All language subtitles for Checkmate 15
Afrikaans
Akan
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bemba
Bengali
Bihari
Bosnian
Breton
Bulgarian
Cambodian
Catalan
Cebuano
Cherokee
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Danish
Dutch
English
Esperanto
Estonian
Ewe
Faroese
Filipino
Finnish
French
Frisian
Ga
Galician
Georgian
German
Greek
Guarani
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Interlingua
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Kinyarwanda
Kirundi
Kongo
Korean
Krio (Sierra Leone)
Kurdish
Kurdish (Soranî)
Kyrgyz
Laothian
Latin
Latvian
Lingala
Lithuanian
Lozi
Luganda
Luo
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mauritian Creole
Moldavian
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Montenegrin
Nepali
Nigerian Pidgin
Northern Sotho
Norwegian
Norwegian (Nynorsk)
Occitan
Oriya
Oromo
Pashto
Persian
Polish
Portuguese (Brazil)
Portuguese (Portugal)
Punjabi
Quechua
Romanian
Romansh
Runyakitara
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Serbo-Croatian
Sesotho
Setswana
Seychellois Creole
Shona
Sindhi
Sinhalese
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Spanish (Latin American)
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Tatar
Telugu
Thai
Tigrinya
Tonga
Tshiluba
Tumbuka
Turkish
Turkmen
Twi
Uighur
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Wolof
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:00,000 --> 00:00:05,000
[รายการนี้มีคำบรรยายภาษาไทย]
2
00:00:13,910 --> 00:00:18,640
♫พูดคำโกหกซ้ำสักร้อยรอบ
มันจะกลายเป็นจริงใช่ไหม♫
3
00:00:19,040 --> 00:00:22,670
♫ความขุ่นเคืองจะหายไปจริง ๆ ใช่ไหม♫
4
00:00:23,040 --> 00:00:27,980
♫ฟังคำสาบานซ้ำสักร้อยรอบ
ไม่ว่าใครจะหักหลังก่อน♫
5
00:00:28,230 --> 00:00:31,780
♫ไม่ว่าใครที่ยังแสดงละครอยู่♫
6
00:00:32,150 --> 00:00:36,300
♫ใช้เวลาที่มีจำกัดของพวกเราก่อนฟ้าสาง♫
7
00:00:36,760 --> 00:00:41,040
♫ทำให้ความจริงร้อยเรียงเข้าด้วยกัน♫
8
00:00:41,340 --> 00:00:45,350
♫อยู่ระหว่างสีแดงและสีดำ
ขอบแห่งความอันตราย♫
9
00:00:45,560 --> 00:00:48,510
♫ฉายภาพซ้ำใหม่♫
10
00:00:49,330 --> 00:00:53,370
♫นี่คือโลกที่แสนบ้าคลั่ง♫
11
00:00:53,490 --> 00:00:58,420
♫เพื่อน ถ้าไม่มีนาย ฉันเองก็ไร้หนทางกลับ♫
12
00:00:58,460 --> 00:01:02,560
♫นี่คือโลกที่แสนบ้าคลั่ง♫
13
00:01:02,680 --> 00:01:09,480
♫เมื่อฟ้าถล่มลงมาบนบ่า
พวกเราจะต่อสู้เพื่อมัน♫
14
00:01:23,020 --> 00:01:27,570
=ยอดนักสืบพิชิตคดี=
15
00:01:28,040 --> 00:01:29,990
=ตอนที่ 15=
16
00:01:31,960 --> 00:01:33,260
แม่ของคุณซ่อนอะไรไว้
17
00:01:33,800 --> 00:01:34,680
น่าจะเป็นจดหมายรัก
18
00:01:35,670 --> 00:01:36,900
ฉันได้ยินพี่สะใภ้พูดว่า
19
00:01:37,770 --> 00:01:39,350
ในจดหมายรักเหมือนจะเขียนว่า
20
00:01:40,010 --> 00:01:41,200
ขอเพียงรักกันไม่แปรเปลี่ยน
21
00:01:41,220 --> 00:01:42,470
ใยจักต้องอยู่ด้วยกันทุกวันด้วย
22
00:01:44,020 --> 00:01:45,020
คงจะเป็นพี่ชายฉัน
23
00:01:45,040 --> 00:01:46,630
ที่เขียนถึงชู้รักของเขาน่ะค่ะ
24
00:01:47,910 --> 00:01:49,200
แล้วแม่มาเห็นเข้า
25
00:01:49,620 --> 00:01:50,620
คิดจะปิดบังพี่สะใภ้
26
00:01:50,640 --> 00:01:52,130
แล้วหยุดเรื่องนี้ไว้
27
00:01:52,670 --> 00:01:53,630
แต่นึกไม่ถึงว่า
28
00:01:53,950 --> 00:01:55,310
ก็ยังถูกเธอไปเจอเข้าจนได้
29
00:01:57,000 --> 00:01:58,160
แม่ของคุณไม่ได้ให้เธอดูเหรอ
30
00:01:59,640 --> 00:02:00,030
ไม่ได้ให้ค่ะ
31
00:02:01,480 --> 00:02:02,440
แล้วเธอรู้ได้ยังไง
32
00:02:04,560 --> 00:02:05,480
เธอรู้ได้ยังไงนะ
33
00:02:07,640 --> 00:02:09,210
เธอพูดถึงจดหมายฉบับนั้นตั้งแต่เมื่อไร
34
00:02:09,720 --> 00:02:10,920
ตอนที่หย่ากับพี่ชายฉัน
35
00:02:11,830 --> 00:02:12,760
พี่ชายฉันเป็นคนพูด
36
00:02:14,660 --> 00:02:15,600
ตอนนั้น
37
00:02:15,970 --> 00:02:17,310
แม่ฉันเพิ่งเสียไปได้ไม่นาน
38
00:02:18,880 --> 00:02:20,440
ความจริงพี่ชายฉันมีแฟนค่ะ
39
00:02:21,350 --> 00:02:23,530
แต่ว่าถูกแม่ฉันจับแยกออกจากกัน
40
00:02:23,890 --> 00:02:25,340
แต่หลังจากพี่ชายคุณหย่ากับเจียงหนิง
41
00:02:25,360 --> 00:02:26,200
ก็ปรากฏตัวน้อยมาก
42
00:02:26,520 --> 00:02:28,470
แม้แต่ฮุ่ยฟางหลี่กับต้าซื่อเจี้ยก็ไม่ค่อยไป
43
00:02:28,910 --> 00:02:31,550
ถ้าคุณบอกว่าเขาออกบวช ผมก็เชื่อ
44
00:02:34,920 --> 00:02:37,180
ห้องของคุณกับห้องนอนใหญ่ของแม่คุณ
45
00:02:37,680 --> 00:02:38,450
มีประตูเชื่อมถึงกัน
46
00:02:40,840 --> 00:02:41,990
แล้วในคืนนั้น
47
00:02:42,330 --> 00:02:43,730
คุณนอนด้วยกันกับพี่สะใภ้คุณ
48
00:02:44,050 --> 00:02:44,610
ใช่ค่ะ
49
00:02:45,440 --> 00:02:46,180
คุณรู้ได้ยังไง
50
00:02:47,360 --> 00:02:49,680
วันนั้น พี่สะใภ้ฉันเหมือนจะคิดได้แล้ว
51
00:02:50,650 --> 00:02:52,890
คิดว่าตัวเองอาจจะทำเกินไปหน่อย
52
00:02:53,920 --> 00:02:55,080
ดังนั้นในคืนนั้น
53
00:02:56,120 --> 00:02:57,680
ก็เลยคิดจะยกน้ำชาขอโทษแม่ฉัน
54
00:02:59,680 --> 00:03:02,400
แม่คะ เรื่องเมื่อตอนกลางวันหนูผิดเอง
55
00:03:02,600 --> 00:03:03,680
หนูไม่ควรเถียงกับแม่เลย
56
00:03:04,680 --> 00:03:05,420
เชิญดื่มชาค่ะ
57
00:03:07,710 --> 00:03:10,430
เมื่อเช้าที่ฉันกับเยียนถงพูดถึงก็ไม่ใช่เธอ
58
00:03:10,660 --> 00:03:11,700
เธอก็อย่าคิดมากเลย
59
00:03:12,430 --> 00:03:12,980
หนูรู้ค่ะ
60
00:03:19,250 --> 00:03:20,330
แม่คะ แม่หายโกรธแล้วก็ดีค่ะ
61
00:03:25,920 --> 00:03:26,920
คืนวันนั้น
62
00:03:27,670 --> 00:03:29,950
ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงนอนหลับลึกขนาดนั้น
63
00:03:31,570 --> 00:03:33,490
ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องของแม่
64
00:03:33,520 --> 00:03:34,760
ฉันไม่ได้ยินเลยสักอย่าง
65
00:03:35,580 --> 00:03:36,960
งั้นก่อนที่แม่ของคุณจะดื่มยาบำรุง
66
00:03:37,340 --> 00:03:38,570
ยังดื่มชาที่พี่สะใภ้คุณรินให้ด้วย
67
00:03:39,070 --> 00:03:39,460
ค่ะ
68
00:03:40,760 --> 00:03:42,200
ความจริงฉันก็เคยคิดเรื่องนี้
69
00:03:43,250 --> 00:03:45,310
แต่ว่าแม่ฉันเลือกหยิบแก้วชาเอง
70
00:03:45,860 --> 00:03:47,480
ไม่มีทางวางยาพิษในน้ำชาได้
71
00:03:47,740 --> 00:03:48,380
คุณได้ตรวจสอบหรือเปล่า
72
00:03:50,660 --> 00:03:51,300
วันนั้น
73
00:03:53,410 --> 00:03:55,040
เช้าวันนั้นเพราะว่าตำรวจจะมา
74
00:03:56,380 --> 00:03:58,050
พี่สะใภ้ฉันคิดว่าบ้านรกมาก
75
00:03:58,070 --> 00:03:59,190
ก็เลยเอาแก้วชาพวกนั้น...
76
00:04:15,720 --> 00:04:16,300
เธอนั่นเอง
77
00:04:18,870 --> 00:04:20,440
เธอเป็นคนฆ่าแม่ฉันใช่ไหม
78
00:04:20,730 --> 00:04:22,970
แล้วยังทำลายหลักฐานพวกนั้นทิ้ง
79
00:04:23,150 --> 00:04:24,850
ต่อหน้าต่อตาฉันด้วยใช่ไหม
80
00:04:25,060 --> 00:04:26,870
ดังนั้นพี่ชายฉันถึงได้รีบร้อนปิดคดี
81
00:04:31,000 --> 00:04:31,360
จริงสิ
82
00:04:33,470 --> 00:04:33,990
ไม่ได้การ
83
00:04:35,400 --> 00:04:36,610
ฉันต้องไปหาพี่ชายฉันหน่อย
84
00:04:36,640 --> 00:04:37,200
รอเดี๋ยวครับ
85
00:04:39,560 --> 00:04:41,780
พี่สะใภ้คุณน่าจะใส่ยานอนหลับในชา
86
00:04:42,150 --> 00:04:42,780
ยานอนหลับเหรอ
87
00:04:43,610 --> 00:04:45,030
คุณบอกว่าคืนนั้นคุณนอนหลับเป็นตาย
88
00:04:45,480 --> 00:04:45,960
ใช่ค่ะ
89
00:04:46,320 --> 00:04:48,070
แล้วพี่สะใภ้คุณก็เคยอ่านจดหมายฉบับนั้น
90
00:04:48,440 --> 00:04:48,820
ใช่
91
00:04:50,150 --> 00:04:51,490
ดังนั้นจุดประสงค์ที่เธอยกน้ำชาขอโทษ
92
00:04:51,620 --> 00:04:53,180
น่าจะเพื่อวางยาพวกคุณ
93
00:04:53,600 --> 00:04:55,730
แล้วแอบเข้าไปในห้องนอนแม่คุณ
94
00:04:55,760 --> 00:04:56,760
ไปหาจดหมายฉบับนั้นได้อย่างสะดวก
95
00:05:05,260 --> 00:05:06,270
ดังนั้นอ้อมไปอ้อมมา
96
00:05:09,250 --> 00:05:11,050
ก็ยังสืบไม่ได้ว่าใครเป็นฆาตกรใช่ไหมคะ
97
00:05:14,120 --> 00:05:14,840
คุณหนูเสิ่น
98
00:05:16,060 --> 00:05:17,530
สะดวกให้ผมไปที่บ้านคุณไหม
99
00:05:19,110 --> 00:05:19,950
คุณรู้ว่าเป็นใครเหรอคะ
100
00:05:20,950 --> 00:05:21,560
ยังไม่แน่ใจครับ
101
00:05:23,160 --> 00:05:23,650
ได้
102
00:05:25,090 --> 00:05:26,600
ฉันจะรอต้อนรับพวกคุณที่บ้าน
103
00:05:34,200 --> 00:05:35,320
ฉันคิดว่าเสิ่นหัวถัง
104
00:05:35,520 --> 00:05:36,630
เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
105
00:05:37,750 --> 00:05:39,310
แต่งงานกับเขาลำบากน้อยลงสิบปีเลยนะ
106
00:05:40,200 --> 00:05:41,700
ได้ดูแลธนาคารที่ใหญ่ขนาดนี้
107
00:05:42,160 --> 00:05:42,960
ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ
108
00:05:44,080 --> 00:05:46,330
ที่แท้พี่ซือถูก็สนใจธนาคารเหมือนกันเหรอคะ
109
00:05:46,780 --> 00:05:49,300
ฉันนึกว่าคุณอยากดูแลแค่ธุรกิจเปียโนเสียอีก
110
00:05:53,880 --> 00:05:55,340
ทำไมเธอถึงเหมือนแม่เธอเข้าไปทุกวันเลยนะ
111
00:05:57,990 --> 00:05:59,430
เดี๋ยวไม่ต้องไปหาเสิ่นหัวถังแล้ว
112
00:05:59,790 --> 00:06:00,920
จ้าวเสี่ยวหลิงมารถไฟวันนี้
113
00:06:01,110 --> 00:06:01,870
ไปรับเธอให้ที
114
00:06:02,500 --> 00:06:03,160
เธอกลับมาแล้วเหรอ
115
00:06:04,060 --> 00:06:05,760
เหอว่านเหนียนบอกเธอว่าเหล่าม่อตายแล้ว
116
00:06:06,030 --> 00:06:07,040
เธอจะต้องกลับมาให้ได้
117
00:06:07,360 --> 00:06:08,050
เดี๋ยวก็จะถึงแล้ว
118
00:06:08,350 --> 00:06:09,150
ช่วยรับเธอมาที่นี่ให้หน่อย
119
00:06:09,800 --> 00:06:10,160
ได้
120
00:06:10,790 --> 00:06:11,170
ไปเถอะ
121
00:06:20,630 --> 00:06:21,630
คุณสงสัยว่า
122
00:06:21,870 --> 00:06:23,220
ฆาตกรจงใจกันเสี่ยวหลิงออกไป
123
00:06:24,370 --> 00:06:25,490
เธอรู้จักร้านอาหารเป็นอย่างดี
124
00:06:25,950 --> 00:06:26,880
ถ้าเธออยู่ละก็
125
00:06:27,190 --> 00:06:28,130
เธอจะต้องจำได้แน่นอนว่า
126
00:06:28,160 --> 00:06:29,330
สปาเก็ตตี้ที่เอาไปให้หลี่เฉิงเหยียนชามนั้น
127
00:06:29,360 --> 00:06:30,590
มาถึงช่องออกอาหารตอนกี่โมง
128
00:06:31,090 --> 00:06:32,490
เธอถึงขั้นที่แยกออกว่าสปาเก็ตตี้ชามนั้น
129
00:06:32,520 --> 00:06:33,740
ม่อลี่เป็นคนทำหรือเปล่าด้วย
130
00:06:35,340 --> 00:06:37,850
เอาเป็นว่า รอเธอมาถึงก่อนค่อยว่ากัน
131
00:06:46,460 --> 00:06:47,690
ไปที่ทำการโทรเลขก่อนเถอะ
132
00:06:48,170 --> 00:06:50,170
ดูว่ามีโทรเลขส่งมาจากปักกิ่งหรือเปล่า
133
00:06:50,510 --> 00:06:51,480
ด้วยประสิทธิภาพของหมิงเจิ้ง
134
00:06:52,070 --> 00:06:52,890
น่าจะตอบจดหมายแล้ว
135
00:06:53,310 --> 00:06:54,000
ถ้าไม่มีล่ะ
136
00:06:54,240 --> 00:06:55,130
งั้นก็ส่งไปอีกฉบับ
137
00:06:55,700 --> 00:06:56,900
ไปเร่งอธิบดีวังคนนี้หน่อย
138
00:06:57,410 --> 00:06:59,520
ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคุณจงใจกันทุกคนออกไป
139
00:07:00,080 --> 00:07:01,430
จะได้ไปบ้านเสิ่นหัวถังคนเดียว
140
00:07:04,590 --> 00:07:06,060
เหล่าเปาให้เวลาผมสามวัน
141
00:07:06,440 --> 00:07:07,570
ตอนนี้ผ่านไปสองวันแล้ว
142
00:07:08,220 --> 00:07:09,250
ผมต้องไขคดีวางยาฆ่าคน
143
00:07:09,280 --> 00:07:11,380
ของสามปีก่อนที่ไม่มีใครปิดคดีได้
144
00:07:11,400 --> 00:07:12,940
แถมยังต้องช่วยชีวิตวัยรุ่นเลือดร้อนด้วย
145
00:07:13,710 --> 00:07:15,140
คุณยังมีเวลามาล้อผมเล่นอีกเหรอ
146
00:07:18,680 --> 00:07:20,870
รายละเอียดก่อนหลังที่แม่คุณกับพี่สะใภ้ทะเลาะกัน
147
00:07:20,890 --> 00:07:21,890
คุณรู้ไม่น้อยทีเดียว
148
00:07:23,200 --> 00:07:24,880
ฉันสะลึมสะลือได้ยินอยู่บ้าง
149
00:07:25,480 --> 00:07:27,970
เหมือนแม่ฉันกับผู้ดูแลหลี่
150
00:07:27,990 --> 00:07:29,660
กำลังพูดเรื่องนอกใจอะไรอยู่นี่แหละ
151
00:07:30,210 --> 00:07:30,820
แล้วยังพูดอีกว่า
152
00:07:30,850 --> 00:07:33,090
ห้ามให้เด็ก ๆ อย่างพวกเรารู้เด็ดขาด
153
00:07:33,910 --> 00:07:36,180
จากนั้นก็ให้ผู้ดูแลหลี่ไปเชิญทนายมา
154
00:07:36,460 --> 00:07:38,180
บอกว่าต้องเตรียมพร้อมสำหรับการหย่า
155
00:07:39,240 --> 00:07:41,700
ผู้ดูแลหลี่ก็เลยพูดว่าจะกล่อมแม่ฉัน
156
00:07:41,880 --> 00:07:44,320
บอกว่าเรื่องนี้ต้องปรึกษาพี่ชายฉันก่อน
157
00:07:45,170 --> 00:07:47,550
ผลลัพธ์ก็ถูกพี่สะใภ้ฉันได้ยินเข้า
158
00:07:47,900 --> 00:07:49,190
เธอเข้ามาได้ก็อาละวาดทันที
159
00:07:49,880 --> 00:07:52,670
แล้วแม่ฉัน แน่นอนว่าไม่พูดเรื่องไม่ดีของพี่ชายฉัน
160
00:07:53,180 --> 00:07:55,180
ก็เลยได้แต่ปฏิเสธอย่างเดียว
161
00:07:57,660 --> 00:07:58,450
วันนั้นทนายมาหรือเปล่าครับ
162
00:08:00,320 --> 00:08:01,890
พี่สะใภ้ฉันอาละวาดขนาดนั้นแล้ว
163
00:08:02,090 --> 00:08:03,120
ยังจะเชิญทนายมายังไงล่ะคะ
164
00:08:04,070 --> 00:08:04,870
ผู้ดูแลหลี่อยู่ไหมครับ
165
00:08:06,390 --> 00:08:07,390
วันนี้น่าจะไม่อยู่
166
00:08:08,180 --> 00:08:09,810
ปกติเธอจะหยุดวันพุธ
167
00:08:10,040 --> 00:08:11,430
วันนี้อาจจะมีธุระ
168
00:08:11,560 --> 00:08:12,310
ก็เลยขอลาหยุด
169
00:08:12,960 --> 00:08:13,560
ลาหยุดเหรอ
170
00:08:14,080 --> 00:08:14,240
ค่ะ
171
00:08:16,010 --> 00:08:17,430
แม่ของคุณเหมือนกับเชื่อใจเธอมาก
172
00:08:17,910 --> 00:08:19,320
พี่หลี่ทำงานเก่งมาก
173
00:08:19,830 --> 00:08:20,790
แล้วก็เข้าใจแม่ฉันมากด้วย
174
00:08:21,350 --> 00:08:23,250
ฉะนั้นถ้าแม่ฉันมีเรื่องอะไร
175
00:08:23,280 --> 00:08:24,520
ก็จะปรึกษากับเธอ
176
00:08:25,560 --> 00:08:26,560
เธอลาหยุดบ่อยไหมครับ
177
00:08:27,320 --> 00:08:28,600
ก็ไม่บ่อยค่ะ
178
00:08:29,870 --> 00:08:31,260
แต่หลังจากที่แม่ฉันเสีย
179
00:08:31,640 --> 00:08:32,840
ก็ลาบ่อยอยู่ค่ะ
180
00:08:33,880 --> 00:08:34,960
แต่ว่าฉันก็เข้าใจได้
181
00:08:35,710 --> 00:08:37,410
เพราะยังไงพี่หลี่ก็ยังโสดอยู่
182
00:08:38,050 --> 00:08:40,050
ออกไปข้างนอกบ่อย ๆ ก็ไม่แปลก
183
00:08:41,430 --> 00:08:42,410
ลาหยุดตอนกลางคืนบ่อย ๆ เหรอ
184
00:08:42,940 --> 00:08:44,930
ตอนกลางวันต้องดูแลพวกเราทั้งครอบครัวนี่คะ
185
00:08:45,630 --> 00:08:46,690
ส่วนตอนกลางคืน
186
00:08:46,870 --> 00:08:47,900
พวกเราก็หลับกันหมดแล้ว
187
00:08:48,360 --> 00:08:50,010
เธออยากทำอะไรก็แล้วแต่เธอ
188
00:08:51,920 --> 00:08:53,560
แล้ววันที่แม่ของคุณเกิดเหตุเธออยู่ไหมครับ
189
00:08:54,370 --> 00:08:55,570
น่าจะไม่อยู่นะคะ
190
00:09:00,800 --> 00:09:01,800
วันนั้นเป็นวันพฤหัส
191
00:09:03,470 --> 00:09:04,840
ไม่อยู่ค่ะ ไม่อยู่จริง ๆ
192
00:09:05,460 --> 00:09:06,840
ถ้าเธออยู่ละก็
193
00:09:07,250 --> 00:09:10,450
แก้วชาพวกนั้นไม่ควรจะอยู่ถึงวันรุ่งขึ้น
194
00:09:10,470 --> 00:09:11,570
แล้วพี่สะใภ้ฉันเป็นคนล้าง
195
00:09:12,960 --> 00:09:14,520
พาผมไปดูห้องนอนของแม่คุณหน่อยได้ไหมครับ
196
00:09:15,250 --> 00:09:15,670
ได้ค่ะ
197
00:09:20,240 --> 00:09:21,290
หลังจากที่แม่ฉันเสีย
198
00:09:21,980 --> 00:09:24,240
ห้องนี้ก็มีแต่เหล่าอวี๋ใช้คนเดียว
199
00:09:25,160 --> 00:09:26,990
เขาบอกว่าต้องการจะเก็บร่องรอยของแม่ไว้
200
00:09:27,760 --> 00:09:29,180
ดังนั้นเลยไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร
201
00:09:30,280 --> 00:09:31,360
ฉันก็ซาบซึ้งมาก
202
00:09:33,810 --> 00:09:35,010
ก่อนที่แม่คุณจะกลับห้อง
203
00:09:35,200 --> 00:09:36,630
นอกจากชาของพี่สะใภ้คุณแก้วนั้น
204
00:09:37,090 --> 00:09:37,910
ยังดื่มอะไรอีกหรือเปล่า
205
00:09:39,020 --> 00:09:39,670
ไม่มีแล้วค่ะ
206
00:09:40,550 --> 00:09:42,110
พวกเราคุยเล่นกันนิดหน่อย
207
00:09:42,330 --> 00:09:43,430
แม่ฉันก็พูดว่าเหนื่อยแล้ว
208
00:09:43,620 --> 00:09:44,340
แล้วกลับไปพักผ่อนที่ห้อง
209
00:09:47,590 --> 00:09:49,210
เวลาที่สตริกนินจะออกฤทธิ์
210
00:09:49,240 --> 00:09:50,400
มีแค่สิบถึงยี่สิบนาที
211
00:09:51,720 --> 00:09:53,420
ดังนั้นความหมายของคุณคือ
212
00:09:54,680 --> 00:09:56,190
แม่ของฉันก็ยังตายเพราะยานั่นอยู่ดี
213
00:09:57,720 --> 00:09:58,680
ผมดูใบสั่งยาแล้ว
214
00:09:59,350 --> 00:10:00,570
ดูจากความเข้มข้นของยา
215
00:10:00,600 --> 00:10:02,250
ถ้าจะให้ถึงปริมาณที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต
216
00:10:02,280 --> 00:10:04,160
ก็ต้องดื่มยารักษาทั้งระยะเวลาให้หมดในครั้งเดียว
217
00:10:05,080 --> 00:10:06,180
ระยะเวลาในการรักษา
218
00:10:09,030 --> 00:10:10,110
ตอนนั้นยาก็วางอยู่ตรงนั้น
219
00:10:10,760 --> 00:10:12,860
ทุกวันก่อนนอนแม่ฉันจะดื่มหนึ่งแก้ว
220
00:10:13,520 --> 00:10:15,360
แก้วใหญ่ประมาณนี้ค่ะ
221
00:10:16,280 --> 00:10:17,130
แต่ว่ายานั่น
222
00:10:17,160 --> 00:10:18,890
เหมือนว่าทุกสองสัปดาห์แม่ฉัน
223
00:10:19,320 --> 00:10:20,500
ก็จะไปรับยาชุดใหม่
224
00:10:22,800 --> 00:10:23,800
ตอนนั้นที่บ้านยังมีใครอีกบ้าง
225
00:10:24,560 --> 00:10:27,650
มีแม่ฉัน ฉัน แล้วก็พี่สะใภ้ฉัน
226
00:10:28,270 --> 00:10:29,350
แต่ว่าเหล่าอวี๋ไม่อยู่
227
00:10:30,180 --> 00:10:32,330
เหล่าอวี๋วันนั้นตรวจบัญชีอยู่ที่ธนาคารทั้งคืน
228
00:10:32,420 --> 00:10:33,420
ไม่ได้กลับมา
229
00:10:34,990 --> 00:10:36,030
ผู้ดูแลหลี่ก็ไม่อยู่เหมือนกัน
230
00:10:36,890 --> 00:10:40,310
ผู้ดูแลหลี่กลับมาตอนเช้าวันรุ่งขึ้น
231
00:10:40,400 --> 00:10:41,530
หลังจากเธอกลับมาแล้ว
232
00:10:41,570 --> 00:10:43,020
ถึงได้พบว่าแม่ฉันเสียชีวิต
233
00:10:43,480 --> 00:10:44,200
แล้วไปแจ้งตำรวจ
234
00:10:44,400 --> 00:10:45,600
ประตูยังล็อกจากด้านในอยู่เลย
235
00:10:47,460 --> 00:10:48,090
ล็อกจากด้านในเหรอ
236
00:10:48,720 --> 00:10:49,130
ค่ะ
237
00:10:51,420 --> 00:10:52,420
ผมจำได้ว่าคุณบอกว่า
238
00:10:53,110 --> 00:10:55,240
มีประตูเชื่อมระหว่างห้องสองห้องนี้
239
00:10:55,720 --> 00:10:56,230
ใช่ค่ะ
240
00:10:57,150 --> 00:11:00,350
วันนั้นพี่สะใภ้นอนอยู่กับฉัน
241
00:11:01,680 --> 00:11:03,020
คงไม่ใช่ว่าพี่สะใภ้ฉันเข้าไปในห้องนั้นอีก
242
00:11:03,040 --> 00:11:04,320
แล้วให้แม่ฉันดื่มอะไรหรอกนะคะ
243
00:11:07,000 --> 00:11:07,760
ประตูนั่นอยู่ที่ไหนครับ
244
00:11:08,440 --> 00:11:09,520
อยู่ในห้องของเหล่าอวี๋
245
00:11:10,130 --> 00:11:11,560
เพราะตอนนี้เหล่าอวี๋อยู่ห้องนั้น
246
00:11:11,960 --> 00:11:13,600
ดังนั้นก็เลยรื้อประตูบานนั้นออก
247
00:11:14,000 --> 00:11:15,170
ก็ด้านหลังโต๊ะเครื่องแป้งน่ะค่ะ
248
00:11:17,560 --> 00:11:19,760
ผู้ดูแลหลี่กลับเข้าไปหาแม่คุณในห้อง
249
00:11:20,020 --> 00:11:21,330
พบว่าแม่คุณตายอยู่ในห้อง
250
00:11:21,810 --> 00:11:23,730
หลังจากนั้นพวกคุณต่างคิดว่าอวี๋ต้าเริ่นเป็นฆาตกร
251
00:11:23,900 --> 00:11:24,760
ดังนั้นทางตำรวจก็...
252
00:11:24,790 --> 00:11:26,630
ไม่ใช่ค่ะ ผู้ดูแลหลี่เป็นคนพูด
253
00:11:27,430 --> 00:11:29,290
เธอบอกว่าฆาตกรต้องเป็นเหล่าอวี๋
254
00:11:29,870 --> 00:11:31,690
บอกว่าเหล่าอวี๋ต้องมีผู้หญิงอื่นอยู่ด้านนอกแน่นอน
255
00:11:31,800 --> 00:11:32,690
กลัวแม่ฉันรู้เข้า
256
00:11:33,080 --> 00:11:34,450
ดังนั้นเลยชิงลงมือก่อน
257
00:11:34,480 --> 00:11:35,410
ฆ่าแม่ของฉัน
258
00:11:36,950 --> 00:11:38,900
แต่ฉันคิดว่าน่าจะไม่ใช่
259
00:11:39,390 --> 00:11:41,680
เพราะว่าเหล่าอวี๋ไม่มีเวลาก่อคดีเลยด้วยซ้ำ
260
00:11:42,120 --> 00:11:43,720
สองสามวันนั้นเขาไม่ได้อยู่บ้านเลย
261
00:11:45,040 --> 00:11:46,210
ผู้ดูแลหลี่ทำไมถึงคิดว่า
262
00:11:46,240 --> 00:11:47,520
อวี๋ต้าเริ่นถึงเป็นฆาตกร
263
00:11:48,380 --> 00:11:50,140
พวกเขาสองคนไม่ลงรอยกัน
264
00:11:50,950 --> 00:11:52,550
สองวันก่อนเกิดเหตุ
265
00:11:52,710 --> 00:11:54,080
ฉันยังเห็นพวกเขาสองคนทะเลาะกันด้วย
266
00:11:55,030 --> 00:11:56,350
ทางที่ดีคุณอยู่ให้ห่างจากเธอหน่อย
267
00:11:57,270 --> 00:11:58,440
จำสถานะของตัวเองเอาไว้ด้วย
268
00:11:59,040 --> 00:11:59,910
รักษาระยะห่างกับเธอด้วย
269
00:11:59,930 --> 00:12:00,320
คุณ...
270
00:12:01,700 --> 00:12:02,600
ผมไม่เข้าใจเลย
271
00:12:02,630 --> 00:12:04,590
คุณกังวล กังวลอะไรกันแน่
272
00:12:11,430 --> 00:12:13,480
พี่อวี๋ให้พวกเราระวังเหล่าอวี๋บ่อย ๆ
273
00:12:14,700 --> 00:12:16,100
แต่ถ้าเขามีคนอื่นจริง ๆ
274
00:12:16,310 --> 00:12:17,990
สองสามปีนี้ก็ควรจะพากลับมาแล้ว
275
00:12:18,710 --> 00:12:19,940
แต่เขาทุ่มเทกายใจ
276
00:12:19,960 --> 00:12:22,080
ไปกับการบริหารธนาคารทั้งหมด
277
00:12:23,170 --> 00:12:26,000
ดังนั้นฉันเลยคิดว่าเรื่องเมื่อตอนนั้น
278
00:12:26,340 --> 00:12:27,820
อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ ก็ได้มั้งคะ
279
00:12:29,390 --> 00:12:31,360
ผู้ดูแลหลี่ติดตามแม่คุณตั้งแต่เด็กเลยหรือเปล่า
280
00:12:31,880 --> 00:12:32,380
ไม่ใช่ค่ะ
281
00:12:33,550 --> 00:12:35,910
พี่หลี่มาที่บ้านฉันเกือบสิบปีได้
282
00:12:36,270 --> 00:12:37,560
แต่ว่าเธอเข้าใจแม่ฉันมาก
283
00:12:38,080 --> 00:12:39,080
พวกเธอสองคน
284
00:12:39,120 --> 00:12:40,540
มักจะคิดไปในแนวทางเดียวกันบ่อย ๆ
285
00:12:41,260 --> 00:12:42,780
ดังนั้นแม่ฉันมีเรื่องอะไร
286
00:12:42,870 --> 00:12:43,870
ก็จะถามเธอ
287
00:12:44,930 --> 00:12:46,330
แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าเธอลาหยุด
288
00:12:46,350 --> 00:12:46,950
ไปที่ไหนบ้าง
289
00:12:48,710 --> 00:12:49,790
เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้แล้วค่ะ
290
00:12:50,610 --> 00:12:51,770
ฉันก็ไม่สะดวกที่จะถาม
291
00:12:52,250 --> 00:12:53,480
เพราะทำแบบนี้เป็นการเสียมารยาท
292
00:12:56,480 --> 00:12:57,240
คุณซือถู
293
00:12:58,850 --> 00:13:01,990
แม่ฉัน ไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุจริง ๆ เหรอคะ
294
00:13:03,400 --> 00:13:05,440
ผมยังต้องยืนยันรายละเอียดอีกหน่อย
295
00:13:05,810 --> 00:13:08,910
ได้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร
296
00:13:09,340 --> 00:13:10,340
ฉันก็ต้องขอบคุณคุณ
297
00:13:11,750 --> 00:13:14,240
ขอบคุณที่คุณเป็นห่วงในคดี
298
00:13:14,860 --> 00:13:16,210
ที่ไม่มีใครสนใจมาสามปี
299
00:13:17,770 --> 00:13:19,770
ถ้าสุดท้ายคุณหาความจริงเจอจริง ๆ
300
00:13:20,600 --> 00:13:21,880
สำหรับตระกูลเสิ่นเราแล้ว
301
00:13:22,220 --> 00:13:23,740
จะเป็นบุญคุณที่ยิ่งใหญ่มาก
302
00:13:24,770 --> 00:13:25,810
คุณหนูเสิ่นเกรงใจเกินไปแล้ว
303
00:13:26,640 --> 00:13:29,240
สืบหาความจริงเป็นหน้าที่ของนักสืบ
304
00:13:30,940 --> 00:13:32,380
สำหรับคุณเป็นหน้าที่
305
00:13:32,850 --> 00:13:34,590
แต่สำหรับฉันเป็นน้ำใจ
306
00:13:35,460 --> 00:13:36,930
ผมได้ยินว่าคุณอวี๋ยุ่งมาก
307
00:13:37,230 --> 00:13:38,880
ทุกเรื่องต่างนับหน่วยเป็นนาที
308
00:13:39,250 --> 00:13:40,330
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องนัดล่วงหน้า
309
00:13:41,510 --> 00:13:42,830
เขาเป็นพวกบ้างานค่ะ
310
00:13:43,920 --> 00:13:44,930
งั้นรบกวนฝากบอกเขาด้วย
311
00:13:45,300 --> 00:13:46,070
วันนี้สายหน่อย
312
00:13:46,200 --> 00:13:48,360
ไม่ว่ายังไงก็ให้เขาทำตัวให้ว่างหนึ่งชั่วโมง
313
00:13:48,800 --> 00:13:49,730
ผมจะมาหาอีกรอบ
314
00:13:50,120 --> 00:13:50,550
ได้ค่ะ
315
00:13:53,080 --> 00:13:54,010
งั้นพี่ซือถู
316
00:13:54,040 --> 00:13:55,160
ฉันจะรอข่าวดีจากคุณนะคะ
317
00:14:14,960 --> 00:14:15,520
กลับธนาคาร
318
00:14:25,660 --> 00:14:27,250
คุณกันพวกเราออกไป
319
00:14:27,350 --> 00:14:28,920
แล้วตัวเองก็ไปจีบสาวจริง ๆ ด้วย
320
00:14:29,560 --> 00:14:30,010
ดีมาก
321
00:14:30,950 --> 00:14:33,850
ดูท่าฉันต้องเตรียมใส่ซอง
322
00:14:34,130 --> 00:14:34,950
ให้นักสืบซือถูของเราซะแล้วสิ
323
00:14:37,440 --> 00:14:40,150
เดิมทีนะ ผมก็ตั้งใจว่าแต่งเข้าบ้านผู้หญิง
324
00:14:41,410 --> 00:14:42,850
แต่ว่าเสิ่นไป๋เฟิ่งยกธนาคาร
325
00:14:42,880 --> 00:14:43,900
ให้อวี๋ต้าเริ่นไปแล้ว
326
00:14:46,530 --> 00:14:47,450
คุณเสียดายด้วยเหรอ
327
00:14:48,950 --> 00:14:49,790
ก็ไม่เสียดายหรอก
328
00:14:50,810 --> 00:14:51,900
ความจริงผมชอบที่แก่กว่าผม
329
00:14:53,000 --> 00:14:53,610
คุณพูดอะไรนะ
330
00:14:59,240 --> 00:15:00,430
ทางวังหมิงเจิ้งมีข่าวหรือยัง
331
00:15:08,260 --> 00:15:10,380
เห็นตัวอักษรเหมือนเห็นหน้า ช่วงนี้สบายดีไหม
332
00:15:11,200 --> 00:15:12,670
ได้ข่าวว่าอาจารย์เสียแล้ว
333
00:15:13,120 --> 00:15:15,800
ถ้าฮาร์บินไม่มีที่อยู่ ก็กลับมาได้ทุกเมื่อ
334
00:15:16,440 --> 00:15:17,690
บ้านที่ปักกิ่งของนาย
335
00:15:17,720 --> 00:15:19,040
ฉันยังเก็บไว้ให้อยู่
336
00:15:19,240 --> 00:15:21,400
เรื่องที่นายฝากฉันตรวจสอบก็ได้เรื่องแล้ว
337
00:15:21,710 --> 00:15:23,560
กลัวว่าโทรเลขจะบรรยายได้ไม่ละเอียด
338
00:15:23,670 --> 00:15:25,410
จึงส่งจดหมายด่วนมาหนึ่งฉบับ
339
00:15:25,510 --> 00:15:27,070
หวังว่าจะไม่ทำให้นายล่าช้า
340
00:15:27,420 --> 00:15:29,550
เฉิงเซียงจวินกับหลี่เยียนถงเป็นเพื่อนนักเรียนกัน
341
00:15:39,360 --> 00:15:40,010
คุณอวี๋
342
00:15:40,850 --> 00:15:42,170
ฉันเองค่ะ เฉิงเซียงจวิน
343
00:15:47,520 --> 00:15:48,350
ผู้ดูแลหลี่
344
00:15:50,530 --> 00:15:51,530
ฉันมาถอนแจ้งความค่ะ
345
00:15:59,660 --> 00:16:01,520
เฉิงเซียงจวินที่ผมเจอก็คือหลี่เยียนถง
346
00:16:06,850 --> 00:16:07,530
ช่วยผมเรื่องหนึ่งสิ
347
00:16:08,500 --> 00:16:09,700
ไปหาแฟ้มคดีของเสิ่นไป๋เฟิ่ง
348
00:16:10,030 --> 00:16:11,270
ผมอยากยืนยันเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง
349
00:16:12,550 --> 00:16:13,750
แต่ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ดี
350
00:16:14,510 --> 00:16:16,040
ทำไมเขาต้องยืมมือของม่อลี่
351
00:16:16,190 --> 00:16:17,050
ฆ่าหลี่เฉิงเหยียนด้วย
352
00:16:17,130 --> 00:16:18,880
หลี่เฉิงเหยียนไม่ได้เปิดร้านเหล้าเฉย ๆ
353
00:16:19,210 --> 00:16:20,410
เขามีประวัติฉ้อโกง
354
00:16:20,760 --> 00:16:22,080
บริหารร้านเหล้ามาหลายปี
355
00:16:22,200 --> 00:16:23,270
แต่ก็ยังขาดทุนอยู่
356
00:16:23,510 --> 00:16:24,410
แต่ก็ยังคงเปิดอยู่
357
00:16:24,790 --> 00:16:25,480
นี่เป็นเพราะอะไร
358
00:16:27,790 --> 00:16:28,870
ฉันจะไปหาหัวหน้าเปาเดี๋ยวนี้
359
00:16:28,900 --> 00:16:29,950
ผมต้องการแค่ของอย่างเดียว
360
00:16:30,530 --> 00:16:31,790
ผมต้องการใบสั่งยาของเสิ่นไป๋เฟิ่ง
361
00:16:32,010 --> 00:16:33,250
ละเอียดถึงเวลาที่จ่ายยา
362
00:16:39,190 --> 00:16:39,600
หมอครับ
363
00:16:40,160 --> 00:16:41,760
คุณครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ
364
00:16:41,910 --> 00:16:43,460
ผมต้องการเภสัชกรเก่ง ๆ หนึ่งคน
365
00:16:43,910 --> 00:16:44,910
ผมมีเรื่องจะสอบถาม
366
00:16:45,960 --> 00:16:46,500
จ่ายเงินครับ
367
00:16:55,910 --> 00:16:56,430
ฉี่หมิง
368
00:16:57,510 --> 00:16:58,230
พี่ซือถู
369
00:16:59,490 --> 00:17:00,610
ผมสืบเรื่องบางอย่างมาได้
370
00:17:00,720 --> 00:17:01,570
ไม่รู้ว่าจะมีประโยชน์หรือเปล่า
371
00:17:01,600 --> 00:17:02,210
เดี๋ยวคุณลองดูนะครับ
372
00:17:03,130 --> 00:17:05,730
ซือถู ทำไมเธอถึงกลับมาคนเดียวล่ะ
373
00:17:06,880 --> 00:17:07,630
พวกเขายุ่งกันอยู่ครับ
374
00:17:08,640 --> 00:17:09,470
ฉันไม่สนหรอกนะ
375
00:17:09,640 --> 00:17:11,200
วันนี้ทำไก่ตุ๋นเห็ดหอม
376
00:17:11,390 --> 00:17:12,560
พวกเธอต้องกลับมากินข้าวด้วย
377
00:17:12,940 --> 00:17:13,720
เสี่ยวจิน
378
00:17:13,820 --> 00:17:14,630
เธอก็อย่าไปไหนล่ะ
379
00:17:15,040 --> 00:17:15,570
ยอดไปเลยครับ
380
00:17:15,600 --> 00:17:16,360
ขอบคุณครับคุณนายเสิ่น
381
00:17:16,650 --> 00:17:17,380
นานมากแล้วที่ไม่ได้กิน
382
00:17:17,410 --> 00:17:18,630
ไก่ตุ๋นเห็ดหอมที่ทำที่บ้าน
383
00:17:19,140 --> 00:17:20,060
งั้นก็กินให้เยอะหน่อยนะ
384
00:17:22,640 --> 00:17:23,640
บ้านในซอยผิงหยวนนั่น
385
00:17:23,740 --> 00:17:25,380
สามีภรรยาเฝิงซื้อไว้ตั้งแต่แปดปีก่อนแล้ว
386
00:17:25,920 --> 00:17:27,000
ผมไปถามคนที่ขายมา
387
00:17:27,520 --> 00:17:29,310
คุณเฝิงไม่เคยปรากฏตัวเลยตั้งแต่ต้นจนจบ
388
00:17:29,460 --> 00:17:30,840
มีแต่คุณนายเฝิงที่เป็นคนคุยกับเขา
389
00:17:31,360 --> 00:17:32,050
ตามที่เขาพูด
390
00:17:32,540 --> 00:17:33,940
คุณนายเฝิงดูชาติกำเนิดไม่เลว
391
00:17:34,220 --> 00:17:34,920
สูงโปร่งหน้าตาดี
392
00:17:35,210 --> 00:17:36,060
จ่ายเงินมือเติบด้วย
393
00:17:39,040 --> 00:17:40,930
มีความเคลื่อนไหวที่ละเอียดกว่านี้ของสองคนนี้ไหม
394
00:17:41,750 --> 00:17:43,650
ก็น่าจะเหมือนกับที่คุณชายลั่วพูดครับ
395
00:17:44,040 --> 00:17:45,130
คุณนายเฝิงไม่ค่อยออกจากบ้าน
396
00:17:45,790 --> 00:17:48,080
เพื่อนบ้านปกติจะเห็นเธอในวันพุธ
397
00:17:48,710 --> 00:17:49,950
ส่วนคุณเฝิงคนนี้
398
00:17:50,150 --> 00:17:51,040
ไม่เคยมีใครเคยเห็นเขา
399
00:17:51,540 --> 00:17:53,140
ว่ากันว่าทุกวันกลับบ้านดึกมากตลอด
400
00:17:53,170 --> 00:17:54,140
แล้วออกไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
401
00:17:55,070 --> 00:17:55,570
วันพุธเหรอ
402
00:17:57,760 --> 00:17:59,210
แล้วหน้าตาของคุณนายเฝิงคนนี้
403
00:17:59,240 --> 00:18:00,380
มีบรรยายแบบละเอียด ๆ ไหม
404
00:18:01,590 --> 00:18:02,590
ผมวาดภาพมาหนึ่งภาพครับ
405
00:18:13,880 --> 00:18:15,040
- ฉี่หมิงมาเหรอ
- อาจารย์โจว
406
00:18:16,120 --> 00:18:16,960
ฉันได้ใบสั่งยามาแล้ว
407
00:18:18,100 --> 00:18:19,930
ทั้งหมดกินไปราวสี่เดือน
408
00:18:20,390 --> 00:18:21,870
ไปรับยาทุกสองสัปดาห์
409
00:18:26,660 --> 00:18:28,620
ใบสั่งยาทุกใบห่างกัน 14 วัน
410
00:18:29,340 --> 00:18:31,130
ใบหลังสุดคือวันที่ 26 ตุลาคม
411
00:18:45,520 --> 00:18:47,710
จากวันที่ 26 ตุลาคมถึง 9 พฤศจิกายน
412
00:18:47,980 --> 00:18:48,820
15 วัน
413
00:18:49,290 --> 00:18:50,810
เสิ่นไป๋เฟิ่งถูกพิษถึงแก่ความตาย
414
00:18:53,590 --> 00:18:54,290
เป็นแบบนี้จริง ๆ ด้วย
415
00:18:58,030 --> 00:18:59,860
[ฮาร์บิน]
416
00:19:11,420 --> 00:19:12,030
คุณชายลั่ว
417
00:19:18,080 --> 00:19:18,690
จ้าวเสี่ยวหลิง
418
00:19:22,610 --> 00:19:23,040
ไปกันเถอะ
419
00:19:35,600 --> 00:19:35,950
ไม่ถูก
420
00:19:36,820 --> 00:19:37,610
บิลหายไปหนึ่งใบ
421
00:19:38,640 --> 00:19:39,740
อยู่ตรงนี้หมดไม่ใช่เหรอครับ
422
00:19:39,900 --> 00:19:40,710
ขาดของใครครับ
423
00:19:40,880 --> 00:19:41,480
เฉิงเซียงจวิน
424
00:19:42,240 --> 00:19:42,560
ใช่
425
00:19:43,350 --> 00:19:44,020
เธอสั่งกลับบ้าน
426
00:19:44,800 --> 00:19:45,800
พวกเราลืมเธอไป
427
00:19:51,680 --> 00:19:52,690
บิลสำหรับสั่งกลับบ้าน
428
00:19:53,010 --> 00:19:54,730
น่าจะใส่ลงไปในถุงอาหารด้วย
429
00:19:56,580 --> 00:19:57,310
[ฉันกลับมาแล้ว]
430
00:19:59,300 --> 00:19:59,700
มา
431
00:20:06,820 --> 00:20:07,540
เหล่าม่อ
432
00:20:09,020 --> 00:20:09,870
ตายแล้วจริง ๆ เหรอคะ
433
00:20:15,320 --> 00:20:17,040
ฉันไปเจอเหล่าม่อครั้งสุดท้ายได้ไหมคะ
434
00:20:24,270 --> 00:20:25,630
เหล่าม่อไม่มีทางฆ่าตัวตายหรอกค่ะ
435
00:20:26,000 --> 00:20:26,580
ผมรู้
436
00:20:27,800 --> 00:20:28,590
ฆาตกรเป็นใคร
437
00:20:32,350 --> 00:20:33,820
นี่ก็คือเหตุผลที่ผมเรียกคุณมา
438
00:20:34,190 --> 00:20:34,970
มีบางเรื่อง
439
00:20:35,830 --> 00:20:36,750
ผมต้องยืนยันกับคุณหน่อย
440
00:20:40,440 --> 00:20:41,640
ทำไมถึงไปแมนจูเรียครับ
441
00:20:43,750 --> 00:20:46,740
อวิ๋นเฟิง ก็คือคู่หมั้นของฉัน
442
00:20:47,090 --> 00:20:48,100
ได้งานที่ให้เงินเดือนสูงมาก
443
00:20:48,130 --> 00:20:49,300
ที่แมนจูเรีย
444
00:20:49,880 --> 00:20:51,280
บอกว่าจะให้ฉันไปดูให้ได้
445
00:20:52,230 --> 00:20:53,510
พอฉันไปถึงที่นั่นถึงได้รู้ว่า
446
00:20:54,170 --> 00:20:55,170
คนเขาต้องการคนไปเป็นคนขับรถ
447
00:20:55,190 --> 00:20:56,120
กับเป็นแม่บ้าน
448
00:20:57,240 --> 00:20:58,600
แต่ แต่ว่าต้องเป็นสามีภรรยากัน
449
00:20:59,360 --> 00:21:00,360
บอกว่าปลอดภัย
450
00:21:01,470 --> 00:21:02,790
ให้เงินเดือนสูงมาก
451
00:21:04,510 --> 00:21:05,670
เขารั้งฉันไว้เต็มที่
452
00:21:05,970 --> 00:21:07,410
บอกว่าโอกาสไม่ได้มาบ่อย ๆ
453
00:21:08,600 --> 00:21:09,370
ฉันก็เลยตกลงรับปาก
454
00:21:11,670 --> 00:21:12,800
บ้านที่จ้างพวกคุณชื่ออะไร
455
00:21:13,880 --> 00:21:15,450
เหมือนจะชื่อ
456
00:21:16,780 --> 00:21:17,790
มีโรงงานอาหาร
457
00:21:18,560 --> 00:21:19,210
ชื่อ
458
00:21:21,570 --> 00:21:22,520
โรงงานอาหารอวี้ซินเหรอ
459
00:21:23,280 --> 00:21:24,120
คุณรู้ได้ยังไงคะ
460
00:21:26,500 --> 00:21:28,760
ไป๋เฟิ่งยังมีกิจการที่แมนจูเรียด้วยนะ
461
00:21:29,000 --> 00:21:31,040
ใช่ โรงงานอาหารอวี้ซินนั่นไง
462
00:21:31,730 --> 00:21:33,670
เปิดร่วมกับตระกูลของเหล่าซุน
463
00:21:34,410 --> 00:21:35,250
อวี๋ต้าเริ่นน่ะ
464
00:21:35,270 --> 00:21:36,880
ญาติห่าง ๆ ที่แทบไม่เกี่ยวข้องกันของเขา
465
00:21:36,910 --> 00:21:37,750
ดูแลที่นั่นอยู่
466
00:21:38,590 --> 00:21:39,870
เธอว่าไหม จริง ๆ เลย
467
00:21:40,650 --> 00:21:42,640
หนึ่งคนได้อำนาจ พรรคพวกก็โชคดีกันหมด
468
00:21:46,240 --> 00:21:46,830
ตรงกันหมดแล้ว
469
00:21:49,080 --> 00:21:49,910
ช่วยฉันหน่อยสิ
470
00:21:50,280 --> 00:21:52,400
นายไปบ้านตระกูลเสิ่น ไปหาเสิ่นหัวถัง
471
00:21:52,600 --> 00:21:54,670
ให้เธอเชิญอวี๋ต้าเริ่น แล้วก็หลี่เยียนถง
472
00:21:55,000 --> 00:21:56,130
ไปร้านอาหารจัสมินให้ได้
473
00:21:56,410 --> 00:21:58,280
วางใจได้ ถ้าไม่เชื่อฟังก็จะจับตัวมาเลย
474
00:22:05,520 --> 00:22:07,940
คุณอวี๋ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ
475
00:22:08,990 --> 00:22:10,240
อยากพูดอะไรก็รีบหน่อย
476
00:22:10,720 --> 00:22:11,700
เวลาของผมมีค่ามาก
477
00:22:12,030 --> 00:22:13,550
แน่นอนว่าผมทราบครับ คุณอวี๋
478
00:22:14,520 --> 00:22:15,520
แต่ว่าคุณวางใจ
479
00:22:16,400 --> 00:22:18,400
วันนี้ผมจะให้คุณคุ้มค่าที่มาแน่
480
00:22:20,650 --> 00:22:21,010
ทุกท่าน
481
00:22:21,760 --> 00:22:23,990
ที่เชิญทุกคนมาก็เพราะคดีฆาตกรรม
482
00:22:24,020 --> 00:22:25,900
ที่เกิดขึ้นที่นี่ในวันที่ 16 เดือนนี้
483
00:22:27,200 --> 00:22:28,980
พ่อครัวและเถ้าแก่ของที่นี่ ม่อลี่
484
00:22:29,010 --> 00:22:29,960
ถูกคนยิงตาย
485
00:22:30,300 --> 00:22:32,920
ทุกท่านเป็นผู้เกี่ยวข้องที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุตอนนั้น
486
00:22:33,440 --> 00:22:36,380
ตอนนี้ ผมขอเชิญทุกท่านย้อนนึกถึงไปยัง
487
00:22:37,030 --> 00:22:38,590
ช่วงก่อนหลังที่เกิดคดีขึ้น
488
00:22:39,590 --> 00:22:40,910
เหล่าม่อไม่ได้ฆ่าตัวตายจริง ๆ เหรอ
489
00:22:41,960 --> 00:22:42,420
ไม่ใช่
490
00:22:43,430 --> 00:22:44,780
เขาถูกคนยิงตาย
491
00:22:44,810 --> 00:22:46,240
แล้วจัดฉากให้ดูเหมือนเป็นการฆ่าตัวตาย
492
00:22:47,710 --> 00:22:51,030
วันนั้น ฆาตกรมารับประทานอาหารที่ร้านอาหารม่อลี่
493
00:22:52,110 --> 00:22:53,590
สั่งอาหารเสร็จเขาก็ไปที่ห้องครัว
494
00:22:54,350 --> 00:22:55,020
ฆ่าม่อลี่
495
00:22:56,140 --> 00:22:58,100
แล้วเขาก็กลับมานั่งที่โต๊ะของตัวเอง
496
00:22:58,990 --> 00:22:59,840
กินอาหารต่อ
497
00:23:00,560 --> 00:23:01,160
ไม่ถูกนะครับ
498
00:23:02,290 --> 00:23:03,180
วันนั้นผมไม่เห็นว่า
499
00:23:03,210 --> 00:23:04,900
มีใครเดินเข้าไปในครัวแล้วออกมานะครับ
500
00:23:05,400 --> 00:23:06,640
คุณไม่เห็นก็ไม่แปลก
501
00:23:06,840 --> 00:23:09,060
เพราะข้ออ้างของฆาตกรคือไปห้องน้ำ
502
00:23:11,460 --> 00:23:12,690
แต่ว่าก็มีคนเห็น
503
00:23:13,320 --> 00:23:15,130
เพราะว่าคนคนนั้นมาเพราะเขา
504
00:23:15,720 --> 00:23:19,350
ดังนั้นจึงจับตามองทุกการกระทำของเขาเป็นพิเศษ
505
00:23:21,880 --> 00:23:22,640
น่าเสียดาย
506
00:23:23,630 --> 00:23:25,550
พยานคนนี้มาที่ที่เกิดเหตุไม่ได้
507
00:23:25,720 --> 00:23:28,120
เพราะว่าเขาถูกจับขังพร้อมบาดแผลเต็มตัว
508
00:23:29,320 --> 00:23:31,290
ถ้าวันนี้ยังจับฆาตกรตัวจริงไม่ได้
509
00:23:31,310 --> 00:23:33,030
พรุ่งนี้เขาก็จะถูกยิงเป้า
510
00:23:33,870 --> 00:23:35,070
ดังนั้นผมจะพูดแทนเขาเอง
511
00:23:36,960 --> 00:23:38,880
เขาเห็นคนคนนั้นไปเข้าห้องน้ำ
512
00:23:45,760 --> 00:23:47,000
[แล้วก็ออกมาอย่างรวดเร็ว]
513
00:23:59,960 --> 00:24:02,130
เราทุกคนต่างคิดว่าเขาไปเข้าห้องน้ำ
514
00:24:02,160 --> 00:24:03,040
แต่จริง ๆ แล้ว
515
00:24:07,200 --> 00:24:09,520
เขาไปที่ห้องครัวที่อยู่ตรงข้ามกับห้องน้ำ
516
00:24:16,500 --> 00:24:18,650
คุณอวี๋ คุณเข้ามาที่ห้องครัวได้ยังไง
517
00:24:20,430 --> 00:24:21,550
ผมอยากเพิ่มมันบดหนึ่งที่
518
00:24:22,220 --> 00:24:23,390
คุณก็บอกกับพนักงานเสิร์ฟได้
519
00:24:23,590 --> 00:24:24,710
ไม่ต้องเข้ามาเองก็ได้
520
00:24:27,230 --> 00:24:29,110
ผมก็แค่อยากจะมาดูคุณหน่อย
521
00:24:31,830 --> 00:24:33,930
[แล้วก็รีบยิงม่อลี่ทิ้งอย่างรวดเร็ว]
522
00:24:39,010 --> 00:24:41,320
ที่จริงตอนแรกผมก็ถูกฆาตกรชักจูงให้เข้าใจผิด
523
00:24:41,680 --> 00:24:43,720
ผมนึกว่าเป้าหมายของพวกเขาก็คือม่อลี่
524
00:24:44,550 --> 00:24:46,800
ดังนั้นผมจึงไม่เคยสงสัยพวกเขาเลย
525
00:24:48,070 --> 00:24:49,560
แผนนี้ล้ำเลิศมากจริง ๆ
526
00:24:50,130 --> 00:24:52,060
เป้าหมายของพวกเขาที่จริงแล้วคือหลี่เฉิงเหยียน
527
00:24:52,640 --> 00:24:53,320
ส่วนม่อลี่
528
00:24:55,440 --> 00:24:57,360
ก็เป็นแค่ขั้นตอนให้พวกเขาหลุดพ้นความผิดเท่านั้น
529
00:25:00,160 --> 00:25:00,840
ไม่ถูกนะ
530
00:25:02,750 --> 00:25:05,540
ถ้าม่อลี่ถูกฆ่าตั้งแต่ตอนนั้น
531
00:25:05,880 --> 00:25:06,920
งั้นตอนเที่ยงครึ่ง
532
00:25:07,150 --> 00:25:09,590
สปาเก็ตตี้ชามที่ทำให้หลี่เฉิงเหยียนถูกพิษ
533
00:25:10,760 --> 00:25:12,920
ทำออกมาได้ยังไงล่ะ
534
00:25:16,270 --> 00:25:17,440
ผมไม่สนใจ
535
00:25:18,090 --> 00:25:19,130
มาฟังพวกคุณวิเคราะห์
536
00:25:19,400 --> 00:25:20,840
คดีที่ปิดไปแล้วที่นี่
537
00:25:21,300 --> 00:25:22,680
ยังมีอีกจุดที่ผมไม่เข้าใจ
538
00:25:23,360 --> 00:25:25,240
เพื่อนักโทษประหารในคุกคนหนึ่ง
539
00:25:25,470 --> 00:25:27,030
คุณมารบกวนเวลาอันมีค่าของทุกคน
540
00:25:27,840 --> 00:25:29,040
หมายความว่ายังไงกันแน่
541
00:25:30,800 --> 00:25:33,600
เฉินชิ่งซานไม่มีโอกาสแตะต้องสปาเก็ตตี้ชามนั้นเลย
542
00:25:33,800 --> 00:25:35,070
เขาจะเป็นฆาตกรได้ยังไง
543
00:25:37,530 --> 00:25:38,330
คุณถามผมเหรอ
544
00:25:40,860 --> 00:25:43,700
เขาทำได้ยังไง ผมจะไปรู้ได้ยังไง
545
00:25:43,880 --> 00:25:45,220
แล้วผมก็ไม่สนใจอยากจะรู้ด้วย
546
00:25:45,640 --> 00:25:48,360
ผมรู้แค่ว่าผมกินสปาเก็ตตี้ชามนั้นของผม
547
00:25:49,330 --> 00:25:50,720
รู้สึกเหมือนรอดจากความตาย
548
00:25:53,000 --> 00:25:54,920
คุณอวี๋ คุณจำได้หรือเปล่าว่า
549
00:25:54,950 --> 00:25:57,080
เมื่อกี้ผมใช้คำว่า "พวก"
550
00:25:57,350 --> 00:25:57,930
หมายความว่ายังไง
551
00:25:59,250 --> 00:25:59,930
เถ้าแก่เหอ
552
00:26:00,600 --> 00:26:02,800
วันนี้ทำสปาเก็ตตี้ซอสดำออกมากี่ที่กันแน่
553
00:26:03,570 --> 00:26:04,340
สองที่ครับ
554
00:26:04,440 --> 00:26:05,280
สองที่เหรอ
555
00:26:06,200 --> 00:26:06,800
คุณลองคิดอีกที
556
00:26:07,920 --> 00:26:08,760
สั่งกี่ที่
557
00:26:11,250 --> 00:26:13,730
ร้านเล็กร้านใหญ่สิบกว่าร้านแถวนี้
558
00:26:13,760 --> 00:26:14,760
ฉันไปชิมมาหมดแล้ว
559
00:26:14,970 --> 00:26:16,690
ร้านพวกคุณถูกปากฉันที่สุด
560
00:26:17,340 --> 00:26:18,430
พอกินเข้าไปนะ
561
00:26:20,490 --> 00:26:22,730
ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงมาสั่งกลับบ้าน เฉิงเซียงจวิน
562
00:26:23,150 --> 00:26:24,790
เหมือนเธอจะสั่งสปาเก็ตตี้ซอสดำเหมือนกัน
563
00:26:25,290 --> 00:26:26,340
แล้วสั่งแบบห่อกลับบ้านครับ
564
00:26:27,540 --> 00:26:30,880
บิล บิลก็ยัดอยู่ในนั้น
565
00:26:31,160 --> 00:26:32,720
ก่อนที่หลี่เฉิงเหยียนจะสั่งอาหาร
566
00:26:32,920 --> 00:26:34,510
ก็มีสปาเก็ตตี้ซอสดำสองที่แล้ว
567
00:26:34,880 --> 00:26:35,660
งั้นอีกที่
568
00:26:36,100 --> 00:26:37,600
ก็อยู่ในมือเฉิงเซียงจวินใช่ไหม
569
00:26:39,880 --> 00:26:40,720
คุณอวี๋
570
00:26:41,920 --> 00:26:43,240
คุณแค่ฆ่าม่อลี่
571
00:26:44,720 --> 00:26:47,070
ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่คู่หูคุณ
572
00:26:47,090 --> 00:26:47,770
ไปทำให้เสร็จ
573
00:26:49,220 --> 00:26:50,420
ถ้าไงผมซื้อยาให้คุณ
574
00:26:50,450 --> 00:26:52,990
คุณไม่ต้องสนใจหรอก ตัวฉันน่ะขายยาค่ะ
575
00:26:53,300 --> 00:26:53,980
เรื่องเล็กค่ะ
576
00:26:55,070 --> 00:26:56,180
ฉันกลับทางนี้ก็แล้วกันนะคะ
577
00:27:01,470 --> 00:27:03,650
[คู่หูของคุณเข้าไปในห้องครัวอย่างรวดเร็ว]
578
00:27:04,030 --> 00:27:05,830
[เธอวางถุงอาหารในมือลงทันที]
579
00:27:06,160 --> 00:27:07,150
[หลังจากสวมถุงมือ]
580
00:27:07,230 --> 00:27:08,670
[ก็นำศพของม่อลี่ไปซ่อนไว้]
581
00:27:09,960 --> 00:27:12,320
[แล้วยัดปืนใส่มือของม่อลี่ให้กำไว้]
582
00:27:12,660 --> 00:27:14,410
[จัดท่าทางให้เหมือนการฆ่าตัวตาย]
583
00:27:14,740 --> 00:27:17,050
[แล้วรีบจัดการรอยลากให้เรียบร้อย]
584
00:27:18,820 --> 00:27:19,330
[จากนั้น]
585
00:27:19,820 --> 00:27:21,660
[ค่อยเทสปาเก็ตตี้ในกล่องออกมา]
586
00:27:21,740 --> 00:27:23,340
[ทำให้เป็นเหมือนอาหารที่ม่อลี่ทำ]
587
00:27:23,650 --> 00:27:24,970
[แล้ววางไว้ที่ช่องออกอาหาร]
588
00:27:28,480 --> 00:27:28,970
[ในตอนนี้]
589
00:27:29,000 --> 00:27:30,700
[หลี่เฉิงเหยียนก็มาถึงร้านอาหาร]
590
00:27:31,280 --> 00:27:32,400
[ตอนนี้พวกคุณสองคน]
591
00:27:32,610 --> 00:27:33,730
[ก็แค่รอให้สปาเก็ตตี้ซอสดำ]
592
00:27:33,760 --> 00:27:36,050
[ที่ใส่ยาเบื่อหนูชามนั้น]
593
00:27:36,270 --> 00:27:37,500
[ถูกยกไปวางบนโต๊ะของเขา]
594
00:27:40,600 --> 00:27:42,650
[เฉิงเซียงจวินที่เสร็จภารกิจรีบออกไป]
595
00:27:42,680 --> 00:27:43,920
[จากที่นี่โดยเร็ว]
596
00:27:44,290 --> 00:27:46,130
[ส่วนเฉินชิ่งซาน อีกสักพัก]
597
00:27:46,260 --> 00:27:47,860
[ก็แอบออกไปทางห้องครัว]
598
00:27:47,880 --> 00:27:49,020
[ของร้านอาหารจัสมินเหมือนกัน]
599
00:27:54,720 --> 00:27:55,980
[นี่ก็คือที่มาของสปาเก็ตตี้ใส่พิษ]
600
00:27:56,000 --> 00:27:57,140
[ชามนั้นตอนเวลาเที่ยงครึ่ง]
601
00:27:57,880 --> 00:27:59,500
[และสาเหตุที่ตอนเฉินชิ่งซานออกไป]
602
00:28:00,890 --> 00:28:02,410
[ไม่เห็นว่ามีคนอยู่ในห้องครัว]
603
00:28:03,140 --> 00:28:04,760
มิน่าผมถึงไม่ได้ยินเสียงกดกระดิ่ง
604
00:28:05,160 --> 00:28:06,600
ผมยังนึกว่าผมใจลอยอีกแล้วเสียอีก
605
00:28:07,470 --> 00:28:08,650
พูดได้น่าตื่นเต้นมาก
606
00:28:09,970 --> 00:28:11,590
ผมแทบอยากจะปรบมือให้คุณไม่ไหวแล้วนะเนี่ย
607
00:28:12,040 --> 00:28:12,800
นักสืบใหญ่
608
00:28:13,560 --> 00:28:15,040
เพื่อนักโทษประหารคนนั้น
609
00:28:15,920 --> 00:28:17,280
คุณใส่ร้ายนักการธนาคาร
610
00:28:18,310 --> 00:28:20,460
ทั้งยังสร้างเรื่องผู้สมรู้ร่วมคิดขึ้นมาอีกด้วย
611
00:28:20,880 --> 00:28:21,400
เอาสิ
612
00:28:22,320 --> 00:28:24,520
งั้นตอนนี้คุณก็เรียกผู้สบคบคิดคนนั้นออกมาสิ
613
00:28:24,720 --> 00:28:26,100
ให้เขาชี้ตัวผมต่อหน้าเลย
614
00:28:28,360 --> 00:28:29,440
เฉิงเซียงจวินมาไม่ได้แล้ว
615
00:28:30,820 --> 00:28:32,790
คุณอวี๋สมแล้วที่เป็นนักการธนาคาร
616
00:28:32,810 --> 00:28:33,810
เจ้าแผนการจริง ๆ
617
00:28:34,880 --> 00:28:35,880
เฉิงเซียงจวิน
618
00:28:36,880 --> 00:28:38,360
เธอไม่มีทางชี้ตัวคุณได้ตลอดกาล
619
00:28:39,200 --> 00:28:40,120
ทำไมล่ะ
620
00:28:42,960 --> 00:28:43,500
เหล่าอวี๋
621
00:28:43,960 --> 00:28:45,840
ถ้าหาตัวคนคนนี้เจอก็จะคืนความบริสุทธิ์ให้คุณได้
622
00:28:45,920 --> 00:28:47,720
เธอตายมาครึ่งเดือนแล้ว
623
00:28:48,640 --> 00:28:49,160
อะไรนะ
624
00:28:50,440 --> 00:28:51,220
คนตายอีกแล้วเหรอ
625
00:28:53,030 --> 00:28:54,250
พยานของคุณไม่ใช่คนตาย
626
00:28:54,280 --> 00:28:55,480
ก็เป็นคนที่กำลังจะถูกประหาร
627
00:28:56,920 --> 00:28:57,500
หัวหน้าเปา
628
00:28:58,760 --> 00:28:59,510
ตอนนี้ผมรู้สึกว่า
629
00:29:00,170 --> 00:29:01,290
นี่เป็นแผนการร้าย
630
00:29:01,400 --> 00:29:02,480
ที่เตรียมการมาเพื่อพุ่งเป้ามาที่ผม
631
00:29:02,670 --> 00:29:03,440
ผมขอให้คุณ
632
00:29:04,000 --> 00:29:06,200
จับคนคนนี้ ที่พูดจามั่วซั่ว
633
00:29:06,320 --> 00:29:07,320
ทำลายชื่อเสียงผมเดี๋ยวนี้เลย
634
00:29:12,200 --> 00:29:12,800
ได้
635
00:29:14,120 --> 00:29:15,430
งั้นตอนนี้ผมจะไปหาผู้กำกับของพวกคุณ
636
00:29:16,080 --> 00:29:17,520
ไม่สิ ผมจะไปหานายกเทศมนตรี
637
00:29:18,800 --> 00:29:19,800
ผมจะให้พวกคุณ
638
00:29:19,990 --> 00:29:21,150
จ่ายค่าตอบแทนสำหรับเรื่องนี้
639
00:29:21,200 --> 00:29:22,040
หยุดเดี๋ยวนี้เลย
640
00:29:25,200 --> 00:29:26,400
ไม่ฟังเขาพูดให้จบ
641
00:29:27,640 --> 00:29:28,640
วันนี้ใครก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น
642
00:29:28,660 --> 00:29:28,980
คุณ
643
00:29:29,960 --> 00:29:30,900
เกิดเรื่องผมรับเอง
644
00:29:38,240 --> 00:29:38,640
นี่
645
00:29:40,650 --> 00:29:41,810
อย่าใจร้อนสิ คุณอวี๋
646
00:29:42,730 --> 00:29:43,730
จะรีบร้อนไปขนาดนี้เลยเหรอ
647
00:29:45,080 --> 00:29:45,520
ใช่
648
00:29:46,440 --> 00:29:47,720
เฉิงเซียงจวินมาไม่ได้แล้ว
649
00:29:48,520 --> 00:29:50,960
แต่คนที่ซื้ออาหารกลับแล้วยังวางยามาได้นี่นา
650
00:29:51,940 --> 00:29:53,660
แถมเธอก็อยู่ที่นี่ด้วย
651
00:30:01,600 --> 00:30:02,480
ผมพูดถูกไหม
652
00:30:04,140 --> 00:30:05,380
คุณหลี่เยียนถง
653
00:30:10,280 --> 00:30:11,720
ทำไมพวกคุณต้องฆ่าหลี่เฉิงเหยียนด้วย
654
00:30:11,920 --> 00:30:12,420
ใครคะ
655
00:30:13,640 --> 00:30:14,200
ฉันเหรอ
656
00:30:14,400 --> 00:30:14,990
คุณลืมแล้วเหรอ
657
00:30:15,670 --> 00:30:16,990
เราเคยเจอกันหน้าร้านอาหาร
658
00:30:25,320 --> 00:30:26,480
คุณเป็นโรคประสาทหรือเปล่า
659
00:30:27,270 --> 00:30:28,200
ฉันไม่เคยเจอคุณ
660
00:30:28,600 --> 00:30:31,680
จริงด้วย คนที่มาวันนั้นต้องเป็นเฉิงเซียงจวิน
661
00:30:32,050 --> 00:30:33,170
ตั้งแต่ที่เธอมาฮาร์บิน
662
00:30:33,290 --> 00:30:34,310
ก็มาซื้ออาหารที่ร้านเรา
663
00:30:34,820 --> 00:30:36,160
ผมไม่มีทางจำผิดหรอก
664
00:30:36,560 --> 00:30:38,230
แล้วถ้าเกิดคนที่มาตั้งแต่ตอนแรก
665
00:30:38,250 --> 00:30:39,370
ก็คือหลี่เยียนถงล่ะ
666
00:30:39,810 --> 00:30:40,980
ล้อเล่นหรือเปล่าครับ
667
00:30:41,850 --> 00:30:42,820
นี่ไม่เหมือนสักหน่อย
668
00:30:47,840 --> 00:30:49,830
ก็ ก็เหมือนอยู่นิดหน่อย
669
00:30:49,950 --> 00:30:50,690
พี่ซือถู
670
00:30:51,210 --> 00:30:52,850
คุณจะบอกว่า เฉิงเซียงจวิน
671
00:30:52,880 --> 00:30:54,270
เป็นหลี่เยียนถงแสดงมาตลอดเหรอครับ
672
00:30:54,790 --> 00:30:56,700
ฉันไม่สนว่าคุณสติไม่ดี หรือว่าเป็นโรคประสาท
673
00:30:56,960 --> 00:30:58,410
แต่บทละครที่ไม่เอาไหนแบบนี้
674
00:30:58,430 --> 00:31:00,110
คุณเลิกแต่งต่อได้แล้ว
675
00:31:00,480 --> 00:31:02,070
ถ้าไงฉันแนะนำคุณให้ไปทำงานที่สำนักข่าว
676
00:31:02,430 --> 00:31:04,010
แต่งเรื่องที่นั่นได้เงินไม่น้อยเลยทีเดียว
677
00:31:04,390 --> 00:31:05,450
พอได้แล้ว หุบปากกันให้หมด
678
00:31:05,960 --> 00:31:06,760
ฟังที่ผมถาม
679
00:31:08,940 --> 00:31:11,220
ถ้าวันนั้นคนที่มาตั้งแต่แรกคือผู้ดูแลหลี่
680
00:31:11,720 --> 00:31:12,520
แล้วเฉิงเซียงจวินล่ะ
681
00:31:13,510 --> 00:31:15,630
หรือว่าจะไม่มีคนคนนี้ตั้งแต่แรก
682
00:31:15,800 --> 00:31:16,480
แน่นอนว่ามี
683
00:31:16,920 --> 00:31:19,220
ก็ในกระเป๋าเดินทางที่คุณหาเจอ
ในซอยผิงหยวนยังไงล่ะ
684
00:31:19,490 --> 00:31:20,210
เดี๋ยวนะ ๆ
685
00:31:20,920 --> 00:31:24,040
คุณบอกว่าศพในกระเป๋าเดินทางนั่น
686
00:31:24,060 --> 00:31:25,400
ไม่ใช่เฉิงเซียงจวินไม่ใช่เหรอ
687
00:31:26,060 --> 00:31:28,240
ไม่ใช่เฉิงเซียงจวินที่ทุกท่านเห็นในวันที่เกิดเหตุ
688
00:31:29,580 --> 00:31:30,860
แต่เป็นเฉิงเซียงจวินตัวจริง
689
00:31:31,540 --> 00:31:33,020
ของแท้แน่นอนคนนั้น
690
00:31:34,600 --> 00:31:37,120
แล้วใครทำร้ายเธอกัน
691
00:31:37,390 --> 00:31:39,910
แน่นอนว่าเป็นคุณเฝิงกับคุณนายเฝิง
692
00:31:40,000 --> 00:31:40,810
เดี๋ยว ๆ ๆ
693
00:31:40,840 --> 00:31:42,390
ตอนนี้คุณทำผมสับสนไปหมดแล้ว
694
00:31:43,000 --> 00:31:45,200
เดี๋ยวคุณก็บอกว่าศพนั่นเป็นคุณนายเฝิง
695
00:31:45,470 --> 00:31:46,880
เดี๋ยวก็บอกว่าเป็นเฉิงเซียงจวิน
696
00:31:46,960 --> 00:31:48,480
แล้วตกลงเธอเป็นใครกันแน่
697
00:31:48,680 --> 00:31:50,880
นี่ก็คือความฉลาดของฆาตกรรายนี้
698
00:31:52,200 --> 00:31:55,140
เธอไม่ได้ทิ้งรอยบาดแผลไว้ที่ข้อมือของศพ
699
00:31:55,520 --> 00:31:56,840
แถมยังจงใจใส่รองเท้าใหม่
700
00:31:56,950 --> 00:31:58,060
[แบบเดียวกัน]
701
00:31:58,090 --> 00:32:00,160
กับตอนที่ทำโบว์หลุดต่อหน้าผมด้วย
702
00:32:00,440 --> 00:32:01,700
ก็เพื่อทำให้ผมเข้าใจว่า
703
00:32:01,920 --> 00:32:04,250
ศพไม่ใช่เฉิงเซียงจวินในวันนั้น
704
00:32:04,520 --> 00:32:06,330
แต่ระวังแค่ไหนก็มีจุดที่พลาดได้
705
00:32:06,750 --> 00:32:08,060
เท้าของคุณนายเฝิงเบอร์ห้า
706
00:32:08,400 --> 00:32:11,380
แต่รองเท้าที่เฉิงเซียงจวินตัวจริงสวมคือเบอร์สี่
707
00:32:12,160 --> 00:32:14,000
รองเท้าที่ศพสวมก็เบอร์สี่พอดี
708
00:32:15,880 --> 00:32:16,640
ถึงจะเป็นแบบนี้
709
00:32:17,630 --> 00:32:19,920
งั้นคุณเฝิงกับคุณนายเฝิงฆ่าเฉิงเซียงจวิน
710
00:32:20,450 --> 00:32:22,930
กับคุณอวี๋ ผู้ดูแลหลี่และหลี่เฉิงเหยียน
711
00:32:22,960 --> 00:32:23,960
ไปเกี่ยวข้องกันยังไง
712
00:32:23,960 --> 00:32:25,770
เดี๋ยวสิ ทำไมตอนนี้คุณถึงทำเรื่องนี้ผสมกัน
713
00:32:25,790 --> 00:32:26,650
จนยิ่งเละเทะแล้วล่ะ
714
00:32:28,040 --> 00:32:30,030
หลี่เฉิงเหยียนกับเฉิงเซียงจวินมีความสัมพันธ์กัน
715
00:32:32,960 --> 00:32:35,060
ตอนที่ผมตรวจค้นข้าวของที่เหลือของพวกเขาพบว่า
716
00:32:35,630 --> 00:32:38,030
พวกเขาสองคนนั่งรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรส
717
00:32:38,400 --> 00:32:40,240
ที่ขับมาฮาร์บินในวันที่ 8 ธันวาคมทั้งคู่
718
00:32:41,040 --> 00:32:43,600
ใบหนึ่งคือตู้โดยสารชั้นหนึ่ง ห้องหมายเลขสอง
719
00:32:44,080 --> 00:32:46,490
อีกใบคือตู้โดยสารชั้นหนึ่ง ห้องหมายเลขสาม
720
00:32:47,120 --> 00:32:49,270
ผมจำได้ครับ สองห้องนั้นเป็นห้องเชื่อมติดกัน
721
00:32:49,910 --> 00:32:52,530
นอกจากนี้ ในห้องของหลี่เฉิงเหยียน
722
00:32:52,650 --> 00:32:53,770
ผมยังเจอถุงน่องคู่นี้ด้วย
723
00:32:54,620 --> 00:32:56,270
ขนาด ลักษณะ
724
00:32:56,790 --> 00:32:58,660
เหมือนกับของเฉิงเซียงจวินทุกประการ
725
00:32:59,660 --> 00:33:02,480
ก็หมายความว่าพวกเขาสองคนรู้จักกันมาก่อนแล้ว
726
00:33:03,150 --> 00:33:04,610
เนื่องจากพวกเขาสองคนจองโรงแรม
727
00:33:04,630 --> 00:33:06,070
ที่ฮาร์บินคนละโรงแรมกัน
728
00:33:06,840 --> 00:33:09,940
ผมเดาว่า น่าจะรู้จักกันบนรถไฟ
729
00:33:19,120 --> 00:33:20,040
ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ
730
00:33:21,950 --> 00:33:22,470
นั่งค่ะ
731
00:33:27,050 --> 00:33:28,050
ยังอยากกินอะไรอีกไหมครับ
732
00:33:28,480 --> 00:33:29,160
มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง
733
00:34:07,160 --> 00:34:08,210
จะรับวิสกี้สักแก้วไหมครับ
734
00:34:08,920 --> 00:34:09,640
ไอร์แลนด์ครับ
735
00:34:18,290 --> 00:34:19,920
สมัยนี้ทำธุรกิจลำบากจริง ๆ
736
00:34:20,400 --> 00:34:21,760
ที่ฮาร์บินก็ไม่รู้จักใครด้วย
737
00:34:23,950 --> 00:34:25,250
ฉันมีเพื่อนที่ฮาร์บิน
738
00:34:25,780 --> 00:34:27,140
เป็นประธานกรรมการธนาคารจงจี้
739
00:34:27,650 --> 00:34:28,420
ชื่ออวี๋ต้าเริ่น
740
00:34:29,990 --> 00:34:30,980
คุณรู้จักได้ยังไง
741
00:34:31,530 --> 00:34:32,770
ภรรยาเขาเป็นเพื่อนสนิทฉัน
742
00:34:33,410 --> 00:34:35,160
เป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนเรียนแพทย์
743
00:34:35,590 --> 00:34:36,990
พวกเขาต้องมีช่องทางเยอะแน่นอน
744
00:34:49,230 --> 00:34:49,870
คุณอวี๋
745
00:34:50,920 --> 00:34:52,300
ฉันเองค่ะ เฉิงเซียงจวิน
746
00:34:53,340 --> 00:34:54,880
ฉันเป็นเพื่อนนักเรียนกับภรรยาคุณ
747
00:34:54,910 --> 00:34:56,070
เรายังเคยกินข้าวด้วยกันด้วยนะคะ
748
00:34:57,590 --> 00:34:59,950
งั้นที่ฉันเจอวันนั้นก็คือเฉิงเซียงจวินตัวจริง
749
00:35:02,920 --> 00:35:04,720
แต่เธอบอกว่าภรรยาคุณเป็นเพื่อนนักเรียนเธอ
750
00:35:05,100 --> 00:35:06,830
แม่ฉันจะเป็นเพื่อนนักเรียนเธอได้ยังไง
751
00:35:07,360 --> 00:35:09,800
เหล่าอวี๋ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่
752
00:35:10,670 --> 00:35:11,670
ผมจะรู้ได้ยังไง
753
00:35:13,040 --> 00:35:14,570
ผมไม่รู้จักคนคนนั้นเลยสักนิด
754
00:35:14,600 --> 00:35:15,160
งั้นเหรอครับ
755
00:35:19,770 --> 00:35:20,360
ดูนี่สิครับ
756
00:35:26,040 --> 00:35:27,200
นี่หลี่เยียนถงไม่ใช่เหรอ
757
00:35:28,680 --> 00:35:31,200
เหล่าอวี๋ คุณกับพี่หลี่เคยอยู่ด้วยกันเหรอ
758
00:35:32,520 --> 00:35:35,040
ใช่ พวกเราเคยอยู่ด้วยกัน
759
00:35:36,530 --> 00:35:38,360
แต่ว่าเราเลิกกันตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อนแล้ว
760
00:35:39,380 --> 00:35:41,220
ที่เจอกันที่ตระกูลเสิ่นเป็นเรื่องบังเอิญ
761
00:35:42,160 --> 00:35:43,800
ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนที่เห็นแก่ตัว
762
00:35:44,590 --> 00:35:45,660
ในใจมีแต่เรื่องงาน
763
00:35:46,250 --> 00:35:48,170
ฉันเลยต่อต้านเรื่องที่คุณนายจะแต่งงานกับเขา
764
00:35:48,960 --> 00:35:50,510
จะหางานดี ๆ ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย
765
00:35:51,020 --> 00:35:52,780
ดังนั้นพวกเราจึงไม่พูดถึงเรื่องในอดีต
766
00:35:53,210 --> 00:35:54,690
คิดแต่จะใช้ชีวิตตอนนี้ให้ดี
767
00:35:57,040 --> 00:35:57,830
มีปัญหาเหรอคะ
768
00:35:59,120 --> 00:35:59,910
เอาละ ๆ
769
00:36:00,400 --> 00:36:01,400
พวกนี้เป็นเรื่องส่วนตัวทั้งนั้น
770
00:36:02,510 --> 00:36:04,860
นี่เกี่ยวกับคุณเฝิง คุณนายเฝิงฆ่าเฉิงเซียงจวิน
771
00:36:05,000 --> 00:36:05,890
กันยังไงล่ะ
772
00:36:05,920 --> 00:36:06,920
แน่นอนว่าเกี่ยวข้องกัน
773
00:36:07,120 --> 00:36:07,800
ผมบอกแล้ว
774
00:36:08,170 --> 00:36:09,250
ผมจะต้องบอกจุดเชื่อมโยง
775
00:36:09,270 --> 00:36:10,790
ระหว่างสองคดีนี้ให้คุณรู้
776
00:36:12,260 --> 00:36:13,980
คุณเฝิง คุณนายเฝิง
777
00:36:14,960 --> 00:36:16,780
ก็คืออวี๋ต้าเริ่นกับหลี่เยียนถง
778
00:36:17,720 --> 00:36:19,380
พวกเขาไม่เคยเลิกกันเลย
779
00:36:19,930 --> 00:36:20,930
บ้านที่ซอยผิงหยวนนั่น
780
00:36:20,960 --> 00:36:22,640
ก็คือจุดที่พวกเขาปกติใช้นัดพบกัน
781
00:36:23,440 --> 00:36:25,720
คุณอวี๋ชื่อเสียงโด่งดัง
782
00:36:26,330 --> 00:36:27,600
ดังนั้นเขาจึงกล้าไปเฉพาะตอนกลางคืน
783
00:36:27,830 --> 00:36:30,470
ดังนั้นจึงไม่เคยมีใครเคยเจอคุณเฝิง
784
00:36:31,450 --> 00:36:34,050
ส่วนผู้ดูแลหลี่ ก็จะไปทุกพุธที่เป็นวันหยุด
785
00:36:34,470 --> 00:36:35,470
นี่ก็คือเหตุผลที่ว่า
786
00:36:35,630 --> 00:36:38,150
เฉพาะวันพุธเท่านั้นที่จะมีคนเจอคุณนายเฝิง
787
00:36:39,580 --> 00:36:41,460
คุณนายเฝิงอยู่ที่นี่สามปีแล้ว
788
00:36:41,800 --> 00:36:43,620
ฉันไม่เคยเห็นคุณเฝิงเลยสักครั้ง
789
00:36:44,910 --> 00:36:45,770
ผู้ดูแลหลี่อยู่ไหมครับ
790
00:36:46,160 --> 00:36:47,840
ปกติเธอจะหยุดวันพุธ
791
00:36:48,000 --> 00:36:49,410
วันนี้อาจจะมีธุระ
792
00:36:49,440 --> 00:36:50,370
ก็เลยขอลาหยุด
793
00:36:50,720 --> 00:36:52,000
ลาหยุดตอนกลางคืนบ่อย ๆ เหรอ
794
00:36:52,200 --> 00:36:54,200
ตอนกลางวันต้องดูแลพวกเราทั้งครอบครัวนี่คะ
795
00:36:54,940 --> 00:36:56,050
ส่วนตอนกลางคืน
796
00:36:56,160 --> 00:36:57,200
พวกเราก็หลับกันหมดแล้ว
797
00:36:57,670 --> 00:36:59,430
เธออยากทำอะไรก็แล้วแต่เธอ
798
00:37:01,160 --> 00:37:02,920
เธอจงใจแต่งตัวให้ดูธรรมดา
799
00:37:03,410 --> 00:37:05,330
เธอต้องการจะปกปิดอีกสถานะของตัวเอง
800
00:37:05,750 --> 00:37:08,170
แต่ก็ไม่ยากจะลดตัวไปใช้ของราคาถูก
801
00:37:09,630 --> 00:37:12,720
คุณนายเฝิง รองเท้าคุณก็เบอร์ห้าเหมือนกันใช่ไหม
802
00:37:13,080 --> 00:37:14,080
พูดจาไม่มีมูล
803
00:37:14,880 --> 00:37:17,250
คนทั่วฮาร์บินที่ใส่รองเท้าเบอร์ห้า
มีเป็นพันเป็นหมื่น
804
00:37:18,050 --> 00:37:19,370
ทุกคนต้องเป็นคุณนายเฝิงงั้นเหรอ
805
00:37:21,440 --> 00:37:23,160
ฉันมีเหตุผลอะไรต้องฆ่าเฉิงเซียงจวินด้วย
806
00:37:25,560 --> 00:37:26,450
นี่ก็ต้องเกี่ยวพันกับ
807
00:37:26,480 --> 00:37:28,330
คดีเก่าอีกคดีของตระกูลเสิ่นแล้ว
808
00:37:29,150 --> 00:37:30,460
การตายของเสิ่นไป๋เฟิ่ง
809
00:37:32,080 --> 00:37:33,730
หลังจากที่เฉิงเซียงจวินเจอกับอวี๋ต้าเริ่น
810
00:37:33,760 --> 00:37:35,280
จะต้องรู้สึกประหลาดใจมากแน่
811
00:37:36,050 --> 00:37:38,130
ที่จริงแค่เธอตรวจสอบสักหน่อย
812
00:37:38,350 --> 00:37:40,510
ก็เดาได้ไม่ยากว่าเสิ่นไป๋เฟิ่งตายยังไง
813
00:37:41,320 --> 00:37:43,000
คนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นอุบัติเหตุ
814
00:37:43,200 --> 00:37:45,760
แต่ว่าเธอเหมือนกับคุณ เรียนพยาบาลมา
815
00:37:47,500 --> 00:37:48,660
คดีนี้ปิดไปแล้ว
816
00:37:49,790 --> 00:37:50,790
มันเป็นอุบัติเหตุ
817
00:37:51,080 --> 00:37:53,480
วันพุธที่ 8 พฤศจิกายน 1922
818
00:37:53,960 --> 00:37:54,960
ผู้ดูแลหลี่ลาหยุด
819
00:37:55,680 --> 00:37:58,660
นักการธนาคารอวี๋ต้าเริ่น
ตรวจบัญชีปลายไตรมาสตลอดคืน
820
00:37:59,150 --> 00:38:00,470
ในตอนนี้บ้านตระกูลเสิ่นไฟดับ
821
00:38:01,240 --> 00:38:03,570
ถ้าคุณนายเสิ่นประสบเหตุในเวลานี้
822
00:38:03,600 --> 00:38:05,520
เช่นนั้นทุกอย่างก็จะสมบูรณ์แบบ
823
00:38:06,040 --> 00:38:08,520
ดังนั้น จึงมีคนจงใจตัดสายไฟ
824
00:38:09,240 --> 00:38:12,240
ก็เพื่อให้เสิ่นไป๋เฟิ่งดื่มยาบำรุง
825
00:38:12,440 --> 00:38:14,040
ที่จะคร่าชีวิตของเธอชามนั้น
826
00:38:14,270 --> 00:38:16,020
ไปโดยไม่รู้ตัวท่ามกลางความมืดมิด
827
00:38:18,120 --> 00:38:18,800
เดี๋ยวนะ
828
00:38:19,510 --> 00:38:20,600
วันนั้นพวกเขาสองคนต่างก็ไม่อยู่
829
00:38:22,340 --> 00:38:24,410
แล้วจะวางยาพิษได้ยังไง
830
00:38:24,890 --> 00:38:25,810
ไม่มีใครวางยา
831
00:38:26,360 --> 00:38:27,570
แค่ใช้ยาบำรุงความงาม
832
00:38:27,600 --> 00:38:29,300
ที่เดิมมีสตริกนินอยู่ในนั้นก็ได้แล้ว
833
00:38:36,000 --> 00:38:37,090
นี่ทำตามสูตรผสม
834
00:38:37,120 --> 00:38:38,470
ของยาบำรุงความงามในตอนนั้น
835
00:38:39,240 --> 00:38:41,690
สตริกนินจะทำปฏิกิริยากับโบรไมด์
836
00:38:41,720 --> 00:38:42,720
และเกิดเป็นตะกอน
837
00:38:43,430 --> 00:38:45,310
และนี่ก็คือตอนครั้งสุดท้ายที่ไปรับยา
838
00:38:45,520 --> 00:38:47,730
เสิ่นไป๋เฟิ่งจะดื่มสตริกนินในปริมาณ
839
00:38:47,760 --> 00:38:49,290
ที่ทำให้ตายลงไปในคราวเดียว
840
00:38:50,670 --> 00:38:53,870
คืนนั้นก็คือคืนที่บ้านตระกูลเสิ่นไฟดับพอดี
841
00:38:56,700 --> 00:38:59,280
[รอบระยะเวลาที่เสิ่นไป๋เฟิ่งดื่มยาหนึ่งขวดคือ 14 วัน]
842
00:38:59,670 --> 00:39:01,560
[พวกคุณใส่โบรไมด์ไปก่อนหน้าแล้ว]
843
00:39:02,030 --> 00:39:02,970
[รอแค่ขั้นตอนสุดท้าย]
844
00:39:03,000 --> 00:39:05,040
[วันที่เธอจะดื่มสตริกนินเข้มข้นลงไป]
845
00:39:05,160 --> 00:39:07,240
[จะได้สร้างหลักฐานไม่อยู่ในที่เกิดเหตุ
ของพวกคุณสองคนได้]
846
00:39:09,960 --> 00:39:10,600
จากนั้น
847
00:39:11,330 --> 00:39:12,620
พวกคุณยังแกล้งทำเป็นทะเลาะกัน
848
00:39:18,630 --> 00:39:19,360
ฉันจะบอกให้นะ
849
00:39:20,050 --> 00:39:21,610
ทางที่ดีคุณอยู่ให้ห่างจากเธอหน่อย
850
00:39:22,360 --> 00:39:23,620
จำสถานะของตัวเองเอาไว้ด้วย
851
00:39:24,360 --> 00:39:25,210
รักษาระยะห่างกับเธอด้วย
852
00:39:25,240 --> 00:39:25,560
คุณ
853
00:39:26,970 --> 00:39:27,790
ผมไม่เข้าใจเลย
854
00:39:27,810 --> 00:39:29,810
คุณกังวล กังวลอะไรกันแน่
855
00:39:42,320 --> 00:39:44,720
เหมือนจะเป็นเขา แต่ก็เหมือนไม่ใช่
856
00:39:45,750 --> 00:39:47,240
หลี่เยียนถงปลอมตัวเป็นอวี๋ต้าเริ่น
857
00:39:47,260 --> 00:39:48,490
ไปซื้อสตริกนินที่โรงพยาบาล
858
00:39:49,080 --> 00:39:50,360
ให้เขากลายเป็นผู้ต้องสงสัย
859
00:39:51,340 --> 00:39:54,240
แล้วค่อยให้พยานล้างข้อสงสัยให้ผู้ต้องสงสัย
860
00:39:56,640 --> 00:39:57,680
พวกคุณคำนวณถูก
861
00:39:57,850 --> 00:40:00,610
ตำรวจจะไม่สงสัยคนคนเดียวสองครั้ง
862
00:40:02,320 --> 00:40:03,610
ความจริงแม่ของคุณมีชีวิตมากขึ้นหนึ่งวัน
863
00:40:03,640 --> 00:40:04,840
จากแผนการที่วางเอาไว้
864
00:40:05,370 --> 00:40:07,450
เพราะว่าเธอไปร่วมงานเต้นรำวันเกิดของลูกสาว
865
00:40:08,500 --> 00:40:10,780
วันนั้นเหนื่อยเกินไป เลยลืมดื่มยา
866
00:40:12,320 --> 00:40:13,640
วันรุ่งขึ้นเสียงทะเลาะกันที่คุณได้ยิน
867
00:40:13,660 --> 00:40:15,130
ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ชายคุณ
868
00:40:15,960 --> 00:40:17,850
เพราะว่าแม่ของคุณเจอจดหมายรัก
869
00:40:17,880 --> 00:40:19,970
ที่อวี๋ต้าเริ่นเขียนให้ผู้หญิงอื่น
870
00:40:20,930 --> 00:40:22,120
แต่ที่เธอไม่รู้คือ
871
00:40:22,520 --> 00:40:23,440
ผู้ที่รับจดหมาย
872
00:40:23,960 --> 00:40:27,330
ก็คือผู้ดูแลหลี่ที่เธอเล่าความในใจให้ฟังทุกวัน
873
00:40:27,840 --> 00:40:29,410
เธอถึงขั้นให้ผู้ดูแลไปหาทนาย
874
00:40:29,440 --> 00:40:30,490
มาแก้ไขพินัยกรรม
875
00:40:30,520 --> 00:40:31,670
และทนายคนนี้
876
00:40:32,720 --> 00:40:33,720
แน่นอนว่ามาไม่ได้
877
00:40:35,120 --> 00:40:36,290
หลี่เยียนถง
878
00:40:39,080 --> 00:40:39,970
คุณพูดเรื่องไม่จริง
879
00:40:41,920 --> 00:40:42,850
คุณมีหลักฐานหรือเปล่า
880
00:40:44,000 --> 00:40:44,600
ผมไม่มี
881
00:40:45,600 --> 00:40:46,910
ความจริงเฉิงเซียงจวินก็ไม่มี
882
00:40:48,520 --> 00:40:49,940
เดิมทีเธอไม่ต้องตายก็ได้
883
00:40:50,360 --> 00:40:51,080
น่าเสียดาย
884
00:40:52,160 --> 00:40:53,760
เพื่อนใหม่คนนั้นที่เธอรู้จัก
885
00:40:53,880 --> 00:40:56,000
ภายนอกดูเป็นสุภาพบุรุษมีการศึกษา
886
00:40:56,800 --> 00:40:57,500
แต่ลับหลัง
887
00:40:58,760 --> 00:41:00,350
กลับเป็นผู้กระทำผิดซ้ำฐานฉ้อโกง
888
00:41:01,920 --> 00:41:03,880
ฉันกับอวี๋ต้าเริ่นเลิกกันนานแล้ว
889
00:41:04,020 --> 00:41:05,440
จู่ ๆ เธอก็ไปหาเขาแบบนั้น
890
00:41:06,790 --> 00:41:08,110
เธอทำให้คนเข้าใจผิด
891
00:41:09,360 --> 00:41:10,610
ฉันคิดเยอะขนาดนั้นที่ไหนล่ะ
892
00:41:11,400 --> 00:41:13,050
ตอนนั้นพวกเธอสองคนหมั้นกันแล้ว
893
00:41:13,490 --> 00:41:15,190
ฉันนึกว่าพวกเธอแต่งงานกันแล้วซะอีก
894
00:41:17,550 --> 00:41:18,410
ทำไมพวกเธอถึงเลิกกันล่ะ
895
00:41:19,930 --> 00:41:21,140
สองวันนี้ฉันยุ่งนิดหน่อย
896
00:41:21,520 --> 00:41:22,050
เอาแบบนี้
897
00:41:22,440 --> 00:41:24,210
เธอ เธอรอฉันยุ่งสองวันนี้ให้เสร็จก่อน
898
00:41:24,230 --> 00:41:25,500
ฉันจะพาเธอไปเดินเที่ยว
899
00:41:26,010 --> 00:41:27,020
ตอนนี้เธอทำงานที่ไหนเหรอ
900
00:41:27,590 --> 00:41:28,270
ฉันจะไปหาเธอ
901
00:41:28,720 --> 00:41:29,570
ฉันไม่สะดวก
902
00:41:29,630 --> 00:41:31,110
ฉันเป็นผู้ดูแลบ้านอยู่ที่บ้านของคนอื่น
903
00:41:31,350 --> 00:41:32,260
เธอว่าแบบนี้ได้ไหม
904
00:41:32,660 --> 00:41:34,160
ถ้าว่างแล้วฉันจะไปหาเธอ
905
00:41:37,920 --> 00:41:38,480
ก็ดีเหมือนกัน
906
00:41:42,510 --> 00:41:43,410
คุณรู้หรือเปล่า
907
00:41:43,470 --> 00:41:44,790
ว่าอวี๋ต้าเริ่นเป็นประธานกรรมการได้ยังไง
908
00:41:50,630 --> 00:41:52,160
เดิมทีเขาเป็นแค่ลูกน้อง
909
00:41:52,660 --> 00:41:54,120
แต่งงานกับผู้ถือหุ้นใหญ่ของธนาคารจงจี้
910
00:41:54,360 --> 00:41:55,480
ไม่กี่ปีก่อนภรรยาเขาตาย
911
00:41:55,600 --> 00:41:56,280
เขาก็เลยได้รับช่วงต่อ
912
00:41:57,180 --> 00:41:57,900
ตายยังไงเหรอ
913
00:41:58,650 --> 00:42:01,160
เห็นบอกว่ายาบำรุงความงามที่ดื่มมีสตริกนิน
914
00:42:01,810 --> 00:42:02,970
ดื่มเยอะไปก็เลยเป็นพิษแล้วตาย
915
00:42:03,930 --> 00:42:04,790
จะเป็นไปได้ยังไง
916
00:42:05,170 --> 00:42:06,730
แล้วเพื่อนของคุณ หลี่เยียนถง
917
00:42:07,480 --> 00:42:08,560
ก็เป็นคนดูแลบ้านอยู่ที่บ้านของเขา
918
00:42:09,430 --> 00:42:10,430
ผมอยากทดสอบพวกเขาดูหน่อย
919
00:42:12,310 --> 00:42:13,550
ดูเพื่อนที่คุณคบสิ
920
00:42:17,780 --> 00:42:17,960
[ฉันรู้ว่าพวกคุณทำอะไรกับเสิ่นไป๋เฟิ่ง
เตรียมเงินสดหนึ่งแสนไว้]
921
00:42:17,960 --> 00:42:19,560
ต้องเป็นเฉิงเซียงจวินแน่นอน
[ฉันรู้ว่าพวกคุณทำอะไรกับเสิ่นไป๋เฟิ่ง
เตรียมเงินสดหนึ่งแสนไว้]
922
00:42:19,560 --> 00:42:19,720
[ฉันรู้ว่าพวกคุณทำอะไรกับเสิ่นไป๋เฟิ่ง
เตรียมเงินสดหนึ่งแสนไว้]
923
00:42:20,680 --> 00:42:21,970
พอเขามาก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
924
00:42:23,400 --> 00:42:24,400
ฉันจะไปคุยกับเขา
925
00:42:26,690 --> 00:42:29,550
เรื่องแบบนี้ ต้องตัดรากถอนโคน
102387
