All language subtitles for Hamlet-1964

HAMLET

Jakkolwiek �wie�o
tkwi w naszej pami�ci zgon

drogiego naszego brata Hamleta,

o tyle jednak rozwaga
czyni gwa�t naturze,

�e pomn�c o nim nie zapominamy

o sobie samych.

Po��czyli�my si� tedy
ma��e�skim w�z�em

z t� niegdy� siostr� nasz�,
a nast�pnie kr�low�.

Na r�wni wa��c wesele i bole��.

Z pogod� w jednym,
a �z� w drugim oku.

Na r�wni wa��c wesele i bole��

z pogod� i �z�.

Co wszak�e uczynili�my nie bez udzia�u

naszych doradc�w

kt�rzy dali temu krokowi sankcje.

Dzi�ki za to.

A teraz wiedzcie, �e m�ody Fortynbras,

z �mierci� drogiego brata naszego

w kr�lestwie tym znajduje nie�ad

i wewn�trzne niesnaski.

Buduj�c p�onn� nadziej� korzy�ci,

nie zaniedbuj�c
nagli� nas przez pos��w

o zwrot tych krain, kt�re prawomocnie
przesz�y na w�asno�� Danii.

Wezwiemy tym pismem

stryja m�odego Fortynbrasa,
dzisiaj kr�la Norwegii,

kt�ry, ob�o�nie chory, mo�e nie s�ysza�
o tych zabiegach swojego synowca,

aby powstrzyma� go od dalszych krok�w.

Mia�e� nas o co� prosi�, Laertesie.

Jaki� jest przedmiot tej pro�by?
M�w �mia�o.

G�owa nie bli�ej jest pokrewna sercu,

r�ka nie skorsza ku przys�udze ustom,

jak tron nasz ojcu twemu, Laertesie,

Czeg� wi�c ��dasz?

Pozwolenia waszej kr�lewskiej mo�ci
na powr�t do Francji,

sk�d ch�tnie wprawdzie tu przyby�em,
z�o�y� powinny ho�d przy koronacji.

Ale teraz, �yczenia moje i my�li,
wyznaj�, ci�gn� mi� znowu do Francji.

O przychylenie si� i przebaczenie
kornie �miem b�aga�.

Jed� wi�c wed�ug woli naszej.

Do ciebie si� teraz zwracam,
kochany Hamlecie, synu m�j.

Kochany Hamlecie,
zrzu� t� ponur� barw�

i przyja�nie wypogodzonym okiem
sp�jrz na kr�la.

Przesta� powieki ustawicznie spuszcza�
w ziemi�, o drogim ojcu rozmy�laj�c.

Co �yje, musi umrze�.

A jutro w progi przechodzi wieczno�ci.
To pospolita rzecz.

W istocie, pani, zbyt pospolita.

Czemu� si� tobie zdaje tak szczeg�lna?

Zdaje si�, pani!
Bynajmniej, jest raczej.

U mnie nic �adne
"zdaje si�" nie znaczy.

Rzu� wi�c, prosimy ci�, te p�onne �ale.

Niechaj si� dowie �wiat, �e� ty
najbli�szym tronu i naszego serca.

Co si� za� tyczy twojego zamiaru

wr�cenia nazad do szk� wittenberskich,
jest on �yczeniom naszym przeciwny.

Nie daj si� matce prosi� nadaremnie.

Pozosta� z nami,
porzu� my�l jechania do Wittenbergi.

Ze wszystkich si� b�d�� pos�usznym.

To mi pi�kna, co si� nazywa,
synowska odpowied�!

Nieprzymuszona powolno�� Hamleta
rozpromieni�a mi serce.

Dlatego na ka�dy wzniesiony
dzi� na zamku toast

mo�dzierze wzbij� w ob�oki i niebo,

wt�rz�c radosnym kr�lewskim wiwatom,

odpowiedz� ziemi r�wnym grzmotem.

Niech �yje kr�l!

Id�my!

Jak nudnym, n�dznym, lichym ija�owym

zda mi si� ca�y obr�t tego �wiata!

To niepielony ogr�d

samym tylko

bujnie krzewi�cym si�
chwastem poros�y.

O wstydzie!
�e te� mog�o przyj�� do tego!

Par� miesi�cy dopiero, jak umar�!

Nie, nie, i tego nie ma.

I w miesi�c potem...

O, precz z t� my�l�!

S�abo�ci, nazwisko twoje - kobieta.

Marny miesi�c,
nim jeszcze zdar�a te trzewiki,

w kt�rych sz�a za biednego
ojca cia�em, zalana �zami jako Niobe...

I ona...

Nie jest to dobrym
ani wyj�� nie mo�e na dobre.

Ale p�kaj, serce moje,
bo usta milcze� musz�.

Przyjm pozdrowienie nasze,
drogi ksi���.

Horacy!

Waszej mo�ci biedny s�uga.

Dobry przyjaciel raczej.

C� ci� z Wittenbergi sprowadza?

- Wszak to Marcellus?
- Tak, panie.

Bardzom rad widzie� pana.
Dobry wiecz�r.

Jaki� wi�c cel przebywania twego
w Elzynorze? Nauczysz si� tu pi� t�go.

Przyby�em na pogrzeb ojca twego,
mo�ci ksi���.

Nie �artuj ze mnie, szkolny towarzyszu.

Przyby�e� raczej na �lub matki mojej.

W istocie, pr�dko nast�pi� po tamtym.

Oszcz�dno��, bracie, oszcz�dno��!

Przygrzane resztki z pogrzebowej stypy
da�y traktament na uczt� weseln�.

M�j biedny ojciec!

Zda mi si�, �e go widz�.

Gdzie?

Przed duszy mojej oczyma, Horacy.

Widzia�em go niegdy�.
By� to kr�l, jakich ma�o.

Cz�owiek, powiedz,

jeszcze by drugi taki si� nie znalaz�.

Zda mi si�, panie,

�e go widzia�em tej nocy.

Widzia�e�? Kogo?

Kr�la,

ojca waszej ksi���cej mo�ci.

Kr�la? Mego ojca?

Zawie� na chwil� zdumienie, o panie
i bacznym uchem racz wys�ucha� tego

nadzwyczajnego doniesienia,

kt�re i inni po�wiadcz�.

Nies�ychane rzeczy.

M�w, na mi�o�� bosk�!

Przez dwie ju� noce po sobie id�ce,

oficerowie, Marcel i Bernardo,
stra� odbywaj�c przy zamku

w�r�d g�uchej ciszy p�nocnej

miewaj� nast�puj�ce widzenie:

posta�, panie, uzbrojona

jak najkompletniej od st�p a� do g��w,

podobna do �wi�tej pami�ci
ojca twojego przechodzi mimo,

uroczystym krokiem.

Uda�em si� z nimi
nast�pnej nocy samotrze� na wart�

i rzeczywi�cie o tym samym czasie,
w taki sam spos�b, przysz�o widziad�o.

Jak �yw tu stoj�, mo�ci ksi���,
jest to rzetelna prawda.

Zaprawd�, to widmo
niespokojno�ci mi� nabawia.

- Macie� tej nocy wart�?
- Mamy, mo�ci ksi���.

B�d� dzi� z wami na warcie,

- by� mo�e, i� przyjdzie znowu.
- Przyjdzie niezawodnie.

Musz� z nim m�wi�, cho�by ca�e piek�o,
rozwar�szy paszcz�, milcze� mi kaza�o.

Co do was, moi panowie,

je�li�cie t� okoliczno�� dot�d zataili,
trzymajcie� j� i nadal pod zamkni�ciem.

Pomi�dzy jedenast� a dwunast�
zejdziem si� na tarasie.

S�udzy waszej ksi���cej mo�ci.

B�d�cie przyjaci�mi,
tak jak ja jestem waszym.

Do widzenia.

Duch mego ojca! Uzbrojony!

Co� tu z�ego si� �wi�ci,

co� tu krzywo idzie.

Oby ju� by�a noc!

Milcz, serce moje!

Zbrodnie i spod ziemi

wychodz�, aby sta� si�

widomemi.

Ju� rzeczy moje zniesione na pok�ad.
B�d� zdrowa, siostro!

A gdy wiatr przyja�nie
zadmie od brzegu,

nie zasypiaj wtedy,
lecz dono� mi o sobie.

W�tpisz w to?

Co si� za� tyczy Hamleta
i pustych jego zalot�w -

uwa�aj je jako kaprys krwi gor�cej,
nic wi�cej.

- Wi�cej nic?
- Nie my�l inaczej.

Strze� si�, Ofelio,
strze� si�, luba siostro.

I st�j w odwadze twej sk�onno�ci, z dala
od niebezpiecze�stw i napa�ci pokus.

Laertes jeszcze tu?

Raz jeszcze daj� ci b�ogos�awie�stwo.

We� je i wra� sobie w pami��
tych kilka przestr�g.

Nie b�d� skorym my�li
wprowadza� w s�owa,

a zamiar�w w czyny.

B�d� popularnym, ale nigdy gminnym.

No� si� kosztownie, o ile ci na to
mieszek pozwoli, ale bez przesady.

Wytwornie, ale niewybrednie,
ubranie zdradza grunt cz�owieka

i pod tym wzgl�dem Francuzi
szczeg�lniej s� pe�ni taktu.

B�d� zdr�w, niech ci� moje
b�ogos�awie�stwo utwierdzi w tej mierze.

Z pokor� �egnam ci�, ojcze i panie.

Id� ju�. Czas nagli,
wszystko w pogotowiu.

B�d� zdrowa, siostro,

i pami�taj na to, com ci powiedzia�.

Zamkn�am to w sercu,
a ty masz klucz od niego.

B�d� mi zdrowa.

C� to on tobie powiedzia�, Ofelio?

Co�, co tyczy�o si� ksi�cia Hamleta.

W por� mi o tym wspominasz.

S�ysza�em, �e on ci� cz�sto
nawiedza� w tych czasach.

Jakie� wy macie stosunki?
M�w prawd�.

O�wiadczy� mi si�, ojcze,
ze sw� sk�onno�ci�,

ze sw� serdeczn� przyja�ni�.

Z przyja�ni�? Hm, hm!
M�wisz jak dzierlatka

niedo�wiadczona w rzeczach
niebezpiecznych.

Wierzysz Ii tym tak zwanym
o�wiadczeniom?

Nie wiem, co my�le� mam, m�j ojcze.

To ja ci powiem!

Masz my�le�, �e� dziecko,
gdy o�wiadczenia te bez po�wiadczenia.

Nie radz� ci si� z nim �wiadczy�.

Wynurza� mi swoj� mi�o��
bardzo obyczajnie.

Tak, tak, bo czyni� to jest obyczajem.

I s�owa swoje stwierdzi� naj�wi�tszymi,
jak by� mog�, przysi�gami.

Plewy na m�ode wr�ble!

Wiem ja, gdy krew kipi, dusza hojn� jest
w k�adzeniu przysi�g na usta.

Co si� za� ksi�cia Hamleta dotyczy,

bacz na to, �e on jeszcze m�odzieniaszek
i �e mu wi�cej jest wolno,

ni� tobie.
S�owem, nie ufaj jego przysi�gom.

- Pami�taj, nie chc� tego.
- B�d�� pos�uszn�, panie.

Widzisz go, panie?

Anio�owie Pana Zast�p�w,
miejcie mi� w swojej opiece!

Daje ci znak, panie,
aby� z nim poszed�,

jakby chcia� sam na sam
pom�wi� z tob�.

Jak uprzejmym gestem wzywa ci�,
panie, w ustronniejsze miejsce.

- Nie id� z nim jednak.
- Nie chod�, mo�ci ksi���!

Wci�� na mnie kiwa.
Id� ju�, id�! P�jd� z tob�!

- Zosta�, panie!
- Pu�� mnie!

- Wstrzymaj si�, panie, pozosta�!
- Los m�j mnie wo�a, pu��cie mnie!

Na Boga! W upiora zmieni� tego,
co mnie wstrzymywa� b�dzie!

Pu��cie!

Id�, �piesz� za tob�!

Widno, jest co� chorobliwego
w pa�stwie du�skim.

Niebo zaradzi temu.

Gdzie mnie prowadzisz?
M�w, nie p�jd� dalej.

S�uchaj mnie.

S�ucham.

Bacznym uchem ogarnij to,
co ci mam odkry�.

M�w, powinno�ci� moj� s�ucha� ciebie.

Jak niemniej zem�ci� si�,
gdy mnie wys�uchasz.

Zem�ci� si�?

O, s�uchaj, s�uchaj!

Je�li cho� cokolwiek
kocha�e� twego ojca.

Przeb�g!

Pom�cij �mier� jego,
dzie�o ohydnego mordu!

Mordu?

Tak, mordu.
Wszelki mord ohydny,

lecz ten by� nadzwyczajny,
nies�ychany.

Puszczono rozg�os,
�e podczas mego snu w ogrodzie

w�� mnie uk�si�.

Takim to sk�amanym powodem
�mierci mej zwiedziono Dani�.

Dowiedz si� bowiem,
szlachetny m�odzie�cze,

�e �w w��, kt�ry zabi� twego ojca,

nosi dzi� jego koron�.

Nie zawiod�y mnie przeczucia moje.

- Stryj?
- Tak.

Ten to bezwstydny, cudzo�o�ny potw�r

ku sromocie potrafi� sk�oni� wol�
mojej niby cnotliwej �ony.

Ale do�� tego!

Ju� powietrze ranne,

musz� ko�czy�.

Kiedym w ogrodzie zasn��,
wkrad� si� stryj tw�j

z flaszk� zawieraj�c�
blekotowe krople

i wla� mi w ucho
ten zab�jczy rozczyn.

Tak to �pi�c, r�k� brata pozbawiony

zosta�em ber�a,

�ycia,

i kr�lowej.

O, to okropne! Okropne! Okropne!

Synu, masz Ii iskierk� czucia,
nie �cierp tego.

Nie pozw�l, aby �o�e w�adc�w Danii

by�o ohydnym gniazdem wszetecze�stwa

i zmieszania krwi.

Jakkolwiek jednak
czyn ten pom�ci� zechcesz,

nie czy� przeciw matce zamach�w.

B�d� zdr�w.

Ju� pora.

;Ju� �wietlik oznajmia blisko�� ranka.
Swiate�ko jego znacznie ju� poblad�o.

�egnam ci�.

�egnam ci�.

Pami�taj o mnie.

Pami�taj o mnie.

�wiat wyszed� z formy.

I mnie� to trzeba
wraca� go do normy!

"W�tp, czy gwiazdy l�ni� na niebie,

W�tp o tym, czy s�o�ce wschodzi,

W�tp, czy prawdy blask nie zawodzi,

Lecz nie w�tp, �e kocham ciebie...

Rajnoldzie, oddasz mu waszmo��
to pismo i te pieni�dze.

Nie omieszkam, panie.

M�drze by� zrobi�, a�eby� poprzednio

o jego sprawowaniu si� wywiedzia�.

- Jed� wi�c, niech ci� B�g prowadzi!
- Dzi�kuj�.

�led� jego kroki niezauwa�alnie.

Dope�ni� tego.

A niech mi si� �wiczy w muzyce.

Co ci to jest, OFelio? Co si� sta�o?

Ach, panie,
takem strasznie si� przel�k�a.

Czego, na Boga?

Siedzia�am przy krosnach,
gdy wtem ksi��� Hamlet...

Zawsze� by� wa�pan
ojcem dobrych nowin.

B�d� przekonany,
mi�o�ciwy panie, �e tak zostanie.

Jako, zdaje mi si�,

je�eli tylko ten m�zg
nie zszed� na bok z drogi trafno�ci,

�e ostatecznie nie jest mi ju� obcym,
sk�d bierze �r�d�o szale�stwo Hamleta.

Nie jest nim,
moim zdaniem, nic innego,

tylko �mier� ojca
i nasz rych�y zwi�zek.

To mi pos�uszna pokaza�a c�rka.

"Do niebia�skiego b�stwa mojej duszy,
tysi�cem wdzi�k�w okraszonej Ofelii"

Czy to Hamlet do niej pisa�?

Ale jak�e ona przyj�a te jego zaloty?

Jam sprawny nie zaspa� i wnet
dziewczynie powiedzia�em:

"Hamlet jest ksi�ciem nad wa�cin� sfer�.
Nie b�dzie z tego nic."

Ona us�ucha�a,

a on, kr�tko m�wi�c, zawiedziony

popad� najprz�d w smutek,
potem w wstr�t do jad�a

potem w bezsenno��,
potem straci� si�y

itak stopniami
popad� a� w szale�stwo.

Te� tak my�lisz, pani?

Tak.

Zdejmcie to z tego,
je�eli tak nie jest.

- Jak�eby to sprawdzi�?
- Bardzo prosto.

On si� tu przechadza godzinami.

Wprowadz� tutaj moj� c�rk�
a my skryjemy si� za drzwiami.

Poszukam go, pozw�lcie.

Jak�e si� miewa
m�j �askawy ksi��� Hamlet?

Dobrze, dzi�ki Bogu.

Wieszli, kto jestem, panie?

Wiem doskonale: jeste� rybak.

Zaprawd�, nie jestem nim.

Tym ci gorzej, rad bym,
�eby� by� tak uczciwym cz�owiekiem.

- Uczciwym, mo�ci ksi���?
- Takjest, mo�ci panie.

By� uczciwym w dziejach tego �wiata
na jedno wychodzi,

co by� wybranym mi�dzy tysi�cami.

Masz wielk� s�uszno��, mo�ci ksi���.

O czym tu m�wi�,

je�eli nawet boskie s�o�ce

p�odzi w zdech�ym psie robaki

a jego promienie �cierwo ca�uj�.

- Czy masz wa�pan c�rk�?
- Mam, panie.

Nie pozwalaj jej chodzi� po s�o�cu.

Miej to na wzgl�dzie,
m�j przyjacielu.

C� to czytasz, mo�ci ksi���?

S�owa, s�owa, s�owa.

I jakie� tam sprawy?

Mi�dzy kim a kim?

To znaczy, co w ksi��ce napisano.

K�amstwa.

Ten �otr satyryk utrzymuje,
�e starzy Iudzie maj� siwe brody

i zmarszczki na twarzy.

�e maj� zupe�ny brak dowcipu
obok wielkiego wycie�czenia �ydek.

Lubo ja temu wszystkiemu daj� wiar�,

cho� nie s�dz�,
aby o tym pisa� przysta�o,

bo waszmo�� sam sta�by�
si� pewnie jakja starym,

gdyby� m�g� jak rak w ty� kroczy�.

Mo�e by� chcia� zej��, mo�ci ksi���?

Z tego �wiata?

W rzeczy samej, by�oby to zej�ciem.

Mi�o�ciwy ksi���, zmuszony jestem
pozbawi� was d�u�szej mojej obecno�ci.

Nie mo�esz mnie pozbawi�
niczego, wyj�wszy �ycia.

...wyj�wszy �ycia.

...wyj�wszy �ycia.

- Mi�o�ciwy ksi���!
- Drogi nasz ksl�z�!

Kochani, dobrzy przyjaciele!

Jak si� masz, Gildensternie?
A, Rozenkranc! Jak si� macie, ch�opcy?

Zwyczajnie,
jak nic nie znacz�cy Iudzie.

Szcz�liwi, ze niezbyt szcz�liwi.
Czepca Fortuny nie jeste�my guzem.

Ale i nie podeszw� jej trzewik�w?

- Nie, mo�ci ksi���.
- I c� tam nowego?

Nic, panie, wyj�wszy,
�e �wiat spoczciwia�.

Wi�c bliski jest dzie� s�du.

Ale wiadomo�� wasza nieprawdziwa.

Powiedzcie mi, w czyme�cie
tak przeskrobali Fortunie,

�e was tu do wi�zienia wtr�ci�a?

- Do wi�zienia?
- Dania jest wi�zieniem.

Wi�c i �wiat tak�e.

O, iwielkim! Pe�nym turm,
loch�w i ciemnic.

Dania jest jednym z najgorszych.

Nie my�limy tak, mo�ci ksi���.

Wi�c dla was nie jest tak�.
Nic nie jest z�em

ani dobrem samo przez si�,
tylko my�l nasza czyni to takim.

Dla mnie Dania jest wi�zieniem.

Nie poszliby�my� do dworu?

Doprawdy nie umiem rozumowa�.

S�u�ymy waszej ksi���cej mo�ci.

P�jdziemy za tob�.

Dajmy spok�j temu.

S�udzy przys�uguj� mi si� okropnie.

Ale powiedzcie mi, tak po przyjacielsku,
co porabiacie w Elzynorze?

Chcieli�my ci� odwiedzi�,
mo�ci ksi���.

Taki ze mnie n�dzarz, zem nawet
w podzi�ki ubogi. Dzi�kuj� wam jednak.

Czy nie posy�ano po was?
Przybyli�cie� z dobrej woli?

Powiedzcie szczerze.

I c�?

- C� mamy powiedzie�, mo�ci ksi���?
- Co b�d�, byle si� stosowa�o do rzeczy.

Wiem, �e mi�o�ciwy kr�l
i mi�o�ciwa kr�lowa posy�ali po was.

- W jakim�e by celu, mo�ci ksi���?
- Tego� si� od was chc� dowiedzie�.

Ale zaklinam was
na prawa naszego kole�e�stwa,

powiedzcie mi otwarcie -

posy�ano� po was czy nie?

- W istocie, posy�ano po nas.
- Powiedzie� wam, w jakim celu?

Tym sposobem domy�lno�� moja
uprzedzi wasz� gadatliwo��

i dyskretno�� wasza
nie b�dzie dyskredytowana.

Od niejakiego czasu,

nie wiem sk�d,

ze szcz�tem humor straci�em,

zarzuci�em dawne przywyknienia

i tak ponure popad�em usposobienie,

�e ten pi�kny obszar ziemski

pustyni� mi si� wydaje.

To wspania�e sklepienie tam w g�rze,

ten cudnie wisz�cy firmament,

a majestatyczna przestrze�
z�otymi obsypana iskrami

niczym innym si� nie jawi
jak tylko marnym zbiorem wyziew�w.

Jak doskona�ym tworem jest cz�owiek!

Jak wielkim przez rozum!

Jak niewyczerpanym
w swych zdolno�ciach!

Jak szlachetnym
postaw� i w poruszeniach!

Czynami podobnym do anio�a,

poj�tno�ci� zbli�onym do b�stwa!
Ozdob� on i zaszczytem �wiata.

Arcytypem wszech jestestw!

A przecie� czym�e jest dla mnie
ta kwintesencja prochu?

Synowie ziemi nie poci�gaj� mnie
ani jej c�rki,

cho� wasze u�miechy
wida� w to pow�tpiewaj�.

My�l taka, panie,
nie przesz�a mi przez g�ow�.

Dlaczego� si� roze�mia�e� na s�owa,
�e mnie synowie ziemi nie poci�gaj�?

Bom sobie pomy�la�, jakie w takim razie
przyj�cie znajd� aktorowie,

kt�ryche�my w drodze spotkali,

a kt�rzy tu d��� celem ofiarowania
waszej ksi���cej mo�ci us�ug swoich.

C� to za aktorowie?

Ci� sami, kt�rzy ci� zwykli zadowala� -
aktorowie tragiczni ze stolicy.

Ten, co gra kr�la,
godnie b�dzie przyj�ty.

Do orszaku go�cinno�ci
nale�y etykieta i ceremonie.

Winienem was przeto podj�� tak,
by moje obej�cie si� z aktorami,

nie wyda�o si� go�cinniejsze ni� z wami.
Podajcie mi d�onie.

Koledzy, mi�ymi�cie go��mi w Elzyorze,

ale m�j stryj-ojciec i moja
matka-stryjenka zostali oszukani.

Jakim sposobem, drogi ksi���?

Szalony jestem tylko
przy wietrze p�nocno-zachodnim.

Kiedy z po�udnia wieje,
umiem odr�ni� jastrz�bia od czapli.

Witajcie, panowie!

Rad jestem was widzie�.

O, Stary przyjacielu!

O stary, jak��e� sobie brod� wyhodowa�,
odk�d ci� ostatni raz widzia�em!

Przyszed�e� mi� tu ni� straszy�?

Ciesz� si�, �e was widz�!

Szlachetna dziewice, dalipan,
od czasu jak ci� ostatni raz widzia�em,

Zbli�y�a� si� ku niebu
na ca�� wysoko�� korka.

Nie daj Bo�e, aby g�os tw�j,
jak dukat ober�ni�ty, wyszed� z obiegu!

Prosz�?

Witajcie, przyjaciele!

B�dziemy jak francuscy �owcy

rzuca� si� na wszystko, co ujrzymy.

Przedeklamujcie co patetycznego.

Co na przyk�ad, panie?

Szczeg�lnie lubi�em jeden ust�p,
to jest opowiadanie Eneasza.

Mianowicie owo miejsce, w kt�rym
bohater opisuje �mier� Priama.

Je�eli je pami�tasz,
to zacznij od tego wiersza.

�Okrutny Pirrus,
jak �w zwierz hirka�ski..."

Nie, nie tak si� zaczyna.

Ale od Pirrusa.

"Okrutny Pirrus, kt�rego zbroica,
czarna jakjego my�l, podobna by�a".

Brawo!

M�w dalej.

"Znajduje go wreszcie.

Rdzawy miecz jego, niepos�uszny woli,

p�azem uderza, k�dy spadnie.

Z ca�� przewag� si�y
rzuca si� na niego Pirrus,

z w�ciek�o�ci� pr�ny cios wymierza,

lecz sam ju� zamach,
sam �wist jego stali

obala starca..."

To za d�ugie.

Wi�c razem z twoj� brod�
p�jdzie do balwierza.

M�w dalej, bracie.

Jemu by trzeba jase�ek
lub fars plugawych,

inaczej za�nie.

M�w dalej.

Przejd� teraz do Hekuby.

"Ale kto widzia� nieszcz�sn� kr�low�.
Jak rozczochrana...

gro��ca p�omieniom
�ez potokami, bieg�a tu i owdzie,

boso, z �achmanem na tej samej g�owie,
kt�r� niedawno jeszcze diadem stroi�,

odziana, miasto sukni, prze�cierad�em
w chwili pop�ochu schwyconym napr�dce.

O, kto by to by� wdzia�,

ten zmaczanym w ��ci j�zykiem

by�by wyzion�� przeciw Fortunie
ostatnie blu�nierstwa.

A gdyby by�y j� widzia�y nieba

w tej chwili, kiedy ujrza�a Pirrusa

z dzik� rado�ci� siek�cego mieczem
cia�o jej m�a,

wybuch jej bole�ci
by�by by� z oczu ich promieniej�cych

zdr�j rosy wycisn��

I wsp�j�k z piersi bog�w."

O, jaki� ze mnie g��b, jaki Ciemi�ga!

Czyli� to nie jest zgroz�,
�e ten aktor,

niby w wzruszeniu, w parodii uczucia,

do tego stopnia m�g� nagi��
sw� dusz� do swoich poj��,

ze za jej zrz�dzeniem
twarz mu poblad�a, z oczu �zy pociek�y,

oblicze jego, g�os, ruch, ca�a posta�
zastosowa�a si� do jego my�li?

I gwoli komu� to?

Gwoli Hekubie.

C� z nim Hekuba...

Co on z ni� ma wsp�lnego,
�eby a� p�aka� nad jej losem?

C� by czyni�, gdyby mia� podobny
mojemu pow�d do wrzenia?

Fuj! Fuj! Gdzie� moja g�owa?

Dobrze...

- S�uchaj no, stary...
- Tak, panie?

Mo�ecie gra� "Zab�jstwo Gonzagi"?

- Mo�emy, panie.
- To grajcie je jutro.

Nie m�g��eby� w potrzebie
nauczy� si� 12 do 16 wierszy,

kt�re bym napisa�
i wtr�ci� do twojej roli?

Tak, panie.

To dobrze.

Mo�ci panie, zechciej dojrze�,
aby ci ichmo�cie dobrze byli ugoszczeni.

Odprowad� ich.

Do zobaczenia wieczorem.

By�... albo nie by�,

to wielkie pytanie.

Jestli w istocie szlachetniejsz� rzecz�

znosi� pociski zawistnego losu,

czy te�, stawiwszy czo�o

morzu n�dzy, przez op�r

WYbFn�c' z niego?

Umrze�,

zasn��.

Gdyby�my wiedzieli,
�e raz zasn�wszy,

zako�czym na zawsze bole�ci serca

i owe tysi�czne w�a�ciwe
naszej naturze wstrz��nienia,

kres taki by�by celem na tej ziemi
najpo��da�szym.

Umrze�.

Zapomnie�.

Zasn��!

Mo�e �ni�?

W tym s�k ca�y -

jakie w tym �nie
marzenia przyj�� mog�,

kiedy zrzucimy z siebie wi�zy cia�a.

To zastanawia nas

i to� to czyni

tak d�ugowieczn� niedol�.

Bo kt� by �cierpia� pogard�
i zniewagi �wiata,

krzywdy ciemi�cy, obelgi dumnego,

lekcewa�onej mi�o�ci m�czarnie,
odw�ok� prawa, but� w�adz i owe

upokorzenia, kt�re nieustannie
cichej zas�ugi staj� si� udzia�em,

gdyby od tego kawa�kiem �elaza
m�g� si� zwolni�?

Kt� by d�wiga� ci�ar
nudnego �ycia i poci� si� pod nim,

gdyby obawa czego� poza grobem,

obawa tego obcego nam kraju,
sk�d nikt nie wraca,

nie kaza�a nam p�dzi� dni raczej
w z�em ju� wiadomym,

ni� uchodz�c przed nim
popada� w inne, kt�rego nie znamy.

Tak to rozwaga czyni nas tch�rzami,

ho�a cera blednie

pod wp�ywem waha�

i zamiary pe�ne j�drno�ci
zbite z wytkni�tej kolei,

trac� nazwisko czynu.

Ju� do��!

Ofelio, spaceruj tu sobie.

Najja�niejszy, my si� umie�cim tam.

We� ksi��k� dla niepoznaki.

Jak�e zdrowie
waszej ksi���cej mo�ci od dni tylu?

Dobre, pokornie dzi�kuj� wa�pannie.

Mam jeszcze od was, panie,
kilka drobnych pami�tek,

dawno zwr�ci� je pragn�am.
Odbierzcie je dzi�, prosz�.

Nie, jako �ywo!

Jam nigdy w �yciu
nic nie da� wa�pannie.

Wiesz dobrze, mo�ci ksi���,
�e� to czyni�

i upominki swoje ubarwia�e�
takimi s�owy,

kt�re wszelkiej rzeczy
warto�� podnosz�.

W oczach bowiem
ka�dej szlachetnie my�l�cej osoby

najdro�sze dary Iichymi si� staj�,
gdy dawca martwy.

- Jest�e� uczciwa?
- Mo�ci ksi���!

Jest�e� pi�kna?

Co znacz� te pytania?

To, �e je�eli jeste� uczciwa i pi�kna,

uczciwo�� twoja nie powinna mie�
nic do czynienia z pi�kno�ci�.

Mo�e� pi�kno�� z czym lepszym
chodzi� w parze ni� z uczciwo�ci�?

Zapewne, tylko �e pi�kno��
pr�dzej obr�ci uczciwo�� w rajfurk�,

ni� uczciwo�� potrafi pi�kno��
na swoje kopyto przerobi�.

By�o to niegdy� paradoksem,
ale dzi� okazuje si� pewnikiem.

Kocha�em dawniej wa�pann�.

W rzeczy samej, dawa�e� mi to,
ksi���, do zrozumienia.

Nie trzeba ci by�o tak rozumie�.
Nie kocha�em ci� wcale.

Tym bardziej wi�c
zosta�am zawiedziona.

Id� Wa�panna do klasztoru.
Na co ci mno�y� grzesznik�w?

Czego si� takie figury t�uc maj�
pomi�dzy ziemi� i niebem?

Jeste�my arcyhultaje,
wszyscy bez wyj�tku.

�adnemu z nas nie ufaj.

Gdzie� wa�panny ojciec?

W domu, mo�ci ksi���.

Zamknij�e go na klucz,

aby nigdzie indziej nie gra� b�azna,
tylko we w�asnym domu.

- B�d� zdrowa.
- Panie, zmi�uj si� nad nim!

Je�eli za m�� wyj�� chcesz,
to wyjd� za g�upca,

bo rozs�dni Iudzie wiedz� dobrze,
jakie z nich czynicie potwory.

Precz!

To mnie we w�ciek�o�� wprawia!
Zadnych o�enk�w!

Ci, co si� ju� po�enili,
jednego wyj�wszy, niech �yj� zdrowi.

Reszta pozosta� winna tak, jak jest.
Do klasztoru!

Nie musisz powtarza�, co� m�wi�
ksi��� Hamlet, bo�my s�yszeli.

Id�, Ofelio.

Niech po sko�czonym dzisiaj widowisku

kr�lowa matka w poufnej rozmowie

prosi go, aby jej zwierzy�
sw�j smutek.

Przy�o�� ucho do tego sam na sam.

Nie siecz za bardzo r�k� powietrza.

Nie b�d� te�
z drugiej strony za mi�kki -

b�d� raczej ruch�w swoich panem.

Wyrecytuj ten kawa�ek tak,
jak ci go przepowiedzia�em.

Ale je�eli masz wrzeszcze�,
takjak niekt�rzy z was,

to niech lepiej moje
wiersze deklamuje miejski pacho�ek.

Zapewmam wasz� wysoko��.

Id�cie i b�d�cie w pogotowiu.

Horacy!

W sztuce, kt�ra niebawem wybrzmi,
jestjedna scena zbli�ona do tego,

com ci o �mierci mego ojca zwierzy�.

Gdy si� ta scena pertraktowa� b�dzie,

zwr��, prosz�,
ca�� pot�g� uwagi na mego stryja.

Je�li jego wina podczas tej sceny
sama si� nie zdradzi...

Dobrze, panie.

Ju� id�.
Musz� znowu zosta� g�upcem.

Jak�e si� miewa nasz syn, Hamlet?

Wybornie, �yj� jak kameleon

powietrzem nadzianym obietnicami.

Kap�on�w nie mogliby�cie lepiej tuczy�.

Nie mam co zrobi� z t� odpowiedzi�.
Te s�owa nie do mnie nale��.

Ani do mnie ju� teraz.

Wa�pan grywa�e� kiedy� na uniwersytecie,
je�eli si� nie myl�?

Takjest, mo�ci ksi���,
i mia�em s�aw� dobrego aktora.

A c�e� pan przedstawia�?

Przedstawia�em Juliusza Cezara

i zosta�em zabity na Kapitolu.
Brutus mnie zabi�.

C� to za brutalstwo by�o z jego strony,
�eby tak kapitalne ciel� tam zabija�!

- Czy aktorowie ju� w pogotowiu?
- Czekaj�, panie, na twe rozkazy.

P�jd� tu, kochany Hamlecie,
si�d� przy mnie.

Wybacz, kochana matko,
tu jest metal silniej poci�gaj�cy.

S�ysza�e�, panie?

Mog�, o pani, lec na twoim �onie?

Nie, mo�ci ksi���.

To jest na moim �onie
g�ow� wspar�szy?

Mo�esz, ksi���.

S�dzisz, �em co mia� na my�li?

Ja nic nie s�dz�.

To by by� pomys� nie lada po�o�y� si�
mi�dzy nogami dziewczyny.

- Co takiego?
- Nic.

Ksi���, dzi� jeste� wes�.

- Kto? Ja?
- Nie inaczej.

O, jestem tylko twoim weso�kiem.

C� zreszt� cz�owiek ma czyni�,
je�eli nie weseli� si�?

Patrz, jak moja matka promienieje,
cho� ojciec zmar� dwie godziny temu!

Dwa razy dwa miesi�ce temu,
mo�ci ksi���.

Tak to ju� dawno?
Niech�e si� diabe� czarno nosi,

ja przywdziej� Sobole
Dlaboga! I

Od dw�ch miesi�cy zmar�y
ijeszcze nie zapomniany?

Jest wi�c nadzieja, �e pami�� wielkich
zdo�a przetrwa� przez p� roku.

Cni panowie i cne damy,

dla was i dla naszej dramy
kornie was o wzgl�d b�agamy!

Prolog Ii to czy dewiza na sygnet?

To by�o kr�tkie.

Ja k m i�o�� kobiety.

Trzydzie�ci razy Feba rumaki obieg�y

kr�g Tellury
i przestw�r Neptuna rozleg�y,

I trzydzie�cikro� razy
dwana�cie na przemian

zap�on�� i zblad� miesi�c
nad g�owami Ziemian,

odk�d nam Amor serca,
Hymen z��czy� d�onie

w�z�em, kt�ry si� chyba
rozwi��e po zgonie.

Oby�my drugie tyle zmian luny i s�o�ca

zliczyli, nim mi�o�ci do�yjemy ko�ca!

Lecz ach! Ju� od pewnego czasu
niezbadana

w zdrowiu, w humorze twoim,
panie, zasz�a zmiana.

Tak, najmilsza,

opuszcz� ci�, i to nied�ugo.

Coraz ju� si�y sk�psz�
darz� mi� pos�ug�.

Ty zostaniesz, �y� b�dziesz
na tym pi�knym �wiecie

szanowana, kochana
i mo�e ci splecie

wieniec drugi ma��onek.

O, wstrzymaj te s�owa! Zbrodni�
by w moim �onie by�a my�l takowa!

Obym przy drugim m�u by�a pot�pion�!
Taka tylko drugiego mo�e zosta� �on�,

co zabi�a pierwszego.

Pod�e tylko chucie
klej� powt�rne zwi�zki,

lecz nigdy uczucie.

�e my�lisz tak, jak m�wisz,
najzupe�niej wierz�.

Nieraz jednak cz�ek �amie to,
co przedsi�bierze.

To, co postanawiamy
w chwili uniesienia,

z uniesieniem minionym
w par� si� zamienia.

Tak i ta my�l, �e z drugim
nie b�dziesz z��czona,

skona w tobie, gdy pierwszy
tw�j ma��onek skona.

Niech mi niebo odm�wi �wiat�a,
ziemia wody,

je�li �on� zostan�,
raz zostawszy wdow�!

�lub to straszliwy.

Luba, opu�� mi� na chwil�.

My�li mi si� mieszaj�.
Mo�e snem zasil� zn�kane cia�o.

Niech ci� ko�ysze sen b�ogi

i wszelkie z�o
omija z dala nasze progi!

Jak ci si�, pani, podoba ta sztuka?

Zdaje mi si�, �e ta dama
przyrzeka za wiele.

O, ale dotrzyma s�owa.

Czy znasz wa�pan tre��?
Nie mie�ci� ona w sobie nic zdro�nego?

Nic zgo�a. Oni tylko �artuj�,
truj� �artem - nic zdro�nego.

Jaki� ta sztuka ma tytu�?

"�apka na myszy".
Sk�d za� taki? Przez przeno�ni�.

Przedstawia ona morderstwo
dokonane w Wiedniu.

Arcyszelmowska to sprawka,
jak zaraz obaczymy.

Zamordowany ksi���
nazywa� si� Gonzago.

Ale co nam do tego?

My wszyscy mamy spokojne sumienia.

Niech si� drapie, kto ma liszaj -
nasza sk�ra zdrowa.

To jest niejaki Lucjan,
Synowiec kr�la.

Dalej, morderce!

No, zarazo!

Zrzu� tw� przekl�t� larw� i zaczynaj.

My�l czarna, r�ka pewna,
p�yn dzielny, czas sprzyja.

Nie tamuje zamiaru obecno�� niczyja.

Szary wyskoku,
w p�noc z zab�jczych zi� zebrany,

po trzykro� pod Hekaty kl�tw� gotowany!

W�adz� tw� czarodziejsk�,
straszn� w swym rozwiciu

oka� niezw�ocznie na tym
zdrowym jeszcze zyciu.

- Co ci jest, panie?
- Niech sko�cz� widowisko!

�wiat�a!

�wiat�a!

Niech ryczy z b�lu ranny �o�,
zwierz zdr�w przebiega knieje.

Kto� nie �pi, aby spa� m�g� kto�,
to s� zwyczajne dzieje.

O, Horacy!

S�owa tego ducha
z�ota warte. Czy widzia�e�?

Najwyra�niej.

Kiedy by�a mowa o otruciu?

Uwa�a�em dobrze.

Nie ma tam gdzie jakiego grajka? Hej!

Bo skoro kr�l komedii nie lubi,
pewnikiem

kr�l jegomo�� komedii
nie jest Iubownikiem.

A co? Muzyka!

- Mo�ci ksi���!
- Ksi���!

Mo�ci ksi���, niech nam wolno b�dzie
powiedzie� jedno s�owo.

IIe ich jest w s�owniku.

- Mo�ci ksi���, kr�l...
- C� kr�l porabia?

Od wyj�cia st�d bardzo zaniem�g�.

Z przepicia?

Z wzburzenia ��ci.

Troskliwo�� by�aby trafniejsza,
udaj�c si� w takim razie do doktora.

Bo gdybym ja mu zapisa�
na przeczyszczenie,

mog�oby mu to jeszcze bardziej
��� wzburzy�.

Racz, �askawy panie, zamkn��
sw� mow� w pewne szranki.

Jestem ju� potulny: m�w, wa�pan.

Kr�lowa matka, w najg��bszym roz�aleniu
przysy�a nas do ciebie, panie.

- Mi�o mi pan�w powita�.
- Nie, mo�ci ksi���,

te grzeczno�ci nie w por�.

- Prosimy o zdrow� odpowied�...
- Nie mog� wam da�.

Czego, mo�ci ksi���?

Da� panom zdrowej odpowiedzi,
bom chory na g�ow�.

Przyst�pmy wprost do rzeczy.
M�wicie wi�c, panowie, �e moja matka...

Nie tai, �e post�powanie
waszej mo�ci w zdumienie j� wprawia.

O dziwny synu, kt�ry tak mo�esz
zdumiewa� matk� twoj�!

A nie ma jakiego postscriptum
pod tym macierzy�skim podziwem?

Mo�ci ksi���, by� czas,
�e� mi� lubi�.

Na Bakcha i Merkurego!
I teraz jeszcze.

�askawy ksi���, co ci� udr�cza?

Dobrowolnie zamykasz drzwi swobodzie,
ukrywaj�c troski przed przyjacielem.

Nie mam widok�w, m�j panie.

Jak to? Sam kr�l zapewnia waszej mo�ci
nast�pstwo du�skiego tronu!

Tak, tak, ale znasz pan przys�owie:

nim trawka Wzejdzie -
konik z g�odu zejdzie.

Ot� i g�d�ba.

Pozw�l no mi, bracie, swego fletu.

Odsu� si�.

Dlaczego tak tropisz wko�o mnie,
jakby� mi� chcia� w lisi� jam� zap�dzi�?

O panie, je�li mi� �arliwo��
uczyni�a za �mia�ym,

przywi�zanje moje
mo�esz nazwac nieokrzesanym.

Nie rozumiem tego dobrze.

Zagraj no, prosz�, na tym flecie.

- Nie umiem, mo�ci ksi���.
- Prosz� ci�.

Nie potrafi�, mo�ci ksi���.

To tak �atwo przecie jak k�ama�.

Przebieraj po tych dziurkach palcami,
w�� ten koniec w usta i zadmij,

a wydob�dziesz ton najd�wi�czniejszy.

Patrz, tu s� klapy.

Ale ja ich u�yc' nie umiem
do wydania melodii, nie znam si� na tym.

Patrz�e teraz,

za jakie byle co mnie uwa�asz.

Chcia�by� gra� na mnie,

wmawiasz w siebie,
�e znasz m�j mechanizm?

Chcia�by� wyrwac' ze mnie
rdze� mej tajemnicy,

wycisn�� ze mnie ca�� skal� ton�w,
od najni�szej nuty a� do dyszkantu,

a w tym tu marnym instrumencie
tyle jest g�osu,

tyle harmonii,

jednak�e nie mo�esz
go sk�oni� do przem�wienia.

Czy s�dzisz, �e na mnie...

�atwiej zagra� ni� na flecie?

Miej mi�, za jaki chcesz, instrument.

Rozstroi� mi� potrafisz,

ale zagra� na mnie - nigdy!

Skoro odbierzecie
zlecenia ju� si� przygotowuj�ce,

natychmiast jed�cie z nim do Anglii.

Dobro naszego pa�stwa
nie pozwala cierpie�

takich wybryk�w,
coraz bardziej lekkomy�lnych.

BI�dZiem w pogotowiu.
Swi�ta to troskliwo��

o zachowanie bezpiecze�stwa
szcz�liwego ludu!

Z Bogiem!

Nigdy bez wsp�d�wi�ku
j�k�w og�lnych

kr�l nie wyda� j�ku.

Spiesznie gotujcie si� do tej podr�y.

Ma przyj�� niebawem do pokoju matki.

Trzeba, jake�, panie,
zauwa�y�, aby krom matki,

bo matki z natury s� stronne,

jeszcze drugi jaki �wiadek

by� tam obecny.

Dzi�kuj�c', m�j drogi.

Cho�by nawet ta d�o� przekl�ta

by�a od krwi bratniej
dwakro� tak brudna,

czyli� mi�osierne nieba

nie maj� d�d�u do jej obmycia?

Na c� �aska, je�li nie na to,
by przebacza� winnym?

Czym�e s� mod�y, je�eli nie ow�
podw�jn� si��, zdoln� nas podeprze�,

gdy mamy upa��, lub podnie�� na nowo,
kiedy upadniem?

B��d m�j ju� min��.

Lecz jaki rodzaj modlitwy
mo�e by� dla mnie pomocny?

"Przebacz mi moje morderstwo"?

To by� nie mo�e,

bo� jeszcze posiadam

to wszystko,
co mi� wiod�o do morderstwa:

koron�, w�adz�, �on� brata.

Mo�e� by� rozgrzeszonym,
kto dzier�y plon grzechu?

W niebie szalbierstwo nie pop�aca.

Tam czyny nago si� jawi� i cz�owiek,

stawiony naprzeciw
swoich przest�pstw oko w oko,

musi je wyzna�.

Koniec cz�ci pierwszej

HAMLET

Cz�� druga

Matko!

Milady!

Powiedz mu, pani, ze za d�ugo stoisz
jako parawan pomi�dzy nim a ogniem.

Ja tu si� skryj�.
Tylko z nim ostro!

Jestem wi�c, matko, czego ��dasz?

Hamlecie, bardzo� zmartwi� twego ojca.

Matko, zmartwi�a� bardzo mego ojca.

- Przesta�, odpowied� twoja bezrozumna.
- Przesta�, pytanie twe bezbo�ne.

C� to znaczy, Hamlecie?

- Czego ��dasz, matko?
- Czy mnie ju� nie znasz?

O, znam, na krucyfiks!

Jeste� kr�low�, �on� twego szwagra,
oby� nie by�a ni�. Jeste� m� matk�.

Niech wi�c kto inny
si� rozm�wi z tob�.

Ani kroku!

Siadaj, pani.

Nie wyjdziesz st�d,

p�ki nie stawi� przed tob� zwierciad�a,
w kt�rym si� przejrzysz z gruntu.

Co chcesz czyni�?

Nie chcesz mi� zabi� przecie.

- Hej! Ratunku!
- Stra�e!

C� to? Szczur?

Bij, zabij szczura!

Zabity!

- Nieszcz�sny, c�e� uczyni�?
- Sam nie wiem. Czy to kr�l?

Co za czyn okrutny!

Taki sam, jak zg�adzi� kr�la,
a potem i�� za jego brata.

Jak zg�adzi� kr�la?

Takem wyrzek�, pani.

B�d� zdr�w, us�u�no-w�cibski,
biedny g�upcze!

Wzi��em ci� za wa�niejszego.

Widzisz, ze czasem
�le by� zbyt gorliwym.

Nie �am r�k, pani.

Ja serce twoje �ama� b�d�,
je�li nie jest z nieprze�omnego metalu,

je�li przekl�ty na��g nie znieczuli� go
przeciw wszelkiemu wp�ywowi uczucia.

C�em ja pope�ni�a, �e si� wa�ysz
tak obel�yw� mow� na mnie targa�?

Co� pope�ni�a...

Sp�jrz, pani, na ten portret

i na ten.

Na ten konterfekt
dw�ch rodzonych braci.

Patrz, ile wdzi�ku mie�ci to oblicze:

wszystko tu takjest pe�ne i sko�czone,
jakby dla dania pierwowzoru m�a

ka�dy b�g swoj� piecz�� by� przy�o�y�

na tym cz�owieku -
to by� tw�j ma��onek.

Patrz teraz owdzie,
to tw�j m�� dzisiejszy.

Jak za�niedzia�y k�os,

Zaraiaj�cy Zdrowego brata.

Gdzie masz oczy?
Nie mo�esz tego t�umaczy� mi�o�ci�,

bo w twoim wieku krew nie �ar,
pokornie s�ucha rozwagi.

A jaka� rozwaga mog�aby kaza�
przenie�� to nad tamto?

O wstydzie! Gdzie tw�j rumieniec?

Je�li tak ogie� trawi matrony,
jak od m�odych ��da� wstydu?

Jaki� to przyk�ad straszny
dla naszych dziewcz�t?

O, przesta�, Hamlecie!

Ty oczy moje zwracasz
w g��b mej duszy.

Widz� w niej czarne, szpetne plamy,
kt�rych zmy� nie potrafi�.

Ha! Tak �y� w bar�ogu
kazirodnego �o�a,

gni� w spro�no�ci,
ze �mietnika rozkosz ch�epta�...

Przesta�, przesta�!

Ka�de twe s�owo razi mnie jak sztylet!

Z pod�ym zb�jem!

Nikczemnikiem, niewartym setnej cz�ci
twego pierwszego m�a!

Rzezimieszkiem, kt�ry z wystawy �ci�gn��
drogi diadem iw kiesze� schowa�!

Przesta�...

Co tobie, �e tak upornie
oczy w pr�ni� wlepiasz?

P��d to chorobliwego m�zgu twego.

Puls m�j spokojnie bije i do taktu,
takjak tw�j, pani.

W tym, co powiedzia�em,
nie by�o nic od rzeczy. Chcesz dowodu,

to ci powt�rz� ka�de moje s�owo,
a tego przecie wariat nie potrafi.

Nie k�ad� pochlebnej
ma�ci na tw� dusz�

my�l�, �e to szale�stwo
moje przemawia�o.

Ona zabli�ni ran� z wierzchu,
a w �rodku wszystka materia zgnije!

Hamlecie, na p� rozdar�e� mi serce.

Rzu� precz, pani, cz�� jego po�ledni�
i zacznij z drug� tym czy�ciejsze �ycie.

Dobranoc...

tylko nie wesp� z mym stryjem.

Co si� dotyczy tego jegomo�cia,

w istocie, �al mi go.

Pogrzeb mu sprawi� i odp�ac� godnie
�mier� mu zadan�.

Dobranoc tymczasem.

Chc�c by� �agodnym,
okrutnym by� musz�.

�a�uj tego, co przesz�o,
chro� si� tego, co przyj�� mo�e.

A! Jeszcze par� s��w.

C� mam uczyni�?

Nic, pani, wcale.

Gdy ci� pijany kr�l wezwie do �o�a,

wtedy za par� ckliwych poca�unk�w,
albo �askotek niecnych jego palc�w

odkryj mu wszystko,
�em ja w gruncie nie szalony,

tylko szalony przez podst�p.

Wiesz, �e wprz�d wydam
ostatnie tchnienie,

ni�li zdradz� ciebie.

- Musz� do Anglii jecha�, wiesz, pani?
- Niestety.

Zapomnia�am.
Tak postanowiono.

Dobranoc, matko!

Milordzie!

Milordzie!

Lordzie Hamlecie!

C� to za ha�as? Kto� wo�a� Hamleta?

Przychodzim ci� zapyta�, mo�ci ksi���,
gdzie� podzia� trupa?

Z��czy�em go z prochem,
z kt�rym najbli�sze mia� powinowactwo.

Racz nam powiedzie�, gdzie le�y,
by�my go mogli przenie�� do kaplicy.

- Nie s�d�cie tego.
- Czego, mo�ci ksi���?

A�ebym umia� by� panem waszej tajemnicy,
a swojej w�asnej nie umia�.

Poza tym kiedy pytanie czyni g�bka,

jak�� odpowied� ma da� syn kr�lewski?

Masz Ii mnie za g�bk�?

Nie inaczej. Za g�bk�,
kt�ra wysysa kr�lewskie �aski.

Ale takie istoty wy�wiadczaj�
ostatecznie samemu� kr�lowi przys�ug�.

Trzyma on je w g�bie
jak ma�pa i cmoka,

aby je po�kn�� potem.

Skoro zapotrzebuje tego, co wa�� wyssiesz,
do�� mu ci� b�dzie �cisn��,

a wnet nasi�k�a g�bka
znowu b�dzie sucha.

Nie rozumiem tego, mo�ci ksi���.

Tym lepiej. Gdy o �ajdactwie mowa,
na dobie t�pa g�owa.

Ksi���, trzeba, �eby� nam powiedzia�,
gdzie cia�o i poszed� z nami do kr�la.

Cia�o jest w posiadaniu kr�la,
ale kr�l nie jest w posiadaniu cia�a.

I czym�e jest kr�l?

- Jak to czym?
- Niczym.

Lis do nory, wszyscy za nim.

Prowad�cie mnie do niego.

Hamlecie, gdzie Poloniusz?

Na kolacji.

Na kolacji?

Gdzie?

Nie tam, gdzie on je,
ale tam, gdzie jego jedz�.

Zebra� si� w�a�nie ko�o niego
kongres politycznych robak�w.

W gastronomii nie ma, panie,
wi�kszego potentata jak robak.

Tuczymy wszelkie istoty
dla karmienia siebie,

siebie za� tuczymy dla robak�w.

T�usty kr�l i chudy pacho�ek

to tylko r�ne potrawy,
dwa dania na jeden st�.

I basta.

Niestety.

Rybak mo�e wsadzi� na w�d� robaka,

kt�ry jego kr�lewsk� mo�� spo�ywa�,

i spo�y� ryb�,
kt�ra tego robaka zjad�a.

Co przez to rozumiesz?

Nic. To tylko pokazuje,

jakim sposobem kr�l mo�e odby�
podr� przez wn�trzno�ci char�aka.

Gdzie Poloniusz?

W niebie. Ka� go tam szuka�,

a je�eli go pos�owie twoi
nie znajd�, poszukaj go sam.

Lecz je�eli go nie znajdziecie
w tym miesi�cu,

poczujecie go w nast�pnym
na schodach do galerii.

Id�cie go tam poszuka�!

B�dzie czeka�, a� przyjdziecie.

Hamlecie, w�asne twoje bezpiecze�stwo

wymaga, a�eby� czyn ten krwawy
niezw�ocznym op�aci� wyjazdem.

Gotuj si� przeto,
okr�tju� pod �aglem.

Wiatr sprzyja i wszystko
wskazuje� drog� do Anglii.

- Do Anglii?
- Tak, Hamlecie.

Dobrze.

Do Anglii zatem!

B�d� zdrowa, kochana matko.

- Kochany ojcze, Hamlecie.
- Nie, matko.

Ojciec i matka to m�� i �ona,
a m�� i �ona s� jednym cia�em.

A wi�c, matko...

Do Anglii.

Mo�ci rotmistrzu, id�, pozdr�w ode mnie
du�skiego kr�la.

Powiedz mu, ze Fortynbras prosi go
o glejt do przej�cia przez Dani�.

Wiesz, gdzie si� zej�� mamy.

Je�eli jego kr�lewska mo�� b�dzie
mia�a co do nas,

to mu przyjdziem odda�
nale�n� czo�obitno��.

Naprz�d!

- Czyje to wojska?
- Norweskie.

- Gdzie id�?
- Na Polsk�.

- Kto dowodzi?
- Synowiec starego kr�la, Fortynbras.

Czy maj� na celu podb�j
ca�ej Polski czy cz�ci tylko?

Prawd� m�wi�c, ziemia tylko z nazwy
i krom s�awy.

�adnych nam po�ytk�w.

Za par� mendli dukat�w
nie bra�bym w dzier�aw�

i pewnie by wi�cej
z czynszu nie przynios�a.

W takim razie Polacy
pewnie broni� jej nie b�d�.

Ju� tam s� ze swym wojskiem.

- Dzi�kuj�, mo�ci rotmistrzu.
- B�g z wami, panowie.

P�jdziemy� dalej, mo�ci ksi���?

Id�cie troch� naprz�d.
Zaraz was dogoni�.

Warto� traci� par� tysi�cy dusz

i dziesi�� razy tyle dukat�w
za taki psi ogon?

Jest to, zaprawd�, �lepy wrz�d
pokoju i pomy�lno�ci,

kt�ry wewn�trz p�ka
i ani znaku nie daje na zewn�trz,

dlaczego cz�owiek umiera.

�egnaj...

�egnaj...

I pami�taj o mnie!

"...Po przybyciu do Anglii

Ksi��� Hamlet ma zosta� �ci�ty".

C� wi�c, zobaczmy,
kto tu we�mie g�r�.

Zabawne, a�eby in�yniera w�asn�
jego petarda wysadzi� w powietrze.

A to s�k b�dzie w�a�nie,
bo ja g��biej

o par� s��ni podkopi� ich min�

i puszcz� ich a� pod ksi�yc.

Tak to, kiedy si� przy jednym dziele
z naprzeciwka zejd� dwa Fortele.

" ...Dostarczycieli owego pisma

zaraz na miejscu wyda�

na �mier� bez os�dzania."

O, Gertrudo! Gdy smutki nawiedzaj�,
to nigdy luzem, a zaw�dy gromadnie...

Naprz�d zab�jstwo Poloniusza,

nast�pnie wyjazd twojego syna,

nieszcz�snego sprawcy
w�asnego wygnania.

Trzecie nieszcz�cie -

g�uche szemranie ludu,

z powodu �mierci cnego Poloniusza.

Gdzie jest ozdoba majestatu Danii?

Czego chcesz, luba Ofelio?

Po czym ja ci� poznam teraz,

O kochanku m�j?

P�aszcz pielgrzymi, k5, sanda�y,

Tw�j�e tojest str�j?

- Kochane dziewcz�, co znaczy ten �piew?
- Czy tak?

Za�piewam dalej.

Ca�un jego, jak �nieg bia�y.

Na ca�unie kwiat,

Cho� go �zy nie op�aka�y,

Na mogi�� pad�.

Jak si� masz, �liczna panienko?

Jeszcze si� wszystko naprawi,
mam nadziej�.

Tylko cierpliwo�ci!

Ale nie mog� nie zap�aka�,

pomy�lawszy, �e go maj�
z�o�y� w zimn� ziemi�.

M�j brat dowie si� o tym,

a zatem dzi�kuj�
pa�stwu za dobr� rad�.

Niech pow�z zaje�d�a!

Dobranoc, panie.

Dobranoc, �liczne panie!

Dzie� dobry, dzi� �wi�ty Walenty.

Dopiero co �wita� poczyna,

M�odzieniec snem le�y uj�ty,

A bo�a do� puka dziewczyna.

Poskoczy� kochanek, wdzia� szaty,

Drzwi rozwar� przed swoj� jedyn�

I wesz�a dziewczyna do chaty,

Lecz z chaty nie wysz�a dziewczyn�.

Chro� si�, mi�o�ciwy kr�lu!
Buntownicy!

Sta�cie, przyjaciele.
Nie wchod�cie, prosz�.

Dzi�kuj� wam.
St�jcie przy drzwiach na stra�y.

Nienawistny kr�lu, gdzie m�j ojciec?

- Umar�.
- Ale nie z jego winy!

Niech si� wypyta do syto�ci.

Taka jest bowiem bosko�� majestatu,

�e zdrada, cho�by
nie wiedzie� co chcia�a,

t�pi o niego sw�j pocisk.

Jakim sposobem umar�?

Chceszli si� czego� pewnego dowiedzie�

o �mierci ojca twego, Laertesie?

Jest�e w twej zem�cie zapisana zguba

zar�wno jego przyjaci� i wrog�w?
Tych, co zyskali i tych, co stracili?

- Nie, tylko jego nieprzyjaci�.
- Chcesz�e ich pozna�?

Tak, przyjacio�om jego
szeroko moje otworz� ramiona.

Teraz m�wisz, jak nieodrodny syn
i prawy szlachcic.

�em ja nie winien �mierci twego ojca,

a sam ni� jestem dotkni�ty,
b�dzie dla ciebie jasne.

Pu��cie j�!

Poch�on�a go zimna mogi�a,

Pieszczoty moje, nie ma was ju�!

I na gr�b jego �ciek�a �ez si�a.

B�d� zdr�w, m�j go��bka!

�piewajcie!

"Skacz do nory,

skacz do dna..."

Fa�szywy to s�uga,
kt�ry uwi�d� c�rk� swego pana!

Na Boga! Za to twoje ob��kanie
ci�k� zap�at� �ci�gn� z jego sprawc�w!

Oto rozmaryn

na pami�tk�. _ _
Prosz� ci�, luby, pami�taj!

A to bratki, �eby� o mnie my�la�.

Oto rumianek.

Oto kilka ga��zek ruty dla mnie.

A ty swoj� rutk� musisz nosi�
troch� inaczej ni� ja.

Rada bym wam da� i fio�k�w,

ale mi wszystkie
ze �mierci� ojca powi�d�y.

M�wi�, �e szcz�liwie sko�czy�.

Bo luby m�j Jasio,

Bo luby m�j Jasio,

to skarb m�j jedyny-

Bo�e! Ty patrzysz na to?

Laertes,

musz� podzieli� z tob� cierpienie,
chyba mi prawa odm�wisz.

Wybierz, kogo zechcesz,
spo�r�d swoich zaufanych.

Niech ten nas wys�ucha,

a wtedy razem pomy�limy,
jakby doj�� do prawdy.

Zgoda.

Skoro� jawnego nabra� przekonania,

�e ten, co zabi� twego ojca,
godzi� na w�asne moje �ycie.

Rzecz widoczna.

Ale dlaczego przeciw
tym jego knowaniom

nie przedsi�wzi��e�,
panie, �adnych �rodk�w?

Kr�lowa, matka jego,
�yje prawie jego widokiem.

Drug� przyczyn�, dla kt�rej go jawnie

skarci� nie mog�em, by�a mi�o�� ludu.

- Co tam masz?
- Listy od ksi�cia Hamleta.

Od Hamleta?

- Kt� je przyni�s�?
- Jacy� majtkowie, panie.

Pos�uchaj listu, Laertesie.

Zostaw nas.

"Pospieszam wasz� kr�lewsk� wielko��
uwiadomi�,

�em nago na jej ziemi�
wysadzony zosta�..."

Co na to powiesz, wa�pan?

Nie wiem.

Lecz rad bym si� z nim spotka�.

Chcesz�e pos�ucha� mojej rady?

Rad�, panie.

Horacy!

Ty� najsprawiedliwszy
z ludzi kt�rych znam.

O panie...

Nie my�l, �e ci chc� pochlebia�.

Niech si� zawiasy kolan uginaj� tam,
gdzie �aszenie si� zdobywa korzy��.

Za m�odu - o, gdyby
ten wiek m�g� powr�ci�!?

Mi�ostki mym by�y �ywio�em.

Pokocha�, odkocha�,
u�cisn��, porzuci�,

To u mnie zwyczajnym sz�o ko�em.

Lecz staro�� nie rado��
napad�szy znienacka

Zwali�a mi� swoim obuchem.

Znik� kuraz' i rezon, imina junacka.

Ni �ladu, �em kiedy� by� zuchem.

Ta czaszka mia�a tak�e j�zyk

i mog�a �piewa�.

Tak ni� poniewiera ten hultaj,

jak gdyby by�a szcz�k� Kaina,
pierwszego mordercy.

Mo�e to czaszka jakiego dyplomaty,

co to chcia� podej�� Pana Boga,
a teraz j� podszed� ten osio�. No nie?

By� mo�e.

Tak...

W rzeczy samej.

A teraz, gdy straci� szcz�k�,

musi s�u�y� pani Gli�cie i cierpie�
szturcha�ce zakrystia�skiej �opaty.

Co za radykalna przemiana!

Szkoda, �e jej nie mo�emy ogl�da�.

Watro by�o hodowa� te ko�ci,
aby z czasem grano nimi w kr�gle?

B�l czuj� w moich na t� my�l.

Musz� pom�wi� z tym cz�owiekiem.

- Czyj to gr�b, przyjacielu?
- M�j.

Tw�j, nie przecz�, bo w nim k�amiesz.

K�amstwo si� w nim nie ostanie,
przejdzie do was.

C� to za jegomo��
ma le�e� w tym grobie?

�aden jegomo��.

- A wi�c kobieta.
- Kobieta te� nie.

Wi�c kt� tu b�dzie pochowany?

Kto�, kto by� kobiet�,

ale wieczne jej odpoczywanie,
bo umar�a.

Ci�ty hultaj!

Trzeba nam wa�y� s�owa,

inaczej igraszka ich
wystrychnie nas na dudk�w.

Od jak dawna jeste� grabarzem?

By�o od tego dnia kiedy
m�ody Hamlet przyszed� na �wiat.

Ten sam, co to zwariowa�
i zosta� wys�any do Anglii.

A dlaczeg� on zosta�
wys�any do Anglii?

Dlatego w�a�nie, �e zwariowa�.

Ma on tam rozum odzyska�.

Ale chocia�by go nie odzyska�,
nie b�dzie tam o to k�opotu.

Dlaczego?

Bo tam tego nie dostrzeg� nawet -
tam wszyscy wariaci, tak jak on.

Skutkiem czego on zwariowa�?

Skutkiem pewnej przyczyny.

Jakiej przyczyny?

Skutkiem utraty rozumu.

Ale na jakim tle?

Jakim? Naszym, du�skim!

Jak d�ugo mo�e kto
le�e� w ziemi, nim zgnije?

Jakby tu rzec...

Je�eli nie zgni� przed �mierci� -

co si� teraz zdarza, bo cia�a
nie czekaj�, a� si� je w ziemi� w�o�y,

to mo�e przele�e�
jakie 8 albo 9 lat.

Grabarz przele�y i 10.

Dlaczego ten jeden wi�cej ni� drudzy?

B0 mu jego rzemios�o
tak wygarbowa�o sk�r�,

�e kawa� czasu mo�e wod� wstrzyma�.

A woda, panie, jest straszliw�

naszych grzesznych cia� niszczycielk�.

Oto czaszka,

kt�ra od 23 lat le�y w ziemi.

- Czyj�� ona by�a?
- S�awnego wartog�owa.

- Czyj�, na przyk�ad, jak my�licie?
- Nie domy�lam si� wcale.

Zaraza na niego!

Przypominam sobie, jak mi wyla�
na g�ow� ca�� butl� re�skiego.

Ta czaszka, prosz� pana,
by�a w�asno�ci� Yoryka,

kr�lewskiego b�azna.

Jego?

Jego samego.

Pozw�l, niech si� jej przyjrz�.

Biedny Yoryku !

Zna�em go, m�j Horacy.

By� to cz�owiek niewyczerpany w �artach,
niezr�wnanej fantazji.

Ma�o tysi�c razy piastowa� mi� na r�ku,

a teraz -jak�e mi� jego widok
odra�a i a� w gardle �ciska!

Tu wisia�y owe wargi,

kt�re nie wiem jak cz�sto ca�owa�em.

Gdzie� s� teraz twoje drwinki,
twoje wyskoki, twoje �piewki?

Nic nie zosta�o na wyszydzenie w�asnych,
tak teraz wyszczerzonych z�b�w?

Pe�na rezygnacja.

- M�j Horacy, powiedz mi jedn� rzecz.
- Co, m�j ksi���?

Czy my�lisz, �e Aleksander Wielki
tak samo w ziemi wygl�da�?

Zupe�nie tak.

Jak nikczemna dola
mo�e si� sta� naszym udzia�em!

Nie mog�a�by wyobra�nia,

id�c w trop za szlachetnym
prochem Aleksandra,

znale�� go na ostatku
zatykaj�cego dziur� w beczce?

Tak bra� rzeczy,
by�oby to bra� je za �ci�le.

Bynajmniej:

mo�na by go tam przeprowadzi�,
rozumuj�c z umiarem

i z wszelkim prawdopodobie�stwem.

Aleksander umar�,
Aleksander zosta� pogrzebiony,

Aleksander w proch si� obr�ci�,
proch jest ziemi�,

z ziemi dobywamy glin�

i dlaczeg� by�my t� glin�
nie mogli zalepi� beczki piwa?

Pot�ny Cezar zmieni� si� w glin�, kt�r�
przed wiatrem ch�op zatka� szczelin�.

Zatrz�s�szy �wiatem
p�j�� na polep chaty -

to� kres wielko�ci,
to� los potentaty?

Jaki� obrz�dek pozostaje?

Posun�li�my ten akt tak daleko,
jak tylko mandat nam pozwala.

�mier� jej by�a w�tpliwa i gdyby wy�szy
nakaz nie przem�g� rygoru przepis�w,

w niepo�wi�conej musia�aby ziemi

przele�e� do dnia s�du.

Miast mod��w spad�yby
na ni� gruzy i kamienie.

Wi�cej nic?

Nic wi�cej.
Skaziliby�my obrz�dek za zmar�ych,

gdyby�my nad ni� requiem �piewali,
tak jak nad innymi.

Spu��cie j� do grobu.

W�r�d anio��w zasi�dzie ma siostra,
gdy ty si� w prochu wi� b�dziesz!

Trzykro� 30 razy "biada"
niech na przekl�t� g�ow� tego spada,

kto pod�ym czynem
zm�ci� twoje zmys�y!

Nie sypcie ziemi, niech si� jeszcze
raz jej kochanym widokiem napieszcz�!

Walcie proch teraz na dwojakie zw�oki,

a� usypiecie kurhan tak wysoki,

jak Pelion albo pruj�cy ob�oki
podniebny Olimp.

Co to za cz�owiek
boleje z tak� przesad�?

To ja jestem Hamlet, syn Danii.

Polec' dusz� cza rtu!

�le si� wa�� modlisz.
Pu�� mi gard�o!

Panowie!

- Rozdzielcie ich.
- Hamlecie!

Hamuj si�, �askawy ksi���.

Walczy� z nim b�d� dop�ty,

dop�ki powiek na wieki nie zawr�.

- O co, m�j synu?
- Kocha�em Ofeli�.

Tysi�c by braci z ca�� sw� mi�o�ci�
nie mog�o memu wyr�wna� uczuciu.

C� by� ty dla niej uczyni�?

- To nowy wyskok szale�stwa.
- O, miej wzgl�d na niego!

M�w, do pioruna!
M�w, co by� uczyni�?

Jeste�li got�w p�aka�,
bi� si�, po�ci�?

Da� si� rozedrze�?
Rzeke wypi� do dna? Je�� krokodyle?

I jam tak�e got�w.

Przyszed�e� tutaj j�cze�,
w gr�b jej skaka� dla ur�gania mi?

Daj si� z ni� razem
�ywcem pogrzeba� ija to uczyni�.

A je�li prawisz o g�rach,
niech na nas

run� miliony w��k ziemi,
a� kopiec z niej powstanie!

Je�li umiesz szermowa� g�b�...

i ja to potrafi�!

Laertesie, co si� to ma znaczy�,
�e si� obchodzisz ze mn� tak niegodnie?

Jam ci tak sprzyja�!

Ale mniejsza o to.

Cho�by Herkules da� si� i posieka�,

zawsze kot miaucze� b�dzie,
a pies szczeka�.

Od czasu twego wyjazdu,
szeroko wobec Hamleta m�wiono

o pewnym talencie,
w kt�rym masz by� celuj�cy.

Wszystkie zdolno�ci twoje razem wzi�te
nie obudza�y w nim tyle zazdro�ci,

ile ta jedna, najmniej w moich oczach
ceny maj�ca - fechtowanie.

Ot� wi�c...

C� wi�c, panie?

Przyjm spotkanie si� z nim,
do kt�rego znajdziesz sposobno��.

Jego lekkomy�lno��,

n ie pod ej rzliwo��
i szlachetno�� sprawi�,

�e nie obejrzy kling,
z �atwo�ci� zatem,

chocia�by troch� u�ywszy podst�pu,
b�dziesz m�g� wybra�

rapier nie st�piony
i umiej�tnym pchni�ciem

odwetowa� �mier� ojca.

Zrobi� tak

i dla pewno�ci zatruj�
ostrze mego miecza.

Gdy on zechce czego do och�ody,

wtedy podadz� mu puchar,

z kt�rego jeden �yk

da nam skuteczny sukurs.

Przykro mi jednak�e,
�em si� zapomnia� wzgl�dem Laertesa.

W obrazie jego losu
widz� odbicie mojego.

Pogodz� si� z nim.

S�ysz�c wszak�e owe
przechwa�ki jego bole�ci

nie mog�em by� panem siebie.

Szcz�liwa chwila, kt�ra nam pozwoli�a
wasz� ksi���c� mo�� ujrze� znowu.

Pokornie dzi�kuj� wa�panu.

- Czy znasz t� much� wodn�?
- Nie, mo�ci ksi���.

Ksi��� mia�bym szcz�cie zakomunikowa�
co� z polecenia jego kr�lewskiej mo�ci.

Z ca�ym nat�eniem ducha
got�w jestem to co� odebra�.

Zr�b pan w�a�ciwy u�ytek z czapki.
Czapka stworzona na g�ow�.

Dzi�kuj�. Bardzo dzi� gor�co.

Gdzie� tam! Raczej zimno,
wiatr z p�nocy.

W istocie, mo�ci ksi���, zimno jako�.

�askawy kr�l jegomo�� kaza� mi
waszej ksi���cej mo�ci oznajmi�,

�e wielki na wasz� ksi���c�
mo�� zak�ad stawi�.

Na co?

Od niejakiego czasu
jest tu na dworze Laertes,

niepor�wnany m�odzian,
pe�en najwytworniejszych przymiot�w.

Co znaczy wyjechanie
na harc z tym panem?

- Z Laertesem?
- Tak!

M�wi� o jego wy�szo�ci
we w�adaniu broni�.

Opinia uwa�a go
za niepor�wnanego w tym kunszcie.

- Jaki rodzaj broni?
- Rapiery i florety.

To dwa rodzaje. C� dalej?

Kr�l za�o�y� si�,
�e w spotkaniu z wami

Laertes nie osi�gnie
przewagi trzech trafie�.

Zaraz by si� to rozstrzygn�o,
gdyby� ksi��� pan raczy� odpowiedzie�...

A gdybym odpowiedzia�: nie?

Chcia�em powiedzie�, gdyby� ksi���
raczy� odpowiedzie� temu zadaniu.

B�d� si� tu przechadza� w tej sali.
Niech przynios� florety.

Mam�e donie�� w tym sposobie?

W tym duchu. Z przyozdobieniami,
jakie si� panu stosowne wydadz�.

Polecam moje us�ugi.

Uni�ony, uni�ony.

Przegrasz ten zak�ad, ksi���.

S�dz�, �e wygram.

Nie uwierzysz jednak, jak mi co�
ci�ko na sercu. Ale to nic.

- Drogi ksi���...
- Dziecinada.

Jaki� rodzaj przeczucia,
kt�re by mog�o zastraszy� kobiet�.

P�jd�, powiem,
�e si� nie czujesz usposobiony.

Daj pok�j. Drwi� z wr�b.

Je�eli si� to stanie teraz,

nie stanie si� p�niej.

Je�eli si� p�niej nie stanie,
stanie si� teraz.

Trzeba by� w pogotowiu,

poniewa� nikt nie wie,
co ma utraci�,

c� szkodzi, �e utraci wcze�niej?

Co ma by� to b�dzie.

Przebacz mi, wa�pan,
krzywd�m ci wyrz�dzi�.

Wszyscy tu wiedz�
i pan sam wiesz pewnie,

jak ci�ka trapi mi� niemoc umys�u.

O�wiadczam przeto,
i� to, com uczyni�

nie by�o niczym innym
jak szale�stwem.

Czyli� to Hamlet skrzywdzi� Laertesa?

Nie, Hamlet bowiem
nie by� samym sob�.

Niech b�d� w oczach
waszych uniewinniony,

jak gdybym na wiatr wypu�ci� strza��,
kt�ra trafi�a brata mojego.

Do�� na tym

mojemu sercu, kt�re mi� by�o
sk�ania�o do zemsty.

Lecz w prawach honoru

musz� si� z dala mie� od pojednania,

dop�ki starsi m�owie,
nie upowa�ni� mi� do tego kroku.

Tymczasem przyjmuj�, panie,
ofiar� twych uczu� jako prawdziw�.

Z lekkim sercem mog� teraz
ten braterski zak�ad rozegra�.

Podajcie mi floret.

Podaj im, Ozryk, florety. Hamlecie,
znasz ju� warunki zak�adu?

Znam, panie.
Zawarowa�e� for s�abszej stronie.

Nie skutkiem obawy.
Widzia�em dawniej was obu.

Laertesie, bieg�o�� twa
wobec mojego fuszerstwa

jak gwiazda b�yszcze� b�dzie
wpo�r�d nocy.

- �artujesz ze mnie, ksi���.
- Nie, na honor.

Postawcie kubki z winem tu na stole.

Gdy Hamlet zada pierwszy cios lub drugi,
lub gdy zwyci�sko odparuje trzeci,

niech wtedy dzia�a zagrzmi�
z wszystkich wa��w.

Kr�l spe�ni toast za zdrowie Hamleta

iw puchar jego wrzuci per��,

dro�sz� ni� te, co czterech z rz�du
du�skich kr�l�w diadem zdobi�y.

Zacznijcie teraz.

Dalej wi�c!

Jestem w pogotowiu, panie.

To raz!

Niechaj s�dziowie rozstrzygn�.

- Dotkni�cie by�o jawne.
- Dobrze. Dalej!

Jest!

St�jcie! Wypijmy!
Pij� za twe zdrowie.

Ta per�a do ciebie nale�y, synu.

Oto tw�j puchar.

Poczekajcie, nie czas teraz.

Zaczynajmy.

- To drugi raz. C� wa�pan na to?
- Dotkn��e�, ksi���, nie zaprzeczam.

Nasz syn wygrywa...

Hamlecie, masz chustk�,
obetrzyj sobie czo�o.

Oto chustka.
Czekaj, obetr� ci twarz.

Matka pije za powodzenie twoje.

O, matko...

Gertrudo, nie pij.

Chc� pi�. Wybacz, panie.

No, Laertesie, �arty ze mnie stroisz?
Prosz�, natrzyj z ca�� gwa�towno�ci�,

bo m�g�bym my�le�,
�e mi� masz za fryca.

Sam tego ��dasz, ksi���.
Dobrze zatem.

Pilnuj si� teraz!

Hola, rozdzielcie ich,
zbyt si� zaparli!

Nie, jeszcze, jeszcze...

Ratujcie kr�low�!

- C� to kr�lowej?
- Omdla�a widz�c ci� rannym.

Nie, nie, ten to nap�j, drogi Hamlecie!
Ten nap�j... Jestem otruta.

O pod�o�ci! Hola!

- Szukajcie zdrajcy!
- Oto tu le�y.

Zgubiony�, Hamlecie.
Nie uratuj�� �adne leki �wiata.

I p� godziny �ycia nie ma w tobie.
Zatrute narz�dzie trzymasz w r�ku.

Kr�l, kr�l winien.

Wi�c i to ostrze zatrute?

Trucizno, doko�cz swojego dzie�a.

Reszta jest milczeniem.

- Niech zobacz� na w�asne oczy!
- C� to chcecie widzie�?

Co� nadzwyczajnego
lub �a�osnego nad wszelkie wyrazy.

Niech czterech dow�dc�w
z�o�y Hamleta, jako bohatera.

By�by by� wzorem kr�l�w si� okaza�
do�ywszy ber�a.

A gdy orszak cia�o
jego nios�cy post�powa� b�dzie,

niechaj muzyka i salwy rozg�o�nie,
czym by�, za�wiadcz�.

Podnie�cie te zw�oki,

bo nie to miejsce, lecz pobojowisko
godne ogl�da� takie widowisko.

Ka�cie da� ognia z dzia�!

t�umaczenie: Honorata Denda
(w oparciu o przek�ad J. Paszkowskiego)