All language subtitles for Korona krolow odc 84

Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś
oddaje życie swoje za przyjaciół

swoich.

Zginął walecznie i mężnie.

Pora w kolejny ratując mi życie.

Jego ciało spocznie w katedrze
krakowskiej obok najznamienitszych

Wszyscy wiecie, jak bardzo Grzegorz
umiłował Bożenę Tęczyńską.

Mogli spędzić wiele szczęśliwych lat
razem.

I choć nie dane im było zostać mężem i
żoną, nakazuje traktować Bożenę

jako wdowę po nim.

Wiem, że niczym nie ukoję twojego bólu,
pani, ale przyjmij choć należną wdowię

za pomogę.

Zaledwie chwilę przed tym, jak zginął,
Mówił o Tobie Panie.

Paskowy Ronek uwił sobie gniazdo w
klasztornym ogrodzie.

Chciałabym go zobaczyć.

Chciałabym poczuć słońce na twarzy.

Chciałabym zobaczyć niebo.

Chcesz wyjść na spacer, pani?

Tak. Dasz radę? Tak.

Wiedziałam, że jak zjesz trochę, to
wrócą ci siły.

Co we panie możesz uratować?

Jesteś pewny, że mogę zostawić tu mojej
królki?

Przepukałem cały zamek, nikogo nie
znaleźliśmy. Jestem pewien, że ta wójca

sam.

Zanim mnie zaatakował, też byłeś pewny,
że nikt nam nie zagraża.

Henryk od zawsze chciał się zemścić za
nieszczęścia, jakie spotkały jego

rodziny. Za które przecież nie
odpowiadamy.

Był szalony, ale jego szaleństwo nie
oznacza, że możemy spać spokojnie. Wójt

Albert miał wielu krewnych.

Jak go zostawiałem w Warszawie, byłem
pewien, że nie żyje. Ktoś musiał go

uratować.

Znajdę i ukażę wszystkich, którzy mu
pomogli. Nie szukam wymsty.

Chcę mieć tylko pewność, że wszyscy
tutaj w zamku będziemy czuli się

Każe jeszcze raz przeszukać cały Wawel.
Od lochów po ostatnią basztę. I baczenie

na moje córki.

Jeśli im choćby włos z głowy spadnie.

Macie przeszukać każdy kąt, każdą
skrzynię!

Tak, panie.

Jak to możliwe, że nikt nie zauważył, że
w łachach Gawora chodzi kto inny?

Przepytaj służbę!

Na co czekasz?

Sprawdź dokładniej.

Dokąd? Daj on tego kuchni miasta.

Główny kwiatowie zanieść. Lepiej się tu
nie kręć.

I nie mów nikomu, że widział tego, który
zabił marszałka. Bo mogą pomyśleć, że

jesteście wspólnikami. Przecież
próbowałem cię. Szykaj stąd! Gdybyś nie

posłuchał, nikt by nie zginął.

Jednemu smarkaczowi kark złamałem. Nie
starczy mocno się stąć.

Rozczłonkowane sierwomordercy.

Bożą teraz po całym Krakowie. Dla
postrachu.

Jak im powiesz, że nie ocaliłem
marszałka? Jak myślisz? Co ze mną

Bóg mi, świadkiem, bardzo żałuję, żebym
Ciebie wtedy nie posłuchał.

Ale to ja odpowiadam za to, żeby obcy
nie wchodzili do zamku.

I to krew marszałka jest na moich
rękach, rozumiesz?

Życia mu już nie wrócę.

A jak mnie zabiją, to ja mu też nic nie
pomożę.

Stefanek i Władzio.

Co też oni znowu wymyślili? Że też nie
można ani na chwilę zostawić

ich samych?

Powinnam pozwolić Ci wstawać, Pani.

Śmieją się.

Tak, no nie?

Wracajmy. Tak sąpię, jak oni się śpieją.

Jadwiga śpiewa.

Musisz się położyć, pani. Jak pięknie.

Głos dziecka jest piękniejszy niż
wszystkie skowronki świata.

Jak jej płaszcz.

Stanisławu jest chłodno. Ona tak ciężko

chorowała.

Powiedz moim dzieciom, że zaraz do nich
przyjdę.

Zaraz przyjdę.

Na całym Wawelu słychać tylko modły i

płacze. Kazimierz wyjechał do Sącza.
Może i my powinniśmy ruszać.

Cała drżysz.

Widzisz się?

Ktoś próbował zabić króla.

A jeżeli i tobie coś grozi, wracajmy do
Świdnicy.

Mąż mojej siostry został otruty w swojej
własnej komnacie. Po kilku nabórczych

dymie na księstwo Świdnickie to nigdzie
nie jesteśmy bezpieczni. Ale po naszym

zamku nie plączą się mordercy. Każdego
ze sług znasz po imieniu.

To prawda, jestem ostrożniejszy niż
Kazimierz, ale... Wracajmy, proszę cię.

Agnieszko, poczekamy na powrót
Kazimierza.

Nie przyjechaliśmy więc tu tylko
dlatego, żebym poznała króla.

Kazimierz ponoć za moimi plecami chce
się układać z Czechami.

To niemożliwe. Mówiłeś, że jest ci
bratem.

Co ja ci uczyniłam?

Że mnie tak karzysz.

Lepiej się czujesz, matko?

Przyniosłam ci winę.

I na co było mi to miłowanie?

Teraz boli tak, jakby miał rozerwać od
środka.

Nic tylko śmierć zadać, żeby przestało.

Na to Bóg mi go dał, żeby go po chwili
odebrać.

Matko, nie każdy ma dane przeżyć choć
parę krótkich chwil z ukochaną.

Niektórzy przez całe życie muszą iść
samotnie, bez miłości.

Żałujesz, że go poznałaś?

Nie żałuję ani jednej chwili z
Grzegorzem.

Tylko tego, że Bóg...

Nie tylko chciałby cię widzieć.

Pomyśl o tym.

Ja mam się teraz śmiać, jakby nic się
nie stało. Nie.

Pamiętasz, co mi powiedziałaś, kiedy
ojciec zmarł?

Że ci, których kochaliśmy, zawsze będą
przy nas.

Tylko inaczej.

Zawsze męż przytomny.

Twoi ludzie mogą się mylić. Jak
Kazimierz miałby ożenić się z córką Jana

Luksamburskiego, skoro jest już zamężna?

I mąż jest ciężko chory. Ale jeszcze
żyje.

Powiem Kazimierzowi w twarz, co o tym
myślę.

Obiecał, że będzie mnie wspierał, a
wchodzi w to już z moim największym

Na jego miejscu zrobiłbyś to samo.

Słucham?

Przecież sam wziąłeś mnie za żonę, nie
dla moich zalet, ale żeby zyskać

sojuszników w Habsburgach i zdenerwować
Luksemburczyka.

Nie tylko z tych względów się z tobą
ożeniłem.

A z jakich?

Nie widziałeś mnie przed ślubem, więc
nie dla mojej urody.

Kazałem wysłannikom, by ci się uważnie
przyjrzeli.

I na obraz świętej panienki przysięgali,
że urody do ci nie brak.

Mogłabym kuśtykać i zazować, a i tak być
się ze mną ożeniu.

Nie miej więc za złe Kazimierzowi, bo
jeżeli to zrobi, to nie dla siebie, ale

dla królestwa.

A jeżeli on będzie silniejszy, to ty
również się umocnisz.

Wykorzystaj swoją szansę.

Jeżeli pojadę w jego imieniu ustalać
warunki układu... Pokażesz

Luksemburczykowi, że Kazimierz ma w
tobie oparcie.

I Luksemburczyk będzie się z tobą
liczył.

Dam posikasz w domu. Kto namawiał mnie
do orzędu z tobą?

To chleb, którego odmówiła twoja matka,
panie.

Kazała oddać go biednym.

Będę go przechowywała jak świętą relikę.

Chcę się z nią zaraz widzieć. Gdzie ona
jest?

Masz świętą matkę, panie.

Gdy się wstawiła do naszej fundatorki,
to zaraz Stanisławie oddech wrócił.

Stanisława zachorowała.

Twoja matka wyprosiła u świętej Kingi,
żeby zwróciła jej życie, oddając w

swoje. Tylko święci mają w niebie taki
posłuch. Gdzie ona jest? Chcesz z nią

mówić? Twoja matka na pewno byłaby
przeciwna temu.

Chciała żyć tak jak my wszystkie.

Cieszy klaudury.

Nie życzyła sobie żadnych przywilejów.

Ale czasu jest ratniej. Wejdź, panie.

Bo nie silne.

Nic tak nie boli matki, jak cierpienie
dziecka.

To i jest.

Chwała niebiosom, że książę w końcu się
ożenił.

Wybrzydzał, jakby był co najmniej
niemieckim cesarzem.

Książę, właśnie mówiliśmy o tym, że
bardzo nam leży na sercu dobro księstwa

Świdnickiego. Prawda, kanclerzu?

Dzięki wsparciu Habsburgów możesz już
spać spokojnie, panie.

Nie byłbym taki pewien.

Mój wójt złożył hołd Luktenburczykowi.

Kazimierz planuje ślub z jego córką. Jak
ja mam trwać spokojnie? Na co byś,

panie, zrobił na jego miejscu?

Krzyżacy nie kwapią się do tego, żeby
wykonywać wyroki sądu papłówkiego.

Sam papież też nie śpieszy się, żeby ich
do tego nakłonić.

Ale jeżeli za Kazimierzem stanie król
czeski, a za tobą

Habsburgowie... To wtedy Kazimierz
odzyska dostęp do morza.

I księstwu Świdnickiemu.

Opłaci się, żeby kupcy czescy ruszyli na
Pomorze. Razem jesteście siłą.

Panie, przybył goniec z listem. Zaraz
przyjdę. Z Włodzimierza, od księcia

Trojdenowicza.

Wybaczcie, panowie.

Ale koło należy.

Jesteś. Jestem. Synu.

Zostawcie nas samych.

Wybacz, że nie przyjechałem od razu, jak
tylko dostałem list.

Ciągle cię zawodzę.

Chciałam doczekać chwili, aż się ujrzy
mojego syna.

Mojego ukochanego syna.

Kto jest to, panie?

Co się stało?

Król musi natychmiast wracać na Wawel.
Panie!

Czas szykować konie dla gońca.

To się o ciebie bałam.

Urodziłeś się przedwcześnie.

Wiedziałam, że cię stracę.

Byłeś tak maleńki, że mogłabym cię
zmieścić w

dłoniach.

I wtedy postanowiliśmy skrócić drogę z
Kruszwicy

i popłynąć jeziorem.

I nagle poczułam bóle za wcześnie, dużo
za wcześnie.

Musieliśmy zatrzymać się w chacie Gowala
na brzegu jeziora.

Pamiętam, jakby to było wczoraj.

Zapach świeżo pieczonego chleba.

Zapach ziół wiszących u pułap.

I mój świeżo urodzony.

Ale już się nie boję o ciebie.

Wiem, że sobie poradzisz.

Potrzebuję cię.

Potrzebuję.

Rodziłeś się w domu ubogich.

Prostych ludzi.

A do chrztu nie trzymał cię żaden możny,
ale zwykły koch.

Zbigniewie, czytaj.

Bojarzy w porozumieniu z Tatarami o
drugiej eufemie.

Żonę Trojdanowicza.

Chryste, panie. Grożą, że jeżeli
Trojdanowicz nie ustąpi z tronu pod

również zginie.

Ale grożąc jemu, grożą nam.

Kazimierz zobowiązał się w wyższych
razie wspierać go zbrojnie.

Trojdanowicz twierdzi, że Giedymil
poparł panów ruskich, bo chce, żeby na

Rusi zasiadł Lubart.

Jeżeli Kazimierz z wojskiem ruszy na
Ruś, stanie przeciw Litwie.

Dał słowo.

W miarcie królowej Anny mocno osłabł
sobie Litwę.

Pomoc projdenowiczowi może go całkowicie
zerwać.

On już jest dla nas jak tarcza przed
Tatarami. Nie możemy jej stracić. A więc

wojna.

Chryste Wszechmogący.

Miej nas w swojej opiece.