All language subtitles for Hispania.La.Leyenda.s02e03.HD720p.BDRip.Rus.Spa.BaibaKo.tv

Hiszpańska legenda

Odcinek 12: Althea
(przetłumaczone przez Rojo Panda)

Drogi!

- Jak się czujesz? - Żyje.

Oto, co mogę powiedzieć
po tych miesiącach.

Nie możesz sobie wyobrazić,
jaki jestem szczęśliwy. Co się stało?

Pamiętam walkę z Viriath.
Twarzą w twarz.

Nie pamiętam dalej.
Obudziłem się w środku pustego obozu.

Musiałem czołgać się jak
jaszczurka w kałużach krwi.

Ale niedaleko,
bo ten Hiszpan znalazł mnie w lesie.

Szczerze mówiąc, jestem
zaskoczony, że tu jesteś, kochanie.

Czy nie powinieneś teraz cieszyć się
ciepłą kąpielą termalną, w cywilizacji?

Przejścia pokryte są śniegiem,
więc nie można wyjść.

Byłem gotowy wrócić do Rzymu,
ale teraz nie ma powodu.

Mogę tylko podziękować bogom
za sprowadzenie cię z powrotem.

Nie sądzę, żeby bogowie byli
w to zaangażowani, Claudia.

Jeśli nie masz nic przeciwko,
zajmę się sprawami wojskowymi.

Oczywiście kochanie.

Świnia! Jest gorszy niż...

Wyjdź z mojego namiotu, jeśli nie
chcesz być żywcem obdarty ze skóry.

- Nie słyszałeś?
- Nie, pani, słyszałem.

- Sabina.
- Nie słyszałeś gospodyni, wynoś się!

Myślę, że Praetor Galba będzie
zainteresowany tym, co zrobili

jego żona i generał Mark
pod jego nieobecność.

Czy myślałeś, że nikt w obozie nie rozpozna?

- Co chcesz? - 500 dinarów.

- Jak się nazywasz, Legionnie?
- Jaka jest różnica, pani. - W porządku.

Wróć wieczorem i weź pieniądze.

Nie mam tu dużo,
potrzebuję czasu.

Szanowna Pani.

- Dowiedz się, jak się nazywa.
- Tak, gospodyni.

Znak.

Mój syn Fabio poinformował
mnie o sytuacji z Hiszpanami.

- Pod twoją nieobecność... - Podczas
mojej nieobecności nic nie zrobiłeś.

- Sir, żołnierze...
- Mark, zdecydowałeś mi przeszkodzić?

Przegrałeś bitwę i z twojej
winy prawie straciłem życie.

Miałeś kilka miesięcy, żeby
udowodnić, że jesteś potrzebny

ale nie widzę głowy
Viriatha zdobiącej namiot.

I w końcu Hiszpanie wygrali wojnę.

Ale na szczęście dla nas mamy teraz
wśród nas prawdziwego stratega.

Potrzebuję Viriatha żywego,
pokonanego przede mną.

Kiedy z nim skończę,
nawet ta dziwka go nie rozpozna

- co sprowadziło go na świat.
- Mistrz.

Nie powinieneś był być taki surowy, ojcze.

Mark jest oddanym żołnierzem,
ale wciąż ma duszę plebejusza.

Nie ma udanej kariery w wojsku.

Ty wręcz przeciwnie...

Z tobą jako generałem armii

nic nas nie powstrzyma.

- Zostawię cię w spokoju, ojcze.
- Fabius, zaczekaj.

Czy pamiętasz niewolnicę,
którą wysłałem ci na początku kampanii?

Oczywiście ojcze.

Co się z nią stało? Ona żyje?

Tak. Pomaga Gai.
Jest tutaj, w obozie.

- Tutaj? - Tak.

O co chodzi, ojcze?

Właśnie...

Dzięki niej możemy wygrać
tę wojnę bez walki.

Claudia, co ty tu robisz? Myślałem,
że wyjaśniłem, że wszystko jest ostateczne.

To dla mnie jasne,
ale nie wszyscy tak myślą.

- O czym mówisz? - Jeden z twoich
legionistów przyszedł mnie szantażować.

- Szantaż? - Prosi o 500 dinarów,
żeby nie powiedział Galbie wszystkiego.

- Kim on jest? - Nie wiem.

Jeśli nie wiesz, czego ode mnie oczekujesz?
W tym obozie są setki ludzi.

„Poprosiłem więc Sabinę,
żeby poznała jego imię. - Dobrze.

Kiedy się dowiesz, daj mi znać.
Zajmę się tym.

Mam nadzieję,
że dla twojego i mojego dobra.

- Szanowna Pani. - Co chcesz?

Wysłał mnie pretor.
Chce cię zobaczyć.

Wygląda na to,
że mój mąż wreszcie odzyskał siły.

Althea, chcę cię komuś przedstawić.

Mężczyzna, którego widzisz, to mój ojciec
- Servius Sulpicius Galba.

Jest pretorem tego obozu i tu
wszystkim kieruje, rozumiesz?

Więc to jest mała Althea.
Nie bój się, nic nie zrobię.

Czekałem długo, żeby cię poznać.
Fabius dużo o tobie mówił.

Powiedział, że stałeś się doskonałym niewolnikiem.

Lubisz obóz?

Czy połknąłeś swój język?

Tak, proszę pana, moja mama i ja lubimy tutaj.

Mama?

Gaia przekonała ją, że jest jej matką
i że Hiszpanie ukradli ją jako dziecko.

To był najlepszy sposób
na uniknięcie ucieczki.

Cholerna przebiegłość!
Nie pomyślałbym o tym.

- Umieść ją w klatce. - Mama!

- Mamo, nie, mamo, mamo!
- Mistrz...

Gaia, idź z nimi.

Córka Viriaty...
Nie mogę w to uwierzyć.

To jest dar od Boga.

Ojcze, myślę, że nie powinieneś go zamykać. Dopóki
dziewczyna nie będzie z Gają, nie ucieknie.

A jaka jest gwarancja, że nie zostanie
porwana? Ta dziewczyna jest zbyt ważna.

Kiedy ją do ciebie wysłałem,
nie wiedziałem, kim ona jest.

Ale teraz...

To jest nasz klucz do zwycięstwa.

Z jej pomocą złapiemy Viriatę.

A bez niego buntownicy mogliby
zostać rozrzuceni jak grudki ziemi.

Czeka nas wielka chwała, synu.

Mark, przyprowadź Teodoro.

Czas zacząć grę.

Idę.

Estena, co ty tu robisz?

Naprawdę myślałeś, że nie dowiem się
o Twoim ślubie z Navią, córką Bartara?

Powinienem ci powiedzieć.

Ale nie wiedziałem, jak to
zrobić, żeby cię nie urazić.

Estena, kocham cię. Ale kocham też
swoich ludzi, mam wobec nich obowiązek.

Dario!

Zgromadziliśmy się na tej naradzie

abyś pewnego dnia, dzięki swojemu
pochodzeniu, stał się jego częścią,

dzielnie bronił swojej
ziemi przed najeźdźcami,

zrobił to, co zadowoli przodków,
których krew płynie w twoich żyłach.

Od teraz, gdziekolwiek jesteś

będziesz znany jako Serval - syn
Alejo z Ursy i Eleny z Kaura.

Jest dobrze?

Tak.

Po Barbarze nie
miałem innych kobiet.

Jestem pewien, że byłbyś szczęśliwy, gdybyś
znalazł kobietę, która by się tobą zaopiekowała.

- Dlaczego nie zostaniesz?
- Muszę coś zrobić.

Tirso, Tirso!

Tirso!

- Co Ty tutaj robisz?
„Właśnie wróciłem do domu, nie martw się.

Wygląda na twarde dziecko.

- Gratuluję ci. - Dziękuję.

Muszę iść.

Życzę wszystkiego najlepszego, Elena.

- Czy wszystko w porządku?
- Tak.

Viriath, Paulo, widziałeś Tirso?
Nigdzie go nie mogę znaleźć.

- Może gra w górach? „Widziałem,
jak wybiegł tylnymi drzwiami kuźni.

- Gdy?
- Nie wiem, to tylko. Co się stało?

Muszę go znaleźć.

Dario!

- Powiedz mi, że to nieprawda, Dario.
- Przepraszam, Bartar.

To nie wystarczy!
Czy wiesz, co zrobiłeś?

Zhańbił moją rodzinę, moją córkę.

- Upokorzony.
„Nie chciałem tego.

Co się stanie z biedną dziewczyną?

Co powie swojemu narzeczonemu,
jeśli dowie się, co się stało?

- Dario, myślałem, że jesteś człowiekiem
czynu i słowa, jak twój ojciec. - Jestem.

Obiecałem, że poślubię twoją córkę,
zrobię to. I doprowadzę to do końca.

To, co się stało, już się nie powtórzy.

Przyszłość jest przyszłością,
ale przeszłości nie można zmienić.

Jest tylko jeden sposób,
aby przywrócić honor mojej córce.

Zrobię, co powiesz.

- Porzuć tę Estenę i wypędź ją z Kaur.
- Bartar...

Jeśli tego nie zrobisz,
staniesz przed radą.

Zasługujesz na karę za
obrazę naszego honoru.

Tirso!

Tirso!

Sandro, lepiej się rozdzielmy.

Paulo może iść wzdłuż rzeki,
a my spojrzymy wzdłuż drogi do wąwozu.

Tirso!

- Chcesz powiedzieć?
- Co? Tirso!

- Dlaczego chłopak uciekł?
- Kto wie.

Wiele rzeczy robisz dobrze,
ale nie wiesz, jak kłamać.

„Widział mnie z Aldarą, siostrą Paula.
- Co?

Widziałem mnie z
Aldarą, siostrą Paulo!

W jakim sensie widziałeś?

- Jesteś z nią...
- Nic nie mów Paulo.

Nie chcę, żeby myślał, że jesteśmy z nią...

Czy rozumiesz.

- Dobrze się śmiać!
- Nie śmieję się.

Przestań się smiać. Tirso!

Tirso!

Przepraszam, dobra
kobieto, czy pomożesz mi?

- To zależy od tego, czego potrzebujesz.
„Szukam domu Paula, Ebory.

Powiedziano mi, że mieszka
tutaj, w tej części wioski.

- Dlaczego go potrzebujesz? „Właściwie
to nie szukam go, ale jego siostry.

- Jego siostra? - Tak, Aldaru.

Poznałam ją z mężem
kilka tygodni temu

powiedziała,
że poszła tu szukać swojego brata.

Powiedziano mi, że tu mieszka,
ale nie mogę znaleźć jego domu.

Nie jestem do końca pewny.

- Ale myślę, że to ten w pobliżu
kurnika nad jeziorem. - Dziękuję.

Bogowie niech będą z tobą.

Tak, iz tobą.

Niech bogowie będą.

Aldara ucieszy się, że cię widzi.
Znasz ją dobrze?

Przyjaźniła się z moją córką
Virhidą, cały czas spędzała razem.

Czy jest ktoś w domu? Wejdź, Baro.

Wygląda na to, że nikogo tam nie ma.

Jedna kobieta powiedziała,
że twój dom jest po drugiej stronie

nad jeziorem. Dobrze, że się poznaliśmy.

Jesteśmy tu nie tak dawno, nie wszyscy
nas znają. Aldara właśnie przyszedł.

Baro, jeśli chcesz,
możesz spędzić z nami noc.

- Nie, nie, nie chcę ci przeszkadzać.
- Tak, nie będziesz się wtrącać.

- Zobacz, ile jest miejsca.
- Nie, Nereya, naprawdę nie mogę.

Zostawiłem kozy w pobliżu szarych skał,
nie mogę zostawić ich samych na noc.

- Mimo wszystko dziękuję.
- Przynajmniej zjeść obiad?

Jeśli pozwolisz mi przynieść mięso.

- Wtedy przed zachodem słońca.
- Do zachodu słońca.

Kto tam?

Ja, kobieta, kto jeszcze.

- Byłeś tam?
- Tak, zdrzemnąłem się. Czułem się źle.

- Twój sąsiad pochodził z Ebory.
- Kto, naprawdę Baro?

Tak, Baro, to jego imię.
Znasz go?

Spotkaliśmy się kilka dni
temu, powiedział mi to

przejdzie przez Kauru.

- Czy on jeszcze wejdzie?
- Tak, zjedz obiad. - Dobrze.

Z przyjemnością go zobaczę.

- Co robisz, kobieto?
- Przepraszam.

„Myślałem, że zostałeś ranny. - Widzisz,
nie. Możesz iść swoją własną drogą.

Hej, czekaj!
Czy to ty i ja poznaliśmy się w Kaur?

- Źle zinterpretowałeś dom Paula, Ebora.
- Tak?

Przepraszam,
nie mieszkam w wiosce od tak dawna.

Aldara!

Aldara?

- Baro?
- Paulo, bracie, co ty tu robisz?

Szukam syna, Sandro, kowala,
wygląda na to, że uciekł z domu.

A ty? Chodzenie poza
wioskę jest niebezpieczne.

- Przyszedłem...
- Przyniosła mi koc.

„Zawsze była taka opiekuńcza.
- Tak.

Jak się masz, Baro? Mam nadzieję, że do nas przyjedziesz.

Byłem już z tobą,
Nereya zaprosiła mnie na obiad.

Będzie to dobra okazja do
rozmowy z Tobą i Twoją siostrą.

Więc czekamy na Ciebie wieczorem z nami.
Teraz muszę przejść przez rzekę.

- Siostro, pójdziesz ze mną?
- Tak ide. - Chodźmy.

Puść mnie, zwierzęta!

- Zamknij się albo podetnę ci język.
- Mark, nie zachowujesz się tak z gośćmi.

Teodoro, drogi przyjacielu.

W końcu dotarłeś.

- Pretorze, też cieszę się, że cię widzę.
- I naprawdę się cieszę, że cię widzę.

Jestem wdzięczny za troskę.

Po prostu zrobiłem to,
co uznałem za stosowne.

Cóż, to moja wdzięczność
za uratowanie mi życia.

- Czy lubisz? - Tak.

- Oczywiście. - mam nadzieję,
że nie jest zbyt krzykliwy,

Wiem, że przywykłeś do...
bardziej skromnych warunków.

- Ale myślę, że twój nowy status
będzie ci idealny. - Status?

Chcę, żebyś został
moim osobistym doradcą.

Pomożesz Hiszpanom.

Znasz ich prawa, ich
przywódców, ich słabości.

Staniesz się bliskim pomocnikiem.

Dostajesz co chcesz i kiedy chcesz.
Jeśli się zgadzasz, oczywiście.

Po tylu miesiącach w jaskini
musiałeś się do niej przywiązać.

Nie, oczywiście nie.
Dziękuję Ci.

Podziękować.

Twoim pierwszym zadaniem będzie
dostarczenie mojej wiadomości Kauru.

- Wrócić do Kauru?
- To nie będzie trudne, jesteś Hiszpanem.

Ale, senor, zostałem wygnany.

Jeśli wrócę do wioski,
odetną mi głowę.

Nie przyjdziesz tam
jak Teodoro z Kaury

ale jako Teodoro - sojusznik Galby.
Parlamentarzysta rzymski.

Twoje prawa zabraniają dotykania
wroga, który przyszedł negocjować.

- Czyż nie? - Teoretycznie tak.

Ale teraz nikt w Kaur
nie uwierzy moim słowom.

Jestem pewien, że wiesz,
jak zdobyć ich szacunek.

Będziesz strzegł
dwóch moich ludzi.

Będziesz miał papier z moim znaczkiem

więc nikt nie będzie wątpił,
że nadajesz w moim imieniu.

Mam nadzieję, że wrócisz dla
własnego dobra. A jeśli nie...

Weź pod uwagę,
że już odciąłem ci głowę.

A co dokładnie mam przekazać?

Jedno zdanie.

Pokój i życie córki Viriatha
w zamian za jego ekstradycję.

Nie wiem,
czy lepiej od razu odciąć mi głowę.

Umyj go, daj mu czyste ubranie i
eskortuj go na ziemie hiszpańskie.

- Estena, co ty tu robisz?
- Naprawdę musisz wyjaśniać?

Postanowiono, że poślubię Navię.

Dzięki temu możesz rozpocząć nowe życie

ze swoim narzeczonym, daleko stąd.

Mam przyjaciela w Asta, niedaleko morza.

Powiedz mu, że jesteś ode mnie i
niczego nie będziesz potrzebować.

Stoisko!

Zatrzymać!

Jestem Teodoro z Kaury!
Nie potrzebuję problemów!

Przyszedłem negocjować
z Unią Hiszpańską.

- Viriath?
- Teodoro, co za niespodzianka!

Przybyłem w imieniu pretora
Serwiusza Sulpicjusza Galby.

- Galba nie żyje.
- Mylisz się, Viriath, on żyje.

Ma również propozycję dla
rady szlachetnego Kaura.

Zabij go! Wypędzać! Zdrajca!

Odetnijmy mu głowę
i skończmy z tym.

- Wykonajmy wyrok! - Tak!

Czekać.

Zabicie mnie nic nie da.

Jeśli to zrobisz, nigdy nie dowiesz
się, co oferuje Galba.

- Dobra, mów.
- Galba jest gotowy zaoferować ci pokój.

Tak, tak jak wtedy,
gdy przekazaliśmy broń.

Nie, tym razem trwały
i trwały pokój.

- Żadnego oszustwa.
- I nie prosi o nic w zamian? - Prawie.

W zamian za pokój Galba potrzebuje
kontroli nad Erisaną i Norbą,

do handlu na południu i północy.

- To prawie. - Wygląda na to, że
zapomniał, kto wygrał ostatnią walkę.

I...

Viriath.

Galba potrzebuje Viriatha.

Następnie powiedz Galbie,
że oferta została odrzucona.

W takim przypadku córka Viriaty umrze.

Galba opuści swoje życie,
jeśli zaakceptujesz ofertę,

pozwoli jej odejść.
Masz czas do następnego południa.

- To nie prawda!
- Córka Viriaty nie żyje.

- Nie wpadniemy ponownie w tę pułapkę.
- Nie.

To nie jest pułapka.
Wiem, że moja córka żyje.

A jeśli jest sposób,
by ją uratować, to zrobię.

Dlatego jestem Viriat z Kaura -

Zrzekam się funkcji
głównodowodzącego.

Jutro w południe przyjdę do lasu,

na granicy ziem rzymskich i hiszpańskich,

w zamian za życie mojej córki!

I do tego nie potrzebuję ani aprobaty
rady, ani jego pomocy.

Viriath, czekaj!

- Chodzi o moją córkę, Dario.
„Nie możesz tak odejść.

Nie mogę?
Zrobiłem wszystko, o co prosiłeś

poddał się radom,
wykonał jego polecenia.

Eleny nie ma ze mną
ze względu na związek.

Co ten związek zrobił dla mnie?

„Nie, nie mam wyboru.
- Myślisz, że tak?

Muszę dbać o interesy wszystkich,
nie mogę służyć tylko naszej przyjaźni.

O czym mówisz?

Wiem, że uwolniliście
Hectora, wy troje.

- Hector jest niewinny.
- Zastanów się, Viriath.

„Tę bitwę możemy przetrwać tylko razem.
Potrzebujemy cię. - Powiedz mi, Dario,

gdybyś miał szansę
odzyskać ojca,

zacznij od nowa,
zobacz go żywego,

- czy nie zrobiłbyś wszystkiego, żeby spróbować?
- Przepraszam przyjacielu. Zatrzymaj go.

- Co robisz, Dario?
- Ratuję mu życie.

A co zrobisz, Dario? Zabijesz
mnie, żebym nie poszedł do Rzymian?

Popełniasz duży błąd.

Mogą. Ale jestem wolnym człowiekiem.
Mam do tego prawo.

Nie martw się, nie potrzebujemy go.

- Elena! - Nie, cicho.
- Proszę, to moja córka.

- Tylko na chwilę. „Rozkazano mi
zabrać cię na terytorium Rzymu.

Jeśli tego nie zrobię,
rada mnie ukarze. Chodźmy!

Orestes, czy to mój wnuk?

Obserwuj ich. Dla mnie!

Stąd wyruszysz sam.

- Będziesz tego żałować.
- Co cię wypuściło? Na pewno.

Rzeka, wygląda na to,
że twoja sytuacja się poprawiła.

Teraz mieszkam w rzymskim obozie.

- Jestem prawą ręką pretora.
- Gratulacje.

Chcę, żebyś mnie odwiedził. Powiedz moje
imię przy wejściu, a przepuszczą cię.

- Mam to, co lubisz.
- Co? Łapy królika?

Wiele więcej. Cokolwiek chcesz.

Jaki jest Twój plan?

Brak planu.

Poddam się.
To jedyny sposób na uwolnienie Altei.

Ale skąd wiemy,
że Rzymianie nie kłamią?

„Ona nie umarła.
- Jak nie martwy?

Moja córka...

Altea, którą znaliśmy,
odeszła, nie żyje.

Teraz została Rzymianką.

Nie rozpoznała mnie, nie wie, kim jestem.
Dla niej jestem tylko zabójcą.

Sandro, obiecaj,
że zaopiekujesz się Alteą.

Wiesz, że to zrobię.

Althea, musisz jeść, chodź.

Dlaczego tu jestem, mamo? Po co?

Nic nie zrobiłeś, kochanie.
To pomyłka.

I wkrótce będziesz
wolny, zobaczysz.

„Myślą, że jestem córką Hiszpana?
- Tak.

Dlaczego nie powiesz im prawdy?
Że skradziono ci mnie jako dziecko?

Mistrz Fabio na pewno nam pomoże.

- Mistrz. - Co tu robisz, Gaja?
- Właśnie przyniosłem dziewczynie jedzenie.

Mistrzu, musisz pozwolić jej
odejść, ona jest tylko dzieckiem.

Jest córką Viriaty,
przywódcy hiszpańskiego powstania.

- To nie jej wina! „To jest rozkaz
mojego ojca i nie można mu zaprzeczyć.

Wiesz, że to niesprawiedliwe!

Wpłyń na swojego ojca,
jesteś generałem jego armii.

Jestem pewien, że możesz jej pomóc.
Zapraszamy.

Nie masz pojęcia, jak bardzo
brakowało mi ludzkiego jedzenia.

- Nie było świeżych owoców.
- Zima była długa, kochanie.

- Jedz tyle, ile chcesz.
- Skoro pamiętałeś o zimie...

Tkaniny od Karteya przyszły
dziś do Ciebie. Wspaniale.

Prawdopodobnie zamówiłeś
je kilka miesięcy temu.

Ale nie rozumiem...

Jeśli zamierzałeś opuścić Hiszpanię,
dlaczego ich potrzebujesz.

Chciałem je tylko sprowadzić
tutaj i wysłać do Rzymu.

Wiesz,
że cena jest tam 5 razy wyższa.

Ojcze, musimy porozmawiać.

- O czym? - Chciałbym poufnie.

Tak, jak sobie życzysz.

Tutaj też nie było dużo zabawy.
Prawda, kochanie?

Pani, rozpoznałem imię legionisty.

Rufio, trzeci manipulator.

Mam dość tych śmieci.

Nawet świnie jedzą lepiej.

Cóż, to przynajmniej jedzenie.

W życiu bardzo głodowałem,
żeby nauczyć się to doceniać.

Nie sądzę, żebym już musiał
głodować z powodu tych rzeczy.

Za kilka godzin będę mógł wybrać
swoje jedzenie... i przeznaczenie.

Co chcesz powiedzieć?

Nic. Zapomnieć.

- Ty! Ty jesteś Rufio?
- Tak jest.

Chodź ze mną.

Słyszałem,
że odwiedziłeś żonę pretora.

- Mistrzu... - Lepiej znajdź właściwe
słowa, abym cię nie zabił na miejscu.

Mistrzu, karmię dużą
rodzinę, mam wiele dzieci,

a ostatnio nie mogłem
wysłać im kilku monet.

Jak cały legion.
To nie usprawiedliwia szantażu.

Wiem, panie, że to
źle, ale z desperacji.

Przepraszam pana.

Czy możesz sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby
Galba dowiedział się, że spałem z jego żoną?

Nie tylko ja zostałbym zabity

zniszczyłby całą armię,
aby wyprać swój honor.

Nie zamierzałem mu mówić, panie.
Chciałem tylko pieniędzy.

Przepraszam.

W porządku. Wierzę ci.

Zapomnieć o wszystkim.
I pozostaniesz przy życiu. Jasny?

Tak, dziękuję.

- Szantażowałeś żonę pretora?
„Cholerny szczurze, podsłuchałeś?

„Nie, chciałem tylko wiedzieć, czy potrzebujesz
pomocy. - Nie, to nie jest potrzebne.

- Stać! Stać! Stać. I czy tak to zostawisz?
- Co mogę zrobić?

- O ile prosiłeś żonę pretora o milczenie?
- 500 dinarów.

500 dinarów? Czy wiesz co to jest?

Nic nie zrobią,
będziemy ich ściskać w pięść!

- My?
- Pomogę ci, wiem o czym mówię.

Poproszę o więcej pieniędzy,
wystarczy na dwie osoby, zaufaj mi.

Pomyśl o rodzinie,
jaka będzie szczęśliwa.

- Mów, synu.
- Ojcze, chodzi o dziewczynę, niewolnicę.

- Myślę, że powinna zostać zwolniona.
- Puść? Lubię to?

„Ona jest tylko dzieckiem, ojcze.
„Fabio, to jest córka Viriatesa.

Nie rozumiem, dlaczego pozwoliłem jej odejść.

Jest wierną niewolnicą, ojcze.

I nie uważam za konieczne
trzymanie jej w takich warunkach.

Synu, ja nie...

Nie rozumiem, o czym mówisz.

Teraz dziewczyna jest ważna dla naszej sprawy,

- Nie pozwolę jej biegać po obozie...
- Ojcze... - Rozmowa skończona.

Nie zawracaj mi tym więcej głowy.

Tak ojcze.

Teodoro, na czas.
Jak poszło spotkanie z Hiszpanami?

Obawiam się, że niezbyt dobrze, senor.
Odrzucili ofertę.

Przyjąłem to.
Wygląda jak Viriath

- nie jestem gotowy na nic dla mojej córki.
- Viriath wystąpił przeciwko Radzie

i powiedział, że jutro przyjdzie do kordonu
między ziemiami hiszpańskimi i rzymskimi.

- w zamian za wolność córki.
- W porządku.

Czy teraz rozumiesz, jak ważna jest dziewczyna?

Viriath jest głupcem, jeśli
myśli, że pozwolę jej odejść

zamiast maltretować ją na oczach ojca,
co byłoby o wiele przyjemniejsze.

Ojcze, dałeś słowo!

- Nie dałem tego słowa, prawda, Teodoro?
- Tak, senor.

Kiedy zaczniesz myśleć jak rzymski
generał, a nie jak plebejusz!

Jutro rano zaczyna się
wspaniały dzień dla Rzymu.

Ojciec.

Wiem, że zajmiesz się Altheą.

I wyjaśnij Tirso, co zobaczył.

- Zatrzymuje Barbarę w swoim
sercu, ale zrozumie. - Więc będę.

Zobaczymy się tutaj lub
w następnym świecie.

Teraz odpocznij.

Może bogowie mają co do
ciebie plany na jutro.

Czy wujek Viriath wyjeżdża na dobre?

Nie wiem, synu.
Niektórzy bogowie wiedzą.

Synu, wiem,
jak bardzo kochałeś swoją matkę...

Wiem, że ją pamiętasz.

Rozumiem, że nienawidzisz
mnie widzieć z inną kobietą.

Wyjdziesz za Aldarę?

Nie wiem. Ale ważne jest dla mnie, żebyś wiedział,
że ja też nie zapomniałem o twojej matce.

Pamiętam ją na każdym kroku.

To boli...

ale jednocześnie
mnie uszczęśliwia.

I to się nigdy nie zmieni,
podobnie jak to, co do ciebie czuję.

Czy rozumiesz, synu?

W porządku.

Aldara, te kuropatwy są pyszne.

Jesteś naprawdę głodny, bracie.

Nie wstydź się,
zawsze dobrze gotowałeś, prawda?

- Bronię się najlepiej jak potrafię.
- Nie słuchaj jej.

Widzę, że pozostajesz taki, jaki byłeś.

Prawie wszystko.

Tak, nie jestem doskonały.

Na pewno. Jeśli nie jestem zdezorientowany,

twoja siostra zawsze
była surowa dla mężczyzn.

Prawdziwe?

Nie miała wyboru.

Jedna z najpiękniejszych kobiet w Eborze.
Mężczyźni za nią szaleli.

Pewnego dnia jeden z nich w
nocy wszedł do jej pokoju.

- I co się stało?
„Nie martw się, poradziła sobie z nim.

Uderzyła go w twarz,
a on wyleciał prosto z domu...

nagi.

Cała wioska śmiała się z niego.
Posłuchaj, jak miał na imię?

Nie pamiętam.

Corvis!

O tak.

To był Corvis.

Nie, nie... czekaj.

- Nie Lucio? - Nie.

Był Corvis.

Tak, dokładnie, przepraszam.

- Naprawdę? - Tak. - Tak.

Twoja siostra to dziewczyna o trudnym
charakterze, ona się nie zmienia.

- Pójdę po piwo.
- Poczekaj, pomogę.

- Może wystarczy? - Dlaczego? Po prostu pomagam
ci dowiedzieć się, za kogo się podajesz.

Nie chcę, żebyś się w czymś mylił.

- Jak długo będziesz grać?
- Dopóki nie dasz mi tego, czego chcę.

Oczywiste jest, że nie jesteś Aldarą, ale...

Jesteś jedną z najpiękniejszych
kobiet, jakie widziałem w swoim życiu.

Tej nocy. Szare skały mają jaskinię.

Naleję Paula.

- Aldara. - Co?

- Wszystko w porządku? - Oczywiście.
Chodźmy, zanim jedzenie ostygnie.

Chodźmy.

- Myślałem, że nie przyjdziesz.
„Ale oto jestem.

Czy możesz wyjaśnić,
dlaczego udajesz kogoś innego?

To moja sprawa.

Zastanawiam się, czy mnie wydasz

Nie, nie zrobię tego.
Jeśli dostanę to, czego chcę.

Skąd mam wiedzieć,
czego potem nie powiesz?

Musisz mnie uszczęśliwić.

To jest w mojej mocy.

Mówiłem ci - bronię się najlepiej, jak potrafię.

Co się stanie z Altheą, mistrzu?

Nie mogę jej zobaczyć w klatce.

Uwięziony w mocy pretora

Uspokój się.
Nikt jej nie skrzywdzi.

Nie teraz.

Powiedziałem nie.

- Wołałeś mnie, mistrzu?
- Wejdź, Sabina.

Idź stąd.

Chodź tu.

Mam coś dla ciebie.

Teraźniejszość.

Teraźniejszość?

Dla mnie?

Pamiętasz?

Kiedy przyjechałeś do Rzymu,
nosiłeś podobne kolczyki.

To był prezent od twojej matki.

Zrobiłem to samo.

Dla Was.

Dziękuję Panu.

Nie otrzymałem wcześniej żadnych prezentów.

Wszystko dzieje się po raz pierwszy.

Piękne kolczyki.
Więc jesteś teraz prostytutką?

- Odejdź od mojego pana, Hiszpana. „Czy
myślisz, że jesteś jedynym, którego kocha?

- Czy on dał ci prezenty?
- Jestem poważny. - I ja.

Jeśli twój pan będzie szukał
u mnie pocieszenia, dam je.

- On jest mój! „Nie wydaje się, że jeszcze
minutę temu oddychał ciężko ze mną.

Ostrzegam cię! Nie masz pojęcia.
na co jestem gotowa dla niego.

Ty, przygotuj dziewczynę. Kiedy Viriath
się podda, zostanie złożona w ofierze.

Przepraszam, że...

Szkoda, że musisz to zrobić.

Wszyscy mieliśmy
ostatnio trudne decyzje.

Dziękuję Ci.

Dario, jeśli wybrałeś tę
kobietę, uszczęśliw ją.

Bogowie niech będą z tobą.
Gdziekolwiek pójdziesz.

„Bogowie nie są jedynymi,
którzy będą z tobą. - Paulo.

Ktoś musi przynieść Altheę.

Nie pozwolę,
żeby ta mała rzecz przejęła władzę.

- Gdzie idziesz?
- Nakarm dziewczynę.

Rozkaz generała Fabiusa.

Nie powiedzieli mi.

A poza tym otrzymujemy
rozkazy od Praetor Galba.

OK, uspokój się.

Pójdę i powiem mojemu synowi Galbie,
że nie wykonujesz jego rozkazów.

Wtedy da je osobiście.

Szybki! Rozumiem?

Nie możesz mi pomóc?

Która jest godzina, gdzie byłeś?

- Pani, ja... - Nie obchodzi
mnie to! Pomóż mi, chcę się umyć.

Tak, gospodyni.

Jak śmiesz!
Czego jeszcze chcesz?

Przyszedłem po pieniądze, pani.

- Czy generał Mark z tobą nie rozmawiał?
- Tak, Milady.

Ale nadal uważam,
że uczciwie jest dostać to, o co proszę.

Dla Ciebie te pieniądze to nic,
ale dla mojej rodziny to dużo.

Podła świnia...

Myślisz, że możesz wyjść
z obozu żywy za pieniądze?

Jeśli coś mi się stanie, to jest
ktoś, kto o tym wie, proszę pani.

On powie.
Więc nie sądzę, że się odważysz.

Daj mi pieniądze.

W porządku.

Nie mam tutaj pieniędzy,
ale ta biżuteria jest znacznie cenniejsza.

W porządku. A teraz powiedz mi,
jak nazywa się twój przyjaciel.

- Nie. - To nie jest pytanie. Albo
powiesz, albo umrzesz.

To jest Hector,
hiszpański najemnik, zwiadowca.

Podziękować.

- Zabij go. - Nie!

Pomóż mi!

- Co zrobimy, pani? Powiemy generałowi?
- Nie.

Pozbądź się ciała.

- Sabina! - Hector.

- Od kiedy jesteś legionistą? - Długa historia.
Posłuchaj, jestem przyjacielem Rufii.

Wiem, że poszedł porozmawiać z kochanką,
ale przez długi czas nie wychodzi...

- Co robisz? - Spełniam swój obowiązek!
- Jaki inny dług?

Jesteś idiotą?
Jak śmiesz szantażować patrycjuszkę?

- To nie ja, to wszystko Rufio!
- Rufio nie żyje.

I ostatnią rzeczą, jaką
powiedział, było twoje imię.

Gospodyni kazała cię zabić,
więc lepiej uciekaj z obozu.

Nie, nie mogę biec.

Następnie poproś bogów o ochronę.

- Gdzie jest Gaia?
„Nie wiem, proszę pana.

Senor,
czy mogę z tobą porozmawiać?

Jak śmiesz wpadać do mojego
namiotu, legionisto ?!

Senor, muszę powiedzieć
coś bardzo ważnego.

Dobra, mów.

Senor, mówię ci, ryzykuję
życie, chcą mnie zabić.

Ale jestem ci oddany. Jesteś dobrym
generałem, będziesz mnie chronić.

Jeśli na to zasługujesz.
Mam nadzieję, że to coś poważnego.

O tak, proszę pana.
Chodzi o generała Marka...

i żona pretora.

Fabius.

Przestraszyłeś mnie.

Ci, którzy się boją, boją się.
Czego się boisz, mamo?

- Nie rozumiem. - Dlaczego przez
cały ten czas nie wróciłeś do Rzymu?

- Fabio, mówiłem ci, że przejścia...
- Przejścia od dawna są otwarte.

Ale zdecydowałeś nie iść.

Może dlatego, że chciałem kontynuować

cieszyć się uściskiem twojego
kochanka, generała Marka?

- O czym mówisz? - Proszę, mamo.

Nie tak myślisz, Fabio.

Kiedy myślałem, że twój ojciec nie żyje.
Zostałem sam.

Myślałem, że umrę z bólu.

Mark był moim jedynym
przyjacielem, jedyną pociechą.

A ile minęło od
śmierci twojego ojca?

Czy w ogóle czekałeś,
aż ostygnie?

Jak możesz tak mówić?

Czy wiesz, jak to jest każdego
dnia wstawać z tym ciężarem?

Wiedząc, że oszukałem
twojego ojca bez chęci.

Fabio, mój związek z Markiem zakończył
się w dniu powrotu twojego ojca.

- W takim razie musisz powiedzieć mu
prawdę. - Zabije mnie, jeśli się dowie.

Obóz jest duży, jest wiele ust,
z których może się o nim dowiedzieć.

Mówienie mu to jedyny
sposób na uratowanie życia.

Jeśli nie ty, to ja.

Nie pozwolę upokorzyć
mojego ojca w tym obozie.

- A Mark?
- Mark to mały narybek.

To jest tylko między tobą a mną.
Rozumiesz?

Okej, powiem ci.

- Ale daj mi trochę czasu.
- W porządku.

- Dziękuję synu.
- I jeszcze jedno, mamo.

Ten najemnik, Ector.
Mam nadzieję, że jest bezpieczny.

- Jasny? - Jasny.

Teraz, jeśli chcesz, chciałbym przygotować
się do egzekucji córki Viriatha.

Mama.

Althea, musisz być bardzo cicha.

- Co robisz, Gaja?
- Mistrzu, ukarz mnie.

Ale proszę,
nie pozwól dziewczynie cię dotykać.

Za zbrojownią są moje
muły z rzeczami z Rzymu.

Weź to i wyjdź.

Podziękować.

Siedź cicho.

Znajdź dziewczynę!

Nie może być daleko.

Niech wszyscy pójdą na poszukiwania,
nawet wynajęci Hiszpanie.

Niech połowa zajrzy do
obozu, a druga do lasu.

W kierunku Kaur.

Mark, poczekaj chwilę.

- Jak mogła uciec, generale?
„Najwyraźniej jej pomogli.

Chcę znaleźć tę dziewczynę, Mark.

W razie potrzeby spal
wszystkie hiszpańskie lasy.

"Czy na pewno tu jesteś?"
- To jest granica, Sandro, jest tutaj.

Więc dlaczego, do diabła, nie ma nikogo?

Ćśś, czekaj.

Legioniści.

Co oni robią, co się stało?

Chodźmy.

- Bracie, bracie, bracie!
- Dlaczego jesteś ubrany jak rzymianin?

- Teraz pracuje dla szczurów!
- Cicho, ucisz się.

Musiałem dołączyć do legionistów,
bo inaczej by mnie zabili!

Nie ma czasu na wyjaśnienia.

- Przyszedłem zgłosić coś
ważnego. Althea uciekła. - Co?

- Gdy?
- Niedawno. Nikt nie wie, gdzie ona jest.

W lesie są setki
ludzi, Galba wariuje.

Musisz ją znaleźć, zanim my...
oni.

W porządku! Musimy ją znaleźć.
I szybko jest nas tylko trzech.

- Pomogę.
- Nie, wracaj do Rzymian.

Potrzebujemy mężczyzny w
obozie, aby uzyskać informacje.

Za wszelką cenę musisz
zdobyć ich zaufanie, Hector.

- Czy jesteś na to gotowy?
- Tak, wszystko co mogę.

Kiedy będzie coś do zgłoszenia

rozpal ogień na Wzgórzu Wiatrów.

- Dym widać tylko z jaskini. Rozumiem?
- Tak.

Poszukajmy mojej córki!

Nie, nie płacz, proszę.

- Chcę z tobą zostać.
„Nie możesz ze mną zostać.

Widzisz, widzisz drogę?

Na nim dotrzesz do swojej wioski.
Tam się tobą zajmą.

„Hiszpanie cię nie obrażą.
- Nie, powiedziałeś, że są złe.

Nie ma znaczenia, co powiedziałem.
Altheo, musisz mnie wysłuchać.

Obiecuję,
że Hiszpanie nic ci nie zrobią.

„Ale jeśli wrócisz do obozu, zostaniesz
zabity. „Ale ja chcę być z tobą, mamo.

Nie rozumiesz, Altheo ?!
Nie jestem twoją mamą!

Jesteś dla mnie nikim.
Musisz iść do swojego, chodź.

Nie kocham cię! Idź stąd! Iść!

Tam!

Nie, pozwól mi odejść!

Nie pozwolimy Ci odejść!

Chodź tu, szczurze!

Tylko trzy?

- To będzie bardzo proste.
- Lubisz rozmawiać.

Powiedziałeś też,
że wygrasz bitwę.

I wszystko to, co udało ci się nikczemnie
zabić naszego przywódcę Sesaro.

Raczej, generale!

- Hector! Wracaj tchórzu!
- Sukinsyn! - Co ty mówisz?

To nie ma sensu.
Mark to tylko kolejny Rzymianin.

A Hector nabierze pewności siebie.

Althea!

Althea, to jest tata...

Wychodzimy stąd szybko,
tu może być niebezpiecznie.

Zrobiłem, co musiałem, mistrzu.

Weź tego niewolnika.

- O co chodzi, ojcze?
„Ktoś w obozie uwolnił dziewczynę.

A wiemy, że niewolnica
kochała ją jak córkę.

- Zadzwoniła do swojej matki. Czyż nie?
- Tak. - I co?

Ona tego nie zrobiła, ojcze.

Mogła mieć motyw,
ale była ze mną cały czas.

Jesteś pewny?

Nigdy nie straciłem jej z
oczu, ojcze.

Ostatnio świetnie się
bawiłeś z niewolnikami.

Chciałbym, żebyś był młody, synu.

OK, puść. Szukaj dalej.

- Mistrz. - Znalazłem ją?

Nie, proszę pana,
ale znaleziono go w słomie z klatki.

Ta dekoracja może należeć do każdego.

- Czy wiesz?
- Nie, ojcze, go nie widziałem.

Mistrzu, wiem, kto to jest.
Widziałem go z niewolnicą twojej żony.

- Nazwij ją Sabina.
- Tak, tak... Znam ją.

Zatrzymaj ją natychmiast.

Fabio, upewnij się, że nie ma żadnych problemów.

„Nie potrzebujemy jeszcze jej
śmierci. Rozumiem? - Tak ojcze.

Co Ty tutaj robisz?

Czego szukasz? W moim namiocie nie ma dziewczyny!

Pan.

- To twoje? - Tak moje.

- Wiesz doskonale, sir.
- Weź ją.

Po co?

Mamo... Co ty tu robisz?

Jak idą poszukiwania dziewczyny?

- Jakieś wieści?
- Nie, nie znaleźliśmy jej.

„Ale znaleźli tego, który pomógł jej uciec.
- Tak?

- A kto to jest?
- Twój niewolnik, Sabina.

Nie może być... oskarżyłeś mojego
niewolnika o swoje przestępstwo?

- O czym mówisz?
- Uwolniłeś ją, Fabiusie, prawda?

Kto odważyłby się zabronić
generałowi wejścia i zabrania jej?

Podjąłeś wielkie ryzyko, synu. W ten sposób
otwarcie przeciwstawiłeś się swojemu ojcu.

- Czego ode mnie potrzebujesz?
- Martwię się o ciebie, synu.

Każdy w obozie mógł cię zobaczyć.

Wyobraź sobie, że chodzi o pretora.

Szczerze mówiąc, nie sądzę, żeby ci
wybaczył, nawet jeśli się przyznasz.

Teraz oboje mamy tajemnice.

Sekrety, o których pretor
nie musi wiedzieć, dobrze?

Potraktujmy śmierć Sabiny jako
nieuniknioną rzeczywistość.

Ale możesz to dla mnie
zrobić, to niewiele.

- Czy tego chcesz?
- Tak, chcę tego.

- W tym jesteśmy razem? - Tak.

Dzięki, synu.

Dario! Potrzebujemy Dario.

Estena!

Rozwiązać!

Claudia, nie mam czasu do stracenia
na ciebie, żadnego pragnienia.

Przyszedłem powiedzieć coś ważnego.

„Wiem, kto wypuścił córkę Viriatha.
- Spóźniłeś się, już wiem.

To był twój głupi niewolnik!
Co jej to przyniosło?

Albo co ci z tego, Claudia?

- W wydaniu córki Viriaty.
- Myślisz, że to ja? Nie niewolnik, ale ja?

Niewolnik cię nie zdradził.

To był twój syn, Galba.
To był Fabius.

- O czym mówisz?
- Widziałeś, jaka była mu droga.

Puścił ją. Wyznał mi.

- Wiesz, że nie będę o tym kłamać.
- Nie kłamałbyś, kochanie...

zawsze milczałeś.

- Czy ktoś jeszcze wie? - Nie.

Niech tak zostanie.
Nie mów Fabio, że mi powiedziałeś.

I nikt nie powinien wiedzieć, że mój syn
nie wykonuje moich bezpośrednich poleceń.

Rozumiem?

Wszystko pozostanie takie samo,
twoja niewolnica zapłaci życiem.