All language subtitles for Be.Water.2020.WEBRip.Disney .Hotstar.th-Thai
Afrikaans
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bengali
Bosnian
Bulgarian
Catalan
Cebuano
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
Dutch
English
Esperanto
Estonian
Filipino
Finnish
French
Frisian
Galician
Georgian
German
Greek
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Khmer
Korean
Kurdish (Kurmanji)
Kyrgyz
Lao
Latin
Latvian
Lithuanian
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Nepali
Norwegian
Pashto
Persian
Polish
Portuguese
Punjabi
Romanian
Russian
Samoan
Scots Gaelic
Serbian
Sesotho
Shona
Sindhi
Sinhala
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Telugu
Turkish
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu
Odia (Oriya)
Kinyarwanda
Turkmen
Tatar
Uyghur
Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated:
1
00:00:01,400 --> 00:00:04,600
รายการต่อไปนี้เหมาะสำหรับ
ผู้ชมอายุ 15 ปีขึ้นไป
2
00:00:04,680 --> 00:00:08,520
ผู้ชมที่มีอายุน้อยกว่า 15 ปี
ควรได้รับคำแนะนำจากผู้ใหญ่
3
00:00:20,600 --> 00:00:23,040
"จากผู้กำกับ เบา เหงียน"
4
00:00:23,120 --> 00:00:24,320
สวัสดีครับ ผมเบา เหงียน
5
00:00:24,400 --> 00:00:26,440
เป็นผู้กำกับภาพยนตร์
เรื่องบีวอเทอร์
6
00:00:26,520 --> 00:00:29,040
พ่อแม่ของผมย้ายมาอเมริกา
7
00:00:29,120 --> 00:00:30,600
ในฐานะผู้ลี้ภัยสงครามเวียดนาม
8
00:00:31,120 --> 00:00:32,560
ด้วยเหตุนั้น
9
00:00:32,720 --> 00:00:35,760
ผมเลยได้เติบโตในอเมริกา
10
00:00:36,760 --> 00:00:39,240
แต่อเมริกาที่ผมเห็นบนจอนั้น
11
00:00:39,320 --> 00:00:42,000
ไม่ใช่อเมริกาที่ผมรู้จัก
12
00:00:42,480 --> 00:00:45,360
มันเป็นแบบนั้น
จนกระทั่งผมได้เห็นบรูซ ลี
13
00:00:45,440 --> 00:00:46,840
ในตอนที่ผมยังเด็ก
14
00:00:47,440 --> 00:00:49,040
ผมได้รับรู้สิ่งที่ผมเป็น
15
00:00:49,120 --> 00:00:51,560
ผมรับรู้ได้ว่าผมสามารถเป็นได้
16
00:00:51,640 --> 00:00:52,760
มากกว่าที่ตัวผมคิดไว้
17
00:00:53,920 --> 00:00:56,720
บรูซ ลีไม่อยากเป็นชาวเอเชีย
ในกรอบที่เราเห็นกันบนจอ
18
00:00:56,800 --> 00:01:00,080
เขาอยากเป็นวีรบุรุษ
ผู้เอาชนะอุปสรรคต่างๆ
19
00:01:00,640 --> 00:01:03,440
ความงดงามของบรูซ ลีก็คือ...
20
00:01:03,520 --> 00:01:06,050
เขาสามารถใช้วัฒนธรรม
21
00:01:06,120 --> 00:01:08,240
องค์ประกอบที่เขามี
และศิลปะการต่อสู้ของเขา
22
00:01:08,770 --> 00:01:10,600
เพื่อข้ามผ่านสิ่งเหล่านี้
23
00:01:10,690 --> 00:01:12,520
เพื่อหาวิธี...
24
00:01:12,600 --> 00:01:14,480
เอาชนะสิ่งที่แบ่งแยก
พวกเราออกจากกัน
25
00:01:14,560 --> 00:01:17,280
และในท้ายที่สุด
คุณจะพบความเชื่อมต่อระหว่างเรา
26
00:01:30,880 --> 00:01:32,640
ทดสอบ ทดสอบ เทคหนึ่ง กล้องเดิน
27
00:01:34,440 --> 00:01:36,120
ทีนี้มองที่กล้องนะบรูซ
28
00:01:36,880 --> 00:01:38,000
มองตรงมาเลย
29
00:01:38,280 --> 00:01:39,800
จากนั้นมองไป 45 องศา
30
00:01:40,520 --> 00:01:41,560
นิ่งไว้
31
00:01:42,280 --> 00:01:44,120
ขอด้านข้างหน่อย
32
00:01:44,320 --> 00:01:45,440
ดี นิ่งไว้
33
00:01:46,000 --> 00:01:48,000
ทีนี้ขออีกด้าน
34
00:01:49,240 --> 00:01:50,240
นั่นแหละ
35
00:01:51,000 --> 00:01:52,480
หัน 45 องศาจากฝั่งนั้น
36
00:01:53,680 --> 00:01:55,320
แล้วมองตรงมาที่กล้องอีกที
37
00:01:56,480 --> 00:01:58,320
เอาล่ะ ดึงกล้องกลับมา
38
00:02:09,960 --> 00:02:13,480
บรูซ แสดงท่ากังฟูให้เราดูหน่อย
39
00:02:14,090 --> 00:02:15,640
มันยากที่จะทำคนเดียว
40
00:02:15,720 --> 00:02:17,320
แต่ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด
41
00:02:17,400 --> 00:02:18,840
เอาล่ะ งั้นขอคนเข้ามาหน่อย
42
00:02:18,920 --> 00:02:20,000
- คุณช่วยเดิน...
- ใช่ นั่นน่าจะ...
43
00:02:20,090 --> 00:02:21,090
- เอาเลย
- เริ่มเลย
44
00:02:21,160 --> 00:02:22,200
เอาเลย
45
00:02:22,280 --> 00:02:23,560
- เข้ามาสิ
- โอเค
46
00:02:27,240 --> 00:02:30,090
อาจเกิดอุบัติเหตุได้นะ แต่เอาเถอะ
47
00:02:31,160 --> 00:02:32,600
ท่าโจมตีมีอยู่หลายแบบ
48
00:02:32,680 --> 00:02:34,200
ขึ้นอยู่กับว่าคุณตีตรงไหน
49
00:02:35,090 --> 00:02:36,840
และใช้อาวุธแบบใด
50
00:02:36,920 --> 00:02:38,680
ที่ตา ใช้นิ้วโจมตี
51
00:02:40,000 --> 00:02:41,040
ไม่ต้องห่วง
52
00:02:41,640 --> 00:02:42,640
ไม่ว่าจะที่ตา
53
00:02:42,810 --> 00:02:44,360
หรือใบหน้า
54
00:02:45,040 --> 00:02:47,040
ตั้งแต่เอวขึ้นไปใช้ได้หมด
55
00:02:48,320 --> 00:02:49,520
รอเดี๋ยว
56
00:02:49,600 --> 00:02:50,880
ย้ายคุณสุภาพบุรุษมาทางนี้
57
00:02:50,960 --> 00:02:52,720
กล้องจะได้เห็นมากขึ้น
58
00:02:52,800 --> 00:02:53,800
โอเค ได้แล้ว
59
00:02:54,960 --> 00:02:59,880
ฉันมั่นใจว่าพ่อไม่รู้เลย
60
00:03:00,120 --> 00:03:02,680
ว่าอสูรตัวยักษ์ที่เขาเผชิญนั้น
61
00:03:03,400 --> 00:03:06,440
เป็นระบบที่ยั่งลึกมากแค่ไหน
62
00:03:08,760 --> 00:03:11,120
ฉันว่าเขาไม่ได้ไร้เดียงสา
63
00:03:12,600 --> 00:03:16,880
เขาแค่เชื่อมั่นในตัวเองมากเท่านั้น
64
00:03:16,960 --> 00:03:18,000
มีท่าแทงนิ้ว
65
00:03:18,880 --> 00:03:20,000
ท่าหมัด
66
00:03:20,440 --> 00:03:22,200
เหวี่ยงหมัดตรง ลงต่ำ
67
00:03:22,480 --> 00:03:23,960
แน่นอน ต่อไปใช้ขา
68
00:03:24,040 --> 00:03:25,720
เตะไปที่ขาหนีบ หรือสูงกว่านั้น...
69
00:03:25,800 --> 00:03:29,160
เขารู้ว่าเขาได้แบ่งปัน
สิ่งที่มีคุณค่า
70
00:03:29,240 --> 00:03:30,280
เพื่อหยุด
71
00:03:30,360 --> 00:03:32,720
และเขารู้ว่าตัวเองมีใจทุ่มเท
ให้กับงานมากแค่ไหน
72
00:03:33,600 --> 00:03:34,800
เขาค่อนข้างกังวลนะ
73
00:03:34,880 --> 00:03:36,640
นั่นสิ ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก
74
00:04:17,360 --> 00:04:19,440
"ในปี 1971
หลังใช้ชีวิตในอเมริกาได้ 12 ปี"
75
00:04:19,520 --> 00:04:21,680
"บรูซ ลี กลับไปฮ่องกง
บ้านเกิดพ่อแม่ของเขา"
76
00:04:21,760 --> 00:04:27,280
"ในช่วงสองปีต่อมา
เขาถ่ายภาพยนตร์เรื่องยาวสี่เรื่อง"
77
00:04:33,840 --> 00:04:37,200
เพราะถูกฮอลลีวู้ดปฏิเสธ
78
00:04:38,730 --> 00:04:40,760
เขาเลยต้องแสดงให้พวกนั้นเห็น
79
00:04:41,050 --> 00:04:43,400
ว่าคนเอเชียก็เป็น
นักแสดงนำที่แข็งแกร่งได้
80
00:04:45,080 --> 00:04:49,560
ฮ่องกง ปี 1971
81
00:04:54,400 --> 00:04:56,880
และเมื่อมีข้อเสนอ
82
00:04:56,960 --> 00:04:59,440
ให้บรูซเล่นหนังเรื่องแรกในฮ่องกง
83
00:05:01,080 --> 00:05:03,080
เขาตัดสินใจที่จะไป
84
00:05:03,170 --> 00:05:06,520
เพราะอยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง
ตัวเขาจะได้รับการยอมรับหรือไม่
85
00:05:12,120 --> 00:05:16,280
แล้วเราก็ไปงานรอบปฐมทัศน์
ของภาพยนตร์เรื่องบิ๊กบอส
86
00:05:16,360 --> 00:05:18,640
การฉายครั้งแรกของเดอะบิ๊กบอส
87
00:05:18,730 --> 00:05:20,360
"วายร้ายไม่มีทางรอดจากบรูซ ลี"
88
00:05:20,440 --> 00:05:22,200
บรูซยังไม่เคยดูมันมาก่อน
89
00:05:23,880 --> 00:05:25,480
เขาบอกฉันเสมอ
90
00:05:25,560 --> 00:05:27,050
ว่าคนฮ่องกง
91
00:05:27,480 --> 00:05:29,480
จะมีปฏิกิริยาต่อสิ่งที่ดู
92
00:05:29,560 --> 00:05:30,720
หากพวกเขาไม่ชอบ
93
00:05:30,800 --> 00:05:33,440
คุณก็จะได้รับเสียงโห่จากในโรงหนัง
94
00:05:34,560 --> 00:05:39,560
"บิ๊กบอส ปี 1971"
95
00:05:41,400 --> 00:05:42,920
"แสดงนำโดย บรูซ ลี"
96
00:05:43,400 --> 00:05:46,200
บทของบิ๊กบอสไม่ได้ดีมากนัก
97
00:05:46,400 --> 00:05:48,680
คุณภาพการผลิตก็ค่อนข้างต่ำ
98
00:05:48,760 --> 00:05:51,160
แต่แค่ตัวของบรูซ ลี
99
00:05:51,760 --> 00:05:53,520
ก็ทำให้โลกสั่นสะเทือนได้แล้ว
100
00:05:57,640 --> 00:06:00,720
ทั้งบุคลิก ทั้งพละกำลัง
101
00:06:00,800 --> 00:06:03,280
รวมถึงการเข้ากับกล้องได้ดีเหล่านั้น
102
00:06:03,360 --> 00:06:06,200
ช่างทรงพลังและว่องไว
103
00:06:26,400 --> 00:06:29,560
ศิลปะการต่อสู้มีความหมายลึกซึ้ง
104
00:06:29,720 --> 00:06:32,320
มากพอๆ กับชีวิตของผม
105
00:06:32,880 --> 00:06:34,200
เพราะไม่ว่าจะในฐานะนักแสดง
106
00:06:34,760 --> 00:06:36,320
นักสู้
107
00:06:36,400 --> 00:06:37,720
หรือในฐานะของมนุษย์
108
00:06:37,800 --> 00:06:41,040
ผมเรียนรู้ทั้งหมดนั่น
จากศิลปะการต่อสู้
109
00:07:07,120 --> 00:07:09,080
เรานั่งกันอยู่แถวหลัง
110
00:07:09,400 --> 00:07:10,680
ทุกที่นั่งในโรงเต็มหมด
111
00:07:11,200 --> 00:07:12,600
และเมื่อหนังจบลง
112
00:07:13,320 --> 00:07:16,960
ทั้งโรงก็เงียบกริบ
113
00:07:18,000 --> 00:07:19,040
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
114
00:07:21,880 --> 00:07:24,360
จู่ๆ ทุกคนก็เริ่มส่งเสียงเชียร์
115
00:07:24,520 --> 00:07:27,280
ตะโกน ปรบมือ ยืนขึ้น
116
00:07:27,440 --> 00:07:30,000
พวกเขาคลั่งไคล้กันมาก
117
00:07:30,680 --> 00:07:34,200
พวกเขาร้องเชียร์ และตอนนั้นเอง
ที่พวกเขารู้ว่าบรูซอยู่ในกลุ่มผู้ชม
118
00:07:34,800 --> 00:07:37,120
พวกเขาแบกบรูซออกมาจากโรงหนัง
119
00:07:37,200 --> 00:07:39,800
มันน่าทึ่งมาก วิเศษมาก
120
00:07:41,040 --> 00:07:44,560
ตอนนั้นเขาถึงรู้
ว่าตัวเองได้ค้นพบบางอย่างเข้าแล้ว
121
00:07:48,080 --> 00:07:52,440
ในตอนที่หนังประสบความสำเร็จ
เกินกว่าที่เขาเคยคาดไว้
122
00:07:52,720 --> 00:07:55,000
ผมว่าเขาก็คงตกใจไม่ต่างจากคนอื่นๆ
123
00:07:55,080 --> 00:07:57,920
เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับรู้รสชาติ
124
00:07:58,000 --> 00:07:59,760
ของการเป็นดาราภาพยนตร์
125
00:08:00,280 --> 00:08:02,360
เพื่อให้เห็นภาพในยุคนั้น
126
00:08:02,560 --> 00:08:05,400
การที่หนังทำเงินได้
หนึ่งล้านดอลลาร์ฮ่องกง
127
00:08:05,480 --> 00:08:07,440
หรือประมาณ 120,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ
128
00:08:07,520 --> 00:08:09,440
ถือเป็นเรื่องใหญ่มากในฮ่องกง
129
00:08:09,520 --> 00:08:12,360
ทำให้คุณเป็นดาราดังได้เลย
130
00:08:12,440 --> 00:08:14,320
และถ้าทำเงินได้ถึงสองล้าน
131
00:08:14,560 --> 00:08:15,840
คุณก็คือซูเปอร์สตาร์แล้ว
132
00:08:20,160 --> 00:08:21,840
คิดยังไงกับกังฟูของบรูซลี
133
00:08:21,920 --> 00:08:23,240
รวดเร็วและทรงพลัง
134
00:08:23,320 --> 00:08:24,360
เทคนิคเขาน่าทึ่งมาก
135
00:08:24,440 --> 00:08:26,280
เขาคือตำนาน
136
00:08:26,360 --> 00:08:27,400
"บิ๊กบอสทำกำไรทะลุสถิติ"
137
00:08:27,480 --> 00:08:28,760
บรูซ ลีเขาน่าทึ่งมาก
138
00:08:29,680 --> 00:08:31,400
บรูซไม่ชอบปล่อยเวลาให้สูญเปล่า
139
00:08:31,480 --> 00:08:33,520
เขาไม่มัวอ้อมค้อม มักจะตรงไปตรงมา
140
00:08:33,760 --> 00:08:35,090
"แฟนๆ แห่ไปชมบรูซ ลี"
141
00:08:36,450 --> 00:08:38,280
บรูซ ลีเป็นฮีโร่ของคุณไหม
142
00:08:38,360 --> 00:08:39,360
ใช่
143
00:08:39,450 --> 00:08:40,840
บอกหน่อยว่าคุณชอบเขาตรงไหน
144
00:08:41,000 --> 00:08:45,960
เขาเอาชนะตัวร้ายได้เสมอ
แล้วก็เคลื่อนไหวเร็วมาก
145
00:08:46,840 --> 00:08:50,040
เขาไม่ใช่นักบู๊อย่างอีสต์วูด
หรือบรอนสัน
146
00:08:50,800 --> 00:08:52,280
ผมว่าเขาเหมือน...
147
00:09:04,210 --> 00:09:07,840
ฮ่องกงในยุค 1970
ให้ความรู้สึกที่ทรงพลัง
148
00:09:07,920 --> 00:09:10,090
และชวนตื่นตาตื่นใจอย่างมาก
149
00:09:10,160 --> 00:09:11,960
มีชุมชนที่หลากหลาย
150
00:09:12,400 --> 00:09:14,720
เป็นศูนย์พักผ่อนและพักฟื้น
สำหรับกองทัพสหรัฐฯ
151
00:09:14,880 --> 00:09:16,240
ระหว่างช่วงสงครามเวียดนาม
152
00:09:16,330 --> 00:09:18,920
เรียกได้ว่าเป็นเมืองที่
จัดปาร์ตี้ 24 ชั่วโมงต่อวัน
153
00:09:20,330 --> 00:09:24,160
มันเป็นอะไรที่สนุก ไร้กฎเกณฑ์
ป่าเถื่อน เหมือนยุคคาวบอยเลย
154
00:09:25,800 --> 00:09:28,480
จีนถูกยึดครอง
155
00:09:28,560 --> 00:09:31,330
และถูกหยามเกียรติ
จากชาติตะวันตกเป็นร้อยปี
156
00:09:31,880 --> 00:09:33,600
พวกเขาจึงมีทั้งความทรงจำ
157
00:09:33,680 --> 00:09:35,480
และความโกรธแค้นมากมาย
158
00:09:37,560 --> 00:09:38,880
ตอนนี้ถึงคิวฮ่องกง
159
00:09:38,960 --> 00:09:41,160
ที่ต้องเผชิญหน้ากับ
การปฏิวัติของเยาวชน
160
00:09:41,330 --> 00:09:43,000
"เล่าโดย เจฟ ชาง"
161
00:09:43,160 --> 00:09:45,450
นักเรียนเดินประท้วงตามท้องถนน
162
00:09:45,520 --> 00:09:48,720
ความตึงเครียดระหว่าง
อำนาจอาณานิคมของอังกฤษ
163
00:09:48,800 --> 00:09:51,450
กับชาวฮ่องกงโดยกำเนิด
164
00:09:53,840 --> 00:09:56,680
ตำรวจกำลังมาถึง
พวกเขาโยนของมาทางเรา
165
00:09:57,450 --> 00:10:00,600
นี่คือการแสดงออกเพื่อต่อต้านอังกฤษ
166
00:10:03,160 --> 00:10:05,520
บรูซรู้สึกว่าการปกครอง
อาณานิคมของอังกฤษ
167
00:10:05,600 --> 00:10:07,450
เป็นอะไรที่สกปรก
168
00:10:07,520 --> 00:10:10,360
เขามีความรักชาติมาก
169
00:10:10,450 --> 00:10:11,920
เขาอยากให้คนจีน...
170
00:10:12,040 --> 00:10:14,360
เป็นอิสระและไม่ขึ้นกับชาติใด
171
00:10:20,360 --> 00:10:22,120
ตอนที่บิ๊กบอสประสบความสำเร็จ
172
00:10:22,210 --> 00:10:24,040
เขาอยากเดิมพันสร้างมันใหม่อีกครั้ง
173
00:10:24,210 --> 00:10:27,040
แต่เขาก็อยากทำหนังเรื่องต่อไป
ให้ยิ่งใหญ่และดีขึ้น
174
00:10:27,120 --> 00:10:28,120
และหนังเรื่องนั้นคือ
175
00:10:28,210 --> 00:10:29,240
"ฟิสต์ออฟฟิวรี 1972"
176
00:10:29,330 --> 00:10:31,760
เรื่องฟิสต์ออฟฟิวรี
ใช้การผลิตที่ยิ่งใหญ่กว่ามาก
177
00:10:31,840 --> 00:10:33,760
"ฟิสต์ออฟฟิวรี"
178
00:10:33,840 --> 00:10:37,210
และหนังเรื่องนี้มอบโอกาส
179
00:10:37,280 --> 00:10:40,120
ให้บรูซได้ถ่ายทอดความคิดของเขา
180
00:10:40,210 --> 00:10:42,210
ว่านักแสดงนำควรแสดง
หรือแต่งตัวแบบไหน
181
00:10:42,280 --> 00:10:45,400
รวมถึงลำดับการต่อสู้
ว่าควรออกแบบอย่างไร
182
00:10:47,280 --> 00:10:49,520
อาจารย์
183
00:10:50,480 --> 00:10:53,520
เรื่องราวในหนังเกิดที่เซี่ยงไฮ้
ระหว่างยุคอาณานิคม
184
00:10:53,600 --> 00:10:55,480
ไอ้บ้านนอก มาทำอะไรที่นี่
185
00:10:56,320 --> 00:10:59,560
เซี่ยงไฮ้ถูกยึด ถูกเย้ยหยัน
186
00:11:00,040 --> 00:11:02,640
ถูกควบคุม ถูกดูหมิ่นจากชาวต่างชาติ
187
00:11:03,400 --> 00:11:05,760
เลียนแบบหมาพันธุ์ญี่ปุ่นซะ
188
00:11:05,840 --> 00:11:07,320
แล้วฉันจะพาแกเข้าไป
189
00:11:18,760 --> 00:11:23,440
บรูซกลั่นอารมณ์มากมายเหล่านั้น
190
00:11:23,520 --> 00:11:26,320
ออกมาเป็นระเบิดที่ทรงอนุภาพ
191
00:11:29,960 --> 00:11:32,200
เหตุการณ์ในหนังคือฮ่องกงในปี 1972
192
00:11:32,400 --> 00:11:35,080
ตอนที่ยังตกเป็นอาณานิคม
193
00:11:35,160 --> 00:11:36,320
ช่วงที่คนพากันพูดว่า
194
00:11:36,400 --> 00:11:40,200
"ใช่ วันเวลาที่เราเป็น
พลเมืองชั้นสองจะจบลง...
195
00:11:41,000 --> 00:11:42,040
และได้เวลานั้นสักที"
196
00:11:48,920 --> 00:11:50,960
ฟิสต์ออฟฟิวรีไม่เพียงสร้างขึ้น...
197
00:11:51,040 --> 00:11:54,960
เพื่อต่อต้านอาณานิคมของญี่ปุ่น
แต่ยังต่อต้านชาวตะวันตกด้วย
198
00:11:55,040 --> 00:11:58,280
นับเป็นการปลดปล่อยครั้งใหญ่ทีเดียว
199
00:11:59,800 --> 00:12:01,120
"ตัวปัญหาแห่งเอเชียตะวันออก"
200
00:12:02,720 --> 00:12:06,040
คนเริ่มมีปฏิกิริยาต่อต้านที่รุนแรง
201
00:12:06,120 --> 00:12:08,240
ต่อการเหยียดเชื้อชาติของชาวตะวันตก
202
00:12:09,960 --> 00:12:12,600
ครั้งนี้แค่กระดาษ
203
00:12:12,680 --> 00:12:15,880
ต่อไปแกได้กินแก้วแน่
204
00:12:22,560 --> 00:12:25,160
แล้วบรูซก็ได้เข้าใจ
205
00:12:25,240 --> 00:12:27,160
แม้ว่าเขาจะยังไม่...
206
00:12:27,240 --> 00:12:29,200
ประสบความสำเร็จมากนักในฮอลลีวู้ด
207
00:12:29,760 --> 00:12:32,160
แต่เขาก็รู้ได้ว่าฮอลลีวู้ด
จัดเป็นเกมล่าครั้งใหญ่
208
00:12:32,480 --> 00:12:33,840
มันเป็นเหมือนสิ่งจูงใจหลัก
209
00:12:33,920 --> 00:12:35,320
เป็นเวทีกลาง
210
00:12:35,760 --> 00:12:37,880
และฮ่องกงเป็นเพียงเวทีย่อยเสมอมา
211
00:12:39,920 --> 00:12:41,760
คำถามก็เลยกลายเป็น
212
00:12:42,560 --> 00:12:45,440
คุณคิดว่าหนังของเรา
จะไปถึงระดับโลกได้ไหม
213
00:12:53,400 --> 00:12:55,160
นี่คือรายการปิแอร์เบอร์ตันโชว์
214
00:12:55,240 --> 00:12:57,480
บรูซ ลี ซูเปอร์สตาร์ชาวจีนกลาง
215
00:12:57,560 --> 00:13:01,440
อัดรายการ
วันที่ 9 ธันวาคม ปี 1971 ที่ฮ่องกง
216
00:13:02,800 --> 00:13:05,000
บรูซ ลีเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว
217
00:13:05,080 --> 00:13:07,600
เขากำลังก้าวเข้าสู่เส้นทาง
คนดังในสหรัฐอเมริกา
218
00:13:07,680 --> 00:13:10,520
แต่เขาเพิ่งกลายเป็นซูเปอร์สตาร์
219
00:13:11,080 --> 00:13:12,600
ด้วยฐานะนักแสดงในฮ่องกง
220
00:13:12,680 --> 00:13:15,120
แล้วเขาเลือกอะไรล่ะ
ตะวันออกหรือตะวันตก
221
00:13:15,200 --> 00:13:16,320
คุณจะทำยังไง
222
00:13:16,400 --> 00:13:18,640
คุณจะใช้ชีวิตทั้งสองโลก
223
00:13:18,720 --> 00:13:20,560
แบบจับปลาสองมือเหรอ
224
00:13:20,640 --> 00:13:22,120
ผมจะทำทั้งสองอย่าง
225
00:13:22,200 --> 00:13:25,200
เพราะว่าผมตัดสินใจแล้ว
226
00:13:26,320 --> 00:13:27,520
ว่าในอเมริกา
227
00:13:27,600 --> 00:13:30,440
ผมมีความคิดบางอย่าง
เกี่ยวกับชาวตะวันออก
228
00:13:30,680 --> 00:13:34,840
ผมหมายถึง ความเป็นตะวันออก
ที่แท้จริงควรได้รับการเปิดเผย
229
00:13:35,320 --> 00:13:36,920
ฮอลลีวู้ดไม่ใช่แบบนั้น
230
00:13:37,280 --> 00:13:38,720
เชื่อเถอะ
231
00:13:45,400 --> 00:13:47,840
ฉันมีแค่...
232
00:13:47,920 --> 00:13:51,200
ความทรงจำที่เป็นนามธรรมเกี่ยวกับเขา
233
00:13:52,280 --> 00:13:53,480
ฉันจำบ้านเราได้
234
00:13:53,560 --> 00:13:55,640
จำได้ว่าเคยไปสตูดิโอโกลเดนฮาร์เวสต์
235
00:13:55,720 --> 00:13:57,720
จำสายตาของเขาได้
236
00:14:00,080 --> 00:14:05,160
แต่ฉันจำได้แม่นเลยว่าเขา
เป็นคนพลังงานล้นแค่ไหน
237
00:14:05,240 --> 00:14:08,400
จำได้ว่ามันเป็นยังไงที่เขาอยู่ด้วย
238
00:14:08,840 --> 00:14:10,880
การได้รับความรักจากเขา
การได้เล่นกับเขา
239
00:14:10,960 --> 00:14:12,760
ทั้งหมดที่ว่านั่น
240
00:14:15,160 --> 00:14:18,640
และฉันยังรู้จักเขาผ่านทาง
คำพูดเหล่านั้นของเขา
241
00:14:19,320 --> 00:14:22,680
"บรูซ ลี มกราคม ปี 1969"
242
00:14:23,040 --> 00:14:28,760
"สิบสองปีก่อน"
243
00:14:33,520 --> 00:14:35,880
วันที่ 16 พฤษภาคม 1960
244
00:14:36,880 --> 00:14:40,360
"ถึงฮอว์กินส์
ตอนนี้ฉันตัวคนเดียวแล้วจริงๆ
245
00:14:40,440 --> 00:14:42,400
ตั้งแต่วันที่เข้ามาในประเทศนี้
246
00:14:42,480 --> 00:14:44,560
ฉันไม่ได้ใช้เงินที่พ่อให้เลยสักนิด
247
00:14:45,160 --> 00:14:46,240
ตอนนี้ฉันทำงานเสริม
248
00:14:46,800 --> 00:14:48,760
เป็นเด็กเสิร์ฟหลังเลิกเรียน
249
00:14:48,840 --> 00:14:51,160
ขอบอกเลยว่ามันไม่ง่าย
250
00:14:51,800 --> 00:14:53,440
ฉันมีช่วงเวลาสุดเหวี่ยงเสมอ
251
00:14:54,640 --> 00:14:56,480
หายไวๆ นะเพื่อน
252
00:14:57,120 --> 00:14:58,480
จากเพื่อนนาย บรูซ"
253
00:15:02,080 --> 00:15:03,640
บรูซมาซีแอตเทิลครั้งแรก
254
00:15:03,720 --> 00:15:06,080
เขาย้ายมาจากฮ่องกงตอนอายุ 18
255
00:15:06,160 --> 00:15:08,400
เพราะเขาสร้างปัญหามากเกิน
256
00:15:08,480 --> 00:15:10,520
ครอบครัวคิดว่าเขาต้องเริ่มต้นใหม่
257
00:15:11,480 --> 00:15:14,040
เขาเป็นคนหนุ่มสุดหล่อ
258
00:15:14,560 --> 00:15:15,960
และมีไหวพริบดีมาก
259
00:15:16,040 --> 00:15:17,080
"เล่าโดยรูบี้ เชา"
260
00:15:17,160 --> 00:15:19,640
เขาบอกว่าอยากพิสูจน์ให้พ่อเห็น
261
00:15:19,720 --> 00:15:22,600
ว่าเขาสามารถเข้า
มหาวิทยาลัยได้ด้วยตัวเอง
262
00:15:25,720 --> 00:15:29,360
ตอนที่ผมเจอบรูซครั้งแรก
เขาเป็นชายตัวผอมบาง
263
00:15:29,440 --> 00:15:33,480
ผมคิดว่าเขาหนักประมาณ 135 ปอนด์
264
00:15:33,560 --> 00:15:35,160
เขาเคยเรียกผมว่ารอย
265
00:15:37,280 --> 00:15:39,120
หลังบรูซย้ายไปอเมริกา
266
00:15:39,200 --> 00:15:42,720
เขาก็กลายเป็นชนกลุ่มน้อย
267
00:15:42,920 --> 00:15:46,280
ชนกลุ่มน้อยชาวจีนในประเทศคนขาว
268
00:15:46,440 --> 00:15:50,800
เขาต้องเผชิญหน้ากับ
ความยุ่งยากที่ผู้อพยพทุกคนเจอ
269
00:15:51,280 --> 00:15:53,960
"ฉันจะเป็นยังไง ตัวตนของฉันคืออะไร"
270
00:15:54,040 --> 00:15:55,720
"ฉันจะแสดงความเป็นตัวเองอย่างไร"
271
00:15:55,800 --> 00:16:00,280
"จะทำยังไงให้คนเห็นฉัน
ในสังคมของอเมริกา"
272
00:16:03,560 --> 00:16:06,480
พ่อฉันทำงานที่ร้านของรูบี้ เชา
273
00:16:07,640 --> 00:16:10,280
ระหว่างนั้นก็ศึกษามวยจีนโบราณ
274
00:16:10,360 --> 00:16:11,600
ด้วยตัวของเขาเอง
275
00:16:12,400 --> 00:16:13,760
เขามักให้ความสนใจ
276
00:16:13,840 --> 00:16:17,360
กับศิลปะการต่อสู้อื่นๆ ในแถบนั้น
277
00:16:19,800 --> 00:16:24,400
ศิลปะญี่ปุ่นหลายแขนง
ค่อนข้างได้รับความนิยม
278
00:16:24,480 --> 00:16:28,960
อย่างคาราเต้หรือยูโด
แต่ไม่ใช่กับกังฟูจีน
279
00:16:29,800 --> 00:16:33,840
พอเห็นช่องทางแบบนั้น
280
00:16:33,920 --> 00:16:37,320
เขาเลยให้คนไปเรียนกับเขา
281
00:16:37,400 --> 00:16:40,600
ตามลานจอดรถ และสถานที่ต่างๆ
282
00:16:42,280 --> 00:16:45,800
นับเป็นการเข้าถึงศิลปะการต่อสู้
ในรูปแบบใหม่
283
00:16:48,120 --> 00:16:49,840
คนจีนหลายคนในสมัยนั้น
284
00:16:49,920 --> 00:16:52,200
ไม่ค่อยสอนให้ชาวตะวันตกกัน
285
00:16:52,440 --> 00:16:54,840
คนในชุมชนต่างดูถูกเขา
286
00:16:56,280 --> 00:16:58,160
และเขาได้ทำลายกำแพง
287
00:16:59,160 --> 00:17:01,000
บรูซเปิดโรงเรียนของเขา
288
00:17:01,080 --> 00:17:03,040
เพื่อสอนให้กับทุกคนที่สนใจ
289
00:17:03,120 --> 00:17:06,440
โดยไม่สนว่าคุณเป็นคนจีนหรือไม่
290
00:17:09,800 --> 00:17:10,800
ในช่วงนั้น
291
00:17:10,890 --> 00:17:14,280
ผมคิดว่าผมสนิทกับเขาเหมือนคนอื่นๆ
292
00:17:14,360 --> 00:17:16,760
ตอนเขาเผลอพูดสำเนียงกวางตุ้ง
293
00:17:16,840 --> 00:17:18,410
ผมก็สะกิดและบอกเขาว่า
294
00:17:18,480 --> 00:17:20,890
"นี่ ฉันไม่เข้าใจเลย
295
00:17:20,960 --> 00:17:22,240
ว่านายกำลังพูดอะไร"
296
00:17:23,560 --> 00:17:26,600
เขาต้องหาทางปกปิดสำเนียงตัวเอง
297
00:17:27,170 --> 00:17:29,410
เขาปรับตัวเองเป็นอย่างมาก
298
00:17:29,480 --> 00:17:32,040
ให้เข้ากับจังหวะชีวิตหนุ่มอเมริกัน
299
00:17:33,280 --> 00:17:35,440
เขาคบพวกชนชั้นแรงงาน
300
00:17:35,520 --> 00:17:36,650
คบกับคนผิวสี
301
00:17:36,720 --> 00:17:40,680
และนั่นสร้างกรอบความคิด
ของคนที่เขาควรจะเป็น
302
00:17:41,440 --> 00:17:43,000
หนึ่งในสิ่งที่ผมเคยช่วยเขา
303
00:17:43,080 --> 00:17:45,480
คือวิธีแสดงออกเมื่ออยู่บนท้องถนน
304
00:17:45,560 --> 00:17:48,410
วิธีอ่านคน อะไรแนวนั้น
305
00:17:48,480 --> 00:17:52,000
เรื่องทัศนคติ อะไรที่ทำแล้วเท่
306
00:17:52,080 --> 00:17:53,760
หรืออะไรที่ทำแล้วไม่เท่
307
00:17:55,120 --> 00:17:59,170
ตัวจับสัญญาณของบรูซพร้อมตรวจจับ
308
00:17:59,520 --> 00:18:02,080
ฮ่องกงสตรีท ที่หาไม่ได้จากที่นี่
309
00:18:04,360 --> 00:18:05,840
เขาเรียนรู้เกี่ยวกับอเมริกา
310
00:18:05,920 --> 00:18:08,960
จากผู้ชายสิบคนที่เขาดูแลอยู่
311
00:18:11,080 --> 00:18:14,480
ไม่ว่าจะดีหรือไม่
เราก็สอนวิธีอย่างอเมริกันให้เขาหมด
312
00:18:21,240 --> 00:18:22,480
ฉันเป็นใคร
313
00:18:23,560 --> 00:18:27,440
นั่นคือคำถามเก่าแก่ที่ทุกคน
314
00:18:27,520 --> 00:18:29,480
เคยถามตัวเองเป็นครั้งคราว
315
00:18:30,840 --> 00:18:35,080
แม้ว่าตอนส่องกระจกจะจำหน้าตัวเองได้
316
00:18:35,720 --> 00:18:39,440
แม้รู้ชื่อ อายุ
และความเป็นมาของตัวเอง
317
00:18:39,840 --> 00:18:44,120
แต่เขาก็ยังสงสัย
ว่าลึกลงไปแล้วตัวเองเป็นใคร
318
00:18:48,650 --> 00:18:49,890
เรื่องคือ...
319
00:18:49,960 --> 00:18:52,720
ฉันไม่คิดว่าเราจะลืมสิ่งที่เราเป็น
320
00:18:53,280 --> 00:18:55,040
เพราะเราไม่มีวันหนี...
321
00:18:55,120 --> 00:18:56,960
จากสิ่งที่เราเป็นพ้นหรอก
322
00:18:57,040 --> 00:18:58,320
"เล่าโดย เอมี่ ซานโบ"
323
00:19:00,040 --> 00:19:02,960
ฉันสอนเขาถึงความสำคัญ
ของการภูมิใจในชาติกำเนิด
324
00:19:04,040 --> 00:19:05,440
เขารู้สึกหลงใหล...
325
00:19:05,520 --> 00:19:08,760
ที่ฉันจะไม่ทนกับเรื่องงี่เง่า
326
00:19:08,840 --> 00:19:10,650
และสิ่งนั้นก็มีอยู่ในตัวเขาเช่นกัน
327
00:19:10,720 --> 00:19:13,040
เพราะเขาเองก็มองว่า
ชาติตัวเองดีกว่าชาติอื่น
328
00:19:15,920 --> 00:19:19,040
ฉันรู้สึกขอโทษต่อใครก็ไม่รู้
329
00:19:19,120 --> 00:19:21,240
ที่ฉันเป็นคนอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น
330
00:19:21,320 --> 00:19:23,170
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
331
00:19:24,170 --> 00:19:27,410
เขาเข้าใจสิ่งที่ฉันเจอระหว่าง
อยู่ในค่ายอพยพ
332
00:19:28,960 --> 00:19:31,410
ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กกว่าแสนคน
333
00:19:31,480 --> 00:19:33,320
รวมถึงบรรพบุรุษญี่ปุ่นทั้งหมด
334
00:19:33,410 --> 00:19:36,200
ถูกบังคับให้ออกจากบ้านของตนเอง
เพื่อลดความเสี่ยงทางทหาร
335
00:19:36,280 --> 00:19:39,280
ในช่วงที่ความอันตราย
จากการบุกรุกรุนแรง
336
00:19:39,360 --> 00:19:41,410
พอแต่ละครอบครัว
มาถึงที่อยู่ใหม่แล้ว...
337
00:19:41,480 --> 00:19:43,280
คนญี่ปุ่นถูกขังตัวไว้
338
00:19:44,120 --> 00:19:46,410
จะเรียกว่าค่ายกักกันก็ได้
339
00:19:46,960 --> 00:19:48,960
แต่พวกเขาเรียกมันว่าค่ายอพยพ
340
00:19:49,040 --> 00:19:51,170
"รัฐบาลสหรัฐอเมริกา ขอนำเสนอ"
341
00:19:51,240 --> 00:19:52,840
"ศัตรูของพวกเรา ชาวญี่ปุ่น"
342
00:19:52,920 --> 00:19:55,960
เพื่อให้เผชิญหน้ากับคนญี่ปุ่น
และดำเนินการได้อย่างรอบรอบ
343
00:19:56,650 --> 00:20:00,280
เราต้องเข้าใจพวกเขาอย่างถี่ถ้วน
344
00:20:01,080 --> 00:20:03,960
ผมว่าภาพของคนเอเชียในอเมริกา
345
00:20:04,040 --> 00:20:06,720
จากสายตาของคนอเมริกาแล้ว
มันช่างน่าสับสน
346
00:20:06,800 --> 00:20:11,440
เพราะพวกญี่ปุ่นเป็นคนไม่ดี ใช่ไหม
347
00:20:11,520 --> 00:20:12,960
เป็นพวกตาตี่
348
00:20:13,040 --> 00:20:15,480
ที่ต่อสู้กับชาวอเมริกัน
ในสงครามโลกครั้งที่สอง
349
00:20:15,560 --> 00:20:17,960
แถมยังน่ากลัวและยากจะคาดเดา
350
00:20:18,040 --> 00:20:23,000
การทำลายล้างเมืองที่ไม่มีอาวุธ
และไร้ทางสู้
351
00:20:23,080 --> 00:20:25,480
ในทางกลับกัน ชาวเวียดนาม...
352
00:20:25,560 --> 00:20:27,960
เป็นคนผิวเหลือง นิสัยเลวร้าย
353
00:20:28,040 --> 00:20:29,320
เพราะเป็นคอมมิวนิสต์
354
00:20:33,920 --> 00:20:36,410
ยิ่งคนจีนยิ่งแล้วใหญ่เลย
355
00:20:37,760 --> 00:20:40,520
ไม่รู้ว่าพวกนั้นเป็นคนดีหรือไม่ดี
356
00:20:42,800 --> 00:20:46,650
ตั้งแต่ช่วงต้นปี 1830
ชาวจีนถูกนำตัวเข้ามา
357
00:20:46,720 --> 00:20:50,120
เพื่อเหตุผลเดียว
คือเป็นแรงงานราคาถูก
358
00:20:50,410 --> 00:20:53,240
สำหรับการสร้างอาคารให้ชาวตะวันตก
359
00:20:54,120 --> 00:20:56,080
ภาพจำของคนพวกนั้นคือไม่สู้คน
360
00:20:56,170 --> 00:20:59,320
เงียบ และขยันอย่างน่าเหลือเชื่อ
361
00:21:01,120 --> 00:21:02,480
และสิ่งที่เราเห็นคือ
362
00:21:02,560 --> 00:21:04,480
การปฏิวัติของพวกแรงงานผิวขาว
363
00:21:04,560 --> 00:21:06,840
นำโดยแรงงานชาวไอริชอเมริกัน
364
00:21:08,080 --> 00:21:12,410
พวกเขาสามารถปลุกระดมความบ้าคลั่ง
ให้กับชาวอเมริกันเชื้อสายจีน
365
00:21:13,800 --> 00:21:15,280
ด้วยเหตุนั้น
366
00:21:15,360 --> 00:21:18,560
จึงผ่านรัฐบัญญัติห้ามชาวจีนอพยพ
ในปี 1882
367
00:21:18,650 --> 00:21:20,040
"น้ำยาล้างสุดวิเศษ"
368
00:21:20,120 --> 00:21:23,760
เป็นครั้งแรกที่มีคำสั่งห้าม
369
00:21:23,840 --> 00:21:26,600
ต่อคนกลุ่มหนึ่ง
370
00:21:26,680 --> 00:21:29,680
จริงๆ แล้ว
คนจีนไม่ได้ถูกมองว่าเป็นมนุษย์
371
00:21:30,680 --> 00:21:34,040
ผมขอถามว่าทุกท่านจะลุกขึ้น
372
00:21:34,360 --> 00:21:39,800
และต่อสู้เพื่อนำอเมริกากลับคืนสู่
ชาวอเมริกันไปด้วยกันหรือไม่
373
00:21:42,560 --> 00:21:45,000
พวกเราเหมือนเหยื่อของการข่มขืน
374
00:21:45,080 --> 00:21:47,240
และเหยื่อที่ถูกข่มขืนจาก
375
00:21:47,320 --> 00:21:49,240
สิทธิตามรัฐธรรมนูญของเขา
376
00:21:49,320 --> 00:21:51,320
ไม่ใช่ว่าเขาอยากพูดถึงเรื่องนี้
377
00:21:51,960 --> 00:21:55,480
หรือชี้นิ้วว่าใครเป็นคนผิด
378
00:21:55,560 --> 00:21:56,840
แต่เขามองว่าตัวเอง
379
00:21:57,280 --> 00:22:02,320
ต้องรับผิดชอบต่อ
อาชญากรรมที่เลวร้ายเกินบรรยายนี้
380
00:22:05,400 --> 00:22:07,160
จากประสบการณ์
381
00:22:07,400 --> 00:22:10,080
และความเป็นมาของคนพวกนี้
382
00:22:10,240 --> 00:22:12,080
บรูซเริ่มเข้าใจแล้วว่า
383
00:22:12,320 --> 00:22:14,920
เขาดูเป็นยังไงในสายตาคนอเมริกัน
384
00:22:17,680 --> 00:22:20,840
ชาวเอเชียถูกทำให้เป็นอื่น
อย่างชัดเจน
385
00:22:49,920 --> 00:22:53,240
เจสซี่ บรูซ และผมออกไปข้างนอก
386
00:22:53,400 --> 00:22:55,760
เราสลับแฟนกันควง
387
00:22:55,840 --> 00:22:58,960
ทุกคนจะได้อยู่กับคนต่างชาติพันธุ์
388
00:23:00,520 --> 00:23:01,560
แล้วก็เดินไปรอบๆ
389
00:23:01,640 --> 00:23:04,440
เพื่อดูว่ามีใครอยากพูดอะไร
เกี่ยวกับเรื่องนั้นไหม
390
00:23:07,680 --> 00:23:10,080
เราทุกคนไปเต้นกันที่โบสถ์ชาวพุทธ
391
00:23:10,160 --> 00:23:11,520
เต้นเพลงริทึมแอนด์บลู
392
00:23:11,680 --> 00:23:13,520
แต่ส่วนใหญ่มักเป็นเพลงฮิต
393
00:23:15,280 --> 00:23:17,080
ฉันเรียกเขาว่า
อัจฉริยะทางการเคลื่อนไหว
394
00:23:17,960 --> 00:23:21,200
ตอนที่ฉันสอนเขาเต้นรำ
หมุนบนปลายเท้าสองครั้ง
395
00:23:21,280 --> 00:23:23,200
เขาทำเพียงแค่มอง
396
00:23:23,280 --> 00:23:28,560
และทำตามได้เลย มหัศจรรย์มากๆ
397
00:23:28,640 --> 00:23:30,640
เขาเป็นนักเต้นที่ยอดเยี่ยม
และนั่นค่อนข้าง...
398
00:23:30,880 --> 00:23:33,000
กระอักกระอ่วน
399
00:23:33,600 --> 00:23:34,640
แต่โรแมนติก
400
00:23:39,840 --> 00:23:42,000
เราห่างกันไป
401
00:23:42,880 --> 00:23:44,160
บรูซเขามีเรื่องให้ทำเยอะ
402
00:23:44,240 --> 00:23:46,920
แต่นั่นไม่เพียงพอสำหรับฉัน
403
00:23:51,200 --> 00:23:53,720
เดือนกันยายน ปี 1962
404
00:23:54,160 --> 00:23:55,400
"ถึงเพิร์ล
405
00:23:56,200 --> 00:23:58,240
จดหมายฉบับนี้แนบความฝัน
406
00:23:58,320 --> 00:24:00,000
และแนวคิดของผมมาด้วย
407
00:24:00,640 --> 00:24:03,360
จะเรียกรวมว่าเป็นวิถีชีวิตของผมได้
408
00:24:05,800 --> 00:24:08,360
เป็นความคิดที่อเมริกาใฝ่หา
409
00:24:08,960 --> 00:24:11,320
ความคิดที่ทำให้อเมริกา
เป็นอย่างที่เป็น
410
00:24:11,400 --> 00:24:14,600
และหนึ่งความคิดดีๆ
จะทำให้ผู้ชายเป็นสิ่งที่เขาอยากเป็น
411
00:24:17,320 --> 00:24:19,840
เมื่อคุณทิ้งกรวดลงในน้ำ
412
00:24:19,920 --> 00:24:21,960
จะเกิดแรงกระเพื่อมเป็นระลอก
413
00:24:22,040 --> 00:24:25,000
และแผ่ขยายไปทั่วทั้งสระ
414
00:24:25,960 --> 00:24:28,000
นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้น
415
00:24:28,080 --> 00:24:30,760
เมื่อผมนำความคิด
มาจัดเป็นแผนปฏิบัติจริง
416
00:24:32,000 --> 00:24:33,960
ขอแสดงความนับถือ บรูซ"
417
00:24:38,360 --> 00:24:42,760
พ่อเปิดโรงเรียนของตัวเอง
อย่างเป็นทางการครั้งแรก
418
00:24:42,840 --> 00:24:47,520
ในปี 1963 ชื่อว่าสถาบันกังฟูจุนฟง
ตั้งอยู่ที่ซีแอตเทิล
419
00:24:48,560 --> 00:24:50,880
นั่นเป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน
420
00:24:51,240 --> 00:24:52,600
แต่เมื่อเขาค้นพบว่า
421
00:24:52,680 --> 00:24:54,880
"ฉันทำเงินจากมันได้นี่"
422
00:24:54,960 --> 00:24:58,280
ผู้ร่วมก่อตั้งทั้งหมดก็พากันถอนตัว
423
00:24:59,760 --> 00:25:03,600
พอมองย้อนกลับไป
บรูซมีแนวทางของเขาเสมอ
424
00:25:04,600 --> 00:25:08,320
เขากลายเป็นสินค้า
ไม่ใช่เพื่อนกับครูอีกต่อไป
425
00:25:09,000 --> 00:25:13,280
จากนั้น เขาก็เปิดสตูดิโอ
และนั่นคือที่ที่เขาเจอลินดา
426
00:25:15,480 --> 00:25:17,600
เป้าหมายทั้งชีวิตของเขา
427
00:25:17,680 --> 00:25:19,000
คือการแสดงความงดงาม
428
00:25:19,080 --> 00:25:21,600
ของวัฒนธรรมจีนให้โลกได้เห็น
429
00:25:21,920 --> 00:25:23,680
ซึ่งเขาก็เริ่มจากฉัน
430
00:25:28,480 --> 00:25:31,080
เราทั้งคู่เรียนที่
มหาวิทยาลัยวอชิงตัน
431
00:25:31,160 --> 00:25:32,920
และเราจะไปบริเวณที่...
432
00:25:33,000 --> 00:25:36,440
มีเสาสูงสีขาว มีลานหญ้าขนาดใหญ่
433
00:25:36,520 --> 00:25:38,880
แล้วฝึกกังฟูด้วยกัน
434
00:25:38,960 --> 00:25:42,200
เขาเป็นคนอัธยาศัยดี หน้าตาหล่อเหลา
435
00:25:42,280 --> 00:25:45,800
คอยสาธิตให้ดูว่าควรยืนและทำยังไง
436
00:25:45,880 --> 00:25:48,480
"โอเค ลินดา วางแขนแบบนี้"
437
00:25:48,560 --> 00:25:50,960
เขาทุ่มฉันข้ามไหล่เขา
438
00:25:51,040 --> 00:25:52,800
และตอนฉันนอนบนพื้น
439
00:25:52,880 --> 00:25:54,520
เขาก็เอนตัวมาถามว่า
440
00:25:54,600 --> 00:25:56,880
"คุณอยากไปสเปซนีเดิลไหม"
441
00:25:58,200 --> 00:26:00,160
"แน่นอน ฉันอยากไป"
442
00:26:00,240 --> 00:26:02,240
และนั่นเป็นเดตแรกของเรา
443
00:26:07,120 --> 00:26:11,200
เขาชอบชีวิตที่ได้นำอเมริกา
444
00:26:11,280 --> 00:26:15,640
ในตอนนั้นเอง
เขาอยากก่อตั้งโรงเรียนกังฟู
445
00:26:15,720 --> 00:26:16,960
ไปทั่วประเทศ
446
00:26:17,960 --> 00:26:20,800
เขามีความฝัน
และความปรารถนาอันยิ่งใหญ่
447
00:26:26,040 --> 00:26:29,720
เขาอยากให้ฉันลองลิ้มรสอาหารจีน
448
00:26:29,800 --> 00:26:31,920
และดูหนังจีน
449
00:26:32,200 --> 00:26:35,240
เขาพานักเรียนกังฟูทั้งกลุ่ม
450
00:26:35,320 --> 00:26:37,120
ไปที่โรงหนังโคโคไซด้วยกันกับเรา
451
00:26:37,680 --> 00:26:39,840
เพื่อดูหนังเรื่องดิออร์แฟน
452
00:26:41,440 --> 00:26:43,240
"ดิออร์แฟน ปี 1960"
453
00:26:43,320 --> 00:26:45,800
ตอนเขาปรากฏตัวขึ้นบนจอ
454
00:26:45,880 --> 00:26:48,560
เขาเป็นดาวเด่นที่แท้จริง
455
00:26:50,240 --> 00:26:54,320
ฉันตกใจมาก ช็อกไปเลย
456
00:26:55,040 --> 00:26:56,960
นั่นเขาล่ะ ดาราหนังคนนั้น
457
00:26:58,080 --> 00:27:01,600
ฉันมองเขาแบบ "นั่นคุณเหรอ"
458
00:27:02,480 --> 00:27:04,320
แล้วเขาก็ตอบว่า "ใช่"
459
00:27:04,800 --> 00:27:07,680
แต่เขาไม่ได้คิดว่า
มันเป็นเรื่องใหญ่อะไร
460
00:27:08,440 --> 00:27:09,800
สำหรับเขา มันเหมือนแค่...
461
00:27:09,880 --> 00:27:11,760
"อาชีพวัยเด็กของฉัน"
462
00:27:16,960 --> 00:27:19,160
ผมขอถามประวัติของคุณหน่อย
463
00:27:19,240 --> 00:27:21,520
เกิดที่ซานฟรานซิสโก ใช่ไหม
464
00:27:21,760 --> 00:27:26,240
ถูกต้อง วันที่ 27 พฤศจิกายน 1940
ราศีธนู
465
00:27:27,000 --> 00:27:28,400
นักการทูตสินะ
466
00:27:29,280 --> 00:27:32,240
บรูซ ลีเกิดที่ไชน่าทาวน์
ในซานฟรานซิสโก
467
00:27:32,320 --> 00:27:35,120
เป็นสถานที่ที่คล้ายกับฮ่องกง
ที่สุดในอเมริกา
468
00:27:35,360 --> 00:27:37,200
"เล่าโดย เจฟ ชาง"
469
00:27:37,280 --> 00:27:40,040
เป็นไชน่าทาวน์ที่ใหญ่ที่สุด
470
00:27:40,120 --> 00:27:42,480
ที่อพยพแรงงานจีนเข้าเมือง
471
00:27:42,560 --> 00:27:44,320
จากช่วงของการตื่นทอง
472
00:27:46,120 --> 00:27:47,920
ผมเข้าใจว่าพ่อของเขามีชื่อพอสมควร
473
00:27:48,000 --> 00:27:49,240
ในวงการอุปรากรจีน
474
00:27:49,520 --> 00:27:50,560
เขาดังเลยล่ะ
475
00:27:50,680 --> 00:27:52,040
เขาชื่ออะไรนะ
476
00:27:53,120 --> 00:27:55,080
ลีฮอยฉวน
477
00:27:55,160 --> 00:27:56,520
เหตุผลที่ลีฮอยฉวน
478
00:27:56,600 --> 00:27:59,440
และคณะของเขาตั้งตัวที่ไชน่าทาวน์
479
00:27:59,520 --> 00:28:01,120
เพราะเขาพบว่าการเดินสายแสดง
480
00:28:01,200 --> 00:28:03,200
ในอเมริกาทำเงินได้ดีเลยทีเดียว
481
00:28:03,640 --> 00:28:06,120
ย่าของฉันก็เข้าร่วมเดินทาง
482
00:28:06,200 --> 00:28:07,960
ในทริปครั้งนี้ด้วย
483
00:28:08,040 --> 00:28:11,040
และในตอนนั้นเองที่เธอ
ตั้งท้องพ่อของฉัน
484
00:28:11,120 --> 00:28:13,640
เขาเลยได้เกิดในซานฟรานซิสโก
485
00:28:14,600 --> 00:28:16,840
เขาเป็นพลเมืองอเมริกัน
486
00:28:17,320 --> 00:28:19,640
"ซานฟรานซิสโก
วันที่ 31 มีนาคม 1941"
487
00:28:22,160 --> 00:28:23,920
บรูซ ลีแสดงหนัง...
488
00:28:24,000 --> 00:28:25,800
มาตั้งแต่เขายังเด็ก
489
00:28:26,280 --> 00:28:30,040
ที่จริง เขาเติบโตในโรงหนังฮ่องกง
490
00:28:30,120 --> 00:28:33,000
จากหลังเวทีแสดงงิ้วกวางตุ้ง
491
00:28:35,880 --> 00:28:38,680
ช่วงปี 1940 หลังจากที่บรูซเกิด
492
00:28:38,760 --> 00:28:42,520
ย่าของผมบอกพ่อผ่านทางโทรศัพท์
493
00:28:42,600 --> 00:28:44,600
ว่า "นี่ เร็วๆ นี้จะมีสงคราม...
494
00:28:44,680 --> 00:28:47,520
กับคนญี่ปุ่นที่ฮ่องกง"
495
00:28:48,600 --> 00:28:53,080
แต่พ่อของผมมีความเป็นคนจีนสูงมาก
เขายกให้ครอบครัวอยู่เหนือทุกอย่าง
496
00:28:53,160 --> 00:28:54,600
เราเลยจะพาบรูซกลับบ้าน
497
00:28:54,680 --> 00:28:56,160
ผมหมายถึง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น
498
00:28:56,240 --> 00:28:57,840
เราจะได้เจอด้วยกันทั้งบ้าน
499
00:28:58,760 --> 00:29:01,440
จากนั้นคุณก็ย้ายไปฮ่องกงเหรอ
500
00:29:02,040 --> 00:29:04,200
ใช่ ผมย้ายไปตอนอายุสามเดือน
501
00:29:05,160 --> 00:29:09,040
พ่อผมมาจากครอบครัวชาวประมงที่ยากจน
502
00:29:09,560 --> 00:29:13,720
ส่วนลุงของแม่เป็น
มหาเศรษฐีคนแรกของฮ่องกง
503
00:29:13,880 --> 00:29:16,280
ชื่อว่าเซอร์โรเบิร์ต โห่ตง
504
00:29:18,560 --> 00:29:20,600
เกรซ ลี ผู้เป็นแม่ของบรูซ ลี
505
00:29:20,680 --> 00:29:21,920
"เล่าโดย ซิลเวีย ไล"
506
00:29:22,000 --> 00:29:25,600
เธอสืบเชื้อสายจากทางยุโรป
507
00:29:27,160 --> 00:29:29,480
ผมว่าครอบครัวเราพอมีฐานะอยู่นะ
508
00:29:30,000 --> 00:29:33,400
เรามีแม่บ้านสองคน มีคนขับรถ
509
00:29:35,160 --> 00:29:39,000
พ่อยังส่งเสียเลี้ยงดู
ครอบครัวของลุงคนโตด้วย
510
00:29:39,080 --> 00:29:42,960
ครอบครัวเราเลยเหมือนมีกัน
15 หรือ 16 คนตลอดเวลา
511
00:29:46,920 --> 00:29:48,960
บรูซมีจิตวิญญาณที่เป็นอิสระ
512
00:29:50,080 --> 00:29:52,680
เขาเป็นคนเกเรคนหนึ่งเลยล่ะ
513
00:29:52,760 --> 00:29:55,920
เขาไม่เก่งเรื่องเรียน
แต่เก่งเรื่องต่อสู้
514
00:30:01,920 --> 00:30:03,360
ผมจำได้ว่าคนดังหลายคน
515
00:30:03,440 --> 00:30:05,160
จะแวะมาที่บ้านของพ่อ
516
00:30:05,840 --> 00:30:07,880
ผู้กำกับไม่ก็โปรดิวเซอร์สักคน
517
00:30:07,960 --> 00:30:11,720
สังเกตเห็นว่าบรูซเป็น
คนที่กระตือรือร้นมาก
518
00:30:12,600 --> 00:30:15,560
เขาพูดว่า "บางทีคุณน่าจะให้...
519
00:30:15,640 --> 00:30:17,520
เขาเล่นเป็นตัวประกอบนะ
520
00:30:18,400 --> 00:30:21,680
ดูเหมือนเขาจะเกิดมา
พร้อมพรสวรรค์ในการเป็นนักแสดง"
521
00:30:23,560 --> 00:30:26,760
พ่อของผมเลยได้เริ่มเล่น
เป็นตัวประกอบอยู่สองสามครั้ง
522
00:30:26,840 --> 00:30:28,240
นี่ เจ้าหนู จะบอกให้ฟังนะ
523
00:30:28,320 --> 00:30:30,440
ฉันน่ะเป็นแขกคนสำคัญ
524
00:30:30,520 --> 00:30:33,080
อาจารย์ของฉันคือมีดบินลี
525
00:30:34,360 --> 00:30:35,720
ในหนังเรื่องเดอะคิด
526
00:30:35,800 --> 00:30:38,640
เขาแสดงตอนยังอายุแค่เก้าขวบ
527
00:30:38,960 --> 00:30:41,640
เขาเล่นเป็นตัวแทนของคนที่...
528
00:30:41,720 --> 00:30:45,440
โตมาจากความทุกข์ทรมานแสนสาหัส
529
00:30:45,520 --> 00:30:47,880
ลุง นี่เงินค่าอาหาร
530
00:30:47,960 --> 00:30:49,920
ฉันไม่ต้องการเงินสกปรกของแก
531
00:30:51,480 --> 00:30:52,840
มีวลีภาษาจีนกล่าวไว้ว่า
532
00:30:54,440 --> 00:30:58,560
หรือ "ร่วมทุกข์ร่วมสุข"
533
00:30:58,640 --> 00:31:00,640
ทำให้หวนนึกถึงความทุกข์ทรมาน
534
00:31:02,160 --> 00:31:03,800
ผมไม่อยากแทงลุง
535
00:31:03,880 --> 00:31:07,080
กล้าดียังไง พ่อแม่แกตายหมดแล้ว
536
00:31:07,160 --> 00:31:09,120
ฉันทำงานหนักเพื่อเลี้ยงแก
537
00:31:09,200 --> 00:31:11,040
แกให้อะไรฉันบ้าง
538
00:31:11,120 --> 00:31:12,920
นี่ยังอยากแทงอีกฉันงั้นเหรอ
539
00:31:14,440 --> 00:31:18,640
ในตอนแรก พ่อไม่อยาก
ให้เขาเข้าวงการบันเทิง
540
00:31:18,720 --> 00:31:19,920
แต่หลังจากนั้น
541
00:31:20,000 --> 00:31:21,760
หนังที่เขาเล่นมันออกมาดีมาก
542
00:31:21,840 --> 00:31:26,200
เขาเป็นหนึ่งในดาราเด็กชั้นนำ
พ่อเลยยอมให้เขาเล่น
543
00:31:29,640 --> 00:31:32,360
คุณเริ่มศึกษาศิลปะการต่อสู้
ตั้งแต่ตอนไหน
544
00:31:32,440 --> 00:31:34,120
- อายุเท่าไร
- อายุ 13
545
00:31:34,200 --> 00:31:35,440
อายุ 13 เหรอ เยี่ยมเลย
546
00:31:35,520 --> 00:31:37,640
เรียนจากอาจารย์ที่มีชื่อหรือเปล่า
547
00:31:38,040 --> 00:31:44,040
ผมเรียนจากยิปมัน
548
00:31:44,160 --> 00:31:45,840
เป็นศิลปะของจีน
549
00:31:45,920 --> 00:31:50,320
ในแขนงที่ชื่อว่า หย่งชุน
550
00:31:50,400 --> 00:31:52,600
สมัยเรียน มีคนเคยมองเขาแล้วพูดว่า
551
00:31:52,680 --> 00:31:55,000
"นี่ นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน"
552
00:31:55,080 --> 00:31:57,720
ก่อนผู้ชายสองสามคนนั้นจะรุมซ้อมเขา
553
00:31:58,040 --> 00:32:01,400
เขาเลยพูดว่า
"ฉันต้องเรียนรู้อะไรสักอย่าง
554
00:32:01,480 --> 00:32:04,960
เพื่อปกป้องตัวเองในยามจำเป็น"
555
00:32:05,040 --> 00:32:08,120
มนุษย์มีการเรียนรู้อยู่เสมอ
556
00:32:10,520 --> 00:32:12,800
ยิปมันเปิดกว้างในเรื่องของ...
557
00:32:12,880 --> 00:32:14,760
ความเป็นศิลปะการต่อสู้
558
00:32:14,840 --> 00:32:17,560
เขาไม่ปิดกั้นตัวเอง
559
00:32:17,960 --> 00:32:21,760
และผมคิดว่าบรูซ ลี
เป็นนักเรียนในฝันของเขาเลยล่ะ
560
00:32:25,240 --> 00:32:28,640
ครูฝึกสมัยนั้นมาหาผมและพูดว่า...
561
00:32:28,840 --> 00:32:31,760
"ตั้งสติ ผ่อนคลาย ทำใจให้สงบ
562
00:32:32,480 --> 00:32:35,800
เลิกยึดติดกับตัวเอง
แล้วเคลื่อนไหวตามคู่ต่อสู้
563
00:32:36,640 --> 00:32:38,840
อ่านการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม
564
00:32:38,920 --> 00:32:41,440
โดยไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น
565
00:32:42,400 --> 00:32:45,560
สำคัญที่สุดคือ
ต้องเข้าใจศาสตร์ของการวางเฉย"
566
00:32:49,560 --> 00:32:52,640
หลังจากฝึกสมาธินานหลายชั่วโมง
567
00:32:52,720 --> 00:32:55,280
ผมก็ล้มเลิก
แล้วออกไปล่องเรือเพียงลำพัง
568
00:32:55,960 --> 00:32:58,360
ระหว่างอยู่ที่ทะเล
ก็ย้อนคิดถึงสิ่งที่เคยฝึกมา
569
00:32:58,440 --> 00:33:01,160
ก่อนจะต่อยน้ำเพราะนึกโมโหตัวเอง
570
00:33:01,960 --> 00:33:06,280
ในตอนนั้นเอง
ความคิดหนึ่งก็พุ่งเข้ามาในหัว
571
00:33:06,880 --> 00:33:09,880
แก่นแท้ของกังฟูไม่ใช่น้ำหรอกเหรอ
572
00:33:12,120 --> 00:33:15,320
น้ำเป็นสสารอ่อนนุ่มที่สุดในโลก
573
00:33:15,400 --> 00:33:17,240
แค่ดูเหมือนอ่อนแอ
574
00:33:17,320 --> 00:33:19,600
แต่แท้จริงแล้ว มันสามารถทะลุผ่าน...
575
00:33:19,680 --> 00:33:21,760
สสารที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกได้
576
00:33:22,280 --> 00:33:23,480
ใช่แล้ว
577
00:33:23,600 --> 00:33:26,440
ผมอยากเป็นเหมือนน้ำ
578
00:33:32,120 --> 00:33:33,240
ในตอนนั้น
579
00:33:33,320 --> 00:33:34,680
เขาก็เก่งมวยหย่งชุนอยู่แล้ว
580
00:33:34,760 --> 00:33:38,600
และยังมีการต่อสู้อีกอย่าง
ที่เรียกว่ามวยไช่หลี่ฝอ
581
00:33:38,720 --> 00:33:40,960
ทั้งสองมักขัดแย้ง
582
00:33:41,320 --> 00:33:44,120
และจะสู้กันบนดาดฟ้าเสมอ
583
00:33:46,040 --> 00:33:48,560
บรูซจะกลับมาพร้อมรอยช้ำ
584
00:33:48,640 --> 00:33:50,480
หรือไม่ก็ตาเขียว
585
00:33:50,560 --> 00:33:54,680
พ่อทนรับการต่อสู้แบบนั้นไม่ได้
586
00:33:56,960 --> 00:34:01,360
"ดิออร์แฟน ปี 1960"
587
00:34:01,920 --> 00:34:05,000
ในหนังเรื่อง ดิออร์แฟน ปี 1960
588
00:34:05,080 --> 00:34:08,920
ว่ากันว่าบรูซเขาเล่นเป็นตัวเอง
589
00:34:09,290 --> 00:34:10,680
บทนักเลงวัยรุ่นนั่นน่ะ
590
00:34:20,080 --> 00:34:22,000
ฟางเส้นสุดท้ายคือ...
591
00:34:22,080 --> 00:34:25,240
ตอนที่ตำรวจนอกเครื่องแบบโทรหาแม่
592
00:34:25,330 --> 00:34:28,290
แล้วบอกว่า
"ลูกชายคุณมีเรื่องทะเลาะวิวาท
593
00:34:28,360 --> 00:34:30,960
เราเกรงว่าในอนาคต
เขาจะเข้าร่วมกับแก๊งอันธพาล
594
00:34:31,720 --> 00:34:34,360
ถ้าเขายังไม่หยุด
595
00:34:34,440 --> 00:34:36,960
เราก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจับกุมเขา"
596
00:34:38,290 --> 00:34:42,160
พ่อผมบอกว่า
"ในเมื่อเขาเกิดที่อเมริกา
597
00:34:42,240 --> 00:34:43,600
แล้วยังมีเพื่อนดีๆ
598
00:34:43,680 --> 00:34:45,640
คอยดูแลเขาอยู่ที่นั่น
599
00:34:45,720 --> 00:34:47,400
งั้นทำไมเราส่งเขากลับไป
600
00:34:47,480 --> 00:34:50,810
ให้เขาลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
แล้วมาดูกันว่าจะเป็นยังไง"
601
00:34:57,560 --> 00:35:02,400
แซม นายไม่ได้รับความเอาใจใส่
จากพ่อแม่ตั้งแต่ยังเล็ก
602
00:35:02,480 --> 00:35:05,240
ผมจำวันก่อนที่เขาจะกลับได้
603
00:35:06,520 --> 00:35:07,600
ตอนนั้นผมหลับอยู่
604
00:35:07,680 --> 00:35:12,240
เขาปลุกผมและบอกว่า
"โรเบิร์ต พรุ่งนี้ฉันจะไปจากฮ่องกง
605
00:35:12,330 --> 00:35:14,960
ฉันไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรบ้าง"
606
00:35:15,840 --> 00:35:18,440
ผมไม่เคยเห็นเขาอึดอัดขนาดนั้นมาก่อน
607
00:35:18,520 --> 00:35:21,160
เขาตกที่นั่งลำบาก
ไม่รู้ว่าจะพบเจออะไร
608
00:35:21,240 --> 00:35:22,330
เขากำลังกลัว
609
00:35:23,720 --> 00:35:25,960
เขาอายุแค่ 18
610
00:35:26,720 --> 00:35:27,770
อายุเท่านั้นเอง
611
00:35:29,160 --> 00:35:31,330
พ่อส่งเขาไปอเมริกา
612
00:35:31,400 --> 00:35:33,440
พร้อมเงินแค่ร้อยดอลลาร์ในกระเป๋า
613
00:36:05,330 --> 00:36:08,240
ระหว่างที่คบ
เราไปดูหนังด้วยกันหลายเรื่องเลย
614
00:36:08,330 --> 00:36:09,360
"เล่าโดย ลินดา ลี แคดเวลล์"
615
00:36:09,440 --> 00:36:12,120
หนึ่งในนั้นคือเรื่อง
เบรกฟาสต์แอตทิฟฟานีส์
616
00:36:13,720 --> 00:36:15,240
ฉันขอประท้วง
617
00:36:16,040 --> 00:36:18,290
มิกกี้ รูนีย์ดูงี่เง่ามาก
618
00:36:18,400 --> 00:36:19,840
บรูซเขารู้สึกอับอาย
619
00:36:19,960 --> 00:36:22,920
ที่วัฒนธรรมเอเชียของเขา
ถูกสื่อออกมาแบบนั้น
620
00:36:23,000 --> 00:36:26,160
หยุดเครื่องเล่นเสียงเดี๋ยวนี้
621
00:36:26,240 --> 00:36:28,000
ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ
622
00:36:28,080 --> 00:36:30,920
ชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียในหนัง
623
00:36:31,240 --> 00:36:37,440
มักจะเป็นพวกหมกมุ่น คลั่งไคล้
เหมือนพวกหุ่นยนต์
624
00:36:38,520 --> 00:36:40,960
ไม่ก็คอยรับใช้พวกคนขาว
625
00:36:41,960 --> 00:36:43,810
จับกังได้เงินวันละสิบเซนต์
626
00:36:44,330 --> 00:36:46,560
ท่านสุภาพสตรีผู้น่ารัก
และสุภาพบุรุษผู้ใจดี
627
00:36:46,640 --> 00:36:48,640
ผมยินดีที่จะแนะนำตัวเองกับท่าน
628
00:36:48,720 --> 00:36:52,720
ฮอลลีวู้ดมักปฏิบัติกับคนเอเชีย...
629
00:36:52,810 --> 00:36:54,960
แบบเหยียดเชื้อชาติอย่างชัดเจน
630
00:36:57,680 --> 00:36:59,360
เรามีตะเกียบ 39 อัน
631
00:37:00,440 --> 00:37:02,240
ไม่สิ ตั้งเป็นเจดีย์เลย
632
00:37:03,810 --> 00:37:05,400
ฮอลลีวู้ดจะให้คนขาว
633
00:37:05,480 --> 00:37:07,200
มาเล่นเป็นคนจีน
634
00:37:07,290 --> 00:37:09,360
แทนที่จะให้คนจีนเล่นเอง
635
00:37:11,160 --> 00:37:14,120
อย่างเช่น แนนซี่ ควาน
636
00:37:14,200 --> 00:37:16,360
หรือนักแสดงคนอื่นๆ ในสมัยนั้น
637
00:37:16,440 --> 00:37:18,000
ค่ะ นั่นใครคะ
638
00:37:18,080 --> 00:37:20,600
ฉันนึกชื่อชาวเอเชีย
ที่ได้รับบทนักแสดงหลัก
639
00:37:20,680 --> 00:37:22,400
ในตอนนั้นไม่ออกเลยจริงๆ
640
00:37:22,480 --> 00:37:23,920
"เล่าโดย แนนซี่ ควาน"
641
00:37:24,000 --> 00:37:25,810
พวกเขาให้แต่คนขาวเล่นเท่านั้น
642
00:37:27,360 --> 00:37:29,960
จอห์น เวย์นเล่นเป็นเจงกิส ข่าน
643
00:37:30,200 --> 00:37:32,200
หญิงที่ก้าวล้ำดินแดนข้าคือใคร
644
00:37:32,840 --> 00:37:34,360
เลือดของข้าบอกให้พาตัวนางไป
645
00:37:34,480 --> 00:37:36,120
ชุมชนชาวจีน
646
00:37:36,200 --> 00:37:38,600
ไม่โกรธหรือเจ็บใจบ้างเหรอ
647
00:37:38,680 --> 00:37:41,360
ที่พวกเขานำคนขาวมาแสดงแบบนี้
648
00:37:41,560 --> 00:37:44,120
ความเท่าเทียมของทุกชีวิต
เป็นสิ่งที่ยากจะทานทน
649
00:37:44,200 --> 00:37:45,560
ทำไมคุณโหดร้ายขนาดนี้
650
00:37:45,640 --> 00:37:47,330
คุณเป็นผู้ชายแบบไหนกันแน่
651
00:37:48,770 --> 00:37:51,880
ฟันเหยิน สวมแว่น โครงร่างเล็ก
652
00:37:51,960 --> 00:37:53,680
ไม่มีกล้ามเนื้อเลยแม้แต่น้อย
653
00:37:54,200 --> 00:37:55,960
ฉันคิดว่าผู้ชายเอเชียส่วนใหญ่
654
00:37:56,040 --> 00:37:57,440
ถูกฝังหัวมาว่า
655
00:37:57,520 --> 00:37:58,960
นี่คือสิ่งที่พวกเขาเป็น
656
00:38:00,770 --> 00:38:02,040
นักแสดงนำชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย
657
00:38:02,120 --> 00:38:04,720
ถ้าพวกเขาเป็นผู้ชาย
ก็จูบผู้หญิงผิวขาวไม่ได้
658
00:38:04,810 --> 00:38:07,600
จะจูบได้แค่กับผู้หญิงเอเชียเท่านั้น
659
00:38:07,680 --> 00:38:10,000
โอเค คุณเอียงไปทางนี้นะ
660
00:38:10,080 --> 00:38:11,600
แล้วฉันจะเอียงไปอีกทาง
661
00:38:15,600 --> 00:38:17,040
ชาวจีนพวกนี้ฉลาดมาก
662
00:38:17,520 --> 00:38:20,770
ไม่มีพื้นที่ให้
ชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย
663
00:38:20,880 --> 00:38:24,200
ได้แสดงความเป็นมนุษย์ของพวกเขา
ในอีกด้านหนึ่งเลย
664
00:38:29,080 --> 00:38:31,290
วันที่ 20 ตุลาคม 1963
665
00:38:31,960 --> 00:38:35,680
"ถึงหญิงสาวผู้น่ารักที่สุด
จากชายหนุ่มผู้ชื่นชมเธอ
666
00:38:37,040 --> 00:38:41,240
ลินดา เพื่อให้ชีวิตเรียบง่าย
โดยไม่ต้องพยายาม
667
00:38:41,810 --> 00:38:45,330
เพื่อให้อดทนได้อย่างเบิกบาน
จงทำด้วยความกล้าหาญ
668
00:38:45,720 --> 00:38:49,000
เฝ้ารอเวลา อย่าได้รีบร้อน
669
00:38:49,880 --> 00:38:53,040
พูดอีกอย่างก็คือ เพื่อให้จิตวิญญาณ
670
00:38:53,120 --> 00:38:57,400
ได้เติบโตขึ้นในทางของมัน
โดยไร้ซึ่งการบังคับใดๆ
671
00:38:57,880 --> 00:38:59,200
จาก บรูซ"
672
00:39:02,600 --> 00:39:05,520
การที่บรูซเลือกแต่งงานกับคนขาว
673
00:39:05,600 --> 00:39:08,960
นับเป็นการแสดงออก
674
00:39:09,040 --> 00:39:11,720
ว่าเขารู้สึกยังไงกับอเมริกา
675
00:39:15,000 --> 00:39:17,920
ยังมีอีกหลายรัฐที่มองว่า
676
00:39:18,160 --> 00:39:21,040
การแต่งงานข้ามเชื้อชาติ
เป็นเรื่องผิดกฎหมาย
677
00:39:21,240 --> 00:39:23,120
และมองว่านั่นเป็นการดูหมิ่น
678
00:39:23,720 --> 00:39:25,240
แม่ของฉันมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก
679
00:39:25,330 --> 00:39:28,720
ในการทำใจยอมรับว่า
ฉันกับบรูซจะแต่งงานกัน
680
00:39:30,770 --> 00:39:33,080
แม่พยายามขอให้เรารอ
681
00:39:33,680 --> 00:39:35,720
แต่เราวางแผนกันไว้เรียบร้อยแล้ว
682
00:39:36,560 --> 00:39:37,960
หลังจากที่ได้รู้จักเขา
683
00:39:38,040 --> 00:39:40,770
เธอรักเขาจริงๆ
และคิดว่าเขาเยี่ยมมาก
684
00:39:46,040 --> 00:39:49,120
ผมเจอบรูซ ลี ในเดือนกรกฎาคม 1964
685
00:39:49,200 --> 00:39:50,810
ในการแข่งคาราเต้ระดับนานาชาติ
686
00:39:50,880 --> 00:39:52,840
ครั้งแรกที่ลองบีช
687
00:39:54,360 --> 00:39:57,200
นั่นเป็นการเปิดตัวบรูซต่อหน้ามวลชน
688
00:39:57,290 --> 00:39:58,600
เป็นครั้งแรกอย่างจริงจัง
689
00:40:02,000 --> 00:40:04,840
กังฟูมีต้นกำเนิดมาจากจีน
690
00:40:04,920 --> 00:40:09,120
เป็นต้นกำเนิดของคาราเต้และยูยิตสู
691
00:40:09,200 --> 00:40:12,200
มันเป็นระบบที่สมบูรณ์
และปรับเปลี่ยนได้มากกว่า
692
00:40:12,290 --> 00:40:13,720
เรียกได้ว่ามันไหลลื่นมากกว่า
693
00:40:13,810 --> 00:40:15,330
มันต่อเนื่องและเคลื่อนไหว
694
00:40:15,400 --> 00:40:18,600
ไม่ใช่แค่ทำท่าสองท่าแล้วก็หยุด
695
00:40:21,160 --> 00:40:24,440
ตัวอย่างที่ดีที่สุดคือน้ำในแก้ว
ทำไมน่ะเหรอ
696
00:40:24,680 --> 00:40:28,290
แม้น้ำเป็นสสารอ่อนนุ่มที่สุดในโลก
697
00:40:28,440 --> 00:40:30,440
แต่มันยังเซาะหินที่แข็งที่สุด
698
00:40:30,600 --> 00:40:31,880
อย่างหินแกรนิตได้
699
00:40:33,160 --> 00:40:36,810
คุณจับน้ำไม่ได้
จะต่อยให้มันเจ็บก็ไม่ได้
700
00:40:38,480 --> 00:40:41,840
ดังนั้น นักสู้กังฟูทุกคน
ควรทำตัวให้อ่อนนุ่มเหมือนน้ำ
701
00:40:41,920 --> 00:40:44,960
ยืดหยุ่น และแทรกซึมเข้าถึงคู่ต่อสู้
702
00:40:48,640 --> 00:40:50,240
บรูซ ลีในช่วงนั้น
703
00:40:50,330 --> 00:40:53,040
กำลังตามหา
สิ่งที่เขาเรียกว่าความจริง
704
00:40:54,080 --> 00:40:57,040
พูดง่ายๆ คือเขาทำลายรูปแบบพวกนั้นลง
705
00:40:57,120 --> 00:41:01,040
ลดความยุ่งยากซับซ้อน
โดยไม่สนขนบดั้งเดิม
706
00:41:02,080 --> 00:41:04,360
ไม่มีใครคิดนอกกรอบแบบเขา
707
00:41:05,160 --> 00:41:07,840
และผมก็ตกหลุมรัก
กับสิ่งที่เขาแสดงให้เห็น
708
00:41:11,840 --> 00:41:15,880
ปี 1964 และปี 1965
เป็นปีที่ค่อนข้างสุดเหวี่ยง
709
00:41:15,960 --> 00:41:17,600
มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
710
00:41:19,560 --> 00:41:20,810
"ถึงทากิ คามูระ
711
00:41:21,720 --> 00:41:24,240
วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 1965
712
00:41:24,480 --> 00:41:26,040
ลูกผมคลอดแล้ว
713
00:41:26,120 --> 00:41:28,920
เขาชื่อ แบรนดอน บี. ลี
714
00:41:30,000 --> 00:41:32,080
แน่นอนว่าเป็น
เด็กชายตัวใหญ่แข็งแรง"
715
00:41:39,120 --> 00:41:41,480
หนึ่งสัปดาห์หลังจากแบรนดอนเกิด
716
00:41:41,770 --> 00:41:45,680
พ่อของบรูซก็เสียชีวิต
นั่นเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด
717
00:41:46,040 --> 00:41:48,720
บรูซเขาใจสลายมาก
718
00:41:49,960 --> 00:41:53,160
นับเป็นความสูญเสีย
ที่หนักหน่วงสำหรับเขา
719
00:41:58,640 --> 00:42:01,040
เขาร้องไห้หนักมาก
720
00:42:01,680 --> 00:42:03,240
เพราะตอนนั้นเขารู้แล้ว
721
00:42:03,330 --> 00:42:06,680
ว่าต่อให้พ่อส่งเขาไปอเมริกา
722
00:42:06,770 --> 00:42:08,960
ด้วยเงินแค่ 100 ดอลลาร์ติดกระเป๋า
723
00:42:10,960 --> 00:42:12,200
แต่มันเป็นผลดีสำหรับเขา
724
00:42:18,960 --> 00:42:20,880
ก่อนไปอเมริกา
725
00:42:22,290 --> 00:42:24,810
เขาเอาแต่เสาะหาสิ่งนอกกาย
726
00:42:26,240 --> 00:42:30,880
เขามีหน้ามีตา มีเสื้อผ้าสีสดใส
727
00:42:31,440 --> 00:42:34,520
เขาคิดว่ามนุษย์ควรเป็นแบบนั้น
728
00:42:37,770 --> 00:42:40,240
แต่เมื่อมาที่อเมริกา
729
00:42:40,720 --> 00:42:44,480
เขาถึงได้เข้าใจว่าชีวิตคืออะไร
730
00:42:44,560 --> 00:42:47,640
คือการได้เป็นอิสระ มีความรับผิดชอบ
731
00:42:49,200 --> 00:42:52,360
และไม่ใช่แค่กับตัวเอง
แต่รวมถึงครอบครัวด้วย
732
00:42:57,920 --> 00:43:00,000
ฉันอยู่ที่บ้าน และโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
733
00:43:00,080 --> 00:43:03,040
โทรมาจากบริษัท
ของวิลเลียม โดซิเออร์
734
00:43:03,680 --> 00:43:07,040
ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
พวกเขาบอกว่าเขาเป็นโปรดิวเซอร์
735
00:43:10,680 --> 00:43:16,360
อย่างที่เรารู้กันว่าในการแข่งขัน
ที่ลองบีชในปี 1964
736
00:43:16,440 --> 00:43:17,640
ในกลุ่มผู้ชม
737
00:43:17,720 --> 00:43:19,770
มีคนที่ชื่อว่าเจย์ ซีบริง
738
00:43:19,840 --> 00:43:22,720
ช่างทำผมของดาราในฮอลลีวู้ด
739
00:43:23,000 --> 00:43:25,400
เจย์เห็นพ่อฉันในการแข่งขันนี้
740
00:43:25,480 --> 00:43:27,960
และเขาก็ประทับใจมากๆ
741
00:43:28,240 --> 00:43:31,360
เขาบังเอิญรู้มาว่าลูกค้าของเขา
วิลเลียม โดซิเออร์
742
00:43:31,440 --> 00:43:32,840
โปรดิวเซอร์ที่ฮอลลีวู้ด
743
00:43:32,960 --> 00:43:35,040
กำลังตามหานักแสดงเอเชีย
744
00:43:35,120 --> 00:43:37,360
สำหรับละครของเขาอยู่
745
00:43:39,120 --> 00:43:41,360
ในตอนที่บรูซกลับบ้าน
746
00:43:41,440 --> 00:43:43,720
แล้วฉันพูดว่า "คุณต้องไม่เชื่อแน่
747
00:43:43,800 --> 00:43:46,800
ว่าโปรดิวเซอร์ที่ฮอลลีวู้ดโทรมา
748
00:43:46,880 --> 00:43:50,240
เขาอยากให้คุณไปทดสอบหน้ากล้อง"
749
00:43:50,320 --> 00:43:54,040
เขาฟังแล้วอึ้งไปเลย เขาตกใจมาก
750
00:43:56,360 --> 00:43:58,560
บรูซไม่เคยบอกฉันเลย
751
00:43:58,760 --> 00:44:02,120
ว่าเขามีความปรารถนา
ที่จะเป็นนักแสดงอีกครั้ง
752
00:44:02,800 --> 00:44:06,040
เพราะเขายังจดจ่อกับเป้าหมาย
753
00:44:06,120 --> 00:44:09,360
ในการเปิดโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้
ทั่วประเทศอยู่
754
00:44:16,120 --> 00:44:17,560
ทดสอบ ทดสอบ เทคหนึ่ง กล้องเดิน
755
00:44:19,240 --> 00:44:21,640
บรูซ มองตรงมาที่กล้อง ตรงนี้เลย
756
00:44:21,720 --> 00:44:24,080
แล้วบอกชื่อ อายุ และที่ที่คุณเกิดที
757
00:44:25,240 --> 00:44:27,480
ผมนามสกุลลี ชื่อบรูซ ลี
758
00:44:27,720 --> 00:44:31,440
เกิดที่ซานฟรานซิสโกในปี 1940
ตอนนี้ผมอายุ 24
759
00:44:31,520 --> 00:44:33,520
ผมรู้มาว่าลูกคุณเพิ่งคลอดใช่ไหม
760
00:44:33,600 --> 00:44:34,600
ใช่
761
00:44:34,680 --> 00:44:36,920
แล้วคุณก็นอนไม่หลับเลยใช่ไหม
762
00:44:37,000 --> 00:44:38,320
สามคืนเลยล่ะ
763
00:44:38,920 --> 00:44:40,440
และบอกทีมงานทีว่า...
764
00:44:40,520 --> 00:44:42,760
บรูซเป็นตัวของตัวเอง
ในการทดสอบหน้ากล้อง
765
00:44:42,840 --> 00:44:45,360
ส่วนใหญ่เป็นช่วงเช้า...
766
00:44:45,440 --> 00:44:48,920
เขาเข้ากับคนง่ายและมีความมั่นใจ
767
00:44:49,000 --> 00:44:50,760
เลยรู้ว่าที่เขาต้องทำก็แค่...
768
00:44:51,000 --> 00:44:55,480
แสดงตัวตนที่เขาเป็นออกมา
769
00:44:56,040 --> 00:44:57,720
เอาล่ะ ดึงกล้องกลับมา
770
00:44:57,800 --> 00:45:01,320
และบรูซ แสดงท่ากังฟูให้เราดูหน่อย
771
00:45:01,400 --> 00:45:03,240
นี่คือท่ากระเรียน
772
00:45:04,360 --> 00:45:05,400
เริ่ม
773
00:45:13,480 --> 00:45:14,600
ท่าเสือ
774
00:45:15,880 --> 00:45:17,280
เริ่มจากท่าเหมือนเสือ
775
00:45:17,880 --> 00:45:19,480
ใช้กรงเล็บตะปบที่หน้า
776
00:45:19,680 --> 00:45:21,760
หรือพุ่งจะงอยปากนกกระเรียนไปที่ตา
777
00:45:26,480 --> 00:45:28,040
และนี่คือส่วนหนึ่งของท่ากังฟู
778
00:45:28,120 --> 00:45:29,160
ขอบคุณมาก
779
00:45:29,800 --> 00:45:31,640
มันคือความเรียบง่ายที่เราพูดถึง
780
00:45:31,960 --> 00:45:35,160
พวกเขาประทับใจกับ
การทดสอบหน้ากล้องของบรูซ
781
00:45:35,280 --> 00:45:37,520
และอยากหาทรัพย์สินให้แก่เขา
782
00:45:37,680 --> 00:45:40,320
พวกเขาจ่ายเงินบรูซ 1,800 ดอลลาร์
783
00:45:40,760 --> 00:45:43,560
เราไม่เคยเห็นเงินก้อนใหญ่
ขนาดนั้นในครั้งเดียวมาก่อน
784
00:45:43,760 --> 00:45:46,080
เพื่อยึดตัวบรูซไว้เป็นเวลา 18 เดือน
785
00:45:48,600 --> 00:45:49,600
ขอโทษนะครับ
786
00:45:53,680 --> 00:45:55,320
ความรุนแรงที่เราเห็นค่อนข้างหนัก
787
00:45:56,160 --> 00:45:58,520
เราเห็นชาวผิวดำโดนฉีดน้ำ โดนตี
788
00:45:58,600 --> 00:46:01,280
ถูกรังควานโดยหมาและวัวควาย
789
00:46:01,360 --> 00:46:03,800
ยุค 60 เป็นช่วงกลียุคครั้งใหญ่
790
00:46:04,080 --> 00:46:05,480
มีการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
791
00:46:05,560 --> 00:46:08,200
เพราะมันเป็นช่วงสำคัญของ
ขบวนการสิทธิพลเมือง
792
00:46:08,280 --> 00:46:11,600
ร่วมกับมาร์ติน ลูเธอร์ คิง
ที่เดินขบวนกันในวอชิงตัน
793
00:46:12,400 --> 00:46:15,040
ใครสอนให้คุณเกลียดเส้นผมของคุณ
794
00:46:15,920 --> 00:46:18,480
ใครสอนให้คุณเกลียดสีผิวตัวเอง
795
00:46:18,640 --> 00:46:22,880
จนยอมกัดให้มันเป็นสีขาว
796
00:46:26,000 --> 00:46:28,200
ในตอนนั้นมีโศกนาฏกรรมเกิดขึ้น
797
00:46:28,280 --> 00:46:29,800
อย่างตอนที่ประธานาธิบดีเคนเนดี
798
00:46:30,120 --> 00:46:32,440
และมาร์ติน ลูเทอร์ คิงถูกฆ่า
799
00:46:32,520 --> 00:46:35,400
มาร์ติน ลูเทอร์ คิง
ถูกยิงเสียชีวิตคืนนี้
800
00:46:37,320 --> 00:46:39,160
ในตอนนั้น บรูซรู้สึกว่า
801
00:46:39,240 --> 00:46:41,000
ประเทศกำลังเผชิญปัญหา
802
00:46:41,080 --> 00:46:43,960
จากการปะทะกันของคนต่างเชื้อชาติ
803
00:46:44,480 --> 00:46:46,640
ศัตรูของผมคือพวกคนขาว
ไม่ใช่พวกเวียดกง
804
00:46:46,720 --> 00:46:48,200
ชาวจีน หรือชาวญี่ปุ่น
805
00:46:48,280 --> 00:46:50,160
คุณขัดขวางเมื่อผมต้องการอิสรภาพ
806
00:46:50,240 --> 00:46:51,920
คุณขัดขวาง
เมื่อผมต้องการความยุติธรรม
807
00:46:52,000 --> 00:46:53,520
คุณขัดขวาง
เมื่อผมต้องการความเท่าเทียม
808
00:46:53,600 --> 00:46:55,480
ในประเทศนี้
คุณไม่แม้แต่จะลุกขึ้นสู้เพื่อผม
809
00:46:55,560 --> 00:46:56,840
หรือเพื่อความเชื่อทางศาสนาของผมเลย
810
00:46:56,920 --> 00:46:58,560
คุณอยากให้ผมออกไปสู้
811
00:46:58,640 --> 00:47:00,360
แต่คุณไม่แม้แต่จะลุกขึ้นสู้เพื่อผม
ในบ้านหลังนี้
812
00:47:01,680 --> 00:47:05,280
บรูซตื่นตัวกับการปลดแอกชาวผิวดำ
813
00:47:05,840 --> 00:47:10,360
เขาหวังว่าชาวอเมริกันผิวดำ
จะยืนหยัดเพื่อสิทธิ์ของพวกเขา
814
00:47:12,280 --> 00:47:17,080
ขณะที่ชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกัน
กำลังรวบรวมแรงสนับสนุนอันล้นหลาม
815
00:47:17,160 --> 00:47:19,520
เพื่อผลักดันให้สิทธิพลเมือง
816
00:47:19,600 --> 00:47:22,360
และสิทธิมนุษยชน
ของชาวอเมริกันทุกคนดียิ่งขึ้น
817
00:47:24,520 --> 00:47:28,280
ผลกระทบคือพวกเขาเสียงดังกินไป
818
00:47:28,600 --> 00:47:30,440
ดูพวกอเมริกันเชื้อสายเอเชียพวกนี้สิ
819
00:47:30,640 --> 00:47:34,720
ถ้าพวกนั้นสงบปากสงบคำ ว่านอนสอนง่าย
เหมือนพวกเชื้อสายเอเชีย
820
00:47:34,800 --> 00:47:37,080
อาจจะประสบความสำเร็จมากกว่านี้ก็ได้
821
00:47:39,320 --> 00:47:43,880
ในฐานะชาวอเมริกัน
ที่มีบรรพบุรุษมาจากญี่ปุ่น
822
00:47:45,280 --> 00:47:47,760
ผมชินกับคำถามนี้แล้ว
823
00:47:49,120 --> 00:47:51,240
ทำไมพวกคนดำไม่เป็นเหมือนคุณบ้าง
824
00:47:52,120 --> 00:47:56,440
ในความน่าอดสู
ของลำดับชั้นเชื้อชาติในอเมริกา
825
00:47:56,720 --> 00:47:58,760
ชาวเอเชียได้รับการปฏิบัติดีกว่า
826
00:47:58,840 --> 00:48:01,080
ที่คนอเมริกันผิวดำได้รับ
827
00:48:01,320 --> 00:48:02,960
ดังนั้นแบบอย่างของชนกลุ่มน้อย...
828
00:48:03,040 --> 00:48:07,680
ที่พวกเขาคิดคือต้องยอมจำนน
เหมือนอย่างพวกที่มีเชื้อสายเอเชีย
829
00:48:08,240 --> 00:48:12,320
ทำตัวกลมกลืน ไม่ก่อความวุ่นวาย
830
00:48:12,400 --> 00:48:15,800
จากการเลือกปฏิบัติ
ความยากจน หรือการถูกกีดกัน
831
00:48:16,480 --> 00:48:19,440
พวกเขาแค่ก้มหน้าก้มตาทำงานหนัก
832
00:48:19,520 --> 00:48:22,960
ปฏิบัติตามกฎที่ชาวผิวขาวสร้างขึ้น
833
00:48:24,360 --> 00:48:26,680
คนเอเชียอย่างพวกเราไม่เคยได้รับ
834
00:48:26,760 --> 00:48:28,480
การปฏิบัติอย่างที่มนุษย์ควรได้รับ
835
00:48:28,560 --> 00:48:31,840
ความเป็นมนุษย์ของเรา
ถูกจำกัดให้แคบมาก
836
00:48:31,920 --> 00:48:34,760
และสำหรับผม
นั่นคือการเหยียดเชื้อชาติชัดๆ
837
00:48:40,840 --> 00:48:42,320
บรูซยังคงรอ...
838
00:48:42,400 --> 00:48:45,200
ให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในฮอลลีวู้ด
839
00:48:45,280 --> 00:48:48,000
ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจจะเดินหน้า
840
00:48:48,080 --> 00:48:51,040
ทำหนังเรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต
แล้วตั้งรกรากที่ลอสแอนเจลิส
841
00:48:51,120 --> 00:48:52,280
พวกเขามาแล้ว
842
00:48:52,360 --> 00:48:53,760
นี่บรูซ ลี รับบทคาโต้
843
00:48:53,840 --> 00:48:55,920
และเบน วิลเลียมส์
รับบทของกรีนฮอร์เน็ต
844
00:48:56,000 --> 00:48:58,280
บรูซเข้าสู่วงการฮอลลีวู้ด
845
00:48:58,360 --> 00:49:02,800
โดยการเล่นเป็นคู่หู
หรือที่รู้กันว่าเป็นคนใช้ชาวเอเชีย
846
00:49:02,880 --> 00:49:05,120
ผมขอพูดแบบที่ชาวจีนทำกัน
847
00:49:05,200 --> 00:49:07,040
ขอบคุณมากครับ
848
00:49:07,120 --> 00:49:08,400
เรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต
849
00:49:08,480 --> 00:49:12,360
เป็นจุดเริ่มต้นของการทลาย
ภาพมายาคติของชนกลุ่มน้อย
850
00:49:12,440 --> 00:49:14,120
จะง่ายกว่าถ้าให้ผมบอกว่า
851
00:49:14,200 --> 00:49:16,120
กรีนฮอร์เน็ตจะไม่เป็นแบบไหน
852
00:49:16,200 --> 00:49:18,280
เขาจะไม่เลียนแบบแบทแมน
853
00:49:18,920 --> 00:49:21,200
กรีนฮอร์เน็ตมีความเป็นตัวของตัวเอง
854
00:49:21,280 --> 00:49:22,560
ไปกันเถอะ คาโต้
855
00:49:22,640 --> 00:49:26,360
เขาคือคาโต้ หน้าที่ของเขา
856
00:49:26,440 --> 00:49:28,840
มีเพียงการขับรถ
พากรีนฮอร์เน็ตไปยังที่ต่างๆ
857
00:49:29,560 --> 00:49:33,560
เมื่อพวกเขาได้เห็นบรูซ
ที่มาพร้อมพรสวรรค์ทางร่างกาย
858
00:49:34,040 --> 00:49:35,320
ก็พูดกันว่า "มันต้องมีวิธี
859
00:49:35,560 --> 00:49:37,520
ที่เราสามารถนำมาใช้ในหนังได้"
860
00:49:38,880 --> 00:49:40,160
ตอนเขาแสดงเรื่องกรีนฮอร์เน็ต
861
00:49:40,400 --> 00:49:42,680
เขาถูกส่งให้ไปเรียนการแสดง
862
00:49:42,760 --> 00:49:45,600
แต่เป็นการแสดงที่ "ไม่มีบทพูดเลย"
863
00:49:47,280 --> 00:49:48,800
"ถึงคุณโดซิเออร์
864
00:49:48,880 --> 00:49:51,760
คาโต้เป็นคู่หูที่กระตือรือร้น
ของกรีนฮอร์เน็ต
865
00:49:51,840 --> 00:49:54,160
ไม่ใช่ผู้ติดตามใบ้
866
00:49:54,880 --> 00:49:58,640
ผมไม่ได้ตำหนิ แค่รู้สึกว่า
การเป็นคู่หูที่กระตือรือร้น
867
00:49:58,720 --> 00:50:00,680
ของกรีนฮอร์เน็ตจะต้องดึง
868
00:50:00,760 --> 00:50:03,200
ศักยภาพและความสามารถ
ของคาโต้ได้มากกว่านี้แน่
869
00:50:03,280 --> 00:50:05,880
เป้าหมายของผมคือ
การทำให้หนังออกมาดียิ่งขึ้น"
870
00:50:05,960 --> 00:50:08,760
พวกเขาจึงเพิ่มบทพูดให้กับคาโต้
871
00:50:09,360 --> 00:50:10,400
รู้ไหม...
872
00:50:10,840 --> 00:50:13,680
ถ้าเราได้เจอกับชายใส่หน้ากากนั่นอีก
873
00:50:14,840 --> 00:50:15,960
ฉันอยากได้ตัวเขา
874
00:50:16,040 --> 00:50:18,560
เขาทุ่มเทสุดตัว
875
00:50:18,640 --> 00:50:22,520
ให้กับทุกอย่างที่เขาได้รับมา
876
00:50:22,600 --> 00:50:23,600
ฉันเป็นตัวสำรอง
877
00:50:23,680 --> 00:50:25,880
ที่อาจคิดไต่เต้าขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง
878
00:50:27,200 --> 00:50:31,560
บรูซถูกปฏิบัติเหมือนเป็นตัวประกอบ
879
00:50:31,640 --> 00:50:35,680
ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ
ความไม่เป็นธรรมของค่าตอบแทน
880
00:50:36,160 --> 00:50:40,920
ซึ่งนักแสดงที่ไม่ใช่คนผิวขาว
ต่างเผชิญกันอยู่
881
00:50:41,000 --> 00:50:42,280
ในตอนนั้น
882
00:50:42,360 --> 00:50:45,200
"แวน วิลเลียมส์ 2,200 บรูซ ลี 450"
883
00:50:45,920 --> 00:50:47,640
คนแปลกหน้าที่ขี่จักรยานนั่นคือใคร
884
00:50:47,720 --> 00:50:49,480
ผมว่าเขาชื่อบรูซ ลีนะ
885
00:50:50,200 --> 00:50:51,960
ผมคุ้นหน้าเขาจัง เหมือนคาโต้เลย
886
00:50:52,040 --> 00:50:53,440
มีอะไรให้ช่วยไหม
887
00:50:54,360 --> 00:50:56,280
มีการสู้กังฟูแถวนี้เหรอ
888
00:50:56,560 --> 00:50:58,000
กังฟูคืออะไร บรูซ
889
00:50:58,200 --> 00:51:01,280
กังฟูเป็นการต่อสู้แบบจีน
890
00:51:02,400 --> 00:51:06,720
การต่อสู้อย่างคาราเต้หรือยูยิตสู
ก็แยกมาจากกังฟูเหมือนกัน
891
00:51:06,960 --> 00:51:08,280
คุณมาจากซานฟรานซิสโก...
892
00:51:08,360 --> 00:51:10,120
ตอนที่เขาเข้าสู่ฮอลลีวู้ด
893
00:51:10,200 --> 00:51:11,200
เขาเคยบอกผมว่า
894
00:51:11,280 --> 00:51:14,280
"ฉันสามารถสอนคนผ่านการดูภาพยนตร์
895
00:51:14,360 --> 00:51:16,360
ได้เร็วกว่าการเขียนหนังสือ
896
00:51:16,440 --> 00:51:18,440
หรือเปิดโรงเรียน 100 แห่งในอเมริกา"
897
00:51:18,520 --> 00:51:20,360
คุณไม่เปิดโรงเรียนสอนคาราเต้
898
00:51:20,440 --> 00:51:21,960
ในซานฟรานซิสโกบ้างเลยเหรอ
899
00:51:22,040 --> 00:51:23,200
ผมไม่ค่อยรู้...
900
00:51:23,280 --> 00:51:24,640
- จริงๆ มีที่โอ๊คแลนด์
- โอ๊คแลนด์เหรอ
901
00:51:24,720 --> 00:51:25,800
ใช่
902
00:51:26,120 --> 00:51:27,960
แล้วคุณได้เปิดสอนที่นี่บ้างไหม
903
00:51:28,040 --> 00:51:30,960
ยังเลย คุณก็รู้ เราถ่ายทำกันทุกวัน
904
00:51:31,040 --> 00:51:32,560
ก็เลยค่อนข้างยุ่งมาก
905
00:51:32,640 --> 00:51:35,600
พบกับผมในเรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต
ผ่านทางช่องเอบีซี
906
00:51:35,680 --> 00:51:38,840
ผมบรูซ ลี ขอเชิญคุณ
มาใช้เวลาทุกคืนวันศุกร์ด้วยกัน
907
00:51:38,920 --> 00:51:40,720
ทางสถานีส่วนใหญ่ของช่องเอบีซี
908
00:51:42,120 --> 00:51:44,080
ตอนบรูซปรากฏตัวขึ้นบนจอ
เขาจุดฉนวน...
909
00:51:44,160 --> 00:51:47,600
และทำให้คนทั่วโลกประทับใจ
910
00:51:48,280 --> 00:51:51,840
การปรากฏตัวของเขานั้น
เป็นเหมือนการประท้วงในตัวของมันเอง
911
00:51:51,920 --> 00:51:54,240
"เดอะกรีนฮอร์เน็ต"
912
00:51:54,320 --> 00:51:57,200
ในฐานะคนอเมริกันเชื้อสายเอเชีย
ในฐานะของคนผิวสี
913
00:51:57,280 --> 00:52:02,200
เราจะได้รับการยืนยันตัวตน
จากวัฒนธรรมรอบตัวเราใช่ไหม
914
00:52:02,280 --> 00:52:05,280
ดังนั้นการได้เห็นคนที่เหมือนคุณ
915
00:52:05,360 --> 00:52:08,040
ปรากฏตัวขึ้นบนจอ
จึงเหมือนการกระตุ้นด้วยไฟฟ้า
916
00:52:08,840 --> 00:52:11,560
มันทำให้คุณรู้สึกว่า
คุณควรจะอยู่ที่นี่
917
00:52:12,200 --> 00:52:13,840
รู้สึกว่าคุณสามารถทำสิ่งต่างๆ
918
00:52:13,920 --> 00:52:16,560
ที่คุณไม่เคยคิดว่าจะทำได้
919
00:52:19,160 --> 00:52:20,480
แน่นอน แล้วเขาก็พบว่า
920
00:52:20,560 --> 00:52:23,120
แม้มันจะถูกที่ แต่ดันผิดเวลา
921
00:52:23,200 --> 00:52:24,480
"เล่าโดย แซม โฮ"
922
00:52:24,560 --> 00:52:27,960
เพราะอเมริกากับฮอลลีวู้ด
อาจพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลง
923
00:52:28,040 --> 00:52:30,280
แต่กับไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงขนาดนั้น
924
00:52:30,960 --> 00:52:32,520
"ถึงบรูซ
925
00:52:32,600 --> 00:52:36,120
ขงจื๊อกล่าวว่า
'กรีนฮอร์เน็ตไปต่อไม่ได้แล้ว'"
926
00:52:36,200 --> 00:52:37,280
เดอะกรีนฮอร์เน็ตถูกยกเลิก
927
00:52:37,360 --> 00:52:39,840
เพราะไม่ค่อยได้รับความนิยม
928
00:53:01,960 --> 00:53:03,760
ตอนที่เดอะกรีนฮอร์เน็ตถูกยกเลิก
929
00:53:04,360 --> 00:53:06,920
มันเป็นช่วงเวลา
ที่อ่อนไหวมากสำหรับเขา
930
00:53:08,720 --> 00:53:11,120
เขาผิดหวังมากๆ
931
00:53:11,200 --> 00:53:13,680
แต่เขาก็เริ่มตั้งเป้าหมายขึ้นใหม่
932
00:53:16,920 --> 00:53:19,440
ระหว่างนั้น เขาอ่านหนังสือ
933
00:53:19,520 --> 00:53:22,440
และเขียนมันออกมาเยอะมาก
934
00:53:22,520 --> 00:53:26,720
ซึ่งก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดี
สำหรับเขาเหมือนกัน
935
00:53:27,520 --> 00:53:30,280
บรูซทำหลายอย่าง
เพื่อให้มีเงินพอใช้ในแต่ละเดือน
936
00:53:32,240 --> 00:53:35,480
บางครั้งก็ได้รับบทแสดง
ซึ่งไม่บ่อยมากนัก
937
00:53:36,200 --> 00:53:38,520
และบางครั้งก็ได้เล่นเป็นสตันต์แมน
938
00:53:40,360 --> 00:53:43,320
เราถ่ายหนังด้วยกัน
เรื่องเดอะเร็กกิงครูว
939
00:53:43,400 --> 00:53:44,640
"เล่าโดย แนนซี ควาน"
940
00:53:44,720 --> 00:53:46,520
เขาเป็นคนตลก น่าร่วมงานด้วย
941
00:53:47,160 --> 00:53:49,720
บรูซจะแวะมาเล่นที่บ้าน
942
00:53:50,920 --> 00:53:54,600
และเขามีเป้าหมาย
943
00:53:54,680 --> 00:53:59,160
ที่จะขึ้นเป็นนักแสดงกังฟูชื่อดัง
944
00:54:00,320 --> 00:54:01,680
ฉันบอกเขาว่า "ลุยเลย"
945
00:54:02,720 --> 00:54:04,680
เขาปฏิเสธที่จะเล่นบทใดก็ตาม
946
00:54:04,760 --> 00:54:07,320
ที่ดูหมิ่นเหยียดหยามคนจีน
947
00:54:07,400 --> 00:54:11,360
ช่วงสองสามปีหลังจากนั้น
เขาจึงมีงานแสดงเพียงไม่กี่เรื่อง
948
00:54:12,080 --> 00:54:13,640
การวิ่งวุ่นไม่จบไม่สิ้นของเขา
949
00:54:13,720 --> 00:54:16,560
คงง่ายมากขึ้น
950
00:54:16,640 --> 00:54:19,000
ถ้าเขายอมทำในสิ่ง
951
00:54:19,080 --> 00:54:20,720
ที่ฮอลลีวู้ดอยากให้เขาทำ
952
00:54:27,920 --> 00:54:29,280
นั่นมันไร้สาระ
953
00:54:29,360 --> 00:54:32,360
เราไม่รู้เลยว่าเดือนหน้าจะ
เอาเงินที่ไหนมาใช้
954
00:54:32,840 --> 00:54:35,200
บางช่วงถึงขั้นไม่มีจะกินเลยด้วยซ้ำ
955
00:54:37,520 --> 00:54:39,480
ถึงจะต้องดิ้นรนอย่างหนัก
956
00:54:39,560 --> 00:54:41,480
แต่เราก็มีช่วงเวลาร่วมกันเยอะมาก
957
00:54:44,400 --> 00:54:47,040
เรามีแชนนอนด้วยกัน
และฉันจะบอกอะไรให้ฟัง
958
00:54:47,120 --> 00:54:50,200
บรูซตกอยู่ในกำมือเล็กๆ นั่น
959
00:54:50,360 --> 00:54:51,800
ตั้งแต่วินาทีที่เธอเกิดมา
960
00:54:51,880 --> 00:54:54,640
เธอน่ารักสำหรับเขา
961
00:54:55,680 --> 00:54:57,440
เขาหลงเธอหนักมาก
962
00:54:58,120 --> 00:55:01,160
สำหรับฉัน
มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข
963
00:55:01,840 --> 00:55:03,480
ครอบครัวได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า
964
00:55:03,560 --> 00:55:06,640
บรูซมีเวลาว่างมาอยู่กับลูกๆ
965
00:55:06,720 --> 00:55:09,000
นั่นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก
966
00:55:38,840 --> 00:55:40,680
คุณสร้างโรงเรียนในฮอลลีวู้ดใช่ไหม
967
00:55:40,760 --> 00:55:43,560
สอนให้กับคนอย่าง
เจมส์ การ์เนอร์ และสตีฟ แมคควีน
968
00:55:43,640 --> 00:55:45,080
- และคนอื่นๆ
- ใช่
969
00:55:45,160 --> 00:55:47,400
ทำไมพวกเขาถึงอยากเรียน
ศิลปะการต่อสู้จีนล่ะ
970
00:55:47,480 --> 00:55:49,160
เพราะบทหนังเหรอ
971
00:55:49,840 --> 00:55:53,120
ก็ไม่เชิง ผมหมายถึง
อย่างที่เห็นกันอยู่
972
00:55:53,200 --> 00:55:56,920
ว่าวิธีที่ผมสอนพวกเขานั้น
973
00:55:58,280 --> 00:56:02,240
ทั้งหมดเป็นการเรียนรู้
เพื่อรู้จักตัวเอง
974
00:56:02,320 --> 00:56:05,840
ดังนั้นพวกเขาจึงอยากเรียนรู้
ที่จะแสดงความรู้สึกของตัวเอง...
975
00:56:05,920 --> 00:56:09,360
ผ่านการเคลื่อนไหว
ไม่ว่าจะเป็นความโกรธ ความมุ่งมั่น
976
00:56:09,440 --> 00:56:10,440
หรืออะไรก็ตาม
977
00:56:14,480 --> 00:56:18,360
ทั้งสัญชาตญาณตามธรรมชาติ
และการควบคุม
978
00:56:22,160 --> 00:56:24,360
คุณต้องเอาทั้งสองอย่างมารวมกัน
979
00:56:25,920 --> 00:56:28,360
- หยินหยาง
- ใช่แล้ว นั่นแหละ
980
00:56:30,880 --> 00:56:33,000
โอเค ทีนี้ก็มาย้อนดูกันว่าเป็นยังไง
981
00:56:38,880 --> 00:56:40,600
ถ่ายอยู่เหรอ
982
00:56:40,920 --> 00:56:42,560
หนูอยากบันทึกมันไว้
983
00:56:45,400 --> 00:56:47,880
บรูซไปได้ดีกับวัฒนธรรมนอกกระแสหลัก
984
00:56:48,400 --> 00:56:51,240
เขาเป็นครูสอนศิลปะการต่อสู้
985
00:56:51,520 --> 00:56:53,920
เหมือนกูรูด้านเอเชียสักอย่าง
986
00:56:55,480 --> 00:56:58,360
เขานำภูมิปัญญาโบราณ
อันลึกซึ้งของตะวันออก
987
00:56:58,440 --> 00:57:01,800
มาสอนให้กับคนขาวที่ชายฝั่งตะวันตก
988
00:57:02,440 --> 00:57:05,720
สตีฟ แมคควีนยืนอยู่บน
จุดสูงสุดในอาชีพของเขา
989
00:57:05,800 --> 00:57:08,840
เจมส์ โคเบิร์นก็เช่นกัน
990
00:57:08,920 --> 00:57:11,920
เท็ด แอชลีย์
ประธานของวอร์เนอร์บราเธอร์ส
991
00:57:13,000 --> 00:57:15,000
ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องทำ
992
00:57:15,080 --> 00:57:16,600
เพราะมีชายผิวขาว
993
00:57:16,680 --> 00:57:19,320
ในวงการฮอลลีวู้ดมากมาย
994
00:57:19,400 --> 00:57:21,520
ที่อยากจะเป็นที่รู้จักว่า
995
00:57:21,680 --> 00:57:24,440
คบค้าอยู่กับหนุ่มชาวจีนสุดเท่คนนี้
996
00:57:27,920 --> 00:57:29,360
ในความทรงจำครั้งก่อนของฉัน
997
00:57:29,440 --> 00:57:32,200
มีตอนที่เราไปบ้านลุงบรูซในเบลแอร์
998
00:57:33,280 --> 00:57:35,720
แบรนดอนกับฉันวิ่งผ่านทางเดินของบ้าน
999
00:57:35,800 --> 00:57:38,040
แล้วเราก็บุกเข้าไปทางประตู
1000
00:57:38,280 --> 00:57:40,040
ในตอนที่พ่อทูนหัวของฉัน
1001
00:57:40,120 --> 00:57:41,720
กำลังพูดเรื่องปรัชญา
1002
00:57:41,960 --> 00:57:43,280
เขานั่งอยู่ตรงกลาง
1003
00:57:43,360 --> 00:57:45,040
ล้อมรอบด้วยนักเรียนที่ต่างกัน
1004
00:57:46,200 --> 00:57:48,880
ดูเหมือนชนเผ่าโบฮีเมียน
หรือจิตวิญญาณอะไรสักอย่าง
1005
00:57:53,200 --> 00:57:56,520
คุณได้พบผู้คนจากหลายหมู่เหล่า
1006
00:57:57,640 --> 00:58:00,080
ฉันคิดว่านี่แหละคือทิศทาง
1007
00:58:00,160 --> 00:58:01,600
ที่โลกกำลังจะมุ่งไป
1008
00:58:06,240 --> 00:58:09,040
ผมรู้จักบรูซผ่านทางเพื่อน
1009
00:58:09,120 --> 00:58:11,040
ที่เป็นบรรณาธิการ
ของนิตยสารแบล็กเบลท์
1010
00:58:11,120 --> 00:58:12,240
"เล่าโดย คารีม อับดุล จับบาร์"
1011
00:58:12,320 --> 00:58:14,560
เขาพูดว่า
"บรูซไม่ได้สอนด้วยวิธีดั้งเดิม
1012
00:58:14,720 --> 00:58:17,800
แต่มันน่าสนใจ และแหวกแนวมาก"
1013
00:58:18,400 --> 00:58:20,080
ความสูงเจ็ดฟุต หนึ่งนิ้ว
1014
00:58:22,000 --> 00:58:24,720
นักบาสรุ่นมัธยมที่ฉุดไว้ไม่อยู่
1015
00:58:26,280 --> 00:58:27,920
บรูซสนใจกีฬาทุกชนิด
1016
00:58:28,360 --> 00:58:30,800
เขารู้สึกว่าทุกคนบนโลก
1017
00:58:30,880 --> 00:58:33,040
อาจจะมีส่วนร่วมเล็กๆ
1018
00:58:33,120 --> 00:58:34,600
ในการเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้
1019
00:58:37,760 --> 00:58:41,240
หลายคนเข้ามาหาอาจารย์
1020
00:58:41,320 --> 00:58:43,640
แล้วพูดว่า "นี่ ความจริงคืออะไร
1021
00:58:43,720 --> 00:58:45,640
ลองส่งมันมาให้ฉันทีสิ"
1022
00:58:46,560 --> 00:58:48,080
แล้วชายคนหนึ่งจะพูดว่า
1023
00:58:48,240 --> 00:58:50,800
"ฉันจะบอกวิธีแบบคนญี่ปุ่น"
1024
00:58:50,880 --> 00:58:53,760
ผู้ชายอีกคนจะพูดว่า
"ฉันจะบอกวิธีแบบที่คนจีน...
1025
00:58:53,840 --> 00:58:55,160
เขาทำกัน"
1026
00:58:55,240 --> 00:58:56,760
นั่นมันเหลวไหลมาก
1027
00:59:03,480 --> 00:59:06,960
ส่วนตัวผมไม่เชื่อในรูปแบบการพูด
1028
00:59:08,040 --> 00:59:10,840
เพราะมัน คนจึงถูกแยกออกจากกัน
1029
00:59:12,000 --> 00:59:16,880
รูปแบบเหล่านั้นกลายเป็นกฎ
พวกเขาเลยไม่ถูกรวมเป็นพวกเดียวกัน
1030
00:59:21,120 --> 00:59:22,160
โอเค มาดูกัน
1031
00:59:26,320 --> 00:59:27,480
หลังฝึกเสร็จ
1032
00:59:27,560 --> 00:59:29,240
บรูซใช้เวลาส่วนใหญ่
ไปกับการเรียนรู้
1033
00:59:29,480 --> 00:59:31,480
เขาใช้เครื่องเล่นเทปโซนี่
1034
00:59:31,560 --> 00:59:34,760
เปิดเทปของมูฮัมหมัด อาลี
1035
00:59:35,480 --> 00:59:38,880
มูฮัมหมัด อาลี
ชูการ์ เรย์ โรบินสัน และโจ ลูอิส
1036
00:59:38,960 --> 00:59:42,560
แชมป์มวยผิวดำซึ่งเป็นความภาคภูมิใจ
ของชาวอเมริกันผิวดำ
1037
00:59:44,840 --> 00:59:46,160
เขาเปิดรับ
1038
00:59:46,240 --> 00:59:47,760
อิทธิพลจากสิ่งที่แตกต่างทั้งหมด
1039
00:59:50,760 --> 00:59:51,920
สิ่งที่เขาศึกษาก็คือ
1040
00:59:52,600 --> 00:59:54,040
พลังงานของสิ่งเหล่านั้น
1041
00:59:55,880 --> 00:59:59,440
และเขาจะกลับมาคิดว่าส่วนไหนบ้าง
1042
00:59:59,520 --> 01:00:01,000
ที่เขานำมาปรับใช้กับตัวเองได้
1043
01:00:08,280 --> 01:00:11,720
ผมต้องบอกคุณผู้ชมว่าบรูซ ลี
1044
01:00:11,800 --> 01:00:14,280
เคยเล่นเป็นตัวประกอบ
1045
01:00:14,360 --> 01:00:16,200
ในซีรีส์เรื่องลองสตรีต
1046
01:00:16,680 --> 01:00:19,160
และมันก็ทำให้ผู้ชม
ชื่นชอบเป็นอย่างมาก
1047
01:00:19,240 --> 01:00:20,240
สิ่งนั้นคืออะไร
1048
01:00:20,320 --> 01:00:23,920
ผมคิดว่าส่วนที่ทำให้ประสบความสำเร็จ
1049
01:00:24,000 --> 01:00:27,560
คือผมเป็นบรูซ ลี
1050
01:00:27,640 --> 01:00:30,280
ผมแสดงความเป็นตัวเองอย่างตรงไปตรงมา
1051
01:00:32,960 --> 01:00:34,160
คุณทำอะไรลงไป
1052
01:00:34,240 --> 01:00:35,320
ภาษากวางตุ้งเรียกว่า
1053
01:00:36,760 --> 01:00:38,920
วิถีหมัดแห่งการสกัด
1054
01:00:39,000 --> 01:00:41,080
- หมัดสกัดเหรอ
- หรือเท้าก็ได้
1055
01:00:43,000 --> 01:00:45,200
เห็นไหม
คุณต้องเข้ามาหาเพื่อที่จะจับผม
1056
01:00:45,880 --> 01:00:48,720
การโจมตีของคุณ
ทำให้ผมมีโอกาสสกัดได้
1057
01:00:49,280 --> 01:00:52,720
ในกรณีนี้ ผมจะใช้อาวุธที่ยาวที่สุด
ท่าเตะข้างนี้
1058
01:00:53,000 --> 01:00:55,720
เตะไปยังเป้าที่ใกล้ที่สุด
หรือกระดูกหัวเข่าของคุณ
1059
01:00:56,280 --> 01:00:58,600
มันไม่ต่างจากหมัดแย็บซ้าย
1060
01:00:58,680 --> 01:01:00,560
แต่สร้างความเสียหายได้มากกว่า
1061
01:01:01,160 --> 01:01:02,920
นี่ งั้นสอนท่าพวกนี้ให้หน่อยสิ
1062
01:01:03,000 --> 01:01:06,040
ผมสอนคุณไม่ได้ ทำได้แค่ช่วย
ให้คุณได้รู้จักตัวเอง
1063
01:01:06,120 --> 01:01:07,160
ไม่มีอะไรมากกว่านั้น
1064
01:01:07,240 --> 01:01:09,360
เอาล่ะ มาลองท่าเตะกัน
1065
01:01:09,440 --> 01:01:13,560
ปี 1960 มีอิทธิพลต่อบรูซ ลีอย่างมาก
1066
01:01:13,640 --> 01:01:17,320
เป็นยุคแห่งการทดลอง
ความผิดหวังเมื่อไม่เป็นอย่างที่คิด
1067
01:01:17,400 --> 01:01:20,240
และมีความทุกข์
จากการดำรงอยู่ค่อนข้างสูง
1068
01:01:20,320 --> 01:01:22,800
ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
1069
01:01:22,880 --> 01:01:25,400
ในการท้าทาย
วิถีแบบตะวันตกที่มีอยู่ก่อน
1070
01:01:26,200 --> 01:01:29,800
ผมอยู่ที่นี่ ย่าผมอยู่และตายที่นี่
1071
01:01:30,640 --> 01:01:33,320
ผมเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่
และเกลียดที่นี่ด้วยเช่นกัน
1072
01:01:33,400 --> 01:01:34,400
"แฟรงก์ ชิน"
1073
01:01:34,480 --> 01:01:36,520
ถ้าผมเป็นคนนอก คงเผามัน
1074
01:01:36,600 --> 01:01:39,320
แล้วบอกแค่ว่า "ปล่อยไป ช่างมัน"
1075
01:01:40,520 --> 01:01:42,840
แต่เพราะนี่เป็นบ้านของผม
1076
01:01:42,920 --> 01:01:46,000
บ้านที่น่าเย้ยเย้น โหดร้าย
1077
01:01:47,960 --> 01:01:49,240
ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น
1078
01:01:50,480 --> 01:01:51,840
ผมเป็นผู้อพยพรุ่นที่ห้า
1079
01:01:51,920 --> 01:01:52,960
รุ่นที่หกกำลังเติบโต
1080
01:01:53,040 --> 01:01:55,040
ผมไม่อยากเห็นคนรุ่นใหม่
1081
01:01:55,120 --> 01:01:57,240
ถูกทำร้ายจิตใจจนพังยับเยิน
1082
01:01:58,240 --> 01:02:01,360
ไม่อยากให้พวกเขาเติบโตพร้อมกับอะไร
1083
01:02:01,440 --> 01:02:03,880
ที่ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนในชาติ
1084
01:02:05,400 --> 01:02:09,040
ก่อนปี 1968 เราเป็นชาวเอเชียบูรพา
1085
01:02:09,120 --> 01:02:11,040
บูรพาหมายถึงตะวันออกใช่ไหม
1086
01:02:11,120 --> 01:02:13,120
แล้วเป็นตะวันออกของอะไรล่ะ
1087
01:02:14,560 --> 01:02:17,960
ถ้าดูวิธีที่ชนพื้นเมือง
1088
01:02:18,040 --> 01:02:19,920
หันมาเรียกตัวเองอย่างเป็นทางการ
1089
01:02:20,080 --> 01:02:22,120
ว่าชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย
1090
01:02:22,200 --> 01:02:24,640
การเปลี่ยนแปลงนั้นอธิบายได้ว่า
1091
01:02:24,720 --> 01:02:26,640
"เราจะไม่นิยามตัวเอง
1092
01:02:26,720 --> 01:02:30,400
โดยเทียบกับทางตะวันตก
ไม่ว่าทิศนั้นจะอยู่ทางไหน
1093
01:02:31,040 --> 01:02:33,560
เราจะนิยามจากตัวเราเอง"
1094
01:02:34,880 --> 01:02:36,920
ในขณะเดียวกัน
1095
01:02:37,000 --> 01:02:40,720
บรูซกำลังต่อสู้เพื่อหลักปรัญชา
1096
01:02:40,800 --> 01:02:43,440
และแนวคิดของเขาผ่านทางภาพยนตร์
1097
01:02:43,520 --> 01:02:45,200
อย่ากล่าวหากันมั่วซั่ว
1098
01:02:45,280 --> 01:02:47,920
ทีนี้ตั้งใจฟัง
1099
01:02:48,640 --> 01:02:49,720
คุณไม่ได้ยินเสียงนกแล้ว
1100
01:02:49,800 --> 01:02:50,840
- ใช่ไหม
- ไม่
1101
01:02:50,920 --> 01:02:54,040
ถ้าไม่ได้ยินเสียงนก
ก็จะไม่ได้ยินเสียงคู่ต่อสู้
1102
01:02:55,680 --> 01:02:57,520
พ่อยังคงพยายาม
1103
01:02:57,600 --> 01:03:00,160
เพื่อให้ได้เล่นหนังในฮอลลีวู้ด
1104
01:03:01,200 --> 01:03:04,160
ผมอยากให้คุณ
ปล่อยผมใช้ชีวิตแบบอเมริกา
1105
01:03:04,240 --> 01:03:05,640
คุณน่ะหัวโบราณ
1106
01:03:05,720 --> 01:03:07,000
ส่วนแกก็โง่
1107
01:03:07,080 --> 01:03:08,720
ที่คิดว่าจะหนีจากเราพ้น
1108
01:03:08,800 --> 01:03:10,560
แค่เพราะแกอยากทำ
1109
01:03:11,000 --> 01:03:13,280
เขาได้แสดงในมาร์โลว์
1110
01:03:13,360 --> 01:03:15,000
ในซีรีส์ลองสตรีท และเรื่องอื่นๆ
1111
01:03:15,080 --> 01:03:17,040
แต่ฉันคิดว่า
1112
01:03:17,120 --> 01:03:19,320
คนในสตูดิโอส่วนใหญ่
1113
01:03:19,400 --> 01:03:21,960
ยังมองเขาเป็นมือใหม่
1114
01:03:23,920 --> 01:03:27,560
เขารู้ตัวค่อนข้างเร็ว
ว่าการเปลี่ยนแปลง
1115
01:03:27,640 --> 01:03:32,240
ที่เขาอยากทำให้สำเร็จนั้น
ไม่สามารถเกิดขึ้นได้
1116
01:03:32,320 --> 01:03:34,560
ด้วยการไปคัดตัวเพียงอย่างเดียว
1117
01:03:36,360 --> 01:03:40,960
เขารู้สึกว่าทางเดียว
ที่จะแสดงตัวเองให้คนอื่นเห็น
1118
01:03:41,040 --> 01:03:43,160
คือการสร้างบทของตัวเองขึ้นมา
1119
01:04:09,160 --> 01:04:11,360
เราเริ่มสนใจบรูซ
1120
01:04:11,440 --> 01:04:14,840
และดูรายการทีวีของเขา
1121
01:04:15,160 --> 01:04:17,320
เราสัมผัสได้ว่าเขามีอะไรบางอย่าง
1122
01:04:19,640 --> 01:04:24,120
เราเลยคิดทำซีรีส์
เกี่ยวกับนักบวชเส้าหลิน
1123
01:04:24,200 --> 01:04:28,280
ที่เดินทางมายังอเมริกา
เพื่อช่วยชาวจีนบนทางรถไฟ
1124
01:04:29,480 --> 01:04:31,440
บรูซเกิดความคิด...
1125
01:04:31,520 --> 01:04:35,560
ซึ่งกลายเป็นละครทีวี
เกี่ยวกับกังฟูในภายหลัง
1126
01:04:36,680 --> 01:04:39,240
เขาเสนอมันกับวอร์เนอร์บราเธอร์ส
1127
01:04:39,320 --> 01:04:43,520
บรูซตื่นเต้นมากที่พวกเขาชอบ
1128
01:04:44,200 --> 01:04:45,640
ฉันเลยบอกว่า "ไม่รู้สิ บรูซ
1129
01:04:45,720 --> 01:04:47,880
ไม่รู้ว่าทางฮอลลีวู้ดพร้อมที่จะ
1130
01:04:47,960 --> 01:04:53,000
ยอมให้ชาวเอเชียเล่นบทนำในละครไหม"
1131
01:04:54,360 --> 01:04:55,720
เขาตอบว่า "มาพนันกันไหม"
1132
01:04:56,160 --> 01:04:59,360
ฉันตอบตกลง เราเลยพนันกัน
1133
01:05:01,240 --> 01:05:03,360
มันเป็นการประชุมตอนบ่าย
1134
01:05:03,840 --> 01:05:06,440
ในออฟฟิศเล็กๆ ของผม
ที่วอร์เนอร์บราเธอร์ส
1135
01:05:07,840 --> 01:05:10,080
- คุณมาร์โลว์ใช่ไหม
- ใช่
1136
01:05:10,160 --> 01:05:13,400
แล้วเขาก็ใช้เท้าปิดประตูห้องผม
1137
01:05:13,480 --> 01:05:15,960
จากนั้นก็เริ่มแกว่งกระบองสองท่อน
1138
01:05:16,040 --> 01:05:18,160
มันลอยหวือมาใกล้จมูกผม
1139
01:05:18,240 --> 01:05:20,960
ผมถามว่า "อะไรของนายเนี่ย"
1140
01:05:21,040 --> 01:05:23,040
บรูซตอบว่า "จับแขนผมสิ"
1141
01:05:24,680 --> 01:05:27,320
แขนเขาแข็งเหมือนหินเลย
1142
01:05:27,400 --> 01:05:29,040
ห้าร้อยดอลลาร์
1143
01:05:29,120 --> 01:05:31,440
ให้ฉันที่ไม่ได้ทำอะไรเลยเนี่ยนะ
1144
01:05:31,520 --> 01:05:33,000
วินสโลว์ หว่อง
1145
01:05:33,640 --> 01:05:34,640
คือชื่อของฉัน
1146
01:05:35,280 --> 01:05:38,480
เราคุยกันเรื่องบทในกังฟู
1147
01:05:38,560 --> 01:05:41,040
และแน่นอนว่าบรูซเขาอยากทำ
1148
01:05:41,560 --> 01:05:43,000
แต่ประเด็นคือ
1149
01:05:43,080 --> 01:05:48,960
สำเนียงของบรูซแข็งไปหน่อย
1150
01:05:49,240 --> 01:05:51,400
สำหรับผู้ชมในอเมริกา
1151
01:05:52,720 --> 01:05:53,720
โอเค
1152
01:06:06,400 --> 01:06:08,080
ในวงการโทรทัศน์
1153
01:06:08,160 --> 01:06:10,680
มีผู้ให้บริการแค่สามราย
1154
01:06:11,240 --> 01:06:15,360
ไม่มีเหตุผลต้องสร้างความหลากหลาย
1155
01:06:15,440 --> 01:06:18,680
เพื่อกระจายการลงทุนในเชิงธุรกิจ
1156
01:06:19,080 --> 01:06:21,560
ไม่มีใครอยากลอง...
1157
01:06:21,640 --> 01:06:24,120
ผลิตสื่อนอกกระแสหลัก
1158
01:06:24,520 --> 01:06:27,800
เพราะถ้าเสียผู้ชมกลุ่มหลักไป
1159
01:06:28,360 --> 01:06:29,360
คุณก็จบเห่
1160
01:06:33,320 --> 01:06:35,560
วงการภาพยนตร์ก็มี...
1161
01:06:35,640 --> 01:06:37,200
อคติต่อคนที่ไม่ได้ผิวขาวเช่นกัน
1162
01:06:38,360 --> 01:06:41,200
ด้วยเหตุนั้น
บทกังฟูที่เขียนมาเพื่อบรูซ
1163
01:06:41,760 --> 01:06:43,560
จึงถูกคนในสตูดิโอปัดตก
1164
01:06:43,640 --> 01:06:46,960
เพราะคิดว่าอเมริกายังไม่พร้อม
ที่จะมีฮีโร่เป็นชาวเอเชีย
1165
01:06:47,280 --> 01:06:48,640
แล้วพวกเขาก็ยกบทนั้นให้...
1166
01:06:50,400 --> 01:06:52,160
ผมจำชื่อเขาไม่ได้แล้ว
1167
01:06:52,880 --> 01:06:54,960
ซีรีส์กังฟูนั้นก็เลย...
1168
01:06:59,760 --> 01:07:03,480
แน่นอนว่าละครเรื่องนั้นได้ฉายบนทีวี
1169
01:07:03,560 --> 01:07:07,480
โดยมีเดวิด คาร์ราดีนแสดงนำในละคร
1170
01:07:09,600 --> 01:07:11,520
ช่องเอบีซีถูกวิจารณ์หนักมาก
1171
01:07:11,600 --> 01:07:12,920
ผมโดนเยอะเหมือนกัน
1172
01:07:13,000 --> 01:07:15,040
วอร์เนอร์บราเธอร์สก็ด้วย
1173
01:07:15,120 --> 01:07:16,480
แต่ท้ายที่สุดแล้ว
1174
01:07:16,560 --> 01:07:20,440
คุณก็ต้องขายสิ่งที่คุณขายได้
1175
01:07:21,640 --> 01:07:23,920
ผมไม่เคยเจอนักแสดงเอเชียคนไหน
1176
01:07:24,000 --> 01:07:27,760
ที่สามารถขายให้กับช่องเอบีซีได้
1177
01:07:32,160 --> 01:07:34,280
ฮอลลีวู้ดเหยียดเชื้อชาติ
เพราะอเมริกาเหยียดเชื้อชาติ
1178
01:07:34,360 --> 01:07:35,480
"เล่าโดย เจฟ ชาง"
1179
01:07:35,560 --> 01:07:38,120
ภาพที่ฮอลลีวู้ดฉายให้เห็น
1180
01:07:38,200 --> 01:07:40,000
ยิ่งทำให้ชาวอเมริกันเหยียดเชื้อชาติ
1181
01:07:40,520 --> 01:07:43,360
มันเป็นวงจรอุบาทว์ไม่จบสิ้น
1182
01:07:48,200 --> 01:07:49,280
แล้วเขาก็พูดแค่
1183
01:07:49,360 --> 01:07:52,800
"โอเค นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิด
1184
01:07:54,120 --> 01:07:58,480
แล้วจะให้ฉันหลบมัน
และเปลี่ยนเส้นทางของตัวเองยังไง"
1185
01:08:01,440 --> 01:08:05,000
ฉันว่าสาระของเรื่องคือเขาไม่ยอมหยุด
1186
01:08:05,080 --> 01:08:07,240
เขาไม่ยอมให้ตัวเองโดนหยุด
1187
01:08:08,680 --> 01:08:12,840
เขาพูดว่า "ฉันรู้
และฉันตัดสินใจแล้ว
1188
01:08:12,920 --> 01:08:18,530
ฉันต้องทำเพื่อให้เราเดินหน้าต่อได้"
1189
01:08:25,360 --> 01:08:28,800
ขอถามถึงปัญหาที่คุณต้องเจอ
1190
01:08:28,880 --> 01:08:33,160
ระหว่างเป็นฮีโร่ชาวจีน
ในละครอเมริกันหน่อย
1191
01:08:33,240 --> 01:08:35,000
เคยไหม ที่คนในวงการพูดว่า
1192
01:08:35,080 --> 01:08:36,440
"เราไม่รู้ว่าผู้ชม...
1193
01:08:36,530 --> 01:08:38,570
จะรับคนที่ไม่ใช่คนอเมริกันได้ไหม"
1194
01:08:38,650 --> 01:08:44,240
โชคร้าย ที่มีเรื่องพวกนี้อยู่ในโลก
1195
01:08:44,800 --> 01:08:48,160
ไม่รู้สิ บางส่วนของประเทศ
1196
01:08:48,570 --> 01:08:53,240
คิดว่าความหัวหมอทางธุรกิจ
เป็นเรื่องเสี่ยง
1197
01:08:53,320 --> 01:08:55,120
ผมไม่โทษพวกเขาหรอก
1198
01:08:55,200 --> 01:08:57,200
ก็เหมือนที่ฮ่องกงนั่นแหละ
1199
01:08:57,280 --> 01:09:00,240
ถ้าชาวต่างชาติโผล่มา
แล้วกลายเป็นดาวเด่น
1200
01:09:00,320 --> 01:09:05,800
ถ้าผมเป็นคนที่ถือเงินอยู่
1201
01:09:05,880 --> 01:09:07,920
ก็คงจะกังวล
1202
01:09:08,000 --> 01:09:10,440
ว่าที่นั่นจะให้การยอมรับไหม
1203
01:09:10,650 --> 01:09:13,120
แต่มันโอเค
1204
01:09:13,200 --> 01:09:14,440
คุณมองตัวเองเป็นคนจีน
1205
01:09:14,530 --> 01:09:17,280
หรือคนอเมริกาเหนือล่ะ
1206
01:09:17,760 --> 01:09:20,400
รู้ไหมว่าผมอยากมองตัวเองเป็นยังไง
1207
01:09:21,960 --> 01:09:23,280
เป็นมนุษย์คนหนึ่ง
1208
01:09:23,920 --> 01:09:25,840
ผมก็ไม่อยากพูด...
1209
01:09:25,920 --> 01:09:28,000
ด้วยหลักขงจื๊อหรอก
1210
01:09:28,080 --> 01:09:30,200
แต่ใต้ท้องฟ้า ใต้สรวงสวรรค์
1211
01:09:30,320 --> 01:09:32,080
เราต่างเป็นครอบครัวเดียวกัน
1212
01:09:32,160 --> 01:09:35,960
แค่มีความแตกต่างกันบ้างก็เท่านั้น
1213
01:09:39,200 --> 01:09:41,800
การถูกปฏิเสธมันทิ่มแทงเขา
1214
01:09:41,880 --> 01:09:43,720
"เล่าโดย ลินดา ลี แคดเวลล์"
1215
01:09:43,800 --> 01:09:45,400
บรูซถูกเหยียบย่ำ
1216
01:09:45,480 --> 01:09:48,680
เขาไม่เข้าใจ พูดได้แค่ว่า "ทำไม"
1217
01:09:49,480 --> 01:09:51,720
ฉันหมายถึง เขาเจ็บปวดมาก
1218
01:09:51,800 --> 01:09:55,160
และยังรู้สึกขยะแขยงกับทั้งระบบ
1219
01:09:57,610 --> 01:10:02,040
เขามุ่งมั่นที่จะ
ทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนั้น
1220
01:10:02,320 --> 01:10:03,610
ในแบบของเขาเอง
1221
01:10:08,000 --> 01:10:09,320
"ถึงเท็ด
1222
01:10:09,400 --> 01:10:11,840
ผมเสียใจที่ได้ยินเรื่อง
ผลลัพธ์ของผู้กล้า
1223
01:10:13,120 --> 01:10:14,650
เราเอาชนะพวกเขาทั้งหมดไม่ได้
1224
01:10:14,720 --> 01:10:17,650
แต่ให้ตายเถอะ สักวันผมจะชนะให้ได้"
1225
01:10:25,000 --> 01:10:27,400
คุณรู้จักบรูซ ลีได้ยังไง
1226
01:10:27,480 --> 01:10:29,000
ผมเจอเขาครั้งแรก
1227
01:10:29,080 --> 01:10:32,840
จากการสัมภาษณ์ทางทีวีในฮ่องกง
1228
01:10:32,920 --> 01:10:34,880
เขาทำสิ่งที่วิเศษมาก
1229
01:10:36,160 --> 01:10:37,280
ตอนแบรนดอนอายุห้าขวบ
1230
01:10:37,360 --> 01:10:39,800
เขาพาแบรนดอนไปเที่ยวฮ่องกง
1231
01:10:39,880 --> 01:10:42,480
นั่นเป็นตอนที่คนจำได้
1232
01:10:42,570 --> 01:10:45,160
ว่าเขาคือคาโต้
ในเรื่องเดอะกรีนฮอร์เน็ต
1233
01:10:45,240 --> 01:10:50,160
ทุกคนในฮ่องกงรู้ว่า
เขาประสบความสำเร็จในทีวีของอเมริกา
1234
01:10:52,570 --> 01:10:53,760
ผมโทรหาเขา
1235
01:10:53,840 --> 01:10:55,120
ผมยกหูโทรหาเขา
1236
01:10:55,200 --> 01:10:59,960
เขาพูดว่า "ถ้าคุณอยากทำหนังบู๊ที่ดี
1237
01:11:00,040 --> 01:11:03,760
หรือหนังกังฟู คุณควรทำแบบนั้นแบบนี้
รู้ใช่ไหม"
1238
01:11:03,840 --> 01:11:06,920
ผมตอบว่า "ใช่ๆ
แต่ถ้าคุณให้ความร่วมมือ
1239
01:11:07,000 --> 01:11:09,120
ผมมั่นใจว่าเราจะสร้างบางอย่างได้"
1240
01:11:16,570 --> 01:11:20,160
"ความจริงคือผมเป็นคนจีนผิวเหลือง
1241
01:11:20,240 --> 01:11:23,480
ไม่มีทางเป็นที่ชื่นชอบของคนผิวขาว
1242
01:11:23,570 --> 01:11:26,880
ไม่ต้องพูดถึง
การปลุกใจเพื่อนร่วมชาติเลย
1243
01:11:27,240 --> 01:11:29,720
ดังนั้นผมเลยตัดสินใจกลับมา...
1244
01:11:29,800 --> 01:11:32,040
รับใช้วงการหนังจีนอีกครั้ง"
1245
01:11:34,760 --> 01:11:37,120
เขาเป็นบุตรผู้หลงหาย
และกลับมาอีกครั้ง
1246
01:11:42,120 --> 01:11:45,000
การใช้ชีวิตในฮ่องกงน่าตื่นเต้นมาก
1247
01:11:45,080 --> 01:11:46,570
เป็นเมืองที่ชวนตื่นตาตื่นใจ
1248
01:11:46,840 --> 01:11:50,160
แต่มันเป็นเรื่องยากนิดหน่อย
ในการใช้ชีวิตที่นั่นกับดาราหนัง
1249
01:11:51,480 --> 01:11:54,440
เพราะเขาดังมากในฮ่องกง
1250
01:11:54,530 --> 01:11:57,880
ที่ยากกว่าคือการออกไปข้างนอก
1251
01:11:57,960 --> 01:12:01,200
โดยไม่ถูกล้อมด้วยแฟนๆ ของเขา
1252
01:12:02,160 --> 01:12:04,960
ก่อนอื่นเลย
1253
01:12:05,080 --> 01:12:07,960
คำว่าซูเปอร์สตาร์ทำให้ผมหมดอารมณ์
1254
01:12:08,040 --> 01:12:09,080
จะบอกให้ว่าทำไม
1255
01:12:09,160 --> 01:12:12,160
เพราะคำว่าดาวมันเป็นภาพลวงตา
1256
01:12:12,240 --> 01:12:15,960
ผมไม่ได้มองตัวเองเป็นดาว
1257
01:12:16,160 --> 01:12:19,040
ผมไม่ทำจริงๆ
เชื่อเถอะ เวลาที่ผมพูด...
1258
01:12:21,760 --> 01:12:24,080
ตอนที่บรูซ ลีกลับมายังฮ่องกง
1259
01:12:24,160 --> 01:12:25,720
มันยากที่เขาจะปรับตัวเข้ากับ
1260
01:12:25,800 --> 01:12:28,440
อุตสาหกรรมภาพยนตร์ของที่นั่น
1261
01:12:28,530 --> 01:12:30,880
หนึ่งในนั้นคือ
เขามีแนวคิดแบบอเมริกัน
1262
01:12:30,960 --> 01:12:33,000
"ใช่ เขาเป็น...
1263
01:12:34,320 --> 01:12:35,680
ครึ่งปีศาจ"
1264
01:12:36,570 --> 01:12:37,720
"คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่
1265
01:12:37,800 --> 01:12:39,480
เพราะกลับมาจากอเมริกาสินะ"
1266
01:12:40,840 --> 01:12:43,650
การเป็นคนอยู่กลางทะเลแปซิฟิก
1267
01:12:43,800 --> 01:12:46,240
ก็เหมือนถูกนิยาม
ให้คนพร้อมทำร้ายเขาแล้ว
1268
01:12:47,160 --> 01:12:49,240
การบอกว่าบรูซอยู่กลางทะเลแปซิฟิก
1269
01:12:49,320 --> 01:12:53,320
หมายถึงเขาไม่ใช่ทั้งคนจีนและอเมริกา
1270
01:12:53,570 --> 01:12:56,800
แต่เป็นคนที่อยู่ระหว่างสองประเทศนี้
1271
01:13:00,240 --> 01:13:02,680
บางครั้งฉันเดินเข้าไปในร้าน
1272
01:13:02,760 --> 01:13:04,570
และได้ยินพนักงาน...
1273
01:13:04,650 --> 01:13:08,000
พูดกับฉันด้วยภาษาจีนที่ไม่สุภาพ
1274
01:13:08,080 --> 01:13:10,920
แน่นอน พวกเขาไม่รู้ว่าฉันฟังออก
1275
01:13:13,400 --> 01:13:15,080
ฉันคิดว่าคนมองบรูซ
1276
01:13:15,160 --> 01:13:18,530
เป็นแบบอย่างที่งดงามของชาวจีน
1277
01:13:18,610 --> 01:13:22,440
แล้วคิดว่าทำไมเขาถึงแต่งงาน
กับสาวผิวขาวบ้านๆ คนนั้นล่ะ
1278
01:13:24,840 --> 01:13:27,120
มันเลยความรู้สึกที่ปนเป
1279
01:13:27,480 --> 01:13:30,960
ระหว่างการประณาม เกลียดชัง ไม่พอใจ
1280
01:13:31,040 --> 01:13:35,840
และความนับถือ อิจฉา
ถึงขั้นบูชาเลยก็มี
1281
01:13:42,760 --> 01:13:44,920
บรูมีความมั่นใจในตนเองจนถึงแก่น
1282
01:13:45,000 --> 01:13:46,160
"เล่าโดย โทนี่ หลิว"
1283
01:13:46,240 --> 01:13:50,570
เขามีความเชื่อว่า
"ถ้าคุณไม่สนใจ ไม่ให้ค่าผม
1284
01:13:51,880 --> 01:13:53,320
งั้นคุณก็พลาดแล้วล่ะ
1285
01:13:54,160 --> 01:13:57,240
แล้วในอนาคตคุณจะเห็นด้วยกับผม"
1286
01:13:58,880 --> 01:14:00,720
หลังจากหนังเรื่อง
บิ๊กบอสกับฟิสต์ออฟฟิวรี
1287
01:14:00,960 --> 01:14:04,200
เรย์มอนด์ยอมฟังความคิดของเขา
1288
01:14:04,280 --> 01:14:07,720
เรื่องการกำกับและเส้นเรื่อง
1289
01:14:11,960 --> 01:14:13,000
เขาอยากให้ทุกอย่าง
1290
01:14:13,080 --> 01:14:15,400
ที่เขารับผิดชอบอยู่
1291
01:14:15,480 --> 01:14:19,200
ออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
1292
01:14:20,530 --> 01:14:24,480
เขาแสดงฉากต่อสู้ให้เห็นบนจอ
1293
01:14:25,000 --> 01:14:29,080
เป็นนัยยะแฝงถึงสิ่งที่เขาจะสื่อ
1294
01:14:29,160 --> 01:14:31,650
"เดอะเวย์ออฟเดอะดรากอน ปี 1973"
1295
01:14:31,720 --> 01:14:35,040
เขารวมความเป็นตะวันออก
และตะวันตกเข้าด้วยกัน
1296
01:14:35,120 --> 01:14:38,480
เขานำเสนอแนวความคิดแบบตะวันตก
1297
01:14:39,920 --> 01:14:41,440
รวมถึงการทำหนังแบบตะวันตก
1298
01:14:42,120 --> 01:14:44,760
เช่น ตัวละครที่ชัค นอร์ริสแสดง
1299
01:14:44,840 --> 01:14:49,240
ไม่ใช่ตัวร้ายในการ์ตูน
ของเรื่องฟิสต์ออฟฟิวรี
1300
01:14:49,320 --> 01:14:52,680
แต่เป็นนักสู้คาราเต้ที่น่านับถือ
1301
01:14:57,650 --> 01:15:00,530
วิวัฒนาการครั้งนั้นมีความสำคัญมาก
1302
01:15:14,840 --> 01:15:16,200
คนมักเข้ามาพูดอยู่บ่อยครั้ง
1303
01:15:16,280 --> 01:15:18,720
ว่า "บรูซ คุณเก่งขนาดนั้นจริงไหม"
1304
01:15:18,800 --> 01:15:21,240
ผมบอกไป "ถ้าผมตอบว่าเก่ง
1305
01:15:21,320 --> 01:15:23,080
คุณก็จะบอกว่าผมขี้โม้"
1306
01:15:28,240 --> 01:15:32,080
แต่ถ้าบอกว่าไม่เก่ง ก็คงโกหกแล้วล่ะ
1307
01:15:32,320 --> 01:15:33,960
เอาแบบนี้แล้วกัน
1308
01:15:34,040 --> 01:15:37,240
ผมไม่กลัวคู่ต่อสู้ตรงหน้า
1309
01:15:54,120 --> 01:15:57,570
ระหว่างที่เราถ่ายทำเรื่อง
เวย์ออฟเดอะดรากอน
1310
01:15:57,650 --> 01:15:59,160
วอร์เนอร์บราเธอร์สก็ได้รู้
1311
01:15:59,240 --> 01:16:00,680
ว่าบรูซ ลีมีอะไรมากกว่า...
1312
01:16:00,760 --> 01:16:02,720
ที่พวกเขาเคยจินตนาการไว้
1313
01:16:02,800 --> 01:16:06,080
ขณะนั้น บรูซก็เริ่มถ่ายทำ
เรื่องเกมออฟเดธ
1314
01:16:07,800 --> 01:16:10,240
บรูซโทรมาที่บ้านผม
1315
01:16:10,320 --> 01:16:14,440
แล้วพูดว่า
"เราถ่ายหนังกันอยู่ แวะมาได้ไหม"
1316
01:16:14,610 --> 01:16:16,000
ตอนนั้นน่าจะเป็นเดือนกันยายน
1317
01:16:16,080 --> 01:16:18,360
ผมมีวันว่างสิบวันที่จะไปฮ่องกงได้
1318
01:16:20,320 --> 01:16:22,800
แล้วเขาก็พูดว่า
"นี่ ฉันยังจ่ายเงินให้นายไม่ได้"
1319
01:16:22,880 --> 01:16:25,280
พวกเขายังไม่ได้ให้งบทำหนังเลย
1320
01:16:25,530 --> 01:16:27,610
พอถ่ายฉากของเราเสร็จ
1321
01:16:28,680 --> 01:16:29,960
ก็ถึงเวลาที่ผมต้องไปแล้ว
1322
01:16:32,280 --> 01:16:34,920
บรูซเริ่มทำโปรเจกต์ในฝัน
1323
01:16:35,000 --> 01:16:36,000
ที่ชื่อว่าเกมออฟเดธ
1324
01:16:36,080 --> 01:16:37,160
"เล่าโดย เจฟ ชาง"
1325
01:16:37,240 --> 01:16:39,040
ในตอนนั้นแหละ
1326
01:16:39,120 --> 01:16:40,240
ที่เขาได้...
1327
01:16:40,320 --> 01:16:42,160
ก่อร่างสร้างตัวอย่างอิสระ
1328
01:16:42,240 --> 01:16:43,880
ไม่ใช่แค่ในฐานะนักแสดง
1329
01:16:43,960 --> 01:16:45,650
แต่รวมถึงฐานะนักเขียนและผู้กำกับ
1330
01:16:47,080 --> 01:16:49,440
ฮอลลีวู้ดเริ่มตระหนักได้
1331
01:16:50,610 --> 01:16:52,720
ว่าที่จริงแล้วเขาทำอะไรได้บ้าง
1332
01:17:17,120 --> 01:17:18,880
ผมเลยไปฮ่องกง
1333
01:17:18,960 --> 01:17:23,120
ในตอนนั้น บรูซอยากทำหนังนานาชาติมาก
1334
01:17:24,000 --> 01:17:26,720
เรย์มอนด์ไม่มีทางยอมเสีย...
1335
01:17:26,800 --> 01:17:28,000
ดาวเด่นของเขาไป
1336
01:17:28,650 --> 01:17:30,960
ผมเลยต่อรองกับเรย์มอนด์
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
1337
01:17:31,480 --> 01:17:34,080
แต่ดูเหมือนทุกอย่างจบลง
1338
01:17:34,160 --> 01:17:36,080
ก่อนคืนที่ผมจะไป
1339
01:17:36,840 --> 01:17:39,610
บรูซ ผม เรย์มอนด์
และทุกคนไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
1340
01:17:40,040 --> 01:17:43,570
ระหว่างมื้อเย็น ผมก็พูดว่า
"บรูซ เสียดายนะ...
1341
01:17:43,650 --> 01:17:45,960
ที่คุณไม่ได้เป็นดาราระดับสากล
1342
01:17:46,240 --> 01:17:48,530
เพราะเรย์มอนด์ไม่ยอมข้อตกลงด้วย"
1343
01:17:49,650 --> 01:17:52,000
เรย์มอนด์มองผม เขาคิดอะไรไม่ออก
1344
01:17:52,080 --> 01:17:53,880
ก่อนพูดว่า "ก็ได้ ผมตกลง"
1345
01:17:53,960 --> 01:17:56,120
นั่นคือจุดเริ่มต้น
ของการเป็นหุ้นส่วน
1346
01:17:56,200 --> 01:17:59,280
ระหว่างผมกับวอร์เนอร์บราเธอร์ส
ในหนังเรื่องเอนเทอร์เดอะดรากอน
1347
01:18:11,320 --> 01:18:13,040
เราพบความลำบาก
1348
01:18:13,120 --> 01:18:14,160
ในช่วงเริ่มนิดหน่อย
1349
01:18:14,240 --> 01:18:17,080
เพราะบรูซเขาไม่พอใจกับบท
1350
01:18:17,160 --> 01:18:19,760
เขาอยากเพิ่มบางอย่าง
1351
01:18:19,840 --> 01:18:23,120
ให้หนังมีสาระสำคัญมากขึ้นอีกนิด
1352
01:18:25,480 --> 01:18:29,480
บรูซปฏิเสธที่จะเริ่มทำ
เขาไม่ยอมไปที่กองถ่าย
1353
01:18:29,570 --> 01:18:31,320
ทีมงานชาวอเมริกาก็อยู่ที่นั่น
1354
01:18:31,400 --> 01:18:33,240
ทุกอย่างมีค่าใช้จ่าย
1355
01:18:33,320 --> 01:18:35,960
และบรูซไม่อยากโผล่ไปที่กองถ่าย
1356
01:18:39,840 --> 01:18:43,200
ฉันมั่นใจว่าบางทีเขาก็...
1357
01:18:43,280 --> 01:18:45,280
เป็นพวกดื้อด้านมาก
1358
01:18:45,880 --> 01:18:51,160
เขาเต็มไปด้วย
ความกระตือรือร้นและมุ่งมั่น
1359
01:18:52,400 --> 01:18:54,160
บางครั้งเขาอาจเป็นเด็กหัวรั้น
1360
01:18:55,440 --> 01:18:58,880
เขาไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษตลอดเวลา
1361
01:18:59,480 --> 01:19:00,650
เขาจะเล่าเรื่อง...
1362
01:19:00,720 --> 01:19:02,800
ให้คุณฟังเป็นบางครั้ง
1363
01:19:05,320 --> 01:19:08,680
บรูซมีความรู้สึกไม่มั่นคง
1364
01:19:08,760 --> 01:19:11,610
อย่างที่นักแสดง
ที่ประสบความสำเร็จเขาเป็นกัน
1365
01:19:13,610 --> 01:19:15,650
ทีมงานจะเห็นด้วยกับโปรเจกต์ฉันไหม
1366
01:19:15,720 --> 01:19:18,920
พวกเขากำลังทำสิ่งที่ดีที่สุด
เพื่อฉันและเพื่อหนังอยู่ใช่ไหม
1367
01:19:22,570 --> 01:19:26,650
ในที่สุด เขาก็มีทางของเขาเอง
1368
01:19:28,760 --> 01:19:31,320
อะไรน่ะ โชว์ความสามารถหรือไง
1369
01:19:31,880 --> 01:19:35,120
เราต้องมีอารมณ์ร่วมด้วย
1370
01:19:35,920 --> 01:19:37,400
ในหนังทุกเรื่อง
1371
01:19:37,480 --> 01:19:39,880
ถ้ามีหลักปรัชญาโผล่มาให้เห็น
1372
01:19:39,960 --> 01:19:42,610
นั่นคือสิ่งที่บรูซใส่ลงไปในบท
1373
01:19:44,840 --> 01:19:45,880
นั่นแหละ
1374
01:19:47,360 --> 01:19:50,200
- รู้สึกยังไงบ้าง
- ขอผมคิดก่อน
1375
01:19:51,000 --> 01:19:53,920
อย่าคิด ใช้ความรู้สึก
1376
01:19:54,680 --> 01:19:58,160
เหมือนนิ้วชี้ไปที่ดวงจันทร์
1377
01:19:59,840 --> 01:20:02,800
อย่ามัวสนใจนิ้ว
1378
01:20:02,880 --> 01:20:06,080
ไม่งั้นนายจะพลาด
แสงเรืองรองที่ฟ้าประทาน
1379
01:20:07,080 --> 01:20:09,120
- สิ่งที่เขาพยายามทำ...
- เข้าใจไหม
1380
01:20:09,200 --> 01:20:12,440
คือการทำหนังในแนวที่เขาต้องการ
1381
01:20:12,920 --> 01:20:14,400
ตามวิสัยทัศน์ของเขา
1382
01:20:14,480 --> 01:20:18,800
จะโค้งก็ห้ามละสายตาจากคู่ต่อสู้
1383
01:20:20,280 --> 01:20:24,080
ในช่วงปี 1970 ภาพยนตร์จีน...
1384
01:20:24,160 --> 01:20:28,000
หรือภาพยนตร์เอเชียบางเรื่อง
ดังไปถึงฮอลลีวู้ด
1385
01:20:29,240 --> 01:20:34,160
บรูซก็อยากให้หนังของเรา
ฝ่าด่านเข้าสู่ฮอลลีวู้ดได้บ้าง
1386
01:20:42,400 --> 01:20:44,040
เราไม่ได้ตั้งเป้า...
1387
01:20:44,120 --> 01:20:47,680
ว่าหนังเรื่องเอนเทอร์เดอะดรากอน
ต้องประสบความสำเร็จ
1388
01:20:47,760 --> 01:20:49,160
"เล่าโดย พอล เฮลเลอร์"
1389
01:20:49,240 --> 01:20:52,760
เราตั้งใจที่จะทำหนังที่ดีที่สุด
ไปด้วยกันกับบรูซ
1390
01:20:54,760 --> 01:20:59,120
พอเริ่มแล้วถึงได้รู้
ว่าเราได้ประโยชน์จากอะไรบางอย่าง
1391
01:20:59,610 --> 01:21:01,530
ที่น่าประทับใจอย่างยิ่งยวด
1392
01:21:06,530 --> 01:21:10,610
เรามีบรูซ
คอยทำในสิ่งเขาที่ถูกลิขิตมา
1393
01:21:11,840 --> 01:21:13,200
และมันวิเศษมาก
1394
01:21:15,360 --> 01:21:16,760
เขาคอยจุดประกาย
1395
01:21:22,610 --> 01:21:24,880
เขามีลักษณะเฉพาะที่ดารามี
1396
01:21:26,530 --> 01:21:28,720
มีความซื่อตรงต่อมนุษยชาติ
1397
01:21:29,480 --> 01:21:31,000
เป็นตัวของตัวเอง
1398
01:21:31,080 --> 01:21:34,720
เข้าใจและพอใจในสิ่งที่ตัวเขาเป็น
1399
01:21:34,800 --> 01:21:38,360
นั่นเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้
ผู้คนหลงใหลในตัวบรูซ
1400
01:21:49,530 --> 01:21:51,840
ฉันว่าเขาชอบที่จะมีชื่อเสียง
1401
01:21:51,920 --> 01:21:53,840
มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการ
เป็นเป้าหมายของเขา
1402
01:21:55,280 --> 01:21:57,530
ไม่รู้สิ บางทีตอนเขาไปถึงเป้าหมาย
1403
01:21:57,610 --> 01:21:58,880
อาจพูดแค่ "ก็ดี" ก็ได้
1404
01:22:01,240 --> 01:22:04,240
คุณโด่งดัง
และจากนั้นก็ต้องรักษามันไว้
1405
01:22:06,570 --> 01:22:08,530
เป็นราคาที่ต้องจ่ายเพื่อชื่อเสียง
1406
01:22:13,160 --> 01:22:14,760
สิ่งเดียวที่ผมจำได้ เขาเคยพูดว่า
1407
01:22:14,840 --> 01:22:18,080
"ผมไม่รู้ว่าในฮ่องกง
มีใครที่เป็นเพื่อนผมบ้าง"
1408
01:22:18,160 --> 01:22:19,610
ผมเลยถามว่า "หมายความว่าไง"
1409
01:22:19,680 --> 01:22:21,080
เขาบอก "เขาอาจอยากมีส่วนร่วมในหนัง
1410
01:22:21,160 --> 01:22:22,840
ถึงได้เป็นมิตรกับฉัน"
1411
01:22:24,080 --> 01:22:25,570
ผมเลยคิดว่าเขาโดดเดี่ยวมาก
1412
01:22:25,960 --> 01:22:28,760
ผมไม่อยากมีชีวิตแบบเขาเลย
1413
01:22:30,120 --> 01:22:31,160
ไม่มีเวลาส่วนตัว
1414
01:22:31,240 --> 01:22:33,570
ไม่มีเวลาเป็นตัวของตัวเอง
1415
01:22:35,200 --> 01:22:36,400
ชีวิตคุณเปลี่ยนไปแค่ไหน
1416
01:22:36,480 --> 01:22:38,720
คุณเปลี่ยนไปบ้างไหม
หลังประสบความสำเร็จ
1417
01:22:38,800 --> 01:22:40,610
ผมรู้มาว่าคุณเป็นคนสำคัญในฮ่องกง
1418
01:22:40,680 --> 01:22:42,040
คุณดังมากที่นั่น
1419
01:22:42,120 --> 01:22:43,880
ก็มีสิ่งที่เปลี่ยนนะ
1420
01:22:43,960 --> 01:22:46,000
ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในคุกเลย
1421
01:22:46,080 --> 01:22:48,160
- รู้ใช่ไหมว่าหมายถึงอะไร
- ยังไงนะ
1422
01:22:48,240 --> 01:22:50,360
ผมเหมือนลิงในสวนสัตว์
1423
01:22:50,440 --> 01:22:52,880
แล้วคนก็พุ่งเข้ามาหาผม อะไรแบบนั้น
1424
01:22:54,120 --> 01:22:55,320
พ่อของคุณเคยพูดถึง
1425
01:22:55,400 --> 01:22:57,000
เรื่องไม่ดีของวงการบันเทิง
1426
01:22:57,080 --> 01:22:59,680
คุณเคยเจอบ้างไหม
นอกจากเรื่องภาพลวงตา
1427
01:22:59,760 --> 01:23:01,360
แน่นอน
1428
01:23:01,440 --> 01:23:02,440
แน่นอน
1429
01:23:02,530 --> 01:23:04,440
คุณดูปล่อยวาง
จากเรื่องพวกนั้นได้ดีเลย
1430
01:23:04,530 --> 01:23:06,240
เอาแบบนี้แล้วกัน
1431
01:23:07,880 --> 01:23:09,440
พูดกันจริงๆ เลยนะ
1432
01:23:10,650 --> 01:23:13,400
ผมไม่ได้แย่เท่าบางคนในนั้น
1433
01:23:13,480 --> 01:23:16,680
แต่ผมจะไม่พูดเด็ดขาดว่า
ตัวเองเป็นนักบุญ
1434
01:23:24,240 --> 01:23:26,680
เดือนพฤษภาคม ปี 1973 เขาทรุดลง...
1435
01:23:26,920 --> 01:23:29,440
และนั่นเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวมาก
1436
01:23:31,570 --> 01:23:34,720
เขาแวะมาพร้อมกับลินดา
และเรย์มอนด์ เชา
1437
01:23:34,800 --> 01:23:36,480
ด้วยเรื่องทางร่างกาย
1438
01:23:36,570 --> 01:23:37,610
"เล่าโดย โรเบิร์ต ลี"
1439
01:23:37,680 --> 01:23:38,960
หมอคนหนึ่งบอกว่า
1440
01:23:39,040 --> 01:23:40,610
เขามีร่างกายของเด็กอายุ 18
1441
01:23:43,610 --> 01:23:46,160
เราเพิ่งไปโรงยิมด้วยกันเอง
1442
01:23:46,680 --> 01:23:49,680
ตอนนั้นเขาพูดว่า "ฉันน่ะแข็งแรงมาก"
1443
01:23:50,880 --> 01:23:53,960
และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเขา
1444
01:23:56,440 --> 01:23:59,530
"วันที่ 20 กรกฎาคม 1973"
1445
01:23:59,610 --> 01:24:01,120
ผมจำได้แม่นเลย
1446
01:24:02,200 --> 01:24:04,480
เราไปสตูดิโอกันตอนเช้า
1447
01:24:04,960 --> 01:24:06,960
เพื่อประชุมกับจอร์จ เลเซนบี
1448
01:24:07,040 --> 01:24:08,320
มีผม มีเรย์มอนด์ เชา
1449
01:24:10,200 --> 01:24:11,880
แล้วเขาก็บ่นว่าปวดหัว
1450
01:24:13,120 --> 01:24:14,530
ปวดเพราะไมเกรน
1451
01:24:16,160 --> 01:24:18,610
แล้วจอร์จก็โผล่มา เราคุยกันสักพัก
1452
01:24:19,800 --> 01:24:21,800
เขามีความสุขมากจริงๆ
1453
01:24:21,880 --> 01:24:23,920
เราตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ
1454
01:24:24,000 --> 01:24:26,280
ที่จะฉายหนัง
เรื่องเอนเทอร์เดอะดรากอน
1455
01:24:27,040 --> 01:24:29,120
และบรูซกำลังจะบินไปแอลเอ
1456
01:24:29,200 --> 01:24:30,610
เพื่ออัดรายการเดอะทูไนท์โชว์
1457
01:24:31,200 --> 01:24:32,760
บรูซ ลินดา และลูกๆ
1458
01:24:32,840 --> 01:24:35,040
จะไปที่นั่น
เพื่อเปิดตัวหนังเรื่องนี้
1459
01:24:36,570 --> 01:24:40,120
เขายังคงพลังเหลือล้น
เจ้าความคิด หัวเราะ
1460
01:24:40,200 --> 01:24:42,320
ปกติทุกอย่าง
เว้นแต่ว่าเขาเป็นไมเกรน
1461
01:24:45,280 --> 01:24:47,320
เบ็ตตี้ หรือเบ็ตตี้ ถิงเพ่ย
1462
01:24:48,610 --> 01:24:50,610
เรากำลังคุยกับเบ็ตตี้
1463
01:24:50,680 --> 01:24:53,160
เรื่องที่เธอมีส่วนร่วมในหนัง
เรื่องเกมออฟเดธ
1464
01:24:54,920 --> 01:24:58,760
เขาโผล่มากินมื้อเที่ยง
เธอเลยให้ยาแก้ปวดไป
1465
01:24:58,840 --> 01:25:00,760
เขาตัดสินใจนอนลง
1466
01:25:01,840 --> 01:25:03,610
งีบสักพัก ให้หายปวดหัว
1467
01:25:07,720 --> 01:25:09,530
เธอก็ปล่อยให้เขาหลับ
1468
01:25:11,530 --> 01:25:13,120
แต่พอเธอพยายามปลุกเขา
1469
01:25:13,200 --> 01:25:14,480
เขากลับไม่ตื่น
1470
01:25:33,800 --> 01:25:35,280
เรย์มอนด์ เชาโทรหาฉัน
1471
01:25:35,360 --> 01:25:37,400
แล้วบอกให้มาที่โรงพยาบาล
1472
01:25:38,200 --> 01:25:40,650
ฉันถามว่า "ทำไม เกิดอะไรขึ้น"
1473
01:25:40,880 --> 01:25:43,610
เขาก็ตอบว่า
"เหมือนอย่างที่เคยเป็นแหละ"
1474
01:25:47,320 --> 01:25:49,120
ฉันเลยไปที่โรงพยาบาล
1475
01:25:51,440 --> 01:25:52,480
พวกนั้นก็พาเขาเข้ามา
1476
01:25:54,080 --> 01:25:57,320
ที่จริงตอนนั้นเขาจากไปแล้ว
1477
01:26:01,650 --> 01:26:03,200
ไม่อยากเชื่อเลย
1478
01:26:04,080 --> 01:26:06,650
แน่นอน ฉันแทบล้มทั้งยืน
1479
01:26:07,400 --> 01:26:09,120
แต่ฉันก็อยู่ที่นั่น มองเห็นเขา
1480
01:26:12,200 --> 01:26:13,530
โทรศัพท์ดัง
1481
01:26:15,720 --> 01:26:18,570
และผมก็เห็นแม่เริ่มร้องไห้
1482
01:26:18,650 --> 01:26:20,000
ผมถาม "เกิดอะไรขึ้น"
1483
01:26:22,080 --> 01:26:23,610
เพื่อนของเธอโทรมา
1484
01:26:23,680 --> 01:26:26,080
บอกว่าบรูซเสียแล้วที่ฮ่องกง
1485
01:26:26,920 --> 01:26:29,840
ผมบอกว่า "ไม่เอาน่า ล้อเล่นใช่ไหม"
1486
01:26:33,040 --> 01:26:35,800
เพื่อนคนนั้นบอกให้เธอ
เปิดดูข่าวตอนสี่โมงเย็น
1487
01:26:37,080 --> 01:26:40,480
ชาวฮ่องกงต่างตกใจ
1488
01:26:40,570 --> 01:26:44,000
จากข่าวการเสียชีวิต
ของดาราหนังบู๊ บรูซ ลี
1489
01:26:44,080 --> 01:26:47,200
"ซูเปอร์สตาร์ บรูซ ลี
เสียชีวิตแล้ว"
1490
01:26:47,280 --> 01:26:49,920
"นักแสดงศิลปะการต่อสู้ระดับนานาชาติ
เสียชีวิตแล้ว"
1491
01:26:50,000 --> 01:26:53,040
"เขาจากไปหลังกินยาแก้ปวดไมเกรน"
1492
01:26:53,120 --> 01:26:56,480
นิติเวชศาสตร์สรุปว่า
1493
01:26:56,570 --> 01:27:00,200
ยาแก้ปวดทำให้เขาสมองบวม
1494
01:27:00,960 --> 01:27:02,650
เขาจึงไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
1495
01:27:05,320 --> 01:27:08,650
ฉันคิดว่าหลายคนข้องใจ
เรื่องการตายของเขามาก
1496
01:27:08,720 --> 01:27:11,080
มันยากที่จะเชื่อว่าชายอายุ 32 ปี
1497
01:27:11,480 --> 01:27:15,480
ที่แข็งแรงและกำยำได้จากไปแล้ว
1498
01:27:16,760 --> 01:27:22,120
เพราะงั้นพวกเขาเลยเอาแต่ถามคำถาม
ตั้งทฤษฎีต่างๆ ขึ้นมา
1499
01:27:22,200 --> 01:27:23,680
ประมาณนั้นแหละ
1500
01:27:26,320 --> 01:27:28,760
แต่ไม่สำคัญหรอก เขาจากไปแล้ว
1501
01:27:41,400 --> 01:27:43,440
ฉันจำเรื่องหนึ่งได้ชัดเจน
1502
01:27:46,360 --> 01:27:53,040
ในงานศพเขามันบ้ามาก
มีคนมาร่วมมากมาย
1503
01:27:53,360 --> 01:27:54,680
และค่อนข้างวุ่นวาย
1504
01:27:58,320 --> 01:28:03,440
ถ้าคุณมองไปด้านนอกงานศพที่ฮ่องกง
1505
01:28:04,440 --> 01:28:08,800
จะเห็นได้เลยว่าคนฮ่องกงรักเขาแค่ไหน
1506
01:28:15,200 --> 01:28:18,600
ฉันถูกต้อนผ่านฝูงชน
1507
01:28:19,320 --> 01:28:21,200
รู้สึกเหมือนตัวชาไปหมดเลย
1508
01:28:23,200 --> 01:28:24,880
ลินดาอยู่หน้าผมสองก้าว
1509
01:28:26,880 --> 01:28:29,720
ผมอุ้มแชนนอนไว้ที่แขน
1510
01:28:30,880 --> 01:28:34,920
แบรนดอนเดินอยู่ด้านข้าง
และมีสองคนจาก...
1511
01:28:35,000 --> 01:28:37,760
ค่ายหนังโกลเดนฮาร์เวสต์
เดินอยู่อีกข้าง
1512
01:28:37,840 --> 01:28:40,560
เราพยายามหาทางเข้าไปในห้องจัดพิธี
1513
01:28:42,960 --> 01:28:47,400
เจ้านายของผมเป็นคนที่แข็งแกร่ง
เขาเป็นพระเจ้าของผม
1514
01:28:47,480 --> 01:28:54,000
ทำไมถึงด่วนจากไปแบบนี้
1515
01:28:56,400 --> 01:28:58,240
มันเป็นเหมือนฝันร้าย
1516
01:29:04,800 --> 01:29:06,760
ลูกทั้งสองคนอยู่ข้างฉัน
1517
01:29:07,720 --> 01:29:10,280
มันเครียดมาก
1518
01:29:20,040 --> 01:29:23,000
รู้สึกเหมือนไม่มีโอกาสให้ฉัน...
1519
01:29:23,320 --> 01:29:26,600
ได้พูดอะไรกับเขาเลย
1520
01:29:44,200 --> 01:29:46,840
สิบวันต่อมา ที่อเมริกา
1521
01:29:47,320 --> 01:29:49,080
หนังเอนเทอร์เดอะดรากอนกำลังจะฉาย
1522
01:29:49,920 --> 01:29:53,360
วอร์เนอร์บราเธอร์สทุ่มกับมันสุดตัว
1523
01:29:54,040 --> 01:29:57,120
เราฉายรอบปฐมทัศน์
ที่โรงภาพยนตร์จีนกรัมแมน
1524
01:29:59,880 --> 01:30:04,400
เขาปิดถนนฮอลลีวู้ดเพื่อขบวนแห่มังกร
1525
01:30:05,160 --> 01:30:08,880
ผมมองออกไปด้านนอกโรงหนัง
1526
01:30:09,120 --> 01:30:12,960
รอบตึกตกแต่งด้วย
งานศิลปะของหนังเรื่องนี้
1527
01:30:13,360 --> 01:30:16,320
เต็มทั่วไปหมดทั้งตึก
1528
01:30:17,920 --> 01:30:21,240
พระเจ้า นี่แหละบรูซ ลี
1529
01:30:22,160 --> 01:30:24,840
และเขาอยู่ไม่นานพอที่จะเห็น
ความรู้สึกที่ท่วมท้นนี้
1530
01:30:29,400 --> 01:30:33,160
"แม้สักวันตัวฉัน
บรูซ ลีคนนี้ อาจต้องตาย...
1531
01:30:33,240 --> 01:30:37,400
โดยความปรารถนาทั้งหมดยังไม่บรรลุ
แต่ฉันก็ไม่เสียใจ
1532
01:30:38,160 --> 01:30:40,120
ฉันได้ทำสิ่งที่อยากทำ
1533
01:30:40,480 --> 01:30:43,800
สิ่งที่ทำลงไป ฉันทำด้วยความจริงใจ
1534
01:30:43,880 --> 01:30:46,120
และสุดความสามารถของฉันแล้ว
1535
01:30:46,880 --> 01:30:49,160
ชีวิตมันก็แค่นี้แหละ"
1536
01:30:51,240 --> 01:30:53,280
การได้ยืนอยู่ด้านหลัง
1537
01:30:53,360 --> 01:30:55,480
ดูหนังที่เราทำฉายขึ้นบนจอ
1538
01:30:56,360 --> 01:31:01,080
และสัมผัสได้ว่าผู้ชมชอบมัน
1539
01:31:02,600 --> 01:31:04,080
พวกเราทุกคน...
1540
01:31:04,160 --> 01:31:07,560
หวังว่าเขาจะได้มาเห็นมัน
1541
01:31:09,520 --> 01:31:11,280
"เอนเทอร์เดอะดรากอน
ทำเงินได้ 91 ล้านดอลลาร์ทั่วโลก"
1542
01:31:11,360 --> 01:31:13,160
"ซึ่งเท่ากับ 521 ล้านดอลลาร์
ในปัจจุบัน"
1543
01:31:13,240 --> 01:31:16,200
"ในปี 2004 หนังเรื่องนี้
ได้รับเลือกให้อนุรักษ์ไว้"
1544
01:31:16,280 --> 01:31:19,600
"โดยหอสมุดรัฐสภา ในฐานะ"
1545
01:31:19,680 --> 01:31:22,640
"ที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรม
ประวัติศาสตร์ หรือสุนทรียภาพ"
1546
01:31:22,720 --> 01:31:24,960
การที่เขาจากไป
1547
01:31:25,040 --> 01:31:29,600
ก่อนได้เห็นความสำเร็จของตัวเขา
และหนังทั้งสี่เรื่อง
1548
01:31:30,440 --> 01:31:32,200
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าอย่างที่สุด
1549
01:31:33,880 --> 01:31:35,920
ถ้าเขาไม่จากไปเร็วแบบนี้
1550
01:31:36,000 --> 01:31:39,000
เรื่องราวของเขาคงไม่จับใจ
1551
01:31:39,080 --> 01:31:41,160
ลึกซึ้งและกินใจได้มากขนาดนี้
1552
01:31:42,360 --> 01:31:44,000
ผมรู้ว่าบรูซสามารถสร้าง
ปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้
1553
01:31:44,080 --> 01:31:45,680
ถ้าเขามีชีวิตอยู่นานกว่านี้
1554
01:31:45,760 --> 01:31:48,720
แต่ผมไม่คิดว่าการที่เขาจากไปไว
1555
01:31:48,800 --> 01:31:50,760
จะลดทอนสิ่งที่เขาสามารถบรรลุได้
1556
01:31:52,640 --> 01:31:56,320
เขามอบสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยให้ฉัน
1557
01:31:56,400 --> 01:31:59,680
ให้เด็กที่มีสองเชื้อชาติได้เติบโต
1558
01:31:59,760 --> 01:32:04,000
และทำให้ฉันเห็น
สิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
1559
01:32:04,080 --> 01:32:05,480
ว่าโลกใบนี้จะเป็นยังไง
1560
01:32:06,960 --> 01:32:09,320
เขาเป็นส่วนผสมของสองวัฒนธรรม
1561
01:32:10,320 --> 01:32:12,560
เขารู้ว่าควรเชื่อมมันเข้าหากันยังไง
1562
01:32:14,000 --> 01:32:16,520
เขาเป็นคนที่มีเอกลักษณ์มาก
1563
01:32:20,960 --> 01:32:25,040
เขาเป็นคนที่แม้จากไปแล้ว...
1564
01:32:25,120 --> 01:32:27,600
ผู้คนก็ยังยกย่องเขาอยู่เสมอ
1565
01:32:30,720 --> 01:32:34,680
เขาใช้ชีวิตโดยมีความหวังนำทาง
1566
01:32:35,360 --> 01:32:37,480
และนั่นทำให้เขาเป็นผู้นำแสงสว่าง...
1567
01:32:37,560 --> 01:32:39,520
ให้แก่คนทั่วโลก
1568
01:32:41,240 --> 01:32:42,640
ไม่มีวันไหนในชีวิตของผม
1569
01:32:42,720 --> 01:32:44,640
ที่จะไม่คิดถึงเขา
1570
01:32:45,400 --> 01:32:46,720
จะว่ายังไงดีล่ะ
1571
01:32:48,360 --> 01:32:49,480
ผมรักเขา
1572
01:33:01,120 --> 01:33:04,040
ฉันตัดสินใจฝังเขาไว้ที่ซีแอตเทิล
1573
01:33:04,800 --> 01:33:07,600
เพราะเขาชอบช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่น
1574
01:33:13,240 --> 01:33:17,720
อย่างน้อยฉันก็ได้ไปเพื่อบอกลา
1575
01:33:17,800 --> 01:33:20,240
และมันก็ง่ายกว่า
1576
01:33:29,840 --> 01:33:31,640
ฉันรู้ว่าเขาต้องการอะไร
1577
01:33:31,720 --> 01:33:33,720
เขาอยากให้ฉันดูแลลูกๆ เขา
1578
01:33:33,800 --> 01:33:34,880
เลี้ยงให้เขาเติบโต
1579
01:33:36,720 --> 01:33:38,240
เราเลยต้องใช้ชีวิตกันต่อไป
1580
01:33:40,120 --> 01:33:41,360
มันไม่ง่ายเลย
1581
01:33:58,880 --> 01:34:00,240
ในฐานะนักสู้ศิลปะป้องกันตัว
1582
01:34:00,600 --> 01:34:03,680
หนึ่งในแนวคิดที่สำคัญที่สุด
1583
01:34:04,280 --> 01:34:06,120
คือความเข้าใจในการทลายช่องว่าง
1584
01:34:07,240 --> 01:34:10,520
ทลายช่องว่างระหว่างฉันกับคู่ต่อสู้
1585
01:34:11,240 --> 01:34:14,400
ทลายช่องว่างระหว่างตัวฉันกับความฝัน
1586
01:34:16,920 --> 01:34:20,320
ฉันเห็นพ่อเป็น...
1587
01:34:20,400 --> 01:34:23,400
คนที่มุ่งมั่นจะทลายระยะห่าง
1588
01:34:24,320 --> 01:34:28,160
เพื่อให้ผู้คนเดินทางข้ามไปได้
1589
01:34:35,280 --> 01:34:37,520
และ 20 ปีต่อมา
ในตอนที่พี่ชายฉันเสีย
1590
01:34:39,720 --> 01:34:41,280
ฉันได้รับจดหมายที่พ่อเขียนไว้
1591
01:34:41,360 --> 01:34:42,720
และฉันก็เริ่มอ่านพวกมัน
1592
01:34:44,040 --> 01:34:49,480
ฉันจำความรู้สึก
ที่รอยร้าวในใจเปิดออกได้
1593
01:34:52,320 --> 01:34:55,480
ฉันมีวิธีรักษาความทรมานอยู่กับตัว
1594
01:34:55,560 --> 01:34:58,800
มีมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ฉันไม่เคยใช้
1595
01:34:59,800 --> 01:35:03,280
ฉันยืนขึ้นด้วยตัวเองได้
1596
01:35:03,360 --> 01:35:06,760
แต่ฉันก็ไม่เคยสังเกตจนกระทั่งตอนนี้
1597
01:35:10,280 --> 01:35:14,640
ไม่รู้สิ อยู่ๆ ฉันก็อยาก
กำหนดชะตาชีวิตด้วยตัวเอง
1598
01:35:15,120 --> 01:35:17,920
ถ้าคุณตั้งใจจะหาบางอย่างมาห่อหุ้ม
1599
01:35:18,000 --> 01:35:21,720
เพื่อเยียวยาตัวคุณ
ลองเป็นเชื้อไฟให้แก่ตัวเองสิ
1600
01:35:21,800 --> 01:35:23,120
เป็นแสงสว่างให้ตัวเอง
1601
01:35:24,480 --> 01:35:26,760
แล้วคุณจะเปลี่ยนมุมมอง
1602
01:35:27,200 --> 01:35:30,080
และสร้างเส้นทางเพื่อตัวคุณเองได้
1603
01:35:32,400 --> 01:35:37,080
หลักปรัชญาของเขา
เป็นส่วนหนึ่งของการเข้าใจตัวเอง
1604
01:35:38,920 --> 01:35:42,840
อย่ายอมรับว่าตัวคุณเป็นในสิ่งที่...
1605
01:35:42,920 --> 01:35:45,440
คนอื่นเหมารวมเอาเองว่าคุณเป็น
1606
01:35:46,680 --> 01:35:50,840
หาคุณค่าที่มีในตัวคุณ และแสดงออกมา
1607
01:35:56,080 --> 01:35:57,360
ทำจิตใจให้ว่างเปล่า
1608
01:35:58,800 --> 01:36:02,720
ไร้รูปร่าง ไร้รูปแบบ ราวกับสายน้ำ
1609
01:36:03,680 --> 01:36:05,040
จากนั้นเทน้ำลงไปในถ้วย
1610
01:36:06,560 --> 01:36:07,560
มันก็จะกลายเป็นถ้วย
1611
01:36:07,640 --> 01:36:09,960
ถ้าเทลงไปในขวด มันจะกลายเป็นขวด
1612
01:36:10,040 --> 01:36:12,960
เทลงไปในกาน้ำชา
มันก็จะกลายเป็นกาน้ำชา
1613
01:36:13,280 --> 01:36:16,080
น้ำจะไหลริน หรือพุ่งชนก็ย่อมได้
1614
01:36:17,240 --> 01:36:18,840
ทำตัวให้เป็นเหมือนน้ำสิ
1615
01:36:38,800 --> 01:36:43,120
"ลินดา ลี แคดเวลล์"
1616
01:36:45,360 --> 01:36:49,480
"โรเบิร์ต ลี"
1617
01:36:51,880 --> 01:36:56,160
"อันเดร มอร์แกน"
1618
01:36:56,880 --> 01:36:59,600
"เลอรอย การ์เซีย"
1619
01:37:00,120 --> 01:37:03,040
"พอล เฮลเลอร์"
1620
01:37:03,880 --> 01:37:06,720
"ไดอาน่า ลี อีโนซันโต"
1621
01:37:07,040 --> 01:37:09,960
"แนนซี ควาน"
1622
01:37:10,600 --> 01:37:12,920
"ซิลเวีย ไล"
1623
01:37:13,480 --> 01:37:16,360
"โทนี่ หลิว"
1624
01:37:17,080 --> 01:37:19,520
"แอนเจล่า เหมา"
1625
01:37:20,200 --> 01:37:22,920
"ดั๊ก พาล์มเมอร์"
1626
01:37:23,640 --> 01:37:26,320
"บาร์นีย์ สกอลแลน"
1627
01:37:28,840 --> 01:37:32,480
"คารีม อับดุล จับบาร์"
1628
01:37:35,360 --> 01:37:38,920
"แดน อีโนซันโต"
1629
01:37:41,200 --> 01:37:46,920
"แชนนอน ลี"
1630
01:37:49,040 --> 01:37:50,400
ยินดีต้อนรับทุกท่าน
1631
01:37:50,480 --> 01:37:52,720
เข้าสู่ถนนแห่งเกียรติยศของฮอลลีวู้ด
บรูซ ลี
1632
01:37:58,640 --> 01:38:01,960
หนึ่ง สอง สาม
1633
01:38:05,800 --> 01:38:10,640
"โมสตาร์ บอสเนีย และเฮอร์เซโกวีนา"
1634
01:38:10,720 --> 01:38:11,720
"ขอขอบคุณ แมทธิว พอลลี"
1635
01:38:11,800 --> 01:38:12,840
"ผู้เขียนชีวิตประวัติบรูซลี'"
1636
01:38:12,920 --> 01:38:14,400
"บรูซ ลีเป็นสัญลักษณ์การต่อสู้"
1637
01:38:14,480 --> 01:38:16,000
"เพื่อชนกลุ่มน้อยและความยุติธรรม"
1638
01:38:23,440 --> 01:38:25,800
พ่อได้ทิ้งตำนานที่วิเศษมากๆ เอาไว้
1639
01:38:25,880 --> 01:38:27,360
และผมได้พบเจอผู้คนทั่วโลก
1640
01:38:27,440 --> 01:38:29,920
ที่นับถือเขา ชื่นชมผลงานของเขา
1641
01:38:30,000 --> 01:38:32,680
และผลก็พลอยได้ผลดีจากเรื่องนั้นด้วย
1642
01:38:32,760 --> 01:38:34,440
หลายคนในวัยเดียวกับเขา
1643
01:38:34,520 --> 01:38:37,320
นักสะสมอย่างเจฟ ชาง
พบเจอกับการเลือกปฏิบัติมาตลอด
1644
01:38:37,400 --> 01:38:41,200
แต่ช่วงปี 1973 มันเหมือน...
1645
01:38:41,720 --> 01:38:46,680
เรื่องวิเศษที่เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน
ชายชาวจีนกลายเป็นพี่เบิ้มของถิ่น
1646
01:38:50,720 --> 01:38:52,160
คนกว่า 700 คน...
1647
01:38:52,240 --> 01:38:54,240
มาที่สตูดิโอของวอร์เนอร์บราเธอร์ส
1648
01:38:54,320 --> 01:38:57,680
ด้วยความหวังจะเข้ารับช่วงต่อ
จากบรูซ ลีผู้ล่วงลับ
1649
01:38:57,760 --> 01:38:59,400
มีใครในการคัดตัว...
1650
01:38:59,480 --> 01:39:01,160
ที่ทำให้คุณนึกถึงสามีบ้างไหม
1651
01:39:01,240 --> 01:39:04,560
ไม่มีใครที่เป็นได้อย่างบรูซเลย
1652
01:39:07,040 --> 01:39:08,320
"เราไร้รูปร่าง ไม่กลัว เราสู้"
1653
01:39:08,400 --> 01:39:09,600
"เป็นเหมือนน้ำ เราคือชาวฮ่องกง"
1654
01:39:09,680 --> 01:39:11,240
"เป็นดั่งสายน้ำ"
1655
01:39:11,920 --> 01:39:13,520
เราอยู่กับแม่และพี่ชายของเขาแล้ว
1656
01:39:13,600 --> 01:39:15,000
ช่วยเล่าถึงชาย...
1657
01:39:15,080 --> 01:39:18,520
ผู้เชี่ยวชาญคาราเต้ จนคนให้เป็น
กาลิเลโอแห่งศิลปะการต่อสู้หน่อย
1658
01:39:18,600 --> 01:39:22,000
ทำไมเขาถึงถูกยกให้เป็น
ผู้อุทิศชีวิตในตำนาน
1659
01:39:22,080 --> 01:39:23,320
แม้ว่าเขาจะจากไปแล้ว
1660
01:39:23,400 --> 01:39:26,160
เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยพลัง
1661
01:39:26,240 --> 01:39:28,360
และเขาสามารถแสดงสิ่งนั้น
1662
01:39:28,440 --> 01:39:30,560
บนหน้าจอหรือต่อหน้าผู้คนได้
1663
01:39:30,640 --> 01:39:32,720
บางครั้งที่คุณพูดถึงบรูซ
1664
01:39:32,800 --> 01:39:35,120
คุณทำเหมือนเขายังอยู่เลย
1665
01:39:35,200 --> 01:39:36,640
ใช่ และผมจะทำตลอดไป
1666
01:39:38,400 --> 01:39:40,400
คำบรรยายโดย ณัฐนรี ดาราเย็น
206505