All language subtitles for Has anybody seen my Gal.1952.pl

TARRYTOWN, NOWY JORK
Późne lata dwudzieste

"Deklaruję moją ostatnią wolę.
Testament brzmi następująco:

Po pierwsze, zapisuję
panu i pani Blaisdell..."

- To się pisze przez podwójne "L".
- Tak, mam to.

"...Hilverton, Vermont,
mój cały majątek, który składa się z..."

Nieważne.
Wiem, z czego się składa.

- Panie Fulton...
- Tak?

- Doktor Wallace jest tutaj
- Cóż, niech wejdzie.

- Witam, Doktorze.
- Witaj, Norton.

- Więc, Sam, jak się czujemy tego ranka?
- Ty wyglądasz dobrze, ale ja jestem chory jak pies.

Poczujesz się lepiej przy świeżym powietrzu.

Nie otwieraj tego okna!
Zawiejesz mnie w łóżku!

To jedyny sposób
na wyciągnięcie cię z łóżka.

Zabijasz mnie!
Czy mogę już to podpisać?

- Tak, panie Fulton.
- Will?

Nie jedz błonnika, nie pij alkoholu,
nie pal i nie martw się

a przeżyjesz wszystkich swoich spadkobierców.

Czy ci Blaisdells'owie to twoi krewni?

Dobrze wiesz,
że nie mam krewnych na świecie.

- Więc dlaczego mianujesz ich spadkobiercami?
- Zwykła wdzięczność.

Matka pani Blaisdell
była odpowiedzialna za moje bogactwo.

Byłem w niej zakochany
kiedy byłem młody.

Nigdy by mi nie przyszło do głowy,
że mogłeś być zakochany.

- Co ty nie powiesz!
- To normalne. Tak myślałem.

Co to jest?
Jeden, dwa, trzy...

Osiem?! Powinieneś palić
tylko jedno cygaro dziennie.

Jestem sześć miesięcy przed terminem.

Zrobiono je przed biblioteką Hilverton.
Wtedy pierwszy raz ją zobaczyłem.

- Cóż, wygląda zdrowo.
- Jest bardzo ładna, jeśli mogę tak powiedzieć.

Jeśli możesz tak powiedzieć? Więc lepiej powiedz.
Była absolutną wizją urody.

- To dlaczego jej nie poślubiłeś?
- Starałem się, ale mnie odrzuciła.

Rzuciła mnie dla księgowego,
który zarabiał 30 dolarów tygodniowo.

Zostawiasz majątek rodzinie tej kobiety,
ponieważ cię rzuciła?!

Dokładnie. Jeśli Millicent powiedziałaby "tak" zamiast "nie",
zostałbym w Hilverton przez całe życie,

tyrając za 30 albo 40 dolarów tygodniowo.

Ale powiedziała "nie" więc wyjechałem
na Alaskę po złoto, do Teksasu po ropę

i tak oto buduję swój majątek
do dnia dzisiejszego.

- Nigdy więcej jej nie widziałeś?
- Nigdy.

Zmarła kilka lat temu,
krótko po śmierci swojego męża.

Zostawiła córkę, Harriet,
która wyszła za mąż za człowieka o nazwisku Charles Blaisdell.

Nie powinieneś się najpierw
przyjrzeć tej rodzinie?

Sugerujesz żebym ja, chory człowiek,
pojechał do Hilverton i ich prześledził?

Dlaczego nie? Zgól brodę,
nikt cię nie rozpozna.

Wspaniały pomysł.
Dlaczego nie wyjedziesz na jakiś czas?

To jak terapia psychiatryczna. Jak...
Kolekcjonowanie dzikich kwiatów.

Jesteś dobrym lekarzem! Powinieneś wiedzieć,
że jestem uczulony na kwiaty.

Więc zajmij się malowaniem, pisaniem czy murarstwem.
Czymkolwiek, co by ci zajęło umysł.

Gdyby ta kobieta powiedziała "tak",
ta rodzina mogła być twoją rodziną.

Często o tym myślałem.

A co jeśli ci Blaisdells'owie
okażą się pijakami i rozrzutnikami?

Nonsens.

- Cóż, to twoje pieniądze.
- Jesteś bardzo w porządku.

Dzieci Millie pijakami i rozrzutnikami!

Żegnam.

- Jesteś gotowy to podpisać?
- Nie poganiaj mnie, nie poganiaj mnie.

Nie uwzględniłem cię tutaj.
Wynoś się!

- 40 lat temu. Wygląda jakby to było wczoraj.
- Co takiego?

Właśnie sobie myślałem, że ostatni raz
wypożyczyłem tutaj książkę 40 lat temu.

40 lat temu? 2 centy dziennie zaległości w oddaniu książki.
Wisisz im majątek!

Do widzenia, Debbie.

- Jak się masz, Fred?
- W porządku, panienko Blaisdell. W porządku.

- Blaisdell?
- Millie Blaisdell.

Pięć stóp i dwie, oczy niebieskie,
Ah, co te pięć stóp może zrobić

- Czy ktoś widział moją dziewczynę?
- Cześć, Millie.

Cześć, Dan.

Zadarty nos, odwrócony wąż
Nigdy nie mała innych amantów

Czy ktoś widział moją dziewczynę?

Jeśli teraz napotkasz pięć stóp i dwie,
Wszystkie pokryte futrem

Pierścionki z diamentem i wszystkie te rzeczy,
Załóż się, że jej życie nie jest twoim

Oh, ona mogła kochać, ona mogła się zalecać
Ona mogła, ona mogła, ona mogła gruchać

Czy ktoś widział moją dziewczynę?

- Chodź dziadku. Zatańczymy!
- Jeśli to zrobię, będzie to przeciwko tobie.

- Będzie fajnie, dziadku!
- Gdzie moja soda, Dan?

Freddie chce słodką czekoladę
z lodami waniliowymi.

Nie, Dan, słodka wanilia
z lodami czekoladowymi.

- Hej, co z moją "Black Cow", Dan?
- Nie wszyscy na raz!

- Panie Blaisdell.
- Tak, Dan. Będę do twojej dyspozycji za minutę.

- Mam nadzieję, że czuje się lepiej, Tom.
- Dzięki, Charlie.

Tam jest parę paczek do opakowania, Millie.
Słucham pana.

- Pudełko aspiryny poproszę.
- Ból głowy?

Nie, ale jeśli zostanę w tym domu wariatów
dłużej, rozboli mnie głowa.

Też tego nie lubię, ale na tej sodzie
zarabiamy więcej niż na całym sklepie.

Apteka Blaisdell'sów.

Witaj, Harriet.
Tak, jest tutaj. Tak, powiem jej.

- Mama?
- Tak. Chce żebyś natychmiast poszła do domu.

- Zrobi się. Do widzenia, tatku.
- Pa, Millie.

To będzie 15 centów.

15 centów?
W Nowym Jorku dostaję to za 14 centów!

Jeśli chce pan wydać 11 dolarów za przejazd
do Nowego Jorku żeby kupić to za 14 centów, to w porządku.

Musze iść, Dan.
Zobaczymy się wieczorem?

Pewnie. O 20. Jest dobrze...
Słucham pana.

- Podwójne bromo.
- Jedno podwójne bromo.

- Dziś wieczorem jest dobry film w Strand.
- Jaki?

Bessie Love i Tom Moore
w "Anybody Here Seen Kelly?".

- To będzie piżama kota!
- Pa, Millie. Do zobaczenia o 20.

Hej, Dan.
Gdzie moja soda?

Jedno podwójne bromo.

Co to jest?

- To najlepsze bromo jakie kiedykolwiek piłem!
- Dziękuję, sir.

Hej, proszę pana!

10 centów.
Podwójne bromo.

10 centów.
Nie było tyle warte.

Chciałbym zamieścić ogłoszenie
do późnego wydania.

Mamo, gazeta jest!

- O której mówiłaś że Dan wraca?
- O 20. Idziemy do Strand.

"Anybody Here Seen Kelly?".

Ja otworzę!

- Dobry wieczór, młoda damo.
- Dobry wieczór.

- Mogą zapytać kim jesteś?
- Może pan. Jestem Roberta. Kim pan jest?

Jestem pan Smith.
Pan John Smith.

John Smith, który zakochał się
w Pocahontas?

Moja droga młoda damo, czy wyglądam jakbym miał 300 lat?
Nie odpowiadaj na to pytanie.

- Mogę widzieć się z twoją mamą?
- Tak?

- Pani Blaisdell?
- Tak.

- Przyszedłem w odpowiedzi na państwa ogłoszenie.
- Nasze co?

Ogłoszenie odnośnie wynajmu.
Pisało, że macie przyjemny pokój i świetne jedzenie.

To musi być jakaś pomyłka.

To nie pomyłka. Czy to kurier?
Pokażę pani.

Jest, czarno na białym.

"Lokator poszukiwany. Przyjemny pokój i świetne jedzenie.
8 dolarów tygodniowo. 302 Maple St."

- To faktycznie nasz adres, ale...
- Może tata to zrobił dla dodatkowych pieniędzy.

Tata nie zrobiłby tego
bez poinformowania nas.

- Jeśli pokaże mi pani mój pokój...
- Nie mam zamiaru brać lokatora.

To dlaczego umieściła pani ogłoszenie?

Nie wie pani, że za fałszywe ogłoszenia
i jawne wprowadzanie w błąd

może być pani pociągnięta
do odpowiedzialności przed sądem?

- Nie umieszczałam żadnego ogłoszenia.
- Może to żart.

Śmiej się jeśli chcesz.
Ale najpierw proszę mi pokazać mój pokój.

Ale nie mamy pokoju.

Nonsens. W takim wielkim domu
musi być gdzieś pokój.

A co z tym pokojem na poddaszu,
gdzie mieszkała babcia i gdzie dziadek zmarł?

Brzmi czarująco. Biorę go.
Jeśli będziesz miła wskazać mi drogę...

- Wezmę to na górę.
- Naprawdę, panie Smith...

Zapłacę pani za tydzień z góry.
Może pani przynieść potwierdzenie do mojego pokoju.

- Przy okazji, o której jest kolacja?
- O 19.

Zwykle jem o 18:30,
ale chyba mogę wytrwać do 19.

Na pewno się panu spodoba pokój.
Ma po prostu wspaniały widok.

Ma pan też ładną werandę.
Babcia uwielbiała tutaj siedzieć.

Pomogę panu.

- Cicho, Penny!
- No co ona szczeka?

To nie ona, tylko on.
Szczeka bo to jego łóżko.

Nie mów mi,
że mam z nim spać.

Nie. Penny jest przyzwyczajony do spania samemu.
To naprawdę wspaniały pies.

Tatuś mówi, że to rasowy kundel.

Co to jest?

To sztalugi.
Widzisz, jestem artystą.

Rety!
Prosty artysta mieszka z nami!

Penny, to nie gazeta.
"Jak malować. 10 prostych lekcji".

Napisałem to anonimowo kiedy byłem
instruktorem w Paryżu.

- W Paryżu?
- Tak, w Paryżu.

Widzisz, ja...

Millicent.

To moja babcia.
Zmarła kiedy miałam 6 lat.

Piękna kobieta.
Dzisiejszym podlotkom daleko do niej.

Nie jestem do niej podobna,
ale Millie, moja siostra, wygląda jak ona.

Chciałabym być taka
piękna jak Millie.

Na pewno będziesz, moja droga,
kiedy dorośniesz.

Mam wrażenie, że staniesz się
urzekającym stworzeniem.

- To dobrze czy źle?
- Dobrze dla ciebie, ale źle dla chłopców.

Dlaczego nie zadzwoniłaś do kuriera
i nie zapytałaś kto to zamieścił?

Dzwoniłam. Osoba która przyjęła ogłoszenie
wyjechała na cały dzień.

Co pomyślą moi przyjaciele o wzięciu lokatora?
Nikt z lepszych rodzin nie zrobiłby czegoś takiego.

Masz na myśli "bogatych", nie "lepszych", Howard.
I przestań rozrzucać włosy po całym pokoju.

Jeśli ja godzę się na twoją muzykę,
ty możesz godzić się na włosy.

To niedorzeczne!

Harriet, zamierzam powiedzieć temu człowiekowi,
że ma opuścić ten dom natychmiast.

- Ale zapłacił z góry.
- Mama dała mu pokwitowanie.

Że co?!
Na litość boską!

Charles, naprawdę nie jest tak źle jak myślałam.
Nigdy nie używamy tego pokoju

a możemy wykorzystać pieniądze,
kiedy Millicent i Howard pójdą do college'u.

8 dolarów tygodniowo bardzo się przyda.
A ja potrzebuję nowy płaszcz zimowy.

Nie zamierzam brać w tym udziału.

Zarabiam wystarczająco żeby utrzymać rodzinę
i nadal będę to robił.

Zostaje na tydzień.
Potem się wyprowadza.

Cicho.

- Pan Smith.
- On?

Chciałabym żeby poznał pan mojego męża
i syna, Howarda.

Cieszę się, że mogę was poznać.
Na pewno będziemy tu razem szczęśliwi.

- Mówiła pani, że kolacja jest o 19?
- Dziś będzie trochę później.

W takim razie pójdę do mojego pokoju
i skończę się rozpakowywać.

Proszę po mnie zadzwonić,
kiedy kolacja będzie gotowa.

Wiecie co?
Pan Smith jest artystą- wielkim artystą!

Był na całym świecie- Paryż,
Londyn, Nowy Jork. Wszędzie!

Niech będzie artystą twój pan Smith.
Artysta kanciarz.

Charles.

Dziś po południu w naszej aptece próbował
kłócić się ze mną o pensa za pudełko aspiryny.

Później chciał uciec nie płacąc
Danowi 10 centów za bromo.

- Lepiej schowajmy rodowe srebra.
- On wydaje się takim miłym człowiekiem.

- Lubię go bardziej niż wszystkich innych chłopców.
- Będę miał na niego oko.

Wygląda nieciekawie, gdyby ktoś mnie pytał.

Nie śpiewaj przy stole, Roberta.

Pani Blaisdell, zapomniałem powiedzieć
że nie mogę jeść tego co pani podała.

Muszę ograniczać się do lekkiego posiłku- jajka,
mleko, tłuczone banany i gotowane ryby.

- Więc gdyby była pani taka miła...
- To nie jest restauracja, panie Smith.

Albo wszyscy jemy to samo
albo nie jemy wcale.

Proszę tego spróbować, panie Smith.
Mama robi najlepszy gulasz w Hilverton.

- Naprawdę?
- Tak.

Gulasz.

- Chciałbym mieć samochód, tato.
- Ja też.

- Ale wszyscy stypendyści bractwa mają, oprócz mnie.
- Więc dołącz do innego bractwa.

Howard, czy nie kupiliśmy ci dopiero co
nowego płaszcza z szopa?

Tak- nowy, używany.

Gdybyś go tak nie czesał,
nie wyglądałby na używany.

Czasami pragnę, żebyśmy byli bogaci
i żebyśmy nie musieli płacić rachunków.

Roberta, nie ma nic wstydliwego w byciu biednym.
Pamiętaj o tym.

To zapewne jedyna dobra rzecz,
jaką można o tym powiedzieć.

Odbiorę.

- Jak panu smakuje?
- Może się tym nie zamartwię.

Słucham?

Tak, Carl. Jest.
Chwileczkę, powiem jej.

- Millicent, Carl dzwoni.
- Zapytaj, czego chce.

Jest teraz zajęta, Carl.
Chcesz jej coś przekazać?

Tak, wiem.
Będzie zachwycona kiedy cię zobaczy.

Może o 19:45?

W porządku. Będzie gotowa.
Do widzenia.

- Mamo, wiesz że mam randkę z Danem!
- Zapomniałam.

Operator.

Nie zapomniała. Chce, żeby siostra chodziła
z Carlem, bo on jest bogaty.

Myślisz, że powinna wyjść za niego
dlatego, że jest bogaty?

Ja skończę,
powiem ci moją uważną opinię.

- Co robisz?
- Powiem mu, że nie mogę się z nim zobaczyć.

Nie możesz.
Obrazi się.

Co jest złego w wyjściu z nim
tylko jeden raz?

Harriet, ona ma randkę z Danem.

Dana może zobaczyć kiedykolwiek zechce.
Jak często dzwoni taki chłopak jak Carl Penncock?

Millie, powinnaś być zaszczycona.

Pennock'owie są najważniejszą
rodziną w mieście.

Nie obchodzi mnie jak bardzo są ważni.
Nie pójdę.

Proszę, Millie, zrób to dla mnie.

Nie chcesz chyba zrobić idiotki
z własnej matki, prawda?

Oczywiście, że nie, ale...

Carl to taki uroczy chłopak.
I obyty.

Na pewno go polubisz
kiedy go lepiej poznasz.

Teraz biegnij na górę
i przygotuj się jak porządna dziewczyna.

Ale co z Danem?
On nie ma telefonu.

Dana zostaw mnie. Carl będzie tu o 19:45.
Kiedy Dan przyjdzie, ciebie już nie będzie.

W porządku.

Millie? Ubierz długą sukienkę,
taką do kolan.

Pozmywaj naczynia, Roberta.
Ma być idealnie, kiedy Carl przyjdzie.

Tak, mamo.
Przepraszam.

- Cześć, mała.
- Sam jesteś mały. Millicent!

- Dobry wieczór, Carl.
- Witam, pani Blaisdell.

- Twój szejk przyszedł!
- Zaraz schodzę.

Zapraszam.

- Dobry wieczór, panie Blaisdell.
- Cześć, Carl.

- Cześć, Carl.
- Hej, Howie.

- Widziałem twój nowy samochód. To veryest.
- Zabiorę cię na przejażdżkę kiedyś.

- Panie Smith, proszę poznać pana Pennock'a.
- Jak się masz, młody człowieku?

Pan Smith będzie z nami przez jakiś czas.
To... stary przyjaciel rodziny.

Stary przyjaciel od 3 godzin.

Cześć, Carl.

Kurcze blade, Millie!
Wyglądasz cudownie.

Dziękuję, Carl.
Dobranoc wszystkim.

- Bawcie się dobrze.
- Nie zasiedźcie się!

Dobranoc.

5 minut z nim i dziewczyna
ma przeszłość.

Wydaje się być miły, ale nie jestem
pewien, czy lubię tego chłopca.

Dziękuję.

Charles, wiem co robię.

Nie pozwolę mojej córce na popełnienie tego samego
błędu, jaki popełniła moja matka.

Wie pan co, panie Smith?
Babcia mogła poślubić Samuela G. Fultona.

- Kogo?
- Najbogatszego człowieka na świecie.

- Zamiast tego poślubiła najbiedniejszego.
- Twój dziadek nie był najbiedniejszy.

Poważnie? Pani matka mogła poślubić
Samuela G. Fulton’a?

Tak. Ale go nie kochała,
więc wyszła za tatę.

Oczywiście Fulton nie był bogaty,
kiedy się oświadczył,

ale wyobrażam sobie jak mówili,
ile to on zarabia,

w porównaniu do biednego taty,
który pozostał księgowym przez całe życie.

Mi nie jest przykro,
że poślubiła dziadka.

Kiedyś zobaczyłam zdjęcie pana Fulton'a.
Powinien pan zobaczyć jego brodę.

Założę się, że gdyby babcia go poślubiła,
ja miałabym teraz brodę.

- Roberta, czas do łóżka.
- Ale jeszcze nie ma ósmej.

Twoja mama wydawała się szczęśliwa z ojcem,
a on nigdy nie zarobił więcej niż 35 dolarów tygodniowo.

Wtedy wszystko było tańsze.
Pamiętaj o tym.

Zobacz, ile dziś kosztuje życie.
Stek- 35 centów, bekon- 32,

jajka- 33 centy za tuzin. Dlaczego trzeba
być bogatym, żeby związać koniec z końcem?

To na pewno Dan.
Otworzę.

- Cześć, Dan.
- Cześć, Roberta.. Millicent gotowa?

Właśnie wyszła.

Millicent kazała mi cię przeprosić.
Miała umówioną randkę i zapomniała o tym.

- Randkę? Z kim?
- Z Carl'em Pennock'iem.

Ten bogacz. Myślałem,
że pójdę z Millicent do kina.

Chyba będę musiał pójść sam.

Nie zniechęcaj się, Dan.
Pamiętaj, tylko odważny człowiek zasługuje na piękną kobietę.

Z moich obserwacji wynika,
że tylko odważny człowiek może żyć z niektórymi z nich.

Dobranoc.

Masz cudowną rodzinę, Millicent.

Mogła być moja, gdybyś nie była
tak cholernie uparta.

Która godzina?!

Więc mam spać z tobą?

- Przestraszyłem cię?
- Nie, to zabawne być prawie rozjechaną.

Właśnie to w tobie lubię-
masz świetne poczucie humoru.

Musi mieć, inaczej by z tobą
nigdzie nie poszła.

Cicho, bąku.
Wskakuj, przejedziemy się.

Nie, wybacz.
Mama czeka na mnie w domu.

Już nie czeka. Właśnie u was byłem.
Powiedziałem jej, że cię zabiorę.

W porządku.

Roberta, powiedz mamie,
że będę za godzinę.

Powiedz, że nie będzie jej na obiedzie.

Kiedy czerwony robin
Przychodzi bob-bob wzdłuż

- Cześć, panie Smith. Dokąd pan idzie?
- Pomyślałem, że pójdę na spacer.

Obiecał mi pan namalować coś.

Wiem co: pan weźmie swoje sztalugi, ja wezmę moje.
Pójdziemy do Indian Hill.

Nie sądzę, żeby dziś był to
dobry pomysł.

Jestem zmęczony.
Chyba lepiej zostanę w domu.

To nawet lepiej. Możemy malować z pana balkonu.
Ma pan wspaniały widok.

Chodźmy.

Jestem znów dzieckiem
Robiąc to co robiłam kiedyś

Śpiewając piosenkę

Kiedy czerwony robin
Przychodzi bob-bob wzdłuż

Kiedy czerwony robin
Przychodzi bob-bob wzdłuż

Nie będzie więcej płaczu
Kiedy on zacznie tętnić życiem

Jego stara słodka piosenka

Zbudź się, zbudź się, śpiochu

Wstawaj, wstawaj, wstawaj z łóżka
Głowa do góry

- Co myślisz o tej stodole?
- Proszę zaczynać, a ja skopiuję wszystko co pan zrobi.

Nie, myślę że każdy
powinien próbować być oryginalnym.

- Ty namalujesz po swojemu, a ja po swojemu.
- Ok.

Deszcz może błyszczeć
Lecz ja nadal słucham

Przez godziny i godziny

Jestem znów dzieckiem
Robiąc to co robiłam kiedyś

Śpiewając piosenkę

Kiedy czerwony robin
Przychodzi bob-bob wzdłuż

Lubię z panem siedzieć, panie Smith.
Będę jutro tęsknić za panem.

- Czemu, nie będzie cię w domu?
- Będę, ale pana nie będzie.

Tata powiedział mamie, że musi się pan jutro wyprowadzić,
gorąco czy mróz- cokolwiek to znaczy.

Penny też będzie tęsknić, mimo tego,
że odzyska swoje łóżko. Prawda, Penny?

Penny!

Proszę.
Ja się panu podoba z oddali, panie Smith?

Wspaniałe! Nigdy czegoś takiego nie namalowałem,
kiedy byłem w twoim wieku.

Oczywiście, że nie. Tę stodołę zbudowali
3 lata temu.

Zobaczmy, co pan namalował.

Panie Smith, co to jest?

- To surrealizm.
- Sur... co?

Surrealizm. Nowa szkoła malarstwa
założona w Paryżu.

Zamiast malować to co widzisz,
malujesz to co czujesz wewnątrz.

Przynajmniej tak to opisują.

- Pan to czuje?
- Tak.

Pan musi być naprawdę pomieszany.
Powiesi pan to w pokoju?

Nie. Powieszenie jest dla niego za dobre.

Co ty robisz?

To nie jest dobre.
W porównaniu w pańskim.

To marnotrawstwo. Ten papier kosztuje
2 centy za arkusz. Mogłaś wykorzystać drugą stronę.

Tata mi kupi więcej.

Chciałbym mieć bogatego tatę.

Cześć, George.

Widzi pan, panie Smith?
O tej ramce mówiłam.

Zrobię wspaniałą ramkę na pana obraz
i to za darmo.

- To bardzo dobra rama.
- Prawda?

Faktycznie, bardzo dobra rama.

Tato, mogę wziąć tą ramkę
na obraz pana Smitha?

- Chwileczkę, skarbie.
- Ile mamy czekać?!

Przepraszam, że musicie czekać.

Cierpliwości, chłopaki.
To mój ostatni import.

Tato, mogę ją mieć?
Proszę.

- Tak, skarbie.
- O rety!

- Chodźmy do Cherry Pit.
- Przynajmniej ktoś nas tam obsłuży.

Dziękuję bardzo.
Zapraszamy ponownie, panie Gates.

- Dlaczego Dan nie obsługuje maszyny z wodą sodową?
- Wysłałem go, żeby zaniósł leki.

Później musiałem czekać na kilku klientów,
więc nie ma nikogo do automatu.

- Powinien mieć pan kogoś.
- Próbowałem...

ale mogę zaoferować tylko 12 dolarów tygodniowo,
więc nikt nie chce pracować za takie pieniądze.

- Za moich czasów to była dobra płaca.
- Za moich nawet lepsza.

Niedobrze.
Traci pan na tym handlu.

Wiem.
Dlaczego pan nie popracuje dla taty?

Ja jako facet od wody sodowej?
Nie odróżniam parfaitu od sody.

Różnica jest niewielka.
Dan nauczy pana wkrótce.

Dam panu 12 dolarów tygodniowo.
Więc jak będzie?

Mam inną propozycję.
Zamiast dawać mi 12 dolarów tygodniowo,

Dalej będę wynajmował pokój w pana domu,
a pan będzie mi płacił 5 dolarów tygodniowo.

Ale to równowartość 13 dolarów tygodniowo.

- Bierze pan albo nie.
- Weź, tato.

Teraz może pan kupić dużo papieru
i możemy malować kiedy będzie pan miał wolne.

Stawia pan twarde warunki, ale umowa stoi.

Będzie pan musiał zamiatać
i biegać do klientów kiedy będą chorzy.

- Zamiatać i biegać?
- Bierze pan albo nie.

Niech pan weźmie, panie Smith.

- Zgoda, biorę.
- Świetnie. Cześć, Dan.

Szkoda, że nie mam nowego roweru.
Ten jest za mały na moje nogi i za długi.

- Poznaj nowego człowieka od wody sodowej.
- Jego?

Na pewno jest pan lepszy od każdego innego.
Dobra, chodź tu, dziadku.

Pozbądź się tego komina, zdejmij płaszcz
a ja pokażę ci co i jak.

Jedno Tutti Frutti Delight, nadjeżdża.

Oddaj. No już.

Oszust.
Ok, dziadku.

Jedno Tutti Frutti Delight, nadjeżdża.

Patrz na mnie.
Jedna Truskawkowa Niespodzianka.

Twoja kolej.

Patrz na mnie.
Jedna Truskawkowa Niespodzianka.

W porządku. Jeszcze raz.
Jedna Truskawkowa...

Niespodzianka.

Jeden Vesuvius.

Dobra, teraz ty.

Jeden Vesuvius.

- Dla ciebie, Tony.
- Trzymam, dziadku.

Dziadku, poproszę mus czekoladowy,
mnóstwo czekolady, pełno mleka,

cztery łyżeczki słodu, dwie łyżki lodów
waniliowych, jedna zmieszana, jedna rozpuszczona.

Przyjdziesz w środę na przymiarkę?
Dziękuję.

- Witam, panie Smith.
- Witaj, Millie.

- Dan jest na zapleczu?
- Nie, ma dziś wolne.

Oh.

Millie... Spróbuj w bibliotece.

Dziękuję, panie Smith.

- Cześć, Dan.
- Millie!

Co czytasz?

"To coś, czego oczywiście nie mam".

Czemu? Myślę że masz, Dan.

- Myślę, że masz dużo "tego".
- Nie tyle, co Carl.

Mam ciarki,
kiedy pomyślę, że jesteś jego Shebą.

Ale nie jestem.
To znaczy, juz nie jestem.

Nie żartujesz? Czyli w końcu okazało się,
jakim jest Airedale'm.

Co z twoją matką?

Jest wściekła na Pennocks'ów-
organizują przyjęcie i nie zaprosili mnie.

- Hura!
- Cicho! Nie wiesz, że to biblioteka?

Przepraszam.
Chodźmy stąd.

Przepraszam.

Daj mi małego buziaka

Co przez to stracisz

Matko, ojej, dlaczego odmawiasz

Nie chcę wiedzieć, co tracisz

Daj się wyściskać

O cokolwiek poprosisz, zrobię to

Nie powiedziałbym słowa
Gdybym zapytał

Ale czym jest mały pocałunek między
facetem i jego dziewczyną

Daj mi małego buziaka

A ja ci go oddam

Dzięki, stary!

Chciałabym mieć pieniądze.
Pokazałabym tym Pennock'om to i owo.

Zgadnijcie co?!
Zaręczyłam się!

Zaręczyłaś...
Żeby się pobrać?

Co za głupie pytanie.
Po co innego są zaręczyny?

Mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko.

Oczywiście, że nie! Gratulacje, mój chłopcze!
To wspaniale!

Zaręczyny!
Rety, to prawie małżeństwo.

Często są lepsze od małżeństwa.

- Najlepsze życzenia.
- Dziękuję, dziadku.

Zaręczyłaś się z Danem?

Czy to nie wspaniałe?
Byliśmy pod remizą, kiedy mnie zapytał.

Śpieszyłam się do domu,
żeby wam powiedzieć.

- Czemu płaczesz?
- Mamo!

Chciałam, żeby moja córka poślubiła kogoś,
kto da jej coś, czego ja nigdy nie miałam.

- Nie podoba mi się to!
- W porządku, skarbie.

Twój ojciec nie ma nic przeciwko temu,
więc mam nadzieję, że będziesz szczęśliwa.

Dziękuję, mamo.
Czy Dan może zostać na kolację?

Tak.

Dan, mama chce, żebyś został na kolacji.
Mamy hamburgery.

Hamburgery...

Jeśli ma być moim zięciem,

myślę, że mogę zacząć się przyzwyczajać
do niego siedzącego przy stole.

Chodź.

Szybko, pokażę ci kroki.

Przejdź do przodu na trzy.

Zacznij machać rękami.

Na dół.
Parz na mnie.

O to chodzi.

- To chyba jest beznadziejne.
- Chyba tak.

Chodźcie wszyscy,
wypijmy za szczęśliwą parę.

Howard, zaciągnij zasłony.
Chcesz, żeby nasz wszystkich aresztowali?

Proszę, panie Smith.

- Dan.
- Dziękuję, sir.

- Za przyszłość pani Dan Stebbins.
- Dziękuję, tato.

- Życzę wam wiele szczęścia.
- Dziękuję, panie Blaisdell.

Pani Dan Stebbins.
Czy to nie brzmi wspaniale?

- Powodzenia Millie, Dan.
- Dzięki, Howie.

Świetna sprawa, nie?
Mój przemytnik alkoholu mówi, że to prawdziwa wanna ginu.

Musiał brać kąpiel,
kiedy go robił.

Otworzę!

Schowajcie bimber, szybko.
To może być policjant.

Dobry wieczór. Czy to rezydencja
państwa Blaisdell?

- Tak, sir.
- Mogę ich zobaczyć?

Jasne. Moja siostra właśnie się zaręczyła.
W środku obiadu.

Mam nadzieję, że się
nie narzucam.

- Pan Blaisdell?
- To pan Blaisdell.

Jak się pan miewa? Edward Norton.
Jestem adwokatem Hamilton Trust Company.

Jeśli chodzi o mój kredyt hipoteczny,
będę mógł go spłacić w ciągu kilku dni.

- Biznes powoli idzie...
- Jestem tu w zupełnie innej sprawie.

Oh?

- Proszę usiąść.
- Dziękuję.

- To moja żona.
- Jak się pani miewa, pani Blaisdell?

Dobry wieczór.

- I mój syn Howard.
- Cześć.

Moja córka, Roberta.

- Moja córka, Millicent.
- Jak się masz?

- I mój przyszły zięć, Dan Stebbins.
- Miło pana poznać, panie Stebbins.

I...?

- To pan Smith. Mieszka z nami.
- Jak się pan miewa?

- Nie załapałem nazwiska.
- Smith. S-M-l-T-H.

Na imię mam John.
John Smith.

I nigdy nie kochałem się
w Pocahontas.

Pan Smith robi u taty wodę sodową.

- Wodę sodową?
- Jedną najlepszych.

Jeśli będzie pan w mieście dłużej,
proszę spróbować mojego Tutti Frutti Delight.

- Tutti-Frutti...
- Mogę wiedzieć, w jakim celu chciał pan nas widzieć?

Co? Oh, tak. Zostałem zobowiązany dostarczyć
do pańskich rąk ten czek.

- Czek?
- Czek?

- Czek?
- Czek?

To jakaś reklama?

Wiem. Przynieś ten czek, a dostaniesz zamrażalnik
za 60$ zamiast 75$.

Pani Blaisdell, może pani to przeczytać?

"Wypłacić pani i panu Blaisdell 100 000$".

"Hamilton Trust Company."

Nie rozumiem, panie Norton.
Co to jest?

Pieniądze są wasze.
Mażecie z nimi zrobić, co tylko chcecie.

- Nie poznaję tego podpisu.
- Naturalnie. To czek.

- Kto chciałby dać nam 100 000$?
- Nie mogę tego ujawnić.

Może pani tylko wiedzieć, że dżentelmen
który wysłał te pieniądze jest zamożnie ekscentryczny.

To znaczy, że jest...?

Powiedzmy, że jego zachowanie jest przynajmniej
nadzwyczajnie osobliwe.

Jest szalony.

Czemu ten nieznajomy ekscentryk
daje nam pieniądze?

Właśnie, czemu?

Jeśli macie wątpliwości,
sugeruję porozmawiać z panem Parkerem, kierownikiem Hilverton Bank.

Znam go. Pan Parker posiada kredyt hipoteczny
w moim sklepie.

Jest naszym przedstawicielem.
Właśnie wracam z jego domu,

gdzie poinformowałem go,
że czek będzie umiejscowiony w jego banku.

- Proszę z numerem 369.
- Proszę cygaro, panie Norton.

Są na niklu.
Sprowadzamy je z Hilverton Stinkers.

Myślałem, że lekarz zabronił
panu palić.

Nigdy nie zwracaj uwagi na lekarzy, panie Norton.
Ja nie zwracam.

Jest tu tan Edward Norton...

Oh...

Był? Rozumiem.
Więc to legalne.

Jesteśmy oczywiście zachwyceni.
Będę z samego rana.

100 000 dolarów...

- Mamo!
- Przyniosę wodę!

- Co robisz z moim czekiem?!
- Przykro mi, że wpędziłem panią w chorobę.

Przeprasza?
Pan Norton przeprasza.

Całe życie marzyłam, że nagle stanę się bogata!

A teraz to prawda!

Hura!

Mamo!

- Kawy? Może przekąskę?
- Nie mam czasu.

Panie Norton, pani Blaisdell robi najlepszy
gulasz w Hilverton. Powinien pan spróbować.

- Gulasz... Gulasz?
- Tak. Nie mogę przestać go jeść.

- Roberta?
- Tak, tato?

Przynieś butelkę szampana.
Jest pod moim łóżkiem.

- I schłodź go.
- Schłodź go, skarbie.

- Oczywiście pan się z nami napije.
- Nie, muszę być w Nowym Jorku rano.

Przepraszam, nie mam czasu spróbować
Tutti Frutti Delight.

- Pana strata.
- Dziękuję, panie Norton.

I proszę podziękować osobie,
która wysłała ten czek.

- Tak zrobię. Dobranoc i powodzenia.
- Odprowadzę pana do drzwi.

100 000 dolarów!

Hura!

- Kiedy stąd wyjedziesz?
- Będę jeszcze przez jakiś czas.

Mam szampana!

Chcę się powałęsać i zobaczyć...

Cicho, Penny!

- To twój pies?
- Nie, ja tylko śpię na jego łóżku.

Idź, Penny.
I przestań podsłuchiwać.

Uciekaj, Penny.

Wiesz, to chyba miła rodzina.
Mam nadzieję, że pieniądze ich nie zmienią.

Nie, jeśli będę ich sędzią.

Dobrze wyglądasz, chociaż jesz
gulasz i palisz cygara.

I pracujesz przy wodzie sodowej.

Może to dlatego tak dobrze wyglądam
Zapomniałem.

Weź te tabletki, zwrócą ci pieniądze.
Już ich nie używam. Do widzenia.

Mamo, co zrobimy z takimi pieniędzmi?

najpierw wyprowadzimy się
z tego starego domu.

Kupimy dom na wzgórzu, tam gdzie
żyją najlepsi. I kupimy samochód...

- I szofera.
- Dwóch.

Kupimy nowe ubrania.
Wszystko kupimy nowe!

Najpierw spłacimy hipotekę
za sklep.

Sprzedasz sklep.

O czym ty mówisz?
Włożyłem w niego 20 lat mojego życia.

Będziemy mieć wysoką pozycję
w naszym społeczeństwie.

Nie moglibyśmy tego zrobić,
gdybyś pozostał sklepikarzem.

Pokażę teraz tym Pennock'om!
Moja córka nie jest wystarczająco dobra dla ich Carla, co?

Być może teraz Carl nie jest
wystarczająco dobry dla mojej córki.

Po co mówisz o Carlu?!
Właśnie zaręczyła się z Danem!

- To? To było zanim byliśmy bogaci.
- Mamo!

Teraz przeniesiesz się do zupełnie
innych kręgów.

Dan nie mógłby utrzymać cię w stylu,
do jakiego zaczniesz się przyzwyczajać.

Nie powiesz, że ożeniłeś się
z Millicent dla jej pieniędzy.

Proszę się o to nie martwić.
To rzecz, której ludzie nigdy o mnie nie powiedzą.

Twoja matka ma rację.
Ten czek zmienił wszystko.

- Nie mam takie pozycji, żeby poślubić bogatą dziewczynę!
- Dan!

Zobacz, co zrobiłaś!

Harriet, nie masz prawa
się tak zachowywać!

Oczywiście, że mam. Zawsze chciałam zaoferować
jej najlepsze życie.

- Teraz nareszcie mogę ci to dać.
- Mamo, zepsułaś wszystko!

Proszę, tato.
Takie zimne jak tylko mogło być.

Nie ma sensu otwierać teraz.
Wszystko przepadło. Położę go pod łóżko.

Panie Smith, jestem taka szczęśliwa!
Jesteśmy milionerami!

Nie całkiem, skarbie.
Macie tylko 100 000$.

Żeby być milionerem musicie mieć
przynajmniej 200 000$.

Penny, jesteśmy bogaci!
Od teraz będziesz jeść tylko steki.

Nie on. Pozbędziemy się tego kundla.
Teraz będziemy mieć 2 rasowe francuskie pudle.

Francuskie pudle?
Ja nie znam francuskiego.

Nie chcę francuskich pudli.
Nie lubię francuskich pudli.

Bzdury.
Wszyscy najlepsi ludzie mają francuskie pudle.

Ale ja chcę Penny!

Cóż, to był ekscytujący wieczór.

Ja też pójdę już do łóżka.
Dobranoc.

Panie Smith. Musi pan zacząć szukać
innego mieszkania. Natychmiast.

Innego? Dlaczego?
Tutaj jest mi wygodnie.

Teraz jesteśmy bogaci i nie zamierzamy
trzymać lokatora.

Wspaniała.
Odłóż ją.

Dziękuję.

- Kreacja z Paryża.
- Ile?

- Bierzemy.
- Dziękuję.

Będzie urocza dla mojej córki.

- Ile?
- 200 dolarów.

- Co za okazja! Bierzemy.
- Dziękuję.

To muszę mieć.
Nie uważasz, że będę wyglądać bosko z zielonym?

- Bierzemy.
- Dziękuję.

Mówią, że to ćwierć miliona dolarów.

Szczęśliwi sztywniacy.
Ćwierć miliona dolarów spadło im z nieba.

Zrozumiałem, że to 3/4 miliona.

- Dlaczego mnie to nie spotkało?
- Albo mnie?

Tak, to był milion dolarów w gotówce.
Wyobrażasz to sobie?!

Cicho, cicho.

Milion dolarów!

Wejdźcie i rozejrzyjcie się.

Spójrzcie na ten wspaniały hol.
Zwróćcie uwagę na te wspaniałe, kręte schody.

I architektura!
Tak, przyjaciele! Wspaniale będzie mieszkać w takim miejscu!

- To oczywiście największy dom w mieście.
- To najwyższa cena w mieście.

- O wiele większy od domu Pennock'ów.
- Tak, czyż nie?

Bierzemy, panie Wilson. I wiem dokładnie,
jak go umebluję. Wszystko nowoczesne.

- Lubię Ludwika XIV.
- Będziemy mieć go również.

Teraz możemy sobie pozwolić na wszystko.

- Cześć wszystkim.
- Powinieneś wiedzieć, Carl.

To prawda, że dostali milion dolarów
od wujka, który odkrył złoto na Alasce?

Słyszałem, że to kuzyn z Teksasu,
który zostawił im swoje szyby naftowe.

Nie wiem, kto zostawił im pieniądze,
ale wiem od Howard'ów,

że są warte kilka milionów dolarów.

Kilka milionów?

- Twój Carl to taki przystojny chłopak.
- Dziękuję, skarbie.

- I ta anielska twarz Millie.
- Dziękuję.

Czy to na poważnie?

To będzie rozmowa Hilverton'ów.

Związek pomiędzy Pennocks'ami i Blaisdells'ami.

- Poczęstuj się pink lady.
- Z rozkoszą.

- Senior Alvarez, pani.
- Zaproś go, Fredericks.

Zaczarowana, madame.

Cztery piękne panie.
Jestem przytłoczony.

Senior, jest pan "trčs charmant".

Czy zechce pani powiedzieć lokajowi
i pokojówce, aby przygotował parkiet?

- Fredericks.
- Madame jest zbyt łaskawa.

Madame, muzyka.

Istotą tanga jest
niewinność, szybownictwo i trwałe ruchy.

Zatańczymy?

Raz, dwa, trzy, cztery.

Krok wewnątrz i do środka!

Wewnątrz i do środka!

Teraz policzek przy policzku.
Raz, dwa, trzy, cztery.

Raz, dwa, trzy, cztery.
Wewnątrz i do środka!

Proste, prawda?

O tak.

To koniec.
Niech poślubi Carl'a.

- Może to będziesz dla ciebie najlepsze.
- Co masz na myśli?

Tak to wygląda, mój chłopcze.

Poślubisz Millicent, będziesz przywiązany
do Hilverton'ów do końca życia.

Ale bez odpowiedzialności, możesz udać się
dokąd zechcesz, wykorzystać każdą okazję...

- Możesz nawet zostać milionerem.
- Więc dlaczego ty nie jesteś milionerem?

Cicho, Penny, cicho.
Wejdź.

Witam, panie Smith.
Cześć, Dan.

- Cześć, Roberta. Jak się masz, skarbie?
- Penny! Stara dobra Penny!

Tęskniłam za tobą. Dobrze cię widzieć.
Czy pan Smith dobrze się tobą opiekuje?

- Powiedz, że przytyłaś.
- Dlaczego nie powinna?

Je wszystko- w tym dwie pary moich spodni
i trzy koszule.

Panie Smith, ten pokój jest okropnie brudny.
Co z pana za gospodarz?

- Nigdy pan nie sprzątał?
- W każdą niedzielę. Jak się ma Millicent?

Ciągle wychodzi z tym jajogłowym Carl'em.

Dziś wieczorem zabiera ją do Joe.
To tajny bar.

Millicent nigdy nie chodziła do barów.
Carl powiedział, że najwyższy czas, żeby poszła.

Dlaczego z nią nie wyjdziesz, Dan?
Mówiła, że woli ciebie od Carl'a.

Nie interesuje mnie, co Millicent
mówi, robi czy lubi.

Wracajmy lepiej do sklepu.

Mogę tu zostać na chwilę?
Chcę wykąpać Penny.

Oczywiście.

Mam dla pana prezent- dwa cygara.

- Skąd to wzięłaś?
- Z taty skrzynki.

Roberta!

Nic nie szkodzi. Możemy sobie teraz
na wszystko pozwolić- jesteśmy milionerami.

Penny!

Jedno Tutti Frutti Delight, nadjeżdża.

- Smith! Przestań wypijać wszystkie zyski!
- Tak, panie Quinn.

Sknera.

- Dobry wieczór, Clancy.
- Dobry wieczór, panie Quinn.

Dobry wieczór.

Co powiesz na filiżankę javy i ciastko?

- Gdzie Mike?
- Dzisiaj sam robię obchód.

- Ma inne dziecko?
- Nie, nie.

Wzięli go na nalot do meliny.

Myślałem, że aresztujesz tylko
przemytników alkoholu za opóźnienia w dostawie.

Oto problem tego zakazu.
Wszyscy z tego żartują.

Ludzie w Joe przestana żartować,
kiedy obudzą się za kratkami.

Ci od Joe'a zasługują na to.

- Powiedziałeś Joe?
- Tak.

- Gdzie jest ten Joe?
- Na Sutton Street, obok fryzjera Joe'go.

Każdy Tom, Dick i Harry
otwiera placówkę i nazywa ją "Joe".

Dan, muszę wyjść.
Zamknij za mnie, dobrze?

Jasne, dziadku.

Dokąd pan idzie, panie Smith?

Właśnie go wysłałem,
żeby odebrał dostawę.

Nie zwlekaj, Smith.
I nie leniuchuj po drodze.

Tak, panie Quinn.

Czasem mam wrażenie, że ten
stary głupiec jest bardziej szalony od gry z baseball.

- Tak?
- Benny mnie przysyła.

Nie znamy żadnego Benny'ego.

Tak?

Gdzie jest towar?
Pospiesz się i przynieś go tutaj.

Musiałem przycinać akcje
już trzy razy.

- Przepraszam, to Sam mnie przysłał.
- Nie znamy żadnego Sam'a.

Mo, Henry, Jack - co za różnica?
Chcę wejść do środka.

Spadaj stąd i przestań stukać w te drzwi,
bo w końcu ja się stuknę w głowę.

- Jesteśmy przyjaciółmi Sweeney'ego.
- Sweeney. Wejdźcie.

- Jak się dziś macie?
- Dobrze. A ty?

Pan Sweeney i ja jesteśmy dobrymi przyjaciółmi.
Prosił, żebym cię pozdrowił.

Sweeney?
Czemu od razu nie mówiłeś?

Jego imię na chwilę mi uciekło.

Oh!

Przepraszam.

Oh!

Dziękuję.

Odejdź ode mnie, młoda damo.
To może być zaraźliwe.

- Coś nie tak?
- Oh, nie, nie, nie.

Nie przeziębij się.

Te rzeczy mają 2 miesiące.

- Millicent!
- Pan Smith!

Musisz się stąd wynosić.
Ma tutaj być nalot.

Za dużo oleju bananowego!
Nikt nie zabierze mi mojej Sheby.

Masz duży tupet przychodząc...

Spadamy, to gliny!

- Przez to okno!
- Wyłączać światła!

Wynosimy się stąd!

Dobra chłopaki, bierzemy ich.

Przepraszam.

- Panie Smith! Jest pan ranny?
- Wszystko w porządku! Idź!

Idź!

- Hej, ty!
- Mike!

Nieważne.
Wstawaj.

John Smith.

- John Smith!
- Już dobrze, już dobrze.

- Nie wstyd panu, panie Smith?
- Tak, Wysoki Sądzie.

Nic dziwnego, że nasza młodzież jest taka rozbuchana,
kiedy utracone pokolenie,

kiedy taki stary człowiek jak pan,
który powinien być mądrzejszy,

w tak rażący sposób narusza prawo.
Daje im pan okropny przykład.

- Ale, Wysoki Sądzie...
- 30 dni albo 50 dolarów.

- Następna sprawa.
- Fern Daniels.

John'ie Smith, pańska grzywna została wpłacona.

Chodźmy, junior.

Ten gnojek, Carl, uciekł tak po prostu!
Chcę podbić mu oko!

Panie Smith, pobiegłam, żeby zobaczyć
czy nie potrzebuje pan pomocy.

Nie powinnaś była tego robić.
Wystarczyło wpłacić grzywnę i Dan to zrobił.

Ile to było?

Zrobiłem to, bo dziadek jest moim przyjacielem.
Nie z myślą, że mi oddasz.

- Nie musisz być nieuprzejmy.
- Nie jestem. Ale dlatego, że macie pieniądze...

Dzieci, nie wolno wam
kłócić się o mnie.

Mam troszkę pieniędzy na czarną godzinę,

i oddam ci te 50 dolarów
jak tylko wrócimy do naszego pokoju. Ok?

- Ok.
- Twoja mama nie wie nic o zeszłej nocy, prawda?

Nie. Chciałam jej powiedzieć, ale Carl
kazał mi przyrzec, że nikomu nie powiem.

Może to i lepiej.
Ale teraz trzymaj się od tego z daleka.

Dziękuję, panie Smith.

Im więcej widzę tego chłopaka Pennock'ów,
tym mniej go lubię.

Czasami mam wrażenie, że jego mózg to korek.
Zawsze na końcu butelki.

To nowoczesna szczoteczka do zębów.

Przepraszam.

Polecam ją serdecznie.

Ale panie Batson.
Jeśli tylko da mi pan jeszcze jeden tydzień...

Do jutra? Ale panie Batson,
nie wiem jak szybko mogę to zdobyć.

Dobrze, panie Batson.
Zobaczę, co się do zrobić.

Howard?
Mogę jakoś ci pomóc?

Jasne.
Ma pan 2 000$ oszczędności?

2 000$?
Przegrałeś w hazardzie?

- Skąd pan wie?
- Słyszałem cię.

Rozmawiałeś z Batsone'em, prawda?
Słyszałem o nim okropne plotki.

Kieruje grą w pokera
w Three Leaf Inn, prawda?

Nie wiem co mam robić, panie Smith.
Nie zamierzałem tak wiele tracić.

Grałem i grałem,
aż się zadłużyłem.

Ojciec ci nie pomoże?

Nie chcę, żeby wiedział,
że tyle straciłem na hazardzie.

Ale jeśli nie oddam Batson'owi do jutra pieniędzy,
on powie o tym ojcu.

- Chciałbym być z tobą w tej gospodzie.
- Pan?

- Dlaczego, co pan mógłby zrobić?
- Znam się co nieco na kartach.

Kiedy byłem młody,
spędzałem wiele czasu w Yukon.

Grałem tam w karty, każdej nocy.

Każdej nocy przez 6 miesięcy.
Więc stałem się w pewnym sensie ekspertem.

W karty grałem co noc
przez 3 miesiące.

Teraz jest za późno.
Niech pan zapomni co mówiłem. Dobrze, panie Smith?

Jestem w tym nowy, panowie.
Proszę o cierpliwość, kiedy będę powolny.

W porządku.
Proszę się nie spieszyć.

Myślicie, że Silent Cal naprawdę myśli o tym,
kiedy mówi, że nie ma drogi ucieczki?

Przestań gadać o polityce
i graj w karty, dobrze?

Wybaczcie. Jestem trochę
nieobyty w kontaktach.

Nie martw się, bracie. To uczciwa gra.
Mam rację, Sammy?

- Proszę bardzo.
- Co z inną kartą?

Tak, zapomniałem.
Używacie pięciu kart, czyż nie?

Zgadza się.

Proszę.

- Batson, kim jest ten stary wyga?
- Nowy frajer.

- Wyciągam do 200.
- Podnoszę o kolejne 200.

- Wchodzę.
- Wychodzę.

- Cóż, wyciągam do 200. Znów.
- Zobaczę.

- Wychodzę.
- Zobaczmy, z czego jesteś taki dumny.

- Mam zatłoczoną kabinę.
- Zatłoczona kabina. Co to jest?

Myślałem, że znacie się na pokerze.
Trzy piątki i para asów.

- Mam tylko trzy króle.
- Pewnie chcesz ich oprawić.

następne rozdanie.

Proszę bardzo- 2 300$.

Teraz spłacę dług Howard'a Blaisdell'a,
a resztę wezmę w gotówce.

Dziękuję, panowie.
Nie przypominam sobie bardziej miłego wieczoru.

- Ale muszę już iść do domu.
- Do twojej zatłoczonej kabiny, co?

Skrypt dłużnika...

Mamy nalot!

- Mogę panu pomóc z płaszczem?
- Dziękuję.

John Smith.

Nie był pan tu już kiedyś?

Poznałem Wysoki Sąd
kiedy był nalot na Joe.

Tak, pamiętam teraz.

Oczywiście, panie Smith,
jest pan niepoprawnym złoczyńcą.

- Co?
- Bóg jeden wie, gdzie kolejny raz pan będzie.

Jest pan zagrożeniem dla społeczeństwa.
Niech pan się tu więcej nie pokazuje.

- 100 dolarów albo 60 dni.
- 100 dolarów?

- Następna sprawa.
- Tom Phillips.

Noc była ciemna i ponura

Powietrze było przepełnione snem

Stary człowiek stał na burzy
Jego buty były wypełnione stopami

Nigdy więcej deszczu
Nigdy więcej, nigdy więcej

Nigdy więcej deszczu

Jak, do cholery, mam umyć szyję
Jeśli nie będzie więcej deszczu

John Smith.
Pańska grzywna została wpłacona.

- Na razie, chłopcy.
- Johnny, nie zapomnij norki.

- Bądź grzecznym chłopcem, Johnny.
- Będziemy za tobą tęsknili.

- Odwiedź nas znów.
- Na razie, Johnny.

W porządku, chłopcy.
Miło się z wami siedziało.

Do zobaczenia.

Dziadku, jeśli tego nie zaprzestaniesz,
zbankrutuję.

Nigdy więcej deszczu
Nigdy więcej, nigdy więcej

Nigdy więcej deszczu

Quinn tam była, kiedy zadzwoniłeś.
Na pewno by cię zwolnili, gdybym nie odszedł.

- Odchodzisz?
- Dostałem dwutygodniowe wypowiedzenie.

- Dokąd pójdziesz?
- Jak najdalej od Hilverton.

To znaczy daleko od Millicent.

Pamiętasz, co powiedziałeś,
kiedy zerwaliśmy?

Ze bez rodziny mogę iść dokądkolwiek,
robić cokolwiek, nawet zostać milionerem.

- Miałeś rację.
- Myliłem się.

Jeśli zostawisz Millicent, poślubi Carl'a.
Będziesz tego żałował do końca życia.

Bez względu na to, ja bardzo będziesz bogaty.
Z pieniędzmi też możesz być nędznikiem.

Może, ale przynajmniej
kupię własny rodzaj nieszczęścia.

W porządku. Próbuję ci tylko dać radę
starego doświadczonego mężczyzny.

Zaczynam myśleć, że jesteś fałszywy.

- To znaczy?
- Nie jesteś malarzem, tylko kaznodzieją.

Oh, to.

- Dobry wieczór, młody człowieku.
- Wszystkie dostawy odbieramy z tyłu.

- Smarkacz.
- Co się stało, panie Smith?

Dobry wieczór, Howard.
Chcę się spotkać z Millicent.

- Wasz lokaj kazał mi skorzystać z tylnego wejścia.
- Proszę się nim nie przejmować.

Nie musi pan iść tyłem.

Panie Smith.

Pamięta pan naszą rozmowę
o tych 2000 i Batson'ie?

Batson... Ten hazardzista,
u którego masz dług.

Był na niego nalot kilka dni temu.
Wiedział pan o tym?

Nie wiedziałem.
Nie mam interesu w hazardzie.

Dostałem tę korespondencję
dzień po nalocie.

Dług zniknął, ale przyszła taka notatka.

"Niech to będzie dla ciebie lekcja.
Podpisano, przyjaciel".

Dziwne.
Masz jakiś pomysł, co to za przyjaciel?

Nie jestem pewien. Chciałbym się z nim spotkać kiedyś
i zapewnić go, że wiele wyniosłem z tej lekcji.

W takim razie, jestem pewien, że ten przyjaciel
będzie wiedział, że jego wysiłki się opłaciły.

Proszę wejść.
Pójdę na górę i się przebiorę.

Połóż to tutaj, Fredericks.

To śmieszne z twojej strony, Millicent,
że chcesz przegapić nasze przyjęcie,

tylko po to, żeby zrobić wystawę
tych niedorzecznych obrazów pana Smith'a.

To taki kochany starszy pan.
Uwielbiam go.

On na pewno wygra. Namalował surr...
Wiecie, obrazy jakie malowano kiedyś.

Powinnaś to zobaczyć. Pan Smith powiedział, że trzeba
stanąć na głowie, żeby to docenić.

- Dobry wieczór.
- Pan Smith!

- Poznał pan już Mimi i Fifi?
- Jeszcze nie.

- Proszę wejść.
- Dobry wieczór, przyjaciele.

Panie Smith, Mimi i Fifi.

Bonsoir, Mademoiselle Mimi,
Mademoiselle Fifi.

Podobają się panu?

- Najbardziej lubię Penny.
- Ja też.

Mam nadzieję, że nie będzie pan długo trzymał Millicent.
Fredericks, drzwi.

Obiecuję, że wróci do domu wcześnie.

- Wyglądasz wspaniale, skarbie.
- Dziękuję. Możemy już iść?

- Ja pan Quinn pana traktuje?
- "Traktowanie" chyba nie istnieje w jego słowniku.

Sędzia i pani Wilkins.

Harriet, jak się masz?

Dobry wieczór, Harriet. Jak się masz,
Charles? Witaj, Millicent. I...

- Dobranoc.
- Dobranoc, skarbie.

- Co ten człowiek robi z Millicent?
- Pan Smith? Jest kimś w rodzaju artysty,

a Millicent pomaga mu
zorganizować wystawę jego obrazów.

Mam nadzieję, że nie będzie
pokazywał jej swoich akwafortów.

- Skądże. On nie maluje akwafortów.
- Ona chce pomóc starszemu człowiekowi.

Ten "stary człowiek" stał
przede mną dwukrotnie.

Kiedy był nalot na spelunę i kasyno.

Smith?
Jest pan pewien?

Oczywiście.
Naprawdę się mu dostało.

Musze ci powiedzieć, że nie mam zamiaru
wystawiać moich obrazów na wystawę.

Więc w czym mam panu pomóc?

To był podstęp, żeby cię zabrać z domu.
Chcę ci pomóc z Danem.

Zawiadomił Queen'a i opuszcza
Hilverton na dobre.

Wiem że cię kocha,
i myślę że ty jego też.

Gdybyś mogła z nim porozmawiać
mielibyście jeszcze szansę.

- Jestem pewien, że on zostanie.
- Wie pan, gdzie on jest?

A jak myślisz,
dlaczego cię tu przyprowadziłem?

A psik!

Przepraszam.
Przepraszam.

Siadaj.
Siadaj.

- Zejdź z wyświetlacza.
- Co?

- Zejdź z wyświetlacza.
- Oh.

Tak?

Przepraszam.
Myślałem, że to ktoś inny.

Przepraszam.

- Cześć, dziadku. Siadaj tutaj...
- Cześć, Dan.

- Na co znów wpadłeś?
- Chciała zobaczyć ten film.

- Pamiętasz, jak tutaj przychodziliśmy?
- Tak, pamiętam.

- Obejmowałeś mnie.
- Od tego czasu wiele się zmieniło.

Dan...

Dlaczego wyjeżdżasz?

- Nie mnie tu nie trzyma.
- Ale ja tu jestem!

Słuchaj, Millicent, przechodziliśmy przez to
i to nie ma sensu.

Twoja rodzina mnie nie chce jako jej członka.

Ty masz pieniądze a ja nadzieję.
Ale ty nie możesz żyć nadzieją.

Więc zrób to, czego matka oczekuje
i wyjdź za tego małego Carl'a.

Nie powinieneś był jej tutaj przyprowadzać, dziadku.

Już dobrze, skarbie.
Nie płacz.

Jeśli on cię już nie kocha,
i nie zostanie tutaj żeby o ciebie walczyć, to jest idiotą.

Guma do żucia, popcorn.

To było wspaniałe, prawda?

Już koniec?

Skandal!

I byli tam, przytulali się,

w kinie wśród wszystkich,
ale każdy ich widział.

Wstyd.
Wstyd!

Wiedziałem.
Wiedziałem!

Nasz mała Millicent obmacująca się publicznie?!
Ze starym człowiekiem!

- Jesteś pewna, Clarissa?
- Oboje to widzieliśmy.

Dokładnie to robili.

Lester, od 20 lat się tak nie zachowywałeś.

To była tylko prezentacja.

Panie Pennock, najwyraźniej ten człowiek
jest zagrożeniem dla całej społeczności.

- Myślę, że chce pieniędzy Millicent.
- Oczywiście, że tak.

Ale co Millicent
może w nim widzieć?

Wielkie nieba, Charles.
Powiedziała nawet, że go uwielbia.

Niektórzy starsi mężczyźni
są atrakcyjni dla młodych kobiet.

- Prawda, Shirley?
- O tak.

Weźmy na przykład pana Smith'a.

Dla łajdaka byłoby prostsze
przewrócić w głowie niewinnemu dziecku.

- Nieważne, chciałbym go dorwać.
- Co ludzie powiedzą? Taka hańba!

Cześć, Mimi.
Cześć, Fifi.

Gdyby to o mnie chodziło ,nic by mi nie
stanęło na przeszkodzie. Matka czy nie matka.

Chciałbym trzymać cię w ramionach
i nie zwracać uwagi na świat.

Szkoda, że młodzi mężczyźni dziś
nie są tacy jak pan.

Słyszałeś to?!

Zrób coś!

- Dobranoc.
- Chwileczkę, panie Smith.

Jeszcze moment.

Brak mi słów, żeby powiedzieć,
jak bardzo mnie pan rozczarował.

Przyjąłem pana pod swój dach,
dałem nocleg i pracę,

a pan odwdzięcza mi się,
wykorzystując niedoświadczenie mojej córki.

Nie można rozmawiać z Casanovą jak on.

- Casanovą?
- Tak, Casanovą!

- Obmacywać moją córkę w publicznym miejscu!
- Mamo!

- Obmacywać?
- Pennock'owie widzieli was w Strand'zie.

Nie zaprzeczaj.
To było co najmniej obrzydliwe.

Dokładnie tak robił.
Potrzymaj to.

Lester, dość demonstracji
jak na jeden wieczór.

Na pewno jest jakiś przepis
zabraniający obmacywania publicznie,

i zamierzam cię o to oskarżyć.
Tym razem się nie wywiniesz.

- Ale, Wysoki Sądzie...
- Jakie są twoje zamiary wobec niej?

Honorowe, panie Blaisdell.
Ściśle honorowe.

- Chce pan ją poślubić?
- Nic by mnie tak nie uszczęśliwiło.

Ale pan ma ponad 60 lat. Millicent nie ma jeszcze 20 lat.
Jest pan od niej 3 razy starszy.

To prawda, ale kiedy ja będę miał 80, ona będzie miała 40.
Wtedy będę tylko dwukrotnie starszy.

Gdybym żył wystarczająco długo,
może ona mnie dogoni.

- To niedorzeczne!
- Niedorzeczne dlatego, że kocham pańską córkę?

- Chcesz jej pieniędzy, prawda?
- A pan?

Nie zrobił pan nic, żeby poprzeć syna,
do czasu, kiedy Blaisdell'owie się wzbogacili.

Myśli pan, że znieślibyśmy
pana jako zięcia?

Tato! Czy pan Smith
będzie moim szwagrem?!

Po moim trupie!

- Co ty tam robisz?
- Słyszałam krzyki.

- Będzie pan moim szwagrem?
- Nie, skarbie.

Teraz, kiedy dziecko jest tutaj,
skończmy z tymi śmiesznymi zarzutami.

Moje zainteresowanie względem Millicent
jest całkowicie ojcowskie.

- Dlatego ją pan obmacywał?
- Nie obmacywałem. Pocieszałem ją.

Płakała, bo Dan opuszcza Hliverton.

Dan? Widziała się z Dan'em?

Myślałam, że Millicent
pomagała panu z obrazami.

To było malutkie kłamstewko,
żeby wyciągnąć twoja siostrę z domu.

- Nie zamierza pan wystawić obrazów?
- Nie, skarbie.

Roberta, to ostatnie ostrzeżenie!
Natychmiast do łóżka!

- Ale. tato...
- Roberta, idź do łóżka, proszę.

Dobrze.

Oczywiście jestem tylko ojcem,
więc pewnie nie mam prawa pytać...

ale dlaczego chciał pan,
żeby moja córka spotkała się z Dan'em?

Ponieważ zmuszacie ją do poślubienia mężczyzny,
który ją nic nie obchodzi.

Podoba mi się to! Pan, całkiem obcy,
z 12 dolarami tygodniowo...

13 dolarami.

...organizuje przyszłość mojej córki!
Ma pan ogromny tupet!

Ten jeden raz muszę się zgodzić z żoną.
Potrafimy zadbać o nasze sprawy.

Ta bzdura o Dan'ie zaszła za daleko.
Kończę z tym w tej chwili.

Musimy natychmiast ogłosić zaręczyny
waszego syna z naszą córką.

Zgadzam się.

- Pani Blaisdell...
- To już nie ma znaczenia, panie Smith.

Już nigdy nie zobaczę Dan'a.
Dzięki za starania.

Te pieszczoty też możecie wziąć pod uwagę!

Chciałabym, żebyśmy nigdy
nie dostali tych pieniędzy.

Pieniądze, pieniądze, pieniądze.

Hura! Pada śnieg, pada śnieg!
Pada śnieg!

Czy to nie cudowne?
Będzie śnieg na Święta.

Hej, ty.

Musisz robić tyle hałasu
tym graniem "Cicha Noc"?

Wesołych Świąt, panie.

Kiedy do ciebie dzwonił?

I musiałeś z tym do mnie dzwonić
z tak daleka?

Dlaczego nie przysłałeś listu?
Kosztuje 2 centy.

Twój problem polega na tym,
że nie obchodzi cię co robisz z moimi pieniędzmi.

Powiedział, że musi mieć
pieniądze dziś wieczorem.

Dziś wieczorem?
Dlaczego?

Niektóre trzymał na marginesie
i wziął nagły spadek.

Dam mu znać,
że dżentelmen, który dał mu pieniądze

pożyczy mu kolejne 20 000$ na pokrycie go.

Szczerze mówiąc, Sam, jestem zaskoczony.
Wydają się taką miłą rodziną.

W rzeczy samej. Gdyby byli moją rodziną,
nie mogliby być milsi.

Zajmę się tym. Wesołych Świąt dla ciebie
i twojej rodziny, Ed.

Wesołych Świąt. Pa.

Smith.

Liczyłem twój czas przy telefonie.
Byłeś tam dokładnie 14 minut.

Odliczę ci to od wynagrodzenia.
Może to cię nauczy, że czas to pieniądz.

Panie Quinn, spotkałem wiele skner w życiu,
ale pan zdecydowanie się wyróżnia.

Może mi pan wierzyć,
poznaję sknerę jak tylko go zobaczę.

Zwalniam cię.
Oddawaj czapkę i fartuch.

To dla mnie przyjemność, panie Quinn.
Czekałem na ten dzień...

...kłótliwy stary capie!

Jesteś skończony.
Potrzeba ci zmiany.

Jakiś rodzaj umysłowej terapii,
jak malowanie, pisanie czy murowanie...

...czy robienie wody sodowej!

Wynoś się! I nie oczekuj ode mnie
żadnych referencji!

Dziadku? Mam bilet.
Wyjeżdżam o 9 rano pociągiem.

- Przyjdę i pomogę ci się spakować.
- W porządku. Do zobaczenia później.

Do widzenia.

Wesołych Świąt, panie Quinn.

Święty Mikołaj i renifery.
Niebiańsko.

Szwagier.

Czemu jesteś taki nieobecny, Howard?
I zdenerwowany?

Można by pomyśleć,
że to ty się zaręczasz.

- Mogę się wciąć?
- Oczywiście, Judge. Dziękuję, pani Pennock.

Clarissa, gratulacje.

Nie moglibyśmy sobie wyobrazić synowej

bardziej młodej, uroczej i... dziedziczącej.

Zapewniam cię, że pieniądze
nie mają z tym nic wspólnego.

- Kochamy Millicent za jej urok.
- Oczywiście.

Tak> W porządku.
Dziękuję.

- To pan Norton, tato?
- Co?

Tak. Próbowałem się z nim skontaktować, ale opuścił miasto.
Nie wróci do jutra rano.

Co zamierzasz zrobić?

Poproszę pana Pennock'a o pieniądze,
ale nienawidzę tego.

Lester?
Proszę wybaczyć.

Charles, musisz się wcinać?
Ty nie tańczysz tango.

- Nie. Muszę porozmawiać z Lester'em.
- Oczywiście, Charlie. Przepraszam.

- Pani Blaisdell, zatańczymy?
- Z radością, Carl.

Nie każda kobieta ma takiego
przystojnego zięcia.

Świetne przyjęcie, Charlie.
Musiało cię dużo kosztować.

Howard.

- Ale czym dla ciebie są pieniądze?
- Przeczytaj to.

"Twoje konto wymaga 25 000$".

"Wpłacić natychmiast".
Podpisano, Franklin Parker Company.

- To niedobrze. Pojawił się spadek, co?
- Tak.

Cóż, radzę wysłać pieniądze.
Ta nafta znów wystrzeli za kilka tygodni.

Nie potrzebuję rady, potrzebuję pieniędzy.
Nie mam 25 000 dolarów.

Wszyscy wiedzą, że macie miliony.

Wszyscy tak myślą,
ale nie mamy. Nigdy nie mieliśmy.

Jeśli nie dostanę tych pieniędzy,
będziemy spłukani.

- Chyba żartujesz.
- Chciałbym.

Odkąd się poznaliśmy,
myślałem, że mógłbyś pożyczyć mi pieniądze.

Oddam, jak tylko papiery pójdą w górę.
Nie pytałbym, gdybym nie wiedział, że masz tyle.

- 25 000 to dużo.
- Nawet więcej, kiedy ich nie masz.

To dobre.

Więc, Lester?
Jak będzie?

- Dlaczego nie możesz uzyskać kredytu na ten dom?
- Jest już zastawiony.

Więc, Lester?

Nie masz prawa dawać ludziom powodów
do myślenia, że masz miliony.

Tak czy nie?

Przykro mi, ale skoro tak postawiłeś sprawę,
odpowiedź brzmi: nie.

- Panie Pennock, ma pan ołówek?
- Ołówek? Proszę.

Dziękuję.

- Clarissa.
- Tak, skarbie. O co chodzi?

- Ma pan zaproszenie?
- Nie, ale muszę natychmiast widzieć się z panem Blaisdell'em.

Proszę poczekać.

Zawiadomię go.

Panie Smith!
Tak miło, że pan przyszedł.

Witam, panie Smith!

Teraz będę miała
z kim tańczyć.

Podoba się panu moja nowa sukienka?
Moje pierwsza formalna.

Roberta, gdybym był tylko trochę młodszy,
albo ty trochę starsza...

Panie Smith, zawsze chciałam być starsza.

Zawiadomiłem go.
Tędy proszę.

Przepraszam.

Pan Smith.

- Witam, panie Smith.
- Chciał mnie pan widzieć.

Mam ważną informację
dla pana od Edward'a Norton'a.

To ten prawnik,
który dał wam pieniądze.

Miał do mnie zadzwonić.
Dlaczego zadzwonił do pana?

Nie wiedział, że sprzedał pan sklep,
więc tam do pana dzwonił.

Pamiętał mnie.
Musi mieć niezwykłą pamięć.

Przypomniał całą rozmowę,
jaką odbyliśmy tamtego wieczoru.

Zapamiętał nawet moje Tutti Frutti Delight.

- Błagam, co powiedział?
- Ma pan ogień?

Ogień? Oh, ogień, tak. Oczywiście, proszę.
Co powiedział?

Chciał tylko, żebym przekazał
panu wiadomość.

- Po ile są te cygara?
- 55 centów.

55 centów?
Nie ma to jak w Hilverton.

- Na miłość boską...
- Co on powiedział?

- Proszę, niech pan sobie przypomni...
- Zapisałem to, żeby nie zapomnieć.

- Jest w moim płaszczu.
- Howard, płaszcz.

Miły Howard, że dał mi płaszcz.
Jest taki miły i ciepły.

Tutaj jest.

Powiedział:
"Jeśli mogliście wydać 100 000$ w tak krótkim czasie,"

"będziecie mogli stracić 25 000$
w jednej czwartej czasu".

"W związku z tym jego klient
musi odmówić spełnienia prośby".

Tyle powiedział.

Nie mogę go za to winić.

Jeśli mi pan wybaczy te słowa,
to ja również.

Wydaj mi się, że byliście znacznie
bardziej szczęśliwi zanim dostaliście te pieniądze.

Tato, mam będzie ogłaszać datę ślubu!

Datę ślubu?

- Pennock'owie?
- Tak.

Panie i panowie,
mam bardzo ważne ogłoszenie.

Ślub naszej córki, Millicent
i pana Carla Pennock'a...

- Harriet...
- i pana Carla Pennock'a...

- Harriet.
- O co chodzi, Charles?

- Pennock'owie wyjechali.
- Wyjechali?

- Dokąd pojechali?
- Pewnie do domu.

Dlaczego pojechali do domu w środku
zaręczyn Millicent i Carl'a? Gdzie jest Carl?

Wyjechali, bo jesteśmy spłukani.
Straciliśmy wszystko.

- A co z papierami wartościowymi, które kupiłeś?
- To właśnie nas złamało.

Będę zadowolony, jeśli sprzedamy ten dom
i kupimy inny sklep.

Inny sklep...

- Mamo!
- Harriet!

Co się stało?

Tato, w porządku z nią?

Panie i panowie,
mam miłą wiadomość.

Moje zaręczyny z Carl'em Pennock'iem zostały odwołane.
Wesołych Świąt dla wszystkich!

- Gratulacje!
- Dziękuję!

Zagraj coś uroczego.

Czego innego można się było
spodziewać od nowobogackich?

Przynajmniej ich ciasto francuskie
jest lepsze od manier.

Więc ona zakochała się w tym starym łajdaku?

- Chyba lepiej stąd idźmy.
- Tak.

Proszę to wypić, pani Blaisdell.

Ona nie chce wody,
chce pieniędzy.

Upokorzyć moją córkę
na oczach wszystkich gości!

- Mamo, nie zostałam upokorzona.
- Dopiero się zaczęło.

Tak samo postąpiliśmy z Dan'em,
w wieczór kiedy dostaliśmy pieniądze z starym domu.

Stary dom! Lepiej skończyć z tym,
bo nie będziemy mieli gdzie mieszkać.

- Hura! Będę miała Penny z powrotem!
- A ja Dan'a!

Panie Smith, jestem taka szczęśliwa,
że mogłabym tańczyć.

Millie! Otwórz drzwi.

- Nie mogę stać tu cały dzień.
- Ja mogę.

Witajcie wszyscy.

- Witam, panie Smith!
- Cześć, dziadku.

- Pan Smith przyszedł.
- Cieszę się, że zechciał pan do nas wrócić.

Pański pokój jest już gotowy.

Kupiłem znów mój sklep,
a Dan potrzebuje człowieka od wody sodowej.

Tata zrobił ze mnie wspólnika.

Gratuluję, chłopcze.
Nie tylko połowa pracy, ale połowa zysków.

Będzie tak, jak wtedy, kiedy po raz
pierwszy pan do nas przyszedł.

Wracamy do starego domu, Charles ma swój sklep,
Millicent i Dan są zaręczeni...

- I nie mamy pieniędzy.
- I wątpię, czy kiedykolwiek będziemy.

Też w to wątpię,
ale nie można wszystkiego przewidzieć.

To nie pieniądze czynią człowieka szczęśliwym,
ale to co robisz z tym, co masz.

Dokładnie. Nie chciałbym znów
przez to wszystko przechodzić.

- Howard, weź na górę bagaże pana Smith'a.
- Nie, Howard.

- Wpadłem tylko, żeby się pożegnać.
- Pożegnać się?

Panie Smith, nie zostanie pan?
Chyba nie mogłabym bardziej kochać dziadka.

Ze wszystkich słow jakie kiedykolwiek usłyszałem,
te są najmilsze.

- Zgadnijcie co?!
- Nie przywitasz się z panem Smith'em?

Witam, panie... panie Smith!
Cieszę się, że pan przyszedł.

Pana obraz zdobył pierwszą nagrodę
na wystawie sur... Nieważne.

O czym ty mówisz?
Nie wystawiałem moich obrazów.

Ja to zrobiłam.Wystawiłam ten, który pan namalował,
kiedy malowaliśmy po raz pierwszy.
1177
Ten pomieszany.
I wygrał pierwszą nagrodę!

Teraz mamy sławę wśród nas.

To nie wszystko.
Reporterzy przyjdą porozmawiać z nim.

- Ze mną? Po co?
- Chcą zrobić panu zdjęcie.

Do widzenia wszystkim. Jeśli się więcej nie spotkamy,
bądźcie pewni, że będę o was ciągle myślał.

- Nie zaczeka pan na nich?
- Nie mogę. Przegapiłbym pociąg.

- Do widzenia i niech was Bóg błogosławi.
- Do widzenia, panie Smith!

Szczęśliwego Nowego Roku!

- Pan Smith mieszka tutaj?
- Znajdziecie go w środku.

Jeśli nie ciałem, to duchem.