All language subtitles for Vertigo_íslenska

Réttu mér höndina!

Réttu mér höndina!

- Ég hélt að verkirnir væru farnir.
- Lífstykkið meiðir mig, það þrengir að.

Er enginn sveigjanleiki í því?
En hallærislegt.

Læknar okkar lögreglumanna
hafa engan skilning á tísku.

- Hvað um það, á morgun gerist það.
- Hvað gerist á morgun?

Á morgun?
Á morgun losna ég við lífstykkið.

Þá get ég klórað mér,

ég ætla að henda
þessu ömurlega stykki út um gluggann.

Ég verð frjáls maður.

Heldurðu að margir karlmenn
noti lífstykki, Midge?

Fleiri en þú heldur.

Veistu þetta af persónulegri reynslu?

Láttu ekki svona.
Hvað tekur við eftir morgundaginn?

- Hvað áttu við?
- Hvað ætlarðu að hafa fyrir stafni?

- Þar sem þú hættir í lögreglunni.
- Þér virðist mislíka sú ákvörðun.

Þetta er þitt líf.
En þú varst ungi klári lögmaðurinn

sem ætlaðir að verða
lögreglustjóri einn daginn.

- Ég varð að hætta.
- Hví?

Því ég er svo lofthræddur.

Ég vakna upp á nóttinni og sé
þennan mann detta ofan af þakinu

og ég reyni að grípa til hans...

- Sökin er ekki þín.
- Það segja allir.

- Læknarnir útskýrðu þetta...
- Ég veit.

Mig svimar af lofthræðslunni.

- En að það skyldi gerast núna.
- Hún er komin til að vera.

Þetta var slys, hví að hætta störfum?

Á ég að vinna
fastur bak við skrifborð?

- Þar sem þú átt heima.
- Hvað með lofthræðsluna?

Segjum að ég sitji
á stól við skrifborð

og blýantur dettur á gólfið,
ég teygi mig eftir honum,

og allt í einu verð ég lofthræddur.

Hvað ætlarðu þá að gera?

Ég ætla ekkert að gera um hríð.

Ég er nokkuð vel settur,
eins og orðatiltækið segir.

Þokkalega vel settur.

- Hví ferðu ekki í burtu í smástund?
- Til að hjálpa mér að gleyma?

Vertu ekki með þessa umhyggjusemi.

Ég fæ ekkert taugaáfall.

Hefurðu fengið svimaköst í vikunni?

Ég er í svimakasti núna.

Tónlistin, er hún ekki eilítið...

Hvað í ósköpunum er þetta?

Brjóstahaldari.

Þú hefur heyrt um þá,
þú ert orðinn stór strákur.

Ég hef aldrei rekist á einn svona.

Þetta er glænýtt snið,
með róttækri lyftingu.

Án hlýra og baks,

en fullnægir öllum
skilmálum brjóstahaldara.

Hann virkar eins og svifbitabrú.

Hvað segirðu?

Flugvélavirki niður á skaga
hannaði hann,

skapaði hann í frítíma sínum.

Nokkurs konar tómstundagaman.

Eitthvað sem maður dundar við heima.

Hvernig er ástalífið?

Í beinu framhaldi af síðustu hugsun.

- Eins og venjulega.
- Ætlarðu aldrei að giftast?

Það kemur bara einn maður til greina.

Þú átt við mig.
Við vorum trúlofuð, ekki satt?

- Í þrjár heilar vikur.
- Gömlu góðu skóladagarnir.

Þú sleist trúlofuninni.

Ég er enn á lausu.
Fáanlegi Ferguson.

Manstu eftir náunga í skólanum
að nafni Gavin Elster?

- Skrítið nafn.
- Ég hefði haldið það. Nei.

Gavin hringdi í mig í dag.

Við töpuðum sambandinu í stríðinu,
ég frétti af honum á austurströndinni.

Hann er líklega kominn til baka.
Símanúmerið er á Mission svæðinu.

- Er það ekki skuggahverfi?
- Hugsanlega.

Hann er sennilega umrenningur
og vantar pening fyrir drykk.

Ég skal kaupa fleiri en einn drykk
og segja honum mín vandamál.

En ekki í kvöld,
eigum við að fara út og fá okkur bjór?

- Því miður, gamli, vinnan kallar.
- Ég held ég haldi heimleiðis.

Hvað áttirðu við með,
"hún er komin til að vera"?

Lofthræðslan.

Læknirinn minn sagði að aðeins
annað áfall gæti losað þig við hana,

en það sé fremur ólíklegt.

Ekki kasta þér fram af öðru þaki
til að sannprófa það.

Ég tel mig geta sigrast á þessu.

- Hvernig?
- Ég er með kenningu,

ég get vanist hæðum ef ég byrja lágt
og hækka mig svo rólega upp á við.

Svona smám saman.
Stig af stigi. Ég skal sýna þér.

- Við byrjum á þessum kolli.
- Þessum?

Viltu að ég byrji á að klífa
Golden Gate brúna?

Fylgstu með. Allt í lagi.

Svona. Svona.

Ég horfi upp, ég horfi niður.

- Ég horfi upp... Ekkert mál!
- Ertu að grínast?

- Hérna.
- Góð hugmynd.

Notum þennan. Settu hann hérna.

Fyrsta þrepið. Svona.

Allt í lagi, og nú annað þrepið.

Hér kemur annað þrepið.

Svona já.
Sérðu, ég horfi upp, ég horfi niður.

Ég ætla að kaupa mér háan stiga.

- Farðu varlega.
- Áfram með smjörið.

Ekkert mál.

Þetta er barnaleikur.
Ég horfi upp, ég horfi niður.

Hvernig hófstu störf
við skipasmíðar, Gavin?

Ég giftist inn í iðnaðinn.

- Mjög áhugaverður iðnaður.
- Mér finnst hann hrútleiðinlegur.

Þú þarft ekki að starfa við hann.

Nei, en maður axlar ábyrgð.

Konan mín á enga fjölskyldu,

einhver verður að gæta
hagsmuna hennar.

Meðeigandi föður hennar rekur slippinn
á austurströndinni - Baltimore -

svo ég ákvað að ég gæti alveg eins
unnið við þetta hérna.

- Mér hefur alltaf líkað hérna.
- Hvenær komstu til baka?

- Fyrir um ári síðan.
- Svo þér líkar hérna?

San Francisco hefur breyst.

Allt sem San Francisco er
í mínum huga er að hverfa á brott.

- Eins og það var hérna?
- Ég hefði viljað vera uppi þarna.

Fegurð, spenna, vald, frelsi.

- Viltu ekki fá þér sæti?
- Nei, ég er fínn.

Mér þótti leitt að lesa
um þennan atburð í blöðunum.

Og þú ert hættur í lögreglunni,

er það vegna varanlegrar
skerðingar á starfsgetu?

Ég get einfaldlega ekki
farið upp háa stiga eða byggingar.

Eins og á barinn uppi á Mark hótelinu,

en það eru barir á jarðhæð í borginni.

Má bjóða þér drykk?

Nei, það er of snemma dags fyrir mig.

Þá held ég að flest sé upptalið.

Ég giftist aldrei, ég hef
lítið samband við skólafélagana.

Ég er hættur störfum í lögreglunni,
og þú ert í skipasmíðum.

Hvað býr þér í brjósti, Gavin?

Ég bað þig um að koma, Scottie,
þó ég vissi að þú værir hættur störfum,

en mig langaði að vita hvort þú
vildir taka aftur til starfa

sem greiða við mig.

Ég vil að þú eltir konuna mína.
Nei, það er ekki málið.

- Við erum hamingjusamlega gift.
- Nú, hvað er þá málið...

- Ég er hræddur um öryggi hennar.
- Vegna hvers?

Vegna látinnar persónu.

Trúir þú að persóna
úr fortíðinni, sem er látin,

geti tekið yfir lifandi mannveru?

Nei.

Hvað ef ég segi þér að það kom
fyrir konuna mína?

Ég ráðlegði þér að fara með hana
til geðlæknis eða sálfræðings

eða til taugasérfræðings eða kannski
bara til heimilislæknisins.

Ég léti hann líta á þig í leiðinni.

Þá kemurðu mér að engu gangi, mér
þykir leitt að hafa eytt tíma þínum.

Þakka þér fyrir komuna.

- Ég ætlaði ekki að vera hvassyrtur.
- Nei, þetta hljómar fáránlega.

Þú ert
sami þrjóski Skotinn, ekki satt?

Samur við þig.
Heldur þú að þetta sé uppspuni?

Ég er ekki að skálda,
ég gæti það ekki.

Hún ræðir við mig

og skyndilega hljóðnar hún

og það er eins og ský dragi fyrir
augun á henni og þau verða tóm.

Hún er í öðrum heimi,
fjarri mér, ókunnug manneskja.

Ég kalla á hana,
hún heyrir ekki í mér.

Svo andvarpar hún þungt
og er hún sjálf á ný.

Lítur á mig björtum augum.
Veit ekki af fjarveru sinni,

getur ekki sagt hvert hún fór.

Hversu oft gerist þetta?

Skiptunum hefur fjölgað
undanfarnar vikur.

Og hún ráfar um, Guð má vita hvert.

Ég elti hana einn daginn,
sá hana koma út úr íbúðinni.

Þekkti hana ekki fyrir sömu manneskju,
göngulagið var líka öðruvísi.

Fór upp í bílinn og keyrði
til Golden Gate garðsins,

átta kílómetra.

Sat við vatnið og starði
á súlurnar hinum megin á bakkanum,

þú veist, Skrauthlið fortíðarinnar.

Sat þar lengi hreyfingarlaus.

Ég varð að fara aftur á skrifstofuna.

Um kvöldið spurði ég hana
hvað hún hefði haft fyrir stafni.

Hún sagðist hafa farið
í garðinn og setið við vatnið.

Og hvað?

Hraðamælirinn á bílnum sýndi
að hún hafði keyrt 151 kílómetra.

Hvert fór hún?

Ég verð að vita hvert hún fer
og hvað hún gerir

áður en ég fer til læknanna.

- Hefurðu talað við þá?
- Já, en ég fór varlega í málið.

Ég vil vita vissu mína
áður en ég set hana í þannig umsjá.

Ég þekki eitt fyrirtæki einkaspæjara
sem þú getur notað til að elta hana.

- Þeir eru áreiðanlegir.
- Ég vil að þú takir þetta að þér.

- Þetta er ekki mitt svið.
- Ég þarf á vini að halda,

einhverjum sem ég get treyst.
Ég er frávita.

Ég er hættur störfum,
ég vil ekki flækjast í þetta mál.

Við erum að fara
á frumsýningu í óperunni í kvöld,

fyrst snæðum við á Ernie's.

Þú getur séð hana þar.

Ernie's.

Veitingahús Ernie's

fædd 3. desember, 1831
lést 5. mars, 1857

Gætir þú sagt mér dálítið?

Af hvaða konu er þetta málverk
sem frúin þarna horfir á?

Þetta er Carlotta.
Málverkið er í sýningarskránni.

- Málverk af Carlotta.
- Má ég eiga skránna?

Þakka þér fyrir.

McKittrick hótelið

Get ég aðstoðað?

Rekur þú þetta hótel?

Hver gistir í hornherberginu
á annarri hæð?

Hornherbergið hérna megin.

Ég get ekki
veitt þér þær upplýsingar.

Viðskiptavinirnir
eiga rétt á sínu næði.

Og ég held það sé einnig ólöglegt.

Ég er viss um að þeim stæði á sama
en samt sem áður...

Æ-æ. Hefur hún gert eitthvað af sér?

Vinsamlegast svaraðu spurningunni.

- Ég trúi ekki að þessi indæla stúlka...
- Hvað heitir hún?

Valdes. Fröken Valdes. Hún er spænsk.

- Carlotta Valdes?
- Það er rétt.

Indælt nafn, finnst þér ekki?
Erlent en indælt samt sem áður.

Hversu lengi hefur hún leigt herbergið?

Í tvær vikur,
leigan á að greiðast á morgun.

Sefur hún hér?

Hún kemur og situr þar
tvisvar til þrisvar í viku.

Ég spyr engra spurninga svo lengi
sem leigjendurnir haga sér vel.

- Ég verð að segja...
- Ekki segja henni frá komu minni.

En hún hefur ekki sést í dag.

Ég sá hana koma inn.

Hún hefur ekkert komið í dag.

Ég hefði séð hana - ég er búin
að vera hér allan tímann

að bera ólífuolíu
á laufblöðin á gerviblóminu.

Þarna. Sérðu.
Lykillinn hennar er í rekkanum.

Viltu fara upp og athuga málið?

- Upp í herbergið hennar?
- Já.

Að sjálfsögðu, ef þú vilt.

- En það virðist kjánalegt.
- Þakka þér fyrir.

Hr. Iögreglumaður?

Viltu koma og athuga málið sjálfur?

- Bíllinn hennar er farinn.
- Hvaða bíll?

Hvern þekkirðu sem er kunnugur
heimildum um sögu San Francisco?

Svona kveðju vill stúlka einmitt fá,

ekkert bull eins og
"Halló, mikið ertu falleg"

- bara hreint út "Hvern þekkirðu..."
- Viltu drykk?

- Nei, takk.
- Út með það, hvern þekkirðu?

Þú þekkir alla.

- Prófessor Saunders, Berkeley háskóla.
- Ég á ekki við þannig söguheimildir.

Ég er að tala um smávægilega atburði,
óþekktar persónur.

Áttu við hýru gömlu bóhem daga
San Francisco borgar.

Ögrandi sögur eins og hver skaut hvern

á Embarcadero í ágúst 1879?

- Einmitt.
- Pop Leibel.

Hann á bókabúðina Argosy.
Hvað þarftu að vita?

Hver skaut hvern
á Embarcadero í ágúst 1 879.

Þú ert hættur lögreglustörfum,
hvað er í gangi?

- Þekkirðu hann vel?
- Hvern?

- Pop Leibel.
- Já.

Komdu. Þú átt að kynna okkur.
Náðu í hattinn þinn.

Ég þarf engan hatt.

Hvað er í gangi?

Bíddu aðeins!

Bókabúðin Argosy

Ó, já. Ég man eftir henni. Carlotta.

Fallega Carlotta.

Sorgmædda Carlotta.

Hvernig tengist gamalt hús
á Eddy og Gough stræti henni?

Hún átti það.

- Það var byggt handa henni fyrir löngu.
- Hver byggði það?

Það var...

Nei. Ég man ekki nafnið.

Ríkur og valdamikill maður.

- Má bjóða þér sígarettu?
- Nei, takk.

Sagan er ekkert óvenjuleg.

Hún kom frá smábæ
sunnan við borgina.

Sumir segja frá trúboðabæ.
Hún var mjög ung.

Þessi maður fann hana þar sem hún
söng og dansaði í kabarett.

Og hann tók hana og byggði fyrir hana

stóra húsið á
Western Addition svæðinu.

Það var barn. Já, þau áttu barn.

Ég veit ekki hversu mikill tími leið

eða hversu hamingjusöm þau voru

en, síðan - vildi hann
ekkert með hana hafa.

Hann átti ekki önnur börn,
konan hans átti engin börn.

Svo hann tók barnið og lét hana fara.

Á þessum tíma
gat karlmaður gert þetta,

þeir höfðu valdið til þess og frelsið.

Og hún varð sorgmædda Carlotta,

alein í stóra húsinu,
gekk um göturnar ein,

fötin hennar urðu gömul
og bætt og skítug.

Og sturlaða Carlotta,

hún stöðvaði fólk á götunni og spurði:

"Hvar er barnið mitt?

"Hefurðu séð barnið mitt?"

- Aumingja konan.
- Og svo dó hún?

- Hún dó.
- Hvernig?

Hún framdi sjálfsmorð.

Það eru margar álíka sögur.

- Þakka þér kærlega fyrir.
- Það var ekkert.

Bíddu. Blessaður, Pop, kærar þakkir.

- Jæja, borgaðu mér nú.
- Fyrir hvað?

- Fyrir að leiða þig hingað. Segðu frá.
- Það er frá engu að segja.

Segðu mér frá eða ég kem þér
aftur í lífstykkið.

Ég skal keyra þig heim.

- Þá eru við komin.
- Þetta er ekki öll sagan.

- Ég hef sagt þér nóg.
- Hver er náunginn eða eiginkonan?

- Út! Ég á annríkt.
- Ég veit...

- Þessi sem hringdi, Elster.
- Út með þig, takk?

Hugmyndin er að fallega Carlotta
er risin upp frá dauðum

og hefur tekið yfir eiginkonu Elsters.

Í alvörunni, þvílíkt bull!

Þetta er ekki mín skoðun heldur hans.

- Hver er þín skoðun?
- Nú, ég...

- Er hún falleg?
- Carlotta?

Nei, eiginkona Elsters.

Já, ætli það ekki...

Ég held ég fari og kíki á málverkið.
Bless.

Bless!

Listamaður óþekktur
Málverk af Carlotta

Höggmyndir, veggteppi,
húsgögn og skrautmyndir.

Vel gert. Þú ert góður.

Þetta er Carlotta Valdes.
Þú hefur ekki sagt mér alla söguna.

- Ég vissi ekki hvert hún leiddi þig.
- Vissirðu af þessu.

Hefurðu tekið eftir
hvernig hún greiðir sér?

Það er fleira -

konan mín Madeleine á
nokkra skartgripi sem Carlotta átti.

Hún erfði þá.

Hún bar þá aldrei, þeir voru
of gamaldags. Þar til nú.

Núna þegar hún er ein,
tekur hún þá fram og skoðar þá.

Handleikur þá, varlega, forvitnislega.

Setur þá á sig og starir
á sjálfa sig í speglinum.

Hverfur svo í annan heim,
er einhver ókunnug manneskja á ný.

Hver var Carlotta Valdes,
amma konunnar þinnar?

Langamma.
Barnið sem var tekið frá henni,

sem olli brjálæði Carlotta
og leiddi hana til dauða,

var amma Madeleines.

Og McKittrick hótelið
er gamla Valdes heimilið.

Það útskýrir allt. Hver sem er
getur orðið heltekinn af svona fortíð

með þessa forsögu.

Hún hefur aldrei heyrt um
Carlotta Valdes.

Hún veit ekkert um gröfina
við Mission Dolores,

eða gamla húsið við Eddy stræti,

málverkið í listasafninu...?

- Ekkert.
- Þegar hún fer á þessa staði...

Hún er ekki lengur eiginkona mín.

Hvernig veist þú þetta allt saman?

Móðir hennar sagði mér þetta
áður en hún dó.

Restina gróf ég upp.

- Hví lét hún ekki dóttur sína vita?
- Eðlilegur ótti.

Amma hennar missti vitið
og framdi sjálfsmorð.

Blóð hennar er í Madeleine.

Ég þarf á þessu að halda.

Velkomin til Presidio

Fort Point gata

Hvar er barnið mitt...

Nei, það er allt í lagi.

Ég hringi í þig.

Er allt í lagi með þig?

Þú þarft náttslopp.

Komdu hingað við eldinn,
það er hlýtt hér.

Hvað er ég að gera hér?
Hvað gerðist?

Þú dast í San Francisco flóa.

Ég reyndi að þurrka hárið
eins vel og ég gat.

Fötin þín eru í eldhúsinu,
þau verða þurr eftir smá stund.

Komdu, setjumst við eldinn.

Hérna, hér eru púðar.

Svona.

Má bjóða þér kaffisopa?

Eða má kannski
bjóða þér eitthvað sterkara?

Ég datt í flóann
og þú veiddir mig upp?

Það er rétt.

Þakka þér fyrir.

Manst þú ekki eftir því?

Nei, ég...

Manst þú hvar þú varst?

Já, auðvitað man ég það.

Mig hlýtur að hafa svimað
og síðan hefur liðið yfir mig.

Hvar varst þú?

Við Old Fort Point,

við gamla virkið. Þangað fer ég oft.

Hví ferðu þangað?

Mér finnst vænt um staðinn.
Það er fallegt þar við sólarlag.

- Þakka þér fyrir eldinn.
- Hvar varst þú áður?

- Hvenær?
- Nú um síðdegið á ég við.

- Ég var á röltinu.
- En þar á undan?

Niðri í bæ að versla.

Hérna, fáðu þér tíu dropa.

Það er enn heitt, held ég.

- Þú spyrð beinskeyttra spurninga.
- Ég ætlaði ekki að vera dóni.

Þú ert það ekki. Þú talar hreint út.

Og hvað varst þú að gera
við Old Fort Point?

Bara á röltinu.

- Líkar þér einnig vel þar?
- Já.

Og hvar varst þú þar á undan?

Ég var á listasafninu,
Palace of the Legion of Honour.

Það er fallegur staður, ekki satt?

Ég hef aldrei komið þar inn,
það virðist fallegt þegar keyrt er hjá.

Ég var heppin að þú skyldir
vera á röltinu. Þakka þér fyrir.

- Ég hef valdið þér ægilegu ónæði.
- Nei, alls ekki.

Þegar þú...

Voru spennur í hárinu á mér?

Spennur? Hér inni, ég næ í þær.

Og handtöskuna mína, takk.

- Gjörðu svo vel.
- Takk fyrir.

- Vitleysa að flytja mig hingað.
- Ég vissi ekki hvar þú byggir.

Þú hefðir getað litið inn í bílinn
minn. En þú þekktir ekki bílinn minn?

Ég vissi hver hann var
- hann er fyrir utan -

en ég hélt að þú myndir ekki vilja
láta fara með þig heim svona.

Það var rétt. Ég er glöð
að þú fórst ekki með mig beint heim.

Ég hefði ekki þekkt þig. Takk.

En við þekkjumst ekki.
Ég er Madeleine Elster.

- Ég heiti John Ferguson.
- Gott og sterklegt nafn.

- Ertu kallaður John eða Jack af vinum?
- John, aðallega.

Gamlir vinir kalla mig John,
kunningjar kalla mig Scottie.

- Ég skal kalla þig hr. Ferguson.
- Það vil ég ekki.

Eftir daginn í dag ættir þú
að kalla mig Scottie,

jafnvel John.

Mér líkar John.

Þá er það afgreitt.
Og hvað gerir þú, John?

- Rölti um.
- Það er gott starf.

Og býrðu hér einn?
Maður ætti ekki að búa einn.

Sumt fólk vill það frekar.

Nei, það er rangt.

Ég er gift.

Viltu segja mér eitt?
Hefur þetta komið fyrir áður?

- Hvað?
- Að þú fallir í San Francisco flóann?

Nei,
það hefur aldrei komið fyrir áður.

Ég hef dottið í vötn
úr róðrarbátum, þegar ég var lítil.

Ég datt í á einu sinni,
var að reyna að stikla milli steina.

En ég hef aldrei fallið
í San Francisco flóann.

- Hvað með þig?
- Nei, þetta er mitt fyrsta skipti líka.

Hérna, fáðu þér kaffi.

- Hvað kom fyrir? Hún er ekki heima.
- Nei, það er allt í lagi með hana.

- Hún er hér, ég skila henni heim.
- Hvað kom fyrir?

Hún datt í flóann.

- Meiddi hún sig?
- Nei, hún jafnar sig.

En hún veit ekki hvað kom fyrir.

Madeleine er 26 ára.

Carlotta Valdes framdi sjálfsmorð
þegar hún var 26 ára.

Bíddu eitt augnablik.

Hvað, hvaða. Var þetta draugur?

Og var gaman?

Er þetta fyrir mig?

- Já, halló.
- Halló.

Ég hafði áhyggjur af þér,
þú hefðir ekki átt að stinga af.

Mér leið skyndilega eins og flóni.

Ég ætlaði að keyra þig heim.
Er allt í lagi með þig?

Já. Engin eftirköst.

- Vatnið var kalt, ekki satt?
- Sannarlega.

Þetta var illa gert af mér.
Þú varst svo góðviljaður.

Þetta er formlegt þakkarbréf
og stór afsökunarbeiðni.

- Þú þarft ekki að afsaka neitt.
- Jú, ég þarf þess.

- Vandræðalegt fyrir þig.
- Alls ekki. Ég naut þess að...

tala við þig.

Ég naut þess að tala við þig.

Ég ætla að ná í póstinn minn.

- Má bjóða þér kaffisopa?
- Nei, takk.

Ég gat ekki sent það,
vissi ekki heimilisfangið þitt.

Ég hafði kennileiti - Coit-turninn.
Hann leiddi mig beint til þín.

Fyrsta skipti sem ég hef
glaðst yfir Coit-turni.

- Ég vona að við gerum það líka.
- Hvað?

- Hittumst aftur.
- Við gerðum það.

Bless.

- Hvert ert þú að fara?
- Ég veit það ekki.

- Að versla?
- Nei.

- Eitthvert sérstakt?
- Ég ætlaði bara á rúntinn.

Ég ætlaði einmitt að gera það líka.

Ó, já, ég gleymdi því.
Þú vinnur við það, ekki satt?

Það er sóun að við tvö...

Rúntum um í sitt hvoru lagi?

Einn er ráfari, tvö saman
eru alltaf á leið eitthvað.

- Ég veit ekki hvort það er satt.
- Þú skyldir dyrnar eftir opnar.

Ég kem strax aftur.

- Hversu gamalt?
- 2.000 ára eða meira.

- Elstu lífverurnar.
- Já.

- Hefur þú aldrei komið hingað áður?
- Nei.

Hvað ert þú að hugsa?

Um allt fólkið
sem hér hefur fæðst og dáið

á meðan trén lifðu áfram.

Rétta nafnið fyrir þau
er Sequoia sempervirens,

sígræn, lifa að eilífu.

- Mér líka þau ekki.
- Hví?

Því ég veit að ég þarf að deyja...

Hér er sneið af einu af gömlu trjánum
sem voru felld.

Hvítu hringirnir sýna stærð trésins
þegar ýmsir atburðir áttu sér stað

1215 Magna Carta undirritað
1066 Bardaginn við Hastings

1492 Ameríka fundin
1776 Sjálfstæðisyfirlýsingin

1930 Tréð höggvið niður

Einhvers staðar hérna fæddist ég

og þarna dó ég.

Það var einungis eitt augnablik fyrir
þér og þú tókst ekki eftir því.

Hvar ert þú núna?

- Hér með þér.
- Hvar?

- Há tré...
- Hefur þú komið hér áður?

- Já.
- Hvenær?

Hvenær fæddist þú?

- Fyrir löngu.
- Hvar? Hvenær?

Segðu mér, Madeleine.

Hvert ferðu, hvað nemur þig á brott?

Þú vissir ekki hvar þú varst
þegar þú stökkst í flóann.

Ég stökk ekki, ég datt - sagðir þú.

- Hví stökkst þú?
- Ég get ekki sagt það.

- Hvað fékk þig til að stökkva?
- Nei, gerðu það...

Ekki spyrja mig.

Taktu mig á brott héðan.

Á ég að fara með þig heim?

Eitthvert í ljósið.

Lofaðu mér einu,
lofaðu að spyrja mig ekki aftur.

Hví hljópst þú?

Ég ber ábyrgð á þér núna.
Kínverjar segja

að bjargi maður lífi manneskju
beri maður ábyrgð á henni að eilífu.

Ég verð að vita það.

Ég veit svo lítið.

Það var eins og
ég gengi eftir löngum gangi

þar sem eitt sinn var spegill.

Brot af speglinum hanga þar enn

og þegar ég kem að enda gangsins

bíður þar ekkert annað en svartnættið.

Og ég veit að þegar ég
geng inn í það svartnætti

þá mun ég deyja.

En ég hef aldrei komist út í enda,
hef alltaf snúið aftur.

- Nema einu sinni.
- Í gær?

Og þú veist ekki hvað gerðist

fyrr en þú varst með mér.

Hvað með spegilbrotin,
manst þú eftir þeim?

- Óljóst.
- Hvað manst þú?

Ég man eftir herbergi...

og ég sit þar ein, alltaf alein.

- Eitthvað fleira?
- Gröf.

- Hvar?
- Ég veit ekki, það er opin gröf.

Ég stend við legsteininn
og horfi niður á hann.

- Þetta er gröfin mín.
- Hvernig veist þú það?

- Ég veit það.
- Er nafn á legsteininum?

Nei. Hann er hreinn, hann bíður.

En hvað fleira?

Þessi hluti er draumur, held ég.

Það er turn og bjalla
og garður fyrir neðan.

Þetta virðist vera á Spáni,
í spænsku þorpi.

Og svo hverfur sýnin.

- Andlitsmynd? Sérð þú andlitsmynd?
- Nei.

Ef ég bara gæti fundið lykilinn,
byrjunina og ráðið þessa gátu.

Svo þú gætir útskýrt allt saman?

Það er ein leið til að útskýra þetta.

Ef ég er sturluð,
þá er skýringin komin, ekki satt?

Ég er ekki sturluð! Ég vil ekki deyja!

Það er einhver innra með mér
og hún segir að ég verði að deyja.

- Scottie, ekki sleppa mér.
- Ég er hér.

- Ég skal passa þig.
- Ég er svo hrædd.

- Ekki yfirgefa mig, vertu hjá mér.
- Alltaf.

- Fékkst þú skilaboðin frá mér?
- Það gerði ég sannarlega.

Ég skal ná í drykk fyrir þig.

Hvenær byrjaðir þú að lauma
orðsendingum undir hurðir karlmanna?

Þegar ég hætti að ná þeim í síma.

Þú átt ansi annríkt
af manni sem ekkert hefur að gera.

- Hvert ferð þú þessa dagana?
- Ég rölti um.

- Hvar?
- Hér og þar.

Hvað veldur þessari
örvæntingarfullu þrá að hitta mig?

Það eina sem skilaboðin sögðu var:
"Hvar ert þú?"

Það hljómar ekki mjög
örvæntingarfullt.

Ég tók eftir að eitthvað bjó að baki.

Ég hélt að ef ég gæfi þér drykk
og byði þér kvöldmat

þá myndir þú koma með mér í bíó.

Það virðist sanngjarnt.

Um hvað skal spjallað yfir kvöldverði?

- Um hitt og þetta.
- Hvað ég hef verið að gera?

Ef þú vilt. Við tölum auðvitað ekki
um neitt sem þú vilt ekki ræða.

Auðvitað ekki.

Hvað hefur þú verið að gera?

Ég hef verið á röltinu.

Hvað hefur þú verið að gera?
Takk fyrir.

Ég hef skemmt mér hið besta.

Ég hef snúið mér
að minni fyrstu ást, listmálun.

Gott, ég sagði þér
að það væri tímaeyðsla

að vinna í undirfatadeildinni.

Þannig er lífið,
en ég er mjög spennt yfir þessu.

Hvað er þetta? Lífið?

Nei, ekki beinlínis.

- Langar þig að sjá?
- Já.

Mér hafði reyndar dottið í hug
að gefa þér hana.

Þetta er ekki fyndið, Midge.

Johnnie, ég hélt bara...

Við skulum skella okkur í bíó seinna.

Ó, Marjorie Wood, þú ert flón!

Fífl!

Heimskingi!

- Hvað er að?
- Ég hefði átt að hringja, en...

- Mig langaði að vera hjá þér.
- Hví, hvað gerðist?

Mig dreymdi drauminn aftur.

Það verður allt í lagi.

Ég skal skenkja þér koníak.

Drekktu allt, eins og það sé meðal.

Svona. Þetta var draumur,
þú ert vakandi núna.

Það er allt í lagi núna.
Geturðu sagt mér frá?

Þetta var turninn, bjallan
og gamla, spænska þorpið.

- Já?
- Og allt var mjög skýrt núna.

Segðu mér frá.

Ég sá torg í þorpinu,
grasflöt með trjám

og gamla,
hvítþvegna spænska kirkju með klaustri.

Hinu megin við grasflötina
var stórt, grátt viðarhús

með verönd, gluggahlerum og svölum.

Við hliðina á því var hesthús
með gömlum hestvögnum.

Haltu áfram.

Við endann á flötinni var steinhús
með pipartré á horninu...

Og viðarklætt hótel
frá gamla tímanum í Kaliforníu?

Og krá? Dökkt, lágt loft
með hangandi olíulömpum?

- Já.
- Það var allt þarna.

Þetta er enginn draumur.

Þú hefur verið þarna áður
og séð þetta.

- Nei, aldrei!
- 160 km suður af San Francisco

er gömul, spænsk trúboðsstöð,
kölluð San Juan Bautista.

Hún er safn núna og er varðveitt
eins og hún var fyrir 100 árum.

Hugsaðu þig nú vel um.

Hugsaðu nú.
Þú hefur komið þarna áður.

Nei, ég hef aldrei komið þangað.
Hvað er að, Scottie?

Segðu mér meira um drauminn.
Hvað gerði þig hrædda?

Ég stóð ein á flötinni
og var að leita að einhverju.

Svo gekk ég í áttina að kirkjunni,

þá helltist svartnættið yfir mig
og ég var ein í myrkrinu.

Ég var dregin inn í svartnættið.

- Ég verð að vakna.
- Það verður allt í lagi.

Þú hefur gefið mér efnivið
til að vinna úr núna.

Ég skal fara með þig á trúboðsstöðina
og þá manstu hvenær þú komst þangað.

Það mun reka drauminn á braut.
Ég lofa þér því.

Allt í lagi?

Komdu, ég skal fylgja þér heim.

Það verður allt í lagi með mig.

Komdu aftur um hádegisbilið.

Trúboðsstöð San Juan Bautista 4,8 km

Hesthús

Hvar ert þú núna?

- Hérna með þér.
- Og allt er raunverulegt!

Ekki bara eins og fyrir 100 árum,
ári eða sex mánuðum síðan,

eða hvenær sem þú varst hér síðast.

Hugsaðu um
hvenær þú varst hér síðast.

Það voru færri hestvagnar hér þá.

Það voru hestar á básunum,

rauður, tveir blakkir og grár.

Þetta var uppáhalds staðurinn okkar.

En okkur var bannað að leika hérna,

systir Teresa skammaði okkur.

Sjáðu hérna.

Hér er grái hesturinn þinn.

Það gæti orðið erfitt að koma honum
út, en samt sem áður.

Þú sérð að allt á sér svör.

Reyndu.

Reyndu fyrir mig.

- Ég elska þig, Madeleine.
- Ég elska þig líka.

- Of seint...
- Nei, við erum saman.

Það er um seinan.
Ég þarf að gera svolítið.

Þú þarft ekki að gera neitt.

Enginn á þig, þú ert örugg hjá mér.

Nei, það er um seinan.

Þetta er ekki réttlátt,
þetta hefði ekki átt að gerast.

Þetta varð að gerast,
við erum ástfangin.

- Slepptu mér!
- Hlustaðu á mig!

- Trúir þú að ég elska þig.
- Já.

Missir þú mig, veistu að ég
elskaði þig og vildi elska þig áfram.

Ég missi þig ekki.

- Ég fer ein inn í kirkjuna.
- En hvers vegna?

Hr. Elster grunaði að andlegt ástand
eiginkonu sinnar væri skert

og gerði þá varúðarráðstöfun

að láta hr. Ferguson gæta þess
að hún færi sér ekki að voða.

Hr. Elster var tilbúinn
að leggja konu sína inn á stofnun

þar sem andleg heilsa hennar hefði
verið í höndum sérfræðinga.

Þar sem hr. Ferguson
var fyrrum lögreglumaður

virtist hann góður kostur sem
umsjónarmaður og verndari.

Eins og fram hefur komið
var það óheppilegt val.

Hins vegar
er ekki hægt að áfellast eiginmanninn.

Töf hans á að koma konu sinni undir
læknishendur var vegna þarfar

á að afla upplýsinga
um hegðun hennar

og hann bjóst við því
af hr. Ferguson.

Þótt hann gerði allar ráðstafanir
til að vernda konu sína,

þá gat hann ómögulega vitað um
lofthræðslu hr. Fergusons

sem gerði hann
vanmegnugan á örlagastundu.

Hvað hr. Ferguson varðar.

Þá hafið þið heyrt
fyrrum yfirmann hans,

Hansen lögreglustjóra,
frá borginni miklu í norðri,

bera persónugerð og hæfni hans gott
vitni af mikilli sannfæringu.

Sú staðreynd að einu sinni áður,
við svipaðar aðstæður,

Ieyfði hr. Ferguson starfsfélaga
sínum að hrapa til bana,

var afgreidd af Hansen
sem óheppilegt slys.

Að sjálfsögðu ber að óska
hr. Ferguson til hamingju

með að bjarga lífi konunnar

þegar hún, í öðru slíku kasti,
kastaði sér í flóann.

Það er leitt, með
sjálfsvígshneigð hennar í huga,

að hann sýndi ekki meiri viðleitni
í seinna skiptið.

Við erum ekki hér til að dæma skort
á frumkvæði hr. Fergusons...

Hann gerði ekkert. Lögin segja lítið

þegar kemur að ógerðum hlutum.

Né hefur undarleg hegðun hans

eftir að hann sá líkama hennar falla

nein áhrif á úrskurð ykkar.

Hann dvaldi ekki um kyrrt á dánarstað
- hann fór.

Hann ber því við óminni,
að hann muni ekkert

fyrr en hann var kominn í íbúð sína,
nokkrum stundum síðar.

Þið getið samþykkt það, eða ekki.

Eða þið getið trúað því að þar sem
hann brást í annað sinn

þá gat hann ekki horfst í augu við
sorglegar afleiðingar veikleika síns

og hljópst á brott.

Þetta hefur engin áhrif
á úrskurð ykkar.

Þetta er mál fyrir hann
og hans eigin samvisku.

Í ljósi andlegs ástands
Madeleine Elster fyrir dauðdaga,

hvernig hún dó,

og í ljósi krufningar
sem sýnir dánarorsök,

ættuð þið vandræðalaust
að komast að niðurstöðu.

Dragið ykkur í hlé ef þörf krefur.

- Við höfum komist að niðurstöðu.
- Takk fyrir.

Kviðdómur ályktar að Madeleine Elster

hafi framið sjálfsmorð
vanheil á geðsmunum.

Úrskurður skal svo skrásettur.
Vísað frá.

- Við skulum koma.
- Má ég tala við hann?

Gjörðu svo vel.

Fyrirgefðu hvað þetta var erfitt.

Þeir höfðu engan rétt á
að segja þetta.

Þetta var mín ábyrgð, ég hefði ekki
átt að blanda þér í málið.

Þú þarft ekki að segja neitt við mig.

Ég er alfarinn héðan.

Ég ætla að gera mál okkar upp

og fara eins langt í burtu
og hægt er.

Kannski til Evrópu,
ég kem líklega aldrei aftur.

Vertu sæll, Scottie.

Ef ég get gert eitthvað fyrir þig
áður en ég fer.

Þeir geta aldrei skilið þetta.

Við vitum báðir hver drap Madeleine.

Við skulum fara héðan út.

Þetta er Mozart.

Wolfgang Amadeus.

Ég átti langt samtal við konuna
í tónlistarmeðferðinni.

Hún segir að Mozart
sé rétti maðurinn fyrir þig.

Kústurinn sem sópar burtu
kóngulóarvefnum.

Þetta sagði hún.

Það er frábært hvernig þeir hafa
þetta allt flokkað niður á hljómband.

Þeir hafa tónlist fyrir áfengissjúka,
tónlist fyrir þunglynda,

tónlist fyrir ímyndunarveika.

Gaman væri að vita hvað kæmi fyrir ef
einhver ruglaði skránum hjá þeim.

Ég kom með ýmislegt fleira,
þú mátt skoða það sem þú vilt.

Þetta slekkur sjálfkrafa á sér.

Gerðu það, reyndu. Reyndu, Johnnie.

Þú ert ekki týndur. Ég er hér.

Er kominn tími? Allt í lagi.

Ég kem aftur seinna.

Viltu að ég slökkvi á þessu?

Þú veist ekki einu sinni af mér,
er það?

En ég er hér.

Hjúkrunarkona,
má ég ræða augnablik við lækninn?

Læknir - Fröken Wood.

Má bjóða þér inn?

Jæja, fröken Wood?

Læknir, hversu lengi verður þú
að ná honum upp úr þessu?

Það er erfitt að segja.
Allavega sex mánuði, kannski ár.

- Það er mikið undir honum komið.
- Hann vill ekki tala.

Nei, hann þjáist af bráðu þunglyndi

ásamt mikilli sektarkennd.

Hann ásakar sig
fyrir dauða konunnar,

við vitum lítið um hvað gekk á.

Ég get sagt þér eitt.
Hann var ástfanginn af henni.

Það flækir málið, ekki satt?

Og það sem flækir það enn frekar er -
hann er það enn.

Veistu eitt, læknir?
Ég held að Mozart muni ekkert hjálpa.

Einstefna

- Hvar fékkst þú þennan bíl?
- Fyrirgefðu?

Ég keypti hann af manni sem bjó hér.
Hr. Gavin Elster.

Ó, þekktir þú hann? Og konuna hans?

Vesalings konan - ég þekkti hana
ekki. Er það satt að hún...

Afsakið.

Gott kvöld.

Viskí og ölkelduvatn, takk.

Hótel Empire

Jæja? Hvert er erindið?

Má ég spyrja þig nokkurra spurninga?

- Hver ert þú?
- John Ferguson.

- Er þetta Gallup-könnun?
- Ó, nei.

- Bara nokkrar spurningar..
- Býrð þú hér?

- Ég sá þig koma inn.
- Það hélt ég, húkkari.

Þú er kaldur þykir mér!
Að fylgja mér heim að dyrum.

- Svona, hypjaðu þig!
- Leyfðu mér að tala við þig.

- Ég öskra.
- Ég ætla ekki að meiða þig.

Gerðu það, talaðu við mig.

- Um hvað?
- Um þig.

- Hví?
- Því þú minnir mig á einhvern.

Ég hef heyrt þennan áður. Ég minni
þig á einhvern sem þú elskaðir

en hún stakk af með öðrum manni

og þú hefur síðan
borið óendurgoldna ást í hjarta.

Svo sást þú mig
og eitthvað small saman.

- Þetta er ekki fjarri lagi.
- Þetta gengur ekki, farðu.

Gerðu það, leyfðu mér að koma inn.

Þú getur haft dyrnar opnar, ég vil
bara tala við þig. Gerðu það.

Ég vara þig við - ég æpi hátt.

Þú munt ekki þurfa þess.

Þú lítur ekki út eins og
fjöldamorðingi. Hvað viltu vita?

- Hvað þú heitir.
- Judy Barton.

- Og hver þú ert.
- Ég vinn í Magnin-versluninni.

Hví býrð þú hér?

- Þetta er bara íverustaður.
- En þú hefur ekki búið hér lengi?

- Jú, í ein þrjú ár.
- Og fyrir þann tíma?

Salina, Kansas.

Hvað er þetta? Hvað vilt þú?

- Ég vil bara vita hver þú ert.
- Ég sagði þér það.

Ég heiti Judy Barton frá Salina.

Ég vinn í verslun og bý hér.

Þarf ég að sanna það?

Hér er Kansas-ökuskírteinið mitt.

Judy Barton, númer Z296794. 425
Maple Avenue, Salina, Kansas.

Sérðu heimilisfangið á þessu?
Það er íbúðin hérna.

Skírteini frá Kaliforníu,
gefið út 25. maí 1954.

Viltu taka fingraför af mér?
Er þetta nóg fyrir þig?

Hvort sem þetta er nóg eða ekki
geturðu hypjað þig.

Vá, þú ert aldeilis illa farinn,
ekki satt?

Er ég virkilega lík henni?

Hún er dáin, er það ekki?

Fyrirgefðu að ég hvessti mig við þig.

Þetta er ég og móðir mín.

Og þetta er faðir minn.

Hann er dáinn,
móðir mín giftist aftur,

en mér líkar hann ekki
svo ég flutti til Kaliforníu.

Ég hef verið hér í þrjú ár.

Alveg satt.

Vilt þú snæða kvöldverð með mér?

Hví?

Mér finnst þú eiga það inni eftir...

- Þú skuldar mér ekkert.
- Viltu gera það fyrir mig?

- Kvöldmatur og hvað fleira?
- Bara kvöldverður.

- Af því að ég minni þig á hana?
- Því mig langar að borða með þér.

Ég hef farið á blint stefnumót áður.

Reyndar hef ég verið húkkuð áður.

- Allt í lagi.
- Ég sæki bílinn, kem eftir hálftíma.

Gefðu mér tíma til að skipta um föt.

Klukkutíma?

Kæri Scottie...

og nú hefur þú fundið mig.

Þetta er augnablikið sem ég hef
hræðst og vonast eftir,

velt fyrir mér hvað ég segði og gerði
ef ég einhvern tímann sæi þig aftur.

Mig langaði svo mikið að hitta þig
bara einu sinni enn,

nú fer ég og þú getur hætt að leita.

Ég vil að þú hafir hugarró, þú hefur
ekkert til að skammast þín fyrir.

Ég var verkfærið,
þú varst fórnarlambið

í áætlun Gavin Elsters
að myrða konuna sína.

Hann valdi mig í hlutverkið
því ég var lík henni.

Þetta var mjög öruggt því hún bjó úti
á landi og kom sjaldan í bæinn.

Hann kaus þig sem vitni
að sjálfsmorði.

Sagan af Carlotta var bæði sönn
og tilbúin að hluta

til að láta þig bera vitni um að
Madeleine hafi haft sjálfsvíg í huga.

Hann vissi af lofhræðslunni og að þú
kæmist aldrei upp í turninn.

Hann skipulagði þetta svo vel
og gerði engin mistök.

Ég gerði mistökin - ég varð
ástfangin.

Það var ekki ætlunin.

Ég elska þig ennþá
og vil að þú elskir mig.

Ef ég þyrði myndi ég ljúga og vona
að þú gætir elskað mig aftur,

eins og ég er, fyrir mig sjálfa.

Við gætum gleymt fortíðinni.

En ég veit ekki
hvort ég þori að reyna.

Ég skal gera þetta.

- Gjörðu svo vel.
- Takk enn og aftur.

- Góða nótt.
- Má ég hitta þig á morgun?

- Annað kvöld?
- Nei, ég meina í fyrramálið.

- En ég þarf að mæta í vinnuna.
- Ekki fara í vinnuna.

Á hverju lifi ég þá,
olíulindunum mínum í Texas?

Leyfðu mér að annast þig, Judy.

Sama og þegið.

- Þú skilur mig ekki...
- Ég skil hvað klukkan slær.

Ég hef skilið það frá 17 ára aldri.

- Og næsta skref er?
- Nei.

Nei? Þá hvað?

Við gætum bara...

hitt hvort annað oft.

Hví?

Því ég minni þig á hana?

Það eru litlir gullhamrar.

Og ekkert annað?

- Nei.
- Það er heldur ekkert hrós.

Ég vil bara eyða
sem mestum tíma með þér, Judy.

Jæja, ég gæti líklega...

Ég gæti hringt í verslunina
í fyrramálið

og fundið mér afsökun.

Mér líkar þetta.

- Þetta? Allt í lagi.
- Það er mjög fallegt.

Gullfallegt.

Svona. Við tökum þetta
og svo verslum við föt á þig.

- Í alvöru?
- Förum í Ransohoffs. Aðeins það besta.

- Hvað er það mikið?
- Fimmtíukall.

- Þú þarft ekki að gera þetta.
- Mig langar til þess.

Ransohoffs-verslunin

- Nei, þetta er ekkert líkt.
- En þú vildir gráa, herra.

Ég vil bara venjulega,
einfalda gráa dragt.

- En mér líkaði þessi, Scottie.
- Nei, hún er ekki rétt.

Herrann virðist vita hvað hann vill.

Allt í lagi, við finnum hana.

- Hvað ertu að gera?
- Ég er að reyna að kaupa dragt á þig.

En mér fannst seinni dragtin falleg.

- Og þessi er fín líka.
- Engin af þeim er rétt.

Ég veit hvað þú átt við,
við áttum hana til fyrir nokkru.

Kannski eigum við hana ennþá til.

Takk fyrir.

Þú ert að leita að dragtinni hennar.
Þú vilt að ég klæðist eins og hún.

Ég vil að þú lítir vel út,
ég veit hvað myndi henta þér.

Nei, ég geri það ekki!

Það getur ekki skipt þig
það miklu máli.

Ég vil engin föt. Ég vil komast út.

- Gerðu þetta fyrir mig!
- Hér er þetta.

- Já, þetta er hún.
- Það hélt ég.

- Mér líkar hún ekki.
- Við tökum hana. Passar hún?

Þetta er rétt stærð
og þarf litlar breytingar.

Allt í lagi vina.
Þú getur mátað eftir smá stund.

- Hvenær verður hún tilbúin?
- Ja...

- Fyrir kvöldið?
- Ef það er nauðsynlegt.

Það er nauðsynlegt.
Svo viljum við líta á kvöldkjól,

stuttan, svartan ermalangan
með ferköntuðu hálsmáli.

Þú veist hvað þú vilt, herra!
Ég skal sjá hvað við höfum.

Allt í lagi, þetta er komið.
Hefurðu brúna?

- Já.
- Gott.

Drekktu allt, eins og það sé meðal.

Hví ertu að gera þetta?
Gerir það nokkrum gott?

Ég veit það ekki.

Ég veit það ekki.
Ekkert gott líklega.

Bara ef þú létir mig í friði.
Ég vil fara í burtu.

Þú getur það náttúrulega.

Nei, þú myndir ekki leyfa það.

Og mig langar ekki að fara.

Þessir síðustu dagar hafa verið
þeir hamingjuríkustu í heilt ár.

Ég veit, vegna þess að...

ég minni þig á hana.

Greinilega ekki nógu mikið.

Judy, það ert þú líka.

Það er eitthvað í þér sem...

- Þú vilt ekki einu sinni snerta mig.
- Jú, ég vil það.

Gæti þér ekki líkað við mig?

Bara mig, eins og ég er?

Þegar við hittumst fyrst, þá var svo
gaman, við skemmtum okkur.

En svo byrjaðir þú með fötin.

Ég skal ganga í fötunum ef þú vilt,
ef þú bara...

Iætur þér líka við mig.

- Það er líka hárliturinn.
- Ó, nei!

Gerðu það,
það getur ekki skipt þig miklu.

Ef ég leyfi þér að breyta mér,
mun það nægja þér?

Ég skal gera það sem þú segir mér.

- Munt þú þá elska mig?
- Já.

Allt í lagi þá, ég geri það.
Mér er sama um mig.

Komdu, setjumst við eldinn.

Þetta tekur nokkra klukkutíma.

Unga daman hélt að þið
mynduð hittast heima síðar.

Nei, segðu henni að ég fari á hótel
og bíði eftir henni þar.

Ert þú viss um litinn á hárinu?

- Já, þetta er auðveldur litur.
- Og afgangurinn...

- Við vitum hvað þú vilt.
- Takk fyrir.

Jæja?

Það ætti að vera tekið aftur og saman
að aftan. Ég sagði henni það.

Við reyndum,
það virtist ekki fara mér.

Gerðu það, Judy.

- Hvar snæðum við kvöldverð?
- Hvar sem þú vilt.

- Ernie's?
- Þér líkar vel við Ernie's.

Það er okkar staður,
eftir allt saman.

Sæl, ástin mín. Líkar þér ég?

- Er þetta það besta sem þú getur?
- Komdu hingað.

Ó, nei. Þú ruglar öllu á mér.

Ég var einmitt með það í huga.
Komdu hingað!

Of seint, búin að mála mig.

Ég er skyndilega svöng.

- Vilt þú fara eitthvert annað?
- Nei, Ernie's er fínn staður.

Ég ætla að fá mér...

Ég fæ mér stóra, fallega steik.

Sjáum til. Í forrétt fæ ég mér...

Ertu til í að hjálpa mér með þetta?

Það skal ég gera.

- Hvernig gerir þú þetta?
- Sérðu það ekki?

- Svona er þetta.
- Takk fyrir.

Ég er að verða tilbúin.
Ég þarf bara að finna varalitinn.

Hvar setti ég hann?
Ég var með hann rétt áðan.

Ætli hann sé hér?

Þarna er hann.

Jæja, ég er tilbúin.

Viltu rugla öllu á mér smávegis?

Nú hef ég þig, er það ekki?

Viltu fara út úr bænum til að borða?

- Við gætum keyrt niður skagann.
- Ef þú vilt.

Við erum að fara ansi langt.

Mig langar bara að keyra.

- Ert þú mjög svöng?
- Nei. Allt í lagi.

Hvert ert þú að fara?

Ég þarf að gera eitt að lokum.

Og síðan er ég laus við fortíðina.

- Hví erum við hér?
- Ég sagði þér það.

Ég þarf að fara aftur til fortíðar.
Bara einu sinni enn.

Í síðasta sinn.

Hví? Hví hingað?

Madeleine dó hér, Judy.

- Ég vil ekki fara, ég vil frekar...
- Nei, ég þarfnast þín.

Hví?

Ég vil að þú sért Madeleine
í smá stund.

Að því loknu verðum við bæði frjáls.

- Ég er hrædd.
- Ég verð að segja þér frá Madeleine.

Hér er staðurinn.

Við kysstumst hér í síðasta sinn.

Hún sagði, "Missir þú mig,

"veistu að ég
elskaði þig og vildi elska þig áfram."

Og ég sagði: "Ég missi þig ekki."

En ég gerði það.

Og síðan sneri hún sér við

og hljóp inn í kirkjuna.

Og ég elti hana, en það var of seint.

Ég vil ekki fara þarna inn!

Það var of seint.

Ég gat ekki fundið hana.

Þá heyrði ég fótatak í stiganum.

Hún hljóp upp turntröppurnar.

Einmitt hérna.

Sjáðu, hún hljóp upp tröppurnar.

Upp um hlerann efst í turninum.

Ég reyndi að elta hana
en ég komst ekki alla leið.

Ég reyndi en ég komst ekki á toppinn.

Maður fær ekki oft annað tækifæri.
Ég vil hætta að lifa í fortíðinni.

Þú ert mitt annað tækifæri, Judy.

- Þú ert mitt annað tækifæri!
- Farðu með mig í burtu!

Þú lítur út eins og Madeleine núna.

Farðu upp stigann. Farðu upp stigann!

Upp stigann, Judy.

Og ég fylgi á eftir.

Ég komst ekki lengra
en þú hélst áfram.

Manstu?

Hálsfestin, Madeleine.

Það voru mistökin.
Ég mundi eftir hálsfestinni.

- Slepptu mér!
- Við förum upp í turninn!

Þú getur það ekki!
Þú ert hræddur!

Við sjáum til.
Þetta er annað tækifæri!

Þú vissir þann dag
að ég gæti ekki elt þig.

Hverjir biðu uppi?
Elster og kona hans?

- Já!
- Og það var hún sem dó.

Rétta eiginkonan, ekki þú!

Þú varst afritið, fölsunin.

- Var hún lífs eða liðin?
- Dáin! Hann hálsbraut hana.

Hann tók enga áhættu, ekki satt?

Þegar þú komst, henti hann henni
niður. Þú æptir! Hví?

Ég vildi stöðva hann og hljóp upp.

Hví hrópaðir þú?
Þú gabbaðir mig fram að því.

Þú lékst eiginkonuna svo vel.

Hann breytti þér, ekki satt?
Alveg eins og ég gerði.

Bara betur. Ekki bara fötum og hári

heldur útliti, fasi og orðum og svo
fórstu svo fallega í leiðslu.

Þú stökkst út í flóann, ekki satt?
Þú ert örugglega flugsynd.

- Er það ekki?
- Jú!

Og hvað gerðir þú síðan?
Þjálfaði hann þig? Æfði hann þig?

Sagði þér hvað þú ættir að segja?

Þú varst duglegur nemandi,
var það ekki?

En hví valdir þú mig? Hví mig?

Slysið þitt!

Slysið mitt.
Ég var brellan, ekki satt?

Ég var tilbúið vitni. Ég var...

Ég bjó þetta til.

Hvað ætlar þú að gera?

Við ætlum upp
að líta á vettvang glæpsins.

Komdu, Judy!

Hér gerðist þetta.

Þið tvö földuð ykkur hér,
laumuðust út og keyrðuð í bæinn.

Var það þannig?

Og þú varst stúlkan hans, ha?

Hvað kom fyrir hjá þér?

Kastaði hann þér í burtu?

Með peninga eiginkonu sinnar,
allt frelsið og valdið

og svo henti hann þér. Skammarlegt.

Hann vissi að hann væri öruggur,
að þú gætir ekki kjaftað.

- Gaf hann þér eitthvað?
- Einhverja peninga.

Og hálsmenið. Hálsmen Carlotta.

Það voru mistök þín, Judy.

Þú átt ekki
að geyma minjagrip um morð.

Þú hefðir ekki átt
að vera svona tilfinningasöm.

Ég elskaði þig svo mikið, Madeleine.

Ég var örugg þegar þú fannst mig,
þú gast ekki sannað neitt.

Er ég sá þig aftur gat ég ekki flúið.
Ég elskaði þig svo.

Ég gekk inn í hættuna og lét þig
breyta mér því ég elskaði þig.

Scottie, gerðu það.
Þú elskar mig, passaðu mig.

- Gerðu það!
- Of seint, hún kemur ekki til baka.

Gerðu það!

Ó, nei!

Ég heyrði raddir.

Guð miskunni oss.