All language subtitles for Acapulco-110.pl

Pomyśl życzenie.

Musimy szybko zjeść i wracać do domu,

bo twoja druga mama będzie zazdrosna.

Ale muszę się jeszcze tyle dowiedzieć.

Co się stało po pocałunku z Julią

i co z operacją oczu abuelity?

Co z przyjęciem sylwestrowym?

- Sporo tego.
- Bez obaw. Będę mówił szybko.

Następnego ranka po kolacji

nasza rodzina wyruszyła do stolicy

na operację abuelity.

Operacja się powiodła.

Sara płakała.

- Była taka szczęśliwa.
- Mamo.

Daj spokój.

To Máximo płakał i dobrze o tym wie.

- Mamo.
- Kochanie.

Dobra, twoja mama ma rację.

Płakałem, ale nie dlatego.

Chwilę wcześniej zobaczyłem rachunek.

Bardzo dziękuję.

Mam dostać awans w tym tygodniu.

Obiecuję, że spłacę dług do marca.

Jeśli nie zrobisz tego
w ciągu trzech miesięcy,

umieszczę katarakty na miejscu.

Co?

Wróciliśmy do domu,
a ja poszedłem do pracy

w sylwestrowy poranek.

Świetne wieści o twojej mamie.

Ale najważniejsze,
że całowaliście się z Julią!

To niesamowite.

Co było potem?

Potem powiedziała…

Muszę iść.
Potrzebuję czasu, żeby pomyśleć.

Obaj wiemy, co to znaczy.

Nie. Nie wiemy.

Chodziło jej o to…

Muszę iść.

Potrzebuję czasu, żeby pomyśleć
i rzucić mojego durnego chłopaka,

żebyśmy mogli być razem na zawsze.

Myślisz, że już z nim zerwała?

Oby. Spójrz,
co przywiozłem jej ze stolicy.

O rany!

Nic lepiej nie mówi „kocham cię”

niż prezent, na który cię nie stać.

A ty?

Jak poszło z Loreną po tamtej kolacji?

Nie za dobrze.

Dobra, Memo.

Dziękuję, że byłeś dziś
moim chłopakiem. Pa.

Próbowałem jej powiedzieć,
że tylko udawałem.

Ale od tamtego wieczoru

Lupe nie zostawiła nas z Loreną samych
choćby na sekundę.

Muszę znaleźć sposób,
żeby spędzić z Loreną Sylwestra.

Dziś jest wielki dzień dla nas obu.

Ja dostaję awans, a o północy

obaj będziemy z dziewczynami,
które nam się podobają.

Albo zginiemy, próbując to zrobić.

Poważnie. Lupe mogłaby mnie zabić.

Zaopiekuj się moimi siostrami.

- Wtedy zobaczyłem Chada.
- Máximo!

Był wściekły.

Brakowało mi cię, „hermigo”.

A może nie był.

- Co u ciebie?
- Prawdę mówiąc ciężko.

Biedaku.

Bądź silny. Twoje serce się zagoi.

Serce? Tu chodzi o głowę.

Uczę się hiszpańskiego dla Julii.
Jest ciężko.

Myślałem, że po hiszpańsku dodaje się „o”
do każdego angielskiego słowa,

ale okazuje się,
że to bardziej skomplikowane.

Dla Julii, twojej dziewczyny?

Tak. Więc mam pytanie.

„Siempre” znaczy „wiecznie”, prawda?

Ale „siempre” znaczy też „zawsze”.

To jak się mówi „zawsze i na wieczność”?

Por siempre y para siempre.

Twój język jest taki zabawny.

Angielski to koszmar.

„Może” i „morze”
znaczą zupełnie co innego.

„Babka” to ciasto
ale też matka mamy lub taty.

Co to ma być?

Z jakiegoś powodu
Julia wciąż nie zerwała z Chadem.

Byłem zdezorientowany.

Mamo, przyszedł Frank Sinatra.

Nie, to ja, Esteban.

Myślałem, że będziesz już bez bandaży.

Jeszcze jedna noc.

Cóż, musisz wiedzieć,
że wyglądam bardzo elegancko.

Przyniosłem ci kwiaty. Mam nowy garnitur.

Ostrzygłem się. Jestem wyższy.

A moje oczy są teraz niebieskie.

Jeśli można. Oto kwiaty.

Dziękuję.

Nora.

Ciężko mi to mówić, ale muszę być śmiały.

Wiesz, co do ciebie czuję.

Nic by mnie tak nie uszczęśliwiło,
jak spędzenie z tobą Sylwestra,

ale zdecyduj, czy chcesz mnie zaprosić.

Muszę wiedzieć, czy jesteś zainteresowana.

Wiesz, gdzie mnie szukać. Przepraszam.

W razie, gdybyś nie wiedziała,

zaczekam w zajezdni autobusowej
do 18.00, dobrze?

Mam tam dziesięć minut piechotą.

Potem będę w domu. Dobrze?

- Zostałem wyproszony.
- Do widzenia.

- Przepraszam. Dziękuję.
- Pa.

Mamo.

Muszę ci coś powiedzieć.

Oby to było: „Przepraszam,
że wyszedłem z posady”.

Chciałeś skrzywdzić mnie,

ale skrzywdziłeś wszystkich,
którzy nie słyszeli, jak śpiewam.

Nie. Wieczorem oświadczam się Julii

i chciałbym dać jej rodzinny pierścionek.

Czy mogę cię później od tego odwieść?

Zaraz spotykam się z inwestorami,

od których zależą losy ośrodka.

Więc wybacz, że wydaję się nieobecna.

Mamo, mówię poważnie.

Ja też.

- Bardzo lubię Julię.
- Julię.

Ale spotykasz się z nią,
bo masz ją pod ręką.

Tak jak zawsze objadasz się
chlebem w restauracjach.

- Julia to chleb.
- Julia.

Nie. Ostatnio pytałaś,
czego chcę od życia.

Zastanawiałem się.

Odpowiedź brzmi: Julii.

Na pewno w to wierzysz,

ale mój dyrektor generalny
musi podejmować lepsze decyzje.

Może potrzebujesz
lepszego dyrektora generalnego.

Don Pablo.

Wszystko w porządku?

Wybacz, Máximo.

Sylwester to dla mnie trudny czas.

Co mogę dla ciebie zrobić?

Chodzi o ten awans na kierownika basenu.

Operacja mamy była droga.

Bardzo potrzebujemy pieniędzy.

Kiedy zacznę porządnie zarabiać?

Mogłem się niewłaściwie wyrazić.

Awans nie jest pewny.

Nie?

Ostatecznie decyzja należy do Diane.

A jest drugi kandydat.

Kto?

Héctor.

Ale ja tego potrzebuję.

I jestem pod każdym względem
lepszy od Héctora.

Tak.

Jak mogę udowodnić Diane,
że na to zasługuję?

Zaraz będzie oprowadzała inwestorów
po ośrodku

i zacznie od basenu.

Jeśli jej pomożesz,
będzie musiała dać ci ten awans.

Rozpaczliwie pragnąłem
wyznać Julii, jak bardzo ją kocham

i ustalić, co dokładnie czuła.

Uznałem jednak, że muszę czekać.

Wciąż myślę o tamtej chwili, Hugo.

Co by się stało, gdybym podszedł
i z nią porozmawiał?

PLAŻOWA WYPOŻYCZALNIA 22.00

Diane, podoba nam się,
że to biznes rodzinny,

ale naszych inwestorów martwi fakt,
że jesteś z USA.

Wolą biznesy,
które rozwijają lokalną społeczność

i działają na korzyść Meksykanów
oraz wszystkich Latynoamerykanów.

Czuję się częścią lokalnej społeczności.

Tak? A co najbardziej
podoba ci się w tym mieście?

Witajcie w Las Colinas.

Goście zachwycają się
naszymi owocami morza,

więc pozwoliłem sobie
zamówić je dla państwa.

Jak miło.

Máximo to jeden z najlepszych pracowników.

Diane, czy mogę?

Las Colinas to błogosławieństwo
dla naszej społeczności.

Kiedy moja matka dowiedziała się,
że dostałem tu pracę…

Powiedzmy, że była to
bardzo religijna chwila.

Właśnie wróciliśmy ze stolicy.

Przeszła operację oczu
dzięki hojności Diane.

Wspaniale to słyszeć.

Dziękuję, że się tym podzieliłeś.

Ten chłopak odniesie sukces.

Dziękuję, Diane.

Mam nadzieję, że udowodnię wam dziś,

że jesteśmy w Las Colinas
jedną wielką rodziną.

Byłem spokojny o awans
i mogłem skupić się na rozmowie z Julią.

Wychodzisz?

Idę się przebrać na przyjęcie.

- Mam ci tyle do powiedzenia.
- Ja też. Porozmawiamy wieczorem?

Oczywiście. To ja będę dolewał wody
przy twoim eleganckim stoliku.

Postaram się być spragniona.

A potem odeszła.

Żałuję, że nie wiem,
co myślała tamtego dnia.

Cóż, ja wiem.

Nie pamiętasz?

W kolejnych latach Julia i ja
bardzo się zbliżyłyśmy.

Co wiesz o perspektywie Julii?

To się zaczęło
po waszym pocałunku na balkonie.

Muszę iść. Potrzebuję czasu,
żeby pomyśleć.

Czuła się winna.

Pocałowała kogoś,
kto nie był jej chłopakiem.

Była też zdezorientowana.

Jak mi później powiedziała,
Chad ją uwielbiał,

ale Máximo ją rozumiał.

Co miała zrobić? I wtedy…

Julia.

- Możemy pogadać?
- Tak.

Nie chcę, żeby były między nami tajemnice.

Oczywiście. A co?

Ta sukienka to był pomysł Máximo.
To on ją zrobił.

Nie powinienem był cię okłamywać.

Po prostu wiem,
że nie jestem dla ciebie dość dobry.

Nigdy nie byłem.

Najwyżej moje włosy.

Ale staram się. Naprawdę.

Tylko ty widzisz, że się staram

i nie zawsze jesteś rozczarowana.

Muszę przestać martwić się o innych

i spróbować być lepszym dla ciebie.

Czy możemy zapomnieć o przeszłości
i zacząć od nowa?

Dziękuję.

Kocham cię.

Z jednej strony był Chad,

człowiek oddany, szczery, bogaty,

ale też ktoś, kto nigdy nie mógłby
w pełni zrozumieć Julii.

Z drugiej strony był mój brat.

Mamo, czemu nie dasz szansy Estebanowi?

Daj spokój. Masz obsesję.
Może to ty powinnaś się z nim umówić.

- Lubisz go, prawda?
- Tak.

Po prostu nie wiem, czy tak można.

- Chodź. Odłóż to.
- Co?

Porozmawiamy z tatą.

- Męka.
- Máximo, chodź.

Tato, wiesz, że mama cię kocha
i codziennie za tobą tęskni.

Ale jest też bardzo smutna,
bo bez ciebie czuje się samotna.

Czy możesz jej powiedzieć,
że nie musi być sama

i że chcesz, żeby była szczęśliwa?

W porządku.

Tak, wiem.

Zrobię to.

Dziękuję.

Hę?

Uważasz, że powinienem kupić vespę?

Jak sobie życzysz!

Nie powiedział tego.

Ostatnia noc 1984 roku
miała być ważną nocą dla wszystkich.

Była tam. Piękna jak zawsze.

Cały dzień czekałem, aż porozmawiamy.
A teraz mogliśmy wreszcie…

Nie.

Proszę o uwagę.

Przedstawiam kogoś ważnego dla mojego syna

i oczywiście dla mnie.

To nasza Julia.

Pochodzi z Kolumbii
i jest dziewczyną mojego syna.

Gdy ludzie mówią, że wzięliśmy w objęcia
kulturę latynoamerykańską,

odpowiadam, że tak… i to dosłownie.

Och, Julia. Opowiedz im o biznesplanie,

- nad którym razem pracujemy.
- Tak.

Chad, pozwól na chwilę.

Kochanie, mam coś dla ciebie.

- Rodzinny pierścionek. Myślałem…
- Przemyślałam to.

Masz rację. Znasz swoje serce.

Jeśli Julia jest tą jedyną,
oświadcz jej się.

O rany. Nie wiem, co powiedzieć.

Jak zamierzałeś to zrobić?

Nie wiem. Po prostu…

Myślałem o czymś spokojnym i prostym.

Napisałem parę słów.

To na pewno wystarczy.

Co masz na myśli?

Nie wiem. Zastanawiam się,
czy nie zasługuje na coś więcej.

Lorena?

Lolo?

Myślicie, że możecie
pisać do siebie liściki,

a ja się o tym nie dowiem?

Mówiłam ci, że Lorena
jest dla mnie najważniejsza.

To jedyna córka mojej jedynej siostry,
a ty ją zdradziłeś.

Mówiłem, to nie tak, jak myślisz.

Byłeś na randce z tamtą dziewczyną?

- Tak. Ale to była przykrywka…
- Ona coś do ciebie czuje?

Tak, oczywiście.

Szaleje za mną.

Próbowałem być dla niej
wzorem męskości, ale nagle…

Dość! Nie pozwolę, żeby moja siostrzenica
wpadła w sidła jakiegoś Don Juana,

który wabi kobiety seksapilem.

Tak o mnie myślisz?

Obiecaj, że będziesz
trzymał się od niej z daleka.

W przeciwnym razie
zniszczę twoje smutne ciałko,

a to będzie dopiero początek.

Jasne?

Jasne.

- Ale nie mogę tego obiecać.
- Co?

Serce nie sługa, Lupe.

Bardzo lubię Lorenę, a ona lubi mnie.

Więc zobaczę, jak to się ułoży.

Podziwiam twoją odwagę,

ale nie zazdroszczę ci przyszłości.

Esteban…

…dziękuję, że przyjąłeś zaproszenie.

- To dla ciebie.
- Kwiaty, które ci dałem.

Cóż za uroczy, przemyślany prezent.

Gabriela.

Boże. Roberta!

- Roberta.
- Cześć, Esteban.

Namówiłam mamę, żeby ją zaprosiła,

bo nie chciałam, żeby dziewczyna Máximo
była sama w Sylwestra.

Już prawie północ.

Diane, to był wspaniały wieczór.

Cieszę się.

Czemu poprzestawać na doskonałości,
kiedy możemy być najlepsi?

Wyobraźcie sobie nasz potencjał
z waszą pomocą.

Czy to winogrona? Nie zamawiałam ich.

To sylwestrowa tradycja,

„12 winogron na szczęście”.

Cóż za autentyczność.

To jedna z naszych dorocznych
hotelowych tradycji. Od tego roku.

Winogrona odpowiadają
dwunastu miesiącom.

Trzeba włożyć jedno do buzi,
ilekroć zegar zabije o północy.

Jeśli zjecie wszystkie,
spełni się waszych 12 życzeń.

Przypomniałam sobie,
że mam wyjątkowe ogłoszenie.

Tu w Las Colinas jesteśmy czymś więcej
niż kolegami z pracy.

Jesteśmy rodziną.

Dlatego z radością informuję

o awansie jednego z pracowników
hotelowego basenu.

Panie i panowie,

wznieście toast za naszego nowego
kierownika ds. basenowych,

Héctora Valero.

O mój Boże.

Diane, dziękuję.

Jestem zachwycony. Mógłbym cię pocałować.

To ja miałem dostać awans.

Zapracowałem na to.
Robiłem wszystko, co pan mówił.

Dobre rzeczy do ciebie przyjdą, Máximo.

Musisz być cierpliwy.

Nie walczył pan o mnie, prawda?

Nie podoba mi się twój ton.

Jutro porozmawiamy.

Straciłem szansę na lepszą posadę.

Máximo.

W ostatnich minutach starego roku

miałem przynajmniej szansę
zdobyć kobietę, którą kochałem.

Julia González proszona na scenę.

Julia González.

Powitajcie ją oklaskami. Spójrzcie.
Czy nie jest piękna?

Julia…

Jesteś niesamowitą kobietą

i czuję ogromną wdzięczność,
że mam cię w swoim życiu.

Przy tobie staję się
najlepszą wersją siebie

i nie wyobrażam sobie życia bez ciebie.

Chcę mieć pewność, że nie będę musiał.

Kocham cię ponad wszystko,

zawsze i na wieczność.

Julio González Padilla,
czy wyjdziesz za mnie?

Pokiwała głową! To znaczy „tak”!

Mówiłam, że w Las Colinas
jesteśmy rodziną.

Nie mogłabym być szczęśliwsza.

Skoro w naszym sklepie z pamiątkami
pojawią się wkrótce twoje sukienki,

będziesz moją wspólniczką i córką.

Och, tak.

A teraz przygotujcie winogrona,

bo rok 1985 zaczyna się za…
30, 29, 28…

Będziemy zaszczyceni,
mogąc zainwestować w Las Colinas.

To ja będę zaszczycona.

Za wieloletnią współpracę.

Wszystko w porządku?

Tak. W porządku.

To było duże zaskoczenie.

Nie chciałam ci odmawiać
przy tych wszystkich ludziach, ale…

Może powiem „tak”, ale musimy o tym
jeszcze porozmawiać.

Winogrona!

…Trzynaście, dwanaście…

…jedenaście, dziesięć,
dziewięć, osiem, siedem…

Już myślałam, że nigdy nie będziemy sami.

…sześć, pięć, cztery…

…trzy, dwa, jeden.

Szczęśliwego Nowego Roku!

Muszę już iść.

Wygląda na to,
że kolejną dużą imprezą może być ślub.

Zaręczyny łatwo się zrywa.

Sama robiłam to cztery razy.

Potwierdźmy zainteresowanie inwestorów,
a resztą zajmiemy się później.

Rozumiem.

Przepraszam, to był długi dzień.

Pójdę już do siebie.

Don Pablo, szczęśliwego Nowego Roku.

Szczęśliwego Nowego Roku.

Héctor, skoro kierujesz basenem,

mamy wiele do omówienia. Chodź.

Ta fatalna noc

miała się wkrótce okazać jeszcze gorsza.

Nagle wszystko nabrało sensu.

Dość tych pochlebstw.

To wszystko działo się pod moim nosem.

Okazało się, że nie miałem szans.

On wygrał, zanim zorientowałem się,
na czym polega ta rozgrywka.

Personel ośrodka o wszystkim wiedział,

a ja zrobiłem z siebie idiotę.

Máximo.

Nareszcie. Możemy porozmawiać?

Mogę ci tylko pogratulować.

Wiem. To było zaskoczenie.

Jestem naprawdę zdezorientowana.

Nie musisz niczego tłumaczyć.

Wszystko jest jasne.

Zasługujecie na to, żeby być razem
i żeby nikt nie stawał wam na drodze.

- Ale zeszłej nocy…
- Nie martw się.

Nikomu o tym nie powiem.

Bądź spokojna. To najwyraźniej był błąd.

Życzę ci szczęścia. Zasługujesz na nie.

Szczęśliwego Nowego Roku.

Tato.

Chcę, żebyś poznał swojego wnuka, Mariano.

Mariano.

Czyli jednak poznał wnuka.

Tak.

Ta noc przyniosła jeszcze
kilka niespodzianek.

Minęły niespełna dwie godziny 1985 roku…

…a moje życie zdążyło się już zmienić
na tysiąc sposobów.

Triumf Héctora.

Zaręczyny Julii.

Jesteś słodki.

Kłótnia z Don Pablo.

Ale jedna przyjaźń się nie zmieniła.

Hej.

Patrz, co ci przyniosłem.

Szczęśliwego Nowego Roku.

Szczęśliwego Nowego Roku.

Przykro mi, że nie udało się
z Julią i z awansem.

Tak. No cóż.

Kiedy zaczęliśmy tu pracować,

myślałem, że wszystko jest czarno-białe.

Że ludzie są albo dobrzy, albo źli.

Teraz widzę, że świat jest… szary.

Jakiś czas temu mówiłeś,
że powinienem iść tam, gdzie mnie chcą.

Mogłem coś takiego powiedzieć.
To takie mądre.

Ale skoro cały świat jest szary,
a każdy dba tylko o siebie,

powinienem być tam, gdzie chcę.

Nie będę dłużej robił z siebie idioty.

Ja właśnie zrobiłem coś w tym stylu

i myślę, że to był błąd.

- Lupe widziała, jak całuję się z Loreną.
- Bez jaj.

Całowałeś się z Loreną?

To fantastycznie.

Ale potem wpadłem na Lupe,

która powiedziała, że zniszczy mi życie.

Przeszły mnie ciarki.

Muszę uciec z pralni.

Ale…

Zdobyłem dla ciebie to.

Medalik mojego taty!

Na co go wymieniłeś?

Na karteczkę, na której Lorena
zapisała mi swój numer.

Dobrze że najpierw
nauczyłem się go na pamięć.

Skoro Héctor awansował,
zwolni się miejsce na basenie.

- No co ty.
- Tak.

Wyobraź sobie, że moglibyśmy
tam razem pracować.

Zawsze o tym marzyliśmy.

Czuję, że 1985
będzie świetnym rokiem dla nas obu.

I tak zaczął się rok,
który odmienił moje życie.

Ale chyba wystarczy na dziś.

Czas, żebyś wracał do domu.

Tio, musisz jechać na pogrzeb Don Pablo.

Máximo, Hugo ma rację.

Musisz jechać.

Boisz się tego,
czemu będziesz musiał stawić czoła,

ale pomyśl o Don Pablo i jego synu.

Zdołał pogodzić się z synem.

Dla ciebie też nie jest za późno.

Dobrze. Pojadę pod jednym warunkiem.

Hugo musi jechać ze mną.

- Czemu?
- Dla ochrony.

Może użyję go jako tarczy.

Co?

Mogę jechać, mamo? Proszę?

- Tak.
- Tak!

- Hurra!
- Tak!

Więc poznam wszystkich tych ludzi,

o których opowiadałeś cały dzień?

Memo, Héctora, Lupę i resztę?

Tak przypuszczam.

A co powiesz, kiedy znów zobaczysz Julię?

Chwila.

Czy Chad i Julia nadal są małżeństwem?

Omówimy to w prywatnym samolocie.

Słucham? Prywatnym samolocie?

Pogrzeb odbędzie się w Meksyku.

To dobra okazja,
żebyś przestał się wykręcać

i poduczył się hiszpańskiego.

Tak, tio. Tak.

- Dobranoc.
- Dobranoc.

Wszystkiego najlepszego, m'hijo.

Kocham cię, Tio.

Ja ciebie też. Bardzo.

- Kocham cię.
- Ja ciebie też.

Nie wiem tylko, co zrobić z Julią.

Nie przejmuj się.

Jesteś Máximo Gallardo.

Zawsze znajdujesz sposób,
żeby zdobyć to, czego pragniesz.

Coś w tym jest, nie?

To dopiero początek.

Niech się wszyscy trzymają,
bo nadchodzimy.

NAPISY: MARIA ZAWADZKA-STRĄCZEK