All language subtitles for The Curious Case of Natalia Grace.S01E04

Dzień dobry.

Dostałem właśnie link do artykułu,

w którym oskarżają mnie
o zaniedbanie dziecka.

To prawda?

Tak.

Przykro mi...

Naprawdę nie wiem, co powiedzieć.

Może pan czekać,
aż zabiorą pana do Indianapolis

albo zgłosić się w Lafayette.

Pana decyzja.

DZIECKO CZY OSZUSTKA:
PRZYPADEK NATALII GRACE

LAFAYETTE W INDIANIE
ROK 2022

Nazywam się Bob Cooper.

Jestem byłym
oficerem śledczym z Lafayette.

Zajmowałem się wszystkim.

Od nieletnich po zabójstwa i miałem
renomę dobrego funkcjonariusza.

Walczyłem o sprawiedliwość.

Najbardziej lubiłem rozwiązywać zagadki.

Dlatego zaintrygowała
mnie sprawa Barnettów.

To chyba najtrudniejsza z moich spraw.

Była jak kostka rubika,

trudno było ją poskładać.

Barnettowie, adoptując Natalię,

dostali kota w worku.

Na coś takiego się nie pisali
więc postanowili się jej pozbyć.

WESTFIELD W INDIANIE
HRABSTWO HAMILTON

Wynajęli jej mieszkanie,

ale wtedy już byli znani

służbom społecznym w mieście.

Natalia sprawiała więcej problemów,
niż się spodziewali,

więc chcieli wyrwać ją z tej
społeczności i przenieść w miejsce,

w którym nikt jej nie zna.

W końcu zawieźli ją do Lafayette.

LAFAYETTE W INDIANIE

Usunęli ją z życia.

Przenieśli ją do innego hrabstwa.

W Lafayette było wiele zadbanych dzielnic.

Ale w okolicy jej domu
dochodziło do przestępstw.

Chyba chcieli, aby zniknęła im z oczu.

Myśleli, że sprawa przycichnie.

Ale problemy na tym się
nie skończyły, bo okazało się,

że to miasto to był zły wybór.

Nie lubię ściemniania.

W 2013 roku
Perimeter Institut w Waterloo w Ontario

zaprosił czternastoletniego
Jacoba na studia magisterskie,

więc przenieśliśmy się do Kanady.

Sześć kombinacji.

Natalia przez rok
mieszkała sama w Westfield.

Gdy jej umowa najmu się skończyła,
musieliśmy znaleźć jej inne mieszkanie.

Kristine znalazła lokal w Lafayette.

To było jednym z możliwych.

Okolica była przyjemna,
sam chętnie bym tam spacerował.

Budynek stał niedaleko
centrum kształcenia dorosłych,

do którego się zapisała.

Pod nosem miała przystanek,
centrum zapobiegania samobójstwom,

placówkę Armii Zbawienia
i sklep, który realizował jej kartki.

Nie mogła trafić lepiej.

Aby miejsce było przydatne potrzebującym.

Barnettowie myśleli, że to
koniec problemów, umyli od tego ręce.

Wtedy zaczął się koszmar.

Oskarżono ich o zaniedbanie dziecka.

To był początek ich końca.

Nie rzucaj serem!

Mam na imię Kyna. Byłam sąsiadką Natalii.

Mam dziewięć kotów.

Dwa psy.

Pięcioro dzieci.

Każde dziecko mam wytatuowane.

Jeśli go adoptuję, to skończę z szóstką.

Zabrakło mi miejsca, więc
musiałam zrobić tatuaż na drugiej ręce.

Przepraszam, u mnie w domu jest głośno.

Muszę sprawdzić, co z psami.

Mieszkam w Lafayette całe życie.
Wychowałam się tu.

Poznałam Natalię, kiedy Michael

i Kristine
przywieźli ją do jej mieszkania.

Założyłam, że wprowadzają się razem.

Ale więcej ich nie widziałam.

Gdy po raz pierwszy zobaczyłam Natalię,
zapukała do moich drzwi.

Byłam zaskoczona,
bo myślałam, że przyszło dziecko.

Potem wyjaśniła,
że podobno ma dwadzieścia dwa lata.

Zdziwiło mnie, że nie była pewna.

Mówiła, że nie ma jedzenia

i musi zadzwonić do rodziców po pieniądze.

Gdy dałam jej telefon,
nie wiedziała, co z nim zrobić,

zaskoczyło mnie to.

Zapytałam, czy zna numer.

Nie znała, więc odłożyłam telefon,

bo zrozumiałam,
że tak naprawdę prosi o jedzenie.

Jadła przy stole z moimi dziećmi.

Nic o niej nie wiedziałam -

tylko tyle,
że chciała zadzwonić do rodziców

i podobno ma dwadzieścia dwa lata.

Jedynie to zwróciło moją uwagę

i trochę zaniepokoiło.

Wydało mi się też dziwne,
że mieszka tak wysoko.

Musiała pokonać szesnaście
schodów plus kilka na zewnątrz.

To wiele dla kogoś tak niskiego.

Trochę dziwne.

Nawet jeśli miała dwadzieścia dwa lata,

to i tak miała potrzeby
wynikające z niepełnosprawności.

Czemu mieszka w domu,
który nie jest dla niej?

Schodzenie po schodach
było dla niej niebezpieczne.

Mogła spaść

i nikt by nie wiedział.

Wiele się mogło wydarzyć.

Mogła spalić dom.

Zagrażała nie tylko sobie, ale też innym.

Rzucili ją wilkom na pożarcie.

Mieszkaliśmy przecznicę od sklepu,
który realizował kartki,

obok znajdowało się
schronisko dla bezdomnych.

Dochodziło do licznych przestępstw.

Ktoś mógł ją skrzywdzić.

Ktoś mógł ją uprowadzić.

Zdecydowanie nie jest to dzielnica,
po której dzieci powinny chodzić same.

Ja na przykład mam w domu broń,
noszę ją zawsze przy sobie -

jak chodzę po domu
i kiedy gdzieś wychodzę.

Tu trzeba być uzbrojonym.

Gdybym wtedy wiedziała,

co się dzieje, wkroczyłabym.

Zrobiła coś, żeby pomóc Natalii.

Mam nadzieję, że dobrze jej się wiedzie

i że sprawiedliwość zwycięży,

a Barnettowie odpowiedzą przed sądem

za to, co zrobili.

Zasługuje, żeby mieć wokół siebie ludzi,
z którymi poczuje się bezpiecznie.

Musiała się wtedy bardzo bać.

Nieważne ile tak
naprawdę miała lat, była drobna

i przerażona.

Bez względu na wiek.
Była bezradna i samotna.

To nie powinno było się zdarzyć.

Gdybym zobaczyła Barnettów,
nawet nic bym nie powiedziała.

Po prostu bym im przywaliła.

NOWI SĄSIEDZI NATALLI
WŁAŚNIE MNIE OBJECHALI.

NIC MI NIE POWIEDZIAŁAŚ,
ŻE PRZEZ TRZY DNI NIE MIAŁA PRĄDU.

PRZESTAŃ INGEROWAĆ W JEJ RELACJE
Z INNYMI, TO WYWOŁUJE PROBLEMY.

ODDAJ JEJ KARTKI ŻYWNOŚCIOWE
I WYCZYŚĆ LISTĘ KONTAKTÓW.

ŻEBY NIE JEŹDZIŁA DO HAMILTON
I NIE WYDZWANIAŁA DO WSZYSTKICH.

WYCZYSZCZĘ KONTAKTY,
ALE NUMERY PEWNIE I TAK PAMIĘTA.

ZADZWONIĘ JUTRO
DO ADMINISTRACJI W JEJ SPRAWIE.

A JA BĘDĘ CZEKAŁ ZE STRZELBĄ.

Podsumujmy.
Barnettowie adoptowali niepełnosprawną,

niskorosłą osobę,
ulokowali ją w mieszkaniu na piętrze.

Musiała więc wchodzić po schodach,
co dla niej było niebezpieczne.

Żyła w niebezpiecznej dzielnicy,

w nieprzystosowanym mieszkaniu.

Nie mogła dosięgnąć
kuchenki ani pokrętła pralki.

Zabrali jej komórkę, a
w mieszkaniu nie było telefonu.

Nie mogła w razie
potrzeby zadzwonić po pomoc.

Przez to mieli kłopoty,
więc oddali jej telefon,

ale wykasowali kontakty.

Czasem w mieszkaniu
brakowało prądu i jedzenia.

O co im chodziło?

Chcieli ją uciszyć, czy się jej pozbyć?

Rozmawiałem z nią tylko raz.
Nigdy nie widziałem jej z rodzicami.

Większość czasu była sama.

Mieszkam tu od 1967 roku,

widziałem jak dzielnica schodzi na psy.

Byłem w więzieniu

za napaść na tle seksualnym.

Narozrabiałem w życiu,
ale odsiedziałem swoje.

Wróciłem i umiem patrzeć,
tego nauczyło mnie więzienie.

Obserwacji ludzi,

żeby znów nie wpaść w kłopoty.

Ona wyglądała jak dziecko,
więc trzymałem się z daleka.

Miesiąc po tym, jak zaczęła
się uczyć, przestałam ją widywać.

Po prostu zniknęła.

Była jak dziecko - w takim
otoczeniu trudno jej było ocenić,

co dobre, a co złe i czego unikać.

Nikt jej nie chronił,
nie zapewniał bezpieczeństwa.

To mnie niepokoiło.

Mogła zapukać do niewłaściwych drzwi,
które mogły okazać się jej ostatnimi.

LAFAYETTE W INDIANIE

Pewnego dnia, po przeprowadzce do Kanady,

dostaliśmy telefon
z centrum kształcenia dorosłych,

do którego uczęszczała,

z pytaniem,
czy mieliśmy kontakt z Natalią.

Nie wiedzieliśmy,
co robić, zaczęliśmy dzwonić.

Ale nic nie mogliśmy wymyślić.

Gdy Natalia zaginęła Barnettowie
nagle zaczęli się o nią martwić.

Wcześniej nie przejmowali się,

że mieszka
w niebezpiecznej okolicy bez telefonu.

Czego się tak naprawdę bali?

Że porozmawia
z pracownikiem socjalnym albo policją?

Kilka dni później zadzwonili z Centrum,

że Natalia jest z jakąś Cynthią Man.

To było niepokojące.

Kristine nie lubiła,
gdy Natalia rozmawia z obcymi.

Musiała od razu wiedzieć kto to

i zabraniała kontaktu.

To cała ona.

Musiała panować nad wszystkim.

Zadzwoniliśmy do Cynthii,

powiedziała, że Natalia
mieszka z nimi i wszystko gra.

Wprowadziła się.

Co takiego? Znacie ją od trzech dni.

Powiadomiliśmy policję w Lafayette
i służby społeczne.

Sprawdzili sytuację u Natalii.

Okazało się, że miała
kartki na pięćset dolarów

i to Cynthia kupiła za nie jedzenie.

Jeśli wam się podoba, dajcie kciuka,
a jak nie - smutną mordkę.

Czyli zabrali jej pieniądze na jedzenie.

Co jest?

Co jest, ludzie?

Tydzień później otrzymałem zawiadomienie,

że nie będę już
dostawał zasiłku dla Natalii.

Do tej pory opłacałem z niego
jej rachunki - czynsz, gaz, prąd.

Cynthia w dwa tygodnie

przejęła świadczenia Natalii.

Podnajmowali mieszkanie,
wbrew zapisom w umowie.

Manowie zarabiali na mieszkaniu Natalii,
które myśmy opłacili z góry.

Eksmitowali ją,
a my nic nie mogliśmy zrobić.

Od roku 2014 rozmaite służby

badały sprawę Natalii.

W 2019 do sprawy
wkroczył śledczy Brandon Davenport.

Gdy zaczął badać,

jak trafiła do hrabstwa Tippecanoe,

sprawy Barnettów zaczęły się sypać.

22 LIPCA 2019, NAGRANIE
FUNKCJNARIUSZA DAVENPORTA

Mówi śledczy Devenport.

Tu Cynthia.

Dzwonię z policji Stanowej,
wie pani dlaczego?

Tak.

Staraliście się państwo adoptować Natalię?

Próbowaliśmy uzyskać
opiekę, ale sąd odmówił.

Jak długo Natalia z państwem mieszka?

Od 2014 roku. Pięć lat.

Czyli wprowadziła się,
pokochali ją państwo i została?

Tak. Rodzice wywinęli jej numer,
byli dla niej okropni.

Odcięli jej prąd,

więc zabrałam ją do siebie.

Kupiliśmy trochę dobrego jedzenia,

ugotowałam jej coś smacznego.

Wtedy Kristine zaczęła do niej wydzwaniać.

Natalia była przerażona.

Zaproponowałam,
żeby przełączyła na tryb głośnomówiący.

Wtedy usłyszałam,
jak Kristine na nią wrzeszczy,

że nie mieszka w domu.

Czułam, że muszę Natalię chronić.

Powiedziałam Kristine,
że nie powinna tak do niej mówić,

że to skandal, że zostawiła
ją w zupełnie obcym miejscu.

Zaczęła krzyczeć, że to przecież jej
córka i że ja tu nie mam nic do gadania.

Żebym zabrała ją do psychiatryka,

bo słyszy głosy i uprawiała
już seks i chciała ją otruć.

Brzmiało to groźnie.

Wrzeszczała na Natalię,

jakby chciała zrobić jej krzywdę.

Darła się, więc się rozłączyłam.

Nie chodzi mi o państwa, chcę
po prostu znaleźć Barnettów.

Mam zamiar zdobyć nakaz przeszukania

i dowiedzieć się,
dlaczego to wszystko zrobili.

Sprawa jest podejrzana.

W 2014 roku,

po wielu latach znoszenia przemocy,

zdobyłem się na odwagę
i opuściłem Kristine.

Została z chłopcami w Kanadzie,
a ja wróciłem do Indiany.

To był trudny rozwód, bez porozumienia.

Straciliśmy to,
co najważniejsze - zaufanie.

MICHAEL WRÓCIŁ DO INDIANY.

PIĄTEGO WRZEŚNIA 2019
ODWIEDZIŁ GO ŚLEDCZY DAVENPORT.

Nazywam się Davenport, jestem z policji.

Możemy porozmawiać?

Myślę, że tak.

Przepraszam, nie wiem, o co chodzi.

- Nie chcę pana dziś aresztować.
- Jak to "dziś"?

- Nie aresztuję pana.
- Dobrze, więc możemy porozmawiać.

Jestem tu, bo mam pewne podejrzenia.

Uważam pana za porządnego gościa,
ale martwi mnie Kristine.

Jest mistrzynią manipulacji.

Zrobi wszystko, żeby dopiąć swego.

Wiesz, dlaczego wybrała Lafayette?

Powiedziała,

że to miasto pełne patologii.

Nikt się Natalią nie przejmie.
Nikt nic nie zauważy.

Więc ją tam zawiezie.

A, że żyją tam same patusy,

to Natalia nikogo nie zmanipuluje.

To jej słowa.

Myślę, że Kristine porzuciła dziecko

i w głębi serca pan wie, że to było złe.

- Bądźmy szczerzy...
- To prawda.

Ile Natalia może mieć lat?

- Teraz?
- Tak.

Myślę, że dwadzieścia, dwadzieścia dwa.

Według obliczeń Michaela,

gdy mieszkała
w Westfield miała szesnaście lat,

czyli była niepełnoletnia.

12 WRZEŚNIA 2019 ROKU

- Dzień dobry.
- Cześć, Mike.

Dostałem link do artykułu, w którym piszą,

że mam dwa zarzuty
za zaniedbanie dziecka. To prawda?

Tak.

Czego mam się teraz spodziewać?

A jak myślisz?

Wiedziałeś, że Natalia nie jest dorosła,

nie wierzę, że ma 30 lat.

Naprawdę nie wiem co powiedzieć.

Zostać oskarżonym o coś takiego?

To żenujące, obrzydliwe i poniżające.

Po postawieniu zarzutów

pojechałem
z obrońcą oddać się w ręce policji.

Były tam kamery i telewizja.

Dlaczego tam już byli?

To niesamowite,
że media wiedziały przede mną.

Mężczyzna oskarżony
o pozostawienie dziecka bez opieki

oddał się dziś w ręce władz.

Prokuratorzy mają mocne dowody,
aby postawić zarzut zaniedbania.

Zostałem zamknięty w celi.

Spisali mnie

i pobrali odciski.

Potem zrobili mi zdjęcie.

Nie byłem przy tym zdenerwowany.

Myślałem tylko o kamerach,
które czekały na zewnątrz.

Michael Barnett opuścił areszt godzinę
po oddaniu się w ręce władz.

- Kristine, powiesz coś?
- Bez komentarza.

Kristine zgłosiła się dzień po Michaelu.

Moment
zamykających się za tobą drzwi celi,

to najbardziej upokarzająca
chwila, jaką można przeżyć.

Barnettowie bywali
wcześniej na okładkach czasopism,

ale teraz
fotografowano ich z innego powodu.

Następnego dnia

współpracownicy
zaczęli czytać w Internecie

i pytać czy to ja.

Wysyłali linki do działu HR

i nazywali mnie potworem.

Nagle byłem tym najgorszym.

Władza została w rękach mojej byłej żony.
Nie miałem na nic wpływu.

Od tego momentu działali osobno.
To była wojna.

Natalia przestała być celem Michaela,
stała się nim Kristine.

Nie chciał brać winy na siebie.

INDIANAPOLIS W INDIANIE, ROK 2022

Jestem książkowym przykładem gościa,
który miał wszystko i to stracił.

W dniu, gdy powiedziałem żonie,
że odchodzę i dłużej tego nie zniosę,

chciałem zostawić
za sobą cały ból i cierpienie.

Chciałem uciec od kontrolowania.

Wskoczyłem do auta
i odjechałem tak szybko, jak mogłem.

Wciskałem gaz do dechy,
byle jak najdalej i jak najszybciej.

Wóz nie jeździ już od roku

i szybko nie pojedzie.

Przejechał
290 tysięcy kilometrów i stwierdził,

że na tym zakończy.

Nic tak nie oczyszcza
i nie uczy tego, co jest ważne w życiu,

jak pozbycie się całej przeszłości
i nowy start.

Nic więcej mi nie trzeba.
Jestem szczęśliwy.

Moje życie kręci się wokół procesu,

który odbędzie się za kilka miesięcy.

Gdybym czuł, że robiłem coś źle,

ukryłbym to.

Teraz wiem dużo więcej,
widzę, jak zostałem zmanipulowany

i jak moi synowie zostali
zmanipulowani po rozwodzie.

Zastanawiam się,
czy Kristine mogła manipulować Natalią.

Myślę, że tak.

Byłem poddawany tak silnej manipulacji,
aż w końcu wybuchłem.

I skończyło się tak źle,

że nie jesteśmy
w stanie wymienić nawet mejla.

Jest ucieleśnieniem zła,
w dosłownym znaczeniu.

Kręciła, przekręcała,
kłamała publicznie i prywatnie.

Cały czas.

Żeby utrzymać władzę, pieniądze
i kontrolę nad wszystkim i wszystkimi.

Mojego średniego i najmłodszego
syna nie widziałem od ośmiu lat

i nie chcą mnie znać.

Wszyscy doznaliśmy przemocy,

a Kristine była prowodyrem.

Zamierzam powiedzieć prawdę

i uprzedzam, może się nie spodobać.

Ale wszystko powiem.

Kristine obwiniała o wszystko Natalię.

Napięcie między Natalią
a resztą rodziny pojawiło się szybko.

Mama się z nią kłóciła, chciała
wiedzieć kim Natalia naprawdę jest.

Były do siebie wrogo nastawione.

Powiedziałaś kilka nieprawdziwych rzeczy.

Wszystko toczyło się szybko i eskalowało.

Kristine i Natalia
zagrażały sobie wzajemnie.

Dzieci też były w niebezpieczeństwie.

Wiedziałem, że w ciągu
pięciu lat ktoś by zginął.

Natalio, spójrz na mnie.

Ile już stoisz pod ścianą?

Nie wiem.

Dwie minuty.

I tak cierpisz?

Musisz tam jeszcze postać.

Mama wierzyła,

że Natalia jest wrogiem.

Nie jest tym, za kogo się podaje
i chce wyrządzić nam krzywdę.

Kristine codziennie ją przesłuchiwała,

kazała się ze wszystkiego spowiadać.

Kiedyś wróciłem do domu,

a Natalia stała
w kącie z nosem przy ścianie.

Zapytałem, co zrobiła?

Usłyszałem, że od rana nie współpracowała.

Nie zgadzały się i kłóciły.

Natalia była pierwszą osobą,
która się jej postawiła.

Masz napisać, o co prosiłam.

A że jesteś małym gnojkiem i wciąż
pyskujesz, zostaniesz pod ścianą.

Dziesiąta rano, a ona idzie do kąta.

Miała tam stać,

dopóki nie napisze
nazwisk wszystkich, których zna.

Stała tam od dziesiątej do południa.

Kristine zrobiła lunch,

podała do stołu,
a jedzenie Natalii postawiła obok.

Powiedziała, że może zjeść,
jak wypisze wszystkie nazwiska

i powie, kim naprawdę jest.

Gdy wróciłem do domu Krsitine
powiedziała mi,

że Natalia stoi

pod ścianą od ośmiu godzin

i nie odejdzie póki nie poda nazwisk.

Zabroniła mi z nią rozmawiać
i jej pomagać.

Miałem wspierać żonę i siedzieć cicho!

Stała tam od ośmiu godzin

i zdążyła już zrobić pod siebie.

Według Kristine zrobiła to celowo,

żeby ją zdenerwować.

Usiadłem na kanapie, Natalia
stała za mną, a Kristine usiadła obok

i zamierzała miło spędzić wieczór.

Powiedziała,
że pozwoli Natalii się przyłączyć,

gdy powie kim jest.

Była już druga w nocy,

Natalia wypróżniła się pod siebie,

ale nie ruszyła się z miejsca.

Najlepszym scenariuszem,

gdy wracałem
do domu było widzieć Kristine,

siedzącą wściekłą na kanapie,
a Natalię u siebie w pokoju.

I tak przez całe dwa lata.

A jaki był najgorszy scenariusz?

Chrzanić, już to zeznałem policji.

Mówiłem to policji,
gdy przyszli trzy lata temu.

Byłem szczery i chciałem im

to wyznać, więc dam radę i teraz.

Byłem świadkiem trzech takich zajść,

ale zapewne było ich dużo więcej.

Kristine ją potwornie biła.

Raz, gdy wróciłem do domu...

To mogło być na początku 2011.

Wyczułem napięcie w powietrzu.

Wszedłem i zobaczyłem żonę.

Chcę pokazać dokładnie.

Zwróćcie kamerę na ziemię.

Chcę, żebyście dobrze zrozumieli.

Jej ciosy wyglądały tak.

Jak mocno ją biła przy tobie?

Dziwiłem się,

że jej ciało nie rozpadło się na kawałki.

Biła ją z całej siły.

Nie otwartą ręką, ale pięścią i łokciami.

Byłem przerażony, wariowałem.
Nie wiedziałem, co robić.

To brzmi wiarygodnie.

Myślę, że Kristine
była mistrzynią manipulacji.

Śledczy prowadził przesłuchanie tak,
żeby zdobyć zaufanie świadka,

sprawić, by uwierzył,
że jest po jego stronie

i zdobyć informacje.

Michael zmienił nastawienie.

Ale po tym, jak Natalia była bita,

zastanawiam się, czy noże pod łóżkiem

nie miały służyć samoobronie.

Gdy zobaczyłem te ciosy,
stałem tam i nie wiedziałem, co robić.

Przyszło mi do głowy,

żeby wziąć telefon

i to nagrać.

Zobaczyła to i krzyknęła, że to zdrada

i że natychmiast mam to skasować.

Powiedziała: "Skasuj nagranie
i nie waż się tego więcej robić!".

Nie pozbyłem się tego telefonu.

Trzymałem go całe życie, na wypadek,

gdyby ktoś chciał i mógł

odzyskać z niego to nagranie.

MICHAEL: MAM NAGRANIE,
JAK BIJESZ NATALIĘ W SALONIE.

MICHAEL:
CHCIAŁAŚ WYDOBYĆ Z NIEJ PRAWDĘ.

WIEM, ŻE JESTEŚ DOBRYM CZŁOWIEKIEM.

TO DO CIEBIE NIEPODOBNE.
ZASŁUŻYŁA, ALE MIMO WSZYSTKO.

NIEWAŻNE, BYŁA ZŁA
I DOBRZE O TYM WIESZ. TO SOCJOPATKA.

KRZYK TO NIE TO SAMO
CO ATAK ZŁOŚCI NA PRZESTĘPCZYNIĘ,

KTÓRA UDAJE TRZYLATKĘ,
GROZI WSZYSTKIM, CHCE ICH OTRUĆ

I KŁAMIE, ŻEBY ZWABIĆ
MOJEGO MĘŻA DO SYPIALNI.

To była dość ostra
wymiana zdań między nimi.

Michael oskarżył ją o bicie Natalii,
a ona nie zaprzeczyła.

To rodzaj przyznania się do winy.

Udziela mi pan zgody
na przeszukanie telefonu?

Tak. Choć wątpię, że coś odzyskacie.

Znam ludzi w FBI, mają swoich hakerów.

Zobaczymy, co znajdą.

Michael podał policji Kristine na tacy.

Mogę pomóc

zdobyć informacje o Kristine.

Nie wiem, może oglądam za dużo kryminałów.

Wybacz, ale mimo to
nie mogę ci niczego obiecać

ani się dogadywać.

To będzie decyzja prokuratora.

Zanim skończymy.
Choć może nie możesz tego ujawnić.

Czy Natalia powiedziała,

że próbowałem powstrzymać Kristine
i sam nigdy jej nie skrzywdziłem?

- A skrzywdziłeś ją?
- Nie.

Jeśli to prawda, to chyba cię nie oskarży?

Zgadza się.

Mam nadzieję, że mówisz prawdę.

- Tak.
- O Kristine też? - Tak.

Więc stoimy po tej samej stronie.

Pomożesz nam ocenić sytuację.

Zdaniem mamy
Natalia przeniknęła do rodziny

i chciała nas skrzywdzić,

więc mama
nie zmierzała przyznać, że robi coś złego

i twierdziła, że działa
zgodnie z zaleceniami terapeutów.

Oczywiście żaden
nie doradziłby tego konkretnego działania,

którego nie chcę opisywać.

Gdyby to zrobił, straciłby uprawnienia.

INDIANAPOLIS W INDIANIE

Czujesz?

To najpiękniejsze chwile -

wspólne jedzenie popcornu.

Dawały nam rodzaj komfortu, wytchnienia.

Może to forma szczęścia,
a może wspomnienia dobrych chwil.

To była część naszego życia.

Byliśmy kinomanami,

oglądaliśmy filmy kilka razy w tygodniu.

Jake poczuł popcorn, więc się zjawił.

Spróbuj. Jesteśmy tu razem, zajadamy.

Nie wierzyłem, że do tego wrócimy.

W najskrytszych
marzeniach o tym nie śniłem.

Był 2019,
nie widziałem syna od ponad pięciu lat.

Napisałam wam na Facebooku,

że jeśli macie jakieś pytania do taty,

wystarczy je zadać.

Z trzech synów tylko ty odpisałeś.

Zaprosiłeś mnie
na spotkanie w Nowym Orleanie.

Nie wiedziałem, czego się spodziewać.

Pamiętam, że powiedziałeś wszystkim:

"To mój tata".

Nie słyszałem słowa "tata"
prawie sześć lat.

Nie miałem już nadziei.

Od dawna nie wierzyłem,
że zobaczę jeszcze któregoś z was.

Nadal wierzę,

że już nie zobaczę twoich braci.

Przepraszam.

Wiadomo, że ktoś tu kogoś skrzywdził.

Łatwo dzielić ludzi na dobrych i złych,

ale dobrzy
też robią złe rzeczy, a źli - dobre.

Nie chcę rzucać fałszywych oskarżeń.

Nie dogaduję się ostatnio z mamą.

Chciałem wyjaśnić
kilka spraw związanych z dzieciństwem

i zadzwoniłem do niej.

Myślałem, że odniesie się do paru kwestii.

Nie oczekiwałem przeprosin,
ale nawet tego nie dostałem.

Natalia, to nie w porządku.
Prowokujesz ludzi.

Zapytałem ją
o kilka spraw związanych z Natalią,

ale nie chcę mówić o tym przed kamerami.

Trochę chronię mamę, nie mówiąc wprost.

Mama nie jest niewinna.

Więc utknąłem gdzieś pomiędzy,
ponieważ nie chcę nikogo skrzywdzić.

Ale zdaję sobie sprawę,
że to może nie być możliwe.

Możesz uniewinnić dziewczynkę
i wyjaśnić sprawę.

Jedno z moich ulubionych
powiedzeń Martina Luthera Kinga, brzmi:

"Sprawiedliwość spóźniona
to sprawiedliwość zaniechana".

Muszę się z tym przespać.

Boisz się, że jeśli powiesz prawdę,
mama pójdzie do więzienia?

Nie chcę kontynuować.

Skończyłem.

Jest tak wiele pytań.

Czy to możliwe, aby to wymyślili,
aby chronić swój tyłek?

Zatrzeć ślady? Coś tu jest nie tak.

Coś mi tu śmierdzi jak cholera!

Ktoś coś ukrywa.

JACOB WŁAŚNIE SKOŃCZYŁ WYWIAD.

NIE WIE,
ŻE MIKRO-PORT WCIĄŻ NAGRYWA.

Opowiedziałem o ostatnim kontakcie z mamą.

Wydaje mi się,

że jeżeli jest choć cień nadziei,
że można ją jakoś usprawiedliwić -

to może warto spróbować.

Za późno.
Wczoraj powiedziałem całą prawdę.

Prawdę mówiąc,

nie zostawiłem na niej suchej nitki.

Zasługuję na to, żeby ludzie
usłyszeli moją wersję wydarzeń.

Nie powiedziałem im
o zrzuceniu ze schodów.

No tak, o tym mieliśmy nie mówić.

Nie chciałem tego dzisiaj opowiadać.

Wiem, że można się jeszcze odwołać,

a nie chciałbym być wezwany do sądu.

Nie mogą cię wezwać,

byłeś nieletni.

O kurde, mam włączony mikrofon.
Jestem idiotą.

Tekst: Joanna Kessler