kogo tu mamy!

- Odejdź, Alejo.
- Dlaczego miałbym to zrobić?

- Ponieważ cię zabiję!
- Zatrzymaj to!

Głupi ludzie!

Nereya.

- A ty co chcesz?
- Mam coś, co cię zainteresuje.

O Teodoro?
Po tym, jak pozbyłem się jego córki,

- jedyne, co mnie interesuje,
to jego zniszczenie. - Nie inny.

Coś, co może pomóc ci
zdobyć przychylność pretora.

Wiem, że Nereya była jego niewolnicą.
To może być dobry prezent dla Galby.

Podziękuje ci za honor.

- Dlaczego to wszystko robisz? „Aby upewnić
się, że nie zdradzisz mojego sekretu.

Stanę się Twoim wiernym sprzymierzeńcem.

Sir, mam dobre wieści.

W końcu zasnął.

Sir, złapaliśmy człowieka
podejrzanego o pomoc Fabio.

- Masz dowód?
- Miał medalion twojego syna.

Najwyraźniej zapłacił im za pomoc.

- Gdzie on jest?
- Został wychłostany. - Przynieś mi.

- Sir, wątpię, czy to on.
- Dlaczego?

Każdy mógł wrzucić medalion do
swoich rzeczy, żeby odwrócić wzrok.

- To jest za łatwe. - A dlaczego
kazałeś chłostać niewinną osobę?

Czasami trzeba się poświęcić, sir.

Jeśli prawdziwy winowajca zdecyduje,
że znaleźliśmy winnego i zrelaksowani,

wtedy może łatwo popełnić błąd.
A potem go złapię.

Czasami zastanawiam się, dlaczego
bogowie nie dali mi takiego syna jak ty?

Ale potem znowu mnie zawiodłeś
i zaczynam ich rozumieć.

Mistrz!

- Alejo z Ursa prosi o pilne spotkanie.
- Alejo?

Dowiedzmy się, czego on chce.

- Senor. - Alejo, zięć Teodoro.

Nie jestem już jego zięciem, senorze. Jego córka
została skazana na śmierć za cudzołóstwo.

- Została powieszona. - I dlaczego nikt
mi nie powiedział - bym uczestniczył.

A jak się ma Teodoro?
Utrata dziecka nie jest taka łatwa.

- Czego chcesz, Alejo?
- Przyniosłem coś dla ciebie, senor.

Aby udowodnić swoją lojalność.

Legioniści!

Dalej, dalej...

Spotkaliśmy się ponownie, niewolniku.

Wygląda na to, że w końcu możemy
dokończyć to, co zaczęliśmy.

- Czego chcesz, Alejo?
- Znaleźliśmy ją w lesie, kiedy

wracając ze spotkania z Teodoro.

Chcę tylko mojego miejsca w
radzie, senor.

Jeśli powiesz prawdę, zdobędziesz ją.
Mark, znajdź Teodoro.

Znajdź niewolnika mojej żony.
Pozwól jej to dla mnie przygotować.

Viriath, widziałeś Nereya?

Nie. Nie ma jej z tobą?

Musieliśmy się rozproszyć po wiosce,
ponieważ ludzie Alejo zastawili pułapkę.

Umówiliśmy się na spotkanie w
lesie, ale jej tam nie było.

- Myślisz, że została złapana?
- Uspokój się, to może nic nie znaczyć.

Ale dowiemy się, co się stało, dobrze?

- O co chodzi?
- Czy widziałeś Nereyę w obozie? - Co?

- Co Nerea powinna zrobić w obozie? „Boimy
się, że została schwytana przez Rzymian.

Poszliśmy razem do Kauru,
ale musieliśmy się rozstać.

- Nie ma jej w jaskini. „Nic nie widziałem
ani nie słyszałem, ale się dowiem.

Generale, właśnie szedłem do obozu.

- Co za szczęśliwy zbieg okoliczności, co?
- Tak myślę.

Czy coś się stało, generale?

Może.

Dotarła do mnie wiadomość, że spotkałeś
się z buntownikami Viriatha. To prawda?

- Tak. Przyszli do mnie.
- Przyszli do ciebie?

- I nie powiedziałeś mi?
- Nie wiedziałem, że przyjdą.

- Widzę. A czego chcieli?
- Zaproponuj pretorowi ofertę.

- Wymieniać się. Żona Galby syna Viriatha.
- Gdy?

Kiedy słońce jest w zenicie, na granicy.

Chcą, żebyś wypuścił 10 ptaków
na znak akceptacji umowy.

- Myślisz, że twój ojciec się zgodzi?
- Sytuacja jest dla niego ważniejsza niż czyny.

Jeśli Rzym dowie się,
że nie może uratować swojej żony,

nie będą tego tolerować.

Oczywiście mój ojciec przygotuje pułapkę.
Zawsze grał niegrzecznie.

- Jestem pewien, że zaraz po wymianie
spróbuje cię zabić. - Ty i inni.

„Wiem, ale tego unikniemy.
- W jaki sposób?

Teraz jest wśród nas
ktoś, kto myśli jak on.

Co byś zrobił na jego miejscu?

- Wymiana w obozie.
„Nigdy by nas do tego nie doprowadzili.

Czy tak jest?

Nie sądzę, sir,
buntownicy zgodzą się na wymianę w obozie.

Nie doceniasz miłości
ojca do dziecka, Mark.

- Nie zrobiłbyś tego dla swojego syna?
„Nie wiem, proszę pana. - Więc...

- I twój ojciec?
- Nie znałem swojego ojca, sir.

Matka powiedziała,
że zginął na polu bitwy.

Oto jak! Bohater wojenny. Nie wiedziałem.

Sir, rebelianci zaakceptowali warunki.
Jutro będą w obozie.

Ok, możesz być wolny.

Wygląda na to, że miałeś rację, sir.

Kiedy zdasz sobie sprawę,
że zawsze mam rację, Mark?

- Co będziemy robić, sir? - Nic.

Damy dziecko, zabierzemy Claudię.

A zanim opuszczą
obóz, złapiemy ich.

Jutro zostanie zapamiętane przez potomność.

Dzieci będą go przedstawiać w grach.
Dzień śmierci Viriatha.

Masz nas zostawić w spokoju.

Więc jesteś niewolnikiem kochanki,
któremu udało się uciec z Rzymu?

- Przedstawił cię inaczej.
- I kim jesteś? - Nazywam się Gaia.

Byłem niewolnikiem Fabiusa,
dopóki nie oddał mnie swojej macochy.

- Claudia? - Tak.

Nie martw się o nią na razie.

Przynajmniej do czasu,
gdy została wymieniona na syna Viriatha.

- Czy dziecko jest zamieniane na kochankę?
- Tak. Co?

Nic.

- Czy niewolnik jest gotowy?
- Jeszcze nie. - Więc na co czekasz?

Pretor chce, żebyś to nosił.

Więc musisz mnie zmusić, żebym mnie ubrał.
Albo martwy. Nigdy tego nie założę.

Nie wypowiadaj głośno swoich pragnień dwa razy.

Teraz, gdy jestem wolny,
nie umrę jak niewolnik.

Byłbym równie odważny jak ty.

Jeśli pretor chce mnie ubrać w tę
sukienkę, pozwól mu najpierw mnie zabić.

Weź to.

Jak długo się nie widzieliśmy?

Moi ludzie powiedzieli, że odmówiliście
posłuszeństwa rozkazowi pretora. Więc?

„Wolałbym umrzeć. - Tak.

Ale to nie jest to, czego ty
chcesz, ale to, czego chce pretor.

Pretor nie chce twojej śmierci.
Na pewno nie teraz.

- Pozwól mi odejść.
- Tak, tak, będę.

Ale najpierw pozwól mi
przypomnieć, kto tu rządzi.

Wiesz, że potrzebuję
cię, żebyś żył

i żeby nie mogła poplamić
łóżka Pretora krwią.

Nie chcemy tego, prawda?

Zrobię co w mojej mocy,
żeby nie zostawić śladu.

Krzycz ile chcesz,
nikt nie przyjdzie cię uratować.

Spójrz na to.

W końcu się obudziłeś.

Nie drgnij. Wciąż pamiętam,
kiedy ostatnio mnie ugryzłeś

dlatego zdecydowałem się działać.

Dlaczego ja?

Dlaczego?

Ponieważ...
zawsze dostajemy to, czego chcemy.

Dlatego pewnego dnia wcześniej
czy później podbijemy tę ziemię.

Jak widać,
to tylko kwestia czasu.

Gaia!

Zabierz to!

Jesteś za niego odpowiedzialny.

Jeśli coś się stanie dziecku, módl się,
aby uderzył cię piorun, zanim to zrobię.

Wy dwoje, bądźcie z nią.

- Gdzie skończyliśmy? - Paulo cię
zabije. Jelita zostaną uwolnione.

Nie byłbym tego taki pewien.

Można to zrobić na dwa sposoby:
z bólem i bez bólu. Zdecyduj sam.

Przyjemność jest dla mnie gwarantowana.

Pozostaje tylko dowiedzieć
się, co wybierzesz.

Nie!

Nie! Nie!

Nie! Nie!

Nie!

Fabius!

Pomóż mi. Te liny bolą.

Fabiuszu...

Czy naprawdę to zrobisz?
Czy dołączysz do rebeliantów?

- Czy zdradzisz to, co robiłeś przez te wszystkie
lata? - Nie zdradzam nikogo i niczego.

Mój ojciec sprawił,
że wszyscy uwierzyli w moją zdradę!

Jeśli moim ojcem jest Rzym,
będę walczył z Rzymem.

Przeciwko Rzymowi? Czy zapomniałeś o wszystkim?

Jego kwadraty, świątynie.
Są tam wszyscy ludzie, których kochasz.

„Nie w tej ponurej jaskini.
- Jaki mam wybór?

Mój ojciec nie zaakceptuje niczego poza
moją śmiercią. Tak, będzie brakowało Rzymu.

Ale jeśli przeżyję,
to pewnego dnia będę mógł tam wrócić.

Oczywiście, że możesz wrócić. Możesz
przywrócić wszystko w swoim życiu, Fabiuszu.

Jeśli przyniesiesz zwłoki
Viriatha, zostanie ci wybaczone.

Ponownie zostaniesz jego synem,
przywrócisz cześć i godność rodzinie.

Przyszłość.

Co cię czeka w tej jaskini z mężczyzną,
który dźgnął twojego ojca mieczem w plecy?

Co powiedziałeś?

Co powiedziałeś?
A jeśli uderzę Galbę?

O czym ty mówisz, Viriath?

- Powiedz mu.
- Nie rozumiem. O czym on mówi. - Tak?

To ona próbowała zabić Galbę.
Wbiłem miecz w jego plecy.

Mamo, czy to prawda?

- Mama!
- Nie nazywaj mnie mamo, idioto!

Ale dlaczego?

- Skąd masz takie zgniłe serce?
- Nie wiesz nic!

Nie masz pojęcia, przez co
przeszedłem, żeby pozostać przy życiu.

Jak dźgnięcie mieczem
mojego ojca w plecy?

Proszę, nie mów mu.

Jeśli nie chcesz dźwigać mojej śmierci
na swoje sumienie do końca życia.

Chodźmy odpocząć.
Jutro będzie długi dzień.

Tutaj. Pomoże kropla wody.

Jak się masz?

Ten człowiek jest obrzydliwy.

Żałosne i obrzydliwe.

Wiedziałem, że on ci to zrobi.

Byłem tylko z Fabiusem.
Pretor nawet mnie nie tknął.

To nie pierwszy raz ze mną.

Ale może to być ostatnia,
jeśli mi pomożesz.

Pomóż mi umrzeć.

- W jaki sposób?
- Następnym razem przyniesiesz wodę

- lub jedzenie, a następnie dodaj
trochę trucizny. - Nie mogę. - Słuchać.

Do niedawna byłem na twoim miejscu.

A przede mną była najodważniejsza
kobieta, jaką znałem.

„Pokażę ci, jaka była odważna.
- To szaleństwo.

Zrobiła to, aby uratować ukochaną osobę.
Chcę zrobić to samo.

Mój narzeczony pojechał do Rzymu,
uratował mnie i wróciliśmy z nim

do Hiszpanii. Ale nie sądzę,
żebym tym razem miał tyle szczęścia.

Kiedy byłeś tu więźniem,
bardzo cierpiałeś, prawda?

Przechodzisz przez wiele trudności w Rzymie?

I przez cały ten czas nie traciłem nadziei

że znowu będziesz z
tą, którą kochasz?

Więc nie zgub tego teraz.
Po wszystkim, przez co przeszedłem.

Viriath!

Bądź ostrożny.

Przysięgam, że wrócę z naszym synem,
bez względu na to, co się stanie.

A nasza czwórka stanie się rodziną.

Czuję się, jakbyśmy weszli do ula.

Jak wiecie,
wszystkimi pszczołami rządzi królowa.

Kontroluje wszystko,
podczas gdy jego żona jest z nami.

- Czy na pewno wszystko pójdzie dobrze?
- Zaufaj mi.

- Gdzie jest twój pan?
- Pretor czeka w swoim namiocie.

Nie, nie uzgodniliśmy tego.

Mark, mam nadzieję, że to nie jest kolejna
pułapka na ojca, do której jest przyzwyczajony.

Oczywiście, że nie Fabio.

„Pretor jest w swoim namiocie.
- W takim razie nie każmy mu czekać.

Przywódca buntownika w mojej kwaterze.
Co za honor!

Fabiuszu...

- Wydaje się, że to sprawa ojców i synów.
- Myliłeś się, nigdy nie miałem syna.

Daj to mojemu małżonkowi.

Jakie bzdury?
Gdzie jest moja żona?

Złamałeś swój koniec umowy.

- Myślisz, że jestem głupcem?
- Nie, nie wiem.

W końcu zdecydowałeś się na wymianę w
obozie, w którym masz wyraźne zalety.

Nie, nie jesteś głupcem, ale ja też nie.

I nie przyjechałem tutaj,
żeby odebrać sobie życie.

Jeśli oddasz mi swojego syna,
a opuszczę bramę obozu żywy,

razem z moim ludem
zdobędziesz żonę.

- Więc to jest umowa.
- Prawdopodobnie.

Bo jeśli nie wrócę żywy,
moim ludziom rozkazano zabić twoją żonę.

Więc powiedz mi, pretorze, co będziemy robić?

Oddaj to.

Myślę,
że widzimy się ostatni raz.

Przy odrobinie szczęścia nasze
następne spotkanie już niedaleko.

Powiedz mamie, że się cieszę.
Nie sądziłem, że zrobisz to dla niej.

Viriath, to jest medalion Nerei.

- Jestem pewien. - Zamknij się, jeśli
nie chcesz, aby nam przeszkadzano, Paulo.

Dlaczego tak długo?

Może coś poszło nie tak?

To oni.

Co zrobisz dla mnie?

Nie zabijaj, proszę.

Nie zabijaj, proszę, błagam.

Wsiadaj na konia.

Paulo...

Viriath, jest gdzieś tu przetrzymywana.

„Muszę wyciągnąć stąd mojego syna żywego.
- A Nereya?

Wiemy, że jest tutaj, ale nie wiemy,
gdzie ona jest ani czy w ogóle żyje.

„Paulo, musisz poczekać.
- Viriath ma rację, Paulo.

- Musisz być ostrożny. - Więc kończy
jak Barbara. - Więc wszyscy umrzemy!

- Przepraszam, nie mogę jej zostawić!
- Paulo, nie!

Paulo, czekaj!

Nereya! Nereya!

Nereya!

Nereya!

Paulo!

Tutaj!

Nereya! Nereya!

Paulo!

Jestem tutaj, Paulo!

- Gdzie? - Tutaj! Paulo!

Nereya!

Paulo!

Paulo!

- Rzuć broń! - Nie rób!
- Zamknij się, suko!

Nie dotykaj jej.

Na kolanach.

Naprzód!

W porządku.

Przynajmniej mogę zrobić
dla zakochanej pary

to dać im chwilę razem, prawda?

Nereya!

Teraz jesteśmy razem.

Przepraszam.

Nie.

Nie? Nie...

- Nereya. - Wybacz mi.

Nie, nie... Nie zostawiaj mnie.

Nereya, nie zostawiaj mnie, proszę.

- Kocham Cię. - Nie.

Kocham.

Nie? Nie.

Nie, Nereya, proszę, kochanie!
Nereya, musisz wstać, proszę!

- Dość. - Nereya, nie!
- Weź to! - Nereya!

Run Paulo Run!

Nie możesz tego przegapić! Czekaj!

- Nereya. - Paulo, chodź za mną.

Wynoś się z mojego domu.

Uspokój się,
przyszedłem tylko po swoje rzeczy.

Nie chcę zostawić ci
tego, co należy do mnie.

- Weź wszystko, nie potrzebuję
niczego twojego. - W porządku.

Gdzie byłeś, Teodoro?

Myślałem, że wiesz o mnie wszystko,
twoi ludzie prześladują mnie jak cień.

Nawet pretor zna każdy mój krok.

Byłem tu cały dzień, a ciebie nie było.

Więc co?

Myślałem po wszystkim,
co się wydarzyło

tutaj będziesz opłakiwać
Helenę i Serwala.

Każdy, jak wie, opłakuje zmarłych.
Najlepiej jak potrafi.

Nereya była w obozie.
Nie mogłem powstrzymać Paula.

- Sandro poszedł za nim.
- Czy oni są szaleni?

Gdyby była tam Elena,
zrobiłbym to samo.

Co robimy?

Zbierzemy wojowników ze wszystkich wiosek, a następnie...

zmieśćmy obóz z powierzchni ziemi. Nie
przestaniemy, dopóki ich nie wyciągniemy.

Elena, córko!

- Ojciec? - Jeszcze nie Viriath?

Niedawno wyjechał na wymianę i
jeszcze nie wrócił. Coś się stało?

Nie mogłem dłużej czekać.

Chciałem wiedzieć,
czy mój wnuk wrócił cały i zdrowy.

- Odejdź, córko! „Wiedziałem
doskonale, że nie mogę ci ufać.

Ojciec! Ojciec! Nie!

Elena!

Nie uciekaj, nie krzycz.

Myślałeś, że mnie oszukałeś?

Przez cały ten czas powinnaś
dobrze poznać swojego męża.

- Nie jesteś moim mężem.
- Na twoim miejscu nie spieszyłbym się.

Claudia, wszystko w porządku?

- Claudia... - Było lepiej.

Czy zostałeś pobity?

Oprócz tego, że jestem uwiązany w
jaskini, wszystko jest ze mną w porządku.

„Widzę, że za mną tęskniłeś.
- Jesteś moją żoną, Claudia.

Po tym wszystkim, co przydarzyło się
Fabiusowi, jesteś tym małym, co mi zostało.

A poza tym,
jeśli ktoś chce cię zabić...

Wolę, żebym to był ja.

- Ty, powiedz niewolnicy mojej żony,
żeby przyszedł. - Mistrzu, jest więcej.

Koń, którego prowadził twój małżonek.
Nosił list od rebeliantów.

- Czy potrafią pisać?
- Daj spokój.

Ojcze, wiem, że jesteś mną
rozczarowany i masz rację.

Ale jeśli nauczyłem się czegokolwiek w Hiszpanii,
to tego, że życie jest pełne rozczarowań,

i nie wszyscy są takimi, jakimi się wydają.
Nie jestem Romanem.

A nie bohaterem,
którym chciałeś, żebym był.

Od kogo to pochodzi?

Od Fabiusa.

Ale nie daj się zwieść, nie jestem
najgorszym zdrajcą, jakiego znasz.

Za fałszywym uśmiechem i uległością
twoja żona ukrywa ten fakt

że to ona próbowała cię zabić
tamtego pamiętnego dnia.

Wiem, że o tym zapomniałeś,
ale pamiętaj o tamtych czasach

nie słuchaj jej wymówek,
a zrozumiesz, że napisałem prawdę.

O co chodzi?

Teraz odpowiedz,
jeśli możesz - jak się czujesz

dowiadujesz się, że przez cały ten czas
spałeś ze swoim najgorszym wrogiem?

Nie wiem, co tam napisał,
ale nie biorę tego pod uwagę.

Chce nas skrzywdzić,
żebyśmy się rozstali.

Co robisz?

Wstawaj, suko!

Nie rób!

Powiedziałem - wstań!

- Zabije cię! - Nie!

Jeśli zabijesz, zniszczysz
dziecko, które noszę!

Elena!

Elena!

- Teodoro, co się stało? - Alejo.
Znalazłem schronienie i zabrałem ją.

- O bogowie!
- Viriath, musimy coś zrobić.

- Nie możesz pozwolić mu odejść daleko.
- Nie zrobię tego, przysięgam.

- Nie pozwolę, żeby to się powtórzyło.
- Viriath!

Znaleziono go w lesie.
Upadł z wyczerpania.

Paulo, słyszysz mnie? Czy słyszysz?

Paulo, co się stało?
Jak wydostałeś się z obozu?

- Nereya mi pomogła.
- Nereya? Gdzie ona jest?

To Mark... Straciłem ją!

Straciłem ją na zawsze!

Paulo i Sandro?

Co się stało z Sandro?

Zaproponowałbym ci kęs,
ale nie sądzę, żebyś to docenił.

Hiszpanie są przyzwyczajeni
do mniej wyszukanego jedzenia.

Jak zwierzęta.

Wygląda na to, że się zgadzasz.

Nie masz absolutnie nic do powiedzenia?

Chcesz go zainspirować do
rozmowy, prawda Mark?

Opowiedzieć nam o swoim.

Puść mnie albo go zabiję.

- Zabrać go. - Zostań tam,
gdzie jesteś, bo odetnę mu głowę!

Daj spokój.

Chcę zobaczyć.

Na co czekasz? Masz lepszy pomysł?

Nadal nie mogę się wydostać.

Weź to. Będzie pierwszym
buntownikiem w mojej kolekcji.

- Hector. „O bogowie, myślałem,
że do tego nie dojdzie.

Widziałeś swojego brata?

Przebywa w areszcie w więziennym namiocie.

Viriath, co się stało?

W ostatniej chwili Paulo podążył za Nereyą.
Sandro rzucił się za nim.

Nereya nie żyje.

- Jego też zabiją.
- Hector, potrzebujemy twojej pomocy.

- Musisz to odłożyć, odłożyć tak
szybko, jak to możliwe. - Ja nie...

Słuchać! Alejo zabrał
Helenę, muszę go ścigać.

Fabius i Dario zbierają wszystkie
wojska, aby udać się do obozu.

Ale potrzebujemy trochę więcej czasu.

- Umrzesz, ja też.
- Potrzebujemy twojego brata.

Ector, przysięgam,
że to będzie ostatnia bitwa.

Zaatakujmy Rzymian całą
armią i całą siłą Hiszpanii.

Po Galbie i jego psach
pozostaną tylko kości.

A potem zbudujemy nową
Hiszpanię - za darmo.

Z tobą i Sandro, ze wszystkimi!

- Claudia! - Mark, przyszedłeś!

- Galba mnie nie wypuści.
- Wiem.

- Co za błogosławieństwo, że żyjesz.
- Okłamałem go, Mark.

- Powiedziała, że spodziewałem się od
niego dziecka. - Dziecko? - To nie prawda.

Zabije mnie, kiedy się dowie.
Musisz mi pomóc.

- Pomóc Ci? - Zapraszamy.
- Jesteś szalony?

- Nie, nie zrobię tego.
„Spałeś ze mną setki razy.

Setki razy dotykały mojego ciała. Połóż
się obok mnie. Czy zapomniałeś o wszystkim?

Czy prosisz o oddanie mojego
dziecka dziecku Galby?

Umrzesz ze mną, jeśli odkryje,
że jesteśmy kochankami.

Nie będę jedynym zdrajcą.

Daj spokój...

Bracie, obudź się.

Zabijaka.

- Jak się tu dostałeś?
- Pij, pij.

Wpuścili mnie.

Bracie, uwolnię cię.

W jaki sposób?

Pamiętasz,
jak wiele lat temu byliśmy... mali

i ukradł kurczaki szefowi naszego ojca?

Nienawidziłem tego człowieka, nienawidziłem go.

Źle traktował naszego
ojca, pamiętasz?

Ciągle mu zarzucano,
że miecze nie są wystarczająco zaostrzone.

I musiał pracować 3 razy
dłużej, aż do świtu.

To było naprawdę zabawne, kiedy powiedzieliśmy,
że jego kurczaki zostały skradzione.

- Chociaż bardzo się bałam,
że zostaniemy ujawnieni. - Tak.

I w końcu tak, zostaliśmy ujawnieni.

A ty wziąłeś na siebie całą winę
przed swoim ojcem. Pamiętasz?

Bracie, bracie, zawsze mnie chroniłeś.

I ja...

Chcę ci tylko odpłacić.

Oboje będziemy wolni.

Ale wzruszające.

Najlepszy przejaw
miłości braterskiej.

Mam nadzieję, że skończyłeś. Czas na.

- Hector, Hector... - Nie!

Twoje ostatnie słowo, Hiszpanie.

Możesz zabić tysiące ludzi takich jak
ja, ale nigdy nie wygrasz.

W porządku.

Historia pokaże.

Nie! Nie!

Nie!

- Bracie, co ty tu robisz?
- Ratuję cię.

Zapomnieć. Nic nie możesz zrobić, aby pomóc.

Musisz odejść,
zanim zostaniesz złapany i zabity.

Legionnie, co ty robisz?

Pozwól mi odejść!

Pozwól mi odejść! Nic nie zrobiłem, przysięgam!

Nic nie zrobiłem.

Nic nie zrobiłem, powiedz mi, senor.

- Co mogę powiedzieć?
- Wiesz, czemu możesz mi zaufać.

Wiem?

Uwierz tobie, Hiszpanie -
błąd, który się nie powtórzy.

Uspokój się, Mark. Nie spiesz się.

Powiedz mi, Hiszpanie, dlaczego zaryzykowałeś
swoje życie dla tego mężczyzny?

Może jest dla ciebie ważny?

Cóż, jeśli nie, to nie będziesz
żałować śmierci. Mark, zabij go.

To... to jest mój brat.

Twój brat?

Głupi Hiszpan, a czego chciałeś?
Umrzeć obok niego?

Senor, chciałem go uratować.
To dobry człowiek, ma syna.

I nie boisz się powiedzieć,
że chciałeś go uwolnić?

Bez wątpienia jesteś odważniejszy, niż się wydajesz.

Czy wiesz, co robią z takimi odważnymi
mężczyznami? Ukrzyżuj go na krzyżu.

Senor, przestań, proszę.

Mogę być bardziej przydatny żywy.

Wygląda na to,
że możesz mi coś zaoferować?

Dlaczego chciałeś uratować swojego brata?

Mój brat wiele dla mnie zrobił.

Przyjął mnie po tym, jak go zdradziłam.
On jest dobry.

I o ile wiem, dobrym przyjacielem Viriaty.
Jego prawa ręka.

Myślę, że on też ci ufa.

Nie, senor.
Wyrzucono mnie za radą Kaury.

Dlatego dołączyłem do twojej armii.

Moi ludzie mnie opuścili.
Viriath mi nie ufa.

Więc jaki jest pożytek z ciebie. Zabić!

- Ale mogę spróbować! Powiedz mi,
powiedz mi, co mam robić! - Powiedzieć?

Myślałem, że jesteś mądrym szczurem.
Chcę zakończyć tego Hiszpana.

Chcesz, żebym zdradził Viriatę?

Nie żyje.

Wtedy wypuszczę twojego
brata i pozwolę ci odejść.

Tak, proszę pana.
Przyniosę głowę Viriatha.

Sezon 3 już wkrótce!

Śmierć Viriatha

i zemsta Hiszpanów