All language subtitles for [SubtitleTools.com] Mutant X [2x05] The Future Revealed (XviD asd)

..:: (XviD asd) :: www.xvidasd.com ::..

Pusto.

Nie wygląda to na zasadzkę.
Chłopak jest ostrożny.

Nie dziwię mu się.
Wiesz co Ashlocke zrobiłby za zdradę.

Nie zapominaj że nikt nie zmuszał Linków
do przejścia na stronę Ashlocke.

Wierzysz w to?

Upewnijmy się że gość naprawdę
chce uciec przed tym socjopatą,

zanim opuścimy gardę.

Stać. Nie ruszać się.

- Nie śledzili was?
- Jesteśmy sami.

Mówiłeś że Ashlocke
chce opuścić większa grupa.

Dziesięcioro.
Złapał resztę.

Nie wiem co im zrobi.

- Pomóżcie mi ich odbić?
- Na razie za mało wiemy.

Kiedyś pracowaliśmy wspólnie, a ostatnio
wszystko się kręci wokół Gabriela.

- To przewidzenie.
- Jest chory, ale nadal silny.

Planuje ostatnią akcję.
Nazwał to ostatnią wolą.

Nie wiem o co chodzi,
ale boję się.

Porozmawiajmy w bezpiecznym miejscu.

- Co jest?
- Weź to. Pomóżcie im.

Próbowaliście go wykraść.
Postąpiliście głupio.

- Ashlocke go opętał.
- Nie chcę cię skrzywdzić.

Wiedziałem że przyjdziesz.
Nie możesz mi się oprzeć.

Linki są moje.
Nie rozdzielicie nas.

Zapomniałem że nie lubisz ognia.

Decyduj.
Wiążę z tobą plan.

Jess, ląduj.

Chodź. Zaraz dojdzie do eksplozji.

Nazywam się Adam Kane.

Byłem pionierem badań genetycznych.
Manipulowałem DNA, by ratować życie.

Geny mutowały.

Ludzie zyskali nadprzyrodzone zdolności.

Występują.

Wraz z czwórką najsilniejszych,
bronimy nieświadomego świata.

Tworzymy organizację Mutant X.

Pokolenie mutantów.

Tajemnica przyszłości.

Budujemy coś,
czego świat jeszcze nie widział.

Takiej miłości, poświęcenia
i lojalności nie zna nikt.

Jesteście wybrańcami.

Wypełnicie przeznaczenie zakodowane
w waszej strukturze genetycznej.

Obecnym przywódcom świata.
Chciwym i słabym zależy tylko na głosach.

My to zmienimy.
Teraz nasza kolej.

Koniec ukrywania się.
Jesteśmy najlepsi.

Potrafimy czynić cuda.

Ludzie będą nam
bili brawo na stojąco.

Pokonamy każdego,
kto stanie nam na drodze.

Ta misja będzie wymagała
waszej siły i odwagi.

Do celu już tylko jeden krok.

Ashlocke wiedział że chłopak
do nas przyjdzie. Chciał się popisać.

Wzmocnił swoją władzę nad Linkami.
Jest coraz bardziej szalony.

Ashlocke coś planuje,
chodzi o jakąś ostatni wolę.

Z moich wyliczeń wynika,
że nie zostało mu wiele czasu.

Może wreszcie przestanie
włazić mi do głowy.

Kiedy raz się dostroi,
trudno się go pozbyć.

Co ty nie powiesz?

Mam nadzieję że choroba
osłabi go również psychicznie?

Ashlocke nie odejdzie spokojnie.

Nie sposób odgadnąć
jego kolejnego ruchu.

Postarajmy się pomóc
Linkom i innym mutantom.

Jak?

Poczekamy aż poda nam
adres swojej kryjówki?

Nie musimy.
Chłopak zdążył dać mi to.

Klub Miau. Moi rodzice
chodzili tam na tańce.

Kierownictwo zapewne się zmieniło.

- Nadal jestem dobry?
- Byłeś cudowny.

Prawda jest jak
łyk świeżej wody.

Odegrasz istotną rolę.

Zbliżamy się do końca.

Linki nie mogą zostać same.

O co chodzi?

Tylko ty zdołasz wypełnić przeznaczenie.
Kiedy odejdę, reszta pójdzie za mną.

- Chcesz zabić wszystkich?
- Spalimy się intensywnym płomieniem.

Nie mogę.

Nie lubię kiedy mi się odmawia.

Powiedz że wypełnisz przeznaczenie.

Tak.

To będzie nasza tajemnica.

Chyba jej dochowasz.

Tęskniłaś?

Nie musisz odpowiadać.
Nie przyszedłem rozmawiać.

Dziękuję.

Jesteś mi taka bliska.

Co się dzieje?

Znowu tu był.

Nic nie widzę.

Ja też go nie widziałam,
ale był tu.

Nie możesz mi jakoś pomóc?
Nie wpuszczać go do mojej głowy.

To twój umysł.

Walcz, bądź czujna.

Świetnie.

Ruszamy, musicie wejść i wyjść tak,
by nie uruchamiając alarmu.

Shalimar, mamy uratować Linków,
a nie załatwić Ashlocke.

Wiem że czujesz się odpowiedzialny
za tego maniaka, ale trzeba go zgasić.

Nie wiem jak twoje sumienie,
ale moje nie ma z tym problemu.

Uwielbiam zaglądać do umysłu Shalimar.
Jej gniew jest taki pobudzający.

Nie teraz.

Spodziewamy się gości.

Te plany nie pomogą. Nie wiem
jakie alarmy rozmieści Ashlocke.

Alarmy to bułka z masłem,
gorzej z uwolnieniem Linków.

- W porządku?
- Poczytaj w moich myślach.

- Potraktowałaś Adama dość ostro.
- Ashlocke też nas nie oszczędza.

- Mylisz współczucie Adama ze słabością.
- Oceniam ludzi po czynach.

W przypadku Ashlocke,
Adam jest nieprzewidywalny.

Pięćset metrów.

Ashlocke poprawił zabezpieczenia.

Ochrona przy wejściu,
na dachu, z przodu i z tyłu.

Wątpię by udało się ich zaskoczyć.

Ląduję, włączam kamuflaż.

My bierzemy ochronę,
ty alarm.

Alarm się wyłączył.
Wie ktoś co jest grane?

Ja.

Jesteś cały?
Błędna odpowiedź.

Gdzie ukryłbyś rebeliantów?

Coś jest nie tak.

Spodziewali się nas.

- Zasadzka.
- Co ty powiesz?

Nie musimy walczyć.

Ashlocke to wariat,
nie zależy mu na was.

Moja tarcza spowalnia elektrony,
ale nie na długo.

Jess, pomóż.
Wyjście awaryjne.

Ashlocke planuje coś okropnego.

Adamie, wracamy.

- Brak łączności.
- Spróbuj wideo.

Adamie wracamy.
Ashlocke zastawił pułapkę.

Wybaczcie, ale Adam jest zajęty.
Zostawcie wiadomość po sygnale.

Jest w bazie.

- Jak tam wszedł, jak ją znalazł?
- Miała być bezpieczna.

Nie jest aż tak potężny.
Musiał znać kody.

Jest zdolny do wszystkiego.
Może nawet nas podsłuchuje.

- Nie wiem.
- Wciąż wyprzedza nas o krok.

Gdyby Adam zdjął go od razu,
nie byłoby kłopotu. A jeśli zginął?

Ashlocke zabiłby go z miejsca.
Czegoś potrzebuje.

- Czego?
- Przekonamy się.

- Czego chcesz?
- Jak zwykle rzeczowo.

Nie lubisz gawędzić?
Pewnie nie.

I tak nie mam czasu.
Ty też nie.

Kim, poznaj Adama.
To jemu wszystko zawdzięczamy.

Stworzył nas.

A mnie zamknął w kapsule.

Przez te lata
mój umysł nie próżnował.

Byłem pochowany żywcem.

Teraz chcę żyć,
a ty mi w tym pomożesz.

Otwórz hangar.

Wrota nie reagują.

Obejście.

Nic z tego.

Może jednak zwolnisz.

Tarcza bazy zakłóca instrumenty.
Muszę przejść na ręczny.

Postaraj się.

- Należało się tego spodziewać.
- Poszukamy innej drogi.

Adam wymyślił cały system.
Jeśli Ashlocke opanował bazę to już po nas.

Gabriel jest w środku.
Zabije nas.

Wyląduję i spróbuję naprawić
system naprowadzania.

Nie wejdą dopóki ich nie wpuścisz.

Zawsze chciałem pogadać
w cztery oczy.

- Bez twoich dziwolągów.
- To nie dziwolągi.

Ja też nim jestem,
ale przepełnia mnie duma.

- Stworzyłeś mnie.
- Bawisz się.

Przestań.

Wystarczyło poprosić.
Nie jestem taki zły.

- Powiedz to Linkowi którego zabiłeś.
- Przez ciebie.

Próbowaliście go porwać,
więc zginął.

Zostaw to.

Mamy obraz z bazy.

Pokaż.

Nie spełnię twojej prośby.
Nie utrzymam cię przy życie.

- Bo nie możesz czy nie chcesz?
- Jedno i drugie.

To twoja wina.
Stworzyłeś mnie.

Zostawisz mnie na śmierć?
Jesteś potworem.

Trudno.

Przekonajmy się jakim
naprawdę jesteś potworem.

- Żadnych gier.
- Ta jest ważna.

Od wyniku zależy egzystencja
dziesięciu milionów ludzi.

Wydarzenia towarzyszące mojej śmierci

spowodują wyginięcie życia
w promieniu 70 kilometrów.

To co?
Zagramy?

Zgoda.

- Wystarczyło poprosić.
- Włączył przekaz wideo.

To było głupie.

Jeszcze raz, a miasto nie będzie
musiało czekać na moją śmierć.

Aby ustabilizować twoje geny
potrzebuję próbki krwi.

Do roboty.

- Co Ashlocke miał na myśli?
- Nie wiem.

Nie kłam.
Planuje zabić mieszkańców.

Nic nie wiem.

Gabriel nie chce tylko
byśmy zostali sami.

Emmo, pozwól.

Ashlock wróci zapewne do miasta.
Postarajcie się wyciągnąć coś z Patrycji.

- A wy?
- Spróbujemy się włamać.

Potrzebny będzie szeroki bandaż.

Wyzdrowiejesz, prawda?

Adam na pewno coś poradzi,
nie ma wyboru.

To dobrze, bo...

Bo cię kocham, jak my wszyscy,
ale ja w szczególności.

Wiem.

Akurat kiedy zarzuciłem
ćwiczenia kondycyjne.

- Najgorsze przed nami.
- Dzięki.

- Przejdziesz.
- Bo ja wiem?

Dwadzieścia centymetrów to nie problem.

Przepuszczę cię.

- W porządku?
- Wynalazek Adama.

Nici z kulturalnego wejścia.

Ani śladu.

Nie sądziłem ze baza będzie
niedostępna również dla nas.

- Wejdziesz tamtędy?
- Nie wiem.

Sześć metr litej skały.

Nie chciałbym skończyć
jako skamielina.

W porównaniu z planem Ashlocke,
to mniejsze zło.

Tylko tyle?
Dziękuję kolegom z Genome X.

Uda mi się.

Każda próba to krok naprzód.

Nie stać cię na koleje pomyłki.

Nawet Frankenstein
osiągał lepsze wyniki.

Robię co mogę.

Wyczuwasz coś?

Tylko was.

Uciekli.

Dokąd mogli pójść?

Gabriel nas nie uprzedzał.
Nikt nie zna celu.

- Planuje zniszczyć całe miasto.
- Nie chce byśmy zostali sami.

- Wciąga was do grobu.
- Kocha nas.

Nie prawda.
Daje wam tylko śmierć.

- To nie tak.
- Właśnie dlatego uciekłaś.

Pomóż nam,
wtedy my pomożemy tobie.

Co stanie się z twoimi mutantami
kiedy ich geny zaczną wariować?

Uprzedzałeś ich?

Nie. Bawisz się w boga.

Próbowałem ratować ludziom
życie wykorzystując technologię.

Najnowsza zabawka naukowców.

Wyprzedziłeś świat o całe lata
i zachłysnąłeś się marzeniami.

Nie chciałeś uwierzyć
w popełniane zbrodnie.

Byłem lekarzem,
nie mogłem patrzeć na cierpienia.

AIDS, choroby wieńcowe.
Zbrodnią byłoby ukrywanie tej technologii.

Współczuję ci.

Całymi latami
starałem się naprawić zło.

Teraz zostało ci już kilka godzin.

Musiał zostawić sobie jakąś furtkę.

Czuję że postawiłeś sobie za punkt
honoru pokonanie systemu Adama.

Może dzięki temu
zacznie mnie dostrzegać?

Co ty gadasz?
Wszędzie cię pełno.

Mam na myśli swoją przemianę.
Nie jestem już dzieckiem.

Nie sądzę by Adam
miał co do tego wątpliwości.

To znaczy?

Ciągle próbujesz coś sobie udowodnić.

Jak dla mnie możesz powiedzieć
reszcie, że jesteś kosmitą.

Ale najpierw musisz sam dojść ze sobą do ładu.
Pozostali zaakceptują cię takim jaki jesteś.

Łatwo ci mówić.

Dziesięć lat temu byłem gotów porazić
każdego kto się do mnie zbliży.

Sam nie wiedziałem kim jestem.

Na górze pusto,
na dole też.

Żadnej broni tu nie ma.

Chyba nam ufasz?

- Dlaczego więc nie pomagasz?
- Gabriel by tego nie chciał.

Nie myśl o nim.

Uratował nas.
Jestem mu to winna.

- Nic podobnego.
- My wam pomożemy.

Nie wiem co planuje Gabriel,
ale muszę się stąd oddalić.

Pomożecie mi?

Zniszczysz miasto,
jeśli się nie uda?

Nie prosiłem o potęgę,
ani o chorobę.

- Nie porzuciłem cię.
- Wierzę.

Wiedziałeś jaki jestem,
a mimo to chciałeś pomóc.

Ja na twoim miejscu bym zabił.

Od początku uważałem cię za ojca.

Jeśli się uda, będziesz
mógł robić co zechcesz.

Druga szansa.

Ładnie brzmi.

Dasz mi drugą szansę?

Trzyma.

- Ile potrwa przygotowanie dawki?
- Nie długo.

Świetnie.

Bo dłużej nie pożyję.

Patrycja jest moja.

Wyczułam go.

Skup się.
Odepchnij go.

- Zostaw ją.
- Nic nie rozumiecie.

Próbujecie rozgryźć mój plan
mając go pod nosem.

Patrycja nie tylko spowalnia elektrony,
lecz również je przyspiesza.

- Co to znaczy?
- Nie zdradzę wam wszystkiego.

- Nie musisz.
- Muszę.

- Ona jest planem Ashlocke?
- A my właśnie ją wypuściłyśmy.

- Dlatego chciała od niego uciec.
- Pytanie teraz do czego zmusi ją Ashlocke.

Sprawa ma związek z jej zdolnością
do przyspieszania elektronów.

- Wzmacniacz?
- Może zagrozić miastu?

Jeśli wejdzie do elektrowni,
zamieni tostery i telewizory w bomby.

Skontaktujemy się
z najbliższej podstacji.

- To z bazy.
- Adam?

- Poczekaj.
- Widzisz ten nadajnik.

Naniosę go na mapę jaskiń.

Ten korytarz dochodzi do ściany bazy.
Adam dał nam zaproszenie.

Idziemy.

- Kiedy?
- Już nie długo.

Moje ciało zaraz się rozpadnie.

Wprawdzie żyłem krótko,
ale poznałem wszystkie emocje.

Miłość, nienawiść, gniew i strach.

Bez tej ostatniej mógłbym się obejść.

Każdy boi się śmierci, kwestia tego
jak radzimy sobie ze świadomością.

Daruj sobie filozofię
i daj mi to czego potrzebuję.

- Gabrielu, nie chcę tego robić.
- Nie masz wyboru.

Adam umieścił tu mapy.

Jeśli się pomylił,
nie przejdziemy.

Nawet tak nie myśl.
Otwieraj.

- W porządku?
- Nareszcie w domu.

Wyczuwam ją.

Połóż się,
podam znieczulenie.

- Nie chcę.
- Może boleć.

Muszę zachować czujność.
Jeśli się nie uda, zniszczę miasto.

Oddal się.
Na wszelki wypadek.

Wszystko będzie dobrze.

Cofnijcie się.
To moje przeznaczenie.

Na co czekasz?

- Nie wiem czy mogę ci zaufać.
- Jeśli ja przeżyję, to miasto też.

- Puść go.
- Wciąż panuję nad sytuacją.

Dawaj.

- Zablokuj go.
- Nie mogę.

Mnie też nachodzi,
ale nie poddaję się.

On nas kocha.

Zmusza cię do złego.
To nie miłość tylko gwałt.

Ty też możesz z nim walczyć.

Od razu lepiej.

- Nie musisz zabijać mieszkańców.
- Jest zbyt silny.

Wmówił wam że jest bogiem,
ale to zwykły wirus.

Gratuluję.

Czuję się jak nowonarodzony.
W nagrodę zabiję cię na końcu.

Spokojnie. Nikogo nie zabije

Jesteś na tyle naiwny że mi zaufałeś.

Nie.

Ale ty naiwnie pomyślałeś,
że pozwolę ci zabijać.

Serum nie działa.

- Widziałem wyniki.
- Tak ci się zdawało.

Wciąż mnie nachodzi.

Wiem że też to czujesz.

Teraz Patricia.

Pomyśl o przyjaciołach.
Chcesz by zginęli?

Zrób to.

Przykro mi.

Teraz.

Mamy ją.

To koniec.

Wiemy co czułeś do Ashlocke.

Naprawdę chciałem mu pomóc,
ale nie pozostawił mi wyboru.

Cieszę się że pozbyłam się gości z głowy.

Nas trochę to martwi.

- A jak Patrycja?
- Cierpi.

- Kochała go do końca.
- Co się stanie z Linkami?

Część powróci do normalnego życia.

Niestety spora grupa
pozostanie pod jego wpływem.

Uroczo.

Nie oszukujmy się,
jeszcze o nich usłyszymy.

Biorę.

Na prezent?

Dla mnie.
Dla mojego dziecka.

Wersja polska HBO Polska
tekst Artur Nowak.
..:: (XviD asd) :: www.xvidasd.com ::..

Napiski wklepał AndrzejS.
..:: (XviD asd) :: www.xvidasd.com ::..