All language subtitles for Tess of the DUrbervilles (2008) E01

Goedemorgen, dominee Tringham.
- Goedemorgen, Sir John.

Pardon, meneer de dominee?

Vorige marktdag kwam u me
hier ook tegen...

en toen noemde u
me ook al Sir John.

Inderdaad.
- En een paar weken terug ook al.

Wederom 'Sir John'.
- Dat klopt.

Maar ik ben gewoon John Durbeyfield,
de sjacheraar. Dus ik denk...

Laat me je profiel zien.
Kin omhoog.

Kijk aan.

De neus en kin van de D'Urbervilles.

Alleen een beetje grover misschien.

U bent een aristocraat, Sir John.

De directe afstammeling van een der
beste families in het land: D'Urbervilles.

Ik kwam de naam tegen
in het parochie-archief.

Uit Normandië,
met de Veroveraar.

Hij streed naast Edward II
en koning John.

Door Charles II geslagen tot ridder
der Koninklijke Eik, voor jullie trouw.

Als ridderschap erfelijk was,
zoals gebruikelijk was...

zou je nu Sir John zijn.

Kan dat waar zijn?
- Ja, een familie van de beste soort.

Dus waar roken de schoorstenen van
de D'Urbervilles nu?

Waar wonen we?

Nergens. Een familiegraf
in Kingsbere, dat is je hele erfenis.

Daar liggen jullie rij na rij,
onder duur marmer.

Geen landhuizen? Landgoederen?

De familie is uitgestorven.
Goedendag, Sir John.

Wat kan ik eraan doen?

Niets.

Behalve jezelf ontnuchteren met de
gedachte: hoe diep zijn we gezonken.

Drinkt u een pilsje met me, dominee?
In Rollivers is een leuke pub.

Je hebt al meer dan genoeg gehad.

Een familiegraf in Kingsbere.
Nee maar.

Tess, kijk.

Sir John wenst u goedendag.

Goedendag allemaal.

Ik heb een familiegraf in Kingsbere.

Goed nieuws.

We stammen af
van een adellijke familie, Lady Tess.

We hebben Normandisch bloed
in onze aderen.

Hij heeft het aan z'n hart.
- Z'n hart? Laat me niet lachen.

Ik dans niet meer met jou
als je hem belachelijk maakt.

Genoeg.
- Een familiegraf in Kingsbere.

De beste skeletten in heel Wessex.

Zo bijt het agnosticisme
zichzelf in de staart.

Dit soort goddeloosheid
en ordeloosheid...

verraadt het geestelijke en morele
vacuüm der zogenaamde vrijdenkers.

Wat is dat voor vreselijke muziek?

Vast een heidens ritueel.

Een mensenoffer of zo.

Angel, wat doe je?

Zij willen danspartners, ik een verzetje.
Wie gaat er mee?

Met een stel boerenmeiden dansen?
En als iemand ons ziet?

Wat zijn jullie stijf.
- Het hoofdstuk is nog niet uit.

Vertel het me straks maar.
Ik ben zo terug.

Waar zijn jullie partners?
- Nog aan het werk. Die komen zo.

Wilt u met ons dansen?

Ik op m'n eentje, tussen zo velen?
- Dan moet u kiezen.

Mag ik?

Angel, zo is het genoeg.

Kom nou, Angel.
Het wordt zo donker.

Daar ben je.
Tess, ik heb zulk geweldig nieuws.

We zijn veredeld.

De Durbeyfields zijn
de beste familie van de streek.

Met monumenten en familiegraven
en wapens en alles. Kijk.

Hier is het bewijs.

Een lepel, moeder.
- Met ons wapen.

Ons familiewapen:
Ridders der Koninklijke Eik.

Stelde vader zich vanmiddag
daarom zo dwaas aan?

Ook dat, en mede vanwege z'n hart.

Liza-Lu, breng de kinderen naar bed.
- Het is waar.

Volgens de dokter in Shaston
heeft hij vet rond z'n hart.

Zodra dat samenkomt, is hij dood.
Over tien jaar, of tien dagen.

Wat erg. Waar is vader?

In de kroeg in Rolliver.

Hij was zo van slag
dat hij een oppepper nodig had.

Hij moet die bijenkorven wegbrengen.
- Niet boos zijn.

Er is nog meer goed nieuws. Kom.

We hebben rijke familie.

Een rijke oude dame D'Urberville,
nabij Trantridge.

Je kunt bij haar aankloppen.
- Om te bedelen? Het idee.

Dat is geen bedelen,
dat is gewoon welwillendheid.

Twee takken van dezelfde familie
die elkaar helpen.

Waar ga je heen?
- Vader ophalen.

Naar een kroeg voor een oppepper.

En jij vindt dat goed.
- Ik haal hem wel.

Ik ben de hele dag thuis aan het werk,
terwijl jij plezier maakt.

Ik ben niks minder dan een ander.
Beter zelfs.

Beter dan wie ook in Wessex.
- Wat vind jij, John?

Wat bedoel je?
- Van m'n grote plan?

Weet ik niet.
- Ze is zo rijk als wat.

Waarom zoeken we elkaar niet op?
- Vast een jongere tak.

Zo kan Tess
haar troefkaart uitspelen.

Haar blauwe bloed.
- Nee, sufferd.

Haar gezicht, zoals het mijne ooit.

Met zo'n knap gezichtje wil een heer
van stand haar wel trouwen.

Wat zegt de jongedame zelf?

Ze is willig genoeg.
Laat dat maar aan mij over.

We hebben 'n familiegraf in Kingsbere.
- Doe niet zo dwaas.

De arme man kan nu niet gaan.
- Iemand moet het doen.

Als we die bijenkorven niet verkopen,
krijgen we problemen.

U reed midden op de weg.
Kijk toch eens wat u gedaan hebt.

Nee, sir, niet doen.
- Er zit niets anders op.

Hij wil Prince's lichaam niet verkopen.

Hij zei: 'Als ridders verkochten we
ons ros ook niet als kattenvoer.

Laat ze hun shillings houden.'

Ouwe dwaas.
- Moeder...

Nou ja, het kan je niet altijd
voor de wind gaan.

Hij zal heus wel werk krijgen,
als dagloner.

Als z'n hart het volhoudt.

Moeder, ik ga wel.

Wat bedoel je?
- Als dat is wat jij wilt, dan ga ik wel.

Bij familie aankloppen.

Neem me niet kwalijk, Lady D'Urberville.
Vergeef me dat ik stoor...

maar mijn naam is...

Neemt u me niet kwalijk, mevrouw.

Ik wil u niet tot last zijn...

maar ik ben Tess Durbeyfield
uit Marlott, en ik ben gekomen...

Kan ik u helpen?

Ik ben Mr D'Urberville.
Wilt u mij spreken of m'n moeder?

Uw moeder, sir.
- Jammer.

Ze kan u niet ontvangen.
Ze is invalide.

U zult het met mij moeten doen.
Gaat het om zaken?

Geen zaken, sir.

Het valt me zwaar
om het uit te spreken.

Gaat het dan om plezier?
- Nee. Het is erg dwaas.

Ik hou van dwaze dingen.
Probeer het maar.

Ik kom u vertellen dat we
tot dezelfde familie behoren.

Juist. Een arme tak.
- Ja, sir.

Stokes?
- Nee, sir. D'Urberville.

Ja, natuurlijk. D'Urberville.

We delen een gezamenlijk familiegraf,
ik meen in Kingsbere.

Onze naam is verworden
tot simpelweg Durbeyfield...

maar we hebben een oud wapen,
met een staande leeuw. En dit, sir.

Dat is een lepel.

Met het wapen, sir.
Ridders van de Koninklijke Eik.

Vertel eens...

Hou je van aardbeien?

Ja, sir, als het de tijd daarvoor is.
Maar het is pas mei.

Hoe kwam je hier, Tess?
- Met de wagen uit Chaseborough, sir.

Ik heb in Shaston overnacht.
Vanmiddag moet ik weer terug.

Dan moeten we elkaar
leren kennen, nicht.

Mooi, hè?

'Britse Koningin' heet deze soort.
Alsjeblieft.

Ik neem 'm liever in eigen hand, sir.
- Onzin.

Wat zeg je van een kop thee?

Door mijn schuld
zijn we het paard verloren.

Zonder paard kan m'n vader
niet werken.

En wat doet je vader?
- Hij is een sjacheraar.

Sjacheraar? Sorry, dat ken ik niet.
- Hij handelt in landbouwproducten.

Dat is althans de bedoeling.

Moeder zal verheugd zijn dat we
een sjacheraar in de familie hebben.

Hoeveel heeft oom Durbeyfield nodig?
- Ik verzoek u niet te lachen.

Niemand heeft het recht me uit te lachen.
- Ik wou je niet...

Wij zijn goede mensen.
- Vast.

We hebben onze trots. Ik kom niet
bedelen, maar m'n diensten aanbieden.

Als u ons om onze situatie uitlacht...
- Tess, zo bedoelde ik het niet.

Het spijt me. Zonder voorbehoud.

Ik moet nu gaan.
- Meen je dat?

Laat me je vergezellen.

Laten we vrienden zijn, nichtje.

En jij zelf, Tess?
Wat heb jij voor ambities?

Ik wil onderwijzeres worden.

Je kunt vast goed lesgeven.

Daarvoor heb ik een beurs
en opleiding en boeken nodig.

Maar eerst een nieuw paard voor vader.

Ik zal met moeder praten.

We zullen zien wat we kunnen doen.
- Dank u, sir.

Maar geen D'Urberville-onzin meer.

Durbeyfield is een heel andere naam.

Ik hoef geen betere, sir.

...die nog voortleven
in deze levenloze dingen:

De hand die ze vorm gaf,
en het hart dat ze voedde.

En op het voetstuk
verschijnen deze woorden:

'Verschijnen...' Die tweeklank
klinkt nog een beetje plat.

...verschijnen deze woorden.
Mijn naam is Ozymandias, koning...

Tess, kijk eens wat er gekomen is.

Je kunt gaan.
- Kom hem openmaken, Tess.

Geachte Miss Durbeyfield,
ik verzoek u...

op aanbeveling van m'n zoon Alec...

om bedrijfsleider te worden van onze
pluimveeboerderij hier in The Slopes.

Bedrijfsleider, stel je voor.

De arbeidsvoorwaarden
zullen we later bespreken...

op de dag die u het beste uitkomt.
Hoogachtend, Mrs Ursula D'Urberville.

Ik ga erheen om te werken.
- Dat is voor nu een mooi voorwendsel.

Ik wil niet dat ze gaat,
ze hadden het aan mij moeten vragen.

Ik ga liever niet.
- Flauwekul, Tess. Het is 'n grote kans.

Maar hij mag mijn ridderschap kopen.

Maar alleen tegen 'n gepast bedrag.

Niet voor minder dan 500 pond.
- Zeg dat maar.

Is je aanstaande echtgenoot knap?

Mam, waarom vertel je ze zulke dingen?

Ze gaat werken, lieverds,
voor ons rijke familielid...

om een nieuw paard te kunnen kopen,
hè Tess?

Ziezo, klaar.

Je bent een plaatje, Tess.

Ik wil niet dat ze niet gaat.

Is dat de heer die van Tess
een dame gaat maken?

Dat is 'm.

Wat is er?
- Niks.

Maar ik had misschien uit moeten zoeken
of het 'n fatsoenlijk heerschap is.

Ja, dat had je misschien moeten doen.

Wilt u wat langzamer rijden, sir.

Zo'n flinke meid en dan bang?
Ik rijd altijd snel. Dat beurt me op.

Maar dat hoeft toch niet nu?
- Je moet je aan mij vasthouden.

Niet aan m'n arm, aan m'n middel.
- Geen sprake van, sir.

Wat een temperament.
Een kusje dan.

Eén kusje op die rozerode lippen
en ik stop. Erewoord.

Ik wil niemand kussen, sir.

Dan rijden we door. Vooruit.
- Goed dan. Goed dan, sir, als het moet.

Wat fijngevoelig voor een boerenmeid.

Ik breek allebei onze nekken.

U hoort me te beschermen, als familielid.
- Hou toch op met je familie.

M'n hoed. Stop, m'n hoed.
- Kus je me dan? Echt?

Zonder zakdoek?
- Graag, sir, maar m'n hoed...

Zonder hoed ben je nog knapper.
Als dat mogelijk is.

Kom naast me zitten
zodat ik m'n beloning kan opeisen.

Kom je niet naast me zitten?
- Nee, sir.

Geniepige griet,
dat heb je expres gedaan.

Het is zes mijl naar Trantridge.
- Al was het honderd.

U moest zich schamen.
- Laten we vrede sluiten.

Ik zal het niet nog eens proberen,
tegen je wil. Erewoord.

De nieuweling?
- Dat klopt.

Hier.

En deze ook. Pak hem bij de poten
en klem hem onder je arm.

Goed zo. Kom maar mee.

Ik ben Groby, de opzichter.

Met klachten kom je bij mij. Niet bij
mevrouw, en niet bij Alec. Begrepen?

Elke morgen voor het ontbijt breng je
alle hanen bij haar langs.

Morgen, dames.
- Ze vraagt waar je blijft.

Ik moest haar toch inwerken.
- Is dat haar?

Goedemorgen.

Beetje beleefder, graag.

Car en Nancy Darch,
schoppenkoningin en ruitenkoningin.

Die kun je maar beter
te vriend houden.

Niet mompelen
en niet laten zien dat je bang bent.

Waarom zou ik bang zijn?

Jij moet het nieuwe meisje zijn.
Tess, heet je toch?

Kom dichterbij.

M'n zoon geeft hoog op
van je vaardigheden.

Hij zegt dat je echt
de juiste persoon bent.

Ik hoop dat we met elkaar
overweg kunnen.

Wie heb je vandaag bij je?

Dat weet ik niet, mevrouw.
- Breng ze maar hier. Snel.

Dat is Strut. Hoe is het, Strut?

Je bent vandaag niet zo kwiek, hè?

Een beetje bang
voor de vreemdelinge, denk ik.

En jij ook, Phena.

Ben jij ook bang?
- Nee, mevrouw.

Of nou ja, een beetje.
- Niet nodig. We wennen wel aan elkaar.

Zo is het toch, Groby?
- Ja, mevrouw.

Kun je fluiten?
- Fluiten, mevrouw?

Wijsjes fluiten.
- Een beetje.

Dan moet je elke dag oefenen.
Je moet voor ze fluiten.

Leer ze maar wat mooie volkswijsjes.

Je voorgangster was daar goed in.
Tot ze plotseling vertrok.

Allemaal heel geheimzinnig, hè Groby?
- Ja, mevrouw.

Ze zijn veel te lang verwaarloosd.

Uw zoon heeft nog voor ze gefloten.
- Geen wonder dat ze zo mat zijn.

Ze hebben mooie wijsjes nodig, Tess.
Denk je dat je dat kunt?

Verdraaid nog aan toe.

Wat is er mooier op Gods aarde, Tess,
dan jou zien fluiten?

Ik kan de hele dag toekijken
hoe jij je lippen tuit en vloekt.

Ik vloekte niet.

Zal ik je lesgeven?
- Nee, bedankt.

Wees niet bang,
ik zal je niet aanraken.

Ik blijf aan deze kant.

Kijk, zo ben je veilig.

Kom wat dichterbij.

Nog wat dichterbij, Tess.

Probeer het nog eens.

Je klemt je lippen te strak op elkaar,
nicht.

Het gaat zo:

Nu jij weer.

Eerst je lippen likken.

En dan heel zachtjes blazen.

Ik kan het niet.
- Onzin.

Straks word ik nog ontslagen.
- Nog een keer. Net als een kus.

En nu deze.

Heel mooi, meisje.
- Dank u wel, mevrouw.

Vertel eens,
waar heb je dat wijsje geleerd?

Dat is gewoon een oud volksliedje,
mevrouw.

Is dat zo?

Een oud volksliedje.

Zoek je iets?
- Ik deed niets.

Ik had geen kwaad in de zin.
- Tess, alsjeblieft.

Je hoeft echt niet zo nerveus te zijn.

Zo veel boeken heb ik nog nooit
gezien. Hebt u ze allemaal gelezen?

Welnee. Ze waren van m'n vader.

Was hij heel geleerd?
- Tess, hij kocht ze per meter.

Geen enkel boek is ooit geopend.
- Wat jammer.

Een ongelezen boek
heeft iets triests.

Ga je gang.
- Sir?

Elk boek dat je maar wilt,
mag je meenemen.

We zijn ten slotte familie.
- Goed dan. Dank u, sir.

Ik moet weer eens aan het werk.

Ga dan maar.

Maar bedankt, sir.

Ik weet dat je hier bent.
Ik ruik die vieze sigaren van je.

Lieve moeder,
hoe maak je het vandaag?

Ik kwam informeren
hoe het nieuwe meisje je bevalt.

Je beschermelinge is heel aardig.
En ze zal ook wel knap zijn.

O ja? Dat was me nog niet opgevallen.

Je bent net je vader.

Je noemt jezelf een D'Urberville,
maar je bent een echte Stoke.

Wie zijn die D'Urbervilles eigenlijk?
- Niemand. Allemaal uitgestorven.

Je vader wilde zichzelf graag zien
als landjonker...

en vond Stoke niet goed genoeg klinken,
dus nam hij de naam D'Urberville aan.

Prima naam, Stoke.

Maar dat was typisch je vader:
allemaal ijdelheid.

Net als z'n zoon.

Zal ik ooit jouw goedkeuring
kunnen wegdragen, moeder?

Je zou die vieze sigaar
kunnen uitdoen.

De vinken houden daar niet van,
hè lieverdjes?

M'n moeder is tevreden over je.

Blij dat te horen, sir.

Dus dan blijf je nog wat langer?
- Als u geen bezwaar hebt.

Ik heb geen enkel bezwaar.
Integendeel, ik vind het geweldig.

Ik moet meer water halen, sir.
- Laat mij maar.

Ik loop met je mee.

Vertel eens, Tess.
Praat m'n moeder wel eens over mij?

Ze lijkt heel dol op u te zijn.

Knarsetandend, misschien.

Er is een onmiskenbaar gebrek
aan moederliefde, in onze tak althans.

Dat is vast niet waar.
- Toch wel.

Als ik veren zou hebben, maakte ik
meer kans. Of als ik een ei zou leggen.

En hoe zit het bij jou, Tess?

Wat zou ik moeten doen
om jouw affectie te winnen?

Of ben ik reddeloos verloren?

Het is marktdag in Chaseborough.
Ga je mee? Wij kleden ons nu om.

Gaan jullie maar.
Ik ben te moe.

Kom op. Het is morgen zondag.
- In de kerk kun je bijslapen.

Je moet je wel omkleden.

Geef hier. Geef terug.

Blijf van me af, jij smeerlap.

Gaan we nu terug?

Wat doe jij hier?
- Niets.

Ik wacht op m'n vriendinnen.
Ik ken de weg niet.

Ik ben te paard, maar je mag mee.
- Ik heb gezegd dat ik op ze wacht.

Ik kan ook een koets voor je huren.
- Nee.

Ik wacht liever op de anderen.

Heel goed, Juffrouw Onafhankelijkheid.
Zoals u wilt.

Ik wou u nog bedanken. Voor de jurk.
Dat was erg aardig van u.

Onzin. Het was de moeite waard.
Je ziet er prachtig uit, Tess.

Car, wat loopt daar over je rug?
- Dat is gewoon een haarlok.

Nee, het is stroop.
De pot is gebarsten.

Hoe durf je mij uit te lachen?
- Iedereen lachte.

Alleen omdat je zijn favoriet bent.
- Niet waar.

Leer haar een lesje.
- Ik kan jullie allebei aan.

Ik vecht niet tegen jou, Car Darch.

En als ik geweten had dat jullie zo waren,
was ik nooit met jullie meegegaan.

Wat gebeurt hier?

Privézaken, sir.
- We kunnen het alleen wel af.

Genoeg.

Tess, stijg op.

Of moet ik je hier achterlaten?

Naar huis en naar bed,
jullie allemaal.

Waar lach je om?
- Ze krijgt het nu nog veel moeilijker.

Goed gedaan, hè Tess?
- Ik zou u zeer verplicht moeten zijn.

En ben je dat ook?
- Vergeef me.

Ik ben zo moe.
- Slaap dan maar. Ik hou je wel vast.

Waar zijn we?
- The Chase, het oudste bos in het land.

Het is mooi hier, hè?
- Zijn we dan nog niet thuis?

Tess, ik moet je wat bekennen.
We zijn verdwaald.

Hoe kunt u me zo misleiden,
terwijl ik u vertrouwd heb.

Laat me eraf. Nu meteen.

Erg stoer van je,
maar we zijn mijlen van Trantridge.

Tess, luister. Alsjeblieft.

Als jij bij het paard blijft...

zoek ik een huis of weg,
zodat ik je de weg kan wijzen.

Dan kun je kiezen of je wilt gaan lopen,
of met mij meerijden, net wat je wilt.

Afgesproken?

Hier.

U bent heel vriendelijk, sir.

Dat zal jouw familie
wel met je eens zijn.

Je vader heeft vandaag
een nieuw paard gekregen.

Echt?
- En de kinderen wat speelgoed.

Jij hebt je jurk.
- Wat aardig van u, sir.

Niet 'sir'. Alec.

Dank je wel, Alec.

Ik ben je heel dankbaar.
Bijna tegen m'n zin.

Kom nou, Tess.

Hou je nu niet een beetje van me?

Ik ben je heel dankbaar,
maar dat is alles.

Het spijt me.

Rust hier wat uit, m'n lief.
Ik ben zo snel mogelijk terug.

De mist trekt op.
Nu vinden we de weg wel weer.

Kom je met mij mee, nicht?

Goed dan.

Je mag de mantel houden.

Waar heb jij gezeten?
Mrs D'Urberville wacht op je.

Er zit modder op je jurk.

Gaat het wel, meisje?

Ja, mevrouw.

Wat is er dan toch, Tess?

Waarom loop je zo weg...

zonder afscheid te nemen?

Kom terug, laten we vrienden zijn.
- Ik kom hier nooit meer terug.

Ik had nooit van huis weg moeten gaan.
- Waarom ben je dan gekomen?

Niet uit liefde voor mij, kennelijk.

Ik heb me wel een poosje door jou
laten verblinden, dat geef ik toe.

Maar als ik ooit van je gehouden had,
zou ik mezelf nu niet zo haten.

Die nacht...
Ik begreep niet waar je op uit was.

Dat zeggen alle vrouwen.
- Ik zou je wel kunnen neerslaan.

Wat alle vrouwen zeggen,
is wat sommige vrouwen voelen.

Het was verkeerd van me.
Sorry dat ik je pijn heb gedaan.

Maar ik zal voor alles betalen.
Kleren...

Ik wil niets van jou. Dan ben ik
je bediende, en dat wil ik niet.

Dan niet. Ik ben slecht geboren, heb
slecht geleefd en zal slecht sterven.

Maar jou zal ik nooit meer slecht
behandelen. Ik ga nu naar Londen.

Maar als je in problemen komt, laat het
me dan weten, dan zorg ik voor alles.

Je begrijpt toch wel
wat ik bedoel, Tess?

Laten we vrienden blijven.

Een laatste kus.

Hoe kun je ervan genieten,
tegen m'n wil?

Wees niet bedroefd.

Nu de andere kant.

Je zult nooit van me houden, hè?
- Ik zou nu beter kunnen liegen...

en zeggen dat ik van je hou.

Maar ik heb zelfs nu nog net genoeg
zelfrespect over om niet te liegen.

Ik heb nooit van je gehouden, Alec,
en dat zal ik ook nooit doen.

Ik haat je zelfs niet.
Ik voel gewoon niets.

Je bent nu gewoon
stof en as voor me.

Daar is ze dan.
- Je komt naar huis om te trouwen.

Nee. Hou daarover op.
- Voor vakantie dan?

Ja, voor een lange vakantie.
- Dit heeft hij voor ons gekocht.

Gaat onze neef niet met je trouwen?
- Toe, Aby.

Wat is er gebeurd?
- Hij is geen neef en we trouwen ook niet.

Maar wat is er dan?

Wat is er gebeurd?

En hij gaat niet met je trouwen?
- Nee.

Heb je het hem gevraagd?
- Nee.

Elke vrouw zou hem dat vragen, Tess.
- Elke vrouw behalve ik.

Je kunt het toch niet zomaar opgeven.

Na alles wat hij voor ons gekocht heeft,
eindigt het zo?

Waarom denk je niet eens aan ons,
in plaats van alleen maar aan jezelf?

Was dan toch voorzichtig geweest.

Hoe kon ik dat weten?
Ik was een kind.

Waarom heb je me niet
voor de risico's gewaarschuwd?

Dames weten uit romans
wat er kan gebeuren.

Ik heb die kans nooit gehad.
En jij...

Jij hebt me niet geholpen.

Heeft hij die mooie jurk voor je gekocht?

Ja, inderdaad.
Hij komt uit Londen.

Hij heeft ook speelgoed gekocht
voor de kinderen.

En het paard natuurlijk.

Wanneer ga je terug naar het herenhuis?

Dat is nog niet besloten.

Maar we hopen dat het snel is.

Neem me niet kwalijk.

Ze voelt zich niet lekker.
- Ik heb haar in geen weken gezien.

Ik wilde de lessen weer voortzetten.

Ze is niet zo fit de laatste tijd.

Doe haar de groeten.
- Natuurlijk.

Vraag of ze bij me langskomt.
Ik wil haar graag spreken.

Ik zal het doorgeven.

Zullen we bij jou blijven?
- Nee, gaan jullie maar.

Ik blijf liever hier.
- Ga nu maar dansen. Vooruit.

Dan moet een ander het doen.
- Laat mij maar.

Goed, vanaf morgen
Tess en Mr Clare.

Ik zou morgen met hem trouwen.
- Ik ook, en nog wel meer ook.

Een edelman met 'n melkmeisje? We
mogen hoogstens z'n koeien melken.

Tess, rep met geen woord
over je vroegere moeilijkheden.

Maak je excuses.