All language subtitles for Korona krolow odc 85

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a
miłości bym nie miał,

stałbym się jak miedź brzęcząca albo
cymbał brzmiący.

Gdybym też miał dar prorokowania i znał
wszystkie tajemnice i

posiadał wszelką wiedzę i wszelką
możliwą wiarę, tak, iżbym góry

przenosił.

A miłości bym nie miał, byłbym niczym.

Moś, komu?

Wyjeżdżamy do Lejdu.

A bo...

Myśl o nim, myśl. Pani, czyń starania,
by mówić po polsku.

Weź mnie ze sobą, król.

Droga daleka.

Już od pół roku jestem twoja żona.

Chcę poznać Polskę tak, jak Zemchesia,
mój land.

Musisz się oszczędzać, pani, byś
wreszcie była w nadziei.

Zobacz.

Codziennie modlę się, żeby poczuć syn.
Do święta Jadwiga. Skąd to masz?

Moja matka podarowała to Annie.

Mojej żonie.

O mnie tak nigdy nie mówisz, żona.

Czuję się obco.

Jak to?

Właśnie gościłem w tym łożu. I tu się
też czułam obco dla ciebie.

Może poza te mury poćniemy syn.

Panie! Tak?

Pilne wyjście od królowej Węgier, twojej
siostry.

Nie znoszę Adelaidy.

Jest w naszym wieku, a rządzi się, jakby
wszystkie rozumy podjadała.

Jest królową i prawą. Prawdziwą królową
była nasza matka.

Niczego się nie lękała, nawet zarazy.
Zamek obroniła.

Adelaida nie potrafi nawet zdecydować,
co chce zjeść. A jak zdecyduje, to i tak

nic jej nie podchodzi.

Za kwaszny, za tłusty, za twardy, za
suchy.

Nie musisz jej ciągle dokuczać. To nie
po chrześcijańsku. Dworuję z niej, ale

przecież ona i tak nic nie pojmuje.
Coraz lepiej zna naszą mowę. Miast się

potrafi w żadnym języku.

Siostra pisze o chorobie męża.

Martwi się o wsłuchu się.

Ruszasz na Węgry?

Gdybym był medykiem.

Na razie w Świdnicy czeka na mnie mój
siostrzeniec Bolko, a po drodze pod

Muszę dotrzymać słowa.

I to jest kolejny powód, żebym z tobą
pojechała. Poznam księża Bolko i jego

Agnieszkę. Twoja rodzina i twój lud.

Adelaido, zmęczyłabyś się za bardzo.

Anna wszędzie z tobą jeździła, nawet
konno.

Cały Kraków o tym mówi.

Nie tkwiła na Wawel jak kamień w
sklepienie.

U nas w Hesja jest twarde wychowanie.

Ale ja czuję miłość.

I oferuję ją tobie.

Tam, gdzie się urodziłeś. Ale ja nie
urodziłem się na zamku.

Tylko wśród prostych ludzi w kowalu.

Idą stamtąd, by spotkać mnie w drodze.

Wunduj im kościół.

Niech modlą się o następca tronu tam,
gdzie urodził się ich król.

To świetna myśl.

Tak się stanie.

Dziękuję.

Ale proszę, nie zostawiaj mnie tu.

I Katarzyna się tobą zajmie. Ale...

Katarzyna mogłaby pojechać z nami.

Zbyciemier prosił ją, żeby znalazła mąż
dla jakna. Może świnica jest, który też

godny tego.

Ja będę zawsze posłużna twoja wola.

Wstań.

Ale prosić to nic złe.

I każ pakować kufry.

Przyjechała pani z Gołczy.

Cudka wróciła. Z córką. Z którą?

Kiedy Jolanta dowiedziała się, że jadę
do Krakowa powitać nie wierzę.

Koniecznie chciała mi towarzyszyć.

W Gołczy nic się nie dzieje. A tu
przeciwnie.

Tańce, goście, polowania, turnieje.

Dobrze, że przyjechałaś.

Będziemy mogły się lepiej poznać.

Bawiłyście się razem będąc dziećmi.

Wybacz Jolanto, ale prawie cię nie
pamiętam. A ja tak.

Byłaś mała pani.

A ty Jolanto, pamiętasz królewny?

I Wawel? Królewny. Kuchnia. Tam
najbardziej lubiłaś przesadywać. I

Niech wam dobrze służy.

Ujrzenie dziękuję, miłościwy panie.
Każdego roku, w dniu twojego urodzenia,

będziemy bić w dzwon na twoją chwałę.
Chcę się pokłonić królowi.

Zobaczyć go.

Szybciej kata zobaczysz. Odejdź,
człowieku. Zbytuj się, panie. Na tych

nosiłem go do stołu. Mówię ci odejdź.
Zostaw, zostaw.

Modliłem się, panie, by cię móc jeszcze
raz.

I Bóg mnie wysłuchał.

Teraz już mogę spokojnie odejść, kiedy
mnie wedzy.

Tyś jest ten kowal, w którego chacie
matka wydała mnie na świat?

Ja? Matka moja, królowa Jadwiga,
wspominała o tobie na łożu śmierci.

I cały lud, który swoją ciężką pracą
służy królestwu.

Pozwól, panie, że cię pobłogosławię.

I królową błogosławię.

Wody!

Widzę, że już Ci lepiej. Ja? Besa.

Tak, lepiej. Dziękuję.

Czy to mdlenie znaczy, żeś brzemienna?

To myśliwe.

Dlaczego nic nie rzekłaś?

Nie mam pewności.

Panie, szykujemy się do drogi? Tak,
ruszamy.

Król. uradowany. Czy lidia już pani, że
jesteś przy nadziei? Ale nie dlaczego

mdlałam. Od tego starzec było czuć
fibela, cebula.

Kiedy nosiłam pod sercem każde z moich
dzieci, zawsze musiałam mieć pod ręką

kustkę do zatykania nosa, bo inaczej od
razu mdlałam. To dobry znak.

Może figi?

Przyjmiesz figi? Dobrze, pani.

Dobrze.

Lozia mają być gładkie, jak tu.

Szukam królewny Kundzi. Obiecałam jej
spacer.

Uprowadzę Jolentę. Jolentę jest na
Wawelu?

Masz już suknię klubną?

W jezdni nie przywiązuję do tego wagi.

Znam ci.

Mikołaj sprowadził mi suknię z Włoch.

Przymierzyłam. I bałam się w niej
poruszyć. Taka piękna.

Chcę zobaczyć złe wrażenie.

Tyle czasu bywa, jak odbył ślubem. Jak o
to prosiłam?

Ze względu na Audrę. Ale dwa lata?

Dopiero gdy mu matka umarła, zebrała się
na odwagę.

Nie chciał jej ranić.

Wiesz, że była przeciwna naszemu
ślubowi.

Co to za mężczyzna, co się własnej matki
boi?

Ale przynajmniej masz pewność, że miło
jej cieszy.

I na zawsze.

Skoro tyle czasu trwał przy tobie,
najważniejsze, że Audrey się do niego

przekonała.

Powiedziała, że ma być gładki jak stół.

A nie jak stary synnik.

Od nowa.

Spokojnie. Nie mam złych zamiarów.

Tyle lat już chodzę po tym padole, a
wciąż tak samo naiwny.

Czemu słudzę się, że zabawny uśmiech na
twojej twarzy?

Kucharz czeka na rzepę, więc... Całe
życie chcesz obierać rzepę?

Chcę.

Teraz?

Kiedy jestem marszałkiem na dworze,
mógłbym się rozejrzeć za jakimś innym

zajęciem dla ciebie.

Nie trzeba.

Niech zostanie jak jest.

To nie dla ciebie.

A dla niej to robię.

A ty?

Co jesteś w stanie poświęcić dla swojej
matki?

Wystarczy, że uszanujesz jej wybór i
prawo do szczęścia.

Dobrze.

Nie będę wam stać na przeszkodzie.

Ale ostrzegam.

Jeśli ją skrzywdzisz, zabiję.

Książę Bolko osobiście powitacie, panie,
na granicy swojego księstwa. Właśnie

odprawiłem jego posła.

Przedni gospodarz. Sądzę, że strach nim
powoduje.

Grunt mu się pali pod nogami, odkąd
sprzymierzyłeś się, panie, z

Powinien rozumieć, dlaczego podpisałem
ugodę z Janem.

Miałem się żenić z jego córką.

Świeć, panie, nad jej duszą.

Zmarła, gdy byłem już w Pradze, by ślub
brać.

Nie wypominając jednak...

Porozumiałeś się z Janem i następną
kandydatkę wybrał czeski król, a ty...

Poślubiłem Adelaide, bo młoda i liczę na
to, że da mi syna.

Do czego zmierzasz, Pełko, bo drażnią
mnie te słowa.

Bolko może się niepokoić, że
Luksemburczyk ma zbyt duży wpływ na

skoro wybrał ci żonę.

Bolko lubi wyolbrzymiać.

Wiem, jak z nim mówić.

Agnieszko, powiedziano mi, że nie
pojedziesz ze mną do granicy, by powitać

króla. Tak łatwo wybaczasz wujowi
zbliżenie się z Czechami?

Nie ożenił się z Małgorzatą. Bo nie
zdążył nim umarła.

Czego od niego oczekujesz?

Czego?

Wsparcia, szczerości.

Szczerości? To polityk, nie wojownik,
tak jak ty. Ty zwyciężyłeś

Kazimierz musi z nim pertraktować. Ze
mną też musi.

Chcę wiedzieć, co Kazimierz zamierza,
jeśli nie będzie miał styna.

Bolko.

Ty nie przestałeś myśleć o polskiej
koronie.

Sądzisz, że na nią nie zasługuję?

Kazimierz powinien zabiegać, by dostał
ją ktoś godny. Tym bardziej czekaj na

króla tutaj.

Nie chcę z nim walczyć.

Witając go na granicy, okażę mu
szacunek, by potem liczyć na wzajemność.

Nie wolno wchodzić do komnaty króla
nikomu poza członkami rodziny.

Nie wiedziałam, że to jego komnata.

Zgubiłam się.

Wybacz.

Jeśli myśli, że cię ubierze, chyba masz
mnie za głupio.

Po co tu przyjechałaś?

Mówiłam już, chciałam zobaczyć Wawel.

Matka ciągle o nim opowiada. A może
myśli, że coś ci się należy?

Nie rozumiem?

Mówią, że jesteś bękartem króla i
węgierskiej dwórki, ale ja w to nie

Jesteś znajdą, którą wychowali cudka i
nie mierza.

Idź precz, nim zawołam straża.

Ojciec wrócił zawiniony.

To nie jest mój ojciec!

Córeczko... Nie mów tak do mnie!

Nie okłamuj mnie więcej!

Myślisz, panie, że to będą dobre czy złe
wieści?

Dowiemy się, jak nie mierza dotrze.

Obstawiam, że nowy papież nas poprze i
zmusi zakon, żeby wreszcie oddał nam

pomoże. Bartłomieju, nie będziemy
zgadywać w tak istotnych kwestiach.

że też papież Benedykt akurat teraz
musiał oddać ducha. Byliśmy tak blisko.

Zaraz wezwę sługę, żeby przyniósł
tebrzyk zimnej wody na swoją rozpaloną

Od procesu w Warszawie minęło ponad dwa
lata. Według prawa boskiego i ludzkiego

zwyciężyliśmy. Zakon został uznany
winnym, a na wielkiego mistrza zakonu

nałożył klątwę. Lecz oni mają za nic
wszystko.

Nie mi się wróciło.

Nareszcie.

Rozmawiałem z kupcami.

Chodzą słuchy, że na tego papieża
bardziej niż polityka zajmują grzeszne

uciechy. Papież grzesznikiem?

Pisz.

Mnie raczej martwią inne doniesienia.
Jakie? Pisz.

Podobno papież jest niechętny naszemu
królowi i sprawom królestwa.

Niepotrzebnie uległam jej namową i
przywiozłam ją tutaj.

A ja myślę, że dobrze się tam.

Chcesz, żeby cierpiała, gdy nasłucha się
plotek?

Tylko tutaj może kogoś poznać i dobrze
być za mąż.

Będzie miała zapewnione dostatnie życie.

A może... A może król uwzględni ją w
testamencie?

W końcu na Wawel przysłała ją węgierska
królowa.

Jako nasza córka też będzie żyła
dostatnio.

I w spokoju.

Nie jest naszą córką.

Wszyscy o tym dobrze wiedzą.

Przez innych zawsze będzie uważana za
bękarta.

Dlatego będę ją wytykać palcami.

Pomówię z nią.

I opowiem o wszystkim.

Tylko gdzie ona się podziała?

Królewna Kundzia ją zagadała i tyle ją
widziałam.

Są w podobnym wieku.

Na pewno razem dobrze się pewnią.

Papież Klemens podtrzymał postanowienie
Benedykta.

Kwestie spornych ziem nakazał rozpatrzyć
ponownie.

Bezprawie!

Papież wyraźnie naciska, aby skórę
zakończyć.

Chce zamknąć sprawę, ale nie jest
przekonany, że racja stoi akurat po

stronie. Zabiegi zakonu się powiodły.
Czyli proces wygrana, wszystko stracone?

Nie wszystko.

Cała Europa wie, że zakon zabrał nasze
ziemie. I nie wypłacił zasądzonego

odszkodowania?

I nie oddał tego, co zrabował, a mimo to
nic im nie można zrobić. Są jednak w

Europie władce, którymi liczyć musi się
każdy.

Na szczęście to nasi wierni sojusznicy.

Racja.

Nawet papież musi się liczyć ze zdaniem
Karola Roberta.

Kiedy król wróci, poślemy gońca z listem
do Wyszehradu. Niech Karol nas wesprze

w kolejnej batalii przeciwko Krzyżakom.

Adelaido, musisz skosztować tego
jeleniego łódźca.

Lepszego nie jadłem.

Bolko, masz znakomitych kucharzy. Całe
dnie szykowali te potrawy. W dzień i w

noc.

Wiem, co ci potmakuje, Adelaido.

Dajcie królowej kuropatwę z konfitorą z
pigwy.

Zawsze, kiedy mam ochotę na coś
pysznego, każę to sobie przyrządzić.

O czym to ja mówiłem?

O jakimś kościele.

A, i o kowalu, w którego chacie
przyszedłem na śląsk. To naprawdę

historia, ale chciałbym, żebyśmy
porozmawiali o Śląsku i o twoim pakcie z

Czechami. Będzie na to czas, Wolko.

Teraz chcę się tylko radować.

Razem z tobą.

Zwieźmy tołat.

Za zdrowie księcia Świdnickiego i jego
małżonki.

Nie martw się, Bolko.

Kiedy urodzi mi się syn, będziesz mógł
spać spokojnie. Mój następca zajmie się

świdnicą. Jak?

Włączy ją do królestwa.

Ja też mogę doczekać potomka, jak i ty.

On będzie rządził świdnicą samodzielnie,
tak jak ja czynię.

Nie dałeś mi do końca.

Zdanie się tak, jeżeli ty nie będziesz
miał syna.

Ale liczę na to, że nasze młode żony
dadzą nam następców.

Oby już niedługo.

Agnieszka odprowadziła twoją żonę do
komnaty.

Podróże zawsze ją męczą, a zwłaszcza
teraz.

Chcę wiedzieć, Kazimierzu, co planujesz.

Nie jutro, nie za dwa dni. Chcę wiedzieć
teraz.

Planuję zabawić u ciebie jeszcze kilka
dni, a potem wrócić na Wawel.

A co, myślałeś, że chcesz najechać w
Wiednicę?

Nie wiem.

Zbratałeś się z moim największym
wrogiem. Dotąd również twoim.

Nagle przejeżdżasz sobie tutaj ot tak.

Bez powodu.

Nadal jestem twoim sprzymierzeńcem. I
przyjacielem.

Nie jestem taki pewien.

Odkąd usłyszałem, że chcesz się żenić z
córką Jana, potem wziąłeś sobie za żonę

Adelaidę. Zbliżyłem się do Czechów
przeciwko zakonowi, a nie żeby tobie

dokuczyć.

Dobrze zatem.

Mam plan, który może ci się spodobać.

Ale o tym pomówmy już jutro. To był
długi dzień.

Nareszcie mówisz jak człowiek.

Pójdę w śladę żony.

Panie.

Przybył poseł z listem z Wyszehradu.

Mówi, że to bardzo pilne i tylko do rąk
własnych.

Prosić.

Obyśmy nie stracili najważniejszego
sojusznika.