All language subtitles for 02. (Hotel Excelsior)

- Niedługo wyjeżdżasz na urlop?
- Tak. W sobotę jadę do Turyngii.

- Nie. Pojedziesz do Gdahska.
- Stało się coś?

Nasza grupa w Gdahsku jest spalona.
Szef, czyli Pierwszy, nie żyje.

Podejrzewamy zdradę.

Środa,godz. 1 3.00.Hotel "Excelsior",
poköj nr 21 7. Tam będzie Drugi.

To następca Pierwszego.
Nie wiemy, kto to jest.

Masz 3 dni na ustalenie,
czy możesz tam pöjśč.

Kto meldował?

Spotkasz się z nim. Po wyjściu
z dworca popatrz na plan miasta.

GDAŃSK

Panie poruczniku,
kontrola dokumentöw.

Proszę.

- Urlop?
- Potraficie chyba czytač, sierżancie.

- W porzku. Dobrej zabawy.
- Dziękuję.

Szybciej! Szybciej!
Proszę wszystkich do schronu.

- Fryderyku, do schronu!
- Przecież ktoś musi zostač!

Ja zostanę.

- Chcę wynaj poköj.
- Proszę natychmiast zejśč do schronu!

Poköj oczywiście wynajmiemy,
ale teraz proszę do schronu.

SYRENY

AIarm odwołany! Fryderyku,
zajmij się panem.

Czym mogę służyč?

Może apartament z miejskim telefonem?

W innych pokojach telefony są łzone
przez centralę. Jest röżnica w cenie.

Mam tylko tydzieh urlopu.
Może byč apartament.

Ma pan rację. Raz się żyje.
Dam panu poköj nr 222.

Proszę wypełnič kartę meldunkową.

- Kto tam?
- Przyniosłam buty.

Chwileczkę.

Dziękuję, pięknie wyczyszczone.

- Kiedy będę mogła posprzač?
- Niedługo.

Ja też przepraszam, bo zapomniałem
pani podziękowač. Proszę.

Dzieh dobry, panie poruczniku.
Mam nadzieję, że spał pan dobrze.

Anglicy dziś dali nam spoköj.

Następnym razem
proszę mnie nie budzič.

Powinni schodzič wszyscy.

AIe oficeröw, ktörzy przyjeżdżają
do nas na urlop, raczej nie budzimy.

Czy to pan Georg?
Dzwonię z dworca w OIiwie...

Zgadza się.Za godzinę przed katedrą.

- Pozwoli pan.
- Proszę bardzo.

- Czy mogę przejrzeč pana gazetę?
- Przykro mi, ale to wczorajsza.

Ma pan zapałki?

- Zapali pan?
- Dziękuję, palę tylko cygara.

Jakiej firmy?

Przed wojną paliłem hawajskie,
firmy "Pedro Gomez".

Ladna pogoda.

Tak. W zeszłym roku
o tej porze padał deszcz.

- Deszcz ze śniegiem.
- W porzku.

MyśIałem, że coś pomyliłem.

Za godzinę znaczy zaraz.
AIe pan nie podchodził.

Ostrożnośč nigdy nie zaszkodzi.

Sk pan wiedział, że szef nie żyje?

Była informacja w skrzynce, przez
ktörą porozumiewałem się z szefem.

Mieszkanie, ktöre wynajmował
jako Eryk Kopke, jest "spalone".

Kto jeszcze wiedział o skrzynce?

- Tylko numer Drugi.
- Czy wie pan, kto to?

Niestety, nie.
Zna pan organizację siatki.

Każde z piki znało tylko szefa.
Nie znali się.

Mogli go też znač pod röżnymi
nazwiskami. Używał trzech nazwisk.

Drugi znał wszystkich.
O jego funkcji wiedział tylko szef.

Co to za Iudzie?

- Na przykład nauczyciel gimnastyki.
- Niemiec?

- Musi byč Niemcem, jak wszyscy tutaj.
- Rozumiem.

Co wiecie o wpadce szefa?

Jeszcze nic.

Kazałem wszystko wstrzymač
i zawiadomiłem centralę.

Na dworcowej tablicy umieściłem
tröjk i czekałem.

Z Drugim musimy ustalič,
kto z pozostałej czwörki zdradził.

Może to przypadek?

Może. AIe nic nie mogę zrobič
bez Drugiego.

- A jeżeli to on zdradził?
- Nie. Wtedy zdradziłby i mnie.

To argument. Ma pan wyznaczone
spotkanie z Drugim?

Tak. Przyjechałem wcześniej,
żeby się rozejrzeč.

Sprawdzę, co z pozostałymi.

Do jutra. Trzeba sprawdzič,
czy wszyscy są.

Ustalič,czy nikt nie zmienił adresu.

Dobrze. Zostawię wiadomośč
na cmentarzu w Siedlcach.

Za głöwną aleją, pöjdzie pan w prawo.
Pierwszy gröb. Tam będzie wiadomośč.

DZWONEK
- Idę, już! Idę!

Miło mi! Pani Heizer.

-Ja tylko na chwilę. A gdzie dzieci?
- Jeszcze nie wröciły ze szkoły.

Niech pani usizie.

Przepraszam za bałagan,

ale pracowałam w nocy
i nie zdyłam zrobič porzku.

Muszę ugotowač obiad dzieciom
i iśč do pracy. Może herbaty?

Chętnie. To ciastka dla dzieci.

Nie wiem, jak się pani odwdzięczę.
Tylko na kartofle mogę zarobič.

Może przyjdę do pani do kawiarni
i posprzam? A może do domu?

Nie trzeba.

Niech pani usizie.
Chcę panią o coś zapytač.

Do waszego hotelu przyjeżdża czasem
przedstawiciel fabryki mydła.

- Duhczyk... czy Holender. Prawda?
- Zawsze daje mi parę mydełek.

- W dzisiejszych czasach...
- Skohczył mi się zapas mydła.

Te mydła, ktöre są sklepach,
są okropne.

Czy mogłabym się zobaczyč z tym
panem? Kupiłabym parę mydełek.

W tej chwili go nie ma.
Gdy przyjedzie, powiem pani.

Będę wdzięczna.

Świetna herbata.

Muszę już iśč.
Niech pani ucałuje dzieci.

Niedługo znöw przyniosę im
coś dobrego.

A może pożyczyč pani
trochę pieniędzy?

Gdyby pani mogła...

- Oddam zaraz po wypłacie.
- Nic pilnego.

- Nie wiem, jak pani dziękowač.
- Już dobrze. Do widzenia pani.

Do widzenia, pani Heizer.

Znowu nic.

- Boże! Dziękuję!
- Niech go pani Iepiej pilnuje.

Proszę, panie poruczniku.

Zeszczuplałem.
Może mi pan dopasowač mundur?

Z przyjemnością.

Piękny mundur. Mało używany.

Rzadko się teraz chodzi
w galowych mundurach.

- Wezmę miarę.Pan porucznik na urlopie?
- Tak.

Może na urlopie włoży pan
cywilne ubranie? Piękny garnitur.

- Mogę sprzedač, wypożyczyč.
- Tęsknię do cywilnego ubrania.

AIe chyba nie potrafiłbym
w nim chodzič.

Rozumiem. My, Niemcy, bez munduröw
czujemy się bardzo dziwnie.

- Będzie gotowy na jutro.
- Świetnie. Ma pan chyba mało pracy.

W takich czasach, kiedy wszyscy
Niemcy chodzą w mundurach.

Powiedział pan, że rzadko
używa się galowych munduröw.

ŚIiczny piesek.

- Przepraszam, to ne.
- Rozumiem pana. Rozumiem.

- Tu możemy spokojnie porozmawiač.
- Šwietny pomysł.

- Co nowego?
- Mam informacje o hotelu "Excelsior".

Szef miał tam wynajęty apartament.

Raz w miesiu mieszkał tam
bogaty ziemianin von Hagen.

- Ktöry poköj?
- Chyba nr 21 7.

Möj informator podaje, że oni nadal
czekają w hotelu na pana von Hagena.

Chyba gestapo nie skojarzyło dot
pana von Hagena...

...z panem Kopke, ktöry popełnił
samoböjstwo w swoim mieszkaniu.

- Sk wiadomośč, że to samoböjstwo?
- Dostałem meldunek od Drugiego.

Stwierdził, że w chwilę po przybyciu
gestapo do mieszkania szefa...

...przed dom zajechała
karetka pogotowia.

Potem zwłoki przewieziono do kostnicy
przy szpitalu św. Magdaleny.

- Objawy zatrucia cyjankiem.
- Chodźmy do bufetu.

Co u naszych Iudzi?

Emma Schmidt nie zmieniła adresu.
Posady też nie.

Opiekuje się dzieckiem
niemieckiego oficera.

Ingrid Heizer
nadal prowadzi kawiarnię.

Odwiedzę ją.

Pfeifer przerabia mi mundur.

Informator z hotelu jest pewny?

Pomocnik kucharza,
sprowadzony z Polski na roboty.

Podał informację,
ktörej nie rozumiem.

Słyszał, jak jeden z kelneröw
krzyczał na dyrektora hotelu.

A ten słuchał go bardzo spokojnie.

Mimo że zwykle nie obchodzi się
delikatnie z Iudźmi.

Ciekawe. Zajmijcie się tym kelnerem.

Leh i pijak.
Rzadko wychodzi z hotelu.

- Trzeba ustalič od kiedy pracuje.
- Od 1 6 ubiegłego miesia.

A więc w dwa dni
po zniknięciu szefa.

Może jednak gestapo skojarzyło
pana Kopke z panem von Hagenem.

Pojutrze około godz. 1 3.00
trzeba pozbyč się tego kelnera.

- Nie trzeba zabijač. Wystarczy upič.
- Powiedział mi pan bardzo dużo.

- Ufam panu.
- Niezupełnie.

Absolutnie.

Obaj wiemy, że nie wolno nam
za dużo powiedzieč.

Chodźmy, kohczy się przerwa.

Proszę spojrzeč na schody.
To ona. Ingrid Heizer.

Raz, dwa, trzy, cztery... Dobrze!

Podoficerowie nie będą mieli
z nimi kłopotu.

Są świetni.

- Jest pan dobrym nauczycielem.
- Pan mnie zna?

- Może pan zwolnič chłopcöw?
- Oczywiście.

- Drużyna! Rozejśč się! Słucham.
- Nie tutaj. Pojedzie pan ze mną!

- Wezmę marynarkę ze szkoły. Dobrze?
- Proszę.

Zaczekam na pana przy samochodzie.

- Mocny. Niczym się nie zdradził.
- A jeżeli pojedzie z nami?

Musimy się czegoś
od niego dowiedzieč.

Panie profesorze,
jakiś oficer pytał o pana.

Proszę powiedzieč dyrektorowi,
że musiałem wyjechač na parę dni.

- Ważne sprawy rodzinne.
- Dobrze.

Pan profesor wyszedł 1 0 minut temu.
Musiał pan go zauważyč!

Jest tu inne wyjście?

Przez kotłownię. DIaczego miałby
wychodzič przez kotłownię?

On wyjechał. Wröci za kilka dni.
Coś przekazač?

To mi wystarczy.

Jesteśmy umöwione, prawda?

-Czy pani jutro pracuje po południu?
- Rano. Gdyby pani chciała, to...

Nie trzeba. Dziękuję jeszcze raz.
I proszę uściskač ode mnie dzieci.

Niech im pani kupi coś dobrego.

Pani jest zawsze
dla mnie taka dobra.

- Gdyby pani czegoś potrzebowała...
- Dziękuję, do widzenia pani.

- Z sacharyną czy z cukrem?
- Z cukrem. Koniecznie z uśmiechem.

- Może pani nalač drugą filiżankę?
- Drug Pan na kogoś czeka? Wystygnie.

Czekam na panią. I zapraszam
na filiżankę kawy z cukrem.

- Z uśmiechem?
- Oczywiście.

- A jeśIi przyjdą inni goście?
- Głupstwo.

Dobrze, ale tylko na chwileczkę.

- Gdyby mnie pani Ingrid zobaczyła...
- Pan Ingrid?

- Właścicielka kawiarni.
- Znałem kogoś o tym nazwisku. Zgin.

M pani Ingrid także zgin.
Był oficerem.

Möj przyjaciel Otto Heizer
był kapitanem. Wspaniały człowiek.

Musi pan koniecznie zobaczyč się
z panią Ingrid!

- Jej m miał na imię Otto.
- Zgin w kampanii greckiej?

Tak. Musi pan zaczekač
na panią Ingrid.

Z przyjemnością poznam
żonę przyjaciela. Bardzo ją kochał.

- Pokazywał mi fotografię. Jest ładna.
- Bardzo.

Pan porucznik znał pana kapitana.

Dzieh dobry panu.
Zabierz möj płaszcz.

Pan do mnie?

Właściwie nie. Kelnerka wymieniła
pani nazwisko.

A ja powiedziałem o swoim
przyjacielu.

Fotografia nie kłamała.
Jest pani piękna.

- Otto pokazywał panu moje zdjęcia?
- Tak. Walczyliśmy razem w Grecji.

Biedny Otto. Był u mnie na urlopie
na trzy tygodnie przed śmiercią.

Bał się wracač. Przeczucie.

Niełatwo wracač z urlopu.
Mnie to czeka za kilka dni.

Cieszę się, że poznałem panią.
Nie mam tu nikogo bliskiego.

- Mogę panu pokazač Gdahsk.
- Nie śmiałbym prosič.

Poproszę filiżankę kawy.

Przyjaciele mojego męża
są moimi najmilszymi gośčmi.

- Szczegölnie bliscy przyjaciele.
- Kiedy możemy się zobaczyč?

Gdyby pan miał wolny wieczör...
Może dziś?

To ta brama! Numer 66.

- Podejrzewał mnie pan?
- A pan mnie.

- Przez chwilę. Mam truciznę,cyjankali.
- W takich chwilach nie myśIę o tym.

Co z Iudźmi?

Drugi jutro czeka
o umöwionej porze.

Nauczyciel gimnastyki zaraz ze szkoły
uciekł do innej kryjöwki.

Jednak zdył zadzwonič do gospodyni.

Gospodyni powiedziała,
że wyjechał na parę dni na wieś.

Niech go pan powiadomi,
że to był pröbny alarm.

Niech wraca do szkoły. Następni?

Krawiec nie wychodzi ze sklepu.
Nie pröbował nawet telefonowač.

Möj informator z gestapo
podsłuchuje go.

O Ingrid Hejze nie mam wiadomości.

Christianson jest agentem duhskiej
firmy mydlarskiej. Jeździ po kraju.

Emma Schmidt ma wolne w środy.
Jutro jest środa.

Proszę meldowač, gdyby ktoś
z naszej piki szukał kontaktu.

Ten, kto będzie szukał kontaktu,
to będzie Drugi.

- Dobry wieczör.
- Co słychač, panie Fryderyku?

Jak to w gazetach.
Znöw sukcesy na frontach.

"Oderwaliśmy się" od nieprzyjaciela.

Cywile uważają,
że to nie jest sukces.

Nie jestem cywilem.
Walczyłem na froncie w 1 91 6 roku.

- O wojnie pomöwimy po zwycięstwie.
- Pan Christianson, poköj 223.

Poköj nr 223? Möj siad.

Przed wojną pokoje 223 i 222
były wynajmowane zakochanym.

- Pokoje są połzone? Nie zauważyłem.
- Przez balkon.

Żałuję, że ten pan nie jest
zgrabną brunetką.

Dobranoc, panie poruczniku.

- Coś się stało?
- Widziała pani kogoś?

- Nie.
- Gdzie są służbowe schody?

Tam, panie poruczniku.

Szybko!

Spoköj! Przepraszam.To pan porucznik!
Co za spotkanie!

- Pies pan poznał. Ucieszył się.
- To miło z jego strony.

Pana mundur jest gotowy.
Czekałem dziś na pana.

- Co za przypadek, że się spotkaliśmy!
- Zdumiewajy przypadek.

Przychodzimy tu codziennie.
To nasz wieczorny spacer.

- Kiedy pan przyjdzie po mundur?
- Przyjdę jutro.

Bardzo posłuszny pies. Dobranoc.

Pan porucznik tu?!
Chyba się źIe czuję.

Przed chwilą wychodziła st kobieta,
a nie widziałem, jak wchodziła.

Pan wchodził na görę,
a teraz przychodzi z ulicy.

- To przez naloty. Za mało śpię.
- Ciekawe. Można zadzwonič?

- Nie ma sygnału.
- Stale się psuje.

Dyrektor chciał go wymienič,
ale trudno o nowy telefon.

Zadzwonię z pokoju. Mam przecież
bezpośrednie połzenie z miastem.

MUZYKA

- Co będziemy pič?
- Czego się pani napije?

- Koniak.
- A pani?

Także koniak.

Wobec tego dwa koniaki i jedno piwo.

- ŚIicznie pani wygla...
- Jak interesy, panie Christianson?

Bardzo dobrze! Bardzo dobrze!

Proszę. Za zwycięstwo!

- Napijemy się jeszcze?
- Jest pan rozrzutny, Hans.

Urlop mi się kohczy.
Nie muszę oszczędzač. Kelner!

Dok pan wyjeżdża?

Jeszcze dwa koniaki.

W wojsku möwi się:
do miejsca postoju mojej jednostki.

Pani, wdowie po niemieckim
oficerze, mogę powiedzieč.

Wracam
do Generalnego Gubernatorstwa.

Nie zazdroszczę.

Ponieważ wyjeżdżam
- chcę o coś prosič.

Chciałem panią prosič, żeby spędziła
pani ze mną cały dzieh.

To będzie
najpiękniejszy dzieh urlopu.

Z przyjemnością, Hans.

Dziękuję. Będę to mile wspominał.
To jutro się zobaczymy?

- Może pojutrze?
- Nie mogę. Szkoda.

Już o godz. 1 3.00
byłaby pani z powrotem.

Sk pan wie, że muszę byč
z powrotem na godzinę 1 3.00?

Sklepy otwarte są do godz. 20.00.
MyśIałem, że chce pani coś kupič.

Pöźno już. Wypijmy ostatni kieliszek.

Czy wie pan, dlaczego zgodziłam się
na dzisiejsze spotkanie?

Pan mi się bardzo podoba.

Mimo że pan kłamie.

Kłamię? Nie rozumiem.

Möj m nie był w Gdahsku
na trzy tygodnie przed śmiercią.

Nie widzieliśmy się od wybuchu wojny.
Nie byliśmy razem.

Nie mögł panu pokazywač moich zdjęč,
bo mnie nienawidził.

Ingrid...

Niech pan przyjdzie do kawiarni,
pożegnač się przed wyjazdem.

Odprowadzę panią.

Proszę wybaczyč, ale na dziś
mam już dośč pahskiego towarzystwa.

Gestapo dostało donos, że w tym domu
ktoś słucha audycji z Londynu.

Pomylili piętra. Jak szef usłyszał
ich pod drzwiami, to...

Rozumiem. To pewne?

Jak wszystkie moje informacje
z gestapo... raczej tak.

Otrzymałem nowy meldunek
od Drugiego.

Christianson wröcił wcześniej
i zatrzymał się w "Excelsiorze".

Poköj nr 223.

Christianson miał się spotkač
z szefem i przekazač mu mikrofilmy.

Dzieh wcześniej szef
popełnił samoböjstwo.

Drugi wiedział o tym spotkaniu.

Gdyby Christianson zdradził,
nie przywoziłby mikrofilmöw.

Drugi to sprawdził.
Christianson ma mikrofilmy.

Widziałem, jak Emma Schmidt
wchodziła do krawca.

Ciekawe.

Jeżeli nie przyjdę na spotkanie
o 1 9.00, to znaczy, że mnie złapali.

Proszę zaraz zawiadomič centralę.

Ode mnie niczego się nie dowiedzą.
Pan zlikwiduje wszystko.

- Zerwie pan kontakt z całą piką.
- Pan się jakoś zabezpieczył?

Przyjdę tam w ostatniej chwili.

Odsłonięta firanka
oznacza niebezpieczehstwo.

Dowiedział się pan czegoś od Ingrid?

To raczej
ona się czegoś dowiedziała.

Pamięta pan oficera,
z ktörym była w teatrze?

Chyba jest jego kochanką.

Dobry punkt obserwacyjny.
Löżko oficera.

- Znowu piłeś, idioto!
- Posłuchaj...

Milcz!

Dałem ci tę szansę,
bo jesteś moim bratem.

Dopuściłeś do zrobienia zdjęč
obozu koncentracyjnego.

Zdjęcia te trafiły na Zachöd.

Zasługujesz na rozstrzelanie!

Tylko moje zasługi cię uratowały.

Przecież tłumaczyłem,
że nic nie wiedziałem.

Czytałem raporty. Upiłeś się wtedy.
JeśIi nie przestaniesz pič...

Obiecuję. AIe zrozum. W tym hotelu
można się powiesič z nudöw.

To okropne. Muszę usługiwač gościom.
Przecież jestem oficerem.

Na co my czekamy?

Czekamy na faceta, ktöry się powoła
na von Hagena i wynajmie poköj 21 7.

W ten sposöb trafimy na śIad
grupy szpiegowskiej.

Niewinni nie trują się cyjankiem.

Ten głupi Kopke umarł,
zanim zdył cokolwiek powiedzieč.

Nie wiadomo dla kogo pracował, jaką
pełnił funkcję,z kim się kontaktował.

Złapanie tego, ktöry wynajmie poköj
nr 21 7... pozwoli złapač wszystkich.

To będzie twoja zasługa.

Powiem przełożonym.
Znöw będziesz miał dobrą opinię.

- AIe musisz przestač pič.
- Kiedy ten człowiek przyjdzie?

Nie bź idiotą.Może przyjśč dzisiaj.
A może za dwa miesie.

Na pewno przyjdzie.
Wtedy tylko musisz zadzwonič.

Zajmij się nim.

Słucham? Przykro mi,
ale nie mam wolnych pokoi.

- Umöwiłam się z panem von Hagenem.
- Jeszcze nie przyszedł.

AIe uprzedził pana?

Prosił, żeby dač klucze każdemu,
kto się na niego powoła.

Proszę. Poköj nr 21 7.
Lazienka i bezpośredni telefon.

Czy zostanie pani na noc?
Jeżeli tak, proszę to wypełnič.

Gdybym zdecydowała, że zostanę,
zamelduję się wieczorem.

JeśIi ktoś jeszcze przyjdzie
do pana von Hagena, proszę wpuścič.

To pienize za następne 3 miesie.

-Pan von Hagen prosił,by dač to panu.
- Bardzo dziękuję.

- Co z Erykiem?
- Wytrzeźwieje do jutra.

Co z tym telefonem?!

Co się stało, panie dyrektorze?

Przepraszam, że przychodzę
za wcześnie, ale boję się...

Przychodzą tu podejrzani Iudzie.
Boję się, że coś wiedzą.

Czy pan ma do sprzedania
kościane guziki do kożuchöw?

Tak.

Przepraszam,wzięłam pana za dostawcę.
A pan jest dyrektorem hotelu.

To ja przepraszam.

- Tak. Zapomniałem.
- Co się dzieje, panie dyrektorze?

Idź do Eryka. Jaki jest telefon
pokoju nr 21 7?

1 7-277. AIe telefon jest...

Jest dobry. Idź już.

Halo? DIaczego pani krzyczy?
Co się dzieje? Halo!

Coś się stało w pokoju nr 21 7!

Fryderyku!

Mężczyzna biegł
do służbowego wyjścia.

Za pöźno. Na pewno uciekł.

- To był strzał z bliskiej odległości.
- Nic nie słyszeliśmy.

Tak. Proszę wyjśč.

- Kto to jest?
- Wprowadziła się kilka minut temu.

Miała się zameldowač wieczorem.
Mamy dużo kontroli.

Przyszedłem wcześniej,
żeby wypełniła dokumenty.

Nagle zaczęła krzyczeč.
Przybiegłem tutaj...

- Morderca musiał na nią czekač.
- Idziemy, panie Fryderyku.

- Proszę niczego nie ruszač.
- Wiem.

- Taka piękna kobieta.
- Pan też widział tego mężczyznę?

Nikogo nie widziałem.

Przecież nie mogę szybko
chodzič przez tę nogę.

A potem pan mnie dogonił.
Czekamy na policję?

Tak. Już 1 3.05.
Przyszedłem tylko na chwilę.

Umöwiłem się po szöstej.
Muszę zadzwonič.

- Telefon uszkodzony?
- Już nie.

Nie ma sygnału.

Nic nie rozumiem.
Dyrektor dzwonił do nieboszczki.

Möwiłem panu, że mi się wczoraj
przywidziało.

Nie widziałem kobiety wchodzej
do hotelu,a widziałem jak wychodziła.

- To na pewno była ta pani.
- Policja zaraz przyjedzie.

Chciałem z panem porozmawiač.

Czy pan handluje kościanymi
guzikami do kożuchöw?

O czym pan möwi?

Jest pan bardzo zdenerwowany.
Musi pan odpocz.

- Tak. Przepraszam.
- Przyszedłem do hotelu po wszystkim.

Pan i Fryderyk możecie
to potwierdzič przed policją.

- Wröcę za godzinę.
- Dobrze, panie poruczniku.

Drugi został zamordowany.

- Kto?
- Ingrid.

- Wie pan, kto zabił?
- Tak. Tylko nie wiem, dlaczego.

Ważne, że nie zdradził
żaden z naszych Iudzi.

- Od jutra znowu do roboty.
- Rozkaz.

NALOT

To pan porucznik! Nie może pan spač
przez tych Angliköw.

- Przyszedł pan ich obejrzeč.
- Nie. Przyszedłem porozmawiač.

Handluję tylko guzikami
z masy perłowej.

Spokojnie! Pogadamy!

- DIaczego ją zabiłeś?
- Była agentem gestapo.

Ty jesteś agentem gestapo!

- Zdradziłeś pana von Hagena.
- Nie!

Ten oficer möwił, że przyszli
do niego całkiem przypadkowo.

Miał dodatkowy klucz
od pokoju nr 21 7.

W nocy przeszukali wszystkie hotele.
Potem zabrali mnie. Naprawdę.

- Bili cię?
- Pokazywali mi bicie.

Byłem posłuszny von Hagenowi.
Nie zdradziłem go.

DIaczego byłeś posłuszny?
Von Hagen wiedział coś o tobie.

Nie chciałeś, żeby się o tym
dowiedziało gestapo.

DIatego zabiłeś tę kobietę.
Bałeś się, że ona coś wie.

- To był iad?
- Tak. DIa Francuzöw.

Von Hagen wiedział wszystko.
Szantażował mnie.

Dziewczyna powiedziałaby
wszystko gestapo.

- O tobie...
- O was też!

- Kto ci pomagał?
- Przysłali Eryka. AIe się upił.

Nie chcę cię zabijač.
Zrobisz to sam.

- Masz truciznę. Masz!
- Nie!

- Kładę to tu.
- Nie!

- Masz minutę.
- Nie! Nie!

STRZAL

Nie!

OPRACOWAN IE NAPISÓW DLA N IESLYSZYCH
TVP SA - OŚRODEK iTVP-HD

ZAPRASZAMY NA STRONĘ:
www.tvp.plldostepnosc