All language subtitles for Blondie in an Ancient Time_S01E06_Episode 6.Thai (CC)
Afrikaans
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bengali
Bosnian
Bulgarian
Catalan
Cebuano
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
English
Esperanto
Estonian
Filipino
Finnish
French
Frisian
Galician
Georgian
German
Greek
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Khmer
Korean
Kurdish (Kurmanji)
Kyrgyz
Lao
Latin
Latvian
Lithuanian
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Nepali
Norwegian
Pashto
Persian
Polish
Portuguese
Punjabi
Romanian
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Sesotho
Shona
Sindhi
Sinhala
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Telugu
Thai
Turkish
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Odia (Oriya)
Kinyarwanda
Turkmen
Tatar
Uyghur
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:00,800 --> 00:00:01,920
[แว่นร้องโอย หอบ]
2
00:00:02,000 --> 00:00:03,440
- [ทุกคนกรี๊ดกร๊าด]
- [ดนตรีระทึก]
3
00:00:03,520 --> 00:00:05,520
- [ลิ้นจี่กรี๊ดรัว]
- [แพร] เฮ้ยๆ เฮ้ย ป้าแว่น
4
00:00:05,600 --> 00:00:07,960
[กล้า] แม่กระผมเจ็บออดๆ แอดๆ
5
00:00:08,039 --> 00:00:10,400
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่หนักขนาดนี้ขอรับ
6
00:00:10,480 --> 00:00:12,560
มีอาการอย่างอื่นผิดปกติบ้างไหม
7
00:00:12,640 --> 00:00:15,680
มีบ้างเจ้าค่ะ บางทีก็รู้สึกเหนื่อยง่าย
8
00:00:16,280 --> 00:00:18,000
[แว่น] บางวันตื่นมาก็จะ
9
00:00:18,080 --> 00:00:21,400
ชาตามมือตามเท้าเนี่ยแหละเจ้าค่ะ
10
00:00:22,600 --> 00:00:24,240
[ดนตรีจบ]
11
00:00:26,600 --> 00:00:28,800
แม่นายอะกำลังจะตาย
12
00:00:30,000 --> 00:00:33,800
[ดนตรีเศร้า]
13
00:00:37,520 --> 00:00:40,800
อะไรของเอ็ง เหตุใดจู่ๆ จึงมาแช่งแม่ข้าเช่นนี้
14
00:00:40,880 --> 00:00:43,880
[ถอนหายใจ เดาะลิ้น] คือฉันไม่ได้แช่งนะ
15
00:00:43,960 --> 00:00:47,040
แม่นายน่ะกำลังป่วยเป็นโรคร้ายแรง
16
00:00:47,120 --> 00:00:49,360
แถวบ้านฉันน่ะเขาเรียกว่าเบาหวาน
17
00:00:50,600 --> 00:00:52,560
โรคอะไรของเอ็ง ข้าไม่เคยได้ยิน
18
00:00:52,640 --> 00:00:56,880
คือตอนนี้มันยังไม่บูมแล้วก็ยังไม่มียารักษา
19
00:00:56,960 --> 00:01:00,200
คือต้องควบคุมอาหารน่ะ
ห้ามกินแป้งเยอะ เพราะแป้งน่ะ
20
00:01:00,280 --> 00:01:01,880
- [แพร] เป็นคาร์โบไฮเดรต…
- แล้วเอ็งรู้จักโรคนี้ได้อย่างไร
21
00:01:01,960 --> 00:01:02,800
เออ
22
00:01:03,640 --> 00:01:04,640
คือ…
23
00:01:05,640 --> 00:01:08,680
ฉันก็ได้ยินจากคนที่ตลาดเขาเดินคุยกันน่ะ
24
00:01:11,760 --> 00:01:13,480
[ถอนหายใจ]
25
00:01:13,560 --> 00:01:17,000
แม้แม่ข้าจะเป็นโรคดั่งที่เอ็งว่าจริง
26
00:01:17,080 --> 00:01:18,600
อย่างไรเสีย
27
00:01:18,680 --> 00:01:21,120
คุณหลวงก็ต้องหาทางมารักษาแม่ข้าอยู่ดี
28
00:01:21,200 --> 00:01:22,480
[พ่นลมหายใจ]
29
00:01:23,040 --> 00:01:26,200
นี่นายจำไม่ได้เหรอ ตอนที่นายมิ่งป่วยหนักน่ะ
30
00:01:26,280 --> 00:01:28,440
คุณหลวงเขายังไม่ช่วยอะไรเลย
31
00:01:28,520 --> 00:01:30,400
แล้วนี่นายจะไปหวังพึ่งอะไรเขาอีก
32
00:01:33,320 --> 00:01:35,400
อีแพร คุณหลวงให้มาตาม
33
00:01:36,960 --> 00:01:39,160
- [ดนตรีระทึก]
- [ชด] มาๆ [ฮึบ]
34
00:01:41,560 --> 00:01:42,800
[ชด] มานั่งนี่
35
00:01:43,360 --> 00:01:46,640
[คุณหลวง] ไอ้ปลวกพวกนี้
มันไม่มีอะไรจะกินแล้วหรือ
36
00:01:46,720 --> 00:01:49,280
มันถึงมากินเอกสารสำคัญข้าหมดน่ะ
37
00:01:49,840 --> 00:01:51,560
[ถอนหายใจ] ไอ้ชด
38
00:01:51,640 --> 00:01:52,560
ขอรับ
39
00:01:52,640 --> 00:01:54,680
พรุ่งนี้เอ็งไปตามคนงานมาช่วย
40
00:01:54,760 --> 00:01:57,040
ไล่ปลวกพวกนี้แล้วไปเก็บห้องเก็บของ
41
00:01:57,720 --> 00:01:58,880
ได้ขอรับ
42
00:01:58,960 --> 00:02:01,360
[คุณหลวง] เอาไปเลย ข้าจะคุยกับมัน
43
00:02:05,800 --> 00:02:07,320
เป็นอย่างไรนางแพร
44
00:02:09,400 --> 00:02:12,080
ไปช่วยงานคุณหนูทับทิม ดีไหม
45
00:02:13,080 --> 00:02:14,320
ก็เรื่อยๆ เจ้าค่ะ
46
00:02:15,760 --> 00:02:19,280
มันถึงเวลาที่เอ็งจะกลับมา
รับใช้นายตัวจริงแล้วหรือไม่
47
00:02:19,360 --> 00:02:22,200
[ดนตรีสะพรึง]
48
00:02:23,040 --> 00:02:26,280
แต่มันยังไม่ครบกำหนดสัญญายืมตัวไม่ใช่หรือเจ้าคะ
49
00:02:28,800 --> 00:02:30,600
นางแว่นมันป่วยแบบนี้
50
00:02:31,640 --> 00:02:33,560
ข้าบอกหนูทับทิมว่า
51
00:02:33,640 --> 00:02:36,320
ข้าต้องการทาสกลับมาช่วยงานที่เรือน
52
00:02:36,400 --> 00:02:38,600
หนูทับทิมก็ไม่มีอะไรขัดข้องหรอก
53
00:02:38,680 --> 00:02:41,800
[ดนตรีระทึก]
54
00:02:44,280 --> 00:02:45,120
[เพลง “อิหยังวะ”]
55
00:02:45,200 --> 00:02:47,000
♪ อิ อิหยังวะ ♪
56
00:02:48,600 --> 00:02:52,560
♪ อิ อิหยังวะ วะๆ ♪
57
00:02:52,640 --> 00:02:56,000
♪ ไม่รู้จะพูดยังไง นี่ฉันมาทำอะไร ♪
58
00:02:56,080 --> 00:02:59,840
♪ ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ทำอะไรก็แปลก ♪
59
00:02:59,920 --> 00:03:03,560
♪ คนนั้นก็พูดงงๆ หรือว่าเป็นฉันที่งง ♪
60
00:03:03,640 --> 00:03:07,320
♪ ถนนก็ไม่คุ้น คงเป็นฉันเองที่หลงทาง ♪
61
00:03:07,400 --> 00:03:10,960
♪ อิหยังวะ ที่นี่คือที่ใด ♪
62
00:03:11,040 --> 00:03:14,880
♪ จะถามใคร ดูเขาก็ไม่เข้าใจ ♪
63
00:03:14,960 --> 00:03:18,320
♪ อิหยังวะ เอาแล้ว ทำยังไง ♪
64
00:03:18,400 --> 00:03:22,320
♪ มีแต่ฉันและเธอเมื่อไร ตรงนี้ ♪
65
00:03:22,400 --> 00:03:25,960
♪ คงมีก็แค่เธอ ♪
66
00:03:26,680 --> 00:03:30,600
♪ ที่จะทำให้อุ่นใจ ♪
67
00:03:30,680 --> 00:03:33,840
♪ ไม่ว่าจะที่ไหน ♪
68
00:03:33,920 --> 00:03:36,200
♪ ก็ขอฉันไปด้วยคนได้ปะ ♪
69
00:03:36,280 --> 00:03:38,000
♪ ให้เธอช่วยนำทางฉันที ♪
70
00:03:38,080 --> 00:03:40,280
♪ ถ้ามีเธอช่วยไปส่ง ♪
71
00:03:40,360 --> 00:03:43,600
♪ คงไม่ต้องหลงทาง ไม่อยากให้เธออยู่ห่าง ♪
72
00:03:43,680 --> 00:03:46,000
♪ ให้เธอช่วยนำทางฉันที ♪
73
00:03:46,080 --> 00:03:49,520
♪ อิ อิหยังวะ อิ อิหยังวะ ♪
74
00:03:49,600 --> 00:03:54,000
♪ น้า นา หน่า น้า นา หน่า
ให้เธอช่วยนำทางฉันที ♪
75
00:03:57,080 --> 00:04:01,640
[เพลงจบ]
76
00:04:04,560 --> 00:04:06,560
[เสียงนกร้อง]
77
00:04:08,520 --> 00:04:10,200
[ลิ้นจี่] สำรับพร้อมแล้วเจ้าค่ะ
78
00:04:12,640 --> 00:04:14,160
แล้วนี่นางแว่นหายไปไหน
79
00:04:14,720 --> 00:04:16,560
ทำไมถึงไม่มาจัดสำรับกับเอ็งด้วย
80
00:04:17,519 --> 00:04:20,320
ป้าแว่นไม่สบายเลยให้บ่าวมาทำแทนเจ้าค่ะ
81
00:04:21,279 --> 00:04:22,360
แล้วใครให้มันพัก
82
00:04:23,240 --> 00:04:25,840
[ดนตรีชวนลุ้น]
83
00:04:27,080 --> 00:04:29,480
คราวก่อนข้าก็เกือบใส่บาตรไม่ทันมาหนหนึ่งแล้ว
84
00:04:29,560 --> 00:04:31,160
[เฟื้อง] เอ็งไปตามมันมา
85
00:04:33,280 --> 00:04:36,320
อ้าว แม่เฟื้อง พระท่านมานู่นแล้ว
86
00:04:36,400 --> 00:04:39,320
ไปเร็ว เดี๋ยวก็ใส่บาตรไม่ทันอีกหรอก
87
00:04:41,960 --> 00:04:42,880
ไปสิ
88
00:04:42,960 --> 00:04:46,400
[คุณหลวง] อย่าอารมณ์เสียนัก
เช้าๆ แบบนี้เดี๋ยวไม่ได้บุญ
89
00:04:46,480 --> 00:04:48,880
[แพร] คุณทับทิมคะ หลังจากนี้
90
00:04:48,960 --> 00:04:51,960
ฉันต้องกลับไปทำงาน
ให้คุณหลวงเหมือนเดิมแล้วนะคะ
91
00:04:52,040 --> 00:04:55,600
แล้วร้านนี้หล่อนจะทำอย่างไรต่อไป
92
00:04:55,680 --> 00:04:57,920
ฉันมีจ้างคนมาทำต่อแล้วค่ะ
93
00:04:58,000 --> 00:05:01,800
แล้วก็ส่วนเรื่องเงิน
ฉันคงต้องฝากคุณทับทิมดูแลต่อ
94
00:05:02,680 --> 00:05:05,200
ได้ ประเดี๋ยวฉันดูแลให้
95
00:05:05,280 --> 00:05:07,120
หล่อนจะใช้เมื่อไหร่ก็มาบอกฉันนะ
96
00:05:08,160 --> 00:05:09,680
ขอบคุณมากเลยนะคะคุณทับทิม
97
00:05:11,160 --> 00:05:14,040
[แพร] เอ่อ ฉันมีอีกเรื่องหนึ่ง
ที่จะปรึกษาคุณทับทิมน่ะค่ะ
98
00:05:14,880 --> 00:05:15,720
เรื่องอะไรหรือ
99
00:05:15,800 --> 00:05:17,440
ป้าแว่นน่ะค่ะ
100
00:05:17,520 --> 00:05:20,960
คือป้าแว่นกำลังป่วย
เป็นโรคร้ายที่คนยุคนี้ยังไม่มีใครรู้จัก
101
00:05:21,040 --> 00:05:23,400
- เกิดจากน้ำตาลในเลือดผิดปกติ
- [ดนตรีระทึก]
102
00:05:23,480 --> 00:05:25,200
ทำให้ไม่สบายแล้วก็เหนื่อยง่ายค่ะ
103
00:05:25,280 --> 00:05:28,680
คือเลือดคนเราน่ะ
มีสารที่ได้รับจากอาหารที่ได้กินเข้าไป
104
00:05:28,760 --> 00:05:30,760
[แพร] หนึ่งในนั้นก็คือกลูโคส
105
00:05:30,840 --> 00:05:33,240
กลูโคสเนี่ยถ้ามีมากเกินไปก็จะไม่ดี
106
00:05:33,320 --> 00:05:35,720
ต้องฉีดอินซูลินเพื่อรักษาสมดุลน่ะค่ะ
107
00:05:36,720 --> 00:05:37,680
[เอฟเฟกต์เจื่อน]
108
00:05:37,760 --> 00:05:39,600
[อ้ำอึ้ง] เอ่อ
109
00:05:39,680 --> 00:05:43,600
ฉันตามไม่ทันตั้งแต่กลูโคสอะไรนั่นแล้ว
110
00:05:43,680 --> 00:05:45,840
- [เอฟเฟกต์ตลก]
- ไม่เป็นไรค่ะ
111
00:05:45,920 --> 00:05:47,800
เอาเป็นว่าคุณทับทิมเชื่อฉันนะคะ
112
00:05:47,880 --> 00:05:50,520
คือโรคนี้ต้องรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ
113
00:05:50,600 --> 00:05:53,520
ถ้าปล่อยให้เรื้อรังเนี่ยถึงตายได้เลยนะคะ
114
00:05:53,600 --> 00:05:55,640
แล้วหล่อนไปรู้จักโรคนี้ได้อย่างไร
115
00:05:57,040 --> 00:05:58,520
[ดนตรีระทึก]
116
00:05:58,600 --> 00:05:59,440
อ๋อ
117
00:06:00,200 --> 00:06:03,280
ก็… ฉันได้ยิน
118
00:06:03,360 --> 00:06:07,360
พวกคนในตลาดเขาคุยกันน่ะค่ะ [อ้ำอึ้ง] เอ่อ
119
00:06:08,800 --> 00:06:09,880
หล่อนปดฉันหรือ
120
00:06:11,520 --> 00:06:13,600
ฉันสังเกตมานานแล้ว
121
00:06:13,680 --> 00:06:16,920
ว่าหล่อนคิดอ่านแตกฉานต่างจากทาสคนอื่นๆ
122
00:06:18,520 --> 00:06:21,560
[ทับทิม] อีกทั้งหน้าตา
ผิวพรรณก็ไม่เหมือนกับพวกทาส
123
00:06:24,280 --> 00:06:27,840
ฉันที่จริงแล้วหล่อนเป็นลูกเจ้าขุนมูลนาย
124
00:06:27,920 --> 00:06:29,800
[ทับทิม] หรือเศรษฐีที่หลงทางมา
125
00:06:29,880 --> 00:06:32,520
แล้วโดนจับมาขายเป็นทาสใช่หรือไม่
126
00:06:34,000 --> 00:06:35,720
- [ดนตรีจบ]
- [เอฟเฟกต์เจื่อน]
127
00:06:36,960 --> 00:06:39,120
[กลั้วหัวเราะ] โอ๊ย โอ๊ย
128
00:06:39,200 --> 00:06:41,400
- [ดนตรีสนุกสนาน]
- อุ๊ย โป๊ะแล้วๆ คุณทับทิม
129
00:06:42,040 --> 00:06:43,160
ประมาณนั้นเลยค่ะ
130
00:06:43,240 --> 00:06:45,840
แต่ว่าฉันอธิบายไม่ค่อยถูก [หัวเราะแห้งๆ]
131
00:06:45,920 --> 00:06:49,160
นึกแล้วไม่ผิด บอกฉันมาเถิด
132
00:06:49,240 --> 00:06:50,960
[ทับทิม] ว่าบ้านเดิมหล่อนอยู่ที่ไหน
133
00:06:51,040 --> 00:06:54,320
ฉันจะส่งข่าวให้เขามาไถ่ตัวหล่อนเสีย
134
00:06:55,040 --> 00:06:58,600
คือ… อูย บ้านฉันมันไกลมากเลยค่ะ
135
00:06:58,680 --> 00:07:00,320
อยู่คนละโลกเลยค่ะ
136
00:07:00,920 --> 00:07:03,400
ทางเดียวที่ฉันจะกลับไปได้ก็คือ
137
00:07:03,480 --> 00:07:06,240
ต้องเก็บเงินไถ่ตัวตัวเองน่ะค่ะ
138
00:07:06,840 --> 00:07:09,840
[ถอนหายใจ] น่าสงสารนัก
139
00:07:09,920 --> 00:07:14,280
หากมีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้
บอกฉันนะ อย่าได้เกรงใจ
140
00:07:14,880 --> 00:07:18,560
[หัวเราะแห้งๆ]
ฉันขอบคุณคุณทับทิมมากเลยนะคะ
141
00:07:19,680 --> 00:07:23,800
[แพร] แล้วก็เรื่องที่เราคุยกันน่ะ
ขอให้คุณทับทิมเก็บเป็นความลับนะคะ
142
00:07:24,720 --> 00:07:25,720
ได้จ้ะ
143
00:07:30,200 --> 00:07:32,760
- [กล้า] แม่จ๊ะ วันนี้เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ
- [ดนตรีจบ]
144
00:07:33,840 --> 00:07:36,000
ได้พักเสียหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว
145
00:07:36,080 --> 00:07:39,840
แม่เพียงเจ็บไข้ โรคตามประสาคนแก่ทั่วไป
146
00:07:39,920 --> 00:07:41,240
เอ็งไม่ต้องวุ่นวายไปหรอก
147
00:07:43,360 --> 00:07:44,640
[ช้อย] อีแว่น
148
00:07:44,720 --> 00:07:45,560
[ดนตรีระทึก]
149
00:07:45,640 --> 00:07:47,640
ทำไมวันนี้เอ็งไม่ทำกับข้าวไปเลี้ยงพระ
150
00:07:47,720 --> 00:07:51,840
อ้าว ข้าก็ให้นางลิ้นจี่
มันไปทำแทนให้แล้วอย่างไรเล่า
151
00:07:52,440 --> 00:07:54,840
ฉันทำทุกสำรับครบตามที่ป้าแว่นเคยทำ
152
00:07:54,920 --> 00:07:56,800
ไม่ตกหล่นสักถ้วยสักจานเลยนะจ๊ะ
153
00:07:56,880 --> 00:07:58,080
ไม่ต้องเสือก
154
00:07:58,960 --> 00:08:00,680
คุณเฟื้องสั่งเอ็งทำ เอ็งก็ต้องทำ
155
00:08:00,760 --> 00:08:04,680
ก็แม่ข้าไม่สบาย
ท่านขุนเองก็อนุญาตให้แม่ข้าพักได้แล้วไง
156
00:08:05,960 --> 00:08:09,640
- [เฟื้อง] คนที่ควบคุมดูแลทาสในเรือนนี้คือข้า
- [ดนตรีสะพรึง]
157
00:08:11,360 --> 00:08:14,640
[เฟื้อง] ในเมื่อเอ็งจัดสำรับกับข้าวไม่ถูกใจข้า
158
00:08:14,720 --> 00:08:15,680
ข้าจะลงโทษเอ็ง
159
00:08:17,920 --> 00:08:19,960
[ดนตรีระทึก]
160
00:08:20,680 --> 00:08:22,400
มีอะไรแก้ตัวไหม
161
00:08:26,880 --> 00:08:27,920
[ดนตรีเร่งจังหวะ]
162
00:08:28,000 --> 00:08:32,559
- [แว่นโอดโอย ร้องไห้]
- [เสียงหวดรัวๆ]
163
00:08:35,280 --> 00:08:36,559
- [เอก] พอก่อนพี่ช้อย
- [แว่นโอดโอย]
164
00:08:38,760 --> 00:08:42,200
คุณแม่ขอรับ ลูกเป็นคนสั่งให้แม่แว่นพักเอง
165
00:08:42,280 --> 00:08:43,600
แม่แว่นไม่ได้ทำไรผิดนะขอรับ
166
00:08:43,679 --> 00:08:45,040
[ดนตรีจบ]
167
00:08:45,120 --> 00:08:48,200
การดูแลทาสมันเป็นหน้าที่ของแม่
168
00:08:48,280 --> 00:08:49,720
ลูกไม่ต้องมายุ่ง
169
00:08:49,800 --> 00:08:51,920
- คุณแม่ขอรับ แต่…
- ช้อย เฆี่ยนมันต่อไป
170
00:08:52,000 --> 00:08:54,360
- [ฮึบ]
- [แว่นโอดโอย]
171
00:08:54,440 --> 00:08:57,080
- [ดนตรีระทึก]
- [สะอื้น]
172
00:08:57,160 --> 00:08:58,120
โอ๊ยๆ โอ๊ยๆ โอ๊ย
173
00:08:58,200 --> 00:09:02,440
[แพรหอบ] คุณเฟื้องๆ คุณเฟื้องเจ้าขา คุณเฟื้อง
174
00:09:02,520 --> 00:09:04,960
ป้าแว่นแกเป็นโรคที่ห้ามเป็นแผล
175
00:09:05,040 --> 00:09:07,640
คุณเฟื้องอย่าลงโทษป้าแว่นเลยนะเจ้าคะ
176
00:09:07,720 --> 00:09:09,680
หุบปากของเอ็งเลย
177
00:09:09,760 --> 00:09:11,600
หรือว่าเอ็งอยากจะโดนหวายแทนมันเล่า
178
00:09:16,200 --> 00:09:17,400
- คุณเฟื้องขอรับ
- คุณ…
179
00:09:19,240 --> 00:09:21,160
ลงโทษกระผมแทนแม่เถอะขอรับ
180
00:09:21,840 --> 00:09:23,200
[หอบ]
181
00:09:23,280 --> 00:09:25,920
กล้า อย่านะลูก
182
00:09:27,200 --> 00:09:28,120
[แค่นหัวเราะ]
183
00:09:28,760 --> 00:09:30,760
เอ็งอยากจะโดนหวายนักใช่ไหม
184
00:09:32,000 --> 00:09:36,240
[เฟื้อง] ได้ ข้าจะให้เอ็ง
รับหวายเป็นสามเท่าของแม่เอ็ง
185
00:09:37,080 --> 00:09:40,400
[แว่นสะอื้น] กล้า
186
00:09:41,120 --> 00:09:43,920
- [เฟื้อง] ช้อย เอามันไปเฆี่ยนด้วยอีกคน
- [ช้อย] เจ้าขา
187
00:09:44,000 --> 00:09:45,760
- [ช้อย] เจ้าค่ะ
- [แว่นสะอื้น] กล้า
188
00:09:45,840 --> 00:09:48,080
- [ช้อย] มานี่ อยากโดนใช่ไหม
- [แว่น] อย่าลูก กล้า
189
00:09:48,160 --> 00:09:49,680
- [ช้อยหัวเราะ]
- [แว่นสะอื้น]
190
00:09:49,760 --> 00:09:52,160
- [แว่นสะอื้น] กล้าอย่าลูก
- [ช้อยแค่นเสียง] นั่งลง
191
00:09:52,240 --> 00:09:53,480
คุณเฟื้องเจ้าขา
192
00:09:53,560 --> 00:09:54,400
[ช้อย] นั่งลง
193
00:09:54,480 --> 00:09:57,160
[แว่นสะอื้น] กล้า กล้าอย่านะลูก
194
00:09:57,240 --> 00:09:58,080
[ช้อยหัวเราะ]
195
00:09:58,160 --> 00:10:00,360
- [แว่นสะอื้น]
- [ช้อยฮึบ]
196
00:10:00,440 --> 00:10:04,680
- [ร้องไห้] กล้า
- [ดนตรีเศร้า]
197
00:10:04,760 --> 00:10:09,560
- [เสียงหวดรัว]
- [ช้อยฮึบ]
198
00:10:13,400 --> 00:10:16,480
[แว่นสะอื้น] กล้า
199
00:10:17,960 --> 00:10:20,720
- [สะอื้น] กล้าลูก
- [ช้อยฮึบ]
200
00:10:26,600 --> 00:10:28,120
[ดนตรีจบ]
201
00:10:29,640 --> 00:10:31,560
- [แว่นสูดปาก]
- [กล้า] แม่เจ็บมากไหมจ๊ะ
202
00:10:32,320 --> 00:10:36,360
ข้าโดนเฆี่ยนมาแต่สาวยันแก่ ชินชาเสียแล้ว
203
00:10:37,160 --> 00:10:38,280
เอ็งเล่า
204
00:10:40,080 --> 00:10:43,080
โดนเข้าไปหลายยก คงจะเจ็บมาก
205
00:10:44,200 --> 00:10:48,360
ไม่ต้องห่วงฉันหรอกจ้ะ ฉันน่ะมันหนังหนา
206
00:10:49,160 --> 00:10:51,840
ถูกเฆี่ยนเพียงเท่านี้ฉันทนได้
207
00:10:52,480 --> 00:10:53,960
[ถอนหายใจ] นี่ฉันไม่ “เก็ท” เลยนะ
208
00:10:54,040 --> 00:10:54,960
[เอฟเฟกต์ตลก]
209
00:10:56,400 --> 00:10:57,920
อ๋อ ฉันหมายถึงว่า
210
00:10:58,000 --> 00:11:02,000
ฉันเนี่ยไม่เข้าใจเลยว่ากะอีแค่เรื่องตักบาตร
ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย
211
00:11:04,680 --> 00:11:07,200
[ถอนหายใจ] จะเรื่องเล็กเพียงไหน
212
00:11:07,280 --> 00:11:11,680
หากนายท่านไม่พึงใจ จะลงโทษอย่างไรก็ย่อมได้
213
00:11:13,360 --> 00:11:17,000
[ช้อยแค่นเสียง] นี่ อีนางแพร นางลิ้นจี่
214
00:11:17,080 --> 00:11:19,840
ทำไมเอ็งสองคนไม่รีบไป
ทำความสะอาดห้องคุณหลวง ฮะ
215
00:11:19,920 --> 00:11:22,080
ไปเดี๋ยวนี้เลยจ้ะ ลิ้นจี่ไป
216
00:11:22,160 --> 00:11:23,200
[แพรหอบ]
217
00:11:23,280 --> 00:11:24,400
- เอ้า ไปๆ ไป
- [ลิ้นจี่] จ้ะ
218
00:11:26,920 --> 00:11:30,520
[ดนตรีเศร้า]
219
00:11:57,160 --> 00:11:58,680
โอ้ คุณหลวง
220
00:11:59,880 --> 00:12:01,960
โอ้ [หอบ]
221
00:12:02,040 --> 00:12:05,280
คุณหลวงมีกิจธุระอะไรให้บ่าวรับใช้หรือเจ้าคะ
222
00:12:07,720 --> 00:12:09,560
ตั้งใจมาหาแม่แว่นนั่นแหละ
223
00:12:10,880 --> 00:12:14,320
เห็นว่าไม่สบาย เลยเอายามาให้
224
00:12:14,840 --> 00:12:16,560
[ดนตรีชวนลุ้น]
225
00:12:16,640 --> 00:12:18,760
บ่าวไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกเจ้าค่ะ
226
00:12:19,280 --> 00:12:21,560
คุณหลวงรีบออกไปจากที่นี่เถอะเจ้าค่ะ
227
00:12:21,640 --> 00:12:24,640
คือ… ในครัวมันสกปรกนักเจ้าค่ะ
228
00:12:25,960 --> 00:12:29,600
อย่าปฏิเสธน้ำใจฉันเลยนะแม่แว่น เอ้า
229
00:12:29,680 --> 00:12:30,600
[หายใจเฮือก]
230
00:12:31,920 --> 00:12:32,760
- [คุณหลวง] ยาฝรั่ง…
- คุณพี่
231
00:12:34,880 --> 00:12:37,040
- [คุณหลวงกระแอม]
- มาทำอะไรที่นี่คะ
232
00:12:41,600 --> 00:12:43,080
ก็พี่หิว
233
00:12:43,160 --> 00:12:46,000
ก็ตั้งใจจะให้บ่าวๆ มันหาอะไรให้กินน่ะ
234
00:12:46,080 --> 00:12:48,360
ไม่คิดหรอกว่าจะเจอแม่แว่นเขาอยู่ตรงนี้
235
00:12:48,440 --> 00:12:50,720
[เสียงคนลอยมาไกลๆ]
236
00:12:53,680 --> 00:12:56,240
คิดว่าน้องโง่เขลาเบาปัญญานักเหรอคะ
237
00:12:58,720 --> 00:13:02,000
กลับเรือนเถอะค่ะ ถ้าคุณพี่อยากจะกินอะไร
238
00:13:02,080 --> 00:13:04,520
วันหน้าวันหลังบอกน้องสิคะ
239
00:13:04,600 --> 00:13:07,160
จะได้ไม่ต้องเดินมาถึงครัวไฟให้ลำบาก
240
00:13:07,760 --> 00:13:11,040
[คุณหลวงถอนหายใจ] พี่ก็แค่เกรงใจน่ะ
241
00:13:11,120 --> 00:13:13,480
ไป งั้นพี่ไปรอบนเรือนนะ
242
00:13:17,560 --> 00:13:18,720
[คุณหลวง] เอ้า หลบหน่อย
243
00:13:22,120 --> 00:13:24,040
[ดนตรีจบ]
244
00:13:27,240 --> 00:13:29,680
- [ชด] อ้าวเฮ้ย เอาไป รีบไปเลย
- [ช้อย] เร็ว
245
00:13:30,440 --> 00:13:34,160
[ชด] อ้าว แล้วเอ็งล่ะ เอ้า ไปๆ ไปๆ
แบกไปเลย หินนี่แบกไปเลย เร็ว
246
00:13:35,240 --> 00:13:37,360
- [ช้อยฮึบ] เอ้า
- [ชด] ไปๆ ไป
247
00:13:39,720 --> 00:13:42,240
[แพร] เฮ้ย สัญญาทาสนี่
248
00:13:42,320 --> 00:13:44,520
[ดนตรีลุ้นระทึก]
249
00:13:44,600 --> 00:13:45,880
ทำอะไร
250
00:13:47,840 --> 00:13:50,320
[ชดแค่นหัวเราะ] ดูไป เอ็งก็อ่านไม่ออกหรอก
251
00:13:54,680 --> 00:13:58,400
[ชดถอนหายใจ] ไปๆ ไป เอาไปเลย เร็วๆ
252
00:14:05,040 --> 00:14:07,160
เฮ้ย เดี๋ยวเอาหีบวางไว้ตรงนี้
253
00:14:07,680 --> 00:14:10,320
นี่ เอ้า เอ็งน่ะเอาเอกสารไปวางไว้บนชั้นนู้น
254
00:14:15,520 --> 00:14:17,160
เรียบร้อย กลับไปขนมาอีกรอบนะพี่
255
00:14:17,240 --> 00:14:21,200
เฮ้ย ข้าหิวแล้วว่ะ
พักก่อนเถอะ ประเดี๋ยวค่อยไปขนกันใหม่
256
00:14:21,280 --> 00:14:22,720
- ไป
- ครับ
257
00:14:43,520 --> 00:14:45,240
[หอบ] เอกสาร
258
00:14:47,520 --> 00:14:48,960
นายกล้า
259
00:14:51,960 --> 00:14:52,840
นี่ไง
260
00:14:53,800 --> 00:14:57,120
นายกล้า ค่าตัว
261
00:14:57,760 --> 00:14:59,080
[แพร] 13 ตำลึง
262
00:15:02,680 --> 00:15:04,040
[คุณหลวง] แม่เฟื้อง
263
00:15:04,760 --> 00:15:05,800
[หอบ]
264
00:15:08,440 --> 00:15:09,480
[แค่นเสียง]
265
00:15:12,600 --> 00:15:13,480
[คุณหลวง] แม่เฟื้อง
266
00:15:14,920 --> 00:15:16,360
จะเข้ามาหาอะไรหรือ
267
00:15:20,240 --> 00:15:22,880
มาดูหนังสือกรมธรรม์ของอีแว่นมันเจ้าค่ะ
268
00:15:22,960 --> 00:15:23,800
[ดนตรีระทึก]
269
00:15:23,880 --> 00:15:25,480
[เฟื้อง] ไหนๆ มันก็ป่วยแล้วนี่
270
00:15:25,560 --> 00:15:28,240
จะเก็บมันเอาไว้ทำไมล่ะเจ้าคะ ขายๆ มันไปเลย
271
00:15:28,320 --> 00:15:29,760
[คุณหลวง] โธ่ แม่เฟื้อง
272
00:15:29,840 --> 00:15:33,200
ก็เพิ่งลงโทษมันไปไม่ใช่หรือ นี่มันก็ยังป่วยอยู่
273
00:15:34,960 --> 00:15:36,520
ทำไมเหรอเจ้าคะ
274
00:15:36,600 --> 00:15:39,320
คุณพี่เป็นห่วงเป็นใยมันมากหรือเจ้าคะ
275
00:15:39,400 --> 00:15:42,600
[คุณหลวงถอนหายใจ] ก็ไม่ใช่เช่นนั้นแม่เฟื้อง
276
00:15:42,680 --> 00:15:46,880
อย่าให้อิฉันรู้นะเจ้าคะว่า
คุณพี่เนี่ยเอาเงินให้มันรักษาตัว
277
00:15:46,960 --> 00:15:49,240
ไม่อย่างงั้นอิฉันจะฟ้องเจ้าคุณพ่อ
278
00:15:50,040 --> 00:15:52,520
[ถอนหายใจ] แม่เฟื้องก็คิดมาก
279
00:15:53,160 --> 00:15:54,200
[แค่นเสียง]
280
00:16:01,760 --> 00:16:02,800
[ถอนหายใจ]
281
00:16:13,600 --> 00:16:17,280
[เสียงบานประตู]
282
00:16:23,160 --> 00:16:24,800
[ถอนหายใจ]
283
00:16:24,880 --> 00:16:26,440
- อ้าว พี่แฟง
- [แฟง] ฮะ
284
00:16:26,520 --> 00:16:28,200
- หวัดดีจ้ะ
- [แฟง] อ้าว ไหว้จ้ะ
285
00:16:28,280 --> 00:16:30,600
ข้ามาหาพี่แว่น อยู่หรือไม่
286
00:16:31,200 --> 00:16:32,680
- อ๋อ อยู่จ้ะ
- [แฟง] เออ
287
00:16:35,880 --> 00:16:37,080
[แฟง] พี่แว่น
288
00:16:37,160 --> 00:16:38,560
- อ้าว
- [แฟง] ไหว้จ้ะ
289
00:16:38,640 --> 00:16:41,080
เออๆ ลมอะไรหอบเอ็งมาถึงนี่วะ
290
00:16:41,160 --> 00:16:44,440
[แฟง] อุ๊ย ก็ฉันได้ยินว่า
พี่ไม่สบาย จึงอยากมาเยี่ยม
291
00:16:44,520 --> 00:16:47,680
นี่ มีส้มสูกลูกไม้ของโปรดพี่มาฝากด้วย
292
00:16:47,760 --> 00:16:49,240
- ขอบใจเอ็งมากนะ
- [แฟงหัวเราะเบาๆ]
293
00:16:49,920 --> 00:16:53,400
แล้วนี่เห็นว่าคุณเฟื้องลงโทษพี่เสียหนักเลยหรือ
294
00:16:54,840 --> 00:16:56,080
ข้าชินเสียแล้ว
295
00:16:56,160 --> 00:17:00,080
[ถอนหายใจ] เรื่องมันก็ผ่านตั้งนมตั้งนานแล้ว
296
00:17:00,160 --> 00:17:02,600
คุณเฟื้องนี่ยังผูกใจเจ็บพี่ไม่เลิกอีกหรือนี่
297
00:17:02,680 --> 00:17:04,960
[ดนตรีชวนสงสัย]
298
00:17:05,040 --> 00:17:07,079
ข้าทำงานไม่ถูกใจนาย
299
00:17:07,160 --> 00:17:10,760
นายก็เฆี่ยนเอาก็เท่านั้น
ไม่ได้เรื่องใหญ่โตอะไรเลย
300
00:17:10,839 --> 00:17:13,800
[แว่น] เอ้า เอ็งมาก็ดีแล้ว
มาช่วยข้าตำน้ำพริกดีกว่ามา
301
00:17:19,319 --> 00:17:20,640
- อุ๊ย
- [ดนตรีจบ]
302
00:17:20,720 --> 00:17:23,400
[อึกอัก] พวกเอ็งมีธุระอะไรกับข้าหรือ
303
00:17:23,480 --> 00:17:25,040
- พี่แฟง
- [แฟง] หือ
304
00:17:25,119 --> 00:17:26,960
อย่าหาว่าหนูเผือกเลยนะ
305
00:17:27,040 --> 00:17:28,319
- [เอฟเฟกต์ตลก]
- แต่หนูได้ยินมาแว่วๆ
306
00:17:28,400 --> 00:17:32,000
[แพร] ว่าป้าแว่นกับคุณเฟื้องเนี่ย
เคยมีเรื่องอะไรกันมาก่อนเหรอคะ
307
00:17:33,480 --> 00:17:37,240
[อึกอัก] คือๆ ข้าก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรนัก
308
00:17:37,320 --> 00:17:39,720
ถ้าพวกเอ็งสงสัยอะไรก็ไปถามพี่แว่นเอาเองเถิด
309
00:17:39,800 --> 00:17:40,840
[แฟงร้องตกใจ]
310
00:17:40,920 --> 00:17:41,880
พี่แฟง
311
00:17:43,200 --> 00:17:47,120
นะ พี่แฟงนะ ป้าแว่นเขาก็ป่วย ถ้าสมมติว่า
312
00:17:47,200 --> 00:17:50,120
คุณเฟื้องอยู่ๆ มาหาเรื่องลงโทษอีกก็แย่เลยนะคะ
313
00:17:50,200 --> 00:17:51,960
- คือ…
- [แพร] ถ้าเกิดว่า
314
00:17:52,040 --> 00:17:55,320
พวกหนูรู้เรื่องว่าเขาเคยมีเรื่องอะไรกันมาก่อน
315
00:17:55,400 --> 00:17:57,520
พวกหนูก็จะได้หาทางรับมือทันไงคะ
316
00:17:58,120 --> 00:17:59,040
[ลิ้นจี่] จ้ะ
317
00:17:59,720 --> 00:18:00,560
[ฮึบ]
318
00:18:02,360 --> 00:18:04,560
นะคะพี่แฟงคนสวย
319
00:18:05,320 --> 00:18:08,960
- [ลิ้นจี่] พี่แฟงคนดี
- [แพร] พี่แฟงสุดประเสริฐ
320
00:18:09,040 --> 00:18:11,560
- พี่แฟงคนน่ารัก
- [แฟงคราง] เฮ้ย พอ
321
00:18:11,640 --> 00:18:13,920
ข้าจะลอยอยู่แล้ว [พ่นลมหายใจ]
322
00:18:14,000 --> 00:18:18,720
เอาเป็นว่าพวกเอ็ง
อย่าให้พี่แว่นรู้นะว่าข้าเป็นคนบอก
323
00:18:18,800 --> 00:18:19,960
จ้ะ
324
00:18:21,480 --> 00:18:24,480
เรื่องมันเกิดมาตั้งนมตั้งนานแล้ว
325
00:18:24,560 --> 00:18:27,840
ตั้งแต่ตอนที่คุณเฟื้อง
เพิ่งออกเรือนกับคุณหลวงใหม่ๆ
326
00:18:27,920 --> 00:18:31,600
- [ดนตรีไทยบรรเลง]
- [ไม่มีเสียงพูด]
327
00:18:31,680 --> 00:18:34,080
[แฟง] คุณหลวงท่านมาจากครอบครัวพ่อค้า
328
00:18:34,160 --> 00:18:37,640
อยากเลื่อนฐานะ อยากมีหน้ามีตาในสังคมชั้นสูง
329
00:18:37,720 --> 00:18:39,400
เลยมาแต่งงานกับคุณเฟื้อง
330
00:18:39,480 --> 00:18:41,640
บุตรสาวของเจ้าคุณสมบัติบริรักษ์
331
00:18:43,040 --> 00:18:47,520
พี่แว่นเป็นทาสรับใช้
ประจำตัวคุณหญิงแม่ของคุณเฟื้อง
332
00:18:47,600 --> 00:18:49,720
ที่ถูกส่งตามมาดูแลคุณเฟื้อง
333
00:18:51,880 --> 00:18:55,440
พี่แว่นเป็นคนสวย ทำกับข้าวกับปลาก็เก่ง
334
00:18:55,520 --> 00:18:57,840
จะลุกนั่งเดินเหินก็น่าชม
335
00:18:57,920 --> 00:19:00,400
คุณหลวงท่านเห็นเข้าก็หลงรัก
336
00:19:02,240 --> 00:19:04,600
- ขออนุญาตเจ้าค่ะ
- เอ้า มา
337
00:19:05,200 --> 00:19:06,280
[คุณหลวง] โอ๊ย โอ๊ยๆ
338
00:19:07,240 --> 00:19:09,880
- เอ้า เป็นไรไหม
- [หอบ] ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ
339
00:19:09,960 --> 00:19:11,280
มา ปล่อย ฉันจัดการเอง
340
00:19:11,880 --> 00:19:13,440
[คุณหลวง] ไหน เจ็บตรงไหนหรือเปล่า
341
00:19:13,520 --> 00:19:15,080
ทำอะไรกันเหรอคะคุณพี่
342
00:19:15,160 --> 00:19:16,160
อ๋อ
343
00:19:17,040 --> 00:19:18,720
เปล่าจ้ะ พี่ก็นั่งอ่านหนังสือ
344
00:19:18,800 --> 00:19:21,520
แม่แว่นเขาเอาน้ำชามาให้ มันหก
345
00:19:21,600 --> 00:19:23,240
พี่ก็สั่งสอนเขาไปแล้ว
346
00:19:25,520 --> 00:19:27,800
มือไม้อ่อนนักนะนางแว่น
347
00:19:31,000 --> 00:19:33,080
- ขอประทานโทษเจ้าค่ะ
- [คุณหลวงถอนหายใจ]
348
00:19:33,160 --> 00:19:34,320
[แค่นหัวเราะ]
349
00:19:36,440 --> 00:19:40,120
[แฟง] คุณเฟื้องระแวงพี่แว่น
เพราะพี่แว่นเป็นคนฉลาด
350
00:19:40,200 --> 00:19:43,240
เกรงว่าถ้าได้ขึ้นมา
เป็นเมียอีกคนจะข่มคุณเฟื้องได้
351
00:19:43,320 --> 00:19:47,200
จึงตัดไฟเสียแต่ต้นลม ไล่พี่แว่นไปอยู่แต่ในครัว
352
00:19:47,280 --> 00:19:49,400
ห้ามมิให้ไปเหยียบเรือนใหญ่อีก
353
00:19:49,480 --> 00:19:52,640
[ดนตรีระทึก]
354
00:19:56,880 --> 00:20:00,920
[แฟง] หลังจากนั้น
คุณเฟื้องก็คอยหาเรื่องกลั่นแกล้งพี่แว่น
355
00:20:02,000 --> 00:20:02,920
[เสียงจานตก]
356
00:20:04,200 --> 00:20:07,000
- ไปทำมาใหม่
- ทำไมหรือเจ้าคะ
357
00:20:08,000 --> 00:20:09,320
ก็รสมือเอ็งมันไม่ได้เรื่อง
358
00:20:10,080 --> 00:20:12,560
ข้าบอกให้เอ็งไปทำมาใหม่ ก็ไปทำมาใหม่สิ
359
00:20:12,640 --> 00:20:14,840
[แฟง] โดยที่คุณหลวงทำอะไรไม่ได้
360
00:20:14,920 --> 00:20:17,640
เพราะเกรงใจครอบครัวคุณเฟื้อง
361
00:20:21,400 --> 00:20:22,880
- [ดนตรีจบ]
- เรื่องมันก็เป็นเช่นนี้แหละ
362
00:20:22,960 --> 00:20:25,280
[กล้า] แล้วเหตุใดที่ผ่านมา
แม่จึงไม่เคยเล่าให้ข้าฟัง
363
00:20:25,920 --> 00:20:28,640
ไอ้กล้า เอ็งมาตั้งแต่เมื่อไหร่
364
00:20:29,560 --> 00:20:31,600
- ข้าจะไปคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง
- เดี๋ยวๆ เดี๋ยวๆ
365
00:20:31,680 --> 00:20:36,400
ใจเย็นๆ [ตะกุกตะกัก] คือ…
คือที่แม่เอ็งไม่บอกอะไรเอ็งน่ะ
366
00:20:36,480 --> 00:20:39,280
ก็เพราะว่ากลัวว่าเอ็ง
จะหนักอกหนักใจไปเสียเปล่าๆ
367
00:20:41,200 --> 00:20:44,120
ทำใจเสียเถิดว่าตราบใดที่แม่เอ็ง
368
00:20:44,200 --> 00:20:46,240
ยังเป็นทาสอยู่เรือนนี้
369
00:20:46,320 --> 00:20:49,480
ก็ย่อมต้องถูกใส่ไคล้รังแกอยู่ร่ำไป
370
00:20:49,560 --> 00:20:51,600
- [ดนตรีเศร้า]
- [แฟงถอนหายใจ]
371
00:20:51,680 --> 00:20:54,800
[แฟง] เวรกรรมของพี่แว่นแท้ๆ
[ถอนหายใจ] อย่าบอกใครนะ
372
00:20:54,880 --> 00:20:56,400
ว่าข้าเป็นคนบอก
373
00:21:01,640 --> 00:21:02,800
นี่ นายกล้า
374
00:21:02,880 --> 00:21:05,520
นายรู้แบบนี้แล้วน่ะ นายต้องรีบหาทาง
375
00:21:05,600 --> 00:21:07,520
พาแม่นายออกไปจากที่นี่นะ
376
00:21:20,440 --> 00:21:22,360
[ดนตรีจบ]
377
00:21:22,440 --> 00:21:24,880
[เสียงผู้คนจอแจ]
378
00:21:24,960 --> 00:21:27,640
แผลนี่เป็นมาสองสัปดาห์แล้วยังไม่หายอีกหรือ
379
00:21:30,520 --> 00:21:31,520
เอ้าๆ
380
00:21:34,240 --> 00:21:35,920
แม่ เดี๋ยวฉันมานะจ๊ะ
381
00:21:39,840 --> 00:21:41,000
ท่านหมอขอรับ
382
00:21:42,960 --> 00:21:45,200
แม่กระผมเป็นโรคอะไรหรือขอรับ
383
00:21:46,200 --> 00:21:48,120
บอกตามตรงนะ
384
00:21:48,200 --> 00:21:50,160
ฉันเองก็ไม่รู้จักโรคนี้หรอก
385
00:21:50,720 --> 00:21:52,640
ค้นตำรับตำราจนสิ้นแล้ว
386
00:21:53,960 --> 00:21:56,520
เป็นคุณทับทิมเสียอีกที่ไปพบมา
387
00:21:57,520 --> 00:22:00,040
แม่แว่นน่าจะเป็นโรคลมแปรปรวน
388
00:22:00,120 --> 00:22:01,800
โลหิตผิดสมดุล
389
00:22:01,880 --> 00:22:05,640
ทำให้เมื่อเป็นแผลแล้วสมานตัวช้า
และเหนื่อยง่ายเช่นนี้
390
00:22:06,400 --> 00:22:07,280
[ดนตรีลุ้นระทึก]
391
00:22:07,360 --> 00:22:09,560
[แพร] แถวบ้านฉันเขาเรียกว่าโรคเบาหวาน
392
00:22:09,640 --> 00:22:11,760
คนที่เป็นน่ะจะรู้สึกอ่อนแอ
393
00:22:11,840 --> 00:22:14,560
เหนื่อยง่าย เวลาเป็นแผลก็จะหายช้า
394
00:22:16,120 --> 00:22:18,840
แล้วโรคนี้สามารถรักษาได้หรือไม่ขอรับ
395
00:22:18,920 --> 00:22:20,440
[ถอนหายใจ เดาะลิ้น]
396
00:22:20,520 --> 00:22:23,760
อาการนี้ยังไม่มียาใดรักษาได้
397
00:22:24,480 --> 00:22:27,800
ก็ได้แต่พักผ่อนแล้วก็รักษาไปตามอาการนะ
398
00:22:27,880 --> 00:22:31,040
[ดนตรีเศร้า]
399
00:22:59,720 --> 00:23:00,720
- [กล้า] นี่
- [ดนตรีจบ]
400
00:23:01,600 --> 00:23:04,120
วันนี้ท่านหมอกับคุณทับทิมบอกว่า
401
00:23:04,920 --> 00:23:06,680
แม่ข้าเป็นโรคเดียวกับที่เอ็งเคยบอก
402
00:23:06,760 --> 00:23:09,120
[แค่นหัวเราะ] ทีนี้เชื่อฉันหรือยังล่ะ
403
00:23:09,200 --> 00:23:11,840
ฉันถึงบอกให้นายรีบไถ่ตัวตัวเองได้แล้ว
404
00:23:12,560 --> 00:23:15,600
ค่าตัวนายนะก็ไม่ได้แพงอะไรเลย 13 ตำลึงเอง
405
00:23:16,400 --> 00:23:17,560
เอ็งรู้ได้อย่างไร
406
00:23:17,640 --> 00:23:20,440
ก็เห็นสัญญาตอนไปเก็บของที่ห้องคุณหลวง
407
00:23:22,080 --> 00:23:23,120
แล้วเอ็งอ่านหนังสือออกหรือ
408
00:23:23,200 --> 00:23:24,480
[เอฟเฟกต์ตลก]
409
00:23:25,680 --> 00:23:27,440
[ดนตรีพิศวง]
410
00:23:27,520 --> 00:23:30,120
ก็… ก็มีคนสอนฉันไง
411
00:23:31,040 --> 00:23:32,080
ใคร
412
00:23:34,600 --> 00:23:35,960
เจ้านายเก่า
413
00:23:36,600 --> 00:23:39,880
ถามอะไรเยอะแยะ เซ้าซี้ [แค่นเสียง] ลำไย
414
00:23:58,400 --> 00:24:01,600
[ดนตรีเร่งจังหวะ]
415
00:24:12,400 --> 00:24:14,160
[ดนตรีจบ]
416
00:24:14,240 --> 00:24:17,000
- [เสียงแป้นพิมพ์]
- [พึมพำ] สมุนไพรแก้เบาหวาน
417
00:24:18,880 --> 00:24:22,040
- [ดนตรีพิศวง]
- [พึมพำ] มะระ
418
00:24:30,280 --> 00:24:33,320
- [ดนตรีสะพรึง]
- [กล้า] นี่มันคืออะไร เอ็งเป็นใครกันแน่
419
00:24:37,720 --> 00:24:39,360
- [ดนตรีไทยชวนลุ้น]
- ข้าถามว่านี่มันคืออะไร
420
00:24:41,640 --> 00:24:44,480
ถึงฉันบอกนายไปอะ นายก็ไม่เชื่อหรอก
421
00:24:45,160 --> 00:24:48,320
ถ้าเอ็งไม่บอก ข้าจะแจ้งคุณหลวง
422
00:24:49,320 --> 00:24:50,640
[กล้า] เอ็งจะบอกหรือไม่บอก
423
00:24:54,640 --> 00:24:57,360
[แพร] เฮ้ย เดี๋ยวๆ บอกๆ บอก นายกล้า บอก
424
00:25:00,160 --> 00:25:01,080
คือ
425
00:25:02,040 --> 00:25:04,840
ฉันมาจากอนาคตอีกหนึ่งร้อยกว่าปีข้างหน้า
426
00:25:04,920 --> 00:25:06,120
[ดนตรีจบ]
427
00:25:07,800 --> 00:25:09,280
นี่เอ็งยังไม่เลิกบ้าอีกเหรอ
428
00:25:09,360 --> 00:25:11,360
ฉันพูดจริงๆ นะ
429
00:25:12,120 --> 00:25:14,320
นี่ไง หลักฐานมันก็อยู่ในมือของนายนี่ไง
430
00:25:14,400 --> 00:25:15,480
[ดนตรีลุ้นระทึก]
431
00:25:15,560 --> 00:25:18,280
[แพร] สิ่งนี้เขาเรียกว่ามือถือ
432
00:25:18,360 --> 00:25:20,840
มันเป็นสิ่งสำคัญที่คนยุคฉันน่ะ
433
00:25:20,920 --> 00:25:23,560
เขาใช้คุยกัน ใช้ติดต่อกันน่ะ
434
00:25:27,440 --> 00:25:29,400
- ใช้คุยกัน
- [ในลำคอ] อือ
435
00:25:32,000 --> 00:25:33,680
- ใช้คุยกันได้ยังไง
- [แพร] เอ๊ยๆ
436
00:25:33,760 --> 00:25:36,720
ฉันอธิบายให้ฟังนะ ก็คือ
437
00:25:37,680 --> 00:25:41,160
สมมติว่านายมีเครื่องหนึ่ง ฉันมีเครื่องหนึ่ง
438
00:25:41,760 --> 00:25:44,720
เวลาที่เราอยู่ไกลกันเป็นสิบ ยี่สิบกิโลฯ เลย
439
00:25:44,800 --> 00:25:48,080
เราก็จะสามารถโทรคุยกันได้โดยใช้เครื่องนี้
440
00:25:49,400 --> 00:25:51,480
แบบได้ยินเสียงกันน่ะ แล้วมันสามารถ
441
00:25:51,560 --> 00:25:55,040
คุยแบบเห็นหน้ากันได้ด้วยนะ
แบบวิดีโออะ วิดีโอคอลอะไรอย่างงี้
442
00:25:55,120 --> 00:25:57,440
[แค่นเสียง] เอ็งนี่มันเหลวไหลสิ้นดี
443
00:25:57,520 --> 00:25:58,960
ใครจะไปเชื่อเอ็ง
444
00:26:00,080 --> 00:26:02,240
ฉันไม่ได้โกหกนะ ฉันพูดจริงๆ
445
00:26:02,320 --> 00:26:05,400
ถ้ามันโทรได้นะ
ฉันโทรให้นายดูแล้ว แต่พอดีว่ามันโทรไม่ได้
446
00:26:08,400 --> 00:26:10,360
เดี๋ยวฉันทำไรให้นายดู
447
00:26:10,440 --> 00:26:12,840
นอกจากโทรได้แล้วน่ะ อันนี้
448
00:26:12,920 --> 00:26:14,280
- [กล้า] เฮ้ย
- มันทำอย่างงี้ได้อีกด้วย
449
00:26:15,280 --> 00:26:17,200
- [เสียงชัตเตอร์]
- เฮ้ย อะไรของเอ็งเนี่ย
450
00:26:17,280 --> 00:26:19,760
- [ดนตรีจบ]
- [แพร] นี่ ดูดิ [หัวเราะ]
451
00:26:22,040 --> 00:26:22,880
เฮ้ย
452
00:26:22,960 --> 00:26:24,240
[ดนตรีสนุกสนาน]
453
00:26:24,320 --> 00:26:27,080
เอ็งทำแบบนี้ได้อย่างไร
454
00:26:27,800 --> 00:26:31,880
[แพร] เนี่ย เรียกว่าการถ่ายรูป คือมันเหมือน
455
00:26:31,960 --> 00:26:34,440
เจ้านายของพวกนายที่เขาชอบไปถ่ายกันน่ะ
456
00:26:34,520 --> 00:26:37,240
แต่ยังไม่หมดนะ ไอ้เครื่องนี้มันสามารถ
457
00:26:37,320 --> 00:26:40,680
หาข้อมูลอะไรก็ได้ทั่วโลกเลย สิ่งที่นายอยากจะรู้
458
00:26:41,240 --> 00:26:44,440
ที่ฉันรู้ไอ้สูตรขนม สูตรข้าวแฟ่กะทิ
459
00:26:44,520 --> 00:26:47,880
สูตรชานมไข่มุกอะ ก็มาจากเครื่องนี้ทั้งนั้นเลยนะ
460
00:26:50,080 --> 00:26:54,160
[แพร] ถึงบอกไงว่าให้นายอะ
รีบรักษาแม่นายให้หาย
461
00:26:54,240 --> 00:26:57,160
นี่ถ้าเบาหวานขึ้นตานี่ตาบอดได้เลยนะ
462
00:27:00,600 --> 00:27:02,200
ข้าไม่เชื่อเอ็งหรอก
463
00:27:03,360 --> 00:27:06,240
เอ็งอาจจะไปได้ไอ้ของชิ้นนี้มาจากไอ้พวกฝรั่ง
464
00:27:06,320 --> 00:27:09,680
แล้วก็มาบอกข้าว่าเอ็งมาจากวันข้างหน้า
465
00:27:11,240 --> 00:27:14,680
โอ๊ย ทำไมนายมันเชื่ออะไรยากจังเลยวะ
466
00:27:16,680 --> 00:27:21,040
เอางี้ ฉันจะบอกสิ่งที่เกิดขึ้นเร็วๆ นี้ให้นายฟัง
467
00:27:24,360 --> 00:27:25,720
[เสียงแป้นพิมพ์]
468
00:27:29,480 --> 00:27:31,880
- เจอแล้ว นายกล้า
- [ดนตรีพิศวง]
469
00:27:32,880 --> 00:27:36,600
นายรู้หรือไม่ว่าวันขึ้นปีใหม่
470
00:27:36,680 --> 00:27:37,960
ตรงกับวันที่เท่าไร
471
00:27:38,040 --> 00:27:40,640
[แพรเดาะลิ้นเป็นจังหวะ]
472
00:27:40,720 --> 00:27:44,280
วันขึ้นปีใหม่ก็วันที่ 13 เมษายนไง
473
00:27:44,360 --> 00:27:46,120
ถูกต้องนะครับ
474
00:27:46,720 --> 00:27:49,240
แต่จากที่ฉันหาข้อมูลมา
475
00:27:50,640 --> 00:27:53,160
อีกไม่นานวันขึ้นปีใหม่
476
00:27:53,240 --> 00:27:55,360
จะเปลี่ยนจากวันที่ 13 เมษายน
477
00:27:55,440 --> 00:27:58,840
เป็นวันที่ 1 เมษายน
478
00:27:58,920 --> 00:28:00,560
[ดนตรีเร้าใจ]
479
00:28:00,640 --> 00:28:02,400
งั้นข้าจะเก็บของชิ้นนี้ไว้ก่อน
480
00:28:02,480 --> 00:28:05,360
ถ้าเอ็งพูดถูก ข้าถึงจะคืนให้เอ็ง
481
00:28:05,440 --> 00:28:06,640
เฮ้ย ได้ไงอะ
482
00:28:06,720 --> 00:28:08,680
ถ้าขืนเอ็งยังดื้อดึง
483
00:28:09,680 --> 00:28:13,160
ข้าจะเอาของชิ้นนี้ไปให้คุณหลวง
484
00:28:15,280 --> 00:28:17,480
- [ดนตรีจบ]
- เออ [แผ่ว] ไม่ดื้อแล้ว
485
00:28:19,280 --> 00:28:20,120
เฮ้ย
486
00:28:20,200 --> 00:28:21,520
[เอฟเฟกต์ตลก]
487
00:28:21,600 --> 00:28:23,920
[เสียงคนจอแจ]
488
00:28:26,120 --> 00:28:27,200
[หมอบุญลือถอนหายใจ]
489
00:28:28,440 --> 00:28:29,920
ไม่ดีขึ้นเลย
490
00:28:30,760 --> 00:28:34,160
[ทับทิม] แล้วระยะนี้
แม่แว่นมีอาการอย่างอื่นอีกหรือเปล่าจ๊ะ
491
00:28:34,240 --> 00:28:38,680
[ในลำคอ] อือ บางวันก็รู้สึกตาพร่าๆ
492
00:28:38,760 --> 00:28:40,720
มองอะไรไม่ชัดน่ะเจ้าค่ะ
493
00:28:41,240 --> 00:28:45,040
แต่ว่าไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะด้วยโรคที่เป็นหรือว่า
494
00:28:45,120 --> 00:28:47,280
แก่ชราน่ะเจ้าค่ะ [หัวเราะ]
495
00:28:47,360 --> 00:28:50,800
[ดนตรีพิศวง]
496
00:28:55,600 --> 00:28:58,520
[หมอบุญลือ] อือ นี่เป็นยาบำรุงนะ
497
00:28:58,600 --> 00:29:00,320
ให้แม่กินให้ครบ
498
00:29:00,920 --> 00:29:02,720
แล้วพยายามอย่ากินของแสลงล่ะ
499
00:29:04,040 --> 00:29:05,240
ขอบพระคุณขอรับ
500
00:29:07,800 --> 00:29:10,560
[หมอบุญลือ] เออ นี่คุณทับทิม รู้ข่าวใหญ่หรือยัง
501
00:29:11,280 --> 00:29:12,480
เรื่องอะไรหรือคะ
502
00:29:12,560 --> 00:29:14,680
ก็เรื่องที่ทางการจะเปลี่ยนวันขึ้นปีใหม่
503
00:29:14,760 --> 00:29:17,320
จากวันที่ 13 เมษาฯ วันสงกรานต์
504
00:29:17,400 --> 00:29:18,560
เป็นวันที่ 1 เมษาฯ น่ะสิ
505
00:29:18,640 --> 00:29:21,880
- [ดนตรีสะพรึง]
- [ทับทิม] อือ
506
00:29:30,520 --> 00:29:32,400
[ดนตรียะเยือก]
507
00:29:34,320 --> 00:29:38,640
[ถอนหายใจ] ทีนี้เชื่อหรือยัง
ว่าฉันน่ะย้อนเวลากลับมาได้จ้ะ
508
00:29:39,600 --> 00:29:40,800
[ดนตรีคึกคัก]
509
00:29:40,880 --> 00:29:44,600
แล้วที่ที่เอ็งมา มันมีวิธีรักษาโรคนี้แล้วหรือยัง
510
00:29:44,680 --> 00:29:46,880
แล้วข้าต้องทำอย่างไรบ้าง เอ็งรีบบอกข้ามาเถิด
511
00:29:46,960 --> 00:29:49,440
นายต้องใจเย็นๆ นะ ตอนนี้
512
00:29:49,520 --> 00:29:53,720
ทางรอดเดียวของแม่นาย
ก็คือต้องรีบหาเงินมาไถ่ตัวให้เป็นอิสระ
513
00:29:53,800 --> 00:29:56,120
[แพร] แม่นายจะได้ไม่ต้องทำงานหนัก
514
00:29:56,200 --> 00:29:59,280
ส่วนนายน่ะก็จะได้ไปหาเงินมารักษาเขา
515
00:30:00,400 --> 00:30:03,160
เพราะว่าถ้าหายาในยุคนี้นะ
516
00:30:03,240 --> 00:30:05,320
ก็ต้องไปซื้อจากพวกฝรั่ง
517
00:30:05,400 --> 00:30:07,320
ซึ่งก็คงต้องแพงมากๆ แน่
518
00:30:08,760 --> 00:30:11,280
แล้วข้าจะหาเงินจากไหนมาไถ่ตัวเล่า
519
00:30:12,760 --> 00:30:16,800
ตอนนี้ฉันมีเงินที่ฝากไว้กับคุณทับทิมแปดตำลึง
520
00:30:16,880 --> 00:30:19,400
ค่าตัวนายก็ 13 ตำลึง
521
00:30:19,480 --> 00:30:21,800
ส่วนแม่นายก็ราวๆ เก้าตำลึง
522
00:30:21,880 --> 00:30:25,680
[แพร] ตอนนี้นะพวกเราน่ะขาดอีก 14 ตำลึง
523
00:30:25,760 --> 00:30:27,800
[ดนตรีจบ]
524
00:30:27,880 --> 00:30:32,440
แต่ว่าฉันน่ะมีแผนที่จะหาเงินก้อนนี้อยู่นะ
525
00:30:33,200 --> 00:30:36,400
อยู่ที่ว่านายจะเอาด้วยหรือเปล่า
526
00:30:36,480 --> 00:30:39,840
[ดนตรีชวนลุ้น]
527
00:30:45,520 --> 00:30:49,200
ถ้ามันเป็นหนทางที่ช่วยแม่ข้าได้ ข้ายอมทำทุกอย่าง
528
00:30:51,680 --> 00:30:53,600
[แพร] แผนการของเราก็คือ
529
00:30:53,680 --> 00:30:57,720
หนึ่ง ขายสูตรชา สูตรข้าวแฟ่ของเรา
ให้คนไปเปิดร้านขาย
530
00:30:57,800 --> 00:31:01,280
ในยุคฉันน่ะเรียกมันว่าขายแฟรนไชส์
531
00:31:01,360 --> 00:31:02,440
[กล้า] แฟงชาย
532
00:31:02,520 --> 00:31:04,320
- [เอฟเฟกต์ตลก]
- [แพร] ไม่ใช่ แฟรนไชส์
533
00:31:05,760 --> 00:31:09,880
[แพร] แผนที่สอง
นายน่ะสอนน้องๆ เด็กวัดให้เอาชา
534
00:31:09,960 --> 00:31:12,960
เอาข้าวแฟ่ไปส่งลูกค้าที่เขาเป็นสมาชิก
535
00:31:13,040 --> 00:31:15,640
ในยุคฉันภาษาอังกฤษเรียกว่าเดลิเวอรี่
536
00:31:16,680 --> 00:31:18,840
[ดนตรีไทยสดใส]
537
00:31:20,120 --> 00:31:21,800
[ลิ้นจี่กรี๊ด]
538
00:31:22,400 --> 00:31:24,000
- ป้าแว่น
- [เฟื้อง] อีแว่น
539
00:31:24,080 --> 00:31:25,920
เอ็งมามือไม้อ่อนอะไรตรงนี้
540
00:31:26,000 --> 00:31:28,960
ข้าจะต้องใส่บาตร
แล้วข้าวของมันไม่เสียหายไปหมดแล้วหรือ
541
00:31:29,040 --> 00:31:32,360
[หอบ] ขอประทานโทษเจ้าค่ะ [ถอนหายใจ]
542
00:31:32,440 --> 00:31:36,040
[ดนตรีเร่งจังหวะ]
543
00:31:41,560 --> 00:31:43,560
[ไม่มีเสียงพูด]
544
00:31:49,320 --> 00:31:50,840
ข้าวแฟ่ไหมจ๊ะ
545
00:31:50,920 --> 00:31:54,040
[ชาวบ้านหญิง] หนูๆ หนู เท่าไรจ๊ะ
546
00:31:54,120 --> 00:31:56,120
เอ้า นี่ส่วนแบ่งของพวกเอ็ง
547
00:31:56,200 --> 00:31:57,800
- ขอบใจจ้ะ
- [เด็กชาย] ขอบใจจ้ะ
548
00:31:57,880 --> 00:31:58,800
[เด็กชาย] ไป
549
00:32:05,880 --> 00:32:07,680
[ดนตรีจบ]
550
00:32:07,760 --> 00:32:08,880
[แพรถอนหายใจ]
551
00:32:11,520 --> 00:32:12,760
[แพรแค่นเสียง]
552
00:32:13,840 --> 00:32:14,840
[กล้า] โอ้โฮ
553
00:32:16,040 --> 00:32:18,120
[หัวเราะเบาๆ]
554
00:32:20,440 --> 00:32:23,200
นี่ก็เป็นเงินที่เราฝากคุณทับทิมไว้
555
00:32:23,280 --> 00:32:26,440
ส่วนเนี่ยก็เป็นเงินที่พวกเราหามาได้
556
00:32:26,520 --> 00:32:28,960
ถ้ารวมกันน่ะก็จะ…
557
00:32:29,040 --> 00:32:30,880
พอไถ่ตัวแม่กับข้าได้หรือยัง
558
00:32:31,640 --> 00:32:34,040
- ยังอะ
- ยังอีกหรือ
559
00:32:34,720 --> 00:32:36,760
ยังเหลือให้ฉลองอีกเพียบ
560
00:32:36,840 --> 00:32:37,680
- [เดาะลิ้น ถอนหายใจ]
- [ดนตรีซึ้ง]
561
00:32:37,760 --> 00:32:40,880
นี่ไม่คิดเลยนะเนี่ย
ว่าพวกเราจะเก็บได้ครบไวขนาดนี้
562
00:32:43,720 --> 00:32:45,360
ขอบใจเอ็งมากจริงๆ นะ
563
00:32:46,240 --> 00:32:47,440
ถ้าไม่ได้เอ็ง
564
00:32:48,560 --> 00:32:51,400
ข้าก็ไม่รู้ว่าจะช่วยแม่ได้อย่างไร
565
00:32:52,360 --> 00:32:54,600
[แค่นเสียง]
566
00:32:54,680 --> 00:32:56,920
บทจะพูดดีๆ ก็พูดดีๆ เป็นเหมือนกันนี่
567
00:33:03,560 --> 00:33:05,880
เฮ้ย นั่น รุ้ง
568
00:33:05,960 --> 00:33:08,200
เฮ้ย เอ็งทำอะไรของเอ็ง
569
00:33:10,040 --> 00:33:11,600
เอ็งไปชี้แบบนี้
570
00:33:12,680 --> 00:33:14,320
เดี๋ยวก็ถูกเทวดาลงโทษหรอก
571
00:33:15,400 --> 00:33:16,600
เทวดาเกี่ยวไรด้วย
572
00:33:17,200 --> 00:33:20,400
ก็โบราณเขาว่า ว่ารุ้งน่ะเป็นของเทวดา
573
00:33:21,720 --> 00:33:24,080
เอ็งไปชี้สุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้
574
00:33:24,600 --> 00:33:27,200
เดี๋ยวก็นิ้วกุดหรอก เอ็งไม่รู้หรือ
575
00:33:28,880 --> 00:33:29,800
ไม่ใช่ละ
576
00:33:30,440 --> 00:33:32,120
เนี่ยเขาเรียกว่ารุ้ง
577
00:33:32,200 --> 00:33:35,120
[แพร] คือพอฝนตกลงมาใช่ไหม
ละอองน้ำมันก็จะเยอะ
578
00:33:35,200 --> 00:33:39,200
แล้วพอแสงพระอาทิตย์ส่องลงมาอะ
มันก็จะเกิดการหักเหอะไรอย่างงี้
579
00:33:39,920 --> 00:33:41,440
มันเป็นเรื่องของธรรมชาติ
580
00:33:41,520 --> 00:33:43,200
ไม่เชื่อก็ลองชี้ดูดิ
581
00:33:43,280 --> 00:33:44,600
[เดาะลิ้น] ไม่เอา
582
00:33:44,680 --> 00:33:47,360
- ให้มันกล้าๆ หน่อย กล้าเหมือนชื่อน่ะ นี่
- ไม่
583
00:33:47,440 --> 00:33:48,560
[ฮึบ]
584
00:33:51,240 --> 00:33:53,880
[แพรเดาะลิ้น] เห็นไหม ไม่เห็นเกิดไรขึ้นเลย
585
00:34:00,200 --> 00:34:04,680
[เพลง “คำรัก”]
586
00:34:10,239 --> 00:34:14,239
ไม่รู้ทำไม ข้ารู้สึกว่าท้องฟ้า
587
00:34:15,639 --> 00:34:17,639
มันกว้างขึ้นกว่าแต่ก่อน
588
00:34:17,719 --> 00:34:20,199
[หัวเราะ แค่นเสียง เดาะลิ้น]
589
00:34:20,280 --> 00:34:23,840
ก็อาจเพราะว่านายไม่เคยได้มองมันจริงๆ ไง
590
00:34:34,000 --> 00:34:37,280
คืนนี้ข้าจะไปขอไถ่ตัวกับคุณหลวง
591
00:34:38,679 --> 00:34:40,480
หวังว่าคุณหลวงจะเมตตาข้า
592
00:34:51,520 --> 00:34:53,040
[เพลงจบ]
593
00:34:53,120 --> 00:34:54,440
[เอก] จะขอไถ่ตัว
594
00:34:55,840 --> 00:34:58,360
แล้วเอ็งกับแม่แว่นจะไปอยู่ที่ไหน กินอยู่อย่างไร
595
00:34:59,000 --> 00:35:00,760
แม่เอ็งก็กำลังป่วยอยู่ไม่ใช่หรือ
596
00:35:01,320 --> 00:35:03,280
[ดนตรีลุ้นระทึก]
597
00:35:03,360 --> 00:35:06,680
ขอรับ ยิ่งแม่กระผมป่วย
598
00:35:06,760 --> 00:35:10,600
กระผมเป็นลูก ก็อยากจะดูแลแม่ให้ดีขอรับ
599
00:35:10,680 --> 00:35:13,360
ก็ข้าบอกแล้วว่าจะดูแลแม่เอ็ง
600
00:35:13,440 --> 00:35:14,760
เอ็งไม่เชื่อข้าหรือ
601
00:35:18,200 --> 00:35:20,640
[คุณหลวง] อือ เอาเถอะ
602
00:35:21,480 --> 00:35:24,760
เอ็งกลับไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยหารือกันใหม่
603
00:35:26,240 --> 00:35:27,160
ขอรับ
604
00:35:32,200 --> 00:35:33,320
[เอกถอนหายใจ]
605
00:35:37,720 --> 00:35:39,680
คุณพ่อจะปล่อยตัวไอ้กล้าไปไม่ได้นะขอรับ
606
00:35:41,680 --> 00:35:43,480
ไอ้กล้ามันอยู่กับลูกมาตั้งแต่เด็ก
607
00:35:44,360 --> 00:35:46,040
มันก็เปรียบเหมือนเพื่อนสนิทของลูก
608
00:35:47,760 --> 00:35:50,200
ทาสคนไหนมันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ
609
00:35:51,000 --> 00:35:53,040
มันจะไปตายที่ไหนก็ปล่อยมันไปสิ
610
00:35:53,840 --> 00:35:56,160
เอาไว้แม่จะหาคนที่เก่งกว่า
611
00:35:56,240 --> 00:35:58,840
ที่ดีกว่ามาให้ใหม่ก็แล้วกัน
612
00:35:59,600 --> 00:36:00,520
คุณแม่
613
00:36:01,600 --> 00:36:03,120
ที่คุณแม่พูดเช่นนี้
614
00:36:03,680 --> 00:36:06,640
ก็หมายความว่าที่ไอ้กล้า
มันกลัวว่าเราจะทอดทิ้งแม่ของมัน
615
00:36:08,200 --> 00:36:09,520
ก็เป็นเรื่องจริงหรือขอรับ
616
00:36:12,360 --> 00:36:13,840
- ทาสที่ไร้ประโยชน์
- [เสียงน้ำ]
617
00:36:14,600 --> 00:36:18,000
จะเลี้ยงเอาไว้ทำไมให้มันเสียข้าวสุกล่ะ
618
00:36:18,080 --> 00:36:19,560
จริงไหมคะคุณพี่
619
00:36:21,040 --> 00:36:22,040
[อึกอัก]
620
00:36:23,120 --> 00:36:25,240
จริงจ้ะ [หัวเราะ]
621
00:36:25,800 --> 00:36:27,600
พ่อก็เห็นด้วยกับแม่เขานะ
622
00:36:28,680 --> 00:36:30,240
แต่พี่ก็เห็นด้วยกับลูกเหมือนกัน
623
00:36:31,600 --> 00:36:35,320
[คุณหลวง] เพราะไอ้กล้าเนี่ย
มันเป็นทาสที่ใครต่อใครก็รักใคร่เอ็นดู
624
00:36:36,160 --> 00:36:38,640
ถ้าทาสคนอื่นๆ เขารู้ว่า
625
00:36:38,720 --> 00:36:41,600
เราทอดทิ้งแม่มันทั้งๆ ที่ยังป่วย
626
00:36:41,680 --> 00:36:45,120
พี่ก็เกรงว่ามันจะติฉินนินทาเอานะ
627
00:36:47,080 --> 00:36:50,680
ถึงแม้ว่าคุณพี่อยากจะรั้งตัวมันไว้
628
00:36:50,760 --> 00:36:53,680
แต่ในเมื่อมันเก็บเงินมาไถ่ตัวมันครบแล้ว
629
00:36:53,760 --> 00:36:55,600
คุณพี่จะทำอย่างไรได้เจ้าคะ
630
00:37:01,480 --> 00:37:05,440
[คุณหลวง] ได้ยินมาว่า
เอ็งเป็นคนช่วยมันหาเงินมาไถ่ตัวงั้นหรือ
631
00:37:05,520 --> 00:37:08,920
เจ้าค่ะ กล้าช่วยดิฉันไว้หลายเรื่อง
632
00:37:09,000 --> 00:37:11,680
ดิฉันก็เลยอยากตอบแทนบ้าง
633
00:37:12,400 --> 00:37:15,400
[แค่นหัวเราะ] เก่งจริงนะเรา
634
00:37:16,080 --> 00:37:20,360
เป็นแค่ทาสแท้ๆ ยังหาเงินได้มากถึงเพียงนี้
635
00:37:21,440 --> 00:37:22,720
ขอบพระคุณขอรับ
636
00:37:22,800 --> 00:37:25,680
หวังว่าคุณหลวง
จะเห็นแก่ความพยายามของพวกเรา
637
00:37:25,760 --> 00:37:29,480
แล้วปล่อยตัวพวกเราสองคนตามสัญญานะขอรับ
638
00:37:30,240 --> 00:37:31,480
ไม่ต้องห่วง
639
00:37:32,400 --> 00:37:34,480
ข้าเป็นคนรักษาสัญญาอยู่แล้ว
640
00:37:37,280 --> 00:37:38,840
[แพร] จะได้เป็นไทแล้ว
641
00:37:42,640 --> 00:37:45,400
ข้าจะยอมให้เอ็งพ้นจากการเป็นทาส
642
00:37:49,760 --> 00:37:52,040
ถ้าเจ้าเอาเงินมาไถ่ตัวจนครบ
643
00:37:52,120 --> 00:37:55,520
ร้อยสามสิบตำลึงตามสัญญา
644
00:37:55,600 --> 00:37:57,840
ฮะ เท่าไรนะ
645
00:37:57,920 --> 00:37:59,640
ก็สัญญาเขียนไว้นี่ไง
646
00:38:00,760 --> 00:38:02,400
ร้อยสามสิบตำลึง
647
00:38:04,280 --> 00:38:05,280
เท่าไรนะ
648
00:38:07,400 --> 00:38:08,560
ร้อยสามสิบตำลึง
649
00:38:09,480 --> 00:38:10,880
[ดนตรีระทึก]
650
00:38:10,960 --> 00:38:12,760
พวกเอ็งคงอ่านไม่ออกหรอก
651
00:38:14,600 --> 00:38:17,760
ไม่จริงอะ จริงๆ แล้วมันต้องแค่ 13 ตำลึงนี่
652
00:38:17,840 --> 00:38:18,840
เอ็งรู้ได้ไง
653
00:38:18,920 --> 00:38:21,200
ก็ดิฉันเห็นว่ามันแค่ 13 ตำลึง
654
00:38:21,280 --> 00:38:22,720
คุณหลวงแอบแก้สัญญาแน่ๆ
655
00:38:22,800 --> 00:38:24,200
อย่ามาใส่ความข้านะ
656
00:38:27,160 --> 00:38:30,040
เห็นทีว่าเงินที่พวกเอ็งช่วยกันหามา
657
00:38:30,760 --> 00:38:32,680
มันคงจะขาดอยู่อีกเยอะทีเดียว
658
00:38:34,400 --> 00:38:35,760
ไอ้กล้า
659
00:38:37,520 --> 00:38:39,680
- เห็นแก่ที่เอ็งสองแม่ลูก
- [ดนตรีจบ]
660
00:38:39,760 --> 00:38:41,560
อยู่รับใช้พวกข้ามาอย่างภักดี
661
00:38:41,640 --> 00:38:43,600
คุณพ่อท่านจึงเมตตา
662
00:38:43,680 --> 00:38:47,200
ถ้าเอ็งสัญญาว่าจะอยู่เป็นทาสรับใช้ในเรือนข้า
663
00:38:47,960 --> 00:38:51,080
คุณพ่อท่านจะออกค่ายา ค่าหมอ
ให้กับแม่แว่นจนกว่าจะหายดี
664
00:38:51,160 --> 00:38:53,960
- [เสียงกลองรัวชวนลุ้น]
- [แพรพ่นลมหายใจ]
665
00:38:54,040 --> 00:38:56,000
นายกล้า นายอย่าไปยอมนะ
666
00:38:56,080 --> 00:38:57,760
ฉันน่ะรอได้
667
00:38:57,840 --> 00:39:00,120
แต่แม่นายที่ป่วยน่ะ รอไม่ได้หรอกนะ
668
00:39:04,600 --> 00:39:05,760
นายกล้า
669
00:39:07,360 --> 00:39:08,560
นี่
670
00:39:11,520 --> 00:39:12,800
- [ดนตรีจบ]
- [กล้าสูดลมหายใจ]
671
00:39:14,160 --> 00:39:18,160
ถ้าคุณหลวงสัญญาว่าจะดูแลรักษาแม่กระผม
672
00:39:18,880 --> 00:39:20,400
และอนุญาตให้พักงานได้
673
00:39:21,200 --> 00:39:22,920
จนกว่าอาการป่วยไข้จะหายดี
674
00:39:24,280 --> 00:39:27,080
กระผมก็จะขอเป็นทาสรับใช้คุณหลวงต่อไปขอรับ
675
00:39:27,160 --> 00:39:29,560
[ดนตรีระทึก]
676
00:39:37,040 --> 00:39:38,280
ก็เท่านั้น
677
00:39:39,520 --> 00:39:40,560
[พ่นลมหายใจ]
678
00:39:48,680 --> 00:39:50,800
- [ดนตรีลุ้นระทึก]
- แบตฯ มือถือฉันน่ะมันจะหมดแล้วอะดิ
679
00:39:50,880 --> 00:39:51,920
[แพร] คือไฟฟ้าน่ะ
680
00:39:52,000 --> 00:39:54,920
ถ้าเกิดว่าไฟฟ้าหมด
เครื่องนี้ก็จะไม่สามารถใช้ได้
681
00:39:55,000 --> 00:39:56,040
- ไฟฟ้า
- [แพรถอนหายใจ]
682
00:39:56,720 --> 00:39:59,680
[กล้า] ข้าเคยเห็นนะที่เรือนของคุณทับทิม
683
00:40:01,240 --> 00:40:04,120
[เฟื้อง] ถ้าอิฉันจะทาบทามหนูทับทิม
684
00:40:04,200 --> 00:40:07,880
ให้ตบให้แต่งกับเจ้าเอก
คุณพระคิดเห็นประการใดเจ้าคะ
685
00:40:07,960 --> 00:40:10,000
แล้วมันกงการอะไรของเอ็งนักหนา
686
00:40:10,080 --> 00:40:11,760
ถึงอยากจะให้ข้ารักกับคุณทับทิมให้ได้
687
00:40:15,520 --> 00:40:16,680
[ดนตรีจบ]
688
00:40:16,760 --> 00:40:20,160
[เพลง “คำรัก”]
689
00:40:28,800 --> 00:40:33,280
♪ ฉันเคยเอ่ยคำรัก ♪
690
00:40:33,360 --> 00:40:37,640
♪ เมื่อนานเนิ่นนักได้เรียนรู้รัก ♪
691
00:40:37,720 --> 00:40:39,440
♪ ครั้งแรกจากเธอ ♪
692
00:40:39,520 --> 00:40:44,160
♪ เริ่มจากวันนั้น ในวันที่เราพบเจอ ♪
693
00:40:44,240 --> 00:40:47,640
♪ กาลผ่านไปหัวใจล้นเอ่อ ♪
694
00:40:47,720 --> 00:40:52,760
♪ เปี่ยมด้วยรักเธอ จึงบอกออกไป ♪
695
00:40:52,840 --> 00:40:55,960
♪ เพราะรักจึงย้ำว่ารัก ♪
696
00:40:56,040 --> 00:40:59,040
♪ เพราะรักจึงพร่ำบอกไป ♪
697
00:40:59,120 --> 00:41:02,880
♪ นับร้อยพันครั้งเธอฟังอยู่ไหม ♪
698
00:41:02,960 --> 00:41:05,640
♪ เธอหน่ายหรือยัง ♪
699
00:41:05,720 --> 00:41:08,960
♪ เพราะรักมันท่วมมันท้น ♪
700
00:41:09,040 --> 00:41:12,920
♪ ย้ำซ้ำได้จนเป็นหมื่นล้านครั้ง ♪
701
00:41:13,000 --> 00:41:16,560
♪ ฉันขอเพียงเธออยู่ฟังนานๆ ♪
702
00:41:16,640 --> 00:41:19,840
♪ ได้ไหม ♪
703
00:41:20,640 --> 00:41:22,880
♪ ฉันจะเอ่ย ♪
704
00:41:22,960 --> 00:41:24,360
♪ คำรัก ♪
705
00:41:25,200 --> 00:41:29,240
♪ แด่เธอที่รัก ตราบนานเท่านานถึงวัน ♪
706
00:41:29,320 --> 00:41:31,800
♪ สิ้นใจ ♪
707
00:41:31,880 --> 00:41:36,240
♪ จะบอกทุกครั้ง หากตัวฉันยังพูดได้ ♪
708
00:41:36,320 --> 00:41:40,000
♪ คำที่มันสำคัญยิ่งใหญ่ ♪
709
00:41:40,080 --> 00:41:44,680
♪ สุขเต็มหัวใจ เมื่อบอก ♪
710
00:41:44,760 --> 00:41:49,120
♪ รักเธอ ♪
711
00:41:50,240 --> 00:41:52,200
[เพลงจบ]
82665
