All language subtitles for Hispania.La.Leyenda.s01e08.HD720p.BDRip.Rus.Spa.BaibaKo.tv

Tłumaczenie: JENOVA64

H I S P A N I A, L A L E Y E N D A.

Odcinek 8 „Porażka”

Viriato, musimy porozmawiać.
- Coś się stało?

Nie wiem Sandro spędził noc na
zewnątrz. Wyszedł wczoraj i nie wrócił.

Wiesz gdzie on poszedł?
- Strażnik widział go ostatni.

Galopował w kierunku Kaury.

Idę go poszukać.
- Jedziesz do Kaury w środku dnia?

Na drodze do osady
jest wiele rzymskich patroli.

Nie martw się, będę uważać.

Pójdę z tobą,
zemną będziesz się mniej rzucał w oczy.

Elena, nie chcę...
- Nie pytam cię.

W porządku.

Najpierw pójdziemy do domu Sandro.
- Stań tam i na mnie poczekaj,

musisz unikać patroli. Zbadam,
czy ktoś coś widział.

Bądź ostrożna.

Witam ponownie.

W końcu i tak wszystko wyśpiewasz,
wiesz o tym, prawda?

Wcześniej czy później,
wszyscy zaczynają mówić.

Gdzie jest Viriato? Gdzie
jest wasze legowisko?

Przed... prędzej umrę.

Jak chcesz, mnie to i tak wszystko jedno.

Mam dużo czasu.

Zapewniam cię,
że w końcu będziesz mówić.

Tak jak zrobiła to twoja żona.

Mam tylko nadzieję,
że nie będziesz też tak dużo krzyczeć.

Przysięgam, że powrócę

z martwych, aby cię zabić!

Oczywiście.

Oczywiście.

Co się dzieje na zewnątrz?
- To koń buntowników, proszę pana.

Nasz najlepszy jeździec próbował na
nim jeździć, a on go kopnął i zabił.

Trzeba było zabić oboje,
to zwykłe zwierzęta.

Wyprowadzić go.

Niech żołnierze przygotują się do wyjścia.
- Ile osób, panie?

Wszyscy.

Podziękuj swojemu koniowi,

zabierze nas do
twoich przyjaciół.

To ja.

Dowiedziałaś się czegoś? Dalej,
Elena, nie możemy tu długo zostać.

Jeden sąsiad powiedział mi,
że Sandro przyszedł

wczoraj i krzyczał coś
przed moim domem.

Przyszedł zabić mojego ojca.
Dowiedział się, że zdradził Barbarę.

A gdzie on teraz jest?
- Został schwytany przez rzymski patrol,

i zabrany do obozu.
- Co?

Przykro mi. - I tak
musimy go uratować.

Chodź, musimy dać znać innym.

Dario! Paulo!

Dario! Paulo!

Nie ma ich wśród poległych,
prawdopodobnie zostali schwytani.

Wrócił koń Sandro.
- Sandro nigdy by ich tu nie przyprowadził,

ale konie nigdy nie zapominają drogi,
musieli za nim podążać.

Viriato, musimy iść. Powinniśmy się ukryć.

Nie porzucę ich.
- A co możesz zrobić?

Jesteś tylko jednym człowiekiem,
nie możesz pokonać całej armii.

Więc poprosimy o pomoc.

Jeśli się zbliżysz, będą cię dręczyć,
zanim powie im wszystko, co wie.

Dobrze się bawiąc,
obserwując, jak cierpi.

Tirso.
- Tato.

Krwawisz.

To nic, synu,
to tylko zadrapanie.

Żyjesz, bracie.
- Pozwoliłem się im złapać, jak królik.

Tato, raniłem jednego Rzymianina w nogę,
prawie go zabiłem.

Był bardzo odważny,
powinieneś być dumny.

Uderzyli nas jak jakieś przekleństwo.

Co z Viriato?
- Był w wiosce, żeby cię szukać.

Znaczy jest wolny. Więc
nie wszystko stracone.

Viriato. Wchodź szybko.

Co tu ty robisz? Osada
jest pełna Rzymian.

Sesaro, zaatakowali naszą jaskinię.
- A mój syn?

Nie znaleźliśmy jego ciała,
myślimy, że on żyje.

Sesaro, musimy zwołać Radę i
przeciągnąć na naszą stronę.

Jeśli inne plemiona cierpią
represje ze strony Galby

zobaczą, że Kaura powstała,
dołączą do nas.

Teodor nigdy się na to nie zgodzi.

Więc zwołamy radę bez Teodora.

Kaura jest małą osadą, Jeśli to zrobimy,
trudno będzie to utrzymać w tajemnicy.

Zajmę się tym.
- O czym ty mówisz?

Powiem mu, że uciekłeś,
a sama wrócę do domu, do Aleho.

Nie.

Będę ich zajmować,
dopóki zebranie się nie zakończy.

To może być bardzo niebezpieczne.
- Będę jego córką, która

chce wrócić do domu, on chce żebym wróciła.
- Elena.

Viriato, jeśli czegoś nie zrobimy,
twoi ludzie umrą.

Każdy musi pomóc i to właśnie oferuję,

czy mi się to podoba czy nie.
- W porządku.

Ilu mamy więźniów?
- Nieco ponad pół setki, panie.

Więc ukrywali się w jaskini,
idealnym schronieniu dla takich szczurów.

Gratulacje, Marku,
odniosłeś wielkie zwycięstwo.

A gdzie jest Viriato?
- Nie znaleźliśmy go, panie.

Co chcesz powiedzieć?

Viriata nie ma ani wśród martwych
ani wśród więźniów.

Pozwoliłeś mu uciec?

Nie, panie, nie było go w jaskini,
kiedy przyjechaliśmy.

Ale nie stanowi już problemu,
stracił wszystkich swoich ludzi.

Wcześniej czy później go dorwiemy.
- Wiesz, Marku...

nie podoba mi się to, co widzę. A
widzę zmieszanego i głupiego generała,

który całkowicie
stracił kontrolę.

Rozumiem, że źle zniosłeś śmierć

swojego brata,
ale jesteś rzymskim generałem,

nie mogę pozwolić, aby twoje
problemy były problemami mojego legionu.

Panie, jeśli pozwolicie...
- Nie, nie pozwalam.

Potrzebny mi Viriato.

Przyprowadź mi go,
albo poniesiesz konsekwencje.

Nie wiem, dlaczego sobie na to pozwalasz.
- Jest pretorem, Klaudio.

On zawsze będzie ważniejszy ode mnie.

Wszystko byłoby łatwiejsze,
gdyby Galba umarł.

Nie patrz tak na mnie.

Mój mąż jest mężczyzną,
który nie zasługuje na swoją pozycję.

Jest bezmyślnym żołnierzem,
który wysyła swoich

ludzi na bezsensowną
śmierć z byle pobudek.

Pajac przebrany za
pretora. Wszyscy się

z niego śmieją za jego
plecami i ty o tym dobrze wiesz.

W przeciwieństwie do niego
jesteś prawdziwym mężczyzną.

Wszyscy w obozie
byliby po twojej stronie.

W końcu moglibyśmy być razem.
Być tymi, kim chcemy.

Jeśli to zrobię,
zdradzę wszystko, w co wierzę.

Nie wierzysz mi?

Myślisz, że to dla mnie łatwe?

Każdej nocy proszę bogów,
aby nie przychodził do mojego łoża,

aby mnie nie posiadł,
żeby mnie nie zabił.

Nie mogę już tego
znieść. Zrób to dla mnie.

Zabij go!

Wybacz mi, nie mogę

Ale mogłeś zabić własnego brata.

On jest pretorem, Klaudio.

Zdradzi cię.

Prędzej czy później to zrobi,
a mnie tu nie

będzie,
żeby zbierać co z ciebie zostało.

Domyślam się, że żaden z was nie wie,
gdzie znajduje się Viriato.

Ile razy bym was nie pytał,
nikt z was się nie przyznaje.

Świetnie.

Nie spieszy mi się.

Będę was brał jednego po drugim,
dopóki nie przemówicie.

Zedrę z was skórę.

A jeśli nie umrzecie z bólu,

Przybiję was do krzyża
przy wejściu do obozu.

Wybierzcie jednego
i przyprowadźcie do mnie.

Czy chciałabyś,
żebym przygotowała dla ciebie kąpiel?

Nie, nie chcę kąpieli,

Chcę zabić mojego męża,
możesz to zrobić?

Jeśli tego właśnie chcesz, domino.

Naprawdę byś to zrobiła?
- Oczywiście. Jak chcesz, żebym to zrobiła?

Otruj go.
- Jeśli się jej nie powiedzie, zabije was.

A jeśli nie,
zostanę tu tak długo, jak on

będzie tego chciał. Kto
jeszcze może to zrobić?

Viriato żyje.
- Viriato został sam,

schwytali jego ludzi.
- Ale on,

stał się bohaterem dla
wszystkich Hiszpanów.

Jestem pewna,
że mógłby ci jakoś pomóc.

A ty czego chcesz? Żebym poszła
w góry, aby go odszukać?

Na pewno będzie ukryty w jakiejś dziurze.
- Gdybym mogła porozmawiać

ze schwytanymi buntownikami...

Powiedzieliby mi,
gdzie go znaleźć. Mogłybyśmy pomóc mu

przeniknąć do obozu
i dobrać się do twojego męża.

Przykro mi, ale pani nie ma tu wstępu.

Czy to tu są buntownicy Viriata?
- Tak.

Wpuście moją niewolnicę.
Potrzebuję nowej peruki i chcę

żeby ona sprawdziła, jakie mają włosy.
- Mamy rozkazy,

nikogo nie wpuszczać.
- Ośmielasz się nazywać mnie „nikim”?

Powiedz mi,
jak się nazywasz, legionisto.

Odpowiesz za to
przed moim mężem.

Pani...
- Powiedz mi, jak się nazywasz!

Dziękuję.

Nerea!

Paulo.

Muszę cię stąd wydostać.

Nie! Nie chcę narażać
cię na niebezpieczeństwo.

W innym przypadku was zabiją.

Nie zabiją.
Viriato po nas przyjedzie.

Czy wiesz gdzie on jest?
Domina chce z nim porozmawiać.

Poszedł do wioski w poszukiwaniu Sandro,
ale zostaliśmy schwytani, zanim wrócił.

A on nie dotarł na czas.
- Zapomniałem już, jaka jesteś piękna.

Mogę wam coś przynieść?
- Czy możesz pomóc mojemu synowi?

Możesz go stąd wyciągnąć?
On jest tylko dzieckiem.

Co ty tu robisz?

Domina poprosiła mnie żebym sprawdziła,
czy są

tu jakieś dzieci,
które nadawałyby

się aby zostać niewolnikami.

Ten mógłby się nadać.
- Nikt mnie o tym nie poinformował.

Możesz ją sam zapytać, panie.

Myślisz, że jestem głupi?

Nie dotykaj jej!

Długo jeszcze będę czekać,
aż przyprowadzisz mi jednego z tej czwórki?

Co się dzieje?

Marek.
- Pani.

Czy prosiłaś o sprowadzenie
hiszpańskiego dziecka?

Co?
- Wysłałaś swoją niewolnicę

do namiotu z więźniami, prawda?

Wśród jeńców jest jeden chłopiec,
o jakiego prosiłaś, domino.

Tak! Potrzebuję chłopca jako niewolnika
do czyszczenia moich świeczników.

Palce mojego niewolnika są za duże.
Masz jeszcze jakieś inne problemy, Marku?

Nie, pani.

Masz coś jeszcze do powiedzenia?
- Dziękuję za poświęcony czas.

Dziękuję. - Czy zdajesz sobie sprawę,
że naraziłaś mnie na niebezpieczeństwo?

Kim jest ten chłopiec, o którym mówisz?
- Syn jednego z buntowników.

On jest tylko dzieckiem, domino. Syn
kobiety, która zabiła się twoim sztyletem.

Dobrze.
Ale ty za niego odpowiadasz.

Jeśli zbłądzi, ty zostaniesz

za niego ukarana. Czy to jasne?

Tak.

Czego dowiedzieliśmy się o Viriato?
- Przykro mi, nie było go z nimi

kiedy zostali schwytani.
- Wspaniale.

Aleho, co robisz,
dlaczego pakujesz swoje rzeczy?

Poważnie mnie o to pytasz, Teodorze?
- Proszę.

Viriato jest skończony,
a Elena...

Można ją oswoić. Poskromię ją,
przysięgam!

Wiedziałeś o Viriato i
niczego mi nie powiedziałeś.

Minęło dużo czasu.

Myślałem, że go zapomniała.
- Cóż, jak widzisz, nie.

Odchodzę. Mogę kontynuować swoją
działalność z dowolnego miejsca.

Wkrótce Rzym będzie wszędzie.

A ludzie zrozumieją,
że nie ma sensu z tym walczyć.

Ojcze, Aleho.
- Elena.

Jak śmiesz tu przychodzić?
- Chciałam pomóc

tym, którzy walczyli przeciwko
Rzymowi. Ale teraz wszystko stracone.

Viriato uciekł.
- To dlaczego nie uciekłaś z nim?

Zostawił mnie.

Mówiłem ci,
że słowo tego pastucha nie jest nic warte.

Powtarzałem ci tysiąc razy,
a ty nie słuchałaś. - Wybacz mi ojcze.

Nie powinnam była odchodzić,
byłam głupia.

Przez cały ten czas
byłam uparta i źle się zachowywałam.

Wybacz mi,
nie byłam dobrą córką.

Co więc mamy teraz zrobić? Udawać,
że nic się nie stało?

Jak możemy ci teraz zaufać?
- Możecie mi teraz nie wierzyć,

ale z czasem wam to udowodnię.
- Więc chcesz wrócić do domu?

Błagam.

Wszyscy już tu jesteśmy. Teodor nie
może się dowiedzieć, że się tu zebraliśmy.

Wiesz dobrze, Sesaro,
że Rady nie można zwołać

bez obecności wszystkich jej członków.
- Tak, ale Teodor zostaje wykluczony.

A kiedy usłyszysz,
co ma do powiedzenia Viriato,

przekonasz się, że nie jest
nawet godny przebywania pośród nas.

Teodor jest zdrajcą.

To wąż szepczący Galbie do ucha,
o wszystkim, co dzieje się w tej wiosce.

Jakie masz dowody aby oskarżać jednego
z dobrze urodzonych mieszkańców Kaury?

Teodor wydał moją siostrę.

Jest też winny temu, że wszyscy

moi ludzie znajdują
się w niewoli.

Potrzebuję waszej pomocy,
pomocy Kaury.

Potrzebuję ludzi, którzy będą walczyć
u mojego boku, otwarcie i bezwarunkowo.

Ujawnijmy się,
aby stać się wolni.

Czy rozumiesz, o co nas prosisz?

Chcesz jeszcze trochę?

Nie.
- A ty ojcze?

Muszę iść porozmawiać
z Miniatusem. Kupcem.

Więc zostawiam was samych.

Myślę,
że macie wiele rzeczy do omówienia.

Chciałabym cię o coś zapytać.

Wiem, że wciąż trzymasz suknię,
którą moja matka nosiła na ślubie.

Też chciałabym ją ubrać,
jeśli uważasz, że mogę.

Oczywiście.
Byłaby dumna.

Pójdę po nią. Zaczekaj,
aż ją przymierzę.

Idź i powiedz Miniatusowi. Przekaż mu,
że zobaczymy się jutro.

Mówiłem ci, że ją oswoję.
- Czy to nie jest trochę dziwne?

Że twoja córka się taka uległa
z dnia na dzień, Teodorze?

Viriato ją zostawił. To
uświadomiło jej, jej błąd.

Ona jest tylko kobietą. Jej
rozumowanie nie jest takie jak nasze.

Możliwe.

A może jest tutaj
z innych powodów.

Mój syn jest uwięziony w rzymskim obozie.

Gdybym pozwolił
ponieść się mojemu sercu,

poszedłbym tam,
odrąbując im po drodze głowy,

aby go uwolnić. Ale muszę myśleć
jak przywódca, a nie ojciec.

Więc chcę, żebyście to wy zdecydowali,
i zagłosowali.

W Kaurze nie ma już zbyt wielu ludzi
zdolnych do walki.

Porozmawiam również z innymi wioskami,
i innymi przywódcami.

Przysięgam,
że zdobędę więcej ludzi i broni

a nasz okrzyk wojenny,
będzie tak donośmy,

że do tej pory podobnego nie
słyszał żaden Rzymianin.

Jeśli to zrobisz, będziesz nas miał
po swojej stronie w walce z Rzymem.

Tato.
- O co chodzi?

Spójrz, to koń, którego dałem Altei.

Twoja kuzynka wpadła w pułapkę,
na którą zastawił na nas pretor.

Tato, zaufaj mi. To jest koń,
którego zrobiłem dla Altei.

Zabrała go ze sobą,
kiedy wyszła z domu,

w dniu swojej śmierci.

Jeśli ten koń tu jest,
być może córka Viriata wciąż żyje.

To niemożliwe. Byłem tam i widziałem,
co zrobili Rzymianie.

Tylko kilku z nas,
udało się uciec.

Więc w jaki sposób ten
koń się tu znalazł?

Tirso, jesteś pewien, że to ten sam?

Spójrz, zrobiłem to swoim nożem.

Ty mały, wychodzisz.
- Nie.

Posłuchaj synu.

Nigdy nie zapominaj kim jesteś.
- Nie idę.

Nigdy się nie poddawaj.
- Tato, nie.

Idziemy!

Idź!
Idź!

Sandro, uspokój się,
ona będzie się nim opiekować.

Weźcie tego i zaprowadźcie do namiotu,
generał o niego pytał.

Zostawicie mnie w końcu? Po
prostu pokażcie mi drogę, to wystarczy.

Jeszcze się policzymy.

Bogowie!

No proszę, kogo my tu mamy!
Znowu się spotykamy, Hiszpanie!

Generale, miło cię znów widzieć.

Wydawało mi się, że słyszałem,
jak grozisz moim ludziom.

Groziłem? Skądże znowu, panie,
tylko rozmawiamy, prawda?

Ci ludzie, których tu widzisz, byli bardzo
dzielni i wszystko, co osiągnęli, to

to że zakończyli swoje
życie wyjąc z bólu.

Może ty wolisz być
mądrzejszy niż odważny.

Tak, panie. Nie jestem odważny,
jestem tchórzem.

Zrobię cokolwiek powiesz.
- Dobrze, dobrze.

Powiedz mi, gdzie jest Viriato.
- Powiedziałbym ci, przysięgam.

Kiedy dowiedziałem się,
że jest na

Wzgórzu Niedźwiedzia,
powiedziałem ci.

Ale teraz nie wiem.
Może być ukryty w wiosce,

w lesie albo w górach.
- Albo na morzu.

Cóż, na morzu...
Nie wydaje mi się. - Nie?

Naśmiewasz się ze mnie?

Nie, panie. Dlaczego
miałbym się z ciebie śmiać?

Nie, panie.
- Gdzie jest Viriato?

Nie wiem.
Przysięgam, że nie wiem.

Zawiążcie go.

Nie!
Nie!

Zaczekaj, panie, jest coś,
co może cię zainteresować,

coś, co pomoże ci go złapać.
- Zaczekajcie!

Dalej, mów.

Powiem tylko wtedy, jeśli pretor obieca,
że pozwoli mi później odejść.

Powieście go.
- Chodzi o córkę Viriata.

Córka Viriata?
- Tak, ma córkę, Alteę.

No i? - Dziewczyna została
zabita podczas masakry,

Mam na myśli, że podczas bitwy
kiedy walczyli przeciwko twojej armii.

Z tego powodu Viriato
zbuntował się przeciwko Rzymowi.

Bardzo smutne i wzruszające.

Albo powiesz mi coś, co mnie interesuje,
albo naprawdę stracę cierpliwość.

Dziewczyna...

Viriato uważa,
że nie żyje, ale przeżyła.

Jak? - Prawdopodobnie została
pojmana przez twoją armię.

Wzięli ją żywcem
i zabrali do obozu.

Skąd to wiesz?

Dziewczyna miała drewnianego konia,
którego nosiła przy sobie podczas bitwy.

Znaleźliśmy go w klatce,
w której byliśmy uwięzieni.

Ile lat miała ta dziewczyna?
- Nie wiem, sześć czy siedem lat.

Nie wydaje mi się,
że tam było wiele dzieci.

To dziewczyna,
którą wysłałeś jako

niewolnicę dla swojego syna Fabio,
panie.

Mówisz mi,
że przez cały czas miałem w

rękach córkę Viriata,
nic o tym nie wiedząc?

To chcesz mi powiedzieć?

Jacy kapryśni są bogowie.

Kapryśni, o tak.

Cisza!

Wiesz co to znaczy, Marku?

Mamy go teraz na swojej łasce.

Zrobi wszystko dla
swojej ukochanej córki.

Co chcesz, żebym zrobił?
- Wyślij wiadomość do Kaury.

Niech Viriato dowie się, że jego
córka żyje, a my trzymamy ją w niewoli.

Zobaczmy, ile czasu zajmie mu
wyczołganie się z jego dziury.

A co z tym?

Nie rób tego,
na bogów! Jestem przyjacielem Rzymu!

Powiem ci wszystko, co chcesz.

Połóż mnie. Połóż mnie, proszę.

Sukinsyny!

Jak mogę ci pomóc?
- Czy muszę odpowiadać na to pytanie?

Nie wiem o co ci chodzi.
- Myślałeś, że się nie dowiem?

Teodorze, nie zaprosiłem cię na
Radę z bardzo dobrego powodu.

Z jakiego?

Celem zgromadzenia było osądzenie,
czy jesteś godzien pozostać w Radzie.

Nie mogłeś mi tego zrobić!

Współpracowałeś z Rzymianami
i przekazywałeś im informacje

co doprowadziło do
śmierci wielu ludzi w Kaurze.

Jesteś odpowiedzialny za
schwytanie rebeliantów przez Galbę.

Nie, to nieprawda.

To nie prawda. Ten kowal przybył
do mojego domu, żeby mnie zabić.

A dlaczego chciał to zrobić?

Teodorze,
nie jesteś sobą. Znamy się od dzieciństwa.

Zawsze byłeś wymagającym,
ale honorowym człowiekiem.

A teraz jesteś...
- Mówisz mi o honorze?

To ty zdradziłeś naszą przyjaźń.

Nie wiem o czym mówisz.
- Wiesz bardzo dobrze.

Klnę się,
nie wiem o czym mówisz.

O moim ojcu. Powiedziałeś mojemu ojcu,
że poszedłem tamtej nocy do Caper.

Powiedziałeś mu to,
teraz nie pamiętasz?

Chciałem tylko ją zobaczyć.
Mój ojciec znalazł mnie dzięki tobie.

Zabrał mnie do domu i bił mnie całą noc,
ponieważ chciał

zaręczyć mnie z córką swojego przyjaciela.

Szukał ciebie, martwił się,
powiedziałem mu tylko, gdzie poszedłeś.

Powiedziałeś mu, bo mi zazdrościłeś.

I nigdy więcej jej nie zobaczyłem.

A po tym jak zbił mnie mój ojciec
stałem się kaleką.

Teodorze,
ożeniłeś się. Masz córkę, własny biznes...

Ale nigdy więcej już nie walczyłem! Wiesz,
że zawsze marzyłem o tym

aby zostać najlepszym wojownikiem w Kaura,
oraz przywódcą rady.

Sprawić,
by mój ojciec był ze mnie dumny.

Przykro mi. Przykro mi,
że tyle cierpiałeś.

Ale to nie usprawiedliwia tego,
co zrobiłeś.

Nazywasz mnie zdrajcą.

Ale ty byłeś nim o wiele wcześniej.

Róbcie, co musicie, ale przysięgam wam,
jeśli bogowie są sprawiedliwi,

pewnego dnia
za wszystko zapłacisz.

Hiszpanie,

informuję was,
że ludzie zbuntowanego Viriata

zostali zabici albo schwytani przez
żołnierzy Republiki Rzymu.

Ci ludzie zostaną surowo ukarani
za swoje występki.

To samo stanie się z
każdym człowiekiem

który nie przestrzega
praw Rzymu.

Jeśli ktoś z was ukrywa Viriata,
niech

przekaże mu,
że jego córka, Altea, żyje.

Przetrwała bitwę,
w której stanęliście przeciw Rzymowi.

Została schwytana i teraz jest
własnością pretora Galby.

Jeśli chce ją znowu zobaczyć,
już wie, gdzie nas szukać.

Jeśli myślisz, że dołączę do ciebie po tym,
co zaszło z moimi ludźmi,

wtedy jesteś bardziej szalony niż myślałem.

Ci ludzie zgłosili się dobrowolnie,
aby dołączyć do mojej walki.

Nie zmuszałem ich.
- A teraz wszyscy nie żyją

lub są w rękach Rzymian.
- Zgadza się. I dlatego przyszedłem

prosić, abyście chwycili
za broń wraz z innymi wioskami

które cierpią z powodu gniewu Galby.
- Jesteś ignorantem, Viriato.

Uraziłeś bogów swoją arogancją.
Otrzymasz za tylko ból i cierpienie

przez resztę życia.
- Zaakceptowałem już moje cierpienie,

Liczy się to, czy ty

będziesz walczył,
czy nadal będziesz się chować jak mysz.

Powiedziałem,
że nie będę walczył pod twoim dowództwem.

Jestem Oriso,
arcykapłan z Evory.

A ty jesteś zwykłym pastuchem,
którego dni są już policzone.

Masz rację.

Byłoby niesprawiedliwie prosić
cię o rezygnację ze stanowiska.

Twoja wioska jest jedną z
największych i najsilniejszych w regionie.

Proponuję więc żebyście dołączyli do nas.

A ty,
byś stał się naszym przywódcą.

A inne wioski na to przystaną?
- Przekonam ich.

A ty,
Viriato? Czy zaakceptujesz moje dowództwo?

Chcę tylko uratować moich
ludzi i rozprawić się z Rzymianami.

A kto nas poprowadzi,
nie ma znaczenia.

Nie wiem, po co sprawiłaś
sobie tyle kłopotów dla tego głupka.

Zobacz, jak na nas patrzy. Czy wiesz,
jak trudno będzie go czegoś nauczyć?

Miałam tylko jedną szansę abo go uratować i
ją wykorzystałam. To tylko chłopiec.

Czy wiesz, co by się z nim stało,
gdyby pozostał w tej klatce?

Sprzedaliby go,
Nerea. Nie ukrzyżowaliby by chłopca.

Zostaną ukrzyżowani?
- Tak robią z buntownikami.

Tymi, którzy nie odpowiadają na pytania
generała Marka, oni kończą na krzyżu.

Na bogów,
zabierz stąd tego dzieciaka.

Ten namiot cuchnie jak stodoła.
- Tak, domino.

Czy był tu Marek?
- Nie, domino.

Coś jest nie tak.

Domino.

Generał Marek jest żołnierzem. Nigdy nie
zbuntuje się przeciwko swojemu pretorowi.

Tylko jeśli...
- Jeśli co, Sabina?

Jeśli tylko jego własne życie
znajdzie się w niebezpieczeństwie.

Wtedy nie będzie miał wyboru.

Musisz go przekonać,
że pretor chce go zabić.

Wtedy cię posłucha, domino.

Możesz zdobyć dla mnie
pieczęć pretora, którą oznacza swoje listy?

Oczywiście.

Elena!

Jak poszło?
- Dobrze, tak myślę.

Kiedy zajdzie słońce,
zbiorą się przywódcy wszystkich wiosek.

I wtedy musimy ich wszystkich przekonać.

Co się stało?

Viriato...

Generał Marek przybył do
wioski z wiadomością od Galby.

Dalej, nie krępuj się, mów.
- Powiedział coś o twojej córce.

Co?

Powiedział, że twoja córka żyje.
- Jak to?

Nie zginęła w tamtej masakrze,
ale została schwytana przez Rzymian

i jest teraz w rękach pretora.
- To niemożliwe.

To może być pułapka. Zrobią wszystko,
abyś się poddał.

A jeśli...?
Jeśli moja córka żyje?

Elena!

Elena? Nie ma jej z tobą?
- Nie.

Więc gdzie ona jest?

W domu Sesaro. Ta suka
którą nazywasz córką, zdradziła nas.

Nie uwierzyłem jej i
poszedłem za nią.

Viriato nie uciekł ani jej nie zostawił,
jest z nim.

On spotka się z przywódcami
wioski w budynku rady.

Owinęła nas wokół palca, jak dwóch głupców,
zarówno ciebie, jak i mnie.

W ten sposób oswoiłeś
swoją ukochaną córkę?

Jak tylko się pojawi,
skatuję ją.

Nie zrobisz tego! Będziesz nadal postępować
tak, jakby nic się nie wydarzyło.

Jak ty...
- Teodorze,

twoja córka doprowadzi
nas do Viriata.

I wszystkie problemy, twoje, moje i
Rzymu skończą się raz na zawsze.

Wracaj do domu, do ojca. Nie
chcę żeby coś podejrzewał.

A ty co zamierzasz
zrobić? - Wrócę do jaskini.

Zbliża się bitwa,
musimy odzyskać całą naszą broń.

Bądź ostrożny.
Mogą ją obserwować.

Po wszystkim pójdę do kuźni.

Tam się zobaczymy.
- Uważaj na siebie.

Ty też.

Ojcze.

Witaj córko.

Poszłam do Sesie po zioła.

I nie miała ich.
- Nie.

Powiedziała mi, że mi przyniesie,
jak tylko je dostanie.

Sesia jest bardzo dobrą
kobietą. Dawno jej nie widziałem.

Czy już urodził się jej chłopiec?
- Urodziła się jej grzeczna dziewczynka.

To dobrze,
nie wszystkim się tak poszczęściło.

Pójdę zrobić obiad.
- Dobrze.

Elena...

Cieszę się, że wróciłaś do domu.

Ja też nie mogłam się doczekać powrotu,
Ojcze.

Panie.

Hiszpan o imieniu
Aleho chce się z tobą zobaczyć.

Zięć Teodora?
Ciekawe czego chce ten nieszczęśnik?

W porządku.
Wpuść go.

Pani, nie powinnaś tu być.

Jeśli ktoś cię zobaczy,
może pomyśleć...

Że między nami coś jest?

Powtórz mu to,
co mi powiedziałaś, Sabina.

Byłam w namiocie pretora i słyszałam,
jak rozmawia z oficerem.

Więc teraz podsłuchujesz rozmowy?
- Niech skończy, Marku.

To był wypadek, panie. Ale słyszałam,
jak pretor powiedział oficerowi

że ty i domina...
- On wie o wszystkim.

Jesteś pewna? Co jeszcze powiedział?
- Że cię zabije, panie.

Was oboje.

Nie.

Nie ma powodu,
żeby tak myśleć. - Nie?

Mówimy o bardzo poważnych rzeczach,
Klaudio.

Dlaczego miałbym
wierzyć słowom jakiejś niewolnicy?

Myślisz, że jestem taka głupia?

Zanim jej uwierzyłam,
sama się upewniłam.

Co to jest?

To było w jego biurze.

To list z jego pieczęcią,
gotowy do wysłania do Rzymu.

W nim wyjaśnia Senatowi,
że musiał

stracić swojego generała
Marka Korneliusza,

oskarżonego o zabicie swojego
rodzonego brata, kwestora.

Dlaczego więc już
z nami nie skończył?

Wygląda na to, że go nie znasz.

Jeśli coś mu się naprawdę podoba,
to właśnie

zabawa się z rannym
zwierzęciem, zanim go wykończy.

Co więc zrobimy,
jeśli wszyscy się dowiedzą?

Jeśli zrobimy to,
co musimy, nikt się nie dowie.

Nie możemy już dłużej czekać, Marku.

Albo zginie Galba, albo my.

Panie.

Czego chcesz?

Pretor chce cię widzieć
w swoim namiocie.

Panie.
- Ach, Marek.

Gdzie ty byłeś? Już zacząłem myśleć,
że nie chcesz mnie widzieć.

Byłem w namiocie. Jadłem

Jakieś wiadomości na temat Viriato?
- Nie, panie.

Wszyscy mówią, że rozpoczął tę walkę,
ponieważ zabiliśmy jego córkę.

Teraz okazuje się, że ona żyje,
a on nic dla niej nie robi.

Albo jest o wiele mniej odważny,
jak mówią,

albo nie przekazaliśmy mu
prawidłowo naszego przesłania.

Mieszkańcy Kaury zostali
o tym poinformowani, panie.

Wiadomość musiała do niego dotrzeć.

Póki co,
mam dla ciebie inne zadanie.

Oczywiście, panie,
jestem do twojej dyspozycji.

Coś się stało, Marku?

Nie, panie.

Jesteś pewien? Jesteś
ostatnio jakiś dziwny.

Napijesz się wina?

Nie dziękuję.

Panie...

Co chciałeś mi powiedzieć?

Wygląda na to, że przywódcy okolicznych
plemion knują przeciwko nam.

Chcą wywołać konflikt z Legionem.

Spotykają się dziś
wieczorem w Radzie Kaury.

Na szczęście mamy dobrego
przyjaciela wśród Hiszpanów,

który poinformował nas o czasie i
miejscu spotkania wszystkich wodzów.

Rozumiem, panie.

Kiedy tylko spacyfikujemy
te wszystkie osady,

upewnimy się, że ich nowi przywódcy
będą przyjaciółmi Galby. Popatrz.

Oto wioski,
którymi należy się zająć:

Oczywiście Eminium, Evora,
Norba, Erisane i Kaura.

Czas,
by zaczęli przyjmować rzymskie obyczaje

i okazali nam szacunek,
na jaki zasługujemy.

Panie, ludzie są gotowi wyruszyć do Kaury.

Świetnie, Marku...

wyślij swoich najlepszych ludzi.

Tym razem nie mogę
pozwolić na porażkę.

Rozważ to jako kwestię
życia lub śmierci.

Tak zrobię, panie.

Chcę was wszystkich
powitać w Kaurze.

Wiem, że dzisiejszy krok jest trudny,
ryzykowny,

niebezpieczny, ale to krok,
który zapamiętają nasze prawnuki

i przyszłe pokolenia.

Oczywistym jest, że przez dziesięciolecia
nasze wioski ścierały się ze sobą

z powodu ziemi, władzy, przetrwania,
ale dzisiaj wiemy, że jest coś

co jest o wiele
ważniejsze niż to wszystko:

wolność!

Razem powiemy głośno,
jak dumni jesteśmy z naszego kraju,

że możemy oddychać tym powietrzem,
być tym, kim jesteśmy.

Razem, bracia,
zemścimy się na wrogu.

A oni, ci Rzymianie, nie wiedzą,
czym jest honor i cześć.

Nie znają znaczenia
tych słów, bracia.

Oszukali nas pięknymi słowami.

Obiecali nam pokój, a przynieśli nam
tylko wojnę, krew i cierpienie,

sprawili, że każdy Hiszpan
opłakuje stratę ukochanej osoby.

Dlatego przed tą Radą,
ja Orisso z Evory,

Obiecuję, że nie spocznę,
dopóki nie

utopię rzymskich
ciał w ich własnej krwi.

Dla naszego i waszego dobra,
pokażemy Rzymianom, jak walczy nasz lud.

Nadszedł czas,
aby walczyć o to co nasze.

Tylko zjednoczeni możemy wygrać.

Dlatego dzisiaj, bracia,
zjednoczmy się, aby stawić temu czoła

jedynemu prawdziwemu wrogowi.

Widziałem,
jak pod nieubłaganą ręką

pretora,
całe wioski były unicestwiane.

Zniszczone pola,
obrócone w popiół.

Matki opłakujące swoje dzieci,
w zimne noce.

Dzieci pozostawione bez matki i ojca.

Poczynając o jutrzejszego dnia
to wszystko się skończy.

Pojmać ich wszystkich!

Co robisz? - Jeśli uda mi się
wyciągnąć ten gwóźdź,

wtedy będę mógł otworzyć
kratę i wydostać się z klatki.

Trzymaj.

Oszalałeś? Stąd nie można uciec.

Nawet jeśli wyjdziemy z klatki,
będziemy musieli przejść przez cały obóz

bez jednego miecza.
- Już raz to zrobiłem.

Tym razem nie będziesz miał tyle szczęścia.
- Zbrojownia nie jest daleko stąd,

80, maksymalnie 100 kroków.
Możemy się tam dostać, niezauważeni.

A potem? Przy palisadach
zawsze są strażnicy.

Uwolnimy innych więźniów
i utorujemy drogę poprzez walkę,

jak zawsze to robiliśmy.

Nie tak?

Co powiesz.
- Chodźmy.

Ty, wychodź..
- Nic ci nie powiem.

To pójdziesz prosto
na krzyż. Wyciągnij go.

Paulo.

Co oni mu zrobią?

Nic Tirso,
idź do namiotu i zostań tam.

Dokąd idziesz? - Tirso,
idź do namiotu!

Muszę porozmawiać z pretorem.

Pretorze.
- Tak?

Jedna z niewolnic twojej
żony chce cię zobaczyć.

Czego ona chce?
- Nie chciała mi powiedzieć.

W porządku, pozwól jej wejść.

Pretorze.
- Ach, to ty.

Czego chcesz?

Zabrali jednego z ludzi Viriata,
aby go ukrzyżować.

Tak, i?

Proszę nie róbcie tego, błagam.

Jak śmiesz tu
przychodzić i mnie budzić?

Proszę, pretorze,
błagam, tylko o niego.

Kim jest ten człowiek,
który jest dla ciebie tak ważny?

To jest... mój brat.

Tak, twój brat.

I... co możesz mi dać w
zamian za życie twojego brata?

Jeśli ty będziesz dla mnie miła,

ja...

Mogę zmiłować się nad twoim bratem.

I wszyscy będziemy zadowoleni.

Co chcesz żebym zrobiła?

Nie.
Pytanie brzmi:

co ty możesz zrobić,
ile dla ciebie

jest warte życie tego człowieka?

Wiem... wiem coś,
co może uratować ci życie.

Co masz na myśli?

Generał Marek chce cię zabić.

O czym ty mówisz?

Słyszałam,
jak rozmawiał z twoją żoną

oboje chcą cię zabić.

Domina wie,
że kazałeś zabić jej ojca,

dlatego chce, żebyś też umarł.

Idź już.

Puścić go. Zostanie
sprzedany w niewolę.

To są rozkazy pretora.

Uwolnijcie i mnie,
proszę. Proszę, uwolnijcie mnie.

Mnie też możecie sprzedać
jako niewolnika. Proszę, uwolnijcie mnie.

Uwolnijcie mnie! Proszę, uwolnijcie mnie.

Uwolnijcie mnie!

Sandro, Sandro!

Ty do środka. Ty,
przywódca rady, wychodź!

Ojcze...

Powiedziałem: wychodź!

Co im powiedziałeś?
- Nic im nie powiedziałem.

Widziałeś coś?

Ektora i innych ukrzyżowanych.

Gotowe.

Ty wyjdź. Ja nie mogę się przecisnąć.

Więc wy jesteście tymi buntownikami,
którzy próbowali mnie zabić.

Tak mi odpłacacie za wszystko
co dobrego zrobiłem dla waszego ludu?

Jaka kara jest odpowiednia dla tych,
którzy próbują mnie zabić, Marku?

Śmierć, panie.

Śmierć, właśnie tak.

Rozwiązać go.

Daj mi swój miecz.

Zabij go.

Zabij go, albo ja ciebie zabiję.

Nie mogę zabić
nieuzbrojonego człowieka.

Nie jesteśmy tacy jak ty.
- Oczywiście, zapomniałem że

zanim tu przybyliśmy, nigdy nie

było tu wojen i
żyliście jak w raju.

Naprawdę mnie już nudzisz
tą swoją fałszywą dobrocią.

Wyprowadzić wszystkich oprócz niego!

Najwyraźniej zależy
ci na życiu swoich ludzi.

Odpowiadam za nich,
tak jak pretor za swoich.

Dobra, muszę przyznać,
że swoich cenię mniej.

Czego ode mnie chcesz?
- Wiem, że twój syn jest wśród więźniów.

Oferuję ci umowę.

Musisz mi przyprowadzić
jutro tego buntownika

albo następny, który umrze,
będzie twoim synem.

Decyzja należy do ciebie.

Zabierz go za bramę i wypuść.

Marek,
wróć zaraz. Chcę z tobą porozmawiać.

Szybko, zaraz wrócą.
- Staram się tak, jak tylko mogę.

Na szczęście cię tam nie było.
- Tak. - Co się stało?

Generał Marek i jego żołnierze
wtargnęli wczoraj do budynku rady.

Schwytali Sesaro i przywódców
innych hiszpańskich wiosek.

Czy wiesz dlaczego? - Eleno,
w tej wiosce

bardzo trudno jest
utrzymać coś w tajemnicy.

Sesaro zbierał armię

która walczyłaby z Rzymem.
Czyste samobójstwo.

Tak, oczywiście, że tak.
- Co z tobą, Elena?

Nie, nic. Boję się tylko żeby
i nas nie zabrali.

Nie martw się. Wiesz,
że ta rodzina cieszy się sympatią pretora.

Nie martw się.
- Dokładnie, córko.

Wszystko będzie dobrze.

Posiłek jest prawie gotowy,
ale nie ma już wody.

Muszę iść nad rzekę po więcej,
ale zaraz wracam.

W porządku.

Tylko nie zasiedź się tam za długo.

Viriato, Viriato.

Jestem tu.
- Co się stało?

Uspokój się, nic poważnego,
zaatakowali mnie w jaskini.

Nie zdążyłem na czas
na spotkanie z przywódcami.

Schwytali Sesaro i resztę Rady.

Wiem o tym. Wszystkie nasze
wysiłki poszły na marne.

Możesz porozmawiać z
ludźmi. Ludzie chcą...

Elena, wszystko,
co mogę zrobić, to poddać się

i spróbować uratować
im życie. Zostałem sam.

Nie, nie jesteś sam.

Jak miło. Aż nie wiem,
czy mi się chce

teraz bardziej płakać
czy wymiotować.

Eleno, czy ty naprawdę myślałaś,
że dam

się nabrać w twoją
kiepską grę aktorską?

Możesz oszukać swojego ojca,
ale nie mnie.

Viriato!
- Odsuń się!

Puść go, Ojcze!
- Uspokój się, my mu nic nie zrobimy.

Ale pretor Galba
chciałby się z nim spotkać.

Poszukam rzymskiego patrolu,
który zabierze go do obozu.

Elena, nie!
- Zamknij się!

Aleho, proszę nie rób tego.
- Czego nie robić?

Nie wydawaj go Rzymianom. Aleho!
- Tak się postępuje z rozbójnikami.

Zabiją go.

Tak, ale najpierw będą go torturować,
nie martw się.

Generał Marek nie przepuści
okazji do dobrej zabawy.

Zbyt długo czekał na tę chwilę.

Aleho, czego chcesz?
- Czego chcesz ty, Eleno?

Puść go.

I dlaczego miałbym to zrobić?
- Jeśli go wydam, będę miał

gwarantowane umowy handlowe z Rzymianami,
dzięki którym się wzbogacę.

Co ty mi zaoferujesz?

Jeśli pozwolisz mu odejść,
pozostanę z tobą do końca życia.

To mi oferujesz?

Nie mam nic więcej.

Aleho!

Jedyny sposób, aby upewnić się,
że nie wrócisz do Viriato

to że on będzie martwy. I
przysięgam ci, kiedy za mnie wyjdziesz,

że będziesz żałować,
że mnie oszukiwałaś.

Aleho, nie rób tego!

I co, jesteś teraz zadowolony?

Będę, kiedy zapłacisz za wszystko,
co zrobiłeś.

Zrujnowałeś życie mojej córki
i zniszczyłeś moją rodzinę.

Powinienem cię osobiście zabić.
- Ty? Nie okłamuj się, Teodorze,

nawet nie masz
odwagi aby to zrobić.

Ojcze, nie rób tego,
nie jesteś mordercą.

Eleno, jak możesz nie dostrzegać,
jakie zło wyrządził ten człowiek?

On ponakładał ci to wszystko do głowy. I
do tej pory jesteś przez to oślepiona.

Ojcze, nie chcesz, żebym była szczęśliwa?
- Jak możesz tak mówić?

Wszystko co moim życiu uczyniłem
robiłem abyś ty była szczęśliwa.

Nie widzisz tego?
- Nie.

Widzę tylko, że przekazujesz
Rzymianom mężczyznę, którego kocham.

Eleno, nie wiesz co mówisz.

Gdy tylko ten łajdak znajdzie się w rękach
Rzymian, wszystko znów będzie dobrze.

Przekonasz się sama.
- Teodorze, ty zdradziecki psie.

Przykro mi, ojcze.

Panie.

Marek, już wróciłeś.

Zdaje się, że to już jego koniec.

Bez niczyjej pomocy Viriato nie będzie
w stanie nic zrobić, tylko się poddać.

Wznieśmy toast.

Dobra robota, Marku.

Jeśli ktoś by mnie dziś zabił,

Umarłbym spokojny wiedząc,
że ty mnie zastąpisz.

To było zwykłe szczęście, panie.
- Nie bądź taki skromny.

Każdy jest kowalem własnego szczęścia.

Wcześniej czy później dostaniesz to,
na co zasłużyłeś.

Ty na przykład

jesteś najlepszym oficerem,
jakiego miałem.

Chociaż muszę przyznać,
czasami byłem dla ciebie zbyt surowy.

Nigdy nie ufałem
nikomu bardziej niż tobie.

Pan również powinien
zaufać swojej żonie.

Panie,
czy powiedziałem coś śmiesznego?

Proszę... nawet nie byłeś blisko.

Ale musiałbym być bardzo głupi,
żeby zaufać mojej żonie.

Bardzo głupi.

Dalej, Marku...

pij.

Jak sobie życzysz, panie.

Każdy jest kowalem własnego losu,
Marku.

Domino, co się stało?

Marek...

Galba go zabił.

Galba?

On wiedział.

Wszystko wiedział.

A teraz przyjdzie po mnie.

To już koniec.

Ty...

To byłaś ty.
- Co?

To ty ostrzegłaś pretora.

Domino, dlaczego tak mówisz?
- Tylko wy dwoje o tym wiedziałyście.

Sabina nie mogłaby mnie zdradzić.
- To nie ja...

Świetnie.

Może i Galba przyjdzie mnie zabić,
ale klnę się na wszystkich bogów,

że już nigdy nie zobaczysz swojego
ukochanego.

Wyślę cię do Rzymu i przysięgam,
że już nigdy nie wrócisz do Hiszpanii.

On jest tutaj.
- Czy to buntownik?

Uspokój się, nic mi nie jest.

Sesaro.

Pretor mnie nie skrzywdził.
- A Dario i inni?

Dario żyje. Ale wielu
naszych zginęło.

Zaatakowano mnie w jaskini.
Nie dotarłem na czas. Przepraszam.

Nie wszystko jest takie,
jak się spodziewamy.

A inni przywódcy?

Tylko mnie wypuścili?
- Tylko ciebie? Dlaczego?

Galba zaoferowała mi wolność
dla Dario w zamian za twoją głowę.

Muszę cię
dostarczyć przed świtem.

Albo Dario, mój syn, umrze.

Co teraz zrobimy?

Jedyne, co możemy zrobić.

Przybyłem zobaczyć się z pretorem.

„W następnym odcinku...”