All language subtitles for Crime.Scene.The.Vanishing.at.the.Cecil.Hotel.S01E01.Lost.in.Los.Angeles.1080p.NF.WEB-DL.DDP5.1.x264-PAAI

Ten niesławny hotel
znów stał się miejscem dziwnej zbrodni.

To jedna z najpopularniejszych
tego typu spraw stulecia.

Makabryczne odkrycie to najnowszy rozdział
mrocznej historii hotelu Cecil.

Cecil?

No nie wiem.

Rany.

Od czego zacząć?

HOTEL CECIL
NISKIE CENY

Cecil był bardzo zwodniczym hotelem.

Jest w nim dużo piękna,

ale to było jego kompletne przeciwieństwo.

Wiele osób zadaje sobie pytanie,

czy hotel Cecil pochłonęła mroczna siła?

Zaginione osoby,

samobójstwa,

przedawkowania.

Z jakiegoś powodu

za murami tego hotelu
czaiła się większa doza szaleństwa.

Dilerzy.

Prostytutki.

Gwałciciele. Mordercy.

W Cecilu seryjni mordercy
pozwalali sobie na odrobinę luzu.

Chwała Szatanowi!

Jeśli przestałeś się pilnować,
mogłeś wylecieć przez okno.

Bez przerwy zdarzały się tam złe rzeczy.

Dlaczego?

Nie sądziłam,

że to, co się stało, było możliwe.

Elisa Lam:

21-letnia studentka,

która nagle znika.

Musimy zacząć od hotelu.

Śledztwo zaczęło żyć własnym życiem.

Spędziłem na tym śledztwie długie godziny.

W windzie zachowywała się bardzo dziwnie.

Co to za ruchy dłonią?

Tu chodzi o coś więcej.

Myślę, że ktoś z policji był skorumpowany.

Ktoś z hotelu Cecil
musiał być w to zamieszany.

Nie trzeba wierzyć w teorie spiskowe,
by spytać:

„Kurwa, co jest?”.

Moim zdaniem Elisa Lam
była niczym owad w pułapce.

Cecil zwabił ją do środka.

Hotel Cecil to egzaltowane miejsce
pełne przestępczości,

przemocy

i strachu,

które stale nas wzywa.

NETFLIX — ORYGINALNY SERIAL DOKUMENTALNY

2012
VANCOUVER, KANADA

ZALOGUJ SIĘ

Chwała internetowi.

W internecie konsekwencje nie istnieją.

Przynajmniej nie na Tumblrze.

Ludzie mogą naprawdę być sobą.

PUBLIKUJ

Lepiej pisać szczerze tutaj
niż w pamiętniku,

bo tych losowych myśli
ktoś rzeczywiście wysłucha.

Poza tym mam okropne pismo
i tutaj piszę szybciej.

To też dużo tańsze niż terapeuta.

No i klikając „Publikuj”,
czuję ogromną satysfakcję.

HISTORIA
GEOMETRIA

Stresuję się studiami.

Mamy przeskoczyć do bycie dojrzałymi

natychmiast po liceum.

To pieprzony przyspieszony kurs
z ogarniania czego chcesz od życia.

Cholera, próbujemy to rozgryźć.

Chcę się wyrwać.

Podróżować.

KALIFORNIA

Bez podróży zwariuję.

Muszę znaleźć pracę, żeby mieć na to kasę.

Muszę przekonać rodziców,
żeby puścili mnie samą.

Cholera, mam 21 lat.

MAMA: MOŻESZ JECHAĆ, ALE MASZ SIĘ ODZYWAĆ.

Nic mi nie będzie.

Ciągle planuję.

San Diego, Los Angeles,
Santa Cruz i San Francisco.

Trasa po zachodnim wybrzeżu.

Chętnie poznam wszelkie sugestie
i polecane miejsce.

Dotarłam do La-La Land.

Reszta ciągle przede mną.

1 LUTEGO 2013

OSOBA ZAGINIONA

Zaginęła pochodząca z Vancouver Elisa Lam.

Podróżowała sama.

Spędziła kilka dni w San Diego

i 28 stycznia przyjechała do Los Angeles.

Policja mówi,
że planowała zwiedzić Kalifornię.

Po raz ostatni
kontaktowała się z rodziną 31 stycznia.

Pani Lam mogło się coś stać
albo może grozić jej niebezpieczeństwo.

Do tej pory nigdy tak się nie zachowywała.

Sprawą zajął się
elitarny wydział zabójstw LAPD.

Nazywam się Tim Marcia.

Byłem detektywem policji w Los Angeles.

Pewnego ranka

dowiedzieliśmy się o sprawie zaginięcia.

EMERYTOWANY DETEKTYW

Młoda kobieta z Kanady

samotnie zwiedzająca Kalifornię.

Dało się wyczuć panikę.

Sprawą zajęło się około 18 policjantów

z wydziału zabójstw.

Rodzina Elisy Lam powiedziała policji,

że zazwyczaj dzwoniła każdego dnia.

EMERYTOWANY DETEKTYW

Regularnie się meldowała,

więc zmartwili się, gdy nie zadzwoniła.

Czuliśmy, że sprawa jest pilna.

Omawialiśmy różne możliwości.

Mogła nie chcieć być znaleziona.

Zniknęła z wyboru.

Może była skołowana, nie znała Los Angeles

i po prostu się zgubiła.

A może chodzi o coś gorszego…

Może miała wypadek
albo padła ofiarą przestępstwa?

Śledczy zaczęli zbierać informacje
od rodziny Elisy Lam,

żeby ustalić,
gdzie widziano ją po raz ostatni.

Wtedy dowiedzieli się,
że było to w hotelu.

Ten niesławny hotel
znów stał się miejscem dziwnej zbrodni.

Elisa mieszkała w hotelu Cecil
w centrum Los Angeles.

Nocleg kosztuje 85 dolarów,
a większość gości to obcokrajowcy.

Wczesnym popołudniem
prawie 20 śledczych z wydziału zabójstw

pojawiło się na miejscu.

Prawdopodobnie szukali świadków i tropów.

Byłam kierowniczką hotelu Cecil
od 2007 do 2017 roku.

Czyli dziesięć lat.

To było moje królestwo.

Prawdziwe królestwo.

Mówiłam na niego też „zoo”.

Nigdy nie wiedziałam, co się stanie.

Nigdy.

POLICJA

Zaginięcie Elisy Lam było niepokojące,

ale współpracowaliśmy z policją,

próbując im pomóc na każdym kroku.

Powiedziałam śledczym,
że zameldowała się 28 stycznia 2013 roku.

Miała u nas spędzić cztery dni.

Pokój 506
był damskim pokojem wieloosobowym.

Wspólne toalety i prysznice na korytarzu.

Młodzi podróżnicy mają ograniczony budżet,
chcą tylko czystego noclegu.

Elisa miała się wymeldować 1 lutego.

Tego samego dnia zgłoszono zaginięcie.

Śledczy poszli do jej pokoju,

żeby poszukać dowodów.

Tam dowiedzieli się,
że obsługa hotelu zabrała jej rzeczy.

Jeśli ktoś nie wymelduje się z hotelu
i zostawi w pokoju swoje rzeczy,

protokół nakazuje wszystko spakować

i przechować przez 30 dni.

Ludzie zostawiają bardzo dziwne rzeczy.

Kiedyś znaleźliśmy węża w wannie.

Śledczy odkryli, że zostawiła laptop…

leki na receptę
i inne wartościowe przedmioty.

W pokoju został jej portfel
i wszystkie ubrania.

Osoba, która spakowała jej rzeczy,

mówiła, że w pokoju zastała bałagan,

ale nie wyglądał podejrzanie.

Nie znaleźliśmy dowodów na włamanie

ani żadnych akcesoriów
do zażywania narkotyków,

ale instynkt podpowiadał mi,

że to się nie skończy dobrze.

PLYMOUTH, WIELKA BRYTANIA

Razem z mężem
zawsze chcieliśmy polecieć do Ameryki.

Zwłaszcza do Los Angeles.

Odrobina słońca.

GOŚCIE HOTELU CECIL

Wyjazd z deszczowej i ponurej Anglii.

Właśnie tak.

Kiedyś Mike rzucił: „Pojedźmy do LA”,

a ja się zgodziłam.

Znaleźliśmy wycieczkę.

Miała trwać dwa tygodnie

i była niedroga.

Nie pisali nic o hotelu.

Wiedziałem tylko, że jest w centrum
i nie kosztuje dużo.

Uznaliśmy, że pojedziemy.

To była nasza pierwsza wycieczka do USA,
więc bardzo się cieszyliśmy.

Jechaliśmy przez centrum Los Angeles

prosto do hotelu.

Taksówkarz podwiózł nas na miejsce.

Z zewnątrz wyglądał ładnie.

Zobaczyliśmy napis „hotel Cecil”.

Weszliśmy do holu

i aż nas zamurowało.

Wyglądał naprawdę pięknie i imponująco.

Mnóstwo przestrzeni,

wielkie kolumny.

Odebraliśmy klucz

i poszliśmy na górę.

Przejście z holu do windy

było jak powrót do roku 1986.

Gdy weszliśmy do pokoju…

Wszystko było brudne i zakurzone.

A dywan…

prawie się kleił.

Nogi prawie kleiły się do podłogi.

Ale ze względu na cenę stwierdziliśmy:

„I tak będziemy tu tylko spać i się myć”.

Chcieliśmy być pozytywnie nastawieni,

bo co mogło pójść nie tak?

Zostawiliśmy bagaże i poszliśmy coś zjeść.

Zgubiliśmy się ze zmęczenia,

więc zaczęliśmy pytać:
„Którędy do Cecila?”.

Dziwnie się na nas patrzyli.

Potem zobaczyliśmy słup,

na którym była informacja o zaginięciu.

Jakiś gość wspomniał,

że wszyscy szukają tej dziewczyny,

że spała w naszym hotelu.

Zaczęliśmy się zastanawiać,
czy jesteśmy tam bezpieczni.

Patrol 930.

Po odkryciu rzeczy osobistych Elisy

śledczy nie mieli żadnych poszlak.

Potrzebowaliśmy zeznań gości hotelowych.

Musimy rozmawiać
z jak największą liczbą ludzi.

Z kim miała kontakt w hotelu?

Z którymi pracownikami?

Przekazałam im informacje na temat gości

i nazwiska wszystkich pracowników.

Pracowało tam wtedy około 50 osób.

Pracowałem tam jako techniczny.

BYŁY PRACOWNIK HOTELU CECIL

Spędziłem trochę czasu z policją,
przesłuchiwali mnie.

Powiedziałem, że nigdy jej nie widziałem.

Gość pracujący na recepcji powiedział,

że wyglądała na studentkę,
bo zawsze chodziła z książką.

Rozmawialiśmy z ludźmi
pracującymi na późną zmianę,

pytaliśmy o noc zaginięcia.

Powiedzieli nam, że widzieli Elisę
w miejscu przeznaczonym dla pracowników.

Poprosili, żeby stamtąd wyszła,

więc udała się w stronę wind.

Wtedy widziano ją po raz ostatni.

Śledczy nie dowiedzieli się niczego,

co pomogłoby w odnalezieniu Elisy.

Rzadko piszę o osobach zaginionych,

ale w tej historii było coś tajemniczego.

DZIENNIKARZ

Miałem wrażenie,

że może uda mi się rozwikłać
sprawę Elisy Lam.

Policja nie wiedziała o niej wiele,

poza tym, że była jedną z dwóch córek
imigrantów z Hongkongu.

To pierwsze pokolenie.

Jej rodzice mają restaurację,

a ona studiuje
na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej.

Jak wielu młodych ludzi
uwielbiała media społecznościowe.

Najbardziej lubiła Tumblra.

Traktowała ten portal niczym pamiętnik.

Publikowała tak często,

że policja mogła na tej podstawie
odtworzyć jej kroki.

Jakby zostawiła za sobą okruchy chleba.

Odkryto, że miała pewien plan podróży…

Spędziła czas w San Diego.

Elisa przyjeżdża do L.A.

Melduje się w hotelu.

Spędza kilka dni na zwiedzaniu.

Wiemy też,

że poszła na nagranie programu.

Chodziła na imprezy i była otwarta
na nowe znajomości z obcymi ludźmi.

Czy miała…

Pytanie brzmiało,
czy poznała kogoś w internecie.

Może podróżowała, żeby się z kimś spotkać?

Staraliśmy się to dowiedzieć.

W końcu śledczy znaleźli księgarnię,
którą odwiedziła w dniu zaginięcia.

Rozmawialiśmy z ludźmi z księgarni,

którzy zapamiętali wizytę Elisy.

Mówiła o książkach, które miała kupić,

i o tym, że będą za ciężkie,

żeby z nimi podróżować
albo wrócić do domu.

Była bardzo towarzyska,
pełna życia i przyjazna.

Poszła do księgarni,
wróciła do hotelu i zniknęła.

Bez śladu.

Minęło pięć dni od zaginięcia,

a my nic nie mieliśmy.

Miałem przeczucie,

że hotel Cecil miał z tym coś wspólnego.

Nie ma historii o Elisie Lam
bez hotelu Cecil.

To, że Elisa Lam
zaginęła właśnie w hotelu Cecil,

czyni z tej historii zagadkę,

w której Cecil jest postacią równorzędną.

Historia Cecila
to historia o przygodzie i rzeczach,

których nie przewidzisz.

Na początku było pięknie,
chciałabym móc to zobaczyć.

To musiało być ekscytujące.

W 1919 Los Angeles
przeżywało ogromny boom.

HISTORYK

Wszyscy zjeżdżali się do Los Angeles.

To mekka biznesu i przedsiębiorczości
pełna legend o przepychu i splendorze.

W centrum działo się najwięcej.

Hotel Cecil otwiera się
pod koniec roku 1924.

Koszt budowy to milion dolarów.
Dużo jak na tamte czasy.

Hotel Cecil onieśmiela
i zapiera dech w piersiach.

Ponad dachami Hollywood

wznosi się jedna z najpiękniejszych
konstrukcji tego typu na świecie.

Ma dobre kości.

Zrobiony jak należy.

Cecil jest ogromny jak na Los Angeles.

Ma 700 pokoi.

To nie jest luksusowy hotel.

Niektórzy chcą płacić trochę mniej
za nieco mniej komfortu.

To hotel dla podróżników.

Przecznicę dalej jest stacja kolei.

Każdego dnia
przechodzi przez nią 100 000 osób.

Hotel Cecil z chęcią ich przyjmuje.

Właśnie tego oczekiwano w latach 20.,

aż wszystko się zawaliło.

Przemysłowa Ameryka była krajem obfitości,

aż z przerażająca nagłością
zaczął się największy kryzys w dziejach.

Giełda runęła
a fabryki i firmy się pozamykały.

Bezrobocie ogarnęło cały kraj
niczym przerażająca zaraza.

TU PRACY NIE ZNAJDZIECIE

W centrum było bardzo ciężko.

Na początku lat 30.
hotel Cecil leżał na łopatkach.

W ten sposób

stał się hotelem dla starszych panów,

którzy chcieli wydać jak najmniej

i zostać tam jak najdłużej.

Ten hotel przeszedł przez mnóstwo faz.

Mieszkałem w Cecilu w 1981, 1982 i 1983.

BYŁY LOKATOR HOTELU

Potem jeszcze w latach 90.

Cecil był moim miejscem, gdy miałem kasę.

To tam spałem za dwa albo trzy dolary.

W pokoju był kolorowy telewizor
i dywan na podłodze.

I duży monopolowy na rogu.

Brałem ze sobą koleżankę, nocowaliśmy tam

i braliśmy się do dzieła.

No wiecie…

Sporo się tam działo.

Narkotyki, rabunki, prostytutki.

Sam miałem swoje za uszami,
nie byłem tam aniołkiem.

W tamtym okresie
był to hotel pełen skandali.

Dla mnie to jak Titanic.

Gdy wypływał, był pięknym statkiem.

Wszyscy mówili:

„Boże, co za osiągnięcie.
To piękny i niezatapialny statek”.

Wszyscy wiemy, jak skończył.

W tej chwili…

mamy w mieście zaginioną 21-latkę.

Była w niebezpieczeństwie.

Jako rodzic,
którego córka miała wtedy 19 lat,

czułem więź między tą sprawą
a moją rodziną.

Obyśmy ją znaleźli.

Gotowi?

Policja była bardzo zaniepokojona.
Zwołali konferencję prasową z rodziną.

Chcieli w ten sposób
uzyskać pomoc od obywateli.

Przedstawiam porucznika Waltera Teague’a.

To on stoi na czele wydziału zabójstw.

SZEŚĆ DNI OD ZAGINIĘCIA ELISY

Jego zespół zajmuje się tą sprawą.
Z nami są też…

Nie będą teraz mówić,
ale to rodzina Elisy Lam.

Przekażę głos porucznikowi.

Dziękuję za przybycie.

Dzisiaj mija sześć dni.

Elisy w ogóle się nie komunikowała,

co martwi nas i rodzinę.

Kolportujemy to zdjęcie,
żeby wspólnie odnaleźć Elisę.

Macie nagranie z hotelu,

na którym byłoby ją widać?

Zajmujemy się tym,

jesteśmy w trakcie zbierania materiałów.

Kontynuujemy śledztwo
i liczymy na państwa pomoc.

Czy rodzice coś powiedzą?

Nie teraz.

Na twarzy matki widać wszystko.

Niepokój.

Na twarzy ojca maluje się zafrasowanie.

Rodzice i siostra
przylecieli z Kanady, żeby pomóc.

Są w szoku.

Drogi czytelniku, podglądaczu, stalkerze,

czy też po prostu osobo,
która interesuje się moim życiem.

Świat jest ogromny,
a ja widziałam tylko jego fragment.

Bardzo się cieszę,
że zwiedzę nowe miejsca,

i mam nadzieję,
że poznam ciekawych i miłych ludzi.

Mogę rozmawiać z obcymi,

ale zazwyczaj nie kontroluję tego,
co mówię.

Przesadzam i nie filtruję słów.

Zawsze popełniam największe błędy
w najgorszej możliwej chwili.

Przez buzię wpadnę kiedyś w kłopoty.

Nasze słoneczne wakacje w Kalifornii.

Chcieliśmy trochę pozwiedzać.

Było tak cudownie i ciepło.

Uwielbiamy spacery
i chcieliśmy jak najwięcej zobaczyć.

Wyszliśmy bardzo wcześnie.

- Cały dzień na zewnątrz.
- Byliśmy w samym centrum Los Angeles.

Wspaniale!

Ale tak naprawdę okolice centrum

są dokładną odwrotnością moich oczekiwań.

Widzieliśmy mnóstwo bezdomnych.

Rzesze ludzi śpiących na ulicy.

Widać, że tam mieszkają.

Dowiedzieliśmy się,
że okolica hotelu nazywa się Skid Row.

Skid Row to niebezpieczne miejsce.

Byliśmy w szoku.

Goście hotelu Cecil myślą,

że mają okazję pozwiedzać centrum.

Nie mają pojęcia, że są w epicentrum…

SIERŻANT

…jednego z najbardziej niebezpiecznych
i pełnych agresji miejsc

w całych Stanach.

Skid Row to 56 przecznic w centrum LA.

To jeden
z najbiedniejszych obszarów na świecie,

który istnieje od ponad 100 lat.

Na Skid Row żyje aktualnie
między 8000 a 10 000 bezdomnych.

Ujmę to tak: nikt się tam nie rodzi.

Sporo tu historii.

Jestem z Nowego Jorku.

Gdy straciłem pracę,

ruszyłem w trasę i wylądowałem w L.A.

Przez 21 lat żyłem na ulicach Skid Row.

NIE MA JAK W DOMU

Nie jest lekko.

Są tu przeróżne przytułki i schroniska.

Prawie wszystkie usługi dla bezdomnych
znajdują się w tej okolicy.

Jedynym miejscem,
w którym osoba bezdomna może szukać pomocy

jest Skid Row.

Ta okolica stała się wysypiskiem.

Po wyjściu z więzienia
albo szpitala psychiatrycznego

ludzie są wysadzani na Skid Row,

bo miasto chce mieć pewność,

że odseparuje ich od reszty Los Angeles.

Na początku lat 70.

miasto opracowało pewien plan.

Polityka ograniczania.

Zejdźcie z ulicy!

To był pewien eksperyment.

„Odseparujmy całe zło od reszty miasta…

Do tyłu, wszyscy do tyłu!

…i skierujmy na Skid Row”.

Jakby wykopali tu fosę.

Teraz policja
dosłownie odgradza się barierkami,

powstrzymując bezdomnych
przed opuszczeniem tej okolicy.

W granicach Skid Row
panuje istny Dziki Zachód.

Wolna amerykanka.

Ludzie mogli spać na ulicy,

kupować narkotyki,

sprzedawać swoje ciała.

Na Skid Row
jest ogromna populacja osób uzależnionych

i chorych psychicznie.

To przestrzeń,
w której ludzie mogą cierpieć.

To uwidacznia się na ulicy

pod postacią przestępczości i agresji.

Jestem sierżantem.

Parę razy pracowałem na Skid Row.

Przestępstwa uliczne.

Mówimy o przerwaniu bójki w barze

albo aresztowaniu na ulicy
nagiego faceta z maczetą w ręce.

W głowie mam obraz faceta,
który trzymał żywego gołębia,

wsadził go sobie do ust

i odgryzł mu głowę.

Fontanna krwi.

Można było zginąć,

bo trafiło się na kogoś w szale.

Każdy jest bezbronny.

Zwłaszcza naiwna dziewczyna
z innego kraju,

która spodziewa się pięknych widoczków.

Można się pomylić.

Jeśli Elisa wyszła sama w nocy,
łatwo mogła stać się ofiarą.

Czy to możliwe, że ktoś ją porwał?

Sprawdzaliśmy,
kto w okolicy może być podejrzany.

Ktoś, kogo poznała w podróży

albo ktoś z hotelu.

W hotelu…

śledczy dowiedzieli się
o istnieniu nagrania z monitoringu.

W hotelu kamery są umieszczone
w holu, w windach,

przed wejściem
i w większości części wspólnych.

Gdy zaczęliśmy analizować monitoring,

dowiedzieliśmy się,
że nie wszędzie były kamery.

Żadnej nie było na piętrze Elisy.

Poza tym
nie zawsze były idealnie skierowane.

Jakość nagrań też nie była wspaniała.

Próba znalezienia jej
przypominała szukanie igły w stogu siana.

Mieliśmy do przejrzenia
mnóstwo materiałów.

Całe dni filmów, setki godzin.

Uznaliśmy,
że musimy obejrzeć każdą minutę.

Przypisali do tego mnie i mojego partnera.

Kierownictwo dało nam małe biuro,

w którym siedzieliśmy
po 20 godzin dziennie,

oglądając te nagrania.

Skupiliśmy się na nocy zniknięcia Elisy.

Nie chcesz przecież niczego przegapić.

To żmudne zadanie.

Sprawdzaliśmy,
kto wchodził i wychodził z hotelu.

Aż tu nagle…

zobaczyliśmy ją na nagraniu.

Aż podskoczyliśmy.

Obaj chcieliśmy zatrzymać nagranie.

On wygrał, bo jest młodszy.

To było ekscytujące,
wreszcie mieliśmy z czym pracować.

To już coś.

Pamiętam, że powiedziałem partnerowi:

„Dziwnie się zachowuje”.

Oglądnęliśmy to nagranie wiele razy,

a potem rozpisaliśmy,
dokąd mogła się udać,

żeby ustalić, czy wyszła,
kiedy wyszła i czy była sama.

Przeglądnęliśmy nagrania,

przyglądaliśmy się wejściom i wyjściom.

Nie wyszła z hotelu.

Przekazaliśmy naszym kolegom,

że naszym zdaniem
ciągle była gdzieś w środku.

Nie wyszła z hotelu.

Tak więc…

skoro nie wyszła,

to gdzie mogła być?

Kto w hotelu może być podejrzany?

Kto mógł zrobić jej krzywdę

albo nawet dalej ją więzić?

Myślę, że Elisa Lam
znalazła się w sytuacji,

której się nie spodziewała.

Nigdy nie wiesz,
z kim dzielisz przestrzeń.

Wiele różnych osób
regularnie melduje się w hotelu Cecil.

To była trochę melina.

Część z naszych gości
była w sytuacjach beznadziejnych.

Turyści pewnie tego nie rozumieją,
ale hotel Cecil jest jak mieszkanie

dla ludzi, których nie stać na kaucję
albo nie przechodzą weryfikacji.

Nie chcą, żeby ktoś wiedział,
gdzie się znajdują.

Przyciąga ludzi po wyjściu z więzienia
i tych, którzy przed czymś uciekają.

Człowiek, z którym jedziesz windą,
może być przestępcą seksualnym.

Czasem było strasznie.

Mieliśmy problemy
z ochroną i bezpieczeństwem.

Pracowałam tam dziesięć lat,

tysiące razy dzwoniliśmy na policję.

Tysiące.

Czasem potrzebujesz pomocy.

Wyjeżdżając na patrol w tę okolicę,

spodziewaliśmy się
nawet trzech wezwań do Cecila.

Kod 10-4, 97.

Pamiętam kogoś,
kto próbował podpalić korytarze.

Wezwania dotyczące przemocy domowej…

albo ktoś miał złą fazę po narkotykach.

Bójki, napady, dźgnięcia.

W jeden z najgorętszych dni, w sierpniu,

znaleźliśmy ciało,
które wyglądało jak Grimace z McDonalda.

Fioletowa skóra,
nie dało się rozpoznać rasy.

Ciało było bliskie wybuchu.

Piekło na ziemi.

Kiedyś oprowadzałam gości po budynku,

a na korytarzu był snajper.

Prawdziwy policyjny snajper
z wielką giwerą.

Rzucił do mnie: „Proszę wrócić do pokoju.

Ktoś kogoś dźgnął i biega po budynku”.

W hotelu Cecil
było mnóstwo strasznych ludzi.

Kobiety, które tam nocowały,

zgłaszały, że są podglądane
we wspólnych łazienkach.

Potem dochodzą do tego turyści.

To wielka mieszanka ludzi.

Elisa musiała być przytłoczona.

Nie wiem, czy była przystosowana
do funkcjonowania w takim miejscu.

TYDZIEŃ OD ZAGINIĘCIA ELISY

Śledczy wiedzieli, że nie ma nagrania,
na którym Elisa opuszcza hotel,

więc musieli przeszukać cały budynek.

Trzeba ją jak najszybciej znaleźć,

żeby w razie czego móc ją ochronić.

Czuliśmy, że musi tu gdzieś być.

Około 14 z nas miało przeszukać hotel.

To bardzo duże miejsce,

więc spodziewaliśmy się,
że zajmie nam to całą noc.

Nie mogliśmy zmarnować tej szansy.

Trzeba było przeszukać każdy pokój
i każdą przestrzeń między nimi.

Powiedziałam, że mamy ponad 600 schowków,

ale możemy je wszystkie przejrzeć.

Kierowniczka wyznaczyła nas dwóch

do otwierania drzwi policji.

Otwieraliśmy schowki i toalety.

W końcu wszystko było już otwarte,

nawet piwnica i szafki w piwnicy.

Zaglądaliśmy w dosłownie każdą szczelinę,

patrzyliśmy wszędzie,
gdzie można było ukryć ciało.

Zaczęli zadawać pytania.

„Kiedy odbierają śmieci?
O której przychodzą pracownicy?

Z których drzwi korzystają?”

Wtedy zaczęłam myśleć:

„Boże, mogła wyjechać ze śmieciami?”.

Uznaliśmy, że czas przyprowadzić psy.

Taki pies wącha coś,
co należało do danej osoby,

na czym mógł osiąść jej zapach.

Psy prowadzono po całym hotelu.

Aż w końcu…

jeden z nich trafił na trop zapachu,
który wyczuł pokoju Elisy.

Wtedy serce zaczyna bić szybciej.
Myślisz: „To może być coś”.

Na piątym piętrze…

pies znalazł trop
idący w kierunku zachodnim.

Doprowadził nas do dużego okna,

za którym znajdowały się schody pożarowe.

Niestety…

tam ślad się urwał.

Wszyscy robiliśmy już nadgodziny,

każdy pracował po 14 albo 16 godzin.

Do dachu przydzielono zespół z psami.

Wezwali do pomocy oddział z helikopterem.

Ci oświetlili górę hotelu

za pomocą ogromnego reflektora.

Szukali Elisy lub dowodów.

Niczego nie znaleźli.

Oto pytanie bez odpowiedzi:
gdzie ona jest?

Według tradycyjnego podejścia
po dwóch tygodniach mówimy o zabójstwie.

Szanse na to,
że ofiara żyje, naprawdę maleją.

Zrobiło się już późno.

Była prawie 22.00.

Postanowiono, że przegrupujemy się
następnego dnia.

Rano po przeszukaniu

policja dostała wezwanie taktyczne,

bo pojawiło się inne śledztwo.

Zespoły taktyczne rozlokowano
w dziewięciu hrabstwach Kalifornii.

Policja z Los Angeles mówi,

że to wojna z człowiekiem
atakującym funkcjonariuszy.

Trzydziestotrzyletni Christopher Dorner
zabił policjantów

i twierdzi, że nie spocznie aż do śmierci.

Christopher Dorner
to były policjant z Los Angeles.

LAPD zaatakował policjant.

Następnego dnia podjęto decyzję,

że dwóch głównych śledczych,
ja i mój partner

zostaniemy przy sprawie Elisy Lam,

a cała reszta
miała skupić się na Dornerze.

Ta sprawa była ważniejsza.

Z osiemnastu zostało nas czterech.

To zmieniło dynamikę naszego śledztwa.

Przeszukanie nie przyniosło skutków,
więc wróciliśmy do punktu wyjścia.

Nie mają żadnych odpowiedzi.

Cała nadzieja w cywilach.

Potrzebowaliśmy więcej oczu na ulicach.

Ostatnie nagranie,
na którym widać Elisę przed zaginięciem,

to nagranie z windy.

Postanowiliśmy wypuścić ten materiał.

Musieliśmy ją znaleźć,

ale brakowało nam środków.

To była prosta decyzja.

Wtedy sprawa się skomplikowała.

TRZYNAŚCIE DNI OD ZAGINIĘCIA ELISY

Pierwotna wersja nagrania
pojawiła się na stronie LAPD.

Jestem YouTuberem,

trafiłem na ten film, szukając materiałów.

Film ma cztery minuty,

ale w tym czasie
dzieje się całe mnóstwo rzeczy.

Ten film przyciąga uwagę.

Drzwi się otwierają i wchodzi kobieta.

Macha jedną ręką,
pochyla się i spogląda na przyciski,

po czym wciska jeden za drugim

i staje w rogu windy.

Wydaje się być zrelaksowana.

Wystawia głowę za drzwi i rozgląda się.

Potem wraca do środka
i znowu cofa się do rogu.

Ciągle wystawiała głowę,
spoglądając w prawo.

Potem wyszła z windy

i nagle się wyprostowała.

Zaczyna robić dziwne kroki,
prawie jakby tańczyła walca.

Chodzi w tył i w przód.

Potem idzie w lewo i znika z kadru.

Widać tylko fragment ręki.

Czemu winda nigdzie nie jedzie?

Czy ktoś przytrzymuje ją na tym piętrze?

Wtedy zaczyna się robić dziwnie.

Elisa zaczyna wciskać przyciski.

Zadajesz sobie pytanie:
„Czemu wciskasz różne piętra?”.

Przeczesuje palcami włosy.

Porusza rękoma
w dziwny i nieprzewidywalny sposób.

Macha, jakby chciała przywołać ducha

albo odgrywała dla kogoś scenkę.

Widać, jak się rusza.

Obraca się i skręca.

Potem liczy na palcach.

To bardzo dziwne zachowanie.

Idzie w lewo i nagle znika.

Myślisz, że to koniec.

Ale patrzysz na nagranie z pustej windy.

Co tu się wyprawia?

Znika z nagrania po dwóch i pół minuty.

Z jakiegoś powodu ta część
też została opublikowana.

To dziwne: gdy Elisa jest w środku,
drzwi się nie zamykają.

Teraz zamykają się bardzo szybko.

To jedna z tych rzeczy,
przez które mówisz do siebie:

„To dziwne”.

Drzwi otwierają się.

Ciągle nic.

Jak czterominutowa historia o duchach.

To opowieść o dziewczynie,
która wchodzi do windy.

Winda nie działa jak należy.

Dziewczyna zaczyna się stresować
i wychodzi,

po czym winda nagle działa normalnie.

Dlaczego?

Czy jest tu wskazówka, której nie widzę?

A może to coś nadprzyrodzonego?

Ciężko jest nie uznać,

że to coś bardzo mrocznego i dziwnego.

Po czym nagle nagranie się kończy.

Większość osób wie, co ogląda.

To ostatnie znane nagranie
zaginionej kobiety.

Ten kontekst sprawił,

że policja niechcący
nadała sprawie tajemniczy charakter.

Ludzie pragnęli ją rozwiązać.

Nie sądzę, żeby policja wiedziała,

co dostanie, gdy opublikuje to nagranie.

Nowe fakty
w sprawie zaginionej kobiety w Kalifornii.

Policja ujawniła dziwne nagranie
z 21-letnią Elisą Lam.

Widziałem nagranie z windy
zaraz po publikacji.

Były powody do podejrzeń.

INTERNETOWY DETEKTYW-AMATOR

Przyciągnęła mnie ta historia.

Nagranie pochodzi z kamery w hotelu Cecil.

Zaginęła chwilę później.

- Policja ma kłopoty…
- Policja się martwi.

- Przestój w sprawie…
- Co się stało Elisie?

Czekamy na dalsze informacje.

LAPD prosi o waszą pomoc,
obawiając się najgorszego.

Musieliśmy pomóc.

Niezależnie od tego,
jak bardzo miało to być trudne.

Wiedzieliśmy, że musimy odnaleźć ją żywą.

Drzwi się zamykają
i widzimy ją po raz ostatni.

Napisy: Jędrzej Kogut