All language subtitles for Royal Doctor_S01E22_Episode 22.Thai (CC)
Afrikaans
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bengali
Bosnian
Bulgarian
Catalan
Cebuano
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
English
Esperanto
Estonian
Filipino
Finnish
French
Frisian
Galician
Georgian
German
Greek
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Khmer
Korean
Kurdish (Kurmanji)
Kyrgyz
Lao
Latin
Latvian
Lithuanian
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Nepali
Norwegian
Pashto
Persian
Polish
Portuguese
Punjabi
Romanian
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Sesotho
Shona
Sindhi
Sinhala
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Telugu
Thai
Turkish
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Odia (Oriya)
Kinyarwanda
Turkmen
Tatar
Uyghur
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:16,040 --> 00:00:18,040
[เพลง "เป็นมากกว่ารัก" โดย Lil tan]
2
00:02:05,720 --> 00:02:07,480
ข้าอยากขออาสาสมัครหมอจำนวนหนึ่ง
3
00:02:07,560 --> 00:02:09,759
[เจ้าคุณทหาร] ไปรักษาทหารที่หน้าทัพ
4
00:02:10,880 --> 00:02:12,320
[เสียงทหารร้องโอดโอยและเสียงระเบิด]
5
00:02:12,400 --> 00:02:13,560
[บุญ] พ่อและพี่น้องของข้า
6
00:02:13,640 --> 00:02:15,080
ท่านจะไม่ให้ข้าช่วยได้เยี่ยงไร
7
00:02:15,160 --> 00:02:17,360
พ่อ พ่อ
8
00:02:17,440 --> 00:02:19,440
[บุญ] ปล่อยข้า ปล่อยข้า
9
00:02:20,400 --> 00:02:21,840
พ่อ
10
00:02:21,920 --> 00:02:23,080
ทองอ้น
11
00:02:23,160 --> 00:02:25,160
[ดนตรีโรแมนติก]
12
00:02:25,240 --> 00:02:26,840
[ทองอ้น] เช่นนั้นถ้าเอ็งกลับบ้านไป
13
00:02:26,920 --> 00:02:28,120
แล้วเอ็งคิดถึงข้า
14
00:02:28,600 --> 00:02:30,240
[ทองอ้น] ให้เอ็งมองดวงจันทร์ก็แล้วกัน
15
00:02:31,320 --> 00:02:32,360
สอบวันไหนขอรับครู
16
00:02:32,440 --> 00:02:33,360
ในวันพรุ่ง
17
00:02:33,440 --> 00:02:34,800
- วันพรุ่ง
- วันพรุ่ง
18
00:02:34,880 --> 00:02:37,960
[หมอจัน][ภาษาเหนือ]
ผู้ไข้ที่ใช้สอบมีทั้งหมดสามคน
19
00:02:38,040 --> 00:02:40,240
ต่อไป โจทย์คนสุดท้าย
20
00:02:42,160 --> 00:02:44,280
[ดนตรีตื่นเต้น]
21
00:02:50,120 --> 00:02:51,120
ยายจ๊ะ
22
00:02:52,520 --> 00:02:53,600
ยาย
23
00:02:54,840 --> 00:02:55,800
ยายจ๊ะ
24
00:02:57,760 --> 00:02:58,760
ครูขอรับ
25
00:02:59,920 --> 00:03:02,920
คุณยายไม่ตื่น
แล้วกระผมจะตรวจได้เยี่ยงไรขอรับ
26
00:03:03,000 --> 00:03:04,800
[ภาษาเหนือ] เอ็งก็ลองปลุกดูสิ
27
00:03:08,280 --> 00:03:10,560
ยายจ๊ะ ยาย
28
00:03:12,840 --> 00:03:14,640
[เอฟเฟกต์น่าหวาดระแวง]
29
00:03:17,240 --> 00:03:18,440
นี่ศพนี่ขอรับ
30
00:03:18,520 --> 00:03:19,360
[ภาษาเหนือ] ใช่แล้ว
31
00:03:20,480 --> 00:03:22,240
[หมอจัน] เอ็งจะต้องวินิจฉัยศพ
32
00:03:22,320 --> 00:03:24,360
[ดนตรีระทึก]
33
00:04:22,400 --> 00:04:23,880
กระผมตรวจแล้ว
34
00:04:23,960 --> 00:04:26,440
ไม่พบรอยโรคหรือสิ่งผิดปกติอันใด
35
00:04:27,280 --> 00:04:29,600
เห็นเพียงแต่ธาตุลมดับ ธาตุไฟดับ
36
00:04:30,160 --> 00:04:33,040
แสดงถึงการสิ้นอายุขัยของธาตุดินและน้ำ
37
00:04:33,120 --> 00:04:36,560
[ทองอ้น] ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
38
00:04:37,120 --> 00:04:40,440
ไม่มีตัวยาหรือหัตถการใด
จะยื้อกฎไตรลักษณ์เอาไว้ได้
39
00:04:41,520 --> 00:04:43,840
นี่คือสัจธรรมแห่งทุกชีวิตขอรับ
40
00:04:45,760 --> 00:04:48,000
เป็นไปตามคัมภีร์มรณญาณสูตร
41
00:04:48,560 --> 00:04:50,360
ไฟชิรณัคคี
42
00:04:50,440 --> 00:04:52,880
ไฟแห่งชีวิตได้ดับลงแล้วขอรับ
43
00:04:52,960 --> 00:04:55,240
[ดนตรียิ่งใหญ่]
44
00:05:17,240 --> 00:05:19,360
ไอ้ทองอ้น ข้าไม่มั่นใจเลยว่ะ
45
00:05:19,440 --> 00:05:22,600
ไม่รู้แหละ ถ้าข้าสอบตก
พวกเอ็งต้องตกเป็นเพื่อนข้า
46
00:05:22,680 --> 00:05:24,040
[พุ่ม] หูย
47
00:05:24,120 --> 00:05:25,760
ทำไมการสอบยากแบบนี้
48
00:05:25,840 --> 00:05:27,280
ครูไม่เห็นเคยสอน
49
00:05:27,360 --> 00:05:28,520
[ดนตรีเบาสมอง]
50
00:05:28,600 --> 00:05:30,520
เมื่อกี้ เด็กฉี่ใส่ข้าด้วย
51
00:05:30,600 --> 00:05:32,240
[เพื่อนๆ ทำเสียงรังเกียจ]
52
00:05:32,320 --> 00:05:33,200
[เสียงพ่นลมหายใจ]
53
00:05:33,280 --> 00:05:35,600
ทีแรก ข้าก็ไม่กล้าตรวจยาย
54
00:05:35,680 --> 00:05:36,760
แต่พอโดนดุ
55
00:05:37,440 --> 00:05:38,440
ข้าก็เลยกล้า
56
00:05:39,080 --> 00:05:39,920
ยายดุเหรอ
57
00:05:40,000 --> 00:05:42,480
ยายตายแล้วจะดุได้ไง ไอ้ยอด
58
00:05:43,640 --> 00:05:46,080
เอ็งตอบอะไรไปบ้างวะ บอกข้าบ้างสิ
59
00:05:49,080 --> 00:05:50,240
[หมอเปรื่อง] เงียบได้แล้ว
60
00:05:51,000 --> 00:05:53,000
การสอบได้ผ่านไปแล้ว
61
00:05:53,800 --> 00:05:55,720
กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
62
00:05:55,800 --> 00:05:57,400
อันที่จริง
63
00:05:57,480 --> 00:05:59,520
โจทย์ผู้ไข้ทั้งสามคนนี้
64
00:06:00,000 --> 00:06:02,280
ไม่ได้มีคำตอบที่แน่นอนตายตัว
65
00:06:02,360 --> 00:06:06,520
[หมอชิด] แต่พวกข้าแค่อยากทดสอบ
ว่าพวกเอ็งจะนำความรู้ที่ร่ำเรียน
66
00:06:07,000 --> 00:06:09,560
มาอธิบายได้อย่างมีหลักการแค่ไหน
67
00:06:09,640 --> 00:06:11,200
ซึ่งก็ถือว่า
68
00:06:11,280 --> 00:06:12,880
ทำกันได้…
69
00:06:13,800 --> 00:06:15,440
ค่อนข้างดีทีเดียว
70
00:06:16,000 --> 00:06:17,200
- [สุข] เฮ้ย
- [เจิด] เฮ้ย
71
00:06:17,280 --> 00:06:18,720
- เฮ้ย
- ข้าต้องผ่านแน่ๆ เลย
72
00:06:18,800 --> 00:06:20,920
[หมอจัน][ภาษาเหนือ]
พวกข้าขอชื่นชมพวกเอ็งทุกคน
73
00:06:21,480 --> 00:06:24,480
ไม่เสียแรงที่พร่ำสอนกันมา
74
00:06:25,640 --> 00:06:27,320
ในการสอบรอบนี้
75
00:06:28,160 --> 00:06:29,720
ถือว่า…
76
00:06:30,280 --> 00:06:32,440
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
77
00:06:34,120 --> 00:06:35,440
ผ่านกันทุกคน
78
00:06:35,520 --> 00:06:37,720
[เสียงนักเรียนร้องดีใจ]
79
00:06:37,800 --> 00:06:39,520
- [เจิด] ข้าผ่านเว้ย
- [สุข] ดีใจด้วย ไอ้เจิด
80
00:06:41,160 --> 00:06:42,240
[สุข] ไอ้ยอด สุดยอดเลย
81
00:06:42,320 --> 00:06:43,360
[หมอเปรื่อง] ยกเว้น…
82
00:06:43,440 --> 00:06:45,160
[ดนตรีระทึก]
83
00:06:45,240 --> 00:06:46,800
มีไม่ผ่านอยู่หนึ่งคน
84
00:06:46,880 --> 00:06:48,480
[เสียงอุทานตกใจ]
85
00:06:48,560 --> 00:06:50,880
[สุข] ไอ้เจิด เอ็งตก เอ็งตกไม่ได้นะ
86
00:06:50,960 --> 00:06:52,840
- ถ้าเอ็งตกทุกคนตกหมดเลยนะ
- [เจิด] ต้องไม่ใช่ข้า
87
00:06:52,920 --> 00:06:54,400
[เสียงพุ่มครางกังวล]
88
00:06:55,120 --> 00:06:55,960
[หมอเปรื่อง] ทองอ้น
89
00:06:56,040 --> 00:06:58,120
[ดนตรีตึงเครียด]
90
00:07:04,280 --> 00:07:05,960
ทองอ้น เอ็งตอบไปว่าอะไร
91
00:07:06,040 --> 00:07:07,880
เออ เอ็งเก่งกว่าพวกข้าอีกนะเว้ย
92
00:07:07,960 --> 00:07:09,360
ครูประกาศผิดเปล่าวะ
93
00:07:09,440 --> 00:07:10,680
เออ
94
00:07:21,920 --> 00:07:23,160
[ทองคำ] ทองแท้
95
00:07:23,720 --> 00:07:25,360
เอ็งเป็นกังวลสิ่งใด
96
00:07:29,640 --> 00:07:30,720
[เสียงทองแท้ถอนหายใจ]
97
00:07:31,360 --> 00:07:33,040
ถ้าทองอ้นมันได้เป็นหมอหลวง
98
00:07:35,240 --> 00:07:36,080
ฉันอยากจะขอ…
99
00:07:36,160 --> 00:07:37,960
[ทองอ้น] ฉันไม่ได้เป็นหมอหลวงแล้วจ้ะพี่ทองแท้
100
00:07:38,040 --> 00:07:39,840
[ดนตรีไม่ชอบมาพากล]
101
00:07:40,400 --> 00:07:41,600
ฉันสอบไม่ผ่าน
102
00:07:41,680 --> 00:07:42,640
[ทองคำ] อ้าว
103
00:07:43,160 --> 00:07:45,560
[พิกุล] ทองอ้น จริงรึลูก
104
00:07:46,320 --> 00:07:47,240
จริงจ้ะแม่
105
00:07:47,320 --> 00:07:49,080
เอ็งเนี่ยนะ สอบไม่ผ่าน
106
00:07:49,640 --> 00:07:51,400
ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเอ็งสอบตก
107
00:07:52,480 --> 00:07:54,480
เอ็งจะไม่มีความรู้เรื่องหมอได้อย่างไร
108
00:07:54,560 --> 00:07:56,120
เอ็งทั้งเรียนปลูกฝี
109
00:07:56,200 --> 00:07:58,080
ทั้งช่วยทหารในสนามรบ
110
00:07:58,160 --> 00:08:00,640
ช่วยชีวิตพี่เอ็งก็หลายครา
111
00:08:01,960 --> 00:08:03,200
[เทียบ] คุณพี่เจ้าคะ
112
00:08:03,760 --> 00:08:07,920
พวกหมอหลวงในวังเนี่ย หูตาฝ้าฟางหรือเจ้าคะ
113
00:08:08,480 --> 00:08:09,840
เบาๆ หน่อย แม่เทียบ
114
00:08:11,920 --> 00:08:13,080
ชื่นใจหน่อย
115
00:08:13,160 --> 00:08:15,440
อย่างน้อยก็มีป้าเทียบที่เห็นว่าฉันเก่ง
116
00:08:16,320 --> 00:08:18,480
ใช่ เอ็งเก่ง
117
00:08:18,560 --> 00:08:19,760
มากด้วย
118
00:08:19,840 --> 00:08:21,080
[เทียบพ่นลมหงุดหงิด]
119
00:08:21,160 --> 00:08:22,360
คุณพี่เจ้าคะ
120
00:08:22,920 --> 00:08:24,760
ก่อนอิฉันตายเนี่ย
121
00:08:24,840 --> 00:08:27,800
ต้องได้เห็นเจ้าทองอ้นเป็นหมอหลวง
122
00:08:27,880 --> 00:08:30,000
[ดนตรีเบาสมอง]
123
00:08:30,080 --> 00:08:32,559
ในบ้านไม่ทะเลาะกันก็ดี
124
00:08:32,640 --> 00:08:35,640
แต่กลายเป็นว่าข้าต้องมาฟังคำสั่งรึ แม่เทียบ
125
00:08:35,720 --> 00:08:37,120
[เอฟเฟกต์ตลก]
126
00:08:37,200 --> 00:08:39,440
ข้าไม่ได้เป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้
127
00:08:41,840 --> 00:08:43,280
อิฉันไม่ได้สั่ง
128
00:08:43,799 --> 00:08:45,920
อิฉันแค่บอก
129
00:08:46,000 --> 00:08:47,320
[เอฟเฟกต์ตลก]
130
00:08:47,400 --> 00:08:48,560
เอ้า ทองอ้น
131
00:08:49,120 --> 00:08:52,000
เอ็งเล่ามา ครูเขาให้เหตุผลว่ากระไร
132
00:08:52,840 --> 00:08:54,160
ไม่รู้จ้ะ
133
00:08:54,240 --> 00:08:56,960
ครูบอกแต่ว่าให้ฉันมาสอบแก้ตัวใหม่ในวันพรุ่ง
134
00:08:57,480 --> 00:09:00,280
ฉันเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ว่าฉันตอบผิดอันใด
135
00:09:00,360 --> 00:09:02,720
[ดนตรีอึดอัด]
136
00:09:12,840 --> 00:09:13,760
[เสียงบัวจิ๊ปาก]
137
00:09:15,880 --> 00:09:18,600
จะอ่านเล่มไหนก็หยิบมาสักเล่มเถอะ
138
00:09:19,160 --> 00:09:20,520
นั่งจ้องแบบนี้
139
00:09:20,600 --> 00:09:23,480
มันไม่ออสโมซิสเข้าสู่ซีรีบรัมของเธอหรอกนะ
140
00:09:25,480 --> 00:09:27,240
ออสโมซิสคือการซึมซับ
141
00:09:27,720 --> 00:09:30,040
ซีรีบรัมคือสมองส่วนการรับรู้ข้อมูล
142
00:09:31,960 --> 00:09:33,320
ความจำดีนะเนี่ย
143
00:09:33,400 --> 00:09:35,480
สอนแค่ครั้งเดียวก็จำได้แล้ว
144
00:09:36,560 --> 00:09:37,600
ก็ใช่น่ะสิ
145
00:09:38,120 --> 00:09:40,720
ข้าอ่านตำราพวกนี้จนจำได้หมดทุกตัวอักษรแล้ว
146
00:09:41,200 --> 00:09:43,720
ข้าไม่รู้ว่าจะอ่านซ้ำไปซ้ำมาทำไมให้เสียเวลา
147
00:09:44,720 --> 00:09:47,680
อ้าว แล้วจะมานั่งเครียดอยู่ทำไมเล่า
148
00:09:47,760 --> 00:09:49,480
[ดนตรีตึงเครียด]
149
00:09:49,560 --> 00:09:51,400
ข้ายังฉงนใจไม่หายน่ะสิ
150
00:09:51,480 --> 00:09:54,280
ว่าข้าทำอะไรพลาด ทำไมข้าถึงสอบไม่ผ่าน
151
00:09:55,200 --> 00:09:58,440
ข้าก็ตอบตามหลักการ
และความรู้ที่ข้าได้จากตำรานี้ทั้งหมด
152
00:09:59,120 --> 00:10:00,640
ข้าไม่ได้มั่วเอาเองสักนิด
153
00:10:02,800 --> 00:10:03,680
[เสียงจิ๊ปาก]
154
00:10:03,760 --> 00:10:05,240
เธอแน่ใจนะ
155
00:10:05,800 --> 00:10:07,760
ว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรผิดพลาด
156
00:10:07,840 --> 00:10:11,440
หรือว่าแสดงทัศนคติอะไรที่ขัดกับความเป็นหมอ
157
00:10:11,520 --> 00:10:12,960
จนครูไม่ให้ผ่านน่ะ
158
00:10:14,280 --> 00:10:15,280
ไม่
159
00:10:16,240 --> 00:10:17,960
ข้ายังไม่รู้เลยว่าข้าพลาดตรงไหน
160
00:10:18,040 --> 00:10:19,440
งั้นก็ไปสอบใหม่
161
00:10:19,520 --> 00:10:21,600
ทำให้สุดความสามารถของเธอเลยนะ
162
00:10:21,680 --> 00:10:24,240
[บัว] แล้วผลจะออกมายังไง ก็แล้วแต่ครูแล้วล่ะ
163
00:10:24,800 --> 00:10:27,360
ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ต้องเสียใจ
164
00:10:27,920 --> 00:10:30,400
[บัว] เพราะไม่ว่าเธอจะเป็นหมอหลวง
หรือไม่ได้เป็น
165
00:10:30,960 --> 00:10:34,000
เธอก็คือทองอ้นที่น่ารักของฉันอยู่ดี
166
00:10:34,480 --> 00:10:36,800
[ดนตรีเศร้าหมอง]
167
00:11:00,640 --> 00:11:02,520
นี่เป็นการสอบแก้ตัวของเอ็ง
168
00:11:02,600 --> 00:11:05,480
จะมีผู้ไข้มาเป็นโจทย์เพียงแค่หนึ่งคนเท่านั้น
169
00:11:06,160 --> 00:11:07,680
[หมอชิด] เอ็งต้องวินิจฉัย
170
00:11:07,760 --> 00:11:09,360
และตอบให้ดี
171
00:11:11,600 --> 00:11:14,080
เอ็งพร้อมจะทำการทดสอบแล้วรึยัง
172
00:11:15,080 --> 00:11:16,440
พร้อมแล้วขอรับ
173
00:11:29,200 --> 00:11:30,840
[หมอจัน][ภาษาเหนือ] ค่อยๆ เดิน ขึ้นมาๆ
174
00:11:32,880 --> 00:11:34,080
ค่อยๆ นะ
175
00:11:34,160 --> 00:11:35,960
[ส่งเสียงเจ็บเบาๆ ]
176
00:11:37,720 --> 00:11:39,880
นั่งลง ค่อยๆ
177
00:11:40,560 --> 00:11:41,640
[เสียงผู้ไข้ร้องอึดอัด]
178
00:11:43,960 --> 00:11:45,040
[เสียงผู้ไข้พ่นลมหายใจ]
179
00:11:45,120 --> 00:11:47,160
[ดนตรีตื่นเต้น]
180
00:12:12,240 --> 00:12:13,280
[ทองอ้นคิดในใจ]
กลิ่นอะไร
181
00:12:13,800 --> 00:12:15,640
แต่มิใช่กลิ่นจากโรคใดโรคหนึ่ง
182
00:12:26,320 --> 00:12:28,240
เวจลุงอยู่ที่ใดขอรับ
183
00:12:28,320 --> 00:12:30,640
อยู่ติดข้างบ้านข้าแหละ
184
00:12:31,200 --> 00:12:32,440
อยู่ข้างบ้านเหรอจ๊ะ
185
00:12:32,520 --> 00:12:33,520
ใช่จ้ะ
186
00:12:36,320 --> 00:12:39,280
แล้วลุงได้ฝังกลบ แล้วขุดหลุมใหม่บ้างหรือไม่
187
00:12:39,960 --> 00:12:41,440
หลุมมันใหญ่
188
00:12:41,520 --> 00:12:43,480
มิต้องขุดใหม่ดอก
189
00:12:43,560 --> 00:12:46,240
[เสียงผู้ไข้ไอเบาๆ ]
190
00:12:46,800 --> 00:12:48,600
แล้วลุงได้กินอาหารได้ดีรึไม่
191
00:12:49,560 --> 00:12:53,400
ข้าเบื่ออาหาร กินอะไรไม่ลงหรอก
192
00:12:53,480 --> 00:12:55,800
[ดนตรีระทึก]
193
00:13:06,720 --> 00:13:08,880
ผู้ไข้มีกลิ่นตัวสาบมาก
194
00:13:08,960 --> 00:13:11,040
แต่มิใช่กลิ่นจากโรคใดโรคหนึ่ง
195
00:13:11,880 --> 00:13:14,400
[ทองอ้น] หน้าตาผู้ไข้หมองคล้ำ ไม่สดใส
196
00:13:14,480 --> 00:13:16,120
มีส่าแดงตามคอ
197
00:13:16,680 --> 00:13:19,960
ชีพจรผู้ไข้ ดินน้ำลมไฟมาประชุมพร้อมกัน
198
00:13:20,040 --> 00:13:22,200
[ทองอ้น] เกิดเป็นอาการได้ต่างๆ นานา
199
00:13:22,280 --> 00:13:24,880
ณ ตอนนี้ยังไม่ผุดโรคใดโรคหนึ่งออกมา
200
00:13:24,960 --> 00:13:27,160
นอกจากอาการอ่อนเพลียและเบื่ออาหาร
201
00:13:27,240 --> 00:13:30,920
[ทองอ้น] สาเหตุมาจาก
อายพิศม์ในบ้านผู้ไข้เอง ที่เป็นแหล่งรังโรค
202
00:13:31,480 --> 00:13:34,560
ณ ตอนนี้ ผู้ไข้เป็นเพียงอชิณโรคขอรับ
203
00:13:38,200 --> 00:13:39,440
[เสียงกระทุ้งไม้เท้า]
เลอะเทอะ
204
00:13:41,120 --> 00:13:42,640
โรคนี้เป็นโรคประหลาด
205
00:13:42,720 --> 00:13:45,960
แม้กระทั่งพวกข้าเอง ยังไม่มีใครวินิจฉัยได้
206
00:13:46,040 --> 00:13:48,240
[พระยาบำเรอราช]
ตำรับยาก็ไม่ได้มีบันทึกไว้ที่ใด
207
00:13:48,320 --> 00:13:51,360
แล้วเอ็งมาตอบเยี่ยงนี้ได้อย่างไรเป็นตุเป็นตะ
208
00:13:51,440 --> 00:13:52,480
เหลวไหลสิ้นดี
209
00:13:54,160 --> 00:13:55,400
[พระยาบำเรอราช] การสอบครั้งนี้
210
00:13:56,200 --> 00:13:57,320
ข้าไม่ให้ผ่าน
211
00:13:57,400 --> 00:13:59,000
[ทุกคน] เฮ้ย
212
00:13:59,080 --> 00:14:01,120
[ดนตรีตึงเครียด]
213
00:14:03,880 --> 00:14:06,120
ไอ้ทองอ้นมันสอบไม่ผ่านอีกแล้วเหรอวะ
214
00:14:06,680 --> 00:14:07,800
สองรอบแล้วนะเว้ย
215
00:14:08,520 --> 00:14:10,320
ข้าสงสารไอ้ทองอ้นมันว่ะ
216
00:14:12,320 --> 00:14:14,440
[ดนตรีระทึก]
217
00:14:18,240 --> 00:14:20,800
คำตอบของทองอ้นมันผิดอย่างไรรึขอรับ
218
00:14:21,400 --> 00:14:23,600
ทำไมสอบสองทีถึงยังไม่ผ่าน
219
00:14:24,880 --> 00:14:26,400
มิมีอันใดผิดดอก
220
00:14:28,880 --> 00:14:30,880
แต่ที่ข้าให้สอบซ้ำเนี่ย
221
00:14:30,960 --> 00:14:33,920
เพราะว่าข้าต้องการจะลองภูมิรู้ของมัน
222
00:14:35,680 --> 00:14:38,080
ข้าสงสัยมานานแล้วนะ
223
00:14:38,160 --> 00:14:41,000
ว่ามันไปเอาวิชาความรู้มาจากที่ใด
224
00:14:41,800 --> 00:14:44,640
บางอย่าง ก็ไม่มีในตำรา
225
00:14:45,200 --> 00:14:47,440
[พระยาบำเรอราช]
บางอย่าง พวกข้าก็ไม่เคยสอน
226
00:14:48,400 --> 00:14:52,320
แต่มันก็สามารถแสดงออกมาได้
อย่างน่าสนใจยิ่งนัก
227
00:14:52,400 --> 00:14:53,840
[ดนตรีไม่ชอบมาพากล]
228
00:14:54,960 --> 00:14:57,040
อย่างผู้ไข้โจทย์ล่าสุดเนี่ย
229
00:14:57,600 --> 00:14:59,200
[หมอนพ] เป็นโรคประหลาด
230
00:14:59,280 --> 00:15:01,600
พวกเรายังวินิจฉัยไม่ออกเลย
231
00:15:01,680 --> 00:15:03,760
แต่ทองอ้นมันตอบออกมาอย่างง่าย
232
00:15:04,800 --> 00:15:06,400
ท่านเป็นคนสอนมันอย่างนั้นหรือ
233
00:15:06,960 --> 00:15:08,160
มิใช่ขอรับ
234
00:15:08,240 --> 00:15:09,840
กระผมเองก็ยังไม่รู้
235
00:15:11,720 --> 00:15:12,800
นั่นปะไร
236
00:15:13,520 --> 00:15:17,240
กระผมว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล
ซ่อนอยู่เป็นแน่ขอรับ
237
00:15:21,440 --> 00:15:24,960
อย่างนั้นก็ต้องไปพาตัวมาสอบสวนให้รู้ความ
238
00:15:32,920 --> 00:15:34,120
[พระยาบำเรอราช] ทองอ้น
239
00:15:34,600 --> 00:15:36,280
เอ็งลองตอบมาซิ
240
00:15:36,360 --> 00:15:39,480
ว่าใครเป็นคนสอนเอ็งในเรื่องที่เอ็งทำข้อสอบ
241
00:15:39,560 --> 00:15:41,720
[ดนตรีตึงเครียด]
242
00:15:45,680 --> 00:15:49,040
อ้าว ทำไมเงียบไปเสียล่ะ
243
00:15:50,520 --> 00:15:53,320
กระผมกำลังนึกอยู่ขอรับว่าครูคนใดเป็นคนสอน
244
00:15:54,240 --> 00:15:56,840
หรืออาจจะเป็นความรู้ของหลายคนผสมกันขอรับ
245
00:15:58,880 --> 00:16:00,840
ครูของเอ็งก็มีอยู่แค่ห้าคน
246
00:16:00,920 --> 00:16:02,560
[หมอชิด] ทำไมต้องนึกให้นานนัก
247
00:16:03,040 --> 00:16:04,680
ไม่ใช่แค่ห้าคนขอรับ
248
00:16:05,960 --> 00:16:07,160
แต่เป็น…
249
00:16:10,520 --> 00:16:12,360
[หมอตำแย] ฉันเจอหัวเด็กแล้ว
250
00:16:12,440 --> 00:16:14,160
- ขอฉันลองหน่อยนะจ๊ะ
- [หมอตำแย] ได้จ้ะ
251
00:16:14,240 --> 00:16:15,880
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
252
00:16:15,960 --> 00:16:17,400
- ฉันเจอแล้วจ้ะ
- จ้ะ
253
00:16:17,480 --> 00:16:18,840
- อยู่ตรงนี้จ้ะ
- จ้ะๆ
254
00:16:22,080 --> 00:16:25,320
ไว้เดือนหน้า ฉันจะมากล่อมเด็กให้ใหม่
255
00:16:30,840 --> 00:16:32,720
- อย่าเกร็งนะ
- [ผู้ไข้] จ้ะ
256
00:16:37,120 --> 00:16:38,160
[เสียงผู้ไข้ร้องเบาๆ ]
257
00:16:40,960 --> 00:16:42,760
- ค้างไว้เหรอจ๊ะพ่อ
- ใช่จ้ะ
258
00:16:48,800 --> 00:16:49,880
เจ็บมากไหมจ๊ะ
259
00:16:54,680 --> 00:16:55,600
เอ้า
260
00:16:56,120 --> 00:16:57,800
นี่ยังนับไม่ถ้วนอีกรึ
261
00:16:57,880 --> 00:16:59,240
ทำไมถึงนานแท้
262
00:17:04,680 --> 00:17:06,119
สิบเจ็ดคนขอรับ
263
00:17:06,680 --> 00:17:09,240
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
264
00:17:12,720 --> 00:17:14,040
ความจำดีนะเนี่ย
265
00:17:14,119 --> 00:17:16,280
สอนแค่ครั้งเดียวก็จำได้แล้ว
266
00:17:17,720 --> 00:17:18,720
อ้อ
267
00:17:19,319 --> 00:17:20,640
สิบแปดคนขอรับ
268
00:17:24,079 --> 00:17:26,560
ครูของเอ็งมีถึง 18 คนอย่างนั้นรึ
269
00:17:27,359 --> 00:17:29,400
นี่ยังไม่ได้นับรวมพวกท่านด้วยนะขอรับ
270
00:17:29,480 --> 00:17:30,480
[เสียงหมอทุกคนอุทานตกใจ]
271
00:17:49,520 --> 00:17:52,520
เอ็งเรียนมาตั้งมากตั้งมาย
ทำไมเอ็งถึงไม่บอกข้า
272
00:17:53,080 --> 00:17:54,760
เอ็งคิดว่าข้าจะห้ามงั้นรึ
273
00:17:55,440 --> 00:17:57,920
[ทองคำ] ข้าจะช่วยดูด้วยว่าใครดีใครร้าย
274
00:17:58,000 --> 00:18:01,360
นี่ ฉวยเอ็งไปเจอพวกแม่มดหมอผีขึ้นมา
จะเป็นเยี่ยงไร
275
00:18:02,040 --> 00:18:03,040
โธ่ พ่อ
276
00:18:03,120 --> 00:18:05,480
มาถึงวันนี้ได้ ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรไปเสียหน่อย
277
00:18:05,560 --> 00:18:06,800
พ่อจะบ่นทำไมจ๊ะ
278
00:18:07,360 --> 00:18:10,240
แล้วทำไมเอ็งต้องไปแอบเรียน
ตอบข้ามาประเดี๋ยวนี้
279
00:18:10,960 --> 00:18:12,520
แล้วทำไมจะต้องบอก
280
00:18:12,600 --> 00:18:14,160
ไม่เห็นจะมีอะไร
281
00:18:14,240 --> 00:18:15,760
พ่อถามไม่เข้าเรื่อง
282
00:18:15,840 --> 00:18:16,760
ฉันไปล่ะ
283
00:18:16,840 --> 00:18:18,120
นี่ ไอ้ทองอ้น
284
00:18:18,200 --> 00:18:19,680
นี่ ไอ้ทองอ้น
285
00:18:20,160 --> 00:18:22,240
กลับมาพูดจาให้รู้ความก่อน เอ๊ะ
286
00:18:22,320 --> 00:18:24,480
[ดนตรีทะเล้น]
287
00:18:27,640 --> 00:18:28,960
เป็นเพราะฉันเองจ้ะพ่อ
288
00:18:30,680 --> 00:18:32,320
เอ็งว่าอะไรของเอ็ง ทองแท้
289
00:18:35,320 --> 00:18:38,640
พ่อจำได้ไหมจ๊ะ ตอนสมัยฉันกับทองอ้นเด็กๆ
290
00:18:39,200 --> 00:18:41,680
พ่อเคยจับให้เราสองคนนั่งท่องตำราด้วยกัน
291
00:18:43,240 --> 00:18:45,320
ทองอ้นมันท่องรอบเดียวมันก็ท่องได้
292
00:18:46,440 --> 00:18:47,960
แต่ฉันท่องอยู่ทั้งวัน
293
00:18:48,440 --> 00:18:49,600
ฉันยังท่องไม่ได้เลย
294
00:18:50,240 --> 00:18:53,200
[ทองแท้] สุดท้ายฉันก็โดนพ่อดุ จนฉันร้องไห้
295
00:18:53,280 --> 00:18:55,200
แล้วฉันยังโดนแม่ดุซ้ำอีก
296
00:18:56,920 --> 00:19:00,400
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ทองอ้นมันก็ไม่เอาเรื่องการเรียนอีกเลย
297
00:19:00,480 --> 00:19:02,720
[ดนตรีหม่นหมอง]
298
00:19:04,560 --> 00:19:07,640
พอเอ็งพูดขึ้นมาพ่อก็พอจะจำได้เลาๆ
299
00:19:07,720 --> 00:19:09,920
ว่าตอนเล็กๆ มันเป็นเด็กหัวดีมาก
300
00:19:10,760 --> 00:19:12,880
แต่อยู่ๆ มันก็กลายเป็นคนไม่เอาถ่าน
301
00:19:14,640 --> 00:19:16,360
เอ็งยกเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร
302
00:19:16,840 --> 00:19:18,640
ที่ทองอ้นมันทำแบบนั้น
303
00:19:20,040 --> 00:19:21,880
เพราะว่ามันไม่อยากแข่งดีกับฉัน
304
00:19:22,960 --> 00:19:25,240
[ทองแท้] มันไม่อยากเห็นน้าพิกุล
ต้องมีปัญหากับแม่
305
00:19:26,040 --> 00:19:27,920
มันยอมเห็นฉันเก่งแต่คนเดียว
306
00:19:29,360 --> 00:19:31,320
ส่วนตัวมันเองก็เก็บงำความรู้เอาไว้
307
00:19:33,600 --> 00:19:36,280
[ทองแท้] แล้วที่มันต้อง
แอบไปเรียนกับครูหลายคน
308
00:19:37,400 --> 00:19:39,240
ก็คงเป็นเพราะเหตุนี้แหละจ้ะ
309
00:19:39,320 --> 00:19:41,360
[ดนตรีเศร้า]
310
00:19:50,080 --> 00:19:52,800
เป็นไปได้อย่างไร
ที่คนอย่างไอ้ทองอ้นจะสอบไม่ผ่าน
311
00:19:52,880 --> 00:19:53,880
อือ นั่นน่ะสิ
312
00:19:53,960 --> 00:19:55,320
อือ ข้าก็สงสัย
313
00:19:55,400 --> 00:19:56,600
[เจิด] อิมพัดสิเบิ้น
314
00:19:56,680 --> 00:19:58,440
[ทองอ้น] หือ เอ็งจะเอาพัดไปทำอะไร
315
00:19:58,520 --> 00:20:00,720
- อิมพัดสิเบิ้น เป็นไปไม่ได้
- [ทองอ้น] อ้อ
316
00:20:00,800 --> 00:20:02,880
อ้าว พี่ กำลังจะทำอะไรรึ
317
00:20:02,960 --> 00:20:06,320
เขาให้นำศิลาจารึกยาตำรับใหม่มาติดตั้งวันนี้
318
00:20:06,880 --> 00:20:09,600
จารึกใหม่รึ ขอฉันดูที ฉันอยากเห็นเป็นคนแรก
319
00:20:09,680 --> 00:20:12,360
[ดนตรียิ่งใหญ่]
320
00:20:18,240 --> 00:20:20,280
นั่นมันตำรับยาของข้านี่
321
00:20:20,360 --> 00:20:21,360
ใครขโมยมา
322
00:20:22,240 --> 00:20:23,360
[หมอชิด] พวกข้าเอง
323
00:20:25,200 --> 00:20:26,360
[นักเรียนทุกคน] ครู
324
00:20:27,480 --> 00:20:28,400
ไหว้จ้ะ
325
00:20:30,840 --> 00:20:32,960
ก็เพราะว่าเอ็งเนี่ย ได้พิสูจน์แล้วไง
326
00:20:33,520 --> 00:20:36,400
ว่ายาของเอ็งเนี่ย มันได้ผลดีจริง ทองอ้น
327
00:20:38,680 --> 00:20:40,320
อย่างนั้นก็หมายความว่า…
328
00:20:41,120 --> 00:20:42,600
ยาของเอ็ง
329
00:20:42,680 --> 00:20:46,720
ได้อยู่ในศิลาจารึก ณ วัดเชตุพนแห่งนี้แล้ว
330
00:20:47,200 --> 00:20:50,640
แล้วก็จะยังคงอยู่ชั่วลูกชั่วหลานสืบไป
331
00:20:50,720 --> 00:20:51,840
เฮ้ย
332
00:20:51,920 --> 00:20:53,360
เช่นนั้นก็หมายความว่า
333
00:20:53,840 --> 00:20:56,400
กระผม สอบผ่านแล้วใช่ไหมขอรับ
334
00:20:56,960 --> 00:20:59,120
บ๊ะ ก็ต้องผ่านสิวะ
335
00:20:59,200 --> 00:21:00,800
- เฮ้ย
- เฮ้ย
336
00:21:00,880 --> 00:21:04,640
แปลว่า กระผมได้เป็นหมอหลวงแล้ว
ใช่หรือไม่ขอรับ
337
00:21:05,400 --> 00:21:07,320
ก็ได้เป็นสิวะ ทองอ้น
[เสียงกระทุ้งไม้เท้า]
338
00:21:07,880 --> 00:21:10,480
- เฮ้ย ทองอ้น ข้ายินดีด้วย
- เฮ้ย ดีใจด้วย
339
00:21:10,560 --> 00:21:12,920
ยาเอ็ง ได้อยู่ในจารึกวัดโพธิ์
340
00:21:13,680 --> 00:21:14,960
น่าชื่นใจมาก
341
00:21:15,040 --> 00:21:16,400
เอ็งเก่งมาก ไอ้ทองอ้น
342
00:21:16,480 --> 00:21:18,000
ขอบใจไอ้อ่ำ
343
00:21:18,080 --> 00:21:19,080
ไอ้เจิด
344
00:21:20,200 --> 00:21:22,680
เอ่อ แล้วเช่นนั้น…
345
00:21:22,760 --> 00:21:25,240
พวกกระผมจะได้เป็นหมอกันหรือไม่ขอรับ
346
00:21:27,920 --> 00:21:31,560
ในเมื่อพวกเอ็งเนี่ย สอบผ่านกันทุกคน
347
00:21:31,640 --> 00:21:33,560
พวกเอ็งก็ต้องได้เป็นสิวะ
348
00:21:34,280 --> 00:21:36,000
[เสียงนักเรียนทุกคนร้องดีใจ]
349
00:21:36,080 --> 00:21:37,240
[พระยาบำเรอราช] เฮ้ย
350
00:21:37,800 --> 00:21:38,960
เงียบ
351
00:21:39,040 --> 00:21:40,800
นี่ข้าบอกให้เงียบไง
352
00:21:40,880 --> 00:21:41,960
[พระยาบำเรอราช] เงียบ
353
00:21:42,920 --> 00:21:44,680
พวกเอ็งทุกคนเนี่ย
354
00:21:44,760 --> 00:21:48,160
จะต้องหมั่นฝึกฝน เพิ่มพูนวิชาความรู้
355
00:21:48,720 --> 00:21:50,720
[พระยาบำเรอราช] เพื่อที่วันหนึ่งข้างหน้า
356
00:21:50,800 --> 00:21:53,640
จะได้เป็นหมอที่เก่งถึงขั้นตั้งยาเองได้
357
00:21:54,200 --> 00:21:55,720
แล้วยาของพวกเอ็ง
358
00:21:55,800 --> 00:21:59,160
ก็จะได้รับการจารึก ณ ที่แห่งนี้
359
00:21:59,240 --> 00:22:00,680
เฉกเช่นเดียวกัน
360
00:22:00,760 --> 00:22:03,000
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
361
00:22:06,000 --> 00:22:07,280
- [สุข] เจิด
- [เจิด] เฮ้ย
362
00:22:07,360 --> 00:22:09,040
ไอ้เจิด เอ็งร้องไห้เลยเหรอ
363
00:22:09,120 --> 00:22:10,440
[ทองอ้น] ไม่ต้องร้อง ไอ้เจิด
364
00:22:11,360 --> 00:22:13,560
[เสียงเจิดสะอื้น]
365
00:22:33,400 --> 00:22:36,240
เณรรู้ไหม ศิลาจารึกตำรายา
366
00:22:36,320 --> 00:22:38,920
แกะสลักไปได้หนึ่งพันแผ่นแล้วนะเณร
367
00:22:39,000 --> 00:22:41,560
โห เยอะมากๆ เลย
368
00:22:41,640 --> 00:22:44,640
- ใช่
- แกะมานานแค่ไหนแล้วนะ
369
00:22:44,720 --> 00:22:47,080
ตั้งแต่ก่อนเราสองคนเกิดแล้วแหละ
370
00:22:47,640 --> 00:22:48,720
จริงรึ
371
00:22:48,800 --> 00:22:50,360
พ่อฉันบอกมา
372
00:22:50,440 --> 00:22:53,000
แล้วเขาจะทำไปถึงเมื่อไหร่
373
00:22:53,560 --> 00:22:56,160
ไม่รู้สิ แต่อยากให้รอฉันโตก่อน
374
00:22:56,240 --> 00:22:57,560
ทำไมล่ะ
375
00:22:57,640 --> 00:23:00,800
ฉันอยากมีตำรับยาของฉันอยู่ในศิลา
376
00:23:00,880 --> 00:23:03,200
แล้วทำไมไม่ทำเสียเลยล่ะ
377
00:23:03,280 --> 00:23:05,280
มันยากมากนะเณร
378
00:23:05,360 --> 00:23:10,200
เพราะยานั้นต้องพิสูจน์แล้วว่าใช้ได้ผลและดีจริง
379
00:23:10,280 --> 00:23:13,040
ทำอย่างไร เล่าให้ฉันฟังหน่อย
380
00:23:13,600 --> 00:23:16,280
เขานะ ทำตัวหนังสือใช่ไหม
381
00:23:16,360 --> 00:23:18,320
เขาจะเอาค้อน
382
00:23:18,400 --> 00:23:22,720
แล้วก็ตะปูมาตอกๆ ให้มันเป็นตัวหนังสือ
383
00:23:22,800 --> 00:23:25,000
[เจิด] เฮ้ย ไหนวะ
ของไอ้ทองอ้นอยู่ตรงไหนวะ
384
00:23:25,520 --> 00:23:26,600
[แก้ว] ของไอ้ทองอ้น
385
00:23:26,680 --> 00:23:28,320
- [สุข] ไม่ใช่เว้ย
- [เจิด] ไหนวะ
386
00:23:28,400 --> 00:23:30,360
- ของเอ็งอยู่ตรงไหน
- [ทองอ้น] ไม่ใช่ ไอ้เจิด
387
00:23:30,440 --> 00:23:32,840
- [พุ่ม] ทองอ้น ทองอ้น
- [ยอด] อยู่นี่ ไอ้ทองอ้น
388
00:23:33,440 --> 00:23:35,240
[ศร] เฮ้ย เฮ้ย ดูสิ
389
00:23:35,320 --> 00:23:37,080
[เสียงเพื่อนๆ อุทานตื่นเต้น]
390
00:23:37,160 --> 00:23:39,600
ไม่รู้แหละ นี่ ข้าจองตรงนี้ นี่
391
00:23:40,160 --> 00:23:41,720
ข้างไอ้ทองอ้นต้องเป็นของข้าสิวะ
392
00:23:41,800 --> 00:23:45,000
หึ ไม่ได้ ข้าเป็นเพื่อนรักมัน
ตรงนี้ต้องเป็นของข้า
393
00:23:45,080 --> 00:23:46,840
แต่ตอนนี้ มันเป็นเพื่อนรักข้า
394
00:23:46,920 --> 00:23:47,920
[สุข] โว้ย
395
00:23:48,520 --> 00:23:50,280
นี่พวกเอ็งสองคนเป็นหมอจริงรึ
396
00:23:50,360 --> 00:23:51,920
ข้างๆ เนี่ย ต้องเป็นของข้า
397
00:23:52,000 --> 00:23:53,400
[สุข] ใช่ไหม ทองอ้น
[เจิดส่งเสียงหมั่นไส้]
398
00:23:53,480 --> 00:23:55,000
[เสียงทองอ้นหัวเราะ]
ได้
399
00:23:55,560 --> 00:23:57,360
ไอ้พุ่ม หลบ
400
00:23:57,440 --> 00:23:59,000
เดี๋ยวศิลาข้าตกลงมาแตก
401
00:24:01,320 --> 00:24:02,320
[เจิด] ข้าตีเลย
402
00:24:03,440 --> 00:24:05,640
[ดนตรียิ่งใหญ่]
403
00:24:52,720 --> 00:24:53,680
กราบ
404
00:25:14,840 --> 00:25:15,840
ต่อไปนี้
405
00:25:17,160 --> 00:25:19,760
พวกท่านไม่ใช่นักเรียนอีกต่อไปแล้ว
406
00:25:21,000 --> 00:25:22,880
หากแต่เป็นหมอหลวง
407
00:25:23,440 --> 00:25:26,800
ผู้ซึ่งมีหน้าที่อันยิ่งใหญ่ในการรักษาผู้ไข้
408
00:25:27,280 --> 00:25:30,520
ขอพวกท่านจงหมั่นศึกษาหาความรู้
409
00:25:30,600 --> 00:25:32,800
ให้เพิ่มพูนอยู่อย่างเสมอ
410
00:25:33,800 --> 00:25:37,320
[พระยาบำเรอราช]
เห็นประโยชน์ของผู้ไข้มาก่อนตน
411
00:25:37,880 --> 00:25:40,760
จงเป็นผู้ที่มีจิตใจเมตตากรุณา
412
00:25:41,240 --> 00:25:43,160
แลถ่อมตนอยู่เป็นนิตย์
413
00:25:43,240 --> 00:25:46,920
เราเป็นผู้ที่มีความรู้มากกว่าผู้อื่นก็จริง
414
00:25:48,200 --> 00:25:51,080
เราเป็นที่พึ่งของผู้อื่นก็จริง
415
00:25:52,040 --> 00:25:56,800
แต่เรามิได้เป็นมนุษย์ที่มีความสูงส่งกว่าผู้อื่นเลย
416
00:25:58,520 --> 00:26:00,800
[พระยาบำเรอราช] จงอย่าทำตัวโอ่อ่า
417
00:26:00,880 --> 00:26:03,200
สำคัญตนกว่าผู้อื่น
418
00:26:03,840 --> 00:26:06,040
จงเห็นผู้ไข้เสมอตน
419
00:26:06,680 --> 00:26:08,800
แลดูแลรักษาพวกเขา
420
00:26:09,360 --> 00:26:11,840
ดุจเป็นญาติมิตรของเราเถิด
421
00:26:13,560 --> 00:26:14,560
กราบ
422
00:26:14,640 --> 00:26:16,960
[ดนตรียิ่งใหญ่]
423
00:26:25,960 --> 00:26:27,000
นายทองอ้น
424
00:26:27,560 --> 00:26:28,440
ขอรับ
425
00:26:29,160 --> 00:26:30,120
เข้ามานี่
426
00:26:55,280 --> 00:26:57,040
กระบองแดงนี้
427
00:26:57,560 --> 00:27:00,440
พระเจ้าอยู่หัวพระราชทานให้แก่นายทองอ้น
428
00:27:01,240 --> 00:27:02,800
[พระยาบำเรอราช] เพื่อสำแดงถึง
429
00:27:02,880 --> 00:27:06,840
การเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถในวิชาแพทย์
430
00:27:07,480 --> 00:27:10,960
แลจดจารให้เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลสืบไป
431
00:27:11,040 --> 00:27:13,520
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
432
00:27:54,200 --> 00:27:55,840
พิธีกราบครู
433
00:28:24,480 --> 00:28:25,600
กราบ
434
00:28:35,240 --> 00:28:38,280
พวกครู กราบพวกกระผมทำไมรึขอรับ
435
00:28:43,280 --> 00:28:45,120
เพราะเรามีศักดิ์เสมอกัน
436
00:28:46,520 --> 00:28:48,520
เราต่างเป็นหมอของแผ่นดิน
437
00:28:49,000 --> 00:28:51,160
[ดนตรีสดใส]
438
00:29:16,240 --> 00:29:17,520
[ดนตรีหยุด]
439
00:29:25,480 --> 00:29:27,200
คุณพระคุณเจ้า
440
00:29:27,280 --> 00:29:31,080
ลูกชายใคร ทำไมถึงได้หล่อเยี่ยงนี้
441
00:29:31,160 --> 00:29:34,320
ไหน มาให้แม่ดูใกล้ๆ ทีซิ
442
00:29:34,400 --> 00:29:36,400
[ดนตรีผ่อนคลาย]
443
00:29:43,680 --> 00:29:46,000
ไม่คิดเลยว่าไอ้ทองอ้นจะมีวันนี้
444
00:29:47,400 --> 00:29:51,160
วันที่ได้เป็นหมอหลวง
เดินตามข้าเข้าไปทำงานอยู่ในกรม
445
00:29:52,960 --> 00:29:56,320
ใครจะคิด ว่าเด็กเกเรอย่างเอ็งน่ะ
446
00:29:56,920 --> 00:29:59,240
จะตั้งยารักษาข้า
447
00:29:59,320 --> 00:30:01,040
จนนิ่วหายได้
448
00:30:01,840 --> 00:30:03,400
[ทองอ้น] ยังไม่เก่งเท่าไรดอก
449
00:30:03,480 --> 00:30:05,480
ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะจ้ะ ป้าเทียบ
450
00:30:05,560 --> 00:30:06,560
[เสียงเทียบขำเบาๆ ]
451
00:30:07,440 --> 00:30:10,400
อ้าว แล้ว พ่อทองแท้ล่ะ
452
00:30:11,120 --> 00:30:13,680
หรือว่า ยังแต่งตัวไม่เสร็จ
453
00:30:13,760 --> 00:30:18,320
ข้านี่อยากจะเห็นหมอหลวงสามคนยืนเรียงกัน
454
00:30:18,400 --> 00:30:20,840
[เสียงพิกุลหัวเราะ]
เจ้าค่ะ คุณพี่
455
00:30:22,080 --> 00:30:23,360
พี่ทองแท้…
456
00:30:23,440 --> 00:30:25,400
[ดนตรีหม่นหมอง]
457
00:30:47,840 --> 00:30:48,920
พี่ทองแท้
458
00:30:53,240 --> 00:30:54,240
[ทองแท้] ทองอ้น
459
00:30:55,600 --> 00:30:57,440
ฉันกำลังเห่อชุดใหม่อยู่พอดีเลย
460
00:30:58,600 --> 00:31:00,920
เมื่อตอนที่พี่ได้เป็นหมอหลวงวันแรก
461
00:31:01,000 --> 00:31:02,360
พี่ตื่นเต้นเหมือนฉันไหม
462
00:31:03,600 --> 00:31:06,080
ฉันว่าคืนนี้ ฉันต้องนอนไม่หลับเป็นแน่
463
00:31:10,320 --> 00:31:11,440
ตื่นเต้นสิ
464
00:31:13,120 --> 00:31:14,440
แล้วก็นอนไม่หลับด้วย
465
00:31:18,640 --> 00:31:20,400
แต่วันที่จะเลิกเป็นหมอหลวง
466
00:31:21,360 --> 00:31:23,000
[ทองแท้] ก็คงจะทำให้นอนไม่หลับเช่นกัน
467
00:31:24,840 --> 00:31:27,800
วันนี้ข้ากับเอ็งคงได้อยู่คุยกันจนเช้าเลยล่ะ
468
00:31:28,360 --> 00:31:29,560
พี่พูดอะไรของพี่
469
00:31:30,120 --> 00:31:32,320
ทำไมพี่ต้องมานอนไม่หลับไปกับฉันด้วย
470
00:31:33,400 --> 00:31:34,240
ทองอ้น
471
00:31:34,320 --> 00:31:36,560
[ดนตรีเศร้า]
472
00:31:36,640 --> 00:31:38,280
ข้าขอบใจเอ็งมากนะ
473
00:31:40,560 --> 00:31:42,640
ที่ผ่านมาข้ารู้หมดทุกอย่าง
474
00:31:43,200 --> 00:31:45,080
ที่เอ็งพยายามทำตัวไม่เอาไหน
475
00:31:47,600 --> 00:31:49,600
ก็เพื่อให้ข้าได้เป็นคนเก่ง
476
00:31:49,680 --> 00:31:52,720
เป็นคนดีที่สุดในสายตาของทุกคนในบ้าน
477
00:31:54,240 --> 00:31:55,400
พี่พูดอะไร
478
00:31:55,480 --> 00:31:56,800
ทองอ้น
479
00:31:58,080 --> 00:31:59,920
ถึงข้าจะมิได้เก่งแบบเอ็ง
480
00:32:01,480 --> 00:32:04,480
แต่ข้าก็มิได้โง่เขลา
ที่จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรดอก
481
00:32:05,040 --> 00:32:06,840
[ทองแท้] ตอนนี้เอ็งเป็นหมอหลวง
482
00:32:06,920 --> 00:32:08,840
เอ็งจะได้เข้าไปทำงานในกรม
483
00:32:09,680 --> 00:32:11,360
ข้าก็เกรงเหลือเกิน
484
00:32:11,440 --> 00:32:15,080
เกรงว่าเอ็งจะออมฝีมือ
เพื่อไม่ให้เกินหน้าเกินตาพี่ชายอย่างข้า
485
00:32:16,600 --> 00:32:17,920
ข้าเลยตัดสินใจแล้ว
486
00:32:20,520 --> 00:32:21,720
ข้าจะออกจากกรม
487
00:32:22,280 --> 00:32:24,720
[ทองแท้] เพื่อให้เอ็ง
ได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่
488
00:32:25,960 --> 00:32:27,040
พี่ทองแท้
489
00:32:27,640 --> 00:32:28,880
พี่อย่าทำเช่นนั้นเชียวนะ
490
00:32:28,960 --> 00:32:30,080
เอ็งมิต้องพูดเลย
491
00:32:32,480 --> 00:32:33,720
ข้าตัดสินใจมาแล้ว
492
00:32:36,440 --> 00:32:37,720
ข้าจะออกเดินทาง
493
00:32:39,360 --> 00:32:40,640
แล้วพี่จะไปไหน
494
00:32:40,720 --> 00:32:42,720
[ดนตรีหม่นหมอง]
495
00:32:44,520 --> 00:32:47,960
ตอนนี้ข้าเห็นว่าในพระนครเนี่ย
มีหมอหลวงมากเพียงพอแล้ว
496
00:32:48,520 --> 00:32:51,680
[ทองแท้] แต่ชาวบ้านร้านตลาด
ยังรักษากันอย่างตามมีตามเกิด
497
00:32:52,240 --> 00:32:53,600
ข้าจะออกพเนจร
498
00:32:55,240 --> 00:32:57,920
รักษาผู้ไข้ตามบ้านในพื้นที่ห่างไกล
499
00:33:00,800 --> 00:33:02,280
แล้วเจ้าทองอินล่ะพี่
500
00:33:03,160 --> 00:33:04,680
มันยังต้องการพ่อนะ
501
00:33:06,880 --> 00:33:08,200
ข้าจะพามันไปด้วย
502
00:33:11,040 --> 00:33:13,040
ข้าจะสอนให้มันเป็นหมอ
503
00:33:13,920 --> 00:33:15,480
ช่วยเหลือผู้คน
504
00:33:18,640 --> 00:33:20,120
แล้วถ้าวันหนึ่งมันมีลูก
505
00:33:22,240 --> 00:33:24,720
ข้าก็จะสอนมันให้มันสอนลูกสอนหลาน
506
00:33:26,120 --> 00:33:28,520
ให้ช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากต่อไป
507
00:33:29,920 --> 00:33:31,760
ถ้าพี่ตั้งใจจะทำเช่นนั้น
508
00:33:32,480 --> 00:33:34,360
ฉันก็ขออนุโมทนา
509
00:33:35,040 --> 00:33:36,320
[ทองอ้น] สาธุด้วยจ้ะ
510
00:33:38,520 --> 00:33:40,480
แต่พี่ไม่ต้องเป็นห่วงคนทางนี้นะ
511
00:33:41,240 --> 00:33:43,000
ฉันจะดูแลทุกคนอย่างดีเอง
512
00:33:45,320 --> 00:33:48,360
แล้วนี่พี่ว่า พี่จะไปเมื่อไหร่ล่ะ
513
00:33:52,600 --> 00:33:53,840
ก่อนไก่โห่
514
00:33:55,760 --> 00:33:56,960
ข้าจะออกเดินทาง
515
00:33:57,440 --> 00:33:59,640
[ดนตรีสะเทือนอารมณ์]
516
00:34:12,320 --> 00:34:14,679
ข้าฝากจดหมายนี้ให้พ่อกับแม่ด้วย
517
00:34:18,120 --> 00:34:20,440
ข้าจะไม่บอกท่านทั้งสองด้วยตัวข้าเอง
518
00:34:25,440 --> 00:34:27,159
เพราะข้ารู้ว่าถ้าข้าบอก
519
00:34:30,600 --> 00:34:32,120
ข้าคงไม่ได้ไป
520
00:34:38,159 --> 00:34:39,199
จ้ะพี่
521
00:34:49,719 --> 00:34:51,800
[เสียงเทียบสะอื้น]
522
00:34:51,880 --> 00:34:53,760
[เทียบพูดเสียงสั่นเครือ]
พ่อทองแท้
523
00:34:54,880 --> 00:34:57,520
ทำไมทำกับแม่แบบนี้
524
00:34:59,240 --> 00:35:02,480
แม่อุตส่าห์ขอแล้วว่าอย่าทิ้งแม่ไป
525
00:35:03,200 --> 00:35:04,880
อย่าเสียใจไปเลยแม่เทียบ
526
00:35:04,960 --> 00:35:07,320
[ดนตรีเศร้า]
527
00:35:08,880 --> 00:35:10,600
ถ้าลูกมันต้องการแบบนั้น
528
00:35:11,680 --> 00:35:12,960
ก็ปล่อยมันไปเถิด
529
00:35:16,240 --> 00:35:19,720
แล้วสิ่งที่ลูกทำน่ะ ก็เป็นเรื่องดีงาม
530
00:35:19,800 --> 00:35:21,760
ใช่ชั่วช้าเสียเมื่อไหร่กัน
531
00:35:22,520 --> 00:35:24,560
[เสียงเทียบสะอื้นต่อเนื่อง]
532
00:35:40,880 --> 00:35:42,760
[ดนตรีผ่อนคลาย]
533
00:35:42,840 --> 00:35:44,080
เป็นอย่างไร ทองอิน
534
00:35:44,560 --> 00:35:46,440
ทีนี้เราก็เที่ยวสมใจแล้ว
535
00:35:46,520 --> 00:35:49,480
ชอบจ้ะพ่อ แล้วเราจะเที่ยวไปถึงไหนจ๊ะ
536
00:35:50,600 --> 00:35:52,040
ไปเรื่อยๆ
537
00:35:52,120 --> 00:35:53,520
ยังไม่มีจุดหมาย
538
00:35:54,120 --> 00:35:57,360
[ทองอิน] นี่ฉันจะได้เที่ยว
ตลอดชีวิตเลยหรือจ๊ะพ่อ
539
00:35:58,200 --> 00:36:00,200
มิใช่เที่ยวอย่างเดียวนะจ๊ะ
540
00:36:00,280 --> 00:36:01,560
หากเราเจอผู้ไข้
541
00:36:02,120 --> 00:36:04,840
เราก็ต้องเร่งเข้ารักษา เข้าใจรึไม่
542
00:36:04,920 --> 00:36:06,080
เข้าใจจ้ะ
543
00:36:07,960 --> 00:36:09,280
[เสียงถอนใจแรง]
544
00:36:10,080 --> 00:36:12,640
[น้ำเสียงเมา]
ทำไมชีวิตข้า
545
00:36:12,720 --> 00:36:15,280
มันบัดซบอะไรเยี่ยงนี้
546
00:36:15,840 --> 00:36:17,240
เดี๋ยวแวะหน่อย
[เสียงผู้ชายครวญคราง]
547
00:36:17,320 --> 00:36:19,440
[ดนตรีอบอุ่น]
548
00:36:20,160 --> 00:36:22,880
[เสียงครางเมามาย]
549
00:36:26,480 --> 00:36:28,160
น้าจ๊ะ น้า
550
00:36:28,240 --> 00:36:29,360
[ผู้ชาย] หือ
551
00:36:29,920 --> 00:36:31,720
น้าดื่มเหล้ามากถึงเพียงนี้
552
00:36:31,800 --> 00:36:33,360
ระวังตับพิการเอานะจ๊ะ
553
00:36:33,440 --> 00:36:34,520
[เสียงหัวเราะ]
554
00:36:35,080 --> 00:36:37,000
โลกนี้นะเว้ย
555
00:36:37,080 --> 00:36:39,360
มันก็พิกลพิการอยู่แล้ว
556
00:36:39,920 --> 00:36:43,840
แล้วถ้าตับข้ามันจะพิการ ก็ไม่แปลก
557
00:36:47,360 --> 00:36:48,960
- ฉันเป็นหมอจ้ะน้า
- [ผู้ชาย] อือ
558
00:36:49,720 --> 00:36:51,680
ขอฉันตรวจดูอาการน้าหน่อยได้ไหมจ๊ะ
559
00:36:53,120 --> 00:36:55,480
เผื่อน้าเป็นโรคอันใด ฉันจะได้แก้ไขได้ทัน
560
00:36:56,680 --> 00:36:57,680
เอาสิ
561
00:36:58,640 --> 00:37:00,720
อยากจะทำก็เชิญเลยพ่อ
562
00:37:01,800 --> 00:37:02,800
จ้ะ
563
00:37:02,880 --> 00:37:05,080
[ดนตรีตึงเครียด]
564
00:37:16,440 --> 00:37:17,680
[ผู้ชาย] โอ๊ย
565
00:37:18,880 --> 00:37:21,160
[เสียงร้องครางเบาๆ ]
566
00:37:22,640 --> 00:37:23,720
ลุกขึ้นนะจ๊ะน้า
567
00:37:24,240 --> 00:37:26,240
[เสียงพ่นลมหายใจ]
ค่อยๆ จ้ะ
568
00:37:26,320 --> 00:37:27,320
[เสียงร้องเจ็บ]
569
00:37:30,560 --> 00:37:32,560
น้าเอายากล่อมนางนอนไปกินนะจ๊ะ
570
00:37:34,360 --> 00:37:35,880
แล้วก็ลดการดื่มลงบ้าง
571
00:37:38,360 --> 00:37:40,280
ขอบใจเอ็งมากนะ พ่อหนุ่ม
572
00:37:41,280 --> 00:37:42,720
[เสียงโอดโอย]
573
00:37:46,560 --> 00:37:49,000
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
574
00:38:06,960 --> 00:38:11,160
พ่อจ๊ะ ลุงเขากินเหล้าเอง แล้วก็ป่วยเอง
575
00:38:11,640 --> 00:38:13,880
เขาทำร้ายตัวเองแท้ๆ
576
00:38:13,960 --> 00:38:16,200
ทำไมเราต้องช่วยเขาด้วยล่ะจ๊ะ
577
00:38:17,720 --> 00:38:19,360
คิดอย่างนั้นไม่ได้นะลูก
578
00:38:19,960 --> 00:38:21,120
เราเป็นหมอ
579
00:38:21,640 --> 00:38:24,440
เรามีหน้าที่รักษาผู้ไข้ไม่ว่ากรณีใด
580
00:38:25,080 --> 00:38:27,320
และเราก็มีหน้าที่ตักเตือน
581
00:38:27,400 --> 00:38:29,320
ในสิ่งที่ถูกที่ควร
582
00:38:30,160 --> 00:38:33,240
แต่เราจะปฏิเสธการรักษาผู้ไข้ผู้ใดไม่ได้
583
00:38:34,080 --> 00:38:35,280
จำไว้นะลูก
584
00:38:35,360 --> 00:38:36,520
จ้ะพ่อ
585
00:38:36,600 --> 00:38:39,040
[ดนตรีฮึกเหิม]
586
00:38:59,200 --> 00:39:02,200
บุษบาบาน คลี่คล้อย
587
00:39:02,280 --> 00:39:04,960
สร้อยแลสร้อย ซ้อนสร้อย
588
00:39:05,040 --> 00:39:07,200
เสียดสร้อย สระศรี
589
00:39:07,680 --> 00:39:10,560
ภุมรี คลึงคู่เคล้า
590
00:39:10,640 --> 00:39:13,080
กลางกมล ยรรเย้า
591
00:39:13,160 --> 00:39:15,640
ยั่วร้อง ขานกัน
592
00:39:15,720 --> 00:39:17,720
[ดนตรีอ่อนหวาน]
593
00:39:24,560 --> 00:39:26,400
คุณแม้นอยู่นี่เอง
594
00:39:26,880 --> 00:39:29,640
ฝ่าบาทจะรับสั่งอะไร เชิญเลยพระพุทธเจ้าข้า
595
00:39:32,720 --> 00:39:34,840
ฉันอยากคุยกับแม้นแค่สองคนน่ะ พี่ผล
596
00:39:34,920 --> 00:39:36,160
[เอฟเฟกต์ตลก]
597
00:39:36,760 --> 00:39:37,920
พระพุทธเจ้าข้า
598
00:39:42,560 --> 00:39:45,080
[ดนตรีซึ้ง]
599
00:39:51,320 --> 00:39:53,040
ร้อยดอกรักได้สวยจริง
600
00:39:55,680 --> 00:39:57,480
ขอบพระทัยเพคะ
601
00:40:04,480 --> 00:40:06,560
ก่อนที่แม้นจะพูดได้
602
00:40:07,680 --> 00:40:10,200
ฉันว่าฉันเข้าใจแม้นดีในทุกสิ่ง
603
00:40:11,600 --> 00:40:13,320
แล้วพอแม้นพูดได้แล้ว
604
00:40:14,920 --> 00:40:17,040
ฉันกลับฟังแม้นน้อยลง
605
00:40:18,920 --> 00:40:20,400
ฉันนี่แย่เสียจริง
606
00:40:22,720 --> 00:40:23,880
ต่อไปนี้
607
00:40:24,760 --> 00:40:27,320
ฉันสัญญาว่าก่อนที่ฉันจะทำอะไร
608
00:40:27,400 --> 00:40:29,240
จะถามแม้นก่อนเสมอ
609
00:40:34,360 --> 00:40:35,640
หม่อมฉัน
610
00:40:36,120 --> 00:40:38,320
มีอันใดก็จะทูลให้พระองค์
611
00:40:39,120 --> 00:40:41,160
ไม่เก็บงำไว้อีกเพคะ
612
00:40:43,240 --> 00:40:45,240
อือ ดีเสียจริง
613
00:40:45,760 --> 00:40:49,680
คนเราจะอยู่ด้วยกัน ก็ต้องพูดกันและฟังกัน
614
00:40:49,760 --> 00:40:51,160
จะได้เข้าใจกันดี
615
00:40:54,040 --> 00:40:55,240
เช่นนั้น
616
00:40:55,760 --> 00:40:58,040
แม้นพูดให้ฉันฟังชัดๆ ได้รึไม่
617
00:40:59,640 --> 00:41:01,200
ว่าในใจแม้นนั้น
618
00:41:01,800 --> 00:41:03,160
ชอบพอใครอยู่
619
00:41:03,240 --> 00:41:05,600
[ดนตรีโรแมนติก]
620
00:41:08,560 --> 00:41:10,200
หม่อมฉันเป็นหญิง
621
00:41:10,840 --> 00:41:13,600
จะเผยความนัยได้เยี่ยงไรเพคะ
622
00:41:14,840 --> 00:41:15,840
อ้าว
623
00:41:16,440 --> 00:41:18,120
ไหนบอกว่าจะพูด
624
00:41:24,320 --> 00:41:25,440
พระองค์…
625
00:41:27,440 --> 00:41:29,600
รับสั่งก่อนสิเพคะ
626
00:41:31,360 --> 00:41:32,280
ฉันรึ
627
00:41:33,640 --> 00:41:34,920
[พระองค์ชาย] ฉัน…
628
00:41:35,000 --> 00:41:36,080
ชอบ…
629
00:41:36,160 --> 00:41:39,640
พระองค์ชาย
หลวงวิทยาขอเข้าเฝ้าด่วนพระพุทธเจ้าข้า
630
00:41:39,720 --> 00:41:41,560
[เอฟเฟกต์ตลก]
631
00:41:41,640 --> 00:41:43,680
[ดนตรีสนุกสนาน]
632
00:41:43,760 --> 00:41:44,840
[เสียงพ่นลมขำ]
633
00:41:53,480 --> 00:41:57,400
นี่ หน่อไม้เนี่ย ต้องต้มให้สุกๆ เลยนะ
634
00:41:57,480 --> 00:42:00,000
เพราะถ้าดิบเนี่ย มันจะมีสารไซยาไนด์
635
00:42:00,080 --> 00:42:01,760
กินเข้าไปจะเป็นพิษได้
636
00:42:03,840 --> 00:42:05,240
- จริงรึ
- [บัว] อื้อ
637
00:42:05,320 --> 00:42:06,880
ข้าไม่เคยรู้
638
00:42:06,960 --> 00:42:09,520
นี่ แล้วถ้าเกิดเอ็งกลับบ้านไป
639
00:42:09,600 --> 00:42:13,040
แล้วใครจะเป็นคนคอยบอกนู่นบอกนี่ให้ข้าล่ะ
640
00:42:14,160 --> 00:42:16,240
ฉันจะพยายามบอกให้มากที่สุดแล้วกัน
641
00:42:16,800 --> 00:42:18,760
แต่คงอีกนานแหละกว่าจะได้กลับ
642
00:42:19,720 --> 00:42:23,440
เออ ไอ้น้ำเสียง "คงจะอีกนาน" ของเอ็งเนี่ย
643
00:42:23,520 --> 00:42:25,320
มันฟังดูระรื่นพิลึก
644
00:42:26,560 --> 00:42:28,160
เอ็งชอบที่นี่แล้วล่ะสิ
645
00:42:28,720 --> 00:42:29,840
บ้า
646
00:42:34,080 --> 00:42:35,400
อ้าว คุณลุง
647
00:42:37,040 --> 00:42:41,440
หลวงวิทยาท่านกราบทูลรายงาน
รวมทั้งแจ้งหมอหลวงมาว่าพรุ่งนี้…
648
00:42:41,520 --> 00:42:42,920
จะเกิดลมเพชรหึง
649
00:42:44,040 --> 00:42:46,400
ให้ชาวบ้านชาวเรือนเตรียมตัวเอาไว้
650
00:42:47,080 --> 00:42:49,400
ลมเพชรหึง คืออะไรเหรอคะ
651
00:42:50,760 --> 00:42:52,280
คือพายุใหญ่
652
00:42:52,360 --> 00:42:54,840
[ดนตรีไม่น่าไว้วางใจ]
653
00:42:55,560 --> 00:42:57,680
ให้ปิดประตูหน้าต่างกันเอาไว้ให้ดีล่ะ
654
00:43:04,240 --> 00:43:05,120
คราวนี้
655
00:43:05,680 --> 00:43:07,560
เอ็งได้กลับสมใจแน่
656
00:43:07,640 --> 00:43:09,880
[ดนตรีเศร้า]
657
00:43:47,120 --> 00:43:51,200
[บัว] นี่เป็นภาพที่สวยที่สุด
ตั้งแต่ฉันเคยเจอมาเลย
658
00:43:52,000 --> 00:43:54,480
ฉันจะจดจำไปจนวันตายเลยล่ะ
659
00:43:54,560 --> 00:43:55,760
ข้าดีใจ
660
00:43:56,320 --> 00:43:57,520
ที่เอ็งชอบ
661
00:43:58,080 --> 00:43:58,960
ทองอ้น
662
00:44:01,200 --> 00:44:03,440
ถ้าวันหนึ่งฉันต้องกลับบ้าน
663
00:44:05,640 --> 00:44:07,440
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
664
00:44:08,640 --> 00:44:09,720
ทุกวัน
665
00:44:10,840 --> 00:44:12,040
ไม่มีลืม
666
00:44:55,160 --> 00:44:57,320
[ดนตรีหดหู่]
667
00:45:40,520 --> 00:45:42,440
[ดนตรีหยุด]
668
00:45:46,760 --> 00:45:48,080
[ทองอ้น] ผาด
669
00:45:48,160 --> 00:45:49,320
แม่บัวล่ะ
670
00:45:49,400 --> 00:45:50,520
[เสียงผาดถอนหายใจ]
671
00:45:50,600 --> 00:45:52,520
คงไปนั่งทำใจอยู่กระมัง
672
00:45:53,240 --> 00:45:54,360
ทำใจกระไร
673
00:45:55,520 --> 00:45:58,360
[เสียงถอนหายใจ]
ก็ ทำใจเรื่องที่ต้องกลับบ้านน่ะสิ
674
00:46:00,080 --> 00:46:01,760
แม่บัวยังอยากกลับบ้านอยู่อีกรึ
675
00:46:03,160 --> 00:46:05,880
บ้านน่ะ ใครๆ เขาก็อยากกลับ
676
00:46:05,960 --> 00:46:08,160
ข้าเองยังอยากกลับบ้านเลย
677
00:46:08,240 --> 00:46:11,120
นี่ พวกข้าก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้านแล้วนะ
678
00:46:13,960 --> 00:46:16,000
ตอนที่เอ็งไปรบน่ะ
679
00:46:16,080 --> 00:46:17,960
ก็มีพายุเข้า
680
00:46:18,040 --> 00:46:20,360
นางบัวก็ไม่ยอมกลับไปแล้วรอบหนึ่ง
681
00:46:21,240 --> 00:46:22,240
[ผาด] เพราะว่า
682
00:46:22,800 --> 00:46:25,040
อยากจะอยู่รอร่ำลาเอ็งน่ะสิ
683
00:46:25,120 --> 00:46:27,360
[ดนตรีสะเทือนอารมณ์]
684
00:46:36,120 --> 00:46:37,680
อยู่รอร่ำลาข้า
685
00:46:48,760 --> 00:46:50,440
[เสียงลมพัดใบไม้ไหว]
686
00:46:55,600 --> 00:46:57,480
บัวขอบคุณมากๆ นะคะ
687
00:46:57,560 --> 00:47:00,120
[บัว] ที่เมตตา แล้วก็เอ็นดูบัวมาตลอด
688
00:47:01,440 --> 00:47:04,320
บัวยังไม่ทันได้ตอบแทนบุญคุณอะไรเลย
689
00:47:04,400 --> 00:47:05,880
บัวก็ต้องกลับซะแล้ว
690
00:47:05,960 --> 00:47:07,320
[ดนตรีซึ้ง]
691
00:47:07,400 --> 00:47:09,480
ไม่เป็นไรเลยจ้ะ แม่บัว
692
00:47:09,560 --> 00:47:12,760
แม่บัวคอยช่วยหยิบจับเล็กๆ น้อยๆ ในครัว
693
00:47:12,840 --> 00:47:17,520
แล้วก็ ชอบทำพวกอาหารแปลกๆ ให้พวกฉันกิน
694
00:47:18,120 --> 00:47:20,720
คอยเล่าเรื่องแปลกๆ ให้พวกฉันฟัง
695
00:47:20,800 --> 00:47:23,320
แค่นี้ ฉันก็พอใจแล้วล่ะจ้ะ
696
00:47:26,040 --> 00:47:30,400
ที่เอ็งเอาวิทยาความรู้
จากวันเวลาของเอ็งมาบอกกล่าวกับข้า
697
00:47:30,480 --> 00:47:32,360
[ทองคำ] ก็ถือว่าเป็นคุณไม่ใช่น้อย
698
00:47:32,840 --> 00:47:35,600
เอ็งกลับบ้านไปอย่างสบายใจเถิด แม่บัว
699
00:47:36,560 --> 00:47:39,160
ไม่ต้องรู้สึกว่าติดค้างอันใดพวกข้าดอก
700
00:47:42,960 --> 00:47:44,840
[เทียบ] น่าจะดีใจนะ
701
00:47:45,320 --> 00:47:47,760
จะได้ไม่ต้องฟังข้าบ่นอีกต่อไป
702
00:47:47,840 --> 00:47:49,320
[เสียงพิกุลและเทียบขำเบาๆ ]
703
00:47:50,560 --> 00:47:52,280
ไปดีมาดีเถิดนะ
704
00:47:54,680 --> 00:47:56,400
เดินทางปลอดภัย
705
00:47:56,960 --> 00:47:59,360
คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง
706
00:47:59,440 --> 00:48:01,800
โชคดีมีชัยนะ แม่บัว
707
00:48:07,880 --> 00:48:09,480
[บัว] ขอบคุณมากๆ นะคะ
708
00:48:14,240 --> 00:48:17,560
แล้วเอ็งแน่ใจแล้วรึ ว่าจะไปคนเดียว
709
00:48:17,640 --> 00:48:19,120
ไม่ให้ใครตามไปส่งน่ะ
710
00:48:20,960 --> 00:48:22,200
แน่ใจค่ะ
711
00:48:22,960 --> 00:48:24,960
บัวไปเองดีกว่าค่ะ
712
00:48:25,040 --> 00:48:26,840
ถ้ามีคนอื่นไปส่ง
713
00:48:26,920 --> 00:48:28,640
บัวกลัวว่าจะเศร้าค่ะ
714
00:48:28,720 --> 00:48:31,000
[ดนตรีเศร้า]
715
00:48:37,160 --> 00:48:39,000
แล้วนี่ไอ้ทองอ้นมันหายไปไหน
716
00:48:58,040 --> 00:49:00,040
[เสียงหายใจติดขัด]
717
00:49:05,720 --> 00:49:07,080
วันนี้ข้าจะพาเอ็ง
718
00:49:07,720 --> 00:49:09,240
ไปเที่ยวในโลกของข้า
719
00:49:09,320 --> 00:49:11,400
[ดนตรีซึ้ง]
720
00:49:34,280 --> 00:49:36,720
ข้าพาหญิงแปลกหน้าคนหนึ่งมาที่บ้านข้า
721
00:49:38,720 --> 00:49:39,920
[ทองอ้น] ตัวเขาหนักมาก
722
00:49:41,080 --> 00:49:42,600
ข้าแบกแทบไม่ไหว
723
00:49:43,560 --> 00:49:45,120
ข้าบ่นไปแบกไป
724
00:49:46,520 --> 00:49:48,880
จนพาหญิงแปลกหน้าคนนั้นไปที่ห้องข้า
725
00:49:49,960 --> 00:49:52,160
แม่ข้าเข้าใจผิดว่าเป็นเมียข้า
726
00:49:53,880 --> 00:49:54,880
ตอนนั้น
727
00:49:56,520 --> 00:49:58,760
ข้าไม่ได้อยากได้เขาเป็นเมียข้าเลย
728
00:50:00,400 --> 00:50:01,640
แต่มาตอนนี้
729
00:50:04,400 --> 00:50:06,240
ข้าอยากให้เขาเป็นเมียข้า
730
00:50:08,760 --> 00:50:10,240
ใจแทบขาด
731
00:50:10,320 --> 00:50:12,440
[ดนตรีหวานซึ้ง]
732
00:50:20,240 --> 00:50:21,640
[เสียงบัวสะอื้นเบาๆ ]
733
00:50:23,760 --> 00:50:25,560
ข้าไม่อยากเห็นเอ็งร้องไห้
734
00:50:28,360 --> 00:50:30,040
[ทองอ้น] ข้าอยากเห็นเอ็งมีความสุข
735
00:50:31,000 --> 00:50:32,680
ไม่ว่าเอ็งจะอยู่หรือไป
736
00:50:35,040 --> 00:50:36,840
ข้าก็อยากให้เอ็งยิ้มให้ข้า
737
00:50:49,840 --> 00:50:50,840
[เสียงบัวสะอื้น]
738
00:51:02,600 --> 00:51:04,600
ตอนนั้นเอ็งชอบอ่านหนังสือมาก
739
00:51:06,360 --> 00:51:08,880
ข้าคิดว่าเอ็งจะมาขโมยตำรายาของข้า
740
00:51:10,680 --> 00:51:12,040
แต่กลายเป็นว่า
741
00:51:14,200 --> 00:51:16,240
เอ็งเป็นหมอที่เก่งคนหนึ่งเลยทีเดียว
742
00:51:25,440 --> 00:51:26,440
[ทองอ้น] บัว
743
00:51:28,440 --> 00:51:30,640
ข้าถือว่าเอ็งเป็นครูคนหนึ่งของข้า
744
00:51:33,400 --> 00:51:35,000
เอ็งเก่งมากนะบัว
745
00:51:35,920 --> 00:51:38,000
[ทองอ้น] ข้าอยากให้เอ็งมั่นใจในตัวเอง
746
00:51:38,480 --> 00:51:40,680
และทำตำราอาหารเป็นยาของเอ็ง
747
00:51:42,680 --> 00:51:44,680
มันจะมีประโยชน์กับคนในยุคของเอ็ง
748
00:51:45,960 --> 00:51:46,920
ข้าเชื่อ
749
00:51:58,240 --> 00:51:59,920
ขอบใจนะ ทองอ้น
750
00:52:01,760 --> 00:52:04,240
[เพลง "ไม่ฝันไปใช่ไหม"
โดย กลม อรวี Feat. หนึ่ง ณรงค์วิทย์]
751
00:52:14,800 --> 00:52:16,280
[ทองอ้น] นับตั้งแต่นั้นมา
752
00:52:17,200 --> 00:52:20,360
ทุกๆ ที่ในบ้านหลังนี้ ก็มีแต่เอ็ง
753
00:52:26,760 --> 00:52:29,040
เอ็งทำให้โลกของข้าสดใสขึ้นทุกวัน
754
00:52:31,080 --> 00:52:32,760
เอ็งจะคอยอยู่ข้างๆ ข้า
755
00:52:33,560 --> 00:52:34,680
ไม่ว่าจะสุข
756
00:52:34,760 --> 00:52:37,040
[ทองอ้น] เศร้า เหงา
757
00:52:37,120 --> 00:52:38,120
หรือว่าเมา
758
00:52:38,920 --> 00:52:40,800
มันจะมีเอ็งอยู่ในนั้นด้วยตลอด
759
00:52:42,880 --> 00:52:44,720
ข้ามีความสุขเหลือเกิน บัว
760
00:53:08,640 --> 00:53:10,800
[ดนตรีผ่อนคลาย]
761
00:53:16,200 --> 00:53:18,600
ฉันจำได้ว่าแม่บัวชอบกินอะไร
762
00:53:19,200 --> 00:53:21,520
ก็เลยจัดเตรียมของโปรดไว้ให้ทั้งหมด
763
00:53:22,480 --> 00:53:25,280
ประเดี๋ยว เรากินด้วยกันนะ
764
00:53:28,200 --> 00:53:30,720
เอ่อ เธอน่ะ
765
00:53:30,800 --> 00:53:32,280
ชอบเย็บผ้า
766
00:53:32,360 --> 00:53:33,960
[เทียบ] ฉันก็…
767
00:53:34,520 --> 00:53:36,120
มีผ้าพวกนี้
768
00:53:36,880 --> 00:53:41,040
ฉันให้เธอกลับไปเย็บที่บ้านเธอเนอะ
769
00:53:45,360 --> 00:53:48,280
จำได้ด้วยเหรอคะ ว่าบัวชอบสีอะไร
770
00:53:48,840 --> 00:53:50,280
แล้วก็ชอบกินอะไร
771
00:53:59,800 --> 00:54:01,040
ส่วนข้าก็…
772
00:54:01,800 --> 00:54:03,120
ไม่มีอะไรจะให้
773
00:54:04,400 --> 00:54:06,480
แต่เห็นเอ็งชอบแอบไปดูสิ่งนี้
774
00:54:08,200 --> 00:54:10,080
ข้าเลยอยากจะขอมอบให้
775
00:54:13,360 --> 00:54:15,560
จดหมายตีพิมพ์ฉบับแรก
776
00:54:16,360 --> 00:54:18,240
มันมีค่ามากเลยนะคะ
777
00:54:20,160 --> 00:54:23,400
การได้พบเจอกันน่ะ เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้ว
778
00:54:25,600 --> 00:54:26,680
รับไว้เถอะ
779
00:54:27,560 --> 00:54:29,760
[ดนตรีซึ้งปนเศร้า]
780
00:54:45,640 --> 00:54:47,440
[เสียงหายใจหอบ]
[ผาด] อือ
781
00:54:48,000 --> 00:54:49,400
[เสียงผาดสูดจมูกและกระแอม]
782
00:54:49,480 --> 00:54:50,680
รับไปสิ
783
00:54:51,320 --> 00:54:52,400
ให้ฉันทำไม
784
00:54:53,120 --> 00:54:54,160
ก็…
785
00:54:54,240 --> 00:54:56,320
เผื่อเอ็งเจอข้าศึกกลางทาง
786
00:54:56,840 --> 00:54:59,080
เอ็งจะได้เอาไว้สู้กับพวกมันไง
787
00:54:59,680 --> 00:55:00,680
[เสียงผาดกระแอม]
788
00:55:02,400 --> 00:55:03,560
แต่ว่า…
789
00:55:03,640 --> 00:55:05,440
ดาบนี้ผาดรักมากเลยนะ
790
00:55:08,080 --> 00:55:09,880
แต่ข้ารักเอ็งมากกว่า
791
00:55:29,000 --> 00:55:30,480
นี่
[เสียงสูดจมูก]
792
00:55:32,120 --> 00:55:33,320
อะไรล่ะ
793
00:55:33,880 --> 00:55:36,040
ก็ วางมือไง
794
00:55:37,240 --> 00:55:38,480
[พูดเบาๆ ]
อ๋อ
795
00:55:42,280 --> 00:55:45,720
หนึ่ง สอง สาม เย่
796
00:55:46,760 --> 00:55:48,880
[ดนตรีเหงา]
797
00:55:50,960 --> 00:55:53,400
เอ็งคงดีใจที่จะได้กลับบ้านแล้วสินะบัว
798
00:55:59,960 --> 00:56:01,280
[พิกุล] เอาไว้ห่ม
799
00:56:02,080 --> 00:56:05,680
เผื่อว่าตอนเดินทางอากาศจะเย็น
800
00:56:06,600 --> 00:56:08,120
หนูอยากให้คุณน้า
801
00:56:08,640 --> 00:56:10,520
เป็นแม่ของหนูจังเลยค่ะ
802
00:56:12,320 --> 00:56:13,880
งั้นก็คิดซะว่า
803
00:56:14,680 --> 00:56:16,800
ฉันเป็นแม่ของหนูแล้วกันนะ
804
00:56:40,200 --> 00:56:41,680
[บัวคิดในใจ]
โลกของฉัน
805
00:56:42,440 --> 00:56:44,360
มันน่ากลับไปจริงๆ เหรอ
806
00:56:45,960 --> 00:56:47,520
โลกของฉัน
807
00:56:48,280 --> 00:56:50,160
ที่ต้องกินคนเดียว
808
00:56:51,280 --> 00:56:52,760
นอนคนเดียว
809
00:56:54,400 --> 00:56:56,520
โลกที่มันอ้างว้างแบบนั้น
810
00:56:57,760 --> 00:56:59,760
คือโลกที่ฉันอยากกลับไปเหรอ
811
00:57:01,480 --> 00:57:02,520
[เสียงถอนหายใจ]
812
00:57:17,280 --> 00:57:19,000
[บัว] ที่นี่ฉันมีเพื่อน
813
00:57:19,520 --> 00:57:20,680
มีครู
814
00:57:21,560 --> 00:57:24,080
ทุกคนยอมรับในความสามารถของฉัน
815
00:57:26,200 --> 00:57:27,480
โลกของฉัน
816
00:57:28,840 --> 00:57:30,680
มันคือโลกที่มีพวกเขา
817
00:57:31,720 --> 00:57:33,320
และมีเธอต่างหาก
818
00:57:34,400 --> 00:57:36,440
นั่นคือโลกที่ฉันอยากอยู่
819
00:57:52,960 --> 00:57:54,600
เอ็งเป็นอะไรรึบัว
820
00:57:54,680 --> 00:57:56,840
[ดนตรีซึ้ง]
821
00:58:32,800 --> 00:58:35,640
[ดนตรีตื้นตันใจ]
822
00:58:38,280 --> 00:58:40,160
ขอโทษนะ ทองอ้น
823
00:58:41,080 --> 00:58:43,000
ให้ฉันอยู่ที่นี่กับเธอนะ
824
00:58:43,840 --> 00:58:45,800
ขอให้ฉันอยู่ที่นี่กับเธอนะ
825
00:58:49,120 --> 00:58:50,480
ได้สิ
826
00:58:50,560 --> 00:58:52,840
ที่ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อไม่อยากให้เอ็งไป
827
00:58:54,080 --> 00:58:55,760
เอ็งจะไม่ไปแล้วใช่ไหมบัว
828
00:59:00,080 --> 00:59:02,000
เอ็งจะอยู่ที่นี่กับข้าแล้วใช่ไหม
829
00:59:06,320 --> 00:59:08,040
[เสียงบัวสะอื้น]
830
00:59:09,240 --> 00:59:10,960
เธอไม่ต้องร้องไห้อีกแล้ว
831
00:59:12,320 --> 00:59:13,760
ขอแค่มีเธอ
832
00:59:13,840 --> 00:59:15,600
ฉันก็มีความสุขแล้ว
833
00:59:18,200 --> 00:59:19,240
เอ็งรู้ไหม
834
00:59:20,080 --> 00:59:22,000
ใจข้าตกไปอยู่ตาตุ่มแล้วบัว
835
00:59:22,800 --> 00:59:24,480
[ทองอ้น] ตอนที่เอ็งบอกว่าเอ็งจะไป
836
00:59:25,200 --> 00:59:26,960
ขาข้าแทบจะก้าวไม่ออก
837
00:59:27,920 --> 00:59:29,480
ข้าไปไหนไม่ถูกเลย
838
00:59:30,200 --> 00:59:32,000
[ทองอ้น] ข้าแค่อยากเห็นเอ็งมีความสุข
839
00:59:32,480 --> 00:59:34,080
ข้าไม่อยากเห็นเอ็งเป็นทุกข์
840
00:59:35,360 --> 00:59:36,360
เอ็งรู้ไหม
841
00:59:37,120 --> 00:59:39,240
[เสียงสั่นเครือ]
ใจข้าเกือบหยุดเต้นแล้วบัว
842
00:59:40,640 --> 00:59:42,840
[เพลง "เป็นมากกว่ารัก" โดย Lil tan]
843
01:00:45,480 --> 01:00:46,920
หยุดพูดได้แล้ว
844
01:00:48,320 --> 01:00:49,720
ฉันไม่ไปไหนแล้ว
845
01:00:52,160 --> 01:00:53,400
ถ้าข้าพูดอีก
846
01:00:55,640 --> 01:00:57,280
เอ็งจะทำแบบเมื่อกี้รึไม่
847
01:00:59,160 --> 01:01:01,720
บัว ข้าหยุดพูดไม่ได้แล้ว
848
01:01:02,280 --> 01:01:04,200
บัว ช่วยข้าด้วย
849
01:01:04,280 --> 01:01:05,520
[เสียงบัวขำ]
850
01:01:05,600 --> 01:01:06,800
พอแล้ว
851
01:01:09,360 --> 01:01:10,640
ข้ารักเอ็งนะ บัว
852
01:01:11,840 --> 01:01:12,880
ข้ารักเอ็ง
853
01:01:15,040 --> 01:01:16,560
ฉันก็รักเธอนะ
854
01:01:17,160 --> 01:01:18,720
ทองอ้นของฉัน
855
01:01:22,400 --> 01:01:24,640
[ดนตรีโรแมนติก]
856
01:01:56,000 --> 01:01:57,680
[เสียงหัวเราะปนสะอื้น]
857
01:02:10,560 --> 01:02:12,560
[ดนตรีหยุด]
858
01:02:15,600 --> 01:02:17,320
[ดนตรีผ่อนคลาย]
859
01:02:22,680 --> 01:02:23,760
เรียบร้อยแล้วค่ะ
860
01:02:26,880 --> 01:02:28,160
คุณณัฐพงศ์คะ
861
01:02:28,640 --> 01:02:30,400
ได้ยินที่หมอพูดหรือเปล่าคะ
862
01:02:31,400 --> 01:02:35,280
อุ๊ย สงสัยผม ผมจะหูดับน่ะครับคุณหมอ
863
01:02:35,360 --> 01:02:37,640
ต้องเช็กหูผมเพิ่มแล้วล่ะครับคุณหมอ
864
01:02:37,720 --> 01:02:38,840
[เอฟเฟกต์ตลก]
865
01:02:38,920 --> 01:02:40,400
คุณหมอไม่ใช่เพื่อนเล่นนะคะ
866
01:02:40,480 --> 01:02:41,840
[เอฟเฟกต์ตบมุก]
867
01:02:42,400 --> 01:02:45,320
เชิญค่ะ ได้เวลาพักกลางวันของหมอแล้วค่ะ
868
01:02:45,400 --> 01:02:47,640
[ดนตรีทะเล้น]
869
01:02:49,360 --> 01:02:51,680
[เสียงถอนใจ]
ไม่เป็นไรค่ะ
870
01:02:51,760 --> 01:02:52,760
หมอไปเอง
871
01:02:53,520 --> 01:02:54,480
อ้าว
872
01:02:56,120 --> 01:02:57,440
เดี๋ยวก่อนครับ คุณหมอ
873
01:02:57,520 --> 01:02:59,400
ให้ผมเลี้ยงข้าวสักมื้อนะครับ คุณหมอ
874
01:02:59,480 --> 01:03:01,360
หมูจุ่มก็ได้ครับ คุณหมอ
875
01:03:03,360 --> 01:03:06,320
เอ่อ คุณหมอแพทคะ มีพัสดุส่งมาหาค่ะ
876
01:03:06,400 --> 01:03:08,280
- ขอกรรไกรด้วยจ้ะ
- [แก้ว] นี่ค่ะ
877
01:03:08,360 --> 01:03:10,360
[ดนตรีผ่อนคลาย]
878
01:03:21,320 --> 01:03:23,200
[ดนตรีซึ้ง]
879
01:03:25,280 --> 01:03:26,640
อู้หู
880
01:03:26,720 --> 01:03:29,400
เก่าขนาดนี้นี่ หนังสือตั้งแต่สมัยไหนครับเนี่ย
881
01:03:31,160 --> 01:03:33,200
สมัยรัชกาลที่สามค่ะ
882
01:03:33,280 --> 01:03:35,440
ตีพิมพ์ในโรงพิมพ์ของคุณหมอบรัดเลย์
883
01:03:36,040 --> 01:03:38,720
โอ้โห นี่ คุณหมอเล่นของเก่าด้วยเหรอครับเนี่ย
884
01:03:38,800 --> 01:03:40,200
นี่โบราณจัดเลยนะครับ
885
01:03:45,000 --> 01:03:47,200
[ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจ]
886
01:03:51,680 --> 01:03:52,560
บัว
887
01:03:52,640 --> 01:03:54,560
[เสียงแพทหายใจถี่]
888
01:03:54,640 --> 01:03:56,240
- เอ่อ พี่แก้วคะ
- [แก้ว] คะ
889
01:03:56,320 --> 01:03:58,160
- ฝากหน่อยนะคะ
- [แก้ว] ได้ค่ะ
890
01:04:01,840 --> 01:04:03,960
บัว บัว
891
01:04:25,440 --> 01:04:26,360
อ้าว
892
01:04:32,920 --> 01:04:33,920
บัว
893
01:04:34,600 --> 01:04:37,080
เธอคงมีความสุขอยู่ที่ไหนสักแห่งใช่ไหม
894
01:04:38,560 --> 01:04:41,360
ฉันขอให้เธอมีความสุขแบบนี้ตลอดไปนะ
895
01:04:41,440 --> 01:04:43,800
[ดนตรีซาบซึ้ง]
896
01:05:00,480 --> 01:05:01,640
- บัว
- [บัว] หือ
897
01:05:07,880 --> 01:05:09,720
เหมือนช่อดอกไม้เลย
898
01:05:12,120 --> 01:05:13,320
ตัวยาทั้งนั้น
899
01:05:14,280 --> 01:05:15,280
หา
900
01:05:15,920 --> 01:05:17,320
ช่อสมุนไพร
901
01:05:17,880 --> 01:05:20,240
หูย น่ารักจังเลย
902
01:05:21,320 --> 01:05:22,280
[เสียงบัวหัวเราะ]
903
01:05:24,160 --> 01:05:25,720
มีบอระเพ็ดด้วย
904
01:05:25,800 --> 01:05:26,920
มีมะลิด้วย
905
01:05:29,400 --> 01:05:30,320
หอม
906
01:05:30,880 --> 01:05:31,800
[เสียงบัวหัวเราะชอบใจ]
907
01:05:36,160 --> 01:05:37,240
เอ็งชอบไหม
908
01:05:37,320 --> 01:05:38,360
ชอบ
909
01:05:41,480 --> 01:05:42,920
[บัว] ไป
910
01:05:44,120 --> 01:05:46,880
[เพลง "เป็นมากกว่ารัก" โดย Lil tan]
911
01:05:48,160 --> 01:05:49,240
[เสียงบัวหัวเราะ]
912
01:05:49,320 --> 01:05:50,320
สวย
913
01:06:41,240 --> 01:06:42,240
นี่
914
01:06:43,560 --> 01:06:44,640
[ทองอ้น] หือ
915
01:06:46,800 --> 01:06:48,040
บ๊ายบาย
916
01:06:50,240 --> 01:06:51,680
[เสียงบัวหัวเราะ]
917
01:07:09,840 --> 01:07:10,720
อะไรวะเนี่ย
918
01:07:10,800 --> 01:07:12,920
[เสียงบัวร้องตกใจ]
919
01:07:14,040 --> 01:07:16,760
[เสียงทุกคนร้องดีใจ]
920
01:07:22,400 --> 01:07:25,120
[เพลง "ไม่ฝันไปใช่ไหม"
โดย กลม อรวี Feat. หนึ่ง ณรงค์วิทย์]
93896
