All language subtitles for Judge John Deed S04E01 Lost And Found

SĘDZIA JOHN DEED
odcinek 1 sezonu 4

Tłumaczenie: nkate

Zaginiony i znaleziony

Co by się stało, gdyby orkowie
złapali Froda i zdobyli pierścień?

- Felix.
- Z jego pomocą robiliby złe rzeczy.

Jakie złe rzeczy?

- Zabiliby Gandalfa.
- Wrzuciliby go do ognia.

On potrafi oprzeć się ogniowi.

Podbiliby świat
i zrobili ze wszystkich niewolników.

Dobrze byłoby być
niewolnikiem orków?

- Nie.
- Dlaczego źle jest być niewolnikiem?

Bo nie dostajesz pieniędzy, musisz
wciąż pracować, i nie masz wolnego.

Racja. Co się stanie,
jeśli będziesz musiał

cały czas pracować,
bez żadnego wolnego? Molly.

- Zmęczysz się.
- Z pewnością.

I nie będziesz mieć żadnej wolności.

Czym jest wolność? Freya.

Gdy możesz iść do sklepu i kupić,
co chcesz, i bawić się, kiedy chcesz.

Tak. Wolność jest wtedy,
gdy możemy decydować,

co robić, kupować,
dokąd iść i kiedy.

Wolność to prawo
do decydowania o sobie. Molly.

Czy teraz są niewolnicy?

Na świecie są różne
rodzaje niewolnictwa.

Możesz być niewolnikiem
telewizji, pracy lub jedzenia.

Czy to nie orkowie?

Nie spodobałaby im się
taka nazwa, Felix.

Ale oni mogą odebrać ci wolność.

Weźcie zeszyty i zajmijcie się
pytaniami od pierwszego do piątego,

w sekcji o rzymskich niewolnikach.

Nie rób nic głupiego.

Załóż kajdanki.

Dalej, brać go.

Sir Ianie, zamierzamy
zobaczyć się z sir Montym.

Wolelibyśmy nie przypominać mu
o protokolantce sądowej.

Tak.

Oczywiście, jeśli trzeba, zrobię to.

Dobrze, na razie.

Proszę przekazać sir Ianowi, że doceniam
wysłanie protokolantki do Cardiff,

ale nie chcę Deeda w moim okręgu,
nie ponownie.

Ale myśleliśmy, że się pogodziliście.

Pojednaliśmy, w końcu jesteśmy braćmi.
Ale nic więcej.

Niestety, również przewodniczący
północnego i zachodniego okręgu

nie chcą u siebie Deeda.

To nie mój problem.

Sędzia Deed ma też wiele zalet.

Więc zaskakują
te trudności z przydziałem.

Wszyscy przewodniczący się opierają?

Sir Ian myślał,
że najlepiej by wrócił do Sussex

z powodu problemów
z jednym z sędziów,

sędzią Bromfordem.

37 razy odwoływano się od jego wyroków
w ciągu ostatnich dwóch lat.

- Jego sprawy się piętrzą.
- Tak.

Tak, Deed mógłby przejąć
sprawy sędziego niższej instancji.

Pokażemy mu, gdzie jego miejsce.

I nie wpadną mu w ręce
takie kontrowersyjne przypadki.

Zobacz, kogo znalazłam,
czającego się na zewnątrz.

Nie czaiłem się, Vera.
Nigdy się nie ukrywam.

John, wróciłeś do Sussex.

Raczej żaden z nas
nie jest z tego zadowolony.

Może powinniśmy
zostawić przeszłość za nami.

Czy to możliwe?

Właśnie przeglądałem grafik.

Nie widzę nic
potencjalnie kontrowersyjnego.

Raczej nie szukam kontrowersji.

Mimo to, przeważnie cię znajdują.

Jest wiele spraw włamań,
które możesz poprowadzić.

Jak i posiadań narkotyków klasy A,
przemocy domowej.

Równie dobrze,
może się tym zająć fioletowy sędzia.

Tak, ale te trafią do ciebie.

A ty, co prowadzisz?

Próbę zabójstwa i rabunku.

Uciekinier od lat.
Policja dopiero go złapała.

A co z uczniem,
który zgwałcił swoją nauczycielkę?

- Cóż...
- Monty, bierzemy gwałt.

Tak. Nie,
nie jest jeszcze gotowy, John.

Cóż, najpierw muszę załatwić
rewizję sądową.

Chyba że Vera chce ją wziąć.

Jakaś poprawa w grafiku?

Nie, chyba że sędzia uważa
malwersację za coś lepszego.

O, nie.

Zobacz, co zdołasz zdobyć,
inaczej mogę wracać do Londynu.

- Pani Mills jeszcze nie oddzwoniła?
- Nie na ten telefon.

Cześć, tu Jo Mills.
Zostaw wiadomość, a oddzwonię.

Jo, tu John.
Wróciłem do Sussex i...

Bez Charlie czuję się tu samotnie.

Zastanawiam się,
jak idzie apelacja.

Zadzwonię później.

Denny, myślę, że dobrze nam poszło.

Nie słyszałem, by powiedzieli:
"Wyrok jest niepewny, jest pan wolny".

Jeszcze nie. Teraz wiedzą,
jak skorumpowani byli policjanci.

Pani Mills?
Jestem Kerry Ramsay, adwokat.

- Nie będę broniła Terry'ego Rogersa.
- Kancelista miał panią przekonać.

- Mówiłam mu, że myślę o urlopie.
- Tak, by mieć czas dla adoptowanego syna.

Jeszcze do tego daleko.

- Przejrzy pani chociaż akta?
- Nie widzę sensu, bo tego nie wezmę.

Sprawa dotyczy dwóch detektywów
kluczowych dla pani bieżącej apelacji,

Matthew Stone'a i Troya Romano.

Niemożliwe, są na emeryturze.
Romano trafił za kratki.

Tak, Rogersa aresztowano 16 lat temu.

Uciekł i ukrywał się,
aż do aresztowania w szkole.

Zerknę.

W porządku.

Michael się denerwował.
Myślał, że pani nie przyjdzie.

Przepraszam, wyskoczyło
coś nieoczekiwanego.

Ma trudności z adaptacją.

Liczyliśmy, że przybrana matka,
do której poszedł, uspokoi go.

Tak, czuję się winna,
nie powinnam była odchodzić.

Będą z nim problemy,
jeśli go pani weźmie.

Zawołam go.

Cześć, Michael.
Wybacz spóźnienie, miałam pilną pracę.

Zawsze biorę za dużo na siebie.
Założę się, że ty realizujesz, co zaplanujesz.

Dorośli są tacy głupi,
zawsze próbują...

Wszystko w porządku.

Pójdziemy gdzieś na herbatę?
Twoja zastępcza mama powiedziała...

Ona nie jest moją matką!
Moja mama nie żyje.

Wszystko w porządku.
Już dobrze.

Jeśli weźmie pani Michaela,
nie będzie to łatwe.

Ma poważne problemy emocjonalne.

Tak. Największym z nich
jest brak matki.

Pani Tredaway, może pani sobie wyobrazić,
co to znaczy dla 8-latka?

Straciłam matkę, gdy miałam dziewięć.

Przepraszam.

- Miała pani ojca?
- Tak.

Oczywiście,
to była jakaś rekompensata.

Czasami ludzie przychodzą i myślą,
że wystarczy ofiarować dziecku miłość.

To duży krok w dobrym kierunku,
pani Tredaway.

Michael był u bardzo miłych
rodziców zastępczych.

A jeśli u pani
będzie równie rozgniewany,

zacznie niszczyć ten piękny dom
lub kraść pani rzeczy?

Mówi pani tak, jakby nie chciała,
by adoptowano dzieci.

Nie odpowiedziała pani
na moje pytanie.

- Może nie mieli odpowiedniego podejścia.
- Nie.

Mają duże doświadczenie.

Nie chcemy,
by za dwa tygodnie wróciła pani

twierdząc, że nie może sobie poradzić.

Mogę mu dać trzy tygodnie.

Wychowałam dwóch synów,
bez ich ojca.

Będzie potrzebował wiele uwagi.

Jak to możliwe z pani pracą?

Dla Michaela jestem gotowa
zrezygnować z pracy.

- Czy to nie będzie problemem?
- Co, finansowo?

Nie, mogę pisać artykuły,
być konsultantką.

Czasami rezygnacja z kariery
może być źródłem rozgoryczenia.

Przemyślałam to.

Michael najwyraźniej cierpi
i wierzę, że mogę mu pomóc.

To, co muszę przekazać komisji
selekcyjnej, czego chcę być pewna -

dlaczego chce pani go adoptować.

Zwłaszcza, że jest pani sama.

Musimy być pewni, że nie próbuje pani
wypełnić luki w swoim życiu,

takiej jak wyjazd dzieci
na uniwersytet.

Jo, rety!
Wszystko w porządku?

Muszę porozmawiać z tobą
o apelacji Denny'ego McDowella.

Zostawiłem ci tylko 93 wiadomości.

- Zjesz coś? Na wynos.
- Jeśli masz za dużo.

Jasne. Wejdź, przyniosę ci talerz.

Nie jestem przekonana,
że dobrze prowadzę sprawę Denny'ego.

Jeśli nie jesteś przekonana,
jak przekonasz sąd?

- Mógłbyś dodać mi otuchy.
- Dodałem.

Powiedziałem, że to kłamca i złodziej,
ale w tym przypadku niewinny.

Jakie masz argumenty?

Wyrok jest niepewny
zarówno z powodu nowych profili DNA

próbek zebranych
przez zamieszanych detektywów,

jak i faktu, że ich informator
był profesjonalistą.

Wygląda na to,
że masz niezłe nowe dowody.

Sprawdziłaś opinię
sędziów z 2002 w Pendleton?

Chciałabym, byś to prowadził.

Co jest nie tak?

Nie wiem.

Jo.

Nieważne.

Jak idzie Charlie w twojej kancelarii?

Ciężko pracuje.

Zdecydowałam się przygarnąć Michaela,
jeśli mnie zaakceptują.

Co stało się z porządnymi
rodzicami zastępczymi?

Dlaczego nikt nie chce,
bym to zrobiła?

Tylko pytam.
Zrezygnujesz z błyskotliwej kariery?

To tylko urlop.

Możesz zostać sędzią w przyszłym roku.
Nie tego chciałaś?

Chyba ty tego chcesz,
ja już nie wiem.

Każdy może być rodzicem.

Mówi to idealny ojciec?

Głupotą jest zaprzepaszczenie
tego, co masz.

Doprawdy?

A zapewnienie małej, zranionej istotce
bezpiecznej, kochającej przystani?

To, co opisałaś
może zapewnić ktoś inny.

Jo, wszystko w porządku?

Wyglądasz, jakbyś zobaczyła ducha.

Myślę, że zobaczyłam.

Kim oni są?

Ten po prawej to skorumpowany,
były sierżant Troy Romano.

Drugi pewnie taki sam.
To oni aresztowali Denny'ego McDowella.

Co oni tu robią?

Pewnie sprawdzają,
czy ich machlojki nie poszły na darmo.

Wnoszę o zwrócenie szczególnej uwagi
w tej apelacji

na nowe dowody ujawnione
w ponownym profilowaniu DNA.

Świadczą one o tym,
że wnoszącego odwołanie, pana McDowella

nie było na miejscu zbrodni,

jak wcześniej błędnie wskazywał
niedopałek papierosa.

Nie ma wątpliwości,
że niedopałek tam był,

ale nowe profilowanie DNA
wyraźnie pokazuje,

że w rzeczywistości nie on go palił.

W sprawie Pendletona z 2002,
sędziowie orzekli:

Gdy przyznaje się nowe dowody,

Sąd Apelacyjny musi orzec,
czy wyrok jest ważny.

Chciałabym przypomnieć,
że udowodniona nieuczciwość policjantów,

którzy dokonali aresztowania,

podważa ich wiarygodność jako kluczowych
świadków w pierwotnym procesie.

Sierżant Troy Romano
został później aresztowany

i skazany za wypaczanie
sprawiedliwości.

Trafił do więzienia na pięć lat.

Mamy przyjąć, że wszystkie aresztowania
dokonane przez pana Romano

były skażone z powodu
jednej plamy na honorze?

Zwracam uwagę wysokiego sądu

na najnowsze europejskie orzecznictwo
odnośnie praw człowieka.

Zaleca, by ponownie zbadać
wszystkie wcześniejsze sprawy

prowadzone przez skazanych policjantów.

W sprawie Pendletona pada:
Roztropne jest sprawdzenie,

czy gdyby nowe dowody
przedstawiono na procesie,

mogłyby wpłynąć na decyzję
ławy przysięgłych.

Dziękuję, pani Mills.

W grę wchodzi sporo kwestii prawnych.

Z tego powodu oddalimy się,
by rozważyć naszą decyzję.

Proszę powstać!

- Jak myślisz, Jo?
- Nie mam pojęcia.

To twój dziadek.

Czasami trudno o tym pamiętać,
gdy tam siedzi.

Nie jestem skłonny stwierdzić,
że wyrok jest niepewny.

Jeśli jesteśmy przekonani,

pomimo jakichkolwiek
nieprawidłowości w procesie,

lub jakichkolwiek nowych dowodów,

że wyrok jest wciąż właściwy,

to powinniśmy odrzucić apelację.

Mam co do tego wątpliwości,

z uwagi na przeszłość zaangażowanych
funkcjonariuszy policji.

Tylko jeden z nich
poszedł nie tą drogą.

Możemy założyć,
że inni również nią poszli.

To był jeden wypadek
w skądinąd wzorowej karierze.

- Dlaczego powinniśmy zakładać inaczej?
- A co z prawdopodobieństwem?

Jednak wielu wymiga się od kary,
i jeszcze pozwie policję.

Zaczynam czuć się jak ten holenderski
chłopiec z palcem w grobli.

Co o tym myślisz, Michael?

Nowe dowody mnie nie przekonały,

albo argumenty, Monty.

Nie możemy ogłosić
sezonu polowań na policję.

Skazani przestępcy ustawią się w kolejce,
by zaczerpnąć z publicznej kasy

i jeszcze bardziej obciążyć sądy.

Zadzwonię w tej sprawie.

Pewnie cieszy się pan z wyniku.

- O czym pani mówi?
- Doskonale pan wie.

Nie porzucę apelacji McDowella,
udowodnię, że sfabrykował pan dowody.

Powodzenia!

- Dlaczego pani nie odpuści?
- Nie. Korupcja nie ujdzie wam płazem.

- Właśnie tak się stało, czyż nie?
- Troy.

Spójrz na nią.

Chciałaby, bym jej przywalił, prawda?

Wolałabym z takim nie zadzierać.

Znajdę na niego sposób.

Pani Mills.

Dzięki, Coop.

Przesłuchanie wstępne wciąż czeka.

Tak, wiem, dziękuję.

Złości się o coś?

- Powinnaś być gdzie indziej.
- Nie zajmę ci dużo czasu.

Czytałam akta obrony
Terry'ego Rogersa.

Romano i jego koledzy byli
głęboko zaangażowani w korupcję.

Tylko według pozwanego.

Nie, wierzę w to.
To wszystko ma sens.

Wiesz, jacy byli,
gdy aresztowali McDowella.

Identycznie aresztowali Rogersa.

Czy to oznacza,
że nie bierzesz urlopu?

Nie rezygnuję z adopcji Michaela,
jeśli o to ci chodzi.

Wiem, że to właściwa rzecz.

Zrobię to, John.

Jak zdołasz opiekować się tym chłopcem

i prowadzić sprawę,
którą sama uważasz za śmierdzącą?

- Poradziłeś sobie z Charlie.
- To co innego.

Michael potrzebuje
dużo uwagi i wsparcia.

A Charlie nie?

Jo Mills.

Jo Mills.

Tu Sue Bush,
matka zastępcza Michaela.

Dzień dobry.

Michael pytał, czy przyjedzie dziś pani
po niego do szkoły.

Tak, spróbuję.

Pani Mills... Jo,

nie chcę naciskać,
ale musisz powiedzieć konkretnie.

Te dzieci mają dość
niepewności w swoim życiu.

Przepraszam, oczywiście, że tam będę.

Muszę iść.

Jak zaczął pan uczyć?

Ma pan kwalifikacje?

Nie, tak wyszło przez przypadek.

Gdy uciekałem,
trafiłem do Devon.

Pracowałem dorywczo na łodziach.

Zawsze dobrze sobie radziłem
na wodzie.

Ktoś, z kim pracowałem zapytał,

czy nie chciałbym pomóc
w klubie kajakowym na rzece Dart.

To nie była płatna praca,
ale to byli mili ludzie.

Przypuszczam, że gdyby mi zapłacili,
powróciłbym do nałogu.

Był pan cały czas czysty?

Tak...

od chwili aresztowania.

Bardzo otrzeźwiające doświadczenie,

aresztowanie za kradzież
i usiłowanie zabójstwa.

Dobrze mi szło z tymi kajakami.

Wtedy jeden z organizatorów zakładał
klub w szkole i zapytał, czy dołączę.

Doprowadziło to do płatnej pracy.

W tamtych czasach
nie było żadnej kontroli.

Praca z przyzwoitymi ludźmi uświadomiła mi,
jak marnowałem wcześniej czas.

- Gdzie pan mieszkał?
- W hostelach.

Czasami spałem pod chmurką.

Prawie nic nie zarabiałem,
gdy zajmowałem się kajakami.

Czy to nie był problem,

przebywanie ze zwykłymi ludźmi
w klubie i szkole?

Tak.

Starałem zachować schludność.

Chodziłem do toalety na stacji.

Potem jedna ze starszych nauczycielek
nakryła mnie,

gdy prałem ubrania w szkolnej szatni
i suszyłem na grzejniku.

Powiedziałem, że wpadłem do rzeki.

A ona, że musiałem
mieć na sobie wiele ubrań.

Dała mi pokój w swoim domu.

Dała mi nawet klucz,
mogłem wychodzić, kiedy chciałem.

Uciekałem wtedy od dwóch i pół roku.

Nie ma pani pojęcia, jak to jest,
być wreszcie potraktowanym przyzwoicie,

jak ludzka istota,
mająca jakąś wartość.

Zdałem sobie wtedy sprawę,
że nic nie przywróci mego dawnego życia.

Jak to się stało,
że policja pana złapała?

Dużo...

myślałem o mojej córce.

Były jej 18 urodziny. Ja...

Próbowałem się z nią skontaktować.
Wiedziałem, że to ryzykowne,

ale musiałem.

Czułem się bardzo źle z tym,
co zrobiłem jej, i jej mamie.

To był kompletny szok,
gdy się zjawiłem.

Katie nie mogła ze mną rozmawiać.
Po prostu poszła do swego pokoju.

To musiał być szok.

Cheryl wykonała świetną robotę,
wychowując ją.

Żona rozwiodła się z panem,
gdy pan uciekł?

Tak, powinna była
zrobić to wcześniej.

Ciągnąłem ją
przez całe moje szambo.

Widząc je, ja...

myślałem, że jakoś uda mi się
pogodzić z córką.

Wyobrażałem sobie nawet,
że mogę wrócić do Cheryl.

Myślałem więc o poddaniu się.

Czytałem gdzieś...

że można skontaktować się
z prokuratorem generalnym,

i opierając się na prowadzonym
nowym życiu - negocjować swój powrót.

Zrobił to pan?
Nie ma o tym wzmianki.

Zwróciłem się do nich.

Tak bardzo chciałem być normalny.

Powiedzieli, że są zainteresowani
spotkaniem ze mną,

by spróbować wyjaśnić tę sprawę.

Następną rzeczą -
było pojawienie się policji.

Dlaczego pan uciekł?

Nie wiem... wystraszyłem się.

Prokurator wysłał policję?

Tak przypuszczam.

To bez sensu,
jeśli negocjowali z panem.

A może policja obserwowała
dom Cheryl i śledziła mnie.

Wątpię, nie po 16 latach.

Prawdopodobnie ktoś
z prokuratury pana wydał.

Dlaczego, jak pan myśli?

Nie wiem.

Jest coś, o czym mi pan nie mówi?

Nie.

Wezmę pańską sprawę, panie Rogers.

Nie wie pani, ile to dla niego znaczy,
że ktoś taki jak pani mu wierzy.

W jego sprawie są luki,
pytania wymagające odpowiedzi.

Nie ma żadnych dowodów
potwierdzających jego słowa.

Potrzebujemy kogoś,
kto znajdzie odpowiedzi.

Pomaga nam były glina,
ale nie wiem, czy to sprawa dla niego.

Mamy w kancelarii
stażystkę do pomocy, Charlie Deed.

Przy odrobinie szczęścia, skończymy z tym
na wstępnym przesłuchaniu.

To oznacza dużo pracy.

Jo, to może zadziałać.

Od czasu raportu Gladstone'a z 1895 r.

celem systemu więziennego
jest zachęcanie

i pomaganie więźniom,
by prowadzili dobre i użyteczne życie.

Terry Rogers osiągnął to
bez potrzeby uwięzienia.

Świetnie.

Będzie sędzia zajęty.

Sędzia Everard
idzie pojutrze do szpitala.

Coś poważnego?

Wieść niesie, że to wazektomia.

Ale jego kancelista twierdzi,
że to przepuklina.

W każdym razie dał mi tę sprawę.

13-latka, który zgwałcił
swoją nauczycielkę.

Jest gotowa?

Jeszcze nie, czekają na raporty.

Pozostanie na wolności
i funkcjonowanie tam przez 16 lat...

Myślę, że wszyscy się zgodzą,
że to niezwykłe osiągnięcie.

Zwłaszcza, bez uciekania się
do przestępstw.

Ponadto pan Rogers
prowadził wzorowe życie.

Takie, do którego wielu z nas
może aspirować,

a tym bardziej, wyjęci spod prawa.

Z tych powodów argumentuję,

że Terry Rogers nie powinien
być teraz sądzony.

Jest zupełnie innym człowiekiem
niż ten,

który wiele lat temu
rzekomo popełnił to przestępstwo.

Wysoki sądzie, nie mogę zbyt mocno
podkreślić słowa „rzekomo”.

Jeden z oficerów dokonujących
aresztowania w tej sprawie

trafił do więzienia za korupcję
i wypaczanie sprawiedliwości.

Ale pozostali trzej mają do tej pory
nienaganny przebieg służby, czyż nie?

Prawo karne opiera się
na podstawowej zasadzie,

że każdy jest w stanie
się zreformować,

i gdy to zrobi -
zasługuje na drugą szansę.

Twierdzę, że pan Rogers
jest zmienionym człowiekiem

i zasługuje na drugą szansę.

Zasadę można zastosować
dopiero po wyjaśnieniu przestępstwa.

Nie jest zwolniony
od odpowiedzialności za przestępstwo,

tylko dlatego, że uciekał przez 16 lat,

jak przykładne nie byłoby
jego zachowanie podczas ucieczki.

Rogers twierdzi, że detektyw,
który został skazany za korupcję

założył mu plastikową torbę na głowę,
by zmusić do przyznania się.

Jest to identyczne ze sprawą,
przez którą detektyw został skazany.

Niewątpliwie przedstawi to pani
jako dowód na rozprawie pana Rogersa.

Jest pani gotowa na rozprawę
w bliskim terminie?

Mogę powołać się na politykę publiczną
gwoli sprawiedliwości dla pana Rogersa?

Nie, jeśli unika wzięcia
odpowiedzialności za przestępstwo.

Jest pani gotowa do procesu?

Tak. Chciałabym jednak prosić
o zwolnienie za kaucją.

Rogers okazał się wiarygodnym
i godnym zaufania obywatelem.

Co więcej, zwrócił się do prokuratora,
by negocjować powrót.

Ryzykowalibyśmy kolejnymi 16 latami.

Nie, nie uważam,
że kaucja jest tu stosowna.

Sir Maurice, jest pan gotowy?

Za wyjątkiem jednego problemu.

Wnioskujemy o jednostronne wysłuchanie

w kwestii informatora
i interesu publicznego.

Z powodu wcześniejszego zobowiązania
nie ja będę rozpatrywać sprawę.

Zostanie przekazana sędziemu Deedowi.

Jego kancelistka da znać,
kiedy będzie mógł pana wysłuchać.

Proszę zwrócić się do niej.

- Wiedziałaś, że mieli informatora?
- Nie, Terry nic nie powiedział.

Cóż, tak musiało być.

Czego oskarżenie chce od sędziego?

Nie ujawnienia nazwiska informatora.

- Mogą to zrobić?
- Jeśli sędzia im pozwoli.

Sir Maurice jest taki paranoiczny,

że nie zaryzykuje mojej obecności
przy tej rozmowie.

Musimy znaleźć kogoś, kto potwierdzi,
co zrobiła policja Terry'emu.

Muszę lecieć.

Szczerze mówiąc,
myślę, że na dłuższą metę

lepiej byłoby dla Michaela,
gdyby zrezygnowała pani z adopcji.

Nie, chcę dać Michaelowi dom,
ale najpierw muszę poprowadzić tę sprawę.

Jego życie z panią
chyba będzie wieczną huśtawką.

Będzie inaczej, gdy Michael tu będzie.

Rozumiem, że potrzebujesz
tej operacji, Monty.

Ale jak dobrze pójdzie,
wrócisz za parę tygodni.

Naprawdę wolałbym
nie zajmować się sprawą Rogersa.

Jeden z detektywów w tej sprawie
był zaangażowany w sprawę,

w której broniłem, i wiem,
że jest skorumpowany.

Jestem pewien,
że nie będziesz stronniczy,

nawet jeśli broni pani Mills.

Monty.

Między nami nic nie ma.

Chyba, że zaliczysz do tego jej prośbę
o radę na temat adopcji tego chłopca.

W jej wieku
powinna być rozsądniejsza.

Nie widzę poważnego konfliktu interesów
w żadnym z tych aspektów.

Wszystkim nam trafiali się policjanci

zaangażowani w sprawy,
w których wcześniej broniliśmy.

Przestępstwo, o które
oskarżony jest Terry Rogers

miało miejsce wiele lat temu,
członkowie ławy przysięgłych.

Ale to nie umniejsza
jego znaczenia dla prawa.

Obrona może spróbować
wykorzystać tę dawność,

i wyrażać wątpliwość
co do pamięci świadków,

ale dla człowieka pchniętego nożem
podczas tego gwałtownego napadu,

który stracił wtedy nerkę,

pamięć jest tak jasna
i przerażająca jak wczoraj.

Obrona może próbować podkreślać

rzekomy obecny dobry charakter
Terry'ego Rogersa.

Ale wymiar sprawiedliwości
musi karać przestępstwa,

nawet te zakopane głęboko w przeszłości.

Widzicie przed sobą
na ławie oskarżonych mężczyznę,

który był agresywnym, znęcającym się
nad żoną i nad sobą narkomanem,

który dopuszczał się przestępstw,
by zaspokoić ten nędzny nałóg.

Kogoś, kto często wiązał się z innymi
kryminalistami, spoza swojej ligi,

których szanował na tyle,
by nigdy ich nie zdradzić.

Czterech uzbrojonych mężczyzn
dokonało rabunku w supermarkecie,

raniąc nożem kierownika,
Simona Esteveza,

i uciekając z 13 tys. funtów,
już nie odzyskanymi.

Po haju heroinowym
oskarżony został aresztowany

i ostatecznie podpisał zeznanie
przyznając się do udziału w zbrodni.

Wkrótce potem udało mu się uciec
z aresztu policyjnego.

Następnie, bez żadnych kwalifikacji,
zaczął nauczać dzieci.

Żył na fałszywych papierach
pod nazwiskiem Hayden Russell.

Nie wiem,
jak zdobyć fałszywe dokumenty,

i podejrzewam,
że żaden z was też nie wie.

Tylko ktoś z odpowiednimi znajomościami,
taki jak Terry Rogers,

zna się na takich sprawach.

Nadinspektorze Craddock,

jak długo służył pan
w oddziale do walki z przestępczością?

Siedem lat.

Jaka była natura wykonanej pracy?

Ścigaliśmy uzbrojonych złodziei.

To niebezpieczna praca?

Bywała dość niebezpieczna.

Dwa razy zostałem postrzelony.

„Dość niebezpieczna”,
to chyba skromne określenie?

Proszę nie odpowiadać.

Dlaczego kontynuował pan
wykonywanie tak niebezpiecznej pracy?

Przestań, Maurice!

Nie myśleliśmy o tym.

W tamtych czasach było wielu
uzbrojonych rabusiów. Taka była praca.

Tak, jak rabunek w supermarkecie,

w którym kierownik, Simon Estevez,
został dźgnięty nożem?

Tak. W tamtym roku
miało miejsce 37 napadów,

wszystkie z użyciem noży
lub broni palnej.

Naprawdę jest pan bardzo skromny.

Jak doszło do aresztowania
oskarżonego za napad 16 lat temu?

Wysoki sądzie...

Nie można zabronić obrońcy
zadawania pytań.

Nadinspektorze?

Dostaliśmy cynk od informatora.

Wydaje się pan bardzo tego pewien,
po 16 latach.

- Był rzetelnym informatorem.
- Korzystał pan wcześniej z jego usług?

Oddział korzystał z niego
przy wielu okazjach.

Jak nazywał się ten informator?

Pani Mills,
zgodziłem się na prośbę prokuratury,

że jego nazwisko
nie zostanie ujawnione.

Więc możliwe, że mój klient
nie otrzyma sprawiedliwego procesu.

Jeśli potrafi to pani wykazać,
ponownie rozważę moją decyzję.

Istnieje wiele powodów,
dla których nie ujawnia się nazwisk.

Ponieważ on lub ona
nadal pomaga policji,

albo dlatego, że ujawnienie naraziłoby
tę osobę na niebezpieczeństwo.

Nazywa się to immunitetem
w interesie publicznym.

Jo, dobrze, że cię złapałam.

Jak tam badanie policyjnego tła?

Oskarżenie sprytnie wezwało
tylko dwóch z czterech zaangażowanych.

Oboje mają czyste akta.
Craddock ma dwie pochwały za odwagę.

- Musiał się zmienić.
- Jeśli kiedykolwiek był zaangażowany.

Romano trafił do więzienia.

Matthew Stone'owi pozwolono
przejść na wcześniejszą emeryturę.

Mogę ich powołać na świadków,
ale wątpię, by nam pomogli.

Nadal nie mamy nikogo,
kto potwierdziłby wersję Rogersa.

Nie ma,
nie mogę nikogo znaleźć.

Spróbuj podpytać McDowella
w więzieniu Parkhurst. Może coś doradzi.

Romano na nim też
użył sztuczki z plastikowym workiem.

Idź i pogadaj z nim.

Przepraszam, pani Mills?

Jestem Kate Rogers,
córka Terry'ego Rogersa.

- Witam.
- Mama powiedziała, że to zrobił.

Okradł ten supermarket.

Skąd wie? Była tam?

Może wydawać się ideałem,
ale pani go nie zna.

Jest takim kłamcą.

Głupotą byłoby mu wierzyć
po wszystkim, co nam zrobił.

Dwie pochwały za odwagę
i awans na nadinspektora w wieku 40 lat,

wskazywałyby na wzorową karierę.

Czy pańska kariera jest wzorowa?

Staram się.

Jak często niewystarczająco,
by sprostać wymaganiom?

- Ocena nie należy do mnie.
- Musi mieć pan jakieś wyobrażenie.

Na przykład, był pan podejrzany
o korupcję, czy wykroczenie?

Raz o nieprawidłowe wydatki,
raz o rzekomy rasizm.

Oba zarzuty bezpodstawne.

Nie przeszkodziły one w awansie?

Nie wydaje się.

Czy awans był wynikiem pracy
w oddziale do walki z przestępczością?

Przypuszczam, że częściowo.

Był pan w oddziale,
gdy został rozwiązany,

ponieważ uważano,
że zbyt wielu detektywów

było niekontrolowanych
lub skorumpowanych?

Został rozwiązany, ponieważ był
skorumpowany i wymknął się spod kontroli?

Uważam, że to była decyzja polityczna.
Zbyt się rozrósł, jak na siły policyjne.

Korupcję podano jako powód rozwiązania.

- Pan tak nie uważał?
- Nie.

Jednak nie mniej niż 28 byłych oficerów
oddziału postawiono przed sądem?

Nie wszystkich skazano.

Ilu skazano?

Nie jestem pewien.

Czy detektywi rutynowo
nie wypaczali biegu sprawiedliwości?

Podrzucanie dowodów,
by pasowały do podejrzanych - jak mawiano.

- Nie, chociaż coś wspominano.
- Była korupcja.

Nie, bym był tego świadomy.

- Nie był pan jej częścią?
- Wysoki sądzie!

To raczej szukanie dziury w całym.

Pani Mills, wie pani, czym ryzykuje.

Kim był informator, który
poinformował pana o udziale Rogersa?

Nie mogę powiedzieć.

Dlaczego? Był anonimowy?

Pani Mills, orzekłem w tej sprawie.

Mogę zwrócić się do wysokiego sądu
pod nieobecność przysięgłych?

Dziwię się, że dopiero teraz.

Przysięgli, możecie wyjść?

Zgadzam się, że ochrona tożsamości
może być obrzydłym środkiem,

ale bez przekonującego argumentu
za ujawnieniem tożsamości tego informatora,

nie poproszę o to oskarżenia.

Mój klient jest niesprawiedliwie
pozbawiony wolności.

Nie słyszałem niczego,
co by na to wskazywało.

A co z wolnością tej osoby,
która tak często pomagała policji?

Nie zaprzestanę prób.

Zawołajmy przysięgłych.

Czy był pan jednym
z czterech detektywów,

który uzyskali zeznanie
od oskarżonego

zakładając mu na głowę
plastikową torbę?

Milordzie, nawet jeśli moja
uczona koleżanka rozumie ryzyko,

to oburzające twierdzenie.

Przysięgli, macie czas na kolejna kawę,

podczas gdy zamienię słowo z adwokatem.

Pani Mills, jest pani doświadczoną
królewską adwokatką.

Jeśli pójdzie pani tą drogą,
oskarżenie będzie mieć prawo

wyciągnąć kryminalną przeszłość
oskarżonego.

Mogę skonsultować się z klientem?

Dziesięć minut?

Proszę powstać!

Mogę dotrzeć
do tożsamości informatora

atakując tych policjantów,
ale istnieje ryzyko,

że prokuratura ujawni fakty
z twojej przeszłości.

To ryzykowne,
nie odmalują zbyt miłego obrazu.

Jaki mamy wybór?

- Jest coś, o czym mi nie powiedziałeś?
- Nie.

- To wszystko jest za mną.
- Na pewno?

- Tak.
- Twoja córka podeszła...

Wiem, widziałem ją w sądzie.

Jest na mnie bardzo zła.
Podobnie jak jej matka.

Nic, co pojawi się w sądzie,
nie może tego pogorszyć.

Tam nic nie ma.

Wejść!

Wizyta w Parkhurst
była kompletną stratą czasu.

Denny McDowell
chce rozmawiać tylko z tobą.

Mówiłaś jaką sprawę prowadzę?

Nic do niego nie dociera.
Jest naprawdę rozgniewany.

Gdybyś spędziła jedną trzecią
swojego życia w więzieniu

za coś, czego nie zrobiłaś,
też byłabyś odrobinę drażliwa.

Pójdę do niego jutro.

Co z procesem?

Ty tam będziesz.

Pojadę z samego rana.

Jutro będzie przesłuchiwany
sierżant Massey.

Zanotuj jedynie jego odpowiedzi,
bym go potem przesłuchała,

pytania sir Maurice'a
sobie daruj.

Jo!

Pani Tredaway, mieliśmy spotkanie?

Nie ze mną, a Michaelem.

Boże, rzeczywiście, przepraszam.

Coś wypadło zaraz po rozprawie.

Dzwoniła jego zastępcza matka.

- Nie chce więcej pani widzieć.
- Co?

Nie, musi.

Chcę go.

Pojadę tam teraz.

Nie, chyba że Michael poprosi
o spotkanie. Ale dlaczego miałby?

Proszę jeszcze bardziej mnie nie dobijać.
Muszę go zobaczyć.

Miała pani nie brać spraw.

Muszę, chodzi o wolność
niewinnego człowieka.

Tak, i o resztę życia Michaela.

Pójdę tam. Wytłumaczę,
powiem, jak mi przykro.

- Proszę mi pozwolić wyjaśnić.
- On nie chce.

Dalej.

- Muszę zobaczyć Michaela.
- Nie możesz.

Nie rozumiesz, muszę wyjaśnić.

- Musisz mi pozwolić.
- Nie możesz.

Dlaczego mnie karzesz?
Wtedy karzesz też Michaela.

Michael!

Tak nie pomożesz swojej sprawie,
ani jego.

Proszę, Michael. Pozwól mi wyjaśnić.

Przepraszam, jesteś
ważniejszy od mojej pracy.

Ważniejszy niż cokolwiek innego.

Po prostu... utknęłam.

Przepraszam.

Sierżancie Massey,

ile aresztowań dokonał pan
w swej długiej i wybitnej karierze?

Nie wiem dokładnie,
nie zliczam ich.

Dziesiątki, setki, tysiące?

Raczej setki, nie tysiące.

Więc bez zbędnej skromności,
sprawiedliwym byłoby stwierdzenie,

że ma pan nienaganny przebieg służby.

Tak.

Z pewnością nie narażałby pan
tej reputacji korupcyjnym zachowaniem?

Panno Deed?

Prowadzącego adwokata
nie ma w sądzie?

Nie, bada jakieś nowe dowody.

Zostawiła panią na posterunku?

Czy kwestionuje pani
linię przesłuchań sir Maurice'a?

A powinnam, wysoki sądzie?

Tak, powiedziałbym,
że prowadzi świadka, czyż nie?

To prawda.

Prowadzenie świadka, wysoki sądzie.

Myślę, że powinien pan
wiedzieć lepiej, sir Maurice.

Wygląda na to, że próbował pan skorzystać
z braku doświadczenia obrońcy.

Nie miałem takiego zamiaru.

Jestem wystarczająco doświadczony,
by wiedzieć,

że nie zdołam zamydlić
oczu wysokiego sądu.

Nie mam dalszych pytań.
Dziękuję, sierżancie.

Panno Deed.

Chce pani przesłuchać świadka?

Nie.

To znaczy...

Moglibyśmy zrobić krótką przerwę
do powrotu adwokata prowadzącego?

Chyba wszystkich ucieszyłaby
wolna reszta dnia,

ale nie możemy być tak niefrasobliwi
wobec czasu Sądu.

Jest pani zaznajomiona
ze wszystkimi argumentami, prawda?

Tak sądzę, milordzie.

Ponieważ myślę, że powinna pani być.

Jestem gotów dać pani
10-minutową przerwę

na skonsultowanie się ze swoim liderem
lub instruującym prawnikiem.

Jo, tu Charlie. Sir Maurice szybko
zakończył przesłuchanie, co mam robić?

Zadzwoń jak najszybciej.

Nie musisz przesłuchiwać
tego świadka.

Mój tato... sędzia oczekuje tego ode mnie.
Porozmawiam z nim.

Sędzio? Charlie chciałaby porozmawiać.

Jaka Charlie?

Znamy inną Charlie,
oprócz pańskiej córki?

- Sir Maurice jest z nią?
- Nie sądzę.

Więc nie mogę jej zobaczyć.
Znasz zasady równie dobrze, jak ja.

- Od czasu do czasu pan je łamie.
- Nie dla mojej córki.

Nie, kiedy występuje przede mną.

Nie spotka się z tobą,
chyba że będziesz z sir Mauricem.

Głupota, nie poproszę go o radę
przy oskarżycielu.

Tak, ale są zasady.

Od kiedy je zauważył?
Jest moim tatą, zobaczę go.

Charlie!

Dlaczego nie chcesz mnie widzieć?
To głupie.

Zejdź na ziemię!

Stajesz przede mną w sądzie,
w dorosłym świecie.

Zrozum, że nie możesz
widzieć mnie sama.

W tych okolicznościach
nasze relacje uległy zmianie.

Tylko jedno pytanie.

Nie, jeśli nie chcesz ryzykować
powtórką procesu.

- Widujesz Jo przez cały czas.
- To nie podlega dyskusji!

Musisz się przystosować do tego świata.
Zmykaj!

Co mam zrobić, dziadku?

Pamiętaj, że nie jest twoim ojcem,
gdy stajesz przed nim.

Ale mógł mi to powiedzieć.

Cóż, chciałbym tam być, kochanie.

Może nie mam mądrości Salomona,
ale jestem niezłą wyrocznią co do dowodów.

Gdybym tylko mógł szeptać ci na ucho.

Zawsze możesz wyłgać się chorobą.

Zażądałby zaświadczenia lekarskiego.

Tak. A jaką strategię
obrała pani Mills?

Atakowanie wiarygodności policji.

Tak przypuszczałem.
Posłuchaj, graj na czas.

Przepytaj policjanta
o wszystkie jego działania,

od chwili wstąpienia do policji.

To nauczy twojego ojca,
by nie udzielał ci takich odroczeń.

Dziękuję dziadku.

Nadal nie mogę uwierzyć,
że odrzucili moją apelację.

Myślałem, że jest pewna,
skoro Romano posadzili za korupcję.

Podobnie jak ja i John Deed.

Łatwo mu mówić, nie utknął tutaj.

Ironią jest, że gdybyś przyznał się do winy,
dawno wyszedłbyś warunkowo.

Nigdy tego nie zrobię,
prędzej tu zdechnę.

Nie zostawię cię, Denny.
Znajdę sposób, obiecuję.

W mojej obecnej sprawie
jest coś, co może ci pomóc.

Też są zaangażowani ci dwaj detektywi.

Dlaczego przysłałaś tu tę dziewczynę?
Naprawdę myślałaś, że będę z nią gadał?

Nie mogę być w dwóch miejscach naraz.
Bronię w sądzie.

Potrzebuję kogoś,
kto potwierdzi słowa Rogersa,

o tych detektywach
i plastikowej torbie.

To właśnie mi zrobili,
bo dostali cynk od informatora.

Wiesz, kim on był?

Nie zdołałem się dowiedzieć,
był dobrze chroniony.

A co z policjantem,
który dał ci informacje o detektywach?

Mógłby pomóc z nazwiskiem
lub potwierdzić to?

Nie wyszedłby z cienia dla mnie,
a miałby dla ciebie?

Daj mi namiary,
pozwól z nim porozmawiać.

Nie zrobi tego. Boi się,
chce przejść na emeryturę.

Służył w oddziale z tymi detektywami?

Poprosił o przeniesienie
z powodu tego, co robili.

To może pomóc twojej sprawie.

Tak, ale jeśli zamilknie,
już nic z niego nie wyciągnę.

Musisz mi zaufać.
Tylko tyle.

Za co dokładnie dokonał pan
pierwszego aresztowania?

- Za pospolite oszustwo z czekami.
- Na jaką sumę?

Pani Deed, może powinniśmy
zapytać przysięgłych,

czy nie potrzebują więcej kawy,
by nie zasnąć?

- To wszystko jest istotne, milordzie.
- Tak, z pewnością.

Chciałbym tylko,
by szło to trochę szybciej.

Sierżancie Hill?

- Jestem Jo Mills.
- A któż by inny?

Mówiłem przez telefon, nie wiem
o Dennym McDowellu i Terrym Rogersie

więcej, niż przeczytałem w gazetach.

Nie nazwałam go Dennym,
gazety też nie.

Denny, Dennis, co za różnica?
Nie mogę pani pomóc.

Jadę na służbę.

Ma pan sumienie, inaczej
nie skontaktowałby się pan z Dennym.

Ilu jeszcze niewinnych ludzi
gnije w więzieniu,

a pan mógłby im pomóc wyjść?

Gdyby zmienił pan zdanie.

To bardzo interesujące, sierżancie.

Co pan najpierw robi każdego ranka,
gdy przychodzi do pracy?

Piję kawę i przeglądam moją pocztę.

Kiedy po raz pierwszy założył pan
plastikową torbę na głowę podejrzanego,

by uzyskać przyznanie się do winy?
- Co?

Wysoki sądzie, ponownie
to oburzające stwierdzenie.

Założę się, że nie mając na to
żadnych dowodów.

Ma pani jakieś uzasadnienie?

Tak.

Może moja uczona koleżanka
zechce podzielić się tym z sądem.

- Zrobi to pani?
- W swoim czasie.

Więc, sierżancie?

Nie, nigdy nie użyłem przemocy
względem podejrzanych.

Nawet, gdy mój zespół
aresztował mordercę dziecka.

Ma pan na myśli
podejrzanego o zabicie dziecka?

Do sądu należy decyzja,
czy podejrzany rzeczywiście jest winny.

Tak, ale został skazany.

Więc nigdy nie użył pan siły,
by przekonać więźnia?

Nie, nigdy.

Mówi pan, że nigdy nie użył
plastikowej torby,

by podejrzany się przyznał?

- Nie, na wzrok mojego dziecka.
- Wystarczy proste "nie".

Cóż, to wszystkich obudziło, pani Mills,
ale nadszedł czas, by wrócić do domu.

Proszę powstać!

Czekajcie.

Jo Mills. Rozumiem pańskie wahanie,
sierżancie. Gdzie chce się pan spotkać?

Za pół godziny?

Troy Romano i Matthew Stone
byli ucieleśnieniem korupcji.

Byłem tak dumny,
gdy wybrano mnie do oddziału.

Potem odkryłem, co się dzieje.

Przyprawiło mnie to o mdłości.

Przypuszczam, że jestem równie zły.

Zamiast odejść, powinienem był
zostać i wszcząć larum.

Przez te wszystkie lata
żyłem z tym, biernie czekając.

Czekając na emeryturę.

To wstyd.

Potrzeba dużo odwagi,
aby pójść naprzód i się wyłamać.

Po tym, jak aresztowali Troya Romano,
Matt Stone odszedł.

Myślę, że nadinspektor Craddock
pomógł mu odejść czystym.

Wie pan, czy spekuluje?

Chcę otrzymać moją emeryturę,
pani Mills.

Dave Craddock był dziwnym gościem
w tamtych czasach.

Myślę, że był przyzwoitym facetem,
ale słabym.

Prawdopodobnie to on pomógł
Rogersowi uciec.

Mówi pan poważnie?

Nie można ot tak
wyjść z aresztu na posterunku.

Romano i Stone pomogliby złodziejom,
których powinni przygwoździć.

Aby to zrobić, znaleźliby jelenia.

Wrobiliby jakiegoś
niewartego uwagi przestępcę.

Terry Rogers był takim jeleniem.

Potrzebny byłby profesjonalny informator,
który by na niego doniósł.

Tak, kim był ten informator,
jak się nazywał?

- Nie mogę powiedzieć.
- Nie wie pan, czy nie powie?

Nie wiem.

Nawet gdybym wiedział,
nie mógłbym powiedzieć.

Jest objęty immunitetem
interesu publicznego.

To ten sam informator,
który doniósł na Dennego?

Myślę, że tak.

W ilu przypadkach
ten informator był zaangażowany?

Wiem o ośmiu wyrokach skazujących.

Jeden, Laurence'a Raya,
został odwołany w apelacji.

Czy kiedykolwiek złapali złodziei
na podstawie prawdziwych dowodów?

Paru naprawdę
niebezpiecznych złodziei

złapano w wyniku prawdziwej
policyjnej pracy.

Ale byliśmy pod ogromną presją,

i nikt nie zwracał uwagi na to,
jak wykonaliśmy naszą pracę.

Bez nazwiska informatora,
nie ruszymy do przodu.

Przepraszam, muszę iść.

Myślisz, że Craddock
naprawdę pomógł Terry'emu uciec?

Jeśli tak, chcę wiedzieć dlaczego.

Jasne, że nie,
dlaczego miałby pozwolić mi odejść?

O to pytam.

Nie zrobił tego.
Dostrzegłem okazję i uciekłem.

Wróćmy, jeśli można,

do pańskich związków z byłymi
detektywami Romano i Stonem.

Oni byli ucieleśnieniem
korupcji w oddziale, prawda?

- Nie słyszałem o tym.
- Doprawdy?

Chociaż Romano posłano za kratki,

a Stone wymigał się z pomocą
nadinspektora Craddocka?

Proszę opisać ostatnią sprawę
z Romano i Stone'em.

- Nie pamiętam.
- Odświeżę panu pamięć.

Czy to nie było oskarżenie
Laurence'a Raya o kradzież?

Chyba tak.

Czy profesjonalny informator
pomógł wam skazać Laurence'a Raya?

Naprawdę nie pamiętam.

Proponuję, by lepiej
się pan postarał, sierżancie.

Interwencja wysokiego sądu
nie jest fair w stosunku do świadka.

Chodzi o wydarzenia
sprzed 16 lub więcej lat.

Tak, przypominam mu
o jego obowiązku.

To zmuszanie do udzielania odpowiedzi
o tym, co mogło zatrzeć się w pamięci.

Nie, proszę siadać.
Cóż, sierżancie?

Wysoki sądzie, myślę,
że może chodzić o informatora

objętego immunitetem
interesu publicznego.

- Tak jest?
- Tak, milordzie.

W takim razie,
nie uzyska pani informacji, pani Mills.

To niesprawiedliwe!

Tak, jak już pani mówiła.

Może pan powiedzieć,
co się stało po skazaniu pana Raya?

- Nie wiem.
- Naprawdę?

Nie wie pan, że jego wyrok został
odwołany w apelacji i wyszedł po 9 latach?

Co stało się z pańskim
tajnym super-kapusiem?

- Wysoki sądzie...
- Pani Mills, proszę uważać.

- Nie wiem.
- Proszę...

Dostał tytuł szlachecki?
Udał się na Bahamy?

Nie był moim informatorem.

Ale często go pan
wykorzystywał, prawda?

Jeśli wysoki sąd pozwoli,
by obrona to ciągnęła,

może dojść do przypadkowego
ujawnienia tożsamości.

Proszę obie strony do mej kancelarii.

Proszę powstać!

Co tu się dzieje, Maurice?

Istnieją dowody,
by skazać tego człowieka

bez ujawniania
tożsamości informatora?

Prokuratura tak uważa,
jestem tego samego zdania.

Rogers podpisał przyznanie się.

Ale tego nie napisał.

Informator usłużnie podał go na talerzu.

Tak w części funkcjonuje policja.

Bez informatorów
policja straciłaby czujność.

Daj spokój, to nie lata 80.

Obecnie sceptycznie odnosimy się
do informatorów.

To nie czyni ich informacji
mniej ważnymi.

Informacje, których nie można sprawdzić
w sądzie, są mniej niż wiarygodne.

Możesz kontynuować?

Nie zagwarantuję
klientowi sprawiedliwości,

jeśli nie mogę
przesłuchać informatora.

Daj mi na to dowód,
a zrewiduję moją decyzję.

Sędzio...

Nie, obrona musi wykazać,

że tylko ujawnienie informatora
zapewni sprawiedliwy proces.

Musimy mieć to na uwadze,
Maurice, wiesz o tym.

Nie wiem, jak to pani udowodni.

Były inne wyroki,
za które odpowiadał informator,

które zostały obalone?
Oprócz Laurence'a Raya?

To by pomogło.

To by świadczyło, że informator
nie jest wiarygodny,

a zatem interes publiczny
uległby zmianie.

- Jest ktoś, kto dorwał Romano.
- Jak?

Sonny McQueen był prowokatorem,

zbliżył się do Romano,
by nakryć go na korupcji.

Romano dwukrotnie go oszukał
i wrobił za kradzież.

Z pomocą informatora? Świetnie!

Jak myślisz?

Podoba ci się?

To Harry Potter.

Lubisz książki
o Harrym Potterze, prawda?

Są w porządku.

Naprawdę mi przykro,
że nie mogłam przyjść, gdy obiecałam.

Byłam okropnie zajęta.

Spytałam pracownika socjalnego,
czy możesz wkrótce przyjść do mego domu.

Jeśli chcesz.

Z pewnością będzie
przyjemniej niż tutaj.

Dasz mu to wszystko?

Myślę, że też możesz się nimi pobawić.
Jak masz na imię?

Myślę, że Hero.

To ciekawe.
Był Grekiem, prawda?

To była dziewczyna.
Zakochała się w Leanderze, który utonął.

- Popełniła samobójstwo.
- Skąd to wiesz?

Mam książkę o mitologii greckiej.

Może dlatego nie chce pamiętać
swego imienia.

Pójdziemy na Czarnoksiężnika z Oz?

Spakuję te rzeczy.
Możesz wziąć je później.

WSTĘP WZBRONIONY
POSIEDZENIE ZAMKNIĘTE

Po przejrzeniu akt sprawy

przeciwko byłym detektywom
Romano i Stone'owi...

Pani Mills?

Jo?

Po przejrzeniu dokumentów
zamierzam nakazać

ujawnienie przez prokuraturę
nazwiska informatora,

wcześniej chronionego
immunitetem interesu publicznego.

Najusilniej nawołuję,
by wysoki sąd tego nie robił.

Jego życie może być zagrożone.

Informator spiskował z co najmniej
jednym skorumpowanym detektywem.

Zachowanie immunitetu
już nie może być w interesie publicznym.

Jak brzmi jego nazwisko?

Nie mam tych informacji,
znam tylko pseudonim: "Kot".

Czy ci dwaj detektywi
są w sądzie, pani Mills?

- Nie, żaden nie odpowiedział na wezwanie.
- Więc ja wydam wezwanie.

Panie sekretarzu, proszę ich sprowadzić,
bym mógł ich przesłuchać.

W międzyczasie,
jest tu nadinspektor Craddock?

Chcę też z nim porozmawiać.
I zawołajmy przysięgłych.

Nadinspektorze Craddock,

Chciałbym zadać panu kilka pytań.

Chciałbym, by zanotowano
mój sprzeciw wobec tej procedury.

Odnotowane.

Nadinspektorze Craddock, funkcjonariuszom
oddziału do walki z przestępczością

zarzucono konkretną praktykę
podczas przesłuchiwania pozwanego:

umieszczanie na głowie plastikowej
torby, by wymusić przyznanie.

Brał pan w tym udział?

- Nie, milordzie...
- Proszę usiąść.

Nie, sir.
Policjanci tak się nie zachowują.

Twierdzi pan, że członkowie oddziału
nigdy tego nie robili?

Nie, o ile wiem. Nie.

- Jest pan pewien?
- Tak jest.

Świadczy pan, że Terry Rogers
chętnie przyznał się do zbrodni?

- Wysoki sądzie, podpisał zeznanie.
- Nie o to pytałem.

- Nadinspektorze?
- Chętnie się przyznał.

Więc jak Rogers doznał obrażeń
nadgarstków i klatki piersiowej?

Musiał zostać skuty,
zaatakował sierżanta Romano.

To jest w raporcie medycznym.

Niezależny raport medyczny
przedstawiony przez obronę sugeruje,

że dokładnie takie obrażenia powstają
po nałożeniu plastikowej torby na głowę.

Nie zrobiliśmy tego.

Jak doszedł pan
do aresztowania pana Rogersa?

Dzięki informacjom
dostarczonym przez informatora.

Czy zdarzało się, że to policja
przekazywała dane informatorowi?

Nic o tym nie wiem, nie.

Więc lepiej go spytajmy.
Jak nazywa się ten informator?

Nie wiem, nie prowadziłem go.

Rozumiem,
to prawie wygląda na spisek,

by zapobiec ujawnieniu
nazwiska tego informatora.

Ale dowiem się,
w ten czy inny sposób!

Milordzie, nie możemy w ten sposób
ścigać tego informatora.

Nie jest to w interesie publicznym.

Nie, panie James,
jak powiedział sędzia Bingham:

Nie możemy niczego ukrywać
w interesie publicznym,

jeśli to pozbawi
pozwanego sprawiedliwości.

Informatorowi wciąż grozi zemsta.

Nie godzi się ryzykować
wolności człowieka.

Ten mężczyzna może nie zasługiwać
na wolność.

Właśnie to chcę sprawdzić w sądzie.
I zrobię to.

Jeśli trzeba -
pójdę do prokuratora generalnego,

ministra spraw wewnętrznych,
czy lorda kanclerza.

Niekoniecznie w tej kolejności.

Szczerze ci radzę,
nie pchaj dalej tej sprawy.

Interes publiczny zawsze wygrywał.

Ten nędzny informator zrujnował kilka żyć,
powinien zostać zdemaskowany.

W każdym razie,
decyzja należy do mnie.

Władze zdają się myśleć, że wiele
jego informacji jest bardzo wrażliwych.

Nawet obcęgami nie wyciśniesz
z ministra tego nazwiska.

Tu nie chodzi o ochronę
interesu publicznego,

ale o ochronę skorumpowanych
policjantów, nie zamierzam tego robić.

Cholerny głupiec.

To nie fair, sędzia powiedział,
że możemy poznać jego nazwisko.

Może uda nam się
zdobyć je od Romano,

jeśli doręczyciel wezwania
zdoła go znaleźć.

A co z sierżantem Hillem?
Może wie, gdzie on jest.

Dziadku, musisz być w stanie pomóc.

Jestem właśnie w drodze
do lorda kanclerza,

by porozmawiać, mam nadzieję,
o moim wyniesieniu.

To ważne.

Czy nazwisko informatora
ujawniono sędziemu?

Sędziemu Nicholasowi Jonesowi
w procesie McDowella.

Znasz go,
nie możesz go zapytać?

Nawet jeśli zdobędę to nazwisko,

nie jestem pewien, czy jako stażystka,
powinnaś je poznać.

Tato powiedział, że możemy.

Muszę iść.

Wow, czyżby szczęście się
do mnie uśmiechnęło?

Cześć, Troy.

Sam.

- Drinka?
- Zignorowałeś wezwanie na świadka.

Zastanawiam się, dlaczego.

Kolejne, prosto od sędziego.

Chyba żartujesz.

Jeśli nie stawi się pan,
trafi z powrotem do więzienia.

A ty zostaniesz bez zębów, kochana.

Nie, Troy, albo zostaniesz
w kiciu na zawsze.

Sędzia Deed jest jej ojcem.

Dlaczego to robisz?

Próbuję zachować moją emeryturę.

Tak.

Z tym, że obrałeś
nie tą drogę, kolego.

Mam nadzieję, że to wizyta towarzyska,
a nie kolejna reprymenda.

Z natury jestem powściągliwy,
zachowuję mą opinię przy sobie.

Ale dłużej nie mogę!

Nie będę! Farbowane lisy!

Gady. Oślizłe gady!

Pominęli mnie.

Właśnie usłyszałem,
że posadzą Olivera Caldicotta

w Izbie Lordów... zamiast mnie!

Rozumiem.

Cóż, ośmielę się powiedzieć,
że będą inne okazje.

Nie bądź śmieszny.

Caldicott jest o sześć lat
młodszy ode mnie. Gady!

- Mogę?
- Oczywiście.

Wydaje się, że im mniej
idzie się im na rękę,

tym bardziej cię szanują.

- Byłem stanowczo zbyt uczynny.
- Cóż...

Robisz wszystko, co w twojej mocy,
by ten partacki system funkcjonował,

a oni wymierzają ci policzek.

Charlie, twoja Charlie
powiedziała mi to rok temu.

Oczywiście, byłem ślepy.

Rozumiem, że nadal masz trudności

z identyfikacją
tego nędznego informatora.

Tak, może istnieć spisek
mający na celu jego ochronę.

Jest głęboko zaangażowany
w korupcję policji.

Nazywa się Killick. David Killick.

Joe, skąd wziąłeś to nazwisko?

Musiałem przekupić jednego z naszych
braci paroma szklaneczkami whisky.

Jo, czy to prawda,
że tata zdemaskował informatora?

Nazywa się David Killick.
Poprosiłam sędziego, by go wezwał.

Możliwa śmierć tego informatora
będzie na pani sumieniu, nie na moim.

Regularnym pociągnięciem oddziału

było zrzucenie winy na kogoś
z marginesu przestępczego.

Często był to ktoś,
kto sprawiał im zbyt wiele problemów.

Wciąż tak robili.

W ten sposób Troy Romano się naciął,
gdy kazał mi wystawić Sonny'ego McQueena.

Sonny McQueen był podstawiony
przez policję, by złapać Romano?

Tak, pułapka się zatrzasnęła.

Proszę opowiedzieć o Terrym Rogersie.

Troy Romano dobrze go znał.

Powiedział, że jest tylko
marnującym życie ćpunem.

Niewartym jednej łzy.

Tyko zadawał wszystkim ból,
starając się zdobyć kolejną dawkę.

Ale nie, policja nie podała mi
jego danych.

Wskazałem go na podstawie
moich informacji o tym napadzie.

Nie, nie mogłeś!

Proszę o ciszę!

Naprawdę nie można tego robić.
Proszę usiąść.

- Nie będę tolerować...
- Co teraz, Jo?

Jeśli masz plastikową torbę,
może zmuszę Romano do przyznania się.

Jeśli go nie przygwożdżę, już po nas.

David Killick podał nam
Terry'ego Rogersa na tacy.

Wszystko trzymało się kupy.

W ten sposób pracowaliśmy,
ze szwajcarską precyzją.

Byli przestępcami, a my ich łapaliśmy.

Informatorzy dawali nam nazwisko,
a my upewniliśmy się, że istnieją dowody.

Często kontaktował się pan
z Killickiem?

Tak, cały czas.

Na początku był diamentem,

jego informacje pomogły
powstrzymać napływ kryminalistów.

Więc dlaczego go pan zwolnił?

Ponieważ zbytnio chciał nas zadowolić.

Zauważyliśmy, że zaczął wskazywać
jego zdaniem grube ryby.

Ale to nie miało podstaw.

Czy Killick wymyślił
Sonny'ego McQueena?

Człowieka, którego próbował pan oskarżyć,
chociaż wiedział, że jest niewinny?

Przez niego trafił pan za kratki.

Wstydzę się przyznać, że próbowałem
obciążyć Sonny'ego.

Był przestępcą...

który próbował przekupić
mnie i innych policjantów.

Przekroczyłem granicę,
gdy próbowałem go zamknąć.

Źle postąpiłem próbując sprawić,
by dostał to, na co zasłużył.

Zgodnie z aktami policyjnymi
Sonny McQueen nie był karany

i nie miał powiązań
z kręgami kryminalnymi.

Został podstawiony przez policję
badającą korupcję w pana oddziale.

Nie, nie.

Akta Sonny'ego usunęli skorumpowani
detektywi, którzy go chronili.

Chcieli mnie odsunąć,
ponieważ byłem zbyt skuteczny.

Inni policjanci chcieli
powstrzymać pana dobrą robotę?

Zbyt dobrą dla nich.

Tylko dlatego mnie podstawili.

Jestem uczciwym człowiekiem.

Popełniłem jeden błąd,
który zakończył moją karierę.

Proszę zapytać kogokolwiek,
moja kariera była wzorowa.

Więc wszystkie inne pańskie kontakty
z przestępcami były zgodne z prawem?

Może pani szydzić...

ale byłem
ciężko pracującym policjantem,

który zamknął wielu
niebezpiecznych bandytów.

Zrobiłby pan wszystko,
by ich powstrzymać.

Może się pani nie podobać
to, co robiliśmy...

ale dzięki temu
może spać spokojnie.

Dzięki duszeniu workami
niewinnych ludzi?

Niewinnych?
Proszę nie wciskać mi kitu!

Kiedy pan zdecydował,
że oskarżony jest winny?

Przed, czy po tym, jak się przyznał?

Wiedziałem od pierwszej chwili.

Co? Zanim go pan aresztował,
zanim zaczął przesłuchiwać?

Oczywiście. Potrzebowałem tylko
jego przyznania się.

I nie miało znaczenia,
jak je pan zdobędzie.

Próbujesz utrzymać ulice
bezpieczne od szumowin, jak on,

którzy zrobiliby wszystko,
by zaspokoić swe podłe nałogi,

a musisz wysłuchiwać jęczenia obrońców
praw obywatelskich: "To niesprawiedliwe!"

Jak chce się uratować społeczeństwo -
trzeba za to zapłacić.

Tylko tacy jak pani,
mili ludzie z czystymi rękami,

nie lubią płacić.

Albo masz skuteczną policję,
która może w spokoju robić swoje,

albo podupadające,
skażone przestępczością społeczeństwo.

Ma pan jakieś wątpliwości,
co do tego oświadczenia?

Żadnych!

Dziękuję, wysoki sądzie.

Czy David Killick przekazał
panu informacje,

które doprowadziły
do aresztowania Denny'ego McDowella?

Denny'ego?

Tak, przekazał.

Też był kimś, kogo trzeba było
za wszelką cenę zamknąć,

by ulice były bezpieczne?

Tak.

Wkładając plastikową torbę na głowę,
by się przyznał?

Wszystko było
w zgodzie z zasadami, sędzio.

Panie Romano, nie jestem pewien,
czy jest pan w stanie zrozumieć zasady.

To właśnie zrobiłem.

Przeprowadzę ostatnią próbę
dotarcia tu do prawdy.

Nie kłamałbym.
Jestem uczciwym człowiekiem.

Być może, w pewnym
momencie chciał pan nim być.

Mogę nawet uwierzyć, że w głębi
pana duszy wciąż tkwi taka tęsknota.

Nie mogę jednak
wybaczyć pana przestępstw.

Ale mogę obiecać porozmawiać
z szefem prokuratury

o zaoferowaniu panu immunitetu...

- Milordzie...
- Nie, proszę poczekać.

...immunitetu w zamian
za powiedzenie teraz prawdy.

Daję panu ostatnią szansę.

Powiedziałem prawdę.

Zatem proszę odejść i zaryzykować.

Otrzymam immunitet?

Nie sądzę, by był z tym problem.

Umieścił pan plastikową torbę
na głowie Terry'ego Rogersa?

To był jedyny sposób,
by skłonić go do mówienia.

Nie mógł być bardziej
bezwartościowym człowiekiem.

Jakie to ma znaczenie,
że taki ćpun trafi do pudła?

Jego istnienie jest obrazą.
Więzienie to miejsce w sam raz dla niego.

Proszę na niego spojrzeć -
aresztując go wyprowadziliśmy go na prostą.

Proszę opowiedzieć o Dennym McDowellu.

Cóż, nie był wiele wart.

Dlaczego tolerujemy takich ludzi...

Denny był złodziejem,
który zbyt często unikał kary.

Zasłużył na odsiadkę.

A więc główna podstawa dowodowa
dostarczona przez Killicka

była wymysłem, prawda?

W tamtych czasach
robiliśmy świetną robotę.

Potem nas rozwiązali, wsadzili
mnie do ciupy, i teraz mają anarchię.

Kamery na ulicach
tego nie powstrzymają.

Nie można zamykać przestępców za coś,
czego nie zrobili.

Ale byli aktywni, sędzio!

W tamtych czasach
prowadziliśmy wojnę z rabusiami,

tak jak dzisiaj walczymy z terrorystami.

A podczas wojny robisz to,
co musisz, by wygrać.

Obezwładniasz ich,
zanim cię przytłoczą.

Mamy system w tym kraju,
w którym policja zbiera dowody,

prokuratura je ocenia,
adwokaci przedstawiają,

a następnie ława przysięgłych
określa, jaka jest prawda.

Znaleźlibyśmy się w coraz bardziej
niebezpiecznej sytuacji,

gdybyśmy wszystkie te decyzje
oddali w ręce jednego organu,

czy to policji,
czy ministra spraw wewnętrznych.

To byłby początek
dyktatury i totalitaryzmu.

Nie pozwolę na to!

Proszę adwokatów do kancelarii.

Proszę powstać!

Usiądźcie, jeśli chcecie.

Zarekomenduję prokuratorowi generalnemu,

by wszystkie sprawy Romano,
oczywiście jeśli budzą wątpliwości,

poddano ponownej ocenie.

Wątpię, by którykolwiek
z tych wyroków był pewny.

Tymczasem zatrzymuję ten proces.

Zalecę ławie przysięgłych,
by uznała Rogersa za niewinnego.

Ale informator uzyskał niezależne
dowody na temat Rogersa.

Jego dowody są tak samo
skażone jak policyjne.

Nie warto ryzykować.

Czy będziemy ścigać każdego
z zaangażowanych policjantów?

Tak, oprócz Troya Romano.

Mam nadzieję, że wolno mi będzie,
w imieniu prokuratury,

wyrazić przed ławą przysięgłych,

jak bardzo zgadzamy się się
z decyzją wysokiego sądu.

Nie przegapiłbym tego.

Zaleciłabym poddanie Romano
badaniu psychiatrycznemu.

- Gratulacje.
- Dobra robota.

Wspaniała wiadomość.

Dobra robota, kolego.
Do zobaczenia w pubie.

- Nie wiem, jak mogę pani podziękować.
- Dał pan radę.

Chwileczkę. Kate!

Dziękuję, że tu byłaś.

Miałam nadzieję,
że pójdziesz do więzienia.

Przez chwilę też tak myślałem.

Ale nie zrobiłeś nic złego, prawda?

Zostawiłem ciebie i twoją mamę.

To było tak samo złe
jak wszystko, co mogłem zrobić.

To byłam ja...

powiedziałam o tobie policji.

To nie mógł być nikt inny, prawda?

Dlaczego nie jesteś na mnie zły?

Chodźmy stąd.
Napijemy się kawy?

Nie teraz, tato.

Czasami potrzeba więcej,
niż jednej rozmowy.

Lord kanclerz i prokurator generalny
są wściekli z powodu kursu, który rozpocząłeś.

Zamierzasz mnie zawrócić z tego kursu?

Ani przez chwilę.

Może jestem zbyt krytyczny
wobec policji.

Tak, jesteś.

Uważam, że skuteczna służba policyjna
wymaga wsparcia i zachęty,

a nie ciągłej krytyki.

Wszyscy potrzebujemy przykładów,
a nie krytyki.

Chciałem pogadać o czym jeszcze -
apelacji Denny'ego McDowella.

Pojawiły się nowe fakty.

Mimi, chodź tu, kochanie. Dobry pies.

Słyszałeś wiadomości?

Sąd Apelacyjny zarządził
uwolnienie Denny'ego McDowella,

uznając wyrok za niepewny.

- Powód do świętowania.
- Wystarczy kawa, dzięki.

Mam jeszcze masę pracy na dziś.

Wracam do przywłaszczeń i kradzieży.

Takie już życie adwokata.

Nie wiem, czy to wytrzymam.

Poszłam spać o 2 w nocy,
a rano musiałam się zwlec,

by lecieć do sądu w Chelmsford
z wnioskiem o kaucję.

Dlaczego Jo nie zadzwoniła
do mnie o McDowellu?

Widziałam ją wcześniej z Michaelem.

- Nie sądzę, by był zbyt szczęśliwy.
- Nic dziwnego, biedny chłopak.

Co stanie się z tymi
skorumpowanymi policjantami,

o których mówiłeś,
że powinni siedzieć?

Nic, chyba że wydam
nakaz aresztowania,

i stanę się jeszcze bardziej
niepopularny w rządzie.

Od kiedy pozwalasz,
by to cię powstrzymało?

Zrobię to.

Nie wydaje mi się,
by to był dobry pomysł, pani Mills.

Wie pani, że sędzia nie powinien
spotykać się z byłym oskarżonym.

Tylko zapytam, pani Cooper.

Wejść!

- Pani Mills i Michael, sędzio.
- Witajcie.

Idziemy wieczorem
na "Czarnoksiężnika z Oz".

Nie chcesz do nas dołączyć?

Bardzo bym chciał, ale obawiam się...
Dzięki, Coop.

Musicale to nie dla mnie.

Bardzo się przestraszyłem,
gdy byłem dzieckiem i musiałem wyjść.

Myślę, że ci się spodoba.
Możemy trzymać cię za ręce.

Jest też inny powód,
dla którego tu jestem.

Terry Rogers prosi o przysługę.

- Nie sądzę, że to dobry pomysł.
- To ważne.

Nie mogę widzieć oskarżonego,
którego właśnie poleciłem uniewinnić.

- Czeka w sądzie.
- Tylko na ciebie.

Dobrze, ale tylko w obecności
Coop i stenografa.

Panie Rogers.

Ma pan coś ważnego do powiedzenia?

Tak jest.

Widziałem, że wydał sędzia nakaz
aresztowania tych dwóch policjantów

i tego, który przeszedł na emeryturę.

Chcę prosić, by im pan darował.

Musiałby pan podać
bardzo dobry powód.

Nie mogę podać prawnego powodu.

Wiem, w pewnym sensie,
zabrali 16 lat mojego życia,

gdy musiałem uciekać.

Ale z drugiej strony -
przywrócili mi życie.

Nie taka była ich intencja.

Ale mogła być, sir.

Przynajmniej ze strony pana Craddocka.

To on pomógł mi uciec.

W rezultacie tego...

odnalazłem samego siebie.

Znowu widuję Kate i moją byłą żonę.

Powiedziała, że widzi we mnie coś,
co widziała na samym początku.

Włożyli panu torbę na głowę
i zmusili do przyznania się.

Tak.

Tato.

Ale nie do czegoś, czego nie zrobiłem.

Byłem tam, przy tym napadzie.

Nie wiem, jak się tam znalazłem.
Byłem kompletnie zamroczony.

Pewnie poszedłem tam po narkotyki.

Wiem, że to nie usprawiedliwienie...

Przykro mi, że powiedziałem,
że nie jestem winny.

Po ponownym spotkaniu z Kate, nie mogłem
czekać kolejnych 16 lat, by ją poznać.

To ona namówiła mnie,
bym przyszedł i to powiedział.

Został pan uniewinniony,

nie ma nic, co ja lub ktokolwiek inny
mógłby zrobić z pana przyznaniem się.

Jednak to nie usprawiedliwia
ich zachowania.

Byłem wtedy zupełnie inną osobą.

Jestem pewien, że oni też byli
innymi ludźmi, gdy to zrobili.

Byli pod presją, by uzyskać wyniki.

W końcu społeczeństwo chciało
powstrzymania napadów z bronią.

Dlaczego Craddock pomógł panu uciec?

Dałem mu...

nazwiska kilkunastu detektywów,

którzy zamykali dilerów,
konfiskowali ich towar

i odsprzedawali innym dilerom.

Ale mam nadzieję,
że nie tylko dlatego.

Może zobaczył we mnie coś,
czego ja nie widziałem.

Musiało tak być, inaczej by nie ryzykował
życiem, by ocalić te dwie osoby.

Ktoś dał mi szansę, gdy uciekałem.

To wszystko,
czego potrzebuje każdy z nas.

Prawdziwej szansy
i odrobiny współczucia.

Jest tylko jeden sposób
na przetestowanie tej teorii -

ich uwolnienie.

Nie zdobędziesz kolejnego
biletu na Czarnoksiężnika,

nie na ostatnią chwilę.

Czas zmierzyć się
ze swoimi lękami, John.

Tłumaczenie: nkate