All language subtitles for A.Clockwork.Orange.1971.UHD.BluRay.2160p.DTS-HD.MA.5.1.

Er was ik, dat is Alex...

en mijn drie droogs,
dat zijn Pete, Georgie en Dim.

We zaten in de Korova Melkbar
te denken: wat doen we vanavond?

De Korova verkocht melk plus.

Melk plus Vellocet, of Synthemesc
of Drencrom. En dat dronken wij.

Daar werd je scherp van
en klaar voor een beetje ultra-geweld.

E�n ding waar ik niet tegen kan,
is een smerige ouwe dronkenlap...

die de liedjes van z'n voorouders brult
en blurp, blurp doet...

alsof hij een goor orkestje
in z'n stinkende pens heeft.

Dat is vreselijk op elke leeftijd.

Maar vooral als ze heel oud zijn,
zoals deze.

Hebben jullie wat poen voor me,
broeders?

Maak me maar af, laffe smeerlappen.
Ik wil toch niet leven.

Niet in deze gore wereld.

En wat is er dan zo goor aan?

Het is een gore wereld
omdat er geen orde en gezag meer zijn.

Omdat de jongeren
de ouderen aanvallen, zoals jij.

Dit is geen wereld meer
voor een oude man.

Wat is dit �berhaupt voor wereld?

Mannen op de maan,
mannen die rond de aarde draaien...

en niemand let nog op orde en gezag
hier op aarde.

o lief vaderland,
ik heb voor jou gevochten

Trek haar kleren uit.

Bij het verlaten casino kwamen we
Billyboy en zijn vier droogs tegen.

Ze wilden het aloude in-uit, in-uit doen
met een huilerige gleuf.

Daar heb je die vette gore Billygirl,
als ik me niet vergis.

Hoe vaart gij, gij plakkerige fles
vol goedkoop, stinkend frituurvet?

Kom, dan krijg je er een in je noten.
Als je die hebt, eunuch in gelei.

We pakken ze, jongens.

De politie. Kom op, wegwezen.

De Durango 95
liep zo lekker als een horrorfilm.

Een warm, vibrerend gevoel
in je penzewens.

Al snel was het bomen en duisternis.
Echte landelijke duisternis.

We jenden de andere reizigers wat,
en speelden piraten der weg.

Toen trokken we naar het westen,
voor het aloude verrassingsbezoek.

Dat was een kick. Altijd lachen,
en goed voor grote porties ultra-geweld.

Wie kan dat nou toch zijn?

Ik ga kijken.

Ja, wie is daar?
-Help ons. Er is een ongeluk gebeurd.

M'n vriend bloedt dood.
Mag ik een ambulance bellen?

Sorry, we hebben geen telefoon.
-Maar het gaat om leven of dood.

Wie is het?
-Een jongeman.

Er is een ongeluk gebeurd.
Hij wil telefoneren.

Laat hem dan maar binnen.

Een ogenblikje.

Meestal laten we geen vreemden binnen,
's avonds...

Pete, kijk in de rest van het huis.
Dim...

Visie maar goed, broertje.

We voelden ons wat afgemat
en afgepeigerd.

We hadden enige energie opgebruikt,
o mijn broeders.

We lieten de wagen staan en haalden
een slaapmutsje in de Korova.

Hallo, Lucy.

Drukke avond gehad?

Wij hebben ook hard gewerkt.

Neem me niet kwalijk, Luce.

Wat artistiko's van de tv-studio
zaten te lachen en te snateren.

De gleuf mekkerde maar
en gaf niks om de boze buitenwereld.

Toen jankte de plaat ten einde.

En in de korte pauze voor de volgende
gooide ze er opeens wat gezang uit.

En het was of een grote vogel
de melkbar binnen was gevlogen.

Ik voelde alle haartjes
op m'n donder overeind staan.

De rillingen kropen omhoog
als hagedisjes, en dan weer omlaag.

Want ik wist wat ze zong.

Een stukje uit de glorieuze Negende
van Ludwig Van.

Waarom deed je dat?

Omdat je een lompe schoft bent
die zich niet kan gedragen, o broeder.

Ik vind dat je dat niet kunt maken.
En ik ben je broeder niet meer.

Kijk uit. Kijk uit, o Dim, als gij
in het land der levenden wilt blijven.

Je kunt m'n achterkant op,
en m'n noten likken.

Kom maar op.
Met ketting, steker of snijder.

Jij geeft me niet zomaar een beuk.
Dat pik ik niet, dat is redelijk.

Knokken met de steker,
wanneer je maar wilt.

Een beetje moe, misschien.

Ik zeg maar niets meer.

Bedwaarts is goedwaarts.
Huiswaarts om wat te tukken.

Waar ik woonde was bij paps en mams,
Gemeenteflat 18 A, Lengte Noord.

Het was een mooie avond geweest,
en voor een volmaakt einde...

wilde ik wat Ludwig Van.

O, gelukzaligheid.
Gelukzaligheid en hemelse vreugde.

Het was de vleesgeworden
verrukkelijkheid.

Net een vogel
van gesponnen hemelmetaal...

of zilverige wijn drijvend in
een ruimteschip, alle zwaartekracht weg.

Terwijl ik luisterde,
zag ik zulke prachtige beelden.

Wat moet je?
-Het is over achten, Alex.

Straks kom je te laat op school.

Een beetje pijn in m'n kneiter.
Laat me met rust, ik wil slapen.

Dan ben ik vanmiddag weer het heertje.

Je gaat al een week niet naar school.
-Ik moet uitrusten. Fit worden.

Anders mis ik nog veel meer school.

Je ontbijt staat in de oven.
Ik moet er nu zelf vandoor.

Goed, mam. Fijne dag op de fabriek.

Hij voelt zich weer niet zo goed.
-Ja, ik heb het gehoord.

Weet je hoe laat hij thuis was?
-Nee, ik had slaappillen genomen.

Ik vraag me af waar hij precies
gaat werken, 's avonds.

Nou, zoals hij zegt,
zijn het vooral losvaste karweitjes.

Mensen helpen, zo hier en daar.

Hoi, Mr Deltoid.
Grappige verrassing u hier te zien.

Alex, m'n jongen.
Eindelijk wakker, ja?

Ik zag je moeder, op weg naar
haar werk, ja? Zij gaf me de sleutel.

Ze zei iets over pijn.
Vandaar dat je niet op school bent, ja?

Een tamelijk ondraaglijke hoofdpijn.
Na de lunch is het wel over.

En anders vanavond wel.
De avond is de mooie tijd, nietwaar Alex?

Een kopje chai, meneer?
-Geen tijd, geen tijd. Ga zitten.

Waaraan dank ik dit enorme genoegen?
Is er iets mis?

Waarom zou er iets mis zijn?
Heb je iets gedaan dat niet mag, ja?

Gewoon een uitdrukking.
-En je tuchtadviseur drukt uit...

dat je moet oppassen.
Volgende keer is het geen tuchtschool.

Dan is het tralies,
en was al mijn werk voor niets.

Als je geen respect hebt voor jezelf,
heb het dan voor mijn gezwoeg.

Als we iemand niet rehabiliteren,
falen wij.

Een slecht rapportcijfer, als iemand
van jullie het streepjespak aan moet.

Ik heb niks gedaan.
De kit kan me niets maken, broeder.

Meneer, bedoel ik.
-Hou op met die brutale praat.

Dat je niet bent gepakt, betekent niet
dat je niks lelijks hebt gedaan.

Gisteravond is er iets
extreem lelijks gebeurd, ja?

Billyboy's vrienden
gingen de ambulance in.

Jouw naam werd genoemd
door mijn zegslieden.

Wat vrienden van je zijn ook genoemd.
O, niemand kan weer iets bewijzen.

Maar ik waarschuw je,
opnieuw als goede vriend...

als de enige in de zieke maatschappij
die je tegen jezelf wil beschermen.

Wat bezielt jullie? We bestuderen
het probleem al een eeuw...

maar we bereiken niets.

Je hebt een thuis, fijne ouders,
een goed stel hersens.

Vaart de duivel soms in je?
-Niemand kan me iets maken.

De kit heeft me lang niet gepakt.
Dat is het juist.

Het duurt me te lang.
Het wordt zo langzamerhand weer tijd.

Dus zorg dat je mooie handjes
schoon blijven. Is dat helder?

Als een meer zonder modder.
Zo helder als een blauwe zomerlucht.

U kunt op me rekenen.

Ik heb dit twee weken geleden besteld.
Is het al aangekomen?

Momentje.

Pardon, dames.

Vind je dat lekker, schat?

Een beetje koud en zinloos, vind je niet?

Wat is er met de jouwe gebeurd, zus?

Wat ga je kopen, knul? Goggly Gogol?
Johnny Zhivago? De Heaven 17?

Wat heb je thuis
om je deuntjes op te draaien?

Een pathetisch picknick-pickupje, wed ik.

Bij oompje hoor je alles.
Hemelse trompetten, helse trombones.

Ik nodig jullie uit.

Hij zijn hier. Hij zijn gearriveerd. Hoera.

Waaraan dank ik het genot
van dit verrassende bezoek?

We waren ongerust.

Daar zaten we,
opgevoerd koeiensap te drinken...

en jij verscheen niet. We dachten
dat je misschien beledigd was.

Dus gingen we naar je woonstee.

Mijn excuusjes.

Pijn in de kneiter. Ik sliep,
en werd niet gewekt op mijn bevel.

Het spijt me van de pijn.

Misschien gebruik je je kneiter te veel.

Met al die bevelen en discipline.

Is de pijn echt wel weg?
Zou je niet liever weer in bed liggen?

Laten we de dingen
even kristalhelder stellen.

Dit zogenaamde sarcasme
past jullie niet, broeders.

Als jullie droog en leider
moet ik weten wat er gaande is.

Nu dan, Dim, wat betekent
die brede paardengrijns van jou?

Dim wordt niet meer gepest. Dat is
een onderdeel van de nieuwe orde.

Nieuwe orde?
Hoe bedoel je, nieuwe orde?

Er zijn grote woorden gevallen
achter mijn slapende rug.

Goed, als je het horen wilt.

We schudden winkels leeg, en zo,
en houden een paar rotcenten over.

En Will the English zegt dat hij
alles kan verpatsen wat we snaaien.

De glimmers. Diamanten. Er is
groot geld binnen te halen, zegt Will.

En wat wou jij doen met dat grote geld?

Je hebt toch alles? Als je een auto wilt,
pluk je hem uit de boom.

Heb je flappen nodig, dan pak je ze.

Broeder, soms denk en praat jij
als een klein kind.

Vanavond zetten we een kraak
van volwassen formaat.

Goed zo. Horrorfilm.
Initiatief komt wel, als je maar wacht.

Ik heb jullie veel geleerd, droogies.

Wat was je van plan, Georgie?

Eerst wat opgevoerd koeiensap, toch?
Om een beetje scherp te worden.

Maar jij eerst, want wij zijn al begonnen.

Opgevoerd koeiensap, h�?

Bij de jachthaven van de wijk
was ik kalm, maar ik dacht steeds na.

Nu was het dus Georgie de Generaal
die de dienst ging uitmaken.

Met Dim als zijn domme,
grijnzende buldog.

Maar ik zag in
dat denken voor de duffo's was.

De bollebozen gebruikten
door Bog gezonden inspiratie.

Want nu kwam mooie muziek
mij te hulp.

Een hifi speelde achter een open raam.
Ik visiede wat ik moest doen.

Ik had Dim's hoofdkabels
niet opengelegd.

Dus met een schone snotlap
werd het rode sap gestelpt.

De twee gewonde soldaten kalmeerden
snel in de Duke of New York.

Nu wisten ze wie hun meester
en leider was.

Schapen, dacht ik. Maar een leider
weet wanneer hij gul moet geven.

Zo. Nu zijn we weer terug
bij waar we waren, nietwaar?

Net als eerst,
en alles vergeten en vergeven?

Vertel ons eens over dat idee van jou
voor vanavond, Georgie.

Niet vanavond. Niet deze nochy.

Kom kom, Georgie. Je bent
een grote sterke hengst, net als wij.

We zijn toch geen kleine kinderen?

Wat hadt gij dus in uw gedachten?

Een gezondheidsfarm.
Een stukje buiten de stad.

Afgelegen.

De rijke eigenares woont daar
met haar katten.

De zaak is een week dicht,
ze is daar helemaal alleen.

Het wemelt er van het goud,
het zilver, de juwelen, en zo.

Ga door, Georgie. Ga door.

Wie is daar?
-Kunt u ons helpen?

Er is een ongeluk gebeurd.
Mag ik een ambulance bellen?

Het spijt me vreselijk.

In het caf� verderop is een telefoon.
Gebruik die maar.

Maar dit is een noodgeval.
Leven of dood.

M'n vriend ligt midden op straat
dood te bloeden.

Het spijt me, maar ik laat 's avonds
nooit vreemden binnen.

Goed dan, mevrouw.

Ik snap dat u argwanend bent, met al
die schurken en rovers langs de weg.

Ik probeer wel hulp te halen in het caf�.
Sorry dat ik u stoorde.

Hartelijk dank. Goedenavond.

Bukken, Dim.

Ik klim door dat raam en open de deur.

Politiebureau Radlett?
Met Miss Weathers van Woodmere.

Sorry dat ik u stoor, maar er is net
iets merkwaardigs gebeurd.

Het is vast niets, maar je weet nooit.

Er wou een jongeman telefoneren.
Er was een ongeluk gebeurd, zei hij.

Maar wat hij zei, viel me op.

Dat leek erg op
wat er in de krant stond...

over dat echtpaar dat mishandeld is.
-Wanneer was dit?

Een paar minuten geleden.
-We sturen een wagen.

Als u denkt dat het nodig is.
Hij is vast al weg.

We zijn er over een paar minuten.
-O, prima.

Hallo, hallo. Eindelijk zien we elkaar.

Ons babbeltje door de brievenbus
was weinig bevredigend, h�?

Wie ben jij?

Hoe kom jij in godsnaam binnen?

Wat moet dat, verdomme?

O, wat stout. Vieze ouwe doos.

Luister eens even, kleine smeerlap.

Draai je om
en verlaat mijn huis onmiddellijk.

Blijf daar af.
Dat is een belangrijk kunstwerk.

Wat wil je in godsnaam?

Heel eerlijk gezegd, mevrouw...

neem ik deel aan een wedstrijd
voor studenten. Tijdschriften verkopen.

Hou op met dat gelul, ventje,
en ga weg voor je grote problemen krijgt.

Blijf af, zei ik. En nu opdonderen,
anders smijt ik je eruit.

Proleterige luis. Ik zal je leren
bij echte mensen in te breken.

Smerige kleine klootzak.

Weg, de politie komt.
-Momentje.

Ik zie niks meer, stelletje schoften.

Ik ben blind, stelletje schoften.
Ik ben blind. Ik zie niks.

Zit maar niet zo hoopvol te kijken.
Ik zeg geen woord zonder advocaat.

Ik ken de wet, smeerlappen.

Goed dan, Tom.

We moeten Alex tonen
dat wij de wet ook kennen.

En dat de wet kennen niet alles is.

Een lelijke snee, kleine Alex.

Heel jammer.
Hij bederft al je schoonheid.

Hoe kom je daaraan?

Hoe is dat gebeurd?

Waar was dat voor?
-Voor je vrouwelijke slachtoffer.

Afschuwelijke, ellendige schurk.

Haal hem van me af.
-Kleine rotzak.

Ze zijn in Kamer B.
-Hartelijk dank.

Brigadier... Goedenavond, Mr Deltoid.

Wilt u nu thee?
-Nee, dank u. Straks.

Mag ik wat tissues?
We ondervragen de gevangene.

Wilt u misschien binnenkomen?

Goedenavond, allemaal.

Mijn hemel, wat ziet die knul eruit.
Kijk toch hoe hij eraan toe is.

Nachtmerrie der liefde.
-Geweld schept geweld.

Hij verzette zich tegen de arrestatie.

Ik ben aan het eind van mijn Latijn.
Het eind van mijn Latijn, jazeker.

Ik was het niet. Ik ben niet slecht.
Anderen hebben me misleid.

Hij klikt met een gouden keel.

Pak mijn verraderlijke droogs op.
Dit was allemaal hun idee.

Ze hebben me gedwongen.
Ik ben onschuldig.

Jij bent nu een moordenaar, kleine Alex.
Een moordenaar.

Niet waar. Het was maar
een klein beukje. Ze ademde nog, echt.

Ik kom net uit het ziekenhuis.
Je slachtoffer is overleden.

U wilt me bangmaken, geef maar toe.
Dit is een nieuwe marteling. Zeg op.

Het is je eigen marteling.
Bij God, ik hoop dat je er gek van wordt.

U mag hem best voor zijn bek slaan.
Wij houden hem wel vast.

U bent vast erg in hem teleurgesteld.

Hier begint het huilerige, tragische
deel van het verhaal, broeders.

Na een proces, en wat harde woorden
tegen jullie nederige verteller...

kreeg hij veertien jaar
in Staatsgevangenis 84F.

Tussen de viezeriken en ploerten.

Door de schok schudde paps
zijn bloedige vuisten tegen Bog.

Mijn mams boehoede in haar verdriet...

omdat haar enige kind iedereen
had teleurgesteld. Horrorfilm.

Goedemorgen.
E�n gevangene uit Thames.

Openmaken, meneer.

Hier zijn de formulieren.
-Dank u.

Naam?
-Alexander de Large.

Je bent nu in de Parkmoor Gevangenis.
Je noemt iedere beambte 'meneer'.

Naam?
-Alexander de Large, meneer.

Straf?
-Veertien jaar.

Misdaad?
-Moord, meneer.

Neem hem de handboeien af.

Jij bent nu 655321. Het is je plicht
dat nummer uit je hoofd te leren.

Dank u. Goed werk.
-Dank u, chef.

Laat de agent uit.

Maak je zakken leeg.

Zie je de witte lijn op de vloer
vlak achter je, 655321?

Jouw tenen horen aan de andere kant.

Goed. Ga door.

Raap dat op en leg het netjes neer.

E�n halve reep chocolade.

E�n sleutelbos
aan een witte metalen ring.

E�n pakje sigaretten.

Twee plastic balpennen.
E�n zwart, ��n rood.

E�n zakkam, van zwart plastic.

E�n adresboekje, van rood kunstleer.

E�n munt van tien penny's.

E�n witmetalen polshorloge
aan een uitrekbare witmetalen band.

Verder nog iets in je zakken?

Hier tekenen
voor je kostbare bezittingen.

De tabak en chocola ben je kwijt,
want je bent veroordeeld.

Nu naar die tafel, en uitkleden.

Was je in hechtenis?
-E�n jasje, blauwe krijtstreep.

In de gevangenis?
-Ja. In voorarrest.

Religie?
-C of E.

Bedoel je de Church of England?
-Ja, meneer.

Bruin haar, h�?
-Blond.

Blauwe ogen?
-Blauw, meneer.

Draag je een bril of contactlenzen?

E�n overhemd, blauw.

Ben je behandeld
voor een ernstige ziekte?

E�n paar zwartleren laarzen.
Heb je een geestesziekte?

Heb je een kunstgebit
of kunstmatige ledematen?

E�n pantalon, blauwe krijtstreep.
-Weleens last van duizeligheid?

E�n paar sokken.
-Ben je epilepticus?

E�n onderbroek, wit met blauw.

Ben je nu, of was je in het verleden
homoseksueel?

Juist. De mottenballen, meneer.

Gezicht naar de muur, vooroverbuigen
en je tenen aanraken.

Geslachtsziekten? Platjes? Luis?

Die deur door voor het bad.
-E�n gevangene voor het bad.

Wat wordt het?
De hele tijd gevangenissen in en uit?

Vaker erin dan eruit?
Of luisteren jullie naar Gods woord...

en beseffen jullie dat zondaars
ook in het hiernamaals worden gestraft?

Jullie zijn idioten. Je verkocht je
geboorterecht voor een bord koude pap.

De opwinding van diefstal en geweld.
De hang naar een makkelijk leven.

Wat is het allemaal waard...

als we onmiskenbare, onweerlegbare
bewijzen hebben dat de hel bestaat?

Dat weet ik. Ik weet het, vrienden.

Mij is meegedeeld, in visioenen...

dat er een plek is,
donkerder dan een gevangenis.

Heter dan de heetste vlam
van menselijk vuur.

Waar de zielen van berouwloze
misdadigers zoals jullie...

Waag het niet te lachen, verdoemden.

Waar misdadigers zoals jullie...

het uitschreeuwen
in eindeloze en ondraaglijke pijn.

Terwijl hun huid wegrot en afbladdert...

en een vuurbal rondtolt
in hun krijsende ingewanden.

Dat weet ik. O ja, ik weet het.

Ik heb je wel gezien, 920537.
Ik heb je gezien.

We besluiten met Gezang 258 in
het Gezangenboek van de gevangenen.

Een beetje eerbied, stelletje schoften.

Zingen, verdomme.

Harder.

Het was geen verheffende ervaring.

Twee jaar in deze hel
en menselijke dierentuin.

Geschopt en geslagen worden door
bewaarders, beloerd door viezeriken...

die kwijlden bij een wulpse jonge vent
als jullie verteller.

Ik moest de zwartrok helpen
bij de zondagse dienst.

Het was een grote bruut,
maar hij was erg gesteld op mijzelf.

Omdat ik jong was,
en erg ge�nteresseerd in het grote boek.

Ik las over het geselen
en de doornenkroon.

Ik zag mezelf meehelpen en leiding
geven aan het beuken en spijkeren.

Gekleed in de laatste Romeinse mode.

Het tweede deel was minder.
Prekerig, niet zo veel vechten en in-uit.

Ik hield meer van de jehoeden
die elkaar afrosten, vino dronken...

en het bed in doken met dienstmaagden.
Dat hield me op de been.

Wees niet als de boosaardigen.

Zoek hun gezelschap niet,
want hun geest beraamt diefstallen...

en hun lippen spreken leugens.

Als gij de moed verliest in uw
vermoeidheid, zal uw kracht afnemen.

Prima, mijn zoon. Prima.
-Eerwaarde.

Ik heb het geprobeerd, nietwaar?
-Ja.

Ik heb m'n best gedaan.

Ik heb geen gevangenisregels
overtreden.

Zeker niet, 655321.

Je was erg behulpzaam,
en wilt oprecht je leven beteren.

Mag ik u onder vier ogen iets vragen?

Zeker, mijn zoon.

Zit je iets dwars, mijn zoon?

Wees niet bang om het uit te spreken.

Ik weet alles van de driften
die jongemannen kunnen plagen...

als ze niet met vrouwen mogen omgaan.

Nee, dat is het niet, eerwaarde.

Ik bedoel die nieuwe behandeling
waar iedereen het over heeft.

Waardoor je snel de gevangenis uit kunt,
om nooit meer terug te komen.

Hoe weet je daarvan?
Wie heeft daarover gepraat?

Je hoort weleens iets.
Twee bewaarders praten, bijvoorbeeld.

Je hoort onwillekeurig wat ze zeggen.

Iemand raapt een stuk krant op
in de werkplaats, en daar staat het in.

Wilt u mij opgeven
voor die nieuwe behandeling?

Ik neem aan dat je het hebt
over de Ludovicotechniek?

Ik weet niet hoe het heet. Alleen dat
je weg mag, en nooit meer terugkomt.

Dat is niet bewezen, 655321.
Het is nog in de experimentele fase.

Maar hij wordt toegepast?
-Nog niet in deze gevangenis.

De directeur heeft zijn twijfels.
En ik hoor dat het erg gevaarlijk is.

Het gevaar kan me niet schelen.

Ik wil gewoon rechtschapen zijn.

Dat de rest van mijn leven
��n daad van rechtschapenheid is.

De vraag is of deze techniek
een mens echt goed maakt.

Goedheid komt van binnen.
Goedheid is iets waar je voor kiest.

Als een mens niet kan kiezen,
is hij geen mens meer.

Ik begrijp niets van het hoe
en waarom, eerwaarde.

Ik weet alleen
dat ik een goed mens wil zijn.

Wees geduldig, mijn zoon.
Vertrouw op de Heer.

Onderwijs uw zoon en hij zal u verfrissen
en vreugde schenken.

Meneer?
-Iedereen aanwezig.

Gevangenen: halt. Opletten.

Twee rijen vormen, tegen die muur,
gezicht deze kant op. Lopen.

Opschieten. Niet praten.

Gevangenen klaar voor inspectie.

Hoeveel per cel?
-Vier, in dit blok.

Als je misdadigers bij elkaar propt,
krijg je geconcentreerde misdaad.

Vind ik ook. We hebben meer geld nodig.

Vergeet het maar. De regering
ziet niets in verouderde theorie�n.

Die wil cellen voor politieke overtreders.

Gewone misdadigers moet je genezen
van hun misdadige aandrang.

Binnen een jaar.
Straf doet ze niets, dat zie je zo.

Ze genieten van hun zogenaamde straf.

U heeft volkomen gelijk.
-Hou je rotkop.

Wie zei dat?
-Ik, meneer.

Wat was je misdaad?
-Per ongeluk een mens doden.

Hij heeft een vrouw wreed vermoord
tijdens een diefstal.

Uitstekend.

Hij is ondernemend, agressief,
extravert, jong, moedig...

en boosaardig. Hij is geschikt.

We kunnen Blok C nog bekijken.
Niet nodig. Hij is perfect.

Stuur me zijn dossier. De jonge ploert
wordt totaal getransformeerd.

Dank u wel voor deze kans.
-Hopelijk maak je er iets van.

Zullen we naar mijn kantoor gaan?

Meneer, hier is 655321.
-Heel goed, chef.

Tenen achter de witte lijn.
Geef je naam en nummer op.

Alexander de Large, 655321.

Je weet zeker niet wie dat was?

Dat was niemand minder dan de nieuwe
minister van Binnenlandse Zaken.

Een heel nieuwe bezem,
zoals ze zeggen.

Die nieuwe, idiote idee�n hebben ons
nu ook bereikt. Ik heb mijn bevelen.

Maar eerlijk gezegd
ben ik het er niet mee eens.

Oog om oog, vind ik.
Als iemand je slaat, sla je toch terug?

Waarom zou de staat niet terugslaan
als jullie haar stevig raken?

De nieuwe opvatting vindt van niet.
Die wil kwaad in goed veranderen.

Allemaal erg onrechtvaardig, h�?

Hou je gore bek, etterbak.

Jij wordt omgevormd.

Morgen ga je naar Brodsky.
Je wordt overgeplaatst...

naar de medische inrichting Ludovico.

Na twee weken kun je daar weg,
zegt men. Dat bevalt je zeker wel?

Geef antwoord.
-Ja, meneer. Hartelijk dank.

Ik heb hier m'n best gedaan.
Ik ben heel dankbaar.

Ondertekenen, waar het aangegeven is.

Niet lezen, tekenen.

Er staat dat je de rest van je straf
wilt omzetten in deze behandeling.

Dit ook.

En nog een exemplaar.

De volgende ochtend werd ik naar
Ludovico gebracht, buiten het centrum.

Ik was een beetje bedroefd
toen ik afscheid nam...

want je raakt gewend aan zo'n plek.

Hou de gevangene tegen.

Ik ben hoofdbewaarder Barnes.

Ik heb hier 655321, overgeplaatst
van Parkmoor naar Ludovico.

U werd al verwacht. Ik ben Dr. Alcott.

Dr. Alcott. Heel juist.

Neemt u de gevangene aan?
-Natuurlijk.

Wilt u deze overdrachtspapieren
dan even tekenen? Daar, meneer.

En daar, meneer.

En daar ook nog.

Escorte: naar voren.

Neem me niet kwalijk.

Is dat de agent
die de gevangene overneemt?

Hou hem in de gaten, Dok. Het was
een gemene schoft, en dat blijft hij.

Ondanks dat geslijm met die bijbel.
-We redden ons wel.

Wijs jij de jongeman zijn kamer?
Deze kant op, graag.

Ik ben Dr. Branom,
Dr. Brodsky's assistente.

Goedemorgen. Mooi weer, h�?
-Zeker. Mag ik dit even weghalen?

Hoe voel je je?
-Prima.

Over een paar minuten
begint Dr. Brodsky de behandeling.

Je hebt geluk dat je gekozen bent.
-Dat weet ik. Ik ben erg dankbaar.

Dus we worden vrienden?
-Ik hoop het.

Is dat een spuit om te slapen?
-Nee, helemaal niet.

Vitamines, dan?
-Zoiets.

Je krijgt injecties
voor lichte ondervoeding.

Ga op je rechterzij liggen
en trek je pyjamabroek omlaag.

Wat houdt de behandeling precies in?

Het is heel simpel.
We laten je wat films zien.

Net als in de bioscoop?
-Zoiets.

Dat is fijn. Ik visie graag naar films.

En films visie�n deed ik.

Ik had nog nooit zo'n bios gezien,
broeders.

Ik werd in een dwangbuis gestopt,
en uit mijn kneiter liepen draden.

Ze deden klemmen in m'n ogen,
zodat ik ze niet dicht kon doen.

Ik vond het nogal idioot,
maar ik liet ze hun gang gaan.

Als ik over twee weken kon vrijkomen,
had ik daar heel wat voor over.

De eerste film was een prima,
professioneel stukje Hollywood.

De geluiden waren horrorfilm,
met realistisch gegil en gekreun.

En tegelijkertijd hoorde je
het gehijg van de beukers.

En al snel kwam onze oude vriend:
de rode, rode vino, van de tap.

Overal hetzelfde, alsof ��n grote firma
hem op de markt brengt.

Het was prachtig.

Het is gek dat de kleuren van de wereld
pas echt lijken op een scherm.

Toen ik dit allemaal bekeek, begon ik me
helemaal niet lekker te voelen.

Door dat zware eten
en die vitaminen, dacht ik.

Ik probeerde me te concentreren
op de volgende film...

over een jonge gleuf, die het aloude
in-uit, in-uit kreeg toegediend.

Eerst door ��n manspersoon,
toen door een andere.

En nog een andere.

Bij de zesde of zevende manspersoon
die er tegenaan ging...

begon ik me flink misselijk te voelen.

Maar m'n gluurballen konden niet dicht.
Ik probeerde ze te bewegen...

maar ik kon niet weg
uit de vuurlinie van deze film.

Zet me overeind. Ik moet overgeven.

Geef me iets om in te braken.

Straks veroorzaakt de drug
een op de dood lijkende verlamming...

en sterke gevoelens
van angst en hulpeloosheid.

E�n proefpersoon vergeleek het met
dood door verstikking of verdrinking.

Tijdens deze periode maakt
de proefpersoon de beste associaties...

tussen z'n rampzalige ervaringswereld
en het geweld dat hij ziet.

Mijn ogen...

Dr. Brodsky is tevreden.
Je respons was heel positief.

Morgen twee sessies,
's ochtends en 's middags.

Twee sessies op ��n dag?

Na afloop voel je je wat slap, maar
we moeten hard zijn om je te genezen.

Het was gruwelijk.
-Natuurlijk. Geweld is gruwelijk.

Dat leer je nu. Je lichaam leert het.

Ik snap het niet. Ik voelde me eerst
nooit misselijk. Integendeel.

Ik voelde me te gek
als ik het deed, of zag.

Je werd misselijk omdat je geneest.

Als we gezond zijn, veroorzaakt
het kwaad angst en walging.

Je wordt weer gezond. Morgen
om deze tijd ben je nog gezonder.

Het was de volgende dag.

Ik deed echt m'n best
om het spel mee te spelen.

Ik zat als een gewillig manspersoon
in de martelstoel...

terwijl er ultra-geweld
over het scherm flitste.

Maar niet in de soundtrack.
Er klonk alleen muziek.

Toen merkte ik, ziek als ik was,
wat voor muziek daar donderde.

Het was Ludwig Van.
De Negende Symfonie, Vierde Deel.

Hou op, alsjeblieft. Ik smeek het jullie.

Dit is een zonde. Het is een zonde.

Hoe bedoel je, een zonde?

Dat je Ludwig Van zo gebruikt.
Hij heeft niemand iets misdaan.

Beethoven schreef gewoon muziek.
-Bedoel je de achtergrondmuziek?

Je kent Beethoven dus?

Dus je houdt van muziek?

Niets aan te doen.

Dit is het strafelement, misschien.

Dat vindt de directeur vast fijn.

Sorry, maar dit is voor je eigen bestwil.
Je moet even volhouden.

Het is niet eerlijk als ik misselijk word
van die heerlijke Ludwig Van.

Dat risico moet je nemen.
Je hebt hier zelf voor gekozen.

U hoeft niet door te gaan.

U hebt bewezen dat moord en geweld
verkeerd zijn, heel erg verkeerd.

Ik heb m'n lesje geleerd.
Ik zie het nu heel duidelijk.

Ik ben genezen, prijs de Heer.

Je bent nog niet genezen, jongen.

Maar meneer, mevrouw,
ik zie in dat het verkeerd is.

Omdat het tegen de samenleving
gericht is.

Iedereen heeft het recht te leven
zonder gebeuk en messteken.

Je moet het echt aan ons overlaten.
Maar kop op.

Over minder dan twee weken ben je vrij.

Dames en heren,
dan is hier de proefpersoon zelf.

Hij is fit en weldoorvoed.
Hij heeft goed geslapen en ontbeten.

Geen drugs, geen hypnose.

Morgen sturen we hem
vol vertrouwen de wereld in.

De netste jongen
die je op een lentedag tegenkomt.

Wat een verandering.

Twee jaar geleden was hij
een ellendeling met een zinloze straf.

Hij is onveranderd, na die twee jaar.
Hoewel, onveranderd?

Niet echt. De gevangenis leerde hem
de valse glimlach, het gehuichel...

de slijmerige, sluwe, onderdanige blik.

Hij leerde nieuwe ondeugden,
naast degene die hij al lang uitoefende.

Onze partij beloofde orde en gezag
te herstellen, in veilige straten.

Deze belofte wordt nu werkelijkheid.

Dames en heren,
dit is een historisch moment.

Misdadig geweld behoort binnenkort
tot het verleden.

Maar genoeg woorden.
Daden zeggen meer.

Daden, dus.
Kijkt u goed naar het volgende.

We steken ver onze nek uit.
-Ik heb vertrouwen in Brodsky.

Volgens de enqu�tes
hebben we niets te verliezen.

Hallo, stuk vuil.

Getver, jij wast je niet vaak, h�?
Vandaar die vreselijke stank.

Waarom zeg je dat, broeder?
Ik heb vanochtend gedoucht.

Noem je mij een leugenaar?

Dan denk je zeker dat ik erg stom ben.

Waarom deed je dat?
Ik heb je niks misdaan.

Wil je weten waarom ik dat deed?

Ik doe dit, en dat, en dit,
omdat ik een hekel heb aan types als jij.

Wou je wat beginnen? Ga je gang maar.
Graag zelfs.

Ik word misselijk.

O, word je misselijk?
-Ik word misselijk. Laat me opstaan.

Wou je opstaan?

Luister goed. Als je op wilt staan,
moet je iets voor me doen.

Zie je dat? Zie je die schoen?

Die moet je likken. Vooruit.

Likken.

En o broeders, jullie trouwe vriend
en veelgeplaagde verteller...

stak zijn roze flap een kilometer uit
en likte de ranzige schoen.

Nog eens.
-De onpasselijkheid kwam boven.

De vreugde van het gevecht veranderde
in het gevoel dat ik crepeerde.

Lik hem goed schoon.

Dank u wel. Dit is voldoende.

Ze kwam op me af, in dat licht,
het licht van de hemelse genade.

Het eerste wat in me opkwam
was dat ik haar wou grijpen...

voor een woest in-uit op de grond.

Maar daar kwam de misselijkheid,
als een agent die had staan wachten...

en me nu kwam arresteren.

Genoeg. Hartelijk dank.

Voel je je niet al te slecht?

Nee, ik voel me geweldig.
-Mooi zo.

Heb ik het goed gedaan?
-Uitstekend, mijn jongen.

De proefpersoon wordt
tot het goede gedreven...

doordat hij geneigd is tot het kwaad.

De drang om geweld te plegen
veroorzaakt lichamelijk lijden.

Om dat tegen te gaan,
moet hij zijn houding volledig wijzigen.

Zijn er vragen?
-Keuze.

Die jongen kan niet echt kiezen, of wel?

Eigenbelang en de angst voor pijn...

dreven hem tot
die groteske zelfvernedering.

De onoprechtheid was duidelijk.

Hij is geen misdadiger meer, maar ook
geen man die morele keuzes kan maken.

Dat zijn nuances, padre. Het gaat niet
om hogere motieven en ethiek.

Het gaat ons erom
de misdaad terug te dringen.

Evenals de overbevolking
in de gevangenissen.

Hij wordt een ware christen,
die de andere wang toekeert.

Hij kruisigt niet, maar laat zich kruisigen.
Hij doet geen vlieg kwaad.

Zijn ziel is gered.
Vreugde voor Gods engelen.

Het werkt, daar gaat het om.

En de volgende dag was jullie
nederige verteller weer een vrij man.

Alex, moordenaar van Kattenvrouw,
weer vrij

misdaadtherapie
voor meer orde en gezag

moordenaar vrij:
wetenschap biedt genezing

Hallo hallo, mijn P en M.

Hoe is het? Fijn je weer te zien.

Wat een verrassing. Wat leuk.
-Blijf je lekker fit?

Hoe is het nou met je?
-Prima, prima.

Ik hou het netjes, h�.

Nou, ik ben er weer.

Fijn dat je er weer bent.
-Waarom heb je niks gezegd?

Sorry. Ik wou jou en P ermee verrassen.

Dat is gelukt. Een beetje verwarrend.
-We hebben het pas net gelezen.

Je had ons moeten waarschuwen.
We zijn wel blij, natuurlijk.

Ook dat je helemaal genezen bent, h�?
-Precies. Dat was goed werk.

Ik ben een totaal ander mens.

Nou, hier is niks veranderd, h�?

Er zit een vreemde vent op de bank,
grote lappen toast te kauwen.

Dat is Joe. Die woont hier nu.

De huurder, dat is hij.
Hij huurt jouw kamer.

Hoe is het, Joe? Bevalt de kamer
je goed? Geen klachten?

Ik heb over jou gehoord.
Ik weet wat je gedaan hebt.

Je hebt het hart
van je arme ouders gebroken.

Je bent er weer? Je gaat het leven
van je fijne ouders weer een hel maken?

Over m'n lijk. Want ik ben meer
een zoon voor hen dan een huurder.

Niet vechten, jongens.

Hand voor je mond. Dit is walgelijk.

Gaat het wel, jongen?
Stil, pa. Dat is de therapie.

Walgelijk. Het bederft je eetlust.
-Laat hem nou. Het is de therapie.

Moeten we iets doen, denk je?

Zal ik een lekker kopje thee
voor je zetten?

Wat heb je met m'n spullen gedaan?

Die zijn allemaal meegenomen, jongen.
Door de politie.

Nieuwe regels, over compensatie
voor de slachtoffers.

En Basil dan?

Waar is mijn slang?

Er is hem een soort ongelukje
overkomen.

Hij is overleden.

En wat gebeurt er nu met mij?

Ik bedoel: hij zit in mijn kamer,
dat kun je niet ontkennen.

Dit is ook mijn thuis.

Wat stellen jullie voor, mijn P en M?

Hier moet over worden nagedacht.

We kunnen Joe er niet
zomaar uitgooien, toch?

Joe is hier om te werken.
Hij heeft een contract voor twee jaar.

We hebben iets afgesproken, nietwaar?

Joe heeft de huur voor volgende maand
al betaald, zie je.

Wat we ook doen, we kunnen Joe
niet zomaar op straat zetten, toch?

Het gaat om veel meer.
Ik moet aan jullie twee�n denken.

Jullie zijn een pa en ma
voor me geweest.

Ik kan jullie niet alleen achterlaten
bij dit jonge monster...

dat zich niet als zoon gedragen heeft.

Nu zit hij te huilen, maar
dat is allemaal sluwheid en bedrog.

Laat hem een kamer zoeken.
Hij moet inzien wat hij gedaan heeft...

en dat zo'n stoute jongen
geen fijne ma en pa verdient.

Goed, ik weet nu
hoe de zaken ervoor staan.

Ik heb geleden, en geleden, en geleden...

en iedereen wil dat ik doorga met lijden.

Je hebt anderen laten lijden.
Het is goed dat jij nou flink lijdt.

Ik heb gehoord wat je gedaan hebt,
hier aan tafel. En dat was schokkend.

Van een heleboel dingen
werd ik goed ziek.

Kijk nou wat je je moeder
hebt aangedaan.

Goed dan. Ik ga nu weg.

Jullie zien me niet meer.
Ik zorg wel voor mezelf.

Bedankt. Dit hebben jullie op je geweten.

Vat het nou niet zo op...

Heb je wat poen voor me, broeder?

Heb je wat poen voor me, broeder?

Jezus Mina.
Krijg nou het heen en weer.

Heilige Moeder Gods,
mogen de heiligen ons bijstaan.

Ik vergeet nooit een gezicht.
-Ga weg, ik heb je nog nooit ontmoet.

Dit is het zwijn
dat me bijna heeft gemold.

Met zijn vrienden.
Ze sloegen en schopten me.

Hou hem tegen. Ze lachten om mijn
bloed en mijn kreten. Die smerige...

Toen was er een zee stinkende
oude mannetjes die me te lijf gingen...

met hun zwakke knuisten
en hoornige klauwen.

De ouderdom viel de jeugd aan.

En ik durfde niets te doen.

Ik werd liever geslagen dan dat ik
die misselijkheid en pijn voelde.

Ophouden. Hou op met de staatsorde
te verstoren, stoute jongens.

Achteruit. Wegwezen, jullie.
Wat is het probleem, meneer?

Als dat kleine Alex niet is.
Lang niet gevisied, droog. Hoe is het?

Dit kan niet. Ongelofelijk.
-Geloof je gluurballen maar.

Niets in de mouw.
Geen truc, geen zwendel.

Een baan voor twee jongens,
oud genoeg om te werken. De politie.

Kom op, we gaan je uitlaten.

Kom op, kleine droogies.
Ik snap hier niks van.

De tijden van weleer zijn voorbij.
Ik ben gestraft voor alles.

Ik ben genezen.
-Ja, dat lazen ze voor.

De inspecteur las het voor.
Een goede methode, zei hij.

Wat moet dit dan? Zij vielen mij aan.

Jullie staan toch niet aan hun kant?
Dat kan niet.

Het was iemand die we gejend hebben,
lang geleden. Die wou wraak nemen.

Lang geleden, ja.
Ik weet het niet zo goed meer.

En noem me geen Dim meer.
Agent, zo noem je mij.

Maar een heleboel dingen
weten we nog wel.

We zorgen dat je genezen blijft.

Dat is genoeg.
-Doorgaan, hij trappelt nog.

Zo, ben je nou genezen?

We visie�n je nog wel eens, droogie.

Waar moest ik naartoe,
zonder huis, zonder geld?

Ik huilde om mezelf.

Thuis, thuis, thuis.

Ik wilde naar huis,
en ik kwam bij dit huis terecht.

In mijn toestand besefte ik niet
waar ik was, en eerder was geweest.

Wie kan dat nu toch zijn?

Ik ga kijken.

Ja, wat is er?

Frank, deze jongeman heeft hulp nodig.

Mijn god.
Wat is er met jou gebeurd, jongen?

Geloof het of niet, broeders,
maar daar lag jullie trouwe verteller.

Als een hulpeloze baby.
Opeens besefte hij waar hij was.

Daarom kwam Home
hem zo bekend voor.

Maar ik wist dat hij me
niet zou herkennen.

Want in die zorgeloze dagen
droegen we maskertjes.

Dat waren horrorfilmvermommingen.

De politie.

De afschuwelijke politie.

Die heeft me afgetuigd.

De politie heeft me afgetuigd.

Ik ken jou.

Jouw foto stond toch in de krant?
Ik zag jou toch op tv?

Jij bent toch het slachtoffer
van die vreselijke therapie?

Ja, dat ben ik. Een slachtoffer.
-De voorzienigheid heeft je gestuurd.

Gemarteld in de gevangenis,
en nu door de politie. Ik voel met je mee.

De politie brengt haar slachtoffers
vaak naar dit dorp.

Maar het komt goed uit dat jij,
een ander soort slachtoffer, hier bent.

O, maar je rilt van de kou. Julian,
maak het bad klaar voor die jongen.

Dank u wel. God zegene u.

Hij kan ervoor zorgen
dat de regering niet herkozen wordt.

Ze snoeven dat ze de misdaad
zo goed hebben aangepakt.

Met jonge ploerten in de politie,
en hersenspoelingen.

We zagen het in andere landen.
Zo begint het.

Voor je het weet,
zit je met een totalitaire staat.

Die jongen was getuige
van deze duivelse voorstellen.

Het gewone volk moet dit weten, dit zien.

We moeten de traditie van de vrijheid
verdedigen.

Het volk verkoopt de vrijheid
voor een kalmer leven.

Daarom moet het geleid worden,
voortgedreven.

Prima. Hartelijk bedankt, meneer.

Hij blijft hier.

Bedankt dat u dit had klaargezet.
Ik zag niemand, dus ik begon maar.

Ik hoop dat dat in orde is.

Is het eten goed?

Ja, geweldig.

Proef de wijn eens.

Proost.

Frisse morgen.

Doet u niet mee?
-Nee.

Mijn gezondheid laat het niet toe.

Aha. Een 1960 Ch�teau.

Saint-Est�phe, M�doc.
Heel goed merk, meneer.

De kleur is heel goed.

Ruikt ook lekker.

Heel aardig wijntje, meneer.
Nou, daar gaan jullie.

Heel verfrissend, meneer.
-Fijn dat je goede wijn waardeert.

Neem nog een glas.

Mijn vrouw...

deed alles voor me,
zodat ik kon schrijven.

Is uw vrouw op reis?
-Nee, ze is dood.

Dat spijt me.
-Ze is erg gruwelijk verkracht.

We zijn overvallen door jong tuig,
in dit huis, in deze kamer.

Ik werd invalide,
maar voor haar was de pijn te erg.

Longontsteking, zei de dokter,
omdat er een griepepidemie was.

Longontsteking, zeiden ze.
Maar ik wist wat het was.

Ze was een slachtoffer
van de moderne tijd, het arme kind.

En nu jij. Ook een slachtoffer
van de moderne tijd.

Maar jij kunt geholpen worden.
Ik heb wat vrienden gebeld.

Wat vrienden?
-Ja. Die willen je helpen.

Mij?
-Ja, jou.

Wie zijn dat?
-Heel belangrijke mensen.

Ze zijn in je ge�nteresseerd.

Daar zul je ze hebben.
-Ik val u niet meer lastig. Ik ga.

Het is helemaal niet lastig, mijn jongen.

Hier, ik schenk je nog even bij.

Dus dit is die jongeman?

Sorry dat we zo laat komen, maar
we wilden je helpen bij je problemen.

Heel aardig van u.

Ik begrijp dat je een onplezierige
aanvaring met de politie hebt gehad.

Zo kun je het noemen.
Hoe voel je je nu?

Veel beter.
-Zin om wat vragen te beantwoorden?

We hebben over je gehoord.
Jouw geval interesseert ons.

We willen je helpen.

Zullen we maar ter zake komen?
-Prima, meneer.

De krant zei dat je niet alleen bent
geconditioneerd tegen seks en geweld.

Ook tegen muziek,
wat niet de bedoeling was.

Ik denk dat ze dat niet voorzien hadden.

Ziet u, ik ben erg gesteld op muziek.
Vooral Beethoven.

Ludwig van Beethoven. B-E-E...
-Niet nodig, dank je.

Het kwam toevallig zo uit...

dat bij een heel erge film,
over een concentratiekamp...

de achtergrondmuziek
van Beethoven was.

Dus nu reageer je net zo op muziek
als op seks en geweld?

Niet op alle muziek,
alleen op de Negende.

Beethoven's Negende Symfonie?
-Ja. Die kan ik niet meer horen.

Als ik de Negende hoor,
krijg ik een heel raar gevoel.

Het enige waar ik dan aan denk,
is de pijp uit gaan.

Pardon?
-De pijp uit gaan. Dood, bedoel ik.

Dan wil ik alleen maar vredig doodgaan.
Zonder pijn, dus.

Voel je je nu ook zo?

Nee, dat niet direct.
Ik voel me nog wel heel ellendig.

Heel erg terneergeslagen.
-Ben je nog steeds su�cidaal?

Laat ik het zo stellen:
ik zit zwaar in de put.

Ik zie geen toekomst, ik denk dat er
elk moment iets ergs kan gebeuren.

Goed werk, Frank.

Julian, rijd jij de auto even voor?

Ik werd wakker.

De pijn en misselijkheid
besprongen me als een dier.

Toen besefte ik wat het was.

De muziek die omhoog kwam door
de vloer was onze vriend Ludwig Van.

De gevreesde Negende Symfonie.

Laat me eruit. Doe de deur open.

Kom op, doe de deur open.

Zet dat uit. Zet dat uit.

Zet dat uit.

Opeens visiede ik wat ik moest doen,
en wat ik had willen doen.

En dat was mezelf van kant maken.
De pijp uit gaan.

Voor eeuwig wegschieten
uit deze slechte, wrede wereld.

E�n moment van pijn misschien,
en dan slapen.

Voor altijd, en altijd, en altijd.

Ik sprong, broeders, en ik viel hard,
maar ik ging niet de pijp uit.

Als ik wel de pijp uit was,
zou ik dit niet kunnen vertellen.

Ik kwam weer tot leven
na een lange, zwarte stilte...

van misschien wel een miljoen jaar.

Hij is weer bij bewustzijn.

regering beschuldigd
van inhumane praktijken

de inhumane therapie van de minister

'regering is moordenaar'
volgens dokters

storm van protest
over 'misdaadtherapie'

zelfmoordpoging schuld
van hersenspoelers

Hallo, jongen.
-Hallo, zoon. Hoe voel je je?

Voel je je al wat beter?

Wat moet dit allemaal, o mijn P en M?

Hoe komen jullie erbij
dat jullie hier welkom zijn?

Stil maar, moeder. Dat meent hij niet.

Je stond weer in de kranten.

Er stond dat ze je groot onrecht
hadden aangedaan.

Dat de regering je ertoe gedreven had
jezelf van kant te maken.

Als je er goed over nadenkt, was het
misschien ook onze schuld, ergens.

Je thuis is je thuis,
daar komt het toch op neer.

Goedemorgen. Hoe voel je je?
-Prima, prima.

Mag ik? Ik ben Dr. Taylor.
-U ken ik nog niet.

Ik ben je psychiater.
-Heb ik die nodig?

Gewoon routine.
-Gaan we over seks praten?

O nee. Ik laat je wat dia's zien,
en dan vertel jij wat je ervan vindt.

Reuze leuk.

Weet u iets van dromen?
-Wel iets, ja.

Wat ze betekenen?
-Zit je iets dwars?

Dat niet zozeer, maar ik heb een paar
keer een heel nare droom gehad.

Toen ik helemaal in de kreukels lag,
weet u wel...

half wakker en half bewusteloos,
had ik steeds die droom.

Over dokters die met de binnenkant
van mijn brein goochelden.

Die droom kwam steeds terug.
Zou hij iets betekenen?

Pati�nten met jouw verwondingen
dromen zoiets vaak.

Dat hoort bij het genezingsproces.

In elke dia moet een persoon
antwoord geven op een vraag.

Jij vertelt mij wat die moet zeggen,
volgens jou. Goed?

'Is de pluimage niet prachtig?'

Ik zeg wat die andere antwoordt?
'Is de pluimage niet prachtig...'

Niet te lang nadenken.
Zeg het eerste wat bij je opkomt.

Kolen. Onderbroekjes.
Hij heeft geen snavel.

'De jongen met wie je vaak ruzie had,
is ernstig ziek.'

Mijn geest is blanco.
Ik trek je kop van je romp, grote klojo.

'Wat wil jij?'

Geen tijd voor wat in-uit, mop.
Ik kom alleen de meter opnemen.

'Wat een rothorloge.
Ik wil m'n geld terug.'

Steek dat horloge maar in je reet.

'Je kunt hiermee doen wat je wilt.'

Eiertjes. Ik zou ze graag
kapot willen slaan.

Ze allemaal oppakken, en gooien...

Zo, meer is het niet. Is alles in orde?

Ik hoop het. Was dat alles?

Ik vond het best leuk.
-Fijn.

Had ik er veel goed?
-Daar gaat het niet om.

Maar je bent bijna helemaal genezen.
-Wanneer mag ik hier dan weg?

Dat duurt vast niet lang meer.

Dus wachtte ik. En o mijn broeders,
ik ging goed vooruit.

Ik knaagde eiertjes en lappen toast
en heerlijke biefstukjes.

En op een dag zeiden ze
dat ik bijzonder bezoek zou krijgen.

Wacht u even buiten, agent?

Ik overval u een beetje.
De pati�nten zijn aan het eten.

Dat is helemaal niet erg, minister.

Goedenavond.
-Hallo, kleine droogies.

Hoe gaat het vandaag?
-Geweldig, meneer.

Kan ik nog iets doen?
-Ik dacht het niet.

Dan laat ik u maar alleen.

Zo, je hebt een hele zaal voor jezelf.

Ja. En het is een heel eenzame plek...

als ik midden in de nacht
wakker word met pijn.

Fijn dat je herstelt. Ik heb contact
gehouden met het ziekenhuis...

en nu kom ik persoonlijk kijken
hoe het gaat.

Ik heb de martelingen
van de verdoemden doorstaan.

Ik begrijp dat het heel on...

O, zal ik je daar even mee helpen?
-Dank u wel.

Ik, en de regering waar ik deel
van uitmaak, betreuren dit oprecht.

We wilden je helpen. We gingen af
op adviezen die verkeerd bleken te zijn.

Een onderzoek zal
de schuldige aanwijzen.

Beschouw ons als vrienden.
We helpen je er bovenop.

Je wordt prima verzorgd.
We wilden je geen kwaad doen.

Maar anderen willen dat wel.
Nog altijd. Je weet wel wie dat zijn.

Ze wilden je gebruiken
voor politieke doelen.

Ze hadden je graag dood gezien. Om
de regering de schuld te kunnen geven.

Er is ook een schrijver
van subversieve boeken...

die bloed wil zien.
Hij wil je dolgraag aan het mes rijgen.

Maar je bent nu veilig.
We hebben hem opgeborgen.

Hij ontdekte dat je hem iets had
aangedaan. Dat dacht hij tenminste.

Hij dacht dat jij verantwoordelijk was
voor de dood van een geliefde.

Hij was een gevaar. Hij is opgesloten,
voor zijn veiligheid en de jouwe.

Waar is hij nu?
-Ergens waar hij je niets kan doen.

We komen op voor jouw belangen.
We stellen belang in jou.

Wij zullen overal voor zorgen.
Een goede baan, een goed salaris.

Wat voor baan en hoeveel?

Interessant werk,
met een adequaat salaris.

Niet alleen voor het werk,
en als compensatie voor je lijden...

maar ook omdat je ons helpt.

Help ik u?
We helpen onze vrienden toch altijd?

De regering heeft veel populariteit
verloren door jou.

Misschien verliezen we de verkiezingen.

De pers schrijft heel negatief
over wat we probeerden te doen.

Maar de publieke opinie kan veranderen.

En jij, Alex...
Als ik Alex mag zeggen...

Zeker, meneer. Hoe noemen ze u thuis?

Ik heet Frederick.

Zoals ik al zei: jij kunt het publiek
van mening laten veranderen.

Begrijp je me, Alex? Ben ik helder?

Als een meer zonder modder, Fred.
Als een blauwe zomerhemel.

Je kunt op me rekenen, Fred.
-Goed zo. Beste knul.

O ja, je houdt van muziek.
Ik heb een verrassing voor je.

Ik hoop dat hij je bevalt.
Het is een...

Hoe zal ik het noemen?
Een symbool van ons nieuwe begrip.

Begrip tussen twee vrienden.

Ja, ik was genezen.