All language subtitles for Maigret - Bruno Cremer - 24 - Maigret a peur.NED

Onderzoek naar criminaliteit
en de toename daarvan...

vereist onderzoek naar gedrag, werk-
loosheid, en de gevolgen daarvan.

Een samenleving die te sterk berust
op economische competitie...

veroorzaakt een asociale mentaliteit
die anti-sociaal kan worden.

We moeten toegeven, beste collega's,
dat een crimineel iemand is...

- Ze hebben u dus laten komen.
- Pardon?

Ik dacht al
dat ze u zouden inschakelen.

- Ik kan u niet volgen.
- Ik heb u meteen herkend.

Uw foto staat vaak in de krant.
Vernoux de Courson.

- Aangenaam.
- Heeft m'n vriend Chabot u gebeld?

- Julien Chabot, bedoelt u?
- De rechter-commissaris, ja.

- Of gaat u toevallig naar Fontenay?
- Inderdaad.

- Gaat u niet naar Julien Chabot?
- Ja, maar...

- Merkwaardig.
- Hoezo dat?

Merkwaardig dat u juist komt nu er
een vreemde misdaad is gepleegd.

Chabot is een studiekameraad.
Ik ga gewoon bij hem op bezoek.

Ik ben benieuwd
of u het raadsel zult oplossen.

Of het nu toeval is of niet,
Chabot boft dat u er bent.

Aangenaam kennis met u te maken.
Ik hoop dat we elkaar weerzien.

Komt u morgen mee met Chabot.
Op zaterdag bridgen we altijd bij mij.

MAIGRET IS BANG

Dag commissaris.
Lomel van de pers. Mag ik?

Ik ben gebeld vanuit het station.
Komt u voor de zaak Courson?

Die rotzakken hebben niets gezegd.
F�ron niet, en de rechter ook niet.

- Ik ben hier niet voor een zaak.
- Tuurlijk.

- Pardon?
- U bent hier niet officieel, maar toch.

Wat bedoelt u daarmee?

- Laat u me rustig eten, meneer...
- Lomel.

Hallo, F�ron.
Dit is de commissaris van politie.

Sorry, ik wist van niets. Anders
had ik u opgehaald van het station.

Dat geeft niets.
Ik ben hier niet beroepshalve.

- Ik kom m'n vriend Chabot opzoeken.
- Hebt u de krant niet gelezen?

- Weet u echt nergens van?
- Nee, ik was op een congres in Lyon.

- Geeft u commentaar?
- Helemaal niet.

- Een paar woorden maar.
- Helemaal niets.

We laten u rustig verder eten.
Sorry dat we u gestoord hebben.

- Weet u waar de rechter woont?
- Avenue Jean Jaur�s 22.

- Ik was vanmiddag op het station.
- Ik had de trein gemist.

- Waar is je bagage?
- In Hotel de France.

Belachelijk, je bent onze gast.
Je hebt toch nog niet gegeten?

Dat zal m'n moeder niet leuk vinden.

Wat fijn dat je er bent.

- Drink jij niet?
- Amper. Wijn met water bij het eten.

- Een sigaar?
- Nee, dank je. Nog steeds m'n pijp.

Dat is waar ook. Ik was het vergeten.
Ik rook al 15 jaar niet meer.

- Wat ben je verstandig geworden.
- Je ziet er patent uit.

Fijn je weer te zien.
Je had het al zo vaak beloofd.

Je ziet het, ik ben er.

Ik heb onderweg trouwens
een vriend van je ontmoet.

- In de trein, ene Vernoux de...
- De Courson.

- Een man van in de zestig.
- Ben je op de hoogte?

Vaag, ik ben hier net.

Er kwam al een fotograaf bij me langs
met de politiecommissaris.

Dan weet heel Fontenay nu
dat je hier bent.

Vind je dat vervelend?
Het lijkt er anders wel op.

Het leven valt niet mee in dit stadje,
maar met twee moorden na elkaar...

- Robert, de zwager van Vernoux.
- Van de trein?

Hij is vier dagen terug vermoord
en eergisteren een oude vrouw.

- Is er een verband?
- Er is hetzelfde wapen gebruikt.

Een ijzeren staaf
of zoiets als een Engelse sleutel.

- Waren de slachtoffers familie?
- Nee. De oude dame woonde alleen.

Hallo, Jules. Ik dacht dat je
vanavond niet meer zou komen.

- Er is een kamer voor je klaargemaakt.
- Hij logeert in het hotel.

- Geen sprake van, je bent geen last.
- Ik kan beter in het hotel logeren.

De pers zit al achter me aan.
Morgen staan ze hier voor de deur.

Gezien de situatie zeggen ze dan dat
ik hier ben op verzoek van uw zoon.

- Dat zeggen ze toch wel.
- Dat spreek ik tegen.

Misschien heeft hij gelijk.

Dit is geen doorsnee-onderzoek.
Robert de Courson, het slachtoffer...

was een notabele, verwant met
de vooraanstaandste families.

Z'n zwager Hubert, die je in de trein
hebt gezien, is ook een belangrijk man.

Na de moord gingen er geruchten.

Toen de weduwe Gibon was vermoord,
werd het geroddel wat minder.

Maar twee moorden achter elkaar,
dat is veel voor zo'n plaatsje.

De mensen worden bang.

- Ze denken dat het om een gek gaat.
- Is er iets gestolen?

Nee. Beide slachtoffers hebben
de dader argeloos binnengelaten.

- Vingerafdrukken?
- Nee.

Als het een gestoorde is,
slaat hij misschien weer toe.

- Heb je enig idee?
- Nee. Ik maak me zorgen.

- Is 't lastig voor je werk dat ik er ben?
- Niet per se.

Vernoux en de commissaris denken
dat jij me te hulp hebt geroepen.

- Ik mag m'n vrienden toch wel zien?
- Het lijkt me beter dat ik morgen ga.

Neem me niet kwalijk.

Rechter-commissaris Chabot.

Wat?

Gobillard? Waar?
Rue des Trois Soeurs?

Goedenavond, ik heb u
meteen gebeld vanuit het caf�.

Nog een, meneer Maigret.
Dichter bij het lijk graag.

- Wie heeft hem gevonden?
- Dr Vernoux.

Ik zag hem op straat liggen. Toen ik
hem onderzocht, was hij al dood.

Ik heb de politie gebeld in het caf�.
Jussieux, waar ben je?

- Komt u maar.
- We hadden gebridged in het caf�.

Dokter Jussieux. Een vriend
van mij, commissaris Maigret.

Hetzelfde als bij de twee anderen:
een harde slag op het hoofd.

Ook hij is van voren aangevallen
en hij heeft zich niet verdedigd.

- Was hij dronken?
- Zoals altijd.

- Hebben ze u erbij gehaald?
- Nee, ik ben hier bij toeval.

- Dat komt goed uit.
- Dit is Chabiron, mobiele brigade.

- We kennen elkaar.
- Ik ben bij de commissaris begonnen.

Een goeie vent. Hij ging wekelijks rond
om konijnenbont op te halen.

's Avonds ging hij de kroeg in
om z'n geld uit te geven.

- Vechtpartij? Getrouwd?
- Nee, hij woonde alleen in een krot.

- Wat denkt u ervan?
- Helemaal niets.

Drie moorden,
dat is veel voor zo'n klein gat.

- Wat gaan we doen?
- Hij mag naar het lijkenhuis.

De officier van justitie
is niet bereikbaar.

- Heb je nog iets gezien of gehoord?
- Ik liep snel, ik viel haast over hem.

- Is je vader thuis?
- Ja, hij is net terug uit Lyon.

- Gaat u zich er nu mee bemoeien?
- Beslist niet.

- Echt niet?
- Nee.

Bent u niet nieuwsgierig? Denkt u
ook dat het een gek is geweest?

Ik doe m'n best, maar ik krijg
die mensen niet aan het praten.

Kom je nog even mee?

- Mag ik meelopen, of stoort dat je?
- Welnee.

Dokter Vernoux is de zoon
van Hubert, uit de trein.

Hij is arts, maar praktiseert niet.
Hij doet vooral onderzoek.

- Heel bescheiden.
- De psychiatrie fascineert hem.

- Hij gaat wekelijks naar een kliniek.
- Heeft een gek die moorden gepleegd?

- Dat is best mogelijk.
- Zijn er veel gestoorden in Fontenay?

Die heb je overal. Helaas ontdek je
dat pas op crisismomenten.

- Kan het een vrouw zijn geweest?
- Waarom niet?

Jullie hebben mankracht genoeg.

Laat ze door de stad patrouilleren.
Dat stelt het publiek gerust.

Ik doe wat ik kan. We hebben hier
niet zulke middelen als in Parijs.

De politie is geen zware
misdrijven gewend.

Nog drie jaar voor ik met pensioen ga.
Leuk hoor, zo'n zaak.

- De mensen zien er gespannen uit.
- Je bent er net en je snapt het al.

Dat kan niet anders. E�n moord
gaat nog, vooral de eerste.

Robert was een verstokte vrijgezel
die men amper kende.

Om hem zouden de mensen
geen drukte maken.

Maar daarna de weduwe Gibon
en nu Gobillard.

- Ik verwacht reacties.
- Die zijn er al.

Denk je?

De nieuwsgierigen bleven op afstand.
Ze leken me vijandig.

- Zo erg is het misschien niet, maar...
- Zijn de mensen hier links?

- Dat is het probleem niet.
- De familie Vernoux is niet geliefd.

Hebben ze dat gezegd?

Ik zal proberen het je uit te leggen,
maar simpel is het niet.

De adel had het hier
lang voor het zeggen.

Kasteelheren onder elkaar,
een gesloten samenleving.

Dat is overal zo.

Ze zijn nu verarmd. Anderen
hebben hun plaats ingenomen.

- Zoals Hubert Vernoux.
- Precies.

Hij heeft allure, nietwaar? Een echte
heer. Raad eens wat z'n vader was.

Veehandelaar, 'n bruut, altijd dronken.
Gestorven aan een delirium tremens.

Voor z'n dood is hij in grond
en boerderijen gaan handelen.

- Hubert is hem opgevolgd.
- Hij is dus makelaar.

- Ja, dat kun je zo zeggen.
- Is z'n echtgenote van adel?

Niet echt. De familie Courson heette
eerst Lagrange. Schroothandelaren.

De naam Courson kregen ze
toen ze het kasteel kochten.

Door het huwelijk met Vernoux kregen
de Coursons rijke schoonfamilie.

Ze hadden ��n kasteel,
met een hypotheek.

En het huis in de Rue Rabelais,
het mooiste van de stad.

- Doet Hubert nog in onroerend goed?
- Hij zorgt voor de hele familie.

Lucille, z'n schoonzuster.
Z'n zoon Alain, de arts.

- Is Alain getrouwd?
- Met een juffrouw Cadeuil, van adel.

Ze wonen allemaal in de Rue Rabelais.

Je zag wat Vernoux voor allures heeft.
Een karikatuur van een edelman.

Z'n vrouw en schoonzus zijn nog erger
en ze vormen samen een clan.

- Zo'n clan gaat niet met iedereen om.
- Inderdaad.

De Vernoux, Coursons en hun vrienden
vormen een aparte kliek in de stad.

In mijn positie moet ik wel met ze
omgaan. Eigenlijk vallen ze wel mee.

Hubert heeft zorgen. Hij was rijk,
maar grond brengt niets meer op.

Hij onderhoudt de hele familie.
Alain, z'n zoon, ken ik beter.

Je kunt het maar beter weten.

Hij is bang dat z'n familie ontaard is.
Z'n grootvader stierf aan een delirium.

Basile, een doodgezwegen oom,
pleegde zelfmoord op z'n 17 e.

Daarom is Alain geobsedeerd door
de psychiatrie. Hij is op z'n hoede.

- Weten de mensen dat?
- In kleine stadjes wordt geroddeld.

Er gaan altijd praatjes
over mensen die anders leven.

Ook na de eerste moord?

Ja, de mensen dachten dat Hubert
niet met Courson kon opschieten.

- Zagen ze elkaar nooit?
- Wel, ze woonden tegenover elkaar.

Courson was geru�neerd.
Hubert onderhield hem.

Voor Courson was dat onverdraaglijk.

Hij kwam nooit bij de Vernoux,
maar hield ze openlijk in de gaten.

- Was Hubert daar kwaad over?
- Hij bleef hem wel een toelage geven.

Ze wisselden weleens
venijnigheden uit op straat.

Maar om nu te zeggen dat Hubert hem
in een vlaag van woede zou afmaken...

Is dat in je opgekomen?

Beroepshalve kom ik niet
om die hypothese heen.

Heb je hem ondervraagd?

Er was niet genoeg bewijs
om hem te verdenken.

- Hoe laat is de eerste moord gepleegd?
- Net als deze keer, rond 22.00 uur.

- Wat doen de Vernoux zoal?
- Ze gaan allemaal hun eigen gang.

- Slaapt Vernoux bij z'n vrouw?
- Zij slaapt boven en hij beneden.

- Hebben ze personeel?
- Een echtpaar, al 25 jaar.

En twee dienstmeisjes
die beneden wonen.

- Is het huis groot?
- Het lijkt wel een kasteel.

- Is er een achterdeur?
- Ja, in een doodlopende steeg.

- Iedereen kan er ongemerkt in en uit.
- Waarschijnlijk wel.

- Heb je dat niet nagetrokken?
- Als ik dat doe...

denkt de hele stad
dat Hubert of z'n zoon schuldig is.

- Z'n zoon?
- Een werkloze psychiater.

Dat is genoeg. Hij drinkt niet,
zit niet achter de vrouwen aan.

- Ze mogen hem niet, ze vinden hem...
- Neem je het voor hem op?

Nee, ik wil me niet laten opjutten.
Ik probeer rechtvaardig te zijn.

Ik heb ook
aan een familiekwestie gedacht.

Er is niets gestolen en Courson heeft
zich niet verzet. Dat is zorgwekkend.

- Heb je ze door de politie laten volgen?
- Dit is Parijs niet.

- Iedereen kent onze vier agenten.
- En de mobiele brigade?

Die vallen ogenblikkelijk op.
Het is hier altijd stil op straat.

Hoe wil je iemand
stiekem laten volgen?

Sorry dat ik me zo opwind.

Ik wil graag
dat je m'n positie begrijpt.

Voorlopig zijn de Vernoux onschuldig.
De tweede moord bewijst dat.

Vernoux had geen motief voor die
moord. Hij kende de weduwe niet.

- Wie was zij?
- Een vroedvrouw, invalide, alleen.

En Gobillard was een goedmoedige
dronkenlap die iedereen kende.

Ze kwamen uit verschillende milieus
en zijn op dezelfde manier vermoord.

- Waar ging dokter Vernoux heen?
- Hij zei dat hij naar een vriend ging.

- Heeft hij z'n naam genoemd?
- Dat hoefde niet.

Hij ging naar een ex-studiegenoot
verderop. Een vrijgezel.

Ik snap dat hij 's avonds
alleen op straat liep.

- De zaak boeit hem nog meer dan mij.
- O, ja?

Hij had het pas nog over erfelijke
afwijkingen. Hij maakt zich zorgen.

Kwam hij toen spontaan langs?
Als hij Gobillard niet had gevonden...

had hij dan de hele nacht
de dader lopen zoeken?

Hij is beter in staat een gek te
herkennen dan onze brave agenten.

Hij is beter gekwalificeerd dan wij.

Binnen.

Ik heb de krant voor u meegebracht.

U mag de croissants weer meenemen
en me een grote pot koffie brengen.

Commissaris Maigret bemoeit zich
met misdaad in Fontenay

Dag, meneer Maigret.
Er is een brief voor u.

Laat u niet van de wijs brengen
door lieden uit hoge kringen.

U krijgt hem wel te pakken.

Werd er geroddeld na de moord?

Ja, de mensen dachten dat Hubert
niet met Courson kon opschieten.

- Zagen ze elkaar nooit?
- Wel, ze woonden tegenover elkaar.

Courson was geru�neerd. Hubert onder-
hield hem. Dat was onverdraaglijk.

Hij kwam niet bij de Vernoux,
maar hield ze openlijk in de gaten.

Ik hoop dat ik u als eerste
mag interviewen.

Bent u boos? Ik wist dat u deze zaak
zou doen. Daar liep ik op vooruit.

- Laat dat voortaan.
- En rechter Chabot? Snapt u nou...

Je kent de dokter. Hij kwam spontaan
langs. Sorry voor gisteravond.

Ga zitten.

Alain vertelt interessante dingen
over gestoorde criminelen.

Ik zeg niet dat een gek die moorden
heeft gepleegd, maar zo ja...

- Dat komt op hetzelfde neer.
- Niet helemaal.

Alles wijst op het werk
van een gestoorde.

Het gebrek aan een motief,
in alle gevallen dezelfde aanpak.

Vertel de commissaris wat je net zei.

Ik ben maar een amateur.
Dit is een algemene theorie.

Men denkt dat gestoorden
zich gestoord gedragen.

Verward, onlogisch, lukraak. Maar
vaak geldt het tegenovergestelde.

Gekken hebben hun eigen logica,
die lastig te ontdekken valt.

- Dat probeer ik nu al dagen.
- Vanaf de eerste moord?

De tweede moord bevestigt
m'n indrukken en m'n hypothese.

Ik denk dat dit
het werk van een gek is.

- Sommige aspecten wijzen daarop.
- Zoals?

Hij valt bijvoorbeeld frontaal aan.

Een moordenaar die niet gepakt wil
worden, gaat heel anders te werk.

Maar hij wil niet gepakt worden,
want hij laat geen sporen na.

Hij had ook van achteren kunnen
aanvallen. Dat is minder riskant.

Hij had het op zwakke mensen gemunt.
De bejaarde weduwe was invalide.

En Gobillard was stomdronken
toen hij werd vermoord.

Wie weet is dat een teken.

We moeten de logica in het gedrag
van de moordenaar opsporen.

- Dan komen we dicht bij ons doel.
- Was u daarom gisteravond buiten?

Ja, eerlijk gezegd loop ik
sinds de eerste moord op straat...

om voorbijgangers te observeren.
Het is maar een klein stadje.

De moordenaar verbergt zich
waarschijnlijk niet.

Hij loopt op straat, net als iedereen.
Misschien zit hij nu wel in het caf�.

Zou u hem herkennen als u hem zag?

- Ik denk van wel.
- Alain kan ons helpen. Hij zei...

- U hebt bezoek, sorry.
- Is het dringend?

Ik heb hier iemand om te ondervragen.
Het is de moeite waard.

Dan laat ik jullie alleen.

- Komt u verder, niet bang zijn.
- Ik ben niet bang.

- Chalut is leraar op de jongensschool.
- Gaat u zitten.

Hij woont vlak bij de plek
waar Gobillard is vermoord.

Onder hem is een kantoorruimte.
Vertel maar, Chalut.

Gisteravond hoorde ik lawaai buiten,
een soort gestamp.

- Hoe laat was dat?
- Om tien uur.

En toen?

En toen hoorde ik voetstappen in de
richting van de Rue de la R�publique.

- Snelle, van iemand die vlucht?
- Nee, normale.

- Van een man?
- Beslist.

En wat gebeurde er daarna?

Er kwam een groepje mensen uit de
Rue de la R�publique. Ze bleven staan.

Ze riepen 'dokter' en 'commissaris'.
Toen ben ik uit het raam gaan kijken.

Na het gestamp klonk er een geluid
alsof er iemand op straat neerviel.

- Ja toch, Chalut?
- Precies.

Daarna liep iemand naar de Rue
de la Republique, waar het caf� is.

Om 22.10 uur kwam dokter Vernoux
daar binnen. Daar zijn getuigen van.

Hij liep direct naar de telefooncel
en kwam even later naar buiten.

Hij zag dokter Jussieux zitten
en fluisterde hem iets toe.

Hij zei dat er 'n misdrijf was gepleegd.
Toen stormde iedereen naar buiten.

Dokter Vernoux zei dat het lichaam
nog warm was toen hij het aantrof.

En dat hij toen naar het caf� ging
om de politie te bellen.

Dan hadden er twee keer
voetstappen moeten klinken.

Die van de dader, en die van dokter
Vernoux. Dat had Chalut moeten horen.

Chalut is eerlijk, een gerespecteerd
leraar. Hij zuigt niets uit z'n duim.

- Bent u getrouwd?
- Ja, meneer.

- Kinderen?
- Nee.

- Was uw vrouw gisteravond bij u?
- Ze lag naast me in bed.

Sliep ze?

- Gingen jullie samen naar bed?
- Altijd.

- Hoe laat?
- Om half tien.

- Zo vroeg?
- We staan om zes uur op.

Waarom?

We hebben als burgers de vrijheid
om op te staan wanneer we willen.

U ging dus om half tien naar bed.

- We lagen nog tien minuten te kletsen.
- En toen vielen jullie in slaap.

- M'n vrouw viel toen in slaap.
- En u?

Nee, ik kom moeilijk in slaap.

Dus toen u buiten die geluiden hoorde,
was u wakker.

U had helemaal niet geslapen,
u was klaarwakker.

Wakker genoeg om lawaai te horen
en iemand die op straat neerviel.

Het regende. U moet boven de regen
op het dak hebben gehoord.

- Dat ben je gewend, daar let je niet op.
- En het water in de regenpijp?

Dat hoor je.

Straatgeluid wordt dus vervormd
door andere geluiden.

Water dat door een regenpijp stroomt,
klinkt anders...

dan gestamp
of iemand die op straat neervalt.

- Bent u niet gaan kijken?
- Nee.

- Waarom niet?
- We wonen vlak bij Caf� de la Poste.

- Ik volg u niet.
- Er komen vaak dronkenlappen langs...

- die op straat ruzie lopen te maken.
- En blijven die staan?

U had dus de indruk dat er buiten
minstens twee mensen waren.

E�n man liep naar de Rue
de la R�publique.

- Ja toch?
- Dat neem ik aan.

Bij een misdrijf zijn er minstens twee
mensen, de dader en het slachtoffer.

Er waren dus twee mensen vlak bij
uw huis toen u die geluiden hoorde.

- En u hoorde er maar ��n weggaan.
- Ja, dat heb ik al gezegd.

Hoe laat hoorde u ze aankomen?

Kwamen ze samen aanlopen?
Uit de straat of vanaf het plein?

- Ik heb ze niet horen aankomen.
- Dacht u toen niet...

dat ze al een tijdje in de regen stonden
en dat de ��n de ander wilde doden?

- Is dat alles wat u kunt verzinnen?
- Ik begrijp u niet.

U kunt 't niet hebben dat uw clan wordt
aangevallen. Dit houdt geen steek.

Ik hoor niet per se iedereen
op straat lopen. Daar let ik niet op.

Laat me uitpraten,
verdoezelt u de zaak niet.

V��r het lawaai boeide het me niet
wat er op straat gebeurde.

Daarna was ik ge�ntrigeerd.

Nadat u iemand hebt horen vallen,
is er niemand anders langsgekomen.

Ik heb niemand anders gehoord dan
het groepje dat uit het caf� kwam.

Beseft u welk gewicht
uw verklaring heeft?

Ik geef antwoord op jullie vragen.

Was u zich van tevoren niet bewust
van de betekenis van uw verklaring?

- Ik kende die van Dr Vernoux niet.
- Hoe komt u daarbij?

- Hij kwam net uw kamer uit.
- Hij was hier niet voor een verklaring.

- Ik wist niet wat hij u heeft verteld.
- Ik heb hem op de hoogte gesteld.

U bent nu zeker in uw nopjes.
U mag de familie Vernoux niet.

Niet echt. En hun vrienden ook niet.

- U spaart ze niet in uw speeches.
- Niet altijd.

- Heb je zijn vrouw ondervraagd?
- Ze onderschrijft z'n verklaring.

Ze gingen om half tien naar bed, lagen
even te praten en toen viel ze in slaap.

Ze werd wakker toen haar man niet
meer naast haar lag, om 22.15 uur.

- Hij stond toen voor het raam.
- Ze zijn niet naar buiten gegaan.

- Wou u niet weten wat er was gebeurd?
- Ik heb het raam opengedaan.

Iemand zei dat Gobillard was vermoord.

- Kent u dokter Vernoux persoonlijk?
- Ik kom hem weleens tegen.

- Hebt u een afkeer van hem?
- Daar heb ik al antwoord op gegeven.

Bent u weleens veroordeeld?

Wel vaak opgepakt
bij politieke demonstraties.

Na een nacht in de cel
laten ze me dan weer vrij.

- Blijft u bij uw verklaring?
- Ja, al bevalt dat u niet.

- Het gaat niet om mij.
- Wel om uw vrienden.

U weet zeker
wat u gisteren gehoord hebt.

Zeker genoeg om iemand naar de
gevangenis of het schavot te sturen.

De dader heeft de weduwe
en die arme Gobillard vermoord.

En Robert de Courson.

- Goed, we gaan met uw vrouw praten.
- Ze spreekt me niet tegen.

Lijdt u aan slapeloosheid?

- Wat insinueert u?
- U zei net dat u moeilijk inslaapt.

- U ging naar bed en lag nog wakker.
- Ik slaap al jaren slecht.

- Neemt u daar iets tegen?
- Slaaptabletten.

- Hebt u die gisteravond ook geslikt?
- Twee stuks voor ik naar bed ging.

- Waarom hebt u dat niet verteld?
- Dat is toch geen misdaad?

U vroeg er niet naar.
Wilt u weten wat m'n vrouw slikt?

Dus ondanks die pillen
sliep u nog niet?

Je went eraan, ze hebben steeds
minder effect. Ik slaap na een half uur.

Misschien was u ingedommeld
toen u die geluiden hoorde.

- Dan had ik niets gehoord.
- Misschien lag u te sluimeren.

- Waar lag u aan te denken?
- Dat weet ik niet meer.

Kunt u zweren
dat u niet half in slaap was?

Denkt u goed na.
Meineed is een ernstig delict.

Ik sliep niet.

De slaappillen begonnen dus al
te werken, maar u sliep nog niet.

Kunt u misschien ingedommeld zijn
nadat u iemand hoorde weglopen?

U bent niet opgestaan, hebt uw vrouw
niet gewekt, was niet ongerust.

Wat u ons verteld hebt,
komt onwerkelijk over.

Pas toen dat groepje aankwam,
werd u wakker door hun geschreeuw.

Ik had het kunnen weten.

Jullie zijn allemaal hetzelfde.

- Bedankt voor daarnet.
- Geen dank.

Mondje dicht tegen m'n moeder.

Ik laat jullie alleen.

- Had ik hem moeten arresteren?
- Dokter Vernoux?

Daar zie ik geen reden toe.

- Chalut maakte een oprechte indruk.
- Daar ben ik van overtuigd.

- Je denkt dus dat hij niet liegt.
- Nee, maar hij kan wel ingedut zijn.

En ik wantrouw verklaringen van
mensen die iets vanuit hun bed horen.

Vooral als ze aan slapeloosheid lijden
en steeds kort slapen.

Hoe dan ook,
als dokter Vernoux de dader is...

is het beter om hem nog te laten lopen.
Er is nu geen enkel bewijs tegen hem.

Als je hem arresteert, geef je sommigen
hun zin. Die gaan dan demonstreren.

En als ze eenmaal moord en brand
schreeuwen, krijg je ze niet meer stil.

- Dat zeg je om me gerust te stellen.
- Helemaal niet.

Bij dit soort zaken wijzen mensen
al snel, te snel, een dader aan.

Hoe kiezen ze die uit? Dat is een
mysterieus en griezelig verschijnsel.

Vanaf het begin waren de mensen
tegen de clan van Vernoux.

- Vader of zoon, dat doet er niet toe.
- Dat klopt.

- Nu is alleen de zoon het doelwit.
- Als hij de moordenaar is.

- Laat hem in de gaten houden.
- Daar kan hij aan ontkomen.

Dat is niet slim. Hij loopt het risico
om op straat te worden toegetakeld.

Ja, daar heb je gelijk in.
Ik ben echt blij dat je er bent.

Eerst was ik ge�rriteerd.
Ik voelde me bekeken, beoordeeld.

Als een schooljongen voor z'n examen.

In de provincie voel je je minder
dan iemand uit Parijs.

- Helemaal vergeleken met iemand als jij.
- Wat zeg je daar nu allemaal.

In Parijs moeten we ook rekening
houden met bepaalde situaties.

- En omzichtig met mensen omgaan.
- Toch bedankt.

Ik ga straks de getuigen verhoren
die Chabiron opspoort. Wil je mee?

- Pak Chaluts vrouw niet te hard aan.
- Je vindt ze sympathiek.

'Zoek uit wat de dokter uitspookt
met juffrouw Sabati.'

- Ken ik die?
- Louise Sabati? Nee.

- Ik ben benieuwd wie dat is.
- Ik kan commissaris F�ron bellen.

- Dr Vernoux is toch geen rokkenjager?
- Voor zover ik weet niet.

Wil je die vrouw spreken?

Pardon, ik ben op zoek
naar juffrouw Sabati.

- Louise?
- Ik denk het wel.

- De derde deur.
- Dank u wel.

- Juffrouw Sabati?
- Wat wilt u?

- Met u praten namens dokter Vernoux.
- Heeft hij een boodschap voor me?

Niet bang zijn, ik ben een vriend.
Ik wil alleen even met u praten.

Heeft Alain u gestuurd?

- Weet hij dat u hier bent?
- Nee, maar wees niet bang.

- Bent u van de politie?
- Ja en nee.

- Wat is er? Waar is Alain?
- Waarschijnlijk thuis.

Weet u dat zeker?
Wat heeft hij over mij verteld?

- Bent u allang z'n minnares?
- Hoe weet u dat?

- Bent u net opgestaan?
- Dat gaat u niets aan.

Gaat u zitten.

- Weet u zeker dat hij niet komt?
- Bent u bang?

- Hij is jaloers.
- Hij houdt van u.

Ik geloof van wel. Ik weet
dat ik niet veel waard ben.

Wilt u echt niet gaan zitten?

- Wie bent u?
- Commissaris Maigret, recherche.

O, bent u dat.
Heeft hij over mij verteld?

Nee, maar ik ben vanavond
uitgenodigd bij z'n vader.

- Weet u dat hij problemen kan krijgen?
- Hoezo?

- Men denkt dat hij een moordenaar is.
- Onzin. Waarom zou hij zoiets doen?

Zoek uit wat de dokter uitspookt
met juffrouw Sabati.

Vast die trut van boven. Die weet het.
Het is een rotstreek, uit wraak.

Gaat u zitten.

Hebt u allang iets met hem?

Acht maanden en tien dagen.

Ik werkte in Caf� de la Poste.
Daar ken ik hem van.

Hij kwam soms 's middags
en ging altijd bij het raam zitten.

Iedereen groette hem,
maar hij praatte met niemand.

Na een tijdje merkte ik
dat hij steeds naar me keek.

Wilt u weten hoe het is gegaan?

Alain is niet zoals u denkt.
Uiteindelijk kwam hij ook 's avonds.

Hij bleef een keer tot sluitingstijd
maar ik had een afspraakje.

Met een wijnhandelaar.

We deden het op een bankje,
op het plein.

Snapt u wel?

Het duurde nooit lang.

Toen ik die avond wegging...

hoorde ik voetstappen achter me.
Ik draaide me om, het was de dokter.

Ik was bang en vroeg wat hij wou,
maar hij bleef zwijgend voor me staan.

Even later mompelde hij:
Waarom heb je dat gedaan?

Ik begon te lachen, maar toen zei hij:
Dat doet me pijn, want ik hou van je.

Dat had hij nooit tegen me durven
zeggen. En toen moest ik huilen.

- Is hij met u meegegaan?
- Nee, pas een week later.

Hij kwam naar het caf� en hield me
in de gaten. Hij was jaloers.

Zelfs als ik bedankte voor een fooi.
Altijd. Ik mag niet naar buiten.

- Slaat hij u?
- Dat mag hij.

- Gebeurt dat vaak?
- Haast elke keer.

Elke keer.

Bedriegt u hem?

Eerst wel, ik wist niet dat hij zo
van me hield, dat hij anders was.

Ik ben op m'n veertiende begonnen.

Toen hij dat hoorde, kon hij me wel
vermoorden. Hij was in alle staten.

Hij bleef 'n uur zwijgend op bed liggen,
met gebalde vuisten. Griezelig.

Bent u toen weer begonnen?

Een paar keer.
Maar nu is het afgelopen.

- Komt hij vaak?
- Haast elke avond.

U hebt gisteravond op hem gewacht,
maar hij kwam niet.

- Geeft niet, ik zit toch binnen.
- Zit u hier de hele dag opgesloten?

- Nee, ik heb toch opengedaan?
- Heeft hij u nooit willen opsluiten?

Eerst wel. Dat heeft hij
een week lang geprobeerd.

- Geeft hij u geld?
- Als hij heeft wel.

- Hij is toch rijk?
- Dat denken ze.

Hij moet z'n vader
elke week om zakgeld vragen.

- Hij zou toch ook kunnen werken?
- Dat moet hij weten. Zijn probleem.

- Is dat alles wat u eet?
- Ik eet wat ik kan.

Z'n vader geeft hem soms
weken geen geld.

Je denkt dat ze rijk zijn, maar het is
een fa�ade waar niks achter zit.

Ze maken ruzie om geld. Winkeliers
moeten er maanden op wachten.

- Z'n vrouw is toch rijk?
- Dan was ze niet met hem getrouwd.

Ze dacht dat hij geld had, maar
nu maakt ze hem het leven zuur.

- U mag denken wat u wil.
- Ik denk dat u van hem houdt.

Ja, en de rest kan de pot op.
Ik heb gezien wat er in de krant staat.

Hij wordt verdacht. Buiten staan ze
hard te praten, zodat ik het hoor.

Wat zeggen ze dan allemaal?

'Als je een gek zoekt,
hoef je niet lang te zoeken.'

Misschien hebben ze
jullie ruzies gehoord.

Omdat hij van me houdt en jaloers is,
is hij nog niet gek. Denkt u dat ook?

Zeg dan gewoon dat u denkt
dat hij gek is.

Voorlopig heb ik geen redenen
om dat te denken.

En zeker niet omdat hij van u houdt.
U moet u niet onnodig kleineren.

- Ik beloof dat ik de dader zal vinden.
- Weet u zeker dat hij het niet is?

- Ik kom nog een keer langs.
- U geeft geen antwoord.

Ik kom terug.

Beloftes...

Er broeit iets. F�ron heeft gebeld:
er is een burgerwacht ingesteld.

Je kunt ze niet tegenhouden.

Ik zei toch
dat we elkaar weer zouden zien?

Meneer Maigret met onze vriend.

M'n familie komt zo.
Ik snap niet waar ze blijven.

Ars�ne, vraag of mevrouw klaar is.
Roep Lucille, de dokter en z'n vrouw.

- Komen De Vergenne en Aumale ook?
- Helaas niet, beste Julien.

De notaris heeft griep en
De Vergenne is bij z'n schoonouders.

Neem iets te drinken.
Ik ben zo terug.

- Met z'n hoevelen bridgen jullie?
- Meestal maar met z'n vieren.

- Buiten de familie dan.
- Zitten ze normaal al in de salon?

- Zijn jullie alleen?
- Je vader is naar boven.

- Ik zag hem. Zijn de dames nog boven?
- Ik denk dat hij ze is gaan halen.

Er komt vanavond
verder niemand meer.

Hebben jullie het gezien?
Ze houden het huis in de gaten.

- Ze staan ook in de steeg. Mooi.
- Hoezo dat?

Als er nog een moord wordt gepleegd,
kunnen ze ons niet beschuldigen.

- Denkt u dat er weer wordt gemoord?
- Een gek houdt niet zomaar op.

Commissaris Maigret
van de recherche.

Dag, Julien.

M'n schoonzuster komt zo beneden.

Vanwege een stroomstoring
hebben we laat gegeten.

De hele stad zat vast zonder stroom.
Wilt u een sigaar, commissaris?

- Komt je vrouw niet beneden?
- Ze zit zeker bij de kinderen.

- Speelt u bridge?
- Helaas, maar ik kijk graag toe.

Hoe moeten we dan spelen?
Isabelle, jij en ik. Alain?

- Vanavond niet.
- Je vrouw dan. Kijk 's of ze klaar is.

Gaan we beginnen? Waarom
moest ik dan beneden komen?

- Alain haalt z'n vrouw.
- Die komt niet.

- Waarom?
- Last van haar zenuwen.

De kinderen waren stomvervelend.
De gouvernante is weggelopen.

Dan is het aan Alain.
Zo gaat dat in grote families.

Leder heeft zo z'n voorkeuren,
moeilijkheden en eigenaardigheden.

Sorry, de kinderen waren vreselijk.

- En de gouvernante?
- We praten straks.

- Commissaris Maigret.
- Aangenaam.

Zullen we gaan spelen?

- 1 ruiten.
- Pas.

- Pas.
- 1 harten.

- Pas.
- 2 klaveren.

Dat mag niet, Hubert.
Ik heb minstens 11 punten.

Dat is elementair.
Zo forceer je de boel.

- Ik had 3 schoppen moeten zeggen.
- Geeft niet. Je wist niet wat ik had.

Jeanne zei '2 harten'. Je moest
snijden. Zij had de hartenvrouw.

Wat heb je? Je speelt als een
beginneling, je let niet op.

Na 4 klaveren ga je down
terwijl we zonder troef spelen.

- Ik wachtte op jou.
- Ik kon niet, ik had geen ruiten.

Jij moest vragen. Ik kon niet ruiken
dat jij de ruitenaas en -heer had.

- Ik mocht best met 2 schoppen komen.
- Je had geen aas, en geen ruiten.

Ik had 21 punten, 6 schoppen, heer,
vrouw, boer, hartenaas en heer...

klaveraas en drie ruiten,
de heer en de boer.

- Boeiend, commissaris?
- Heel erg.

- We gaan wisselen.
- Eerst revanche.

Ik wissel liever.
Ik speel met jou, Julien.

Ik heb geluk. Zie je, Lucille?
Deze beginneling gaat vooruit.

- Gaan we door?
- We spelen het spel uit.

Twee van de drie gewonnen.
Niet slecht.

Ik ben niet zo erbarmelijk slecht
als m'n schoonzuster zegt.

Ze snapt iets niet. Als je doorhebt
hoe je tegenstander denkt...

heb je al half gewonnen, ongeacht
de kaarten. Maar het duurt even.

Als je grond verkoopt, moet je weten
wat de koper in z'n hoofd heeft.

Toe, Hubert. We zitten hier niet
om over zaken te praten.

Sorry, hoor. Vrouwen willen dat je geld
verdient, maar ze willen niet weten hoe.

- Heb je gedronken?
- Twee glaasjes maar.

Die zijn je naar 't hoofd gestegen.

We moesten maar eens opstappen.

Het is pas half elf. Nog ��n glaasje?
De Engelsen noemen dat 'n 'nightcap'.

Dag, Julien.
Tot ziens, commissaris.

- Ik loop mee. Vindt u dat vervelend?
- Helemaal niet.

- Kom je mee naar binnen?
- Ik ben een beetje moe.

- Tot morgen.
- Dan ben ik in de rechtbank.

- Ben jij dat, Julien?
- Ja, moeder.

- Mag ik meelopen naar uw hotel?
- Graag.

- Wat vindt u van m'n vader?
- Hij maakt geen gelukkige indruk.

- Bestaan er mensen die gelukkig zijn?
- Ja, althans voor een tijdje.

- Bent u ongelukkig, meneer Vernoux?
- Och...

- Toch zoekt u ook naar vreugde.
- Ik begrijp u niet.

Mensen zijn nooit helemaal ongelukkig.
leder klampt zich ergens aan vast...

en fabriceert of verzint
een soort geluk, ondanks alles.

Dat is compensatie. Dat veroorzaakt
onevenwichtigheid en neuroses.

De mensen die nu in de kroeg zitten,
denken dat ze daar het geluk vinden.

- En u?
- Ik?

- Zoekt u geen compensatie?
- Pardon?

Bent u vanavond niet
naar de volksbuurt gegaan?

Weet u daarvan?

- Hebt u haar gezien?
- We hebben een hele tijd zitten praten.

- Wat heeft ze u verteld?
- Alles.

Ik veroordeel u niet, maar het lijkt of
u instinctief naar compensatie zoekt.

Weet u hoe uw vader compenseert?

- Geeft u geen antwoord?
- Ik ken het antwoord niet.

- Heeft hij geen avontuurtjes?
- Hier beslist niet. Hij is te bekend.

Houdt u van uw vader?

Ik heb medelijden met hem,
maar vroeger was het erger.

M'n moeder en m'n tante
zijn nu wat rustiger.

- Wilde u over uw vader praten?
- Ik wou weten wat u van hem vond.

Was u niet eerder benieuwd of ik van
het bestaan van Louise Sabati wist?

- Hoe bent u daar achtergekomen?
- Door een anonieme brief.

- Weten Chabot en de politie ervan?
- Nog niet.

Ik heb het niet over de brief gehad, en
ook niet over het gesprek met Louise.

Waarom niet?

In dit stadium van het onderzoek
is dat niet van belang.

Louise kan er niets aan doen.

- Hoe oud bent u, meneer Vernoux?
- 46 jaar.

Hebt u na uw studie nooit geprobeerd
op eigen benen te staan?

- Geeft u geen antwoord?
- Ik kan u niet volgen.

Gebrek aan moed?

Bent u teruggekomen
om uw vader te beschermen?

Dat is lastig te zeggen. Ik was hier
eerst 'n tijdje met vakantie, en toen...

Bent u hier gebleven.

Uit lafheid?

Misschien wel.

- Maigret met de zoon van Vernoux.
- Ik zag het.

- U kunt maar beter naar huis gaan.
- Ja. Dank u wel.

- Waarvoor?
- Zomaar.

Die vond ik daarnet. Ze hebben 'm
vannacht onder de deur geschoven.

Ik wilde hem je liever zelf brengen,
met al dat geroddel.

- Mag ik m'n koffie opdrinken?
- Zeker, commissaris.

'Waarom wordt het personeel
niet ondervraagd? '

Binnen.

De rechter belde net.
Hij vraagt of u langskomt.

Hebt u het al gehoord?
Het wapen is gevonden.

Sorry dat ik je op zondag laat komen.
Dank je, Verdier.

Ik wilde onder vier ogen praten,
maar dat kan niet. Kom je?

- Officier van justitie Martel.
- Met genoegen.

- Een loden pijp.
- Dit is 'm.

- Vingerafdrukken?
- Nee, bloedsporen en enkele haren.

- Waar is ie gevonden?
- Chabiron.

Ik heb de oude methode gevolgd
en alle bewoners ondervraagd.

Ik heb overal gezocht.
Hij lag vlak bij de plaats delict...

op de binnenplaats van een vee-
handelaar, bij de stal, in de mest.

De dader heeft 'm
over de muur gegooid.

- Is er naar vingerafdrukken gekeken?
- Niets. De dader droeg handschoenen.

- En de haren?
- Die bleken van Gobillard te zijn.

Dit bevestigt de verklaring van Chalut.
Het wapen lag bij de plaats delict.

De dokter heeft 'm weggegooid
voordat hij in het caf� ging bellen.

Als de dader gevlucht was
voordat Vernoux kwam...

had hij het wapen niet weg hoeven
gooien. Dit was de derde moord.

Hij had 't wapen al tweemaal gebruikt.
Er lag niets in de Rue Rabelais.

Hij heeft drie keer toegeslagen met
deze pijp. Hij werd niet achtervolgd.

Niemand had hem gezien.
Waarom zou hij de pijp weggooien?

Maar als dokter Vernoux de dader is,
was het 'n compromitterend voorwerp.

- Waarom heeft hij de politie gebeld?
- Om onschuldig te lijken.

Niemand verdenkt degene
die alarm slaat. En er is nog meer.

Vertel het maar, F�ron.

Gisteren wilde ik m'n mannen niet
naar Louise Sabati sturen.

- Het lag toch op m'n route, dus...
- Bent u erheen gegaan?

- U bleek haar al gesproken te hebben.
- Zei ze dat?

Niet meteen. Ze wou
de deur niet voor me opendoen.

- Hebt u haar bedreigd?
- Ik zei: Dit komt je duur te staan.

Ze liet me binnen. Ik vroeg hoe ze
aan die blauwe plekken kwam.

Ze wou niets zeggen. Ze moest mee
naar het bureau voor 'n ondervraging.

Ze zit nu acht maanden zonder werk,
dus ze heeft officieel geen inkomen.

Ze krijgt regelmatig herenbezoek,
dus ze is een prostituee.

Daar heb ik haar op aangesproken.
Ze snapte dat en ze werd bang.

Uiteindelijk ging ze door de knie�n
en zei ze dat ze u alles had verteld.

- Hoezo alles verteld?
- Over haar relatie met Vernoux.

De sc�nes die hij schopt,
z'n jaloezie en ziekelijk gedrag.

Z'n woedeaanvallen.
Hij slaat haar in elkaar.

- Zat ze vannacht in de cel?
- Ik heb haar net vrijgelaten.

- Heeft ze een verklaring getekend?
- Anders was ze niet vrij gekomen.

Ik wist nergens van.

- Wat denkt u van dit verhaal?
- Dr Vernoux staat in 'n ander daglicht.

De buren bevestigen
dat ze steeds ruzie hadden.

Ze wilden al een paar keer
de politie bellen.

Waarom deden ze dat niet?

Wie weet vonden ze het leuk om Louise
te horen gillen als ze werd geslagen.

Uit wraak op het meisje
dat de hele dag niets uitvoert.

- Waar is ze nu?
- Thuis.

Ik zei dat ze beschikbaar moest zijn
voor de rechter.

Deze ontdekkingen brengen dokter
Vernoux in een lastige positie.

Hij liep gisteren mee naar het hotel.
Wat heeft hij daarna gedaan?

Hij ging naar huis. De burgerwacht
heeft hem naar binnen zien gaan.

- Gaat hij zondags naar de kerk?
- Nooit. De rest van de familie wel.

- Is hij vanmorgen de deur uitgegaan?
- Daar weet ik niets van.

Is er genoeg bewijs tegen Alain
Vernoux om hem te arresteren?

Dat is jouw pakkie-an, Chabot.
Jouw verantwoordelijkheid.

De mensen zijn tegen Alain Vernoux.
Ik heb 20 anonieme brieven gehad.

Ik word daarin beschuldigd
van vriendjespolitiek.

De verdenkingen zijn
alleen maar toegenomen.

Vernoux wordt al heel lang beschouwd
als een typische, rare vent.

- De verklaring van Louise Sabati...
- Is bezwarend voor hem.

Plus de vondst van het wapen
en de verklaring van Chalut.

Drie moorden is veel. De mensen
zijn bang en zoeken veiligheid.

Ik heb geaarzeld omdat ik nog niet
voldoende aanwijzingen had.

Zoals Martel al zei, ik draag
een zware verantwoordelijkheid.

Als we hem oppakken, zal Vernoux
zwijgen, ook als hij schuldig is.

Is het beter om hem nu te arresteren,
of om af te wachten tot...

Louise Sabati is wel opgepakt
en de hele nacht vastgehouden.

Het is zondag, er is een kerkdienst.
Er is nu even rust.

Maar bij de borrel, in de kroeg,
gaan de mensen praten.

Ze weten dat ik heb gebridged
en dat Maigret mee was.

- Dat snappen ze niet.
- Wat doe je? Pak je hem op, of niet?

Ik ben bang voor ernstige incidenten.
De vlam slaat zo in de pan.

Een zatlap die voor de deur gaat staan
schreeuwen, een steen door het raam.

Ga je hem arresteren, of niet?

- Waar heb ik m'n hoed gelaten?
- In m'n kantoor, meneer.

- Wat vindt jij ervan?
- Niets.

- Wat zou jij doen in mijn plaats?
- Ik sta niet in jouw schoenen.

- Is Vernoux gek?
- Wat versta je daaronder?

Is hij de dader?

Wacht, ik moet met je praten. Maar
eerst moet ik de knoop doorhakken.

Als ik me vergis, is het jammer.

Doe het discreet.
Oproer moeten we zien te vermijden.

- Is er een auto?
- Ja.

Hou me op de hoogte. Bel me
anders maar bij m'n schoonouders.

- En de pers?
- Ik leg straks een verklaring af.

Rij niet direct naar de Rue
de Rabelais, maar via het centrum.

- Moeten we hem hier brengen?
- Naar de gevangenis. Dat is veiliger.

Heb ik 't bij het verkeerde eind?

- Ik ben bang.
- Waarvoor?

De gevolgen van een bepaalde aanpak.

- Eerlijk gezegd kan ik niet anders.
- Dat weet ik, dat is het niet.

Wat dan wel?

Sommige politiepraktijken zijn riskant,
vooral voor kwetsbare mensen.

Straks kunnen we hem ondervragen.

- Waarom heb je gisteren niks gezegd?
- Over Louise Sabati?

- Om dit te vermijden.
- Nu is het toch gebeurd.

Ik had niet voorzien
dat F�ron ermee bezig was.

Staat de pers er nog?

Ik ben benieuwd
hoe hij zal reageren.

- Met Chabot.
- Met Chabiron. Vernoux is weg.

- Weet je dat zeker?
- Een agent heeft hem laten gaan.

- Heb je het huis doorzocht?
- Ja, helemaal.

Blijf daar. Ik bel je zo terug.

- Is Alain Vernoux weg?
- Ze gingen naar de kerk. Behalve hij.

- Ik heb ze gezien.
- Niemand maakte zich zorgen.

Toen m'n mannen kwamen,
bleek hij niet thuis te zijn.

- Is hij gevlucht?
- Er stond toch een mannetje buiten?

F�ron heeft hem ondervraagd.
Hij ging vlak na de anderen weg.

- Is hij niet gevolgd?
- Ik had het ze wel opgedragen.

Misschien dacht de politie
dat dat op zondag niet hoefde.

Als we 'm niet pakken, denken ze
dat ik hem heb laten ontsnappen.

Hij heeft geen auto.
De trein gaat pas over vijf uur.

- Dan kan hij niet ver weg zijn.
- Dat hoop ik maar.

Misschien zit hij bij Louise Sabati.
Hij heeft haar drie dagen niet gezien.

- Wat is er met je?
- Niets. Ik ben gewoon bang.

Stuur je mannen er maar naartoe.

Waar zijn ze toch mee bezig?

Ik snap er niets meer van.

- Hallo.
- Met de rechter?

- Ja, wat wilt u?
- Met de rechter?

Ja, met rechter Chabot.
Hoort u me niet?

Chabiron reed langs
met 'n lijk achterin.

- Wie heeft er een auto?
- Ik, de auto van het Journaal.

Ik moest bellen van commissaris
F�ron, maar ik snapte het niet.

Aan de kant.

Ik heb u laten bellen.

- Wat is er aan de hand?
- Hij is dood.

Toen er niemand opendeed,
heeft Chabiron de deur geforceerd.

Ik heb z'n pols gevoeld en een
spiegel voor z'n mond gehouden.

En het meisje?

Ze lag op de grond alsof ze uit bed
was gegleden. Ze had overgegeven.

Ze leefde nog
en is naar het ziekenhuis gebracht.

- Weet je zeker dat ze nog ademde?
- Ja, maar ze rochelde wel.

Daarna moest ik de buren tegen-
houden en kon ik niets meer doen.

Slaappillen.

- Was ze aangekleed?
- Ze had een onderjurk aan.

Zelfmoord, dat is duidelijk.

Dokter Girod.
Chabiron heeft me gebeld. Dood?

- Altijd hetzelfde liedje.
- En de jonge vrouw?

Die haalt het misschien wel.
Laat u hem naar ons brengen.

- Wat zijn dat?
- Liefdesbrieven.

Mag ik?

Wat was dat voor liefde?

Liefste, ik ben een uur geleden
bij je weggegaan en mis je nu al.

Zonder jou heeft het leven geen zin.

Ik zit weer gevangen
en verlang zo naar je.

Elke nacht zonder jou is verloren.
Ik lijd. Had ik de moed maar.

- Brieven?
- Van Alain. Ik zou ze maar bekijken.

Geef maar.

- De familie moet ingelicht worden.
- Ik stuur F�ron wel.

Rue Rabelais.
Licht de familie in, eerst de vader.

- Wat moet ik zeggen?
- De waarheid.

- Leuke klus.
- Laat niemand binnen.

Volgens mij is de zaak afgesloten.

Tenzij hij onschuldig was.

- Ik heb jullie niet binnen horen komen.
- Dag, mevrouw.

- Hebben jullie al gegeten?
- Nee, nog niet.

Alain Vernoux
heeft zelfmoord gepleegd.

Neem me niet kwalijk, moeder,
wil je ons even alleen laten?

Waarom heeft hij dat gedaan?

- Je hebt z'n brieven toch gelezen?
- Maar als hij niet schuldig was...

F�ron heeft Louise gisteren verhoord
en vannacht in de cel laten zitten.

- Dat deed hij op eigen houtje.
- Maar toch.

- Alain ging naar Louise en begreep dat.
- Dat is geen reden.

Dat volstaat.
Morgen had de hele stad het geweten.

F�ron zat haar op de huid. Ze zou
veroordeeld zijn voor prostitutie.

Hij heeft het onhandig aangepakt.
Maar dat is geen reden voor zelfmoord.

Dat hangt van de persoon af.

- Denk je dat hij onschuldig was?
- Wat denk jij?

Iedereen denk dat hij schuldig was
en is nu tevreden.

- Sluit je de zaak af?
- Geen idee, ik weet het niet meer.

- Weet je nog wat Alain die avond zei?
- Over waanzin?

Gekken hebben hun eigen logica.
Niemand hoeft dat door te hebben.

Een gek moordt niet zomaar,
hij wordt geprovoceerd.

Door iets waar een normaal mens
niet over valt, maar hij wel.

De eerste moord, op Robert
de Courson, de zwager...

is voor mij de enige die telt,
die aanwijzingen kan opleveren.

- Ga je af op alle geruchten?
- Die zijn er niet voor niets.

En de publieke opinie?

Het komt voor
dat de massa zich vergist.

Maar ik merk al jarenlang
dat er altijd een serieuze basis is.

De massa heeft z'n instincten.

- In jouw ogen heeft Alain het gedaan.
- Dat heb ik niet gezegd.

Toen Robert de Courson dood was,
verdachten de mensen de Vernoux.

Er was nog geen sprake van een gek.

Robert de Courson had vermoord
kunnen zijn om 'normale' redenen.

Bijvoorbeeld
in een opwelling van woede.

- Ja, ongetwijfeld.
- Daarna volgden de andere moorden.

Vlak na elkaar, op dezelfde manier,
alsof de dader z'n stempel wilde zetten.

- Nadrukkelijk.
- Die moorden zijn niet te verklaren.

- Waarom had hij zo'n haast?
- Haast?

Om meteen weer toe te slaan.

Alsof hij de mensen wilde overtuigen
dat een gek de stad teisterde.

- Bedoel je dat hij niet gestoord is?
- Niet compleet.

Ik had dit graag met dokter Vernoux
besproken. Ik weet nog dat hij zei...

Zelfs een gestoorde
handelt niet per se gestoord.

Met Chabot.

Ja, mevrouw. Hij is hier.

- Ik zal hem u geven.
- Je vrouw.

Alles gaat prima, en met jou?
Ik bel je vanavond terug.

- Ik kan nu niet praten.
- Hallo, F�ron.

- Een borrel?
- Ja, graag. Hallo, commissaris.

- En, hoe is het gelopen?
- De butler deed de deur open.

- Ik vroeg naar Hubert Vernoux.
- Ga zitten.

Ik moest heel lang wachten. Toen
hij uiteindelijk de gang uit kwam...

vroeg hij meteen of hij gevonden was.
Ik vertelde dat ik slecht nieuws had.

Hij bleef staan en keek me hooghartig
aan, maar z'n handen en mond trilden.

Uw zoon is dood, zei ik.
Hebben jullie hem vermoord, vroeg hij.

Ik vertelde dat hij vanmorgen zelfmoord
heeft gepleegd. Bij z'n minnares.

- Was hij verbaasd?
- Volgens mij was hij geschokt.

Hij deed z'n mond open alsof hij nog
iets wou vragen, en mompelde toen...

'Hij had dus een minnares.' Hij vroeg
niet wie, of hoe het met haar ging.

Hij deed de deur open, zag alle
nieuwsgierigen en journalisten...

en zei toen: Misschien laten
die mensen ons nu eindelijk met rust.

Hij keek ze even aan
en deed de deur toen langzaam dicht.

- En Louise Sabati?
- Chabiron is bij haar in het ziekenhuis.

De artsen kunnen er
nog niets van zeggen.

Mag ik nu gaan eten? Ik heb
twee agenten bij de deur gezet.

- Is de menigte rustig?
- Nu Alain dood is, gaat dat wel goed.

- Waar woont mevrouw Page?
- Leontine? Het huis op nummer 30.

- U was de huishoudster van Courson.
- Vijftien jaar. Ik heb alles al verteld.

- Tegen wie?
- De politie, de pers. Ik weet niets.

- Kan ik hem zien?
- Hij kan het bed niet uit.

Verlamd. Hij werkte bij het spoor
en raakte klem tussen twee wagons.

Ik heb alles over u gelezen.
Leontine, haal iets te drinken.

- Kent u dit?
- Natuurlijk, dat is het bureau.

- Van Robert de Courson?
- De leidingen waren vernieuwd.

- Die oude pijp lag op z'n bureau.
- Een chaos. Ik mocht niets aanraken.

Alleen vegen, stof afnemen
en de afwas doen.

- Was hij een maniak?
- Dat zeg ik niet. Ik had geen klachten.

- Je kreeg al maanden niet betaald.
- Door die lui van de overkant.

Als Vernoux, die kapsonesvent,
hem z'n geld gegeven had...

- Wilde u die pijp niet weggooien?
- Ja, maar dat mocht niet.

Dat was z'n presse-papier. Hij zei:
Die komt van pas bij een inbraak.

Dat sloeg nergens op. Hij had
allerlei geweren. Ze lagen overal.

Heeft z'n neef
echt zelfmoord gepleegd?

- Hij was zeker de moordenaar.
- Kent u de familie Vernoux?

Net als iedereen. Voor het ongeluk
kwam ik ze weleens op straat tegen.

Ik heb gehoord dat ze straatarm zijn.
Ze lenen van hun personeel.

De baas van Leontine kreeg geen
toelage meer en kon haar niet betalen.

Eigenlijk is dit mijn zaak niet.

Meneer is niet te spreken.
Ik geloof dat hij in bed ligt.

- Kijkt uw raam soms op straat uit?
- Ja, m'n vrouw en ik wonen boven.

Kunt u het huis van
Robert de Courson zien?

- Wat is er, Ars�ne?
- De commissaris wil meneer spreken.

Wilt u m'n zwager spreken?
Komt u mee, ik vervang hem wel.

- Ik wilde meneer Vernoux spreken.
- Hij kan u echt niet te woord staan.

Die was net nog vol.
Hij zat hier maar even.

- Komt dat vaker voor?
- Bijna elke dag.

Hij slaapt nu tot een uur of zes.

We deden de flessen achter slot
en grendel, maar dat hielp niet.

Hij kan beter hier drinken
dan God weet waar.

- Gaat hij naar het caf�?
- Wie weet. Hij kan de achterdeur uit.

Je ziet het als hij gedronken heeft,
aan z'n rode ogen en z'n gebral.

- Hij eindigt net zo als z'n vader.
- Ik wil hem spreken.

- Wilt u niet later terugkomen?
- Nee, ik moet weer naar Parijs.

Ars�ne, breng de commissaris
naar meneer.

Nu zullen we het beleven.

Ik ben het, meneer. De commissaris
is hier. Hij wil u dringend spreken.

- Bent u daar? Wat wilt u?
- Ik wil graag met u praten.

Gaat u zitten.

Neem me niet kwalijk.

Gaat u zitten.

- Hebt u iemand in huis gezien?
- Uw schoonzuster.

- Zei ze dat ik gedronken had?
- Ze liet me een drankfles zien.

Het valt niet mee, ik heb maar ��n
zoon. Hebt u z'n moeder gezien?

Ze doet of ze ziek is. Uit tactiek,
dan durft niemand iets te zeggen.

Haar zuster bestiert in haar plaats
de huishouding, zoals ze zegt.

- Waarom wilt u me spreken?
- Kwam u vaak bij uw zwager Courson?

Een keer per maand,
om hem geld te brengen.

Dat weet u vast. Ik bracht hem
elke maand z'n toelage.

Dan hebt u vast deze pijp
op z'n bureau zien liggen.

- Ik denk van wel.
- Dit is ons enige concrete bewijs.

De politie snapt nog niet
hoe belangrijk het is.

Ze dachten dat de drie moorden
identiek waren.

Maar de eerste is totaal anders.
Toen de dader bij Courson kwam...

had hij geen wapen bij zich. Hij was
niet van plan hem te vermoorden.

Er is iets gebeurd
dat hem tot die daad heeft aangezet.

Provocerend gedrag van Courson,
of misschien een dreigend gebaar.

De twee andere moorden zijn anders.

De weduwe en Gobillard zijn in koelen
bloede gedood, met voorbedachte rade.

De dader had het wapen al vast,
hij viel aan om te doden.

Bij Courson was hij ongewapend,
want de pijp lag al op het bureau.

Wat denkt u ervan?
Van m'n redering.

- Volgens mij is de zaak opgelost.
- Ik wil het graag begrijpen.

- Als je met een gek te maken hebt...
- Het ging niet om een gek.

Althans niet om een gek
in de gebruikelijke betekenis.

- En dat wil zeggen?
- Ik zal proberen duidelijk te zijn.

Iemand gaat 's avonds naar Courson,
openlijk, zonder kwaad in de zin.

Om onbekende redenen
komt hij zover dat hij hem vermoordt.

Hij laat geen sporen achter
en neemt het wapen mee.

Hij wilde zich dus niet laten pakken.
Hij kende Courson en kwam er vaker.

Als de politie in die richting zoekt,
vinden ze de dader.

Maar als er weer wordt gemoord,
met hetzelfde wapen, ergens anders...

'n ander slachtoffer, dat niets te maken
heeft met de dader of Courson...

kijkt de politie niet naar
de relaties van Courson.

Iedereen denkt dat er sprake is
van een gek. En zo is het gegaan.

Voor de zekerheid,
om de theorie te versterken...

vermoordt de dader nog iemand,
op straat, de eerste de beste zuiplap.

De rechter, het O.M.
en de politie trappen erin.

- Alleen u niet.
- En ik niet alleen.

De publieke opinie zit er
weleens naast, maar soms...

berust die op kinderlijke
of vrouwelijke intu�tie.

- Ze hebben m'n zoon aangewezen.
- Nee, deze familie.

Uw butler heeft dit geschreven.

'Waarom wordt het personeel
niet ondervraagd? '

Hij wilde gehoord worden, maar
durfde niet naar de politie te gaan.

- Hij weet niets.
- Z'n kamer kijkt op straat uit.

- Hebt u hem gesproken?
- Nog niet.

Volgens mij is hij kwaad
omdat hij geen loon krijgt.

- Dat weet u dus ook.
- Wilt u iets vertellen, meneer Vernoux?

- Hoezo? M'n zoon...
- Nee, we hebben het nu over u.

Zolang u geld had, werd uw ijdelheid
bevredigd. U was hier een rijk man.

Kom, dat zijn priv�aangelegenheden.

Hebt u de afgelopen jaren
veel geld verloren?

Het onderzoek is nog niet rond.

Om onduidelijke redenen verliep het
onderzoek niet volgens de regels.

Het is onvermijdelijk
dat uw personeel wordt ondervraagd.

Uw zaken zullen worden onderzocht,
uw bankafschriften worden bekeken.

Dan komt uit
wat iedereen allang denkt.

U levert een wanhopige strijd om
de rest van uw vermogen te redden.

Dit mooie huis is
niet meer dan een fa�ade.

U bent ten einde raad, veracht door
uw familie nu u niets meer verdient.

Er worden ongetwijfeld
psychiaters ingeschakeld.

Ik weet niet wat ze concluderen.

Maar ik zei al dat de eerste moord
niet door een gek is gepleegd.

De twee andere hadden een precies
doel, vanuit een perverse redenering.

- U beweert toch niet...
- Ik beweer niets. Ik heb u zien bridgen.

U houdt van winnen. U dacht
dat u deze partij ook zo kon winnen.

- Ik speel geen spelletjes.
- Ik wil u graag waarschuwen.

Een nieuwe slachtpartij
heeft geen nut. In tegendeel.

Begrijpt u wat ik bedoel?

- Waar was je nou?
- Een pilsje drinken in het caf�.

Het onderzoek gaat door. Ik ga het
personeel van Vernoux ondervragen.

- En Louise Sabati?
- Ze is buiten levensgevaar.

- Heeft ze nog iets gezegd?
- Weinig. Ze is nog zwak.

Ze wilde sterven met haar vriend.

De mensen zouden hen
het geluk nooit gunnen.

Heeft hij haar verteld over
de moorden? Over z'n vader?

Je denkt dat hij het is.

Is hij gek?

- Dat zullen de psychiaters bepalen.
- Wat vindt jij?

Mensen die bij hun gezonde
verstand zijn, moorden niet.

- Het is maar een mening.
- Die is niet erg orthodox.

Je ziet er bedrukt uit.

- Ik zit te wachten.
- Waarop?

- Tot er iets gebeurt.
- Vandaag?

- Ja, dat hoop ik.
- Waarom?

Ik ben bij Hubert Vernoux geweest.

Wat heb je tegen hem gezegd?

Wat? Zeg nou maar op.

Hij is in z'n kamer. Vreselijk,
hij slaat alles kort en klein.

- Hubert, hoor je me? Rustig nou.
- Jullie kunnen m'n rug op.

Zeg maar dat die rotwijven zonder
mij aan tafel kunnen. Smerige hoeren.

Willen jullie dat ik crepeer?

Donder op, hier is niks meer te halen.
Ik sla alles kort en klein, schoften.

Moet ik creperen?
Jullie zullen eens wat zien.

Ik heb buiten door het raam gekeken.
Hij heeft een jachtmes. Doe iets.

Waar is dat raam?

Laat me met rust. Die vuile
hoeren willen dat ik crepeer.

- Laat me in alle rust creperen.
- Lieve help, wat een niveau.

- Kom niet dichterbij. Laat me.
- Haalt u geen stommiteiten uit.

- We gaan u helpen.
- Kom niet dichterbij. Laat me.

Alles ok�, het is maar een schram.
Toen hij het bloed zag, viel hij flauw.

- Ik zal een verband aanleggen.
- Dank je wel, Chabiron.

- Je hebt erger voorkomen.
- Hij had geen zelfmoord gepleegd.

- Hoe weet je dat nou?
- Hij niet.

Maar z'n zoon wel.

- Breng je me naar het station?
- Uiteraard.

- Het is nu aan jou.
- Ja, inderdaad. Het wordt pijnlijk.