All language subtitles for The Miracle of Teddy Bear_S01E14_Episode 14.Thai (CC)

af Afrikaans
ak Akan
sq Albanian
am Amharic
ar Arabic
hy Armenian
az Azerbaijani
eu Basque
be Belarusian
bem Bemba
bn Bengali
bh Bihari
bs Bosnian
br Breton
bg Bulgarian
km Cambodian
ca Catalan
ceb Cebuano
chr Cherokee
ny Chichewa
zh-CN Chinese (Simplified)
zh-TW Chinese (Traditional)
co Corsican
hr Croatian
cs Czech
da Danish
nl Dutch Download
en English
eo Esperanto
et Estonian
ee Ewe
fo Faroese
tl Filipino
fi Finnish
fr French
fy Frisian
gaa Ga
gl Galician
ka Georgian
de German
el Greek
gn Guarani
gu Gujarati
ht Haitian Creole
ha Hausa
haw Hawaiian
iw Hebrew
hi Hindi
hmn Hmong
hu Hungarian
is Icelandic
ig Igbo
id Indonesian
ia Interlingua
ga Irish
it Italian
ja Japanese
jw Javanese
kn Kannada
kk Kazakh
rw Kinyarwanda
rn Kirundi
kg Kongo
ko Korean
kri Krio (Sierra Leone)
ku Kurdish
ckb Kurdish (Soranî)
ky Kyrgyz
lo Laothian
la Latin
lv Latvian
ln Lingala
lt Lithuanian
loz Lozi
lg Luganda
ach Luo
lb Luxembourgish
mk Macedonian
mg Malagasy
ms Malay
ml Malayalam
mt Maltese
mi Maori
mr Marathi
mfe Mauritian Creole
mo Moldavian
mn Mongolian
my Myanmar (Burmese)
sr-ME Montenegrin
ne Nepali
pcm Nigerian Pidgin
nso Northern Sotho
no Norwegian
nn Norwegian (Nynorsk)
oc Occitan
or Oriya
om Oromo
ps Pashto
fa Persian
pl Polish
pt-BR Portuguese (Brazil)
pt Portuguese (Portugal)
pa Punjabi
qu Quechua
ro Romanian
rm Romansh
nyn Runyakitara
ru Russian
sm Samoan
gd Scots Gaelic
sr Serbian
sh Serbo-Croatian
st Sesotho
tn Setswana
crs Seychellois Creole
sn Shona
sd Sindhi
si Sinhalese
sk Slovak
sl Slovenian
so Somali
es Spanish
es-419 Spanish (Latin American)
su Sundanese
sw Swahili
sv Swedish
tg Tajik
ta Tamil
tt Tatar
te Telugu
th Thai
ti Tigrinya
to Tonga
lua Tshiluba
tum Tumbuka
tr Turkish
tk Turkmen
tw Twi
ug Uighur
uk Ukrainian
ur Urdu
uz Uzbek
vi Vietnamese
cy Welsh
wo Wolof
xh Xhosa
yi Yiddish
yo Yoruba
zu Zulu
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:03,400 --> 00:00:05,680 [เพลง "แล้วเราจะพบกัน" โดย ดับเบิลเค] 2 00:02:06,240 --> 00:02:07,840 ณัฐก็ลองถามแม่ดูสิ 3 00:02:07,920 --> 00:02:10,600 ที่พ่อณัฐชอบเรียกว่าลูกชู้ 4 00:02:10,680 --> 00:02:11,840 มันหมายความว่ายังไง 5 00:02:11,920 --> 00:02:13,920 แม่กับลุงแสนยังรักกันอยู่ใช่ไหม 6 00:02:14,000 --> 00:02:17,000 ณัฐคือลูกชู้เหมือนที่พ่อเคยบอกไว้ใช่ไหมแม่ 7 00:02:17,080 --> 00:02:18,560 ณัฐอย่าพูดแบบนี้ 8 00:02:18,640 --> 00:02:21,400 [จัน] ใครเข้ามาทำอะไรในบ้านน่ะ ออกมานะ 9 00:02:22,680 --> 00:02:24,520 คุณเห็นสายตาที่มันมองไหม 10 00:02:24,600 --> 00:02:25,520 คุณคิดจริงๆ เหรอ 11 00:02:25,600 --> 00:02:28,280 ว่ามันมาที่บ้านหลังนี้เพื่อรื้อฟื้นความทรงจำน่ะ 12 00:02:30,200 --> 00:02:31,880 พี่ควรอยู่กับปัจจุบัน 13 00:02:31,960 --> 00:02:35,360 เอาเวลามาคิดถึงความรู้สึก ของคนที่อยู่ข้างๆ พี่ตอนนี้ดีกว่า 14 00:02:35,960 --> 00:02:37,560 [สอง] เต้าหู้มันคงจะสับสนน่ะ 15 00:02:38,120 --> 00:02:41,400 ถ้าพี่ทำให้มันรู้สึกว่า พี่ยังอาลัยอาวรณ์กับแฟนเก่าขนาดนี้ 16 00:02:41,480 --> 00:02:44,040 แล้วหมอกัญญาเขาก็บอกแม่ว่า 17 00:02:44,120 --> 00:02:47,240 [มทนา] แม่เริ่มมีอาการอัลไซเมอร์ 18 00:02:47,320 --> 00:02:49,360 ในเมื่อถ้าคุณป้าป่วยไปแล้ว 19 00:02:51,200 --> 00:02:55,120 [เสียงณัฐสะอื้น] เรามาช่วยกันหาทางให้คุณป้าหายป่วยดีไหมฮะ 20 00:03:00,200 --> 00:03:04,160 ผมสังหรณ์ใจว่าอาจจะมี หลักฐานอะไรบางอย่างหลงเหลืออยู่ในบ้าน 21 00:03:04,240 --> 00:03:07,080 [ดนตรีอึดอัดตื่นเต้น] 22 00:03:09,520 --> 00:03:12,360 [ก้อง] ขนาดคราบเลือดที่คนร้ายเช็ดจนเกลี้ยง 23 00:03:12,440 --> 00:03:14,040 ทีมพิสูจน์ยังหาเจอ 24 00:03:14,960 --> 00:03:18,040 ท่านรองคิดว่ามีอะไร หลงหูหลงตาทีมนั้นอีกเหรอครับ 25 00:03:33,440 --> 00:03:34,800 เศษกระเบื้อง 26 00:03:35,840 --> 00:03:37,320 [ก้อง] มันมาอยู่ตรงนี้ได้ไงครับ 27 00:03:37,400 --> 00:03:39,040 และท่านรองรู้ได้ยังไง 28 00:03:41,720 --> 00:03:45,040 ผมเจอเศษกระเบื้อง ในกระถางกระบองเพชรที่บ้านคุณตาธาร 29 00:03:46,320 --> 00:03:48,520 ไม่แน่ใจว่าจะเกี่ยวกับคดีไหมฮะ 30 00:03:49,320 --> 00:03:51,440 คุณอาช่วยไปตรวจสอบให้หน่อยได้ไหมฮะ 31 00:04:08,960 --> 00:04:12,000 [ดนตรีตื่นเต้น] 32 00:04:38,440 --> 00:04:39,760 [เสียงเป่าลม] 33 00:04:57,000 --> 00:04:58,080 หมวดก้อง 34 00:04:58,160 --> 00:05:01,680 พอจะหารูปบ้านก่อนหน้านี้มาเปรียบเทียบได้ไหม 35 00:05:01,760 --> 00:05:02,920 ครับท่าน 36 00:05:21,560 --> 00:05:22,920 นี่ 37 00:05:23,440 --> 00:05:24,640 มาที่นี่ทำไม 38 00:05:24,720 --> 00:05:26,600 ผมบอกแล้วไงว่าอย่ามาที่นี่ 39 00:05:26,680 --> 00:05:29,360 ลูกน้องฉันโทรมาบอกว่าตำรวจไปบ้านไอ้ธาร 40 00:05:31,480 --> 00:05:34,520 เห็นไหม เด็กพวกนั้น มันนำความเดือดร้อนมาให้พวกเราจริงๆ ด้วย 41 00:05:35,360 --> 00:05:38,120 คุณน่าจะปรึกษาฉันก่อนที่จะให้พวกมันเข้าไป 42 00:05:38,200 --> 00:05:39,720 [เสียงจันถอนใจหงุดหงิด] 43 00:05:39,800 --> 00:05:41,280 ทำอะไรไม่รู้จักคิด 44 00:05:42,040 --> 00:05:43,680 ใครกันแน่ทำอะไรไม่คิด 45 00:05:43,760 --> 00:05:46,800 ถ้าคุณไม่เข้ามายุ่งน่ะ เรื่องก็คงจะง่ายกว่านี้แล้ว 46 00:05:46,880 --> 00:05:49,240 ที่ฉันต้องยุ่งก็เพราะฉันเป็นห่วงคุณไง 47 00:05:50,040 --> 00:05:51,440 ถ้าคุณไม่ทำร้ายมัน 48 00:05:51,520 --> 00:05:54,240 ฉันคงไม่แส่เข้ามาหาเรื่อง ให้ตัวเองเดือดร้อนไปด้วยหรอก 49 00:05:54,960 --> 00:05:56,560 [ธาร] นี่อาขู่ผมเหรอครับ 50 00:05:56,640 --> 00:05:58,320 [แสน] อาแค่เตือน 51 00:05:58,960 --> 00:06:00,760 [ธาร] เลิกเสียเวลาเตือนอะไรซ้ำๆ เถอะครับ 52 00:06:00,840 --> 00:06:02,520 ยังไงผมก็ไม่ถอนตัว 53 00:06:03,240 --> 00:06:05,440 แล้วมันจะมีอะไรดีขึ้นมาล่ะธาร 54 00:06:05,520 --> 00:06:07,960 ธารก็รู้ว่าเสียงแค่นี้มันดังไม่พอ 55 00:06:08,040 --> 00:06:10,440 มันไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ทั้งนั้นน่ะ 56 00:06:10,520 --> 00:06:14,560 ถึงวันนี้มันจะเปลี่ยนไม่ได้ แต่อนาคตมันต้องเปลี่ยนได้ 57 00:06:14,640 --> 00:06:16,480 เวลามันอยู่ข้างพวกเรา 58 00:06:16,560 --> 00:06:19,120 เรามีเวลาสู้ได้ มีเวลาแพ้ได้ 59 00:06:19,200 --> 00:06:20,720 จนกว่าเราจะชนะ 60 00:06:21,280 --> 00:06:22,680 [ธาร] ถึงมันจะนานหน่อย 61 00:06:22,760 --> 00:06:24,200 แต่มันต้องมีวันนั้น 62 00:06:24,280 --> 00:06:26,240 แต่อำนาจมันอยู่ข้างพวกเขา 63 00:06:26,320 --> 00:06:28,880 [ธาร] เราถึงต้องให้อำนาจ มาอยู่ข้างพวกประชาชนไงครับ 64 00:06:28,960 --> 00:06:31,040 ประชาชนต้องมีอำนาจตัดสินใจ 65 00:06:31,120 --> 00:06:33,040 ปัญหามันจะได้ถูกแก้ 66 00:06:34,120 --> 00:06:37,640 อาจะให้ผมยอมแพ้ ทำตัวเป็นคนขี้ขลาดแบบอา 67 00:06:37,720 --> 00:06:40,840 ยอมก้มหัวให้กับอำนาจ ยอมทิ้งความเป็นคน 68 00:06:40,920 --> 00:06:43,560 ทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องแบบที่อาทำน่ะเหรอ 69 00:06:43,640 --> 00:06:44,920 ผมทำไม่ได้หรอก 70 00:06:45,000 --> 00:06:48,000 [ดนตรีระทึก] 71 00:06:58,000 --> 00:06:59,840 [ชัช] คุณแสน [เสียงแจกันแตก] 72 00:06:59,920 --> 00:07:01,560 ตีหัวหลานคุณครับ 73 00:07:02,120 --> 00:07:06,200 จับตาดูเงียบๆ อย่าให้เขารู้ และคอยรายงานฉัน ฉันกำลังจะไป 74 00:07:27,000 --> 00:07:28,920 ฉันก็อยู่เฉยๆ อย่างที่คุณบอกแล้วไง 75 00:07:29,000 --> 00:07:30,880 แต่เรื่องมันก็วิ่งมาหาเราจนได้ 76 00:07:31,480 --> 00:07:32,760 นี่คุณแน่ใจนะ 77 00:07:32,840 --> 00:07:36,200 ว่าวันนั้นนอกจากคุณกับพวกของคุณแล้ว ก็ไม่มีใครอยู่ที่บ้านอีกน่ะ 78 00:07:37,040 --> 00:07:39,040 ทำไม คุณสงสัยใคร 79 00:07:39,120 --> 00:07:40,720 ไอ้เต้าหู้ 80 00:07:41,280 --> 00:07:43,480 มันอาจจะรู้จักกับไอ้ธารจริงๆ 81 00:07:43,960 --> 00:07:47,440 แล้ววันนั้นมันอาจจะอยู่ที่บ้าน แล้วก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด 82 00:07:48,000 --> 00:07:50,160 [จัน] มันก็เลยมาอยู่ข้างบ้านเรา 83 00:07:50,240 --> 00:07:53,600 แล้วก็โกหกว่าความจำเสื่อม เพื่อจับตาดูเราสองคนน่ะ 84 00:07:55,000 --> 00:07:58,960 คุณเห็นสายตาที่มันมองเราไหม มันเหมือนกับรู้อะไรบางอย่าง 85 00:07:59,040 --> 00:08:01,360 ก็ดูสิ เมื่อวันนั้นมันไปที่บ้าน 86 00:08:01,440 --> 00:08:03,760 วันนี้ตำรวจก็แห่ไปสืบอะไรอีกก็ไม่รู้ 87 00:08:10,680 --> 00:08:12,560 มันเกิดขึ้นได้ยังไงครับอากัญ 88 00:08:14,120 --> 00:08:17,080 เราก็ยังไม่รู้สาเหตุที่มันแน่ชัดนะ 89 00:08:17,160 --> 00:08:18,920 แต่ว่าจากการศึกษาเนี่ย 90 00:08:19,000 --> 00:08:23,320 มันก็มีปัจจัยหลายๆ อย่างที่ทำให้ ให้เกิดโรคอัลไซเมอร์ได้ 91 00:08:23,400 --> 00:08:27,400 อาจจะมาจากอายุ กรรมพันธุ์ 92 00:08:27,480 --> 00:08:29,640 อุบัติเหตุทางสมอง 93 00:08:29,720 --> 00:08:32,280 หรือว่าโรคติดเชื้อทางสมอง 94 00:08:33,120 --> 00:08:36,640 พวกนี้มันก็จะทำให้เกิด ความเปลี่ยนแปลงของเซลล์สมอง 95 00:08:36,720 --> 00:08:40,159 เซลล์สมองมันจะค่อยๆ เสื่อมลง ค่อยๆ ฝ่อลง 96 00:08:41,120 --> 00:08:42,960 [กัญญา] คนไข้ก็จะ 97 00:08:43,039 --> 00:08:44,840 มีอาการจดจำไม่ค่อยได้ 98 00:08:45,640 --> 00:08:49,480 มีผลกับพวกความคิด การตัดสินใจ 99 00:08:49,560 --> 00:08:54,040 จะหลงลืม แล้วก็ ไม่สามารถจะเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้ 100 00:08:59,960 --> 00:09:01,360 จริงๆ 101 00:09:01,440 --> 00:09:05,840 อายุห้าสิบกว่าๆ แบบคุณนาเนี่ย โอกาสจะเป็นน้อยนะ 102 00:09:05,920 --> 00:09:09,720 โดยเฉพาะคนที่เป็นโรคทางใจมาก่อน แบบคุณนาเนี่ย 103 00:09:09,800 --> 00:09:11,840 ก็ยิ่งน้อยมากเลยน่ะ 104 00:09:14,320 --> 00:09:18,200 แต่ว่า ถ้าดูจากอาการตอนนี้ ภาวะแบบนี้ 105 00:09:18,280 --> 00:09:21,360 มันก็ ก็ต้องสันนิษฐานว่า 106 00:09:21,440 --> 00:09:23,640 จะเป็นโรคอัลไซเมอร์ได้มากที่สุด 107 00:09:25,240 --> 00:09:27,760 แต่เรายังต้องเฝ้าดูอาการกันต่อนะ 108 00:09:27,840 --> 00:09:30,080 [ดนตรีอบอุ่น] 109 00:09:30,160 --> 00:09:32,920 ทำไมแม่ไม่บอกณัฐตั้งแต่ครั้งที่แล้วล่ะ 110 00:09:38,320 --> 00:09:40,040 แม่กลัวณัฐเครียด 111 00:09:42,160 --> 00:09:44,440 กะว่าไปเที่ยวกลับมาแล้วค่อยบอก 112 00:09:45,160 --> 00:09:48,600 แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะไปเกิดเรื่อง ที่เชียงใหม่เสียก่อน 113 00:09:54,920 --> 00:09:56,480 ช่างมันเถอะฮะ 114 00:09:57,040 --> 00:09:59,320 จะรู้ตอนไหนก็ถือว่ารู้แล้ว 115 00:10:00,160 --> 00:10:03,320 ต่อไปเรามาช่วยกันดูแลคุณป้าให้ดีที่สุดกันนะฮะ 116 00:10:03,880 --> 00:10:05,240 [กัญญา] ใช่ 117 00:10:05,800 --> 00:10:08,960 ถึงอัลไซเมอร์จะเป็นโรคที่รักษาไม่หายนะ 118 00:10:09,040 --> 00:10:13,200 แต่ว่าถ้าเรารู้เร็ว รักษาเร็ว แล้วก็ดูแลตัวเองดี 119 00:10:13,280 --> 00:10:16,280 มันก็จะช่วยชะลอการดำเนินของโรคได้นะ 120 00:10:16,360 --> 00:10:20,720 แล้วก็ ป้องกันอันตรายที่จะเกิดจาก ภาวะแทรกซ้อนต่างๆ ได้ด้วยนะ 121 00:10:22,320 --> 00:10:24,560 [กัญญา] การรักษาอาการอัลไซเมอร์เนี่ย 122 00:10:24,640 --> 00:10:27,480 จะมีทั้งแบบที่ใช้ยา แล้วก็ไม่ใช้ยา 123 00:10:28,640 --> 00:10:30,360 ยาที่หมอจะให้เนี่ย 124 00:10:30,440 --> 00:10:35,200 มันจะมีทั้งยาที่ช่วยควบคุมอาการต่างๆ ให้มันน้อยลงชั่วคราว 125 00:10:36,240 --> 00:10:38,000 แล้วก็ยาที่ 126 00:10:38,080 --> 00:10:41,840 [กัญญา] ช่วยยับยั้งสาร ที่จะไปเร่งความเสื่อมของสมอง 127 00:10:43,160 --> 00:10:47,240 คนป่วยเนี่ยจะสามารถใช้ชีวิตได้ใกล้เคียงกับปกติ 128 00:10:48,040 --> 00:10:49,960 มีอารมณ์แจ่มใส 129 00:10:50,440 --> 00:10:52,840 แล้วก็ทำให้คนที่ดูแลเนี่ย 130 00:10:52,920 --> 00:10:54,760 ช่วยดูแลได้ง่ายขึ้น 131 00:10:55,400 --> 00:10:56,800 เต้าหู้ล่ะลูก 132 00:10:59,440 --> 00:11:00,920 มาฮะคุณป้า 133 00:11:01,520 --> 00:11:02,400 ชู้ตเลยแม่ 134 00:11:02,480 --> 00:11:05,680 [ดนตรีผ่อนคลายจังหวะสนุก] 135 00:11:08,920 --> 00:11:11,520 [กัญญา] แต่ที่มันสำคัญกว่าการรักษาด้วยยานะ 136 00:11:12,400 --> 00:11:14,160 ก็คือการดูแลสมอง 137 00:11:14,720 --> 00:11:17,760 ดูแลสุขภาพกายและใจของคนป่วย 138 00:11:19,680 --> 00:11:21,760 มีงานวิจัยนะ เขาบอกว่า 139 00:11:21,840 --> 00:11:24,640 การออกกำลังกายที่มันสม่ำเสมอเนี่ย 140 00:11:24,720 --> 00:11:26,880 จะช่วยให้สมองสดชื่น 141 00:11:28,000 --> 00:11:31,440 แล้วก็จะยืดระยะเวลาของการดำเนินโรคได้ 142 00:11:39,800 --> 00:11:42,200 [กัญญา] การที่คนป่วยได้มีสังคม 143 00:11:42,280 --> 00:11:46,360 ได้พบปะพูดคุยกับเพื่อนฝูง ที่มันนอกเหนือจากสมาชิกในบ้านเนี่ย 144 00:11:46,440 --> 00:11:48,880 ก็เป็นเรื่องสำคัญมากเหมือนกันนะ 145 00:12:09,640 --> 00:12:10,960 [เสียงเคาะประตู] 146 00:12:14,000 --> 00:12:16,080 พอดีผมเห็นไฟยังเปิดอยู่น่ะฮะ 147 00:12:16,680 --> 00:12:19,560 พอดีป้านึกขึ้นได้ว่า ป้ายังไม่ได้เคลียร์กระเป๋าน่ะจ้ะ 148 00:12:20,680 --> 00:12:22,240 เดี๋ยวผมช่วยไหมฮะ 149 00:12:22,760 --> 00:12:25,040 พรุ่งนี้ผมเอากระเป๋าไปเก็บให้ก็ได้ฮะ 150 00:12:25,120 --> 00:12:26,160 ขอบใจจ้ะ 151 00:12:27,040 --> 00:12:29,000 แล้วณัฐล่ะ หลับหรือยัง 152 00:12:29,080 --> 00:12:30,600 ยังเลยฮะ 153 00:12:30,680 --> 00:12:32,240 กำลังฟิตเลยนะฮะ 154 00:12:32,320 --> 00:12:34,560 นั่งอ่านหนังสือที่พี่เกณฑ์เอามาให้ใหญ่เลย 155 00:12:36,880 --> 00:12:40,680 ป้าขอบใจเต้าหู้มากนะที่ช่วยดูแลเราสองคนแม่ลูก 156 00:12:40,760 --> 00:12:43,360 คุณป้าไม่ต้องขอบใจผมเลยฮะ 157 00:12:43,440 --> 00:12:46,040 คุณป้ากับพี่ณัฐก็ดูแลผมดีเหมือนกันน่ะ 158 00:12:47,240 --> 00:12:48,960 มันไม่เหมือนกันหรอกลูก 159 00:12:52,480 --> 00:12:56,320 ป้าอาจจะเป็นคนหลงๆ ลืมๆ ไปบ้าง 160 00:12:57,040 --> 00:12:59,880 แต่ป้าก็รู้จักลูกชายป้าดี 161 00:13:01,080 --> 00:13:03,680 [มทนา] ณัฐเขาไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วยง่ายๆ 162 00:13:03,760 --> 00:13:05,920 โดยเฉพาะเวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดี 163 00:13:07,760 --> 00:13:10,160 ป้าขอบคุณเต้าหู้จริงๆ นะ 164 00:13:12,160 --> 00:13:15,320 ที่เต้าหู้รับณัฐได้แล้วก็ไม่เคยถอดใจไปเสียก่อน 165 00:13:18,840 --> 00:13:20,880 ต่อไปอาการของป้าก็จะ 166 00:13:20,960 --> 00:13:22,840 ทรุดลงไปเรื่อยๆ 167 00:13:24,360 --> 00:13:26,760 ป้าจะไม่ใช่คนเดิม แล้วก็… 168 00:13:28,120 --> 00:13:30,920 ป้าจะสร้างปัญหาให้ณัฐเขาอีกเยอะเลย 169 00:13:34,600 --> 00:13:36,840 ป้าอยากจะขอร้องเต้าหู้นะ 170 00:13:37,640 --> 00:13:39,720 ให้เต้าหู้ใจเย็น 171 00:13:39,800 --> 00:13:44,120 แล้วก็ ใจดีกับครอบครัวเราแบบนี้ตลอดไป 172 00:13:46,560 --> 00:13:48,200 อย่าทิ้งณัฐนะ 173 00:13:49,240 --> 00:13:54,360 แล้วป้าก็ไม่อยากให้ณัฐเขาเสียคนที่เขารัก แล้วก็รักเขามากๆ แบบนี้ไปอีกคน 174 00:13:54,440 --> 00:13:57,400 [ดนตรีอบอุ่น] 175 00:13:58,720 --> 00:14:00,400 ผมสัญญาฮะ 176 00:14:01,080 --> 00:14:03,440 ผมจะอยู่ดูแลคุณป้า 177 00:14:03,520 --> 00:14:05,440 อยู่ดูแลพี่ณัฐ 178 00:14:05,520 --> 00:14:07,880 ไม่มีวันหนีหายไปไหนเลยฮะ 179 00:14:09,160 --> 00:14:11,240 [เต้าหู้] ผมจะดูแลพี่ณัฐไปตลอดเลย 180 00:14:12,840 --> 00:14:14,720 มันไม่ใช่แค่หน้าที่นะฮะ 181 00:14:15,280 --> 00:14:17,240 แต่ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ 182 00:14:21,640 --> 00:14:23,160 ขอบใจนะลูก 183 00:14:27,920 --> 00:14:29,800 [เสียงหัวเราะ] 184 00:14:36,080 --> 00:14:37,120 โอเค 185 00:14:37,200 --> 00:14:39,360 [เสียงเต้าหู้และมทนาหัวเราะ] 186 00:14:44,800 --> 00:14:47,760 [ดนตรีอบอุ่น] 187 00:15:20,320 --> 00:15:23,080 ตั้งใจอ่านเหมือนตอนสอบเข้ามหาลัยเลยนะฮะ 188 00:15:24,720 --> 00:15:26,840 มึงเคยเห็นตอนกูสอบเข้ามหาลัยเหรอ 189 00:15:28,440 --> 00:15:31,760 ไม่แน่นะฮะ ผมอาจจะเคยเห็นก็ได้ 190 00:15:31,840 --> 00:15:33,680 แต่พี่ณัฐไม่สนใจผม 191 00:15:35,840 --> 00:15:37,040 อยากให้สนใจก็มานี่ 192 00:15:38,800 --> 00:15:39,800 เอ้า 193 00:15:39,880 --> 00:15:41,360 อ่านให้กูฟังหน่อย 194 00:15:42,320 --> 00:15:44,160 เสียงมึงอาจจะทำให้กูเศร้าน้อยลง 195 00:15:45,160 --> 00:15:46,320 [เสียงหัวเราะ] 196 00:15:49,080 --> 00:15:52,040 "แม่ของคุณมีพฤติกรรมและคำพูดแปลกไป 197 00:15:52,120 --> 00:15:54,600 เมื่อพาไปพบแพทย์ 198 00:15:54,680 --> 00:15:56,920 จึงรู้ว่ามีภาวะสมองเสื่อม 199 00:15:57,680 --> 00:16:00,200 แต่ผู้ป่วยยังพูดคุยได้ตามปกติ 200 00:16:00,960 --> 00:16:03,040 ความจำยังไม่ถดถอย 201 00:16:03,760 --> 00:16:07,200 ถือว่าเป็นภาวะสมองเสื่อมในระยะเริ่มต้น" 202 00:16:09,360 --> 00:16:11,080 เขาบอกว่า 203 00:16:11,160 --> 00:16:13,120 แม่จะลืมมากขึ้นเรื่อยๆ 204 00:16:14,240 --> 00:16:16,120 จะเริ่มช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ 205 00:16:17,760 --> 00:16:20,080 จะลืมว่าเคี้ยวข้าว กลืนข้าวยังไง 206 00:16:21,920 --> 00:16:23,800 ลืมแม้กระทั่งการหายใจ 207 00:16:26,120 --> 00:16:27,960 พี่ณัฐไม่ต้องกลัวนะฮะ 208 00:16:29,120 --> 00:16:32,600 ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะสู้ไปด้วยกัน 209 00:16:34,880 --> 00:16:38,080 เรามาช่วยกันสร้างความทรงจำที่เหลือของคุณป้า 210 00:16:38,160 --> 00:16:40,560 ให้เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดกันนะฮะ 211 00:16:41,120 --> 00:16:43,960 [ดนตรีซึ้ง] 212 00:16:44,520 --> 00:16:45,840 ขอบใจนะ 213 00:17:04,160 --> 00:17:06,040 [เสียงเรียกเข้ามือถือ] 214 00:17:23,319 --> 00:17:24,319 ครับลุงแสน 215 00:17:24,400 --> 00:17:25,400 [แสน] ณัฐอยู่ที่ไหนเหรอ 216 00:17:25,960 --> 00:17:29,440 ลุงเพิ่งเสร็จงาน เมื่อวานยังไม่ได้คุยกันดีๆ เลย 217 00:17:29,520 --> 00:17:31,120 เดี๋ยวลุงแวะไปหานะ 218 00:17:31,720 --> 00:17:33,280 ผมกลับมาบ้านแล้วครับ 219 00:17:33,920 --> 00:17:35,560 ทำไมรีบกลับล่ะ 220 00:17:36,520 --> 00:17:38,400 พอดีแม่ไม่สบายครับ 221 00:17:38,480 --> 00:17:40,200 วันนี้ผมเพิ่งพาไปหาหมอ 222 00:17:40,280 --> 00:17:41,680 แม่เป็นอะไร 223 00:17:43,600 --> 00:17:45,240 เป็นอัลไซเมอร์ครับ 224 00:17:45,800 --> 00:17:48,200 [ดนตรีเศร้า] 225 00:17:49,120 --> 00:17:50,960 แต่ลุงไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ 226 00:17:51,040 --> 00:17:52,640 เดี๋ยวผมจะดูแลแม่เอง 227 00:18:09,840 --> 00:18:12,920 [เสียงนกร้อง] 228 00:18:19,640 --> 00:18:20,880 [เต้าหู้] ขึ้นฉ่ายระวัง 229 00:18:23,840 --> 00:18:26,840 [เสียงข้าวของล้ม] [เต้าหู้] โอ๊ย ขึ้นฉ่าย 230 00:18:28,360 --> 00:18:30,000 [เสียงหาว] 231 00:18:30,080 --> 00:18:32,120 [ผ้าห่ม] หนวกหูจัง 232 00:18:32,800 --> 00:18:34,440 เสียงใครฮะ 233 00:18:34,520 --> 00:18:37,000 [ผ้าห่ม] หนูเอง 234 00:18:37,080 --> 00:18:40,040 [ดนตรีพิศวง] 235 00:18:40,120 --> 00:18:44,680 [ผ้าห่ม] ได้อาบน้ำแล้วค่อยสบายตัวหน่อย 236 00:18:44,760 --> 00:18:48,760 อยู่ในนั้นมาตั้งนาน อุดอู้จะแย่ 237 00:18:48,840 --> 00:18:52,520 แสดงว่าเสียงที่ผมได้ยินวันนั้นน่ะ คือเสียงของคุณเหรอฮะ 238 00:18:52,600 --> 00:18:57,960 ในห้องนั้นก็มีแต่หนู ที่หลับๆ ตื่นๆ อยู่คนเดียวนั่นแหละ 239 00:18:58,040 --> 00:18:59,160 อือ เอ๊ะ 240 00:18:59,960 --> 00:19:01,880 แต่จริงๆ แล้ว… 241 00:19:01,960 --> 00:19:05,280 แสดงว่า คุณเคยตื่นมาก่อนหน้านี้แล้วเหรอฮะ 242 00:19:05,360 --> 00:19:06,600 ตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ 243 00:19:06,680 --> 00:19:08,760 หนูก็ไม่แน่ใจ 244 00:19:08,840 --> 00:19:13,600 จำได้ว่า ตอนนั้นในบ้านมีคุณลุง คุณป้า 245 00:19:13,680 --> 00:19:16,040 [ผ้าห่ม] พี่ณัฐยังอยู่ในท้องคุณป้า 246 00:19:16,120 --> 00:19:21,320 แล้วพอวันหนึ่ง คุณลุงคุณป้าก็พาพี่ณัฐเบบี๋กลับมาบ้าน 247 00:19:21,400 --> 00:19:23,040 [ผ้าห่ม] พี่ณัฐเอาแต่ร้องไห้ 248 00:19:23,120 --> 00:19:26,760 คุณป้ากับคุณลุงต้องสลับกันอุ้มทั้งคืนเลย 249 00:19:26,840 --> 00:19:29,000 [เสียงณัฐร้องไห้] 250 00:19:29,920 --> 00:19:31,480 ยังไงต่อฮะ 251 00:19:31,560 --> 00:19:34,560 ตอนนั้นในบ้านมีความสุขมากๆ เลย 252 00:19:34,640 --> 00:19:37,240 คุณลุงคุณป้ารักพี่ณัฐมาก 253 00:19:37,320 --> 00:19:41,000 [ผ้าห่ม] คุณป้าชอบเล่าเรื่องโน้น เรื่องนี้ให้พี่ณัฐฟัง 254 00:19:41,560 --> 00:19:44,520 ทั้งๆ ที่พี่ณัฐน่ะ ตัวนิดเดียว 255 00:19:44,600 --> 00:19:47,800 [ผ้าห่ม] ส่วนคุณลุงก็ ซื้อของเล่นให้พี่ณัฐเยอะแยะ 256 00:19:47,880 --> 00:19:49,840 แต่พอพี่ณัฐเริ่มโต 257 00:19:49,920 --> 00:19:52,040 สองคนก็เริ่มทะเลาะกัน 258 00:19:52,120 --> 00:19:53,480 [ดนตรีอึดอัด] 259 00:19:53,560 --> 00:19:56,000 ณัฐเป็นเด็กผู้ชายปกติเหมือนคนอื่นๆ 260 00:19:56,720 --> 00:20:00,520 มันนุ่มนิ่มขนาดนั้นยังดูไม่ออกอีกเหรอ ว่ามันเป็นตุ๊ด เป็นกะเทย 261 00:20:00,600 --> 00:20:05,520 หลังจากนั้น พวกเขาก็ไม่ค่อยได้ใช้หนูเหมือนเดิม 262 00:20:07,880 --> 00:20:09,360 คงเป็นเพราะ 263 00:20:09,840 --> 00:20:12,840 คุณเป็นของแทนใจที่คุณแสนให้คุณป้าไว้น่ะฮะ 264 00:20:13,520 --> 00:20:15,440 คุณสิบหมื่นเลยไม่อยากเห็นคุณอีก 265 00:20:15,920 --> 00:20:19,760 อือ คุณป้าเอาหนูไปเก็บในตู้ 266 00:20:19,840 --> 00:20:22,440 หลังจากนั้นหนูก็หลับๆ ตื่นๆ 267 00:20:22,920 --> 00:20:27,040 [ผ้าห่ม] จำได้ว่า มีครั้งหนึ่งตื่นมา เพราะว่าร้อนมาก 268 00:20:29,720 --> 00:20:30,920 รักมันมาก 269 00:20:31,000 --> 00:20:33,000 [เสียงมทนาร้องไห้] 270 00:20:34,680 --> 00:20:38,520 หนูเกือบตายเพราะคุณลุงสิบแล้ว 271 00:20:39,040 --> 00:20:41,600 ดีที่คุณป้ามาช่วยไว้ทัน 272 00:20:42,160 --> 00:20:44,080 [ผ้าห่ม] แต่ หลังจากวันนั้น 273 00:20:44,160 --> 00:20:47,440 หนูก็ถูกย้ายไปไว้ในห้องเก็บของ 274 00:20:47,520 --> 00:20:49,720 แล้วก็ หลับยาวไปเลย 275 00:20:49,800 --> 00:20:51,080 [เสียงขึ้นฉ่ายเห่า] 276 00:20:53,120 --> 00:20:54,160 เอ้า 277 00:20:55,320 --> 00:20:56,960 [ดนตรีผ่อนคลาย] 278 00:21:10,680 --> 00:21:12,200 [เต้าหู้] ขอโทษนะฮะ 279 00:21:12,280 --> 00:21:14,440 พอดีผมเห็นมันอยู่ในห้องเก็บของ 280 00:21:14,520 --> 00:21:16,520 เลยเอาออกมาซักให้น่ะฮะ 281 00:21:17,440 --> 00:21:18,960 [เต้าหู้] ถ้าแห้งเมื่อไหร่น่ะ 282 00:21:19,440 --> 00:21:21,600 เดี๋ยวเอากลับไปเก็บที่เดิมให้นะฮะ 283 00:21:23,240 --> 00:21:24,560 ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ 284 00:21:25,720 --> 00:21:27,480 ป้าไม่ได้ใช้มานานแล้ว 285 00:21:33,480 --> 00:21:35,280 [เสียงขึ้นฉ่ายเห่าและเสียงกริ่งหน้าบ้าน] 286 00:21:37,280 --> 00:21:38,800 เดี๋ยวผมไปดูให้ฮะ 287 00:22:07,720 --> 00:22:09,240 สวัสดีครับลุงแสน 288 00:22:09,320 --> 00:22:10,600 [แสน] อ้าว เออ 289 00:22:10,680 --> 00:22:12,520 เชิญครับ แม่อยู่ข้างใน 290 00:22:20,400 --> 00:22:22,240 [ณัฐ] ขึ้นฉ่าย มานี่ 291 00:22:48,800 --> 00:22:51,520 [เต้าหู้] พี่ณัฐว่าเวลาคุณแสนเขาโมโห เป็นยังไงเหรอฮะ 292 00:22:55,640 --> 00:22:56,760 ถามทำไมวะ 293 00:23:00,000 --> 00:23:01,640 ผมแค่สงสัยฮะ 294 00:23:02,440 --> 00:23:04,120 เท่าที่ผมรู้จักคุณแสน 295 00:23:04,200 --> 00:23:06,720 เขาดูใจดีแล้วก็ห่วงคนอื่นตลอดเวลาเลย 296 00:23:10,000 --> 00:23:12,120 คนแบบนี้เวลาโมโหขึ้นมา 297 00:23:13,240 --> 00:23:15,040 นึกภาพไม่ออกเลยนะฮะ 298 00:23:18,760 --> 00:23:20,880 กูกับลุงก็ไม่ได้เจอกันบ่อย 299 00:23:21,560 --> 00:23:23,960 แต่เขาคอยดูแลกูกับแม่อยู่ห่างๆ 300 00:23:25,760 --> 00:23:27,600 เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก 301 00:23:28,560 --> 00:23:30,880 ขนาดทะเลาะกับพ่อกูเรื่องแม่ 302 00:23:30,960 --> 00:23:32,360 เขายังยอมลงให้เลย 303 00:23:34,160 --> 00:23:35,920 โดนพ่อกูหาเรื่องก็ไม่โกรธ 304 00:23:36,960 --> 00:23:38,640 [ณัฐ] เขาเป็นคนใจเย็นมาก 305 00:23:39,440 --> 00:23:41,800 กูไม่เคยเห็นเขาโมโหใครนอกจากน้าจัน 306 00:23:41,880 --> 00:23:44,880 [ดนตรีอึดอัด] 307 00:23:46,360 --> 00:23:48,320 คนในครอบครัวเดียวกัน 308 00:23:48,920 --> 00:23:50,920 เขาไม่ทำร้ายกันหรอกใช่ไหมฮะ 309 00:23:52,640 --> 00:23:54,360 มึงเป็นห่วงน้าจันเหรอ 310 00:23:57,240 --> 00:23:59,600 กูก็ไม่รู้เรื่องครอบครัวเขาหรอก 311 00:24:01,640 --> 00:24:03,160 [ณัฐ] แต่กูเชื่อว่า 312 00:24:04,720 --> 00:24:06,440 ลุงกูไม่น่าจะเป็นเหมือนพ่อกูหรอก 313 00:24:12,600 --> 00:24:14,800 คุณดูสดใสกว่าที่ผมคิดนะ 314 00:24:15,280 --> 00:24:17,120 [ดนตรีผ่อนคลาย] 315 00:24:17,200 --> 00:24:19,480 ฉันไม่รู้จะเศร้าไปทำไมค่ะ 316 00:24:19,560 --> 00:24:21,760 ยิ่งเศร้าไป ณัฐเขาก็ยิ่งเป็นห่วง 317 00:24:23,200 --> 00:24:25,360 พอเป็นโรคนี้มันทำให้ฉันรู้ว่า 318 00:24:26,000 --> 00:24:29,280 ฉันก็รู้ว่าจะมีชีวิตที่จำอะไรได้แบบนี้ได้อีกไม่นาน 319 00:24:30,080 --> 00:24:32,680 ฉันก็เลยอยากจะใช้ความจำที่เหลืออยู่เนี่ย 320 00:24:33,440 --> 00:24:35,480 จำแต่เรื่องดีๆ 321 00:24:35,560 --> 00:24:37,320 เรื่องที่มีความสุขมากกว่า 322 00:24:46,320 --> 00:24:47,800 ผมขอโทษนะ 323 00:24:49,600 --> 00:24:52,600 ที่มีส่วนทำให้คุณต้องทุกข์จนเป็นแบบนี้ 324 00:24:56,880 --> 00:24:58,120 ไม่หรอกค่ะ 325 00:24:58,680 --> 00:25:01,800 ฉันรู้ว่าคุณทำอะไรหลายๆ อย่างเพื่อฉัน 326 00:25:04,400 --> 00:25:07,200 ความทุกข์ของฉันมีคุณมาช่วยแบ่งเบาไปครึ่งหนึ่ง 327 00:25:12,320 --> 00:25:15,360 ที่ฉันป่วยแบบนี้ ก็เพราะว่าฉันทำตัวเอง 328 00:25:16,400 --> 00:25:19,000 ฉันเอาแต่โทษตัวเองว่าตัดสินใจเลือกสามีผิด 329 00:25:19,080 --> 00:25:21,240 ก็เลยทำให้ครอบครัวเป็นแบบนี้ 330 00:25:23,640 --> 00:25:25,760 ฉันรู้สึกผิดต่อตัวเอง 331 00:25:27,120 --> 00:25:28,480 ต่อคุณสิบ 332 00:25:29,760 --> 00:25:30,720 ต่อณัฐ 333 00:25:34,000 --> 00:25:35,080 แล้วก็ต่อคุณ 334 00:25:37,640 --> 00:25:39,960 ความรู้สึกผิดมันไม่ได้ 335 00:25:40,040 --> 00:25:42,320 บั่นทอนแค่หัวใจของฉัน 336 00:25:44,000 --> 00:25:46,360 แต่มันกัดกินร่างกายของฉันด้วย 337 00:25:47,040 --> 00:25:48,960 เสียดายที่… 338 00:25:50,440 --> 00:25:52,240 ฉันมาคิดได้ช้าไป 339 00:25:53,760 --> 00:25:56,480 เหมือนตอนนั้นถ้าฉันได้แก้ไขมันก่อน 340 00:25:57,960 --> 00:25:59,960 ฉันก็อาจจะไม่ต้องมาทุกข์ 341 00:26:00,760 --> 00:26:03,720 แล้วก็ ป่วยมาตลอดแบบนี้ 342 00:26:04,280 --> 00:26:07,120 [ดนตรีเศร้า] 343 00:26:21,600 --> 00:26:23,920 อีกไม่นานฉันก็จะลืม 344 00:26:26,080 --> 00:26:30,240 คนที่จำทุกอย่างได้อย่างคุณ คงจะทุกข์มากกว่า 345 00:26:34,600 --> 00:26:39,000 ถ้าไม่อยากมีชีวิตที่บิดเบี้ยว เต็มไปด้วยความทุกข์เหมือนฉัน 346 00:26:40,960 --> 00:26:43,200 คุณต้องใช้ชีวิตอย่างมีสติ 347 00:26:43,760 --> 00:26:46,320 ผิดพลาดอะไรไปก็ต้องรีบแก้ไข 348 00:26:47,720 --> 00:26:51,560 อย่าปล่อยทิ้งไว้แล้วจมอยู่กับมัน ด้วยความรู้สึกผิดเหมือนฉัน 349 00:26:54,360 --> 00:26:56,800 ฉันไม่อยากให้คุณเป็นเหมือนฉันนะ 350 00:27:18,840 --> 00:27:20,720 ขอบคุณนะครับ ที่มาเยี่ยมแม่ 351 00:27:22,640 --> 00:27:24,720 ไว้ลุงจะหาเวลาว่างมาอีกนะ 352 00:27:26,400 --> 00:27:29,080 หลังจากนี่ณัฐก็คงจะต้องเหนื่อยมากกว่าเดิม 353 00:27:29,160 --> 00:27:31,160 ต้องดูแลคนป่วยถึงสองคนเลย 354 00:27:32,040 --> 00:27:35,120 มีอะไรก็ โทรมาหาลุงได้ตลอดเลยนะ 355 00:27:37,240 --> 00:27:39,440 คนหนึ่งความจำเสื่อม 356 00:27:40,000 --> 00:27:41,760 อีกคนก็กำลังจะตามไป 357 00:27:43,440 --> 00:27:44,880 ก็ไม่แน่นะฮะ 358 00:27:45,440 --> 00:27:47,600 ผมอาจจะจำอะไรได้เร็วๆ นี้ก็ได้ 359 00:27:47,680 --> 00:27:50,360 [ดนตรีตึงเครียด] 360 00:27:55,040 --> 00:27:56,400 ความจริง 361 00:27:56,480 --> 00:27:58,400 ผมก็เริ่มเห็นภาพมากขึ้นแล้วนะฮะ 362 00:27:59,640 --> 00:28:02,040 [เต้าหู้] ถึงจะยังปะติดปะต่อเรื่องราวไม่ได้ 363 00:28:03,640 --> 00:28:05,240 แต่ผมว่าอีกไม่นาน 364 00:28:05,720 --> 00:28:07,720 ผมอาจจะจำเรื่องราวได้ทั้งหมดก็ได้นะฮะ 365 00:28:09,120 --> 00:28:10,560 [เต้าหู้] และถ้าถึงตอนนั้นเนี่ย 366 00:28:11,440 --> 00:28:13,080 ผมก็อาจจะรู้ 367 00:28:13,600 --> 00:28:15,560 ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณตาธาร 368 00:28:21,720 --> 00:28:23,400 ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดีนะ 369 00:28:23,960 --> 00:28:26,160 คดีของธารก็จะได้คืบหน้า 370 00:28:28,880 --> 00:28:30,680 ผมไม่รู้หรอกนะฮะ 371 00:28:30,760 --> 00:28:32,960 ว่าคุณตาธารถูกทำร้ายเพราะอะไร 372 00:28:34,040 --> 00:28:35,680 แต่ไม่ว่าใคร 373 00:28:35,760 --> 00:28:37,640 ก็ไม่ควรโดนแบบนั้นใช่ไหมฮะ 374 00:28:42,600 --> 00:28:44,440 ความเป็นคนน่ะ 375 00:28:44,520 --> 00:28:45,880 มันไม่ได้มีกันทุกคนหรอกนะ 376 00:28:47,160 --> 00:28:48,360 [ณัฐ] แค่คิดต่าง 377 00:28:48,440 --> 00:28:50,080 คนก็ทำร้ายกันได้ 378 00:28:50,680 --> 00:28:52,680 [ณัฐ] แค่ขัดผลประโยชน์กัน 379 00:28:52,760 --> 00:28:54,440 เขาก็คิดฆ่ากันได้ 380 00:28:57,160 --> 00:28:59,000 คนเราแค่คิดต่างกัน 381 00:28:59,080 --> 00:29:01,240 ต้องพูดคุยกันด้วยเหตุผลไม่ใช่เหรอฮะ 382 00:29:02,280 --> 00:29:04,360 คนเราต้องปรับความเข้าใจกัน 383 00:29:05,360 --> 00:29:07,120 มากกว่าการทำร้ายกันไม่ใช่เหรอฮะ 384 00:29:21,120 --> 00:29:22,800 [อนิก] มีกะโหลกแตก แล้วก็เลือดออกในสมองด้วย 385 00:29:22,880 --> 00:29:24,120 ขออนุญาตครับสารวัตร 386 00:29:26,320 --> 00:29:28,200 ตรวจสอบแล้วไม่พบรอยนิ้วมือบนแจกัน 387 00:29:28,280 --> 00:29:30,080 [ก้อง] แล้วก็เศษแจกันเลยครับ 388 00:29:30,160 --> 00:29:31,840 นี่เอกสารยืนยันครับ 389 00:29:33,040 --> 00:29:34,240 [เสียงพ่นลมหัวเราะ] 390 00:29:35,520 --> 00:29:37,920 คนร้ายมันคงคิดว่าเตรียมการมาอย่างดี 391 00:29:38,560 --> 00:29:41,920 หลังเกิดเหตุเนี่ย มันคงคิดว่าทำลายหลักฐานไปหมดแล้ว 392 00:29:42,000 --> 00:29:43,320 แต่ที่ไหนได้ 393 00:29:43,400 --> 00:29:46,760 มันดันทำหลักฐานหล่นไว้ในกระถางกระบองเพชร 394 00:29:50,360 --> 00:29:51,480 [เสียงพ่นลมหายใจ] 395 00:29:56,760 --> 00:29:58,120 น้ำหนักแค่นี้ 396 00:29:58,760 --> 00:30:00,520 ทำไมอาการหนักขนาดนั้น 397 00:30:01,520 --> 00:30:03,240 หรือว่าอาวุธจะไม่ใช่แจกัน 398 00:30:03,320 --> 00:30:05,880 [ดนตรีตึงเครียด] 399 00:30:08,400 --> 00:30:10,280 จากผลตรวจในเอกสาร 400 00:30:10,840 --> 00:30:13,920 ถ้าเป็นอาวุธของแข็งที่ไม่มีคมอย่างที่คุณหมอบอก 401 00:30:14,960 --> 00:30:17,040 [อนิก] แล้วถ้าอาวุธคือแจกันในรูปจริง 402 00:30:17,680 --> 00:30:21,720 บาดแผลจะรุนแรงถึงขนาดเลือดออกในสมอง กะโหลกแตกเลยเหรอครับ 403 00:30:22,440 --> 00:30:23,720 [ก้อง] นั่นสิครับ 404 00:30:24,280 --> 00:30:26,080 แจกันฟาดครั้งเดียวก็แตกแล้ว 405 00:30:26,160 --> 00:30:28,440 แต่นี่บาดแผลเหมือนโดนกระหน่ำตีนะครับ 406 00:30:30,320 --> 00:30:33,160 [หมอ] ผมยืนยันว่าวินิจฉัย ไปตามอาการของคนไข้นะครับ 407 00:30:33,240 --> 00:30:36,240 ส่วนเรื่องบาดแผล มันขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย 408 00:30:36,320 --> 00:30:38,840 [หมอ] ไม่ใช่แค่น้ำหนัก หรือว่ารูปทรงของอาวุธ 409 00:30:38,920 --> 00:30:41,920 อาจจะมีเรื่องแรงที่ใช้ หรือว่าอื่นๆ อีก 410 00:30:42,000 --> 00:30:46,000 หรือไม่ อาวุธอาจไม่มีแค่แจกัน 411 00:30:46,840 --> 00:30:48,560 [อนิก] แต่เป็นอย่างอื่นด้วย 412 00:30:54,440 --> 00:30:56,520 [มทนา] คุณต้องใช้ชีวิตอย่างมีสติ 413 00:30:57,280 --> 00:30:59,720 ผิดพลาดอะไรไปก็ต้องรีบแก้ไข 414 00:31:00,480 --> 00:31:04,400 อย่าปล่อยทิ้งไว้แล้วจมอยู่กับมัน ด้วยความรู้สึกผิดเหมือนฉัน 415 00:31:04,480 --> 00:31:06,240 [ณัฐ] ความเป็นคนน่ะ 416 00:31:06,320 --> 00:31:08,040 มันไม่ได้มีกันทุกคนหรอกนะ 417 00:31:09,040 --> 00:31:11,960 แค่คิดต่าง คนก็ทำร้ายกันได้ 418 00:31:12,040 --> 00:31:13,840 แค่ขัดผลประโยชน์กัน 419 00:31:13,920 --> 00:31:15,400 เขาก็คิดฆ่ากันได้ 420 00:31:15,480 --> 00:31:17,520 [เต้าหู้] คนเราต้องปรับความเข้าใจกัน 421 00:31:17,600 --> 00:31:19,480 มากกว่าการทำร้ายกันไม่ใช่เหรอฮะ 422 00:31:19,560 --> 00:31:21,560 [เสียงเรียกเข้ามือถือ] 423 00:31:25,960 --> 00:31:27,000 ครับ 424 00:31:28,320 --> 00:31:30,600 ผมเพิ่งกลับมาครับ อยู่ที่ลานจอดรถ 425 00:31:33,160 --> 00:31:34,440 ฉันเพิ่งรู้ 426 00:31:35,000 --> 00:31:37,640 เรื่องที่คุณปล่อยให้มีคนไปวุ่นวายที่บ้านนั่น 427 00:31:38,760 --> 00:31:41,400 ตำรวจเขาโทรมา ผมปฏิเสธไม่ได้ 428 00:31:42,120 --> 00:31:43,920 แต่เรื่องมันกำลังจะเงียบ 429 00:31:44,480 --> 00:31:47,240 คนเริ่มลืม คุณก็ไปรื้อฟื้นมันขึ้นมา 430 00:31:49,120 --> 00:31:51,400 คุณจะมาโทษผมฝ่ายเดียวได้ยังไง 431 00:31:51,480 --> 00:31:53,800 เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะคุณนะ 432 00:31:53,880 --> 00:31:57,040 [ธาร] ออกไป พวกเราไม่เอาป่าโหว่ ออกไป 433 00:31:57,120 --> 00:32:00,080 ออกไป พวกเราไม่เอาป่าโหว่ 434 00:32:00,160 --> 00:32:02,160 ออกไป พวกเราไม่เอาป่าโหว่ 435 00:32:02,240 --> 00:32:05,160 ไม่เอาป่าโหว่ใช่ไหมพวกเรา ไม่เอา ออกไป 436 00:32:05,240 --> 00:32:08,360 [เสียงตะโกนขับไล่] 437 00:32:11,120 --> 00:32:14,160 [เสียงเรียกเข้ามือถือ] 438 00:32:18,760 --> 00:32:20,120 ค่ะพ่อ 439 00:32:23,440 --> 00:32:25,000 ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ 440 00:32:25,080 --> 00:32:27,240 เดี๋ยวชิงจะจัดการให้เร็วที่สุด 441 00:32:27,320 --> 00:32:31,040 [ธาร] พวกเราไม่เอาป่าโหว่ ออกไป ออกไป 442 00:32:31,120 --> 00:32:32,040 พวกเราไม่เอาป่าโหว่ 443 00:32:32,120 --> 00:32:34,240 [แก้วชิงดวง] แกนนำคนนั้น เป็นหลานเมียคุณใช่ไหม 444 00:32:35,760 --> 00:32:37,080 ครับ ผมเคยเตือนเขาแล้ว แต่… 445 00:32:37,160 --> 00:32:38,680 [แก้วชิงดวง] ไปบอกให้มันหยุดซะ 446 00:32:38,760 --> 00:32:41,800 [ธาร] พวกเราไม่เอาป่าโหว่ ไม่เอาป่าโหว่ใช่ไหมพวกเรา ไม่เอา ออกไป 447 00:32:41,880 --> 00:32:44,040 ตอนนี้บอร์ดเริ่มไม่พอใจแล้ว 448 00:32:44,760 --> 00:32:48,560 คุณก็รู้ว่ากว่าเราจะได้ดีลนี้มา เราต้องจ่ายให้ท่านขนาดไหน 449 00:32:49,440 --> 00:32:52,720 มันจะมาพังเพราะอุดมการณ์โง่ๆ ของคนพวกนี้ไม่ได้ 450 00:32:52,800 --> 00:32:55,960 [เสียงตะโกนขับไล่ดังแว่ว] 451 00:32:58,560 --> 00:33:02,240 ผม ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะฟังหรือเปล่าครับ เขาค่อนข้างหัวแข็งครับ 452 00:33:02,320 --> 00:33:04,040 ฉันไม่สนว่าเขาเป็นคนแบบไหน 453 00:33:04,680 --> 00:33:07,400 ฉันสนแค่ว่าโปรเจกต์นี้ต้องไปต่อ 454 00:33:08,760 --> 00:33:10,360 และถ้ามันไม่หยุด 455 00:33:10,920 --> 00:33:12,080 คุณก็ต้องหยุด 456 00:33:13,320 --> 00:33:14,440 นี่คุณ 457 00:33:15,680 --> 00:33:18,240 อนาคตของคุณในทีอาร์ดีขึ้นอยู่กับคุณแล้ว 458 00:33:18,720 --> 00:33:22,600 [ธาร] เราไม่เอาป่าโหว่ ออกไป ออกไปให้หมด ออกไป 459 00:33:22,680 --> 00:33:25,000 [แสน] แต่คุณเป็นคนสั่งให้ผมทำแบบนั้นนะ 460 00:33:26,400 --> 00:33:29,520 ฉันสั่ง แต่วันนั้นคุณทำไม่สำเร็จ 461 00:33:29,600 --> 00:33:32,000 แล้วฉันก็ต้องคอยมาเก็บกวาด 462 00:33:32,080 --> 00:33:35,160 ที่ฉันเก็บไอ้แกนนำนั่นไว้ก็เป็นเพราะว่าเห็นแก่คุณ 463 00:33:35,240 --> 00:33:37,400 เรื่องมันถึงได้คาราคาซังแบบนี้ 464 00:33:37,480 --> 00:33:39,360 [ดนตรีอึดอัด] 465 00:33:40,840 --> 00:33:42,760 ตอนนี้ทั้งพ่อ 466 00:33:42,840 --> 00:33:46,160 ทั้งบอร์ด ทั้งกลุ่มผู้ลงทุนก็เอาแต่กดดันฉัน 467 00:33:46,240 --> 00:33:48,080 ตำรวจก็เข้ามาวุ่นวายอีกรอบ 468 00:33:49,320 --> 00:33:51,040 [แก้วชิงดวง] ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง 469 00:33:51,120 --> 00:33:53,000 ก่อนที่พวกเราจะพังกันหมด 470 00:33:53,080 --> 00:33:54,440 คุณจะทำอะไร 471 00:33:57,800 --> 00:34:00,840 ก็ถ้าเรื่องหลานเมียคุณมันจะมีปัญหามากนัก 472 00:34:04,120 --> 00:34:06,440 ฉันก็จะจัดการให้มันจบๆ ซะ 473 00:34:07,480 --> 00:34:10,480 [ดนตรีอบอุ่น] 474 00:34:12,719 --> 00:34:15,639 [เต้าหู้] หนังสือเล่มที่พี่ณัฐอ่านเมื่อคืนบอกไว้ว่า 475 00:34:16,120 --> 00:34:19,440 โรคที่ดูเหมือนจะไม่มีความเจ็บปวดร้ายแรงนี้ 476 00:34:19,520 --> 00:34:22,280 สามารถกลืนกินผู้ป่วยเข้าไปได้ทั้งตัว 477 00:34:22,840 --> 00:34:24,840 และคายออกมาเป็นซากเปล่าๆ 478 00:34:25,360 --> 00:34:28,159 ไม่มีตัวตนเดิมของคนไข้บรรจุไว้ภายใน 479 00:34:29,480 --> 00:34:31,560 หนังที่พี่ณัฐดูเมื่อวันก่อน 480 00:34:31,639 --> 00:34:33,280 ก็บอกว่า 481 00:34:33,360 --> 00:34:35,320 เป็นมะเร็งยังดีเสียกว่า 482 00:34:35,920 --> 00:34:38,040 มันฟังดูน่ากลัวมากๆ 483 00:34:39,320 --> 00:34:41,440 แต่พอเห็นคุณป้าในตอนนี้… 484 00:34:45,320 --> 00:34:46,560 [มทนา] ตื่นแล้วเหรอลูก 485 00:34:47,400 --> 00:34:48,639 ฮะ 486 00:34:48,719 --> 00:34:50,920 ส่วนพี่ณัฐนอนดึกเลยตื่นสายฮะ 487 00:34:51,719 --> 00:34:53,800 คุณป้าตื่นมาทำอะไรแต่เช้าฮะเนี่ย 488 00:34:54,880 --> 00:34:57,360 ป้าก็ตื่นเช้าของป้าทุกวันแหละ 489 00:34:57,440 --> 00:35:00,640 มีแต่เรากับณัฐนั่นแหละที่ตื่นสายทุกวัน 490 00:35:04,240 --> 00:35:06,280 ผมว่าจะถามนานแล้ว 491 00:35:06,360 --> 00:35:08,320 คุณป้าชอบต้นผีเสื้อเหรอฮะ 492 00:35:08,840 --> 00:35:10,120 อือ… 493 00:35:17,840 --> 00:35:20,480 มันเป็นต้นไม้ในความทรงจำน่ะลูก 494 00:35:22,240 --> 00:35:24,440 เมื่อก่อนบ้านป้าอยู่ในซอยผีเสื้อ 495 00:35:24,920 --> 00:35:28,880 สองข้างทางเนี่ยมันเต็มไปด้วย ต้นผีเสื้อเต็มไปหมดเลย 496 00:35:31,120 --> 00:35:34,240 มันก็เลยเป็นที่มาของชื่อซอย 497 00:35:36,480 --> 00:35:39,120 [มทนา] ตอนป้าย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ใหม่ๆ 498 00:35:39,680 --> 00:35:42,280 ป้ารู้สึกว่าป้ายังไม่ค่อยชินกับมัน 499 00:35:42,360 --> 00:35:43,920 ก็เลยเอามาปลูกด้วย 500 00:35:45,160 --> 00:35:49,760 เวลาเห็นจะได้รู้สึกว่าอบอุ่น แล้วก็คุ้นเคยเหมือนอยู่บ้านเก่า 501 00:35:53,440 --> 00:35:56,160 แต่ตอนนี้ป้าชินกับบ้านหลังนี้แล้วนะ 502 00:35:56,840 --> 00:35:58,160 และป้าก็ 503 00:35:58,720 --> 00:36:01,720 รักบ้านหลังนี้พอๆ กับบ้านหลังเก่าเลย 504 00:36:04,160 --> 00:36:06,360 บ้านที่มันเป็นบ้าน 505 00:36:12,880 --> 00:36:14,760 ผมก็ชอบบ้านหลังนี้ฮะ 506 00:36:15,640 --> 00:36:18,120 และก็ชอบที่คุณป้าสดใสแบบนี้ด้วย 507 00:36:24,440 --> 00:36:27,240 ป้ารู้นะว่าณัฐกับเต้าหู้เป็นห่วงป้ามาก 508 00:36:28,440 --> 00:36:30,520 [มทนา] แต่ในเมื่อมันรักษาไม่หาย 509 00:36:30,600 --> 00:36:33,400 ก็ไม่ต้องไปกังวลกับการรักษามันหรอก 510 00:36:35,880 --> 00:36:39,120 ยาเนี่ยมันก็ แค่ช่วยให้ชะลอ 511 00:36:39,720 --> 00:36:42,480 แต่ร่างกายมันก็เสื่อมลงไปทุกวันอยู่แล้ว 512 00:36:45,040 --> 00:36:47,000 ป้าคิดว่า 513 00:36:48,280 --> 00:36:50,440 ต่อไปนี้เรามาใช้ชีวิตกันเถอะ 514 00:36:51,720 --> 00:36:53,640 สุขบ้าง ทุกข์บ้าง 515 00:36:56,360 --> 00:37:00,000 จนกว่าความทรงจำของป้ามันจะจางหายไป 516 00:37:06,640 --> 00:37:08,560 ผมเคยอ่านเจอนะฮะ 517 00:37:09,800 --> 00:37:13,160 เขาบอกว่าสิ่งที่อัลไซเมอร์เอาไปจากเราไม่ได้ 518 00:37:13,920 --> 00:37:16,040 ก็คือความรักฮะ 519 00:37:16,600 --> 00:37:19,440 [ดนตรีซึ้ง] 520 00:37:21,800 --> 00:37:24,680 [เต้าหู้] บางทีการที่เรายอมรับความจริงได้เร็ว 521 00:37:25,440 --> 00:37:27,960 มันก็ช่วยบรรเทาบาดแผลได้เร็วขึ้น 522 00:37:56,800 --> 00:37:58,040 [มทนา] อะไรน่ะลูก 523 00:37:59,920 --> 00:38:03,480 [ณัฐ] ณัฐเอาข้อมูลแม่ ไปลงทะเบียนที่มูลนิธิกระจกเงามา 524 00:38:03,560 --> 00:38:06,600 เขาก็เลยให้ริสต์แบนด์อันนี้มาน่ะแม่ 525 00:38:06,680 --> 00:38:08,840 ในนี้จะมีข้อมูลแม่ทุกอย่างเลยนะ 526 00:38:08,920 --> 00:38:12,680 เผื่อแม่เกิดไปเดินหลงที่ไหนขึ้นมา แล้วมีคนไปเจอ 527 00:38:12,760 --> 00:38:14,760 เขาจะได้พาแม่มาส่งถูกไง 528 00:38:15,360 --> 00:38:16,640 เพราะฉะนั้นน่ะ 529 00:38:16,720 --> 00:38:19,400 แม่ต้องใส่ไว้ตลอดเลยนะ ห้ามถอด 530 00:38:31,160 --> 00:38:32,680 ต่อไปเลยฮะ 531 00:38:32,760 --> 00:38:34,560 - เลขอะไร - เลขที่ออกคือ 532 00:38:34,640 --> 00:38:37,200 - หกสิบสอง - [ณัฐ] หกสิบสอง 533 00:38:37,280 --> 00:38:39,600 - [มทนา] เฮ้ยมีๆ - คุณป้ามีไหม ผมก็มี 534 00:38:39,680 --> 00:38:41,680 [ณัฐ] ไม่มีน่ะ [เสียงจิ๊ปาก] 535 00:38:41,760 --> 00:38:43,760 [เสียงหมุนอุปกรณ์] อันนี้แหละ 536 00:38:43,840 --> 00:38:45,040 เลขอะไร 537 00:38:45,120 --> 00:38:46,480 [เต้าหู้] เลข 538 00:38:46,960 --> 00:38:48,480 - สี่สิบหกฮะ - สี่สิบหก 539 00:38:48,560 --> 00:38:52,320 - มี ป้ามี - [เต้าหู้] อ้าว ผมไม่มี 540 00:38:55,360 --> 00:38:56,440 [ณัฐ] เฮ้ย 541 00:38:57,760 --> 00:38:59,360 ขึ้นฉ่ายบิงโก 542 00:38:59,440 --> 00:39:02,080 - หา โอ้โฮ - โอ้โฮ เก่งจังเลย 543 00:39:02,160 --> 00:39:03,360 สุดยอดเลยขึ้นฉ่าย 544 00:39:03,440 --> 00:39:04,640 [เสียงตบมือและหัวเราะ] 545 00:39:04,720 --> 00:39:06,040 [มทนา] เก่งมากเลย 546 00:39:06,120 --> 00:39:08,280 ขอมือก่อนๆ ขอมือก่อน 547 00:39:08,360 --> 00:39:10,120 - เก่ง - [มทนา] ขออีกข้างหนึ่ง 548 00:39:10,200 --> 00:39:13,080 [เต้าหู้] ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ เราก็โอบรับมันไว้ 549 00:39:14,160 --> 00:39:16,240 ใช้ความเจ็บปวดนี้เป็นโอกาส 550 00:39:16,840 --> 00:39:19,000 ให้เราได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม 551 00:39:21,680 --> 00:39:24,680 [ดนตรีอบอุ่น] 552 00:39:34,560 --> 00:39:38,040 หอมจังเลย วันนี้คุณป้าทำอะไรทานฮะ 553 00:39:39,720 --> 00:39:41,600 เต้าหู้ลูกเขยจ้ะ 554 00:39:41,680 --> 00:39:42,960 [เสียงหัวเราะ] 555 00:39:43,040 --> 00:39:43,960 ฮะ 556 00:39:47,920 --> 00:39:48,880 แม่ 557 00:39:48,960 --> 00:39:51,360 - หือ - เต้าหู้มันงงหมดแล้วเนี่ย 558 00:39:52,720 --> 00:39:56,080 ก็ ผมเคยได้ยินแต่ไข่ลูกเขยฮะ 559 00:39:56,640 --> 00:39:57,960 มันก็ 560 00:39:58,040 --> 00:39:59,560 คล้ายๆ กันนั่นแหละลูก 561 00:39:59,640 --> 00:40:01,680 แค่เปลี่ยนจากไข่เป็นเต้าหู้ 562 00:40:01,760 --> 00:40:03,160 อ๋อ 563 00:40:04,920 --> 00:40:07,280 ผมชอบชื่อเมนูนี้จังเลยฮะ 564 00:40:07,360 --> 00:40:08,840 [เสียงหัวเราะ] 565 00:40:11,480 --> 00:40:14,880 แล้ว มันมีส่วนผสมอะไรบ้างฮะคุณป้า 566 00:40:14,960 --> 00:40:17,680 มันก็มี เอ่อ 567 00:40:17,760 --> 00:40:19,440 เต้าหู้แบบแข็ง 568 00:40:19,520 --> 00:40:22,320 แล้วก็มี หอมแดง 569 00:40:22,400 --> 00:40:24,080 มีพริกแห้ง 570 00:40:24,160 --> 00:40:25,960 แล้วก็ เอ่อ… 571 00:40:29,040 --> 00:40:30,200 นี่ไงแม่ 572 00:40:30,280 --> 00:40:32,000 มีผักชี 573 00:40:32,080 --> 00:40:33,160 - มะขามเปียก - [มทนา] เออ 574 00:40:33,240 --> 00:40:34,600 แล้วก็น้ำตาลปี๊บด้วย 575 00:40:35,440 --> 00:40:38,000 บางสูตรเขาก็ใส่กระเทียมกับงาด้วยนะแม่ 576 00:40:40,640 --> 00:40:41,760 - แม่ - [มทนา] หือ 577 00:40:41,840 --> 00:40:44,120 วันหลังเราลองหาเมนูใหม่ๆ ทำกันไหม 578 00:40:44,200 --> 00:40:45,680 ในนี้มีเพียบเลย 579 00:40:45,760 --> 00:40:47,800 เอาสิ [เสียงหัวเราะ] 580 00:40:47,880 --> 00:40:49,280 ผมช่วยหาไหมฮะ 581 00:40:49,360 --> 00:40:50,200 มาสิ 582 00:40:51,800 --> 00:40:53,680 มีอะไรบ้างล่ะพี่ณัฐ 583 00:40:53,760 --> 00:40:54,920 นี่ 584 00:40:55,480 --> 00:40:56,840 ขนมปังก็น่ากิน 585 00:40:56,920 --> 00:40:59,320 โอ้โฮ ขนมร้านนี้น่ากินน่ะ 586 00:40:59,400 --> 00:41:01,920 - ร้านอะไร - อ่านว่าอะไรฮะ 587 00:41:02,520 --> 00:41:04,920 [เต้าหู้] "ฮอลิเดย์พาสทรี" 588 00:41:05,000 --> 00:41:07,040 - อ๋อ - พี่ณัฐสั่งมากินได้ไหมฮะ 589 00:41:07,120 --> 00:41:09,760 - ทำเอาดีกว่า ถูกกว่าเยอะ - ก็ได้ฮะ 590 00:41:10,760 --> 00:41:12,200 [เต้าหู้] พี่ณัฐ [เสียงเต้าหู้หัวเราะ] 591 00:41:13,720 --> 00:41:15,320 [เสียงกริ่งหน้าบ้าน] 592 00:41:17,000 --> 00:41:18,760 - เดี๋ยวผมไปดูให้นะฮะ - [ณัฐ] อือ 593 00:41:20,200 --> 00:41:22,600 [ดนตรีผ่อนคลาย] 594 00:41:30,880 --> 00:41:31,920 หวัดดีฮะพี่พริบ 595 00:41:32,000 --> 00:41:33,280 หวัดดีครับ 596 00:41:33,360 --> 00:41:36,760 เอ๊ะ ไม่เจอตั้งนาน หล่อเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย 597 00:41:37,520 --> 00:41:38,920 พี่พริบก็เหมือนกันฮะ 598 00:41:39,000 --> 00:41:41,080 [เสียงหัวเราะ] สวยเหมือนเดิมใช่เปล่า 599 00:41:43,440 --> 00:41:44,480 เข้าบ้านไหมฮะ 600 00:41:45,520 --> 00:41:46,520 [เสียงพริบหัวเราะ] 601 00:41:47,680 --> 00:41:50,680 เออ ไม่ได้เห็นหน้าพี่ณัฐตั้งหลายอาทิตย์แล้ว 602 00:41:50,760 --> 00:41:52,720 ไม่ค่อยไปออฟฟิศเลย 603 00:41:52,800 --> 00:41:54,720 ขนาดพี่เจือยังบ่นคิดถึง 604 00:41:54,800 --> 00:41:57,280 ต้องฝากงานใหม่ให้พี่เอามาให้แทนเนี่ย 605 00:41:57,360 --> 00:41:59,480 พี่ณัฐมีงานใหม่แล้วเหรอฮะ 606 00:41:59,560 --> 00:42:01,440 แต่งานเก่ายังไม่เสร็จเลยนะฮะ 607 00:42:02,480 --> 00:42:04,000 [ณัฐ] กูไหวน่า 608 00:42:06,440 --> 00:42:08,440 มีเงินน่ะดีกว่าไม่มี 609 00:42:08,520 --> 00:42:09,840 เผื่ออนาคตต้องใช้ไง 610 00:42:10,960 --> 00:42:12,840 กูไม่เหนื่อยไปกว่านี้หรอก 611 00:42:12,920 --> 00:42:14,640 มีมึงดูแลอยู่ทั้งคนน่ะ 612 00:42:15,320 --> 00:42:16,920 [ณัฐ] มึงน่ะน่าจะเหนื่อยกว่ากูเยอะ 613 00:42:17,000 --> 00:42:19,240 ต้องดูแลทั้งแม่ ดูแลทั้งกู 614 00:42:21,120 --> 00:42:22,360 ไม่เป็นไรเลยฮะ 615 00:42:22,440 --> 00:42:23,680 ผมเต็มใจ 616 00:42:25,920 --> 00:42:27,640 พริบไปหาคุณป้าดีกว่า 617 00:42:27,720 --> 00:42:30,000 อยู่ตรงนี้เหมือนเป็นอากาศยังไงก็ไม่รู้ 618 00:42:37,240 --> 00:42:39,320 - สวัสดีค่ะ - สวัสดีจ้ะ 619 00:42:40,040 --> 00:42:42,520 เอ่อ หนู… 620 00:42:45,640 --> 00:42:46,880 พริบไงแม่ 621 00:42:47,440 --> 00:42:48,600 รุ่นน้องที่ทำงานน่ะ 622 00:42:49,720 --> 00:42:51,200 อ๋อ หนูพริบ 623 00:42:51,280 --> 00:42:52,240 ค่ะ 624 00:42:52,320 --> 00:42:53,240 [เสียงมทนาหัวเราะแห้ง] 625 00:42:53,320 --> 00:42:56,520 ขอโทษนะจ๊ะ ป้าจำชื่อไม่ได้ อย่าถือสาป้าเลยนะ 626 00:42:57,000 --> 00:42:58,840 ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณป้า 627 00:42:58,920 --> 00:43:02,480 ถ้าคุณป้าลืมเนี่ย พริบแนะนำตัวเองใหม่ได้ตลอดเลยค่ะ 628 00:43:02,560 --> 00:43:03,640 [เสียงพริบหัวเราะ] 629 00:43:03,720 --> 00:43:05,120 เรื่องพูด พริบถนัดค่ะ 630 00:43:05,200 --> 00:43:06,120 [เสียงหัวเราะ] 631 00:43:07,440 --> 00:43:09,960 เอ่อ ถ้าอย่างนั้นอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันสิ 632 00:43:10,520 --> 00:43:11,440 ได้ค่ะ 633 00:43:11,520 --> 00:43:14,280 เดี๋ยวป้าขอตัวไปเอาอาหารให้ขึ้นฉ่ายก่อน 634 00:43:14,360 --> 00:43:15,520 [เสียงหัวเราะ] 635 00:43:15,600 --> 00:43:16,960 ขึ้นฉ่ายกินแล้วนะฮะ 636 00:43:17,040 --> 00:43:18,840 ถ้ากินมากกว่านี้เนี่ย 637 00:43:18,920 --> 00:43:20,520 อ้วนจนเดินไม่ไหวแน่เลยฮะ 638 00:43:20,600 --> 00:43:22,040 [เสียงขึ้นฉ่ายคราง] 639 00:43:25,800 --> 00:43:28,720 เอ๊ะ เอ๊ะ [เสียงสูดดมฟุดฟิด] 640 00:43:29,880 --> 00:43:31,840 - กลิ่นเหมือน กลิ่นเหมือน… - เฮ้ย 641 00:43:31,920 --> 00:43:33,640 [ดนตรีตึงเครียด] 642 00:43:34,360 --> 00:43:35,400 [เสียงร้องตกใจ] 643 00:43:36,560 --> 00:43:37,760 [เสียงณัฐร้องตกใจ] 644 00:43:37,840 --> 00:43:39,000 ณัฐระวังลูก 645 00:43:39,080 --> 00:43:41,240 [เสียงเปลวไฟลุก] 646 00:43:41,320 --> 00:43:42,320 พี่ณัฐเขยิบไปฮะ 647 00:43:49,720 --> 00:43:52,360 [เสียงณัฐไอสำลัก] 648 00:43:58,840 --> 00:44:00,800 ทำไมแม่ไม่ปิดเตาล่ะ 649 00:44:02,800 --> 00:44:04,720 ณัฐบอกแม่แล้วไม่ใช่เหรอให้ระวัง 650 00:44:06,760 --> 00:44:09,760 และถ้ามันเป็นตอนณัฐไม่อยู่ แล้วแม่อยู่คนเดียว แม่จะทำยังไง 651 00:44:11,440 --> 00:44:12,960 แม่ลืม ณัฐ 652 00:44:14,240 --> 00:44:15,600 แม่ขอโทษนะ 653 00:44:31,560 --> 00:44:33,760 ไม่เป็นไรนะคะคุณป้า 654 00:44:40,640 --> 00:44:43,640 [ดนตรีเศร้า] 655 00:44:59,080 --> 00:44:59,920 [เสียงข้อความเข้า] 656 00:45:08,320 --> 00:45:11,760 [เจือ] ไอ้ณัฐ เป็นไงบ้าง บทถึงไหนแล้ว 657 00:45:19,040 --> 00:45:21,040 [เสียงผ่อนลมหายใจเบาๆ ] 658 00:45:37,200 --> 00:45:39,360 [เสียงเคาะคีย์บอร์ดดังรัว] 659 00:45:44,160 --> 00:45:46,960 [เสียงสูดลมและผ่อนหายใจ] 660 00:45:47,720 --> 00:45:50,560 [เสียงประตูเปิดและปิด] 661 00:45:59,840 --> 00:46:01,440 [เสียงณัฐผ่อนลมหายใจสั่นๆ ] 662 00:46:03,280 --> 00:46:04,560 พี่ณัฐ 663 00:46:11,840 --> 00:46:13,560 [เสียงณัฐระบายลมหายใจ] 664 00:46:30,480 --> 00:46:33,280 [เสียงหายใจแรง] 665 00:46:36,600 --> 00:46:38,720 พี่ณัฐทำดีมากๆ แล้วนะฮะ 666 00:46:42,520 --> 00:46:44,280 อย่าโทษตัวเองเลยฮะ 667 00:46:46,640 --> 00:46:48,200 [เต้าหู้] เก่งมากๆ แล้ว 668 00:47:20,720 --> 00:47:21,960 ขอบคุณนะ 669 00:47:24,680 --> 00:47:26,040 ขอบคุณอะไรฮะ 670 00:47:27,840 --> 00:47:29,160 ทุกเรื่องเลย 671 00:47:30,760 --> 00:47:33,000 ขอบคุณที่มึงอยู่ตรงนี้ข้างๆ กู 672 00:47:34,600 --> 00:47:36,880 ในวันที่กูไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร 673 00:47:39,520 --> 00:47:41,320 แล้วก็ขอโทษมึงนะ 674 00:47:41,400 --> 00:47:43,400 ที่ทำให้มึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ 675 00:47:44,440 --> 00:47:46,640 ทั้งๆ ที่มึงก็จำอะไรไม่ค่อยได้ 676 00:47:46,720 --> 00:47:49,680 [เพลง "รอเธอรู้ใจ" โดย ธนพล จารุจิตรานนท์] 677 00:47:51,560 --> 00:47:53,880 ผมก็ต้องขอบคุณพี่ณัฐเหมือนกันนะฮะ 678 00:47:55,400 --> 00:47:57,480 ที่ให้ผมได้อยู่ตรงนี้ 679 00:47:58,440 --> 00:48:00,560 และก็คอยคิดถึงผม 680 00:48:01,800 --> 00:48:04,880 ถึงแม้จะมีเรื่องให้คิด เยอะแยะมากมายไปหมดเลย 681 00:48:07,640 --> 00:48:09,720 แล้วก็ต้องขอโทษด้วยนะฮะ 682 00:48:11,160 --> 00:48:13,440 ที่ผมช่วยอะไรไม่ค่อยได้เท่าไร 683 00:48:15,080 --> 00:48:17,040 แค่นี้ก็มากพอแล้ว 684 00:48:17,760 --> 00:48:20,280 แค่มึงกอดกูแบบนี้ 685 00:48:20,360 --> 00:48:22,360 พรุ่งนี้กูก็มีแรงสู้ต่อแล้ว 686 00:48:26,880 --> 00:48:29,360 งั้นพี่ณัฐก็มาเติมพลังได้ตลอดเลยนะฮะ 687 00:48:29,840 --> 00:48:31,640 เดี๋ยวผมจะคอยอยู่ตรงนี้เอง 688 00:48:50,440 --> 00:48:53,400 [ดนตรีผ่อนคลาย] 689 00:49:04,080 --> 00:49:05,760 คุณป้ากินอันนี้นะฮะ 690 00:49:06,800 --> 00:49:08,680 กินเยอะๆ เลย 691 00:49:08,760 --> 00:49:09,960 ขอบใจจ้ะ 692 00:49:23,640 --> 00:49:24,520 แม่ 693 00:49:24,600 --> 00:49:26,000 หือ 694 00:49:26,840 --> 00:49:28,640 ณัฐอยากจะจัดปาร์ตี้ 695 00:49:30,160 --> 00:49:31,680 ปาร์ตี้อะไรลูก 696 00:49:33,360 --> 00:49:34,720 วันเกิดเหรอ 697 00:49:36,640 --> 00:49:39,320 เท่าที่แม่จำได้ไม่มีใครเกิดช่วงนี้นี่ 698 00:49:41,200 --> 00:49:42,280 เปล่าหรอกแม่ 699 00:49:42,840 --> 00:49:46,760 ณัฐแค่อยากจะจัดปาร์ตี้ วันเกิดอยากจะจัด 700 00:49:48,560 --> 00:49:49,880 [เสียงหัวเราะ] 701 00:49:51,920 --> 00:49:53,400 เกิดอยากจะจัด 702 00:49:55,600 --> 00:49:56,800 ก็จัดสิลูก 703 00:50:04,840 --> 00:50:07,360 บางคนแม่นึกหน้าไม่ออกด้วยซ้ำไป 704 00:50:08,960 --> 00:50:11,640 งั้นชวนแค่คนที่สนิทก็พอมั้งแม่ 705 00:50:11,720 --> 00:50:12,880 อือ 706 00:50:14,200 --> 00:50:17,240 ผมจำได้ว่าผมเคยเห็นอัลบั้มนี้ในห้องเก็บของฮะ 707 00:50:17,320 --> 00:50:21,120 คุณป้าลองดูไหมฮะ เผื่อจะมีรูปถ่ายกับเพื่อนๆ อยู่บ้าง 708 00:50:36,360 --> 00:50:38,240 "ผู้ใหญ่ทุกคน 709 00:50:38,760 --> 00:50:41,240 ล้วนเคยเป็นเด็กมาแล้วทั้งนั้น 710 00:50:42,920 --> 00:50:45,880 แต่น้อยคนนักที่จะหวนระลึกได้" 711 00:50:48,520 --> 00:50:49,960 ประโยคเจ้าชายน้อย 712 00:50:50,520 --> 00:50:51,600 อือ 713 00:50:52,320 --> 00:50:54,400 จู่ๆ แม่ก็นึกขึ้นมาได้ 714 00:50:56,840 --> 00:50:58,760 ตอนเป็นครูนะ 715 00:50:58,840 --> 00:51:01,480 เวลาแม่เห็นเด็กทำอะไรผิดแปลกเนี่ย 716 00:51:01,560 --> 00:51:03,200 แม่ก็ต้องเข้าไปห้าม 717 00:51:03,280 --> 00:51:05,120 ทั้งๆ ที่ตอนนั้นน่ะ 718 00:51:05,200 --> 00:51:08,240 ก็อายุเท่าๆ เขาและแม่ก็เคยทำแบบนั้นมาก่อน 719 00:51:12,560 --> 00:51:15,240 การเป็นผู้ใหญ่มันทำให้แม่หลงลืมความเป็นเด็ก 720 00:51:16,720 --> 00:51:19,320 อยู่แต่ในโลกของผลประโยชน์ 721 00:51:20,880 --> 00:51:23,840 โลกที่เต็มไปด้วยตัวเลขและก็การแข่งขัน 722 00:51:29,040 --> 00:51:31,520 ก็เหมือนที่พ่อเคยชอบถามณัฐว่า 723 00:51:32,400 --> 00:51:34,480 สอบได้ที่เท่าไร 724 00:51:34,560 --> 00:51:36,120 เกรดเป็นยังไง 725 00:51:37,760 --> 00:51:41,880 แต่ไม่เคยถามณัฐเลยว่า เรียนเป็นยังไง สนุกไหม 726 00:51:42,520 --> 00:51:43,960 ชอบหรือเปล่า 727 00:51:54,160 --> 00:51:55,920 พ่อกับแม่ขอโทษณัฐนะ 728 00:51:58,080 --> 00:52:01,600 พ่อกับแม่ทำวัยเด็กหล่นหายไปตามเวลาแล้ว 729 00:52:01,680 --> 00:52:03,840 [ดนตรีซึ้ง] 730 00:52:05,720 --> 00:52:08,080 [เต้าหู้] ทั้งๆ ที่ความทรงจำในวัยเด็ก 731 00:52:08,160 --> 00:52:10,920 ทำให้เราเป็นเราในทุกวันนี้ 732 00:52:11,000 --> 00:52:12,760 แต่พอโตขึ้น 733 00:52:12,840 --> 00:52:14,840 เรากลับลืมช่วงเวลาเหล่านั้น 734 00:52:15,640 --> 00:52:18,040 เราทำให้เจ้าชายน้อยของตัวเอง 735 00:52:18,560 --> 00:52:21,040 หายไปพร้อมจินตนาการและความฝัน 736 00:52:28,920 --> 00:52:31,760 [เต้าหู้] ผมเพิ่งสังเกตว่า บ้านเราไม่มีรูปครอบครัวเลยฮะ 737 00:52:33,520 --> 00:52:35,920 ก็กูไม่เคยรู้สึกว่ามันเป็นครอบครัวจริงๆ 738 00:52:37,560 --> 00:52:39,840 แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปโชว์ให้ใครดูด้วย 739 00:52:40,520 --> 00:52:42,640 บ้านกูไม่ค่อยให้ใครมาบ้าน 740 00:52:43,720 --> 00:52:45,480 อีกอย่างนะ 741 00:52:45,560 --> 00:52:48,040 ที่บ้านกูไม่ค่อยได้ถ่ายรูปพร้อมหน้าพร้อมตากัน 742 00:52:49,360 --> 00:52:51,480 ครั้งสุดท้ายที่กูจำได้ 743 00:52:52,120 --> 00:52:54,480 น่าจะเป็นตอนไปเที่ยวต่างจังหวัดน่ะ 744 00:52:54,560 --> 00:52:56,160 ตอนนั้นกูน่าจะแปดขวบเอง 745 00:52:59,760 --> 00:53:02,040 งั้นเรามาถ่ายรูปครอบครัวกันดีไหมฮะ 746 00:53:02,120 --> 00:53:05,360 เดี๋ยวเราจะมีงานปาร์ตี้ด้วย จะได้มีรูปไว้โชว์ 747 00:53:06,040 --> 00:53:07,560 แต่เราจัดในสวน 748 00:53:07,640 --> 00:53:10,080 งั้นก็เอารูปมาตั้งโชว์ในสวนเลยก็ได้ฮะ 749 00:53:11,320 --> 00:53:15,480 กูว่าแค่เราเอารูปที่มีอยู่เนี่ย ไปอัดใส่กรอบก็พอมั้ง 750 00:53:16,040 --> 00:53:18,160 แต่นั่นมันรูปถ่ายเล่นๆ นี่ฮะ 751 00:53:18,240 --> 00:53:21,160 ผมอยากได้รูปแบบ จริงจังฮะ 752 00:53:21,720 --> 00:53:24,480 โอเค อยากถ่ายก็ถ่าย 753 00:53:24,560 --> 00:53:26,400 เดี๋ยวไว้กูพาแม่ไปสตูแล้วกัน 754 00:53:27,120 --> 00:53:28,560 ไม่เอาฮะ 755 00:53:28,640 --> 00:53:30,240 ผมอยากถ่ายที่บ้านหลังนี้ฮะ 756 00:53:30,320 --> 00:53:32,400 หือ แต่บ้าน… 757 00:53:33,000 --> 00:53:33,840 คือ… 758 00:53:34,360 --> 00:53:37,120 บ้านหลังนี้มันเป็นความทรงจำของพวกเรานะฮะ 759 00:53:37,200 --> 00:53:39,360 คุณป้าก็บอกว่าชอบที่นี่ 760 00:53:40,040 --> 00:53:41,720 ผมก็ชอบฮะ 761 00:53:41,800 --> 00:53:43,480 เราถ่ายที่บ้านหลังนี้กันนะฮะ 762 00:53:44,280 --> 00:53:46,720 โอเค ที่นี่ก็ที่นี่ 763 00:53:47,240 --> 00:53:50,000 แต่ว่า เราต้องหาคนมาช่วย 764 00:53:50,080 --> 00:53:51,840 [พริบ] ใกล้ๆ กันหน่อยค่ะ 765 00:53:51,920 --> 00:53:53,840 โอเค พร้อมนะ 766 00:53:53,920 --> 00:53:57,920 โห นายแบบนางแบบดูดีกันขนาดนี้ 767 00:53:58,000 --> 00:54:00,800 ถ้ารูปออกมาไม่ดีนะ โทษพริบได้เลยค่ะ 768 00:54:00,880 --> 00:54:02,880 [เสียงทุกคนหัวเราะ] 769 00:54:02,960 --> 00:54:04,040 [พริบ] มา 770 00:54:04,120 --> 00:54:05,200 หนึ่ง 771 00:54:05,280 --> 00:54:07,320 สอง สาม 772 00:54:09,000 --> 00:54:09,960 [เสียงกล้องซูมออก] 773 00:54:10,480 --> 00:54:11,360 [เสียงชัตเตอร์] 774 00:54:28,880 --> 00:54:30,600 อะไรของมึงวะเนี่ย 775 00:54:31,760 --> 00:54:33,760 ผมอยากถ่ายแบบนี้บ้างอะลุง 776 00:54:35,920 --> 00:54:36,840 ถ่ายแบบไหนวะ 777 00:54:38,000 --> 00:54:39,240 แบบนี้ 778 00:54:40,120 --> 00:54:41,640 แบบรูปครอบครัว 779 00:54:44,960 --> 00:54:46,680 ไปถามพ่อมึงก่อนดีไหม 780 00:54:47,600 --> 00:54:48,720 [เสียงสองออกแรงดึง] 781 00:54:49,640 --> 00:54:50,920 ถ้าพ่อยอมแล้ว 782 00:54:51,000 --> 00:54:53,320 ลุงต้องจัดให้หล่อกว่าพี่ณัฐกับเต้าหู้เลยนะ 783 00:54:53,400 --> 00:54:56,240 [ดนตรีผ่อนคลาย] 784 00:54:57,240 --> 00:54:58,920 เออ เอามา 785 00:55:07,960 --> 00:55:09,120 [เกณฑ์] รีบไปไหน 786 00:55:09,200 --> 00:55:11,280 พริบต้องรีบกลับ งานค้างอยู่ 787 00:55:11,360 --> 00:55:12,320 [เสียงหัวเราะ] 788 00:55:12,400 --> 00:55:13,520 ขอบคุณนะฮะพี่พริบ 789 00:55:14,600 --> 00:55:15,680 ถึงแล้วบอกด้วยนะ 790 00:55:15,760 --> 00:55:19,080 อือ งั้นพริบไปก่อนนะ บ๊ายบาย 791 00:55:19,160 --> 00:55:20,920 - บ๊ายบายฮะ - บาย 792 00:55:21,000 --> 00:55:24,000 [ดนตรีอึดอัด] 793 00:55:25,160 --> 00:55:27,440 ขอบใจนะไอ้เกณฑ์ ขอบใจนะสอง 794 00:55:28,320 --> 00:55:30,120 [เกณฑ์] เออ ไว้เจอกันเพื่อน 795 00:55:30,840 --> 00:55:31,680 - ไปแล้ว - [ณัฐ] บาย 796 00:55:31,760 --> 00:55:32,640 [เต้าหู้] บ๊ายบายฮะ 797 00:55:48,920 --> 00:55:50,160 [เสียงสตาร์ทรถ] 798 00:55:57,160 --> 00:55:59,760 [เสียงเรียกเข้ามือถือ] 799 00:56:04,040 --> 00:56:05,680 ว่าไงน้าเจือ 800 00:56:06,160 --> 00:56:08,240 แล้วไปถ่ายรูปให้ไอ้ณัฐเป็นไงบ้างวะ 801 00:56:09,400 --> 00:56:11,160 เรียบร้อยดีค่ะ 802 00:56:11,240 --> 00:56:13,680 เนี่ย พริบกำลังจะกลับ เดี๋ยวเอารูปไปให้ดู 803 00:56:13,760 --> 00:56:18,360 บอกเลยว่าถ้าน้าเจือเห็นแล้วเนี่ย เผื่อจะเอาไปเป็นเรฟในซีรีส์ได้บ้าง 804 00:56:19,000 --> 00:56:21,280 โห อย่างนั้นเลยเหรอวะ 805 00:56:21,360 --> 00:56:23,880 ได้ฟีลพรีเว็ดดิ้งเลยล่ะน้า 806 00:56:23,960 --> 00:56:26,240 พี่เกณฑ์ทำดีมาก 807 00:56:26,720 --> 00:56:31,880 อ๋อ งั้นสาววายอย่างแกคงฟินเว่อร์ไปเลยสิ หา 808 00:56:31,960 --> 00:56:34,360 จะฟินกว่านี้ถ้าเป็นจริงได้ 809 00:56:34,880 --> 00:56:37,840 [พริบ] อยากให้มีกฎหมายสมรสเท่าเทียมจัง 810 00:56:37,920 --> 00:56:40,600 ในเมื่อกฎหมายถูกสร้างมาเพื่อให้ทุกคน 811 00:56:40,680 --> 00:56:43,840 ทุกคนก็ควรจะได้ใช้สิทธิ์ตามกฎหมายไม่ใช่เหรอ 812 00:56:43,920 --> 00:56:46,920 [เพลง "ปลดล็อก" โดย สาริน รณเกียรติ และธัชพล กู้วงศ์บัณฑิต] 813 00:57:22,680 --> 00:57:24,040 เต้าหู้ 814 00:57:24,680 --> 00:57:26,560 ถอดอย่างนี้คืนนี้ก็ไม่เสร็จหรอก 815 00:57:29,040 --> 00:57:30,800 ก็วันนี้พี่ณัฐหล่อนี่ฮะ 816 00:57:31,320 --> 00:57:33,280 ผมอยากเห็นพี่ณัฐในชุดนี้นานๆ 817 00:57:34,960 --> 00:57:36,360 มึงก็หล่อ 818 00:57:37,480 --> 00:57:39,040 เหมือนหลุดออกมาจากในฝันกูเลย 819 00:57:40,320 --> 00:57:41,760 พี่ณัฐฝันถึงผมเลยเหรอฮะ 820 00:57:43,120 --> 00:57:44,320 นานแล้ว 821 00:57:46,960 --> 00:57:48,080 งั้น 822 00:57:48,640 --> 00:57:50,160 ถ้าพี่ณัฐชอบเนี่ย 823 00:57:51,560 --> 00:57:53,720 คืนนี้เรานอนในชุดนี้กันเลยดีไหมฮะ 824 00:57:53,800 --> 00:57:55,320 ไม่ต้องไปอาบน้ำ 825 00:58:03,520 --> 00:58:04,680 ทำอะไร 826 00:58:05,600 --> 00:58:07,400 ก็ให้พี่ณัฐดูใกล้ๆ ไงฮะ 827 00:58:09,920 --> 00:58:11,040 ขอบคุณนะฮะ 828 00:58:12,160 --> 00:58:14,320 ที่ให้ผมได้เป็นคนในครอบครัว 829 00:58:30,720 --> 00:58:32,320 โอ๊ย พี่ณัฐ [เสียงณัฐหัวเราะ] 830 00:58:32,400 --> 00:58:34,000 ไม่ต้องมาทำซึ้งเลย 831 00:58:34,080 --> 00:58:37,080 รีบถอดรีบไปอาบน้ำได้แล้ว กูง่วง 832 00:58:38,920 --> 00:58:40,320 ก็ได้ฮะ 833 00:58:46,840 --> 00:58:48,400 ถ้างั้น 834 00:58:48,480 --> 00:58:50,760 เรายังไม่คืนชุดพี่เกณฑ์ได้ไหมฮะ 835 00:58:50,840 --> 00:58:52,720 เอาไว้ใส่ในงานปาร์ตี้ 836 00:58:55,440 --> 00:58:58,440 งานธรรมดามันธรรมดา ไม่ต้องแต่งหรูขนาดนี้หรอก 837 00:58:59,240 --> 00:59:01,560 อีกอย่าง คนในงานก็มีแต่คนรู้จักแม่ 838 00:59:01,640 --> 00:59:03,040 คนกันเองทั้งนั้นน่ะ 839 00:59:05,040 --> 00:59:07,080 และกูก็ไม่อยากให้มึงหล่อเกิน 840 00:59:07,640 --> 00:59:09,280 เดี๋ยวเพื่อนแม่กูหลง 841 00:59:12,120 --> 00:59:13,680 โอเคฮะ 842 00:59:13,760 --> 00:59:16,240 งั้นผมจะหล่อให้พี่ณัฐหลงคนเดียวเลย 843 00:59:16,320 --> 00:59:18,120 [ดนตรีอบอุ่น] 844 00:59:24,800 --> 00:59:26,080 พี่ณัฐ 845 00:59:26,920 --> 00:59:28,600 เด็กดี 846 00:59:30,480 --> 00:59:31,680 กูไปอาบน้ำแล้วนะ 847 00:59:37,840 --> 00:59:38,960 พี่ณัฐฮะ 848 00:59:39,520 --> 00:59:41,680 แล้วงานปาร์ตี้มันเป็นยังไงฮะ 849 00:59:41,760 --> 00:59:44,080 ใช่ที่มีไฟวิบวับ 850 00:59:44,160 --> 00:59:46,280 มีคนเต้นเยอะๆ 851 00:59:46,360 --> 00:59:48,440 มีสายรุ้งโปรยลงมาหรือเปล่าฮะ 852 00:59:48,520 --> 00:59:50,320 มันจะสนุกแบบนั้นใช่ไหมฮะ 853 00:59:50,400 --> 00:59:52,360 [เพลง "รอเธอรู้ใจ" โดย ธนพล จารุจิตรานนท์] 854 00:59:56,000 --> 00:59:57,920 [มทนา] สบายดีใช่ไหม แข็งแรงเลย 855 00:59:58,000 --> 01:00:01,400 - ดีใจ - [เพื่อน] สวยเหมือนเดิมเลย ไม่เปลี่ยนเลย 856 01:00:01,480 --> 01:00:04,240 - [มทนา] นี่สุกับนาเขาก็มา อือ - [เพื่อน] อ้าว มาด้วยเหรอ 857 01:00:04,320 --> 01:00:05,720 - ไม่ได้เจอตั้งนาน - [มทนา] ไม่ได้เจอกันนานใช่ไหม 858 01:00:05,800 --> 01:00:06,640 เข้าไปก่อนก็ได้ 859 01:00:06,720 --> 01:00:09,560 - โธ่ เจ้าภาพ - [มทนา] อุ๊ย พี่ริตร 860 01:00:10,400 --> 01:00:13,240 [ดนตรีผ่อนคลาย] 861 01:00:13,720 --> 01:00:15,160 [เต้าหู้] เต้นกันใหญ่เลยฮะ 862 01:00:16,120 --> 01:00:19,120 [ปริตร] ไม่ได้เจอนานเลย 863 01:00:25,960 --> 01:00:27,240 เป็นไงล่ะมึง 864 01:00:27,320 --> 01:00:28,960 สนุกสุดเหวี่ยงเลยไหมล่ะ 865 01:00:29,040 --> 01:00:30,000 [เสียงหัวเราะ] 866 01:00:30,080 --> 01:00:31,640 [เต้าหู้] เห็นคุณป้ามีความสุข 867 01:00:31,720 --> 01:00:33,280 ผมก็แฮปปี้แล้วฮะ 868 01:00:41,160 --> 01:00:42,520 [เสียงไอกระแอม] 869 01:00:42,600 --> 01:00:43,560 - อุ๊ย - อุ๊ย 870 01:00:43,640 --> 01:00:45,560 ระวังครับ [เสียงชูหัวเราะ] 871 01:00:45,640 --> 01:00:47,040 - [โหน่ง] อ้าว - [ชู] โอ้ๆ 872 01:00:47,120 --> 01:00:50,960 - ลุงชู น้าโหน่ง สวัสดีครับ - [ชู] สวัสดี อุ๊ย เอ้า โทษๆ 873 01:00:51,040 --> 01:00:52,920 - ขอบคุณที่มานะครับ - [ชู] เออๆ เออ 874 01:00:53,000 --> 01:00:55,120 อุ๊ย อยู่หมู่บ้านเดียวกันเนี่ย ไม่มาได้ยังไง 875 01:00:55,200 --> 01:00:57,960 แล้วอีกอย่างนะ บ้านนี้นานทีจัดปาร์ตี้สักหนอย่างนี้ 876 01:00:58,040 --> 01:01:00,360 ไม่พลาดอยู่แล้ว [เสียงชูหัวเราะ] 877 01:01:00,440 --> 01:01:03,440 - เต้าหู้ ไปจัดโต๊ะให้ลุงชูน้าโหน่งหน่อย - ได้ฮะ 878 01:01:04,400 --> 01:01:08,960 [ชู] โอ้โฮ ไม่คิดเลยนะ ว่าบ้านนี้ จะมีบรรยากาศแบบนี้กับเขาด้วย 879 01:01:09,040 --> 01:01:10,400 ผมก็ไม่คิดเหมือนกันครับ 880 01:01:10,480 --> 01:01:13,240 อือ เป็นฝีมือของเต้าหู้สิท่า 881 01:01:14,920 --> 01:01:16,040 ใช่ครับ 882 01:01:16,720 --> 01:01:19,600 ผมเป็นแบบนี้ได้ ก็เพราะเต้าหู้ 883 01:01:19,680 --> 01:01:21,440 [ชู] อ๋อ [เสียงหัวเราะ] 884 01:01:21,520 --> 01:01:23,760 - ผมขอตัวไปช่วยเต้าหู้ก่อนนะครับ - เอาๆ เอาๆ 885 01:01:24,720 --> 01:01:27,120 - [เต้าหู้] หยิบน้ำได้เลยฮะพี่ณัฐ - นี่นะ 886 01:01:27,640 --> 01:01:30,400 เห็นแบบนี้แล้วแบบอิจฉาไม่ได้เนอะ 887 01:01:30,480 --> 01:01:33,320 บ้านเราจัดงานแบบนี้ไม่ได้ อยู่กันแค่สองคน 888 01:01:34,240 --> 01:01:37,680 เพื่อนก็ไม่มี ญาติพี่น้องก็ไม่มีใครอีกแล้ว อยู่แค่สองคนน่ะ 889 01:01:37,760 --> 01:01:40,120 เฮ้ย อย่าไปอิจฉาเขาเลย นะ 890 01:01:40,200 --> 01:01:42,840 ครอบครัวเราอยู่กันอย่างมีความสุขก็ดีแล้ว 891 01:01:42,920 --> 01:01:46,880 ครอบครัวไม่ต้องใหญ่ ครอบครัวไม่จำเป็นต้องมีลูกมีเต้า 892 01:01:46,960 --> 01:01:49,440 ไม่จำเป็นต้องมีทะเบียนสมรส 893 01:01:49,520 --> 01:01:52,720 คนอื่นจะมองเรายังไงก็ตาม ช่างเขา 894 01:01:52,800 --> 01:01:55,080 อยู่ที่เราสองคน นะ 895 01:01:55,160 --> 01:01:57,200 เราคือครอบครัว 896 01:01:57,280 --> 01:01:59,320 [ดนตรีอบอุ่น] 897 01:02:02,320 --> 01:02:04,840 เหมือนที่เต้าหู้เป็นครอบครัวของณัฐใช่ไหม 898 01:02:06,040 --> 01:02:07,440 ใช่ครับ 899 01:02:07,520 --> 01:02:09,520 เป็นยิ่งกว่าครอบครัว 900 01:02:11,760 --> 01:02:14,040 - [มทนา] ตามสบายก่อนนะจ๊ะ - [เพื่อน] ได้ค่ะ 901 01:02:14,120 --> 01:02:15,120 [ณัฐ] แม่ทำเอง 902 01:02:15,200 --> 01:02:16,200 - [ชู] เราทำเองเหรอเนี่ย - [ณัฐ] ใช่ครับ 903 01:02:16,280 --> 01:02:18,120 - [มทนา] สวัสดีค่ะ - โอ้ สวัสดีครับๆ สวัสดีครับ 904 01:02:18,200 --> 01:02:20,160 - [มทนา] ขอบคุณนะคะ - อร่อยมากครับ 905 01:02:20,240 --> 01:02:22,160 [เสียงหัวเราะ] [ณัฐ] ยังไม่ได้กินเลย 906 01:02:22,240 --> 01:02:23,480 [มทนา] เดี๋ยวขอตัวแป๊บนะคะ 907 01:02:23,960 --> 01:02:25,840 เต้าหู้ เหนื่อยไหมลูก 908 01:02:26,480 --> 01:02:29,080 ขอบใจมากนะ ที่ช่วยป้าดูแลแขก 909 01:02:29,160 --> 01:02:30,680 ไม่มีปัญหาเลยฮะ 910 01:02:30,760 --> 01:02:33,760 ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย สนุกดีนะฮะ 911 01:02:39,120 --> 01:02:40,120 คุณนา 912 01:02:41,040 --> 01:02:42,000 คุณแสน 913 01:02:43,320 --> 01:02:46,080 ผมดีใจนะครับที่เห็นคุณนาดูสดใสแข็งแรงขึ้น 914 01:02:46,160 --> 01:02:48,640 [จัน] จะแข็งแรงขึ้นได้ยังไงล่ะคะ 915 01:02:48,720 --> 01:02:51,240 เป็นโรคอัลไซเมอร์มีแต่จะทรุด 916 01:02:51,320 --> 01:02:52,640 ดีนะคะที่คุณนามีลูก 917 01:02:52,720 --> 01:02:54,840 [จัน] ณัฐเองก็ทำตัวดีขึ้น 918 01:02:54,920 --> 01:02:58,520 คงจะไม่ปล่อยให้แม่ป่วยจนต้องเดือดร้อนคนอื่นอีก 919 01:02:59,920 --> 01:03:02,400 แต่เจ้าตัวคงลำบากแย่เลยนะคะ 920 01:03:02,480 --> 01:03:04,440 โรคหนึ่งหาย ก็ดันเป็นอีกโรคหนึ่ง 921 01:03:04,520 --> 01:03:06,120 ไม่รู้ไปทำกรรมอะไรไว้ 922 01:03:07,160 --> 01:03:08,160 คุณจัน 923 01:03:08,240 --> 01:03:10,400 ถ้าไม่มีอะไรดีๆ จะพูด ก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะ 924 01:03:13,160 --> 01:03:14,520 ขอโทษนะครับคุณนา 925 01:03:14,600 --> 01:03:16,600 คุณจันเขาเป็นคนพูดอะไรแรงๆ น่ะ 926 01:03:17,600 --> 01:03:19,280 แรงกับไม่มีมารยาทน่ะ 927 01:03:19,360 --> 01:03:21,080 มันต่างกันนะครับ 928 01:03:21,160 --> 01:03:23,520 [ดนตรีอึดอัด] 929 01:03:24,680 --> 01:03:25,960 ถ้าจำไม่ผิดน่ะ 930 01:03:26,040 --> 01:03:27,720 ผมเชิญแค่ลุงแสนนะครับ 931 01:03:29,720 --> 01:03:31,760 ถ้าน้าจันมาโดยไม่ได้รับเชิญ 932 01:03:31,840 --> 01:03:33,680 และทำตัวดีๆ เหมือนคนอื่นไม่ได้เนี่ย 933 01:03:34,160 --> 01:03:35,440 ก็เชิญกลับดีกว่านะครับ 934 01:03:36,680 --> 01:03:38,760 งานนี้เป็นงานของแม่ผม 935 01:03:38,840 --> 01:03:41,200 ผมอยากให้แม่รายล้อมด้วยคนดีๆ 936 01:03:42,000 --> 01:03:43,520 ใจเย็นๆ ณัฐ 937 01:03:45,320 --> 01:03:47,320 ไหนๆ คุณจันเขาก็มาแล้วก็… 938 01:03:47,880 --> 01:03:49,720 [มทนา] เชิญข้างในแล้วกันนะคะ 939 01:03:51,080 --> 01:03:52,840 ฉันไม่ถือสาอะไรคุณหรอก 940 01:03:53,440 --> 01:03:55,760 เพราะฉันเข้าใจว่าคุณเป็นคนแบบนี้ 941 01:03:56,920 --> 01:03:58,480 [มทนา] เอ่อ… 942 01:03:59,040 --> 01:04:00,840 คุณอาจจะมองว่า 943 01:04:01,440 --> 01:04:03,080 ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว 944 01:04:03,560 --> 01:04:05,720 ป่วยแล้วป่วยอีก จนทำให้ลูกต้องลำบาก 945 01:04:07,000 --> 01:04:09,640 แต่ในเมื่อมันเป็นโรคภัยที่เราเลือกไม่ได้ 946 01:04:10,360 --> 01:04:14,080 ฉันก็ทำได้แค่ยอมรับ แล้วก็อยู่กับมันอย่างดีที่สุด 947 01:04:14,960 --> 01:04:17,800 ถ้าคิดแบบนั้นได้ก็ดีค่ะ จะได้สบายใจ 948 01:04:17,880 --> 01:04:18,960 ขอโทษนะครับ 949 01:04:20,360 --> 01:04:22,520 ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะครับคุณป้า 950 01:04:23,040 --> 01:04:26,280 ใกล้ถึงช่วงไฮไลต์แล้ว ผมว่าไปเตรียมตัวกันไหมครับ 951 01:04:26,360 --> 01:04:28,760 [ดนตรีอบอุ่น] 952 01:04:33,560 --> 01:04:34,600 พี่ณัฐ 953 01:04:35,680 --> 01:04:37,320 รีบพาคุณป้าไปสิฮะ 954 01:04:37,840 --> 01:04:39,280 คุณสองรอแล้ว 955 01:04:44,960 --> 01:04:46,200 ไปครับแม่ 956 01:04:47,880 --> 01:04:49,000 เชิญนะคะ 957 01:04:50,400 --> 01:04:51,360 [เกณฑ์] คุณป้าครับ 958 01:04:52,160 --> 01:04:53,520 ร้องเพลงอะไรครับวันนี้ 959 01:04:55,120 --> 01:04:58,120 ถ้ายังไม่กลับ เดี๋ยวผมหาโต๊ะให้นะฮะ 960 01:04:59,040 --> 01:04:59,960 เชิญฮะ 961 01:05:02,720 --> 01:05:05,400 ถ้าอยู่แล้วทำตัวปกติเหมือนคนอื่นเขาไม่ได้ 962 01:05:05,480 --> 01:05:07,680 ไม่ต้องมานั่งด้วยกันเลยนะ ผมอายคนอื่นเขา 963 01:05:11,800 --> 01:05:13,120 [เสียงถอนหายใจ] 964 01:05:28,200 --> 01:05:29,640 มีอะไรหรือเปล่าฮะ 965 01:05:30,200 --> 01:05:32,760 หรือว่าผมหล่อขึ้นน่ะ เห็นจ้องผมใหญ่เลย 966 01:05:33,680 --> 01:05:34,920 คงงั้นล่ะมั้ง 967 01:05:35,000 --> 01:05:37,320 เมื่อกี้น้าเห็นรูปเต้าหู้ใส่สูท 968 01:05:37,400 --> 01:05:39,120 เต้าหู้ดูไม่เหมือนเดิมนะ 969 01:05:40,400 --> 01:05:41,720 เซอร์ไพรส์ใช่ไหมฮะ 970 01:05:41,800 --> 01:05:44,920 อีกหน่อยผมอาจจะมีอะไร เซอร์ไพรส์น้าจันอีกก็ได้นะฮะ 971 01:05:45,520 --> 01:05:47,000 เตรียมใจไว้ได้เลยฮะ 972 01:05:47,080 --> 01:05:49,480 [ดนตรีตึงเครียด] 973 01:05:51,240 --> 01:05:52,520 ผมหมายถึง 974 01:05:52,600 --> 01:05:54,400 เตรียมใจรับความหล่อของผมไงฮะ 975 01:05:54,480 --> 01:05:55,880 ผมจะหล่อขึ้นทุกวันเลย 976 01:05:59,480 --> 01:06:00,960 งานจะเริ่มแล้ว 977 01:06:01,040 --> 01:06:02,360 ขอตัวนะฮะ 978 01:06:14,000 --> 01:06:15,800 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ 979 01:06:15,880 --> 01:06:17,120 [เพื่อน] สวัสดีจ้ะ 980 01:06:17,200 --> 01:06:19,240 [เสียงปรบมือ] 981 01:06:22,480 --> 01:06:25,200 ทุกคนคงจะสงสัยนะคะว่าทำไมอยู่ๆ 982 01:06:25,280 --> 01:06:28,240 ฉันถึงชวนทุกคนมาที่บ้านในวันนี้ 983 01:06:28,720 --> 01:06:29,800 [มทนา] ทั้งๆ ที่ 984 01:06:29,880 --> 01:06:32,000 ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันเนี่ย 985 01:06:32,600 --> 01:06:35,120 ฉันแทบจะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย 986 01:06:37,360 --> 01:06:38,680 [มทนา] จริงๆ แล้ว 987 01:06:39,720 --> 01:06:41,720 ฉันกำลังป่วยเป็นอัลไซเมอร์ค่ะ 988 01:06:41,800 --> 01:06:43,160 หา 989 01:06:46,760 --> 01:06:50,640 ขอโทษนะคะที่อาจจะ ทำให้งานวันนี้มันสนุกน้อยลง 990 01:06:50,720 --> 01:06:53,640 แต่ว่า ฉันคิดแล้วค่ะว่า 991 01:06:53,720 --> 01:06:55,720 บอกตอนไหนมันก็คงเหมือนกัน 992 01:06:56,200 --> 01:06:59,960 แต่ตอนที่ฉันรู้ว่าฉันเป็นโรคนี้ ฉันก็มีอาการเหมือนทุกคนตอนนี้แหละค่ะ 993 01:07:00,040 --> 01:07:03,840 มันงงไปหมด ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะทำยังไง 994 01:07:03,920 --> 01:07:07,680 แต่พอ หลังจากที่ฉันตั้งสติได้ ฉันก็ 995 01:07:08,440 --> 01:07:10,320 [มทนา] เตรียมตัวเตรียมใจ 996 01:07:12,640 --> 01:07:15,800 แล้วก็ หาความรู้เกี่ยวกับอัลไซเมอร์ 997 01:07:16,360 --> 01:07:18,760 โรคนี้มันจะพรากความทรงจำ 998 01:07:19,720 --> 01:07:21,160 ความสามารถ 999 01:07:22,160 --> 01:07:25,480 แล้วก็ ความภูมิใจไปจากฉันทีละนิด 1000 01:07:26,200 --> 01:07:29,720 [มทนา] สุดท้ายฉันรู้ว่า ตัวตนของฉันจะค่อยหายไป 1001 01:07:30,880 --> 01:07:32,720 เปลี่ยนแปลงไปจน… 1002 01:07:33,560 --> 01:07:34,760 ไม่ใช่คนเดิม 1003 01:07:38,560 --> 01:07:40,520 ทั้งหมดนี้มันทำให้ฉัน 1004 01:07:41,160 --> 01:07:43,040 คิดที่จะอยู่กับปัจจุบัน 1005 01:07:44,000 --> 01:07:45,320 แล้วก็ 1006 01:07:45,800 --> 01:07:48,560 [มทนา] สานสัมพันธ์กับคนในครอบครัวให้มากขึ้น 1007 01:07:51,400 --> 01:07:52,960 เพราะฉันรู้ว่า 1008 01:07:54,280 --> 01:07:56,760 ในอนาคต พวกเขาจะต้องเหนื่อยเพราะฉัน 1009 01:08:03,960 --> 01:08:05,320 หลังจากนี้ 1010 01:08:05,880 --> 01:08:09,080 ณัฐอาจจะมีแม่ที่เป็นเหมือนคนใหม่ในทุกๆ วัน 1011 01:08:12,880 --> 01:08:15,960 แม่ที่จะกลายเป็นคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ 1012 01:08:17,120 --> 01:08:18,560 [มทนา] พูดไม่รู้เรื่อง 1013 01:08:19,240 --> 01:08:20,560 งุ่มง่าม 1014 01:08:21,560 --> 01:08:22,960 ทำอะไร… 1015 01:08:24,120 --> 01:08:26,840 น่าตลก น่าขำ 1016 01:08:26,920 --> 01:08:29,920 [ดนตรีซึ้ง] 1017 01:08:32,160 --> 01:08:34,080 แต่ยังไงแม่ก็รู้ 1018 01:08:34,720 --> 01:08:36,600 ว่าณัฐไม่มีวันทิ้งแม่ 1019 01:08:38,359 --> 01:08:40,520 [มทนา] ณัฐดูแลแม่อย่างดีมาตลอด 1020 01:08:43,760 --> 01:08:46,279 แต่แม่ก็อยากให้ณัฐดูแลหัวใจตัวเองด้วยนะ 1021 01:08:47,240 --> 01:08:48,359 ครับแม่ 1022 01:08:53,200 --> 01:08:56,760 รวมทั้งทุกคนที่อยู่ในที่นี้ด้วยนะคะ 1023 01:09:00,439 --> 01:09:02,200 สุดท้ายแล้วเนี่ย 1024 01:09:03,720 --> 01:09:05,319 คุณอาจจะเจ็บปวด… 1025 01:09:07,240 --> 01:09:08,920 ที่ฉันจะจำคุณไม่ได้ 1026 01:09:09,880 --> 01:09:12,960 [มทนา] คุณอาจจะเป็นฝ่ายจำฉันได้อยู่ฝ่ายเดียว 1027 01:09:14,439 --> 01:09:16,120 ถ้าวันนั้นมาถึง 1028 01:09:17,439 --> 01:09:19,920 ฉันอยากจะให้ทุกคนรู้นะคะว่า… 1029 01:09:21,920 --> 01:09:24,720 ถึงทุกคนจะไม่ได้อยู่ในความทรงจำของฉันแล้ว 1030 01:09:25,680 --> 01:09:28,080 แต่ฉันเชื่อว่าทุกคนจะอยู่ในหัวใจของฉันค่ะ 1031 01:09:47,279 --> 01:09:50,560 ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคะ ที่มาในงานวันนี้ 1032 01:09:50,640 --> 01:09:51,880 แล้วก็ 1033 01:09:52,439 --> 01:09:53,720 ขอบคุณลูกชายด้วย 1034 01:09:54,279 --> 01:09:56,560 ที่เป็นต้นคิดนะคะ แล้วก็ 1035 01:09:57,200 --> 01:09:59,320 ฉันก็แค่อยากจะ 1036 01:10:00,640 --> 01:10:05,040 รวบรวมความทรงจำ ความรัก ที่มีกับทุกคนไว้อีกครั้งหนึ่ง 1037 01:10:06,720 --> 01:10:09,920 [มทนา] ถึงมันจะเศร้า แต่ว่าเรามาสนุกกันดีกว่านะคะ 1038 01:10:11,880 --> 01:10:14,440 ฉันอยากให้ความทรงจำครั้งสุดท้ายของฉัน 1039 01:10:14,520 --> 01:10:17,280 กับทุกคน มีแต่ความสุขค่ะ 1040 01:10:17,760 --> 01:10:19,400 [เสียงปรบมือ] 1041 01:10:26,200 --> 01:10:27,760 [เสียงสูดจมูกสะอื้น] 1042 01:10:36,560 --> 01:10:39,720 [เสียงกีตาร์เพลง "เธอคือลมหายใจ" โดย จั๊ก ชวิน] 1043 01:10:46,040 --> 01:10:49,320 ♪ เธอเป็นใครไม่สำคัญ ♪ 1044 01:10:49,400 --> 01:10:53,760 ♪ แต่เธอทำให้ตัวฉัน ได้พบโลกใบใหม่ ♪ 1045 01:10:54,840 --> 01:10:59,040 ♪ ได้เรียนรู้ ความรักและความเข้าใจ ♪ 1046 01:10:59,120 --> 01:11:01,560 ♪ เมื่อเราได้รักใคร ♪ 1047 01:11:01,640 --> 01:11:03,840 [ณัฐ] ♪ ที่เขาก็รักเรา ♪ 1048 01:11:05,360 --> 01:11:09,040 ♪ เธอมาเติมแต่งหัวใจ ♪ 1049 01:11:10,000 --> 01:11:15,000 ♪ ให้ใจโทรมๆ ในวันที่สวยงาม ตั้งแต่เธอ ♪ 1050 01:11:15,480 --> 01:11:17,280 ♪ เดินเข้ามา ♪ 1051 01:11:17,760 --> 01:11:21,480 ♪ เป็นส่วนในชีวิตฉัน ♪ 1052 01:11:21,560 --> 01:11:25,240 ♪ เธอคือลมหายใจ ♪ 1053 01:11:25,720 --> 01:11:29,520 ♪ จากนี้ไม่มีเธอไม่ได้ ♪ 1054 01:11:29,600 --> 01:11:33,000 [เต้าหู้] ผมเคยได้ยินว่า คนป่วยบางรายก็มีปาฏิหาริย์ 1055 01:11:33,080 --> 01:11:35,040 แต่คงไม่ใช่กับอัลไซเมอร์ 1056 01:11:35,720 --> 01:11:38,640 ในเมื่อโลกไม่ได้ใจดีกับเราขนาดนั้น 1057 01:11:38,720 --> 01:11:41,320 เราก็มาพยายามสุดกำลังกันเถอะฮะ 1058 01:11:42,760 --> 01:11:46,360 ผมกับพี่ณัฐจะช่วยดูแลคุณป้าอย่างสุดความสามารถ 1059 01:11:46,440 --> 01:11:48,040 ดีกว่ายอมแพ้ 1060 01:11:48,120 --> 01:11:51,880 แล้วปล่อยให้อัลไซเมอร์ ทำตัวตนของคุณป้าหายไปตลอดกาล 1061 01:11:52,520 --> 01:11:55,440 [ดนตรีอบอุ่น] 1062 01:11:57,520 --> 01:11:58,720 เออ 1063 01:12:00,240 --> 01:12:01,960 พี่ขอโทษนะ 1064 01:12:02,640 --> 01:12:05,600 [ปริตร] ตั้งแต่แต่งงานไป พี่ไม่เคยรู้เลยจริงๆ 1065 01:12:05,680 --> 01:12:08,560 ว่านาต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดนี้ 1066 01:12:09,040 --> 01:12:11,040 พี่ไม่น่าเชียร์เขาให้กับนาเลย 1067 01:12:13,200 --> 01:12:15,320 พี่ริตรอย่าคิดมากเลยนะพี่ 1068 01:12:16,360 --> 01:12:19,280 เรื่องมันก็ผ่านไปตั้งนานแล้ว แล้วตอนนั้น 1069 01:12:19,360 --> 01:12:21,720 พี่ริตรก็ไม่ได้ทำอะไรผิดกับนาด้วย 1070 01:12:23,200 --> 01:12:25,080 นาตัดสินใจของนาเองนะพี่ 1071 01:12:25,160 --> 01:12:26,920 แต่พี่ก็รู้สึกผิดอยู่ดีแหละ 1072 01:12:29,480 --> 01:12:33,480 ตอนนั้นคุณสิบหมื่นเนี่ย เขาเพียบพร้อมทุกอย่าง 1073 01:12:34,680 --> 01:12:38,000 [ปริตร] พี่คิดว่านาจะฝากฝังชีวิตไว้กับเขาได้ 1074 01:12:38,760 --> 01:12:40,680 แต่ใครจะรู้เนี่ย 1075 01:12:40,760 --> 01:12:43,240 ว่าวันหนึ่งผู้ชายคนนั้น 1076 01:12:43,320 --> 01:12:45,640 จะทำให้ชีวิตของนาต้องเป็นแบบนี้ 1077 01:12:47,920 --> 01:12:50,240 ก็เพราะไม่มีใครรู้อะไรล่วงหน้าไงพี่ริตร 1078 01:12:52,800 --> 01:12:54,520 แล้วตอนนั้น 1079 01:12:54,600 --> 01:12:56,640 เราต่างก็พยายาม 1080 01:12:57,960 --> 01:12:59,640 ทำดีที่สุดแล้ว 1081 01:13:00,720 --> 01:13:04,640 แล้วเราก็เลือกในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ณ ตอนนั้นพี่ 1082 01:13:04,720 --> 01:13:07,040 ขอโทษนาจริงๆ 1083 01:13:08,720 --> 01:13:10,920 ที่พี่ขาดการติดต่อไป 1084 01:13:11,000 --> 01:13:14,680 พี่ไม่เคยรู้ว่านาต้องป่วยทั้งกายทั้งใจแบบนี้ 1085 01:13:14,760 --> 01:13:18,680 พี่ริตร พี่ริตรไม่ต้องขอโทษอะไรนาแล้วจริงๆ พี่ 1086 01:13:19,240 --> 01:13:22,680 [มทนา] ตอนนี้นาไม่ได้ทุกข์อะไร ขนาดนั้นแล้วพี่ นะ 1087 01:13:23,680 --> 01:13:25,960 และนาก็เลือกที่จะอยู่กับปัจจุบัน 1088 01:13:27,640 --> 01:13:31,720 ทำทุกวันให้มันดีที่สุด เท่าที่นาจะมีแรงมีสมองทำมันได้ 1089 01:13:32,520 --> 01:13:35,920 แต่ถ้ามีอะไรที่พี่ช่วยได้ นาต้องบอกพี่นะ 1090 01:13:36,000 --> 01:13:37,880 พี่เต็มใจช่วย 1091 01:13:39,120 --> 01:13:42,040 แค่พี่ริตรมาเยี่ยมนาบ่อยๆ ก็พอ 1092 01:13:45,520 --> 01:13:47,000 พี่สัญญา 1093 01:13:48,200 --> 01:13:51,320 [ดนตรีซึ้ง] 1094 01:13:53,080 --> 01:13:54,440 แม่ 1095 01:13:54,520 --> 01:13:55,960 เพื่อนๆ แม่ถามหาน่ะ 1096 01:13:56,600 --> 01:13:58,360 อือ จ้ะ 1097 01:13:59,040 --> 01:14:00,480 เดี๋ยวพี่ริตรตามออกไปนะ 1098 01:14:00,560 --> 01:14:01,720 จ้ะ 1099 01:14:19,240 --> 01:14:20,440 พีรณัฐ 1100 01:14:28,880 --> 01:14:30,600 ครูมีอะไรจะพูดกับผมหรือเปล่าครับ 1101 01:14:32,920 --> 01:14:34,480 ครูขอโทษ 1102 01:14:37,080 --> 01:14:39,480 สิ่งที่ครูทำในอดีต 1103 01:14:39,560 --> 01:14:42,400 มันคงจะสร้างบาดแผลในใจไว้กับเธอ 1104 01:14:42,960 --> 01:14:45,680 [ปริตร] แต่ครูอยากให้เธอรู้ เข้าใจนิดหนึ่งว่า 1105 01:14:45,760 --> 01:14:48,160 หลายๆ อย่างที่ครูทำ 1106 01:14:48,240 --> 01:14:51,120 เพราะว่าพ่อเธอฝากฝังเธอไว้กับครู 1107 01:14:54,640 --> 01:14:56,240 แล้วในตอนนั้น 1108 01:14:56,320 --> 01:14:59,560 ครูก็คิดว่ามันดีกับตัวเธอมากกว่า 1109 01:15:03,760 --> 01:15:05,040 ในวันนั้น 1110 01:15:05,760 --> 01:15:08,240 ครูตั้งใจจะโทรไปหาแม่เธอ 1111 01:15:10,160 --> 01:15:12,400 เพราะว่านาเป็นรุ่นน้องที่ครูรัก 1112 01:15:12,960 --> 01:15:15,000 [ปริตร] และหวังดีด้วยใจจริง 1113 01:15:15,680 --> 01:15:18,240 ครูเองก็ยังไม่ได้อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ 1114 01:15:18,720 --> 01:15:20,880 แต่โชคร้ายที่พ่อของเธอรับสาย 1115 01:15:25,960 --> 01:15:28,760 ครูพูดในวันนี้มันก็สายเกินไป 1116 01:15:31,120 --> 01:15:33,000 แต่ครูรู้สึกผิดจริงๆ 1117 01:15:33,680 --> 01:15:36,640 [ดนตรีเศร้า] 1118 01:15:38,320 --> 01:15:40,160 และครูก็เป็นคนบอกพ่อ 1119 01:15:41,320 --> 01:15:42,640 เรื่องสอบด้วยใช่ไหมครับ 1120 01:15:43,880 --> 01:15:45,720 ที่ครูทำไป 1121 01:15:46,520 --> 01:15:47,880 ก็เพราะว่า… 1122 01:15:49,200 --> 01:15:50,440 หวังดี 1123 01:15:53,840 --> 01:15:57,640 ก็เธอเรียนสายวิทย์มา แล้วจะไปสอบสายศิลป์ทำไม 1124 01:15:59,920 --> 01:16:02,920 เรียนวิศวะยังไงภาษีก็ดีกว่านิเทศ 1125 01:16:04,240 --> 01:16:06,960 งั้นคงต้องไปเรียนเตรียมทหาร เหมือนลูกครูมั้งครับ 1126 01:16:07,040 --> 01:16:08,680 ถึงจะภาษีดีที่สุด 1127 01:16:09,200 --> 01:16:11,440 เผลอๆ อนาคตอาจจะได้เป็นนายกด้วย 1128 01:16:15,240 --> 01:16:16,240 วันนั้นเนี่ย 1129 01:16:16,840 --> 01:16:18,840 ครูอาจจะเข้าใจแบบนั้น 1130 01:16:19,440 --> 01:16:21,600 แต่ในวันนี้ครูรู้แล้ว 1131 01:16:21,680 --> 01:16:24,280 ว่าการได้เรียนในสิ่งที่ชอบน่ะมันดีกว่า 1132 01:16:24,840 --> 01:16:27,600 [ปริตร] ครูดูจากที่เธอ ประสบความสำเร็จในวันนี้ 1133 01:16:27,680 --> 01:16:29,840 ก็เพราะเธอได้เรียนในสิ่งที่เธออยากเรียน 1134 01:16:31,360 --> 01:16:34,320 ถึงเรียนแล้วไม่ประสบความสำเร็จ มันก็ไม่ผิดหรอกครับ 1135 01:16:35,080 --> 01:16:36,240 [ณัฐ] สิ่งที่เขาเลือก 1136 01:16:36,800 --> 01:16:38,800 คือสิ่งที่เขาต้องอยู่กับมัน 1137 01:16:39,520 --> 01:16:41,280 ครูหรือพ่อแม่ไม่ได้ไปเรียนด้วย 1138 01:16:42,040 --> 01:16:44,040 ไม่ได้เจอในสิ่งที่เขาต้องเจอ 1139 01:16:44,600 --> 01:16:46,200 [ณัฐ] ถึงจะไม่ประสบความสำเร็จ 1140 01:16:46,960 --> 01:16:48,600 แต่เขาจะได้เรียนรู้ 1141 01:16:49,400 --> 01:16:50,600 เขาจะได้เติบโต 1142 01:16:56,000 --> 01:16:57,600 ก็จริงของเธอ 1143 01:16:59,480 --> 01:17:02,240 ครูขอโทษเธออีกทีนะ พีรณัฐ 1144 01:17:05,160 --> 01:17:06,760 ครูรู้ 1145 01:17:06,840 --> 01:17:09,160 ว่าโลกกำลังก้าวไปข้างหน้า 1146 01:17:09,720 --> 01:17:12,960 แล้วคนในวัยของครูเนี่ย อาจจะกำลังเดินถอยหลัง 1147 01:17:14,200 --> 01:17:15,840 ครูกำลังพยายาม 1148 01:17:16,520 --> 01:17:19,120 กำลังค่อยๆ เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง 1149 01:17:20,000 --> 01:17:22,520 วันนี้ครูอาจจะไม่เข้าใจทุกอย่าง 1150 01:17:24,920 --> 01:17:26,360 และบางอย่าง 1151 01:17:28,000 --> 01:17:30,280 ครูก็อาจจะยังไม่ได้เห็นด้วย 1152 01:17:34,320 --> 01:17:36,600 ครูไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับผมทุกเรื่องหรอกครับ 1153 01:17:38,120 --> 01:17:40,320 แค่ครูพยายามทำความเข้าใจ 1154 01:17:40,920 --> 01:17:42,640 และไม่ทำให้ใครเดือดร้อนน่ะ 1155 01:17:43,840 --> 01:17:45,440 แค่นั้นมันก็พอแล้วครับครู 1156 01:17:49,480 --> 01:17:51,400 ถ้าเราเข้าใจกันมากขึ้น 1157 01:17:52,560 --> 01:17:54,240 ไม่ใช่แค่ครูกับผม 1158 01:17:55,120 --> 01:17:56,600 ไม่ใช่แค่ในโรงเรียน 1159 01:17:57,240 --> 01:17:58,640 แต่เริ่มตั้งแต่ในครอบครัว 1160 01:18:00,160 --> 01:18:02,760 บางทีสักวันเราอาจจะเข้าใจกันทั้งหมด 1161 01:18:03,640 --> 01:18:04,640 ก็ได้นะครับ 1162 01:18:06,320 --> 01:18:09,080 [ดนตรีอบอุ่น] 1163 01:18:10,080 --> 01:18:12,520 - กินนี่ด้วยนะ - [สอง] ขอบคุณนะ 1164 01:18:12,600 --> 01:18:14,560 [เพลง "รอเธอรู้ใจ" โดย ธนพล จารุจิตรานนท์] 1165 01:18:21,480 --> 01:18:22,640 [เสียงถอนหายใจ] 1166 01:18:24,080 --> 01:18:27,040 จริงๆ คุณสองน่าจะชวนคุณพ่อมาด้วยกันนะฮะ 1167 01:18:27,120 --> 01:18:29,400 แต่คุณอาอนิกคงไม่ว่างใช่ไหมฮะ 1168 01:18:29,480 --> 01:18:31,360 คงยุ่งอยู่กับเรื่องคดีคุณตาธาร 1169 01:18:31,440 --> 01:18:32,400 [เสียงกระบวยตก] 1170 01:18:32,480 --> 01:18:35,440 [ดนตรีตึงเครียด] 1171 01:18:35,520 --> 01:18:37,560 น้าจันตกใจอะไรเหรอฮะ 1172 01:18:38,120 --> 01:18:39,160 [เต้าหู้] ไม่รู้เหรอฮะ 1173 01:18:39,640 --> 01:18:41,240 ว่าพ่อของคุณสองคือท่านรองอนิก 1174 01:18:43,680 --> 01:18:48,240 ตอนไปเชียงใหม่ก็ไม่ได้เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตา ผมเลยไม่ได้แนะนำเลย 1175 01:18:48,800 --> 01:18:50,120 [เสียงสองหัวเราะ] 1176 01:18:50,200 --> 01:18:52,480 ต้องแนะนำว่าเป็นลูกใครด้วยเหรอ 1177 01:18:52,560 --> 01:18:55,000 ตลก ใครมันจะไปอยากรู้ 1178 01:18:55,080 --> 01:18:57,120 อาจจะมีคนอยากรู้ก็ได้นะฮะ 1179 01:18:58,880 --> 01:19:03,040 ผมก็แค่ อยากอวดฮะ ว่าผมรู้จักคนระดับนี้เหมือนกัน 1180 01:19:03,720 --> 01:19:04,760 [สอง] โหย 1181 01:19:04,840 --> 01:19:06,760 พ่อเราก็แค่ตำรวจธรรมดาๆ 1182 01:19:06,840 --> 01:19:09,440 ถ้าเต้าหู้อยากจะอวดว่ารู้จักคนใหญ่คนโตนะ 1183 01:19:09,520 --> 01:19:11,520 โน่น ต้องพ่อลุงโน่น 1184 01:19:11,600 --> 01:19:13,480 [สอง] ระดับนายพลเรือ 1185 01:19:16,160 --> 01:19:19,880 เต้าหู้นี่ รู้จักคนเยอะกว่าที่น้าคิดไว้ซะอีกนะ 1186 01:19:19,960 --> 01:19:21,880 ทั้งๆ ที่ความจำเสื่อม 1187 01:19:21,960 --> 01:19:23,440 [จัน] แถมอยู่แต่บ้านแท้ๆ 1188 01:19:24,520 --> 01:19:26,960 รู้จักคนใหญ่คนโตไว้บ้างก็ดีไม่ใช่เหรอฮะ 1189 01:19:27,560 --> 01:19:30,400 เผื่อมีเรื่องอะไร จะได้ช่วยกันได้ 1190 01:19:32,240 --> 01:19:33,560 [เสียงสองหัวเราะ] 1191 01:19:34,120 --> 01:19:36,120 คิดจะใช้เส้นพ่อเราไปทำอะไรน่ะ 1192 01:19:36,200 --> 01:19:38,800 แค่พ่อช่วยตามหาครอบครัวเต้าหู้ 1193 01:19:38,880 --> 01:19:40,520 พ่อยังหาไม่เจอเลย 1194 01:19:40,600 --> 01:19:41,760 [เสียงหัวเราะ] 1195 01:19:41,840 --> 01:19:43,560 เรื่องนั้นอาจจะช่วยไม่ได้ 1196 01:19:43,640 --> 01:19:45,840 แต่บางเรื่องอาจจะช่วยได้ก็ได้นะฮะ 1197 01:19:46,560 --> 01:19:47,720 [ดนตรีอึดอัด] 1198 01:19:47,800 --> 01:19:50,200 [เสียงเรียกเข้ามือถือ] 1199 01:19:51,320 --> 01:19:55,200 อื้อฮือ พูดถึงก็โทรมาพอดี ตายยากแน่ๆ 1200 01:19:57,040 --> 01:19:58,160 ว่าไงครับพ่อ 1201 01:19:59,920 --> 01:20:02,040 อือ งั้นก็ดีสิ 1202 01:20:02,120 --> 01:20:04,080 พ่อจะได้กลับมาอยู่ยาวๆ เลย 1203 01:20:04,840 --> 01:20:05,800 [สอง] ครับพ่อ 1204 01:20:05,880 --> 01:20:07,160 แล้วเจอกันนะครับ 1205 01:20:08,120 --> 01:20:09,560 พ่อโทรมาว่าไงล่ะ 1206 01:20:10,520 --> 01:20:12,800 อย่าบอกนะ ว่าว่างมางานแล้ว 1207 01:20:12,880 --> 01:20:16,600 อ้อ เปล่าครับ พ่อแค่บอกจะมากรุงเทพฯ 1208 01:20:16,680 --> 01:20:20,360 เห็นว่า ลุงแสนย้ายพี่ธาร มารักษาที่กรุงเทพฯ แล้ว 1209 01:20:20,440 --> 01:20:22,640 พ่อเลยว่าจะตามมาทำคดีต่อน่ะครับ 1210 01:20:23,440 --> 01:20:24,560 [เสียงสองพ่นลมขำ] 1211 01:20:27,920 --> 01:20:30,240 ผมย้ายตาธารมารักษาที่กรุงเทพฯ ครับ 1212 01:20:32,840 --> 01:20:34,360 ทำไมถึงย้ายล่ะคะ 1213 01:20:34,960 --> 01:20:38,040 ก็เพราะคำพูดของคุณนาครับ ทำให้ผมคิดได้ 1214 01:20:38,120 --> 01:20:39,560 คำพูดของฉันเหรอคะ 1215 01:20:40,520 --> 01:20:42,360 คุณเป็นคนบอกผมว่า 1216 01:20:42,440 --> 01:20:45,320 อะไรที่มันผิดพลาด ก็ให้รีบแก้ไข 1217 01:20:46,000 --> 01:20:49,280 อย่าปล่อยทิ้งไว้จนมันทำให้เรา จมอยู่กับความรู้สึกผิด 1218 01:20:49,360 --> 01:20:52,720 [แสน] ผมก็เลยคิดได้ว่า อาการของตาธารไม่ได้ดีขึ้นเลย 1219 01:20:52,800 --> 01:20:57,640 อาจจะเป็นเพราะว่า ผมตัดสินใจผิด ที่รักษาอยู่ที่นั่น 1220 01:20:57,720 --> 01:21:01,640 ก็เลยคิดว่าถ้าย้ายมารักษา กับหมอเก่งๆ ที่นี่คงจะดีกว่า 1221 01:21:03,360 --> 01:21:06,240 หลังจากนี้ผมคงจะมาหาคุณนาได้บ่อยๆ นะครับ 1222 01:21:06,320 --> 01:21:09,160 เพราะต้องมาติดตามอาการของตาธารเขาด้วย 1223 01:21:11,600 --> 01:21:14,640 ถ้าคุณนาจะไปหาหมอแล้วณัฐเขาไม่ว่าง บอกผมได้นะครับ 1224 01:21:14,720 --> 01:21:15,960 เดี๋ยวผมพาไป 1225 01:21:17,920 --> 01:21:22,280 ขอบคุณคุณแสนมากนะคะ ที่ช่วยดูแลฉันกับณัฐมาตลอดเลย 1226 01:21:23,240 --> 01:21:26,760 ถ้าคุณแสนย้ายมาอยู่ข้างๆ บ้าน เราคงได้เจอกันบ่อยขึ้นนะคะ 1227 01:21:32,520 --> 01:21:33,920 จริงๆ แล้วผมกับคุณจันน่ะ 1228 01:21:34,920 --> 01:21:36,840 [แสน] เราแยกกันอยู่มานานแล้วนะครับ 1229 01:21:36,920 --> 01:21:38,560 [ดนตรีอึดอัด] 1230 01:21:38,640 --> 01:21:40,240 [แสน] ไม่ใช่เพราะเรื่องงาน 1231 01:21:41,160 --> 01:21:43,800 แต่เพราะไม่ได้คิดที่จะใช้ชีวิตด้วยกันอีกแล้ว 1232 01:21:44,720 --> 01:21:46,560 [แสน] ถึงจะยังไม่ได้หย่า 1233 01:21:46,640 --> 01:21:48,160 แต่ก็ไม่ได้รักแล้ว 1234 01:21:51,200 --> 01:21:53,440 ฉันก็เคยคิดว่ามันเป็นอย่างนั้นนะคะ 1235 01:21:55,360 --> 01:21:59,800 แต่ฉันเห็นว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว ฉันก็เลยไม่คิดจะถามคุณแล้วก็คุณจัน 1236 01:22:01,160 --> 01:22:02,840 แต่ผมอยากให้คุณรู้นะครับ 1237 01:22:04,720 --> 01:22:07,920 และก็อยากให้คุณรู้ว่าที่คุณกับผมเป็นแบบนี้ 1238 01:22:08,000 --> 01:22:11,240 ก็เพราะว่าแผนเลวๆ ของคุณจัน กับไอ้สิบ 1239 01:22:12,600 --> 01:22:14,440 พวกเขารวมหัวกัน… 1240 01:22:17,360 --> 01:22:18,640 ฉันรู้ค่ะ 1241 01:22:19,720 --> 01:22:21,360 แล้วก็รู้มานานแล้วด้วย 1242 01:22:23,360 --> 01:22:25,760 คุณสิบเขาเคยหลุดปากตอนเมาค่ะ 1243 01:22:26,560 --> 01:22:27,960 แล้วคุณไม่โกรธเหรอครับ 1244 01:22:31,320 --> 01:22:33,120 ฉันโกรธตัวเองมากกว่า 1245 01:22:33,960 --> 01:22:36,160 ที่โลเล ไม่หนักแน่น 1246 01:22:37,840 --> 01:22:39,400 [มทนา] แต่ก็อย่างที่บอกแหละค่ะว่า 1247 01:22:40,640 --> 01:22:42,720 ฉันโอเคกับทุกวันนี้มากแล้ว 1248 01:22:43,320 --> 01:22:45,560 [มทนา] ฉันรู้ว่าคุณอาจจะไม่โอเค 1249 01:22:47,720 --> 01:22:49,920 แต่ฉันเชื่อว่าคุณจะผ่านมันไปได้ 1250 01:22:52,320 --> 01:22:57,040 [มทนา] เราต่างก็ผ่านเรื่องที่ เจ็บปวดกันมาแล้วทุกคน 1251 01:22:57,960 --> 01:23:00,160 ฉันอยากให้เราปล่อยวางเรื่องอดีต 1252 01:23:01,160 --> 01:23:02,720 [มทนา] ให้อภัยตัวเอง 1253 01:23:03,360 --> 01:23:06,040 ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขดีกว่า 1254 01:23:06,640 --> 01:23:09,520 [ดนตรีตึงเครียด] 1255 01:23:20,360 --> 01:23:23,480 - ขอบคุณที่มางานนะคะ - สนุกครับ ลาแล้วครับเจ้าภาพครับ 1256 01:23:23,560 --> 01:23:25,440 - [ชู] ครับ ลาแล้วครับ หวัดดีครับๆ - ขอบคุณค่ะ 1257 01:23:25,520 --> 01:23:27,960 อาหารอร่อยมาก ร้องเพลงเพราะมากครับคุณนา 1258 01:23:28,040 --> 01:23:30,640 - ดีใจจังค่ะ - ไปๆ อย่าชมมาก อย่าชมมาก 1259 01:23:31,440 --> 01:23:33,920 - กลับแล้วนะนา - ขอบคุณมากที่มานะ 1260 01:23:34,000 --> 01:23:35,720 - ขอบคุณนะคะ - จ้ะ 1261 01:23:36,600 --> 01:23:37,880 - แม่ - หือ 1262 01:23:37,960 --> 01:23:40,080 - งั้นเดี๋ยวณัฐไปจัดของก่อนนะ - จ้ะ 1263 01:23:40,160 --> 01:23:43,160 [ดนตรีผ่อนคลาย] 1264 01:23:47,440 --> 01:23:50,560 ขอบคุณคุณแสนกับคุณจันมากนะคะ ที่มา 1265 01:23:51,120 --> 01:23:52,640 รักษาสุขภาพด้วยนะครับ 1266 01:23:53,120 --> 01:23:54,480 เช่นกันนะคะ 1267 01:24:02,040 --> 01:24:04,360 คุณแสน คุณทำบ้าอะไรฮะ 1268 01:24:04,440 --> 01:24:06,400 [จัน] ทำไมถึงต้องทำให้ตัวเองเดือดร้อนด้วย 1269 01:24:07,200 --> 01:24:08,200 พูดเรื่องอะไร 1270 01:24:08,280 --> 01:24:09,960 เรื่องไอ้ธารไง 1271 01:24:10,040 --> 01:24:12,080 ฉันรู้แล้วว่าคุณย้ายมันมากรุงเทพฯ 1272 01:24:12,160 --> 01:24:13,760 [จัน] คุณทำแบบนั้นทำไม 1273 01:24:13,840 --> 01:24:15,720 ปล่อยให้มันอยู่ที่นั่นก็ดีอยู่แล้ว 1274 01:24:15,800 --> 01:24:18,920 ต่อให้มันเป็นอะไรไป เจ้านายคุณก็คุ้มกะลาหัวคุณได้ 1275 01:24:19,000 --> 01:24:20,600 เกิดมามีมนุษยธรรมอะไรตอนนี้ 1276 01:24:20,680 --> 01:24:23,640 เพราะผมไม่ได้อยากให้ธาร นอนเป็นผักอยู่แบบนั้นไง 1277 01:24:23,720 --> 01:24:26,520 ถึงผมจะเลวนะ แต่ธารเขาก็เป็นหลาน 1278 01:24:26,600 --> 01:24:30,120 และเราก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไร ถึงขนาดว่าผมอยากจะให้เขาตาย 1279 01:24:30,200 --> 01:24:33,600 [แสน] คุณซะอีก ที่ไร้มนุษยธรรมเกินคน 1280 01:24:33,680 --> 01:24:36,600 ธารเป็นหลานคุณแท้ๆ คุณไม่เคยดูดำดูดีเลย 1281 01:24:36,680 --> 01:24:39,880 ปล่อยให้หมอที่นั่นน่ะเลี้ยงไข้ นอนรอวันตายอยู่แบบนั้นน่ะ 1282 01:24:39,960 --> 01:24:41,920 ที่ฉันทำทั้งหมด ก็เพราะคุณนั่นแหละ 1283 01:24:42,000 --> 01:24:44,240 [จัน] ทั้งๆ ที่คุณไม่เคยเห็นค่า 1284 01:24:44,320 --> 01:24:46,600 แล้วก็ยังทำลายมันเพราะอยากจะเอาใจนังนา 1285 01:24:46,680 --> 01:24:49,320 ที่ผมทำ ไม่ใช่เพราะคำพูด ของคุณนาอย่างเดียวนะ 1286 01:24:49,400 --> 01:24:50,640 แต่เพราะผมเบื่อ 1287 01:24:51,600 --> 01:24:55,160 เบื่อที่จะต้องใช้ชีวิตให้คนโน้นคนนี้ มาคอยกดดันผมตลอดน่ะ 1288 01:24:55,240 --> 01:24:57,160 ทั้งไอ้สิบ ทั้งคุณสกล 1289 01:24:57,240 --> 01:24:58,760 [แสน] ทั้งคุณชิง และคุณด้วย 1290 01:24:58,840 --> 01:25:00,960 ผมเบื่อชีวิตแบบนี้เต็มทนแล้ว 1291 01:25:02,480 --> 01:25:04,160 ผมอยากจะปล่อยวางอดีต 1292 01:25:04,240 --> 01:25:06,160 ผมอยากจะให้อภัยตัวเองได้บ้าง 1293 01:25:06,240 --> 01:25:09,440 ผมอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุข อย่างที่คุณนาเขาบอก 1294 01:25:09,520 --> 01:25:12,120 แต่ผมไม่เห็นหนทางว่ามันจะเป็นไปได้เลย 1295 01:25:12,200 --> 01:25:14,480 [ดนตรีเศร้า] 1296 01:25:30,720 --> 01:25:32,720 [ดนตรีซึ้ง] 1297 01:25:36,080 --> 01:25:38,680 [เต้าหู้] ผมรู้ว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา 1298 01:25:38,760 --> 01:25:40,600 แต่มันเศร้าจังเลยฮะ 1299 01:25:41,080 --> 01:25:43,520 ที่ต้องเห็นว่าสิ่งที่หลงเหลือ 1300 01:25:43,600 --> 01:25:45,440 ก็คือความเงียบเหงา 1301 01:25:46,120 --> 01:25:48,240 และสิ่งที่เก็บไว้ได้ 1302 01:25:48,320 --> 01:25:50,080 คือความสุข 1303 01:25:50,160 --> 01:25:51,840 และความทรงจำ 1304 01:25:55,040 --> 01:25:56,720 แต่สำหรับคุณป้า 1305 01:25:56,800 --> 01:25:58,920 ความทรงจำในวันนี้ 1306 01:25:59,440 --> 01:26:01,120 คงอยู่ได้ไม่นาน 1307 01:26:02,120 --> 01:26:03,960 อัลไซเมอร์ 1308 01:26:04,040 --> 01:26:06,560 กำลังทำให้คุณป้าต้องจากกับทุกคน 1309 01:26:07,920 --> 01:26:09,640 จากกัน 1310 01:26:09,720 --> 01:26:11,200 ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตายจาก 1311 01:26:20,560 --> 01:26:24,120 จากกัน ทั้งที่ไม่ได้ตายจากกัน 1312 01:26:25,640 --> 01:26:27,520 แต่จากกัน 1313 01:26:27,600 --> 01:26:30,640 เพราะความทรงจำค่อยๆ สลายจนดับสูญ 1314 01:26:34,680 --> 01:26:38,120 ในวันที่ความทรงจำของคุณป้าค่อยๆ สูญสลาย 1315 01:26:38,920 --> 01:26:40,520 ข้าวของแต่ละชิ้น 1316 01:26:41,080 --> 01:26:43,080 ก็ค่อยๆ เข้าสู่นิทรา 1317 01:26:44,120 --> 01:26:46,200 นั่นแสดงว่า 1318 01:26:46,280 --> 01:26:48,920 ข้าวของเป็นแหล่งสะสมความทรงจำ 1319 01:26:49,880 --> 01:26:52,080 ที่เจ้าของฝากฝังไว้ 1320 01:26:57,880 --> 01:26:59,320 [เต้าหู้] คุณเก้าอี้โยก 1321 01:27:00,720 --> 01:27:02,240 คุณโซฟา 1322 01:27:03,000 --> 01:27:05,040 คุณโทรศัพท์มือถือของคุณป้า 1323 01:27:05,920 --> 01:27:07,360 และคุณรองเท้าแตะ 1324 01:27:08,600 --> 01:27:09,680 ทั้งหมด 1325 01:27:10,440 --> 01:27:13,080 [เต้าหู้] ล้วนมีชีวิตเพราะความทรงจำของคุณป้า 1326 01:27:14,120 --> 01:27:16,800 พอคุณป้าค่อยๆ สูญเสียความทรงจำ 1327 01:27:17,720 --> 01:27:20,080 พวกเขาเลยค่อยๆ หลับตามไป 1328 01:27:20,160 --> 01:27:21,680 [ดนตรีเศร้า] 1329 01:27:32,680 --> 01:27:35,080 [เอฟเฟกต์ประกาย] 1330 01:27:43,760 --> 01:27:45,640 [เต้าหู้] ไม่ใช่แค่ความทรงจำ 1331 01:27:49,520 --> 01:27:50,840 น้ำตา 1332 01:27:52,200 --> 01:27:55,160 [เอฟเฟกต์ประกาย] 1333 01:27:55,800 --> 01:27:58,360 [เต้าหู้] ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้พวกผมตื่นขึ้นมา 1334 01:27:59,040 --> 01:28:01,720 เพราะอยากปลอบโยน เจ้าของที่แสนเศร้าอย่างพี่ณัฐ 1335 01:28:11,400 --> 01:28:13,240 [เต้าหู้] ผมมีชีวิต 1336 01:28:13,320 --> 01:28:15,520 เพราะความทรงจำของคุณตาธาร 1337 01:28:19,480 --> 01:28:21,760 ความรักของคุณตาธาร 1338 01:28:21,840 --> 01:28:23,720 และความผูกพันของพี่ณัฐ 1339 01:28:24,480 --> 01:28:27,040 ปลุกให้ตุ๊กตาหมีอย่างผมตื่นขึ้นมา 1340 01:28:27,960 --> 01:28:29,000 มีจิตวิญญาณ 1341 01:28:29,840 --> 01:28:31,280 มีความคิด 1342 01:28:31,760 --> 01:28:33,440 เคลื่อนไหวได้ 1343 01:28:33,520 --> 01:28:34,960 สื่อสารเป็น 1344 01:28:39,960 --> 01:28:41,240 [เสียงเครื่องวัดสัญญาณชีพ] 1345 01:28:41,840 --> 01:28:44,280 [เต้าหู้] ถึงคุณตาธารจะหลับไปชั่วคราว 1346 01:28:44,760 --> 01:28:47,080 แต่ความทรงจำของเขายังโลดแล่น 1347 01:28:47,600 --> 01:28:49,280 ผมถึงมีชีวิต 1348 01:28:50,040 --> 01:28:52,520 และที่ยิ่งกว่ามีชีวิตก็คือ 1349 01:28:52,600 --> 01:28:54,560 มีปาฏิหาริย์ 1350 01:28:54,640 --> 01:28:57,480 ปาฏิหาริย์ที่ทำให้ตุ๊กตาหมีกลายเป็นคน 1351 01:29:02,080 --> 01:29:03,640 เอาไว้พ่อมา 1352 01:29:04,760 --> 01:29:06,560 ผมจะบอกเรื่องของเรานะ 1353 01:29:07,040 --> 01:29:08,680 [สอง] ผมเนี่ย มีดีเยอะนะ 1354 01:29:08,760 --> 01:29:11,040 ลุงยังต้องให้ผมพิสูจน์อีกเหรอ 1355 01:29:12,040 --> 01:29:13,040 [เสียงหอมแก้ม] 1356 01:29:16,360 --> 01:29:17,640 [หนึ่ง] ตอนที่หมอดูดหนองออกมา 1357 01:29:17,720 --> 01:29:20,040 หมอเจอเสี้ยนไม้นี้ปนออกมาด้วยค่ะ 1358 01:29:20,120 --> 01:29:22,000 [ดนตรีตึงเครียด] 1359 01:29:23,480 --> 01:29:27,000 หมอสันนิษฐานว่า น่าจะมาจากอาวุธที่ใช้ทำร้ายพี่ธาร 1360 01:29:27,080 --> 01:29:29,760 [พริบ] แต่พริบเดาว่าน่าจะเป็นเบาะแสสำคัญ 1361 01:29:29,840 --> 01:29:32,720 ที่ทำให้เรารู้ได้ว่าคนร้ายตัวจริงคือใคร 1362 01:29:34,440 --> 01:29:37,320 [ดนตรีระทึก] 1363 01:29:37,400 --> 01:29:40,320 [เสียงต่อสู้ยื้อยุด] 1364 01:29:41,080 --> 01:29:43,400 [เสียงออกแรงต่อยและทุบ] 1365 01:29:46,760 --> 01:29:49,760 [เพลง "ปลดล็อก" โดย สาริน รณเกียรติ และธัชพล กู้วงศ์บัณฑิต] 153149

Can't find what you're looking for?
Get subtitles in any language from opensubtitles.com, and translate them here.