All language subtitles for De.Verraders.BE.S02E01.FLEMISH.1080p.WEB.h264-TRIPEL_track4_[dut]

Maar verdenk je mij echt als verrader?

Waarom zou dat niet?
- Ik ben echt te empathisch voor dit spel.

Ik ben er echt klaar mee.

Hij beschuldigt mij ervan
dat ik een verrader ben.

Dat spel is gewoon niet normaal.
Het maakt je gewoon knettergek.

In dit kasteel nodig ik
twintig bekende Vlamingen uit

voor een bloedstollend spel
over goed versus kwaad.

Drie van hen
duid ik aan als verraders.

U weet wie dat zijn,
ik weet wie dat zijn,

maar de anderen niet,
want zij worden bondgenoten.

Elke nacht komen de verraders samen
en vermoorden ze een bondgenoot.

Die kandidaat moet het spel
meteen verlaten.

Aan de ronde tafel kunnen
de bondgenoten wraak nemen

en jacht maken op de verraders.

Wat heeft dat voor zin...

Wacht, mag ik alsjeblieft
ook mijn betoog doen?

Hoe kun je dat nu niet zien?
- Dit maakt jou verdacht.

Verdomme.
- Dan is het niet waar wat je zegt.

Ik heb gewoon niet gelogen.

Dan ga ik mij zo diep schamen
dat ik nooit meer hier iets zal zeggen.

Ik zie er geen logica in.
- Ik weet het niet meer.

Als je mij wilt overtuigen,
moet je met goeie argumenten komen.

Als ik mis ben, dan mag
mijn kop rollen vannacht. I don't care.

Na een stemming wordt er
elke dag 1 kandidaat verbannen.

Wil jij graag deel uitmaken
van De Verraders?

Dan kan dat, want deze stapel
zilver ter waarde van 5.000 euro

kan misschien jouw kant opkomen,

tenminste,
als je meespeelt op VTM.be.

Verraders en bondgenoten
gaan elke dag samen op missie.

Hiermee kunnen ze een schild winnen

dat beschermt tegen een moord
door de verraders.

Hallo?

Goed bezig, komaan.

Ik zie niks.
- Ja, nee.

Links.
- Daar is het.

Daar zijn ze.
- Ik heb hem, ik heb hem.

Doorlopen.

Fuck.

De bondgenoten
krijgen tien dagen de tijd

om de verraders te ontmaskeren.

Slagen ze erin of niet?
Dit is De Verraders.

Twintig kandidaten zijn op weg
naar de luchthaven van Oostende

zonder enig idee
wie hun medekandidaten zijn

of waar ze naartoe zullen reizen.

Je hebt geen idee wat er zal gebeuren.

Je weet niet naar waar je gaat,
wie er deelneemt.

Je neemt deel aan iets
waar je volledig wordt overgeleverd

aan de goodwill,
of badwill van andere mensen.

Ik denk dat mensen ervan overtuigd zijn
dat ik te vertrouwen ben.

Dat denk ik, maar dat weet je nooit.

Het is natuurlijk een spel,
dus mocht ik de rol van verrader krijgen,

onderschat mij niet.

En als het er hard moet aan toe gaan,
dan zal het hard zijn. Dan is dat zo.

Ik heb met mezelf afgesproken dat ik
mezelf niet mag verliezen in dit spel

en dat ik het niet persoonlijk mag nemen,
wat een uitdaging zal zijn.

Ik voel mij superexcited.

Ook als het verkeerd afloopt, so be it,
dat is het lot.

We wisten niet naar waar we gingen.
Ik wist niet met wie. Ik wist niks.

Ik wist gewoon: ik doe mee aan De
Verraders. Dat is het enige wat ik wist.

Ik ben meerdere keren wakker geworden.
Ik heb gedroomd over De Verraders.

Ik had stress op de goeie manier,
de goeie stress,

waarvan je moet kakken en al.

What the fuck.

Ik zag daar twee kistjes staan,
dus ik wist al: er gaat iets gebeuren.

Hallo.
- Hallo.

Ik ben Elodie.
- Hé, Elodie. Charlotte.

Dag, Charlotte.
- Hé.

Ik ken jou van op Instagram.
- Is het waar?

Wat doe jij?

Ik ben pokerspeler
en ik heb Criminologie gestudeerd.

Ho, jij gaat hier schijtegoed in zijn.
- Ik weet het niet.

Ik denk dat ik vooral heel goed ben,
als pokerspeler,

in het aanvoelen van mensen,
het lezen van de mimiek van mensen.

Ben je zenuwachtig?

Ik ben wel echt wakker geworden vannacht
van: oh my God.

Ik ben heel benieuwd

of ik eindelijk eens mijn skills
van de pokertafel kan gebruiken

en of ze hier ook effectief werken.

Beste bondgenoten, want voorlopig
zijn jullie dat nog allemaal,

van harte welkom bij De Verraders.

Ik zit hier al in het kasteel
en kijk enorm uit naar jullie komst.

Maar voor jullie hierheen komen,
spelen jullie al onmiddellijk een missie.

En wel eentje met een heel grote inzet,
want wie dit spel wint,

krijgt toegang tot de wapenkamer.

In de wapenkamer maken de winnende
kandidaten kans op een schild.

Wie het schild vindt,
is 1 nacht beschermd

tegen een moord door de verraders.

Oh my God.

Jullie zien daar twee dozen staan.

Zo dadelijk mag één van jullie twee
een doos openen

en erin kijken.
Misschien zie je een sleutel liggen,

maar misschien ook niet.
Dan volgt er een onderhandeling,

want na twee minuten
mag de andere speler een doos kiezen

die hij of zij overhoudt.
Heel veel succes. Ik zie jullie straks.

Ik wil heel graag naar de wapenkamer

en eventueel
zo'n schild kunnen bemachtigen.

Dat zou voor een goeie nachtrust zorgen.

Zie jij het zitten om te kijken?
- Ja.

Oké, ik zal proberen te beslissen.
- Ik weet niet in welke mate... Oké.

Zit er iets in?

Er zit iets in.

Goud of zilver?
- Zilver.

Mooi?
- Met een kettinkje.

Zou je graag hebben dat ik jouw kist kies?
- Nee, tuurlijk niet.

Het is toch elk voor zich nu?
Heel logisch, niet?

Ze schoot in verweer
en dat was gewoon een overcompensatie,

dus ik dacht: de sleutel zit in mijn kist.

Ik behoud mijn kist.

Proficiat, Charlotte.
- Dank je.

Gast, what the fuck?

Ciao.
- Goeie vlucht. Godverdomme.

De tien winnaars van deze missie
mogen als eerste instappen

en mogen dus niet enkel
naar de wapenkamer,

ze zullen straks ook met voorsprong
arriveren in het kasteel.

Elodie zal samen met de andere
verliezers een latere vlucht nemen.

Zij hollen nu al
achter de feiten aan.

Ik vond dat oprecht kut. Ten eerste,
je verliest direct. Dat is niet zo leuk.

Ten tweede, je hebt geen toegang
tot die fucking wapenkamer, verdomme.

Ook de andere kandidaten spelen
per twee deze eerste missie.

Wie dit blufspel wint

en dus aan het einde
van de onderhandeling

het kistje
met daarin de sleutel heeft,

vertrekt al meteen
met een voordeel.

Dit is echt heel vet.

Mag ik uitstappen?

Hallo.
- Goedemorgen.

Ik ben Aagje.
- Ik ben Hendrik.

Hé, Jelle, aangenaam.
- Ik ben Guy.

Hallo.
- Hé.

Bart, interieurarchitect.
- O, wauw.

Ik denk dat veel mensen mij zien
als een grappige, naïeve Limburger.

Zo wat de goedlachse kerel.

Dag, Martine
- O, jij kent mij wel.

Ja, jou ken ik.
- Oei, oei, oei.

Ik hoop dat het in de positieve zin is.
- Tuurlijk.

Ik kan soms wel wat naïef zijn,

maar langs de andere kant ben ik ook
iemand die heel goed mensen kan lezen.

Dat moet ik in mijn job ook kunnen,
de dingen die ik dagdagelijks doe,

dus dat gaat me heel goed van pas komen
in deze situatie.

Aangenaam, Franky.
- Ik ben Andy. Franky?

Ik zing in een band, Channel Zero.

We hebben elkaar een paar keer gezien

zonder dat we wisten
dat we elkaar gezien hebben.

Hallo, ik ben Bert.
- Ik ben Liliane.

Aangenaam.
- Ik ben een grote fan.

Het is een eer.
- Dat begint goed.

Ik ken jou als...
- Ik ben acteur.

Ja, acteur, ja, dat wel,
maar ik ben niet zo sterk in namen.

Bert. Oké.

Ik ga het onthouden.
- Voilà.

Ik ben een verlegen meisje.

Maar mijn rechtvaardigheidsgevoel
is zo sterk, ja.

Ik kan absoluut niet
tegen onrechtvaardigheid.

Daarom vind ik het
een ongelofelijke uitdaging, dit spel.

Ik heb iets van sport gedaan
en ik denk dat jij een actrice bent, toch?

Ja, ja, actrice-presentatrice.

Klaasje.
- Ja. En Imke.

Ja.
- Oh my God.

Keiveel stress.
- Ik ook. Ik vind het zo spannend,

maar ik ben ook heel erg excited.

Veel tijd om elkaar te leren kennen
is er niet.

Nochtans is het juist inschatten
van elkaar

cruciaal bij deze missie.
Wie speelt het spel meteen hard

en wie beschikt
over voldoende mensenkennis?

Ik ben bezig met Europese politiek.

Daarom ken ik wel iets van bedrog
en van list en van dolken in de rug,

dus, ja, ik weet wel wat verraad is.

Aagje, jij mag opendoen.

Het maakt mij op zich niet uit.
- Het maakt mij ook niet uit.

De Verraders en turnsters,
dat heeft wel iets gemeen,

in de zin dat je echt
je zinnen op iets zet

en dat al de rest daarvoor moet wijken.

En deelnemen is belangrijker dan winnen,
dat is totaal niet correct,

want natuurlijk wil je winnen.

Je doet niet mee aan De Verraders
om gewoon deel te nemen.

Ik zie niks aan jouw ogen.
- Ja...

Liliane, wil jij je kist opendoen?

Als jij dat graag hebt,
wil ik dat wel doen.

Doe jij dat maar. Kijk maar.

Geef maar gas.

All right.

Ik weet niet of mijn achtergrond
als politie in mijn voordeel zal spelen.

Ik weet wel
dat op het moment dat hij keek,

zijn oog wat begon te bibberen
van de zenuwen,

alsof er een Power Plate op stond.

Dan dacht ik:
godverdikke, jij bent zenuwachtig.

Heb jij een sleutel of niet?
- Ja...

Only God knows.
- Ja.

Het is nu heel toevallig,
maar ik heb het in je bril gezien.

O, jij deugniet.
- Het is een rode kist vanbinnen.

Dat is juist. Jij hebt dat gezien?

Ik heb... Ik keek naar jou
en het weerspiegelde.

Godverdomme.
- Ik heb eigenlijk niets gezien.

Iene miene mutte, tien pond grutten,

tien pond kaas,
iene miene mutte is de baas.

Maar jij mag de baas niet zijn,
want jij bent nog veel te...

Klein.
- Ja. Jij mag hem openmaken.

Ik ben van nature vrij wantrouwig.
Ik ben heel voorzichtig.

Horen, zien en zwijgen,
dat heb ik geleerd, dus dat doe ik wel.

Maar eens dat ik iemand kan vertrouwen,
geef ik mij wel helemaal.

Maar dat is gevaarlijk,
want we zitten in een spel,

dus eigenlijk mag ik niemand vertrouwen.

En hoe groot is hij?
- Hij is toch wel zo groot.

Je hebt al goed geacteerd,
want ik heb niks gezien aan jouw gezicht.

Nee, is het waar?

Ik zit nu echt al met een dilemma.

Want ik haat mensen die liegen.
Ik zou dat niet kunnen.

Maar het is een spel en ik besef dat.

Ik zit erin en ja...

So be it.

Ik heb de indruk
dat je heel gecontroleerd bent.

Is het echt?
- Ja.

Het spel is begonnen, hè.
- Het spel is begonnen.

Ik heb het eigenlijk slecht aangepakt.

Ik wist ook niet: moet ik hem nu
overtuigen dat ik hem niet heb

of net wel, zodat hij wisselt,
terwijl ik hem niet heb?

Dat was een mindset die er nog niet was.

Ik ga opendoen, oké?

Ik heb hem.

Ik niet.
- Nee.

Ik ga mijn kistje houden.

Oké, ik hou dat van mij ook.

Ik kijk in mijn doos.

O, amai.

Jij hebt chance.
- Hij zat hierin.

Oh my God.

Wat zit erin?
- Er zit niks in.

Ik ga de mijne houden.

Oké.

Yes.
- Goed gedaan.

Tot straks.
- Tot straks.

Hallo.
- Hé.

Goeiemorgen.
- Ook verloren?

Team Sukkel.
- Ja, we mogen ernaar kijken.

Dat mogen we wel.
- Shit.

Wij zijn avontuurlijker.
Wij moeten die luxe niet hebben.

Mijn dokter van daarnet,
die de sleutel heeft, is dat gewend.

Dokter?
- Ja, het is een dokter.

Godverdomme, dat zijn allemaal
ik-weet-niet-hoe slimme mensen.

Wij zijn wel veilig.
- Oh my God.

De mijne was een pokerspeelster.
Die doorziet je, hè.

Pokerspeelster?
- Ja. Ik kan niet liegen. Ik moest liegen.

Goeiemorgen.
- Goeiemorgen.

Ik ben Guy.
- Ik ben Charlotte.

Ik ken jouw gezicht,
maar ik kan niet zeggen van waar.

Goh, ik heb...
- Als ik verder nadenk, ga ik het vinden.

...jarenlang geleden meegedaan
aan Topdokters.

Ik moet sowieso,
in welke rol ik dan ook zit,

vooral als bondgenoot,
proberen een diagnose te stellen.

In de zin dat ik veel zal observeren,

al die puzzelstukjes
naast elkaar zal leggen

en daar proberen een verhaal van te maken.

Elk elementje dat dan opvalt,
kan daartoe bijdragen.

Ik denk dat dat een mooie samenvatting is.

Tjing.
- Welkom.

Guy, Charlotte, Bart,
Walter en Sarah

hebben hun missie al gewonnen

en nemen dus als eerste plaats
in het vliegtuig.

De vijf overige duo's strijden nog
om de vijf laatste vipplekjes.

Zit er een sleutel in je doosje, Klaasje?

Er zit geen sleutel in.
- Nee?

Nee.
- Had je gehoopt op een sleutel?

Ja, ik had het wel gehoopt.

Sleuteltje in de doos bij jou?

En als ik nu zou zeggen
dat ik die kist neem, dan...

Dan mag jij die kist nemen, wat je wilt.

Ik denk dat ik voor jouw doos ga.
- Ben je daar zeker van?

Zeker nooit, natuurlijk.
Ik heb vijftig procent kans.

Good luck.

Sorry, maat.
- Goed gekozen.

Ik was eigenlijk nerveuzer
dan ik had ingeschat.

Dat was een goeie les.

Dan doe ik de mijne open. Hola, niets.

Hè, hè, hè.

Ik ga gewoon mijn eigen doosje kiezen.
- Oké.

En als je dan nu al hebt gelogen,
ben je straks extra verdacht.

All right.
- Ook al was dat de opdracht.

Ik wilde natuurlijk zelf
in die wapenkamer.

Tuurlijk. Dus ik heb
voor het eerst gelogen vandaag.

Vreselijk. En daar voelde ik me
eigenlijk al heel slecht over,

omdat dat voor mij wel een grens is
in het leven.

Ik wilde niet liegen.

Als ik hem had gehad,
moest ik liegen dat ik hem niet had.

Ik wilde dat absoluut niet.

Ik hou ervan als mensen rechtdoorzee zijn.

Dat is ook iets wat ik thuis
heel erg heb meegekregen.

Mijn vader is dominee en die zei zelfs:

Het is niet echt
een ethisch verantwoord spel, hè.

En toen dacht ik: o, God.

Als hij dit gaat zien,
wat gaat hij dan denken?

Al die mensen in dat vliegtuig
zijn al een plan aan het bekokstoven.

Denk jij dat?

Ik vraag me af
of er een pact zal gesmeed worden.

Ik dacht net dat ze wilden voorkomen
dat er een pact gesmeed zou worden

en dat ze daarom
ons allemaal samen zouden brengen.

Maar ze stoppen ons toch in groepjes.
- Ja, precies.

Ja...

Jij stuurt aan op pact.
- Nee, nee.

Maar wat gaan we daarmee doen?
- Niet per se.

Ik was er wel over aan het nadenken.

In dit spel kun je er niet alleen komen,

dus ik ben iemand
die wel op zoek gaat naar partnerships.

Ik denk dat het wel belangrijk is
om met ons vliegtuig een pact te sluiten.

Anders gaat er
maar een beetje rondgeschoten worden

op die eerste ronde tafel.

Dat is dan voor de eerste nacht
en de eerste tafelstemming of wat?

De eerste... Zo? Gewoon de eerste set?

Ik durf met mijn hand op het hart
te zeggen dat we dat zo doen.

Dat is op zijn minst één stemming
en dat wij dan op zijn minst...

Ik vind het wel safe.
We moeten echt even op safe spelen.

Sarah, mij niet in de zak zetten, hè.
- Nee, totaal niet.

Ik ben een vrouw van haar woord.

Als ik kan deelnemen aan dat pact,
verhoog ik mijn slaagkans.

Enerzijds om gewoon langer erin te blijven

en anderzijds heb ik wat mensen rond mij

die mij ook wel vertrouwen.

Dat kan vroeg of laat
wel in mijn voordeel spelen.

Ik ben nogal een moeilijke daarin.
Ik geef dat heel eerlijk toe.

Wel, maar ga even naar buiten.
Ga wat wandelen, Liliane.

Ga even wandelen.
- Ik ben niet zo'n volger.

Maar wij zijn met acht van de twintig,
wil je morgen naar huis?

Morgen niet, nee. Morgen nog niet.
- Voilà.

Dat is een eigenzinnig kantje van mij,

dat ik niet klakkeloos altijd maar volg
wat iemand mij voor mijn neus houdt.

Zo sta ik in het leven en zo ga ik
ook proberen dat in het spel te doen.

Of dat een goede strategie is,
laat ik in het midden.

Heel belangrijk, voordat we vertrekken:

er waren zes mensen op het vliegtuig
die een pact hebben gesloten.

We hebben dat kunnen uitbreiden naar tien,
tenzij dat jij nee zegt.

Dan moet je nu uitstappen.

Je moet wel heel goed onthouden
wie er allemaal inzit.

Ik denk dat de twee groepen
dat zullen doen.

Daar waren wij ook van uit aan het gaan.

Gaan we ervan uit
dat zij al een pact hebben?

Ah, moeten wij
al tactisch beginnen te denken?

Zij hebben net gewonnen.
Dat zijn alfamannetjes.

Champagne tegen elkaar,
de overwinning is binnen.

Het enige gevaarlijke
is dat zij dat voor veel langer doen.

We moeten dat doorhebben.
- We hebben afgesproken,

de eerste stemming, zodat we
er allemaal meer dan één keer inzitten,

zodat we niet morgen naar huis moeten.
Dat zou niet leuk zijn.

Fuck, straks hebben die al
van alles besproken in dat vliegtuig.

Ik hoop dat alle andere kandidaten
het spel spelen,

dat ze er vol voor gaan,

dat ze niet te veel pacten sluiten
waar ze achteraf spijt van hebben.

Dat is zelfs heel egoïstisch,
want wat je zegt, is:

Ik wil winnen.
Ik wil tot het einde blijven.

Dus wij gaan geen pact sluiten.
- Nee, ik wil dat ook niet.

Oké, geen pact.

We moeten het spel spelen, hè. Je moet...

Maar voorlopig zijn er nog geen verraders,

dus het spel is eigenlijk
ook nog niet begonnen.

Maar ook zonder verraders
zit het spel nu al op de wagen.

De tien winnaars stijgen
als eerste op richting het kasteel.

Draag je veiligheidsriem
gedurende de hele vlucht.

Dag, lieve mensen. Het gaat jullie goed.

Goedendag.

Welkom aan boord van dit vliegtuig
met bestemming Frankrijk.

Wij wensen jullie een aangename vlucht.

Een kasteel in Frankrijk.

Een kasteel in Frankrijk, dat klinkt goed.

Ik heb een paar jaar geleden
een reis gedaan in Frankrijk,

een rondreis, en toen hebben we
in verschillende kastelen gelogeerd.

Ik vind dat echt tof, al die geschiedenis

met al dat cachet,
die charme, die omgeving.

Ik ga daar absoluut van genieten.

Laat het spel maar beginnen,
ik ben er klaar voor.

Voor de achterblijvers
start het spel dus in mineur.

Niet enkel zullen ze
later arriveren in het kasteel,

ze maken ook geen kans
op een schild,

zodat ze vannacht
vermoord kunnen worden

en dat heeft gevolgen
voor de ganse groep.

Een van hen heeft vanavond, of wanneer
we ooit toekomen, geen idee, een schild.

De verrader die dan misschien bij ons zit
gaat niet stemmen op een van hen,

want de kans is één op tien.

Eender waar de verrader zit...
- Dat hij dat schild heeft.

...wij zijn safer om op te stemmen, want
niemand van ons zal een schild hebben.

Ik ga ervan uit
dat er op het andere vliegtuig

in de hele euforie van 'wij zijn
de winnaars en mogen naar de wapenkamer',

ik weet zeker
dat daar al iets is afgesproken.

Dat kan niet anders en
ik hoop dat ik mij dat niet ga beklagen.

Maar goed, dat betekent dat iemand
van de andere groep geviseerd moet worden.

Ja.
- Oké, wie nemen we?

'Wie nemen we?'
- Het is al de volgende stap.

Dat is al next level.
- Dat was het vervolg van het verhaal.

Dat is wel slim
dat we dat nu al afspreken, eigenlijk.

Klaasje, nee, dat vind ik niet kunnen.

Nee?
- Nu al zeggen wie je eruit wilt stemmen?

Het verbaast me wel
dat er meteen wordt ingevlogen.

Ik had zoiets van: o, shit,
dat is hier al bezig, of wat?

Gewoon vanaf moment één.
Er is nog geen verrader aangeduid

en dat is al direct volle bak theorieën,
'zo gaan we dat aanpakken'.

Liliane, het was ook niet mijn idee.

Het was ons idee.
- Was het Hans zijn idee? Oké, dan.

Dat is de tactiek
van het eigen hachje redden.

Als er een bull's eye
op iemand anders zijn hoofd staat,

dan staat hij niet op die van mij, dus ja.

Ik denk dat veel mensen
daar heel snel in meegaan.

Wie denken jullie dat het sterkste is
van de andere groep?

Véronique.
Die is zo professioneel. Of Imke.

En wie stemt Imke?
- Wie stemt Imke?

Dus het wordt Imke?
- Ja.

Ik voel me daar wel goed bij,
dat we een strategie hebben.

Er moet een beslissing vallen,
ook om ons een beetje te beschermen.

En we hebben ook afgesproken, uiteraard,

dat als er een schild
in ons team gekozen wordt,

dat we niet meedelen wie het heeft,

zodat we ook
naar de potentiële verraders toe

zeker en vast
geen makkelijk parcours aanbieden

om een kandidaat
uit ons vliegtuig weg te stemmen.

Het eerste team is intussen geland
op Franse bodem

en heeft enkel nog
een korte autorit voor de boeg.

De spanning stijgt.

Wie zal straks welke rol
toebedeeld krijgen?

Hebben jullie schrik
dat jullie worden aangeduid als verrader?

Ik heb daar geen schrik voor.
- Nee.

Ik ga de rol spelen die mij opgelegd
wordt, maar als ik nu mag kiezen...

Dan liever niet, nee.
- ...dan liever niet.

Ik ben ook liever bondgenoot.
Dan kun je toch iets vrijer...

Maar je bent
sowieso bondgenoot, lievekes.

Je moet het sowieso spelen.
- Ja, klopt.

Of je verrader bent of niet,
je moet bondgenoot spelen.

Ik ben een emotionele,
een gevoelige en toch... Ja, tuurlijk.

Tuurlijk kan ik liegen en natuurlijk
kan ik de verraadster spelen.

Waarom niet? Dit heeft niks
met het echte leven te maken en dan...

Ik ben een geboren actrice, jongen.

Maar jij zou het echt willen,
verrader zijn?

Voor het spel lijkt het mij het leukste
om verrader te zijn,

omdat je dan het hele spel
meer kunt spelen.

Ja.
- Je kunt meer sturen, denk ik.

Maar ik wil het niet zijn
voor mijn carrière.

Mijn contract bij VTM
loopt binnen twee jaar af.

Als ik te veel op die fucking televisie
ben, is het gedaan over twee jaar.

Ik hoop dat ik nog wat jaren tv mag maken.
- Ja.

Ik vertel tegen iedereen
dat ik afgesproken heb

dat ik zeker geen verrader mag zijn,
omdat ik anders te veel op tv ben.

En ja, ik denk dat ze dat pikken,
dus ik hoop echt...

Als ik het niet ben,
dan is het oké, dan fine,

maar als ik het wel ben,
denk ik dat ik goed bezig ben.

Ik kan je echt zeggen: Die van
Channel Zero zal geen verrader zijn.

Dat bestaat niet. Dat bestaat niet.
Die mens kan niet liegen.

Ik geloof er wel in
dat ik mensen om de tuin kan leiden.

Ik heb zo van alle dingetjes
al in mijn hoofd.

Allee, dat ik mensen in de zak ga zetten.

Ik ga mensen tegen elkaar opzetten,
om daar zelf beter uit te komen.

Dat is het spel, hè. Als ik verrader ben.

Ook het andere team
vertrekt nu naar Frankrijk.

Zij maken geen kans meer
op het schild

en hebben ook geen pact gesloten.

Integendeel, Imke wordt
als gevaarlijk beschouwd

en loopt nu al in de kijker.

Die luchtmaskers
zijn enkel vrij te krijgen

door de sleutel
die je vanmorgen kon winnen.

In Frankrijk
is het andere team intussen

toegekomen aan het kasteel,
waar ze de komende tijd

dag en nacht in de ban zullen zijn
van het spel.

Hier is het.
- O, wauw, ik zie het al.

Amai, zeg.
- Kijk eens wat een entree.

Kijk eens, de rode loper ligt al klaar.

Wauw, het is echt een sprookjeskasteel.

Mijn droom, mijn vrouw weet dat, is om
ooit in Wallonië in een kasteel te wonen.

Tuurlijk, dit is huge. Dan zal ik
nog een paar jaar voor VTM moeten werken.

Kijk, Staf.
- Deze keer zonder krukken.

Hallo.
- Hé.

Hallo.
- Mooi, hè.

Wat een kader.
- All right.

Het kasteel heeft iets magisch, hè.
Dat heeft kamertjes, dat heeft hoekjes.

Je hebt het gevoel:
daar gebeurt iets, daar leeft iets.

Is er iemand, is er niemand?
Zit er iemand achter de deur of niet?

Dat heeft zo'n hele...
Hoe moet je dat zeggen?

Dat heeft iets mysterieus, zo'n kasteel,
dus laat het spel maar gewoon beginnen.

Zo meteen:

Zou jij een verrader willen zijn?
- Ja, ik zou een verrader willen zijn.

Zo dadelijk tik ik drie mensen
op de schouder en die worden verraders.

Je mag de blinddoek nemen
en zet hem maar op.

In Frankrijk zijn de tien winnaars
van de eerste missie

gearriveerd aan het kasteel.

Ik denk: wow, dat is wel indrukwekkend.

Schoon, maar tegelijkertijd
toch wel een beetje spooky.

Je voelt je wel een klein beetje...
Geen prinses, dat nu ook weer niet.

Zoiets ridderlijks,
dat overvalt je zo wat,

dat je al onmiddellijk dat gevoel krijgt:

het is hier het spel
van de bondgenoten en de verraders.

En ja...

Welkom, allemaal.
Welkom hier op het kasteel,

en proficiat,
want jullie zijn de winnaars.

Dat betekent dat jullie
naar de wapenkamer mogen gaan

en dus één van jullie
zal een schild kunnen bemachtigen.

Die zal een heel fijne nachtrust hebben.

Over slapen gesproken,
ik stel voor dat jullie binnengaan,

een kamer kiezen, het kasteel ontdekken
voor de anderen hier zijn.

En geniet van de laatste momenten
in onschuld.

Kom binnen. Geniet ervan. Welkom.
- Dank je wel.

O, nu gaat het echt beginnen.

Ik weet het niet, ik vond het
een beetje een creepy gevoel,

maar ook wel excitement.

Nice entrance.
- Het is een beetje zoals The Crown.

Ja, ja, inderdaad.

O, nee, hier is geen lift.

De komende tien dagen zullen
de kandidaten hier verblijven.

Ieder op een eigen kamer,

afgesloten van de buitenwereld,
zonder gsm,

met onder hen 3 verraders die
de anderen 1 voor 1 uitmoorden.

Maar voorlopig is alles
nog peis en vree.

Ik vind dat de architect
het wel goed gedaan heeft.

Het heeft helemaal de juiste sfeer.

Daar gaan we spannende momenten beleven
de komende dagen.

Ik ben ook wel een lichte slaper,
dus als ik iemand hoor gillen,

dan kom ik meteen.

Hier, Baudelaire.

Oké.

Top, hè.
- Drie bedden staan hier.

Drie bedden?
Amai, jij gaat bezoek krijgen.

Hé, heb je mijn kamer al gezien?

Mijn jongen.
- Een balzaal.

Een geweldige spiegel.

Hier staat de winnaar.

Sorry, maar dit is echt de vibe
van De Verraders gewoon.

Ik denk wel dat het heel heftig zal worden

en dat het belangrijk is dat ik alles
wel heel duidelijk strategisch opschrijf

waarvan ik denk dat het verdacht is, zodat
ik dat allemaal heel goed kan bijhouden.

Mooi.

Ook de kandidaten
die de missie verloren hebben,

zijn intussen geland.

Zodra die gearriveerd zijn,
zal ik de drie verraders aanduiden.

Tenminste, als iedereen
veilig de eindebestemming haalt.

Succes, hè, jongens.
- Ja, ja.

Ik ben een paar maanden geleden
overkop gegaan met mijn auto.

Wat?
- Hallo, mag ik verhuizen, alsjeblieft?

En mijn ruggenwervels zijn bijna hersteld.
- Wat?

Nee, het is echt.
- Allee.

Dan kijk je de dood wat in de ogen.

Ik denk dat hier de dag komt
dat ik ook de dood in de ogen zal kijken,

of minstens de verbanning en dat
het hier onverbiddelijker zal zijn.

Wacht, en nu?

En nu?
- Richting de baan.

Dat is niks.
- Want dat is een parkeerding.

Dat kan niet, hoor, Hendrik.
- Dat is de startbaan op.

Ik zou Hendrik niet per se vertrouwen,
als ik dat zo hoor.

Ik zou zeggen: Die...
Nee, we rijden hier die tarmac op.

Ik dacht: ga jij nu op de vliegbaan...

Jelle, Hendrik en Martine
gaan er niet geraken vandaag.

Voor de rest werken de hersens nog?
- Nee, nee. Kijk, voilà.

Ik ben wel een beetje een chaoot.

En misschien doet mij dat dan
iets minder verdacht lijken.

Dat is misschien vies.
Ik mag dat eigenlijk niet zeggen.

Maar, ja, bam, bam.
God, ja. Laat mij maar verrader zijn.

Ik ga er wel het beste van maken dan.

Dan zal ik list en bedrog...
Ik zal het allemaal doen.

De tien anderen
zijn intussen gesetteld

en gaan verder op verkenning
in het kasteel.

Aha, mannen.
- Hier, een platenspeler.

Amai.

Hé, hoe goed is dat, maat?

Hoe goed zijn die portretten?
Walter, hoe schitterend is Walter niet?

Dat is mooi.

Ik had dit totaal niet door tot nu.
- Koning Walter. Mooi, hè.

Het zou wel eens kunnen dat ze denken:

een acteur kan goed wegmoffelen
wat hij echt voelt of wat hij bedoelt.

En daarbovenop, en dat is in mijn nadeel,

zullen waarschijnlijk
een aantal mensen in het programma denken:

hij is politiek actief en politiekers
zijn lepe gasten of lepe vrouwen

en die kun je niet altijd vertrouwen,

die zeggen ook niet altijd
alles wat ze bedoelen

of ze zeggen het net andersom.

Dus dat zou weleens
in mijn nadeel kunnen spelen.

Ik vind de mooiste Nora.
Ik vind Nora echt heel mooi gedaan.

Heel schoon.

Ik onderschat niemand,
want dat zou heel stom van mij zijn

om te denken: die Walter,
zo'n toffe, gezapige, rustige mens.

Die zal nooit een verrader zijn,
om maar iets te zeggen.

Dat zou heel eng van mij zijn.

Dat van jou is heel mooi.

Het is een beetje... Met mijn grijze haren
valt het op, het is wat koninklijk.

Ze zullen denken dat er iets achter zit.

In alle eerlijkheid, ik zou heel ver gaan
om de eindmeet te halen

en de overwinning in de wacht te slepen.

Ik zweer op de kop van mijn kinderen,
als het moet.

Ik heb zoiets van:
we spelen een spel, mannen.

En ja, fuck it, vertrouw mij,
maar je zult er spijt van hebben.

Dat is lelijk, hè, maat?
Ik ga zo geen vrienden maken hier.

En nu nog die tien anderen.

Wow.

Dit is het echte werk.
- Oh my God. What the fuck.

O, kijk, wat een kasteel.
- What the fuck.

Met een rode loper.

Dat is wel nice.

Ik dacht dat de was buiten hing,
maar het zijn vlaggen.

Het zijn vlaggen.

Zien zij ons?
- Hé.

Welkom, allemaal.
- Dag, Staf.

Het goeie nieuws is:
jullie zijn er eindelijk geraakt.

Het slechte nieuws:
jullie hebben een spelletje gespeeld

en jullie zijn de verliezers.

Dat betekent dat jullie
niet naar de wapenkamer mogen,

dat jullie geen schild kunnen bemachtigen

en dus misschien
een onrustigere nacht tegemoet gaan.

Ik kan nu niet naar de wapenkamer,

maar ik hoop dat
één van de volgende dagen te kunnen doen,

als ze mij er morgen al niet uitgooien.

In ieder geval: kom binnen in het kasteel,
kies een kamer, maak het je gemakkelijk

en geniet nog
van de laatste vredige momenten. Welkom.

Jong, het is echt een kasteel.
- Maar zeg, hoe tof.

En zo is de groep van twintig
kandidaten weer compleet.

Hendrik. Hé, hallo.

Aangenaam.
- Hendrik.

Hallo.
- Hé.

Aangenaam, hé.

Oké, bon, we zijn hier nu.

Ik had het gevoel
dat iedereen wel goesting had.

Je probeert ook altijd na te gaan:
wat zouden ze van mij denken?

Zo van: hoe lezen zij mij?

Tegelijk is het ook
per definitie afwachtend,

omdat je nog niet weet
wie verrader zal zijn.

Je weet niet wie het zal worden,
wie in welke rol terechtkomt.

Op een fijne kennismaking.

Sowieso.
- En een goeie gezondheid.

Wel aankijken, hè, jongens.

Je weet wat dat betekent anders.
- Tjing, schol.

Schollekes, hè, dames.

Ik verwacht dat dat hier toch wel
heel spannende dagen zullen zijn.

Zeker vanaf het moment
dat de verraders aangeduid zijn,

denk ik dat de sfeer totaal zal omslaan.

Ik denk dat mensen enorm paranoïde
zullen beginnen te worden.

Ik denk dat het dan een kwestie is
van kalm te blijven

en even te kijken hoe iedereen reageert.

Ik denk dat het dan heel belangrijk is
om goed op te letten.

Vanavond nog duid ik
drie kandidaten aan als verraders.

Zij zullen 1 voor 1
de anderen uitmoorden

en proberen zo lang mogelijk
anoniem te blijven.

Maar voor ik de rollen uitdeel,

leg ik iedereen
eerst nog eens op de rooster.

Kom binnen.
- Het kerkje.

Moeten we hier stil zijn, Staf?
- Nee.

Hier mag je je hart luchten.

Liliane.
- Staf.

Zou jij een verrader willen zijn?

O, no fucking way, no. Echt niet.

Ik denk dat dat heel stresserend is.

Ik suck in liegen.

Ja?
- Ik moest deze ochtend al liegen

en het ging al helemaal fout.

Dat gaat in tegen alles waar ik voor sta,

dus ik denk
dat dat heel moeilijk zou zijn voor mij.

Ik zou dat heel moeilijk vinden, mocht ik
een veilige haven voor iemand zijn

en dezelfde nacht die genadeloos afmaken.

Ik zou dat niet kunnen, denk ik.
- Maar het is een spel.

Tuurlijk is het een spel,
maar dat is één kant.

De andere kant is ook
dat ik gewoon graag zoek.

Als kind was ik tijdens verstoppertje
ook liever diegene die zocht,

dan diegene die zich verstopte.

Ik denk het wel.
Ik denk dat ik het zou kunnen.

Omdat ik het zou zien als een spel.
Het is gewoon een rol die je speelt.

Ik kan wel een verrader zijn.
- Ja?

Ik hou echt van uitdagingen.

Maar zou je het aankunnen?
Kijk naar die gezichten.

Het zou betekenen dat je tien dagen lang

staalhard zult moeten liegen
tegen al die onschuldige gezichtjes.

Ja.

Ik ben iemand die voor iets gaat
als hij erin duikt.

Het is natuurlijk de grote vraag:
kan ik dat volledig doen slagen?

Ja, ik zou verrader willen zijn. Ja.

Ja.

Ik denk dat ik dat wel zou kunnen, ja.

Eerlijk gezegd, mij prikkelt dat wel.
- Ja?

Als je die rol toebedeeld krijgt
en je moet dat dan even spelen,

dat is niet even, dat is 24/7.

Ik denk dat het heel lang is, ja.

Zou je dat kunnen?
- Ja.

Heb je er geen moeite mee?
- Nee.

Ik merk wel dat heel veel mensen
een soort van vertrouwen vinden in mij,

dus ik denk wel
dat ik dat makkelijk kan omschakelen,

mocht ik verrader zijn.
- Wat bedoel je met omschakelen?

Het vertrouwen misbruiken, eigenlijk?
- Ja, toch wel.

Wie zouden goede verraders zijn
volgens jou?

O, jong. Wel, wacht, waar zit ze?
Charlotte.

Ik ben een pokerspeler.
Mensen denken: die kan goed bluffen.

Ik heb toch al van heel veel mensen
gehoord: Je zou een goede verrader zijn.

Dus ik denk dat ik
nog een betere bondgenoot zal zijn,

omdat ik mensen heel goed aanvoel
en ik kan echt mimiek lezen.

Ik denk dat Hendrik
geen verrader zal zijn.

Imke kan het wel zijn.
Véronique kan het zijn.

Walter zie ik als iemand heel cool,
heel rustig, een heel goeie verrader.

Het wordt moeilijk, denk ik,
maar als je me nu zegt 'je moet het doen',

dan spring ik.

Nog heel even
en dan is de speeltijd voorbij.

Drie verraders
zullen tien dagen lang

voor verwarring,
onrust en chaos zorgen.

Wiens donkere kantje is sterk
genoeg om die rol op zich te nemen?

Ben jij de barman van dienst?
- Ik ben barman van dienst.

Ik wil geen verrader maken van mij.

Verraad en bedriegen en liegen, ik zou
het kunnen, maar ik zou het niet willen.

Dat is wel heel raar,
maar ik had in het begin gezegd:

Ik zou dat wel nog willen zijn.
Maar toen ik daar zat,

dacht ik: als ze mij nu aanduiden,
zou ik het echt weigeren.

Echt?
- Ja, dat denk ik echt wel.

Toen was dat even zo'n realitycheck.

Ik heb de optie wel opengelaten.

Toen ze 't vroegen, heb je dan gezegd: Ja?
- Bon, ja.

Ik denk, eerlijk gezegd,
als je verrader bent,

dan moet je je eigenheid
volledig overboord smijten.

Ik ben meestal van nature
nogal vrij rechtdoorzee.

Mensen weten wat ze aan mij hebben,
dus kan ik dat?

Als ik ervoor kies,
moet ik ervoor gaan. Punt.

Maar ja, ik vind dat toch spannend.

Ja, ik vind het echt heel spannend.
Ik heb nu nog steeds de stress.

Eén ding is zeker: het spel is begonnen.

Ik ben heel benieuwd hoe het zal zijn

als wij elkaar straks allemaal
weer in de ogen kijken

nadat er verraders zijn aangeduid.

Dat zal vies zijn.

Het is zo ver.

Voor de eerste keer mogen
de kandidaten naar de raadzaal.

Vanaf nu wordt het menens.

Ik was een van de eersten
die de raadzaal binnenkwam

en de hartslag begint dan
eigenlijk al wat omhoog te gaan.

En in alle eerlijkheid,
ik denk dat als ik verrader ben,

dan ga ik hier nog heel lang zitten.
Als bondgenoot weet ik het niet.

Ja, ik heb daar geen zin in.
Ik ben daar echt eerlijk in.

Ik had wel het gevoel van een mondeling
examen waar alles van afhing.

Iedereen kijkt naar elkaar. Het is stil.

Het is een tafel bijna zoals in de strips
van De Rode Ridder die ik vroeger las.

Ik voelde een beetje die spanning.

Je weet dat het hier gebeurt.
Hier worden mensen aangeduid.

Hier gebeuren de niet fijne discussies.

Dus dat geeft een heel beladen gevoel
als je daar binnenkomt.

Dan denk je: fuck, dit is echt.

En binnen een paar minuten
zitten er gewoon drie verraders onder ons.

Het was niet meer: woehoe, vriendjes.

Welkom, allemaal.

Welkom hier in de raadzaal.

Welkom aan de ronde tafel.
Welkom in het hart van dit kasteel.

Welkom op de plaats waar het er ook
hard tegen hard aan toe zal gaan.

Vandaag deel ik jullie op in twee groepen.

In een team van bondgenoten
en een team van verraders.

Zo dadelijk tik ik drie mensen
op de schouder

en die worden verraders.

Die zullen elke avond een cape aantrekken,

naar een torenkamertje gaan
en daar moorden,

zullen daar beslissen
wie er de volgende ochtend

niet meer wakker wordt
hier in dit kasteel.

Overdag spelen we met de hele bende,
de hele groep een missie

en proberen we een schild te bemachtigen.

Want alleen een schild kan je beschermen
tegen een moord door de verraders.

Het is de bedoeling dat de bondgenoten
de verraders ontmaskeren.

Overdag komen we hier samen aan tafel
en gaan we iemand verbannen.

Het plan is dan dat die bondgenoten
een verrader eruit halen.

Diegene met de meeste stemmen
gaat naar huis.

We spelen het spel tot er drie spelers
overblijven aan deze tafel.

Zit daartussen een verrader,
dan wint die verrader het spel.

Zijn het drie bondgenoten,
dan winnen drie bondgenoten.

Ik stel voor dat we elkaar
nog eens goed bekijken,

want nu kun je elkaar nog vertrouwen.

Nu is iedereen nog potentieel een vriend.

Maar het tij zal keren,
want straks is dat voorbij.

Straks zitten tussen ons drie mensen

die elke nacht de boel gaan belazeren.

Ik stel voor dat ik de stok
in het hoenderhok gooi

en dat we van start gaan.

Je mag de blinddoek nemen
en zet hem maar op.

Ik hoorde voetstappen.
Ik hoorde zuchten, ademen.

Een paar hartkloppingen ook
van links en van rechts.

En dan denk je: is dat
omdat iemand net iets gevoeld heeft

en geschrokken is,
of zitten die daar gewoon ongemakkelijk?

Je weet eigenlijk
niet meer waar je zit op dat moment.

Heel vies.

Concentreren op de ademhaling.
Vier tellen in, vier tellen uit.

Gewoon om rustig te blijven,

want je weet nooit
of die hand op je schouder gelegd wordt.

Hij is, denk ik, twee keer gepasseerd
langs mijn stoel.

Toen kneep ik keihard in mijn handen:
please, hou je handen thuis.

What the fuck. Ik ben gewoon verrader.

All right, we gaan het doen,

maar vanbinnen ben ik echt
zo aan het shaken.

Echt verschrikkelijk. Echt...

Oh my God.

Ja, ineens die hand.

Heel snel, kort op mijn schouder.

Ik dacht: oké, ik ben het.

Je hoorde wel stappen, maar je weet niet
wat hij aan het uitsteken is.

Het enige wat ik op dat moment denk, is:

hopelijk voel ik
die hand op mijn schouder.

Hij was heel veel en heel vaak
in mijn hoekje.

Ik had echt zoiets van:
nee, nee, please, doe het mij niet aan.

Toen had ik echt stress.

Ik had een licht voorgevoel
bij de rondgang van Staf, ik dacht:

zo meteen voel ik zijn hand.
En dat was dan ook zo.

Ik ga zelf moeite moeten doen
om niet door de mand te vallen,

want we hebben een heel diverse,
nog behoorlijk grote groep.

Ik zal gewiekst moeten zijn,
maar onbewogen.

Jullie mogen nu allemaal
de blinddoek afdoen.

Ik wilde de eerste zijn
die zijn blinddoek af had,

want ik wilde als eerste
iedereen kunnen zien.

Mogen we al beginnen te praten?

En...

er zijn heel veel indrukken
die op je afkomen.

Ik zag Andy, omdat zijn hartslag
in zijn nek echt heel hard tekeer ging.

Ik zag dat Jelle
echt rood was aangetrokken.

Ik zag Elodie,
die precies wel wat rustiger was

dan voordat ze eventueel werd aangeduid.

Ik ben blij dat we hiervan af zijn.
- Ik ook, man.

Er valt echt zo'n last van mijn schouders.

Het is gedaan.

Ik moet sowieso spelen
dat ik superopgelucht ben,

want ik speel natuurlijk
dat ik een bondgenoot ben.

Dat is mijn rol en dat wordt
als verrader mijn grootste strategie.

Maar ik heb geen idee
wie de andere verraders zijn.

Ik heb in eerste instantie wel gelet

op wie zit, nadat de maskers af mochten,
te frunniken aan zijn vingers,

of wie is er onrustig?
Maar er viel niets uit op te merken.

Het is gebeurd. Let goed op, hè.

Want het is nu aan de bondgenoten
om de verraders te zoeken.

Nu komt het erop aan
ze te ontmaskeren en te zoeken...

waar ze kruipen,
in welke kieren en krochten,

in wat voor bochten ze zich zullen wringen
om hun rol te spelen.

En verraders,
het is aan jullie om te moorden.

Om elke nacht
er iemand tussenuit te halen.

Ja, ik vind het echt wel tof. Spannend.

Ik ben nu echt in mijn hoofd bezig,
de motor is in gang gezet.

Een plan van aanpak is aan het broeden.

Veel plezier.
- Dank je wel.

Dank je wel.
- Gaan we niet babbelen?

Moeten we niet aan iedereen vragen:
ben jij het?

En zien hoe ze reageren? Ben jij het?

Ik ben het niet.
- Ik ben bondgenoot en ik ben blij.

Ben jij een bondgenoot?
- Honderd procent.

De realiteit is gewoon
dat ik zwaar teleurgesteld ben.

Ik denk van mezelf
dat ik een goeie verrader was geweest,

maar ja,
we zullen het nooit weten, denk ik.

Ben jij bondgenoot?
- Ik ben een bondgenoot.

Vraag het twintig keer. Ik denk dat je
twintig keer hetzelfde antwoord krijgt.

Honderd procent bondgenoot.

Ik denk: mannekes, allee.

Er is niemand die gaat zeggen:
Ik ben een verrader.

Cut the crap.
Er zijn hier negentien andere mensen

en ik heb geen enkel idee wie
een mogelijke verrader zou kunnen zijn.

O, en je kunt echt niks aflezen.

Dat vind ik zo...
- Nee, nee, nee.

Dju.

Ja...
- Doeme.

De meeste deelnemers gaan nu

zo... bijna koortsachtig op zoek
naar wie een verrader zou kunnen zijn.

Dat heeft nu totaal nog geen zin.
Dat heeft totaal geen zin.

En hoe koortsachtiger
je daarnaar op zoek gaat,

hoe meer je jezelf verraadt, denk ik.
Nee?

Ik probeerde heel hard te luisteren
waar hij liep.

En dan bleef die hier even staan,
ik dacht...

Dat kun je niet...
- Ja, hij bleef hier zo staan.

Ik vond dat ook.
- Ja, hij bleef hier ergens hangen.

Ja, dus ik had zoiets van:
oké, ze zitten rechts van mij.

Ik zit aan de tafel
naast zowel Walter als Hans.

Dat zouden eventueel wel
goeie verdachte verraders kunnen zijn.

Zeker Walter.

Die straalt vertrouwen uit,
die straalt zelfverzekerdheid uit.

Die zou dat wel kunnen, denk ik,
maar ik voel aan Hans dat hij anders is.

Is het door de opluchting
dat hij anders is?

Is het door de stress nu
dat hij anders is? Ik weet het niet.

Maar Hans zou enigszins wel kunnen,

want Staf heeft de hele tijd
bij ons hier rondgelopen,

aan mijn rechterkant dus. Het kan.

O, ik vind dit al zo moeilijk.

Iedereen is gewoon een verdachte.
Dat is zo...

En, bondgenoot?
- Jazeker. Honderd procent.

Heel raar, hè. Nu is dat zo ineens...
- En, bondgenoot?

Ja, jij?
- O, ja, ik ben zo opgelucht.

Zo meteen:

Om echt officieel verrader te worden,
moet je nog één ding doen.

Dat is een eed afleggen. De verraders-eed.
- Oké.

Walter, oh my God.

Verraders, ik heb nog nieuws voor jullie.

Klaasje, Bart en Walter
zijn aangeduid als verraders.

Voorlopig weten ook zij niet
wie de andere verraders zijn.

Maar ook de bondgenoten
tasten uiteraard in het duister

over wie ze al dan niet
kunnen vertrouwen.

Goed. Wat dat doet met een mens.
- Ja, absoluut.

Kijk eens diep in mijn ogen.
- Ik ben bondgenoot en ik ben ook blij.

Iedereen is bondgenoot.
- Er klopt iets niet in het spel.

Ik denk dat Staf het vergeten is.
- Ben jij bondgenoot?

Wat een onwennige toestand, hè.
- Ja.

Als je zo kijkt naar Liliane, dan denk je:
die gaat ons straks vermoorden.

De feeks.

Ik had gedacht dat vanaf het moment
dat ik zou aangeduid worden als verrader,

dat dat iets bij mij zou teweegbrengen,

dat dat mij uit mijn lood
zou geslagen hebben,

mij toch zenuwachtig zou gemaakt hebben,

dat ik van alle strategieën meteen
zou beginnen te bedenken over wat nu.

En dat is niet zo, ik blijf daar,
tot mijn eigen verbazing een beetje,

toch heel kalm en heel rustig bij.

Als jullie bondgenoten zijn,
geloof mij alsjeblieft, ik ben bondgenoot.

Ik ben ook echt een bondgenoot.
- Ik ook echt.

Ik moet opgelucht lijken
dat ik gewoon een bondgenoot ben,

dat ik net als hen
gewoon het spel kan gaan spelen

en hen ga helpen om te ontcijferen
wie de verraders zijn.

En dat gaan we lekker
een beetje rustig aan doen.

Maar jij ook echt, hè, Klaasje?
- Maar echt, oprecht.

Maar ik ben blij dat dit...
- Dat het achter de rug is.

Ja, maar oprecht.

Nu weten we hoe het zit.

Andy is wel heel...

stil.

Bijna van slag.
- Ja, dat is wel waar.

En hij wilde het niet zijn,
dus misschien is hij het toch.

Je zou kunnen zeggen dat hij
daar expres zo wat bouche bée, stil zit,

dat hij wil verdacht worden,
om in het spel gehouden te worden

door de verraders, omdat dat interessant
is als afleidingsmanoeuvre.

Dat zou een tactiek kunnen zijn,

maar ik denk niet dat Andy
dat zo goed gespeeld zou kunnen hebben.

Misschien wel. Dat zou geniaal zijn.

Zo erg dat je niemand kunt vertrouwen.
Jullie zijn allemaal zo tof.

Diep vanbinnen weten we: Ja, nee...

Het is ook een spel, uiteindelijk.
- Ik weet het.

Als ik dus nu al een verrader
zou moeten aanduiden,

dan zou ik dus op Andy stemmen.

De plotse opvallende
gedragsverandering bij Andy

roept ook vragen op bij Bart.

Tenslotte weet hij
als verrader zelf

ook niet wie zijn lotgenoten zijn.

Andy is heel stil geworden opeens.

Ik weet niet
of dat wil zeggen dat hij verrader is,

of verrader wilde zijn
en toch bondgenoot is,

maar dat is wel opmerkelijk.

Nora blijft erop hameren hoe blij ze is

dat ze dan uiteindelijk
toch geen verrader is.

Ze wilde het wel zijn, maar ze heeft
dat meerdere keren al herhaald,

dus ik weet niet
of ze het misschien dan toch is.

Charlotte zou het ook wel kunnen zijn.

Er zijn zo'n paar mensen waarvan ik denk:
zij zouden het kunnen zijn,

maar ik moet wel zeggen
dat ik het eigenlijk niet goed weet.

Walter, jij wordt totaal niet verdacht.

Amai, maar als jij
een verrader blijkt te zijn,

dan breekt mijn hart.

Dan breekt je hart?
- Dan breekt mijn hart.

Daar ben ik een jaar niet goed van.
- Allee.

Nee, meneer de burgemeester
mag geen verrader zijn.

Ik denk dat de afleveringen
van Samson en Gert dan gecanceld worden.

Die worden allemaal offline gehaald.
- Dan ga ik meteen van antenne.

Zo na één dag kijken
naar de andere kandidaten denk ik dat...

Andy een goeie verrader zou kunnen zijn.

Hans. Ik denk Klaasje ook.
Dat is mijn buikgevoel.

Ik vond het echt heel spannend daarnet.

Voordat we het wisten,
vond ik het heel spannend,

omdat ik dacht dat ik tachtig procent kans
had dat ik een verrader zou zijn.

Omdat ik van zoveel mensen hoorde:
Ik wil het niet, ik wil het niet.

Degene die honderd keer zeggen:
Ik ben het niet, ik wil het niet,

willen het misschien net wel.
- Dat heb ik ook gedacht.

Ik vond dat Andy
zich heel onwennig gedroeg.

Die probeerde zich krampachtig
een bepaalde houding aan te geven.

En ik dacht...

dat zou wel eens kunnen
dat die aangeduid is.

En ik zou ook... Walter niet uitsluiten.

Denk je? Die zou ik bijna niet...
- Ah, ja. Oké.

Net omdat hij zo onverdacht is.

Wie gaat er nu een kabouter
als verrader bestempelen?

Dat lijkt mij zo...
- Inderdaad.

Maar dat denk ik niet.
- En net daarom...

Ik denk het niet. Ik denk het niet.

Nu zijn we echt blind aan het varen,
op zich, maar bon.

Ik ga in eerste instantie vooral
voorzichtig de voelsprieten uitsmijten

en kijken wat er op de plank ligt.

Klaasje.
- Denk je?

Ja, die was voor het ding heel stil

en begon nadien aan de tafel
wel te lachen.

En die heeft zich hier
ook wat opzij gezet.

Ze mengt zich niet onder de rest.
- Ja, ja. Kan.

Zij heeft, denk ik, dat volgende halfuur
alleen maar met Martine gebabbeld.

Hij zegt: Dan zijn we met twee failliet,
dat is niet erg.

Dan heb ik een schuldgevoel.

Dus dat betekent eigenlijk niet gebabbeld.

Martine heeft tegen haar gebabbeld
en zij heeft zitten lachen en knikken.

Dan denk ik: ik ga shoppen
in mijn eigen klerenkast.

Dan ga ik naar een tweedehandswinkel
en verkoop ik van alles.

Maar ze heeft zich, in tegenstelling
tot al de anderen, niet zo onder...

Ze is zich niet
onder de mensen gaan begeven.

Wat zij anders wel doet.

Ik wil ook wel even naar buiten.
- Het is goed weer.

Maar of ik daar nu
iets uit moet afleiden, geen idee.

Iedereen die vanmorgen
de missie op de luchthaven won,

kreeg een sleutel die toegang geeft
tot de wapenkamer

in de kelder van het kasteel.

Ze mogen er elk 1 deurtje openen,

want achter 1 van de deurtjes
zit een schild,

dat de eigenaar ervan beschermt
tegen een moord door de verraders.

Elke ochtend gaat het schild
terug naar de wapenkamer

en wordt er tijdens een nieuwe
missie opnieuw voor gestreden.

De groep bepaalt zelf de volgorde.

Sarah mag als allereerste
haar kans wagen in de wapenkamer.

Er zijn evenveel deurtjes gesloten

als er kanshebbers zijn
voor een schild.

Iedereen mag dus op goed geluk
1 gesloten deurtje openen.

Ik kom binnen in de wapenkamer en
ik ben gewoon op mijn buikgevoel afgegaan

en ik dacht: oké, het middelste luikje
zou echt too obvious zijn,

als daar het schild zou inliggen,
dus ik heb het uiterste linkse gekozen.

Ik ga voor deze.

Oh my God.

Het is mij effectief gelukt,
dus ik ben safe vannacht.

Dus als de verraders mij willen
vermoorden, kunnen ze dat niet,

want ik heb het schild.

Heeft er iemand van jullie
het schild, toevallig?

Iemand?
- Het schild, toevallig?

Wij hebben dat toch nog niet mogen nemen?

Wie het schild heeft, moet dit niet
aan de anderen vertellen.

Sarah kiest ervoor om te zwijgen.

Ik ga de rest niet vertellen
dat ik een schild heb.

Dat zou totaal geen slimme zet zijn.

Dat was ook gewoon een afspraak
in het vliegtuig,

dat wie het schild zou bemachtigen
het niet zou zeggen,

dus dat heb ik ook niet gedaan.

Op die manier zet Sarah haar
hele vliegtuiggroep uit de wind,

want wanneer de verraders
een moord willen plegen,

moeten ze zeker zijn
dat ze niet op een schild botsen.

Ook de anderen
gaan naar de wapenkamer,

maar stoten dus op lege kastjes.

Shit.

Niks.

Voilà, leeg.

Helaas.

Pech.

Helaas.

Ik ga de uiterste nemen.

Nee, niks.

Ik heb totaal geen idee
wie het schild heeft,

niemand heeft laten blijken
dat hij het heeft.

Iedereen wil het geheimhouden,
want dan bescherm je die hele groep.

Naast de bescherming van het schild

heeft de winnende groep
ook een pact gesmeed

en afgesproken om allemaal op Imke
te stemmen aan de ronde tafel.

De vraag is: houdt het pact stand

en heeft de andere groep
ook zo'n afspraak gemaakt?

Ik kan me niet van het idee ontdoen

dat ook die andere groep
pacten heeft gesloten.

Dat bestaat niet
dat die dat niet gedaan hebben.

Die anderen hebben ook een pact, hoor.
Wat denk je nu?

Ik denk niet dat die een pact hebben.
- Ik heb het geprobeerd.

Het is niet gelukt.

Ik kwam op het vliegtuig. Er zat al zes
man op en die hadden al iets afgesproken.

Het was eigenlijk frappant, zelfs.
Er waren mensen boos. Dat is echt waar.

Er waren mensen boos, die zeiden:
Zo wil ik het spel niet spelen.

'Vorig jaar was dat alleen maar miserie.'

Zulke dingen werken alleen als je het
afspreekt en iedereen klopt af, klaar.

Als iedereen begint te twijfelen,
dan is het chaos.

Ik snap het ook niet...

Het is afgesproken.
- Je hebt gelijk.

Maar nu zou ik al iemand anders...

Wie?
- Ja, mannen. Ja, wie?

Ja, als je dat zegt, dan weten ze het.

Ik weet het niet. Fuck my life.

Dus nee, het is goed, we doen
zoals afgesproken. Je hebt gelijk.

We hebben het afgesproken, we doen dat.

Vind je die ook verdacht, of niet?
Gaat het gewoon...

Vind je die ook verdacht,
de persoon op wie je wilt stemmen?

Het is verdacht. Iedereen weet
dat er een pact is op ons vliegtuig,

dat we met tien op Imke stemmen.
- Ik denk niet dat veel mensen dat weten.

Nee, dat denk ik ook niet.
- Trust me, echt waar.

Dat was wel een raar moment.
Een heel raar moment.

Er is een pact afgesloten in vliegtuig één

om op Imke te stemmen.
Ik vind dat heel moeilijk.

Ik snap dat het een beetje
uit zelfbehoud is.

Ik ga het afwachten
en als iedereen neigt naar Imke,

zou ik misschien nog mee kunnen gaan.

Niet vertrekkend vanuit een pact,

maar ook omdat ik haar wel
een klein beetje meer verdenk.

En anderzijds is het natuurlijk heel safe
om gewoon mee te gaan daarin.

Het gerucht
dat Imke geviseerd wordt,

gaat nu rond
als een lopend vuurtje.

Dat het spel zo snel
zo hard gespeeld wordt,

is voor sommigen een realitycheck.

Ik had het daarjuist al moeilijk,
even in de bar.

Ik hoorde dat er een plot gesmeed is.
- Dat heb ik ook pas vernomen.

Ik kreeg even een patat in mijn gezicht:
what the fuck?

Ik viel van mijn stoel
dat blijkbaar mensen mij...

Dat vind ik ook raar.
Jou zou ik nooit verdenken.

Ik snap nog altijd niet
waarom je een pact zou sluiten

nog voordat je begint aan dit spel,
nog voordat er verraders zijn aangewezen.

Ik zie niet goed
waarom je een pact zou sluiten.

Dat heeft dan bijna meer te maken met:

'ik wil zo lang mogelijk
in het programma zitten',

dan op zoek te gaan
naar wie een verrader is.

Martine is dat ook te weten gekomen

en zelfs dat heeft haar
een beetje op snelheid gepakt.

Ze vond dat erg.

Ik denk dat zij dat al ervaren heeft

als een manier
van samenspannen, bedrog, verraad.

En ze gaf aan
dat dat haar redelijk snel emotioneert.

Ik kreeg tranen in mijn ogen.
Ik moest naar boven.

Meen je dat?
- Ik ben echt naar mijn kamer gevlucht.

Zot, hè.
- Ja, dat is zot.

Ik kon er even niet tegen.

En ik wil dat niet, maar dat overmant mij
en dan denk ik: weg, weg, weg.

Dan ben je naar je kamer gegaan?

Omwille van onrecht?
- Ja.

Ik vond het zelf zo raar van mezelf.
Ik moest daar even weg, want...

Ik heb mij zelf al
in mijn normale leven...

verraden gevoeld door mensen, dat
ik dat absoluut niet wilde met anderen.

Zelfs al is het een spel, ik wil dat niet.

Ik zou mij daar absoluut
niet goed bij voelen.

Is dit dan wel
het ideale spel voor jou, Martine?

Ik denk dat je daar heel goed
over had moeten nadenken.

Ik hou mijn hart vast.
Straks kunnen ze me zo buitenvoeren.

Ik weet het.

Zo stom, hè.

Maar als er iets is, kom je maar naar mij.

En dat maakt ook
dat Martine voor mij iemand is

die ik echt niet verdenk op dit moment,

maar ik zweer het, stel je voor...

Mocht Martine een verrader zijn,

amai, dat zou echt geniaal gespeeld zijn.

Maar ik denk het niet.

De nacht valt.

De bel is het signaal
voor de verraders

om voor het eerst
in conclaaf te gaan.

Om ervoor te zorgen
dat de identiteit van de verraders

geheim blijft,
moeten alle bondgenoten

in lockdown op hun kamer.

Het moment om alles rustig
op een rijtje te zetten.

Ik zou het natuurlijk wel jammer vinden
mochten de verraders mij vermoorden.

Misschien is dat puur
omdat ze jou percipiëren als iemand

die nog wel eens de boel
in handen zou kunnen nemen

en het maakt mij misschien
iets kwetsbaarder voor verraders

die mij dan willen vermoorden,
maar dat zullen we vannacht wel zien.

Alle bondgenoten
zitten nu op hun kamer,

zonder contact met elkaar
of de buitenwereld.

Zo dadelijk zullen de verraders

elkaar
voor de allereerste keer ontmoeten.

Voor het zover is,
ontvang ik de drie verraders

elk apart in de catacomben
van het kasteel.

Deze avond geef ik hen de keuze:

ze mogen de rol van verrader
nog weigeren,

of voorgoed
de kant van het kwade kiezen.

Ik kijk er eigenlijk
al heel de dag naar uit

om te weten te komen
wie de andere twee verraders zijn.

Ik ben echt zoals een klein kind,
zo echt benieuwd, curieus.

Je voelt een zekere macht, vanaf
het moment dat je die mantel aantrekt,

omdat je toch uiteindelijk beslist
over wie er vermoord wordt.

Vanaf het moment dat ik werd aangeraakt,
heb ik besloten: dit is mijn lot.

'Ik ga dit doen.'
Je voelt je ook meteen heel machtig.

Dat je denkt: wauw, ik ga het spel
hier een beetje in de hand hebben.

Het is wel echt heel spannend.

Dag, verrader.

Walter.

Daar gaan we.
- Hoe waren de eerste uren?

Gewoon.
- Geen stress?

Nee.
- Blij met de rol?

Ja, ik zie het zitten.

Om officieel verrader te worden,
moet je nog één ding doen.

Dat is een eed afleggen, de verraders-eed.
- Oké.

Ik, Walter, zweer plechtig...
- Ik, Walter, zweer plechtig...

Dat ik mijn rol als verrader
ten volle zal opnemen.

Dat ik mijn identiteit
te allen tijde geheim zal houden.

Dat ik zal verraden.
- Liegen en bedriegen.

In kwade en nog kwadere dagen.

Met als enige doel...
- Het verraad te laten zegevieren.

Perfect, Walter. Je bent geslaagd.
Je bent officieel verrader nu.

Je mag naar je collega's gaan.
Ze wachten in het torenkamertje.

Succes.
- Dank je.

Het voelt heel vreemd om niet te weten
wie die andere verraders zijn,

omdat je in je hoofd een aantal mensen,
gewild of ongewild, naar voren schuift.

Walter, oh my God.

Dag, collega.
- Hallo.

Goedenavond.

Daar zijn we dan.

Is het echt Klaasje die hier staat?

Ik was een beetje verbaasd,
een beetje verrast,

maar tegelijkertijd
ook een beetje opgelucht,

omdat Klaasje geen haantje-de-voorste is.

Ze is volgens mij eerder
een beetje bedachtzaam, een beetje...

Ze heeft het wel op een rij, allemaal.

En ze is, denk ik,
slimmer of intelligenter

dan wij allemaal vermoeden.

Ik ben zo blij dat ik het weet nu.
- Ja?

Ja.
- Het valt van je af.

O, yes. Iemand die ik eigenlijk
natuurlijk ook wel een beetje ken

vanuit het verleden,
dus dat voelt meteen heel vertrouwd,

dat het Walter is.

Ik schat jou heel slim en tactisch in.
- Dank je wel.

Bij Walter had ik al zoiets van:
die zou het misschien wel kunnen.

En ik was ook verbaasd, want ik dacht:

jij bent burgemeester, dus jij wilt
juist heel wijs en eerlijk overkomen.

Jij wilt niet liegen en bedriegen.

Wie zou de derde zijn?

Ik ben benieuwd.
- Ik ook.

Tot zo.
- Tot zo.

O, wij zaten allemaal
in het eerste vliegtuig.

Jawel, zaten wij allemaal...
- Wij zaten samen.

Dat had ik niet verwacht.
- Ik had jou totaal niet verwacht.

Nee, nee.
- Ik had jou totaal niet verwacht.

Ik had nooit verwacht
dat Bart dat zou doen en dat zou durven,

dus Bart heb ik heel anders ingeschat
dan hoe hij in werkelijkheid is.

Hij stelt zich zo terughoudend op overdag.
Je moet bijna uitkijken om hem te zien.

Dus hij valt niet op,
hij neemt deel, hij is erbij,

maar daar houdt het ook op.

Heel tactisch van hem
om zich zo op te stellen,

wat ik ook een beetje zelf wilde doen.

Een beetje aan de zijlijn blijven,
maar hij slaagt er nog meer in.

Ja, goed.
- Ik ben zo blij.

Ik ben ook blij.
- Dat we het van elkaar nu weten,

dat we een beetje
een strategie kunnen bedenken.

Allemaal rustige mensen, goed.
- Ja, toch wel. Ja.

Dus nu moeten we aan de slag.
- We moeten een strategie bedenken.

Ik had hen eigenlijk niet opgenoemd

of niet in mijn hoofd gehad vandaag
dat zij daar zouden staan.

We moeten nu proberen de meest dominante,
de sterkste leidersfiguren eruit te halen

of diegenen die het meest sympathiek
zijn in de groep eruit te halen.

Ja.
- Dan zaaien we verdeeldheid.

Dan zaaien we twijfel.

Ik heb door die rol
nu toebedeeld te krijgen

ook een deel van het spel in handen.

Wie voor mij nu een bedreiging lijkt...

Dan moet ik de andere verraders
ervan overtuigen dat die eruit moet.

Zo eenvoudig is dat.

Ik denk dat het
een beetje verdacht zal zijn

als we vannacht iemand vermoorden
uit vliegtuig twee

en er morgen ook nog eens iemand zal
weggestemd worden uit vliegtuig twee.

Denk je dat dat juist verdacht is?
- Gaan er dan niet velen redeneren:

Daar zijn er echt wel van vliegtuig één?

Er zitten minstens twee van vliegtuig één
bij die verraders.

Stel, hier waren mensen
uit het andere vliegtuig bij,

zouden wij hen moeten overtuigen
om het pact te volgen,

zodat wij onze afspraak konden behouden.

Maar als verraders bestaan
die pacten toch eigenlijk niet meer?

Nee.
- Overdag doen wij

alsof we ons aan die pacten houden,

en zijn wij allemaal slachtoffers
van wat die moordenaars doen.

Eigenlijk maakt het niet uit.
- Het maakt niet zo heel veel uit.

Er klopt iemand.

Verraders.
- Hallo.

Ik heb nog nieuws voor jullie,

want vanavond wordt er niet gemoord.

Maar jullie krijgen een andere opdracht.
Jullie krijgen een leeg blad papier.

Dat wordt een dodenlijst.

Dat betekent dat jullie vier namen
op die lijst moeten zetten

en morgen zul je sowieso
één van die vier moeten vermoorden.

Denk er wel aan: als je iemand
op de lijst zet die een schild heeft,

verdwijnt die naam van de lijst.

All right.
- Ik geef de lijst aan jou, Walter.

Dank je wel.
- Alsjeblieft.

Veel succes. Geef hem straks terug.
Dank je wel.

Ik had zoiets van:
oei, gaat dat spel hier al veranderen

of wat is de bedoeling?

Opeens moesten we er vier aanduiden,

waarvan er dan niet vannacht
iemand vermoord zal worden,

maar dan pas morgen.

We weten dus niet wie het schild heeft.
- Nee.

We kunnen niet echt rekening houden
met dat schild,

want we kunnen niet redeneren

dat we niemand van ons vliegtuig
op die lijst gaan schrijven.

Verdelen we het dan twee-twee
over de groepen?

Of wat doen we? Waarvan er
twee dan een schild kunnen hebben.

Want dan blijf je
een soort van neutraal, ja.

Plus, dan blijven er nog altijd drie over
die we kunnen vermoorden.

Want er is maximum eentje
die er kan uitvallen.

Ik heb bijna iedereen
uit de groep gesproken,

bijna uit iedereen zijn mond gehoord:
Ik heb het niet.

Dus ja, er is toch iemand
daar duidelijk al over aan het liegen.

Ik zou het wel een beetje klote vinden
mocht Charlotte het hebben,

mocht Andy het hebben,
want dat zijn zo wat, voor mij toch wel,

de moeilijkste figuren uit die groep
op dit moment.

Het zijn Andy en Charlotte
die met al die pacten beginnen.

En uit het andere vliegtuig...
- Imke zou ik sowieso opschrijven.

Imke, maar ik geloof er heel sterk in

dat iedereen
het pact van het vliegtuig zal doen.

Waarom niet iemand van onszelf ook?

Want wij weten dat wij alle drie
het schild niet hebben.

Dus die naam komt er sowieso op te staan.

Als jij dat wilt.

Voor mezelf, ik zou me
daar niet comfortabel bij voelen

om mijn naam erop te zetten.

Imke zal dat dan versterken de hele dag,
dat weet je,

als jouw naam op het lijstje staat.

Dan gaat ze dat cultiveren,
want je bent al geviseerd.

Ja, dat is waar.

Imke vindt mij,
op de een of andere manier, niet chill.

Ik weet niet waarom ik dit denk,

maar dat gevoel heb ik,
dus die is gewoon een gevaar.

Daar moet ik wel
een beetje bij op mijn hoede zijn.

Wiens naam
ik ook al heb horen vallen vandaag,

die zich zou verdacht gemaakt hebben,
is toch Nora, heb ik ook al gehoord.

Véronique. De professor.

Ik ben zijn naam even kwijt.
- Hendrik.

Hendrik, ja.

Celine, ik weet niet
wat jullie van haar vinden.

Lijkt mij wat bedeesd.

Maar Celine heeft wel rechten gestudeerd,
dus die moeten we niet onderschatten.

Ik denk dat Véronique sterker is.

Véronique heeft wel een sterk karakter.

Wat zal dat teweegbrengen?

Diegene die op dat lijstje staan, gaan
met hangende pootjes die dag doormaken.

Die gaan misschien denken:
dit is mijn laatste dag

en dan alle registers opentrekken

en zoveel mogelijk mensen zwartmaken
of valse complotten de wereld insturen.

Dit zou wel eens een heel grote wending
aan het gegeven kunnen geven.

En dat zal ervoor zorgen
dat wij als verraders

nog meer op onze tellen
zullen moeten passen.

Ik hoop dat jullie goed hebben nagedacht.

Dank je wel. Slaap lekker.

Wat een opdracht is dat
en wat gaat dat teweegbrengen morgen?

Volgende week:

Ik ben erbij.

Ik vind dit zo erg, eigenlijk, om te doen.

O, nee.

Je neemt heel zwaar het voortouw.

Je moet opletten.
- Ik weet het.

Ik heb gewoon niet gelogen.

Wat heeft dat voor zin...

Wacht, mag ik alsjeblieft
ook mijn betoog doen?

Verdenk je mij echt als verrader?

En waarom zou dat niet?

Dan denk je: ja, there we go.