All language subtitles for Hispania.La.Leyenda.s02e04.HD720p.BDRip.Rus.Spa.BaibaKo.tv

Hiszpańska legenda

Odcinek 13: Cowra
(przetłumaczone przez Rojo Panda)

Czy pozwoliliśmy się przestraszyć
kilku odciętym głowom?

Nie, proszę pana,
ale żołnierze boją się Viriatha.

Jednej nocy zaatakował
3 różne patrole.

Kiedy wrócił do Kauru,
odciął im głowy i kończyny.

Powiesił ciała na
drzewach bez wnętrzności.

Viriath jest sprytny, chce zaszczepić
terror w naszych szeregach.

Legioniści twierdzą, że ten drań jest wybrańcem
barbarzyńskich bogów, ponieważ jest tak potężny.

Proszę, omówmy kwestie wojskowe,

a nie starożytne opowieści.

Dość wahania i kłopotów.

Viriatę należy trafić w
najbardziej wrażliwe miejsce.

Według jego ukochanego Kaure.

Pierwszy raz zabiliśmy mężczyzn.

Teraz będziemy zabijać ich żony i
dzieci w naszych własnych domach.

„Ale wtedy staną się jeszcze bardziej mściwi i będą
walczyć jeszcze bardziej zaciekle. - I lekkomyślny.

Bezmyślny żołnierz jest najgorszym żołnierzem.

Sir, w tej wiosce nasza armia nie
będzie w stanie utrzymać linii.

Wpadniemy w siłę tych ludzi.

Mark, nie mów o tym,
czego nie wiesz.

Jeśli chcemy dostać się do
lisa, musimy go z niego wywabić.

Sir, Hiszpanie pod żadnym
pozorem nie opuszczą Kauru.

Może istnieje sposób, aby ich zwabić, ojcze.

Hannibal okopał się na
Półwyspie Apenińskim.

- Zaatakowali nasze
miasta i rezerwaty. - I?

Scipio odpłacił mu w naturze.

Poprowadził legiony do swojej
ziemi, do Afryki.

Tam zaatakował gospodarstwa, które wspierały
jego wojska, odcinając je od dostaw.

Pokonał go na własnym terytorium.

Scipio zmusił Hannibala do wyjścia
z ukrycia i walki twarzą w twarz.

Jeśli zaatakujemy ich
sąsiadów, otoczymy ich

wtedy nie będą mieli innego
wyboru, jak wyjść i walczyć.

A kiedy wejdą na pole
bitwy, pokonamy Kauru.

Mark, zbierz armię.

Zniszczymy wszystko, każdą farmę w pobliżu Kaury.

Tratuj pola, wypełniaj
miny, zabijaj bydło...

- Lis będzie musiał opuścić swoją dziurę.
- Tak jest.

Zaznacz i zadaj tyle cierpień,
do których zdolny jest twój lud.

Jestem przekonany, że z przyjemnością
zrealizujesz to zamówienie.

Mistrzu, mamy jeńców -

kobiety i dzieci.
Co z nimi zrobić?

Wrzuć do ognia.

Tak jest.

Cisza.

Cisza!

Bartar,

bracia,

Galba atakuje wszystkie okoliczne
wioski, zabija naszych braci.

Zdobywanie naszych ziem!

Nie widzisz?
Viriath miał rację, musimy zaatakować!

- A teraz musisz zaatakować!
- A jak ich pokonamy?

Już raz to zrobiliśmy,
dlaczego teraz miałoby być inaczej.

Potrzebujemy tylko dobrej strategii.

W porządku.

Licz na moje wsparcie.

Jeśli uważasz, że jest to konieczne,
staniemy obok Ciebie na polu bitwy.

Bartar, Dario, wybitni członkowie rady.
Przepraszam, ale nie mogę się zgodzić.

Jeśli Praetor Galba zaatakuje sąsiednie wioski,

oznacza to, że jest wystarczająco
silny, aby rozpocząć nową wojnę.

W Rzymianach zrozumiałem, że nie
popełniają tego samego błędu dwa razy.

Teraz nie zaskoczymy ich,
to niemożliwe, przegramy.

Co sugerujesz, Alejo?
Pozwolić im zabić naszych braci?

- Zaczekać, kiedy przyjdą do Kauru?
- Kaura jest chroniona!

- Mamy wojowników, broń, barykady.
- Alejo,

jeśli nie zaatakujemy, to nasze
dzieci, dzieci naszych dzieci

- będą się nas wstydzić do końca życia.
„Będą przynajmniej żyli, aby się zemścić.

Wystarczy.

Głosuję za utrzymaniem
stanowisk i ochroną Kaury.

Kto jest ze mną?

Zaatakowali 3 sąsiednie wioski.

Ginęli niewinni, bezbronni
chłopi, w tym kobiety i dzieci.

„Zniszczyli wszystkich bez litości.
„Tylko tak wiedzą.

I to jedyny sposób,
aby z nimi walczyć.

Rada przegłosowała,
czy warto pomagać sąsiadom.

- Dario, gdybyś przyszedł prosić o nasze
wsparcie... - Postanowili nie pomagać.

- Co?
- Wszyscy oprócz Bartara odmówili.

Nie chcą ryzykować siebie.

Wolą zostać w Kaur i
bronić swoich domów.

I z tchórzostwa,
by zostawić naszych braci na śmierć?

Viriatus, Galba postanowił się
bać, że zabiłeś Legionistów.

- i oburzył ciała.
- To nie my przyszliśmy i ukradliśmy

obca ziemia!
Po prostu chronimy to, co nasze!

I będziemy postępować
jak oni - bezwzględnie.

Jestem po twojej stronie.

Myślałem, że jako lider
zgadzasz się z decyzją rady.

Odejdę z rady,
jeśli będzie lepiej dla mojej wioski.

- Jesteś pewien, Dario?
- Jestem pewien.

W każdej wojnie jest taki moment, kiedy
trzeba działać zdecydowanie. I to jest to.

Witaj przyjacielu.

Viriath!

Althea! .. Uciekła.

Daj spokój!

Bicz ją!

Plasterek! Niech cierpi!

Stoisko! Usłyszałeś mnie?

- Dlaczego bijesz tego niewolnika?
- Wykonuję rozkazy, generale. - czyj?

Podaj swoje imię i nazwisko,
abym mógł je wskazać w raporcie.

Zakon pretora, panie.

Rozkazano mi biczować ją, zanim została stracona.

Jestem niewinny, panie... przysięgam...

Załóż ją z powrotem. Pozwól mu umyć
rany, dać mu wodę i jedzenie.

- I nikt nie odważy się jej dotknąć
bez mojej zgody! - Tak jest.

Kochanie, cieszę się,
że Rzym nie ma nic przeciwko

Twoje ponowne powołanie na pretora.

Kochanie, nie muszę nikogo
przydzielać, ponieważ

Nigdy nie przestałem istnieć.

Kiedy wiadomość dotarła do Rzymu,

zachwycili się nimi jeszcze bardziej niż
wieści o mojej śmierci. Czy wierzysz?

- Ojciec!
- O co chodzi, Fabiusie?

- Chodzi o niewolnicę, została wychłostana!
- Ona nie żyje?

- Nie.
- Więc dlaczego nie słyszę jej krzyków?

Rozkazałem zatrzymać lanie.

- Dlaczego to zrobiłeś? „Ojcze,
nie wierzę, że uwolniła córkę Viriatha.

Sabina zawsze była wierną niewolnicą.
Prawda, mamo?

Nikt nie zna tych niewolników, Fabiuszu.

Nie wiedzą, czym jest honor.
Nie możesz na nich polegać.

Fabiuszu...

Dlaczego ten niewolnik jest dla ciebie tak interesujący?

Jest moją ulubioną, ojcze. To wszystko.

Nie chciałbym przez pomyłkę tego stracić.

A jeśli, jak mówisz, pomyłka

więc czy nie wiesz, kto jest zdrajcą?

Nie. Nie wiem.

Synu, sam aresztowałeś niewolnika.

Widziałeś kolczyk znaleziony w klatce.

Czy nie sądzisz,
że to wystarczający dowód winy?

Ktoś mógł ją tam wrzucić,
żeby uniknąć podejrzeń.

Może.

Wtedy możemy powiedzieć,
że ta osoba jest zdrajcą,

a przy okazji bardzo rozsądne.
Nie bądźmy sentymentalni.

Kupię ci niewolnika z Numidii,
mówią, w łóżku lepiej im nie.

Ojciec.

Bogowie cię zabiorą!

Mój syn jest współczującym szczeniakiem.

Kochanie, nie chcę ingerować
w twój związek z nim, ale

poszedł przeciwko twojemu rozkazowi.

Nie sądzisz, że powinien zostać ukarany?
Jaki przykład daje żołnierzom?

Ukarzę go, gdy nadejdzie czas.

Przysięgam, że zrobię z niego mężczyznę.

Nawet jeśli muszę zmusić go do
wypatroszenia dzieci własnymi rękami.

Chciałbyś coś?

Mistrz...

- Co ja zrobiłem? "Oboje wiemy.

Jeśli Sabina umrze,
nie oczekuj ode mnie niczego poza pogardą.

Weź to.

Proszę, jedz.

Przyniosłem to również
tutaj, żebyś mógł umyć plecy.

Podziękować.

- Powiedz mi, czy to prawda,
że pozwoliłeś dziewczynie odejść? - Nie.

Nie wiem, dlaczego mnie winili.

Generał Fabius wie,
że nie kłamię, uwolni mnie.

Myślisz, że to wszystko rozwiąże?

Sabina,
musisz uciec z tego obozu.

Dlaczego? Dlaczego nie?
Urodziłeś się tutaj, w tym kraju.

Tutaj możesz żyć
jak wolna kobieta.

Możesz pracować w polu,
wychowywać dzieci...

Chciałbyś mieć dzieci?

- Tak. - Zgódźmy się.

Kiedy udowodnisz swoją
niewinność, pomogę ci uciec.

Znam okolicę, wyślę cię do
ludzi, którzy cię ukryją.

Dlaczego to dla mnie robisz?

Raz mi pomogłeś.

Wyjść!

- Nie słyszałeś?
- Dlaczego to? Kto powiedział?

Ja... czy chcesz, żeby pretor wiedział,
że byłeś tutaj bez jego pozwolenia?

W porządku.
Nie komplikuj takich rzeczy.

Przyszedłeś podziwiać, prawda?

Spojrzał - odejdź.

„Praetor Galba życzy ci śmierci.
- Jesteśmy niewolnikami.

Niewolnicy umierają każdego dnia.

Żyłem ze świadomością,
że śmierć depcze mi po piętach.

Masz to, czego chciałeś, prawda?

Pozbyła się mnie.

Teraz dostaniesz mojego mistrza Fabiusa.

Fabio jest moim panem, nie twoim.

„Byłem jego ulubieńcem, dopóki się nie
pojawiłeś. - On nie wie, kim jesteś!

Gdyby mógł zobaczyć twoją duszę,
nie patrzyłby już na ciebie.

Pomogę ci jutro uciec.

Myślałem, że chcesz zobaczyć mnie martwego.

Myślisz, że robię to dla Ciebie?
Nie, dla niego.

Fabio wie, że wziąłem
kolczyk, żeby cię ustawić.

- Zrobiłeś to!
- Teraz, jeśli umrzesz,

spojrzy mi w oczy
i zapamięta cię.

Nie pozwolę ci być męczennikiem.

Żyjący są zapomniani.
Nie ma umarłych.

Wpuść mnie! Puścić!

Nie możesz jej wiecznie trzymać w zamknięciu.

Aaron, upewnij się, że nie ucieknie.

Jadę do wioski po skórki.

- Bez mięsa? - Nic nie dostałeś.

Rozumiem. Jestem już duży.

- Teraz będziesz mieszkać z nami?
- Tylko gdy nie będzie twojego ojca.

- Będziesz moją nową mamą?
- Dlaczego o to pytasz?

Wiem, że leżysz z nim w
nocy, tak jak ona.

To jest sprawa dorosłych. Nie martw się.

Jestem tylko przyjacielem twojego ojca.
Twoja też.

- Paulo!
- Bracie, co ty tu robisz?

Przyszedłem po skórki,
żeby się owinąć w nocy.

- Jak się masz?
- W porządku. Jesteśmy dobrzy. A ty?

Wiele słyszeliśmy, ale nikt nie
wie, co jest prawdą.

- Nie słuchaj plotek. Gdzie jest Nereya?
- Wyszedł na minutę.

Nie, jestem tutaj.

- Myślałem...
- Wyszedłem tylnymi drzwiami.

- Możemy porozmawiać, Paulo?
- Oczywiście. Coś się stało?

- Coś nie tak, Nereya? - Nic.

Chodź, Tirso. Chodźmy do twojego
domu, zbieraj tam skórki.

Chodźmy.

Tirso. Jedź, nadrobię zaległości.

- O co chodzi?
- Baro... on nie żyje.

Łowcy go znaleźli.

Ktoś dźgnął go w jaskini niedaleko
miejsca, w którym się zatrzymał.

- Dowiedziałeś się, kto to zrobił?
- Paulo...

Pamiętasz, co powiedział o twojej siostrze?

- Znowu, Nereya, na litość boską...
- Posłuchaj mnie!

Wczoraj rozmawiałem z
nią o Baro i jego córce.

- Pamiętasz ją?
- Virhida? Pewno.

Co moja siostra ma z tym wspólnego?

Aldara powiedziała,
że nazywa się Tesa, a nie Virhida.

- Czy to nie jest dziwne?
- Zapomniała nazwiska.

- Czy to wystarczy,
żeby nazwać ją kłamczuchą? - A Baro?

Czy nie jest podejrzane, że jedyny,
który ją znał, został znaleziony martwy?

- Chcesz powiedzieć, że moja siostra jest mordercą?
"Nie mówię, że jest zabójczynią, ale...

- Czy wiesz, że sypia z Sandro?
- muszę iść do Viriato,

Nie mam czasu słuchać twoich bzdur.

Mężu, czekałam na ciebie całą noc.

- Spałeś na zewnątrz?
- Nie spałem.

- Sprawdziłem wartowników.
- Usiądź. Zrobię ci coś do jedzenia.

Nic nie chcę. Nie przejmuj się.
Nie będzie mnie cały dzień.

Mówisz, że wyszedł całą noc?

- I nie powiedział ci ani słowa?
- Dokładnie.

Zabrał cię? Jak przystało na męża?

Nie.

Ale przynajmniej wzruszony? Nagie to?

Nie. Pokazałem swoją gotowość, ale...

nigdy do mnie nie podszedł.

Ojcze, wydaje się, że mnie nienawidzi
z powodu śmierci tej kobiety.

Nie chcę słyszeć, jak narzekasz.

Żona musi służyć mężowi bez względu na
to, co się stanie.

Jeśli Dario nie chce iść do
ciebie, musisz iść do niego.

Musisz wzbudzić w nim pożądanie.

Ale jak?

Masz piękne, młode ciało.

Myślę, że nie powinnam ci
mówić, co masz robić.

A teraz idź do domu.
Nie chcę, żeby za tobą tęsknił.

Nie bój się, ojcze, nie ma go w domu.

- Gdzie on poszedł?
„Nie wiem, ojcze.

Naprzód!

- Gdzie jest Aldara? - Powinieneś zrobić.
Powiedziała, że przyjdzie później.

- Czy były jakieś problemy przy wejściu?
- Nie.

Twoje imię otwiera wiele drzwi.

Aldaro z Ebory,
czy mogę cię o coś zapytać?

Czy kiedykolwiek myślałeś
o zmianie swojego życia?

Opuścić zajęcia?

Dlaczego miałbym to zrobić?

Mój zawód pomógł mi
przetrwać jako dziewczynka.

Co ja robię.

Ponad 30 farm, proszę pana.
Spalono dziesiątki uprawianych pól.

- Zabito setki zwierząt.
- A Hiszpanie?

Nikt nie przeżył,
panie, jak rozkazałeś.

- Byliśmy bardzo destrukcyjni, panie.
- Dobrze.

Powinny być już gotowe
do wyjścia z nory.

Teraz musimy wiedzieć o ich ruchach.
Porozmawiaj ze swoim informatorem

- w Kaur.
- Już to zrobiłem, panie. - I?

Wygląda jak Alejo, zięć Teodoro,

zniechęcił Hiszpanów do
walki na otwartym polu.

Przekonał członków rady,
by nie szli na wojnę.

- Co o tym myśli Viriath?
- Opuścił Kauru, panie.

- Poszedł w góry z kilkoma osobami.
Teraz walczy sam. - To dobra wiadomość.

Viriath to dobry strateg,
bez niego łatwiej będzie nam ich pokonać.

- Ale jeśli nie ma go w Kaur, nie będziemy w
stanie go obserwować. „Nie martw się, Mark.

Będziemy mieć czas na rozprawienie
się z Viriath, kiedy zniszczymy Kaurę.

Jest impulsywny, przyjdzie się zemścić.

Teraz musimy tylko
przekonać Alejo.

A jak to robimy?

Chodź ze mną.

Och, Teodoro.

Wpuściłem cię do mojego domu,
dałem ci wszystko, czego chcesz,

a ty mi odpłaciłeś,
śpiąc z moim wrogiem.

Senor, to tylko dziwka.

Używa ich wielu żołnierzy.

Ale to Rzymianie,
a nie hiszpańscy dezerterowie

i żaden z nich nie jest
tak blisko mnie jak ty!

Z łatwością może przekazywać
informacje naszym wrogom.

Senor, uratowałem ci życie.

Nie mam powodu, żeby cię teraz zdradzać.

To zwykła prostytutka, nic więcej.

A ty nie masz nic do
powiedzenia we własnej obronie?

Wiem, że moje słowa niewiele
znaczą, ale on ma rację.

Płaci - zadowalam go, to wszystko.

W mojej pracy mam
zwyczaj milczeć.

Okej, wierzyłem... prawie.

Aby mnie przekonać,
musisz wykonać jedno zadanie.

Chcę, żebyś przedstawił Teodoro
komuś z Kaura, nie zauważając tego.

Dobrze, ale nigdy nie pracuję za darmo.

Czy wystarczy Ci
zapłacić życiem?

Ty i ja wiemy,
że moje życie jest bezwartościowe.

Och, suko.

W porządku. Bardzo dobrze.

Jesteś dobry w wybieraniu dziwek.

W porządku. Niech idzie do Kauru.

- Senor. - Co chcesz?

Możemy porozmawiać?

- Sam. - Zostaw nas.

Mam wiadomość od kogoś,
kto chce się z tobą widzieć.

- A dlaczego nie przyszedł, żeby zobaczyć
się ze mną osobiście? - To jest Teodoro.

Wykonałem swoją pracę.

Dziękuję Ci.

- Co chcesz?
- Jak się ma moja córka i wnuk?

Nie martw się,
niczego nie potrzebują.

Ale myślę, że wezwałeś mnie
tutaj nie po to, prawda?

Praetor Galba proponuje ci ofertę.

Teodoro, jestem teraz wodzem Ursy.

Moja wioska jest częścią
związku, nie zdradzę tego.

Dni zjednoczenia są policzone.

Nie można wygrać tej wojny.

Wygrasz jedną bitwę,
dwie, trzy...

Ale w końcu przegrasz,
wiemy o tym, Alejo.

- Więc czego chce pretor?
- Galba chce zaatakować Kaurę.

A do tego potrzebuje twojego
wsparcia na polu bitwy i porad.

- Skąd Galba wie, że jestem przeciw?
- Myślisz, że pretor jest idiotą?

- Że nie mamy osoby w Kaur?
- Dlaczego mi to mówisz ?!

Mogę wrócić i zgłosić
to całemu światu.

A jak wyjaśnisz,
skąd masz informacje?

Mogę przynieść twoją
głowę jako dowód.

Daj spokój. Ale to niczego nie zmieni.

Galba zaatakuje Kaurę i
nikt jej nie powstrzyma.

Wiesz o tym równie dobrze, jak pretor.

Będą zabijać mężczyzn, kobiety, dzieci...

Elena umiera, twój syn umiera,

i umrzesz.

Pretor hojnie wynagrodzi.
Ty i Urs.

Staniesz się potężnym człowiekiem
w Hiszpanii, która się pojawi.

A co w zamian za to?

Czego Galba ode mnie chce?

Bracia,

kiedy zaczynaliśmy walkę z
Rimą, byliśmy słabi.

Nasza wioska została prawie zniszczona.

Wiem,
że nie było łatwo żyć do dziś.

Aby odzyskać nasze ziemie,
pomścić śmierć naszych bliskich.

Ale dogadywaliśmy się. Rozumiem, że teraz
nie chcesz znowu wszystkiego stracić.

Ale nie widzę, jak inni tracą
wszystko na naszych oczach.

Dario, nie możesz tego zrobić!

Bartar jako lider szanuję rady i
podejmowane przez niego decyzje.

Dlatego teraz jestem zmuszony
zrezygnować ze stanowiska.

Więc co zamierzasz zrobić?

Walka.
W górach to jedyny sposób.

Nie potrzebujesz tego.

Wiem, że początkowo byłem przeciwny
soborowi walczącemu przeciwko Rzymowi.

Ale Dario miał rację,
ja się myliłem.

Jeśli pozwolimy Rzymowi zaatakować naszych
sąsiadów, wkrótce przybędą do Kauru.

Stracimy wszystko. W przeciwieństwie do egoizmu

musimy walczyć z Rzymem na polu
bitwy, zanim będzie za późno.

Ja, Alejo z Ursa,
obiecuję z tobą walczyć.

Ogłośmy bitwę Rzymianom.

Aldara, gdzie byłeś?

- Na rzece.
- Tirso, idź się pobawić.

Co się dzieje?

Nie wiem, co ukrywasz,
ale prędzej czy później się dowiem.

Nereya, nie baw się ze mną

ponieważ będziesz
tym, który straci.

- Co tam masz?
- Nie twój interes.

Otwórz i daj mi zobaczyć.

I ty mnie tworzysz.

Aldara, zdejmij pelerynę i
pokaż, co tam masz!

- Jesteś w błędzie. - Nereya!

- Dobrze, że przyszedłeś.
- Co tu się dzieje?

Nie wiem, co robi ta
kobieta, zwariowała.

- Nie słuchaj jej, ona kłamie.
- Aldara, wyjdź.

- Nereya, to moja siostra!
„A ja jestem twoją żoną.

- Dlaczego jej wierzysz, a nie mnie?
- Ponieważ nie podaje mi powodu

- wątpić w nią, w przeciwieństwie
do ciebie. - Jeżeli tak uważasz,

- wtedy lepiej odejdę.
- W jaki sposób?

Tęsknię nawet za rzymskim obozem.

Kiedy tam byłem, myślałem o tobie
jako o mężczyźnie, który mnie kocha.

- Kocham Cię. - Nie.

Gdyby kochał, słuchałby
mnie, a nie jej.

Nereya, co tu robisz?

Przepraszam Elena, nie mam dokąd pójść.

Pokłóciłem się z Paulo...

Orestes, zabierz dziecko.

Mogę ci zaoferować tylko dach i
kogoś, kto potrafi słuchać.

Nereya...

- Co się stało? - Nie wiem.

- To jego siostra...
- Co z nią nie tak, wszystko w porządku?

- Tak, jest w domu. - Co wtedy?

Elena, nie chcę,
żebyś mnie źle zrozumiała.

Paulo był szczęśliwy, kiedy ją
znaleziono, w końcu znów znalazł rodzinę.

Ale ja jej nie wierzę.

Widzę, że coś ukrywa, ale kiedy
powiedziałem Paulo, nie chciał słuchać.

- Ona jest jego rodziną.
- A ja jestem jego żoną.

Moje słowa są przeciwko niej.

„Wiem, że tej kobiecie nie można ufać.
- Wierzę ci.

Widziałem ją z mężem,
niedawno przyjechała do niego.

- Po co? - Nie wiem.

Ale może z twoją
pomocą się dowiem.

Mówisz, że nie ma dowodów.

Ale jeśli przekonasz ją, że jest
inaczej, może powiedzieć wszystko.

Elena, musisz iść ze mną.

Jeśli pójdę sam,
znowu będę jak szalony.

W porządku.

- Poczekaj na mnie w kuźni Sandro.
- Dziękuję.

Hiszpanie!

Pozdrawia was generał Fabius,
dowódca wojsk Praetor Galba!

- Kto przemawia w twoim imieniu?
- Dario z Kaura, syn Cesaro.

Przemówię w imieniu naszego ludu.

Mamy wiadomość dla Galby.

Powiedz mu, że nasza wioska będzie walczyć.
Wojownicy przeciwko wojownikom.

Powiedz mu, żeby zostawił w spokoju
naszych sąsiadów, ich żony i dzieci.

- Tego właśnie chcemy.
- Nie, chcę!

Viriath.

Więc jesteś hiszpańskim buntownikiem.

W południe na polu Corso.

- Niech będzie. „Mam nadzieję,
że będziesz gotowy do walki.

Mam nadzieję, że nie umrzesz tak
szybko, jak twój ojciec.

Teraz jest czas na rozmowę,
ale będzie też krew.

Zgadzamy się z tym.

W tej chwili Fabius i Mark negocjują
z przywódcami rady w sprawie walki.

Chociaż tak myślą.

Przy wsparciu rady Hiszpanie
wkroczą na pole bitwy.

A gdy będą czekać na nasze
wojska, zaatakujemy Kauru.

Kiedy wrócą,
znajdą tylko prochy ze swoich domów.

- Senor, co do tego...
- Tak, Teodoro?

Chciałbym zostać liderem
rady szlachetnych Kaurów.

- Przywódca zniszczonej wioski?
- Oczywiście nie.

Ale z tych ruin wyłoni się
kwitnąca wioska lojalna Rzymowi.

Tylko jedno słowo
i słowo jest Twoje.

Okej, pomyślę o tym. Możesz iść.

Porozmawiam z Markiem. Może nie
powinieneś się tak spieszyć z Kaurą.

Ale wyślemy sto lat na pole bitwy

niech trzymają Hiszpanów
podczas ataku Kaury

- Wykonaj egzekucję hiszpańskiego
niewolnika. - Tak jest.

Musisz jeść! Jeśli nie jesz, nie
będziesz miał siły uciekać, Sabina. Jeść!

- Weź ją. - Co, co się dzieje?

- Wykonamy ją. - Nie! - Co?

Generał Fabius powiedział,
żeby jej nie dotykać bez jego zgody.

- Bezpośredni rozkaz pretora.
- Nie! Ector, powiedz Fabiusowi!

Zabijaka! Powiedz Fabiusowi!

- Gdzie jest generał Fabius?
- Nie ma go w obozie.

Nie wydaje ci się. co lepiej na to
poczekać? To niezbyt inteligentne...

Ojciec!

Synu, wróciłeś.

Jak poszło spotkanie z Hiszpanami?

Co to znaczy, ojcze?

Powiedz mi. Co ona tu robi?

- Doprowadzili ją do egzekucji!
- Oczywiście do wykonania,

Wydałem im rozkaz.
Ja, pretor! Twój pretor.

Mam nadzieję, Mark, powiesz mi, dlaczego
moje zamówienie nie jest realizowane?

Anulowałem to, ojcze.

Czy odważysz się publicznie sprzeciwić
się rozkazom swojego pretora?

Nie martw się,
wykonanie byłoby niepubliczne, sir!

Wiesz dlaczego? Ponieważ wstydzę
się zobaczyć mojego syna -

Rzymski generał publicznie
broni hiszpańskiej suki!

- Wstydzić się współczucia, sir ?!
- Słabeusz!

Słabeusze nigdy nie
mogą prowadzić armii.

Atak pod twoją komendą
byłby całkowitą porażką.

Nie masz nic do powiedzenia?

Udowodnij, że się mylę.

Chodź, to jest polecenie twojego pretora.

Poderżnij gardło niewolnikowi,
a będę z ciebie dumny.

Mama...

Chodź, zabij ją i udowodnij, że zasługujesz
na krew, która płynie w twoich żyłach.

Zrób to.

Mama...

- Może Fabius ma rację, kochanie?
- Co ty do cholery mówisz?

Kat otrzymał polecenie anulowania egzekucji,

nikt nie będzie wiedział, że to nie od ciebie.

Zabij ją.

Co robisz?

- Wyciągnij książkę.
- Nie, ojcze.

Nie zabiję tej kobiety,
ponieważ jest niewinna.

Zamknij się. Zabraniam ci
powiedzieć jeszcze jednego słowa.

To mój niewolnik ją wystawił.

Wiem, bo powiedziałem jej,
żeby uwolniła córkę Viriatha!

Powinienem zostać ukarany, ojcze.

Jesteś głupcem!

Dlaczego otworzyłeś usta?

Wiedziałem już, że wypuściłeś dziewczynę.

Myślałem, że jesteś na tyle
sprytny, żeby winić niewolnika.

Byłbym tchórzem, gdybym pozwolił
kobiecie umrzeć za to, co zrobiłem.

To nie jest kobieta, ale niewolnica,
tak jak dziewczyna, którą uratowałeś!

Co się do cholery dzieje?

Miałeś najlepszych nauczycieli,
najlepszych niewolników...

Byłeś znany na całym świecie.

Przyjaźniłeś się z innymi wojownikami,
senatorami, filozofami...

Wiesz, że jestem za to
wdzięczny, ojcze.

Nie warto, to był duży błąd.

Stałeś się źle wychowany,
miłosierny i zarozumiały.

Musiałem trzymać cię
z zaciśniętymi ustami.

Powinieneś był dać ci lanie,
ilekroć okazałeś współczucie niewolnikom!

Moja miłość mnie zaślepiła.

Więc milczałem, kiedy dowiedziałem
się, co zrobiłeś.

Więc jestem odpowiedzialny
za twoją słabość.

Ale to się zmieni.

Zostaniesz wojownikiem albo
przysięgam, że sam cię zabiję.

Mark poprowadzi atak na
Kauru, zasługuje na to.

Będziesz w czołówce.

Chcę zobaczyć, jak
zabijasz, wykorzystujesz

skórowanie tych
bezbronnych wieśniaków.

Chcę, żebyś udowodnił mi i
legionowi, że jesteś mężczyzną.

Prawdziwy żołnierz.

Tak jest.

Masz szczęście.

Wygląda na to, że bogowie postanowili ci wybaczyć.

Nie byli bogami,
ale moim mistrzem Fabiuszem.

Mój panie Fabiuszu!
Nie zapomnij o tym.

Chociaż już go nie zobaczysz.

Jeśli mnie teraz zabijesz,
zrobisz ze mnie męczennika.

„On by tego nie chciał. - Tak.

Chyba że zdecyduje, że uciekłeś.

Ponieważ masz to na uwadze, prawda?

On tak zdecyduje.
I zgnijesz w ziemi.

Mogę umrzeć, ale po tobie.

Nie rozumiesz?
Zawsze będziemy dla nich niczym.

Ustawiłem cię,
ponieważ zamówił mi Fabius.

- To nie prawda.
- Wypuścił dziewczynę.

I zrzucił to na ciebie.
Zabij, zabij mnie, jeśli chcesz.

Ale to nie zmieni prawdy.

Jesteś tylko hiszpańskim niewolnikiem.

I dobrze wiesz,
co Rzymianie robią z Hiszpanami.

Nigdy nie spojrzy na ciebie
tak, jak na niego patrzysz.

- Co robisz? - Hector, odejdź!

- Nie pozwolę wam się zabijać,
co zrobię z ciałami? - Wyjść!

„Jeśli nie chcesz po niej umierać.
- I przed tobą.

Teraz mam świadka.

- A potem nazywają nas barbarzyńcami.
- Dlaczego przyszedłeś?

Wyciągnij cię i zabierz do Viriato.

Więc nie zdradziłeś własnego?

Trudno to wyjaśnić.

Musiałem uciec od Kaura z
jednym absurdalnym błędem

i musiałem zapisać się do
legionu, nie było innego wyjścia.

Ale utrzymuję kontakt z buntownikami.

Sabina, nie martw się, pomogą ci.

Co ona tu robi?

Pomogłem jej uciec z
obozu, można jej ufać.

„Pomogła mi, kiedy zostałem ukrzyżowany.
- Znam ją, to przyjaciółka Nereyi.

- Niewolnik żony pretora.
- Jestem Hiszpanem!

Albo był kiedyś.
Po prostu chcę być wolny.

- Już jesteś wolny.
- Dlaczego ją tu przyprowadziłeś?

Wiedziałem, że ci się to nie spodoba, ale...

wie coś, co może cię zainteresować.
Powiedz im.

„Oskarżono mnie o uwolnienie córki Viriaty.
- Moja córka?

Chcieli mnie ściąć,
ale w ostatniej chwili

Egzekucję wstrzymał Fabiusz, syn pretora

i wyznał, że to on nakazał swojemu
niewolnikowi uwolnić Altheę.

Syn Galby?

Sabina, nie ma czasu, przejdź do rzeczy.

Galba wpadł w furię.

Usunął syna z dowództwa i rozkazał
Markowi poprowadzić wojska do Kauru.

- Atak Kaura? - To pułapka!

To pułapka, która prowadzi
nas do bitwy na polu Corso

- tak, aby żołnierze opuścili wioskę,
a następnie zaatakują Kauru. - Wiedziałam.

Byłem pewien,
że Galba właśnie to zrobi.

- Gdzie idziesz?
- Za radą muszę ich poinformować.

Idź ze mną!

Musimy przygotować się do bitwy,
Viriath, nie ma czasu na wezwanie rady!

Teraz musimy pożegnać się z rodzinami
i poprosić bogów o ducha walki.

- Po prostu jej posłuchaj.
- Dlaczego to robimy?

Ponieważ jest rzymską
niewolnicą, która uciekła z obozu

i znając prawdziwe plany pretora.

Mów kobieto.

Jestem pewien, że...

Galba chce zaatakować Kaurę.

- Kiedy wojownicy wyruszają na pole bitwy.
- Skąd wiedziałeś?

Słyszałem, jak mówił swojemu synowi,
że generał Mark poprowadzi armię do Kauru.

- Kłamiesz!
- Dlaczego miałaby to zrobić?

To są inicjały pretora.
Musimy wierzyć słowom jego niewolnika.

Ta kobieta jest Hiszpanką!
Hiszpanka złapana przez Rzymian!

Ta kobieta nie jest już Hiszpanką.

Nie ma gwarancji, że to nie pretor
wysłał ją tutaj, żeby nas oszukać.

I oddzielić jednostkę od naszej
armii, by chronić Kaurę.

„Praetor skazał ją na śmierć!
- Zgadzam się z Bartarem.

Ja też nie wierzę niewolnikowi. Znam Galbę.

Gdyby pretor chciał ją zabić,
nie byłoby jej teraz tutaj.

Jesteś jeszcze bardziej ślepy, niż myślałem.

Jeśli opuścisz wioskę bez ochrony,
przyjdą Rzymianie i wszystko spalą.

- A jeśli nie pójdziemy walczyć,
to się nie stanie! - Dario!

Bartar ma rację.
To może być kolejna sztuczka Galby.

Musimy wysłać ludzi na pole bitwy.
Ale Kauru nie może pozostać bez ochrony.

W porządku.
Zostanę w Kaur z moimi ludźmi.

Nie zostawimy naszych kobiet
i dzieci na łasce Boga.

Nie, Viriath,
musisz dowodzić armią.

„Moi ludzie i ja będziemy chronić Kaurę.
- Nie zostawię cię tutaj samej.

- Nie ufasz mi?
„Teraz to nie ma znaczenia.

Ja, Sandro, Paulo,
Aaron zostaniemy tutaj z naszymi ludźmi.

Niech będzie.

- Czy wszystko gotowe, Mark?
- Tak jest.

Żołnierze są gotowi.

Wyślemy jedną centurię do bitwy,
aby odwrócić uwagę Hiszpanów,

a reszta armii zaatakuje
Kauru, sir.

Generał Mark wydaje rozkazy
podczas ataku na Kauru.

Mój syn Fabius będzie na
pierwszej linii ataku.

I pamiętaj, żeby nie okazywać
Hiszpanom litości, dobrze?

Tak, sir, rozumiem.

Bogowie niech będą z tobą.

I przynieś mi głowę Viriatha.

Znak!

Nie pozwól, aby cokolwiek
stało się mojemu synowi.

- Za niego odpowiadasz.
- Mistrzu, to będzie trudne

- jeśli nie jesteśmy razem podczas ataku.
- A kto powiedział, że nie będziecie razem?

- Twoje zamówienie, panie.
- Możesz mu się sprzeciwić.

Ale nikt nie musi wiedzieć. Chcę,
aby to zwycięstwo zmyło honor mojego syna.

Tak jest.

Aldara!

„Myślałem, że ze mną nie rozmawiasz. - Zgadza się,
nie potrzebuję od ciebie niczego, ale nie Elene.

O co chodzi?

O czym rozmawiałeś z
moim mężem dziś rano?

- Twój mąż?
- Tak, Alejo z Ursy, wiesz bardzo dobrze.

O niczym. Nic ważnego,
jeśli chodzi o sprawy we wsi.

- Dlaczego poszedłeś do lasu?
- Szpiegowałeś?

- Czego odemnie chcesz?
- Wiemy, co ukrywasz.

Wiem doskonale, co wydarzyło się
między tobą a Baro w zeszłym tygodniu.

Nie wiem, co masz na myśli.

Potem pójdziemy do rady i tam
będziesz musiał powiedzieć prawdę.

W porządku.

Nie byłam całkowicie szczera.
Ale proszę, nie mów nikomu.

Paulo myśli, że miałem rodzinę,
że byłem uczciwą kobietą.

Ale to kłamstwo.

O czym mówisz?

Spałem z mężczyznami za pieniądze.

Zacząłem to w młodości i
tak zarabiałem na życie.

Więc zostałem wyrzucony z domu.
Paulo był jeszcze dzieckiem, okłamywano go.

Powiedziano mu,
że poślubiłem godnego człowieka.

Więc ty...

z moim mężem?

- Skorzystał z moich usług,
jak wielu innych. - Elena, nie wierz jej.

To nie pierwszy raz,
kiedy mój mąż zapłacił za to kobiecie.

A Baro? Co się z nim stało?

Baro wiedział wszystko.
Zagroził, że powie swojemu bratu.

Zapłaciłem za ciszę, jedyne co miałem...
Ale on chciał coraz więcej...

- Zabiłeś go?
- Jak mogłem to zrobić?

Przysięgam, mówię prawdę.
Przysięgam. Nie okłamuję cię.

Dobra, Aldara, wierzę ci.

Ale nie chcę więcej
sekretów w tym domu.

Niech będzie.

Nereya!

Sabina!

Althea, uwolnimy cię stąd.

Wrócimy do Kauru.

Altheę, proszę.

Pozwól mi.

Wiesz, jestem Rzymianinem.

A jeśli pójdziesz ze mną,
pomogę ci wrócić do obozu.

Ale nie mów Hiszpanom,
bo mnie zabiją.

Chodźmy?

Cóż, oto jesteśmy.

Tutaj odpoczniemy i trochę zjemy.

Potem wrócimy do Rzymu, dobrze?

Nie masz się tutaj czego obawiać. Jesteśmy sami.

- Kuzynka Althea?
- Nie, spokojnie.

W porządku, to jest Tirso.

- On cię nie urazi. - Co z nią?

- Nic, jest tylko trochę zmęczona, co?
- Althea, nie pamiętasz mnie?

Czekaj, mam coś dla ciebie.

Spójrz, zrobiłem to dla twojego powrotu.

Czy rozpoznajesz?
Jest taki sam jak ten, który ci dałem.

Zabrać go.

Witaj w domu.

Mój mąż...

„Nie powinieneś był, nie jestem głodny.
- Nie ważne.

Kiedy dotknie cię jakikolwiek
głód, będę tutaj, aby go zaspokoić.

- Zrobię wszystko, co powiesz. - W takim
razie powiem ci, żebyś mnie zostawił.

- Ale ja jestem twoją żoną.
- Wyjaśnij raz, droga żono.

Byłem zmuszony cię poślubić,
nie kocham cię, ty też mnie nie kochasz.

- Ale miłość przychodzi z czasem.
- Nie. Ty i ja nie będziemy spać razem.

Nie chcę cię i to się nie zmieni.

Więc... nie będziemy mieć dzieci?

Kobieta, którą kocham, powinna urodzić
moje dzieci, ale nie żyje z powodu...

To małżeństwo jest przeklęte.

I będzie tylko farsa,
dopóki śmierć tego nie rozwiąże.

Szanowna Pani.

Nie spodziewałem się ciebie.
Co chcesz?

Zatrzymałem się, żeby się pożegnać.
Przechodzimy do ofensywy.

Pretor powierzył mi dowodzenie żołnierzami.

Nie polegaj na nim, Mark. Dopóki jest
tu Fabius, nic dla ciebie nie błyszczy.

- Chcę tylko wypełnić swój obowiązek
wojskowy. - Nigdy nie zostaniesz jego synem.

- A ty jesteś żoną, której potrzebuje.
- Z tym się zgadzamy.

- Do widzenia, Claudia.
- Bądź ostrożny.

Jeśli ktoś ma umrzeć,
niech to będzie Fabiusz.

Przynajmniej nie
będę go opłakiwać.

Ojcze, chcę z tobą chronić Kaurę.

- Nadal jesteś za młody.
- Jestem człowiekiem.

Nienawidzę Rzymian, tak jak ty.
Zabili moją mamę.

Nadal masz na to
czas, nie martw się.

Poza tym potrzebujemy cię
do bardzo ważnego zadania.

Gdy nasi ludzie opuszczą wioskę,
będziesz musiał zająć się Altheą.

Chodzenie?

Cokolwiek się stanie, nie rozstaj się.

Kocham cię, Altheo.

Możesz odwrócić się co najmniej
tysiąc razy, ale to się nie zmieni.

Cokolwiek i gdziekolwiek się
wydarzy, nie zapomnę o tobie.

Paulo...

Co powiedziałem o twojej siostrze...

Wybacz mi.

Jesteś dobrą kobietą, Nereya.

Czasami uparty, ale dobry.

Gdybym miał dzisiaj umrzeć,
umarłbym szczęśliwy.

Jeśli umrzesz, zabierz mnie ze sobą.

Musimy iść.

- Gdzie? - Nie pytaj.

Nie możesz tego zrobić!

Armii nie ma, Rzymianie zabiją wszystkich!

Mówiłem ci, żebyś milczał!

Nie... Zdrajcy!

Teraz po cichu opuścimy Kaurę.
I nie wydajesz dźwięku.

W przeciwnym razie zabiję twojego syna.
Zrozumiałeś?

„Nie waż się. - Sprawdźmy.

Chodźmy.

Nie!

Teodoro poprosił cię o ostrzeżenie.

Musisz opuścić Kaurę.
Tak szybko, jak to możliwe.

- Ale co się dzieje?
- Mówiłem ci, rób co chcesz.

Chodźmy!

Jeszcze nie czas.

- Ilu mieszkańców jest w Kaur?
- Kilkaset bez mężczyzn.

Już czas, generale. Trzymaj się blisko mnie.

Nie potrzebuję niani, generale.

Walka!

- Kiedy zaczynamy rezygnować z pozycji, to
musimy się wycofać, rozumiesz? - Rozumiem.

- Kto pilnuje wejścia do wioski?
„Ludzie Alejo, ale nikogo tam nie ma.

- Nie ma wartowników.
- Alejo wyszedł. Zostawił nas samych.

Co to za dźwięk?

Dźwięk wojny.

Powiedz Dario.
Niech wróci natychmiast. Pośpiech!

Cokolwiek się stało,
walka z tobą była zaszczytem.

Daj spokój.

- Gdzie idziesz?
- Przekaż Dario wiadomość od Viriatha.

Oddziały muszą wrócić do Kauru.

Poczekaj, słyszysz?
Nie cofnij się!

Utrzymaj swoją pozycję!

Generał!

Paulo!

Spoczywaj w pokoju.

Aaron!

Tutaj! Wejdź do środka. Tirso.

Nie ruszaj się!

Dość! Dość!

Puść wszystkich żyjących Hiszpanów!

Chodźmy!

- Chodźmy. „Nie będę
myślał o powrocie do obozu.

Pozwól mi odejść!

Ogień. Jest w Kaur!

- Nie może być.
- Jestem pewien. Zamów zwrot.

Z kim były dzieci?

- Z Sabiną, ale jej tu nie ma.
- Viriath!

Na wzgórzu zapalono ogień.

Tata!

W następnym odcinku: