subtitlecat.com

All language subtitles for Our.Blooming.Youth.S01E17.KOREAN.WEBRip.x264-ION10 (5)

Afrikaans

Albanian

Amharic

Arabic

Armenian

Azerbaijani

Basque

Belarusian

Bengali

Bosnian

Bulgarian

Catalan

Cebuano

Chichewa

Chinese (Simplified)

Chinese (Traditional)

Corsican

Croatian

Czech

Danish

Dutch

English

Esperanto

Estonian

Filipino

Finnish

French

Frisian

Galician

Georgian

German

Greek

Gujarati

Haitian Creole

Hausa

Hawaiian

Hebrew

Hindi

Hmong

Hungarian

Icelandic

Igbo

Indonesian

Irish

Italian

Japanese

Javanese

Kannada

Kazakh

Khmer

Korean

Kurdish (Kurmanji)

Kyrgyz

Lao

Latin

Latvian

Lithuanian

Luxembourgish

Macedonian

Malagasy

Malay

Malayalam

Maltese

Maori

Marathi

Mongolian

Myanmar (Burmese)

Nepali

Norwegian

Pashto

Persian

Polish

Portuguese

Punjabi

Romanian

Russian

Samoan

Scots Gaelic

Serbian

Sesotho

Shona

Sindhi

Sinhala

Slovak

Slovenian

Somali

Spanish Download

Sundanese

Swahili

Swedish

Tajik

Tamil

Telugu

Thai

Turkish

Ukrainian

Urdu

Uzbek

Vietnamese

Welsh

Xhosa

Yiddish

Yoruba

Zulu

Odia (Oriya)

Kinyarwanda

Turkmen

Tatar

Uyghur

Would you like to inspect the original subtitles? These are the user uploaded subtitles that are being translated: 1 00:00:00,376 --> 00:00:02,416 (พัคฮยองชิก) 2 00:00:06,006 --> 00:00:08,176 (จอนโซนี) 3 00:00:09,385 --> 00:00:11,845 (พโยเยจิน) 4 00:00:12,888 --> 00:00:14,518 (ยุนจงซอก) 5 00:00:18,227 --> 00:00:19,847 (อีแทซอน) 6 00:00:22,148 --> 00:00:24,898 (วัยเยาว์ที่ผลิบาน) 7 00:00:26,110 --> 00:00:27,650 (ละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง) 8 00:00:27,737 --> 00:00:30,987 (ตัวละคร องค์กร สถานที่ เหตุการณ์ และศาสนาในเรื่อง) 9 00:00:31,073 --> 00:00:32,373 (เป็นเพียงการสมมติเท่านั้น) 10 00:00:32,450 --> 00:00:33,780 (ฉากที่มีสัตว์ร่วมแสดงถ่ายทำโดยใช้) 11 00:00:33,868 --> 00:00:35,748 (อุปกรณ์ประกอบและเทคนิคพิเศษ) 12 00:00:50,718 --> 00:00:52,298 องค์รัชทายาท 13 00:00:57,016 --> 00:00:58,136 ตามมันไป 14 00:01:01,187 --> 00:01:02,477 จับมันมาให้ได้ 15 00:01:04,523 --> 00:01:06,193 ต้องให้ผู้คนรู้ว่าผู้ที่ยิงข้า… 16 00:01:07,443 --> 00:01:08,863 เป็นมนุษย์ 17 00:01:13,032 --> 00:01:15,282 องค์รัชทายาทๆ 18 00:01:15,367 --> 00:01:17,367 ลืมพระเนตรสิพ่ะย่ะค่ะ 19 00:01:17,453 --> 00:01:18,453 รัชทายาท 20 00:01:19,955 --> 00:01:21,665 หาตัวคนยิงธนู 21 00:01:21,749 --> 00:01:23,749 ลากคอมันมาให้ได้ 22 00:01:23,834 --> 00:01:24,844 ขอรับ 23 00:01:26,420 --> 00:01:28,260 รัชทายาทๆ 24 00:01:35,346 --> 00:01:36,596 ไม่เจอใครเลยขอรับ 25 00:01:39,642 --> 00:01:42,982 ค้นให้ทั่วทุกซอกทุกมุม มันน่าจะยังอยู่ในพื้นที่ล่าสัตว์ 26 00:01:43,062 --> 00:01:44,062 ขอรับ 27 00:01:44,605 --> 00:01:47,685 หากมีแทกังอยู่สองคน คนนึงจะสามารถยิงธนูใส่รัชทายาทได้ 28 00:01:47,775 --> 00:01:49,735 ทรงฟื้นสิพ่ะย่ะค่ะ 29 00:01:49,819 --> 00:01:51,739 ขณะที่อีกคนอยู่ข้างกายพระองค์ 30 00:01:51,821 --> 00:01:53,201 พวกเขาเป็นฝาแฝด 31 00:01:54,365 --> 00:01:57,615 ถูกต้องขอรับ หากพวกเขาเป็นฝาแฝดมันก็จะเป็นไปได้ 32 00:01:59,078 --> 00:02:01,538 เช่นนั้นเราก็ควรทูลองค์ชายรัชทายาท ว่าราชองครักษ์แทกังมีฝาแฝด 33 00:02:01,622 --> 00:02:03,122 ใช่หรือไม่ 34 00:02:07,378 --> 00:02:11,048 - ให้เอาวางไว้ที่ใดหรือขอรับ - หม้อเอาไปไว้ในครัวเลย 35 00:02:12,633 --> 00:02:13,843 ระมัดระวังเล่า 36 00:02:14,927 --> 00:02:18,007 ดูให้แน่ใจว่ากระดาษติดดีแล้ว จะได้ไม่เหลือช่องว่างให้ลมเข้า 37 00:02:18,097 --> 00:02:20,927 - ติดประตูดีๆ ระวังสลักหลุด - ขอรับ 38 00:02:21,016 --> 00:02:22,686 ดึกแล้ว เร่งมือกันหน่อย 39 00:02:25,104 --> 00:02:26,444 - วางเกี้ยวลง - ขอรับ 40 00:02:31,694 --> 00:02:32,704 องค์หญิง 41 00:02:40,786 --> 00:02:43,366 จากจุดนี้เราต้องเดินเท้าไปเพคะ 42 00:02:54,174 --> 00:02:56,264 (ตอนที่ 17) 43 00:03:12,610 --> 00:03:13,860 ทรงเข้าไปกันนะเพคะ 44 00:03:13,944 --> 00:03:16,074 หม่อมฉันจะยืนเฝ้าข้างนอกนี้ให้เอง 45 00:03:18,866 --> 00:03:19,866 มาเถิด 46 00:03:34,423 --> 00:03:37,383 ขอประทานอภัยจริงๆ ที่ทำให้พวกท่านต้องถ่อมาไกล 47 00:03:37,468 --> 00:03:38,678 ถึงที่นี่ 48 00:03:38,761 --> 00:03:40,141 ไม่เป็นไร 49 00:03:40,220 --> 00:03:42,560 เรามาถึงที่นี่ ก็เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่าน 50 00:03:42,640 --> 00:03:44,270 หวังว่าท่านจะเข้าใจ 51 00:03:44,350 --> 00:03:47,900 ท่าน พอจะทราบ เรื่องเกี่ยวกับเราหรือไม่ 52 00:03:50,022 --> 00:03:52,402 แม้กระหม่อม จะเป็นเพียงคนพเนจรร่อนเร่ 53 00:03:52,483 --> 00:03:54,783 แต่ก็พอรู้ศาสตร์ การดูโหงวเฮ้งอยู่บ้าง 54 00:03:54,860 --> 00:03:58,530 โหงวเฮ้งของท่านทั้งสองบอกว่า พวกท่านเป็นแขกที่พิเศษนัก 55 00:04:01,116 --> 00:04:05,906 บัดนี้กระหม่อมจะขอรบกวน ให้ท่านช่วยออกไปรอข้างนอกด้วย 56 00:04:31,855 --> 00:04:33,105 องค์หญิง 57 00:04:34,066 --> 00:04:37,356 ขอประทานอภัยเพคะ พอดีว่าหม่อมฉันรู้สึก… 58 00:04:37,444 --> 00:04:38,454 อ้อ 59 00:04:43,325 --> 00:04:45,785 - เช่นนั้นก็ไปเถิด - เพคะองค์หญิง 60 00:05:26,660 --> 00:05:30,330 หากราชองครักษ์แทกังเป็นฝาแฝดจริง 61 00:05:30,414 --> 00:05:33,044 เช่นนั้นก็แย่แล้วสิขอรับ 62 00:05:33,125 --> 00:05:37,625 เพราะแฝดคนนึง เป็นราชองครักษ์ขององค์ชายรัชทายาท 63 00:05:37,713 --> 00:05:39,763 ขณะที่แฝดอีกคน เกี่ยวข้องกับคดีอุกฉกรรจ์ 64 00:05:39,840 --> 00:05:41,800 พวกเขาอาจร่วมมือกันก็เป็นได้ 65 00:05:41,884 --> 00:05:42,974 เป็นไปไม่ได้ 66 00:05:43,052 --> 00:05:45,852 ราชองครักษ์แทกัง รู้หรือไม่ว่าเขามีฝาแฝด 67 00:05:48,932 --> 00:05:51,772 หากถูกแยกกันตั้งแต่เกิด เขาก็อาจไม่รู้ตัวขอรับ 68 00:05:52,603 --> 00:05:54,653 เช่นนั้นเราต้อง สืบหาความจริงให้แน่ชัด 69 00:05:54,730 --> 00:05:57,570 ขันทีโก เมื่อครู่ท่านบอกว่า ท่านไขปริศนาออกแล้วรึ 70 00:05:57,649 --> 00:05:58,899 ปริศนาอันใด 71 00:05:59,860 --> 00:06:02,360 เรื่องกลีบดอกโบตั๋นน่ะขอรับ 72 00:06:05,991 --> 00:06:08,161 พระโพธิสัตว์ผู้เปี่ยมล้นด้วยเมตตา… 73 00:06:18,295 --> 00:06:21,505 ชิมยองเชื่อว่าตน กับมินแจอีเป็นคนรักกัน 74 00:06:21,590 --> 00:06:24,430 จนกระทั่งเขาจบชีวิตตัวเองขอรับ 75 00:06:24,510 --> 00:06:27,260 คนเราจะหน้ามืดตามัว ได้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ 76 00:06:27,346 --> 00:06:29,966 ได้สิขอรับ เขาต้องถูกภูตผีสิงสู่เป็นแน่ 77 00:06:30,057 --> 00:06:32,637 ไม่ใช่ภูตผี แต่เป็นฝีมือของบางสิ่งแน่ 78 00:06:33,560 --> 00:06:37,820 สมัยราชวงศ์หมิงมีสิ่งที่เรียกว่า "ฝิ่น" อยู่ ข้าเคยรู้จักกับพ่อค้า 79 00:06:37,898 --> 00:06:39,188 ที่ไปต่างบ้านต่างเมืองบ่อยครั้ง 80 00:06:39,274 --> 00:06:42,574 และตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง พ่อค้าก็นำฝิ่นเข้ามาขายในโชซอน 81 00:06:42,653 --> 00:06:44,363 และทุกวันนี้ก็ยังหาซื้อได้ 82 00:06:44,446 --> 00:06:45,946 ข้าก็เคยได้ยินเช่นนั้น 83 00:06:46,031 --> 00:06:47,661 ข้าก็เคยได้ยินเช่นกัน 84 00:06:47,741 --> 00:06:50,371 เห็นเขาว่ากันว่าหากกินฝิ่น จะทำให้สติวิปลาสฟั่นเฟือน 85 00:06:50,452 --> 00:06:52,912 จดจำไม่ได้กระทั่งบิดามารดาของตน 86 00:06:52,996 --> 00:06:54,826 ต้องกินมันเข้าไปหรือขอรับ 87 00:06:55,666 --> 00:06:56,746 ข้าก็ไม่รู้ 88 00:06:56,834 --> 00:07:02,094 แต่เอาเป็นว่าหากเจ้ารับฝิ่นมากเข้าๆ จะจดจำไม่ได้เสียด้วยซ้ำว่าตนเป็นใคร 89 00:07:02,172 --> 00:07:05,762 หากกลีบโบตั๋นแห้งออกฤทธิ์คล้ายฝิ่น 90 00:07:05,843 --> 00:07:09,353 มันก็อาจเป็นสิ่งที่ส่งผล ให้ชิมยองเป็นเช่นนั้น 91 00:07:09,429 --> 00:07:11,809 มันอาจทำให้เขาหลงคิดไปว่า 92 00:07:11,890 --> 00:07:15,230 ตนกับมินแจอีเป็นคนรักกันขอรับ 93 00:07:33,787 --> 00:07:36,077 ทรงกลัวอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ 94 00:07:38,167 --> 00:07:39,247 ท่านตา 95 00:07:39,334 --> 00:07:43,424 ท่านตาเอาลูกท้อมาให้ข้า 96 00:07:43,505 --> 00:07:46,835 ให้ข้านำมันไปถวายให้เสด็จพี่อึยฮยอน 97 00:07:47,718 --> 00:07:49,298 แล้วเสด็จพี่ก็สวรรคต 98 00:07:51,680 --> 00:07:55,730 หลังจากเสวยลูกท้อเข้าไป 99 00:07:58,896 --> 00:08:00,396 หมายถึงบงการจิตน่ะรึ 100 00:08:00,480 --> 00:08:02,690 ข้าเคยอ่านหนังสือ เกี่ยวกับผู้คนที่สามารถ 101 00:08:02,774 --> 00:08:04,114 ทำเช่นนั้นได้ 102 00:08:04,193 --> 00:08:05,533 มันคืออะไรหรือ 103 00:08:05,611 --> 00:08:07,281 พวกเขาจะควบคุมจิตวิญญาณของคน 104 00:08:07,362 --> 00:08:10,822 ทำให้เกิดอาการเลื่อนลอย และฝังความทรงจำปลอมๆ ลงไปในหัว 105 00:08:10,908 --> 00:08:14,578 พระองค์ไม่เคยถวายลูกท้อ 106 00:08:14,661 --> 00:08:19,251 ให้องค์ชายอึยฮยอนใช่หรือไม่ 107 00:08:19,750 --> 00:08:20,750 ใช่ 108 00:08:22,044 --> 00:08:23,504 ข้าไม่เคยถวายลูกท้อ 109 00:08:23,587 --> 00:08:28,427 เรื่องที่องค์ชายอึยฮยอนสวรรคต หลังจากเสวยลูกท้อนั้น 110 00:08:28,508 --> 00:08:30,718 เป็นเพียงข่าวลือ มิใช่ความจริง 111 00:08:31,261 --> 00:08:33,061 มันเป็นข่าวลือ มิใช่ความจริง 112 00:08:33,138 --> 00:08:36,928 ความทรงจำที่เจ็บปวด ของพระองค์จะหายไป 113 00:08:37,017 --> 00:08:41,647 เช่นเดียวกับ ความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว 114 00:08:42,314 --> 00:08:44,404 หากใช้อาคมคาถาบงการจิต 115 00:08:44,483 --> 00:08:46,493 ระหว่างเผากลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง 116 00:08:46,568 --> 00:08:49,238 ก็จะควบคุมบงการ จิตใจคนได้อย่างไรเล่า 117 00:08:49,321 --> 00:08:51,621 มันคือสาเหตุ ที่ทำให้ชิมยองเข้าใจผิดไป 118 00:08:52,824 --> 00:08:54,124 ข้ากลับมาแล้ว 119 00:08:54,201 --> 00:08:57,961 ข้าคือซงและข้ากลับมาเพื่อแก้แค้น ให้กับชาวบยอกชอนผู้บริสุทธิ์ 120 00:08:58,038 --> 00:08:59,288 ที่ถูกสังหารอย่างไม่เป็นธรรม 121 00:08:59,373 --> 00:09:02,213 ข้าจะนั่งอยู่บนบัลลังก์ 122 00:09:02,960 --> 00:09:04,960 ข้าจะเป็นกษัตริย์ให้จงได้ 123 00:09:06,255 --> 00:09:08,005 ร่างทรง 124 00:09:08,090 --> 00:09:10,970 นางก็เป็นเช่นนั้น ทำตัวราวกับถูกภูตผีสิงสู่ 125 00:09:11,051 --> 00:09:14,891 เอาแต่พร่ำเพ้อ เชื่ออย่างสุดใจ ว่าตระกูลซงเผยประสงค์เทพเจ้า 126 00:09:14,972 --> 00:09:17,352 ใช้กลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง 127 00:09:17,432 --> 00:09:20,062 ร่วมกับเวทมนตร์คาถาบงการจิต 128 00:09:20,143 --> 00:09:22,273 จึงทำให้นางเชื่อว่ามันเป็นความจริง 129 00:09:22,354 --> 00:09:24,774 อย่างไรเสีย มันก็ยังเป็นเพียงหลักฐานแวดล้อม 130 00:09:24,856 --> 00:09:28,776 แต่ท่านอาจารย์ของท่านอาจารย์ บอกว่ากลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง 131 00:09:28,860 --> 00:09:31,410 ถูกนำมาใช้บรรเทา จิตใจฟุ้งซ่านไม่ใช่หรือ 132 00:09:31,488 --> 00:09:33,988 ท่านอาจารย์จะไปรู้ทุกเรื่อง ของภูมิภาคอุษาคเนย์ได้อย่างไร 133 00:10:00,100 --> 00:10:02,850 ข้าทราบดีว่าการเรียกท่าน มาพูดคุยตามลำพังเช่นนี้ 134 00:10:02,936 --> 00:10:06,646 มันเป็นการเสียมารยาท แต่ข้าจำเป็น หวังว่าท่านจะเข้าใจ 135 00:10:06,732 --> 00:10:08,232 กระหม่อมเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ 136 00:10:08,317 --> 00:10:10,397 ข้ามีเรื่องจะขอให้ท่านช่วย 137 00:10:11,153 --> 00:10:12,453 ตรัสมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ 138 00:10:12,529 --> 00:10:14,279 คืนนี้ข้าต้องพาองค์ชายใหญ่ 139 00:10:14,364 --> 00:10:16,124 ออกไปข้างนอกวัง 140 00:10:16,199 --> 00:10:18,949 เหตุใดจึงต้องเสด็จ ไปข้างนอกวังหรือพ่ะย่ะค่ะ 141 00:10:19,828 --> 00:10:22,408 อาการประชวร ขององค์ชายใหญ่แย่ลงเรื่อยๆ 142 00:10:22,497 --> 00:10:24,367 แม้แต่หยูกยาก็ใช้ไม่ได้ผล 143 00:10:24,458 --> 00:10:26,588 ข้าจึงจะให้คนผู้หนึ่ง ใช้อาคมคาถากับองค์ชายใหญ่ 144 00:10:26,668 --> 00:10:29,708 องค์หญิง เหตุใดจึงพึ่งพา วิธีนอกรีตเช่นนั้นล่ะพ่ะย่ะค่ะ 145 00:10:29,796 --> 00:10:33,336 ท่านหัวหน้าหน่วย โปรดอย่าถามมากกว่านี้เลย 146 00:10:33,425 --> 00:10:35,795 ข้าอับจนหนทางแล้วจริงๆ 147 00:10:37,596 --> 00:10:39,386 เห็นแก่องค์ชายใหญ่เถิด 148 00:10:39,473 --> 00:10:40,563 ทว่า 149 00:10:41,975 --> 00:10:44,225 หากเกิดเรื่องอันใดขึ้น กับองค์ชายใหญ่ 150 00:10:44,311 --> 00:10:46,561 ระหว่างที่ท่านอยู่ข้างนอกวัง 151 00:10:47,814 --> 00:10:49,824 ข้าจะรับมือได้อย่างไร 152 00:10:50,525 --> 00:10:52,565 - องค์หญิง… - ข้าขอร้องล่ะ 153 00:10:52,652 --> 00:10:55,112 ท่านเป็นผู้เดียวที่ข้าจะพึ่งพาได้ 154 00:10:55,197 --> 00:11:00,737 คืนนี้ช่วยมาอารักขาข้า กับองค์ชายมยองอันด้วยเถิด 155 00:12:27,539 --> 00:12:28,619 ทรงปลอดภัยนะพ่ะย่ะค่ะ 156 00:12:55,484 --> 00:12:57,784 นางกำนัลควอน เป็นอย่างไรบ้าง 157 00:13:04,367 --> 00:13:05,987 มันไปทางนั้นเจ้าค่ะ 158 00:13:06,870 --> 00:13:09,370 อย่าตามไปนะท่านหัวหน้าหน่วย มันอันตรายเกินไป 159 00:13:10,749 --> 00:13:11,879 นางกำนัลควอน 160 00:13:37,484 --> 00:13:39,954 ในกระถางธูปนี้มีกลีบดอกไม้อยู่ 161 00:13:40,028 --> 00:13:42,158 แทนที่จะเป็นเศษธูป ซึ่งมันแปลกขอรับ 162 00:13:43,490 --> 00:13:44,870 เจ้าเป็นใครกัน 163 00:13:44,950 --> 00:13:47,370 ถามข้าว่าข้าเป็นผู้ใดเช่นนั้นหรือ 164 00:13:50,664 --> 00:13:54,084 ข้าคือผู้มองเห็นและรับรู้ทุกสิ่ง 165 00:13:54,960 --> 00:13:57,590 ผืนดินที่เจิ่งนองไปด้วยเลือด 166 00:13:57,671 --> 00:14:00,341 ของบรรดาราษฎร ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกเซ่นสังเวย 167 00:14:00,423 --> 00:14:02,633 เพราะความละโมบโลภมากของคนผู้หนึ่ง 168 00:14:02,717 --> 00:14:05,967 ข้าไม่ได้เห็นเพียงการล้างผลาญ แต่ยังได้เห็นราษฎร 169 00:14:07,097 --> 00:14:09,347 ที่ถูกทอดทิ้งหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด 170 00:14:09,432 --> 00:14:12,692 ไม่ว่าจะเป็นขุนนางหรือชาวบ้าน 171 00:14:12,769 --> 00:14:17,439 ทุกชีวิตล้วนมีคุณค่า เช่นเดียวกันทั้งนั้น 172 00:14:17,524 --> 00:14:19,034 แต่พวกเจ้า 173 00:14:19,109 --> 00:14:21,649 กลับจับผู้บริสุทธิ์มาตัดลิ้น 174 00:14:21,736 --> 00:14:23,986 ตราหน้าว่าเป็นคนบาป 175 00:14:24,072 --> 00:14:26,242 และช่วงชิงกระทั่ง ผืนดินแห้งแล้งของพวกเขา 176 00:14:26,324 --> 00:14:28,994 จะให้ข้านิ่งเฉยและนั่งดู 177 00:14:29,077 --> 00:14:31,577 ความผิดชั่วโฉดเช่นนั้นได้อย่างไร 178 00:14:31,663 --> 00:14:36,293 แม้มือที่เคยใสสะอาดของข้า จะต้องเปื้อนเลือด 179 00:14:36,376 --> 00:14:39,746 แต่ความเป็นอยู่ ของประชาราษฎร์นั้นสำคัญกว่านัก 180 00:14:40,714 --> 00:14:42,094 ข้าจึงไม่นึกเสียใจ 181 00:14:43,049 --> 00:14:45,679 เลิกแก้ตัวน้ำขุ่นๆ แล้วบอกแผนการของเจ้ามาเสีย 182 00:14:45,760 --> 00:14:49,560 เจ้าทำอะไรกับองค์ชายใหญ่ และเหตุใดต้องปองร้ายองค์หญิง 183 00:14:49,639 --> 00:14:51,019 ข้ามีจุดประสงค์เพียงหนึ่ง 184 00:14:51,099 --> 00:14:56,349 ซง กา มยอล อี 185 00:14:57,564 --> 00:14:59,194 ตระกูลอีจะต้องสิ้นซาก 186 00:14:59,274 --> 00:15:01,864 คนผู้หนึ่งจากตระกูลซงจะมาปรากฏ 187 00:15:03,361 --> 00:15:05,821 เพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา 188 00:15:05,905 --> 00:15:08,275 และในที่สุด 189 00:15:08,366 --> 00:15:12,826 โลกอันปราศจากการแบ่งแยก ไร้ซึ่งชนชั้นและยศถาบรรดาศักดิ์ 190 00:15:14,414 --> 00:15:17,334 ดินแดนสุขาวดี 191 00:15:18,710 --> 00:15:22,710 ก็จะถือกำเนิดขึ้นมา 192 00:15:25,300 --> 00:15:26,340 ท่านมูจิน… 193 00:15:37,896 --> 00:15:40,766 มีสตรีนางหนึ่งแวะเวียน มาที่สำนักร่างทรงอยู่บ่อยครั้ง 194 00:15:40,857 --> 00:15:43,737 ทุกครั้งที่ท่านหญิงร่างทรง ไปยังสถานที่สวดมนต์ในแกซอง 195 00:15:43,818 --> 00:15:45,488 นางจะมาที่สำนักร่างทรงเจ้าค่ะ 196 00:15:45,570 --> 00:15:48,070 นางใส่ผ้าคลุมปกปิดใบหน้า ข้าจึงมองไม่เห็นเจ้าค่ะ 197 00:15:57,082 --> 00:15:59,132 (คดีฆาตกรรมแกซอง) 198 00:16:01,461 --> 00:16:03,171 เช่นนี้อันตรายมากนะสหายข้า 199 00:16:03,254 --> 00:16:05,764 ใช่ว่ามีพวกมันเพียงหนึ่งคน ลอยนวลอยู่ข้างนอก 200 00:16:05,840 --> 00:16:08,050 แต่นี่พวกมัน ยังสามารถเข้าออกวังได้ดั่งใจ 201 00:16:08,134 --> 00:16:11,974 พวกมันทั้งจาบจ้วงราชวงศ์ ทั้งสังหารครอบครัวพระอาจารย์มิน 202 00:16:12,055 --> 00:16:13,675 และริอ่าน… 203 00:16:15,558 --> 00:16:18,478 ยิงธนูใส่องค์ชายรัชทายาท 204 00:16:19,521 --> 00:16:22,401 เราต้องสืบให้รู้ให้ได้ ว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลังพวกมัน 205 00:16:33,535 --> 00:16:35,035 (สถานที่ที่ร่างทรงไปสวดมนต์) 206 00:16:35,120 --> 00:16:38,460 ร่างทรงไปสวดมนต์ที่แกซองหรือ เหตุใดเพิ่งมาบอกข้าเอาป่านนี้ 207 00:16:38,540 --> 00:16:41,380 อีกเรื่อง ระหว่างตามรอย หลักฐานในคดีบยอกชอน 208 00:16:41,459 --> 00:16:45,629 ข้าสืบทราบมาว่าชาวบยอกชอน จะออกจากแกซองเพื่อกลับบ้านเกิด 209 00:16:45,714 --> 00:16:48,724 นอกจากนี้ยังมีผู้ที่ส่ง ข้าวของมากมายไปยังแกซอง 210 00:16:48,800 --> 00:16:51,680 โดยอ้างว่า ส่งของเหล่านั้นกลับบ้านเกิด 211 00:16:51,761 --> 00:16:54,261 เช่นนั้นหมายความว่า พวกเขามีที่มั่นอยู่ในแกซองรึ 212 00:16:55,473 --> 00:16:57,063 ข้าก็ยังไม่แน่ใจขอรับ 213 00:16:57,142 --> 00:17:00,812 อย่างไรเสีย มีสัญญาณหลายอย่าง ชี้ไปที่แกซองกับบยอกชอนพร้อมๆ กัน 214 00:17:00,895 --> 00:17:02,805 ร่างทรงเองมีพื้นเพมาจากบยอกชอน 215 00:17:02,897 --> 00:17:05,527 เช่นนั้นบรรดาผู้คน ที่ถูกขับไล่ออกจากบ้านเกิด 216 00:17:05,608 --> 00:17:07,028 ก็ไปอาศัยอยู่ในแกซองรึ 217 00:17:07,110 --> 00:17:09,320 หากเป็นเช่นนั้นจริง ชาวบ้านในแกซองย่อมต้องรู้ 218 00:17:09,404 --> 00:17:11,574 ว่าชาวบยอกชอนมาอาศัยอยู่ด้วยสิขอรับ 219 00:17:11,656 --> 00:17:13,526 ป่านนี้ข่าวลือคงกระจายไปทั่ว 220 00:17:17,162 --> 00:17:20,872 แต่หากพวกเขาหลบซ่อนตัว… 221 00:17:20,957 --> 00:17:23,627 พวกเขาจึงได้ส่งสิ่งของ ไปที่นั่นอย่างไรเล่าขอรับ 222 00:17:23,710 --> 00:17:27,710 หากซื้อข้าวของต่างๆ ในแกซอง ชาวบ้านอาจรู้ที่อยู่ของพวกเขาได้ 223 00:17:28,423 --> 00:17:30,223 เขาซงอักเป็นที่ลุ่มๆ ดอนๆ 224 00:17:30,300 --> 00:17:33,550 หากพวกเขาสร้างที่มั่นในหุบเขา ชาวบ้านก็ไม่น่ารู้ได้นะขอรับ 225 00:17:33,636 --> 00:17:35,886 อย่างไรเสีย ทุกอย่างยังเป็นเพียงข้อสันนิษฐาน 226 00:17:35,972 --> 00:17:38,812 ในเมื่อเรายังไม่มีหลักฐาน ข้อสันนิษฐานก็สำคัญขอรับ 227 00:17:38,892 --> 00:17:40,272 เราสามารถเริ่มจากข้อสันนิษฐาน 228 00:17:40,351 --> 00:17:43,811 แล้วค่อยๆ ตีกรอบให้แคบลงทีละอย่าง สุดท้ายก็อาจนำไปสู่ความจริงได้ 229 00:17:43,897 --> 00:17:46,727 แหม ขันทีโก เหตุใดช่างปราดเปรื่องเช่นนี้ 230 00:17:46,816 --> 00:17:48,146 ศิษย์ข้า บอกพวกเขาไปซิ 231 00:17:54,949 --> 00:17:57,869 มัวชักช้าอยู่ใย บอกพวกเขาไปเสียสิ 232 00:17:57,952 --> 00:18:01,542 เมื่อเช้านี้ท่านอาจารย์บอกข้าว่า 233 00:18:01,623 --> 00:18:04,543 เราควรตั้งหน่วยขึ้นมา 234 00:18:04,626 --> 00:18:08,706 สืบสวนคดีเหล่านี้ อย่างเป็นระเบียบแบบแผนขอรับ 235 00:18:08,797 --> 00:18:09,837 และชื่อหน่วย… 236 00:18:09,923 --> 00:18:12,433 ท่านอาจารย์ก็ชิงตั้งเองแล้ว 237 00:18:14,177 --> 00:18:15,797 ชื่อหน่วยสหายโล่ขอรับ 238 00:18:16,763 --> 00:18:19,183 - หน่วยสหายโล่… - เหตุใดจึงเป็นชื่อนี้หรือขอรับ 239 00:18:23,269 --> 00:18:26,769 เพราะว่าเราคือโล่ที่จะปกป้อง… 240 00:18:27,440 --> 00:18:29,860 องค์ชายรัชทายาทอย่างไรเล่า 241 00:18:31,486 --> 00:18:32,986 ข้าจะเป็นหัวหน้าเอง 242 00:18:33,071 --> 00:18:36,661 ช้าก่อน เหตุใดเจ้าจึงเป็นหัวหน้าไปได้ 243 00:18:36,741 --> 00:18:37,781 ก็ข้าตัดสินใจเอง 244 00:18:37,867 --> 00:18:40,617 ข้าอุตส่าห์ยอมสละมันยอนดัง ห้องทดลองอันเป็นที่รัก 245 00:18:40,703 --> 00:18:42,793 มาใช้เป็นฐานที่มั่นของเราเชียวนะ 246 00:18:42,872 --> 00:18:44,872 ดังนั้นข้าย่อมต้องเป็นหัวหน้าสิ 247 00:18:45,542 --> 00:18:47,922 รู้หรือไม่ว่า ข้าถ่างตาคิดทั้งคืนเชียว 248 00:18:48,002 --> 00:18:49,672 เรื่องแค่นี้ยังอยากได้หน้าหรือ 249 00:18:49,754 --> 00:18:51,214 เรื่องแค่นี้ตรงไหน 250 00:18:51,297 --> 00:18:53,417 หากหัวหน้าคือผู้จัดหาฐานที่มั่น 251 00:18:53,508 --> 00:18:57,048 เช่นนั้นเปลี่ยนเป็นที่อื่นเถิด ข้าจะหาสถานที่ที่ดีกว่านี้ให้ 252 00:18:57,720 --> 00:18:59,930 คนที่ขุดดินไม่เป็นอย่างท่าน 253 00:19:00,014 --> 00:19:01,934 จะเหมาะสมกับตำแหน่งนี้ได้อย่างไร 254 00:19:02,684 --> 00:19:06,484 สักวันหนึ่งข้าจะแสดงให้ ว่าบุรุษเขาขุดดินกันเช่นไร 255 00:19:06,563 --> 00:19:07,653 อย่างไรข้าก็จะเป็นหัวหน้า 256 00:19:07,730 --> 00:19:09,150 เอาม้ามาฉุดก็ไม่ยอม 257 00:19:09,232 --> 00:19:11,282 ไปทูลองค์ชายรัชทายาทเสีย 258 00:19:11,359 --> 00:19:14,529 ว่ามยองจินผู้นี้ คือหัวหน้าของหน่วยสหายโล่ 259 00:19:16,197 --> 00:19:18,407 ได้ เอาที่เจ้าสบายใจ 260 00:19:18,491 --> 00:19:21,791 ประเดี๋ยวก่อน ข้าไม่สนใจตำแหน่งหัวหน้าหรอก 261 00:19:21,870 --> 00:19:23,330 ข้าจะเป็นน้องเล็ก 262 00:19:23,413 --> 00:19:26,833 แต่ขอให้เรียกข้าว่า บุรุษหน้ามนคนนำโชคแล้วกันนะขอรับ 263 00:19:29,294 --> 00:19:31,464 - เช่นนั้นข้าจะเป็นรอง… - ข้าจะเป็นรอง… 264 00:19:35,717 --> 00:19:37,467 ข้าอยู่ลำดับที่สามก็ได้ขอรับ 265 00:19:39,220 --> 00:19:42,390 เช่นนั้นเราก็ต้องทูลองค์ชายรัชทายาท 266 00:19:42,473 --> 00:19:44,603 และเริ่มสืบเรื่อง ของราชองครักษ์ผู้นั้นกัน 267 00:19:46,394 --> 00:19:48,904 แม้ไม่แน่ชัดว่าเขาเป็น แฝดคนพี่หรือแฝดคนน้อง 268 00:19:48,980 --> 00:19:53,610 แต่แฝดของเขา ก็มีความเกี่ยวข้องในทุกคดี 269 00:19:55,361 --> 00:19:59,071 ดังนั้นเราต้องได้ข้อมูล มามากมายแน่นอน 270 00:20:02,243 --> 00:20:03,243 สหายโล่ 271 00:20:09,375 --> 00:20:10,335 องค์ชาย 272 00:20:29,437 --> 00:20:31,727 ไปทูลพระมเหสีและตามหมอหลวงมาด้วย 273 00:20:31,814 --> 00:20:33,864 - เจ้าค่ะ - อย่ากระโตกกระตากเล่า 274 00:20:33,942 --> 00:20:35,902 ห้ามไม่ให้ผู้ใดล่วงรู้เรื่องนี้ 275 00:20:42,659 --> 00:20:43,909 อาการเป็นอย่างไรบ้าง 276 00:20:45,787 --> 00:20:49,457 ข้าเพียงถูกแทงตรงสีข้างเท่านั้น ไม่น่าร้ายแรงมากเจ้าค่ะ 277 00:20:49,540 --> 00:20:51,670 ท่านคือผู้ที่พา ทั้งสองพระองค์ไปที่นั่น 278 00:20:51,751 --> 00:20:54,001 แต่มันกลับพยายาม ทำร้ายองค์หญิงกับท่าน 279 00:20:54,087 --> 00:20:55,507 ไปรู้จักพระนั่นได้อย่างไร 280 00:20:55,588 --> 00:21:00,088 ข้าได้ยินนางกำนัลคนอื่นๆ พูดถึงบุรุษที่สามารถรักษา 281 00:21:00,176 --> 00:21:03,046 อาการเจ็บป่วยทางจิตใจได้เจ้าค่ะ 282 00:21:04,555 --> 00:21:06,765 ไม่นึกเลยว่าจะเกิดเหตุเช่นนี้ขึ้น 283 00:21:06,849 --> 00:21:10,229 ท่านหัวหน้าหน่วย นางกำนัลควอน ก็ต้องได้รับการรักษาเช่นกันนะ 284 00:21:31,249 --> 00:21:33,289 หากกลีบดอกโบตั๋นตากแห้ง 285 00:21:33,376 --> 00:21:35,456 มีฤทธิ์กล่อมประสาท เพื่อให้บงการจิตได้ง่าย 286 00:21:36,379 --> 00:21:38,009 เจ้าย่อมต้องเคยดมมันมาก่อน 287 00:21:38,089 --> 00:21:40,799 หม่อมฉันเพียงแต่จำ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่ได้ 288 00:21:40,883 --> 00:21:42,843 แต่ความทรงจำยังเหมือนเดิม 289 00:21:42,885 --> 00:21:44,635 ข้อแตกต่างสำหรับหม่อมฉันก็คือ 290 00:21:44,721 --> 00:21:46,471 หม่อมฉันได้สูดดมควัน จากกลีบดอกที่ไหม้ 291 00:21:46,556 --> 00:21:48,846 ทว่าไม่มีผู้ใด พยายามบงการจิตหม่อมฉัน 292 00:21:49,892 --> 00:21:51,982 แต่การัมเคยพูดว่านางเห็น 293 00:21:52,061 --> 00:21:53,981 อาจารย์ของอาจารย์คิม 294 00:21:54,063 --> 00:21:56,113 ปรากฏตัวอยู่ที่แกซองเช่นกันเพคะ 295 00:21:56,858 --> 00:21:58,818 เขารู้จักกับชิมยองเช่นกันรึ 296 00:21:59,318 --> 00:22:02,408 ชิมยองถูกบงการจิต ให้สังหารครอบครัวของเจ้า 297 00:22:02,488 --> 00:22:05,198 หากเขากับชิมยองเคยพบกันในแกซอง 298 00:22:05,283 --> 00:22:06,873 คงไม่ใช่เหตุบังเอิญแล้ว 299 00:22:07,910 --> 00:22:11,500 สิ่งนี้ไม่ได้พิเศษอันใด 300 00:22:11,581 --> 00:22:15,881 มันเป็นเพียงสมุนไพรที่ผู้คนมักใช้ 301 00:22:15,960 --> 00:22:17,630 บรรเทาจิตใจฟุ้งซ่านเท่านั้นขอรับ 302 00:22:17,712 --> 00:22:19,422 เช่นนั้นต้องสืบเรื่องเขาเพิ่ม 303 00:22:19,505 --> 00:22:21,505 ไม่แน่ว่าเขาอาจมีส่วนเกี่ยวข้อง 304 00:22:24,761 --> 00:22:28,101 อีกเรื่องหนึ่งเพคะ พระองค์ทรงไม่ทราบจริงหรือ 305 00:22:28,181 --> 00:22:29,931 ว่าราชองครักษ์แทกังมีฝาแฝด 306 00:22:30,016 --> 00:22:31,636 พระองค์ทรงจดจำ 307 00:22:31,726 --> 00:22:33,976 ระเบียนราชองครักษ์ทั้งหมด ได้ไม่ใช่หรือเพคะ 308 00:22:36,481 --> 00:22:38,401 แทกังเป็นบุตรที่ถูกรับมาเลี้ยง 309 00:22:38,483 --> 00:22:43,073 ด้วยเหตุนี้ระเบียนเพียงอย่างเดียว คงยืนยันพื้นเพของเขาไม่ได้ 310 00:22:43,154 --> 00:22:45,324 หากสืบเรื่อง ของบิดามารดาบุญธรรมของเขา 311 00:22:45,406 --> 00:22:47,406 เราอาจสืบสาวไปถึงสถานที่และเหตุผล 312 00:22:47,492 --> 00:22:49,122 ที่ทั้งสองรับเลี้ยงเขาก็เป็นได้เพคะ 313 00:22:51,287 --> 00:22:54,287 บิดามารดาบุญธรรมเขาเป็นเจ้าหน้าที่ ดูแลสุสานหลวงที่ฮวาลินซอ 314 00:22:54,373 --> 00:22:58,423 ผู้ที่ฝากฝังแทกังไว้ ในการดูแลของพวกเขาคือข้ากับซองอน 315 00:22:58,836 --> 00:22:59,836 อย่างไรนะเพคะ 316 00:22:59,921 --> 00:23:03,591 ข้าพบแทกังครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อน 317 00:23:17,563 --> 00:23:19,523 ไชโย สำเร็จ 318 00:23:19,607 --> 00:23:21,437 ไปดูกันเถิด 319 00:23:24,153 --> 00:23:25,663 - เลือกให้ถูก - สับไปๆ 320 00:23:25,738 --> 00:23:27,408 รอประเดี๋ยว 321 00:23:27,490 --> 00:23:29,620 อยู่ในนี้แหละ จับตาดูให้ดี 322 00:23:29,700 --> 00:23:31,490 - เชิญลงเดิมพัน - นี่เลย 323 00:23:31,577 --> 00:23:32,787 อันนี้ 324 00:23:32,870 --> 00:23:34,790 ลงหนักน่าดูนะท่าน 325 00:23:34,872 --> 00:23:36,462 เฮ้ย จับมันไว้ 326 00:24:05,278 --> 00:24:07,698 เจ้าก็ดูเป็นเด็กมีแววแท้ๆ 327 00:24:07,780 --> 00:24:10,200 - เหตุใดลักขโมยเช่นนี้ - ข้าลักขโมยแล้วมันอย่างไร 328 00:24:10,283 --> 00:24:12,163 อย่างน้อยข้าก็หาเลี้ยงชีพตัวเองได้ 329 00:24:12,243 --> 00:24:14,123 โดยไม่ต้องพึ่งพาผู้อื่นไม่ใช่รึ 330 00:24:14,203 --> 00:24:16,793 การลักขโมย จะเป็นการหาเลี้ยงชีพได้อย่างไร 331 00:24:16,873 --> 00:24:20,173 พาเราไปบ้านเจ้าเสีย เจ้าอาศัยอยู่ที่ใด 332 00:24:20,251 --> 00:24:23,131 ข้าจะต้องไปแจ้ง ให้บิดามารดาเจ้ารับรู้เรื่องนี้ไว้ 333 00:24:23,212 --> 00:24:26,092 หากข้ามีบิดามารดา คิดว่าข้าจะมาลักขโมยเช่นนี้หรือ 334 00:24:35,808 --> 00:24:38,268 ตั้งแต่นี้ไป ข้าจะเป็นแม่ให้เจ้าเองนะ 335 00:25:29,362 --> 00:25:33,992 เจิ้งเฮากล่าวว่า 336 00:25:34,075 --> 00:25:37,495 จงปกครองโลกหล้า 337 00:25:37,578 --> 00:25:43,208 สังคายนาจารีต 338 00:25:43,292 --> 00:25:45,292 สนับสนุนผู้มีฝีมือ 339 00:25:58,808 --> 00:25:59,928 เดี๋ยวเถิด 340 00:26:02,103 --> 00:26:03,943 (สามปีก่อน) 341 00:26:06,857 --> 00:26:08,277 (ชเวแทกัง) 342 00:26:10,569 --> 00:26:12,449 เจ้าสอบรับราชการทหารผ่านจริงหรือ 343 00:26:13,406 --> 00:26:14,486 ข้าภูมิใจนัก 344 00:26:15,366 --> 00:26:18,156 กระหม่อมจะไม่มีวันลืม สิ่งที่พวกท่านทำให้เลยพ่ะย่ะค่ะ 345 00:26:18,244 --> 00:26:21,254 หากไม่ได้พบพวกท่านทั้งสอง ป่านนี้กระหม่อมคงยัง 346 00:26:21,330 --> 00:26:23,370 ลักเล็กขโมยน้อยหากินไปวันๆ 347 00:26:23,457 --> 00:26:24,457 ไม่หรอก 348 00:26:24,542 --> 00:26:27,632 แม้ว่าเราจะไม่ได้พบกันในวันนั้น ข้าก็มั่นใจว่า 349 00:26:27,712 --> 00:26:31,132 เจ้าจะหาหนทาง ทำให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีได้ 350 00:26:31,215 --> 00:26:34,465 เพราะนั่นคือ เนื้อแท้ของเจ้าอย่างไรล่ะ 351 00:26:44,812 --> 00:26:46,732 เป็นแทกังไม่ผิดแน่ 352 00:26:46,814 --> 00:26:48,484 มันหมายความว่าอย่างไร 353 00:26:49,191 --> 00:26:51,151 เหตุใดเขาจึงทำเรื่องเช่นนั้นได้ 354 00:26:53,112 --> 00:26:57,742 เขาบอกว่าเขาใช้ชีวิตเร่ร่อน โดยไม่รู้จักบิดามารดาหรือบ้านเกิด 355 00:26:57,825 --> 00:27:00,485 ดังนั้นเขาคงไม่รู้ว่าตนมีฝาแฝดอยู่ 356 00:27:00,578 --> 00:27:04,208 หากเป็นเช่นนั้น เขาก็อาจมาจากบยอกชอนหรือเพคะ 357 00:27:04,290 --> 00:27:06,960 ทุกอย่างที่ฝาแฝดของเขาทำ ล้วนเพื่อบยอกชอนทั้งนั้น 358 00:27:07,043 --> 00:27:09,003 เขาย่อมต้องมาจากบยอกชอน 359 00:27:09,086 --> 00:27:11,916 และราชองครักษ์แทกังก็ต้อง มีพื้นเพมาจากบยอกชอนเช่นกัน 360 00:27:15,259 --> 00:27:19,719 แต่อย่างไรเสีย หม่อมฉันก็รู้สึกโล่งใจเพคะ 361 00:27:21,724 --> 00:27:22,854 เรื่องอันใดรึ 362 00:27:22,933 --> 00:27:24,943 หากเราคิดถูก 363 00:27:25,019 --> 00:27:27,099 เช่นนั้นราชองครักษ์แทกัง ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง 364 00:27:27,188 --> 00:27:31,478 กับการตายของครอบครัวข้า และไม่ได้เป็นผู้ลอบทำร้ายพระองค์ 365 00:27:33,194 --> 00:27:36,914 ทว่า ฝาแฝดของเขาก็ยัง เป็นผู้ที่ยิงศรใส่พระองค์ 366 00:27:36,989 --> 00:27:39,119 และสังหารคนส่งสาส์นที่พระองค์ส่งไป 367 00:27:39,200 --> 00:27:42,700 หากเขาสามารถเข้าออกวังได้ โดยมีรูปลักษณ์เหมือนแทกัง 368 00:27:42,787 --> 00:27:44,407 มันอาจเกิดปัญหา… 369 00:27:52,338 --> 00:27:56,048 องค์รัชทายาท กระหม่อมไปวังตะวันออก และทราบมาว่าพระองค์อยู่ที่นี่ 370 00:27:56,133 --> 00:27:57,133 มีเรื่องอันใดรึ 371 00:27:57,218 --> 00:27:59,968 กระหม่อมไปดูบ้านใกล้กับสะพานทงอุน และจัดเตรียมทุกอย่าง 372 00:28:06,977 --> 00:28:08,767 ตามรับสั่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ 373 00:28:09,355 --> 00:28:10,555 ขอบใจเจ้ามาก 374 00:28:17,488 --> 00:28:19,568 ท่านหัวหน้าหน่อย เสื้อผ้า… 375 00:28:21,659 --> 00:28:24,499 เกิดเรื่องขึ้น ข้ากำลังรีบ ทูลองค์รัชทายาททีว่าข้ามาเข้าเฝ้า 376 00:28:24,578 --> 00:28:27,458 องค์ชายรัชทายาท ไม่ได้ประทับอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ 377 00:28:27,540 --> 00:28:30,040 พระองค์ตรัสว่าคืนนี้ จะประทับที่ห้องหนังสือ 378 00:28:30,126 --> 00:28:33,166 ราชองครักษ์แทกังก็เพิ่งตามไป เข้าเฝ้าพระองค์เมื่อสักครู่เจ้าค่ะ 379 00:28:33,254 --> 00:28:34,964 ราชองครักษ์ไปหารัชทายาทรึ 380 00:28:44,682 --> 00:28:47,102 องค์รัชทายาท ขอประทานอภัย ที่กระหม่อมแต่งกายเช่นนี้ 381 00:28:50,855 --> 00:28:53,515 เจ้ามาอยู่ที่นี่ โดยไร้รอยขีดข่วนได้อย่างไรกัน 382 00:28:53,607 --> 00:28:57,897 องค์รัชทายาท ก่อนหน้านี้เกิดเรื่อง กระหม่อมจึงอยากค้นตัวแทกังพ่ะย่ะค่ะ 383 00:28:57,987 --> 00:28:59,737 ก่อนหน้านี้เกิดเรื่องอันใด 384 00:29:01,490 --> 00:29:03,370 สองชั่วโมงก่อนเจ้าอยู่ที่ไหน 385 00:29:03,451 --> 00:29:04,451 เอ๊ะ 386 00:29:08,080 --> 00:29:10,500 ยามนั้นแทกังน่าจะอยู่ ใกล้กับสะพานทงอุนนะ 387 00:29:10,583 --> 00:29:11,833 ผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ 388 00:29:11,917 --> 00:29:14,877 ยามนั้นเขาอยู่ ใกล้เขาซูรักต่างหากพ่ะย่ะค่ะ 389 00:29:14,962 --> 00:29:17,092 ท่านหมายความว่าอย่างไร 390 00:29:17,173 --> 00:29:20,473 ข้าไปทำตามรับสั่งขององค์รัชทายาท แถวสะพานทงอุนจริงๆ ขอรับ 391 00:29:20,551 --> 00:29:22,261 มีพยานช่วยยืนยันได้… 392 00:29:22,344 --> 00:29:23,554 ไม่จริงพ่ะย่ะค่ะ 393 00:29:24,680 --> 00:29:26,680 โปรดประทานอนุญาต ให้กระหม่อมตรวจสอบไหล่เขาด้วย 394 00:29:28,392 --> 00:29:30,982 ไหล่ซ้ายของเจ้า เพิ่งถูกดาบฟันมาใช่หรือไม่ 395 00:29:32,646 --> 00:29:33,856 ไม่ใช่เขาหรอก 396 00:29:35,399 --> 00:29:36,399 รัชทายาท 397 00:29:37,401 --> 00:29:39,451 เปิดไหล่ซ้ายให้เขาดูสิ 398 00:29:41,113 --> 00:29:42,453 นี่เป็นคำสั่ง 399 00:29:59,173 --> 00:30:01,723 ท่านหัวหน้าหน่วย เหตุใดจึงทำเช่นนี้ขอรับ 400 00:30:01,800 --> 00:30:03,970 แต่ข้าเห็นใบหน้าเจ้า 401 00:30:04,053 --> 00:30:07,353 เมื่อสองชั่วโมงก่อน เจ้าเพิ่งชี้ดาบใส่ข้า 402 00:30:14,772 --> 00:30:16,272 ข้าเห็นเจ้าอยู่ 403 00:30:16,357 --> 00:30:18,187 ที่เรือนข้าที่แกซองมากับตาตัวเอง 404 00:30:18,275 --> 00:30:21,065 แต่เมื่อสักครู่ข้าเห็นเจ้า อยู่ใกล้กับห้องเครื่อง 405 00:30:22,404 --> 00:30:24,624 ยามที่องค์ชายรัชทายาท ถูกสั่งกักบริเวณ 406 00:30:24,698 --> 00:30:27,408 เจ้าได้บังเอิญเจอกับ อาจารย์มันยอนดังที่ตลาดหรือไม่ 407 00:30:29,370 --> 00:30:30,830 ข้าไม่เจอเขาเลย 408 00:30:31,997 --> 00:30:34,457 แต่อาจารย์มันยอนดังบอกว่า เขาเจอราชองครักษ์แทกัง 409 00:30:34,542 --> 00:30:36,252 ตอนปลอมตัวด้วยพ่ะย่ะค่ะ 410 00:30:38,921 --> 00:30:40,051 เจ้า… 411 00:30:41,966 --> 00:30:43,256 มีฝาแฝดหรือไม่ 412 00:30:59,650 --> 00:31:01,030 ตอบข้ามา 413 00:31:02,111 --> 00:31:03,571 ข้าถามว่าเจ้ามีฝาแฝดหรือ 414 00:31:06,532 --> 00:31:07,702 ไม่พ่ะย่ะค่ะ 415 00:31:09,285 --> 00:31:10,485 กระหม่อมไม่มีฝาแฝด 416 00:31:14,415 --> 00:31:16,575 - แทกัง เจ้าออกไปก่อน - รัชทายาท 417 00:31:16,667 --> 00:31:19,837 ไว้ข้าจะเรียกเจ้าเอง ตอนนี้ออกไปก่อนเถิด 418 00:31:38,814 --> 00:31:41,154 รัชทายาท แทกังมีฝาแฝดหรือพ่ะย่ะค่ะ 419 00:31:41,233 --> 00:31:43,783 ข้าคิดว่าเขาคงไม่รู้ตัวว่าตนมีฝาแฝด 420 00:31:56,999 --> 00:32:00,839 เจ้าแน่ใจใช่หรือไม่ว่า บุรุษผู้นั้นมีใบหน้าเดียวกับแทกัง 421 00:32:02,504 --> 00:32:04,554 ว่าแต่เจ้าไปทำอันใดที่นั่นกัน 422 00:32:04,590 --> 00:32:06,930 เจ้าใช้ดาบของเจ้า สร้างบาดแผลให้เขาหรือ 423 00:32:23,609 --> 00:32:27,659 แม้จะรู้ว่าพวกเขาเป็นฝาแฝด แต่ไม่นึกเลยว่าจะคล้ายกันเพียงนั้น 424 00:32:28,656 --> 00:32:29,776 หมายถึงซานรึ 425 00:32:31,033 --> 00:32:32,283 ตอนนั้นข้านึกว่าซานนั่นแหละ 426 00:32:35,079 --> 00:32:37,959 เขาคงไม่รู้ว่า พี่น้องของตนยังมีชีวิตอยู่สินะ 427 00:32:38,999 --> 00:32:41,169 จะว่าไปแล้ว ไม่คิดหรือว่าเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ 428 00:32:41,251 --> 00:32:43,801 เหมือนกับพวกที่ทำงาน ในราชสำนักอย่างไรอย่างนั้น 429 00:32:43,879 --> 00:32:46,169 เหตุใดเขาจึงไปอยู่ที่มันยอนดังได้ 430 00:32:49,051 --> 00:32:51,761 เจ้ารู้แผนการ ของพระมูจินกับซานใช่หรือไม่ 431 00:32:51,845 --> 00:32:54,005 - ในเมื่อเจ้าก็ไปที่สำนักร่าง… - เงียบ 432 00:33:01,230 --> 00:33:02,650 เมื่อใดเราจะได้กลับบ้าน 433 00:33:12,157 --> 00:33:13,527 ข้าฝันว่า 434 00:33:14,284 --> 00:33:17,754 มีสัตว์ป่าขุดหลุมศพของโอวุลขึ้นมา 435 00:33:18,706 --> 00:33:20,866 เราฝังลูกโดยไม่ได้ ปักป้ายหน้าหลุมเสียด้วยซ้ำ 436 00:33:21,750 --> 00:33:23,540 ไม่รู้เลยว่าจะหานางพบหรือไม่ 437 00:33:28,006 --> 00:33:29,336 เข้าไปข้างในเถิด 438 00:33:30,092 --> 00:33:32,052 กล่อมดัลแรกับมอรูนอนเสีย 439 00:33:43,522 --> 00:33:46,112 ท่านอาจารย์ แล้วพบกันนะขอรับ 440 00:33:46,191 --> 00:33:47,231 อืม ไปเถิด 441 00:34:00,080 --> 00:34:01,870 ไปสิ เจ้านำไปเลย 442 00:34:02,708 --> 00:34:03,998 แล้วท่านไม่กลับหรือ 443 00:34:04,084 --> 00:34:05,754 กลางค่ำกลางคืนมันอันตราย 444 00:34:05,836 --> 00:34:06,876 แล้วอย่างไรขอรับ 445 00:34:07,504 --> 00:34:10,554 ยอกย้อนหรือ ข้าก็เป็นห่วงอย่างไรเล่า 446 00:34:10,632 --> 00:34:13,222 - ข้าจะเดินไปส่งเจ้าเอง - เหตุใดเปลี่ยนใจกะทันหัน 447 00:34:13,302 --> 00:34:16,222 บัณฑิตเช่นข้า ย่อมเป็นห่วงผู้ที่ตัวเล็กกว่า 448 00:34:16,305 --> 00:34:18,215 และอ่อนแอกว่าอยู่แล้วสิ 449 00:34:18,307 --> 00:34:21,687 ท่านก็พูดมาได้ ข้าไม่ได้อ่อน… 450 00:34:22,644 --> 00:34:25,444 เป็นอันใดๆ 451 00:34:26,648 --> 00:34:28,778 วิญญาณ… 452 00:34:28,859 --> 00:34:30,779 ไม่สิ อสุรกาย… 453 00:34:30,861 --> 00:34:31,951 อสุรกายรึ 454 00:34:32,029 --> 00:34:34,949 มันคว้าคอข้าไว้ด้วยขอรับ 455 00:34:37,743 --> 00:34:40,293 ไม่จริง… 456 00:34:42,372 --> 00:34:44,332 ตกอกตกใจง่ายเพียงนี้ 457 00:34:44,416 --> 00:34:46,336 จะกลับบ้านเองได้แน่หรือ 458 00:35:14,863 --> 00:35:16,163 รู้สึกวางใจดีหรือไม่ 459 00:35:16,990 --> 00:35:18,780 ที่มีข้าเดินอยู่ข้างๆ ด้วย 460 00:35:20,327 --> 00:35:23,537 ขอรับท่านอาจารย์ ท่านช่างพึ่งพาได้จริงๆ 461 00:35:29,378 --> 00:35:30,418 ทางนั้นขอรับ 462 00:35:30,504 --> 00:35:33,594 เช่นนั้นแล้ว ฮายอนกับมยองอันปลอดภัยดีหรือไม่ 463 00:35:33,674 --> 00:35:36,684 พ่ะย่ะค่ะ ทั้งสองพระองค์ทรงปลอดภัย 464 00:35:36,760 --> 00:35:39,470 องค์ชายใหญ่มยองอัน บรรทมอยู่พ่ะย่ะค่ะ 465 00:35:39,555 --> 00:35:40,635 รัชทายาท 466 00:35:41,473 --> 00:35:43,893 กระหม่อมเห็นธูปแบบเดียวกันกับ 467 00:35:43,976 --> 00:35:45,596 ที่บ้านของร่างทรงพ่ะย่ะค่ะ 468 00:35:45,686 --> 00:35:48,186 และนอกจากนี้ พระรูปนั้นยังพูดอีกว่า… 469 00:35:48,272 --> 00:35:53,862 ซง กา มยอล อี 470 00:35:53,944 --> 00:35:55,614 ตระกูลอีจะต้องสิ้นซาก 471 00:35:55,696 --> 00:35:58,366 คนผู้หนึ่งจากตระกูลซงจะมาปรากฏ 472 00:35:58,448 --> 00:36:00,868 เพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา 473 00:36:00,951 --> 00:36:03,501 และในที่สุด โลกอันปราศจาก… 474 00:36:04,413 --> 00:36:07,833 การแบ่งแยก ไร้ซึ่งชนชั้นและยศถาบรรดาศักดิ์… 475 00:36:10,669 --> 00:36:11,919 แปลกใช่หรือไม่ 476 00:36:13,338 --> 00:36:15,168 เขารูปลักษณ์เป็นอย่างไรหรือ 477 00:36:15,257 --> 00:36:18,677 เขาแต่งกายเหมือนพระ แต่ไว้ผมยาวและเป็นผมหงอก 478 00:36:18,760 --> 00:36:20,970 ข้าจึงไม่คิดว่า เขาเป็นพระที่สังกัดวัดใด 479 00:36:24,975 --> 00:36:27,845 แต่เขาบอกว่า ตนนับถือพุทธและยังพูดถึง 480 00:36:27,936 --> 00:36:31,476 โลกที่ปราศจากการแบ่งแยก กระหม่อมจึงคิดว่าเขาเป็นพระธุดงค์ 481 00:36:31,565 --> 00:36:33,895 ที่เคยศึกษาพระธรรมมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ 482 00:36:33,984 --> 00:36:36,494 เช่นนั้นเขาก็ร่วมมือ กับฝาแฝดของแทกัง 483 00:36:36,570 --> 00:36:38,660 และหากเขาเอ่ยถึง ประโยค "ซง กา มยอล อี" 484 00:36:38,739 --> 00:36:41,239 เขาย่อมต้องร่วมมือ กับร่างทรงด้วยเช่นกัน 485 00:36:41,325 --> 00:36:42,945 เจ้าทำอย่างไรกับศพเขา 486 00:36:43,035 --> 00:36:45,575 กระหม่อมฝากให้ผู้ที่เชื่อถือได้ นำศพกับกระถางธูปมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ 487 00:36:45,662 --> 00:36:47,752 พระองค์จะได้ทอดพระเนตรในตอนเช้า 488 00:37:00,844 --> 00:37:02,264 เอากระถางธูปไปด้วย 489 00:37:02,346 --> 00:37:05,056 หัวหน้าหน่วยฮันกำชับเป็นพิเศษ 490 00:37:05,140 --> 00:37:07,480 ว่าต้องขนทุกอย่างไปให้หมด 491 00:37:07,559 --> 00:37:08,639 ขอรับ 492 00:37:42,594 --> 00:37:46,314 องค์รัชทายาท กระหม่อมไม่รู้ ว่าจะทูลเรื่องนี้อย่างไรดี 493 00:37:47,516 --> 00:37:51,056 แต่ทรงจำได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ว่ามีสตรีนางหนึ่งแวะเวียนไป 494 00:37:51,144 --> 00:37:54,024 ที่สำนักร่างทรงอยู่บ่อยครั้ง ยามร่างทรงออกก่อเหตุ 495 00:37:54,106 --> 00:37:55,816 สตรีที่สวมผ้าคลุมหน้า 496 00:37:56,566 --> 00:38:00,356 วันนี้นางกำนัลควอนก็สวมผ้าคลุมหน้า ตอนที่นางไปเขาซูรักพ่ะย่ะค่ะ 497 00:38:00,445 --> 00:38:02,485 นางกำนัลควอนสวมผ้าคลุมหน้า 498 00:38:02,572 --> 00:38:04,322 และยังเกิดการต่อสู้กัน 499 00:38:04,408 --> 00:38:06,278 ณ ที่ที่นางพาองค์หญิงกับองค์ชายไป 500 00:38:06,368 --> 00:38:09,448 ข้าคงจำเป็นต้องสอบถามฮายอน ถึงเหตุผลที่นางออกไปจากวังเสียแล้ว 501 00:38:09,788 --> 00:38:11,868 องค์ชายมยองอันพูดจาเพ้อเจ้อ ว่าเห็นภูตผีวิญญาณและงู 502 00:38:11,957 --> 00:38:16,127 มาบัดนี้ก็พร่ำเพ้อว่า ตัวเองถวายลูกท้อให้เสด็จพี่อึยฮยอน 503 00:38:16,211 --> 00:38:18,461 จะให้ข้าทูลเสด็จพี่ฮวาน ได้อย่างไรกัน 504 00:38:18,964 --> 00:38:22,934 ต้องเกิดเรื่องกับองค์ชายใหญ่แน่ ข้าคงต้องไปหาน้องเดี๋ยวนี้ 505 00:38:27,848 --> 00:38:31,598 แล้วท่านก็จากไปเช่นนั้นเลยหรือ 506 00:38:35,689 --> 00:38:39,279 หัวหน้าหน่วยฮันดึงหน้ากากของซานออก 507 00:38:40,027 --> 00:38:41,567 และเห็นหน้าเขาแล้วเพคะ 508 00:38:41,653 --> 00:38:43,493 ยามนี้เขาไปเข้าเฝ้ารัชทายาท 509 00:38:43,572 --> 00:38:45,952 คงทูลให้พระองค์ทราบเรื่องแทซานแล้ว 510 00:38:47,826 --> 00:38:48,866 พระมเหสี 511 00:38:50,203 --> 00:38:52,213 องค์ชายรัชทายาทจะต้องเสด็จมาแน่ 512 00:38:52,289 --> 00:38:56,079 แต่พระมเหสีทรงไม่ได้มีส่วน เกี่ยวข้องใดๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น 513 00:38:56,168 --> 00:39:01,378 ดังนั้นหม่อมฉัน จะออกหน้าเองเพคะ แม้จะต้องตายก็ตาม 514 00:39:03,967 --> 00:39:05,297 อย่าพูดเช่นนั้น 515 00:39:05,385 --> 00:39:06,885 เจ้าต้องอยู่ต่อ 516 00:39:06,970 --> 00:39:09,930 เจ้าต้องมีชีวิตรอด กลับไปยังบ้านเกิดของเจ้าให้ได้ 517 00:39:10,015 --> 00:39:12,885 หม่อมฉันเป็นเพียง นางกำนัลต้อยต่ำเพคะ 518 00:39:12,976 --> 00:39:14,896 ชีวิตนี้ไม่มีค่าถึงเพียงนั้น 519 00:39:14,978 --> 00:39:16,348 แต่พระมเหสีจะต้องปลอดภัย 520 00:39:16,438 --> 00:39:18,018 เพื่อองค์ชายใหญ่ 521 00:39:18,106 --> 00:39:21,186 และเพื่อให้ทุกคนได้กลับบ้านนะเพคะ 522 00:39:21,276 --> 00:39:25,906 โปรดนึกถึงผู้คนที่ฝากชีวิต ไว้กับพระมเหสีและองค์ชายใหญ่ 523 00:39:26,990 --> 00:39:30,790 พวกเขาต่างก็เฝ้ารอ วันที่จะได้กลับบ้าน 524 00:39:32,204 --> 00:39:34,544 หลบซ่อนตัวในหมู่บ้านแนวังไปวันๆ 525 00:39:37,709 --> 00:39:41,509 พระมเหสีต้องทรงเข้มแข็งนะเพคะ 526 00:39:41,588 --> 00:39:43,968 ข้าจะรับช่วงต่อจากนี้เอง 527 00:39:44,049 --> 00:39:46,259 เจ้ากลับไปพักรักษาตัวเองก่อนเถิด 528 00:40:02,984 --> 00:40:06,364 องค์ชายมยองอัน เพียงแต่บรรทมลึกพ่ะย่ะค่ะ 529 00:40:06,446 --> 00:40:08,776 ชีพจรกับการหายใจยังปกติดี 530 00:40:08,865 --> 00:40:11,155 ไม่มีสิ่งใดให้ต้องเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ 531 00:40:11,243 --> 00:40:12,793 ท่านกลับไปได้ 532 00:40:25,757 --> 00:40:28,177 เหตุใดเจ้าจึงต้องออกไปนอกวัง 533 00:40:29,344 --> 00:40:32,514 พี่ได้ยินมาว่า มยองอันกินไม่ได้นอนไม่หลับ 534 00:40:32,597 --> 00:40:35,387 นับตั้งแต่ได้เห็นการไต่สวนร่างทรง 535 00:40:38,979 --> 00:40:41,189 เขาไม่ใช่น้องเจ้าเพียงผู้เดียว 536 00:40:41,273 --> 00:40:43,023 แต่เป็นน้องพี่ด้วย 537 00:40:43,108 --> 00:40:46,318 หากเจ้าตัดสินใจทำสิ่งใดเพื่อเขา 538 00:40:46,403 --> 00:40:48,113 พี่ก็ควรได้รับรู้ด้วยมิใช่รึ 539 00:40:50,615 --> 00:40:52,945 พระมเหสีเสด็จเพคะ 540 00:41:00,125 --> 00:41:02,665 แม่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว 541 00:41:02,752 --> 00:41:04,172 เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร 542 00:41:13,847 --> 00:41:15,767 น้องเพียงแต่หลับอยู่พ่ะย่ะค่ะ 543 00:41:17,809 --> 00:41:19,019 เขาจะฟื้นใช่หรือไม่ 544 00:41:19,102 --> 00:41:20,652 พ่ะย่ะค่ะ 545 00:41:22,606 --> 00:41:25,646 ขอประทานอภัย ที่ทำให้เสด็จแม่กังวลพระทัยเพคะ 546 00:41:27,569 --> 00:41:29,699 เจ้าปลอดภัยกลับมาแม่ก็โล่งใจแล้วล่ะ 547 00:41:32,949 --> 00:41:34,409 เล่ามาซิ 548 00:41:35,368 --> 00:41:38,788 เหตุใดเจ้าต้องพาน้องออกไปนอกวังด้วย 549 00:41:38,830 --> 00:41:39,870 พี่ต้องได้รู้เหตุผล 550 00:41:39,956 --> 00:41:42,076 จึงจะสามารถตามล่าตัวพวกมันได้ 551 00:41:44,753 --> 00:41:48,473 หากไม่มีซองอนอยู่ด้วย คิดว่าเจ้ากับมยองอันจะเป็นอย่างไร 552 00:41:48,548 --> 00:41:50,678 มันจู่โจมเจ้าด้วยดาบมิใช่รึ 553 00:41:50,759 --> 00:41:54,969 เจ้าก็เห็นด้วยตาตนเองแล้วว่า ผู้ที่พยายามทำร้ายมยองอันฆ่าตัวตาย 554 00:41:55,597 --> 00:41:59,177 ยังไม่เข้าใจอีกรึ ว่าพวกมันร่วมมือกัน 555 00:42:00,477 --> 00:42:01,687 ไม่ได้การ 556 00:42:01,770 --> 00:42:03,770 พี่คงปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้ 557 00:42:03,855 --> 00:42:07,355 เสด็จพ่อต้องได้รับรู้ ว่ามันพยายามจะทำร้าย 558 00:42:07,442 --> 00:42:09,532 องค์หญิงและองค์ชายแห่งโชซอน 559 00:42:10,445 --> 00:42:12,855 เสด็จพี่ ได้โปรดอย่าทูลเสด็จพ่อ… 560 00:42:12,948 --> 00:42:14,158 องค์หญิง 561 00:42:14,783 --> 00:42:17,083 บอกความจริงกับรัชทายาทไปเถิด 562 00:42:22,082 --> 00:42:24,082 องค์ชายใหญ่เห็นร่างทรง 563 00:42:24,167 --> 00:42:26,747 ถูกไต่สวนและระหว่างกลับตำหนัก 564 00:42:28,588 --> 00:42:30,718 ก็ได้เห็นต้นบ๊วยติดไฟอีก 565 00:42:30,799 --> 00:42:33,549 นับแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ 566 00:42:33,635 --> 00:42:36,385 หมอหลวงทำการรักษาอย่างเต็มที่แล้ว แต่อาการของเขากลับแย่ลง 567 00:42:37,764 --> 00:42:39,814 องค์หญิงจึงเป็นห่วงองค์ชายใหญ่ 568 00:42:39,891 --> 00:42:42,191 น้องเป็นห่วงมยองอันมากเพคะ 569 00:42:42,269 --> 00:42:45,559 นางกำนัลควอนจึงเล่าเรื่องพระ ที่ได้ยินจากนางกำนัลคนอื่นให้ฟัง 570 00:42:46,106 --> 00:42:48,606 น้องตัดสินใจลองเสี่ยง เพราะรู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง 571 00:42:50,193 --> 00:42:51,283 เสด็จแม่ 572 00:42:51,361 --> 00:42:54,201 นางกำนัลควอนไม่ได้มีความผิดเลยเพคะ 573 00:42:54,281 --> 00:42:55,871 ลูกต่างหาก 574 00:42:55,949 --> 00:42:57,739 ที่ตัดสินใจทำเช่นนี้ 575 00:42:57,826 --> 00:43:00,406 เป็นลูกเองที่ห้าม ไม่ให้นางทูลเสด็จแม่ 576 00:43:01,871 --> 00:43:02,961 องค์หญิง… 577 00:43:04,749 --> 00:43:05,789 เสด็จพี่ 578 00:43:06,418 --> 00:43:09,748 น้องไม่อยากทำให้กังวลพระทัย เพราะอีกไม่นานท่านต้องอภิเษกแล้ว 579 00:43:09,838 --> 00:43:14,758 น้องจึงคิดหาทางและขอให้ ท่านหัวหน้าหน่วยช่วยเพคะ 580 00:43:14,843 --> 00:43:16,513 น้องอยู่เฉยไม่ได้จริงๆ 581 00:43:17,804 --> 00:43:19,434 เสด็จพี่ 582 00:43:19,514 --> 00:43:21,894 มยองอันล้มป่วยมาหนึ่งเดือนเต็มแล้ว 583 00:43:21,975 --> 00:43:26,855 หากเขาเป็นอะไรไปล่ะก็ น้องคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตเพคะ 584 00:43:27,689 --> 00:43:29,899 ที่ผ่านมาเจ้าคงลำบากมากทีเดียว 585 00:43:34,279 --> 00:43:35,819 อย่าร้องไห้เลยลูก 586 00:43:36,573 --> 00:43:40,373 แม่ซาบซึ้งใจในสิ่งที่เจ้าทำนัก 587 00:43:41,036 --> 00:43:43,156 ไม่ต้องกังวลเรื่องน้องแล้ว 588 00:43:43,246 --> 00:43:44,866 เขามีเจ้าเป็นพี่สาว 589 00:43:44,956 --> 00:43:46,996 และมีองค์รัชทายาทเป็นพี่ชาย 590 00:43:48,168 --> 00:43:49,708 ซึ่งเข้มแข็งกันเพียงนี้ 591 00:43:49,794 --> 00:43:53,134 แม่มั่นใจว่าอีกไม่นาน น้องจะต้องอาการดีขึ้นอย่างแน่นอน 592 00:44:18,531 --> 00:44:22,831 ผู้ที่พยายามสังหารมยองอัน มีรูปพรรณสัณฐานเป็นเช่นไร 593 00:44:22,911 --> 00:44:27,291 เขาบอกว่าตนเป็นพระที่ร่อนเร่พเนจร แต่แท้จริงเป็นใคร น้องก็ไม่อาจทราบ 594 00:44:27,374 --> 00:44:30,004 เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเขาทำสิ่งใด 595 00:44:31,920 --> 00:44:33,000 กับมยองอัน 596 00:44:34,756 --> 00:44:38,006 เช่นนั้นเห็นมีกระถางธูป อยู่ในห้องหรือไม่ 597 00:44:39,094 --> 00:44:40,144 ธูป… 598 00:44:42,138 --> 00:44:43,218 เห็นเพคะ 599 00:44:43,306 --> 00:44:46,226 เช่นนั้นในกระถางธูปนั่น มีกลีบดอกไม้ตากแห้งอยู่หรือไม่ 600 00:44:47,602 --> 00:44:49,232 คิดว่ามีนะเพคะ 601 00:44:53,024 --> 00:44:54,694 ที่นั่นมีสิ่งใดอีกบ้าง 602 00:44:54,776 --> 00:44:56,436 มันเป็นวัดเล็กๆ 603 00:44:56,528 --> 00:44:58,528 จึงไม่มีสิ่งใดสะดุดตาเป็นพิเศษ… 604 00:44:59,572 --> 00:45:02,452 อ๊ะ ยามนั้นเขาดื่มชาด้วยเพคะ 605 00:45:02,534 --> 00:45:04,794 เจ้าจำได้หรือไม่ว่าเป็นชาอะไร 606 00:45:09,999 --> 00:45:11,329 น้องไม่แน่ใจ 607 00:45:11,418 --> 00:45:13,548 แต่เขาไม่ได้ให้น้อง หรือมยองอันดื่มเพคะ 608 00:45:35,608 --> 00:45:38,398 องค์รัชทายาท พระองค์ทรงคิดหรือไม่ว่า 609 00:45:38,486 --> 00:45:41,606 การที่นางกำนัลควอน พาองค์หญิงกับองค์ชายไปพบพระรูปนั้น 610 00:45:41,698 --> 00:45:42,868 เป็นเรื่องบังเอิญ 611 00:45:42,949 --> 00:45:45,029 และนางยังสวมผ้าคลุมปิดหน้าปิดตาอีก 612 00:45:45,118 --> 00:45:48,748 เราเพียงแต่ต้องสอบถามนาง และตรวจสอบในวันพรุ่งนี้นั่นแหละ 613 00:45:48,830 --> 00:45:53,710 แต่หากนางมีส่วนเกี่ยวข้องจริง ก็คงสืบสาวเท้าความได้ไม่ยาก 614 00:45:53,793 --> 00:45:57,213 ส่วนเรื่องผ้าคลุมหน้านั้น สตรีมักสวมใส่กันเป็นปกติ 615 00:45:59,132 --> 00:46:01,262 นางกำนัลควอนรับการรักษาอยู่ 616 00:46:01,342 --> 00:46:02,722 ปล่อยนางไปก่อนเถิด 617 00:46:03,761 --> 00:46:06,431 อย่างไรนางก็รับใช้เสด็จแม่ เราไม่มีทางทำตามใจชอบได้ 618 00:46:07,390 --> 00:46:08,390 เพคะ 619 00:46:10,143 --> 00:46:12,153 นอกจากนี้ นางกำนัลควอน… 620 00:46:12,228 --> 00:46:14,228 ยังเป็นถึงบนบังนาอิน 621 00:46:14,314 --> 00:46:16,024 หมายความว่าอย่างไรหรือ 622 00:46:17,942 --> 00:46:21,912 ตอนที่พระมเหสีเข้าวัง พระองค์ได้พา นางกำนัลควอนมาจากบิดามารดา 623 00:46:21,988 --> 00:46:23,818 เพื่อให้นางมาช่วยเหลือใต้เท้าโช 624 00:46:23,907 --> 00:46:25,067 อ้อ… 625 00:46:25,158 --> 00:46:30,208 แต่อย่างไรเสีย เขาไม่น่า มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ 626 00:46:30,288 --> 00:46:33,578 เขาไม่มีเหตุผลอันใด ให้ต้องทำร้ายมยองอันกับฮายอน 627 00:46:33,666 --> 00:46:37,546 และในเมื่อนางกำนัลควอน อยู่ฝ่ายเดียวกับใต้เท้าโช 628 00:46:37,629 --> 00:46:39,669 นางก็ไม่มีทางเป็นภรรยาของซงไปได้ 629 00:46:39,756 --> 00:46:42,796 เช่นนั้นแล้ว… 630 00:46:42,884 --> 00:46:45,894 ก็ต้องเป็นฝีมือของผู้ที่มา จากบยอกชอนสินะเพคะ 631 00:46:46,471 --> 00:46:49,181 หากพวกเขาไม่ใช่กลุ่มโจร 632 00:46:49,265 --> 00:46:52,435 และยามนั้นก็ยกธงขาว และรอคณะปราบกบฏจริง 633 00:46:52,519 --> 00:46:54,349 เช่นนั้นพวกเขาคงหวังชิงบัลลังก์ 634 00:46:54,437 --> 00:46:56,937 เพื่อแก้แค้นให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น 635 00:47:17,752 --> 00:47:20,002 เหตุใดพระมเหสีจึงได้… 636 00:47:20,088 --> 00:47:22,088 บอกความจริงกับรัชทายาทไปเถิด 637 00:47:22,799 --> 00:47:26,009 องค์ชายใหญ่เห็นร่างทรงถูกไต่สวน และระหว่างกลับตำหนัก 638 00:47:26,094 --> 00:47:28,054 ก็ได้เห็นต้นบ๊วยติดไฟอีก 639 00:47:28,137 --> 00:47:31,097 นับแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ 640 00:47:31,182 --> 00:47:33,182 องค์หญิงจึงเป็นห่วงองค์ชายใหญ่ 641 00:47:33,268 --> 00:47:35,018 หากให้ตรัสความจริง 642 00:47:35,103 --> 00:47:38,773 เหตุใดไม่ทูลรัชทายาทว่า องค์ชายมยองอันคือผู้ที่ถวาย 643 00:47:38,856 --> 00:47:40,436 ลูกท้อให้องค์ชายอึยฮยอน 644 00:47:49,826 --> 00:47:53,076 แหม ดึกป่านนี้แล้วหรือนี่ กลับบ้านโดยสวัสดิภาพนะขอรับ 645 00:47:54,622 --> 00:47:56,422 เช่นนั้นข้าจะเดินไปส่ง 646 00:48:05,592 --> 00:48:06,592 อ๊ะ… 647 00:48:23,860 --> 00:48:24,860 คุณหนู 648 00:48:24,944 --> 00:48:28,874 บัณฑิตพัครู้แล้ว ว่าข้ากับท่านเป็นใคร 649 00:48:28,948 --> 00:48:31,868 เขามอบผ้ามาให้ข้า ตัดชุดให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ 650 00:48:31,951 --> 00:48:33,751 - ผ้ารึ - เขาบอกว่าเราควรกลับไป 651 00:48:33,828 --> 00:48:35,788 หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว 652 00:48:35,872 --> 00:48:37,622 เราจะล้างมลทินให้ตัวเอง 653 00:48:37,707 --> 00:48:39,577 และจะได้กลับไปแกซองใช่หรือไม่ 654 00:48:39,667 --> 00:48:40,667 การัม 655 00:48:43,004 --> 00:48:46,804 อีกเรื่องเจ้าค่ะ ข้าบังเอิญเจอกับ บุรุษที่เคยเป็นรองมือปราบแกซอง 656 00:48:46,883 --> 00:48:49,343 และเขาก็จำใบหน้าของข้าได้ 657 00:48:49,427 --> 00:48:52,347 ข้ากลัวจึงรีบวิ่งหนี ดูเหมือนเขาจะยอมเลิกตามหาข้า 658 00:48:52,430 --> 00:48:56,930 แต่คุณหนูอาจบังเอิญเจอเขาได้ ยามที่มายังมันยอนดัง โปรดระวังด้วย 659 00:48:57,018 --> 00:48:58,808 รองมือปราบแกซองรึ 660 00:48:58,895 --> 00:49:01,265 นางหมายถึงบุรุษคนที่ย้าย 661 00:49:01,356 --> 00:49:03,436 มาอยู่ฮันยางหลังได้เลื่อนขั้น 662 00:49:03,524 --> 00:49:05,944 เป็นผู้บังคับกองพันน่ะหรือ 663 00:49:24,754 --> 00:49:28,014 หากคุณหนูจำไม่ได้จริงๆ 664 00:49:28,091 --> 00:49:30,341 ไม่ว่าความทรงจำของนางจะสับสน 665 00:49:30,426 --> 00:49:34,386 เพราะกลีบดอกโบตั๋นหรือฝิ่น ข้าก็จะช่วยนึกแทนนางเอง 666 00:49:36,849 --> 00:49:39,309 ยามที่เกิดเหตุฆาตกรรม… 667 00:49:39,352 --> 00:49:41,602 ข้าจำได้ว่ายามนั้นเป็นช่วง… 668 00:49:41,688 --> 00:49:43,938 ที่ฝนตกหนัก 669 00:49:44,774 --> 00:49:46,904 ไม่สิ ไม่ใช่ 670 00:49:50,780 --> 00:49:54,160 ข้าจำได้ว่านายท่านมิน กำลังวาดภาพอะไรบางอย่างอยู่ 671 00:49:54,242 --> 00:49:56,492 มันใช่ภาพวาดหรือไม่นะ 672 00:49:56,577 --> 00:49:58,537 เหตุใดท่านต้องใช้หมึกสีแดง 673 00:49:58,621 --> 00:50:02,381 ท่านดูเหมือนจะไม่ได้วาด ภาพของดอกกล้วยไม้เสียด้วย 674 00:50:02,458 --> 00:50:05,918 เหตุใดนายท่านมินต้องวาด เส้นเสียมากมายเพียงนั้นด้วยนะ 675 00:50:11,676 --> 00:50:14,136 มันจะเกี่ยวข้อง กับเรื่องที่เกิดขึ้นหรือไม่ 676 00:50:29,777 --> 00:50:31,947 เจ้ามีฝาแฝดหรือไม่ 677 00:50:33,614 --> 00:50:36,244 แต่ข้าเห็นใบหน้าเจ้า 678 00:50:36,325 --> 00:50:38,155 เมื่อสองชั่วโมงก่อน 679 00:50:38,244 --> 00:50:40,204 เจ้าเพิ่งชี้ดาบใส่ข้า 680 00:50:40,288 --> 00:50:42,288 เจ้าไม่ได้อยู่ที่เขาซูรักจริงรึ 681 00:50:56,012 --> 00:50:57,562 ศพหายไปรึ 682 00:50:57,638 --> 00:51:00,388 เราค้นหาทุกแห่ง ใกล้กับวัดนั้นทั้งคืน 683 00:51:00,475 --> 00:51:02,185 แต่ก็ไม่พบศพขอรับ 684 00:51:19,744 --> 00:51:21,454 กระหม่อมสืบข้อมูลเรื่องวัดนั้นมา 685 00:51:21,537 --> 00:51:23,787 แต่เดิมมันเป็นส่วนหนึ่ง ของวัดบีวอนพ่ะย่ะค่ะ 686 00:51:23,873 --> 00:51:27,043 บรรดาพระธุดงค์มักพักที่นั่น ยามต้องการที่ค้างแรม 687 00:51:27,126 --> 00:51:30,506 แต่พระรูปที่มรณภาพไม่เคยมาพัก ที่วัดแห่งนั้นมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ 688 00:51:32,632 --> 00:51:35,642 ผู้ที่ขโมยศพของพระรูปนั้นไป 689 00:51:35,718 --> 00:51:37,758 จะต้องเป็นฝาแฝดของแทกังไม่ผิดแน่ 690 00:51:38,387 --> 00:51:39,387 ก็อาจใช่ 691 00:51:39,472 --> 00:51:41,022 กระหม่อมได้สอบถามนางกำนัล 692 00:51:41,098 --> 00:51:44,478 ว่ามีข่าวลือเกี่ยวกับพระรูปนั้น ในหมู่นางกำนัลจริงหรือไม่ 693 00:51:44,560 --> 00:51:46,850 ปรากฏว่ามีจริง และผู้ที่เล่าให้นางกำนัลควอนฟัง 694 00:51:46,938 --> 00:51:49,438 ก็เล่าให้นางฟังตั้งแต่สองเดือนก่อน โดยที่ไม่ได้คิดอันใดพ่ะย่ะค่ะ 695 00:51:51,108 --> 00:51:52,608 เมื่อคืนทำได้ดีมาก 696 00:51:52,693 --> 00:51:56,743 ข้าซาบซึ้งใจนักที่เจ้าช่วย ปกป้องฮายอนกับมยองอันไว้ 697 00:51:57,907 --> 00:51:59,827 กระหม่อมเพียงทำ สิ่งที่ต้องทำพ่ะย่ะค่ะ 698 00:52:11,337 --> 00:52:14,297 พระมเหสีทรงเรียก ท่านหัวหน้าหน่วยไปเข้าเฝ้าเพคะ 699 00:52:46,789 --> 00:52:49,669 องค์ชายรัชทายาท ทอดพระเนตรจดหมายภูตผีแล้ว 700 00:52:54,130 --> 00:52:55,210 รัชทายาท… 701 00:52:57,842 --> 00:53:00,892 หากข้าได้เป็นมารดา ผู้ให้กำเนิดเจ้าก็คงดี 702 00:53:04,682 --> 00:53:06,432 น่าเสียดายนัก… 703 00:53:08,185 --> 00:53:10,555 ที่เจ้าไม่ใช่บุตรชายแท้ๆ ของข้า 704 00:53:18,029 --> 00:53:20,949 ภรรยาของซงอยู่ในวังนั่นแหละ 705 00:53:36,255 --> 00:53:38,375 ตระกูลอีจะต้องสิ้นซาก 706 00:53:38,466 --> 00:53:40,676 คนผู้หนึ่งจากตระกูลซงจะมาปรากฏ 707 00:53:40,760 --> 00:53:42,970 เพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา 708 00:53:46,140 --> 00:53:47,980 (ผมขาวเหมือนชิมยอง) 709 00:53:50,019 --> 00:53:53,519 หากผู้ใดถูกบงการจิต จากการสูดดมกลิ่นกลีบดอกโบตั๋น 710 00:53:53,606 --> 00:53:56,646 เส้นผมของคนผู้นั้นจะกลายเป็นสีขาว 711 00:53:56,734 --> 00:54:00,744 ด้วยเหตุนี้เส้นผม ของทั้งชิมยองและร่างทรงจึงเป็นสีขาว 712 00:54:03,449 --> 00:54:07,539 รัชทายาท บัดนี้เจ้ารู้มากเพียงใดกันนะ 713 00:54:08,037 --> 00:54:11,167 ในเมื่อเจ้าหลักแหลมนัก อีกไม่นาน… 714 00:54:12,583 --> 00:54:14,843 เจ้าคงไขปริศนาทุกอย่างได้ 715 00:54:18,923 --> 00:54:20,723 ยามนั้นเขาดื่มชาด้วยเพคะ 716 00:54:20,800 --> 00:54:22,760 แต่เขาไม่ได้ให้น้อง หรือมยองอันดื่มเพคะ 717 00:54:23,094 --> 00:54:27,604 ชาคือสิ่งที่ช่วย ไม่ให้ผู้บงการจิตได้รับผล 718 00:54:27,682 --> 00:54:29,642 จากกลีบดอกโบตั๋น 719 00:54:29,725 --> 00:54:31,805 แจอีคงไม่ได้ดื่มชาดังกล่าว 720 00:54:31,852 --> 00:54:34,562 ความทรงจำของนางจึงหายไป 721 00:56:27,176 --> 00:56:28,216 หยุดแค่นั้นแหละ 722 00:56:32,056 --> 00:56:34,096 - ซาน… - ทำเป็นไม่เห็นข้าเสีย 723 00:56:36,894 --> 00:56:39,234 อีกไม่นานเราจะได้กลับบ้านแล้ว 724 00:56:39,313 --> 00:56:40,523 ยามนั้นค่อยคุยกัน 725 00:56:46,737 --> 00:56:48,197 มาหาหนังสืออีกแล้ว… 726 00:57:20,187 --> 00:57:22,267 จับมันไว้ ต้องจับมันให้ได้ 727 00:57:31,949 --> 00:57:33,869 ปล่อยข้า ข้าจะตามจับมัน 728 00:57:33,951 --> 00:57:35,081 อย่า 729 00:57:35,161 --> 00:57:37,411 ปล่อยข้านะ เจ้าเป็นบ้าอันใด 730 00:57:37,496 --> 00:57:39,246 ปล่อย ปล่อยข้า 731 00:57:51,802 --> 00:57:55,312 อย่าได้ลืมจดหมายภูตผี ที่เอ่ยถึงชะตาของเจ้าเล่า 732 00:57:56,307 --> 00:57:59,227 บุงจาแบโด วูจาฮยางกอม 733 00:57:59,310 --> 00:58:03,770 สหายคนสนิทของเจ้าจะหันมาแทงข้างหลัง 734 00:58:10,654 --> 00:58:14,034 พระมเหสี หัวหน้าหน่วยฮันมาเข้าเฝ้าเพคะ 735 00:58:17,161 --> 00:58:19,461 ขันทีโกซุนดลที่สังกัดวังตะวันออก 736 00:58:19,538 --> 00:58:22,288 คือมินแจอี บุตรสาวของพระอาจารย์มิน 737 00:58:27,630 --> 00:58:28,670 เข้ามาได้ 738 00:58:35,804 --> 00:58:37,314 เป็นอย่างไรบ้างท่านหัวหน้าหน่วย 739 00:58:46,357 --> 00:58:47,437 เจ้ามีฝาแฝดจริง 740 00:58:47,524 --> 00:58:48,614 และเจ้าก็รู้ตัวดี 741 00:58:48,692 --> 00:58:50,782 เจ้ามาจากบยอกชอนใช่หรือไม่ 742 00:58:50,861 --> 00:58:52,951 เงียบเสีย หยุดพูดพล่ามเสียที 743 00:58:53,781 --> 00:58:55,451 เจ้าก็เป็นพวกมันใช่หรือไม่ 744 00:58:55,532 --> 00:58:57,702 ข้าจะไปทูลรัชทายาท พระองค์ต้องได้รู้ 745 00:58:57,785 --> 00:58:59,075 หุบปากเสีย 746 00:58:59,161 --> 00:59:01,211 ไม่ใช่ เจ้าพูดผิดแล้ว 747 00:59:22,184 --> 00:59:24,234 (ขอขอบคุณ อีฮายุล) 748 00:59:42,997 --> 00:59:44,867 (วัยเยาว์ที่ผลิบาน) 749 00:59:45,165 --> 00:59:48,995 ไพ่ตายที่จะเอาชนะรัชทายาทได้… 750 00:59:49,086 --> 00:59:53,796 <i>- เจ้าคือคู่หมั้นของหัวหน้าหน่วย - นางจะอยู่ใกล้กับรัชทายาท 751 00:59:58,429 --> 01:00:00,849 คงมีเรื่องที่เขาต้องเก็บงำไว้ 752 01:00:00,931 --> 01:00:03,601 มีเรื่องอันใดที่ข้ายังไม่รู้อีก 753 01:00:03,684 --> 01:00:06,104 เบาะแสชิ้นสำคัญ ที่จะไขปริศนาทุกอย่าง 754 01:00:06,186 --> 01:00:08,146 อาจอยู่ข้างในก็เป็นได้ 755 01:00:09,148 --> 01:00:10,568 หากหมายปองความจริง 756 01:00:10,649 --> 01:00:12,899 เราคงไม่อาจหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นได้ 96798