All language subtitles for Les Egares

Waarom gaan ze zo snel weg ?
Wat is de prooi van de duivel ?

Da's wanneer de duivel komt.

De duivel wil kinderen meenemen,
maar waarom ?

We hebben niks gedaan.

Gaat het ?

Doen je ogen pijn ?

Nee, het gaat best.

Let op je zus, ik ga 'n eindje lopen.

Waarom rijden we niet ?
- Omdat het te druk is.

Mam...

Waar was je ?
- Even 'n frisse neus halen.

Ik heb dorst.

Philippe, kijk of je ergens
water kunt krijgen.

Iedereen is uitgeput.
Wie water heeft, houdt dat voor zich.

Een boer verkoopt water. 10 centimes
per glas, 2 francs voor 'n fles.

Wil je 'n glas of 'n fles ?

Hebt u 'n plekje voor me ?
- Nee, sorry.

Achterin is plaats.
- Nee, sorry. De kinderen...

Neem me alstublieft mee.

Waarom zei je nee ? Da's niet eerlijk.
- Ja, maar het is ieder voor zich.

En ik wil Cathy niet wekken.

Je kan 'm in z'n tweede zetten.
- Van het schakelen gaat ie kapot.

Ik vrees voor de accu. Ieder uur
20 keer starten, al 4 dagen nu.

Doe niet paniekerig.
Voorlopig doet ie 't nog.

Na Vend�me is er een kortere weg.

Maar daarna moeten we
toch terug naar de hoofdweg.

In 't handschoenenkastje zitten
nog sigaretten van je vader.

Je gaat toch niet weer roken ?
- Je blijft er wakker van.

Philippe !

Waarom lopen we zo ver ?
- Ze komen terug. Zoek dekking.

Wat heb je daar op je jurk ?

Ik heb in m'n broek geplast.
- Geeft niks. Het droogt in de zon.

Hier in de schaduw
heb je die niet nodig.

Mag ik weer op je rug ?
- Nee, zo is 't welletjes.

Was u alleen op de weg ?

Alleen... bij wijze van spreken.

Is uw familie niet bij u ?

Mijn ouders vielen
onder de bommen in Abbeville.

Komt u daarvandaan ?

Ik ben al 18 dagen onderweg.
En het einde is niet in zicht.

Weet je waar je naartoe gaat ?
- Naar het zuiden. En jullie ?

Ook. In Parijs blijven
was beter geweest.

Ze gooien het plat, net als Abbeville.

Zo zijn er minder dwazen op de wereld.
- U bent dwaas als u dat zegt.

Kom, we gaan 'n dorp zoeken
om te overnachten.

Dat is gevaarlijk.
- Waarom ?

In de dorpen heb je plunderaars.
Tenzij u gewapend bent.

Succes dan maar.
- Wat ga je doen ?

Een slaapplek zoeken.
In het bos is het veilig.

Mag ik met hem mee ?
- Nee, je blijft hier.

De auto is uitgebrand,
we hebben niks meer.

We gaan naar de weg.
- Om te worden neergemaaid ?

Je doet wat ik zeg.

Nee, mam, sorry. Die jongen kan
ons helpen. Hij ziet er bijdehand uit.

Blijf hier zitten.

Wat gaan ze doen ?

'n Plekje zoeken.
We slapen onder de blote hemel.

Wat is de blote hemel ?

Als je buiten slaapt.
- Zoals de dieren ?

Ja, zoals de dieren.

Zoek je mij ?

Ja, ik weet je naam niet.

Ik kon je niet roepen.
- Ik heet Yvan.

Wat moet je van me ?

Je danken voor daarnet
met die vliegtuigen.

Ja, je deed 't in je broek.
Je moet je koelbloedigheid oefenen.

Hoezo ?
- Om je te harden.

Bezwaar als we de nacht
met jou doorbrengen ?

Vindt je moeder dat goed ?
- Tuurlijk. Hoezo ?

Ze zei dat ik dwaas was.

Wat is er ?

Zie je dat spoor ?
De aarde is omgewoeld.

Hier komen wilde zwijnen.
- Nou, en ?

Die vallen wel 's aan. Ik heb ooit
'n jager gezien met z'n darmen eruit.

Je kunt de meisjes
beter niet alleen laten.

Vind je het leuk me bang te maken ?

Ik heb je niks gevraagd. Loop
naar je moeder en laat me met rust.

Wacht.

Als je bij ons blijft, mag je het hebben.

Da's geen kinderhorloge.
- Het was van m'n vader.

Het Rode Kruis deed
z'n spullen in 'n kistje.

Vind je het mooi ?
- Nou en of ik 't mooi vind.

Wat is er met je vader gebeurd ?
- Gesneuveld.

Hij leidde 'n vrijkorps als luitenant.

Ze vielen in 'n hinderlaag bij Forbach,
in het Warndtwoud.

Een van de mannen liep op 'n mijn.

Hij ging 'm halen, maar werd
door de Duitsers neergekogeld.

Hij is ervoor gedecoreerd.

Wilt u niet slapen ?

Iemand moet bij 't vuur blijven.

Dat doe ik wel.
Ik kan toch niet slapen.

Heeft u het niet koud ?
Waarom zit u zo ver van 't vuur ?

Hoe oud bent u ?

Zeventien.

Waarom zei u dat ik dwaas ben ?
Kijk 'n beetje uit wat u zegt.

Sorry, maar u beledigde
de mensen die doodgaan.

De mensen laten me koud.

Toe, mevrouw, probeer wat
te slapen. Dat is nog het beste.

Alles ok� ? Heb je kunnen slapen ?
- Nee, maar dat geeft niet.

De vlek is haast niet meer te zien.

Ik zie Yvan nergens. Waar is hij ?

Vast weggegaan. Maar goed ook.
- Hoezo ?

Er is wat mis met die jongen.

Laten we Cathy maar gaan wekken.

Hoe laat is het ?
Waar is je horloge ?

Ik ben het kwijtgeraakt.
- Hoezo ? Waar ?

In de auto.
Ik deed 't uit omdat 't jeukte.

We gaan terug.
Misschien vinden we het terug.

Welnee, we maken geen enkele kans.

Wat doen we in dit woud ? We hadden
die jongen moeten negeren.

Wat wil je dan doen ?
- Zoals iedereen.

We gaan terug naar de weg.
Samen zijn we sterker.

We lopen vooral meer in het oog.

Waar was je ?
- Ik heb 'n verlaten huis gevonden.

Ze hebben alles gebarricadeerd.
Ook 'n paar ?

Kersen !
- Hebt u ergens 'n dorp gezien ?

De dorpen zijn ontruimd.

U moet eten.
- Hij heeft 'n huis gevonden.

Heel lekker.
- Laat er nog wat voor je zus.

De molenaarsvrouw maalt ma�s.

De man van de molenaarsvrouw
neemt het schaap mee.

Het schaap eet ma�s
van de molenaarsvrouw.

Op de prent is het schaap groter
dan de vrouw.

Het schaap heeft witte bulten.
Dat is wol.

Die had ik hier
als herkenningspunt gezet.

Het is daarginds.

Heb je al een mof gezien ?
- Een Duitser ? Nee.

Kom mee.
- Wat ga je doen ?

We komen zo terug.

Vast neergestort.
Z'n gelaat is verbrand.

Het stinkt.
- Ja, hij ligt hier vast al 'n poos.

Daar is het. We kunnen
langs 'n raam naar binnen.

Je breekt niet zo bij de mensen in.

Slaapt je moeder liever buiten ?
Mij best.

Ik ben bang voor de wolven.

Daarom had ik dat vuur gemaakt.

Wolven eten meisjes alleen in de winter.
- Hou nou op over die wolven.

Ik moet poepen.
- Niet in mijn nek.

De kersen. Ik zei 't nog.
- Ik ga met 'r mee. Kom maar.

Zo'n mooi huis.
Het lijkt wel een kasteel.

Zou u daar niet willen wonen ?
- Wat ?

Hier zou u veilig zijn. Da's belangrijk.
Hier in de buurt is niemand meer.

Als wij dat huis binnengaan,

is het om te telefoneren
en hulp te vragen.

Hebt u er eentje voor mij ?

Nee, dit is de laatste.
We kunnen 'm delen als u wilt.

Nee, dank u. Laat maar.

Wilt u zich niet wassen
en even rusten met de kinderen ?

Uw zoon heeft gelijk
dat ie niet luistert.

Hij gehoorzaamt toch niet.
- Da's normaal.

En waarom dan wel ?

Hij snapt dat je soms tot daden moet
overgaan en niet altijd aarzelen.

Wat doet u ? Kom eraf !

Hij heeft wel lef. Vind je ook niet ?

Nee, dat vind ik niet.
Hij beseft alleen het gevaar niet.

Waarom heb jij geen rode broek ?
- Normaal dragen alleen meisjes die.

Mam, wat doe je ?

Niets. Ik ga even zitten.
We hebben 'n heel eind gelopen.

Philippe en Yvan hebben
'n kamer gekozen. En ik ?

Jij slaapt hier bij mij.

Het huis is ontzettend groot.
- Ja, ontzettend.

Mam ? Ik heb honger.

Ik kijk meteen of er wat te eten is.
Zal ik je een verhaaltje vertellen ?

Nee, ik ga liever
met de jongens spelen.

Het stinkt naar voeten.

Het is mimolette. Beetje hard,
maar best voedzaam.

En wie honger heeft, is niet kieskeurig.
- Waarom eet jij er dan niet van ?

Ik krijg niks naar binnen.
M'n maag zit in 'n knoop.

Mijn maag zit ook in 'n knoop.
- Doe wat moeite.

Als jullie 't niet lusten, wil ik wel wat.
- Je mag alles hebben.

Hier, dit lust je beslist.

Ik vind 't heerlijk.

Het is hier best leuk.
Blijven we lang ?

We slapen in 'n echt bed
en morgen zoeken we 'n dorp.

De dorpen zijn leeg, heb ik al gezegd.

Ik moet 'n telefoon vinden
om de gendarmes te waarschuwen.

Die hebben wel wat anders te doen.
Ze halen de lijken van de wegen.

Zeg dat niet tegen de kinderen.

Ze kunnen er maar beter aan wennen.

Hij heeft gelijk. Het is de realiteit.
- Nee. Kinderen moet je beschermen.

En volwassenen niet ?
- Da's wat anders. Volwassenen...

Die moeten zich maar zien te redden.
En dat valt niet altijd mee.

'n Glaasje wijn ?
Ik heb flessen gezien.

Het is wel 'n goed idee.

Hoe laat denk je dat 't is ?
- Onmogelijk te zeggen met die mist.

Ik gok zes uur.
- Waar is het horloge van papa ?

Vernield. We hebben het
op de weg achtergelaten.

Dan zwaait er wat als hij terugkomt.

Ik heb er geen verstand van.
Kies maar.

Chablis... Clos-Vougeot,
C�te R�tie en Charmes-Chambertin.

Charmes-Chambertin dan maar.
Da's een mooie naam.

Welke fles ?

Kijk op 't etiket. Charmes-Chambertin.

Zoek 't zelf maar uit.

Wat heeft die ineens ?

Hij kan niet lezen.

Yvan !

Wat doe je ?
- Wachten.

Denk je dat hij terugkomt ?
- Het zou me verbazen.

Op school zeg je dat we
vreemdelingen moeten vertrouwen.

En Yvan wantrouw je als de pest.

Wat ik op school zeg,
is vaak te mooi om waar te zijn.

Mooie verhaaltjes, en dan doe je
het omgekeerde van wat je zegt.

Ik heb dit aangetrokken tegen de kou.

Ik zocht 'n broek voor jou,
maar hier wonen geen kinderen.

Je hebt toch wel lef.

Kom bij me liggen.

Je hart gaat als 'n gek tekeer.

Ik hoorde je gillen.
Nog steeds diezelfde nachtmerrie ?

Ja. Iedere nacht opnieuw.

Waarom wil je het niet vertellen ?

Droom je over pap ?

Ja.

Vertel het me. Na al wat ik gezien
heb, ben ik niet bang voor 'n droom.

Een andere keer.
Als dit alles voorbij is.

Beloofd.

Ik ben moe.

Waar gaan we naartoe ?
- Weten we niet.

We gaan op zoek naar hulp.
Wil je drinken ?

Je moet drinken.

Jij ook.

GEEVACUEERD HUIS

PLUNDERAARS:
DOODSTRAF

Yvan had gelijk.
De dorpen zijn ge�vacueerd.

Wat doen we ?
- Doorgaan.

Da's een Duitser.

Ik ben bang voor vliegtuigen.

Ik ook. En mam ook.
Alleen geeft ze het niet toe.

Waarom geef je het niet toe ?

Alles is verlaten.
Hier blijven we niet.

We hebben beschuit
en water voor 'n dag.

We vinden wel een stad.
- Steden worden gebombardeerd.

Jij wilt alleen terug naar dat huis.
- Het is er veiliger.

Ik wil niet
onder de blote hemel slapen.

Hoe kom je aan al die dingen ?
- Dat is wat anders.

Is deze echt ?

De juwelen, ja. Ze lagen op...
- En nog 'n horloge ook.

Is het pistool van die piloot ?
- Ja, veroverd op de vijand.

Da's een granaat.
Had ik nog nooit gezien.

Hieraan trekken en binnen de vijf
seconden weggooien, of je ontploft.

Wat doe je ?
- Er is geen gevaar.

De pin zit erin.

Hoe komt u aan al die dingen ?

Hier, ik heb wat voor u.
- Ik heb u wat gevraagd, Yvan.

Heeft u het gestolen op... ?

Op de weg, ja. De doden hebben
er toch niks meer aan.

Naar je kamer.
- Lees je de krant niet voor ?

"De vijand rukt verder op naar Parijs.

Onze troepen verdedigen
de stad niet langer."

Goed dat we weggingen.

Wat is er ? Word je onwel ?

Wat heeft u met m'n spullen gedaan ?

Gewassen. Ik heb nog niet
alles kunnen strijken.

Heeft u me uitgekleed ?
- Philippe. Hij zei dat u gloeide.

Gaat het nu beter ?
- Ja, hoor.

Valt u wel vaker zo in slaap ?

Ach, ik draaf maar rond, en als ik
moe ben, val ik als 'n blok in slaap.

Waar heeft u m'n revolver
en granaat verstopt ?

Dat zien we 'n andere keer.

Ik neem 'n bord voor u.
Het is immers uw kip.

Je bent heel elegant.
Behalve de onderkant.

Haal liever 'n stoel,
als 't niet te zwaar voor je is.

Daar antwoord ik niet op.
Dertien is de ondankbare leeftijd.

Je lijkt Borotra wel.
- Wie is dat ?

Een groot tennisspeler.
- Niet iedereen is sportliefhebber.

Zullen we die fles wijn opdrinken ?
- Ik haal 'm.

U hoeft niet te antwoorden,
maar waarom bent u kaalgeschoren ?

Ik had luizen.
En ik wil er liever niet nog 'n keer.

Waar is mijn pistool ?

Ik geef 't terug als u hier weggaat.
Erewoord.

Geef maar.

Mag ik jam ?

Nee, die is op. Dit zijn de laatste
beschuiten. Nee, jij zit daar.

Alsjeblieft.

Neem maar.

Ik ben naar de weg teruggegaan.

Van de auto blijft niks over.
Helemaal uitgebrand.

Lekker, die kip.

U voelt zich hier kennelijk thuis.
- O nee, ik ben hier niet thuis.

Wij hervatten ons programma
"Vermiste Kinderen",

een bijzonder nuttige uitzending,
uiteraard.

We beginnen met het vermiste kind
nummer 39.

Het gaat om de kleine
Monique Dheilhy.

D-h-e-i-l-h-y.

Ze was tien op het tijdstip
van haar verdwijning.

Ze is geboren in Corbie.

Ze verdween op zondag 17 mei
in Amiens tijdens 'n bombardement.

Ze was op dat moment bij haar
vader en is sindsdien spoorloos.

Mogelijk is ze gewond geraakt
en naar een ziekenhuis gevoerd.

Het kind was op het moment
van haar verdwijning 1,40 m lang.

Ze is blond, heeft blauwe ogen
en een heel lichte huid.

Ze heeft een goed gebit.

Ze heeft geen bijzondere
uiterlijke kenmerken.

Ze droeg oorbelletjes
en een halsketting.

Dit was vermist kind
- schrijf het goed op - nummer 39.

En dan nu vermist kind nummer 40.

Het gaat om de kleine Jacques
Legrain, geboren in Horiffoux

en zwaargewond geraakt
aan het hoofd in Hautmont

bij Maubeuge op 16 mei 1940.

Ik heb er drie gevangen.

U redt ons van de hongerdood.
U bent heel vernuftig.

Wat betekent "vernuftig" ?
- Een soort slimheid.

U die verstand heeft van slimheid...
Waarom nam u m'n pistool weg ?

Ik wil niet dat m'n zoon ermee speelt.

Ik wilde 'm leren schieten
om u te beschermen.

Ik kan me best zelf beschermen.

Kunt u met 'n wapen overweg ?

Nee, ik heb 'n hekel aan wapens.
- O ja ? Waarom ?

Waarom, waarom ?
U lijkt Cathy wel.

Omdat ik bang ben voor de dood
en niemand wil doden.

Omdat ik beschaafd ben.
- Maakt u zich niet druk.

U heeft de granaat toch niet
onder uw matras verstopt ?

Ik heb alles in de tuin begraven.

In de tuin ?
- Wees gerust, ik weet waar.

Ik heb 't pistool in 'n doek gewikkeld
en de granaat in 'n blik gestopt.

Het regende en ik was bang
dat 't zou gaan roesten.

Ik heb gezegd dat u alles terugkrijgt
als u weggaat.

Weet Philippe het ?
- Uiteraard niet.

Gelieve mijn kinderen
ver van die dingen te houden.

Het is oorlog, dan is het normaal
dat je gewapend bent.

U maakt de wet niet uit.
- En u wel ?

U kunt mijn spullen niet zomaar jatten.
- Zoiets heet voorwaarden.

Mijn voorwaarden om bij ons
te blijven. En anders gaat u maar.

U bent 'n bizar mens.

Zeg het dan als u me de deur
wilt wijzen. Ik ben het gewend.

Ik kan u de deur niet wijzen, Yvan.

Dit is mijn huis niet. En als u
uw wapens wilt, gaan wij weg.

Maar als we met elkaar leven,
moeten er regels zijn. Begrijpt u ?

Ik begrijp andere dingen dan u. Wilt u
nou dat ik wegga of dat ik blijf ?

Dat u blijft. De kinderen vinden u leuk.
U weet zich nuttig te maken.

Gisteren 'n kip, vandaag vis.

Behalve dat ik u aan eten kan helpen,
heb ik niks anders dat u interesseert ?

Toch wel. Uw persoonlijkheid.

Ze brengt ons wel wat in de war.
Maar dat heeft iedereen nodig.

U ook ?

Ja, ik ook.

Heb je een sigaret voor me ?

Pakt u maar, ze zitten in
m'n broekzak. Ik heb vieze handen.

Ik ben zo terug.

Wat zit je daar te snuffelen ?

Ik kan niet slapen. En ik was
benieuwd naar de eigenaars.

Hij heet Marc Weil, z'n vrouw Judith.
Het zijn muzikanten.

Ze zien elkaar niet vaak.

Hij componeert hier en zij toert om
geld te verdienen. Hij schrijft haar:

"Liefste, jij begrijpt wat een man
van z'n vrouw verlangt: geen liefde,

maar kracht om de duivel der liefde..."
- Hou op, mam.

Ik vind andermans privacy...

Vroeger zou ik 't verkeerd genoemd
hebben. En nu doe ik 't schaamteloos.

Ga naar bed.

Ik weet niet of het goed is
dat je aan de liefde denkt.

Integendeel, als ik je gezicht zo zie.

Valt het je op hoe rustig het hier is ?
Alsof er geen oorlog is.

We boffen met zo'n schuilplaats.
Vind je niet ?

Ik vind 't vreemd dat we hier zitten.
Het is een bizarre gevangenis.

En ik heb nooit zoveel ruimte gehad.

Mag ik bij jou slapen ?
- Waar is je moeder ?

Iedereen is weg.

We gaan hen zoeken.
Ver zullen ze niet zijn.

Ik blijf liever bij jou.

M'n broer en m'n moeder zouden het
prima vinden als ik er niet was.

Zou jij blij zijn als ik dood was ?

Je bent niet dood, je bent vervelend.
- Kijk.

Wat nou weer ?

Weet je nog, die mensen op de weg ?
Zo lagen ze.

En dan had je er ook andere...

die zo hingen.

Je bent 'n aapje.
En ik zie je ademhalen.

Nee, ik haal geen adem.
Ik ben echt dood.

Blijf dan dood,
zo heeft niemand last van je.

Kijk, ik ben verrezen.
Ik zie een prins aan de horizon.

Ik ga naar hem toe.
Mijn hart bonst.

Ik waag het hem aan te spreken.

Yvan, mijn prins,
wil je met me trouwen ?

Hou op, je doet vervelend.
- Wat doe je hier ?

Niemand vroeg jou wat. Ik wil
een kind, daarom ben ik hier.

Je weet niet hoe er kinderen komen.
- Jawel !

Zeg het dan.
- Ik wil niet.

Omdat je het niet weet. Kom nou.

Ik heb haar gevonden.

Kan je moeder niet voor haar zorgen ?
- Ze kan niet slapen.

Daarom snuffelt ze in de kasten.
Ik vind haar vreemd worden, jij niet ?

Niet echt, nee.

Ze houdt zich sterk,
maar het lukt haar niet meer.

Het lukt haar wel.

Ik heb onderweg vrouwen gezien.
Wrakken.

Mag ik meelopen ?
- Ja, hoor.

Heb je veel strikken gezet ?
- Vijf of zes.

Ik ga er nog zetten,
dat verhoogt de kans.

Hoe kies je de plekken ?
- Het moet 'n wildwissel zijn.

Soms zet ik takjes, zo ziet 't konijn
'n opening. Hij loopt erin, en... klak.

Hier heb ik beet.

Die kunnen we niet eten.

Wat is het ?
- Een marter. Hou even vast.

Je hebt er verstand van.
Woonden je ouders op 't platteland ?

Ik heb geen ouders.
- Stierven ze niet onder de bommen ?

Dat zei ik zomaar.
Ik praat niet graag over mezelf.

Ik zeg maar wat
om met rust te worden gelaten.

Je bent dus
'n onbetrouwbare leugenaar ?

Ben jij betrouwbaar ?
- Dat hoop ik.

Vertel op dan, heb je gezien
hoe je moeder m'n pistool verstopte ?

Ja, maar ik mocht niet helpen.

Echt ? Weet je nog
waar in de tuin 't was ?

Ik heb beloofd niks te zeggen.

Moment.

Ik geef 't je terug en vanavond
laat jij me de plek in de tuin zien.

Ik kan niet. Ik heb 't beloofd.
- Ben je m'n vriend of niet ?

Tuurlijk, maar ik mag 't niet verraden.
- Wat 'n onzin.

Als ik 'n vriend had,
deed ik er alles voor.

Hoe oud ben je ?
- Dertien.

Je bent nog 'n klein kind.
- Dat is rot om te zeggen.

Volgens je moeder mag je me wel.
- Ja, voor mij ben je 'n broer.

'n Broer als jij zou ik niet willen.

Ik ga plassen. Ik ben zo terug.

Klootzak. Ik haat hem.

Waarom verberg je je ?

Ik verberg me niet.
- Je liegt. Je bent er al de hele tijd.

Laat hem. Hij wil ons niet lastigvallen.
- Hij bespiedt ons.

Waar is die hut nou ?

Voorbij de brug.

Ik ga ernaartoe, maar jij kijkt.
- Beloofd.

Philippe had moeten zwijgen
over die hut. Het is zo ver.

Ik heb die hut gebouwd,
maar mondje dicht.

Wilt u er vandaag geen ?
- Ja, goed idee.

Zomerwandelingen in de weiden
zijn leerrijk.

Moeder wijst alle bomen aan
en zo leren we dingen.

Men moet haver leren onderscheiden
van gerst en tarwe.

Heeft u over
m'n voorwaarden nagedacht ?

Een beetje. Ik vroeg me af
waarom u "jij" tegen me zei.

Om 'n soort gezin te cre�ren.
- Ik weet niet of ik 't kan.

Ik dacht dat je dapperder was.

Mam ! Je kijkt niet !

Ja, hoor.

Er is geen eten meer.
- Aan konijnen is hier geen gebrek.

Ik moet je wat zeggen. Ik weet niet
hoe lang we blijven, maar...

Begrijp me niet verkeerd...
- Wat bedoel je ?

Je bent linkshandig.
- Nou, en ? Is dat erg ?

Nee, maar linkshandigen die rechts
moeten schrijven hebben veel problemen.

Ze doen alles averechts
en leren lezen is 'n kwelling.

Ik heb nooit school gelopen.
Ik kan alleen m'n naam schrijven.

Maar er is schoolplicht.
Wat deden je ouders ?

Ik wil er niet over praten.

Niet dat je me verveelt, maar ik kan
beter naar m'n strikken gaan kijken.

Mam !

Mam !

Wat is er ?

Ik was ongerust. Ik was bang
dat je onwel was geworden.

Maak je niet altijd zorgen over me.
Het gaat goed met me. Heel goed.

Maar je zit wel uren in de badkamer.

Ik was ingedommeld.
De vermoeidheid.

Waar is Cathy ?

Yvan had 'n kikker voor 'r.
Helemaal slijmerig en vies.

Is Yvan teruggekeerd ?

Met 'n konijn en eieren.
We eten zonder hem.

Ik ben blij dat jullie goed opschieten.

Zo goed nou ook weer niet.
Je had gelijk, het is 'n barbaar.

Dat heb ik nooit gezegd.
- Niet gezegd, nee. Maar wel gedacht.

Ik heb hem inmiddels leren kennen.
Luister je niet ?

Ik wil niet dat jij hem verdedigt.
En dat ik kwaadspreek.

Maar dat doe je net wel.

Omdat ik boos ben. Ik heb alles
gedaan om vrienden te worden.

Hij respecteert niemand.

Is er nog wat te eten ?
- Ik heb 't konijn gestoofd.

Je gaat toch niet staand eten ?
Ga zitten.

Het lukt best.
- Ga zitten, zeg ik.

Zoals je wilt.

Ik heb in de verte
bombardementen menen te horen.

Ik was bang.

Hier zijn we veilig. De Duitsers
hebben het op bruggen gemunt.

En stations en benzinedepots. Een
afgelegen huis als dit laat hen koud.

Nog wat ?
- Nee, ik wil niet dronken worden.

Ik heb me ooit
met 'n vriend bedronken...

Hij haalde 'n stommiteit uit en moest
naar Mettray. Weet je wat dat is ?

Een strafkolonie.

Hij kreeg er altijd maar straf bij.

Toen sneed ie z'n vinger eraf
om naar de dokter te kunnen.

Hij werd verpleegd en genas.
En toen pleegde ie zelfmoord.

Kende je hem goed ?

Ja, hij was m'n enige vriend.

Delmas heette ie. Jean Delmas.

Heb je ook meisjes
van jouw leeftijd gekend ?

Die interesseren me niet.

Alleen jij interesseert me.

Ik wil dat je m'n vrouw wordt.

Maar... je bent gek.

Is dit 'n aanzoek ? En wat wil
dat zeggen "je vrouw worden" ?

Wat het wil zeggen.
We doen alsof we getrouwd zijn.

We kunnen beter niet meer drinken.
- Wat doe je ?

Ik ga slapen. M'n hoofd tolt.
- Nee, blijf bij me.

Neem 't me niet kwalijk,
maar ik kan niet praten zoals jij.

Ik neem 't je niet kwalijk.
Ik ben sprakeloos.

Geeft niks.
Ga zitten, we drinken de wijn op.

Het is eenvoudig.
Ik doe wat jij wilt.

Nu is het mijn beurt.

Weet je waarom ik je Lulu noem ?

Omdat ik in Parijs 'n poes heb
die zo heet.

We hebben 'r niet meegenomen
omdat mam niet wilde.

We hebben haar
naar de apotheker gebracht.

Daar waren nog
andere honden en katten.

Iedereen liet z'n dier daar achter.
De mensen huilden.

Ik weet niet waarom,
maar Lulu was helemaal niet ziek.

Daar is het huis met het puntdak.

De vogels vliegen eromheen
tot beneden.

De vleugels zijn blauw, de bekjes
en de oogjes zien we niet.

Philippe !

Waar is de kikker ?
- Ik heb 'm verstopt.

Waar ?
- Weet ik niet.

Toch niet in de brandnetels ?
- Nee, daar is het ijskoud.

Heel erg koud.

Daar wordt het warmer.

Warm.

Nog wat warmer.

Je brandt je, je brandt je.
- Hier is ie niet.

Je brandt je.

Ik zie 'm.
Philippe, help even 'm te pakken.

Maak open, stommerd ! Maak open !

Hoor je ?
Maak open, Philippe ! Maak open !

...x...y...z.

De ypsilon ken je aangezien je
je naam kunt schrijven. Nu jij.

Nee, dat is een j.

Ypsilon.

Kijk.

Hoe heet jij ?

Ik ? Chambert.
Da's de naam van m'n man.

M'n voornaam is Odile. Je hoort drie
klanken. Dus heb je drie lettergrepen.

O...

di...

le.

O-di-le. Wil je 't schrijven ?

Neem die van mij maar.

Het lukt me nooit.
- Wacht even.

Je kunt de verloren tijd inhalen.

Ik had 'n meisje uit Indochina.
In zes maanden kon ze al heel veel.

Dan moet de oorlog
nog zes maanden aanhouden.

En voor de oorlog...
wat deed je toen ?

Niet zo heel erg veel.

Ik ga op pad zonder doel. Ooit heb ik
in ��n dag 70 kilometer afgelegd.

Ik werd zelfs opgepakt
voor landloperij.

Zal ik nog cirkeltjes maken ?

En met dit erbij heb je een o.

Hallo, kinderen.

Warm weertje, h� ?
Daar komt onweer van.

Mag ik op uw paard zitten ?

Hup... Wil jij er ook op ?

Mam !

Waar komt u vandaan ?
- Sedan.

295ste infanterieregiment.
We kregen de volle laag.

Zijn jullie zuiderlingen ?
- Ja, dat kun je horen, h� ?

Ik ben Georges en hij is Robert.

U hebt prachtige kinderen. Ik heb
er thuis vier. De oudste is vijftien.

U woont hier fijn.

Dit is mijn huis niet.

Van wie is het dan ? We dachten
dat u de kasteelvrouw was.

U woont hier dus alleen ?
- Met de kinderen, zoals u kunt zien.

Hebt u niet wat te drinken ?
- Water.

Voor 't paard. Wij verdienen wat
beters. We zijn geen beesten, wel ?

Maak 'n ritje met je zus. Het is
'n rustige knol. En laat 'm drinken.

Kom eraf.

Wat doe ik nou ?
- Let op Cathy. Ik werk hen wel weg.

We gaan zitten.

En het paard dan ?
- Bekommer je daar niet om.

Er zijn al 'n uur twee mannen
in het huis. Soldaten.

Liet je moeder hen binnen ?

Ze hebben zich
ongevraagd ge�nstalleerd.

Hoezo ? Hebben ze wapens ?
- Een geweer.

Je had 'r niet alleen moeten laten.
- Ik wilde jou waarschuwen.

Wat doen ze ?

E�n stond voor 't raam. Spiernaakt.
- Ze verkrachten haar.

Laat je niet zien.
- Waarom zeg je dat ?

Je weet niks van 't leven. Een
weerloze vrouw met twee soldaten...

Wat doe je ?
- Jouw beurt. Je knapt ervan op.

Van wie is deze kamer ?

Van m'n oudste zoon. U hebt 'm
niet gezien. Hij is altijd buiten.

Ik heb maar gedaan
alsof ik thuis was. Sorry.

Ik heb 't huis ook doorzocht.
U moet beter op uw zoon letten.

Ik laat u zien
wat ik in zijn kamer aantrof.

"Voor Eug�nie, Brussel 1912".

"Marcel Daumier, 6 oktober 1902,
Saint-Quentin".

Hij berooft lijken. Wist u dat ?

En waarom is de telefoonlijn
overgehaald ?

Ik weet niet waar u 't over hebt.

Over u, mevrouw. En uw omgeving.

We bleven maar achteruitwijken.

"Zich terugtrekken" heet dat
in legertaal. Vaak overhaast.

Die dag verloren we 'n vierde
van onze manschappen.

We hadden geen tijd om naar de
gewonden en de doden om te kijken.

Ik verveel u maar.
- Helemaal niet.

Wanneer hebt u Parijs verlaten ?
- Toen de regering vluchtte.

Ik wist niet wat ik moest meenemen.
Benzine en brood, zeiden de mensen.

Waar is de ander ?

Kijk even.

Het is Cathy.

Ze hebben m'n spullen genomen.

Hadden ze zeker 'n geweer ?

Kon je het niet wegnemen ?
- Niet aan gedacht.

Jij kunt ook niks.
- Beledig me niet altijd.

Snap je dan niet wat er gebeurt ?

Ze zullen me aangeven.

En je moeder zullen ze dwingen te...

Dat moeten we beletten.

Wat ga je doen ?

Onze Vader die in de hemel zijt,
geheiligd zij Uw naam,

Uw rijk kome, Uw wil geschiede
op aarde als in de hemel,

geef ons heden ons dagelijks brood,

vergeef ons onze schuld zoals
wij anderen hun schuld vergeven

en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.

Hou op, Yvan.
Je doet niet normaal.

Daarmee bereik je niks.
Ze zijn gewapend.

Je kent hen niet.
- Beter dan jij.

Ik weet waartoe ze in staat zijn.
- Doe het niet.

Jammer dat u geen man
aan uw zijde had.

Een volwassene, bedoel ik.
- Waarom ?

Om op tijd en stond na te denken.

Over tijd gesproken,
het is vandaag 19 juni, 13u.35.

Ik zie dat alle klokken hier stilstaan.
- U bent erg opmerkzaam.

Ik moet eerlijk zeggen
dat u me sterk intrigeert.

U lijkt heel streng,
maar tegelijk ook hulpeloos.

Ik zou u graag aan het lachen maken.

Dat kunt u altijd proberen.

Het is waar, ik ben stom.
Laat je maar overhoop schieten.

Ik wilde je geen pijn doen,
maar vertrouw geen onbekenden.

Waar is het pistool begraven ?
Dan kunnen we ons verdedigen.

Nee, Yvan. Het spijt me.

Ik ga het pistool halen,
maar ik bewaar het zelf.

Misschien zijn ze ongevaarlijk.
Je hebt vreemde opvattingen.

We hebben
'n andere kijk op de dingen.

Ik blijf hier niet.
Ik kom terug als zij weg zijn.

Aan wijn hebt u geen gebrek.
En het is geen rommel.

Waarom wilde u alles
voor u houden ?

In barre tijden moet je delen.

Wat is er met uw regiment gebeurd ?
- Vernietigd. Op 7 juni.

Panzers viel te land aan,
stuka's in de lucht.

De kogels floten ons om de oren.
We bliezen de aftocht.

In de trucks was er
onvoldoende ruimte voor iedereen.

Even voor Amiens werden de trucks
opgeblazen. Geen overlevenden.

Niemand om nog bevelen te geven.
Robert en ik gingen lopen.

We hebben wel 250 kilometer
in de benen.

Waarom eten we hier ?
- Het is eens wat anders.

Het is onfatsoenlijk lekker.

Dankzij Yvan eten we dagelijks konijn.
En in de kelder liggen aardappelen.

Waarom is Yvan er niet ?
- Hij is niet zo op mensen gesteld.

Wat is uw beroep ?
- Eerste kelner in 'n hotel aan zee.

Het N�gresco in Nice. Ken je dat ?
- De Azurenkust ken ik niet.

Met vader gingen we op vakantie
in de bergen.

En de Rivi�ra was te duur voor ons.
- Meneer lijkt op pap.

Dat lijkt alleen zo door 't uniform.

Wanneer komt pap terug ?
- Nooit.

Hou je mond. Dat weet je niet.
- Ik wil nog wat.

Nee, eet je bord leeg.

Die andere meneer moet ook eten.
- Waarom eet hij niet mee ?

Hij heeft te veel wijn op.
Hij is lazarus.

"Lazarus" ?
- Hij is 'n dronkenlap.

Nou ook niet overdrijven.
- In welke klas zit je ?

De derde. Ik ben 'n jaar voor.
- Moet je nou echt zo opscheppen ?

Weet je al wat je later wordt ?
- Zanger.

Vari�t� ?
- Nee, opera.

Nu ben ik alt, maar ik weet nog niet
hoe m'n stem evolueert.

Wil je geen stukje zingen ?

Op zijn leeftijd zou ik van schaamte
onder de tafel zijn gekropen.

Dan lijken we niet op elkaar.

Waarom zou ik verlegen zijn ?

Vindt u het erg als ik Duits zing ?
- Ja, dat vind ik erg.

Maar ga je gang,
ik kan best inschikkelijk zijn.

Waarom vertoont hij zich niet ?
- Hij heeft 'n wild trekje.

Zet u het verhoor verder ?
- Ik ben nieuwsgierig aangelegd.

Is hij echt uw oudste zoon ?

Is dat zo vreemd ?

Cathy zegt dat u hem leert
lezen en schrijven.

U hebt dus 'n zoon die voor is
en 'n andere die achter is.

Cathy heeft veel fantasie.
Ze verzint vaak dingen.

Dat heeft ze vast van d'r moeder.

Het heeft even geduurd,
maar ik heb u aan 't lachen gemaakt.

Het doet deugd.

Welterusten.

Sorry, ik wil u niet lastigvallen, maar...

Zou u niet eens
naar de aarde terugkeren ?

Hoe lang wilt u zich hier opsluiten ?

Uw vriend raadt het aan. De wegen
zijn gevaarlijk met de Duitsers.

We zullen aan ze moeten wennen.
Er komt 'n wapenstilstand.

Wapenstilstand is iets vreemds.
Het is geen staakt-het-vuren.

Doorgaan met vechten is ��n zaak,

de vijand faciliteiten verlenen
is nog wat anders.

Ik wil de Duitsers niet zien.
Ik kan nergens heen.

U hebt toch familie en vrienden
zoals iedereen ?

Ja, alleen weet ik niet waar ze zijn.

Ik zou niet graag moeten horen
dat ze dood zijn.

U moet terugkeren naar Parijs.
Daar ligt uw leven.

Ik weet niet meer wat mijn leven is.

Sinds ik hier gestrand ben,

lijkt het alsof de dingen iemand
anders dan mezelf overkomen.

Ik heb 'n tikje gekregen.

Waarom zegt Philippe
dat uw man nooit terugkomt ?

Hij is gesneuveld.
Het lijkt al zo lang geleden.

Sommige dagen denk ik er niet aan.
Maar 's nachts...

heb ik steeds die nachtmerrie.

Ik zie een dode boom.

Op het schoolplein. De boom steekt
z'n takken naar me uit en zegt:

"Ik ben dood, maar ik heb je nog
steeds even lief. Kom... Kom bij me."

Ik loop naar 'm toe. De boom heeft
de stem van mijn man.

En dan wurgen de dode takken me.

Sorry dat ik dit vertel. Ik heb al
zo lang geen volwassene gezien.

U bent vooral aan rust toe.

Mogelijk. U hebt vast gelijk. U bent
nuchter en vertrouwenwekkend.

Dat moet wel.

Kijk.

M'n gezin.

U staat niet op de foto.
- Omdat ik 'm gemaakt heb.

Nou, excuseert u me.

Ik zou u graag
nog wat gezelschap houden,

maar ik val om van de slaap
en morgen gaan we vroeg op pad.

Ik heb haast om thuis te komen.

Nou, behouden terugkeer.
En veel geluk.

U ook.

Geven we elkaar 'n zoen ?

Wat doe je ?

Ik heb nog nooit
'n naakte vrouw gezien.

Als ik zo opgewonden ben,
doe ik 't te snel.

Je moet je leren beheersen.
- Jij kunt 't me leren.

Waarom doe je dat ?
- Omdat ik dat ken.

Ik niet.

Ga je gang.

Als 't pijn doet, hou ik op.

Wil je echt niet naar binnen komen ?
- Ik wil die twee niet zien.

Morgen gaan ze weg.
Vandaag, bij dageraad.

Ze zeiden dat de oorlog afgelopen is.
- Dat wist ik al.

Waarom zei je dan niks ?
- Ik wilde niet dat je wegging.

Logisch toch. Jij gaat terug naar huis
en in Parijs zie ik je nooit weer.

Ik heb honger.
Die twee konijnen zijn toch niet op ?

Toch wel. Er is niks over.
- Dan moet ik wat anders zoeken.

Vijf kilometer verderop
zag ik 'n boerderij.

Morgen vieren we het vertrek
van die soldaten.

Goedemorgen, mevrouw.
- Morgen.

Kent u deze persoon ?

Kent u hem, ja of nee ?

Hij is 'n vriend van ons.

Volgens mij komt hij uit een instelling.
We hebben er vier kunnen oppakken.

Kaalgeschoren, gestolen kleren.
Net als hij.

Ze konden in de chaos ontsnappen.

Wat denk je ?

Hij hing bij 'n boerderij rond
en was niet snel genoeg.

Heeft hij u 't huis aangewezen ?
- Z'n overhemd heeft 'm verraden.

Er stond M.W. op geborduurd.
Iedereen hier kent Marc Weil.

Hoe kent u deze jongen

en wat doet u met hem
in een huis dat u niet toehoort ?

We zijn beschoten op de weg.
Mijn auto brandde uit.

Hij heeft ons gered
en hielp ons een huis zoeken.

Hoezo, een huis zoeken ?

Ik had onderdak nodig
voor m'n twee kinderen.

Hebt u ingebroken ?

Nee, er was 'n raam
niet goed afgesloten.

Bent u hier al lang ?

Dat zou ik niet kunnen zeggen.

We zullen snel even rondkijken.
En daarna nemen we u mee.

We moeten die ruitenwisser 's
repareren.

Mama zegt dat 14 juli dit jaar
niet wordt gevierd.

Jammer, want ik hou van vuurwerk.

Hoe lang blijven we hier ?

Dat vraag je nou elke dag.
Ik weet het niet.

We noemen hem Lulu. Goed, Lulu ?

Nee, we nemen er niet nog 'n kat bij.

Blijf hier.

Lulu !

Eet, je moet op krachten komen.
- Het jeukt nog steeds.

Krab niet.

Je hebt niks meer.
Je bent genezen verklaard.

En toch jeukt het.
En ik heb buikpijn.

Mevrouw Chambert ?
Ik moet u spreken.

Zal ik meegaan ?
- Nee, blijf zitten.

Het duurt maar even.

Het gaat om
die gearresteerde jongen.

Hij wilde niet eens z'n naam zeggen.
- Ik weet niet hoe hij heet.

Heeft hij 't nooit over zichzelf gehad ?
- Nee.

Ik heb 'm nooit wat gevraagd.
Dat was beter.

U kunt hier niet blijven.
- Loopt u mee.

Zijn signalement komt overeen met
dat van een ontsnapte, Jean Delmas.

Komt die naam u bekend voor ?

Jean Delmas ? Nee.

En Mettray... Een strafkolonie
die Mettray heet. Klinkt dat bekend ?

Nee, sorry.
- In deze tijden is verifi�ren lastig.

Hoe lang houdt u hem vast ?
- Het is afgelopen.

Hij heeft zich in z'n cel verhangen.
Ik had gehoopt dat u meer wist.

Wanneer is het gebeurd ?
- Vannacht.

Ik wilde weten
of hij nabestaanden had.

Mag ik hem zien ?

We kunnen overledenen
nergens opbergen.

Op de overlijdensakte
staat voorlopig geen naam.

Waar heeft u hem begraven ?

Dat doe ik niet. Ik onderzoek 't alleen.
Voor 't dossier. Maar zonder naam...

Kunt u me niet helpen ?

Nee.

Goed. Tot ziens dan maar,
mevrouw Chambert.

Wat zit je hier ?

Zomaar.

Heeft hij nog iets over Yvan gezegd ?

Ja, hij kon ontsnappen.

Logisch ook.
Zie je Yvan al tussen vier muren ?

Hij zal al ver zijn. Hij is uitgekookt.

Waar is Cathy ?

Ze zit hier op de grond.