All language subtitles for The Miracle of Teddy Bear_S01E15_Episode 15.Thai (CC)

af Afrikaans
ak Akan
sq Albanian
am Amharic
ar Arabic
hy Armenian
az Azerbaijani
eu Basque
be Belarusian
bem Bemba
bn Bengali
bh Bihari
bs Bosnian
br Breton
bg Bulgarian
km Cambodian
ca Catalan
ceb Cebuano
chr Cherokee
ny Chichewa
zh-CN Chinese (Simplified)
zh-TW Chinese (Traditional)
co Corsican
hr Croatian
cs Czech
da Danish
nl Dutch Download
en English
eo Esperanto
et Estonian
ee Ewe
fo Faroese
tl Filipino
fi Finnish
fr French
fy Frisian
gaa Ga
gl Galician
ka Georgian
de German
el Greek
gn Guarani
gu Gujarati
ht Haitian Creole
ha Hausa
haw Hawaiian
iw Hebrew
hi Hindi
hmn Hmong
hu Hungarian
is Icelandic
ig Igbo
id Indonesian
ia Interlingua
ga Irish
it Italian
ja Japanese
jw Javanese
kn Kannada
kk Kazakh
rw Kinyarwanda
rn Kirundi
kg Kongo
ko Korean
kri Krio (Sierra Leone)
ku Kurdish
ckb Kurdish (Soranî)
ky Kyrgyz
lo Laothian
la Latin
lv Latvian
ln Lingala
lt Lithuanian
loz Lozi
lg Luganda
ach Luo
lb Luxembourgish
mk Macedonian
mg Malagasy
ms Malay
ml Malayalam
mt Maltese
mi Maori
mr Marathi
mfe Mauritian Creole
mo Moldavian
mn Mongolian
my Myanmar (Burmese)
sr-ME Montenegrin
ne Nepali
pcm Nigerian Pidgin
nso Northern Sotho
no Norwegian
nn Norwegian (Nynorsk)
oc Occitan
or Oriya
om Oromo
ps Pashto
fa Persian
pl Polish
pt-BR Portuguese (Brazil)
pt Portuguese (Portugal)
pa Punjabi
qu Quechua
ro Romanian
rm Romansh
nyn Runyakitara
ru Russian
sm Samoan
gd Scots Gaelic
sr Serbian
sh Serbo-Croatian
st Sesotho
tn Setswana
crs Seychellois Creole
sn Shona
sd Sindhi
si Sinhalese
sk Slovak
sl Slovenian
so Somali
es Spanish
es-419 Spanish (Latin American)
su Sundanese
sw Swahili
sv Swedish
tg Tajik
ta Tamil
tt Tatar
te Telugu
th Thai Download
ti Tigrinya
to Tonga
lua Tshiluba
tum Tumbuka
tr Turkish
tk Turkmen
tw Twi
ug Uighur
uk Ukrainian
ur Urdu
uz Uzbek
vi Vietnamese
cy Welsh
wo Wolof
xh Xhosa
yi Yiddish
yo Yoruba
zu Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:03,440 --> 00:00:06,360 [เพลง "แล้วเราจะพบกัน" โดย ดับเบิลเค] 2 00:02:06,240 --> 00:02:07,840 ผมสัญญาฮะ 3 00:02:08,800 --> 00:02:10,759 ผมจะอยู่ดูแลคุณป้า 4 00:02:11,280 --> 00:02:13,080 อยู่ดูแลพี่ณัฐ 5 00:02:13,160 --> 00:02:15,480 ไม่มีวันหนีหายไปไหนเลยฮะ 6 00:02:16,760 --> 00:02:19,520 เรามาช่วยกันสร้างความทรงจำที่เหลือของคุณป้า 7 00:02:20,160 --> 00:02:22,040 ให้เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดกันนะฮะ 8 00:02:23,000 --> 00:02:25,000 [ดนตรีอบอุ่น] 9 00:02:26,040 --> 00:02:29,320 เขาบอกว่าสิ่งที่อัลไซเมอร์เอาจากเราไปไม่ได้ 10 00:02:30,200 --> 00:02:31,840 ก็คือความรักฮะ 11 00:02:33,880 --> 00:02:35,680 ผมอยากถ่ายแบบนี้บ้างอะลุง 12 00:02:35,760 --> 00:02:37,000 แบบรูปครอบครัว 13 00:02:37,080 --> 00:02:38,880 ไปถามพ่อมึงก่อนดีไหม 14 00:02:38,960 --> 00:02:40,000 ถ้าพ่อยอมแล้ว 15 00:02:40,080 --> 00:02:42,640 ลุงต้องจัดให้หล่อกว่าพี่ณัฐกับเต้าหู้เลยนะ 16 00:02:42,720 --> 00:02:43,920 ผมเบื่อ 17 00:02:44,600 --> 00:02:47,880 เบื่อที่จะต้องใช้ชีวิตให้คนนู้นคนนี้ มาคอยกดดันผมตลอด 18 00:02:47,960 --> 00:02:49,880 ทั้งไอ้สิบ ทั้งคุณสกล 19 00:02:49,960 --> 00:02:51,480 [แสน] ทั้งคุณชิง และคุณด้วย 20 00:02:51,560 --> 00:02:54,120 [ดนตรีสงบผ่อนคลาย] 21 00:03:05,680 --> 00:03:06,600 [เสียงเป่าลมเบาๆ ] 22 00:03:19,960 --> 00:03:21,480 จะหนีกลับแล้วเหรอลุง 23 00:03:23,280 --> 00:03:25,560 รีบไปไหนครับ ฮึ 24 00:03:27,880 --> 00:03:30,640 ก็เมื่อคืนมึงตื๊อให้กูนอนนี่ ให้กูทำไง 25 00:03:30,720 --> 00:03:33,080 กูก็ต้องรีบกลับก่อนที่พ่อมึงจะมาสิ 26 00:03:34,960 --> 00:03:38,600 ไหนลุงบอกว่าลุงก็มีดีไง ฮะ แล้วกลัวอะไรล่ะ 27 00:03:40,960 --> 00:03:42,280 กูไม่ได้กลัว 28 00:03:43,120 --> 00:03:45,000 แต่กูห่วงใจพ่อมึงต่างหาก 29 00:03:45,560 --> 00:03:47,800 มาเจอกูในบ้านแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ 30 00:03:47,880 --> 00:03:49,240 เดี๋ยวเขาก็ช็อกตายหรอก 31 00:03:50,160 --> 00:03:51,760 [ดนตรีซึ้งปนเครียด] 32 00:03:51,840 --> 00:03:53,160 [เสียงสองสูดลมหายใจลึก] 33 00:03:53,680 --> 00:03:55,200 เอาไว้พ่อมา 34 00:03:56,520 --> 00:03:58,160 ผมจะบอกเรื่องของเรานะ 35 00:03:59,360 --> 00:04:00,560 มึงรีบเหรอ 36 00:04:01,520 --> 00:04:03,720 อือ รีบสิ 37 00:04:05,080 --> 00:04:07,320 ใครจะรู้ล่ะว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง 38 00:04:08,280 --> 00:04:10,400 ชีวิตคนเรามันไม่แน่ไม่นอนหรอกนะ 39 00:04:10,480 --> 00:04:12,360 [สอง] ดูอย่างพี่ณัฐกับคุณป้าสิ 40 00:04:14,120 --> 00:04:16,279 เขาถึงบอกว่าให้เราใช้ชีวิตให้เต็มที่ 41 00:04:16,360 --> 00:04:17,880 อยากจะทำอะไรก็ทำ 42 00:04:17,959 --> 00:04:19,600 อยากรักใครก็รัก 43 00:04:19,680 --> 00:04:21,600 รู้สึกดีกับใครก็ให้บอก 44 00:04:24,880 --> 00:04:27,280 ผมดีใจจริงๆ นะ ที่มีลุง 45 00:04:34,280 --> 00:04:35,920 แล้วกูควรดีใจไหม 46 00:04:36,520 --> 00:04:37,760 ที่มีมึง 47 00:04:39,360 --> 00:04:41,040 ควรอยู่แล้วสิ 48 00:04:41,120 --> 00:04:42,680 ผมเนี่ยมีดีเยอะนะ 49 00:04:43,360 --> 00:04:45,000 ลุงยังต้องให้ผมพิสูจน์อีกเหรอ 50 00:04:46,400 --> 00:04:47,680 [เสียงหอมแก้ม] 51 00:04:48,440 --> 00:04:49,680 มึงนี่นะ 52 00:04:50,160 --> 00:04:51,240 [เสียงสองพ่นลมขำ] 53 00:04:51,320 --> 00:04:52,440 ใช่ เอาอีกรอบเปล่า 54 00:04:58,120 --> 00:04:58,960 พ่อ 55 00:04:59,040 --> 00:05:01,960 [ดนตรีตึงเครียด] 56 00:05:23,080 --> 00:05:24,000 นี่ครับ 57 00:05:39,280 --> 00:05:40,800 ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ 58 00:05:41,360 --> 00:05:42,920 พ่อลูกจะได้คุยกัน 59 00:05:48,000 --> 00:05:49,880 แต่ผมอยากให้ลุงอยู่ด้วย 60 00:06:06,600 --> 00:06:08,760 สองกับลุง… 61 00:06:09,640 --> 00:06:11,040 เราคบกันครับพ่อ 62 00:06:13,680 --> 00:06:17,960 จริงๆ สองตั้งใจจะบอกพ่อ ตั้งแต่ตอนอยู่เชียงใหม่แล้ว 63 00:06:20,920 --> 00:06:22,640 แต่ว่าตอนนั้นไม่มีจังหวะได้บอก 64 00:06:26,480 --> 00:06:27,600 ตั้งแต่เมื่อไหร่ 65 00:06:28,560 --> 00:06:29,920 ทำไมสองไม่บอกพ่อ 66 00:06:31,000 --> 00:06:33,080 สองเคยคิดว่าคงไม่ต้องบอก 67 00:06:34,880 --> 00:06:36,480 เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอด 68 00:06:37,640 --> 00:06:41,280 [สอง] พ่อน่าจะรู้อยู่แล้ว ว่าลูกของพ่อเป็นยังไง 69 00:06:46,400 --> 00:06:49,520 แต่สองลืมไป ว่าจริงๆ แล้ว… 70 00:06:51,360 --> 00:06:53,400 [เสียงสั่น] เราได้อยู่ด้วยกันน้อยมาก 71 00:06:53,480 --> 00:06:55,120 [ดนตรีเศร้าปนตึงเครียด] 72 00:06:55,200 --> 00:06:57,040 สองมัวแต่เรียนที่นี่ 73 00:06:58,400 --> 00:07:00,080 พ่อก็ยุ่งกับงานที่นู่น 74 00:07:00,840 --> 00:07:02,960 [สอง] เราอาจไม่ได้เข้าใจกันมากอย่างที่คิด 75 00:07:06,040 --> 00:07:07,600 ถึงสองจะยังเด็ก 76 00:07:08,800 --> 00:07:10,840 ยังเป็นไอ้ลูกหมาในสายตาพ่อ 77 00:07:17,840 --> 00:07:19,120 แต่ว่าเรื่องนี้ 78 00:07:20,080 --> 00:07:21,040 สองมั่นใจ 79 00:07:29,440 --> 00:07:30,640 สองขอโทษนะพ่อ 80 00:07:34,600 --> 00:07:36,400 ที่สองคงจะแต่งงาน 81 00:07:37,120 --> 00:07:38,360 มีลูก 82 00:07:40,800 --> 00:07:42,800 มีครอบครัวแบบที่พ่อฝัน 83 00:07:43,320 --> 00:07:45,960 [สอง] แบบที่ลูกชายคนอื่นๆ เขาทำไม่ได้แล้ว 84 00:07:54,120 --> 00:07:56,800 สองรู้นะ ว่าเรื่องนี้ 85 00:07:58,640 --> 00:08:00,640 มันอาจจะทำให้พ่อตกใจ 86 00:08:01,600 --> 00:08:02,560 [สอง] เสียใจ 87 00:08:03,400 --> 00:08:04,680 แล้วก็ผิดหวัง 88 00:08:07,400 --> 00:08:09,240 แต่เราเคยสัญญากันแล้วนี่ 89 00:08:10,520 --> 00:08:12,920 ว่ามีอะไร เราจะพูดกันตรงๆ 90 00:08:16,240 --> 00:08:17,920 สองเลยอยากบอกพ่อด้วยตัวเอง 91 00:08:18,440 --> 00:08:20,600 ดีกว่าที่พ่อไปรู้จากคนอื่นน่ะ 92 00:09:00,200 --> 00:09:02,640 ฮัลโหลลุง ถึงบ้านหรือยัง 93 00:09:02,720 --> 00:09:04,760 อือ กูถึงบ้านแล้ว 94 00:09:05,320 --> 00:09:06,480 มึงโอเคใช่ไหม 95 00:09:07,480 --> 00:09:08,480 [สอง] อือ 96 00:09:09,960 --> 00:09:11,280 ขอโทษนะลุง 97 00:09:11,760 --> 00:09:15,640 จริงๆ ผมตั้งใจจะพาลุง มาแนะนำตัวกับพ่อดีๆ กว่านี้ 98 00:09:17,800 --> 00:09:21,680 [เสียงพ่นลมขำ] จะพาไปแบบไหน พ่อมึงก็ช็อกทั้งนั้นแหละ 99 00:09:23,360 --> 00:09:26,640 [เกณฑ์] แต่กูเชื่อนะ ว่าอีกไม่นานพ่อมึงต้องเข้าใจ 100 00:09:27,400 --> 00:09:29,400 ว่าที่มึงกล้าบอกเขาเป็นคนแรก 101 00:09:29,920 --> 00:09:31,240 เพราะเขาคือคนที่มึงรัก 102 00:09:31,320 --> 00:09:32,760 แล้วก็ไว้ใจที่สุด 103 00:09:33,640 --> 00:09:35,120 ลุงรอผมหน่อยนะ 104 00:09:35,600 --> 00:09:39,040 ที่พ่อเงียบ ก็คงจะช็อกอย่างที่ลุงว่า 105 00:09:39,720 --> 00:09:44,080 แต่ผมเชื่อว่า พ่อจะต้องรักลุงได้เหมือนที่ผมรัก 106 00:09:44,680 --> 00:09:47,880 [สอง] พ่อจะต้องรู้ว่า ผมเลือกรักคนไม่ผิด 107 00:09:48,400 --> 00:09:49,400 [เกณฑ์] อือ 108 00:09:49,480 --> 00:09:50,560 แค่นี้นะ 109 00:09:58,280 --> 00:10:00,480 [ดนตรีหม่นหมอง] 110 00:10:03,680 --> 00:10:06,160 เอ่อ เดี๋ยวสองไปอ่านหนังสือก่อนนะ 111 00:10:11,600 --> 00:10:12,440 สอง 112 00:10:24,880 --> 00:10:26,240 [เสียงอนิกผ่อนลมหายใจเครียด] 113 00:10:29,040 --> 00:10:30,360 พ่อก็… 114 00:10:32,200 --> 00:10:33,520 ขอโทษเหมือนกัน 115 00:10:36,680 --> 00:10:38,040 พ่อรู้ว่าที่ผ่านมาเนี่ย 116 00:10:38,120 --> 00:10:40,080 พ่ออาจใส่ใจสองไม่มากพอ 117 00:10:41,760 --> 00:10:45,200 พ่อรู้แล้วว่าสองเป็นยังไง 118 00:10:48,480 --> 00:10:49,800 ขอเวลาพ่อหน่อย 119 00:10:51,960 --> 00:10:53,440 ให้เวลาพ่อหน่อยนะ 120 00:11:01,080 --> 00:11:02,520 สองรักพ่อนะ 121 00:11:04,880 --> 00:11:06,560 พ่อก็รักแก ไอ้ลูกหมา 122 00:11:13,160 --> 00:11:14,320 [เสียงอนิกหัวเราะในลำคอ] 123 00:11:18,080 --> 00:11:19,920 [เสียงโทรศัพท์เข้า] 124 00:11:32,520 --> 00:11:33,640 ว่าไงหมวดก้อง 125 00:11:34,800 --> 00:11:36,760 คุณแก้วชิงดวงบินกลับไปกรุงเทพฯ แล้วครับ 126 00:11:38,480 --> 00:11:40,160 จากข้อมูลที่ผมเช็กมาเนี่ย 127 00:11:40,640 --> 00:11:43,960 ทีอาร์ดีเนี่ยเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ ให้กับโรงพยาบาลครับ 128 00:11:44,520 --> 00:11:46,120 แล้วก็บริจาคเงินสร้างตึก 129 00:11:46,200 --> 00:11:50,040 แล้วก็ซื้ออุปกรณ์การแพทย์ให้กับโรงพยาบาลเนี่ย ต่อเนื่องมาทุกปีเลยครับ 130 00:11:50,560 --> 00:11:53,000 [ดนตรีตึงเครียดชวนระทึก] 131 00:11:53,080 --> 00:11:55,520 ดูคุณสนใจเรื่องตาธารมากเลยนะคะ 132 00:11:55,600 --> 00:11:57,480 ถึงขนาดตามมาเยี่ยมถึงที่นี่ 133 00:11:59,800 --> 00:12:02,360 [แก้วชิงดวง] ฉันสนใจช่วยเหลือ เพื่อนมนุษย์อยู่แล้วล่ะค่ะ 134 00:12:02,440 --> 00:12:03,680 [เสียงจันหัวเราะหึ] 135 00:12:03,760 --> 00:12:07,880 โดยเฉพาะเพื่อนมนุษย์ที่เกี่ยวข้อง กับผลประโยชน์ของตัวเองใช่ไหมคะ 136 00:12:08,840 --> 00:12:11,200 ใครๆ ก็ต้องสนใจเรื่องผลประโยชน์กันทั้งนั้น 137 00:12:12,720 --> 00:12:13,800 ไม่อย่างนั้น 138 00:12:14,280 --> 00:12:17,800 คุณก็คงไม่มาแยแสหลานชายที่คุณเกลียดขนาดนี้ 139 00:12:18,640 --> 00:12:20,880 ถ้าเขาไม่ได้มีที่ดินที่คุณต้องการ 140 00:12:24,200 --> 00:12:26,640 [เสียงหัวเราะ] ไม่ต้องแปลกใจหรอกค่ะ 141 00:12:27,240 --> 00:12:29,800 ฉันสนใจคนของฉันทุกคนอยู่แล้ว 142 00:12:30,400 --> 00:12:32,880 [แก้วชิงดวง] สามีของคุณเป็นลูกน้อง 143 00:12:32,960 --> 00:12:35,720 ที่ฉันไว้ใจแล้วก็ทำงานด้วยกันมานาน 144 00:12:36,200 --> 00:12:39,880 ถ้าเขามีปัญหาอะไร ฉันก็ยินดีจะช่วยเหลือเสมอ 145 00:12:48,280 --> 00:12:51,080 แต่เหมือนกับว่าตอนนี้มีคนไม่อยากให้มันจบ 146 00:12:52,120 --> 00:12:53,880 เรื่องมันก็คงจะดีอยู่แล้วล่ะค่ะ 147 00:12:54,360 --> 00:12:56,840 ถ้าไม่มีพวกสาระแนมาวุ่นวายจนเกิดเรื่องอีก 148 00:12:57,880 --> 00:12:59,880 คนที่เข้ามาดูบ้านตาธารน่ะเหรอ 149 00:13:02,200 --> 00:13:03,040 ค่ะ 150 00:13:03,760 --> 00:13:06,240 แต่มันก็คงจะสาระแนได้อีกไม่นานหรอกค่ะ 151 00:13:06,320 --> 00:13:09,320 เพราะฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาขวางทางเหมือนกัน 152 00:13:23,280 --> 00:13:24,800 [ลากเสียงยาว] โอ้โฮ 153 00:13:24,880 --> 00:13:28,160 นี่พี่ณัฐเบื่อฝีมือทำอาหารของผม ขนาดนี้เลยเหรอฮะ 154 00:13:28,240 --> 00:13:29,640 กูไม่ได้เบื่อ 155 00:13:29,720 --> 00:13:32,240 แค่อยากพามึงมากินข้าวข้างนอกบ้าง 156 00:13:33,040 --> 00:13:34,840 จริงๆ กินที่บ้านก็ได้นะฮะ 157 00:13:34,920 --> 00:13:36,520 คุณป้าจะได้กินด้วยกันน่ะ 158 00:13:37,640 --> 00:13:40,320 ก็กูเคยสัญญากับมึงไว้แล้วนี่ 159 00:13:40,400 --> 00:13:42,120 ตั้งแต่ก่อนไปเชียงใหม่ 160 00:13:42,200 --> 00:13:44,600 ว่าอยากพามึงไปเที่ยวด้วยกันสองคน 161 00:13:45,800 --> 00:13:48,280 แต่ตอนนี้กูคงพามึงไปไหนไกลไม่ได้ 162 00:13:48,920 --> 00:13:52,120 ไม่ได้ไปเที่ยว มากินข้าวก็ยังดี 163 00:13:54,000 --> 00:13:56,560 แล้วก็ มึงไม่ต้องห่วงแม่หรอก 164 00:13:56,640 --> 00:13:57,680 กูบอกแม่แล้ว 165 00:13:58,320 --> 00:14:00,080 แม่อยากให้มึงพักผ่อนบ้าง 166 00:14:00,760 --> 00:14:04,160 แล้วแม่ก็ยังบอกอีกนะ ว่ามึงผอมไปแล้ว 167 00:14:04,240 --> 00:14:05,560 กินเยอะๆ หน่อย 168 00:14:05,640 --> 00:14:06,800 อะ 169 00:14:06,880 --> 00:14:08,960 [เสียงหัวเราะหึ] งั้นผมไม่เกรงใจนะฮะ 170 00:14:10,480 --> 00:14:12,520 เอาเลย [เสียงณัฐหัวเราะคิกคัก] 171 00:14:12,600 --> 00:14:15,560 [ดนตรีสดใสโรแมนติก] 172 00:14:17,280 --> 00:14:20,920 [มทนา] ป้าอยากให้เต้าหู้ คิดถึงใจตัวเองให้มากๆ 173 00:14:22,000 --> 00:14:24,600 ถ้าเรามีโอกาสได้รักใครแล้วเนี่ย 174 00:14:26,080 --> 00:14:30,240 ก็รักแล้วก็ดูแลกันและกันให้ดีที่สุด 175 00:14:30,320 --> 00:14:31,400 อร่อยไหม 176 00:14:31,480 --> 00:14:32,880 [เสียงณัฐหัวเราะเบาๆ ] 177 00:14:35,360 --> 00:14:36,960 [เต้าหู้] เราไม่มีทางรู้หรอก 178 00:14:37,480 --> 00:14:39,960 ว่าปลายทางที่เราเลือกมันจะเป็นยังไง 179 00:14:41,080 --> 00:14:43,000 ถึงปลายทางที่เราเลือก 180 00:14:43,840 --> 00:14:47,280 มัน อาจจะเจอกับความเจ็บปวด 181 00:14:48,200 --> 00:14:49,880 แต่เราก็จะไม่เสียใจ 182 00:14:50,960 --> 00:14:52,880 เพราะมันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า 183 00:14:53,960 --> 00:14:55,960 การเห็นคนที่เรารักมีความสุข 184 00:14:56,600 --> 00:14:59,160 ในช่วงเวลาที่เรามีกันและกันอีกแล้ว 185 00:15:02,480 --> 00:15:05,480 [เพลง "กว่าจะมีเธอ" โดย จิรายุ ตั้งศรีสุข] 186 00:16:28,840 --> 00:16:31,400 [เสียงโทรศัพท์เข้า] 187 00:16:32,360 --> 00:16:33,640 เดี๋ยวขอคุยกับพี่เจือแป๊บหนึ่งนะ 188 00:16:33,720 --> 00:16:35,160 [เสียงโทรศัพท์เข้า] 189 00:16:36,600 --> 00:16:37,680 ว่าไงพี่เจือ 190 00:16:38,160 --> 00:16:39,400 [เสียงโทรศัพท์สั่น] 191 00:16:40,600 --> 00:16:41,840 ตอนไหนนะพี่ 192 00:16:45,520 --> 00:16:46,800 ส่งไปแล้วพี่ 193 00:16:47,480 --> 00:16:48,320 พี่ณัฐ 194 00:16:48,400 --> 00:16:49,760 ไปเข้าห้องน้ำนะฮะ 195 00:16:52,680 --> 00:16:55,960 ส่งไปแล้วพี่เจือ พี่เจือเช็กดีๆ ร่างสามไง 196 00:16:56,960 --> 00:16:57,920 [ณัฐ] ใช่ 197 00:16:58,000 --> 00:17:00,560 ไม่ อันนั้นมันเป็นวันจันทร์ที่แล้วพี่เจือ 198 00:17:04,160 --> 00:17:05,440 [สอง] เต้าหู้ 199 00:17:06,040 --> 00:17:06,880 [เต้าหู้] ขอบคุณนะฮะ 200 00:17:08,040 --> 00:17:08,880 ไอ้เต้าหู้ 201 00:17:08,960 --> 00:17:11,760 มึงเอาใจมันหนักขนาดนี้เนี่ย มันหลงมึงตายเลย 202 00:17:12,280 --> 00:17:14,800 ก็พี่ณัฐดูแลผมดีมาตลอดเลย 203 00:17:14,880 --> 00:17:16,680 ผมเลยอยากหาของขวัญให้บ้างนี่ฮะ 204 00:17:17,319 --> 00:17:18,880 ขอบคุณมากเลยนะฮะ 205 00:17:18,960 --> 00:17:21,960 ไม่เป็นไร เราชอบเห็นคนรักกัน 206 00:17:22,560 --> 00:17:24,079 [ดนตรีสดใส] 207 00:17:25,040 --> 00:17:26,599 [สองส่งเสียงแซว] 208 00:17:26,680 --> 00:17:27,760 เดี๋ยวผมไปก่อนนะฮะ 209 00:17:28,880 --> 00:17:30,200 - [เต้าหู้] บาย - [เกณฑ์] บาย 210 00:17:31,040 --> 00:17:32,520 อิจฉาคู่นี้เขาเนอะลุง 211 00:17:33,080 --> 00:17:34,400 มึงจะอิจฉาเขาทำไม 212 00:17:34,480 --> 00:17:35,960 หรือว่าอยากได้ของขวัญเหมือนเขา 213 00:17:36,520 --> 00:17:37,960 โหย ไม่เอาหรอก 214 00:17:38,040 --> 00:17:40,280 แค่นี้ ผมก็หลงลุงจะแย่อยู่แล้ว 215 00:17:40,760 --> 00:17:42,560 เหลือแต่แค่รอพ่อหลงลุงบ้างนี่แหละ 216 00:17:43,120 --> 00:17:45,400 พ่อแค่ขอเวลา ลุงรอหน่อยนะ 217 00:18:16,760 --> 00:18:19,560 [ดนตรีระทึก] 218 00:19:09,160 --> 00:19:10,960 [ชายชุดดำ] เฮ้ย ไปไหน ไม่ให้ไป 219 00:19:11,040 --> 00:19:12,240 [เสียงออกแรงต่อสู้] 220 00:19:15,720 --> 00:19:17,120 [เสียงออกแรงต่อสู้และเสียงต่อย] 221 00:19:37,280 --> 00:19:39,800 [ชายชุดดำ] ถ้ามึงไม่อยากตาย อยู่เงียบๆ 222 00:19:40,600 --> 00:19:41,600 แกเป็นใคร 223 00:19:41,680 --> 00:19:43,280 แกต้องการอะไร [เสียงชายชุดดำร้องตกใจ] 224 00:19:43,360 --> 00:19:44,960 [เสียงมีดบาด] 225 00:19:45,040 --> 00:19:46,400 [ดนตรีระทึก] 226 00:19:46,480 --> 00:19:47,520 [ณัฐ] ไอ้เต้าหู้ 227 00:19:48,240 --> 00:19:49,640 [เต้าหู้] พี่ณัฐ [เสียงชายชุดดำร้องออกแรง] 228 00:19:51,200 --> 00:19:53,000 [เสียงออกแรงต่อสู้] 229 00:20:02,960 --> 00:20:05,200 [ณัฐ] เต้าหู้ ลุกเร็ว 230 00:20:08,920 --> 00:20:09,760 เฮ้ย 231 00:20:17,840 --> 00:20:20,960 ถ้ากูไปช้ากว่านี้ มึงจะทำยังไง 232 00:20:22,600 --> 00:20:24,800 ดีนะที่กูตามมึงไปห้องน้ำ 233 00:20:25,520 --> 00:20:26,760 กูเห็นว่ามึงไปนาน 234 00:20:29,520 --> 00:20:30,680 ผมขอโทษนะฮะ 235 00:20:31,560 --> 00:20:33,680 ผมเกือบทำพี่ณัฐเจ็บตัวอีกแล้ว 236 00:20:34,240 --> 00:20:35,960 คนที่เจ็บอะคือมึง 237 00:20:36,720 --> 00:20:38,760 ทำไมมึงไม่ให้กูแจ้งตำรวจวะ 238 00:20:43,040 --> 00:20:44,640 อย่าทำให้วุ่นวายเลยฮะ 239 00:20:45,600 --> 00:20:47,320 ถ้าพี่ณัฐไปแจ้งตำรวจ 240 00:20:47,880 --> 00:20:49,720 แล้วเขารู้ว่าผมเป็นคนเถื่อน 241 00:20:50,600 --> 00:20:52,280 เดี๋ยวเรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่นะฮะ 242 00:20:53,080 --> 00:20:55,360 [ดนตรีอึดอัดตึงเครียด] 243 00:20:56,560 --> 00:20:58,520 แบบนี้เราก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร 244 00:21:12,880 --> 00:21:15,360 มาหาน้าแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ 245 00:21:17,960 --> 00:21:19,720 ผมเอาแยมสตรอว์เบอร์รี่มาฝากฮะ 246 00:21:20,640 --> 00:21:23,240 [เต้าหู้] ผมกับคุณป้าช่วยกันทำ แจกเพื่อนๆ ที่มางานปาร์ตี้ 247 00:21:24,200 --> 00:21:25,760 น้าจันน่าจะชอบนะฮะ 248 00:21:29,800 --> 00:21:31,880 น้าไม่ค่อยชอบทานของหวานน่ะ 249 00:21:31,960 --> 00:21:33,880 แต่ก็ฝากขอบคุณคุณนาด้วยนะ 250 00:21:38,080 --> 00:21:39,560 มือไปโดนอะไรมาจ๊ะ 251 00:21:41,520 --> 00:21:43,000 โดนดักทำร้ายน่ะฮะ 252 00:21:43,080 --> 00:21:44,640 [ดนตรีตึงเครียดชวนระทึก] 253 00:21:45,720 --> 00:21:48,280 คนซื่อๆ อย่างเต้าหู้เนี่ยนะโดนทำร้าย 254 00:21:48,360 --> 00:21:52,800 น้าว่า ถ้าเกิดว่าไม่เข้าใจผิด ก็น่าจะทำร้ายผิดตัวแล้วล่ะ 255 00:21:53,960 --> 00:21:55,480 ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้นนะฮะ 256 00:21:56,400 --> 00:21:57,840 แต่พอมันเริ่มขู่ผม 257 00:21:58,840 --> 00:22:01,720 ผมคิดว่าผมอาจจะไปรู้ความลับ ของใครบางคนเข้าก็ได้ 258 00:22:03,080 --> 00:22:04,640 [เต้าหู้] คนสมัยนี้น่ากลัวนะฮะ 259 00:22:05,200 --> 00:22:06,800 รู้หน้าไม่รู้ใจ 260 00:22:07,520 --> 00:22:08,880 จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น 261 00:22:09,600 --> 00:22:10,440 ใช่ 262 00:22:11,040 --> 00:22:12,720 เราไม่มีทางรู้ได้หรอก 263 00:22:14,360 --> 00:22:16,880 คนที่ดูไม่มีพิษไม่มีมีภัย 264 00:22:17,480 --> 00:22:20,560 จริงๆ แล้วอาจจะซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ก็ได้ 265 00:22:22,000 --> 00:22:23,880 [เสียงจันถอนหายใจ] แล้วบางครั้ง 266 00:22:25,240 --> 00:22:27,800 คนที่อยู่ใกล้ตัวเราที่สุด 267 00:22:27,880 --> 00:22:30,480 ก็อาจจะเป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจที่สุดก็ได้ 268 00:22:31,520 --> 00:22:32,360 [เสียงแค่นหัวเราะ] 269 00:22:32,440 --> 00:22:35,080 แต่ว่าเต้าหู้ความจำเสื่อมนี่ 270 00:22:35,560 --> 00:22:38,000 จะไปรู้ความลับของใครตอนไหนได้ยังไง 271 00:22:38,080 --> 00:22:40,200 [จัน] หรือว่า จริงๆ แล้ว 272 00:22:40,760 --> 00:22:42,600 ไม่ได้ความจำเสื่อม 273 00:22:43,080 --> 00:22:46,080 [ดนตรีตึงเครียด] 274 00:22:48,720 --> 00:22:52,080 [พูดกลั้วหัวเราะ] นี่ น้าล้อเล่นน่ะ 275 00:22:53,560 --> 00:22:55,800 คนซื่อๆ อย่างเต้าหู้คงจะไม่โกหกหรอก 276 00:22:57,000 --> 00:23:01,800 น้าก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเต้าหู้เคยเกี่ยวข้องอะไรกับตาธารหรือเปล่า 277 00:23:02,880 --> 00:23:06,800 [จัน] แต่ถ้าเกิดจำอะไรได้ขึ้นมา ก็ระวังตัวเอาไว้หน่อยแล้วกัน 278 00:23:07,360 --> 00:23:09,120 เพราะเรื่องบางเรื่อง 279 00:23:09,200 --> 00:23:12,160 ยิ่งรู้มาก ก็ยิ่งอันตราย 280 00:23:13,320 --> 00:23:15,880 อย่างเช่นเรื่องที่คุณตาธารถูกทำร้าย 281 00:23:15,960 --> 00:23:18,320 แล้วน้าจันกับลุงแสน อยู่ที่บ้านคุณตาธารวันนั้นเหรอฮะ 282 00:23:18,800 --> 00:23:21,800 [ดนตรีระทึก] 283 00:23:22,640 --> 00:23:24,600 [เสียงโทรศัพท์เข้า] 284 00:23:30,960 --> 00:23:32,680 ทำไมไม่รับล่ะฮะ 285 00:23:32,760 --> 00:23:34,720 หรือว่ามีความลับที่ผมฟังด้วยไม่ได้ 286 00:23:35,440 --> 00:23:36,840 ผมกลับก่อนได้นะ 287 00:23:38,040 --> 00:23:39,000 [เสียงโทรศัพท์เข้า] 288 00:23:40,880 --> 00:23:41,760 ว่าไง 289 00:23:42,880 --> 00:23:44,120 หมอเรียกคุยอีก 290 00:23:44,720 --> 00:23:45,760 [จัน] มีอะไรเหรอ 291 00:23:48,320 --> 00:23:50,680 ได้ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ 292 00:23:53,360 --> 00:23:55,320 ถ้าผมจะขอไปเยี่ยมคุณตาธารด้วย 293 00:23:55,920 --> 00:23:57,360 คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมฮะ 294 00:24:01,360 --> 00:24:04,160 จากการเอกซเรย์และฉีดสีสมองอีกครั้ง 295 00:24:04,800 --> 00:24:08,680 [อาจารย์หมอ] พบส่วนที่น่าสงสัยว่า คนไข้อาจจะเป็นฝีในสมองนะครับ 296 00:24:10,240 --> 00:24:12,600 จากที่ดูขนาดแล้วใหญ่เกือบสามเซนต์ 297 00:24:12,680 --> 00:24:14,000 ถ้าปล่อยทิ้งไว้ 298 00:24:14,080 --> 00:24:17,200 มีโอกาสที่ฝีจะแตก จนหนองหลุดเข้าไปในโพรงสมอง 299 00:24:17,280 --> 00:24:19,320 ทำให้คนไข้เสี่ยงที่จะเสียชีวิต 300 00:24:19,800 --> 00:24:22,080 เราจำเป็นที่จะต้องผ่าตัดอีกครั้ง 301 00:24:22,160 --> 00:24:23,640 เพื่อดูดหนองออกด่วนค่ะ 302 00:24:23,720 --> 00:24:25,840 [ดนตรีตึงเครียด] 303 00:24:26,480 --> 00:24:28,760 เคสนี้ให้หมอหนึ่งเป็นคนผ่าตัดให้นะครับ 304 00:24:31,120 --> 00:24:33,440 แล้วทำไมหมอที่นู่นถึงตรวจไม่พบล่ะครับ 305 00:24:35,960 --> 00:24:37,360 อาจจะเป็นเพราะว่า 306 00:24:37,440 --> 00:24:39,800 ตอนนั้นคนไข้ ยังไม่มีอาการน่าสงสัยว่าเป็นหนองครับ 307 00:24:39,880 --> 00:24:42,760 [ฟืน] แล้วหมอเองก็บอกไม่ได้ว่า หนองเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ 308 00:24:43,320 --> 00:24:45,280 แต่จากการที่คนไข้มีสูงตอนนี้ 309 00:24:45,360 --> 00:24:46,880 แสดงว่าต้องมีการติดเชื้อครับ 310 00:24:47,360 --> 00:24:50,280 หมอหนึ่งก็เลยส่งไปทำซีทีสแกน ถึงได้ตรวจเจอ 311 00:24:50,960 --> 00:24:53,560 แล้วถ้าผ่าเนี่ย ความเสี่ยงสูงไหมครับ 312 00:24:53,640 --> 00:24:56,520 ความเสี่ยงสูงสุดคือเสียชีวิตในห้องผ่าตัดค่ะ 313 00:24:59,240 --> 00:25:01,400 เอ่อ แล้ว… 314 00:25:01,480 --> 00:25:03,480 หลังผ่าตัด หลานฉันจะฟื้นไหมคะ 315 00:25:04,800 --> 00:25:06,200 ฝีในสมองที่พบ 316 00:25:06,280 --> 00:25:08,960 ไม่ได้มีผลต่อการตื่นหรือไม่ตื่นของคนไข้ค่ะ 317 00:25:09,040 --> 00:25:10,880 [หนึ่ง] ที่คนไข้หลับไปนาน 318 00:25:10,960 --> 00:25:13,760 ก็เพราะว่าสมองคนไข้ ได้รับการกระทบกระเทือนรุนแรง 319 00:25:13,840 --> 00:25:16,240 จนทำให้คนไข้อยู่ในสภาวะ ศีรษะบาดเจ็บชนิดกระจาย 320 00:25:16,720 --> 00:25:20,520 ในส่วนนั้น ก็ต้องรอให้สมองคนไข้พักฟื้นขึ้นมาเอง 321 00:25:20,600 --> 00:25:22,440 แต่เรื่องของฝีที่พบ 322 00:25:22,520 --> 00:25:27,120 ถ้าไม่ผ่าออก มีโอกาสที่คนไข้จะเสียชีวิต เพราะว่าฝีแตกสูงมากค่ะ 323 00:25:28,520 --> 00:25:30,840 แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายล่ะคะ 324 00:25:30,920 --> 00:25:32,760 [แก้วชิงดวง] เรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด 325 00:25:32,840 --> 00:25:34,360 ฉันยินดีช่วยเต็มที่ 326 00:25:34,920 --> 00:25:36,960 ขอแค่คุณตาธารปลอดภัยก็พอ 327 00:25:38,920 --> 00:25:41,880 [ดนตรีไม่ชอบมาพากล] 328 00:25:53,480 --> 00:25:54,760 คุณไม่จำเป็นต้องช่วยนะ 329 00:25:54,840 --> 00:25:56,320 เรื่องนี้ผมจัดการเองได้ 330 00:25:59,680 --> 00:26:01,720 ฉันเห็นแก่พนักงานอย่างคุณ 331 00:26:01,800 --> 00:26:04,400 ที่อุตส่าห์วิ่งเต้นเพื่อหลานขนาดนี้ 332 00:26:04,480 --> 00:26:05,880 ฉันก็อยากช่วย 333 00:26:06,560 --> 00:26:08,960 คุณจะช่วยผมหรือว่าช่วยทีอาร์ดีกันแน่ 334 00:26:09,520 --> 00:26:10,640 คุณก็รู้ 335 00:26:11,360 --> 00:26:13,640 ว่าถ้าฉันยื่นมือเข้าช่วย 336 00:26:13,720 --> 00:26:15,360 ทุกฝ่ายก็จะได้ประโยชน์กันหมด 337 00:26:16,040 --> 00:26:18,240 [แก้วชิงดวง] ถ้าคุณอยากจะตอบแทนน้ำใจฉัน 338 00:26:19,400 --> 00:26:22,160 คุณก็เอาเวลาไปทุ่มเท กับโปรเจกต์ของเราดีกว่านะ 339 00:26:32,160 --> 00:26:33,480 [จัน] คุณจะเดือดร้อนทำไม 340 00:26:33,560 --> 00:26:35,560 ถึงผ่าตัดไปยังไงมันก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก 341 00:26:36,720 --> 00:26:38,480 คุณตาธารต้องผ่าตัดอีกเหรอฮะ 342 00:26:42,400 --> 00:26:45,120 หมอเจอฝีในสมองน่ะ ก็เลยต้องรีบผ่าตัด 343 00:26:45,200 --> 00:26:46,280 [แสน] เพราะมันอันตรายมาก 344 00:26:47,040 --> 00:26:49,400 อาจจะทำให้โอกาสรอดเป็นศูนย์ 345 00:26:53,320 --> 00:26:54,560 แล้วนี่เต้าหู้มาได้ยังไง 346 00:26:57,280 --> 00:26:59,200 ผมเอาของไปฝากที่บ้านน้าจันมาฮะ 347 00:27:00,280 --> 00:27:03,480 พอรู้ข่าว ก็เลยอยากมาเยี่ยมด้วยฮะ 348 00:27:07,800 --> 00:27:08,840 [แสน] นี่ 349 00:27:08,920 --> 00:27:10,160 แล้วมือนี่ 350 00:27:13,760 --> 00:27:15,120 อุบัติเหตุนิดหน่อยฮะ 351 00:27:16,920 --> 00:27:18,320 เดี๋ยวผมกลับก่อนนะฮะ 352 00:27:23,640 --> 00:27:25,280 อย่าบอกนะว่าฝีมือคุณน่ะ 353 00:27:25,840 --> 00:27:27,680 [แสน] ผมบอกแล้วไงว่าให้อยู่เฉยๆ 354 00:27:27,760 --> 00:27:29,960 จะทำให้เรื่องมันวุ่นวายขึ้นมาทำไมเนี่ยฮะ 355 00:27:30,040 --> 00:27:31,480 อะไรๆ ก็ฉัน 356 00:27:31,560 --> 00:27:33,560 ฉันยังไม่ทันได้ลงมือเลยด้วยซ้ำ 357 00:27:33,640 --> 00:27:36,000 [ดนตรีระทึก] 358 00:27:41,400 --> 00:27:42,640 [เสียงแตรรถยนต์] 359 00:27:47,760 --> 00:27:48,840 เดี๋ยวลุงไปส่ง 360 00:27:50,120 --> 00:27:52,080 ลุงอยากจะไปเยี่ยมคุณนาเหมือนกัน 361 00:27:54,440 --> 00:27:57,360 [ดนตรีหม่นหมอง] 362 00:28:14,200 --> 00:28:15,160 ผ้านี่… 363 00:28:15,640 --> 00:28:18,320 ของขวัญแต่งงานที่คุณลุงให้กับคุณป้าใช่ไหมฮะ 364 00:28:23,920 --> 00:28:24,800 แปลกนะ 365 00:28:25,920 --> 00:28:27,600 ตอนที่ลุงให้ 366 00:28:28,480 --> 00:28:30,640 ลุงมีความรู้สึกเหมือนกับว่า 367 00:28:30,720 --> 00:28:32,520 มันเป็นลูกสาวตัวน้อยๆ ของเรา 368 00:28:35,200 --> 00:28:37,800 ลุงกับคุณนาเคยคุยกันว่าอยากจะมีลูกสาวน่ะ 369 00:28:42,680 --> 00:28:46,240 [เต้าหู้] มิน่า คุณผ้าห่มสีช็อกโกแลตมอลต์ 370 00:28:46,320 --> 00:28:49,200 ถึงได้ตื่นขึ้นมาเป็นเด็กผู้หญิงช่างพูดช่างคุย 371 00:28:52,240 --> 00:28:53,880 [แสน] ลุงไม่เคยคิดเลยนะ 372 00:28:53,960 --> 00:28:56,640 ว่าสิ่งที่ลุงทำมันจะส่งผลร้ายกับคุณนา 373 00:28:59,800 --> 00:29:01,480 [แสน] เพราะมันทำให้ไอ้สิบมันระแวง 374 00:29:02,880 --> 00:29:04,480 หึงแม้กระทั่งผ้าห่ม 375 00:29:06,760 --> 00:29:08,720 มันห้ามไม่ให้คุณนาใช้เลยนะ 376 00:29:08,800 --> 00:29:11,960 เพราะมันคิดว่ามันคือของแทนใจ ระหว่างลุงกับคุณนา 377 00:29:15,600 --> 00:29:16,840 แม้แต่วันนั้น 378 00:29:18,840 --> 00:29:20,120 วันที่มันตาย 379 00:29:22,160 --> 00:29:23,800 วันที่คุณสิบตาย 380 00:29:24,600 --> 00:29:25,920 คุณแสนก็อยู่ด้วยเหรอฮะ 381 00:29:26,920 --> 00:29:28,360 [ดนตรีหดหู่] 382 00:29:28,440 --> 00:29:31,440 [เสียงไอ] 383 00:29:37,400 --> 00:29:40,400 [เสียงออกแรงยกตัวขึ้น] 384 00:29:52,000 --> 00:29:54,000 [แสน] วันนั้นลุงลงมาทำธุระที่กรุงเทพฯ 385 00:29:54,760 --> 00:29:57,160 [เสียงแสนไอ] ก็เลยแวะมาเยี่ยมคุณนากับณัฐอย่างที่เคย 386 00:29:57,840 --> 00:29:59,440 แต่วันนั้นณัฐเขาไม่อยู่บ้าน 387 00:30:00,120 --> 00:30:03,000 [เสียงไอ] สิบมันไม่สบายมาก 388 00:30:03,960 --> 00:30:06,600 แต่มันก็ยังอุตส่าห์ตะเกียกตะกายลงมาจากข้างบน 389 00:30:06,680 --> 00:30:09,280 [เสียงไอแห้งอย่างหนัก] 390 00:30:11,000 --> 00:30:12,440 คุณสิบคงคิดว่า 391 00:30:13,360 --> 00:30:15,280 คุณลุงกับคุณป้ายังรักกันอยู่ 392 00:30:16,560 --> 00:30:18,040 ก็เลยต้องรีบลงมาขวาง 393 00:30:20,840 --> 00:30:22,320 [เสียงพ่นลมหายใจยาว] 394 00:30:23,720 --> 00:30:24,560 ก็ส่วนหนึ่ง 395 00:30:25,880 --> 00:30:27,120 [แสน] แต่จริงๆ แล้ว 396 00:30:29,040 --> 00:30:30,960 สิบมันทุบตีคุณนา 397 00:30:32,840 --> 00:30:34,360 มันคงไม่อยากให้ลุงรู้ 398 00:30:34,960 --> 00:30:38,240 มันก็เลยลนลานกินยา เพื่อที่จะรีบลงมาไล่ลุง 399 00:30:39,600 --> 00:30:42,440 [เสียงไออย่างหนัก] 400 00:30:42,520 --> 00:30:43,480 (แอสไพริน) 401 00:30:45,920 --> 00:30:47,520 [เสียงไออย่างหนัก] 402 00:30:47,600 --> 00:30:50,080 [ดนตรีระทึก] 403 00:30:54,040 --> 00:30:56,640 [เสียงสิบหมื่นไอจนหอบ] 404 00:31:00,560 --> 00:31:02,720 [เสียงสิบหมื่นไอ] 405 00:31:17,600 --> 00:31:19,640 คุณบอกเพื่อนคนนี้ได้เสมอนะ 406 00:31:19,720 --> 00:31:21,720 [แสน] มันคงจะรีบจนหน้ามืด 407 00:31:21,800 --> 00:31:23,360 ก็เลยกินยาผิด 408 00:31:23,440 --> 00:31:26,520 [เสียงหายใจติดขัด] [แสน] สิบมันแพ้ยากลุ่มเอ็นเสดมาตั้งแต่เด็กแล้ว 409 00:31:26,600 --> 00:31:28,440 [เสียงหอบ] โชคดีที่ลุงไม่ได้แพ้เหมือนมัน 410 00:31:31,600 --> 00:31:32,480 [เสียงสิบหมื่นหายใจติดขัด] 411 00:31:32,560 --> 00:31:33,640 [มทนา] พ่อ 412 00:31:34,600 --> 00:31:36,280 พ่อเป็นอะไร 413 00:31:36,760 --> 00:31:38,320 พ่อเป็นอะไร [เสียงหอบหายใจ] 414 00:31:38,800 --> 00:31:40,160 [มทนาพูดเสียงสั่น] พ่อเป็นอะไร 415 00:31:40,960 --> 00:31:42,800 คุณแสนตามรถพยาบาลที 416 00:31:43,800 --> 00:31:44,760 [มทนา] คุณสิบ 417 00:31:45,560 --> 00:31:46,520 คุณสิบคะ 418 00:31:47,480 --> 00:31:50,400 [แสน] ลุงกับคุณนาพยายามที่จะ พาสิบไปส่งโรงพยาบาล 419 00:31:52,080 --> 00:31:53,760 แต่มันก็สายเกินไป [เสียงมทนาร้องไห้] 420 00:31:56,960 --> 00:31:59,080 - [มทนา] พ่อ - [แสน] คุณนาเขาเสียใจมาก 421 00:32:00,440 --> 00:32:02,560 โทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้สิบตาย 422 00:32:04,520 --> 00:32:08,200 เพราะคุณนาไม่รู้ว่า สิบมันเคยแพ้ยากลุ่มนี้มาก่อน 423 00:32:08,280 --> 00:32:10,400 ก็เลยเผลอซื้อยามาไว้ในบ้าน 424 00:32:11,880 --> 00:32:14,040 [แสน] ลุงพยายามที่จะปลอบใจคุณนาแล้วนะ 425 00:32:15,120 --> 00:32:16,800 ว่ามันไม่ใช่ความผิดของเขา 426 00:32:19,080 --> 00:32:20,880 คุณนาก็แค่ซื้อมา 427 00:32:22,000 --> 00:32:24,400 [ดนตรีหดหู่] 428 00:32:24,480 --> 00:32:27,400 [เต้าหู้] เพราะความจริง มันโหดร้ายเกินกว่าจะรับไหว 429 00:32:28,440 --> 00:32:30,360 คุณป้าถึงได้หลอกตัวเอง 430 00:32:31,120 --> 00:32:33,480 แล้วสร้างโลกใบใหม่ขึ้นมา 431 00:32:39,360 --> 00:32:42,000 เอาไว้วันหลัง ลุงค่อยมาเยี่ยมคุณนาอีกทีแล้วกันนะ 432 00:32:42,080 --> 00:32:43,840 คุณนาจะได้พักผ่อนเยอะๆ 433 00:32:57,760 --> 00:32:59,600 [ดนตรีซึ้ง] 434 00:33:26,880 --> 00:33:27,880 ลุงไปก่อนนะ 435 00:33:29,320 --> 00:33:30,400 [ณัฐ] สวัสดีครับ 436 00:33:48,360 --> 00:33:49,720 ผมขอโทษนะฮะ 437 00:33:50,200 --> 00:33:52,720 ที่ไปเยี่ยมคุณตาธารก่อนโดยที่ไม่ขออีกแล้ว 438 00:33:55,480 --> 00:33:57,200 ตั้งแต่มึงกลับมาจากเชียงใหม่ 439 00:33:58,080 --> 00:33:59,840 ที่มึงไปเยี่ยมพี่ธารบ่อยๆ 440 00:34:00,520 --> 00:34:02,760 [ณัฐ] ที่มึงทำตัวแปลกๆ เหมือนมีอะไรในใจ 441 00:34:03,320 --> 00:34:05,960 มันไม่ใช่เรื่องแค่พี่ธารใช่เปล่า ที่กวนใจมึง 442 00:34:06,520 --> 00:34:08,520 แต่ยังมีเรื่องลุงแสนกับน้าจันอีก 443 00:34:11,239 --> 00:34:12,639 พี่ณัฐรู้เหรอฮะ 444 00:34:12,719 --> 00:34:14,360 ทำไมไม่บอกกูวะ 445 00:34:17,600 --> 00:34:19,239 ผมก็แค่สงสัยฮะ 446 00:34:20,800 --> 00:34:22,800 แล้วก็หวังให้มันไม่ใช่เรื่องจริง 447 00:34:24,520 --> 00:34:26,440 [เต้าหู้] คนดูใจดีอย่างลุงแสน 448 00:34:26,520 --> 00:34:28,199 ไม่น่าจะทำร้ายใครได้นะฮะ 449 00:34:29,840 --> 00:34:31,800 โดยเฉพาะกับคนในครอบครัว 450 00:34:34,040 --> 00:34:35,400 กูก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น 451 00:34:36,520 --> 00:34:38,199 แค่เรื่องแม่กูก็รับไม่ไหวแล้ว 452 00:34:40,080 --> 00:34:42,880 [ดนตรีหม่นหมอง] 453 00:34:49,960 --> 00:34:52,080 พี่ณัฐรักคุณลุงแสนมากเลยใช่ไหมฮะ 454 00:34:59,160 --> 00:35:01,240 เพราะว่ากูคิดมาตลอดล่ะมั้ง 455 00:35:01,800 --> 00:35:03,320 ว่าอยากให้เขาเป็นพ่อจริงๆ 456 00:35:05,600 --> 00:35:08,840 ตอนพ่อกูตาย กูแทบไม่ได้ร้องไห้ด้วยซ้ำ 457 00:35:09,800 --> 00:35:11,120 กูยังเคยคิดเลยว่า… 458 00:35:11,600 --> 00:35:13,480 พ่อตายไปแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน 459 00:35:14,040 --> 00:35:15,520 กูกับแม่จะได้เป็นอิสระ 460 00:35:16,440 --> 00:35:17,720 ไม่มีใครต้องเจ็บอีก 461 00:35:22,680 --> 00:35:24,680 วันนั้นมันคงเสียใจมากเลยใช่ไหมฮะ 462 00:35:28,160 --> 00:35:29,720 มันก็เหมือนวันธรรมดาวันหนึ่ง 463 00:35:30,960 --> 00:35:33,040 วันที่กูกับพ่อต่างคนต่างอยู่ 464 00:35:35,640 --> 00:35:37,520 [เสียงร้องไห้] 465 00:35:43,640 --> 00:35:45,600 [เสียงมทนาร้องไห้] 466 00:35:47,320 --> 00:35:50,200 [ณัฐ] ช่วงนั้นกูอยู่หอ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน 467 00:35:50,920 --> 00:35:53,960 พอรู้ข่าว มาถึงโรงพยาบาล 468 00:35:54,920 --> 00:35:56,040 เขาก็ไม่อยู่แล้ว 469 00:35:57,400 --> 00:35:58,440 พอถามแม่ 470 00:35:58,520 --> 00:35:59,920 เกิดอะไรขึ้นน่ะแม่ 471 00:36:00,000 --> 00:36:02,200 [ณัฐ] แม่กูก็เอาแต่ร้องไห้ 472 00:36:02,280 --> 00:36:05,920 เขาคงสะเทือนใจมากแหละ ที่เห็นพ่อตายต่อหน้า 473 00:36:09,960 --> 00:36:11,800 ลุงมาเล่าให้กูฟังทีหลังว่า 474 00:36:12,320 --> 00:36:13,840 พ่อตายเพราะกินยาผิด 475 00:36:15,200 --> 00:36:17,200 กูก็ไม่รู้นะว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง 476 00:36:18,840 --> 00:36:20,920 พ่อกูเขาก็รู้ว่าเขาแพ้ยาอะไร 477 00:36:21,640 --> 00:36:22,840 แม่กูก็รู้ 478 00:36:23,640 --> 00:36:24,960 ขนาดกูยังรู้เลย 479 00:36:25,520 --> 00:36:27,080 เพราะกูเคยไปซื้อยาให้เขา 480 00:36:29,320 --> 00:36:30,960 มันคงถึงคราวของเขาล่ะมั้ง 481 00:36:40,400 --> 00:36:41,640 [เสียงถอนหายใจ] 482 00:36:41,720 --> 00:36:43,760 ลุงแสนเป็นคนจัดการงานศพ 483 00:36:44,360 --> 00:36:46,480 เป็นเรี่ยวแรงแทนเราแม่ลูกทุกอย่าง 484 00:36:48,920 --> 00:36:50,760 แต่หลังจากนั้นเราก็แทบไม่ได้เจอกัน 485 00:36:52,520 --> 00:36:54,360 [ณัฐ] ลุงยังคอยช่วยเหลือพวกเราอยู่ห่างๆ 486 00:36:55,680 --> 00:36:57,160 แต่ก็ไม่ได้มาเยี่ยมแม่เหมือนเดิม 487 00:36:58,760 --> 00:37:01,440 ช่วงนั้นกูเรียนหนัก ไม่ค่อยได้กลับบ้าน 488 00:37:03,520 --> 00:37:05,040 แม่ก็เลยเศร้าอยู่คนเดียว 489 00:37:09,920 --> 00:37:11,880 ถ้าตอนนั้นกูรู้ว่าแม่ป่วย 490 00:37:15,920 --> 00:37:17,600 กูคงไม่ทิ้งแม่ไว้แบบนั้นน่ะ 491 00:37:22,200 --> 00:37:24,720 [ดนตรีเศร้า] 492 00:37:27,600 --> 00:37:30,600 [เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพ] 493 00:38:32,520 --> 00:38:33,640 ธารเป็นยังไงบ้างครับ 494 00:38:34,840 --> 00:38:37,280 การผ่าตัดเป็นไปตามที่วางแผนไว้ค่ะ 495 00:38:37,840 --> 00:38:39,800 หนองออกมาพอสมควร 496 00:38:39,880 --> 00:38:43,640 ระหว่างผ่าตัด ความดันแล้วก็สัญญาณชีพก็ปกติดีค่ะ 497 00:38:46,440 --> 00:38:49,600 แบบนี้พี่ธารก็มีโอกาสที่จะฟื้นตัวเร็วขึ้นใช่ไหมคะ 498 00:38:50,160 --> 00:38:51,840 อย่างที่หมอบอกนะคะ 499 00:38:51,920 --> 00:38:54,080 จะฟื้นหรือไม่ฟื้นก็ต้องดูอาการก่อน 500 00:38:54,160 --> 00:38:56,240 รอให้สมองฟื้นตัวขึ้นมาเอง 501 00:38:57,600 --> 00:38:59,760 [หนึ่ง] แต่ว่าตอนนี้หมอคิดว่าหมอรู้แล้วนะคะ 502 00:38:59,840 --> 00:39:01,960 ว่าอะไรที่ทำให้เกิดหนองขึ้นมา 503 00:39:02,040 --> 00:39:03,560 [ดนตรีระทึก] 504 00:39:03,640 --> 00:39:06,000 [อนิก] ผมคงต้องขอคุยกับคุณหมอก่อนนะครับ 505 00:39:08,280 --> 00:39:10,840 ผมเป็นตำรวจที่รับผิดชอบคดีนี้ 506 00:39:17,680 --> 00:39:18,600 หมวด 507 00:39:19,280 --> 00:39:21,360 ผมเพิ่งได้ข้อมูลจากหมอว่า… 508 00:39:21,440 --> 00:39:22,360 [สอง] พ่อ 509 00:39:23,200 --> 00:39:24,480 [เอฟเฟกต์ระทึก] 510 00:39:24,560 --> 00:39:25,640 [เสียงยิงปืน] 511 00:39:25,720 --> 00:39:27,000 [ตะโกน] พ่อ 512 00:39:27,080 --> 00:39:29,360 [ดนตรีระทึก] 513 00:39:29,440 --> 00:39:30,400 พ่อ 514 00:39:30,960 --> 00:39:32,120 พ่อต้องไม่เป็นไรนะ 515 00:39:38,640 --> 00:39:40,800 [ดนตรีตึงเครียด] 516 00:39:41,560 --> 00:39:42,760 [เกณฑ์] พ่อเขาต้องไม่เป็นไร 517 00:39:49,320 --> 00:39:50,240 [พริบ] พี่ณัฐ 518 00:39:50,720 --> 00:39:51,960 เกิดอะไรขึ้นน่ะ 519 00:39:52,520 --> 00:39:53,600 ท่านรองถูกยิง 520 00:39:53,680 --> 00:39:54,640 ฮะ 521 00:39:55,160 --> 00:39:57,320 พริบเพิ่งแยกกับท่านรองไม่ถึงสิบนาทีเองนะ 522 00:39:57,880 --> 00:39:59,040 พี่พริบอยู่กับท่านรองเหรอฮะ 523 00:39:59,120 --> 00:40:00,080 [พริบ] ใช่ 524 00:40:00,160 --> 00:40:02,160 พี่ ท่านรอง คุณแสน แล้วก็คุณจัน 525 00:40:02,240 --> 00:40:04,840 เพิ่งคุยกับหมอที่ผ่าตัดให้พี่ธารเมื่อกี้เอง 526 00:40:04,920 --> 00:40:07,280 แล้วพ่อมาถูกยิงในโรงพยาบาลได้ไง 527 00:40:07,360 --> 00:40:09,080 พ่อไม่เคยมีปัญหากับใคร 528 00:40:09,160 --> 00:40:11,360 หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับที่หมอบอก 529 00:40:11,920 --> 00:40:13,000 หมอบอกอะไรพริบ 530 00:40:13,560 --> 00:40:15,640 หมอเจอเสี้ยนไม้ในสมองพี่ธารค่ะ 531 00:40:16,120 --> 00:40:17,640 [หนึ่ง] ตอนดูดหนองออกมา 532 00:40:17,720 --> 00:40:19,880 หมอเจอเสี้ยนไม้นี้ปนออกมาด้วยค่ะ 533 00:40:21,040 --> 00:40:23,160 [ดนตรีไม่ชอบมาพากล] 534 00:40:23,240 --> 00:40:24,560 เสี้ยนไม้เหรอคะ 535 00:40:25,120 --> 00:40:29,360 ค่ะ หมอสงสัยว่า มันจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดหนองขึ้นมา 536 00:40:29,440 --> 00:40:32,680 ถึงแม้ว่าจะหลังจากเกิดอุบัติเหตุนานแล้วก็เถอะ 537 00:40:33,480 --> 00:40:35,360 แต่หมอคนก่อนบอกว่า 538 00:40:35,840 --> 00:40:38,680 อาวุธที่คนร้ายใช้เนี่ยเป็นของแข็งไม่มีคม 539 00:40:39,240 --> 00:40:40,320 [อนิก] แล้วก็… 540 00:40:40,800 --> 00:40:42,560 ไม่ได้รายงานลักษณะบาดแผล 541 00:40:42,640 --> 00:40:45,160 กับวัตถุแปลกปลอมในบาดแผลเลยนะครับ 542 00:40:45,720 --> 00:40:47,240 ไม่น่าเป็นไปได้นะคะ 543 00:40:47,320 --> 00:40:49,520 เพราะยังไงถ้าผ่าตัดครั้งแรก 544 00:40:49,600 --> 00:40:52,560 [หนึ่ง] หมอที่ผ่าก็ต้องเห็นว่า มันมีเศษอะไรอยู่ในนั้น 545 00:40:53,360 --> 00:40:55,120 นอกจากว่าหมอคนนั้นจะพลาด 546 00:40:55,600 --> 00:40:59,120 หมอสันนิษฐานว่า น่าจะมาจากอาวุธที่ใช้ทำร้ายพี่ธาร 547 00:40:59,200 --> 00:41:01,880 [พริบ] แต่พริบเดาว่าน่าจะเป็นเบาะแสสำคัญ 548 00:41:01,960 --> 00:41:04,840 ที่ทำให้เรารู้ได้ว่าคนร้ายตัวจริงคือใคร 549 00:41:06,560 --> 00:41:07,880 เพราะพ่อรู้ 550 00:41:09,040 --> 00:41:11,000 มันเลยส่งคนมาเก็บพ่องั้นเหรอ 551 00:41:11,880 --> 00:41:13,320 แล้วเศษกระเบื้องล่ะฮะ 552 00:41:13,400 --> 00:41:15,680 [ดนตรีชวนสงสัย] 553 00:41:15,760 --> 00:41:17,360 เศษกระเบื้องอะไรเต้าหู้ 554 00:41:20,560 --> 00:41:21,880 วันนั้นที่บ้านพี่ธาร 555 00:41:22,560 --> 00:41:24,560 ผมเจอเศษกระเบื้องในกระถางกระบองเพชร 556 00:41:25,440 --> 00:41:27,160 [เต้าหู้] มันดูไม่น่าอยู่ตรงนั้นได้เลยฮะ 557 00:41:28,360 --> 00:41:29,640 ผมเลยบอกคุณอา 558 00:41:30,120 --> 00:41:32,400 เผื่อว่าจะเป็นหลักฐานจับคนร้ายได้ฮะ 559 00:41:34,240 --> 00:41:36,000 [ขึ้นเสียง] แล้วทำไมมึงไม่บอกกู 560 00:41:38,160 --> 00:41:40,520 หรือมึงคิดว่าลุงแสนกับน้าจันเป็นคนทำจริงๆ 561 00:41:41,080 --> 00:41:42,240 [ดนตรีตึงเครียด] 562 00:41:42,320 --> 00:41:43,960 ผมยังไม่แน่ใจฮะ 563 00:41:44,520 --> 00:41:46,800 แต่คนร้ายต้องรู้ว่าผมบอกคุณอาอนิกแน่ๆ 564 00:41:49,800 --> 00:41:53,240 ความจริง วันนั้นที่มีคนตามผม 565 00:41:54,400 --> 00:41:55,960 มันไม่ได้ตามผิดตัวหรอกฮะ 566 00:41:57,040 --> 00:41:58,600 มันตามมาขู่ผมจริงๆ 567 00:41:58,680 --> 00:42:00,840 [เอฟเฟกต์ระทึก] 568 00:42:01,400 --> 00:42:02,960 ผมไม่ได้บอกพี่ณัฐ 569 00:42:04,360 --> 00:42:05,920 เพราะผมกลัวพี่ณัฐเป็นห่วง 570 00:42:08,520 --> 00:42:10,040 ถ้าแบบนี้ก็ชัดเลย 571 00:42:10,120 --> 00:42:12,280 พวกมันต้องเป็นพวกที่ทำร้ายพี่ธารแน่ๆ 572 00:42:13,120 --> 00:42:15,840 พวกมันคงคอยจับตาดูความเคลื่อนไหว ของพวกเราตลอด 573 00:42:16,360 --> 00:42:18,080 [พริบ] คนที่กล้าทำอุกอาจ 574 00:42:18,640 --> 00:42:19,880 ไม่กลัวกฎหมาย 575 00:42:21,040 --> 00:42:24,040 ต้องมีทั้งเงิน แล้วก็อำนาจ 576 00:42:25,880 --> 00:42:27,280 ทีอาร์ดีเหรอ 577 00:42:33,960 --> 00:42:35,480 [จัน] คุณแสน คุณจะไปไหน 578 00:42:35,560 --> 00:42:37,160 เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ 579 00:42:37,240 --> 00:42:39,640 เรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว คุณจะบอกฉันได้หรือยัง 580 00:42:39,720 --> 00:42:42,520 ว่าหลังจากที่คุณพาไอ้ธารขึ้นรถ มันเกิดอะไรขึ้น 581 00:42:42,600 --> 00:42:44,520 - [จัน] คุณแสน - นี่ ผมไม่รู้ 582 00:42:45,120 --> 00:42:46,080 แต่ฉันรู้ 583 00:42:47,000 --> 00:42:48,560 ฉันรู้ว่าคุณมีสิทธิ์รอด 584 00:42:49,200 --> 00:42:51,480 ที่หมอบอกว่ามีเสี้ยนอยู่ในสมองไอ้ธาร 585 00:42:51,560 --> 00:42:54,400 ก็แปลว่าที่มันนอนโคม่าแบบนี้ไม่ใช่เพราะคุณ 586 00:42:54,480 --> 00:42:57,200 ถ้าเราเอาเรื่องนี้ไปบอกตำรวจ เราก็จะพ้นข้อกล่าวหา 587 00:42:57,280 --> 00:43:00,040 นี่ คุณหยุดวุ่นวายเรื่องนี้สักทีได้ไหม 588 00:43:00,120 --> 00:43:01,360 ทำไมล่ะ 589 00:43:01,440 --> 00:43:04,800 ก็คุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณจะเป็นแพะรับบาปแทนเจ้านายทำไม 590 00:43:05,360 --> 00:43:07,040 ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผมน่ะ 591 00:43:07,120 --> 00:43:08,760 ทางนั้นเขายื่นข้อเสนออะไรให้คุณ 592 00:43:08,840 --> 00:43:10,360 คุณถึงต้องยอมขนาดนี้ 593 00:43:10,920 --> 00:43:12,080 [จัน] หรือว่าเขาขู่คุณ 594 00:43:12,160 --> 00:43:14,520 - หรือว่าคุณกลัวอะไร - นี่ คุณกลับบ้านไปก่อนไปเลย 595 00:43:14,600 --> 00:43:16,080 เรื่องนี้ผมจัดการเองได้ 596 00:43:17,120 --> 00:43:18,560 [ดนตรีตึงเครียด] 597 00:43:18,640 --> 00:43:19,560 [จัน] คุณแสน 598 00:43:21,640 --> 00:43:22,720 คุณแสน [เสียงสตาร์ทรถ] 599 00:43:33,560 --> 00:43:36,200 ตำรวจคงกำลังแห่ไปที่โรงพยาบาล 600 00:43:36,280 --> 00:43:38,000 บอกให้มันไปหาที่กบดานซะ 601 00:43:38,640 --> 00:43:40,880 แค่นี้คดีก็ชะงักไปได้อีกนานแล้ว 602 00:43:44,080 --> 00:43:45,720 ทำไมคุณถึงต้องทำขนาดนั้น 603 00:43:46,240 --> 00:43:47,920 ทำร้ายเด็กยังไม่พอ 604 00:43:48,000 --> 00:43:49,520 ยังส่งคนไปยิงตำรวจอีกเหรอ 605 00:43:50,360 --> 00:43:52,320 [แก้วชิงดวง] ฉันจะจัดการเด็กนั่นคนเดียว 606 00:43:54,680 --> 00:43:58,200 แต่คุณก็แส่ย้ายมันมาที่นี่จนตำรวจระแคะระคาย 607 00:43:58,280 --> 00:44:00,000 ฉันก็เลยต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม 608 00:44:00,480 --> 00:44:03,960 แล้วคุณจะต้องตามซื้อหมอ ตามฆ่าตำรวจ ฆ่าคนอีกกี่คนน่ะ 609 00:44:04,480 --> 00:44:06,200 มันจะจบที่ตรงไหนเหรอ 610 00:44:06,280 --> 00:44:08,000 ตรงที่ฆ่าผมด้วยอย่างนั้นเหรอ 611 00:44:09,080 --> 00:44:11,080 ฆ่าคุณน่ะมันง่ายนิดเดียว 612 00:44:12,120 --> 00:44:13,360 ใช่ไง 613 00:44:13,440 --> 00:44:16,480 เพราะถ้าคุณจะฆ่าผม คุณคงจะฆ่าไปตั้งนานแล้ว 614 00:44:16,560 --> 00:44:18,200 แต่ที่คุณไม่ทำเพราะคุณรู้ไง 615 00:44:18,280 --> 00:44:19,960 ว่าถ้าคุณฆ่าคนอีก 616 00:44:20,040 --> 00:44:21,640 ทีอาร์ดีจะยิ่งเป็นที่สนใจ 617 00:44:21,720 --> 00:44:23,680 [แสน] โอกาสรอดมันจะยิ่งยากขึ้นไปอีก 618 00:44:24,920 --> 00:44:27,600 ผมว่าแทนที่คุณจะทำให้ เรื่องมันวุ่นวายไปมากกว่านี้ 619 00:44:27,680 --> 00:44:29,000 เรามาตกลงกันดีกว่า 620 00:44:32,400 --> 00:44:33,320 ตกลงอะไร 621 00:44:34,560 --> 00:44:38,000 ถ้าคุณต้องการให้โปรเจกต์ หมู่บ้านป่าโหว่มันดำเนินต่อไป 622 00:44:38,080 --> 00:44:40,320 [แสน] คุณต้องหยุดทำร้ายใครต่อใคร 623 00:44:40,400 --> 00:44:42,560 ปล่อยให้ผมรักษาตาธาร 624 00:44:42,640 --> 00:44:44,800 แล้วถ้าเขาฟื้นขึ้นมา ผมจะคุยกับเขาเอง 625 00:44:45,720 --> 00:44:49,080 คุณจะไปขอร้องให้เขายอมความ เรื่องที่ถูกทำร้ายร่างกายเหรอ 626 00:44:49,160 --> 00:44:50,040 ใช่ไง 627 00:44:50,720 --> 00:44:52,440 แล้วถ้าเขาฟื้นขึ้นมา 628 00:44:52,520 --> 00:44:55,240 ผมจะอธิบายทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น ให้เขาเข้าใจเอง 629 00:44:56,160 --> 00:44:58,600 [เสียงหัวเราะเย้ยหยัน] 630 00:44:58,680 --> 00:45:00,720 คุณไม่มีปัญญาทำให้มันสำเร็จหรอก 631 00:45:00,800 --> 00:45:03,040 เพราะถ้าคุณทำสำเร็จตั้งแต่วันนั้น 632 00:45:03,600 --> 00:45:05,320 เราคงไม่ต้องมาถึงจุดนี้ 633 00:45:06,040 --> 00:45:08,640 เรื่องมันมาถึงจุดนี้ก็เพราะคุณนั่นแหละ 634 00:45:08,720 --> 00:45:12,240 เพราะคุณน่ะส่งคนตามไป ทั้งๆ ที่สั่งให้ผมไปเจรจากับธารไง 635 00:45:12,320 --> 00:45:13,880 [ดนตรีระทึก] 636 00:45:32,640 --> 00:45:33,880 [เสียงแจกันแตก] 637 00:45:42,320 --> 00:45:43,680 [เสียงธารล้มกระแทกพื้น] 638 00:45:52,680 --> 00:45:55,040 ฉันรู้จักคนขี้ขลาดอย่างคุณดี 639 00:45:55,840 --> 00:45:58,280 ฉันก็เลยต้องเอาคนของฉันตามไปปิดจ๊อบ 640 00:45:59,600 --> 00:46:01,360 [แก้วชิงดวง] แต่คุณก็โง่ 641 00:46:01,440 --> 00:46:03,400 เกือบทำทุกอย่างพัง 642 00:46:05,280 --> 00:46:06,720 [เสียงแจกันแตก] 643 00:46:06,800 --> 00:46:07,840 [เสียงธารล้มกระแทกพื้น] 644 00:46:08,320 --> 00:46:10,560 ธาร ธาร 645 00:46:10,640 --> 00:46:13,320 [ดนตรีตึงเครียด] 646 00:46:13,400 --> 00:46:15,520 [ลูกน้อง 1] เฮ้ย ไปเก็บหลักฐานมาให้หมด 647 00:46:16,120 --> 00:46:17,120 [แสน] จะทำอะไร 648 00:46:17,680 --> 00:46:19,000 ทำแบบนี้ทำไม 649 00:46:20,360 --> 00:46:22,680 [ลูกน้อง 1] เรียบร้อยแล้ว เอารถมาได้เลย 650 00:46:23,440 --> 00:46:24,360 เฮ้ย 651 00:46:24,440 --> 00:46:25,720 เอาตัวมันไปเร็ว 652 00:46:25,800 --> 00:46:27,880 นี่ จะเอาเขาไปไหน 653 00:46:27,960 --> 00:46:29,200 นี่มันหลานกูนะ 654 00:46:29,280 --> 00:46:31,160 กูไม่ยอมให้มึงทำแบบนี้กับหลานกู 655 00:46:31,240 --> 00:46:33,360 [ลูกน้อง 1] อย่ามายุ่งน่า มันไม่ใช่เรื่องของคุณ 656 00:46:33,440 --> 00:46:34,680 ผมอัดคลิปไว้หมดแล้ว 657 00:46:35,840 --> 00:46:37,600 [ธาร] อาฆ่าน้องชายตัวเอง 658 00:46:38,240 --> 00:46:40,760 แล้วทำให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักต้องเป็นบ้า 659 00:46:41,480 --> 00:46:43,920 แต่อากลับทำเหมือนว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับอาเลย 660 00:46:45,120 --> 00:46:46,680 [ลูกน้อง 1] เฮ้ย เอาตัวมันไปเร็ว 661 00:46:49,960 --> 00:46:52,880 ดีที่โชคไม่เข้าข้างคนโง่อย่างคุณ 662 00:46:52,960 --> 00:46:54,360 เราถึงทำสำเร็จ 663 00:46:55,880 --> 00:46:58,840 เสียดาย ที่คนของฉันน่ะมันมักง่าย 664 00:46:59,800 --> 00:47:02,120 แล้วหลานคุณมันก็ตายยาก 665 00:47:05,040 --> 00:47:06,480 วันนั้นคุณทำอะไรเขา 666 00:47:07,840 --> 00:47:10,280 [ดนตรีระทึก] 667 00:47:10,360 --> 00:47:12,160 [ลูกน้อง 1] อ้าว เฮ้ย เอามันลงไป 668 00:47:25,280 --> 00:47:27,360 [เสียงธารออกแรงขัดขืนและเสียงถีบ] 669 00:47:27,440 --> 00:47:28,920 [เสียงลูกน้อง 1 ร้องเจ็บปวด] 670 00:47:34,120 --> 00:47:35,680 [เสียงไม้ฟาดหัว] 671 00:47:43,640 --> 00:47:44,960 [ลูกน้อง 1] ทิ้งมันไว้ที่นี่แหละ 672 00:47:49,840 --> 00:47:51,960 [แสน] คุณนี่มันเหี้ยมกว่าที่ผมคิดอีกนะ 673 00:47:52,040 --> 00:47:53,960 คุณมันก็เหี้ยมไม่ต่างจากฉันหรอก 674 00:47:54,960 --> 00:47:58,520 ทำตัวเป็นคนดีห่วงใยหลาน แต่กลับไม่แจ้งความ 675 00:47:59,080 --> 00:48:02,640 รีบแจ้นกลับไปเก็บหลักฐานในบ้านจนเกลี้ยง 676 00:48:02,720 --> 00:48:05,720 [ดนตรีตึงเครียด] 677 00:48:51,920 --> 00:48:54,040 [เสียงแสนหายใจถี่] 678 00:49:02,480 --> 00:49:04,800 [แก้วชิงดวง] ยอมรับความจริงเถอะว่า 679 00:49:04,880 --> 00:49:07,960 ลึกๆ แล้วเนี่ย คุณก็อยากให้มันตาย 680 00:49:08,440 --> 00:49:11,280 ไม่งั้นคุณก็คงไม่คิดเอาแจกันฟาดหัวมันหรอก 681 00:49:12,600 --> 00:49:15,200 แล้วที่คุณอยากให้มันตาย 682 00:49:15,280 --> 00:49:16,840 ก็ไม่ใช่เพราะว่าฉันสั่ง 683 00:49:17,520 --> 00:49:19,640 คุณรู้อยู่แก่ใจว่าเพราะอะไร 684 00:49:20,480 --> 00:49:22,920 อยากให้ฉันบอกทั้งตำรวจ 685 00:49:23,680 --> 00:49:25,400 ทั้งเมียคุณเลยดีไหม 686 00:49:26,920 --> 00:49:27,760 [แสน] คุณจัน 687 00:49:28,920 --> 00:49:30,280 คุณมาที่นี่ทำไม 688 00:49:30,360 --> 00:49:32,200 ผมบอกแล้วไงว่าผมจัดการได้ 689 00:49:32,280 --> 00:49:35,560 ถ้าไม่มา ฉันจะรู้เหรอ ว่าเจ้านายคุณทำอะไรคุณบ้าง 690 00:49:35,640 --> 00:49:36,880 [จัน] คุณถึงได้ยอมเขาทุกอย่าง 691 00:49:36,960 --> 00:49:38,720 ยอมแม้กระทั่งเป็นแพะรับบาปให้เขา 692 00:49:39,400 --> 00:49:40,600 แพะรับบาป 693 00:49:42,080 --> 00:49:45,120 นี่คุณคิดว่าผัวตัวเองแสนซื่อไร้พิษสงเหรอ 694 00:49:45,720 --> 00:49:48,680 [เสียงแค่นหัวเราะ] คุณนี่สร้างภาพเก่งจริงๆ 695 00:49:49,320 --> 00:49:52,120 ไม่เคยบอกเมียเหรอ ว่าเคยทำเลวทรามอะไรมาบ้าง 696 00:49:55,240 --> 00:49:56,320 คุณทำอะไร 697 00:50:00,440 --> 00:50:02,760 [ดนตรีระทึก] 698 00:50:20,440 --> 00:50:23,440 ผมฝากอาเอาของพวกนี้ไปคืนเจ้านายอาทีนะครับ 699 00:50:24,960 --> 00:50:27,160 อาว่าอย่าทำให้เรื่องมันยากเลยดีกว่านะ 700 00:50:27,240 --> 00:50:28,800 - ธารรับไปแล้ว… - ผมไม่รับ 701 00:50:29,880 --> 00:50:31,520 ผมไม่ใช่คนอย่างอา 702 00:50:31,600 --> 00:50:33,200 ที่จะเลือกเงินแทนความถูกต้อง 703 00:50:34,080 --> 00:50:35,280 ความถูกต้องเหรอ 704 00:50:35,920 --> 00:50:38,880 ความถูกต้องในประเทศนี้มันซื้อได้ด้วยเงินไงธาร 705 00:50:39,440 --> 00:50:41,240 [แสน] ธารคิดว่าจะเอาชนะพวกเขาได้ อย่างนั้นเหรอ 706 00:50:41,760 --> 00:50:43,640 พวกเขาเป็นใคร แล้วเราเป็นใคร 707 00:50:43,720 --> 00:50:45,600 อย่าไร้เดียงสาหน่อยเลยน่ะธาร 708 00:50:46,160 --> 00:50:48,440 เพราะคนรุ่นอามันคิดกันแบบนี้ไงครับ 709 00:50:48,520 --> 00:50:50,440 ประเทศนี้มันถึงมาได้แค่นี้ 710 00:50:51,360 --> 00:50:53,360 [ธาร] ถ้าอาไม่คิดจะทำอะไรให้มันดีกว่านี้ 711 00:50:53,920 --> 00:50:55,680 อาก็ทนอยู่แบบนี้ต่อไปเถอะ 712 00:50:56,560 --> 00:50:58,000 แล้วก็อย่ามาขวางทางผม 713 00:50:58,080 --> 00:50:59,400 [แสน] นี่ ธาร 714 00:50:59,480 --> 00:51:01,880 ธาร นี่ ธาร เห็นแก่อาเหอะ 715 00:51:01,960 --> 00:51:03,680 อาไม่อยากเห็นธารเป็นอะไรนะ 716 00:51:05,160 --> 00:51:06,680 นี่อาขู่ผมเหรอครับ 717 00:51:06,760 --> 00:51:08,160 [แสน] อาแค่เตือน 718 00:51:08,640 --> 00:51:10,640 เลิกเสียเวลาเตือนอะไรซ้ำๆ เถอะครับ 719 00:51:10,720 --> 00:51:12,120 ยังไงผมก็ไม่ถอนตัว 720 00:51:12,200 --> 00:51:14,520 แล้ว แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมาธาร 721 00:51:15,200 --> 00:51:17,400 ธารก็รู้เสียงแค่นี้มันดังไม่พอ 722 00:51:17,480 --> 00:51:19,840 มันไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย 723 00:51:21,240 --> 00:51:23,360 ถึงวันนี้มันจะเปลี่ยนไม่ได้ 724 00:51:23,440 --> 00:51:25,320 แต่อนาคตมันต้องเปลี่ยนได้ 725 00:51:26,120 --> 00:51:27,920 เวลามันอยู่ข้างพวกเรา 726 00:51:28,000 --> 00:51:30,440 เรามีเวลาสู้ได้ มีเวลาแพ้ได้ 727 00:51:30,520 --> 00:51:31,840 จนกว่าเราจะชนะ 728 00:51:32,440 --> 00:51:33,840 ถึงมันจะนานหน่อย 729 00:51:34,560 --> 00:51:36,240 แต่มันต้องมีวันนั้น 730 00:51:36,800 --> 00:51:38,560 แต่อำนาจมันอยู่ข้างพวกเขา 731 00:51:38,640 --> 00:51:40,880 เราถึงต้องให้อำนาจมาอยู่ข้างประชาชนไงครับ 732 00:51:41,640 --> 00:51:43,600 ประชาชนต้องมีอำนาจตัดสินใจ 733 00:51:43,680 --> 00:51:45,160 ปัญหามันจะได้ถูกแก้ 734 00:51:46,280 --> 00:51:48,000 [ธาร] อาจะให้ผมยอมแพ้ 735 00:51:48,080 --> 00:51:50,160 ทำตัวเป็นคนขี้ขลาดแบบอา 736 00:51:50,760 --> 00:51:54,440 ยอมก้มหัวให้กับอำนาจ ยอมทิ้งความเป็นคน 737 00:51:54,520 --> 00:51:56,840 ทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องแบบที่อาทำน่ะเหรอครับ 738 00:51:56,920 --> 00:51:57,880 ผมทำไม่ได้หรอก 739 00:51:57,960 --> 00:51:59,000 [ขึ้นเสียง] ไอ้ธาร 740 00:51:59,080 --> 00:52:00,800 [ดนตรีตึงเครียด] 741 00:52:03,200 --> 00:52:05,160 เอาเป็นว่าธารถอยออกมา 742 00:52:05,760 --> 00:52:08,360 ใครจะทำอะไรก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา 743 00:52:10,600 --> 00:52:12,400 ไม่ใช่เรื่องของเราเหรอครับ 744 00:52:12,960 --> 00:52:14,000 [เสียงพ่นลมหายใจ] 745 00:52:14,960 --> 00:52:18,560 ผมไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมอาถึงทำเฉยกับเรื่องแบบนี้ได้ 746 00:52:19,640 --> 00:52:21,960 ขนาดคนในครอบครัวตายไปคนหนึ่ง 747 00:52:22,040 --> 00:52:24,040 อายังทำไม่รู้เรื่องมาถึงทุกวันนี้ได้เลย 748 00:52:24,120 --> 00:52:25,280 [ขึ้นเสียง] พูดอะไร 749 00:52:26,640 --> 00:52:28,560 อาคงคิดว่าจะปิดมันไว้ได้สินะครับ 750 00:52:30,760 --> 00:52:32,840 แต่กับคนป่วยอย่างคุณป้ามทนา 751 00:52:34,400 --> 00:52:37,400 อาคิดว่าคนป่วย เขาจะเก็บความลับไว้ได้เหรอครับ 752 00:52:37,480 --> 00:52:40,360 [ดนตรีตึงเครียดชวนระทึก] 753 00:52:40,920 --> 00:52:44,480 เมื่อสองปีก่อน ผมแวะไปเยี่ยมณัฐ หลานของอาครับ 754 00:52:45,360 --> 00:52:46,840 แต่ว่าณัฐไม่อยู่ 755 00:52:46,920 --> 00:52:48,280 ผมเลยเจอแต่แม่เขา 756 00:52:49,200 --> 00:52:50,680 เราคุยกันหลายเรื่อง 757 00:52:51,520 --> 00:52:53,800 [ธาร] คำพูดของคนที่มันไม่ค่อยมีสติ 758 00:52:54,440 --> 00:52:56,880 มันมักจะจริงกว่าคำพูดของคนที่มีสติ 759 00:52:58,040 --> 00:52:59,200 อาว่าจริงไหมครับ 760 00:53:02,200 --> 00:53:04,080 ที่คุณป้าเขาเป็นแบบนั้น 761 00:53:05,280 --> 00:53:08,240 เพราะเขาคงรู้สึกผิด ที่เห็นสามีเขาตายไปต่อหน้าต่อตา 762 00:53:08,320 --> 00:53:10,040 โดยที่เขาทำอะไรไม่ได้ 763 00:53:11,960 --> 00:53:13,680 [ธาร] อาฆ่าน้องชายตัวเอง 764 00:53:14,280 --> 00:53:16,720 แล้วทำให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักต้องเป็นบ้า 765 00:53:17,200 --> 00:53:19,960 แต่อากลับทำเหมือนว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับอาเลย 766 00:53:20,680 --> 00:53:22,000 [ขึ้นเสียง] ก็ไม่แปลกหรอกครับ 767 00:53:22,520 --> 00:53:25,640 ที่อาจะบอกว่าเรื่องป่าโหว่เนี่ย ไม่ใช่เรื่องของพวกเรา 768 00:53:25,720 --> 00:53:27,840 [ดนตรีตึงเครียด] 769 00:53:27,920 --> 00:53:30,200 [แก้วชิงดวง] เมียอยากให้หลานตาย เพราะหวังมรดก 770 00:53:31,160 --> 00:53:35,120 ส่วนผัว ก็อยากฆ่าหลานเมีย เพราะดันมารู้ความลับ 771 00:53:35,200 --> 00:53:37,040 เรื่องที่คุณฆ่าน้องชายตัวเอง 772 00:53:37,800 --> 00:53:40,200 ถึงคุณจะหยุดหลานคุณได้ 773 00:53:40,800 --> 00:53:43,040 แต่เดี๋ยวมันก็มีคนอื่นเข้ามาแส่อยู่ดี 774 00:53:44,080 --> 00:53:46,680 แล้วถึงหลานคุณจะฟื้นขึ้นมา 775 00:53:47,360 --> 00:53:48,600 ถ้าเข้ามาขวางฉันอีก 776 00:53:49,080 --> 00:53:50,640 ฉันก็จะจัดการมันอีก 777 00:53:52,840 --> 00:53:56,960 ใครที่เข้ามาขวาง ฉันจะกำจัดให้หมด 778 00:53:58,120 --> 00:54:01,280 [แก้วชิงดวง] เพราะฉะนั้น สิ่งที่พวกคุณควรทำก็คือ 779 00:54:01,760 --> 00:54:02,840 อยู่เฉยๆ 780 00:54:03,760 --> 00:54:06,520 แล้วปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่ฉันต้องการ 781 00:54:07,720 --> 00:54:09,200 [แก้วชิงดวง] แล้วความลับ 782 00:54:09,760 --> 00:54:11,600 มันก็จะเป็นความลับต่อไป 783 00:54:49,120 --> 00:54:51,320 [เสียงสั่น] คุณฆ่าน้องชายตัวเอง 784 00:54:52,720 --> 00:54:54,120 ยอมเป็นฆาตกร 785 00:54:55,400 --> 00:54:57,720 เพราะคุณคิดว่าถ้าไม่มีคุณสิบ 786 00:54:59,080 --> 00:55:01,040 คุณจะได้กลับไปหายัยนาใช่ไหม 787 00:55:03,640 --> 00:55:06,080 ผมแค่ไม่อยากเห็นเขา ต้องเจ็บปวดเพราะไอ้สิบอีก 788 00:55:06,840 --> 00:55:08,480 ผมอยากให้เขามีความสุข 789 00:55:08,560 --> 00:55:09,440 [เสียงจันแค่นหัวเราะ] 790 00:55:11,040 --> 00:55:13,240 ที่คุณกับเขาช่วยกันปกปิดความลับ 791 00:55:13,320 --> 00:55:15,160 มันคงมีความสุขมากเลยสินะ 792 00:55:15,240 --> 00:55:17,080 ยัยนั่นมันถึงได้เป็นบ้าไปเลย 793 00:55:17,800 --> 00:55:20,800 [ดนตรีตึงเครียดกดดัน] 794 00:55:23,560 --> 00:55:25,000 แล้วคุณจะทำยังไงต่อ 795 00:55:25,760 --> 00:55:27,760 ใครๆ ก็รู้ความลับของคุณหมดแล้ว 796 00:55:28,240 --> 00:55:30,600 ทั้งเจ้านายคุณ ทั้งไอ้ธาร 797 00:55:30,680 --> 00:55:32,040 แล้วก็ยังเต้าหู้อีก 798 00:55:32,560 --> 00:55:34,160 ฉันว่ามันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว 799 00:55:40,160 --> 00:55:42,240 ผมไม่อยากให้ใครต้องเดือดร้อน เพราะเรื่องนี้อีกแล้ว 800 00:55:44,200 --> 00:55:45,920 แล้วคุณก็จะไปขอร้องมัน 801 00:55:46,000 --> 00:55:48,040 เหมือนที่คิดจะไปขอร้องไอ้ธารงั้นเหรอ 802 00:55:48,880 --> 00:55:51,840 ชีวิตที่เที่ยวขอร้องคนโน้นทีคนนี้ที 803 00:55:51,920 --> 00:55:54,200 มันจะมีความสุขอย่างที่คุณต้องการได้ยังไง 804 00:56:21,400 --> 00:56:24,040 [ดนตรีผ่อนคลาย] 805 00:56:24,120 --> 00:56:25,640 [เสียงขึ้นฉ่ายครางหงิง] 806 00:56:27,440 --> 00:56:28,960 ขึ้นฉ่าย 807 00:56:32,280 --> 00:56:33,840 [เสียงแข็ง] ขึ้นฉ่ายไม่เอา 808 00:56:33,920 --> 00:56:35,200 ขึ้นฉ่ายไม่เอา 809 00:56:36,760 --> 00:56:37,920 [มทนา] ขึ้นฉ่าย 810 00:56:38,480 --> 00:56:40,000 ขึ้นฉ่าย ปล่อย 811 00:56:41,120 --> 00:56:42,640 [มทนา] ปล่อย 812 00:56:42,720 --> 00:56:44,240 - แม่ - [มทนา] ปล่อย ขึ้นฉ่าย 813 00:56:44,320 --> 00:56:46,000 - ขึ้นฉ่าย ปล่อย - ขึ้นฉ่าย หยุด 814 00:56:46,080 --> 00:56:47,800 - [มทนา] ขึ้นฉ่าย ขึ้นฉ่าย - [ณัฐ] อุ๊ย แม่ 815 00:56:48,520 --> 00:56:50,400 - [ผ้าห่ม] อุ๊ย - แม่ 816 00:56:50,480 --> 00:56:53,440 [ผ้าห่ม] พี่เต้าหู้ พี่เต้าหู้ช่วยหนูด้วย พี่เต้าหู้ 817 00:56:53,520 --> 00:56:55,160 พี่เต้าหู้ 818 00:56:55,240 --> 00:56:57,520 [เต้าหู้] ขึ้นฉ่าย ขึ้นฉ่าย ขอนะ 819 00:56:57,600 --> 00:56:58,840 ขึ้นฉ่าย ปล่อย 820 00:56:58,920 --> 00:57:01,040 ขึ้นฉ่าย ขึ้นฉ่าย ปล่อย [เสียงผ้าห่มร้องเจ็บ] 821 00:57:01,120 --> 00:57:03,440 ขึ้นฉ่าย ปล่อย ขึ้นฉ่าย หยุด [เสียงผ้าห่มร้องเจ็บ] 822 00:57:03,520 --> 00:57:04,880 ขึ้นฉ่าย ปล่อย [เสียงผ้าห่มร้องยื้อยุด] 823 00:57:04,960 --> 00:57:07,520 ขึ้นฉ่าย หยุด เอามานี่ ขึ้นฉ่าย [เสียงผ้าห่มร้องเจ็บ] 824 00:57:08,160 --> 00:57:10,240 ขึ้นฉ่าย ปล่อย [เสียงผ้าห่มร้องยื้อยุด] 825 00:57:11,800 --> 00:57:13,000 [ขึ้นเสียง] ขึ้นฉ่าย 826 00:57:27,040 --> 00:57:28,320 [เสียงถอนหายใจ] 827 00:57:29,560 --> 00:57:31,440 มันเกิดอะไรขึ้นเหรอฮะ 828 00:57:31,520 --> 00:57:34,080 หนูแค่เผลอขยับตัวหน่อยเดียว 829 00:57:34,160 --> 00:57:35,760 ขึ้นฉ่ายก็เข้ามากัด 830 00:57:35,840 --> 00:57:37,080 หนูเจ็บอะ 831 00:57:37,160 --> 00:57:38,920 เจ็บเหมือนวันนั้นเลย 832 00:57:39,480 --> 00:57:40,680 วันไหนฮะ 833 00:57:40,760 --> 00:57:43,360 วันที่คุณลุงสิบตาย 834 00:57:43,440 --> 00:57:44,880 [ผ้าห่ม] หนูเพิ่งจำได้ 835 00:57:44,960 --> 00:57:47,960 วันนั้น คุณป้าเอาหนูออกมาจากตู้ 836 00:57:48,040 --> 00:57:50,520 [ผ้าห่ม] เพราะคุณลุงสิบป่วยหนักมาก 837 00:57:50,600 --> 00:57:53,600 คุณป้าเลยเตรียมไว้เผื่อคุณลุงหนาว 838 00:57:53,680 --> 00:57:55,800 [ดนตรีไม่ชอบมาพากลปนระทึก] 839 00:57:55,880 --> 00:57:58,600 [ผ้าห่ม] อยู่ๆ คุณลุงสิบก็โมโห 840 00:57:58,680 --> 00:58:02,320 เขวี้ยงหนูทิ้ง แล้วเดินเหยียบหนูออกไป 841 00:58:03,520 --> 00:58:06,240 คุณลุงสิบลงไปแป๊บเดียว 842 00:58:06,320 --> 00:58:09,440 ก็ได้ยินเสียงคุณลุงสิบกับคุณลุงแสน 843 00:58:09,520 --> 00:58:13,080 แล้วก็คุณป้า ทะเลาะกันใหญ่เลย 844 00:58:13,160 --> 00:58:15,480 คุณลุงสิบไอไม่หยุด 845 00:58:15,560 --> 00:58:19,280 สักพักก็มีเสียงคนเดินตึงตังขึ้นมา 846 00:58:22,000 --> 00:58:24,400 [ผ้าห่ม] หนูคิดว่าเป็นคุณลุงสิบ 847 00:58:24,480 --> 00:58:25,720 แต่ไม่ใช่ 848 00:58:27,520 --> 00:58:30,280 โล่งอกที่เป็นคุณลุงแสน 849 00:58:31,800 --> 00:58:35,120 คุณลุงแสนมาหยิบยาให้คุณลุงสิบ 850 00:58:35,200 --> 00:58:36,560 แต่ยาหมด 851 00:58:38,440 --> 00:58:41,080 [ดนตรีระทึก] 852 00:58:43,480 --> 00:58:47,320 [ผ้าห่ม] คุณลุงแสนก็เลยเอายาของตัวเอง ใส่ไปในนั้นแทน 853 00:58:47,400 --> 00:58:49,400 คุณลุงแสนใจดีจริงๆ 854 00:58:51,480 --> 00:58:53,200 [ณัฐ] ลุงมาเล่าให้กูฟังทีหลังว่า 855 00:58:53,800 --> 00:58:55,320 พ่อตายเพราะกินยาผิด 856 00:58:56,720 --> 00:58:58,520 กูก็ไม่รู้นะว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง 857 00:59:00,280 --> 00:59:02,400 พ่อกูเขาก็รู้ว่าเขาแพ้ยาอะไร 858 00:59:03,160 --> 00:59:04,320 แม่กูก็รู้ 859 00:59:05,120 --> 00:59:06,440 ขนาดกูยังรู้เลย 860 00:59:07,040 --> 00:59:08,520 เพราะกูเคยไปซื้อยาให้เขา 861 00:59:11,920 --> 00:59:13,560 ถ้าคุณผ้าห่มบอกว่า 862 00:59:14,440 --> 00:59:16,400 คุณแสนเป็นคนสลับยา 863 00:59:18,240 --> 00:59:20,400 แปลว่าคุณสิบไม่ได้ตายเพราะหยิบยาผิด 864 00:59:22,080 --> 00:59:23,640 แถมเขายังโกหกด้วย 865 00:59:24,560 --> 00:59:28,160 คุณป้าต้องรู้เรื่องแพ้ยานี่ดีอยู่แล้ว ไม่มีทางซื้อเข้าบ้านเด็ดขาด 866 00:59:29,360 --> 00:59:33,480 พี่เต้าหู้พูดอะไร งงไปหมดแล้ว 867 00:59:34,760 --> 00:59:37,720 [เสียงบิดขี้เกียจดังแว่ว] 868 00:59:37,800 --> 00:59:40,360 [เป้] คนยิ่งง่วงๆ อะ 869 00:59:40,960 --> 00:59:42,240 เสียงใครฮะ 870 00:59:42,320 --> 00:59:43,960 [ดนตรีเบาสมอง] 871 00:59:44,040 --> 00:59:46,680 [ผ้าห่ม] อ๋อ เสียงคุณเป้ 872 00:59:48,040 --> 00:59:49,240 คุณเป้เหรอฮะ 873 00:59:50,280 --> 00:59:51,880 [เป้พูดเสียงงัวเงีย] อือ 874 00:59:51,960 --> 00:59:53,880 ฉันอยู่ในนี้ 875 00:59:54,920 --> 00:59:57,600 [เสียงกุกกัก] 876 01:00:17,720 --> 01:00:18,880 เป้ของพี่ณัฐ 877 01:00:20,080 --> 01:00:23,560 คุณป้าเอาคุณเป้ออกไปซักให้พี่ณัฐบ่อยๆ 878 01:00:23,640 --> 01:00:25,640 แล้วก็เอามาเก็บไว้ในนี้ 879 01:00:25,720 --> 01:00:28,560 เขาก็เลยหลับๆ ตื่นๆ เหมือนหนูนี่แหละ 880 01:00:31,920 --> 01:00:34,480 คุณเป้พอจะรู้เรื่องของคุณสิบกับคุณแสนบ้างไหมฮะ 881 01:00:35,040 --> 01:00:38,800 กับคุณแสนน่ะไม่รู้ แต่กับคุณสิบจำได้แม่นเลย 882 01:00:38,880 --> 01:00:40,800 [เป้] เพราะณัฐไม่ค่อยได้พูดถึงพ่อ 883 01:00:40,880 --> 01:00:44,520 แต่วันนั้นน่ะ ณัฐไปซื้อยาให้พ่อ ฉันก็ไปด้วย 884 01:00:47,880 --> 01:00:48,960 อ้าว ไปไหนณัฐ 885 01:00:49,920 --> 01:00:51,920 เดี๋ยวผมขอแวะซื้อยาให้พ่อแป๊บหนึ่งพี่ 886 01:00:55,080 --> 01:00:57,200 ขอยาแก้ไอกับยาแก้ไข้ครับ 887 01:00:57,280 --> 01:00:58,880 คนไข้มีแพ้ยาอะไรไหมคะ 888 01:00:58,960 --> 01:01:01,640 เอ่อ แพ้ยาพวกกลุ่มเอ็นเสดครับ 889 01:01:01,720 --> 01:01:03,480 [เภสัชกร] โอเค เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ 890 01:01:05,200 --> 01:01:07,160 - เป็นอันนี้นะคะ - ครับผม 891 01:01:07,240 --> 01:01:10,240 - แล้วก็ แก้ไอเป็นตัวนี้ - [ณัฐ] โอเคครับ 892 01:01:10,320 --> 01:01:12,680 - [เภสัชกร] คนไข้เคยทานยาอยู่แล้วนะคะ - เคยครับผม 893 01:01:12,760 --> 01:01:14,120 - [เภสัชกร] แปดสิบบาทค่ะ - แปดสิบบาท 894 01:01:14,840 --> 01:01:16,760 - นี่ครับ - [เภสัชกร] อะ 895 01:01:19,440 --> 01:01:20,680 - ขอบคุณค่ะ - ขอบคุณครับ 896 01:01:21,960 --> 01:01:24,280 แปลว่าคุณตาธารก็เป็นอีกคน 897 01:01:24,360 --> 01:01:26,320 ที่รู้ว่าคุณสิบแพ้ยาอะไร 898 01:01:26,400 --> 01:01:28,120 [ผ้าห่ม] มีคนเพิ่มมาอีกแล้ว 899 01:01:28,720 --> 01:01:31,600 แล้ว เขาเกี่ยวกับคนอื่นๆ ไหมเนี่ย 900 01:01:31,680 --> 01:01:32,800 [เป้] เกี่ยวสิ 901 01:01:32,880 --> 01:01:35,120 ธารไม่ได้แค่เคยไปซื้อยากับณัฐนะ 902 01:01:35,200 --> 01:01:37,640 แต่ธารน่ะ เคยมาคุยกับคุณนาที่นี่ด้วย 903 01:01:37,720 --> 01:01:40,080 [ดนตรีระทึก] 904 01:01:40,640 --> 01:01:42,640 เรื่องวันนั้นคุณป้าเคยเล่าให้ผมฟังฮะ 905 01:01:43,440 --> 01:01:44,880 คุณเป้ก็รู้ด้วยเหรอฮะ 906 01:01:44,960 --> 01:01:46,640 บังเอิญไหมล่ะ 907 01:01:46,720 --> 01:01:48,600 คุณป้าเอาฉันออกไปซักพอดี 908 01:01:49,160 --> 01:01:51,080 [เป้] ดีนะที่ยังไม่ได้เก็บเข้าตู้ 909 01:01:51,160 --> 01:01:54,080 ฉันเลยได้เจอตาธาร หลังจากไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ 910 01:01:56,840 --> 01:01:59,960 อยากกลับมาเปิดสตูดิโอเกี่ยวกับภาพ ที่เชียงใหม่ครับ 911 01:02:00,040 --> 01:02:01,240 - อ๋อเหรอ - ใช่ครับ 912 01:02:02,280 --> 01:02:04,160 [เป้] ฉันฟังเขาคุยกันสักพักใหญ่ 913 01:02:04,240 --> 01:02:06,640 จนคุณป้า ขอตัวไปกินยา 914 01:02:07,200 --> 01:02:09,160 ป้าลืมว่าป้าต้องกินยาแล้ว 915 01:02:10,240 --> 01:02:11,120 ครับ 916 01:02:25,320 --> 01:02:26,200 [มทนา] อุ๊ย 917 01:02:27,000 --> 01:02:29,200 คุณป้าครับ เดี๋ยวผมช่วยเก็บครับ 918 01:02:33,600 --> 01:02:35,600 [ดนตรีระทึก] 919 01:02:43,440 --> 01:02:44,880 [เสียงดัง] คุณสิบแพ้ยานี้ 920 01:02:45,440 --> 01:02:48,320 คุณสิบแพ้ยานี้ อย่าให้คุณสิบกิน 921 01:02:48,400 --> 01:02:50,040 แสนอย่าให้คุณสิบกิน 922 01:02:50,120 --> 01:02:52,080 - คุณป้าครับ คุณป้าเป็นอะไร - อย่าให้คุณสิบกิน อย่า 923 01:02:52,160 --> 01:02:56,480 - [ธาร] คุณป้าครับ คุณป้าใจเย็นครับ คุณป้า - [มทนา] อย่าให้คุณสิบกิน อย่า กินไม่ได้ 924 01:02:56,560 --> 01:02:57,920 [พูดพลางร้องไห้] กินไม่ได้ 925 01:03:01,920 --> 01:03:04,200 [มทนา] ตอนนั้นขนาดป้าไม่สบายนะ 926 01:03:04,760 --> 01:03:07,520 เขาก็ยังชวนป้าคุยจนป้าสบายใจได้เลย 927 01:03:08,680 --> 01:03:11,760 - คุณตาธารรู้เรื่องที่คุณป้าไม่สบายด้วยเหรอฮะ - [มทนา] อือฮึ 928 01:03:14,400 --> 01:03:18,520 แต่ป้าไม่รู้สึกเลยนะ ว่าเขาชวนป้าคุยด้วยความรู้สึกว่า… 929 01:03:18,600 --> 01:03:19,720 ป้าป่วย 930 01:03:20,520 --> 01:03:23,120 หรือว่าสิ่งที่ป้าเห็นเนี่ยมันเป็นเรื่องประหลาด 931 01:03:23,960 --> 01:03:26,520 ป้าก็เลยสบายใจ คุยกับเขาเยอะแยะเลย 932 01:03:27,760 --> 01:03:28,800 แล้วยังไงต่อฮะ 933 01:03:29,760 --> 01:03:31,280 [ดนตรีตื่นเต้น] 934 01:03:32,280 --> 01:03:33,440 จน… 935 01:03:39,560 --> 01:03:41,280 [เต้าหู้] ที่คุณป้าไม่เล่าต่อ 936 01:03:41,800 --> 01:03:44,400 เพราะคงนึกได้ว่า 937 01:03:44,480 --> 01:03:46,240 อาการป่วยของตัวเอง 938 01:03:46,760 --> 01:03:50,160 ทำให้เผลอหลุดปากเล่าความลับให้คุณตาธารรู้ 939 01:03:51,560 --> 01:03:53,640 คุณตาธารคงอยากจะบอก 940 01:03:54,800 --> 01:03:57,920 แต่ มันเป็นเรื่องที่พูดยาก 941 01:03:59,440 --> 01:04:01,040 คงกลัวว่า… 942 01:04:02,160 --> 01:04:04,240 จะทำร้ายจิตใจพี่ณัฐ 943 01:04:05,280 --> 01:04:07,040 และเพราะห่างกันไปแล้ว 944 01:04:07,960 --> 01:04:10,200 รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย 945 01:04:11,080 --> 01:04:13,840 คุณตาธารเลยได้แต่เก็บความลับนั้นไว้ 946 01:04:15,680 --> 01:04:17,920 จนถึงวันที่อันตรายมาถึง 947 01:04:19,560 --> 01:04:22,160 ถ้าทุกอย่างเป็นไปแบบที่ผมคิดจริงๆ 948 01:04:23,320 --> 01:04:25,160 พี่ณัฐจะเสียใจแค่ไหน 949 01:04:25,920 --> 01:04:29,400 ถ้าต้องรู้ว่า ลุงที่เคารพ 950 01:04:29,880 --> 01:04:31,760 ฆ่าพ่อของตัวเอง 951 01:04:33,160 --> 01:04:35,880 ถึงความสัมพันธ์ของพี่ณัฐกับพ่อจะไม่ดีนัก 952 01:04:36,760 --> 01:04:39,840 แต่อย่างน้อย เขากับคุณป้า 953 01:04:40,320 --> 01:04:42,640 ก็ให้กำเนิดพี่ณัฐมาด้วยความรัก 954 01:04:44,320 --> 01:04:46,920 แล้วถ้าพี่ณัฐรู้ว่าคุณป้ารู้ทุกอย่าง 955 01:04:47,880 --> 01:04:49,400 พี่ณัฐจะคิดยังไง 956 01:04:55,240 --> 01:04:57,520 [ดนตรีผ่อนคลาย] 957 01:04:57,600 --> 01:04:58,680 [เกณฑ์] แท้แด 958 01:05:03,640 --> 01:05:04,640 ซื้อขนมมาให้ 959 01:05:06,760 --> 01:05:07,920 อ่านไป 960 01:05:16,320 --> 01:05:17,280 ขอบคุณครับ 961 01:05:19,800 --> 01:05:21,400 [เกณฑ์] นี่ สาคู 962 01:06:04,880 --> 01:06:06,960 [เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพดังเป็นระยะ] 963 01:06:15,080 --> 01:06:16,240 [เสียงหัวเราะ] 964 01:06:16,320 --> 01:06:18,600 [ดนตรีอบอุ่น] 965 01:06:43,200 --> 01:06:44,480 [เสียงเกณฑ์พ่นลมขำเบาๆ ] 966 01:07:00,960 --> 01:07:02,280 [สอง] ลุงรอผมหน่อยนะ 967 01:07:02,960 --> 01:07:07,600 แต่ผมเชื่อว่า พ่อจะต้องรักลุงได้เหมือนที่ผมรัก 968 01:07:08,080 --> 01:07:11,600 พ่อจะต้องรู้ว่า ผมเลือกรักคนไม่ผิด 969 01:07:27,520 --> 01:07:28,880 ตื่นนานแล้วเหรอพ่อ 970 01:07:34,240 --> 01:07:35,560 [เสียงดีใจ] พ่อฟื้นแล้วเหรอครับ 971 01:07:40,800 --> 01:07:42,240 [เสียงแซว] 972 01:07:55,200 --> 01:07:56,080 [ณัฐ] เต้าหู้ 973 01:07:57,040 --> 01:07:58,400 มานั่งทำอะไรมืดๆ วะ 974 01:07:58,960 --> 01:08:01,960 [ดนตรีตึงเครียด] 975 01:08:06,680 --> 01:08:07,600 เต้าหู้ 976 01:08:08,840 --> 01:08:10,080 เฮ้ย 977 01:08:10,760 --> 01:08:11,960 ทำไมหน้าซีดจัง 978 01:08:12,800 --> 01:08:13,760 [ณัฐ] ลุกก่อน 979 01:08:14,840 --> 01:08:15,760 [เสียงออกแรง] 980 01:08:17,120 --> 01:08:18,160 เป็นไรวะ 981 01:08:20,160 --> 01:08:21,120 เต้าหู้ 982 01:08:21,680 --> 01:08:23,359 [เสียงเต้าหู้อาเจียน] [ณัฐ] อุ๊ย 983 01:08:24,479 --> 01:08:26,319 ไอ้เต้าหู้ นอนก่อนๆ 984 01:08:26,399 --> 01:08:27,800 [เสียงเต้าหู้หายใจหอบ] 985 01:08:27,880 --> 01:08:28,760 ไอ้เต้าหู้ 986 01:08:30,800 --> 01:08:31,920 เป็นอะไรวะ 987 01:08:32,760 --> 01:08:33,640 เต้าหู้ 988 01:08:34,960 --> 01:08:36,279 [ตะโกน] แม่ 989 01:08:37,960 --> 01:08:38,800 [ณัฐ] แม่ 990 01:08:39,520 --> 01:08:41,120 แม่ เต้าหู้เป็นอะไรไม่รู้ 991 01:08:43,600 --> 01:08:45,120 [เต้าหู้] ผมควรทำยังไง 992 01:08:45,840 --> 01:08:47,720 ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 993 01:08:48,240 --> 01:08:50,479 แล้วพยายามมองทุกอย่างเหมือนเดิมงั้นเหรอ 994 01:08:51,680 --> 01:08:53,720 ผมอยากให้บ้านเป็นบ้าน 995 01:08:54,479 --> 01:08:57,279 อยากให้พี่ณัฐกับคุณป้ามีความสุขตลอดไป 996 01:09:01,000 --> 01:09:03,279 แล้วความยุติธรรมกับคุณตาธาร 997 01:09:04,600 --> 01:09:05,520 อยู่ที่ไหน 998 01:09:09,720 --> 01:09:11,399 [มทนา] แล้วเต้าหู้เป็นอะไรณัฐ 999 01:09:13,359 --> 01:09:15,319 หมอบอกว่าน่าจะเครียดลงกระเพาะน่ะแม่ 1000 01:09:16,840 --> 01:09:18,240 [มทนา] แล้วเขาเครียดเรื่องอะไร 1001 01:09:19,240 --> 01:09:22,200 [ดนตรีหม่นหมอง] 1002 01:09:26,040 --> 01:09:26,960 เต้าหู้ 1003 01:09:33,560 --> 01:09:34,520 เป็นไงบ้างวะ 1004 01:09:35,399 --> 01:09:36,760 ยังคลื่นไส้อยู่เปล่า 1005 01:09:37,520 --> 01:09:38,479 ไม่แล้วฮะ 1006 01:09:41,120 --> 01:09:44,040 ผมขอโทษนะฮะ ที่ทำให้เป็นห่วง 1007 01:09:47,359 --> 01:09:49,160 คุณอาอนิกเป็นยังไงบ้างเหรอฮะ 1008 01:09:50,479 --> 01:09:51,720 [สอง] พ่อฟื้นแล้ว 1009 01:09:52,520 --> 01:09:54,080 อาการไม่น่าเป็นห่วง 1010 01:09:54,160 --> 01:09:55,640 เราเลยมาเยี่ยมเต้าหู้ 1011 01:09:58,160 --> 01:10:00,240 ณัฐพาแม่ไปเยี่ยมท่านหน่อยสิ 1012 01:10:00,920 --> 01:10:03,240 ท่านอุตส่าห์ช่วยแม่ตอนที่หลงอยู่เชียงใหม่ 1013 01:10:04,200 --> 01:10:05,880 เดี๋ยวพริบเฝ้าเต้าหู้ให้เองค่ะ 1014 01:10:05,960 --> 01:10:07,280 พริบไปเยี่ยมมาและ 1015 01:10:07,360 --> 01:10:09,840 แวะเยี่ยมพี่ธารมาด้วย [เสียงพริบหัวเราะหึ] 1016 01:10:09,920 --> 01:10:11,960 เออ อาการพี่เขาเป็นไงบ้างวะ 1017 01:10:12,520 --> 01:10:14,360 พริบว่าดีขึ้นเยอะเลยนะ 1018 01:10:15,080 --> 01:10:16,840 ถึงจะนอนเหมือนเดิมก็เหอะ 1019 01:10:17,880 --> 01:10:19,840 เออ เมื่อสองวันก่อนน่ะ 1020 01:10:19,920 --> 01:10:21,840 ก่อนที่จะผ่าตัดเอาหนองออก 1021 01:10:21,920 --> 01:10:24,600 อยู่ๆ อาการพี่ธารก็กระเตื้องขึ้น 1022 01:10:25,440 --> 01:10:27,600 แต่พยาบาลบอกว่า 1023 01:10:27,680 --> 01:10:29,520 จริงๆ แล้วก็เป็นอาการปกติ 1024 01:10:30,160 --> 01:10:31,800 คนไข้ไม่รู้ตัวหรอก 1025 01:10:33,320 --> 01:10:37,680 แต่พริบจำได้ว่าเหมือนเคยเห็นพี่ธาร เป็นแบบนี้แล้วครั้งหนึ่ง 1026 01:10:39,040 --> 01:10:42,320 เหมือนตอนที่ไปเยี่ยมพี่ธาร ที่เชียงใหม่กับเต้าหู้เลย 1027 01:10:44,320 --> 01:10:47,840 [พริบ] หวังว่าพี่ธารจะดีวันดีคืน จะได้ตื่นขึ้นมาไวๆ ค่ะ 1028 01:10:49,320 --> 01:10:51,560 งั้น เดี๋ยวกูมานะ 1029 01:10:51,640 --> 01:10:53,760 มีอะไรก็ โทรหาแล้วกัน 1030 01:10:55,040 --> 01:10:58,040 เดี๋ยวพริบเฝ้าให้เอง ไม่ต้องห่วง 1031 01:10:58,120 --> 01:10:59,680 [เสียงหัวเราะเบาๆ ] 1032 01:10:59,760 --> 01:11:00,720 ไปครับแม่ 1033 01:11:02,680 --> 01:11:04,000 ฝากด้วยนะจ๊ะ 1034 01:11:04,080 --> 01:11:05,320 ค่ะ [เสียงหัวเราะเบาๆ ] 1035 01:11:07,480 --> 01:11:09,640 [ดนตรีผ่อนคลาย] 1036 01:11:10,200 --> 01:11:11,360 [เสียงเปิดและปิดประตู] 1037 01:11:21,480 --> 01:11:23,360 [พริบ] เต้าหู้กินไหม พี่หยิบให้ 1038 01:11:27,320 --> 01:11:28,240 ไม่เป็นไรฮะ 1039 01:11:32,040 --> 01:11:34,240 [เสียงโทรศัพท์เข้า] [พริบ] หือ 1040 01:11:37,600 --> 01:11:39,000 ฮัลโหลน้าเจือ 1041 01:11:39,480 --> 01:11:41,040 เฮ้ย ยัยพริบ 1042 01:11:41,120 --> 01:11:44,040 ไอ้สัญญาซื้อขายหนังเนี่ย อยู่ที่ไหน 1043 01:11:44,600 --> 01:11:47,320 อ๋อ เอกสารเหรอ อยู่บน อยู่ในรถ 1044 01:11:47,400 --> 01:11:50,200 ไปเช็กให้น้าหน่อยสิ ว่าน้าเซ็นหรือยัง 1045 01:11:50,280 --> 01:11:51,840 เขาต้องการด่วนเลย 1046 01:11:52,480 --> 01:11:54,800 โอเคๆ เดี๋ยวพริบไปเช็กให้ 1047 01:11:55,520 --> 01:11:57,240 โอเคๆ ค่ะๆ ค่ะ 1048 01:11:59,680 --> 01:12:02,680 [ดนตรีตึงเครียดชวนระทึก] 1049 01:12:11,120 --> 01:12:13,120 (ไอซียู) 1050 01:12:27,240 --> 01:12:29,880 [เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพดังเป็นระยะ] 1051 01:13:13,400 --> 01:13:14,320 [เสียงมีดบาด] 1052 01:13:14,400 --> 01:13:15,640 [เอฟเฟกต์ตื่นเต้น] 1053 01:13:15,720 --> 01:13:18,080 [เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพดังถี่ขึ้น] 1054 01:13:18,160 --> 01:13:21,160 [ดนตรีมีความหวัง] 1055 01:13:22,920 --> 01:13:25,600 [เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพดังถี่] 1056 01:13:28,440 --> 01:13:30,760 [เสียงหัวใจเต้นดัง] 1057 01:13:34,040 --> 01:13:35,760 [เต้าหู้] ผมจะทำยังไงดีฮะ 1058 01:13:36,760 --> 01:13:38,800 ถ้าผมยังมีชีวิตอยู่ 1059 01:13:39,840 --> 01:13:41,960 คุณตาธารก็จะไม่มีวันฟื้น 1060 01:14:11,720 --> 01:14:14,840 ดีนะคะที่คุณคิดถูกย้ายตาธารมารักษาที่นี่ 1061 01:14:15,480 --> 01:14:17,000 อีกไม่นานก็คงฟื้น 1062 01:14:19,040 --> 01:14:20,440 อ้าว ณัฐ 1063 01:14:21,960 --> 01:14:24,120 ลุงแสนกำลังจะไปส่งแม่พอดีเลยลูก 1064 01:14:24,200 --> 01:14:27,520 [เสียงพ่นลมหายใจ] พอดีไอ้เต้าหู้มันได้แผลเพิ่มแม่ 1065 01:14:27,600 --> 01:14:28,720 มันทำมีดบาดมือ 1066 01:14:29,360 --> 01:14:30,400 แล้วเป็นอะไรมากไหม 1067 01:14:30,480 --> 01:14:33,520 ไม่เป็นไรแม่ เรื่องกินสำคัญกว่า 1068 01:14:33,600 --> 01:14:35,200 มันฝากณัฐไปซื้อของกินเนี่ย 1069 01:14:35,880 --> 01:14:36,720 [กลั้วหัวเราะ] โธ่ 1070 01:14:37,440 --> 01:14:38,720 ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว 1071 01:14:40,280 --> 01:14:44,960 ฝากขอโทษเต้าหู้หน่อยแล้วกันนะว่า ลุงคงไปเยี่ยมไม่ได้ วันนี้ไม่ค่อยสะดวก 1072 01:14:45,040 --> 01:14:46,200 ไม่เป็นไรครับ 1073 01:14:46,880 --> 01:14:50,040 แล้ว ณัฐจะเข้าไปเยี่ยมตาธารก่อนไหม 1074 01:14:51,200 --> 01:14:53,280 [เสียงพ่นลมหายใจ] ไว้คราวหน้าแล้วกันแม่ 1075 01:14:53,360 --> 01:14:55,680 ณัฐไม่อยากปล่อยให้เต้าหู้อยู่คนเดียวนานๆ น่ะ 1076 01:14:58,920 --> 01:15:02,240 งั้น พวกผมขอตัวก่อนนะครับ 1077 01:15:02,320 --> 01:15:03,720 ขอบคุณมากนะคะคุณแสน 1078 01:15:08,800 --> 01:15:11,080 [ดนตรีระทึก] 1079 01:15:11,160 --> 01:15:13,480 [เสียงโทรศัพท์เข้า] 1080 01:15:23,680 --> 01:15:24,640 ว่าไงเต้าหู้ 1081 01:15:26,960 --> 01:15:28,880 [แสน] โกหกณัฐเขาแบบนี้มันจะดีเหรอ 1082 01:15:29,360 --> 01:15:31,800 หรือว่าปกติก็โกหกจนเคยชิน 1083 01:15:33,040 --> 01:15:35,840 คุณลุงคิดว่าผมโกหกพี่ณัฐ เรื่องความจำเสื่อมเหรอฮะ 1084 01:15:36,720 --> 01:15:37,920 แล้วมันไม่ใช่เหรอ 1085 01:15:39,000 --> 01:15:41,120 [แสน] ถ้าเต้าหู้บอกว่ารู้จักกับตาธาร 1086 01:15:41,640 --> 01:15:44,840 แล้วอ้างว่าขึ้นไปเชียงใหม่ เพราะว่าเริ่มจำอะไรได้เนี่ย 1087 01:15:44,920 --> 01:15:46,840 แสดงว่าเต้าหู้ต้องเคยอยู่แถวนั้น 1088 01:15:48,200 --> 01:15:50,800 แต่นี่ไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวบ้านคุณนา จนได้เข้าไปอยู่ 1089 01:15:51,960 --> 01:15:53,600 มันหมายความว่ายังไงเต้าหู้ 1090 01:15:54,320 --> 01:15:55,880 เต้าหู้ต้องการอะไรกันแน่ 1091 01:15:56,600 --> 01:15:58,520 ถ้าผมบอกคุณลุงว่า… 1092 01:15:59,480 --> 01:16:01,760 ผมอยู่ที่บ้านคุณตาธารในวันนั้น 1093 01:16:03,600 --> 01:16:05,480 แล้วผมรู้เรื่องที่คุณทะเลาะกัน 1094 01:16:06,920 --> 01:16:08,920 เรื่องที่คุณตาธารรู้ว่า… 1095 01:16:10,040 --> 01:16:12,320 คุณลุงแสนเป็นคนฆ่าคุณลุงสิบหมื่น 1096 01:16:12,400 --> 01:16:14,600 [ดนตรีตึงเครียดชวนระทึก] 1097 01:16:14,680 --> 01:16:16,360 คุณลุงว่าผมต้องการอะไรเหรอฮะ 1098 01:16:20,200 --> 01:16:22,840 สรุปว่าที่เต้าหู้เข้าไปอยู่ที่บ้านคุณนา 1099 01:16:23,480 --> 01:16:25,320 เข้าไปใกล้ชิดกับณัฐเนี่ย 1100 01:16:26,400 --> 01:16:28,560 ก็เพื่อไปสืบหาความจริงเหรอ 1101 01:16:30,800 --> 01:16:33,360 เลือกใช้วิธีที่มันแนบเนียนซับซ้อนดีนะ 1102 01:16:36,320 --> 01:16:38,000 ผมไม่มีทางเลือกมากหรอกฮะ 1103 01:16:39,760 --> 01:16:41,520 แต่คุณลุงยังเลือกได้นะฮะ 1104 01:16:42,760 --> 01:16:45,960 คุณลุงเลือกที่จะคืนความยุติธรรม ให้กับคุณตาธารได้ 1105 01:16:48,560 --> 01:16:50,480 เต้าหู้อยากให้ลุงไปมอบตัวเหรอ 1106 01:16:54,080 --> 01:16:55,800 คุณตาธารไม่ได้ทำอะไรผิด 1107 01:16:56,960 --> 01:16:59,080 เขาไม่ควรจะตกอยู่ในสภาพแบบนี้ 1108 01:17:00,200 --> 01:17:02,360 [เต้าหู้] ผมอยากให้คุณลุงเลือกทางเดินที่ถูกต้อง 1109 01:17:04,960 --> 01:17:07,480 ผมรู้นะฮะ ว่ามันยาก 1110 01:17:08,960 --> 01:17:11,400 แต่ทุกอย่างควรจะกลับไปอยู่ในทางที่มันควรเป็น 1111 01:17:12,920 --> 01:17:14,320 [เต้าหู้] ไม่ใช่แค่กับคุณลุง 1112 01:17:16,520 --> 01:17:19,000 แต่กับคนผิดอย่างทีอาร์ดี ก็ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน 1113 01:17:22,520 --> 01:17:25,680 ถ้าเต้าหู้มั่นใจว่าลุงหรือว่าทีอาร์ดีเป็นคนทำ 1114 01:17:27,840 --> 01:17:29,280 ไปบอกตำรวจนะ 1115 01:17:32,640 --> 01:17:35,760 เว้นซะแต่ว่า เต้าหู้จะไม่มีหลักฐาน 1116 01:17:36,400 --> 01:17:38,720 [ดนตรีระทึก] 1117 01:17:39,840 --> 01:17:41,160 คิดดูให้ดีๆ นะ 1118 01:17:44,040 --> 01:17:45,560 ถ้าคิดจะรื้อฟื้นน่ะ 1119 01:17:47,840 --> 01:17:50,240 ไม่ใช่แค่คุณนานะที่จะต้องเจ็บปวด 1120 01:17:52,440 --> 01:17:55,160 แต่ณัฐก็จะต้องเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำอีก 1121 01:18:02,520 --> 01:18:05,320 [ดนตรีระทึกปนหดหู่] 1122 01:18:16,200 --> 01:18:17,600 [เต้าหู้] แล้วถ้าวันหนึ่ง 1123 01:18:19,880 --> 01:18:21,720 ผมไม่ได้อยู่ข้างๆ พี่ณัฐ 1124 01:18:24,240 --> 01:18:26,080 พี่ณัฐจะอยู่คนเดียวได้ไหมฮะ 1125 01:18:33,320 --> 01:18:34,520 กลับบ้านกันนะเต้าหู้ 1126 01:18:47,240 --> 01:18:49,560 [ดนตรีสะเทือนอารมณ์] 1127 01:18:59,360 --> 01:19:01,200 [เต้าหู้] บางทีความตาย 1128 01:19:02,640 --> 01:19:05,440 อาจจะไม่ได้น่ากลัวเท่าการจากลาก็ได้นะฮะ 1129 01:19:40,760 --> 01:19:41,920 ขึ้นฉ่าย 1130 01:19:42,000 --> 01:19:44,440 [มทนา] ทำอะไรตรงนี้ ฮึ 1131 01:19:45,520 --> 01:19:47,760 [เสียงขึ้นฉ่ายเห่าต่อเนื่อง] 1132 01:19:51,080 --> 01:19:53,120 [ดนตรีเศร้า] 1133 01:19:54,160 --> 01:19:56,400 คุณจันมีธุระอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ 1134 01:19:58,600 --> 01:20:01,360 ฉันรู้มาตลอดนะ ว่าคุณแสนรักคุณ 1135 01:20:02,480 --> 01:20:06,520 แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะทำเพื่อคุณ ถึงขนาดยอมฆ่าน้องชายตัวเอง 1136 01:20:06,600 --> 01:20:08,160 [ดนตรีลึกลับปนอึดอัด] 1137 01:20:08,240 --> 01:20:11,000 [จัน] จะว่าฉันอิจฉาก็ได้นะที่มาซ้ำเติมคุณแบบนี้ 1138 01:20:11,640 --> 01:20:14,440 แต่คุณควรต้องรู้ ว่าอาการป่วยของคุณ 1139 01:20:14,520 --> 01:20:16,480 มันทำให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง 1140 01:20:17,040 --> 01:20:19,920 [จัน] ความลับที่ควรจะมีแค่คนสองคนรู้ 1141 01:20:20,000 --> 01:20:22,240 แต่ตอนนี้มันไม่ได้เป็นแบบนั้น 1142 01:20:23,600 --> 01:20:25,320 ตาธารเหรอคะ 1143 01:20:26,120 --> 01:20:28,080 ใช่ มันนั่นแหละ 1144 01:20:28,160 --> 01:20:32,080 แล้วก็เพราะมัน เรื่องมันถึงได้หลุดไปถึงหูนังแก้วชิงดวง 1145 01:20:34,320 --> 01:20:37,400 ถ้าติดกระดุมเม็ดแรกผิด เม็ดต่อไปมันก็ผิดหมด 1146 01:20:37,880 --> 01:20:40,520 [จัน] เพราะวันนั้นเขาเลือกที่จะช่วยคุณ 1147 01:20:40,600 --> 01:20:43,120 วันนี้เขาถึงได้มีสภาพอยู่แบบจนตรอก 1148 01:20:43,760 --> 01:20:47,480 ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ แบบคนหวาดระแวง เหมือนคนหายใจไม่ออก 1149 01:20:48,360 --> 01:20:50,240 หันไปทางไหนก็เจอแต่ทางตัน 1150 01:20:51,240 --> 01:20:54,160 [ดนตรีสะเทือนอารมณ์] 1151 01:20:55,600 --> 01:20:56,960 [เสียงสั่น] ฉันขอโทษค่ะ 1152 01:21:02,120 --> 01:21:04,640 เอาจริงๆ ฉันก็รู้นะว่ามันไม่ใช่ความผิดของคุณ 1153 01:21:06,240 --> 01:21:07,800 [จัน] แต่ฉันก็เกลียดคุณ 1154 01:21:08,920 --> 01:21:12,800 แล้วก็เกลียดเขา ที่ไร้สติช่วยคุณแบบไม่ลืมหูลืมตา 1155 01:21:14,200 --> 01:21:16,320 [จัน] แต่คุณกลับไม่เคยทำอะไรเลย 1156 01:21:18,240 --> 01:21:21,720 คุณไม่เคยคิดที่จะลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อตัวเอง 1157 01:21:21,800 --> 01:21:23,200 จนเขาต้องทำ 1158 01:21:23,840 --> 01:21:26,120 แล้วเขาก็กลายเป็นฆาตกร 1159 01:21:26,880 --> 01:21:29,320 [จัน] ส่วนคุณก็เอาแต่จมกับความทุกข์ 1160 01:21:29,400 --> 01:21:31,800 ความรู้สึกผิดจนกลายเป็นคนป่วย 1161 01:21:32,280 --> 01:21:34,280 [ดนตรีเศร้า] 1162 01:21:34,840 --> 01:21:36,160 ฉันเคยคิดจริงๆ นะ 1163 01:21:37,280 --> 01:21:39,400 [จัน] ว่าคุณมีชะตากรรมที่น่าสงสาร 1164 01:21:40,040 --> 01:21:42,000 แต่เรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้น 1165 01:21:42,080 --> 01:21:44,320 มันก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ ที่ทำให้เป็นแบบนั้น 1166 01:21:48,880 --> 01:21:50,240 [เสียงถอนหายใจ] นี่ 1167 01:21:51,440 --> 01:21:53,760 ด่าคุณไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกนะ 1168 01:21:55,680 --> 01:21:57,600 แต่ฉันอยากจะบอกคุณว่า 1169 01:21:58,440 --> 01:22:00,800 ฉันจะไม่ยอมอยู่เฉยๆ แบบคุณแน่ 1170 01:22:03,720 --> 01:22:05,520 [จัน] ถ้าสิ่งที่เขาทำลงไป 1171 01:22:06,160 --> 01:22:09,320 เพราะเขาอยากจะปลดปล่อยคุณ ให้พ้นจากความทุกข์ 1172 01:22:10,600 --> 01:22:14,160 ฉันก็ทำแบบเขาได้เหมือนกัน 1173 01:22:14,240 --> 01:22:17,240 [ดนตรีระทึก] 1174 01:22:26,800 --> 01:22:28,080 พี่ณัฐว่าไงนะฮะ 1175 01:22:29,280 --> 01:22:32,080 ไอ้เต้าหู้ หกหมดแล้วเนี่ย 1176 01:22:36,320 --> 01:22:38,520 กูว่าจะชวนมึงไปเที่ยว 1177 01:22:39,640 --> 01:22:41,000 ไปกันสองคนเหรอฮะ 1178 01:22:41,800 --> 01:22:42,920 [ณัฐ] อือ 1179 01:22:43,640 --> 01:22:45,240 แม่เขาจะไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ 1180 01:22:45,800 --> 01:22:47,480 ก็ครูปริตรนั่นแหละ 1181 01:22:48,120 --> 01:22:50,320 เขาโทรมาชวนแม่หลายรอบแล้ว 1182 01:22:51,520 --> 01:22:53,800 แต่ตอนแรกแม่กลัวจะไปเป็นภาระ 1183 01:22:54,400 --> 01:22:56,160 กูเห็นแม่ซึมๆ น่ะ 1184 01:22:56,240 --> 01:22:57,440 ก็เลยยอมให้ไป 1185 01:22:58,440 --> 01:23:02,200 กูก็เลยคิดว่า จะชวนมึงไปเที่ยวด้วยกันสองคน 1186 01:23:02,280 --> 01:23:04,160 [ดนตรีตึงเครียด] 1187 01:23:04,240 --> 01:23:05,680 [ณัฐ] เคยสัญญากับมึงไว้นี่ 1188 01:23:09,600 --> 01:23:11,080 มึงไม่ดีใจเหรอ 1189 01:23:12,360 --> 01:23:14,880 หรือว่า มึงไม่อยากไปแล้ว 1190 01:23:15,600 --> 01:23:17,000 ดีใจสิฮะ 1191 01:23:17,080 --> 01:23:18,920 ผมอยากไปเที่ยวกับพี่ณัฐจะตาย 1192 01:23:19,480 --> 01:23:20,360 [เสียงพ่นลมหัวเราะ] 1193 01:23:23,720 --> 01:23:26,720 [ดนตรีโรแมนติก] 1194 01:23:32,240 --> 01:23:33,800 [เต้าหู้] ทำไมมาที่นี่ล่ะฮะ 1195 01:23:36,360 --> 01:23:38,240 จริงๆ ไปที่ไหนก็ได้แหละ 1196 01:23:39,320 --> 01:23:40,600 [ณัฐ] เพราะว่าทริปนี้ 1197 01:23:41,760 --> 01:23:43,760 คนสำคัญกว่าสถานที่ 1198 01:23:47,480 --> 01:23:50,400 [ณัฐ] กูเลยเลือกที่จะมาเกาะสีชัง เพราะว่ามันใกล้ดี 1199 01:23:52,880 --> 01:23:54,840 งั้นเราจะทำอะไรกันดีฮะ 1200 01:23:55,320 --> 01:23:56,440 เล่นน้ำไหม 1201 01:23:56,920 --> 01:23:58,520 [เสียงหัวเราะเบาๆ ] ไม่เอาอะ 1202 01:23:59,600 --> 01:24:01,120 กูอยากอยู่กับมึงมากกว่า 1203 01:24:02,280 --> 01:24:04,480 แล้วก็อยากฉลองที่ปิดโปรเจกต์ 1204 01:24:04,560 --> 01:24:07,480 กูก็เลย มีของขวัญมาให้ 1205 01:24:08,840 --> 01:24:10,040 ให้ผมเหรอฮะ 1206 01:24:10,880 --> 01:24:14,000 ที่ผ่านมา กูไม่ค่อยได้ทำอะไรให้มึง 1207 01:24:14,720 --> 01:24:16,120 มีแต่มึงทำให้กู 1208 01:24:17,400 --> 01:24:19,040 กูเลยอยากจะขอบคุณมึงน่ะ 1209 01:24:20,560 --> 01:24:22,040 [ณัฐ] มันอาจจะแปลกหน่อย 1210 01:24:22,120 --> 01:24:25,040 เพราะว่า กูไม่รู้จะให้อะไรให้มึงดี 1211 01:24:25,600 --> 01:24:27,160 ก็เลยไปปรึกษาไอ้เกณฑ์น่ะ 1212 01:24:27,800 --> 01:24:30,720 [ดนตรีหวานซึ้ง] 1213 01:24:34,800 --> 01:24:36,040 [ณัฐ] นี่ [เสียงเต้าหู้หัวเราะ] 1214 01:24:36,120 --> 01:24:37,440 ไอติมเหรอฮะ 1215 01:24:37,520 --> 01:24:40,920 จริงๆ ก็อยากจะเปย์โรงงานไอติมให้นะ 1216 01:24:41,000 --> 01:24:45,160 [ณัฐ] แต่รอคนเขียนบทคนนี้ มีค่าตัวเท่าคนเขียนบทเกาหลีก่อน 1217 01:24:45,240 --> 01:24:47,800 ตอนนี้เอาเค้กไอติมกูเมดไปก่อนแล้วกัน 1218 01:24:51,040 --> 01:24:52,720 กูไม่รู้ว่ามึงชอบรสอะไร 1219 01:24:53,520 --> 01:24:55,760 กูก็เลย เลือกรสที่กูชอบ 1220 01:24:56,680 --> 01:24:58,240 พี่ณัฐชอบรสอะไรเหรอฮะ 1221 01:24:59,960 --> 01:25:02,320 กูชอบรสเต้าหู้ 1222 01:25:03,680 --> 01:25:05,600 [เสียงหัวเราะเขินๆ ] 1223 01:25:09,840 --> 01:25:12,280 จริงๆ ก็อยากจะอวดว่าทำคนเดียวนะ 1224 01:25:12,840 --> 01:25:14,840 แต่ว่า มีคนช่วยเยอะเลย 1225 01:25:15,320 --> 01:25:17,640 [ดนตรีสดใส] 1226 01:25:24,880 --> 01:25:26,680 [เสียงเครื่องปั่น] 1227 01:25:27,800 --> 01:25:29,240 [เสียงน้ำเดือด] 1228 01:25:30,960 --> 01:25:32,240 [ณัฐ] ไม่หมดแค่นั้นนะ 1229 01:25:32,320 --> 01:25:35,000 ลุงชูกับน้าโหน่งก็ช่วยด้วย 1230 01:25:35,080 --> 01:25:36,880 เขายอมเสี่ยงชีวิตมาลองชิมให้ 1231 01:25:38,120 --> 01:25:40,880 แล้วก็ช่วยเพิ่มท็อปปิ้งแล้วก็หาไอเดียตกแต่ง 1232 01:25:42,120 --> 01:25:45,440 พอกูบอกว่า อยากทำของขวัญให้มึง 1233 01:25:45,520 --> 01:25:47,000 มีแต่คนอยากจะช่วย 1234 01:25:47,840 --> 01:25:50,520 มึงเนี่ย เป็นที่รักของทุกคนจริงๆ นะ 1235 01:25:52,120 --> 01:25:54,840 เพราะฉะนั้น ของขวัญชิ้นนี้ 1236 01:25:55,400 --> 01:25:57,760 ไม่ใช่เป็นแค่ของขวัญจากกู 1237 01:25:58,320 --> 01:26:00,200 [ณัฐ] แต่เป็นของขวัญจากทุกคนเพื่อมึง 1238 01:26:01,360 --> 01:26:03,120 ทุกคนอยากให้มึงมีความสุข 1239 01:26:05,000 --> 01:26:07,000 ผมมีความสุขที่สุดในโลกเลยฮะ 1240 01:26:07,080 --> 01:26:08,560 [เสียงหัวเราะเบาๆ ] 1241 01:26:08,640 --> 01:26:10,560 [ดนตรีผ่อนคลาย] 1242 01:26:10,640 --> 01:26:12,200 แต่ว่าก่อนกินน่ะ 1243 01:26:12,280 --> 01:26:13,960 ผมขอถ่ายรูปก่อนได้ไหมฮะ 1244 01:26:14,040 --> 01:26:15,440 เอาสิ [เสียงเต้าหู้หัวเราะเบาๆ ] 1245 01:26:15,520 --> 01:26:17,800 - [ณัฐ] เดี๋ยวกูถ่ายให้ - ได้ฮะ 1246 01:26:21,080 --> 01:26:22,680 หนึ่ง สอง สาม [เสียงถ่ายรูป] 1247 01:26:23,160 --> 01:26:25,480 [ณัฐ] หนึ่ง สอง สาม [เสียงถ่ายรูป] 1248 01:26:26,080 --> 01:26:27,280 [เสียงแจ้งเตือน] 1249 01:26:28,440 --> 01:26:29,560 [เสียงแจ้งเตือน] 1250 01:26:30,400 --> 01:26:31,440 [เสียงแจ้งเตือน] 1251 01:26:32,000 --> 01:26:33,040 [เสียงแจ้งเตือน] 1252 01:26:33,760 --> 01:26:35,880 [ณัฐ] จริงๆ กูมีของให้มึงอีกอย่างนะ 1253 01:26:37,360 --> 01:26:39,520 คราวนี้ จากกูคนเดียว 1254 01:26:50,040 --> 01:26:51,960 กำไลโซ่กับตัวล็อก 1255 01:26:52,040 --> 01:26:53,880 พี่ณัฐจะล่ามผมไว้เหรอฮะ 1256 01:26:54,760 --> 01:26:55,640 ใช่ 1257 01:26:56,360 --> 01:26:58,560 กูจะล็อกมึงไว้กับกูตลอดไป 1258 01:26:59,080 --> 01:27:00,320 ห้ามไปไหนนะ 1259 01:27:07,280 --> 01:27:09,800 [เพลง "ปลดล็อก" โดย สาริน รณเกียรติ และธัชพล กู้วงศ์บัณฑิต] 1260 01:27:15,280 --> 01:27:16,520 ผมจะอยู่กับพี่ณัฐ 1261 01:27:17,640 --> 01:27:19,160 ไม่มีวันไปไหนเลยฮะ 1262 01:27:43,880 --> 01:27:46,200 [เต้าหู้] ผมควรจะมีความสุขแบบนี้ จริงๆ เหรอฮะ 1263 01:27:47,160 --> 01:27:49,400 ผมโกงชีวิตคุณตาธารมาแล้ว 1264 01:27:49,960 --> 01:27:51,600 ได้อยู่ข้างๆ พี่ณัฐ 1265 01:27:52,120 --> 01:27:53,760 ได้ทำหน้าที่แทนเขา 1266 01:27:54,440 --> 01:27:56,160 [ดนตรีอึดอัด] 1267 01:27:56,240 --> 01:27:58,560 ผมรู้ว่าหน้าที่ของผมใกล้จบลงแล้ว 1268 01:27:59,720 --> 01:28:02,760 [เต้าหู้] ผมรู้ว่าต้องทำยังไง เรื่องถึงจะจบ 1269 01:28:03,960 --> 01:28:05,680 แต่ผมจะเป็นยังไงต่อ 1270 01:28:06,600 --> 01:28:09,120 จะกลายเป็นตุ๊กตาหมีตัวเดิมของพี่ณัฐไหม 1271 01:28:09,960 --> 01:28:11,480 จะตื่นขึ้นมาหรือเปล่า 1272 01:28:12,560 --> 01:28:14,440 จะพูดคุยกับใครได้ไหม 1273 01:28:15,840 --> 01:28:17,360 หรือจะไม่เหลืออะไรเลย 1274 01:28:18,520 --> 01:28:21,080 ไม่อยู่ในความทรงจำของใครอีกต่อไป 1275 01:28:25,040 --> 01:28:27,880 [เต้าหู้] กลับไป พี่ณัฐจะเขียนเรื่องอะไรเหรอฮะ 1276 01:28:29,600 --> 01:28:31,520 [ณัฐ] ยังคุยกับพี่เจือไม่ลงตัวเลย 1277 01:28:32,480 --> 01:28:34,720 เขาอยากได้อะไรใหม่ๆ จากกูเหมือนเดิม 1278 01:28:36,080 --> 01:28:37,960 งั้นลองเขียนเรื่องผมดีไหมฮะ 1279 01:28:38,440 --> 01:28:40,360 ถ้าพี่เจืออยากได้อะไรใหม่ๆ 1280 01:28:40,440 --> 01:28:42,520 ก็ผมนี่ไงฮะ แฟนใหม่ 1281 01:28:43,160 --> 01:28:44,680 ใหม่กว่าคุณตาธารตั้งเยอะ 1282 01:28:45,320 --> 01:28:47,840 [เสียงหยอกล้อ] ไอ้เด็กขี้อิจฉาเอ๊ย 1283 01:28:49,320 --> 01:28:51,360 ก็ผมอิจฉาจริงๆ นี่ฮะ 1284 01:28:51,440 --> 01:28:53,400 ผมอยากอยู่ในงานพี่ณัฐบ้าง 1285 01:28:55,400 --> 01:28:57,440 เขาจะมองกูเป็นคนยังไง 1286 01:28:57,520 --> 01:29:00,920 เขียนเรื่องแฟนเก่าเสร็จ ก็เขียนเรื่องแฟนใหม่ต่อ 1287 01:29:01,000 --> 01:29:03,480 โดนชาวเน็ตแซะตายพอดี 1288 01:29:03,560 --> 01:29:04,680 [เสียงณัฐพ่นลมหัวเราะ] 1289 01:29:04,760 --> 01:29:06,320 พี่ณัฐจะไม่เขียนจริงๆ เหรอฮะ 1290 01:29:07,960 --> 01:29:11,080 ไว้กูไปคิดดูก่อนแล้วกัน ว่าจะเขียนเรื่องมึงยังไง 1291 01:29:12,600 --> 01:29:13,520 สัญญาแล้วนะ 1292 01:29:14,000 --> 01:29:16,000 [เสียงพ่นลมหัวเราะ] เออ สัญญา 1293 01:29:16,480 --> 01:29:18,160 แต่เรื่องงานเอาไว้ก่อน 1294 01:29:18,240 --> 01:29:19,200 ถ่ายรูปกัน 1295 01:29:20,760 --> 01:29:23,360 [ดนตรีซึ้ง] 1296 01:29:25,320 --> 01:29:27,800 หนึ่ง สอง สาม [เสียงถ่ายรูป] 1297 01:29:27,880 --> 01:29:30,280 [ณัฐ] หนึ่ง สอง สาม [เสียงถ่ายรูป] 1298 01:29:30,880 --> 01:29:32,640 [เสียงณัฐร้องดีใจ] 1299 01:29:39,480 --> 01:29:42,080 น่าเสียดายเนอะที่แม่มีนัดหมอ 1300 01:29:43,040 --> 01:29:44,760 ไม่งั้นเราน่าจะมีเวลาเยอะกว่านี้ 1301 01:29:47,080 --> 01:29:49,280 [เต้าหู้] แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้วฮะ 1302 01:29:51,040 --> 01:29:53,400 จะเป็นความทรงจำที่ผมไม่มีวันลืมเลย 1303 01:29:56,840 --> 01:30:00,280 ขอบคุณพี่ณัฐมากนะฮะ ที่ทำเพื่อผมขนาดนี้ 1304 01:30:11,320 --> 01:30:14,320 มึงมีความสุข กูก็มีความสุข 1305 01:30:17,960 --> 01:30:19,720 [เต้าหู้] ขอให้ความสุข 1306 01:30:19,800 --> 01:30:21,840 อยู่กับเราไปนานๆ ด้วยเถอะฮะ 1307 01:30:25,960 --> 01:30:30,360 เต้าหู้น่าจะเข้าใจว่าเวลาที่เราเห็นคนที่รักเจ็บ 1308 01:30:30,840 --> 01:30:32,760 [จัน] มันเจ็บยิ่งกว่า 1309 01:30:32,840 --> 01:30:35,640 [เสียงหายใจหอบถี่และเสียงล้มลง] 1310 01:30:36,640 --> 01:30:37,880 [ณัฐ] ไอ้เต้าหู้ 1311 01:30:38,800 --> 01:30:40,080 มึงเป็นไรเต้าหู้ 1312 01:30:41,080 --> 01:30:43,440 [อนิก] พ่อเห็นลูกมีความสุขที่ได้คบกัน 1313 01:30:44,560 --> 01:30:47,000 พ่อเห็นแล้วว่าลูกสองคนดูแลกันได้ 1314 01:30:48,440 --> 01:30:50,720 ถ้าคบกันแล้วมีความสุขก็คบไปเถอะ 1315 01:30:52,720 --> 01:30:54,360 พี่เคยบอกณัฐแล้วใช่ไหม 1316 01:30:55,480 --> 01:30:57,080 แค่เห็นณัฐมีความสุข 1317 01:30:58,600 --> 01:31:00,360 พี่ก็จะมีความสุขด้วย 1318 01:31:01,040 --> 01:31:04,560 ผมดีใจนะฮะ ที่พี่ณัฐยิ้มได้แบบนี้ 1319 01:31:06,720 --> 01:31:08,720 มีความสุขมากๆ นะฮะ 1320 01:31:09,200 --> 01:31:12,240 [เพลง "รอเธอรู้ใจ" โดย ธนพล จารุจิตรานนท์] 1321 01:31:19,800 --> 01:31:22,760 [เพลง "ปลดล็อก" โดย สาริน รณเกียรติ และธัชพล กู้วงศ์บัณฑิต] 1322 01:32:14,800 --> 01:32:19,800 คำบรรยายโดย: สหพร ศรีประมง 148008

Can't find what you're looking for?
Get subtitles in any language from opensubtitles.com, and translate them here.