All language subtitles for Korona krolow odc 82

Ranek dopiero.

Przedwomoczy przymkną, a tu już trzeba
wstawać.

A ja rad jestem, że król tak wcześnie
zwołuje na radę.

To znaczy, że postanowił smutek przekuć
w działanie i trzeba go w tym wspierać.

Zgadza się, ale czy to sprawa procesu
krzyżackiego, czy też sprawa ziem

odziedziczonych po Przemysławie,
wszystko to, nad czym radziliśmy

nocy, wymaga głębokiego zastanowienia.
Pośpiech tu niczemu dobremu nie służy.

Wiedz mi, że może tylko tobie nie służy.

W twoim wieku?

Sił mi nie brak.

Godzinami mogę debatować z Kazimierzem
do rana o stanie państwa.

Tylko przygotowania do tubu mnie
zmęczyły.

Gości tu wjeżdżają, każdego trzeba
przywitać.

Parę słów nim zamienić.

W takich chwilach niezmiernie cenię
sobie mój bezrzędny stan.

Mogę skupić się wyłącznie na sprawach
królestwa. A spójrz na Przemysława.

Odszedł z samotności, bezdzietnie, nie
na ojcowiźnie i zostawił księstwo

zrujnowane najazdami krzyżackimi. Sroga
ocena spytku.

Myślę jednak, że władanie księstwem i
wspieranie króla Władysława, a potem

Kazimierza, było jego posłannictwem i
powodem do dumy. Obaj królowie wielce

cenili Przemysława.

To prawda.

A że rano...

To jest prawda.

Znów stałeś przed świtem, żeby
przygotować posiłek dla sióstr? Tak

matka i siostra, kiedy mieszkały w tych
murach.

W pracy nie ma nic uwłaczającego.

Ale przecież ty jesteś królową.

Byłam. Teraz jestem mniszką.

Służę Panu Bogu, tak jak każda z nas.

W nocy opiekowałam się chorą siostrą.

Całą noc?

Czy to dla ciebie niezbyt wiele?

Przecież Sława randkiem poczuła się
lepiej. Warto było po niej drobną ofiarę

twojego snu, żeby zobaczyć uśmiech na
jej twarzy.

Nie uważasz?

Nie myślałam o tym w ten sposób.

Gość z Krakowa czeka przy kracie.

Ale powiem mu, że odpoczywasz. Na pewno
zrozumie.

Nie potrzeba.

Rozmówię się z nim od razu. A gdyż to
taki?

Nie mów.

To będzie niespodzianka.

To już postanowione, panie.

Mury miasta wymagają pilnych napraw i
wzmocnienia, a zamek przebudowy.

Nie przeczę, ale zapożyczanie się na te
cele u Lewka może mieć bardzo złe

skutki. Mieszczanie w Krakowie mają ci
za złe, że tak przyjażdżą.

Lewek urodził się w Krakowie, jednym z
nich. Ale jak się tak szybko będzie

bogacił, to niedługo wykupi cały Kraków.

Ja wiem, że mieszkanie żądają też
ograniczeń. Nie chcą na przykład, żeby

żydowscy rzeźnicy sprzedawali mięso
chrześcijanom. Niech chrześcijanie,

to wadzi, u nich nie kupują.

Podobnie ludzie szumią o przywilejach
dla osadników na Kazimierza. Przecież to

głównie Niemcy.

Kazimierz chroni Kraków i Wawel od
południa. To pożytek dla nas wszystkich.

Miasto musi się rozwijać. Stąd
przywileje. To powiedz to ludziom z

Handel na terenie całego królestwa,
korzystanie z rzek i inne udogodnienia.

Mieszczanie w Krakowie mają cię za złe,
że Kazimierz odbiera im chleb.

Niedorzeczne. To niech krakowianie wezmą
się do pracy, wtedy będą się też

bogacili.

Boję się, że zamiast łagodzić z
wynastroju, to my je podsycamy.

I że cała ta sytuacja obróci się
przeciwko Żydom. I ludzie zaczną się

bogatych innowiercach. Zatem zamiast iść
z postępem, mamy się cofać, tak?

Od kiedy to ustępujemy próżniakom i
zawistnikom? Ja mówię tylko, co do mnie

dociera.

Miłościwy panie, Lewek już przybył. Proś
natychmiast.

Otrzymałem od króla kasztelanie sądecko.
Zajmę się twymi ziemiami, pani.

Akurat ciebie, Pełko, nie spodziewałam
się ujrzeć.

Mam list polecający od króla. A ile mnie
zrozumiałeś.

Bardzo się cieszę, że to ty będziesz
dbał o moje ziemię, ale żadnych listów

potrzebuję.

Siądźmy.

Przekażę ci dokumenty i wszystkie sprawy
oddam w twoje ręce, ale najpierw

powiedz mi, co w Krakowie.

Smutek przeplata się z radością.

Jasiek, syn spytka, niedługo będzie się
żenił.

A zanim wyjechałem z Wawelu nadeszła
nowina, że wygraliśmy proces przeciwko

Krzyżakom.

Czułam, że ten dzień przyniesie coś
dobrego. Mów.

Nie za wiele wiem, bo musiałem ruszać,
ale zakon ma nam zwrócić Pomorze i

wszystkie sporne ziemie.

I jeszcze zapłacić grzywnę.

Ale i to zwycięstwo ma swój cień.

Krzyżacy nie uznali wyroku.

Od razu się odwołali.

Tak, stosują tę metodę od lat.

Trzeba wysłać kogoś do Awinionu. Papież
musi potwierdzić wyroki, wymusić jego

wykonanie na zakonie.

Ale czy zakon usłucha?

Musi.

Bo może wraca w nasze ręce. I tak chciał
Władysław.

I nasz syn tego dokonał. Czyż Pan Bóg
nie jest wspaniały, że wspomógł go w tym

dziele?

Wybaczcie, że przeszkadzam, ale przed
furtą zebrali się żebracy.

Proszą o błogosławieństwo.

Zaraz badam.

Ciężko mi było rozstać się z domem.

I z ogrodem.

Każdy kąt tam zna.

Musiałam zatem iść z widy.

Kiedy mówiłaś, że u nas wieje nudą, nie
to, co w dalekim świecie.

Pożegnanie miej, dzieciństwa zawsze jest
trudne, choćby i cały świat kusił.

Zrobisz wszystko, żebyś w Krakowie też
była szczęśliwa.

Sama radość patrzeć na dwoje tak
zakochanych ludzi.

Zobaczyłaś, jak małgorzata.

Chodźmy już.

Nieładnie się tak przyglądać. Ja nie
mogę się przyglądać, a ona może

podsłuchiwać.

To prawda.

Na pewno im przeszkadza obecność Bogny.

To co robimy?

Chyba wiem.

Szaf!

Pożyczka załatwiona.

Lewek zgodził się na nasze warunki bez
negocjacji.

I tak zarobi krocie. My też na tym
zyskamy. No, jako królestwo na pewno.

Jednakże będą też i straty. Jeżeli znowu
będziesz mówił o gniewie Krakowian...

Nie, nie, nie. Nie będę mówił o gniewie
Krakowian. Będę mówił o kamienicy przy

Senatorskiej, którą upatrzyłem dla
Jaśka.

A Lewek mnie ubiegł i kupił ją.

Piękna jest.

Ale lepiej zamilknę, panie, bo powiesz,
że sprawy osobiste przedkładam na dobro

królestwa i... Zawsze potrafiłeś się
wnieść ponad własną korzyść.

Tym razem też muszę.

Byle by już było tylko po ślubie Jaśka.

Królu.

Zrozumiem, jeżeli ze względu na żałobę
po królowej Annie nie będziesz chciał w

nim uczestniczyć.

Właśnie w takich chwilach brakuje jej
najbardziej.

Oczywiście będę z wami w tej jakże
ważnej i radosnej chwili.

Witaj, ekscelentio. Jestem prosto z
drogi. Wiozłem odpis wyroku.

Świętowaliśmy wczoraj zwycięstwo, które
w znacznej mierze tobie zawdzięczamy.

Za wcześnie na świętowanie.

Stanowczo za wcześnie.

To chyba najdłuższa rozgrywka szachowa
pod słońcem.

Pani, chciałem się przejść po kramach.

Oni poszli wynieść kufry do komnaty.

Wracam, a tam ani śladu po kufrach.

Nie wiem, gdzie one są.

Gaworzec, zgubiłeś nasze kufry? A ja
właśnie miałam posłać po moją piepłą

Trzeba ustalić, gdzie one je wynieśli,
bo nie wiedzą.

Powiedzieli, że komnat za dużo.

Za dużo?

To może ty pójdziesz w ogno.

Znajdziesz kufry i ciepłą chustę sobie
założysz.

Chętnie pomogę.

Przysięgałam twojemu ojcu, że cię z oczu
nie spuszczę. Ja tu posiedzę.

O, jaki piękny. Ale to właśnie przy nim
zgrabiały mi ręce z zimna.

To dobrze, to może pójdę.

Kufry są bezpieczne.

Ale postarałyśmy się z cudką, żeby...

szybko się nie znalazły.

Audrey, poczekaj.

To dla

ciebie.

Po co mi ona?

Pracuję w kuchni, nie będę się stroić.

Nie zawsze tak będzie.

Jak kupię dom, to zamieszkasz razem z
nami.

Wolę zostać w kuchni na Wawelu.

Ale twoja matka chce cię mieć przy
sobie.

Będzie musiała wybrać.

Nie zasłużyła na to, aby stawiać ją
przed takim wyborem.

Na takiego męża też nie zasłużyła.

Ona miłeś wszystkich.

Ją, króla. Ale ja pamiętam, jak chowałeś
się w kuchni. Miast ratować królową,

kiedy biskup Grot najechał zamek.
Przyznaję.

Nie była to postawa godna szlachcica.

Mówią, żeś brał pieniądze na zamki do
własnej kiety.

Żeś swoją żonę upokarzał, zabawiając się
ze służkami. Ani słowa o Harte.

Wiem, jak mnie oceniać.

Ludzie popełniają błędy, ale też się
zmieniają.

Znać, żeby z ojca byłaś chowana. Jakby
ci raz drugi skórę złoił, nie ważyłabyś

się tak mówić.

Taktyka zakonu, choć do przewidzenia
jest haniebna, dowodzi, z jak nędznymi

ludźmi mamy do czynienia.

Zakłamanymi, złymi i za nic mającymi
majestat najwyższego

przedstawiciela kościoła na ziemi.

Niestety, ekscelencjo, ich prawo się
odwoływać.

My na ich miejscu zrobilibyśmy to samo,
chociaż rozumiem wzburzenie biskupa.

A król co zamierza w tym zrobić?

Czekać latami?

Aż odwołanie zostanie rozstrzygnięte,
czy brać już dzisiaj to, co mu jest

należne na mocy tego wyroku?

Wciąż radzimy.

To nie jest łatwa sprawa.

Widzę zatem, że nic się nie zmieni. Jak
to się nie zmieni? Ale w biskupie już

się zmieniło.

Zapadł wyrok.

Świat się dowiedział o naszej krzywdzie.
To wielki krok.

Podróż mnie wyczerpała.

Pójdę już.

Ekscelencjo.

Jutro ja się się żeni.

Byłbym rad i byłbym wdzięczny, gdyby
ekscelencja jako głowa kościoła

krakowskiego pobłogosławił ich
małżeństwo i odprawił mszę w intencji

młodych. Teraz?

No, zmądrzał.

Na właściwą zszedł drogę.

A czy odpokutował już wszystkie swoje
grzechy?

Nieobyczajne prowadzenie się, nieślubne
dziecko, ukrywanie rozbójniczki. Ale

król mu wszystko wybaczył.

Król? Nad królem jest jeszcze Pan Bóg.

Spowiedź? Poważna pokuta.

Pielgrzymka do grobu świętego Wojciecha.
Lub krzyż pokutny.

Jasiek nikogo nie zamordował.

Ale kilka mszy mógłby ufundować.

Pro remissione precatorum.

Potem niech się żeni.

Podobała Ci się ta klamra dwóch słów od
Mikołaja?

Nie przyjęłam.

Dlaczego?

Bo nic od niego nie chcę.

Rozumiem, że jesteś nieufna.

Dlaczego ze wszystkich mężczyzn na
Wawelu właśnie on?

Kręta czy tchórz?

Mienił się.

A to jak mi tylko udaje.

Żeby się wkupić znowu w łaski dworu?

Moja wiara nakazuje mi przebaczyć i dać
drugą szansę.

Tak, słyszałam o nastawieniu drugiego
policzka.

Ale czy musi być twój matko?

Nie chcę, żeby spotkał cię los jego
zmarłej żony.

Zdradzonej i wygnanej.

Nie mogę cię stracić.

Pełka już czeka na ciebie.

Będę się modliła, żebyście szczęśliwie
dojechali.

Skoro wiedziałaś, że nie zostanę w
klasztorze, czemu nic nie rzekłaś?

Chciałam, żebyś sama to zrozumiała.

Tylko nie wiem, co dalej.

Ojciec planuje mnie wydać za mąż, lecz
kiedy o tym myślę, wcale się nie cieszę.

Bo dotąd myślałaś, że Pan Bóg szykował
ci inny los.

Jak moja matka.

miała pójść za mąż, to jej siostra Kinga
przekonała ją, że nie tylko

dziewictwo, ale i bogobojne małżeństwo w
oczach Pana Boga ma wielką zasługę.

Zapamiętam te słowa.

Marzy, żeby udać się z pielgrzymką do
grobu Jorenty w Gnieźnie. Nic nie to i

przeszkodzie. Z nikim innym nie chcę
jechać, tylko z Tobą.

Dostaniesz dyspensę na podróż, prawda?

To ty uczyłaś mnie modlitw, czytałaś
Ewangelię, chodziłyśmy razem służyć

w Krakowie.

Lecz jeśli nie dostaniesz zgody, trudno.

Wkrótce znów cię odwiedzę.

Świetnie. Tak?

Błogosławię Ci, Ojciec.

Dzięki za uwagę.

Z balami, z balami, ale ja mam tu
pięćdziesiąt szklanit. Jest najwyżej

czterdzieści pięć pod upływy.

Nikt nie pomyślał, żeby uzupełnić.

Sam dokończę.

Mikołaju, mam do ciebie prośbę. Coś o to
zechcesz.

Nie śpieszmy się ze ślubem.

Chodzi o Audrę.

Jestem pewna, że przywyknie do zmian,
ale potrzebuje czasu.

Audre, przydałoby się trochę dyscypliny.

Nie wiesz, co mówisz.

Ona wiele przeszła.

Wybacz.

Wiedziałam, że zrobisz.

Sam tą polowałeś?

Tak, są nauczyciele felną. Jestem
królewskim podłowczym. A wy, panie?

Ja jestem... Wołają na mnie Gabor. Ja
jestem Maciek.

Pierwszy raz na Wawelu i od razu się
zgubiłem.

To komnat gościnnych, to... Do końca
korytarza i schodami do góry.

Nad mnie wsiąże jesteście.

Z panu Zofią przyjechaliście.

A no, książa, wetele będzie.

Król nie opłakuje już królowej?

Opłakuje, ale uważa, że poddani też mają
swoje prawo do szczęścia.

Zatem ucztę pozwolił wyprawić, ale sam
dla niej nie będzie.

A, widać, że nie doświadczyliście serca
Kazimierza Wielkiego.

No, będzie na uczcie.

Cisza się gnośna, to jego pierdolny
ruch.

Do końca korytarza i schod. Dami do
góry.

Trochę.

Mori?

Co ty robisz?

Mori.

Mori.

Liczę w niebiosach i proszę króla w
swojej opiece.

Strzeż go od wszelkiego złego.

W następnym odcinku.

Zauważaj jak lecisz.

Kawa w druhu.

Wstawaj moja panno.

Przećwiczymy wszystko jeszcze raz.
Stryj, no błagam. Nalegam.

Bądźcie zdrowi, łódźcie dzieci.

Pewnie sami nie wiedzą, kto jest kto.

Tylu ich tu zjechało. Ale się dziwnie
zachowywał, jakby się chciał przed kimś

ukryć. Ojcze, obiecałeś mi taniec.

Znaleźliśmy trupa, panie. Gdzie jest
król?

Jezus Maria!

Panie!