All language subtitles for Be.Water.2020.WEBRip.Disney .Hotstar.th-Thai

af Afrikaans
sq Albanian
am Amharic
ar Arabic
hy Armenian
az Azerbaijani
eu Basque
be Belarusian
bn Bengali
bs Bosnian
bg Bulgarian
ca Catalan
ceb Cebuano
ny Chichewa
zh-CN Chinese (Simplified)
zh-TW Chinese (Traditional)
co Corsican
hr Croatian
cs Czech
da Danish
nl Dutch
en English
eo Esperanto
et Estonian
tl Filipino
fi Finnish
fr French
fy Frisian
gl Galician
ka Georgian
de German
el Greek
gu Gujarati
ht Haitian Creole
ha Hausa
haw Hawaiian
iw Hebrew
hi Hindi
hmn Hmong
hu Hungarian
is Icelandic
ig Igbo
id Indonesian
ga Irish
it Italian
ja Japanese
jw Javanese
kn Kannada
kk Kazakh
km Khmer
ko Korean
ku Kurdish (Kurmanji)
ky Kyrgyz
lo Lao
la Latin
lv Latvian
lt Lithuanian
lb Luxembourgish
mk Macedonian
mg Malagasy
ms Malay
ml Malayalam
mt Maltese
mi Maori
mr Marathi
mn Mongolian
my Myanmar (Burmese)
ne Nepali
no Norwegian
ps Pashto
fa Persian
pl Polish
pt Portuguese
pa Punjabi
ro Romanian
ru Russian
sm Samoan
gd Scots Gaelic
sr Serbian
st Sesotho
sn Shona
sd Sindhi
si Sinhala
sk Slovak
sl Slovenian
so Somali
es Spanish
su Sundanese
sw Swahili
sv Swedish
tg Tajik
ta Tamil
te Telugu
th Thai Download
tr Turkish
uk Ukrainian
ur Urdu
uz Uzbek
vi Vietnamese
cy Welsh
xh Xhosa
yi Yiddish
yo Yoruba
zu Zulu
or Odia (Oriya)
rw Kinyarwanda
tk Turkmen
tt Tatar
ug Uyghur
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:01,400 --> 00:00:04,600 รายการต่อไปนี้เหมาะสำหรับ ผู้ชมอายุ 15 ปีขึ้นไป 2 00:00:04,680 --> 00:00:08,520 ผู้ชมที่มีอายุน้อยกว่า 15 ปี ควรได้รับคำแนะนำจากผู้ใหญ่ 3 00:00:20,600 --> 00:00:23,040 "จากผู้กำกับ เบา เหงียน" 4 00:00:23,120 --> 00:00:24,320 สวัสดีครับ ผมเบา เหงียน 5 00:00:24,400 --> 00:00:26,440 เป็นผู้กำกับภาพยนตร์ เรื่องบีวอเทอร์ 6 00:00:26,520 --> 00:00:29,040 พ่อแม่ของผมย้ายมาอเมริกา 7 00:00:29,120 --> 00:00:30,600 ในฐานะผู้ลี้ภัยสงครามเวียดนาม 8 00:00:31,120 --> 00:00:32,560 ด้วยเหตุนั้น 9 00:00:32,720 --> 00:00:35,760 ผมเลยได้เติบโตในอเมริกา 10 00:00:36,760 --> 00:00:39,240 แต่อเมริกาที่ผมเห็นบนจอนั้น 11 00:00:39,320 --> 00:00:42,000 ไม่ใช่อเมริกาที่ผมรู้จัก 12 00:00:42,480 --> 00:00:45,360 มันเป็นแบบนั้น จนกระทั่งผมได้เห็นบรูซ ลี 13 00:00:45,440 --> 00:00:46,840 ในตอนที่ผมยังเด็ก 14 00:00:47,440 --> 00:00:49,040 ผมได้รับรู้สิ่งที่ผมเป็น 15 00:00:49,120 --> 00:00:51,560 ผมรับรู้ได้ว่าผมสามารถเป็นได้ 16 00:00:51,640 --> 00:00:52,760 มากกว่าที่ตัวผมคิดไว้ 17 00:00:53,920 --> 00:00:56,720 บรูซ ลีไม่อยากเป็นชาวเอเชีย ในกรอบที่เราเห็นกันบนจอ 18 00:00:56,800 --> 00:01:00,080 เขาอยากเป็นวีรบุรุษ ผู้เอาชนะอุปสรรคต่างๆ 19 00:01:00,640 --> 00:01:03,440 ความงดงามของบรูซ ลีก็คือ... 20 00:01:03,520 --> 00:01:06,050 เขาสามารถใช้วัฒนธรรม 21 00:01:06,120 --> 00:01:08,240 องค์ประกอบที่เขามี และศิลปะการต่อสู้ของเขา 22 00:01:08,770 --> 00:01:10,600 เพื่อข้ามผ่านสิ่งเหล่านี้ 23 00:01:10,690 --> 00:01:12,520 เพื่อหาวิธี... 24 00:01:12,600 --> 00:01:14,480 เอาชนะสิ่งที่แบ่งแยก พวกเราออกจากกัน 25 00:01:14,560 --> 00:01:17,280 และในท้ายที่สุด คุณจะพบความเชื่อมต่อระหว่างเรา 26 00:01:30,880 --> 00:01:32,640 ทดสอบ ทดสอบ เทคหนึ่ง กล้องเดิน 27 00:01:34,440 --> 00:01:36,120 ทีนี้มองที่กล้องนะบรูซ 28 00:01:36,880 --> 00:01:38,000 มองตรงมาเลย 29 00:01:38,280 --> 00:01:39,800 จากนั้นมองไป 45 องศา 30 00:01:40,520 --> 00:01:41,560 นิ่งไว้ 31 00:01:42,280 --> 00:01:44,120 ขอด้านข้างหน่อย 32 00:01:44,320 --> 00:01:45,440 ดี นิ่งไว้ 33 00:01:46,000 --> 00:01:48,000 ทีนี้ขออีกด้าน 34 00:01:49,240 --> 00:01:50,240 นั่นแหละ 35 00:01:51,000 --> 00:01:52,480 หัน 45 องศาจากฝั่งนั้น 36 00:01:53,680 --> 00:01:55,320 แล้วมองตรงมาที่กล้องอีกที 37 00:01:56,480 --> 00:01:58,320 เอาล่ะ ดึงกล้องกลับมา 38 00:02:09,960 --> 00:02:13,480 บรูซ แสดงท่ากังฟูให้เราดูหน่อย 39 00:02:14,090 --> 00:02:15,640 มันยากที่จะทำคนเดียว 40 00:02:15,720 --> 00:02:17,320 แต่ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด 41 00:02:17,400 --> 00:02:18,840 เอาล่ะ งั้นขอคนเข้ามาหน่อย 42 00:02:18,920 --> 00:02:20,000 - คุณช่วยเดิน... - ใช่ นั่นน่าจะ... 43 00:02:20,090 --> 00:02:21,090 - เอาเลย - เริ่มเลย 44 00:02:21,160 --> 00:02:22,200 เอาเลย 45 00:02:22,280 --> 00:02:23,560 - เข้ามาสิ - โอเค 46 00:02:27,240 --> 00:02:30,090 อาจเกิดอุบัติเหตุได้นะ แต่เอาเถอะ 47 00:02:31,160 --> 00:02:32,600 ท่าโจมตีมีอยู่หลายแบบ 48 00:02:32,680 --> 00:02:34,200 ขึ้นอยู่กับว่าคุณตีตรงไหน 49 00:02:35,090 --> 00:02:36,840 และใช้อาวุธแบบใด 50 00:02:36,920 --> 00:02:38,680 ที่ตา ใช้นิ้วโจมตี 51 00:02:40,000 --> 00:02:41,040 ไม่ต้องห่วง 52 00:02:41,640 --> 00:02:42,640 ไม่ว่าจะที่ตา 53 00:02:42,810 --> 00:02:44,360 หรือใบหน้า 54 00:02:45,040 --> 00:02:47,040 ตั้งแต่เอวขึ้นไปใช้ได้หมด 55 00:02:48,320 --> 00:02:49,520 รอเดี๋ยว 56 00:02:49,600 --> 00:02:50,880 ย้ายคุณสุภาพบุรุษมาทางนี้ 57 00:02:50,960 --> 00:02:52,720 กล้องจะได้เห็นมากขึ้น 58 00:02:52,800 --> 00:02:53,800 โอเค ได้แล้ว 59 00:02:54,960 --> 00:02:59,880 ฉันมั่นใจว่าพ่อไม่รู้เลย 60 00:03:00,120 --> 00:03:02,680 ว่าอสูรตัวยักษ์ที่เขาเผชิญนั้น 61 00:03:03,400 --> 00:03:06,440 เป็นระบบที่ยั่งลึกมากแค่ไหน 62 00:03:08,760 --> 00:03:11,120 ฉันว่าเขาไม่ได้ไร้เดียงสา 63 00:03:12,600 --> 00:03:16,880 เขาแค่เชื่อมั่นในตัวเองมากเท่านั้น 64 00:03:16,960 --> 00:03:18,000 มีท่าแทงนิ้ว 65 00:03:18,880 --> 00:03:20,000 ท่าหมัด 66 00:03:20,440 --> 00:03:22,200 เหวี่ยงหมัดตรง ลงต่ำ 67 00:03:22,480 --> 00:03:23,960 แน่นอน ต่อไปใช้ขา 68 00:03:24,040 --> 00:03:25,720 เตะไปที่ขาหนีบ หรือสูงกว่านั้น... 69 00:03:25,800 --> 00:03:29,160 เขารู้ว่าเขาได้แบ่งปัน สิ่งที่มีคุณค่า 70 00:03:29,240 --> 00:03:30,280 เพื่อหยุด 71 00:03:30,360 --> 00:03:32,720 และเขารู้ว่าตัวเองมีใจทุ่มเท ให้กับงานมากแค่ไหน 72 00:03:33,600 --> 00:03:34,800 เขาค่อนข้างกังวลนะ 73 00:03:34,880 --> 00:03:36,640 นั่นสิ ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก 74 00:04:17,360 --> 00:04:19,440 "ในปี 1971 หลังใช้ชีวิตในอเมริกาได้ 12 ปี" 75 00:04:19,520 --> 00:04:21,680 "บรูซ ลี กลับไปฮ่องกง บ้านเกิดพ่อแม่ของเขา" 76 00:04:21,760 --> 00:04:27,280 "ในช่วงสองปีต่อมา เขาถ่ายภาพยนตร์เรื่องยาวสี่เรื่อง" 77 00:04:33,840 --> 00:04:37,200 เพราะถูกฮอลลีวู้ดปฏิเสธ 78 00:04:38,730 --> 00:04:40,760 เขาเลยต้องแสดงให้พวกนั้นเห็น 79 00:04:41,050 --> 00:04:43,400 ว่าคนเอเชียก็เป็น นักแสดงนำที่แข็งแกร่งได้ 80 00:04:45,080 --> 00:04:49,560 ฮ่องกง ปี 1971 81 00:04:54,400 --> 00:04:56,880 และเมื่อมีข้อเสนอ 82 00:04:56,960 --> 00:04:59,440 ให้บรูซเล่นหนังเรื่องแรกในฮ่องกง 83 00:05:01,080 --> 00:05:03,080 เขาตัดสินใจที่จะไป 84 00:05:03,170 --> 00:05:06,520 เพราะอยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง ตัวเขาจะได้รับการยอมรับหรือไม่ 85 00:05:12,120 --> 00:05:16,280 แล้วเราก็ไปงานรอบปฐมทัศน์ ของภาพยนตร์เรื่องบิ๊กบอส 86 00:05:16,360 --> 00:05:18,640 การฉายครั้งแรกของเดอะบิ๊กบอส 87 00:05:18,730 --> 00:05:20,360 "วายร้ายไม่มีทางรอดจากบรูซ ลี" 88 00:05:20,440 --> 00:05:22,200 บรูซยังไม่เคยดูมันมาก่อน 89 00:05:23,880 --> 00:05:25,480 เขาบอกฉันเสมอ 90 00:05:25,560 --> 00:05:27,050 ว่าคนฮ่องกง 91 00:05:27,480 --> 00:05:29,480 จะมีปฏิกิริยาต่อสิ่งที่ดู 92 00:05:29,560 --> 00:05:30,720 หากพวกเขาไม่ชอบ 93 00:05:30,800 --> 00:05:33,440 คุณก็จะได้รับเสียงโห่จากในโรงหนัง 94 00:05:34,560 --> 00:05:39,560 "บิ๊กบอส ปี 1971" 95 00:05:41,400 --> 00:05:42,920 "แสดงนำโดย บรูซ ลี" 96 00:05:43,400 --> 00:05:46,200 บทของบิ๊กบอสไม่ได้ดีมากนัก 97 00:05:46,400 --> 00:05:48,680 คุณภาพการผลิตก็ค่อนข้างต่ำ 98 00:05:48,760 --> 00:05:51,160 แต่แค่ตัวของบรูซ ลี 99 00:05:51,760 --> 00:05:53,520 ก็ทำให้โลกสั่นสะเทือนได้แล้ว 100 00:05:57,640 --> 00:06:00,720 ทั้งบุคลิก ทั้งพละกำลัง 101 00:06:00,800 --> 00:06:03,280 รวมถึงการเข้ากับกล้องได้ดีเหล่านั้น 102 00:06:03,360 --> 00:06:06,200 ช่างทรงพลังและว่องไว 103 00:06:26,400 --> 00:06:29,560 ศิลปะการต่อสู้มีความหมายลึกซึ้ง 104 00:06:29,720 --> 00:06:32,320 มากพอๆ กับชีวิตของผม 105 00:06:32,880 --> 00:06:34,200 เพราะไม่ว่าจะในฐานะนักแสดง 106 00:06:34,760 --> 00:06:36,320 นักสู้ 107 00:06:36,400 --> 00:06:37,720 หรือในฐานะของมนุษย์ 108 00:06:37,800 --> 00:06:41,040 ผมเรียนรู้ทั้งหมดนั่น จากศิลปะการต่อสู้ 109 00:07:07,120 --> 00:07:09,080 เรานั่งกันอยู่แถวหลัง 110 00:07:09,400 --> 00:07:10,680 ทุกที่นั่งในโรงเต็มหมด 111 00:07:11,200 --> 00:07:12,600 และเมื่อหนังจบลง 112 00:07:13,320 --> 00:07:16,960 ทั้งโรงก็เงียบกริบ 113 00:07:18,000 --> 00:07:19,040 ไม่มีอะไรเกิดขึ้น 114 00:07:21,880 --> 00:07:24,360 จู่ๆ ทุกคนก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ 115 00:07:24,520 --> 00:07:27,280 ตะโกน ปรบมือ ยืนขึ้น 116 00:07:27,440 --> 00:07:30,000 พวกเขาคลั่งไคล้กันมาก 117 00:07:30,680 --> 00:07:34,200 พวกเขาร้องเชียร์ และตอนนั้นเอง ที่พวกเขารู้ว่าบรูซอยู่ในกลุ่มผู้ชม 118 00:07:34,800 --> 00:07:37,120 พวกเขาแบกบรูซออกมาจากโรงหนัง 119 00:07:37,200 --> 00:07:39,800 มันน่าทึ่งมาก วิเศษมาก 120 00:07:41,040 --> 00:07:44,560 ตอนนั้นเขาถึงรู้ ว่าตัวเองได้ค้นพบบางอย่างเข้าแล้ว 121 00:07:48,080 --> 00:07:52,440 ในตอนที่หนังประสบความสำเร็จ เกินกว่าที่เขาเคยคาดไว้ 122 00:07:52,720 --> 00:07:55,000 ผมว่าเขาก็คงตกใจไม่ต่างจากคนอื่นๆ 123 00:07:55,080 --> 00:07:57,920 เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับรู้รสชาติ 124 00:07:58,000 --> 00:07:59,760 ของการเป็นดาราภาพยนตร์ 125 00:08:00,280 --> 00:08:02,360 เพื่อให้เห็นภาพในยุคนั้น 126 00:08:02,560 --> 00:08:05,400 การที่หนังทำเงินได้ หนึ่งล้านดอลลาร์ฮ่องกง 127 00:08:05,480 --> 00:08:07,440 หรือประมาณ 120,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ 128 00:08:07,520 --> 00:08:09,440 ถือเป็นเรื่องใหญ่มากในฮ่องกง 129 00:08:09,520 --> 00:08:12,360 ทำให้คุณเป็นดาราดังได้เลย 130 00:08:12,440 --> 00:08:14,320 และถ้าทำเงินได้ถึงสองล้าน 131 00:08:14,560 --> 00:08:15,840 คุณก็คือซูเปอร์สตาร์แล้ว 132 00:08:20,160 --> 00:08:21,840 คิดยังไงกับกังฟูของบรูซลี 133 00:08:21,920 --> 00:08:23,240 รวดเร็วและทรงพลัง 134 00:08:23,320 --> 00:08:24,360 เทคนิคเขาน่าทึ่งมาก 135 00:08:24,440 --> 00:08:26,280 เขาคือตำนาน 136 00:08:26,360 --> 00:08:27,400 "บิ๊กบอสทำกำไรทะลุสถิติ" 137 00:08:27,480 --> 00:08:28,760 บรูซ ลีเขาน่าทึ่งมาก 138 00:08:29,680 --> 00:08:31,400 บรูซไม่ชอบปล่อยเวลาให้สูญเปล่า 139 00:08:31,480 --> 00:08:33,520 เขาไม่มัวอ้อมค้อม มักจะตรงไปตรงมา 140 00:08:33,760 --> 00:08:35,090 "แฟนๆ แห่ไปชมบรูซ ลี" 141 00:08:36,450 --> 00:08:38,280 บรูซ ลีเป็นฮีโร่ของคุณไหม 142 00:08:38,360 --> 00:08:39,360 ใช่ 143 00:08:39,450 --> 00:08:40,840 บอกหน่อยว่าคุณชอบเขาตรงไหน 144 00:08:41,000 --> 00:08:45,960 เขาเอาชนะตัวร้ายได้เสมอ แล้วก็เคลื่อนไหวเร็วมาก 145 00:08:46,840 --> 00:08:50,040 เขาไม่ใช่นักบู๊อย่างอีสต์วูด หรือบรอนสัน 146 00:08:50,800 --> 00:08:52,280 ผมว่าเขาเหมือน... 147 00:09:04,210 --> 00:09:07,840 ฮ่องกงในยุค 1970 ให้ความรู้สึกที่ทรงพลัง 148 00:09:07,920 --> 00:09:10,090 และชวนตื่นตาตื่นใจอย่างมาก 149 00:09:10,160 --> 00:09:11,960 มีชุมชนที่หลากหลาย 150 00:09:12,400 --> 00:09:14,720 เป็นศูนย์พักผ่อนและพักฟื้น สำหรับกองทัพสหรัฐฯ 151 00:09:14,880 --> 00:09:16,240 ระหว่างช่วงสงครามเวียดนาม 152 00:09:16,330 --> 00:09:18,920 เรียกได้ว่าเป็นเมืองที่ จัดปาร์ตี้ 24 ชั่วโมงต่อวัน 153 00:09:20,330 --> 00:09:24,160 มันเป็นอะไรที่สนุก ไร้กฎเกณฑ์ ป่าเถื่อน เหมือนยุคคาวบอยเลย 154 00:09:25,800 --> 00:09:28,480 จีนถูกยึดครอง 155 00:09:28,560 --> 00:09:31,330 และถูกหยามเกียรติ จากชาติตะวันตกเป็นร้อยปี 156 00:09:31,880 --> 00:09:33,600 พวกเขาจึงมีทั้งความทรงจำ 157 00:09:33,680 --> 00:09:35,480 และความโกรธแค้นมากมาย 158 00:09:37,560 --> 00:09:38,880 ตอนนี้ถึงคิวฮ่องกง 159 00:09:38,960 --> 00:09:41,160 ที่ต้องเผชิญหน้ากับ การปฏิวัติของเยาวชน 160 00:09:41,330 --> 00:09:43,000 "เล่าโดย เจฟ ชาง" 161 00:09:43,160 --> 00:09:45,450 นักเรียนเดินประท้วงตามท้องถนน 162 00:09:45,520 --> 00:09:48,720 ความตึงเครียดระหว่าง อำนาจอาณานิคมของอังกฤษ 163 00:09:48,800 --> 00:09:51,450 กับชาวฮ่องกงโดยกำเนิด 164 00:09:53,840 --> 00:09:56,680 ตำรวจกำลังมาถึง พวกเขาโยนของมาทางเรา 165 00:09:57,450 --> 00:10:00,600 นี่คือการแสดงออกเพื่อต่อต้านอังกฤษ 166 00:10:03,160 --> 00:10:05,520 บรูซรู้สึกว่าการปกครอง อาณานิคมของอังกฤษ 167 00:10:05,600 --> 00:10:07,450 เป็นอะไรที่สกปรก 168 00:10:07,520 --> 00:10:10,360 เขามีความรักชาติมาก 169 00:10:10,450 --> 00:10:11,920 เขาอยากให้คนจีน... 170 00:10:12,040 --> 00:10:14,360 เป็นอิสระและไม่ขึ้นกับชาติใด 171 00:10:20,360 --> 00:10:22,120 ตอนที่บิ๊กบอสประสบความสำเร็จ 172 00:10:22,210 --> 00:10:24,040 เขาอยากเดิมพันสร้างมันใหม่อีกครั้ง 173 00:10:24,210 --> 00:10:27,040 แต่เขาก็อยากทำหนังเรื่องต่อไป ให้ยิ่งใหญ่และดีขึ้น 174 00:10:27,120 --> 00:10:28,120 และหนังเรื่องนั้นคือ 175 00:10:28,210 --> 00:10:29,240 "ฟิสต์ออฟฟิวรี 1972" 176 00:10:29,330 --> 00:10:31,760 เรื่องฟิสต์ออฟฟิวรี ใช้การผลิตที่ยิ่งใหญ่กว่ามาก 177 00:10:31,840 --> 00:10:33,760 "ฟิสต์ออฟฟิวรี" 178 00:10:33,840 --> 00:10:37,210 และหนังเรื่องนี้มอบโอกาส 179 00:10:37,280 --> 00:10:40,120 ให้บรูซได้ถ่ายทอดความคิดของเขา 180 00:10:40,210 --> 00:10:42,210 ว่านักแสดงนำควรแสดง หรือแต่งตัวแบบไหน 181 00:10:42,280 --> 00:10:45,400 รวมถึงลำดับการต่อสู้ ว่าควรออกแบบอย่างไร 182 00:10:47,280 --> 00:10:49,520 อาจารย์ 183 00:10:50,480 --> 00:10:53,520 เรื่องราวในหนังเกิดที่เซี่ยงไฮ้ ระหว่างยุคอาณานิคม 184 00:10:53,600 --> 00:10:55,480 ไอ้บ้านนอก มาทำอะไรที่นี่ 185 00:10:56,320 --> 00:10:59,560 เซี่ยงไฮ้ถูกยึด ถูกเย้ยหยัน 186 00:11:00,040 --> 00:11:02,640 ถูกควบคุม ถูกดูหมิ่นจากชาวต่างชาติ 187 00:11:03,400 --> 00:11:05,760 เลียนแบบหมาพันธุ์ญี่ปุ่นซะ 188 00:11:05,840 --> 00:11:07,320 แล้วฉันจะพาแกเข้าไป 189 00:11:18,760 --> 00:11:23,440 บรูซกลั่นอารมณ์มากมายเหล่านั้น 190 00:11:23,520 --> 00:11:26,320 ออกมาเป็นระเบิดที่ทรงอนุภาพ 191 00:11:29,960 --> 00:11:32,200 เหตุการณ์ในหนังคือฮ่องกงในปี 1972 192 00:11:32,400 --> 00:11:35,080 ตอนที่ยังตกเป็นอาณานิคม 193 00:11:35,160 --> 00:11:36,320 ช่วงที่คนพากันพูดว่า 194 00:11:36,400 --> 00:11:40,200 "ใช่ วันเวลาที่เราเป็น พลเมืองชั้นสองจะจบลง... 195 00:11:41,000 --> 00:11:42,040 และได้เวลานั้นสักที" 196 00:11:48,920 --> 00:11:50,960 ฟิสต์ออฟฟิวรีไม่เพียงสร้างขึ้น... 197 00:11:51,040 --> 00:11:54,960 เพื่อต่อต้านอาณานิคมของญี่ปุ่น แต่ยังต่อต้านชาวตะวันตกด้วย 198 00:11:55,040 --> 00:11:58,280 นับเป็นการปลดปล่อยครั้งใหญ่ทีเดียว 199 00:11:59,800 --> 00:12:01,120 "ตัวปัญหาแห่งเอเชียตะวันออก" 200 00:12:02,720 --> 00:12:06,040 คนเริ่มมีปฏิกิริยาต่อต้านที่รุนแรง 201 00:12:06,120 --> 00:12:08,240 ต่อการเหยียดเชื้อชาติของชาวตะวันตก 202 00:12:09,960 --> 00:12:12,600 ครั้งนี้แค่กระดาษ 203 00:12:12,680 --> 00:12:15,880 ต่อไปแกได้กินแก้วแน่ 204 00:12:22,560 --> 00:12:25,160 แล้วบรูซก็ได้เข้าใจ 205 00:12:25,240 --> 00:12:27,160 แม้ว่าเขาจะยังไม่... 206 00:12:27,240 --> 00:12:29,200 ประสบความสำเร็จมากนักในฮอลลีวู้ด 207 00:12:29,760 --> 00:12:32,160 แต่เขาก็รู้ได้ว่าฮอลลีวู้ด จัดเป็นเกมล่าครั้งใหญ่ 208 00:12:32,480 --> 00:12:33,840 มันเป็นเหมือนสิ่งจูงใจหลัก 209 00:12:33,920 --> 00:12:35,320 เป็นเวทีกลาง 210 00:12:35,760 --> 00:12:37,880 และฮ่องกงเป็นเพียงเวทีย่อยเสมอมา 211 00:12:39,920 --> 00:12:41,760 คำถามก็เลยกลายเป็น 212 00:12:42,560 --> 00:12:45,440 คุณคิดว่าหนังของเรา จะไปถึงระดับโลกได้ไหม 213 00:12:53,400 --> 00:12:55,160 นี่คือรายการปิแอร์เบอร์ตันโชว์ 214 00:12:55,240 --> 00:12:57,480 บรูซ ลี ซูเปอร์สตาร์ชาวจีนกลาง 215 00:12:57,560 --> 00:13:01,440 อัดรายการ วันที่ 9 ธันวาคม ปี 1971 ที่ฮ่องกง 216 00:13:02,800 --> 00:13:05,000 บรูซ ลีเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว 217 00:13:05,080 --> 00:13:07,600 เขากำลังก้าวเข้าสู่เส้นทาง คนดังในสหรัฐอเมริกา 218 00:13:07,680 --> 00:13:10,520 แต่เขาเพิ่งกลายเป็นซูเปอร์สตาร์ 219 00:13:11,080 --> 00:13:12,600 ด้วยฐานะนักแสดงในฮ่องกง 220 00:13:12,680 --> 00:13:15,120 แล้วเขาเลือกอะไรล่ะ ตะวันออกหรือตะวันตก 221 00:13:15,200 --> 00:13:16,320 คุณจะทำยังไง 222 00:13:16,400 --> 00:13:18,640 คุณจะใช้ชีวิตทั้งสองโลก 223 00:13:18,720 --> 00:13:20,560 แบบจับปลาสองมือเหรอ 224 00:13:20,640 --> 00:13:22,120 ผมจะทำทั้งสองอย่าง 225 00:13:22,200 --> 00:13:25,200 เพราะว่าผมตัดสินใจแล้ว 226 00:13:26,320 --> 00:13:27,520 ว่าในอเมริกา 227 00:13:27,600 --> 00:13:30,440 ผมมีความคิดบางอย่าง เกี่ยวกับชาวตะวันออก 228 00:13:30,680 --> 00:13:34,840 ผมหมายถึง ความเป็นตะวันออก ที่แท้จริงควรได้รับการเปิดเผย 229 00:13:35,320 --> 00:13:36,920 ฮอลลีวู้ดไม่ใช่แบบนั้น 230 00:13:37,280 --> 00:13:38,720 เชื่อเถอะ 231 00:13:45,400 --> 00:13:47,840 ฉันมีแค่... 232 00:13:47,920 --> 00:13:51,200 ความทรงจำที่เป็นนามธรรมเกี่ยวกับเขา 233 00:13:52,280 --> 00:13:53,480 ฉันจำบ้านเราได้ 234 00:13:53,560 --> 00:13:55,640 จำได้ว่าเคยไปสตูดิโอโกลเดนฮาร์เวสต์ 235 00:13:55,720 --> 00:13:57,720 จำสายตาของเขาได้ 236 00:14:00,080 --> 00:14:05,160 แต่ฉันจำได้แม่นเลยว่าเขา เป็นคนพลังงานล้นแค่ไหน 237 00:14:05,240 --> 00:14:08,400 จำได้ว่ามันเป็นยังไงที่เขาอยู่ด้วย 238 00:14:08,840 --> 00:14:10,880 การได้รับความรักจากเขา การได้เล่นกับเขา 239 00:14:10,960 --> 00:14:12,760 ทั้งหมดที่ว่านั่น 240 00:14:15,160 --> 00:14:18,640 และฉันยังรู้จักเขาผ่านทาง คำพูดเหล่านั้นของเขา 241 00:14:19,320 --> 00:14:22,680 "บรูซ ลี มกราคม ปี 1969" 242 00:14:23,040 --> 00:14:28,760 "สิบสองปีก่อน" 243 00:14:33,520 --> 00:14:35,880 วันที่ 16 พฤษภาคม 1960 244 00:14:36,880 --> 00:14:40,360 "ถึงฮอว์กินส์ ตอนนี้ฉันตัวคนเดียวแล้วจริงๆ 245 00:14:40,440 --> 00:14:42,400 ตั้งแต่วันที่เข้ามาในประเทศนี้ 246 00:14:42,480 --> 00:14:44,560 ฉันไม่ได้ใช้เงินที่พ่อให้เลยสักนิด 247 00:14:45,160 --> 00:14:46,240 ตอนนี้ฉันทำงานเสริม 248 00:14:46,800 --> 00:14:48,760 เป็นเด็กเสิร์ฟหลังเลิกเรียน 249 00:14:48,840 --> 00:14:51,160 ขอบอกเลยว่ามันไม่ง่าย 250 00:14:51,800 --> 00:14:53,440 ฉันมีช่วงเวลาสุดเหวี่ยงเสมอ 251 00:14:54,640 --> 00:14:56,480 หายไวๆ นะเพื่อน 252 00:14:57,120 --> 00:14:58,480 จากเพื่อนนาย บรูซ" 253 00:15:02,080 --> 00:15:03,640 บรูซมาซีแอตเทิลครั้งแรก 254 00:15:03,720 --> 00:15:06,080 เขาย้ายมาจากฮ่องกงตอนอายุ 18 255 00:15:06,160 --> 00:15:08,400 เพราะเขาสร้างปัญหามากเกิน 256 00:15:08,480 --> 00:15:10,520 ครอบครัวคิดว่าเขาต้องเริ่มต้นใหม่ 257 00:15:11,480 --> 00:15:14,040 เขาเป็นคนหนุ่มสุดหล่อ 258 00:15:14,560 --> 00:15:15,960 และมีไหวพริบดีมาก 259 00:15:16,040 --> 00:15:17,080 "เล่าโดยรูบี้ เชา" 260 00:15:17,160 --> 00:15:19,640 เขาบอกว่าอยากพิสูจน์ให้พ่อเห็น 261 00:15:19,720 --> 00:15:22,600 ว่าเขาสามารถเข้า มหาวิทยาลัยได้ด้วยตัวเอง 262 00:15:25,720 --> 00:15:29,360 ตอนที่ผมเจอบรูซครั้งแรก เขาเป็นชายตัวผอมบาง 263 00:15:29,440 --> 00:15:33,480 ผมคิดว่าเขาหนักประมาณ 135 ปอนด์ 264 00:15:33,560 --> 00:15:35,160 เขาเคยเรียกผมว่ารอย 265 00:15:37,280 --> 00:15:39,120 หลังบรูซย้ายไปอเมริกา 266 00:15:39,200 --> 00:15:42,720 เขาก็กลายเป็นชนกลุ่มน้อย 267 00:15:42,920 --> 00:15:46,280 ชนกลุ่มน้อยชาวจีนในประเทศคนขาว 268 00:15:46,440 --> 00:15:50,800 เขาต้องเผชิญหน้ากับ ความยุ่งยากที่ผู้อพยพทุกคนเจอ 269 00:15:51,280 --> 00:15:53,960 "ฉันจะเป็นยังไง ตัวตนของฉันคืออะไร" 270 00:15:54,040 --> 00:15:55,720 "ฉันจะแสดงความเป็นตัวเองอย่างไร" 271 00:15:55,800 --> 00:16:00,280 "จะทำยังไงให้คนเห็นฉัน ในสังคมของอเมริกา" 272 00:16:03,560 --> 00:16:06,480 พ่อฉันทำงานที่ร้านของรูบี้ เชา 273 00:16:07,640 --> 00:16:10,280 ระหว่างนั้นก็ศึกษามวยจีนโบราณ 274 00:16:10,360 --> 00:16:11,600 ด้วยตัวของเขาเอง 275 00:16:12,400 --> 00:16:13,760 เขามักให้ความสนใจ 276 00:16:13,840 --> 00:16:17,360 กับศิลปะการต่อสู้อื่นๆ ในแถบนั้น 277 00:16:19,800 --> 00:16:24,400 ศิลปะญี่ปุ่นหลายแขนง ค่อนข้างได้รับความนิยม 278 00:16:24,480 --> 00:16:28,960 อย่างคาราเต้หรือยูโด แต่ไม่ใช่กับกังฟูจีน 279 00:16:29,800 --> 00:16:33,840 พอเห็นช่องทางแบบนั้น 280 00:16:33,920 --> 00:16:37,320 เขาเลยให้คนไปเรียนกับเขา 281 00:16:37,400 --> 00:16:40,600 ตามลานจอดรถ และสถานที่ต่างๆ 282 00:16:42,280 --> 00:16:45,800 นับเป็นการเข้าถึงศิลปะการต่อสู้ ในรูปแบบใหม่ 283 00:16:48,120 --> 00:16:49,840 คนจีนหลายคนในสมัยนั้น 284 00:16:49,920 --> 00:16:52,200 ไม่ค่อยสอนให้ชาวตะวันตกกัน 285 00:16:52,440 --> 00:16:54,840 คนในชุมชนต่างดูถูกเขา 286 00:16:56,280 --> 00:16:58,160 และเขาได้ทำลายกำแพง 287 00:16:59,160 --> 00:17:01,000 บรูซเปิดโรงเรียนของเขา 288 00:17:01,080 --> 00:17:03,040 เพื่อสอนให้กับทุกคนที่สนใจ 289 00:17:03,120 --> 00:17:06,440 โดยไม่สนว่าคุณเป็นคนจีนหรือไม่ 290 00:17:09,800 --> 00:17:10,800 ในช่วงนั้น 291 00:17:10,890 --> 00:17:14,280 ผมคิดว่าผมสนิทกับเขาเหมือนคนอื่นๆ 292 00:17:14,360 --> 00:17:16,760 ตอนเขาเผลอพูดสำเนียงกวางตุ้ง 293 00:17:16,840 --> 00:17:18,410 ผมก็สะกิดและบอกเขาว่า 294 00:17:18,480 --> 00:17:20,890 "นี่ ฉันไม่เข้าใจเลย 295 00:17:20,960 --> 00:17:22,240 ว่านายกำลังพูดอะไร" 296 00:17:23,560 --> 00:17:26,600 เขาต้องหาทางปกปิดสำเนียงตัวเอง 297 00:17:27,170 --> 00:17:29,410 เขาปรับตัวเองเป็นอย่างมาก 298 00:17:29,480 --> 00:17:32,040 ให้เข้ากับจังหวะชีวิตหนุ่มอเมริกัน 299 00:17:33,280 --> 00:17:35,440 เขาคบพวกชนชั้นแรงงาน 300 00:17:35,520 --> 00:17:36,650 คบกับคนผิวสี 301 00:17:36,720 --> 00:17:40,680 และนั่นสร้างกรอบความคิด ของคนที่เขาควรจะเป็น 302 00:17:41,440 --> 00:17:43,000 หนึ่งในสิ่งที่ผมเคยช่วยเขา 303 00:17:43,080 --> 00:17:45,480 คือวิธีแสดงออกเมื่ออยู่บนท้องถนน 304 00:17:45,560 --> 00:17:48,410 วิธีอ่านคน อะไรแนวนั้น 305 00:17:48,480 --> 00:17:52,000 เรื่องทัศนคติ อะไรที่ทำแล้วเท่ 306 00:17:52,080 --> 00:17:53,760 หรืออะไรที่ทำแล้วไม่เท่ 307 00:17:55,120 --> 00:17:59,170 ตัวจับสัญญาณของบรูซพร้อมตรวจจับ 308 00:17:59,520 --> 00:18:02,080 ฮ่องกงสตรีท ที่หาไม่ได้จากที่นี่ 309 00:18:04,360 --> 00:18:05,840 เขาเรียนรู้เกี่ยวกับอเมริกา 310 00:18:05,920 --> 00:18:08,960 จากผู้ชายสิบคนที่เขาดูแลอยู่ 311 00:18:11,080 --> 00:18:14,480 ไม่ว่าจะดีหรือไม่ เราก็สอนวิธีอย่างอเมริกันให้เขาหมด 312 00:18:21,240 --> 00:18:22,480 ฉันเป็นใคร 313 00:18:23,560 --> 00:18:27,440 นั่นคือคำถามเก่าแก่ที่ทุกคน 314 00:18:27,520 --> 00:18:29,480 เคยถามตัวเองเป็นครั้งคราว 315 00:18:30,840 --> 00:18:35,080 แม้ว่าตอนส่องกระจกจะจำหน้าตัวเองได้ 316 00:18:35,720 --> 00:18:39,440 แม้รู้ชื่อ อายุ และความเป็นมาของตัวเอง 317 00:18:39,840 --> 00:18:44,120 แต่เขาก็ยังสงสัย ว่าลึกลงไปแล้วตัวเองเป็นใคร 318 00:18:48,650 --> 00:18:49,890 เรื่องคือ... 319 00:18:49,960 --> 00:18:52,720 ฉันไม่คิดว่าเราจะลืมสิ่งที่เราเป็น 320 00:18:53,280 --> 00:18:55,040 เพราะเราไม่มีวันหนี... 321 00:18:55,120 --> 00:18:56,960 จากสิ่งที่เราเป็นพ้นหรอก 322 00:18:57,040 --> 00:18:58,320 "เล่าโดย เอมี่ ซานโบ" 323 00:19:00,040 --> 00:19:02,960 ฉันสอนเขาถึงความสำคัญ ของการภูมิใจในชาติกำเนิด 324 00:19:04,040 --> 00:19:05,440 เขารู้สึกหลงใหล... 325 00:19:05,520 --> 00:19:08,760 ที่ฉันจะไม่ทนกับเรื่องงี่เง่า 326 00:19:08,840 --> 00:19:10,650 และสิ่งนั้นก็มีอยู่ในตัวเขาเช่นกัน 327 00:19:10,720 --> 00:19:13,040 เพราะเขาเองก็มองว่า ชาติตัวเองดีกว่าชาติอื่น 328 00:19:15,920 --> 00:19:19,040 ฉันรู้สึกขอโทษต่อใครก็ไม่รู้ 329 00:19:19,120 --> 00:19:21,240 ที่ฉันเป็นคนอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น 330 00:19:21,320 --> 00:19:23,170 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง 331 00:19:24,170 --> 00:19:27,410 เขาเข้าใจสิ่งที่ฉันเจอระหว่าง อยู่ในค่ายอพยพ 332 00:19:28,960 --> 00:19:31,410 ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กกว่าแสนคน 333 00:19:31,480 --> 00:19:33,320 รวมถึงบรรพบุรุษญี่ปุ่นทั้งหมด 334 00:19:33,410 --> 00:19:36,200 ถูกบังคับให้ออกจากบ้านของตนเอง เพื่อลดความเสี่ยงทางทหาร 335 00:19:36,280 --> 00:19:39,280 ในช่วงที่ความอันตราย จากการบุกรุกรุนแรง 336 00:19:39,360 --> 00:19:41,410 พอแต่ละครอบครัว มาถึงที่อยู่ใหม่แล้ว... 337 00:19:41,480 --> 00:19:43,280 คนญี่ปุ่นถูกขังตัวไว้ 338 00:19:44,120 --> 00:19:46,410 จะเรียกว่าค่ายกักกันก็ได้ 339 00:19:46,960 --> 00:19:48,960 แต่พวกเขาเรียกมันว่าค่ายอพยพ 340 00:19:49,040 --> 00:19:51,170 "รัฐบาลสหรัฐอเมริกา ขอนำเสนอ" 341 00:19:51,240 --> 00:19:52,840 "ศัตรูของพวกเรา ชาวญี่ปุ่น" 342 00:19:52,920 --> 00:19:55,960 เพื่อให้เผชิญหน้ากับคนญี่ปุ่น และดำเนินการได้อย่างรอบรอบ 343 00:19:56,650 --> 00:20:00,280 เราต้องเข้าใจพวกเขาอย่างถี่ถ้วน 344 00:20:01,080 --> 00:20:03,960 ผมว่าภาพของคนเอเชียในอเมริกา 345 00:20:04,040 --> 00:20:06,720 จากสายตาของคนอเมริกาแล้ว มันช่างน่าสับสน 346 00:20:06,800 --> 00:20:11,440 เพราะพวกญี่ปุ่นเป็นคนไม่ดี ใช่ไหม 347 00:20:11,520 --> 00:20:12,960 เป็นพวกตาตี่ 348 00:20:13,040 --> 00:20:15,480 ที่ต่อสู้กับชาวอเมริกัน ในสงครามโลกครั้งที่สอง 349 00:20:15,560 --> 00:20:17,960 แถมยังน่ากลัวและยากจะคาดเดา 350 00:20:18,040 --> 00:20:23,000 การทำลายล้างเมืองที่ไม่มีอาวุธ และไร้ทางสู้ 351 00:20:23,080 --> 00:20:25,480 ในทางกลับกัน ชาวเวียดนาม... 352 00:20:25,560 --> 00:20:27,960 เป็นคนผิวเหลือง นิสัยเลวร้าย 353 00:20:28,040 --> 00:20:29,320 เพราะเป็นคอมมิวนิสต์ 354 00:20:33,920 --> 00:20:36,410 ยิ่งคนจีนยิ่งแล้วใหญ่เลย 355 00:20:37,760 --> 00:20:40,520 ไม่รู้ว่าพวกนั้นเป็นคนดีหรือไม่ดี 356 00:20:42,800 --> 00:20:46,650 ตั้งแต่ช่วงต้นปี 1830 ชาวจีนถูกนำตัวเข้ามา 357 00:20:46,720 --> 00:20:50,120 เพื่อเหตุผลเดียว คือเป็นแรงงานราคาถูก 358 00:20:50,410 --> 00:20:53,240 สำหรับการสร้างอาคารให้ชาวตะวันตก 359 00:20:54,120 --> 00:20:56,080 ภาพจำของคนพวกนั้นคือไม่สู้คน 360 00:20:56,170 --> 00:20:59,320 เงียบ และขยันอย่างน่าเหลือเชื่อ 361 00:21:01,120 --> 00:21:02,480 และสิ่งที่เราเห็นคือ 362 00:21:02,560 --> 00:21:04,480 การปฏิวัติของพวกแรงงานผิวขาว 363 00:21:04,560 --> 00:21:06,840 นำโดยแรงงานชาวไอริชอเมริกัน 364 00:21:08,080 --> 00:21:12,410 พวกเขาสามารถปลุกระดมความบ้าคลั่ง ให้กับชาวอเมริกันเชื้อสายจีน 365 00:21:13,800 --> 00:21:15,280 ด้วยเหตุนั้น 366 00:21:15,360 --> 00:21:18,560 จึงผ่านรัฐบัญญัติห้ามชาวจีนอพยพ ในปี 1882 367 00:21:18,650 --> 00:21:20,040 "น้ำยาล้างสุดวิเศษ" 368 00:21:20,120 --> 00:21:23,760 เป็นครั้งแรกที่มีคำสั่งห้าม 369 00:21:23,840 --> 00:21:26,600 ต่อคนกลุ่มหนึ่ง 370 00:21:26,680 --> 00:21:29,680 จริงๆ แล้ว คนจีนไม่ได้ถูกมองว่าเป็นมนุษย์ 371 00:21:30,680 --> 00:21:34,040 ผมขอถามว่าทุกท่านจะลุกขึ้น 372 00:21:34,360 --> 00:21:39,800 และต่อสู้เพื่อนำอเมริกากลับคืนสู่ ชาวอเมริกันไปด้วยกันหรือไม่ 373 00:21:42,560 --> 00:21:45,000 พวกเราเหมือนเหยื่อของการข่มขืน 374 00:21:45,080 --> 00:21:47,240 และเหยื่อที่ถูกข่มขืนจาก 375 00:21:47,320 --> 00:21:49,240 สิทธิตามรัฐธรรมนูญของเขา 376 00:21:49,320 --> 00:21:51,320 ไม่ใช่ว่าเขาอยากพูดถึงเรื่องนี้ 377 00:21:51,960 --> 00:21:55,480 หรือชี้นิ้วว่าใครเป็นคนผิด 378 00:21:55,560 --> 00:21:56,840 แต่เขามองว่าตัวเอง 379 00:21:57,280 --> 00:22:02,320 ต้องรับผิดชอบต่อ อาชญากรรมที่เลวร้ายเกินบรรยายนี้ 380 00:22:05,400 --> 00:22:07,160 จากประสบการณ์ 381 00:22:07,400 --> 00:22:10,080 และความเป็นมาของคนพวกนี้ 382 00:22:10,240 --> 00:22:12,080 บรูซเริ่มเข้าใจแล้วว่า 383 00:22:12,320 --> 00:22:14,920 เขาดูเป็นยังไงในสายตาคนอเมริกัน 384 00:22:17,680 --> 00:22:20,840 ชาวเอเชียถูกทำให้เป็นอื่น อย่างชัดเจน 385 00:22:49,920 --> 00:22:53,240 เจสซี่ บรูซ และผมออกไปข้างนอก 386 00:22:53,400 --> 00:22:55,760 เราสลับแฟนกันควง 387 00:22:55,840 --> 00:22:58,960 ทุกคนจะได้อยู่กับคนต่างชาติพันธุ์ 388 00:23:00,520 --> 00:23:01,560 แล้วก็เดินไปรอบๆ 389 00:23:01,640 --> 00:23:04,440 เพื่อดูว่ามีใครอยากพูดอะไร เกี่ยวกับเรื่องนั้นไหม 390 00:23:07,680 --> 00:23:10,080 เราทุกคนไปเต้นกันที่โบสถ์ชาวพุทธ 391 00:23:10,160 --> 00:23:11,520 เต้นเพลงริทึมแอนด์บลู 392 00:23:11,680 --> 00:23:13,520 แต่ส่วนใหญ่มักเป็นเพลงฮิต 393 00:23:15,280 --> 00:23:17,080 ฉันเรียกเขาว่า อัจฉริยะทางการเคลื่อนไหว 394 00:23:17,960 --> 00:23:21,200 ตอนที่ฉันสอนเขาเต้นรำ หมุนบนปลายเท้าสองครั้ง 395 00:23:21,280 --> 00:23:23,200 เขาทำเพียงแค่มอง 396 00:23:23,280 --> 00:23:28,560 และทำตามได้เลย มหัศจรรย์มากๆ 397 00:23:28,640 --> 00:23:30,640 เขาเป็นนักเต้นที่ยอดเยี่ยม และนั่นค่อนข้าง... 398 00:23:30,880 --> 00:23:33,000 กระอักกระอ่วน 399 00:23:33,600 --> 00:23:34,640 แต่โรแมนติก 400 00:23:39,840 --> 00:23:42,000 เราห่างกันไป 401 00:23:42,880 --> 00:23:44,160 บรูซเขามีเรื่องให้ทำเยอะ 402 00:23:44,240 --> 00:23:46,920 แต่นั่นไม่เพียงพอสำหรับฉัน 403 00:23:51,200 --> 00:23:53,720 เดือนกันยายน ปี 1962 404 00:23:54,160 --> 00:23:55,400 "ถึงเพิร์ล 405 00:23:56,200 --> 00:23:58,240 จดหมายฉบับนี้แนบความฝัน 406 00:23:58,320 --> 00:24:00,000 และแนวคิดของผมมาด้วย 407 00:24:00,640 --> 00:24:03,360 จะเรียกรวมว่าเป็นวิถีชีวิตของผมได้ 408 00:24:05,800 --> 00:24:08,360 เป็นความคิดที่อเมริกาใฝ่หา 409 00:24:08,960 --> 00:24:11,320 ความคิดที่ทำให้อเมริกา เป็นอย่างที่เป็น 410 00:24:11,400 --> 00:24:14,600 และหนึ่งความคิดดีๆ จะทำให้ผู้ชายเป็นสิ่งที่เขาอยากเป็น 411 00:24:17,320 --> 00:24:19,840 เมื่อคุณทิ้งกรวดลงในน้ำ 412 00:24:19,920 --> 00:24:21,960 จะเกิดแรงกระเพื่อมเป็นระลอก 413 00:24:22,040 --> 00:24:25,000 และแผ่ขยายไปทั่วทั้งสระ 414 00:24:25,960 --> 00:24:28,000 นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้น 415 00:24:28,080 --> 00:24:30,760 เมื่อผมนำความคิด มาจัดเป็นแผนปฏิบัติจริง 416 00:24:32,000 --> 00:24:33,960 ขอแสดงความนับถือ บรูซ" 417 00:24:38,360 --> 00:24:42,760 พ่อเปิดโรงเรียนของตัวเอง อย่างเป็นทางการครั้งแรก 418 00:24:42,840 --> 00:24:47,520 ในปี 1963 ชื่อว่าสถาบันกังฟูจุนฟง ตั้งอยู่ที่ซีแอตเทิล 419 00:24:48,560 --> 00:24:50,880 นั่นเป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน 420 00:24:51,240 --> 00:24:52,600 แต่เมื่อเขาค้นพบว่า 421 00:24:52,680 --> 00:24:54,880 "ฉันทำเงินจากมันได้นี่" 422 00:24:54,960 --> 00:24:58,280 ผู้ร่วมก่อตั้งทั้งหมดก็พากันถอนตัว 423 00:24:59,760 --> 00:25:03,600 พอมองย้อนกลับไป บรูซมีแนวทางของเขาเสมอ 424 00:25:04,600 --> 00:25:08,320 เขากลายเป็นสินค้า ไม่ใช่เพื่อนกับครูอีกต่อไป 425 00:25:09,000 --> 00:25:13,280 จากนั้น เขาก็เปิดสตูดิโอ และนั่นคือที่ที่เขาเจอลินดา 426 00:25:15,480 --> 00:25:17,600 เป้าหมายทั้งชีวิตของเขา 427 00:25:17,680 --> 00:25:19,000 คือการแสดงความงดงาม 428 00:25:19,080 --> 00:25:21,600 ของวัฒนธรรมจีนให้โลกได้เห็น 429 00:25:21,920 --> 00:25:23,680 ซึ่งเขาก็เริ่มจากฉัน 430 00:25:28,480 --> 00:25:31,080 เราทั้งคู่เรียนที่ มหาวิทยาลัยวอชิงตัน 431 00:25:31,160 --> 00:25:32,920 และเราจะไปบริเวณที่... 432 00:25:33,000 --> 00:25:36,440 มีเสาสูงสีขาว มีลานหญ้าขนาดใหญ่ 433 00:25:36,520 --> 00:25:38,880 แล้วฝึกกังฟูด้วยกัน 434 00:25:38,960 --> 00:25:42,200 เขาเป็นคนอัธยาศัยดี หน้าตาหล่อเหลา 435 00:25:42,280 --> 00:25:45,800 คอยสาธิตให้ดูว่าควรยืนและทำยังไง 436 00:25:45,880 --> 00:25:48,480 "โอเค ลินดา วางแขนแบบนี้" 437 00:25:48,560 --> 00:25:50,960 เขาทุ่มฉันข้ามไหล่เขา 438 00:25:51,040 --> 00:25:52,800 และตอนฉันนอนบนพื้น 439 00:25:52,880 --> 00:25:54,520 เขาก็เอนตัวมาถามว่า 440 00:25:54,600 --> 00:25:56,880 "คุณอยากไปสเปซนีเดิลไหม" 441 00:25:58,200 --> 00:26:00,160 "แน่นอน ฉันอยากไป" 442 00:26:00,240 --> 00:26:02,240 และนั่นเป็นเดตแรกของเรา 443 00:26:07,120 --> 00:26:11,200 เขาชอบชีวิตที่ได้นำอเมริกา 444 00:26:11,280 --> 00:26:15,640 ในตอนนั้นเอง เขาอยากก่อตั้งโรงเรียนกังฟู 445 00:26:15,720 --> 00:26:16,960 ไปทั่วประเทศ 446 00:26:17,960 --> 00:26:20,800 เขามีความฝัน และความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ 447 00:26:26,040 --> 00:26:29,720 เขาอยากให้ฉันลองลิ้มรสอาหารจีน 448 00:26:29,800 --> 00:26:31,920 และดูหนังจีน 449 00:26:32,200 --> 00:26:35,240 เขาพานักเรียนกังฟูทั้งกลุ่ม 450 00:26:35,320 --> 00:26:37,120 ไปที่โรงหนังโคโคไซด้วยกันกับเรา 451 00:26:37,680 --> 00:26:39,840 เพื่อดูหนังเรื่องดิออร์แฟน 452 00:26:41,440 --> 00:26:43,240 "ดิออร์แฟน ปี 1960" 453 00:26:43,320 --> 00:26:45,800 ตอนเขาปรากฏตัวขึ้นบนจอ 454 00:26:45,880 --> 00:26:48,560 เขาเป็นดาวเด่นที่แท้จริง 455 00:26:50,240 --> 00:26:54,320 ฉันตกใจมาก ช็อกไปเลย 456 00:26:55,040 --> 00:26:56,960 นั่นเขาล่ะ ดาราหนังคนนั้น 457 00:26:58,080 --> 00:27:01,600 ฉันมองเขาแบบ "นั่นคุณเหรอ" 458 00:27:02,480 --> 00:27:04,320 แล้วเขาก็ตอบว่า "ใช่" 459 00:27:04,800 --> 00:27:07,680 แต่เขาไม่ได้คิดว่า มันเป็นเรื่องใหญ่อะไร 460 00:27:08,440 --> 00:27:09,800 สำหรับเขา มันเหมือนแค่... 461 00:27:09,880 --> 00:27:11,760 "อาชีพวัยเด็กของฉัน" 462 00:27:16,960 --> 00:27:19,160 ผมขอถามประวัติของคุณหน่อย 463 00:27:19,240 --> 00:27:21,520 เกิดที่ซานฟรานซิสโก ใช่ไหม 464 00:27:21,760 --> 00:27:26,240 ถูกต้อง วันที่ 27 พฤศจิกายน 1940 ราศีธนู 465 00:27:27,000 --> 00:27:28,400 นักการทูตสินะ 466 00:27:29,280 --> 00:27:32,240 บรูซ ลีเกิดที่ไชน่าทาวน์ ในซานฟรานซิสโก 467 00:27:32,320 --> 00:27:35,120 เป็นสถานที่ที่คล้ายกับฮ่องกง ที่สุดในอเมริกา 468 00:27:35,360 --> 00:27:37,200 "เล่าโดย เจฟ ชาง" 469 00:27:37,280 --> 00:27:40,040 เป็นไชน่าทาวน์ที่ใหญ่ที่สุด 470 00:27:40,120 --> 00:27:42,480 ที่อพยพแรงงานจีนเข้าเมือง 471 00:27:42,560 --> 00:27:44,320 จากช่วงของการตื่นทอง 472 00:27:46,120 --> 00:27:47,920 ผมเข้าใจว่าพ่อของเขามีชื่อพอสมควร 473 00:27:48,000 --> 00:27:49,240 ในวงการอุปรากรจีน 474 00:27:49,520 --> 00:27:50,560 เขาดังเลยล่ะ 475 00:27:50,680 --> 00:27:52,040 เขาชื่ออะไรนะ 476 00:27:53,120 --> 00:27:55,080 ลีฮอยฉวน 477 00:27:55,160 --> 00:27:56,520 เหตุผลที่ลีฮอยฉวน 478 00:27:56,600 --> 00:27:59,440 และคณะของเขาตั้งตัวที่ไชน่าทาวน์ 479 00:27:59,520 --> 00:28:01,120 เพราะเขาพบว่าการเดินสายแสดง 480 00:28:01,200 --> 00:28:03,200 ในอเมริกาทำเงินได้ดีเลยทีเดียว 481 00:28:03,640 --> 00:28:06,120 ย่าของฉันก็เข้าร่วมเดินทาง 482 00:28:06,200 --> 00:28:07,960 ในทริปครั้งนี้ด้วย 483 00:28:08,040 --> 00:28:11,040 และในตอนนั้นเองที่เธอ ตั้งท้องพ่อของฉัน 484 00:28:11,120 --> 00:28:13,640 เขาเลยได้เกิดในซานฟรานซิสโก 485 00:28:14,600 --> 00:28:16,840 เขาเป็นพลเมืองอเมริกัน 486 00:28:17,320 --> 00:28:19,640 "ซานฟรานซิสโก วันที่ 31 มีนาคม 1941" 487 00:28:22,160 --> 00:28:23,920 บรูซ ลีแสดงหนัง... 488 00:28:24,000 --> 00:28:25,800 มาตั้งแต่เขายังเด็ก 489 00:28:26,280 --> 00:28:30,040 ที่จริง เขาเติบโตในโรงหนังฮ่องกง 490 00:28:30,120 --> 00:28:33,000 จากหลังเวทีแสดงงิ้วกวางตุ้ง 491 00:28:35,880 --> 00:28:38,680 ช่วงปี 1940 หลังจากที่บรูซเกิด 492 00:28:38,760 --> 00:28:42,520 ย่าของผมบอกพ่อผ่านทางโทรศัพท์ 493 00:28:42,600 --> 00:28:44,600 ว่า "นี่ เร็วๆ นี้จะมีสงคราม... 494 00:28:44,680 --> 00:28:47,520 กับคนญี่ปุ่นที่ฮ่องกง" 495 00:28:48,600 --> 00:28:53,080 แต่พ่อของผมมีความเป็นคนจีนสูงมาก เขายกให้ครอบครัวอยู่เหนือทุกอย่าง 496 00:28:53,160 --> 00:28:54,600 เราเลยจะพาบรูซกลับบ้าน 497 00:28:54,680 --> 00:28:56,160 ผมหมายถึง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น 498 00:28:56,240 --> 00:28:57,840 เราจะได้เจอด้วยกันทั้งบ้าน 499 00:28:58,760 --> 00:29:01,440 จากนั้นคุณก็ย้ายไปฮ่องกงเหรอ 500 00:29:02,040 --> 00:29:04,200 ใช่ ผมย้ายไปตอนอายุสามเดือน 501 00:29:05,160 --> 00:29:09,040 พ่อผมมาจากครอบครัวชาวประมงที่ยากจน 502 00:29:09,560 --> 00:29:13,720 ส่วนลุงของแม่เป็น มหาเศรษฐีคนแรกของฮ่องกง 503 00:29:13,880 --> 00:29:16,280 ชื่อว่าเซอร์โรเบิร์ต โห่ตง 504 00:29:18,560 --> 00:29:20,600 เกรซ ลี ผู้เป็นแม่ของบรูซ ลี 505 00:29:20,680 --> 00:29:21,920 "เล่าโดย ซิลเวีย ไล" 506 00:29:22,000 --> 00:29:25,600 เธอสืบเชื้อสายจากทางยุโรป 507 00:29:27,160 --> 00:29:29,480 ผมว่าครอบครัวเราพอมีฐานะอยู่นะ 508 00:29:30,000 --> 00:29:33,400 เรามีแม่บ้านสองคน มีคนขับรถ 509 00:29:35,160 --> 00:29:39,000 พ่อยังส่งเสียเลี้ยงดู ครอบครัวของลุงคนโตด้วย 510 00:29:39,080 --> 00:29:42,960 ครอบครัวเราเลยเหมือนมีกัน 15 หรือ 16 คนตลอดเวลา 511 00:29:46,920 --> 00:29:48,960 บรูซมีจิตวิญญาณที่เป็นอิสระ 512 00:29:50,080 --> 00:29:52,680 เขาเป็นคนเกเรคนหนึ่งเลยล่ะ 513 00:29:52,760 --> 00:29:55,920 เขาไม่เก่งเรื่องเรียน แต่เก่งเรื่องต่อสู้ 514 00:30:01,920 --> 00:30:03,360 ผมจำได้ว่าคนดังหลายคน 515 00:30:03,440 --> 00:30:05,160 จะแวะมาที่บ้านของพ่อ 516 00:30:05,840 --> 00:30:07,880 ผู้กำกับไม่ก็โปรดิวเซอร์สักคน 517 00:30:07,960 --> 00:30:11,720 สังเกตเห็นว่าบรูซเป็น คนที่กระตือรือร้นมาก 518 00:30:12,600 --> 00:30:15,560 เขาพูดว่า "บางทีคุณน่าจะให้... 519 00:30:15,640 --> 00:30:17,520 เขาเล่นเป็นตัวประกอบนะ 520 00:30:18,400 --> 00:30:21,680 ดูเหมือนเขาจะเกิดมา พร้อมพรสวรรค์ในการเป็นนักแสดง" 521 00:30:23,560 --> 00:30:26,760 พ่อของผมเลยได้เริ่มเล่น เป็นตัวประกอบอยู่สองสามครั้ง 522 00:30:26,840 --> 00:30:28,240 นี่ เจ้าหนู จะบอกให้ฟังนะ 523 00:30:28,320 --> 00:30:30,440 ฉันน่ะเป็นแขกคนสำคัญ 524 00:30:30,520 --> 00:30:33,080 อาจารย์ของฉันคือมีดบินลี 525 00:30:34,360 --> 00:30:35,720 ในหนังเรื่องเดอะคิด 526 00:30:35,800 --> 00:30:38,640 เขาแสดงตอนยังอายุแค่เก้าขวบ 527 00:30:38,960 --> 00:30:41,640 เขาเล่นเป็นตัวแทนของคนที่... 528 00:30:41,720 --> 00:30:45,440 โตมาจากความทุกข์ทรมานแสนสาหัส 529 00:30:45,520 --> 00:30:47,880 ลุง นี่เงินค่าอาหาร 530 00:30:47,960 --> 00:30:49,920 ฉันไม่ต้องการเงินสกปรกของแก 531 00:30:51,480 --> 00:30:52,840 มีวลีภาษาจีนกล่าวไว้ว่า 532 00:30:54,440 --> 00:30:58,560 หรือ "ร่วมทุกข์ร่วมสุข" 533 00:30:58,640 --> 00:31:00,640 ทำให้หวนนึกถึงความทุกข์ทรมาน 534 00:31:02,160 --> 00:31:03,800 ผมไม่อยากแทงลุง 535 00:31:03,880 --> 00:31:07,080 กล้าดียังไง พ่อแม่แกตายหมดแล้ว 536 00:31:07,160 --> 00:31:09,120 ฉันทำงานหนักเพื่อเลี้ยงแก 537 00:31:09,200 --> 00:31:11,040 แกให้อะไรฉันบ้าง 538 00:31:11,120 --> 00:31:12,920 นี่ยังอยากแทงอีกฉันงั้นเหรอ 539 00:31:14,440 --> 00:31:18,640 ในตอนแรก พ่อไม่อยาก ให้เขาเข้าวงการบันเทิง 540 00:31:18,720 --> 00:31:19,920 แต่หลังจากนั้น 541 00:31:20,000 --> 00:31:21,760 หนังที่เขาเล่นมันออกมาดีมาก 542 00:31:21,840 --> 00:31:26,200 เขาเป็นหนึ่งในดาราเด็กชั้นนำ พ่อเลยยอมให้เขาเล่น 543 00:31:29,640 --> 00:31:32,360 คุณเริ่มศึกษาศิลปะการต่อสู้ ตั้งแต่ตอนไหน 544 00:31:32,440 --> 00:31:34,120 - อายุเท่าไร - อายุ 13 545 00:31:34,200 --> 00:31:35,440 อายุ 13 เหรอ เยี่ยมเลย 546 00:31:35,520 --> 00:31:37,640 เรียนจากอาจารย์ที่มีชื่อหรือเปล่า 547 00:31:38,040 --> 00:31:44,040 ผมเรียนจากยิปมัน 548 00:31:44,160 --> 00:31:45,840 เป็นศิลปะของจีน 549 00:31:45,920 --> 00:31:50,320 ในแขนงที่ชื่อว่า หย่งชุน 550 00:31:50,400 --> 00:31:52,600 สมัยเรียน มีคนเคยมองเขาแล้วพูดว่า 551 00:31:52,680 --> 00:31:55,000 "นี่ นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน" 552 00:31:55,080 --> 00:31:57,720 ก่อนผู้ชายสองสามคนนั้นจะรุมซ้อมเขา 553 00:31:58,040 --> 00:32:01,400 เขาเลยพูดว่า "ฉันต้องเรียนรู้อะไรสักอย่าง 554 00:32:01,480 --> 00:32:04,960 เพื่อปกป้องตัวเองในยามจำเป็น" 555 00:32:05,040 --> 00:32:08,120 มนุษย์มีการเรียนรู้อยู่เสมอ 556 00:32:10,520 --> 00:32:12,800 ยิปมันเปิดกว้างในเรื่องของ... 557 00:32:12,880 --> 00:32:14,760 ความเป็นศิลปะการต่อสู้ 558 00:32:14,840 --> 00:32:17,560 เขาไม่ปิดกั้นตัวเอง 559 00:32:17,960 --> 00:32:21,760 และผมคิดว่าบรูซ ลี เป็นนักเรียนในฝันของเขาเลยล่ะ 560 00:32:25,240 --> 00:32:28,640 ครูฝึกสมัยนั้นมาหาผมและพูดว่า... 561 00:32:28,840 --> 00:32:31,760 "ตั้งสติ ผ่อนคลาย ทำใจให้สงบ 562 00:32:32,480 --> 00:32:35,800 เลิกยึดติดกับตัวเอง แล้วเคลื่อนไหวตามคู่ต่อสู้ 563 00:32:36,640 --> 00:32:38,840 อ่านการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม 564 00:32:38,920 --> 00:32:41,440 โดยไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น 565 00:32:42,400 --> 00:32:45,560 สำคัญที่สุดคือ ต้องเข้าใจศาสตร์ของการวางเฉย" 566 00:32:49,560 --> 00:32:52,640 หลังจากฝึกสมาธินานหลายชั่วโมง 567 00:32:52,720 --> 00:32:55,280 ผมก็ล้มเลิก แล้วออกไปล่องเรือเพียงลำพัง 568 00:32:55,960 --> 00:32:58,360 ระหว่างอยู่ที่ทะเล ก็ย้อนคิดถึงสิ่งที่เคยฝึกมา 569 00:32:58,440 --> 00:33:01,160 ก่อนจะต่อยน้ำเพราะนึกโมโหตัวเอง 570 00:33:01,960 --> 00:33:06,280 ในตอนนั้นเอง ความคิดหนึ่งก็พุ่งเข้ามาในหัว 571 00:33:06,880 --> 00:33:09,880 แก่นแท้ของกังฟูไม่ใช่น้ำหรอกเหรอ 572 00:33:12,120 --> 00:33:15,320 น้ำเป็นสสารอ่อนนุ่มที่สุดในโลก 573 00:33:15,400 --> 00:33:17,240 แค่ดูเหมือนอ่อนแอ 574 00:33:17,320 --> 00:33:19,600 แต่แท้จริงแล้ว มันสามารถทะลุผ่าน... 575 00:33:19,680 --> 00:33:21,760 สสารที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกได้ 576 00:33:22,280 --> 00:33:23,480 ใช่แล้ว 577 00:33:23,600 --> 00:33:26,440 ผมอยากเป็นเหมือนน้ำ 578 00:33:32,120 --> 00:33:33,240 ในตอนนั้น 579 00:33:33,320 --> 00:33:34,680 เขาก็เก่งมวยหย่งชุนอยู่แล้ว 580 00:33:34,760 --> 00:33:38,600 และยังมีการต่อสู้อีกอย่าง ที่เรียกว่ามวยไช่หลี่ฝอ 581 00:33:38,720 --> 00:33:40,960 ทั้งสองมักขัดแย้ง 582 00:33:41,320 --> 00:33:44,120 และจะสู้กันบนดาดฟ้าเสมอ 583 00:33:46,040 --> 00:33:48,560 บรูซจะกลับมาพร้อมรอยช้ำ 584 00:33:48,640 --> 00:33:50,480 หรือไม่ก็ตาเขียว 585 00:33:50,560 --> 00:33:54,680 พ่อทนรับการต่อสู้แบบนั้นไม่ได้ 586 00:33:56,960 --> 00:34:01,360 "ดิออร์แฟน ปี 1960" 587 00:34:01,920 --> 00:34:05,000 ในหนังเรื่อง ดิออร์แฟน ปี 1960 588 00:34:05,080 --> 00:34:08,920 ว่ากันว่าบรูซเขาเล่นเป็นตัวเอง 589 00:34:09,290 --> 00:34:10,680 บทนักเลงวัยรุ่นนั่นน่ะ 590 00:34:20,080 --> 00:34:22,000 ฟางเส้นสุดท้ายคือ... 591 00:34:22,080 --> 00:34:25,240 ตอนที่ตำรวจนอกเครื่องแบบโทรหาแม่ 592 00:34:25,330 --> 00:34:28,290 แล้วบอกว่า "ลูกชายคุณมีเรื่องทะเลาะวิวาท 593 00:34:28,360 --> 00:34:30,960 เราเกรงว่าในอนาคต เขาจะเข้าร่วมกับแก๊งอันธพาล 594 00:34:31,720 --> 00:34:34,360 ถ้าเขายังไม่หยุด 595 00:34:34,440 --> 00:34:36,960 เราก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจับกุมเขา" 596 00:34:38,290 --> 00:34:42,160 พ่อผมบอกว่า "ในเมื่อเขาเกิดที่อเมริกา 597 00:34:42,240 --> 00:34:43,600 แล้วยังมีเพื่อนดีๆ 598 00:34:43,680 --> 00:34:45,640 คอยดูแลเขาอยู่ที่นั่น 599 00:34:45,720 --> 00:34:47,400 งั้นทำไมเราส่งเขากลับไป 600 00:34:47,480 --> 00:34:50,810 ให้เขาลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แล้วมาดูกันว่าจะเป็นยังไง" 601 00:34:57,560 --> 00:35:02,400 แซม นายไม่ได้รับความเอาใจใส่ จากพ่อแม่ตั้งแต่ยังเล็ก 602 00:35:02,480 --> 00:35:05,240 ผมจำวันก่อนที่เขาจะกลับได้ 603 00:35:06,520 --> 00:35:07,600 ตอนนั้นผมหลับอยู่ 604 00:35:07,680 --> 00:35:12,240 เขาปลุกผมและบอกว่า "โรเบิร์ต พรุ่งนี้ฉันจะไปจากฮ่องกง 605 00:35:12,330 --> 00:35:14,960 ฉันไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรบ้าง" 606 00:35:15,840 --> 00:35:18,440 ผมไม่เคยเห็นเขาอึดอัดขนาดนั้นมาก่อน 607 00:35:18,520 --> 00:35:21,160 เขาตกที่นั่งลำบาก ไม่รู้ว่าจะพบเจออะไร 608 00:35:21,240 --> 00:35:22,330 เขากำลังกลัว 609 00:35:23,720 --> 00:35:25,960 เขาอายุแค่ 18 610 00:35:26,720 --> 00:35:27,770 อายุเท่านั้นเอง 611 00:35:29,160 --> 00:35:31,330 พ่อส่งเขาไปอเมริกา 612 00:35:31,400 --> 00:35:33,440 พร้อมเงินแค่ร้อยดอลลาร์ในกระเป๋า 613 00:36:05,330 --> 00:36:08,240 ระหว่างที่คบ เราไปดูหนังด้วยกันหลายเรื่องเลย 614 00:36:08,330 --> 00:36:09,360 "เล่าโดย ลินดา ลี แคดเวลล์" 615 00:36:09,440 --> 00:36:12,120 หนึ่งในนั้นคือเรื่อง เบรกฟาสต์แอตทิฟฟานีส์ 616 00:36:13,720 --> 00:36:15,240 ฉันขอประท้วง 617 00:36:16,040 --> 00:36:18,290 มิกกี้ รูนีย์ดูงี่เง่ามาก 618 00:36:18,400 --> 00:36:19,840 บรูซเขารู้สึกอับอาย 619 00:36:19,960 --> 00:36:22,920 ที่วัฒนธรรมเอเชียของเขา ถูกสื่อออกมาแบบนั้น 620 00:36:23,000 --> 00:36:26,160 หยุดเครื่องเล่นเสียงเดี๋ยวนี้ 621 00:36:26,240 --> 00:36:28,000 ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ 622 00:36:28,080 --> 00:36:30,920 ชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียในหนัง 623 00:36:31,240 --> 00:36:37,440 มักจะเป็นพวกหมกมุ่น คลั่งไคล้ เหมือนพวกหุ่นยนต์ 624 00:36:38,520 --> 00:36:40,960 ไม่ก็คอยรับใช้พวกคนขาว 625 00:36:41,960 --> 00:36:43,810 จับกังได้เงินวันละสิบเซนต์ 626 00:36:44,330 --> 00:36:46,560 ท่านสุภาพสตรีผู้น่ารัก และสุภาพบุรุษผู้ใจดี 627 00:36:46,640 --> 00:36:48,640 ผมยินดีที่จะแนะนำตัวเองกับท่าน 628 00:36:48,720 --> 00:36:52,720 ฮอลลีวู้ดมักปฏิบัติกับคนเอเชีย... 629 00:36:52,810 --> 00:36:54,960 แบบเหยียดเชื้อชาติอย่างชัดเจน 630 00:36:57,680 --> 00:36:59,360 เรามีตะเกียบ 39 อัน 631 00:37:00,440 --> 00:37:02,240 ไม่สิ ตั้งเป็นเจดีย์เลย 632 00:37:03,810 --> 00:37:05,400 ฮอลลีวู้ดจะให้คนขาว 633 00:37:05,480 --> 00:37:07,200 มาเล่นเป็นคนจีน 634 00:37:07,290 --> 00:37:09,360 แทนที่จะให้คนจีนเล่นเอง 635 00:37:11,160 --> 00:37:14,120 อย่างเช่น แนนซี่ ควาน 636 00:37:14,200 --> 00:37:16,360 หรือนักแสดงคนอื่นๆ ในสมัยนั้น 637 00:37:16,440 --> 00:37:18,000 ค่ะ นั่นใครคะ 638 00:37:18,080 --> 00:37:20,600 ฉันนึกชื่อชาวเอเชีย ที่ได้รับบทนักแสดงหลัก 639 00:37:20,680 --> 00:37:22,400 ในตอนนั้นไม่ออกเลยจริงๆ 640 00:37:22,480 --> 00:37:23,920 "เล่าโดย แนนซี่ ควาน" 641 00:37:24,000 --> 00:37:25,810 พวกเขาให้แต่คนขาวเล่นเท่านั้น 642 00:37:27,360 --> 00:37:29,960 จอห์น เวย์นเล่นเป็นเจงกิส ข่าน 643 00:37:30,200 --> 00:37:32,200 หญิงที่ก้าวล้ำดินแดนข้าคือใคร 644 00:37:32,840 --> 00:37:34,360 เลือดของข้าบอกให้พาตัวนางไป 645 00:37:34,480 --> 00:37:36,120 ชุมชนชาวจีน 646 00:37:36,200 --> 00:37:38,600 ไม่โกรธหรือเจ็บใจบ้างเหรอ 647 00:37:38,680 --> 00:37:41,360 ที่พวกเขานำคนขาวมาแสดงแบบนี้ 648 00:37:41,560 --> 00:37:44,120 ความเท่าเทียมของทุกชีวิต เป็นสิ่งที่ยากจะทานทน 649 00:37:44,200 --> 00:37:45,560 ทำไมคุณโหดร้ายขนาดนี้ 650 00:37:45,640 --> 00:37:47,330 คุณเป็นผู้ชายแบบไหนกันแน่ 651 00:37:48,770 --> 00:37:51,880 ฟันเหยิน สวมแว่น โครงร่างเล็ก 652 00:37:51,960 --> 00:37:53,680 ไม่มีกล้ามเนื้อเลยแม้แต่น้อย 653 00:37:54,200 --> 00:37:55,960 ฉันคิดว่าผู้ชายเอเชียส่วนใหญ่ 654 00:37:56,040 --> 00:37:57,440 ถูกฝังหัวมาว่า 655 00:37:57,520 --> 00:37:58,960 นี่คือสิ่งที่พวกเขาเป็น 656 00:38:00,770 --> 00:38:02,040 นักแสดงนำชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย 657 00:38:02,120 --> 00:38:04,720 ถ้าพวกเขาเป็นผู้ชาย ก็จูบผู้หญิงผิวขาวไม่ได้ 658 00:38:04,810 --> 00:38:07,600 จะจูบได้แค่กับผู้หญิงเอเชียเท่านั้น 659 00:38:07,680 --> 00:38:10,000 โอเค คุณเอียงไปทางนี้นะ 660 00:38:10,080 --> 00:38:11,600 แล้วฉันจะเอียงไปอีกทาง 661 00:38:15,600 --> 00:38:17,040 ชาวจีนพวกนี้ฉลาดมาก 662 00:38:17,520 --> 00:38:20,770 ไม่มีพื้นที่ให้ ชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย 663 00:38:20,880 --> 00:38:24,200 ได้แสดงความเป็นมนุษย์ของพวกเขา ในอีกด้านหนึ่งเลย 664 00:38:29,080 --> 00:38:31,290 วันที่ 20 ตุลาคม 1963 665 00:38:31,960 --> 00:38:35,680 "ถึงหญิงสาวผู้น่ารักที่สุด จากชายหนุ่มผู้ชื่นชมเธอ 666 00:38:37,040 --> 00:38:41,240 ลินดา เพื่อให้ชีวิตเรียบง่าย โดยไม่ต้องพยายาม 667 00:38:41,810 --> 00:38:45,330 เพื่อให้อดทนได้อย่างเบิกบาน จงทำด้วยความกล้าหาญ 668 00:38:45,720 --> 00:38:49,000 เฝ้ารอเวลา อย่าได้รีบร้อน 669 00:38:49,880 --> 00:38:53,040 พูดอีกอย่างก็คือ เพื่อให้จิตวิญญาณ 670 00:38:53,120 --> 00:38:57,400 ได้เติบโตขึ้นในทางของมัน โดยไร้ซึ่งการบังคับใดๆ 671 00:38:57,880 --> 00:38:59,200 จาก บรูซ" 672 00:39:02,600 --> 00:39:05,520 การที่บรูซเลือกแต่งงานกับคนขาว 673 00:39:05,600 --> 00:39:08,960 นับเป็นการแสดงออก 674 00:39:09,040 --> 00:39:11,720 ว่าเขารู้สึกยังไงกับอเมริกา 675 00:39:15,000 --> 00:39:17,920 ยังมีอีกหลายรัฐที่มองว่า 676 00:39:18,160 --> 00:39:21,040 การแต่งงานข้ามเชื้อชาติ เป็นเรื่องผิดกฎหมาย 677 00:39:21,240 --> 00:39:23,120 และมองว่านั่นเป็นการดูหมิ่น 678 00:39:23,720 --> 00:39:25,240 แม่ของฉันมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก 679 00:39:25,330 --> 00:39:28,720 ในการทำใจยอมรับว่า ฉันกับบรูซจะแต่งงานกัน 680 00:39:30,770 --> 00:39:33,080 แม่พยายามขอให้เรารอ 681 00:39:33,680 --> 00:39:35,720 แต่เราวางแผนกันไว้เรียบร้อยแล้ว 682 00:39:36,560 --> 00:39:37,960 หลังจากที่ได้รู้จักเขา 683 00:39:38,040 --> 00:39:40,770 เธอรักเขาจริงๆ และคิดว่าเขาเยี่ยมมาก 684 00:39:46,040 --> 00:39:49,120 ผมเจอบรูซ ลี ในเดือนกรกฎาคม 1964 685 00:39:49,200 --> 00:39:50,810 ในการแข่งคาราเต้ระดับนานาชาติ 686 00:39:50,880 --> 00:39:52,840 ครั้งแรกที่ลองบีช 687 00:39:54,360 --> 00:39:57,200 นั่นเป็นการเปิดตัวบรูซต่อหน้ามวลชน 688 00:39:57,290 --> 00:39:58,600 เป็นครั้งแรกอย่างจริงจัง 689 00:40:02,000 --> 00:40:04,840 กังฟูมีต้นกำเนิดมาจากจีน 690 00:40:04,920 --> 00:40:09,120 เป็นต้นกำเนิดของคาราเต้และยูยิตสู 691 00:40:09,200 --> 00:40:12,200 มันเป็นระบบที่สมบูรณ์ และปรับเปลี่ยนได้มากกว่า 692 00:40:12,290 --> 00:40:13,720 เรียกได้ว่ามันไหลลื่นมากกว่า 693 00:40:13,810 --> 00:40:15,330 มันต่อเนื่องและเคลื่อนไหว 694 00:40:15,400 --> 00:40:18,600 ไม่ใช่แค่ทำท่าสองท่าแล้วก็หยุด 695 00:40:21,160 --> 00:40:24,440 ตัวอย่างที่ดีที่สุดคือน้ำในแก้ว ทำไมน่ะเหรอ 696 00:40:24,680 --> 00:40:28,290 แม้น้ำเป็นสสารอ่อนนุ่มที่สุดในโลก 697 00:40:28,440 --> 00:40:30,440 แต่มันยังเซาะหินที่แข็งที่สุด 698 00:40:30,600 --> 00:40:31,880 อย่างหินแกรนิตได้ 699 00:40:33,160 --> 00:40:36,810 คุณจับน้ำไม่ได้ จะต่อยให้มันเจ็บก็ไม่ได้ 700 00:40:38,480 --> 00:40:41,840 ดังนั้น นักสู้กังฟูทุกคน ควรทำตัวให้อ่อนนุ่มเหมือนน้ำ 701 00:40:41,920 --> 00:40:44,960 ยืดหยุ่น และแทรกซึมเข้าถึงคู่ต่อสู้ 702 00:40:48,640 --> 00:40:50,240 บรูซ ลีในช่วงนั้น 703 00:40:50,330 --> 00:40:53,040 กำลังตามหา สิ่งที่เขาเรียกว่าความจริง 704 00:40:54,080 --> 00:40:57,040 พูดง่ายๆ คือเขาทำลายรูปแบบพวกนั้นลง 705 00:40:57,120 --> 00:41:01,040 ลดความยุ่งยากซับซ้อน โดยไม่สนขนบดั้งเดิม 706 00:41:02,080 --> 00:41:04,360 ไม่มีใครคิดนอกกรอบแบบเขา 707 00:41:05,160 --> 00:41:07,840 และผมก็ตกหลุมรัก กับสิ่งที่เขาแสดงให้เห็น 708 00:41:11,840 --> 00:41:15,880 ปี 1964 และปี 1965 เป็นปีที่ค่อนข้างสุดเหวี่ยง 709 00:41:15,960 --> 00:41:17,600 มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย 710 00:41:19,560 --> 00:41:20,810 "ถึงทากิ คามูระ 711 00:41:21,720 --> 00:41:24,240 วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 1965 712 00:41:24,480 --> 00:41:26,040 ลูกผมคลอดแล้ว 713 00:41:26,120 --> 00:41:28,920 เขาชื่อ แบรนดอน บี. ลี 714 00:41:30,000 --> 00:41:32,080 แน่นอนว่าเป็น เด็กชายตัวใหญ่แข็งแรง" 715 00:41:39,120 --> 00:41:41,480 หนึ่งสัปดาห์หลังจากแบรนดอนเกิด 716 00:41:41,770 --> 00:41:45,680 พ่อของบรูซก็เสียชีวิต นั่นเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด 717 00:41:46,040 --> 00:41:48,720 บรูซเขาใจสลายมาก 718 00:41:49,960 --> 00:41:53,160 นับเป็นความสูญเสีย ที่หนักหน่วงสำหรับเขา 719 00:41:58,640 --> 00:42:01,040 เขาร้องไห้หนักมาก 720 00:42:01,680 --> 00:42:03,240 เพราะตอนนั้นเขารู้แล้ว 721 00:42:03,330 --> 00:42:06,680 ว่าต่อให้พ่อส่งเขาไปอเมริกา 722 00:42:06,770 --> 00:42:08,960 ด้วยเงินแค่ 100 ดอลลาร์ติดกระเป๋า 723 00:42:10,960 --> 00:42:12,200 แต่มันเป็นผลดีสำหรับเขา 724 00:42:18,960 --> 00:42:20,880 ก่อนไปอเมริกา 725 00:42:22,290 --> 00:42:24,810 เขาเอาแต่เสาะหาสิ่งนอกกาย 726 00:42:26,240 --> 00:42:30,880 เขามีหน้ามีตา มีเสื้อผ้าสีสดใส 727 00:42:31,440 --> 00:42:34,520 เขาคิดว่ามนุษย์ควรเป็นแบบนั้น 728 00:42:37,770 --> 00:42:40,240 แต่เมื่อมาที่อเมริกา 729 00:42:40,720 --> 00:42:44,480 เขาถึงได้เข้าใจว่าชีวิตคืออะไร 730 00:42:44,560 --> 00:42:47,640 คือการได้เป็นอิสระ มีความรับผิดชอบ 731 00:42:49,200 --> 00:42:52,360 และไม่ใช่แค่กับตัวเอง แต่รวมถึงครอบครัวด้วย 732 00:42:57,920 --> 00:43:00,000 ฉันอยู่ที่บ้าน และโทรศัพท์ก็ดังขึ้น 733 00:43:00,080 --> 00:43:03,040 โทรมาจากบริษัท ของวิลเลียม โดซิเออร์ 734 00:43:03,680 --> 00:43:07,040 ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร พวกเขาบอกว่าเขาเป็นโปรดิวเซอร์ 735 00:43:10,680 --> 00:43:16,360 อย่างที่เรารู้กันว่าในการแข่งขัน ที่ลองบีชในปี 1964 736 00:43:16,440 --> 00:43:17,640 ในกลุ่มผู้ชม 737 00:43:17,720 --> 00:43:19,770 มีคนที่ชื่อว่าเจย์ ซีบริง 738 00:43:19,840 --> 00:43:22,720 ช่างทำผมของดาราในฮอลลีวู้ด 739 00:43:23,000 --> 00:43:25,400 เจย์เห็นพ่อฉันในการแข่งขันนี้ 740 00:43:25,480 --> 00:43:27,960 และเขาก็ประทับใจมากๆ 741 00:43:28,240 --> 00:43:31,360 เขาบังเอิญรู้มาว่าลูกค้าของเขา วิลเลียม โดซิเออร์ 742 00:43:31,440 --> 00:43:32,840 โปรดิวเซอร์ที่ฮอลลีวู้ด 743 00:43:32,960 --> 00:43:35,040 กำลังตามหานักแสดงเอเชีย 744 00:43:35,120 --> 00:43:37,360 สำหรับละครของเขาอยู่ 745 00:43:39,120 --> 00:43:41,360 ในตอนที่บรูซกลับบ้าน 746 00:43:41,440 --> 00:43:43,720 แล้วฉันพูดว่า "คุณต้องไม่เชื่อแน่ 747 00:43:43,800 --> 00:43:46,800 ว่าโปรดิวเซอร์ที่ฮอลลีวู้ดโทรมา 748 00:43:46,880 --> 00:43:50,240 เขาอยากให้คุณไปทดสอบหน้ากล้อง" 749 00:43:50,320 --> 00:43:54,040 เขาฟังแล้วอึ้งไปเลย เขาตกใจมาก 750 00:43:56,360 --> 00:43:58,560 บรูซไม่เคยบอกฉันเลย 751 00:43:58,760 --> 00:44:02,120 ว่าเขามีความปรารถนา ที่จะเป็นนักแสดงอีกครั้ง 752 00:44:02,800 --> 00:44:06,040 เพราะเขายังจดจ่อกับเป้าหมาย 753 00:44:06,120 --> 00:44:09,360 ในการเปิดโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้ ทั่วประเทศอยู่ 754 00:44:16,120 --> 00:44:17,560 ทดสอบ ทดสอบ เทคหนึ่ง กล้องเดิน 755 00:44:19,240 --> 00:44:21,640 บรูซ มองตรงมาที่กล้อง ตรงนี้เลย 756 00:44:21,720 --> 00:44:24,080 แล้วบอกชื่อ อายุ และที่ที่คุณเกิดที 757 00:44:25,240 --> 00:44:27,480 ผมนามสกุลลี ชื่อบรูซ ลี 758 00:44:27,720 --> 00:44:31,440 เกิดที่ซานฟรานซิสโกในปี 1940 ตอนนี้ผมอายุ 24 759 00:44:31,520 --> 00:44:33,520 ผมรู้มาว่าลูกคุณเพิ่งคลอดใช่ไหม 760 00:44:33,600 --> 00:44:34,600 ใช่ 761 00:44:34,680 --> 00:44:36,920 แล้วคุณก็นอนไม่หลับเลยใช่ไหม 762 00:44:37,000 --> 00:44:38,320 สามคืนเลยล่ะ 763 00:44:38,920 --> 00:44:40,440 และบอกทีมงานทีว่า... 764 00:44:40,520 --> 00:44:42,760 บรูซเป็นตัวของตัวเอง ในการทดสอบหน้ากล้อง 765 00:44:42,840 --> 00:44:45,360 ส่วนใหญ่เป็นช่วงเช้า... 766 00:44:45,440 --> 00:44:48,920 เขาเข้ากับคนง่ายและมีความมั่นใจ 767 00:44:49,000 --> 00:44:50,760 เลยรู้ว่าที่เขาต้องทำก็แค่... 768 00:44:51,000 --> 00:44:55,480 แสดงตัวตนที่เขาเป็นออกมา 769 00:44:56,040 --> 00:44:57,720 เอาล่ะ ดึงกล้องกลับมา 770 00:44:57,800 --> 00:45:01,320 และบรูซ แสดงท่ากังฟูให้เราดูหน่อย 771 00:45:01,400 --> 00:45:03,240 นี่คือท่ากระเรียน 772 00:45:04,360 --> 00:45:05,400 เริ่ม 773 00:45:13,480 --> 00:45:14,600 ท่าเสือ 774 00:45:15,880 --> 00:45:17,280 เริ่มจากท่าเหมือนเสือ 775 00:45:17,880 --> 00:45:19,480 ใช้กรงเล็บตะปบที่หน้า 776 00:45:19,680 --> 00:45:21,760 หรือพุ่งจะงอยปากนกกระเรียนไปที่ตา 777 00:45:26,480 --> 00:45:28,040 และนี่คือส่วนหนึ่งของท่ากังฟู 778 00:45:28,120 --> 00:45:29,160 ขอบคุณมาก 779 00:45:29,800 --> 00:45:31,640 มันคือความเรียบง่ายที่เราพูดถึง 780 00:45:31,960 --> 00:45:35,160 พวกเขาประทับใจกับ การทดสอบหน้ากล้องของบรูซ 781 00:45:35,280 --> 00:45:37,520 และอยากหาทรัพย์สินให้แก่เขา 782 00:45:37,680 --> 00:45:40,320 พวกเขาจ่ายเงินบรูซ 1,800 ดอลลาร์ 783 00:45:40,760 --> 00:45:43,560 เราไม่เคยเห็นเงินก้อนใหญ่ ขนาดนั้นในครั้งเดียวมาก่อน 784 00:45:43,760 --> 00:45:46,080 เพื่อยึดตัวบรูซไว้เป็นเวลา 18 เดือน 785 00:45:48,600 --> 00:45:49,600 ขอโทษนะครับ 786 00:45:53,680 --> 00:45:55,320 ความรุนแรงที่เราเห็นค่อนข้างหนัก 787 00:45:56,160 --> 00:45:58,520 เราเห็นชาวผิวดำโดนฉีดน้ำ โดนตี 788 00:45:58,600 --> 00:46:01,280 ถูกรังควานโดยหมาและวัวควาย 789 00:46:01,360 --> 00:46:03,800 ยุค 60 เป็นช่วงกลียุคครั้งใหญ่ 790 00:46:04,080 --> 00:46:05,480 มีการเปลี่ยนแปลงทางสังคม 791 00:46:05,560 --> 00:46:08,200 เพราะมันเป็นช่วงสำคัญของ ขบวนการสิทธิพลเมือง 792 00:46:08,280 --> 00:46:11,600 ร่วมกับมาร์ติน ลูเธอร์ คิง ที่เดินขบวนกันในวอชิงตัน 793 00:46:12,400 --> 00:46:15,040 ใครสอนให้คุณเกลียดเส้นผมของคุณ 794 00:46:15,920 --> 00:46:18,480 ใครสอนให้คุณเกลียดสีผิวตัวเอง 795 00:46:18,640 --> 00:46:22,880 จนยอมกัดให้มันเป็นสีขาว 796 00:46:26,000 --> 00:46:28,200 ในตอนนั้นมีโศกนาฏกรรมเกิดขึ้น 797 00:46:28,280 --> 00:46:29,800 อย่างตอนที่ประธานาธิบดีเคนเนดี 798 00:46:30,120 --> 00:46:32,440 และมาร์ติน ลูเทอร์ คิงถูกฆ่า 799 00:46:32,520 --> 00:46:35,400 มาร์ติน ลูเทอร์ คิง ถูกยิงเสียชีวิตคืนนี้ 800 00:46:37,320 --> 00:46:39,160 ในตอนนั้น บรูซรู้สึกว่า 801 00:46:39,240 --> 00:46:41,000 ประเทศกำลังเผชิญปัญหา 802 00:46:41,080 --> 00:46:43,960 จากการปะทะกันของคนต่างเชื้อชาติ 803 00:46:44,480 --> 00:46:46,640 ศัตรูของผมคือพวกคนขาว ไม่ใช่พวกเวียดกง 804 00:46:46,720 --> 00:46:48,200 ชาวจีน หรือชาวญี่ปุ่น 805 00:46:48,280 --> 00:46:50,160 คุณขัดขวางเมื่อผมต้องการอิสรภาพ 806 00:46:50,240 --> 00:46:51,920 คุณขัดขวาง เมื่อผมต้องการความยุติธรรม 807 00:46:52,000 --> 00:46:53,520 คุณขัดขวาง เมื่อผมต้องการความเท่าเทียม 808 00:46:53,600 --> 00:46:55,480 ในประเทศนี้ คุณไม่แม้แต่จะลุกขึ้นสู้เพื่อผม 809 00:46:55,560 --> 00:46:56,840 หรือเพื่อความเชื่อทางศาสนาของผมเลย 810 00:46:56,920 --> 00:46:58,560 คุณอยากให้ผมออกไปสู้ 811 00:46:58,640 --> 00:47:00,360 แต่คุณไม่แม้แต่จะลุกขึ้นสู้เพื่อผม ในบ้านหลังนี้ 812 00:47:01,680 --> 00:47:05,280 บรูซตื่นตัวกับการปลดแอกชาวผิวดำ 813 00:47:05,840 --> 00:47:10,360 เขาหวังว่าชาวอเมริกันผิวดำ จะยืนหยัดเพื่อสิทธิ์ของพวกเขา 814 00:47:12,280 --> 00:47:17,080 ขณะที่ชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกัน กำลังรวบรวมแรงสนับสนุนอันล้นหลาม 815 00:47:17,160 --> 00:47:19,520 เพื่อผลักดันให้สิทธิพลเมือง 816 00:47:19,600 --> 00:47:22,360 และสิทธิมนุษยชน ของชาวอเมริกันทุกคนดียิ่งขึ้น 817 00:47:24,520 --> 00:47:28,280 ผลกระทบคือพวกเขาเสียงดังกินไป 818 00:47:28,600 --> 00:47:30,440 ดูพวกอเมริกันเชื้อสายเอเชียพวกนี้สิ 819 00:47:30,640 --> 00:47:34,720 ถ้าพวกนั้นสงบปากสงบคำ ว่านอนสอนง่าย เหมือนพวกเชื้อสายเอเชีย 820 00:47:34,800 --> 00:47:37,080 อาจจะประสบความสำเร็จมากกว่านี้ก็ได้ 821 00:47:39,320 --> 00:47:43,880 ในฐานะชาวอเมริกัน ที่มีบรรพบุรุษมาจากญี่ปุ่น 822 00:47:45,280 --> 00:47:47,760 ผมชินกับคำถามนี้แล้ว 823 00:47:49,120 --> 00:47:51,240 ทำไมพวกคนดำไม่เป็นเหมือนคุณบ้าง 824 00:47:52,120 --> 00:47:56,440 ในความน่าอดสู ของลำดับชั้นเชื้อชาติในอเมริกา 825 00:47:56,720 --> 00:47:58,760 ชาวเอเชียได้รับการปฏิบัติดีกว่า 826 00:47:58,840 --> 00:48:01,080 ที่คนอเมริกันผิวดำได้รับ 827 00:48:01,320 --> 00:48:02,960 ดังนั้นแบบอย่างของชนกลุ่มน้อย... 828 00:48:03,040 --> 00:48:07,680 ที่พวกเขาคิดคือต้องยอมจำนน เหมือนอย่างพวกที่มีเชื้อสายเอเชีย 829 00:48:08,240 --> 00:48:12,320 ทำตัวกลมกลืน ไม่ก่อความวุ่นวาย 830 00:48:12,400 --> 00:48:15,800 จากการเลือกปฏิบัติ ความยากจน หรือการถูกกีดกัน 831 00:48:16,480 --> 00:48:19,440 พวกเขาแค่ก้มหน้าก้มตาทำงานหนัก 832 00:48:19,520 --> 00:48:22,960 ปฏิบัติตามกฎที่ชาวผิวขาวสร้างขึ้น 833 00:48:24,360 --> 00:48:26,680 คนเอเชียอย่างพวกเราไม่เคยได้รับ 834 00:48:26,760 --> 00:48:28,480 การปฏิบัติอย่างที่มนุษย์ควรได้รับ 835 00:48:28,560 --> 00:48:31,840 ความเป็นมนุษย์ของเรา ถูกจำกัดให้แคบมาก 836 00:48:31,920 --> 00:48:34,760 และสำหรับผม นั่นคือการเหยียดเชื้อชาติชัดๆ 837 00:48:40,840 --> 00:48:42,320 บรูซยังคงรอ... 838 00:48:42,400 --> 00:48:45,200 ให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในฮอลลีวู้ด 839 00:48:45,280 --> 00:48:48,000 ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจจะเดินหน้า 840 00:48:48,080 --> 00:48:51,040 ทำหนังเรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต แล้วตั้งรกรากที่ลอสแอนเจลิส 841 00:48:51,120 --> 00:48:52,280 พวกเขามาแล้ว 842 00:48:52,360 --> 00:48:53,760 นี่บรูซ ลี รับบทคาโต้ 843 00:48:53,840 --> 00:48:55,920 และเบน วิลเลียมส์ รับบทของกรีนฮอร์เน็ต 844 00:48:56,000 --> 00:48:58,280 บรูซเข้าสู่วงการฮอลลีวู้ด 845 00:48:58,360 --> 00:49:02,800 โดยการเล่นเป็นคู่หู หรือที่รู้กันว่าเป็นคนใช้ชาวเอเชีย 846 00:49:02,880 --> 00:49:05,120 ผมขอพูดแบบที่ชาวจีนทำกัน 847 00:49:05,200 --> 00:49:07,040 ขอบคุณมากครับ 848 00:49:07,120 --> 00:49:08,400 เรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต 849 00:49:08,480 --> 00:49:12,360 เป็นจุดเริ่มต้นของการทลาย ภาพมายาคติของชนกลุ่มน้อย 850 00:49:12,440 --> 00:49:14,120 จะง่ายกว่าถ้าให้ผมบอกว่า 851 00:49:14,200 --> 00:49:16,120 กรีนฮอร์เน็ตจะไม่เป็นแบบไหน 852 00:49:16,200 --> 00:49:18,280 เขาจะไม่เลียนแบบแบทแมน 853 00:49:18,920 --> 00:49:21,200 กรีนฮอร์เน็ตมีความเป็นตัวของตัวเอง 854 00:49:21,280 --> 00:49:22,560 ไปกันเถอะ คาโต้ 855 00:49:22,640 --> 00:49:26,360 เขาคือคาโต้ หน้าที่ของเขา 856 00:49:26,440 --> 00:49:28,840 มีเพียงการขับรถ พากรีนฮอร์เน็ตไปยังที่ต่างๆ 857 00:49:29,560 --> 00:49:33,560 เมื่อพวกเขาได้เห็นบรูซ ที่มาพร้อมพรสวรรค์ทางร่างกาย 858 00:49:34,040 --> 00:49:35,320 ก็พูดกันว่า "มันต้องมีวิธี 859 00:49:35,560 --> 00:49:37,520 ที่เราสามารถนำมาใช้ในหนังได้" 860 00:49:38,880 --> 00:49:40,160 ตอนเขาแสดงเรื่องกรีนฮอร์เน็ต 861 00:49:40,400 --> 00:49:42,680 เขาถูกส่งให้ไปเรียนการแสดง 862 00:49:42,760 --> 00:49:45,600 แต่เป็นการแสดงที่ "ไม่มีบทพูดเลย" 863 00:49:47,280 --> 00:49:48,800 "ถึงคุณโดซิเออร์ 864 00:49:48,880 --> 00:49:51,760 คาโต้เป็นคู่หูที่กระตือรือร้น ของกรีนฮอร์เน็ต 865 00:49:51,840 --> 00:49:54,160 ไม่ใช่ผู้ติดตามใบ้ 866 00:49:54,880 --> 00:49:58,640 ผมไม่ได้ตำหนิ แค่รู้สึกว่า การเป็นคู่หูที่กระตือรือร้น 867 00:49:58,720 --> 00:50:00,680 ของกรีนฮอร์เน็ตจะต้องดึง 868 00:50:00,760 --> 00:50:03,200 ศักยภาพและความสามารถ ของคาโต้ได้มากกว่านี้แน่ 869 00:50:03,280 --> 00:50:05,880 เป้าหมายของผมคือ การทำให้หนังออกมาดียิ่งขึ้น" 870 00:50:05,960 --> 00:50:08,760 พวกเขาจึงเพิ่มบทพูดให้กับคาโต้ 871 00:50:09,360 --> 00:50:10,400 รู้ไหม... 872 00:50:10,840 --> 00:50:13,680 ถ้าเราได้เจอกับชายใส่หน้ากากนั่นอีก 873 00:50:14,840 --> 00:50:15,960 ฉันอยากได้ตัวเขา 874 00:50:16,040 --> 00:50:18,560 เขาทุ่มเทสุดตัว 875 00:50:18,640 --> 00:50:22,520 ให้กับทุกอย่างที่เขาได้รับมา 876 00:50:22,600 --> 00:50:23,600 ฉันเป็นตัวสำรอง 877 00:50:23,680 --> 00:50:25,880 ที่อาจคิดไต่เต้าขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง 878 00:50:27,200 --> 00:50:31,560 บรูซถูกปฏิบัติเหมือนเป็นตัวประกอบ 879 00:50:31,640 --> 00:50:35,680 ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ ความไม่เป็นธรรมของค่าตอบแทน 880 00:50:36,160 --> 00:50:40,920 ซึ่งนักแสดงที่ไม่ใช่คนผิวขาว ต่างเผชิญกันอยู่ 881 00:50:41,000 --> 00:50:42,280 ในตอนนั้น 882 00:50:42,360 --> 00:50:45,200 "แวน วิลเลียมส์ 2,200 บรูซ ลี 450" 883 00:50:45,920 --> 00:50:47,640 คนแปลกหน้าที่ขี่จักรยานนั่นคือใคร 884 00:50:47,720 --> 00:50:49,480 ผมว่าเขาชื่อบรูซ ลีนะ 885 00:50:50,200 --> 00:50:51,960 ผมคุ้นหน้าเขาจัง เหมือนคาโต้เลย 886 00:50:52,040 --> 00:50:53,440 มีอะไรให้ช่วยไหม 887 00:50:54,360 --> 00:50:56,280 มีการสู้กังฟูแถวนี้เหรอ 888 00:50:56,560 --> 00:50:58,000 กังฟูคืออะไร บรูซ 889 00:50:58,200 --> 00:51:01,280 กังฟูเป็นการต่อสู้แบบจีน 890 00:51:02,400 --> 00:51:06,720 การต่อสู้อย่างคาราเต้หรือยูยิตสู ก็แยกมาจากกังฟูเหมือนกัน 891 00:51:06,960 --> 00:51:08,280 คุณมาจากซานฟรานซิสโก... 892 00:51:08,360 --> 00:51:10,120 ตอนที่เขาเข้าสู่ฮอลลีวู้ด 893 00:51:10,200 --> 00:51:11,200 เขาเคยบอกผมว่า 894 00:51:11,280 --> 00:51:14,280 "ฉันสามารถสอนคนผ่านการดูภาพยนตร์ 895 00:51:14,360 --> 00:51:16,360 ได้เร็วกว่าการเขียนหนังสือ 896 00:51:16,440 --> 00:51:18,440 หรือเปิดโรงเรียน 100 แห่งในอเมริกา" 897 00:51:18,520 --> 00:51:20,360 คุณไม่เปิดโรงเรียนสอนคาราเต้ 898 00:51:20,440 --> 00:51:21,960 ในซานฟรานซิสโกบ้างเลยเหรอ 899 00:51:22,040 --> 00:51:23,200 ผมไม่ค่อยรู้... 900 00:51:23,280 --> 00:51:24,640 - จริงๆ มีที่โอ๊คแลนด์ - โอ๊คแลนด์เหรอ 901 00:51:24,720 --> 00:51:25,800 ใช่ 902 00:51:26,120 --> 00:51:27,960 แล้วคุณได้เปิดสอนที่นี่บ้างไหม 903 00:51:28,040 --> 00:51:30,960 ยังเลย คุณก็รู้ เราถ่ายทำกันทุกวัน 904 00:51:31,040 --> 00:51:32,560 ก็เลยค่อนข้างยุ่งมาก 905 00:51:32,640 --> 00:51:35,600 พบกับผมในเรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต ผ่านทางช่องเอบีซี 906 00:51:35,680 --> 00:51:38,840 ผมบรูซ ลี ขอเชิญคุณ มาใช้เวลาทุกคืนวันศุกร์ด้วยกัน 907 00:51:38,920 --> 00:51:40,720 ทางสถานีส่วนใหญ่ของช่องเอบีซี 908 00:51:42,120 --> 00:51:44,080 ตอนบรูซปรากฏตัวขึ้นบนจอ เขาจุดฉนวน... 909 00:51:44,160 --> 00:51:47,600 และทำให้คนทั่วโลกประทับใจ 910 00:51:48,280 --> 00:51:51,840 การปรากฏตัวของเขานั้น เป็นเหมือนการประท้วงในตัวของมันเอง 911 00:51:51,920 --> 00:51:54,240 "เดอะกรีนฮอร์เน็ต" 912 00:51:54,320 --> 00:51:57,200 ในฐานะคนอเมริกันเชื้อสายเอเชีย ในฐานะของคนผิวสี 913 00:51:57,280 --> 00:52:02,200 เราจะได้รับการยืนยันตัวตน จากวัฒนธรรมรอบตัวเราใช่ไหม 914 00:52:02,280 --> 00:52:05,280 ดังนั้นการได้เห็นคนที่เหมือนคุณ 915 00:52:05,360 --> 00:52:08,040 ปรากฏตัวขึ้นบนจอ จึงเหมือนการกระตุ้นด้วยไฟฟ้า 916 00:52:08,840 --> 00:52:11,560 มันทำให้คุณรู้สึกว่า คุณควรจะอยู่ที่นี่ 917 00:52:12,200 --> 00:52:13,840 รู้สึกว่าคุณสามารถทำสิ่งต่างๆ 918 00:52:13,920 --> 00:52:16,560 ที่คุณไม่เคยคิดว่าจะทำได้ 919 00:52:19,160 --> 00:52:20,480 แน่นอน แล้วเขาก็พบว่า 920 00:52:20,560 --> 00:52:23,120 แม้มันจะถูกที่ แต่ดันผิดเวลา 921 00:52:23,200 --> 00:52:24,480 "เล่าโดย แซม โฮ" 922 00:52:24,560 --> 00:52:27,960 เพราะอเมริกากับฮอลลีวู้ด อาจพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลง 923 00:52:28,040 --> 00:52:30,280 แต่กับไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงขนาดนั้น 924 00:52:30,960 --> 00:52:32,520 "ถึงบรูซ 925 00:52:32,600 --> 00:52:36,120 ขงจื๊อกล่าวว่า 'กรีนฮอร์เน็ตไปต่อไม่ได้แล้ว'" 926 00:52:36,200 --> 00:52:37,280 เดอะกรีนฮอร์เน็ตถูกยกเลิก 927 00:52:37,360 --> 00:52:39,840 เพราะไม่ค่อยได้รับความนิยม 928 00:53:01,960 --> 00:53:03,760 ตอนที่เดอะกรีนฮอร์เน็ตถูกยกเลิก 929 00:53:04,360 --> 00:53:06,920 มันเป็นช่วงเวลา ที่อ่อนไหวมากสำหรับเขา 930 00:53:08,720 --> 00:53:11,120 เขาผิดหวังมากๆ 931 00:53:11,200 --> 00:53:13,680 แต่เขาก็เริ่มตั้งเป้าหมายขึ้นใหม่ 932 00:53:16,920 --> 00:53:19,440 ระหว่างนั้น เขาอ่านหนังสือ 933 00:53:19,520 --> 00:53:22,440 และเขียนมันออกมาเยอะมาก 934 00:53:22,520 --> 00:53:26,720 ซึ่งก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดี สำหรับเขาเหมือนกัน 935 00:53:27,520 --> 00:53:30,280 บรูซทำหลายอย่าง เพื่อให้มีเงินพอใช้ในแต่ละเดือน 936 00:53:32,240 --> 00:53:35,480 บางครั้งก็ได้รับบทแสดง ซึ่งไม่บ่อยมากนัก 937 00:53:36,200 --> 00:53:38,520 และบางครั้งก็ได้เล่นเป็นสตันต์แมน 938 00:53:40,360 --> 00:53:43,320 เราถ่ายหนังด้วยกัน เรื่องเดอะเร็กกิงครูว 939 00:53:43,400 --> 00:53:44,640 "เล่าโดย แนนซี ควาน" 940 00:53:44,720 --> 00:53:46,520 เขาเป็นคนตลก น่าร่วมงานด้วย 941 00:53:47,160 --> 00:53:49,720 บรูซจะแวะมาเล่นที่บ้าน 942 00:53:50,920 --> 00:53:54,600 และเขามีเป้าหมาย 943 00:53:54,680 --> 00:53:59,160 ที่จะขึ้นเป็นนักแสดงกังฟูชื่อดัง 944 00:54:00,320 --> 00:54:01,680 ฉันบอกเขาว่า "ลุยเลย" 945 00:54:02,720 --> 00:54:04,680 เขาปฏิเสธที่จะเล่นบทใดก็ตาม 946 00:54:04,760 --> 00:54:07,320 ที่ดูหมิ่นเหยียดหยามคนจีน 947 00:54:07,400 --> 00:54:11,360 ช่วงสองสามปีหลังจากนั้น เขาจึงมีงานแสดงเพียงไม่กี่เรื่อง 948 00:54:12,080 --> 00:54:13,640 การวิ่งวุ่นไม่จบไม่สิ้นของเขา 949 00:54:13,720 --> 00:54:16,560 คงง่ายมากขึ้น 950 00:54:16,640 --> 00:54:19,000 ถ้าเขายอมทำในสิ่ง 951 00:54:19,080 --> 00:54:20,720 ที่ฮอลลีวู้ดอยากให้เขาทำ 952 00:54:27,920 --> 00:54:29,280 นั่นมันไร้สาระ 953 00:54:29,360 --> 00:54:32,360 เราไม่รู้เลยว่าเดือนหน้าจะ เอาเงินที่ไหนมาใช้ 954 00:54:32,840 --> 00:54:35,200 บางช่วงถึงขั้นไม่มีจะกินเลยด้วยซ้ำ 955 00:54:37,520 --> 00:54:39,480 ถึงจะต้องดิ้นรนอย่างหนัก 956 00:54:39,560 --> 00:54:41,480 แต่เราก็มีช่วงเวลาร่วมกันเยอะมาก 957 00:54:44,400 --> 00:54:47,040 เรามีแชนนอนด้วยกัน และฉันจะบอกอะไรให้ฟัง 958 00:54:47,120 --> 00:54:50,200 บรูซตกอยู่ในกำมือเล็กๆ นั่น 959 00:54:50,360 --> 00:54:51,800 ตั้งแต่วินาทีที่เธอเกิดมา 960 00:54:51,880 --> 00:54:54,640 เธอน่ารักสำหรับเขา 961 00:54:55,680 --> 00:54:57,440 เขาหลงเธอหนักมาก 962 00:54:58,120 --> 00:55:01,160 สำหรับฉัน มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข 963 00:55:01,840 --> 00:55:03,480 ครอบครัวได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า 964 00:55:03,560 --> 00:55:06,640 บรูซมีเวลาว่างมาอยู่กับลูกๆ 965 00:55:06,720 --> 00:55:09,000 นั่นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก 966 00:55:38,840 --> 00:55:40,680 คุณสร้างโรงเรียนในฮอลลีวู้ดใช่ไหม 967 00:55:40,760 --> 00:55:43,560 สอนให้กับคนอย่าง เจมส์ การ์เนอร์ และสตีฟ แมคควีน 968 00:55:43,640 --> 00:55:45,080 - และคนอื่นๆ - ใช่ 969 00:55:45,160 --> 00:55:47,400 ทำไมพวกเขาถึงอยากเรียน ศิลปะการต่อสู้จีนล่ะ 970 00:55:47,480 --> 00:55:49,160 เพราะบทหนังเหรอ 971 00:55:49,840 --> 00:55:53,120 ก็ไม่เชิง ผมหมายถึง อย่างที่เห็นกันอยู่ 972 00:55:53,200 --> 00:55:56,920 ว่าวิธีที่ผมสอนพวกเขานั้น 973 00:55:58,280 --> 00:56:02,240 ทั้งหมดเป็นการเรียนรู้ เพื่อรู้จักตัวเอง 974 00:56:02,320 --> 00:56:05,840 ดังนั้นพวกเขาจึงอยากเรียนรู้ ที่จะแสดงความรู้สึกของตัวเอง... 975 00:56:05,920 --> 00:56:09,360 ผ่านการเคลื่อนไหว ไม่ว่าจะเป็นความโกรธ ความมุ่งมั่น 976 00:56:09,440 --> 00:56:10,440 หรืออะไรก็ตาม 977 00:56:14,480 --> 00:56:18,360 ทั้งสัญชาตญาณตามธรรมชาติ และการควบคุม 978 00:56:22,160 --> 00:56:24,360 คุณต้องเอาทั้งสองอย่างมารวมกัน 979 00:56:25,920 --> 00:56:28,360 - หยินหยาง - ใช่แล้ว นั่นแหละ 980 00:56:30,880 --> 00:56:33,000 โอเค ทีนี้ก็มาย้อนดูกันว่าเป็นยังไง 981 00:56:38,880 --> 00:56:40,600 ถ่ายอยู่เหรอ 982 00:56:40,920 --> 00:56:42,560 หนูอยากบันทึกมันไว้ 983 00:56:45,400 --> 00:56:47,880 บรูซไปได้ดีกับวัฒนธรรมนอกกระแสหลัก 984 00:56:48,400 --> 00:56:51,240 เขาเป็นครูสอนศิลปะการต่อสู้ 985 00:56:51,520 --> 00:56:53,920 เหมือนกูรูด้านเอเชียสักอย่าง 986 00:56:55,480 --> 00:56:58,360 เขานำภูมิปัญญาโบราณ อันลึกซึ้งของตะวันออก 987 00:56:58,440 --> 00:57:01,800 มาสอนให้กับคนขาวที่ชายฝั่งตะวันตก 988 00:57:02,440 --> 00:57:05,720 สตีฟ แมคควีนยืนอยู่บน จุดสูงสุดในอาชีพของเขา 989 00:57:05,800 --> 00:57:08,840 เจมส์ โคเบิร์นก็เช่นกัน 990 00:57:08,920 --> 00:57:11,920 เท็ด แอชลีย์ ประธานของวอร์เนอร์บราเธอร์ส 991 00:57:13,000 --> 00:57:15,000 ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องทำ 992 00:57:15,080 --> 00:57:16,600 เพราะมีชายผิวขาว 993 00:57:16,680 --> 00:57:19,320 ในวงการฮอลลีวู้ดมากมาย 994 00:57:19,400 --> 00:57:21,520 ที่อยากจะเป็นที่รู้จักว่า 995 00:57:21,680 --> 00:57:24,440 คบค้าอยู่กับหนุ่มชาวจีนสุดเท่คนนี้ 996 00:57:27,920 --> 00:57:29,360 ในความทรงจำครั้งก่อนของฉัน 997 00:57:29,440 --> 00:57:32,200 มีตอนที่เราไปบ้านลุงบรูซในเบลแอร์ 998 00:57:33,280 --> 00:57:35,720 แบรนดอนกับฉันวิ่งผ่านทางเดินของบ้าน 999 00:57:35,800 --> 00:57:38,040 แล้วเราก็บุกเข้าไปทางประตู 1000 00:57:38,280 --> 00:57:40,040 ในตอนที่พ่อทูนหัวของฉัน 1001 00:57:40,120 --> 00:57:41,720 กำลังพูดเรื่องปรัชญา 1002 00:57:41,960 --> 00:57:43,280 เขานั่งอยู่ตรงกลาง 1003 00:57:43,360 --> 00:57:45,040 ล้อมรอบด้วยนักเรียนที่ต่างกัน 1004 00:57:46,200 --> 00:57:48,880 ดูเหมือนชนเผ่าโบฮีเมียน หรือจิตวิญญาณอะไรสักอย่าง 1005 00:57:53,200 --> 00:57:56,520 คุณได้พบผู้คนจากหลายหมู่เหล่า 1006 00:57:57,640 --> 00:58:00,080 ฉันคิดว่านี่แหละคือทิศทาง 1007 00:58:00,160 --> 00:58:01,600 ที่โลกกำลังจะมุ่งไป 1008 00:58:06,240 --> 00:58:09,040 ผมรู้จักบรูซผ่านทางเพื่อน 1009 00:58:09,120 --> 00:58:11,040 ที่เป็นบรรณาธิการ ของนิตยสารแบล็กเบลท์ 1010 00:58:11,120 --> 00:58:12,240 "เล่าโดย คารีม อับดุล จับบาร์" 1011 00:58:12,320 --> 00:58:14,560 เขาพูดว่า "บรูซไม่ได้สอนด้วยวิธีดั้งเดิม 1012 00:58:14,720 --> 00:58:17,800 แต่มันน่าสนใจ และแหวกแนวมาก" 1013 00:58:18,400 --> 00:58:20,080 ความสูงเจ็ดฟุต หนึ่งนิ้ว 1014 00:58:22,000 --> 00:58:24,720 นักบาสรุ่นมัธยมที่ฉุดไว้ไม่อยู่ 1015 00:58:26,280 --> 00:58:27,920 บรูซสนใจกีฬาทุกชนิด 1016 00:58:28,360 --> 00:58:30,800 เขารู้สึกว่าทุกคนบนโลก 1017 00:58:30,880 --> 00:58:33,040 อาจจะมีส่วนร่วมเล็กๆ 1018 00:58:33,120 --> 00:58:34,600 ในการเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้ 1019 00:58:37,760 --> 00:58:41,240 หลายคนเข้ามาหาอาจารย์ 1020 00:58:41,320 --> 00:58:43,640 แล้วพูดว่า "นี่ ความจริงคืออะไร 1021 00:58:43,720 --> 00:58:45,640 ลองส่งมันมาให้ฉันทีสิ" 1022 00:58:46,560 --> 00:58:48,080 แล้วชายคนหนึ่งจะพูดว่า 1023 00:58:48,240 --> 00:58:50,800 "ฉันจะบอกวิธีแบบคนญี่ปุ่น" 1024 00:58:50,880 --> 00:58:53,760 ผู้ชายอีกคนจะพูดว่า "ฉันจะบอกวิธีแบบที่คนจีน... 1025 00:58:53,840 --> 00:58:55,160 เขาทำกัน" 1026 00:58:55,240 --> 00:58:56,760 นั่นมันเหลวไหลมาก 1027 00:59:03,480 --> 00:59:06,960 ส่วนตัวผมไม่เชื่อในรูปแบบการพูด 1028 00:59:08,040 --> 00:59:10,840 เพราะมัน คนจึงถูกแยกออกจากกัน 1029 00:59:12,000 --> 00:59:16,880 รูปแบบเหล่านั้นกลายเป็นกฎ พวกเขาเลยไม่ถูกรวมเป็นพวกเดียวกัน 1030 00:59:21,120 --> 00:59:22,160 โอเค มาดูกัน 1031 00:59:26,320 --> 00:59:27,480 หลังฝึกเสร็จ 1032 00:59:27,560 --> 00:59:29,240 บรูซใช้เวลาส่วนใหญ่ ไปกับการเรียนรู้ 1033 00:59:29,480 --> 00:59:31,480 เขาใช้เครื่องเล่นเทปโซนี่ 1034 00:59:31,560 --> 00:59:34,760 เปิดเทปของมูฮัมหมัด อาลี 1035 00:59:35,480 --> 00:59:38,880 มูฮัมหมัด อาลี ชูการ์ เรย์ โรบินสัน และโจ ลูอิส 1036 00:59:38,960 --> 00:59:42,560 แชมป์มวยผิวดำซึ่งเป็นความภาคภูมิใจ ของชาวอเมริกันผิวดำ 1037 00:59:44,840 --> 00:59:46,160 เขาเปิดรับ 1038 00:59:46,240 --> 00:59:47,760 อิทธิพลจากสิ่งที่แตกต่างทั้งหมด 1039 00:59:50,760 --> 00:59:51,920 สิ่งที่เขาศึกษาก็คือ 1040 00:59:52,600 --> 00:59:54,040 พลังงานของสิ่งเหล่านั้น 1041 00:59:55,880 --> 00:59:59,440 และเขาจะกลับมาคิดว่าส่วนไหนบ้าง 1042 00:59:59,520 --> 01:00:01,000 ที่เขานำมาปรับใช้กับตัวเองได้ 1043 01:00:08,280 --> 01:00:11,720 ผมต้องบอกคุณผู้ชมว่าบรูซ ลี 1044 01:00:11,800 --> 01:00:14,280 เคยเล่นเป็นตัวประกอบ 1045 01:00:14,360 --> 01:00:16,200 ในซีรีส์เรื่องลองสตรีต 1046 01:00:16,680 --> 01:00:19,160 และมันก็ทำให้ผู้ชม ชื่นชอบเป็นอย่างมาก 1047 01:00:19,240 --> 01:00:20,240 สิ่งนั้นคืออะไร 1048 01:00:20,320 --> 01:00:23,920 ผมคิดว่าส่วนที่ทำให้ประสบความสำเร็จ 1049 01:00:24,000 --> 01:00:27,560 คือผมเป็นบรูซ ลี 1050 01:00:27,640 --> 01:00:30,280 ผมแสดงความเป็นตัวเองอย่างตรงไปตรงมา 1051 01:00:32,960 --> 01:00:34,160 คุณทำอะไรลงไป 1052 01:00:34,240 --> 01:00:35,320 ภาษากวางตุ้งเรียกว่า 1053 01:00:36,760 --> 01:00:38,920 วิถีหมัดแห่งการสกัด 1054 01:00:39,000 --> 01:00:41,080 - หมัดสกัดเหรอ - หรือเท้าก็ได้ 1055 01:00:43,000 --> 01:00:45,200 เห็นไหม คุณต้องเข้ามาหาเพื่อที่จะจับผม 1056 01:00:45,880 --> 01:00:48,720 การโจมตีของคุณ ทำให้ผมมีโอกาสสกัดได้ 1057 01:00:49,280 --> 01:00:52,720 ในกรณีนี้ ผมจะใช้อาวุธที่ยาวที่สุด ท่าเตะข้างนี้ 1058 01:00:53,000 --> 01:00:55,720 เตะไปยังเป้าที่ใกล้ที่สุด หรือกระดูกหัวเข่าของคุณ 1059 01:00:56,280 --> 01:00:58,600 มันไม่ต่างจากหมัดแย็บซ้าย 1060 01:00:58,680 --> 01:01:00,560 แต่สร้างความเสียหายได้มากกว่า 1061 01:01:01,160 --> 01:01:02,920 นี่ งั้นสอนท่าพวกนี้ให้หน่อยสิ 1062 01:01:03,000 --> 01:01:06,040 ผมสอนคุณไม่ได้ ทำได้แค่ช่วย ให้คุณได้รู้จักตัวเอง 1063 01:01:06,120 --> 01:01:07,160 ไม่มีอะไรมากกว่านั้น 1064 01:01:07,240 --> 01:01:09,360 เอาล่ะ มาลองท่าเตะกัน 1065 01:01:09,440 --> 01:01:13,560 ปี 1960 มีอิทธิพลต่อบรูซ ลีอย่างมาก 1066 01:01:13,640 --> 01:01:17,320 เป็นยุคแห่งการทดลอง ความผิดหวังเมื่อไม่เป็นอย่างที่คิด 1067 01:01:17,400 --> 01:01:20,240 และมีความทุกข์ จากการดำรงอยู่ค่อนข้างสูง 1068 01:01:20,320 --> 01:01:22,800 ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก 1069 01:01:22,880 --> 01:01:25,400 ในการท้าทาย วิถีแบบตะวันตกที่มีอยู่ก่อน 1070 01:01:26,200 --> 01:01:29,800 ผมอยู่ที่นี่ ย่าผมอยู่และตายที่นี่ 1071 01:01:30,640 --> 01:01:33,320 ผมเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ และเกลียดที่นี่ด้วยเช่นกัน 1072 01:01:33,400 --> 01:01:34,400 "แฟรงก์ ชิน" 1073 01:01:34,480 --> 01:01:36,520 ถ้าผมเป็นคนนอก คงเผามัน 1074 01:01:36,600 --> 01:01:39,320 แล้วบอกแค่ว่า "ปล่อยไป ช่างมัน" 1075 01:01:40,520 --> 01:01:42,840 แต่เพราะนี่เป็นบ้านของผม 1076 01:01:42,920 --> 01:01:46,000 บ้านที่น่าเย้ยเย้น โหดร้าย 1077 01:01:47,960 --> 01:01:49,240 ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น 1078 01:01:50,480 --> 01:01:51,840 ผมเป็นผู้อพยพรุ่นที่ห้า 1079 01:01:51,920 --> 01:01:52,960 รุ่นที่หกกำลังเติบโต 1080 01:01:53,040 --> 01:01:55,040 ผมไม่อยากเห็นคนรุ่นใหม่ 1081 01:01:55,120 --> 01:01:57,240 ถูกทำร้ายจิตใจจนพังยับเยิน 1082 01:01:58,240 --> 01:02:01,360 ไม่อยากให้พวกเขาเติบโตพร้อมกับอะไร 1083 01:02:01,440 --> 01:02:03,880 ที่ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนในชาติ 1084 01:02:05,400 --> 01:02:09,040 ก่อนปี 1968 เราเป็นชาวเอเชียบูรพา 1085 01:02:09,120 --> 01:02:11,040 บูรพาหมายถึงตะวันออกใช่ไหม 1086 01:02:11,120 --> 01:02:13,120 แล้วเป็นตะวันออกของอะไรล่ะ 1087 01:02:14,560 --> 01:02:17,960 ถ้าดูวิธีที่ชนพื้นเมือง 1088 01:02:18,040 --> 01:02:19,920 หันมาเรียกตัวเองอย่างเป็นทางการ 1089 01:02:20,080 --> 01:02:22,120 ว่าชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย 1090 01:02:22,200 --> 01:02:24,640 การเปลี่ยนแปลงนั้นอธิบายได้ว่า 1091 01:02:24,720 --> 01:02:26,640 "เราจะไม่นิยามตัวเอง 1092 01:02:26,720 --> 01:02:30,400 โดยเทียบกับทางตะวันตก ไม่ว่าทิศนั้นจะอยู่ทางไหน 1093 01:02:31,040 --> 01:02:33,560 เราจะนิยามจากตัวเราเอง" 1094 01:02:34,880 --> 01:02:36,920 ในขณะเดียวกัน 1095 01:02:37,000 --> 01:02:40,720 บรูซกำลังต่อสู้เพื่อหลักปรัญชา 1096 01:02:40,800 --> 01:02:43,440 และแนวคิดของเขาผ่านทางภาพยนตร์ 1097 01:02:43,520 --> 01:02:45,200 อย่ากล่าวหากันมั่วซั่ว 1098 01:02:45,280 --> 01:02:47,920 ทีนี้ตั้งใจฟัง 1099 01:02:48,640 --> 01:02:49,720 คุณไม่ได้ยินเสียงนกแล้ว 1100 01:02:49,800 --> 01:02:50,840 - ใช่ไหม - ไม่ 1101 01:02:50,920 --> 01:02:54,040 ถ้าไม่ได้ยินเสียงนก ก็จะไม่ได้ยินเสียงคู่ต่อสู้ 1102 01:02:55,680 --> 01:02:57,520 พ่อยังคงพยายาม 1103 01:02:57,600 --> 01:03:00,160 เพื่อให้ได้เล่นหนังในฮอลลีวู้ด 1104 01:03:01,200 --> 01:03:04,160 ผมอยากให้คุณ ปล่อยผมใช้ชีวิตแบบอเมริกา 1105 01:03:04,240 --> 01:03:05,640 คุณน่ะหัวโบราณ 1106 01:03:05,720 --> 01:03:07,000 ส่วนแกก็โง่ 1107 01:03:07,080 --> 01:03:08,720 ที่คิดว่าจะหนีจากเราพ้น 1108 01:03:08,800 --> 01:03:10,560 แค่เพราะแกอยากทำ 1109 01:03:11,000 --> 01:03:13,280 เขาได้แสดงในมาร์โลว์ 1110 01:03:13,360 --> 01:03:15,000 ในซีรีส์ลองสตรีท และเรื่องอื่นๆ 1111 01:03:15,080 --> 01:03:17,040 แต่ฉันคิดว่า 1112 01:03:17,120 --> 01:03:19,320 คนในสตูดิโอส่วนใหญ่ 1113 01:03:19,400 --> 01:03:21,960 ยังมองเขาเป็นมือใหม่ 1114 01:03:23,920 --> 01:03:27,560 เขารู้ตัวค่อนข้างเร็ว ว่าการเปลี่ยนแปลง 1115 01:03:27,640 --> 01:03:32,240 ที่เขาอยากทำให้สำเร็จนั้น ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ 1116 01:03:32,320 --> 01:03:34,560 ด้วยการไปคัดตัวเพียงอย่างเดียว 1117 01:03:36,360 --> 01:03:40,960 เขารู้สึกว่าทางเดียว ที่จะแสดงตัวเองให้คนอื่นเห็น 1118 01:03:41,040 --> 01:03:43,160 คือการสร้างบทของตัวเองขึ้นมา 1119 01:04:09,160 --> 01:04:11,360 เราเริ่มสนใจบรูซ 1120 01:04:11,440 --> 01:04:14,840 และดูรายการทีวีของเขา 1121 01:04:15,160 --> 01:04:17,320 เราสัมผัสได้ว่าเขามีอะไรบางอย่าง 1122 01:04:19,640 --> 01:04:24,120 เราเลยคิดทำซีรีส์ เกี่ยวกับนักบวชเส้าหลิน 1123 01:04:24,200 --> 01:04:28,280 ที่เดินทางมายังอเมริกา เพื่อช่วยชาวจีนบนทางรถไฟ 1124 01:04:29,480 --> 01:04:31,440 บรูซเกิดความคิด... 1125 01:04:31,520 --> 01:04:35,560 ซึ่งกลายเป็นละครทีวี เกี่ยวกับกังฟูในภายหลัง 1126 01:04:36,680 --> 01:04:39,240 เขาเสนอมันกับวอร์เนอร์บราเธอร์ส 1127 01:04:39,320 --> 01:04:43,520 บรูซตื่นเต้นมากที่พวกเขาชอบ 1128 01:04:44,200 --> 01:04:45,640 ฉันเลยบอกว่า "ไม่รู้สิ บรูซ 1129 01:04:45,720 --> 01:04:47,880 ไม่รู้ว่าทางฮอลลีวู้ดพร้อมที่จะ 1130 01:04:47,960 --> 01:04:53,000 ยอมให้ชาวเอเชียเล่นบทนำในละครไหม" 1131 01:04:54,360 --> 01:04:55,720 เขาตอบว่า "มาพนันกันไหม" 1132 01:04:56,160 --> 01:04:59,360 ฉันตอบตกลง เราเลยพนันกัน 1133 01:05:01,240 --> 01:05:03,360 มันเป็นการประชุมตอนบ่าย 1134 01:05:03,840 --> 01:05:06,440 ในออฟฟิศเล็กๆ ของผม ที่วอร์เนอร์บราเธอร์ส 1135 01:05:07,840 --> 01:05:10,080 - คุณมาร์โลว์ใช่ไหม - ใช่ 1136 01:05:10,160 --> 01:05:13,400 แล้วเขาก็ใช้เท้าปิดประตูห้องผม 1137 01:05:13,480 --> 01:05:15,960 จากนั้นก็เริ่มแกว่งกระบองสองท่อน 1138 01:05:16,040 --> 01:05:18,160 มันลอยหวือมาใกล้จมูกผม 1139 01:05:18,240 --> 01:05:20,960 ผมถามว่า "อะไรของนายเนี่ย" 1140 01:05:21,040 --> 01:05:23,040 บรูซตอบว่า "จับแขนผมสิ" 1141 01:05:24,680 --> 01:05:27,320 แขนเขาแข็งเหมือนหินเลย 1142 01:05:27,400 --> 01:05:29,040 ห้าร้อยดอลลาร์ 1143 01:05:29,120 --> 01:05:31,440 ให้ฉันที่ไม่ได้ทำอะไรเลยเนี่ยนะ 1144 01:05:31,520 --> 01:05:33,000 วินสโลว์ หว่อง 1145 01:05:33,640 --> 01:05:34,640 คือชื่อของฉัน 1146 01:05:35,280 --> 01:05:38,480 เราคุยกันเรื่องบทในกังฟู 1147 01:05:38,560 --> 01:05:41,040 และแน่นอนว่าบรูซเขาอยากทำ 1148 01:05:41,560 --> 01:05:43,000 แต่ประเด็นคือ 1149 01:05:43,080 --> 01:05:48,960 สำเนียงของบรูซแข็งไปหน่อย 1150 01:05:49,240 --> 01:05:51,400 สำหรับผู้ชมในอเมริกา 1151 01:05:52,720 --> 01:05:53,720 โอเค 1152 01:06:06,400 --> 01:06:08,080 ในวงการโทรทัศน์ 1153 01:06:08,160 --> 01:06:10,680 มีผู้ให้บริการแค่สามราย 1154 01:06:11,240 --> 01:06:15,360 ไม่มีเหตุผลต้องสร้างความหลากหลาย 1155 01:06:15,440 --> 01:06:18,680 เพื่อกระจายการลงทุนในเชิงธุรกิจ 1156 01:06:19,080 --> 01:06:21,560 ไม่มีใครอยากลอง... 1157 01:06:21,640 --> 01:06:24,120 ผลิตสื่อนอกกระแสหลัก 1158 01:06:24,520 --> 01:06:27,800 เพราะถ้าเสียผู้ชมกลุ่มหลักไป 1159 01:06:28,360 --> 01:06:29,360 คุณก็จบเห่ 1160 01:06:33,320 --> 01:06:35,560 วงการภาพยนตร์ก็มี... 1161 01:06:35,640 --> 01:06:37,200 อคติต่อคนที่ไม่ได้ผิวขาวเช่นกัน 1162 01:06:38,360 --> 01:06:41,200 ด้วยเหตุนั้น บทกังฟูที่เขียนมาเพื่อบรูซ 1163 01:06:41,760 --> 01:06:43,560 จึงถูกคนในสตูดิโอปัดตก 1164 01:06:43,640 --> 01:06:46,960 เพราะคิดว่าอเมริกายังไม่พร้อม ที่จะมีฮีโร่เป็นชาวเอเชีย 1165 01:06:47,280 --> 01:06:48,640 แล้วพวกเขาก็ยกบทนั้นให้... 1166 01:06:50,400 --> 01:06:52,160 ผมจำชื่อเขาไม่ได้แล้ว 1167 01:06:52,880 --> 01:06:54,960 ซีรีส์กังฟูนั้นก็เลย... 1168 01:06:59,760 --> 01:07:03,480 แน่นอนว่าละครเรื่องนั้นได้ฉายบนทีวี 1169 01:07:03,560 --> 01:07:07,480 โดยมีเดวิด คาร์ราดีนแสดงนำในละคร 1170 01:07:09,600 --> 01:07:11,520 ช่องเอบีซีถูกวิจารณ์หนักมาก 1171 01:07:11,600 --> 01:07:12,920 ผมโดนเยอะเหมือนกัน 1172 01:07:13,000 --> 01:07:15,040 วอร์เนอร์บราเธอร์สก็ด้วย 1173 01:07:15,120 --> 01:07:16,480 แต่ท้ายที่สุดแล้ว 1174 01:07:16,560 --> 01:07:20,440 คุณก็ต้องขายสิ่งที่คุณขายได้ 1175 01:07:21,640 --> 01:07:23,920 ผมไม่เคยเจอนักแสดงเอเชียคนไหน 1176 01:07:24,000 --> 01:07:27,760 ที่สามารถขายให้กับช่องเอบีซีได้ 1177 01:07:32,160 --> 01:07:34,280 ฮอลลีวู้ดเหยียดเชื้อชาติ เพราะอเมริกาเหยียดเชื้อชาติ 1178 01:07:34,360 --> 01:07:35,480 "เล่าโดย เจฟ ชาง" 1179 01:07:35,560 --> 01:07:38,120 ภาพที่ฮอลลีวู้ดฉายให้เห็น 1180 01:07:38,200 --> 01:07:40,000 ยิ่งทำให้ชาวอเมริกันเหยียดเชื้อชาติ 1181 01:07:40,520 --> 01:07:43,360 มันเป็นวงจรอุบาทว์ไม่จบสิ้น 1182 01:07:48,200 --> 01:07:49,280 แล้วเขาก็พูดแค่ 1183 01:07:49,360 --> 01:07:52,800 "โอเค นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิด 1184 01:07:54,120 --> 01:07:58,480 แล้วจะให้ฉันหลบมัน และเปลี่ยนเส้นทางของตัวเองยังไง" 1185 01:08:01,440 --> 01:08:05,000 ฉันว่าสาระของเรื่องคือเขาไม่ยอมหยุด 1186 01:08:05,080 --> 01:08:07,240 เขาไม่ยอมให้ตัวเองโดนหยุด 1187 01:08:08,680 --> 01:08:12,840 เขาพูดว่า "ฉันรู้ และฉันตัดสินใจแล้ว 1188 01:08:12,920 --> 01:08:18,530 ฉันต้องทำเพื่อให้เราเดินหน้าต่อได้" 1189 01:08:25,360 --> 01:08:28,800 ขอถามถึงปัญหาที่คุณต้องเจอ 1190 01:08:28,880 --> 01:08:33,160 ระหว่างเป็นฮีโร่ชาวจีน ในละครอเมริกันหน่อย 1191 01:08:33,240 --> 01:08:35,000 เคยไหม ที่คนในวงการพูดว่า 1192 01:08:35,080 --> 01:08:36,440 "เราไม่รู้ว่าผู้ชม... 1193 01:08:36,530 --> 01:08:38,570 จะรับคนที่ไม่ใช่คนอเมริกันได้ไหม" 1194 01:08:38,650 --> 01:08:44,240 โชคร้าย ที่มีเรื่องพวกนี้อยู่ในโลก 1195 01:08:44,800 --> 01:08:48,160 ไม่รู้สิ บางส่วนของประเทศ 1196 01:08:48,570 --> 01:08:53,240 คิดว่าความหัวหมอทางธุรกิจ เป็นเรื่องเสี่ยง 1197 01:08:53,320 --> 01:08:55,120 ผมไม่โทษพวกเขาหรอก 1198 01:08:55,200 --> 01:08:57,200 ก็เหมือนที่ฮ่องกงนั่นแหละ 1199 01:08:57,280 --> 01:09:00,240 ถ้าชาวต่างชาติโผล่มา แล้วกลายเป็นดาวเด่น 1200 01:09:00,320 --> 01:09:05,800 ถ้าผมเป็นคนที่ถือเงินอยู่ 1201 01:09:05,880 --> 01:09:07,920 ก็คงจะกังวล 1202 01:09:08,000 --> 01:09:10,440 ว่าที่นั่นจะให้การยอมรับไหม 1203 01:09:10,650 --> 01:09:13,120 แต่มันโอเค 1204 01:09:13,200 --> 01:09:14,440 คุณมองตัวเองเป็นคนจีน 1205 01:09:14,530 --> 01:09:17,280 หรือคนอเมริกาเหนือล่ะ 1206 01:09:17,760 --> 01:09:20,400 รู้ไหมว่าผมอยากมองตัวเองเป็นยังไง 1207 01:09:21,960 --> 01:09:23,280 เป็นมนุษย์คนหนึ่ง 1208 01:09:23,920 --> 01:09:25,840 ผมก็ไม่อยากพูด... 1209 01:09:25,920 --> 01:09:28,000 ด้วยหลักขงจื๊อหรอก 1210 01:09:28,080 --> 01:09:30,200 แต่ใต้ท้องฟ้า ใต้สรวงสวรรค์ 1211 01:09:30,320 --> 01:09:32,080 เราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน 1212 01:09:32,160 --> 01:09:35,960 แค่มีความแตกต่างกันบ้างก็เท่านั้น 1213 01:09:39,200 --> 01:09:41,800 การถูกปฏิเสธมันทิ่มแทงเขา 1214 01:09:41,880 --> 01:09:43,720 "เล่าโดย ลินดา ลี แคดเวลล์" 1215 01:09:43,800 --> 01:09:45,400 บรูซถูกเหยียบย่ำ 1216 01:09:45,480 --> 01:09:48,680 เขาไม่เข้าใจ พูดได้แค่ว่า "ทำไม" 1217 01:09:49,480 --> 01:09:51,720 ฉันหมายถึง เขาเจ็บปวดมาก 1218 01:09:51,800 --> 01:09:55,160 และยังรู้สึกขยะแขยงกับทั้งระบบ 1219 01:09:57,610 --> 01:10:02,040 เขามุ่งมั่นที่จะ ทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนั้น 1220 01:10:02,320 --> 01:10:03,610 ในแบบของเขาเอง 1221 01:10:08,000 --> 01:10:09,320 "ถึงเท็ด 1222 01:10:09,400 --> 01:10:11,840 ผมเสียใจที่ได้ยินเรื่อง ผลลัพธ์ของผู้กล้า 1223 01:10:13,120 --> 01:10:14,650 เราเอาชนะพวกเขาทั้งหมดไม่ได้ 1224 01:10:14,720 --> 01:10:17,650 แต่ให้ตายเถอะ สักวันผมจะชนะให้ได้" 1225 01:10:25,000 --> 01:10:27,400 คุณรู้จักบรูซ ลีได้ยังไง 1226 01:10:27,480 --> 01:10:29,000 ผมเจอเขาครั้งแรก 1227 01:10:29,080 --> 01:10:32,840 จากการสัมภาษณ์ทางทีวีในฮ่องกง 1228 01:10:32,920 --> 01:10:34,880 เขาทำสิ่งที่วิเศษมาก 1229 01:10:36,160 --> 01:10:37,280 ตอนแบรนดอนอายุห้าขวบ 1230 01:10:37,360 --> 01:10:39,800 เขาพาแบรนดอนไปเที่ยวฮ่องกง 1231 01:10:39,880 --> 01:10:42,480 นั่นเป็นตอนที่คนจำได้ 1232 01:10:42,570 --> 01:10:45,160 ว่าเขาคือคาโต้ ในเรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต 1233 01:10:45,240 --> 01:10:50,160 ทุกคนในฮ่องกงรู้ว่า เขาประสบความสำเร็จในทีวีของอเมริกา 1234 01:10:52,570 --> 01:10:53,760 ผมโทรหาเขา 1235 01:10:53,840 --> 01:10:55,120 ผมยกหูโทรหาเขา 1236 01:10:55,200 --> 01:10:59,960 เขาพูดว่า "ถ้าคุณอยากทำหนังบู๊ที่ดี 1237 01:11:00,040 --> 01:11:03,760 หรือหนังกังฟู คุณควรทำแบบนั้นแบบนี้ รู้ใช่ไหม" 1238 01:11:03,840 --> 01:11:06,920 ผมตอบว่า "ใช่ๆ แต่ถ้าคุณให้ความร่วมมือ 1239 01:11:07,000 --> 01:11:09,120 ผมมั่นใจว่าเราจะสร้างบางอย่างได้" 1240 01:11:16,570 --> 01:11:20,160 "ความจริงคือผมเป็นคนจีนผิวเหลือง 1241 01:11:20,240 --> 01:11:23,480 ไม่มีทางเป็นที่ชื่นชอบของคนผิวขาว 1242 01:11:23,570 --> 01:11:26,880 ไม่ต้องพูดถึง การปลุกใจเพื่อนร่วมชาติเลย 1243 01:11:27,240 --> 01:11:29,720 ดังนั้นผมเลยตัดสินใจกลับมา... 1244 01:11:29,800 --> 01:11:32,040 รับใช้วงการหนังจีนอีกครั้ง" 1245 01:11:34,760 --> 01:11:37,120 เขาเป็นบุตรผู้หลงหาย และกลับมาอีกครั้ง 1246 01:11:42,120 --> 01:11:45,000 การใช้ชีวิตในฮ่องกงน่าตื่นเต้นมาก 1247 01:11:45,080 --> 01:11:46,570 เป็นเมืองที่ชวนตื่นตาตื่นใจ 1248 01:11:46,840 --> 01:11:50,160 แต่มันเป็นเรื่องยากนิดหน่อย ในการใช้ชีวิตที่นั่นกับดาราหนัง 1249 01:11:51,480 --> 01:11:54,440 เพราะเขาดังมากในฮ่องกง 1250 01:11:54,530 --> 01:11:57,880 ที่ยากกว่าคือการออกไปข้างนอก 1251 01:11:57,960 --> 01:12:01,200 โดยไม่ถูกล้อมด้วยแฟนๆ ของเขา 1252 01:12:02,160 --> 01:12:04,960 ก่อนอื่นเลย 1253 01:12:05,080 --> 01:12:07,960 คำว่าซูเปอร์สตาร์ทำให้ผมหมดอารมณ์ 1254 01:12:08,040 --> 01:12:09,080 จะบอกให้ว่าทำไม 1255 01:12:09,160 --> 01:12:12,160 เพราะคำว่าดาวมันเป็นภาพลวงตา 1256 01:12:12,240 --> 01:12:15,960 ผมไม่ได้มองตัวเองเป็นดาว 1257 01:12:16,160 --> 01:12:19,040 ผมไม่ทำจริงๆ เชื่อเถอะ เวลาที่ผมพูด... 1258 01:12:21,760 --> 01:12:24,080 ตอนที่บรูซ ลีกลับมายังฮ่องกง 1259 01:12:24,160 --> 01:12:25,720 มันยากที่เขาจะปรับตัวเข้ากับ 1260 01:12:25,800 --> 01:12:28,440 อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของที่นั่น 1261 01:12:28,530 --> 01:12:30,880 หนึ่งในนั้นคือ เขามีแนวคิดแบบอเมริกัน 1262 01:12:30,960 --> 01:12:33,000 "ใช่ เขาเป็น... 1263 01:12:34,320 --> 01:12:35,680 ครึ่งปีศาจ" 1264 01:12:36,570 --> 01:12:37,720 "คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ 1265 01:12:37,800 --> 01:12:39,480 เพราะกลับมาจากอเมริกาสินะ" 1266 01:12:40,840 --> 01:12:43,650 การเป็นคนอยู่กลางทะเลแปซิฟิก 1267 01:12:43,800 --> 01:12:46,240 ก็เหมือนถูกนิยาม ให้คนพร้อมทำร้ายเขาแล้ว 1268 01:12:47,160 --> 01:12:49,240 การบอกว่าบรูซอยู่กลางทะเลแปซิฟิก 1269 01:12:49,320 --> 01:12:53,320 หมายถึงเขาไม่ใช่ทั้งคนจีนและอเมริกา 1270 01:12:53,570 --> 01:12:56,800 แต่เป็นคนที่อยู่ระหว่างสองประเทศนี้ 1271 01:13:00,240 --> 01:13:02,680 บางครั้งฉันเดินเข้าไปในร้าน 1272 01:13:02,760 --> 01:13:04,570 และได้ยินพนักงาน... 1273 01:13:04,650 --> 01:13:08,000 พูดกับฉันด้วยภาษาจีนที่ไม่สุภาพ 1274 01:13:08,080 --> 01:13:10,920 แน่นอน พวกเขาไม่รู้ว่าฉันฟังออก 1275 01:13:13,400 --> 01:13:15,080 ฉันคิดว่าคนมองบรูซ 1276 01:13:15,160 --> 01:13:18,530 เป็นแบบอย่างที่งดงามของชาวจีน 1277 01:13:18,610 --> 01:13:22,440 แล้วคิดว่าทำไมเขาถึงแต่งงาน กับสาวผิวขาวบ้านๆ คนนั้นล่ะ 1278 01:13:24,840 --> 01:13:27,120 มันเลยความรู้สึกที่ปนเป 1279 01:13:27,480 --> 01:13:30,960 ระหว่างการประณาม เกลียดชัง ไม่พอใจ 1280 01:13:31,040 --> 01:13:35,840 และความนับถือ อิจฉา ถึงขั้นบูชาเลยก็มี 1281 01:13:42,760 --> 01:13:44,920 บรูมีความมั่นใจในตนเองจนถึงแก่น 1282 01:13:45,000 --> 01:13:46,160 "เล่าโดย โทนี่ หลิว" 1283 01:13:46,240 --> 01:13:50,570 เขามีความเชื่อว่า "ถ้าคุณไม่สนใจ ไม่ให้ค่าผม 1284 01:13:51,880 --> 01:13:53,320 งั้นคุณก็พลาดแล้วล่ะ 1285 01:13:54,160 --> 01:13:57,240 แล้วในอนาคตคุณจะเห็นด้วยกับผม" 1286 01:13:58,880 --> 01:14:00,720 หลังจากหนังเรื่อง บิ๊กบอสกับฟิสต์ออฟฟิวรี 1287 01:14:00,960 --> 01:14:04,200 เรย์มอนด์ยอมฟังความคิดของเขา 1288 01:14:04,280 --> 01:14:07,720 เรื่องการกำกับและเส้นเรื่อง 1289 01:14:11,960 --> 01:14:13,000 เขาอยากให้ทุกอย่าง 1290 01:14:13,080 --> 01:14:15,400 ที่เขารับผิดชอบอยู่ 1291 01:14:15,480 --> 01:14:19,200 ออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 1292 01:14:20,530 --> 01:14:24,480 เขาแสดงฉากต่อสู้ให้เห็นบนจอ 1293 01:14:25,000 --> 01:14:29,080 เป็นนัยยะแฝงถึงสิ่งที่เขาจะสื่อ 1294 01:14:29,160 --> 01:14:31,650 "เดอะเวย์ออฟเดอะดรากอน ปี 1973" 1295 01:14:31,720 --> 01:14:35,040 เขารวมความเป็นตะวันออก และตะวันตกเข้าด้วยกัน 1296 01:14:35,120 --> 01:14:38,480 เขานำเสนอแนวความคิดแบบตะวันตก 1297 01:14:39,920 --> 01:14:41,440 รวมถึงการทำหนังแบบตะวันตก 1298 01:14:42,120 --> 01:14:44,760 เช่น ตัวละครที่ชัค นอร์ริสแสดง 1299 01:14:44,840 --> 01:14:49,240 ไม่ใช่ตัวร้ายในการ์ตูน ของเรื่องฟิสต์ออฟฟิวรี 1300 01:14:49,320 --> 01:14:52,680 แต่เป็นนักสู้คาราเต้ที่น่านับถือ 1301 01:14:57,650 --> 01:15:00,530 วิวัฒนาการครั้งนั้นมีความสำคัญมาก 1302 01:15:14,840 --> 01:15:16,200 คนมักเข้ามาพูดอยู่บ่อยครั้ง 1303 01:15:16,280 --> 01:15:18,720 ว่า "บรูซ คุณเก่งขนาดนั้นจริงไหม" 1304 01:15:18,800 --> 01:15:21,240 ผมบอกไป "ถ้าผมตอบว่าเก่ง 1305 01:15:21,320 --> 01:15:23,080 คุณก็จะบอกว่าผมขี้โม้" 1306 01:15:28,240 --> 01:15:32,080 แต่ถ้าบอกว่าไม่เก่ง ก็คงโกหกแล้วล่ะ 1307 01:15:32,320 --> 01:15:33,960 เอาแบบนี้แล้วกัน 1308 01:15:34,040 --> 01:15:37,240 ผมไม่กลัวคู่ต่อสู้ตรงหน้า 1309 01:15:54,120 --> 01:15:57,570 ระหว่างที่เราถ่ายทำเรื่อง เวย์ออฟเดอะดรากอน 1310 01:15:57,650 --> 01:15:59,160 วอร์เนอร์บราเธอร์สก็ได้รู้ 1311 01:15:59,240 --> 01:16:00,680 ว่าบรูซ ลีมีอะไรมากกว่า... 1312 01:16:00,760 --> 01:16:02,720 ที่พวกเขาเคยจินตนาการไว้ 1313 01:16:02,800 --> 01:16:06,080 ขณะนั้น บรูซก็เริ่มถ่ายทำ เรื่องเกมออฟเดธ 1314 01:16:07,800 --> 01:16:10,240 บรูซโทรมาที่บ้านผม 1315 01:16:10,320 --> 01:16:14,440 แล้วพูดว่า "เราถ่ายหนังกันอยู่ แวะมาได้ไหม" 1316 01:16:14,610 --> 01:16:16,000 ตอนนั้นน่าจะเป็นเดือนกันยายน 1317 01:16:16,080 --> 01:16:18,360 ผมมีวันว่างสิบวันที่จะไปฮ่องกงได้ 1318 01:16:20,320 --> 01:16:22,800 แล้วเขาก็พูดว่า "นี่ ฉันยังจ่ายเงินให้นายไม่ได้" 1319 01:16:22,880 --> 01:16:25,280 พวกเขายังไม่ได้ให้งบทำหนังเลย 1320 01:16:25,530 --> 01:16:27,610 พอถ่ายฉากของเราเสร็จ 1321 01:16:28,680 --> 01:16:29,960 ก็ถึงเวลาที่ผมต้องไปแล้ว 1322 01:16:32,280 --> 01:16:34,920 บรูซเริ่มทำโปรเจกต์ในฝัน 1323 01:16:35,000 --> 01:16:36,000 ที่ชื่อว่าเกมออฟเดธ 1324 01:16:36,080 --> 01:16:37,160 "เล่าโดย เจฟ ชาง" 1325 01:16:37,240 --> 01:16:39,040 ในตอนนั้นแหละ 1326 01:16:39,120 --> 01:16:40,240 ที่เขาได้... 1327 01:16:40,320 --> 01:16:42,160 ก่อร่างสร้างตัวอย่างอิสระ 1328 01:16:42,240 --> 01:16:43,880 ไม่ใช่แค่ในฐานะนักแสดง 1329 01:16:43,960 --> 01:16:45,650 แต่รวมถึงฐานะนักเขียนและผู้กำกับ 1330 01:16:47,080 --> 01:16:49,440 ฮอลลีวู้ดเริ่มตระหนักได้ 1331 01:16:50,610 --> 01:16:52,720 ว่าที่จริงแล้วเขาทำอะไรได้บ้าง 1332 01:17:17,120 --> 01:17:18,880 ผมเลยไปฮ่องกง 1333 01:17:18,960 --> 01:17:23,120 ในตอนนั้น บรูซอยากทำหนังนานาชาติมาก 1334 01:17:24,000 --> 01:17:26,720 เรย์มอนด์ไม่มีทางยอมเสีย... 1335 01:17:26,800 --> 01:17:28,000 ดาวเด่นของเขาไป 1336 01:17:28,650 --> 01:17:30,960 ผมเลยต่อรองกับเรย์มอนด์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า 1337 01:17:31,480 --> 01:17:34,080 แต่ดูเหมือนทุกอย่างจบลง 1338 01:17:34,160 --> 01:17:36,080 ก่อนคืนที่ผมจะไป 1339 01:17:36,840 --> 01:17:39,610 บรูซ ผม เรย์มอนด์ และทุกคนไปกินข้าวเย็นด้วยกัน 1340 01:17:40,040 --> 01:17:43,570 ระหว่างมื้อเย็น ผมก็พูดว่า "บรูซ เสียดายนะ... 1341 01:17:43,650 --> 01:17:45,960 ที่คุณไม่ได้เป็นดาราระดับสากล 1342 01:17:46,240 --> 01:17:48,530 เพราะเรย์มอนด์ไม่ยอมข้อตกลงด้วย" 1343 01:17:49,650 --> 01:17:52,000 เรย์มอนด์มองผม เขาคิดอะไรไม่ออก 1344 01:17:52,080 --> 01:17:53,880 ก่อนพูดว่า "ก็ได้ ผมตกลง" 1345 01:17:53,960 --> 01:17:56,120 นั่นคือจุดเริ่มต้น ของการเป็นหุ้นส่วน 1346 01:17:56,200 --> 01:17:59,280 ระหว่างผมกับวอร์เนอร์บราเธอร์ส ในหนังเรื่องเอนเทอร์เดอะดรากอน 1347 01:18:11,320 --> 01:18:13,040 เราพบความลำบาก 1348 01:18:13,120 --> 01:18:14,160 ในช่วงเริ่มนิดหน่อย 1349 01:18:14,240 --> 01:18:17,080 เพราะบรูซเขาไม่พอใจกับบท 1350 01:18:17,160 --> 01:18:19,760 เขาอยากเพิ่มบางอย่าง 1351 01:18:19,840 --> 01:18:23,120 ให้หนังมีสาระสำคัญมากขึ้นอีกนิด 1352 01:18:25,480 --> 01:18:29,480 บรูซปฏิเสธที่จะเริ่มทำ เขาไม่ยอมไปที่กองถ่าย 1353 01:18:29,570 --> 01:18:31,320 ทีมงานชาวอเมริกาก็อยู่ที่นั่น 1354 01:18:31,400 --> 01:18:33,240 ทุกอย่างมีค่าใช้จ่าย 1355 01:18:33,320 --> 01:18:35,960 และบรูซไม่อยากโผล่ไปที่กองถ่าย 1356 01:18:39,840 --> 01:18:43,200 ฉันมั่นใจว่าบางทีเขาก็... 1357 01:18:43,280 --> 01:18:45,280 เป็นพวกดื้อด้านมาก 1358 01:18:45,880 --> 01:18:51,160 เขาเต็มไปด้วย ความกระตือรือร้นและมุ่งมั่น 1359 01:18:52,400 --> 01:18:54,160 บางครั้งเขาอาจเป็นเด็กหัวรั้น 1360 01:18:55,440 --> 01:18:58,880 เขาไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษตลอดเวลา 1361 01:18:59,480 --> 01:19:00,650 เขาจะเล่าเรื่อง... 1362 01:19:00,720 --> 01:19:02,800 ให้คุณฟังเป็นบางครั้ง 1363 01:19:05,320 --> 01:19:08,680 บรูซมีความรู้สึกไม่มั่นคง 1364 01:19:08,760 --> 01:19:11,610 อย่างที่นักแสดง ที่ประสบความสำเร็จเขาเป็นกัน 1365 01:19:13,610 --> 01:19:15,650 ทีมงานจะเห็นด้วยกับโปรเจกต์ฉันไหม 1366 01:19:15,720 --> 01:19:18,920 พวกเขากำลังทำสิ่งที่ดีที่สุด เพื่อฉันและเพื่อหนังอยู่ใช่ไหม 1367 01:19:22,570 --> 01:19:26,650 ในที่สุด เขาก็มีทางของเขาเอง 1368 01:19:28,760 --> 01:19:31,320 อะไรน่ะ โชว์ความสามารถหรือไง 1369 01:19:31,880 --> 01:19:35,120 เราต้องมีอารมณ์ร่วมด้วย 1370 01:19:35,920 --> 01:19:37,400 ในหนังทุกเรื่อง 1371 01:19:37,480 --> 01:19:39,880 ถ้ามีหลักปรัชญาโผล่มาให้เห็น 1372 01:19:39,960 --> 01:19:42,610 นั่นคือสิ่งที่บรูซใส่ลงไปในบท 1373 01:19:44,840 --> 01:19:45,880 นั่นแหละ 1374 01:19:47,360 --> 01:19:50,200 - รู้สึกยังไงบ้าง - ขอผมคิดก่อน 1375 01:19:51,000 --> 01:19:53,920 อย่าคิด ใช้ความรู้สึก 1376 01:19:54,680 --> 01:19:58,160 เหมือนนิ้วชี้ไปที่ดวงจันทร์ 1377 01:19:59,840 --> 01:20:02,800 อย่ามัวสนใจนิ้ว 1378 01:20:02,880 --> 01:20:06,080 ไม่งั้นนายจะพลาด แสงเรืองรองที่ฟ้าประทาน 1379 01:20:07,080 --> 01:20:09,120 - สิ่งที่เขาพยายามทำ... - เข้าใจไหม 1380 01:20:09,200 --> 01:20:12,440 คือการทำหนังในแนวที่เขาต้องการ 1381 01:20:12,920 --> 01:20:14,400 ตามวิสัยทัศน์ของเขา 1382 01:20:14,480 --> 01:20:18,800 จะโค้งก็ห้ามละสายตาจากคู่ต่อสู้ 1383 01:20:20,280 --> 01:20:24,080 ในช่วงปี 1970 ภาพยนตร์จีน... 1384 01:20:24,160 --> 01:20:28,000 หรือภาพยนตร์เอเชียบางเรื่อง ดังไปถึงฮอลลีวู้ด 1385 01:20:29,240 --> 01:20:34,160 บรูซก็อยากให้หนังของเรา ฝ่าด่านเข้าสู่ฮอลลีวู้ดได้บ้าง 1386 01:20:42,400 --> 01:20:44,040 เราไม่ได้ตั้งเป้า... 1387 01:20:44,120 --> 01:20:47,680 ว่าหนังเรื่องเอนเทอร์เดอะดรากอน ต้องประสบความสำเร็จ 1388 01:20:47,760 --> 01:20:49,160 "เล่าโดย พอล เฮลเลอร์" 1389 01:20:49,240 --> 01:20:52,760 เราตั้งใจที่จะทำหนังที่ดีที่สุด ไปด้วยกันกับบรูซ 1390 01:20:54,760 --> 01:20:59,120 พอเริ่มแล้วถึงได้รู้ ว่าเราได้ประโยชน์จากอะไรบางอย่าง 1391 01:20:59,610 --> 01:21:01,530 ที่น่าประทับใจอย่างยิ่งยวด 1392 01:21:06,530 --> 01:21:10,610 เรามีบรูซ คอยทำในสิ่งเขาที่ถูกลิขิตมา 1393 01:21:11,840 --> 01:21:13,200 และมันวิเศษมาก 1394 01:21:15,360 --> 01:21:16,760 เขาคอยจุดประกาย 1395 01:21:22,610 --> 01:21:24,880 เขามีลักษณะเฉพาะที่ดารามี 1396 01:21:26,530 --> 01:21:28,720 มีความซื่อตรงต่อมนุษยชาติ 1397 01:21:29,480 --> 01:21:31,000 เป็นตัวของตัวเอง 1398 01:21:31,080 --> 01:21:34,720 เข้าใจและพอใจในสิ่งที่ตัวเขาเป็น 1399 01:21:34,800 --> 01:21:38,360 นั่นเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ ผู้คนหลงใหลในตัวบรูซ 1400 01:21:49,530 --> 01:21:51,840 ฉันว่าเขาชอบที่จะมีชื่อเสียง 1401 01:21:51,920 --> 01:21:53,840 มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการ เป็นเป้าหมายของเขา 1402 01:21:55,280 --> 01:21:57,530 ไม่รู้สิ บางทีตอนเขาไปถึงเป้าหมาย 1403 01:21:57,610 --> 01:21:58,880 อาจพูดแค่ "ก็ดี" ก็ได้ 1404 01:22:01,240 --> 01:22:04,240 คุณโด่งดัง และจากนั้นก็ต้องรักษามันไว้ 1405 01:22:06,570 --> 01:22:08,530 เป็นราคาที่ต้องจ่ายเพื่อชื่อเสียง 1406 01:22:13,160 --> 01:22:14,760 สิ่งเดียวที่ผมจำได้ เขาเคยพูดว่า 1407 01:22:14,840 --> 01:22:18,080 "ผมไม่รู้ว่าในฮ่องกง มีใครที่เป็นเพื่อนผมบ้าง" 1408 01:22:18,160 --> 01:22:19,610 ผมเลยถามว่า "หมายความว่าไง" 1409 01:22:19,680 --> 01:22:21,080 เขาบอก "เขาอาจอยากมีส่วนร่วมในหนัง 1410 01:22:21,160 --> 01:22:22,840 ถึงได้เป็นมิตรกับฉัน" 1411 01:22:24,080 --> 01:22:25,570 ผมเลยคิดว่าเขาโดดเดี่ยวมาก 1412 01:22:25,960 --> 01:22:28,760 ผมไม่อยากมีชีวิตแบบเขาเลย 1413 01:22:30,120 --> 01:22:31,160 ไม่มีเวลาส่วนตัว 1414 01:22:31,240 --> 01:22:33,570 ไม่มีเวลาเป็นตัวของตัวเอง 1415 01:22:35,200 --> 01:22:36,400 ชีวิตคุณเปลี่ยนไปแค่ไหน 1416 01:22:36,480 --> 01:22:38,720 คุณเปลี่ยนไปบ้างไหม หลังประสบความสำเร็จ 1417 01:22:38,800 --> 01:22:40,610 ผมรู้มาว่าคุณเป็นคนสำคัญในฮ่องกง 1418 01:22:40,680 --> 01:22:42,040 คุณดังมากที่นั่น 1419 01:22:42,120 --> 01:22:43,880 ก็มีสิ่งที่เปลี่ยนนะ 1420 01:22:43,960 --> 01:22:46,000 ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในคุกเลย 1421 01:22:46,080 --> 01:22:48,160 - รู้ใช่ไหมว่าหมายถึงอะไร - ยังไงนะ 1422 01:22:48,240 --> 01:22:50,360 ผมเหมือนลิงในสวนสัตว์ 1423 01:22:50,440 --> 01:22:52,880 แล้วคนก็พุ่งเข้ามาหาผม อะไรแบบนั้น 1424 01:22:54,120 --> 01:22:55,320 พ่อของคุณเคยพูดถึง 1425 01:22:55,400 --> 01:22:57,000 เรื่องไม่ดีของวงการบันเทิง 1426 01:22:57,080 --> 01:22:59,680 คุณเคยเจอบ้างไหม นอกจากเรื่องภาพลวงตา 1427 01:22:59,760 --> 01:23:01,360 แน่นอน 1428 01:23:01,440 --> 01:23:02,440 แน่นอน 1429 01:23:02,530 --> 01:23:04,440 คุณดูปล่อยวาง จากเรื่องพวกนั้นได้ดีเลย 1430 01:23:04,530 --> 01:23:06,240 เอาแบบนี้แล้วกัน 1431 01:23:07,880 --> 01:23:09,440 พูดกันจริงๆ เลยนะ 1432 01:23:10,650 --> 01:23:13,400 ผมไม่ได้แย่เท่าบางคนในนั้น 1433 01:23:13,480 --> 01:23:16,680 แต่ผมจะไม่พูดเด็ดขาดว่า ตัวเองเป็นนักบุญ 1434 01:23:24,240 --> 01:23:26,680 เดือนพฤษภาคม ปี 1973 เขาทรุดลง... 1435 01:23:26,920 --> 01:23:29,440 และนั่นเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวมาก 1436 01:23:31,570 --> 01:23:34,720 เขาแวะมาพร้อมกับลินดา และเรย์มอนด์ เชา 1437 01:23:34,800 --> 01:23:36,480 ด้วยเรื่องทางร่างกาย 1438 01:23:36,570 --> 01:23:37,610 "เล่าโดย โรเบิร์ต ลี" 1439 01:23:37,680 --> 01:23:38,960 หมอคนหนึ่งบอกว่า 1440 01:23:39,040 --> 01:23:40,610 เขามีร่างกายของเด็กอายุ 18 1441 01:23:43,610 --> 01:23:46,160 เราเพิ่งไปโรงยิมด้วยกันเอง 1442 01:23:46,680 --> 01:23:49,680 ตอนนั้นเขาพูดว่า "ฉันน่ะแข็งแรงมาก" 1443 01:23:50,880 --> 01:23:53,960 และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเขา 1444 01:23:56,440 --> 01:23:59,530 "วันที่ 20 กรกฎาคม 1973" 1445 01:23:59,610 --> 01:24:01,120 ผมจำได้แม่นเลย 1446 01:24:02,200 --> 01:24:04,480 เราไปสตูดิโอกันตอนเช้า 1447 01:24:04,960 --> 01:24:06,960 เพื่อประชุมกับจอร์จ เลเซนบี 1448 01:24:07,040 --> 01:24:08,320 มีผม มีเรย์มอนด์ เชา 1449 01:24:10,200 --> 01:24:11,880 แล้วเขาก็บ่นว่าปวดหัว 1450 01:24:13,120 --> 01:24:14,530 ปวดเพราะไมเกรน 1451 01:24:16,160 --> 01:24:18,610 แล้วจอร์จก็โผล่มา เราคุยกันสักพัก 1452 01:24:19,800 --> 01:24:21,800 เขามีความสุขมากจริงๆ 1453 01:24:21,880 --> 01:24:23,920 เราตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ 1454 01:24:24,000 --> 01:24:26,280 ที่จะฉายหนัง เรื่องเอนเทอร์เดอะดรากอน 1455 01:24:27,040 --> 01:24:29,120 และบรูซกำลังจะบินไปแอลเอ 1456 01:24:29,200 --> 01:24:30,610 เพื่ออัดรายการเดอะทูไนท์โชว์ 1457 01:24:31,200 --> 01:24:32,760 บรูซ ลินดา และลูกๆ 1458 01:24:32,840 --> 01:24:35,040 จะไปที่นั่น เพื่อเปิดตัวหนังเรื่องนี้ 1459 01:24:36,570 --> 01:24:40,120 เขายังคงพลังเหลือล้น เจ้าความคิด หัวเราะ 1460 01:24:40,200 --> 01:24:42,320 ปกติทุกอย่าง เว้นแต่ว่าเขาเป็นไมเกรน 1461 01:24:45,280 --> 01:24:47,320 เบ็ตตี้ หรือเบ็ตตี้ ถิงเพ่ย 1462 01:24:48,610 --> 01:24:50,610 เรากำลังคุยกับเบ็ตตี้ 1463 01:24:50,680 --> 01:24:53,160 เรื่องที่เธอมีส่วนร่วมในหนัง เรื่องเกมออฟเดธ 1464 01:24:54,920 --> 01:24:58,760 เขาโผล่มากินมื้อเที่ยง เธอเลยให้ยาแก้ปวดไป 1465 01:24:58,840 --> 01:25:00,760 เขาตัดสินใจนอนลง 1466 01:25:01,840 --> 01:25:03,610 งีบสักพัก ให้หายปวดหัว 1467 01:25:07,720 --> 01:25:09,530 เธอก็ปล่อยให้เขาหลับ 1468 01:25:11,530 --> 01:25:13,120 แต่พอเธอพยายามปลุกเขา 1469 01:25:13,200 --> 01:25:14,480 เขากลับไม่ตื่น 1470 01:25:33,800 --> 01:25:35,280 เรย์มอนด์ เชาโทรหาฉัน 1471 01:25:35,360 --> 01:25:37,400 แล้วบอกให้มาที่โรงพยาบาล 1472 01:25:38,200 --> 01:25:40,650 ฉันถามว่า "ทำไม เกิดอะไรขึ้น" 1473 01:25:40,880 --> 01:25:43,610 เขาก็ตอบว่า "เหมือนอย่างที่เคยเป็นแหละ" 1474 01:25:47,320 --> 01:25:49,120 ฉันเลยไปที่โรงพยาบาล 1475 01:25:51,440 --> 01:25:52,480 พวกนั้นก็พาเขาเข้ามา 1476 01:25:54,080 --> 01:25:57,320 ที่จริงตอนนั้นเขาจากไปแล้ว 1477 01:26:01,650 --> 01:26:03,200 ไม่อยากเชื่อเลย 1478 01:26:04,080 --> 01:26:06,650 แน่นอน ฉันแทบล้มทั้งยืน 1479 01:26:07,400 --> 01:26:09,120 แต่ฉันก็อยู่ที่นั่น มองเห็นเขา 1480 01:26:12,200 --> 01:26:13,530 โทรศัพท์ดัง 1481 01:26:15,720 --> 01:26:18,570 และผมก็เห็นแม่เริ่มร้องไห้ 1482 01:26:18,650 --> 01:26:20,000 ผมถาม "เกิดอะไรขึ้น" 1483 01:26:22,080 --> 01:26:23,610 เพื่อนของเธอโทรมา 1484 01:26:23,680 --> 01:26:26,080 บอกว่าบรูซเสียแล้วที่ฮ่องกง 1485 01:26:26,920 --> 01:26:29,840 ผมบอกว่า "ไม่เอาน่า ล้อเล่นใช่ไหม" 1486 01:26:33,040 --> 01:26:35,800 เพื่อนคนนั้นบอกให้เธอ เปิดดูข่าวตอนสี่โมงเย็น 1487 01:26:37,080 --> 01:26:40,480 ชาวฮ่องกงต่างตกใจ 1488 01:26:40,570 --> 01:26:44,000 จากข่าวการเสียชีวิต ของดาราหนังบู๊ บรูซ ลี 1489 01:26:44,080 --> 01:26:47,200 "ซูเปอร์สตาร์ บรูซ ลี เสียชีวิตแล้ว" 1490 01:26:47,280 --> 01:26:49,920 "นักแสดงศิลปะการต่อสู้ระดับนานาชาติ เสียชีวิตแล้ว" 1491 01:26:50,000 --> 01:26:53,040 "เขาจากไปหลังกินยาแก้ปวดไมเกรน" 1492 01:26:53,120 --> 01:26:56,480 นิติเวชศาสตร์สรุปว่า 1493 01:26:56,570 --> 01:27:00,200 ยาแก้ปวดทำให้เขาสมองบวม 1494 01:27:00,960 --> 01:27:02,650 เขาจึงไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย 1495 01:27:05,320 --> 01:27:08,650 ฉันคิดว่าหลายคนข้องใจ เรื่องการตายของเขามาก 1496 01:27:08,720 --> 01:27:11,080 มันยากที่จะเชื่อว่าชายอายุ 32 ปี 1497 01:27:11,480 --> 01:27:15,480 ที่แข็งแรงและกำยำได้จากไปแล้ว 1498 01:27:16,760 --> 01:27:22,120 เพราะงั้นพวกเขาเลยเอาแต่ถามคำถาม ตั้งทฤษฎีต่างๆ ขึ้นมา 1499 01:27:22,200 --> 01:27:23,680 ประมาณนั้นแหละ 1500 01:27:26,320 --> 01:27:28,760 แต่ไม่สำคัญหรอก เขาจากไปแล้ว 1501 01:27:41,400 --> 01:27:43,440 ฉันจำเรื่องหนึ่งได้ชัดเจน 1502 01:27:46,360 --> 01:27:53,040 ในงานศพเขามันบ้ามาก มีคนมาร่วมมากมาย 1503 01:27:53,360 --> 01:27:54,680 และค่อนข้างวุ่นวาย 1504 01:27:58,320 --> 01:28:03,440 ถ้าคุณมองไปด้านนอกงานศพที่ฮ่องกง 1505 01:28:04,440 --> 01:28:08,800 จะเห็นได้เลยว่าคนฮ่องกงรักเขาแค่ไหน 1506 01:28:15,200 --> 01:28:18,600 ฉันถูกต้อนผ่านฝูงชน 1507 01:28:19,320 --> 01:28:21,200 รู้สึกเหมือนตัวชาไปหมดเลย 1508 01:28:23,200 --> 01:28:24,880 ลินดาอยู่หน้าผมสองก้าว 1509 01:28:26,880 --> 01:28:29,720 ผมอุ้มแชนนอนไว้ที่แขน 1510 01:28:30,880 --> 01:28:34,920 แบรนดอนเดินอยู่ด้านข้าง และมีสองคนจาก... 1511 01:28:35,000 --> 01:28:37,760 ค่ายหนังโกลเดนฮาร์เวสต์ เดินอยู่อีกข้าง 1512 01:28:37,840 --> 01:28:40,560 เราพยายามหาทางเข้าไปในห้องจัดพิธี 1513 01:28:42,960 --> 01:28:47,400 เจ้านายของผมเป็นคนที่แข็งแกร่ง เขาเป็นพระเจ้าของผม 1514 01:28:47,480 --> 01:28:54,000 ทำไมถึงด่วนจากไปแบบนี้ 1515 01:28:56,400 --> 01:28:58,240 มันเป็นเหมือนฝันร้าย 1516 01:29:04,800 --> 01:29:06,760 ลูกทั้งสองคนอยู่ข้างฉัน 1517 01:29:07,720 --> 01:29:10,280 มันเครียดมาก 1518 01:29:20,040 --> 01:29:23,000 รู้สึกเหมือนไม่มีโอกาสให้ฉัน... 1519 01:29:23,320 --> 01:29:26,600 ได้พูดอะไรกับเขาเลย 1520 01:29:44,200 --> 01:29:46,840 สิบวันต่อมา ที่อเมริกา 1521 01:29:47,320 --> 01:29:49,080 หนังเอนเทอร์เดอะดรากอนกำลังจะฉาย 1522 01:29:49,920 --> 01:29:53,360 วอร์เนอร์บราเธอร์สทุ่มกับมันสุดตัว 1523 01:29:54,040 --> 01:29:57,120 เราฉายรอบปฐมทัศน์ ที่โรงภาพยนตร์จีนกรัมแมน 1524 01:29:59,880 --> 01:30:04,400 เขาปิดถนนฮอลลีวู้ดเพื่อขบวนแห่มังกร 1525 01:30:05,160 --> 01:30:08,880 ผมมองออกไปด้านนอกโรงหนัง 1526 01:30:09,120 --> 01:30:12,960 รอบตึกตกแต่งด้วย งานศิลปะของหนังเรื่องนี้ 1527 01:30:13,360 --> 01:30:16,320 เต็มทั่วไปหมดทั้งตึก 1528 01:30:17,920 --> 01:30:21,240 พระเจ้า นี่แหละบรูซ ลี 1529 01:30:22,160 --> 01:30:24,840 และเขาอยู่ไม่นานพอที่จะเห็น ความรู้สึกที่ท่วมท้นนี้ 1530 01:30:29,400 --> 01:30:33,160 "แม้สักวันตัวฉัน บรูซ ลีคนนี้ อาจต้องตาย... 1531 01:30:33,240 --> 01:30:37,400 โดยความปรารถนาทั้งหมดยังไม่บรรลุ แต่ฉันก็ไม่เสียใจ 1532 01:30:38,160 --> 01:30:40,120 ฉันได้ทำสิ่งที่อยากทำ 1533 01:30:40,480 --> 01:30:43,800 สิ่งที่ทำลงไป ฉันทำด้วยความจริงใจ 1534 01:30:43,880 --> 01:30:46,120 และสุดความสามารถของฉันแล้ว 1535 01:30:46,880 --> 01:30:49,160 ชีวิตมันก็แค่นี้แหละ" 1536 01:30:51,240 --> 01:30:53,280 การได้ยืนอยู่ด้านหลัง 1537 01:30:53,360 --> 01:30:55,480 ดูหนังที่เราทำฉายขึ้นบนจอ 1538 01:30:56,360 --> 01:31:01,080 และสัมผัสได้ว่าผู้ชมชอบมัน 1539 01:31:02,600 --> 01:31:04,080 พวกเราทุกคน... 1540 01:31:04,160 --> 01:31:07,560 หวังว่าเขาจะได้มาเห็นมัน 1541 01:31:09,520 --> 01:31:11,280 "เอนเทอร์เดอะดรากอน ทำเงินได้ 91 ล้านดอลลาร์ทั่วโลก" 1542 01:31:11,360 --> 01:31:13,160 "ซึ่งเท่ากับ 521 ล้านดอลลาร์ ในปัจจุบัน" 1543 01:31:13,240 --> 01:31:16,200 "ในปี 2004 หนังเรื่องนี้ ได้รับเลือกให้อนุรักษ์ไว้" 1544 01:31:16,280 --> 01:31:19,600 "โดยหอสมุดรัฐสภา ในฐานะ" 1545 01:31:19,680 --> 01:31:22,640 "ที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ หรือสุนทรียภาพ" 1546 01:31:22,720 --> 01:31:24,960 การที่เขาจากไป 1547 01:31:25,040 --> 01:31:29,600 ก่อนได้เห็นความสำเร็จของตัวเขา และหนังทั้งสี่เรื่อง 1548 01:31:30,440 --> 01:31:32,200 มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าอย่างที่สุด 1549 01:31:33,880 --> 01:31:35,920 ถ้าเขาไม่จากไปเร็วแบบนี้ 1550 01:31:36,000 --> 01:31:39,000 เรื่องราวของเขาคงไม่จับใจ 1551 01:31:39,080 --> 01:31:41,160 ลึกซึ้งและกินใจได้มากขนาดนี้ 1552 01:31:42,360 --> 01:31:44,000 ผมรู้ว่าบรูซสามารถสร้าง ปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้ 1553 01:31:44,080 --> 01:31:45,680 ถ้าเขามีชีวิตอยู่นานกว่านี้ 1554 01:31:45,760 --> 01:31:48,720 แต่ผมไม่คิดว่าการที่เขาจากไปไว 1555 01:31:48,800 --> 01:31:50,760 จะลดทอนสิ่งที่เขาสามารถบรรลุได้ 1556 01:31:52,640 --> 01:31:56,320 เขามอบสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยให้ฉัน 1557 01:31:56,400 --> 01:31:59,680 ให้เด็กที่มีสองเชื้อชาติได้เติบโต 1558 01:31:59,760 --> 01:32:04,000 และทำให้ฉันเห็น สิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต 1559 01:32:04,080 --> 01:32:05,480 ว่าโลกใบนี้จะเป็นยังไง 1560 01:32:06,960 --> 01:32:09,320 เขาเป็นส่วนผสมของสองวัฒนธรรม 1561 01:32:10,320 --> 01:32:12,560 เขารู้ว่าควรเชื่อมมันเข้าหากันยังไง 1562 01:32:14,000 --> 01:32:16,520 เขาเป็นคนที่มีเอกลักษณ์มาก 1563 01:32:20,960 --> 01:32:25,040 เขาเป็นคนที่แม้จากไปแล้ว... 1564 01:32:25,120 --> 01:32:27,600 ผู้คนก็ยังยกย่องเขาอยู่เสมอ 1565 01:32:30,720 --> 01:32:34,680 เขาใช้ชีวิตโดยมีความหวังนำทาง 1566 01:32:35,360 --> 01:32:37,480 และนั่นทำให้เขาเป็นผู้นำแสงสว่าง... 1567 01:32:37,560 --> 01:32:39,520 ให้แก่คนทั่วโลก 1568 01:32:41,240 --> 01:32:42,640 ไม่มีวันไหนในชีวิตของผม 1569 01:32:42,720 --> 01:32:44,640 ที่จะไม่คิดถึงเขา 1570 01:32:45,400 --> 01:32:46,720 จะว่ายังไงดีล่ะ 1571 01:32:48,360 --> 01:32:49,480 ผมรักเขา 1572 01:33:01,120 --> 01:33:04,040 ฉันตัดสินใจฝังเขาไว้ที่ซีแอตเทิล 1573 01:33:04,800 --> 01:33:07,600 เพราะเขาชอบช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่น 1574 01:33:13,240 --> 01:33:17,720 อย่างน้อยฉันก็ได้ไปเพื่อบอกลา 1575 01:33:17,800 --> 01:33:20,240 และมันก็ง่ายกว่า 1576 01:33:29,840 --> 01:33:31,640 ฉันรู้ว่าเขาต้องการอะไร 1577 01:33:31,720 --> 01:33:33,720 เขาอยากให้ฉันดูแลลูกๆ เขา 1578 01:33:33,800 --> 01:33:34,880 เลี้ยงให้เขาเติบโต 1579 01:33:36,720 --> 01:33:38,240 เราเลยต้องใช้ชีวิตกันต่อไป 1580 01:33:40,120 --> 01:33:41,360 มันไม่ง่ายเลย 1581 01:33:58,880 --> 01:34:00,240 ในฐานะนักสู้ศิลปะป้องกันตัว 1582 01:34:00,600 --> 01:34:03,680 หนึ่งในแนวคิดที่สำคัญที่สุด 1583 01:34:04,280 --> 01:34:06,120 คือความเข้าใจในการทลายช่องว่าง 1584 01:34:07,240 --> 01:34:10,520 ทลายช่องว่างระหว่างฉันกับคู่ต่อสู้ 1585 01:34:11,240 --> 01:34:14,400 ทลายช่องว่างระหว่างตัวฉันกับความฝัน 1586 01:34:16,920 --> 01:34:20,320 ฉันเห็นพ่อเป็น... 1587 01:34:20,400 --> 01:34:23,400 คนที่มุ่งมั่นจะทลายระยะห่าง 1588 01:34:24,320 --> 01:34:28,160 เพื่อให้ผู้คนเดินทางข้ามไปได้ 1589 01:34:35,280 --> 01:34:37,520 และ 20 ปีต่อมา ในตอนที่พี่ชายฉันเสีย 1590 01:34:39,720 --> 01:34:41,280 ฉันได้รับจดหมายที่พ่อเขียนไว้ 1591 01:34:41,360 --> 01:34:42,720 และฉันก็เริ่มอ่านพวกมัน 1592 01:34:44,040 --> 01:34:49,480 ฉันจำความรู้สึก ที่รอยร้าวในใจเปิดออกได้ 1593 01:34:52,320 --> 01:34:55,480 ฉันมีวิธีรักษาความทรมานอยู่กับตัว 1594 01:34:55,560 --> 01:34:58,800 มีมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ฉันไม่เคยใช้ 1595 01:34:59,800 --> 01:35:03,280 ฉันยืนขึ้นด้วยตัวเองได้ 1596 01:35:03,360 --> 01:35:06,760 แต่ฉันก็ไม่เคยสังเกตจนกระทั่งตอนนี้ 1597 01:35:10,280 --> 01:35:14,640 ไม่รู้สิ อยู่ๆ ฉันก็อยาก กำหนดชะตาชีวิตด้วยตัวเอง 1598 01:35:15,120 --> 01:35:17,920 ถ้าคุณตั้งใจจะหาบางอย่างมาห่อหุ้ม 1599 01:35:18,000 --> 01:35:21,720 เพื่อเยียวยาตัวคุณ ลองเป็นเชื้อไฟให้แก่ตัวเองสิ 1600 01:35:21,800 --> 01:35:23,120 เป็นแสงสว่างให้ตัวเอง 1601 01:35:24,480 --> 01:35:26,760 แล้วคุณจะเปลี่ยนมุมมอง 1602 01:35:27,200 --> 01:35:30,080 และสร้างเส้นทางเพื่อตัวคุณเองได้ 1603 01:35:32,400 --> 01:35:37,080 หลักปรัชญาของเขา เป็นส่วนหนึ่งของการเข้าใจตัวเอง 1604 01:35:38,920 --> 01:35:42,840 อย่ายอมรับว่าตัวคุณเป็นในสิ่งที่... 1605 01:35:42,920 --> 01:35:45,440 คนอื่นเหมารวมเอาเองว่าคุณเป็น 1606 01:35:46,680 --> 01:35:50,840 หาคุณค่าที่มีในตัวคุณ และแสดงออกมา 1607 01:35:56,080 --> 01:35:57,360 ทำจิตใจให้ว่างเปล่า 1608 01:35:58,800 --> 01:36:02,720 ไร้รูปร่าง ไร้รูปแบบ ราวกับสายน้ำ 1609 01:36:03,680 --> 01:36:05,040 จากนั้นเทน้ำลงไปในถ้วย 1610 01:36:06,560 --> 01:36:07,560 มันก็จะกลายเป็นถ้วย 1611 01:36:07,640 --> 01:36:09,960 ถ้าเทลงไปในขวด มันจะกลายเป็นขวด 1612 01:36:10,040 --> 01:36:12,960 เทลงไปในกาน้ำชา มันก็จะกลายเป็นกาน้ำชา 1613 01:36:13,280 --> 01:36:16,080 น้ำจะไหลริน หรือพุ่งชนก็ย่อมได้ 1614 01:36:17,240 --> 01:36:18,840 ทำตัวให้เป็นเหมือนน้ำสิ 1615 01:36:38,800 --> 01:36:43,120 "ลินดา ลี แคดเวลล์" 1616 01:36:45,360 --> 01:36:49,480 "โรเบิร์ต ลี" 1617 01:36:51,880 --> 01:36:56,160 "อันเดร มอร์แกน" 1618 01:36:56,880 --> 01:36:59,600 "เลอรอย การ์เซีย" 1619 01:37:00,120 --> 01:37:03,040 "พอล เฮลเลอร์" 1620 01:37:03,880 --> 01:37:06,720 "ไดอาน่า ลี อีโนซันโต" 1621 01:37:07,040 --> 01:37:09,960 "แนนซี ควาน" 1622 01:37:10,600 --> 01:37:12,920 "ซิลเวีย ไล" 1623 01:37:13,480 --> 01:37:16,360 "โทนี่ หลิว" 1624 01:37:17,080 --> 01:37:19,520 "แอนเจล่า เหมา" 1625 01:37:20,200 --> 01:37:22,920 "ดั๊ก พาล์มเมอร์" 1626 01:37:23,640 --> 01:37:26,320 "บาร์นีย์ สกอลแลน" 1627 01:37:28,840 --> 01:37:32,480 "คารีม อับดุล จับบาร์" 1628 01:37:35,360 --> 01:37:38,920 "แดน อีโนซันโต" 1629 01:37:41,200 --> 01:37:46,920 "แชนนอน ลี" 1630 01:37:49,040 --> 01:37:50,400 ยินดีต้อนรับทุกท่าน 1631 01:37:50,480 --> 01:37:52,720 เข้าสู่ถนนแห่งเกียรติยศของฮอลลีวู้ด บรูซ ลี 1632 01:37:58,640 --> 01:38:01,960 หนึ่ง สอง สาม 1633 01:38:05,800 --> 01:38:10,640 "โมสตาร์ บอสเนีย และเฮอร์เซโกวีนา" 1634 01:38:10,720 --> 01:38:11,720 "ขอขอบคุณ แมทธิว พอลลี" 1635 01:38:11,800 --> 01:38:12,840 "ผู้เขียนชีวิตประวัติบรูซลี'" 1636 01:38:12,920 --> 01:38:14,400 "บรูซ ลีเป็นสัญลักษณ์การต่อสู้" 1637 01:38:14,480 --> 01:38:16,000 "เพื่อชนกลุ่มน้อยและความยุติธรรม" 1638 01:38:23,440 --> 01:38:25,800 พ่อได้ทิ้งตำนานที่วิเศษมากๆ เอาไว้ 1639 01:38:25,880 --> 01:38:27,360 และผมได้พบเจอผู้คนทั่วโลก 1640 01:38:27,440 --> 01:38:29,920 ที่นับถือเขา ชื่นชมผลงานของเขา 1641 01:38:30,000 --> 01:38:32,680 และผลก็พลอยได้ผลดีจากเรื่องนั้นด้วย 1642 01:38:32,760 --> 01:38:34,440 หลายคนในวัยเดียวกับเขา 1643 01:38:34,520 --> 01:38:37,320 นักสะสมอย่างเจฟ ชาง พบเจอกับการเลือกปฏิบัติมาตลอด 1644 01:38:37,400 --> 01:38:41,200 แต่ช่วงปี 1973 มันเหมือน... 1645 01:38:41,720 --> 01:38:46,680 เรื่องวิเศษที่เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน ชายชาวจีนกลายเป็นพี่เบิ้มของถิ่น 1646 01:38:50,720 --> 01:38:52,160 คนกว่า 700 คน... 1647 01:38:52,240 --> 01:38:54,240 มาที่สตูดิโอของวอร์เนอร์บราเธอร์ส 1648 01:38:54,320 --> 01:38:57,680 ด้วยความหวังจะเข้ารับช่วงต่อ จากบรูซ ลีผู้ล่วงลับ 1649 01:38:57,760 --> 01:38:59,400 มีใครในการคัดตัว... 1650 01:38:59,480 --> 01:39:01,160 ที่ทำให้คุณนึกถึงสามีบ้างไหม 1651 01:39:01,240 --> 01:39:04,560 ไม่มีใครที่เป็นได้อย่างบรูซเลย 1652 01:39:07,040 --> 01:39:08,320 "เราไร้รูปร่าง ไม่กลัว เราสู้" 1653 01:39:08,400 --> 01:39:09,600 "เป็นเหมือนน้ำ เราคือชาวฮ่องกง" 1654 01:39:09,680 --> 01:39:11,240 "เป็นดั่งสายน้ำ" 1655 01:39:11,920 --> 01:39:13,520 เราอยู่กับแม่และพี่ชายของเขาแล้ว 1656 01:39:13,600 --> 01:39:15,000 ช่วยเล่าถึงชาย... 1657 01:39:15,080 --> 01:39:18,520 ผู้เชี่ยวชาญคาราเต้ จนคนให้เป็น กาลิเลโอแห่งศิลปะการต่อสู้หน่อย 1658 01:39:18,600 --> 01:39:22,000 ทำไมเขาถึงถูกยกให้เป็น ผู้อุทิศชีวิตในตำนาน 1659 01:39:22,080 --> 01:39:23,320 แม้ว่าเขาจะจากไปแล้ว 1660 01:39:23,400 --> 01:39:26,160 เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยพลัง 1661 01:39:26,240 --> 01:39:28,360 และเขาสามารถแสดงสิ่งนั้น 1662 01:39:28,440 --> 01:39:30,560 บนหน้าจอหรือต่อหน้าผู้คนได้ 1663 01:39:30,640 --> 01:39:32,720 บางครั้งที่คุณพูดถึงบรูซ 1664 01:39:32,800 --> 01:39:35,120 คุณทำเหมือนเขายังอยู่เลย 1665 01:39:35,200 --> 01:39:36,640 ใช่ และผมจะทำตลอดไป 1666 01:39:38,400 --> 01:39:40,400 คำบรรยายโดย ณัฐนรี ดาราเย็น 206505

Can't find what you're looking for?
Get subtitles in any language from opensubtitles.com, and translate them here.