All language subtitles for Evil.Genius.S01E02.WEBRip.Netflix.pliigg

Część 2: Zamarznięte ciało

ERIE, STAN PENSYLWANIA

Pogotowie, 911.

Mówi Bill Rothstein.

Zabraliście może
Marjorie Diehl z 8645 Peach Street?

Właśnie teraz to sprawdzam,
panie Rothstein.

- Jest u was?
- Nie, jeszcze nie przyjechała.

Dobra.

Siedziałem na swojej zmianie,

gdy operatorka przy innym terminalu
przyjęła połączenie.

Powiedziała, że dzwoni niejaki
Bill Rothstein.

POLICJA STANOWA

Rozpoznałem to imię.
Znałem pewnego Billa Rothsteina.

Panie Rothstein, chyba pana znam.
Z tej strony posterunkowy Morgan.

Tak. Wiem, kim pan jest.

Znałem go, ponieważ był drużbą na weselu
u rodziny.

Był trochę ekscentryczny.
Miał charakterek.

Uważał się za lepszego od innych.

Powiedz mi, co jest grane, Bill.

- Ktoś był w zamrażarce?
- Tak.

Wiemy, kto to?

Jej chłopak lub były chłopak.

Nie żyje, więc chyba były chłopak.

A ty jesteś... Boisz się Marjorie, racja?

Tak.

Jest niesamowicie inteligentna.
Niesamowicie inteligentna.

Manipuluje ludźmi. I to jak!

Aha.

Znasz chorobę dwubiegunową?

Tak.

Ona właśnie to ma.

Dwubiegunowym zmienia się nastrój
jak na loterii. Na lepszy lub gorszy.

Powiedział: „Dobra, Ron,
musisz przyjechać do mnie do domu.

Marjorie jest w domu. Zabierz ją stąd.

W zamrażarce w garażu jest ciało.
Ona go zabiła.

Chce, bym wrzucił to zamrożone
ciało do rębaka.

Nie zrobię tego. Aresztuj ją”.

Dobrze by było,
gdybyś przyjechał na posterunek

i wszystko nam opowiedział.
Przede wszystkim będziesz tu bezpieczny.

Dobra, zaraz przyjadę.

Nie mieliśmy wątpliwości...

POLICJA STANOWA

...że chodziło o Briana Wellsa.

BRIAN WELLS DOWOZIŁ TU PIZZĘ

Właśnie tam dowoził pizzę.
Teraz mamy trupa w zamrażarce.

DOM ROTHSTEINA

Pamiętam, że w pewnym momencie pomyślałem:

„To dziwne, że wszystko się dzieje
w pobliżu domu Billa.

Niemożliwe, by Bill brał w tym udział.
To do niego nie pasuje”.

POLICJA STANU PENSYLWANIA
ODDZIAŁ GŁÓWNY - POSTERUNEK E

21 WRZEŚNIA 2003

Nagrywamy pana Williama Rothsteina.

TRZY TYGODNIE PO NAPADZIE

- Ma pan 59 lat?
- Zgadza się.

W porządku.

Dzwonił pan na posterunek.
Może pan wyjaśnić, dlaczego?

Okej, tak właściwie to...

Chodzi o pewną osobę, którą znam
od przełomu lat 60. i 70.

Spotykaliśmy się.

Miała w domu trupa i chciała,
bym go usunął.

Na pewno zapytałeś się,
co się stało, gdy to usłyszałeś.

Powiedziała, że go zamordowała.

Była ciemna, burzowa noc.

NETFLIX - ORYGINALNY
SERIAL DOKUMENTALNY

Dokładnie o dziewiątej zadzwonili
po mnie z koszarów.

Otrzymali informację o trupie
w zamrażarce.

Miałem przyjechać i poprowadzić
śledztwo w tej sprawie.

MATERIAŁ DOWODOWY: NAGRANIE

DOM BILLA ROTHSTEINA

Przygotowaliśmy się do wejścia.
Poprosiłem resztę, by zaczekali.

Chciałem sam zbadać sytuację,
zanim wejdą tam inni.

Wszedłem do garażu.

Musiałem się przedzierać
przez stosy gratów.

Przechodziłem jedyną ścieżką,
jaką tam pozostawiono

i spojrzałem w lewo.

Wśród tych wszystkich śmieci
zobaczyłem wielką płachtę,

która zwieszała się z sufitu
do samej ziemi.

Podszedłem do płachty i ją odsłoniłem.
Za nią była zamrażarka.

MATERIAŁ DOWODOWY: ZDJĘCIE

Zobaczyłem zamrażarkę i ją otworzyłem.

Zobaczyłem ciało. Było zawinięte
jak sztuka wołowa.

Zamknąłem zamrażarkę.

Wróciłem do domu.

Marjorie Diehl siedziała na łóżku.
Narzekała, że przyszliśmy.

Chciała nas wyrzucić z domu.

Wtedy ją aresztowałem i kazałem
chłopakom założyć jej kajdanki.

Powtarzała, że to Bill zabił tego faceta.

Że ona nie ma z tym nic wspólnego.

Posadziliśmy ją z tyłu mojego wozu.

Najgorsze było chyba to,

że nie kąpała się co najmniej
od kilku dni, może tygodni.

To było gorące lato.
Miałem włączoną klimatyzację.

Ale to nic nie dawało.

A do koszar jechaliśmy jakieś 10-15 minut.

Zabraliśmy ją do pokoju przesłuchań.

A Bill Rothstein to obrzydliwy kłamca.
Trafi za to do sądu.

Jak Marjorie wychodzi i widzisz ją
pierwszy raz,

zauważasz to, jak mówi sama do siebie.

Pozwę ich o zaniedbania
nawet z celi aresztu,

jeśli będzie trzeba. Lepiej niech...

Jako stróż prawa nie widzisz w kimś takim
osoby groźnej dla otoczenia.

Widzisz raczej kogoś, kto prawdopodobnie
jest zaburzony.

Wszedłem do domu. Na pewno każdy z was
widział kiedyś zagracone domy z Hoarders.

To było Hoarders razy dziesięć.

Pokierowano mnie do małej
zamrażarki na mięso.

KORONER HRABSTWA ERIE

Tam było ciało pana Rodena.

Był w pozycji półpłodowej,
owinięty w folię.

Więc to było naprawdę...
I był całkowicie zamrożony.

Myślałem tylko: „Ale to dziwne.

Długo jeszcze? Kiedy się rozmrozi?”.

Jak długo zna pan Marjorie Armstrong?

Znam ją od jakichś 30-35 lat.

Jak Marjorie Diehl-Armstrong
powiedziała panu

o problemie związanym ze zmarłym?

Zadzwoniła do mnie tego ranka
lub wieczora, gdy to się stało.

Przyszła do mnie do domu.

I powiedziała, że...

Jim...

Jakoś dała do zrozumienia,
że Jim nie żyje.

Chyba poprosiła o pomoc.
Potem zaczęła dramatyzować.

Wyglądało to tak, że wyciągnęła się
na krześle i zaczęła mówić:

„Nikt mi nie może pomóc.
Mogę liczyć tylko na ciebie”.

I...

Wiecie, ja wtedy się nie zastanawiałem.

Myślałem o tym, ale nie zastanowiłem się,
tak jak powinienem.

W końcu powiedziałem, że...

Chyba powiedziałem,
że rzucę na to okiem, czy coś.

Gdy powiedziała panu, że Jim Roden
leży martwy w jej mieszkaniu,

nie zapytał się pan, co się z nim stało?

- Nie pamiętam.
- Nie pamięta pan?

Może mi powiedziała,
może mi nie powiedziała.

Chyba po prostu powiedziała,
że nie żyje, ale nie jestem pewny.

Prosiła pana o pomoc.
Czemu pan się zgodził?

Czemu się zgodziłem...?
Bo było mi jej szkoda.

Próbowałem jej wcześniej pomóc
w innych sprawach. Nie takich.

I... pomyślałem, że mogę pomóc.
Że mogę pozbyć się ciała.

Pozbyć się ciała, czyli wynieść je z domu

i gdzieś wyrzucić. Ale nie zniszczyć.

Po prostu schować gdzieś
w bezpiecznym miejscu.

Może potem zastanowię się,
co z tym zrobić.

Poprosiła pana, by pomógł pan
usunąć ciało.

Chciałem tylko wynieść je z domu,
by nie miała żadnych kłopotów.

Schowałem je u siebie w garażu...

A w sobotę chciała je
całkowicie zniszczyć.

Mówiłem: „Nie zrobię tego.
Nie będę się pakował w takie gówno”.

I doszedłem do wniosku, że albo

się zabiję, albo ją wam wydam.

Potem wymyśliłem, jak to zrobić
w najlepszy dla mnie sposób.

TELEFON DO WSEE TV

Połączenie Verizon
na koszt rozmówcy. Dzwoni...

Marjorie Diehl.

Z więzienia hrabstwa Erie.

Halo?

Cześć, Marjorie?

- Mówi Carol.
- Carol, muszę to wyznać światu.

Nie zabiłam Jamesa Rodena.

Kim był znaleziony zmarły?

To był mój chłopak, James Roden.

Byliśmy razem od dziesięciu i pół roku,

i bardzo mnie kochał.

- Jak się dowiedziałaś o śmierci Jamesa?
- Znalazłam go, jak przyszłam do domu.

- Powiem o tym prawnikowi.
- Jak myślisz, jak zmarł?

Myślę, że to był Bill,
chce mnie spalić jak czarownicę.

- Myślisz, że zabił Jamesa?
- Możliwe.

Był wściekły i zazdrosny, sama nie wiem.

Przenieśliśmy całą zamrażarkę.

To procedura ochrony dowodów.
Całe urządzenie przenieśliśmy

do biura koronera.

Był w pozycji półpłodowej,
cały owinięty folią. Zamrożony.

Ciało przymarzło do ścian urządzenia.

Zamrażarka musiała odtajać,
żebyśmy mogli go wyciągnąć.

Trwało to kilka godzin. Potem
mogliśmy wyjąć go z urządzenia.

Ale było głęboko zamrożone.

To dość dosadne porównanie,
ale jak się kupuje mrożonego indyka

w supermarkecie,

to właśnie tak...

Tak wyglądało jego ciało.

Rozmrażało się przez cztery dni.

Dopiero wtedy mogliśmy zrobić sekcję.

Prześwietliliśmy go,
by wiedzieć, z czym mamy do czynienia.

Wtedy odkryliśmy,
że został zastrzelony strzelbą.

To William umieścił go w zamrażarce.

To ma być dzieło honorowego,
uczciwego mężczyzny?

Poszłam do niego do domu z policjantami
zajmującymi się sprawą Wellsa.

Miałam zamiar go wydać.
Myślę, że się tego bał, uważał mnie

za tykającą bombę, bo jestem wyszczekana.

Potem chciał porąbać Jima piłą do metalu.

Wyobrażasz to sobie? I chciał kupić
maszynę do mięsa tego wieczoru!

Tego, kiedy mnie aresztowano.

Chciał kupić przemysłową maszynę
do mielenia mięsa!

No więc zrobiłem listę i zaczęliśmy
zbierać potrzebne rzeczy.

Ściemniałem tak długo, jak mogłem,
żebym mógł zyskać na czasie.

Zrobił pan listę.
Co się na niej znajdowało?

Brezent.

Maszyna do mielenia mięsa.

Właściwie to chyba pan wspomniał,
że chciał pan kupić maszynkę do mięsa.

Ja tylko kupowałem rzeczy i ociągałem się,
jak tylko mogłem.

- I...
- Chwila.

Jeśli się nie mylę, chciał pan...

Postanowił pan, że nie będzie
pan brać w tym udziału,

a zakupy miały dać panu czas, by...?

Bym mógł na nią wam donieść.

FBI USTALA, ŻE JAMES RODEN ZOSTAŁ ZABITY
TRZY TYGODNIE PRZED NAPADEM NA BANK.

JEGO ZAMROŻONE CIAŁO ZNALEZIONO
W GARAŻU ROTHSTEINA

PODCZAS PRZESZUKANIA OKOLIC
NIEDALEKIEJ WIEŻY.

To był 21 września 2003 roku.

Tego dnia Rothstein zgłosił,
że Marjorie Diehl zabiła Jamesa Rodena...

AGENT FBI

...i został zatrzymany przez policję
stanu Pensylwania.

Od razu pojechałem go przesłuchać.

Były pewne spory na temat tego,

czy FBI może się włączyć
i przesłuchać Billa Rothsteina,

ponieważ był świadkiem
w sprawie policji stanowej,

potencjalnego oskarżenia Marjorie Diehl
o zabicie Jamesa Rodena.

Ale powiedziałem:
„Mogą być zamieszani w te dwa zabójstwa”.

Odbyliśmy małą dyskusję i ustalono,

że mogę wejść i przesłuchać Billa.

Siedział w pokoju. Nigdy tego nie zapomnę.

Wszedłem tam i mówię: „Bill, nazywam się
Jerry Clark i jestem agentem FBI”.

A on odparł: „Pozwól, że ci coś powiem.

Lepiej, byś wiedział od razu, że w tym
pokoju ja jestem najmądrzejszy”.

Obracam się, patrzę i mówię:
„Bill, nikogo prócz nas tu nie ma”.

Mówię: „Mi to nie przeszkadza.
Żona codziennie powtarza mi to samo”.

Zacząłem się go pytać o to,
czy Wells i Roden byli powiązani.

On na to: „Nie, żadnych powiązań”.

Ja na to: „To porozmawiajmy o tym”.

On na to: „Wie pan, że nie mogę mówić
na ten temat”. Ja na to: „Czemu nie?

Jeśli się nie znali, to pogadajmy o tym”.

On odparł: „Nie, wolę o tym nie mówić”.

Próbowaliśmy ustalić coś w sprawie trzech
różnych zabójstw, które się wydarzyły

w ciągu trzech tygodni.

Śmierć Briana Wellsa,
śmierć Roberta Pinetti

i ciało Jamesa Rodena w zamrażarce.

Zamrażarka znajdowała się w garażu
Billa Rothsteina,

tuż obok terenu wieży.

Pytanie, czy te trzy sprawy są powiązane?
Muszą być, prawda?

Ale trzeba je powiązać.
Wiara nie wystarczy. Potrzeba dowodów.

Trzeba wiedzieć jedno o Billu Rothsteinie:

podobnie jak Marjorie Diehl-Armstrong

nigdy nie przypominał
„zwyczajnego” człowieka.

Jego rodzina zarządzała znaną w mieście
rozlewnią Rola Cola.

Był bogatym dzieciakiem,
prześladowanym wyrzutkiem w szkole.

Kopano go po nogach
i przezywano „brudnym Żydem”.

Po ukończeniu liceum Bill
rozpoczął kilka kursów na uniwersytecie.

Zrezygnował ze studiów i zaczął
pracować w rodzinnej firmie.

Wtedy zaczął zawierać przyjaźnie
na całe życie.

Bill był moim drużbą.

Nigdy nie widziałem w nim
nawet cienia złośliwości.

Był zawsze miły, szczodry,
pomocny i tak dalej.

PRZYJACIEL ROTHSTEINA

Idealny przyjaciel.

Bill był niezwykle inteligentny.

Nie był wytrwały, ale był
naprawdę inteligentny.

Nigdy nie ukończył studiów
ani nie wyrobił licencji pilota.

Zawsze tuż przed ukończeniem czegoś
rzucał to i zajmował się czymś innym.

Ale o Marjorie dowiedziałem się dopiero,
jak wróciłem z wojska.

To był rok 1974 albo 1975.
Wtedy dowiedziałem się o Marjorie.

Spotkaliśmy się. Nie polubiłem jej.

Powiedziałem Billowi, że nie lubię jej,
bo jest złośliwa.

Chciała wszystko kontrolować.
Uważała, że jest pępkiem świata.

Że może robić, co chce, i wszystko
jej ujdzie płazem.

Ale on coś do niej czuł, coś więcej niż...

zwykłe uczucia w związku.

To było tak,
jakby ona wdarła mu się do psychiki...

i po prostu w niej zamieszkała.

Zobaczcie, co się stało.

Żaden normalny człowiek nie zrobi
czegoś takiego dla innej osoby.

Nie idziesz do cudzego domu,
nie zawijasz ciała w folię

i nie chowasz go w swojej zamrażarce.
Pytałem się go, czemu to zrobił.

Nie umiał mi odpowiedzieć na to pytanie.

Bill mówił, że umie grać policji na nosie
jak na skrzypcach.

Faktycznie umie.

To on to zrobił, a sprawił,
że mnie tu zamknięto

jak jakiegoś psa.

Nie mógł mnie mieć,
więc chce mnie zniszczyć.

Chce mnie zamknąć na resztę życia.

Poznałam Marjorie około 1962 roku.

To jedna z moich najlepszych przyjaciółek.
Znamy się od ponad 50 lat.

Utrzymywałyśmy naszą przyjaźń
mimo dystansu i upływającego czasu,

głównie poprzez listy.

PRZYJACIÓŁKA MARJORIE

Byłyśmy na próbie orkiestry,
grałyśmy w sekcji smyczków.

Wyróżniała się wyglądem
i to zwracało uwagę innych.

Była też świetnym muzykiem.
To również ludzie zauważali.

Jak wróciłam do domu,
powiedziałam mamie coś w stylu:

„Poznałam kogoś fascynującego”.

Nawet wtedy miała tę aurę.

Olbrzymi magnetyzm.

Ale miała tak silny charakter,

że po naszych spotkaniach musiałam
wracać do domu i odpoczywać.

Od zawsze miała taki charakter.

Rothstein zawsze był gdzieś w tle.

Myślę, że po prostu była szczęśliwa,
bo znalazła kogoś starszego, z kim mogła

porozumieć się na poziomie intelektualnym.
Z wieloma ludźmi się nie rozumiała.

Był intrygujący, naprawdę.
Dlatego mnie zafascynował.

Zbudowany jak młody Elvis.
Dużo ćwiczył i rzeźbił sylwetkę.

Ich związek był, nie wiem,
czy „burzliwy” to dobre słowo...

DZIENNIKARZ

...ale wciąż się schodzili i rozchodzili.
Raz się nawet zaręczyli.

Znam Billa, odkąd skończyłam 21 lat.

Poznał mnie na lodowisku Westlake
i od razu chciał mi się oświadczać.

Dał mi wielki diament
bez żadnej skazy z Nowego Jorku.

Od braci Bennet.

Byłam dziewicą, gdy go poznałam.

Ciągle chciał ze mną
uprawiać zboczony seks,

choć byłam młoda i niedoświadczona.

Wciąż chciał uprawiać seks
oralny i analny.

Chciał mi lizać nogi,
wkładać penisa między nogi.

On wielbił moje nogi.

To zboczeniec.

Miała go dosyć i na jakiś czas
ze sobą zerwali.

Złożył przysięgę, że ją odzyska.
Spisał ją na papierze, jeśli się nie mylę.

No i wrócili do siebie,
ale potem znowu zerwali.

Ciągle winił mnie o to, co stracił,

gdy zerwałam zaręczyny.

Mówił, że wtedy jego życie zupełnie
się zmieniło. Aż czułam wyrzuty sumienia.

To było 35 lat temu.

Przez te wszystkie lata nigdy nie był
i nie żył z inną kobietą,

nie spotykał się z nikim na serio

ani nie był z nikim zaręczony.

Coś w niej najwyraźniej go dopadło.

Gdy się spotkaliśmy w sobotę,
wtedy gdy przez jego kłamstwa

mnie aresztowano, miał czelność,

był na tyle bezczelny, by dać mi
dwa łabędzie,

trochę zniszczone,
które należały do jego matki.

Dał mi je w prezencie,
gdy dzwonił po stanową policję

i próbował mnie wrobić.

Marjorie, wielu ludzi spekuluje,
że ta sprawa może być powiązana

ze sprawą Briana Wellsa.
Znałaś Briana?

Nic nie wiem o sprawie Wellsa.

Pewnie pytano cię, gdzie byłaś,
gdy Brian Wells... Gdy to się stało.

Nigdzie nie byłam. Nie mam nic do ukrycia.

Myślisz, że obrabowałabym bank,

gdy mogę zarabiać pieniądze
tak, jak zarabiam?

Wygrałam wiele pozwów.
Nie jestem głupia.

Wygrałam proces o testament matki,
gdy zmarła.

Czy Bill mówił, że znał Briana Wellsa?

Z tego co wiem,
Bill mógł brać udział w kradzieży.

Dla pieniędzy zrobiłby wszystko.

Wiesz, jak James zmarł?

Zastrzelono go. Widziałam to,
jak na niego spojrzałam.

Mam spore problemy ze zdrowiem
psychicznym, ale nie jestem agresywna.

Pamięta pan, że powiedziała
coś jak: „Zabiłam go”.

Dała do zrozumienia, że...

W jaki sposób to zrobiła?

- Musiała to powiedzieć.
- Może. Nie wiem.

Nie wiem, czy powiedziała, że go zabiła,
czy że go zastrzeliła...

Nie mówiła o mordowaniu. To by znaczyło,
że ktoś został zamordowany.

Musiała mieć jakiś powód.

Proszę powtórzyć jej słowa.

Nie umiem. Nie pamiętam. Pamiętam...

co z tego zrozumiałem,
ale nie pamiętam słów.

POLICJA STANOWA USTALA,
ŻE JAMES RODEN ZOSTAŁ ZABITY

W DOMU MARJORIE DIEHL-ARMSTRONG
W MIEŚCIE ERIE.

PRZEKAZUJĄ SPRAWĘ ZAMROŻONEGO
CIAŁA LOKALNEJ POLICJI.

Przez okna możecie
zobaczyć kolekcję Diehl-Armstrong.

Ubrani w białe stroje ochronne
śledczy wkroczyli do domu

w poszukiwaniu kolejnych dowodów
przeciw oskarżonej o morderstwo 54-latce.

Będzie im trudno je odnaleźć,
ponieważ śmieci są absolutnie wszędzie.

Graty... kał.

Więcej gratów.

Była rupieciarą. Nie ufała bankom,
więc trzymała duże sumy w gotówce.

Miała olbrzymie zapasy
bloków rządowego sera i podobnych rzeczy.

Po prostu całe góry rzeczy.

Przyjechała też organizacja
humanitarna, Humane Society,

by zabrać dwa zdechłe koty i dać
jedzenie i wodę tym, które wciąż żyły.

UWAGA, BUDYNEK NIE NADAJE SIĘ
DO ZAMIESZKANIA

Wiedziałam o jej...

stanie psychicznym od dawna.

To bardzo długa historia.

Widziałam, jak stopniowo
coraz bardziej się staczała

w ciągu tych lat.

Dzwoniła do mnie i gadała
przez trzy godziny

nie dając mi nawet dojść do słowa.

W końcu mówiłam, że muszę już kończyć.

Pewnie gadała nawet, jak się rozłączyłam.

Gdy teraz o tym myślę,
choroba była u niej widoczna.

Ona sama widziała, że coś jest nie tak.

Była u psychiatry.
Nie wiedziała, co się dzieje.

Zbierała pluszowe zwierzęta.

O rany. Jej dom wyglądał
jak sklep Beanie Baby.

Zbierała też ciuchy i biżuterię.

Przez te lata postawiono jej wiele
różnych diagnoz.

Brała wiele różnych leków.

SZYBKA, BEZWŁADNA MOWA
„TYPOWA DLA MARJORIE DIEHL-ARMSTRONG”.

Mimo wszystkich pieniędzy
zatrzymywała się...

ZNAJOMA MARJORIE

...na ulicy, by podnieść
piłkę i wziąć ją do samochodu.

Miała w samochodzie fotelik dla dziecka.

Nawet nie miała dziecka,
ani nie znała nikogo, kto by je miał.

Mówiła pani o pieniądzach.

Kłócili się z Billem o pieniądze?

Często się sprzeczali z Billem
o pieniądze.

On chciał od niej pożyczać,
ona mu nie pożyczała.

- Tak mówiła Marjorie?
- Zgadza się.

Ile chciał od niej pożyczyć?

Chciał spłacić kredyt studencki.

Mówiła pani wcześniej,
że ktoś chciał się pozbyć Jima.

- Marge.
- Co mówiła?

Mówiła, że Bill chciał wziąć z nią ślub,
i by pozbyła się Jima.

Kenneth Eugene Barnes.
Ma pan 49 lat, zgadza się?

KUMPEL MARJORIE OD RYB

- Tak.
- Marjorie Diehl...

- Jak długo ją pan zna?
- Prawie dziewięć lat.

Znał pan Jima Rodena, tak?

Tak. Jim Roden, jej chłopak. Tak.

Przychodziła z Jimem na kawę.

Czasem chodziliśmy nad South Pier
i całą noc łowiliśmy sumy.

Agnes, ma pani 74 lata,
jeśli się nie mylę.

Zgadza się.

Poznała pani Jima i Marjorie
w tym samym czasie?

DZIEWCZYNA KENA BARNESA

- Tego samego dnia.
- Tak?

No dobrze.

Polubiłam Jima.

Był miły, ale...

- Jim Roden?
- Chyba był bardzo nieśmiały.

Miałam wrażenie, że stoi nad nim
z młotem w ręku.

Był jej kukiełką.

Jeśli nie tańczył, jak mu zagrała,
nie zrobił tego, co mu kazała,

był beznadziejnym skurwysynem.

Wiedział pan coś o konfliktach
między Marjorie i Jimem?

O, tak. Ciągle ze sobą walczyli.

Fizycznie?

Tak. Raz ją pchnął na kuchenkę.

Czy ona mu groziła?

Mówiła mu wprost, że go zabije.

„Ty skurwysynie, wykończę cię”.

- Wykończy?
- Aha.

A innym razem zachowywali się
jak najszczęśliwsza para na świecie.

Pytałem się Jima, o co chodzi.

„Ma chorobę dwubiegunową.
Czasami wszystko gra

i jest słodka,
a czasem zmienia się w diabła”.

Czy ostatnio było między nimi spokojnie?

Chciała wiedzieć, jak może się go pozbyć.
Powiedziałam, że nie wiem.

Wspomniała... jak się poznaliśmy,

wspomniała mimochodem,
że była w więzieniu.

Zaciekawiło nas to. Bardzo.

Poszliśmy do biblioteki
i sprawdziliśmy to.

Czego szukaliście?

Czegoś o tym, jak miała kłopoty
z chłopakiem w 1984 roku.

Z tym zabitym?

Pisaliśmy już o niej.
Miała sprawę o morderstwo,

o to, że zastrzeliła swojego chłopaka.

Thomas spał na kanapie,
ona zaczęła do niego strzelać.

Śmiała się, uważała to za zabawne.

„Zastrzeliłam tego skurwiela
i mi się upiekło”.

„Jakim cudem?”
Ona na to: „Samoobrona.

Powiedziałam im, że mnie bił”.

Zrobiła to i uszło jej to na sucho.
I ona o tym wie.

Jej prawnicy przekonali sąd,

że czuła się zagrożona z powodu
kultur wokół niej.

Oczywiście to była sensacja.
Dlatego przez długi czas

mieliśmy na Marjorie oko.

STAN PENSYLWANIA
KONTRA MARJORIE DIEHL

- Powiem ci coś miłego o Margie.
- Proszę.

Uwielbiałam słuchać,
jak opowiada historie.

Bo umiała je ubarwić.

Połączenie Verizon
na koszt rozmówcy. Dzwoni...

Marjorie Diehl.

Z więzienia hrabstwa Erie.

Reporter: Halo?

Halo, tak. Chciałabym z panem pomówić.
Jestem...

Oskarża się mnie o różne
rzeczy, jak dobrze wiecie.

Tak...

I chciałam powiedzieć,
że jestem absolutnie niewinna.

Po prostu powiedz nam, Marjorie...

Miałaś coś wspólnego z morderstwem?

Tylko tyle, że zrozumiałam,
że ktoś zabił biednego Jima,

a ja kochałam Jima.

Byłam na tyle słaba,
że posłuchałam się Billa.

To nie ja go zabiłam.

Nie ja wzięłam jego ciało,
nie ja go wrzuciłam do zamrażarki

i nie ja zrobiłam te wszystkie
straszne rzeczy. To nie byłam ja.

William Answel Rothstein...

Okej.

...chciał zabić mojego chłopaka.

To on to zrobił.

To tego skurwysyna powinni
teraz sprawdzać!

- Dobrze, Marjorie, dziękuję.
- Dziękuję.

Dziękuję.

Wczoraj wyszła. Za wszystko wini pana.

To wielka szkoda. C'est tres dommage.

Dobrze? Dziękuję.

Ja parle le français lepiej niż on.

Ale powiem: „Cie chez vous”.
To znaczy, wiecie...

„Sp...” po francusku.

To moja odpowiedź na jego łgarstwa.

A w ogóle on pragnie swoich
15 minut sławy.

Bill czerpie z tego satysfakcję,

bo wszystko, co robił,
kończyło się porażką.

ZE WZGLĘDU NA WSPÓŁPRACĘ Z POLICJĄ
BILL ROTHSTEIN WYSZEDŁ ZA KAUCJĄ.

ZGADZA SIĘ OPROWADZIĆ ŚLEDCZYCH
PO MIEJSCU ZBRODNI.

DOM MARJORIE DIEHL-ARMSTRONG

Gotowi? Wciąż pan pisze? OK.

Jeszcze chwila.

- Mogę się oprzeć o ścianę?
- Tak.

Świetnie.

Łóżko stało... Przepraszam.
Łóżko zaczynało się gdzieś tutaj.

I stało w tę stronę,
kończyło się gdzieś tutaj.

Jego ciało leżało pod kątem około...

- 45 stopni, na łóżku.
- Na łóżku, nie na podłodze?

- Tak.
- Twarzą do ściany?

Obróciłem go w ten sposób
i położyłem tam zielony brezent,

- by położyć na nim ciało.
- Aha.

Wziąłem brezent, owinąłem ciało

i próbowałem je zakleić taśmą klejącą
i srebrnym przylepcem.

Jasne? Mogę tu przejść?

- Mogę zadać pytanie?
- Pewnie.

Nie mam...

- Były inne meble w pokoju?
- Cała masa.

Wszystko trafiło na 8645 Peach.

Okej. Jak wyciągałem ciało,
stopy były tutaj.

Czy wyciągnąłeś go głową w dół,
a potem schodami...?

- Tak.
- Okej.

Złapałem go za ramiona.

Niewiele tu pomogłem.
Rozlałem tu wodę utlenioną.

Po co?

By pozbyć się krwi.
Myślała, że to usunie dowody.

Teraz schody.
Wymieniłem większość stopni.

Bo była na nich krew,
a poza tym trzeszczały.

Przeniosłem ciało tędy, potem tędy,

a potem na tył samochodu.

Coś jeszcze? Jakieś pytania?

Nie, świetnie się pan spisał.
Dziękujemy za pomoc.

Raczej się nie spisałem.
Zrobiłem coś złego.

Wiem, ale przynajmniej teraz pan pomaga.

- Nikt nie ma pytań?
- Nie.

- Jedziemy na Peach Street?
- Tak, chyba możemy jechać.

Tam jest materac z łóżka.

DOM ROTHSTEINA

Ten materac jest z Bacon.

- Z Bacon.
- Okej.

Ona wiedziała, że ciało jest tutaj, tak?

Wiedziała, że jest gdzieś w domu.
Nie wiem, czy wiedziała o garażu.

Tak, wiedziała, bo jej o tym powiedziałem.

Tutaj pociąłem strzelbę.

Przyniosłem palnik acetylenowy.

Użyłem go tutaj do zniszczenia
broni. Zostały z niej szczątki.

Tak naprawdę jej nie pociąłem,
tylko ją stopiłem.

Przyniosłem czarną folię z tamtego pokoju.

Wziąłem ją pod pretekstem
zakrywania okna,

żeby nikt nie widział, jak tniemy ciało.

Widzę tutaj torbę z krwią.

- To ja.
- Aha.

Jasne? A na dnie jest żyletka.

- Aha.
- To byłem ja. To ja.

Aha? A czemu...?

Głupia próba samobójcza.

Macie mój list?

- Nikt nie znalazł listu?
- Aha.

- Okej. Trzy kartki.
- Okej.

Znalazłem list w biurku,
tam gdzie pan mówił.

(2) CIAŁO W ZAMRAŻARCE W GARAŻU
TO JIM RODEN.

(5) PRZEPRASZAM ZA BAŁAGAN.

(1) TO NIE MA NIC WSPÓLNEGO Z WELLSEM.

Czemu napisał pan,
że to nie ma nic wspólnego z Wellsem?

Żebyście się nie podniecali:
„To ma związek z Wellsem”.

Gazety by się bardziej obsrały.

Nie musielibyście tracić czasu
próbując się dowiedzieć,

czy to ma związek ze sprawą Wellsa.

Inaczej byście sprawdzali to
kolejne kilka lat.

- Chce pan tam przejść?
- Nie. Tam nic nie ma.

Jak długo pan tu mieszka?

Jakieś 55 lat.

- Naprawdę?
- Aha.

- Dorastał tu pan, co?
- Tak.

Nigdy nie dorosłem.
Mieszkam tu całe życie.

Rodzice mieli pieniądze.

Nagle wszystkie pieniądze jakby zniknęły.

BRAT BILLA

Matka zostawiła mi obligacje. Zniknęły.

Pomyślałem: „Potrzebuje ich.

Jest wykonawcą spadku.
Może wszystkie spieniężył”.

Czy mówił coś o swoich kłopotach,
albo coś panu zdradził?

Ani słowa.

Uważa pan, że miał jakieś
zatargi z prawem.

Jakieś. To znaczy, wiem...

Wiem, że jest bardzo inteligentny,
ale nie ma za grosz rozsądku.

Widziałem go w sobotę, późnym wieczorem.

Wtedy powiedział: „Próbowałem się zabić,

ale nie miałem jaj”. Czy coś w tym stylu.

Pytał się pan, co się stało?

Pytałem się: „O co chodzi?”.
A on: „Nie mogę powiedzieć”.

Wspominał Marjorie Diehl?

Nie.

Pokażę wam, gdzie to jest.

Jest tu wilgotno.
Uważajcie, żeby się nie poślizgnąć.

Jeszcze jedna rzecz o Billu:

tuż przed napadem zaplątał się
w rodzinne oszustwo.

Jego brat i siostra chcieli sprzedać dom,

w którym Bill mieszkał
od śmierci rodziców.

Ale Bill, wykonawca testamentu,
nie chciał się wyprowadzić.

Okłamał więc rodzeństwo i powiedział,
że wystawił dom za 90 tysięcy dolarów.

Tak naprawdę wystawił go za 250 tysięcy.

Agentka nieruchomości mu doradziła,
że to zbyt dużo.

AGENT ATF

On uparł się na 250 tysięcy.

To nie przypadek, że w czasie
napadu też chcieli 250 tysięcy.

DWIEŚCIE PIĘĆDZIESIĄT TYSIĘCY

Chcieliśmy zbadać pana Rothsteina
wykrywaczem kłamstw.

250 000 DOLARÓW

Stawił się.

O mało nie zasnął w trakcie badania.

Przeszedł test.

Dla mnie to nic nie znaczyło,
bo wiedziałem,

że jest dość mądry, by go przejść.

Bill Rothstein był również dość mądry,
by nie zdradzić ważnego sekretu FBI.

Rothstein miał współlokatora,
starego kumpla, Floyda Stocktona.

Ten Stockton znienacka wyprowadził
się od Billa dzień po napadzie.

FBI nie wiedziało o Stocktonie,
obecnie nowym podejrzanym,

dopóki nie usłyszeli o nim
od Marjorie Diehl-Armstrong.

Reporter: Niech pani coś powie
o tym blondynie.

Marjorie: Mieszkał tam.

To był facet...

Który mieszkał z Billem.

Mówił mi, że musi się wynieść
z miasta, bo za dużo szumu było wokół nas

przez tę sprawę Briana Wellsa.

Floyd „Jay” Stockton był starym
przyjacielem Billa Rothsteina.

Mieszkał u Billa Rothsteina.
Ukrywał się przed policją.

Stockton był poszukiwany
w sprawie gwałtu w innym stanie,

gdzie zgwałcił niepełnosprawną nastolatkę.

FBI WYTROPIŁO FLOYDA STOCKTONA.

TWIERDZIŁ, ŻE NIC NIE WIE O NAPADZIE.
PRZESZEDŁ TEST WYKRYWACZEM KŁAMSTW.

FBI OCZYŚCIŁO FLOYDA STOCKTONA
I BILLA ROTHSTEINA Z ZARZUTÓW.

Część policjantów mocno wierzyła...

POLICJA STANOWA

...jak znaleziono ciała,
że to był ktoś od nas.

Na oddziale policji miasta Erie mówili:
„Trzeba sprawdzić tych ludzi”.

Szczerze mówiąc,

w trakcie śledztwa
stworzyła się grupa ludzi,

która nie wierzyła,
że ktoś miałby czelność,

tak wielki tupet,

by mieć ciało w zamrażarce w garażu

i tuż obok wezwać dostawcę pizzy,

by mu założyć to na szyję.

Zostali oczyszczeni.
Byłem przy tym i usłyszałem:

„Oni nie są w to zamieszani.
Nawet nie chcę o tym słyszeć”.

W czasie śledztwa współpracowaliśmy
ze wszystkimi agencjami.

SZEF JERRY'EGO CLARKA

Nie widzimy związku między
tą sprawą i sprawą Rothsteina.

Jesteśmy zadowoleni
z postępów w śledztwie.

Trwa ono już miesiąc, ale z pewnością...

jesteśmy optymistyczni
co do naszego śledztwa.

4 MIESIĄCE PO NAPADZIE

- To do zobaczenia.
- Na razie. Trzymaj się.

Był czarujący, jak przychodził do biura.

Rozmawiał z sekretarkami,
robił zamieszanie.

ADWOKAT BILLA ROTHSTEINA

Był lubiany w biurze.

Ciężko było zapomnieć o tym,
że trzymał trupa w zamrażarce.

Ale w liście samobójczym
odżegnywał się od sprawy Wellsa.

Więc po naszym spotkaniu z FBI
naprawdę myślałem, że...

przestali się nim interesować.

Jego postawa wobec sprawy wskazywała,

że nie miał się czego obawiać.

Czemu pan odstąpił, Bill?

Bez komentarza.

I po prostu staraliśmy się jak najlepiej
poradzić sobie ze sprawą Rodena.

STYCZEŃ 2004

WSTĘPNE PRZESŁUCHANIE:
SPRAWA ZAMROŻONEGO CIAŁA

Pięć miesięcy po śmierci Jamesa Rodena

Marjorie Diehl-Armstrong stanęła
w sądzie pod zarzutem morderstwa.

Nic nie mówiła.

Rothstein zeznał, że Marge zastrzeliła
partnera, gdy pokłócili się o pieniądze.

Sędzia zarządził proces
przeciwko Marjorie.

Ale Rothstein? Skorzystał
na współpracy z władzami

i spędził kilka lat w więzieniu
za pomniejsze zarzuty,

jak zbezczeszczenie zwłok.

Do jesiennego wyroku
przebywał na wolności za kaucją.

To było ich zaniedbanie. Nie mieli prawa.

PO PRZESŁUCHANIU

Jeśli będzie trzeba, pozwę ich z celi.

- Pozwę Rothsteina. To kłamca.
- Czemu Rothstein?

Rothstein powinien być oskarżony
o morderstwo Briana Wellsa.

Ukrywał w domu zbiega, gwałciciela,
którego wydałam FBI.

- Mówi, że to pani jest winna.
- Rothstein to kłamca.

Rothstein próbuje mnie zgwałcić,
ale nie ujdzie mu to na sucho.

Nie zastrzeliłaś tamtego faceta?

Prawda wyjdzie na jaw, zobaczycie.
Jeśli znajdę dobrych...

Prawnicy od prawa karnego, cywilnego,

i inni, przyjdźcie mnie odwiedzić,
potrzebuję pomocy, wierzcie mi.

Marjorie powiedziała,
że Rothstein powinien być oskarżony

o morderstwo Briana Wellsa.
Nikt jej nie zapytał, co miała na myśli.

Billa też nikt o to nie pytał.

Poszliśmy w innym kierunku. Nie
skupialiśmy się na Rothsteinie lub Diehl.

Policja Erie zajmowała się Jimem Rodenem,

a my zajmowaliśmy się naszą sprawą,
nie skupiając się na Rothsteinie.

Nie zwracaliśmy na to uwagi.
Wiedzieliśmy o tym,

ale skupialiśmy się wtedy na czymś innym.

Jak większość ludzi śledzących tę sprawę,

nie mogłem uwierzyć,
że Rothsteina oczyszczono z zarzutów.

Profil FBI pasował do niego
niemal w stu procentach.

KONSTRUKTOR BOMBY: OSZCZĘDNY,
CHOMIK, MECHANICZNY

Był też list samobójczy Rothsteina,

w którym twierdził, że ciało
nie ma nic wspólnego z napadem.

(1) TO NIE MA NIC WSPÓLNEGO Z WELLSEM.

Nikt naprawdę nie wiedział, czemu
Rothstein schował chłopaka Marjorie

w swojej zamrażarce.

Czemu nie pozbył się ciała?
Czemu trzymał je w lodzie?

Chciałem odpowiedzi. Ruszyłem tyłek
z Brooklynu i pojechałem do Erie.

Nie miałem wtedy pracy,
więc miałem dużo czasu.

Miałem obsesję na punkcie znalezienia
zabójcy Briana Wellsa...

i tego, czy Briana
zmuszono do napadu, czy nie.

MIASTO
ERIE

Po długiej jeździe dotarłem do domu
Rothsteina na Peach Street.

Zapukałem do drzwi. Brak odzewu.

Przeszedłem na drugą stronę ulicy,
by nagrać wideo i wtedy to się stało.

Jest w domu.

Rothstein nie wychodził.
Po prostu tam siedział.

Bardzo długo.

Odłożyłem kamerę, bo nie chciałem
robić z tego napaści,

i podszedłem do wozu Rothsteina.

Wciąż nie wychodził. Przedstawiłem się.

Powiedziałem, że kręcę dokument
i chcę poznać jego wersję zdarzeń.

Spojrzał się na mnie pustymi oczami
i odparł: „Nie”.

Gapiłem się na niego.

Nie wiedziałem, co mogę zrobić
poza powrotem do samochodu.

Bill nigdy nie rozmawiał
ze mną ani z mediami.

Nigdy potem
nie odezwał się też do Marjorie.

Gdy byłam na badaniach w szpitalu

Mayview State, chodziłam
po długich, marmurowych korytarzach.

Mówiłam, że pokażę to wszechświatowi,

karmie wszechświata,
i że on niedługo umrze.

Mówiłam, że miałam wizję przyszłości

i że sądzę, że on niedługo umrze.

Bo nie będzie umiał wytrzymać ze sobą

wiedząc, co mi zrobił.

Ostatnie kilka rozmów z Billem były inne.

Stał się...

złośliwy, wiecie?

Nie był już zabawny.
Tak jakby szukał okazji...

by coś ugryźć, by zaatakować.

Zmienił się jego charakter i zachowania.

Jakby stał się kimś zupełnie innym.

Czułem, że coś było nie tak.

Prawdę mówiąc, przyszedł do biura.

Nie widziałem go od pół roku.
Okropnie schudł.

Nie wiedziałem o żadnej chorobie.
Powiedziałem coś o wadze,

że dobrze wygląda.

Parę miesięcy później było mi głupio,

gdy dostałem telefon, że jest
w szpitalu... w kiepskim stanie.

Dowiedziałem się, że Bill Rothstein był
w jednym z miejscowych szpitali.

Powiedziałem, że chcę go przesłuchać.
I zapytałem: „Bill...

byłeś zamieszany w sprawę Briana Wellsa?

Nie zabieraj tego ze sobą do grobu.

Masz teraz szansę.
Powiedz, co się stało”.

Podniósł rękę i narysował wielkie: „Nie”.

Cztery dni później Bill Rothstein zmarł.

IMIĘ DENATA:
WILLIAM ROTHSTEIN

Tak, zmarł pod opieką lekarską

w miejscowym szpitalu,

na zaawansowanego raka.

Miał wiele przerzutów
raka krtani, który...

Od podbrzusza do krtani był
upstrzony guzami.

Może go miał cały czas i wiedział o tym.

Wiecie, wierzę, że Bill...

manipulował wszystkimi
w tej całej sprawie.

Sądzę, że Bill myślał, wiecie,

że wszystkich przechytrzy,
nawet policjantów.

Myślę, że to bardzo prawdopodobne,
ponieważ Bill

zmarł jakoś po roku, półtora...

Że to był chłoniak Hodgkina.

I myślę, że...
Może Bill wiedział, że umiera.

Myślę, że Bill myślał w ten sposób:

„Pokażę im, że jestem mądrzejszy
niż cała reszta.

Zostawię policję z tą sprawą
i nigdy jej nie rozwiążą”.

Niewątpliwie policja jest
zirytowana sprawą,

ponieważ nie zdołali nikogo aresztować.

Nikt nie został oskarżony
bezpośrednio o zabicie Briana Wellsa.

To się musi zmienić.

BRAT BRIANA

Nigdy nie chciał być na świeczniku.

Próbujesz żyć normalnie, ale zawsze
gdzieś w głowie tkwi pytanie:

kto mógł to zrobić
i uniknąć odpowiedzialności?

Niestety przydzielono mnie do celi
z Marjorie na jakieś trzy miesiące,

w 2003 roku.

Nigdy nie byliście w więzieniu
hrabstwa Erie. Są tam takie

metalowe stoły piknikowe
przy których siada kilku więźniów.

BYŁA WIĘŹNIARKA

Siedziała kilka miejsc dalej,
na drugim końcu stołu,

a ja siedziałam z kimś, kogo nie lubiła
i rozmawiałam z tą osobą.

Powiedziała: „Nie wierzę, że z nią
rozmawiasz. Nie znoszę jej”.

Mówiła: „Jak widzę ją
w kolejce po leki, chcę rozwalić

jej głowę jak arbuza
i zobaczyć, jak wypadają pestki”.

I... uważałam, że to obrzydliwe.

Oczywiście widziałam

wiadomości o Jamesie Rodenie.
Spojrzałam na Marjorie i powiedziałam:

„Nie warto wkurzać królowej zamrażarki.
Kończy się jako przystawka”.

Uznała, że to przezabawne.
Wskazała mnie palcem i mówi:

„Zabawna jesteś. Lubię cię”.

Ostatni rozdział sprawy zamrażarki
rozegrał się po śmierci Billa Rothsteina.

Marjorie Diehl-Armstrong
nagle zmieniła zdanie

i przyznała się do zabicia Rodena.

Powiedziała koleżankom z celi,
że zabiła chłopaka

z powodu kłótni o inną kobietę.

Nie miała żadnych wyrzutów sumienia.

Ani razu nie zapłakała z powodu
Jamesa Rodena.

Na ścianach były takie blachy, które...

służyły więźniarkom za lustra.

Stała tam godzinami...

goląc sobie brwi.

Wiecie, miała taką przerażającą minę.
Stała tam godzinami.

Jeśli chcesz zgolić brwi,
to zajmuje tylko chwilę, nie?

Przy strażnikach przybierała...

inną pozę niż przy nas.

Przy strażnikach chciała wypaść
na wariatkę.

Ta kobieta to mistrzyni manipulacji.
Naprawdę.

Sama stwierdziła, wiecie,

że jeśli miejscowy prawnik
zbytnio się zbliży,

to odegra wariatkę.

MARJORIE DIEHL-ARMSTRONG ZAŻĄDAŁA UKŁADU,

TWIERDZĄC, ŻE NIE BYŁA POCZYTALNA,
GDY ZABIŁA JAMESA RODENA.

Podczas czegoś, na co niektórzy
mówią déjà vu,

Marjorie Diehl-Armstrong przyznała
się do morderstwa trzeciego stopnia,

zabicia Jamesa Rodena.
Stwierdzono, że była niepoczytalna.

Jej prawnik twierdzi, że prawdopodobnie
wyjdzie za dobre sprawowanie

po odbyciu minimalnej kary siedmiu lat.

Zabiła dwójkę ludzi i... to tyle?

Na pewno zabiła dwójkę ludzi.

A trafi do psychiatryka,
„gdzie jest lepsze jedzenie”.

To też jej słowa.

Uważam, że to śmieszne.

Gdy sprawa zamrożonego
ciała się wyjaśniła,

Marjorie Diehl-Armstrong
znikła z wiadomości.

Od wyroku reporterzy i śledczy
nie mieli do niej dostępu,

bo była w zakładzie psychiatrycznym.

Po śmierci Rothsteina
Marjorie jest ostatnią osobą,

która może coś wiedzieć
o jego udziale w napadzie.

Tak więc zaryzykowałem.
Napisałem do niej list.

Na numer pacjentki OJ 6261.

Już po tygodniu dostałem odpowiedź.

Napisała mi, że zna sprawę Wellsa.

Obiecała, że wyjawi nieznane
opinii publicznej sekrety,

jeśli zrobię dla niej coś w zamian.

„Drogi panie Borzillieri, bardzo dobrze
znam sprawę napadu Briana Wellsa na bank”.

PRODUCENT

„Mam pięć dyplomów z wyróżnieniem.
Jestem sprawna umysłowo.

Pomogę panu, ale w zamian
chcę pomoc prawną lub nagrodę pieniężną.

Proszę mi odpisać, co może pan zrobić.
Dziękuję. Marjorie Diehl-Armstrong”.

I tak się właśnie zaczęła

najdziwniejsza relacja,
jaką kiedykolwiek nawiązałem.

Ach tak. Wspaniale, nie?

Może pani...?

Nie miałam pojęcia. Wspaniale.

- Cudownie.
- Aha.

Cieszę się, że pana widzę. Nie wiedziałam,
po co mnie wezwali i...

A naprawdę chciałam z panem porozmawiać.

Napisy: Joanna Kaniewska