All language subtitles for The.Big.Hit.2020.720p.WEBRip.x264.AAC-[YTS.MX]

Dank u.

Telefoon in 'n kluisje.

De hoofdbewaarder komt eraan.
– Prima.

Zijn dit cellen?

Nee, kantoorruimtes.

Houd de badge zichtbaar, alstublieft.

Voor het eerst in 'n gevangenis?
– Ja.

Het gaat vast wel goed.

Naar een waargebeurd verhaal

Goeiedag.

Luitenant...
– Goeiedag.

Mr Fortineau, komt u mee?

Die muts af.
– Maar ik ben verkouden.

Doe 'm af.
– Ja, hoor.

Succes.

Geef op. Nu al drie dagen.
– Gaat niet.

Je had 't beloofd.
– Hoe kom je daarbij?

Goeiedag.

Goeiedag.

Ik ben de vervanger voor het toneel.

Waar zijn uw collega's?
– In hun cel.

Komen ze nog?
– Je voorganger maakte ze boos...

...door met fabels aan te komen.
Wij willen stand–up doen.

Hoi, jongens.

Meneertje Lui.
– Hallo.

Hoe is ie?
– Gaat het?

Hij is stoned.
– Kijk die ogen eens.

En jij?
– Etienne, ik ben acteur.

Ook op de tv?

Af en toe.
– Sterren komen niet. Denk even na.

Wij doen hier stand–up.

Dat is best cool.
– Ik ben toneelspeler.

Komedies?

Dat ook wel.
– Dus je bent komiek?

Af en toe.
– Je bent gespannen.

Dat ben ik niet.
– Word je goed betaald?

Welnee, kijk naar z'n schoenen.

En die rugzak? Van de kringloop?

Heel goed. Ben je klaar?

Trek 't u niet aan, we doen vaak zo.
– Momentje.

Stand–up, dus. Ik luister.

Laat maar zien.
– Ik ben niet opgewarmd.

Dat geeft niet. Kom op,
dan kunnen we lachen.

Wie is hier grappig?
– Dat is Jojo, hier.

Helemaal niet.
– Niemand, dus.

De haas en de schildpad.

Haasten is nutteloos,
je moet op tijd vertrekken.

Dat tonen de haas en de schildpad.
Ik wed dat je niets bereikt...

Ga zitten.
– Laat hem.

Hij verzint het.

Ik wed dat je niets bereikt...
– Ga nou zitten.

Hij probeert het.
– Ja, maar...

Hoe heet jij?
– Ik heet Jordan.

Heb je nog iets geleerd?
– Die gast zat me op te naaien.

Welke fabel was het?
– Het was... Het was...

Stomme eikel.
– Rot op. "De leeuw en de muis".

Kun je wat voordragen?

Nee?
– Nee, hoor.

Goed. Ga jij dan maar.

Ik ben Patrick.

Gaat ie weer.
– De haas en de schildpad.

Nooit met gedetineerden gewerkt?
– Jawel.

Waar was dat?
– Vaulx–en–Velin.

Daar is geen gevangenis.
– Een jeugdinrichting.

Juist, ja. Dat is niet hetzelfde.

Ik hoop op 'n mooie uitvoering.
– Vijf sessies is wel weinig.

Dat weet ik. Maar er komen sponsors
en andere projectfinancierders.

Zorg ervoor, lok de anderen terug.

Dat probeer ik.

Er valt niet met ze te werken.

Ze willen stand–up doen.
Moet ik fabels doen?

Fabels zijn echt prima,
daar zit moraal in.

Je bent nooit tevreden, Etienne.
– Wel als ik Tsjechov speel.

Ik zou Lopakhin spelen.
– Ja, maar ik heb me bedacht.

Ik heb audities. Stop ermee,
als je wilt. Val me niet lastig.

Hallo, hallo. Gaat 't goed?

Welkom.

Het gaat om 'n leeuw.
Die zit vast in 'n net.

Nou, dat is alles.

Is dit alles?
– Nee, er is meer.

Hoe vaster hij komt te zitten,
hoe kwaaier hij wordt.

Hij krijgt 't benauwd.
Dan komt er 'n muis...

Geen muis, maar 'n rat.
– Lazer op.

Het is 'n rat.
– Krijg nou wat.

Hij vraagt aan de muis: 'Kun je
me helpen met dat tyfusnet?'

Die muis zegt: 'Ben jij gek?
Jij bent 'n leeuw...

...een warmbloedig reptiel
dat me in de val lokt.'

Die muis komt toch dichterbij,
op z'n hoede...

...en hij pakt het net, begint
erop te knabbelen...

...de leeuw stap eruit, blij...

...en bedankt de muis.

Hij steekt z'n klauw uit,
pakt de muis en eet 'm op.

Wie zegt dat hij de muis
opeet? Wie zegt dat?

Zo gaat 't niet.
De kat eet de wezel op.

Dit is klote.
– Ik heb 't gelezen. Zo gaat het.

Het kleintje helpt.
– Dank, meester Yoda.

Wat ik in m'n leven leerde:
de groten eten de kleintjes.

Niet slecht, meester Yoda.

Goeiedag.

Heel goed.

Nog 's, maar dan oorlogszuchtiger.
Denk aan de tegenstanders. Oké?

Goeiedag.
– Goeiedag, chef.

Is 't hier voor de fabels?

Hoe heet je?
– Traoré, Moussa.

Helemaal alleen?
– Ja.

Ken je 'n fabel?
– De melkmeid en de kan met melk.

Ja, prima.

Perette had 'n kan met
melk op haar hoofd...

...en 'n kussentje,
ze ging naar de stad.

Wat is er? Ik heb 'n halfuur gewacht.

Ik wacht al zeven jaar.
– Maar ik wacht niet.

Laat die eikel op tijd komen.

Hier wacht je altijd.
– De hele tijd.

Op bezoek, luchten, familie...
– Op morgen.

Op het eind van de dag.
– Op onze vrijlating.

Ken je daar 'n fabel over?

Lagere stem.
– Kan ik niet.

Je bent vet genoeg.

Het gaat om de ademhaling.

Gebruik je middenrif. Dat is
een spier waarmee je ademt.

Doe je hand hier op.
Ik laat m'n buik los.

Dat is eerder 'n gnoe.

Probeer maar.

Laat maar los. Doe nu 'n koe.

Toe maar.

Ontspan.

Laat je adem los.
– Gaat niet. Ze lachen me uit.

Oefen dit in je cel.
Ademen is belangrijk.

Op het podium werkt je middenrif hard.

2 WEKEN

Dames en heren:

De haas en de schildpad.

Hardlopen is nutteloos,
je moet op tijd weggaan.

De haas en de schildpad tonen 't aan.
– Isis, wat zit daar in?

Mevrouw de schildpad.

Wedden dat deze hier...

We wedden dat deze hier...

...niet eerder het doel
bereikt dan ik.

'Je bent niet lekker,'
zei de lichtvoetige.

Hé...
– Meneer de haas.

De tijd die overbleef,
nam hij om te eten...

...te slapen en de wind te bepalen.
Hij liet de schildpad verdergaan.

Niet slecht voor ongeïnteresseerden.

Bravo, dat heb je goed gedaan.

Misschien kan ik ze in m'n
programmering opnemen.

Ik maak natuurlijk maar 'n grapje.

Ja?

Hoi, pap. Met mij.
– Ik dacht dat je me was vergeten.

Toe nou, ik bel nu toch?

Wat doe je?
– Ik ben aan het eten.

Hoe gaat 't met het werk?
– Niks bijzonders. Brood op de plank.

En jij? Hoe gaat 't met werk?
– Prima. Ik heb 'n nieuwe weekendbaan.

Dat is super.

Kom je nog 's bij je pa?

Eerlijk gezegd is dat nu lastig.

Ik ga naar mam kijken in
Partage du midi. Ga je mee?

Ik vind Claudel niet geweldig.
– Toe, ga mee. Dat vindt ze heel fijn.

Kun je dinsdag?

Pap, luister je wel?

Ik weet 't niet. Ik bel je.

Houd me op de hoogte.
Ik reken erop dat je komt.

Ja, hoor.
– Ik hou van je.

Ik ook van jou.
– Dinsdag, hè?

Het ligt mooi aan de rivier.
Moet opgeknapt worden.

Die huizen moeten om, dat oude
huis en de kersentuin ook.

De kersentuin omhalen?

Pardon, schat. Je beseft niet...

...als er in de provincie
iets speciaals is...

...het onze kersentuin is.
– Alleen maar vanwege de omvang.

Die tuin geeft ons...

...een oogst één keer per twee jaar.

En nu?
– Geen idee.

Dan weten we niet
wat we ermee moeten.

Wat doe je?
– Helpen als 't niet gaat.

Het gaat prima, dank je.

Waarom hier? We zitten vol.

Je speelt niet op maandag.
– Dan rust ik uit.

Laat ons alleen.
– Dit wordt heel groot.

Wachten op Godot,
gedetineerden en Beckett.

Zij spelen niet, jij regisseert niet.
– Geef me 'n halfjaar.

In 'n halfjaar Godot? Kan niet.
– Het is voor hen geschreven.

Zij kennen het wachten. De tragiek,
het komische, ze hebben alles.

Het is hun vak niet.
– Wat zei je laatst over hen?

Dat ze je verbaasden. Jouw acteurs
verbazen niemand meer.

Je zei: 'Wat zij doen, doen wij niet.'
– Weet ik niet meer.

Misschien anders gezegd.
– Kom nou.

Wie gaat dat betalen? Ariane?
– Ze staat erachter, de rechter ook.

Het hangt van jou af.
– Nou, misschien dan.

Goed, dan. Maar ik ben bezig.
– Het is maar 'n maandag.

Ontzeg me dat niet.
– Je doet me pijn.

We praten er nog over.

Wanneer? Morgen meteen.
– Nee, nee...

Oké, ik ga in principe akkoord.

Maak je niet zo druk.
Jij bent niks veranderd.

Ga je zo het toneel op?

Ja, hoezo?
– Lekker veel zakken voor tekst.

Nou, de mazzel.
– De mazzel.

Tot maandag.
– Ja, tot dan. Agathe...

Hoeveel gedetineerden?
– Op z'n hoogst vijf.

Zes maanden lang.
– Zes maanden repeteren?

Ja, drie keer per week. In het begin.

Hoeveel uur?
– 338.

Vijf man? Hoe rechtvaardig ik dat?
– Simpel: ze staan voor alle anderen.

Zij zijn de ambassadeurs. Fabels
zijn leuk, maar ze kunnen beter.

Het gaat 'n enorme indruk maken.

Wat vindt Stéphane?
– We mogen z'n zaal gebruiken.

Verloven krijg je niet zomaar.
Daarover beslist de rechter.

Geen theaterfan.
– Ik praat wel met haar.

Nee, nee, nee...

Laat mij dat doen. Goed?

Je zei niet wat ze gaan spelen...

Samuel Beckett, de grootste
toneelauteur van de 20ste eeuw.

Dood?
– Al dertig jaar.

Wachten op Godot is een
absurdistisch meesterwerk.

Overal opgevoerd en vertaald.

In Arabisch?
– Arabisch, Chinees, alles.

Kijk, die ogen.
– Een genie, dat zie je.

Kijk nou naar die ogen.

Won de Nobelprijs.

Net zoals... Hoe heet die ene eikel
ook weer? Net als Einstein.

Hij ook.
– Klote Nobelprijs.

Even wat respect.
– Geen Gouden Bal.

Ik lees het begin voor.
– Wacht, Etienne.

Het is absurd.
– Over de absurditeit van het leven.

Als je wakker wordt, vraag je je dan
nooit af: Waartoe leef ik?

Na het opstaan rook ik 'n joint.

Als je denkt, kom je de dag niet door.

Je draait door. Het leven is buiten.

Dit gekloot hier staat tussen haakjes.
– Buiten is ook absurd.

Klopt, ja. maar ik heb liever
absurd hierbuiten...

...dan niet absurd binnen.
– Je snapt het.

Ik rook niet, Etienne.

Aan de slag. Tafel aan de kant.

Laten we gaan.
– Dat kan niet.

Waarom niet?

We wachten op Godot.

Is dat zo? Zeker dat 't hier is?

Wat?
– Dat we moeten wachten.

Voor de boom, zei hij. Zie je
nog andere? Wat is dit?

Dit lijkt 'n wilg.

Waar zijn de bladeren?

Zo doen Vladimir en Estragon.
– Estragon, 'n kruid. Kan dat anders?

Nu wil ik jullie horen met tekst.
– Ik snap 't niet.

Die Godot–gast, komt ie wel opdagen?

Nooit. Hij stuurt 'n jochie
dat zegt dat hij niet komt.

Een mysterie.
– Het is vergeefs.

Bellen ze niet?
– Er is geen telefoon.

Ze zijn gek dat ze blijven.
– Dat is het absurde.

Ze hopen dat ie komt en ze werk geeft.
– Hoop...

Daarom ben ik ook in Frankrijk
en wil ik blijven.

Als je vrijkomt, ga jij direct
terug naar Ouagadougou.

Hoop is absurd, het is absurd.
– Wat doen ze, Etienne?

Net als jullie: praten, beetje zeiken.
Pozzo komt met Lucky aangelijnd.

Klinkt wel maf. Heb je wat geslikt?
– De fabel gaat over wachtende mensen.

Fabels zijn met dieren.
– Mensen zijn dieren.

Wilde dieren. Daarom zitten we vast.

Wat is de moraal?
– Die is er niet.

Geen moraal, geen actie, geen
begin, geen einde. Wat is dat?

Het is normaal en absurd.
– En een komedie.

Ze zijn grappig. Clowns.

Laten we stemmen.
– Doen we niet.

Als je 't niks vindt, blijf je in je cel.
– Krijg de tyfus.

Wacht even, luister naar hem.
– Probeer 't even.

Etienne...

Wat levert 't op?
– Niks, het is absurd.

Hou op met zeiken. En ga jij maar weg.

Krijgen we er strafvermindering voor?
– Dat bepaal ik niet.

Jullie zullen trots op jezelf zijn.
Wie niet wil, moet 't nu zeggen.

Doet iedereen mee?

Jordan?

Jordan, nee?

Jawel, hoor.

Nee? Ja? Goed.

We gaan 't doen in een echt theater.

Jullie voeren 't op met decor,
belichting, kostuums.

En met publiek: familie,
vrienden, naasten.

Insjallah.
– Er moet hard gewerkt worden.

Leer je tekst, concentreer je...

...en houd vooral moed.
Heb vertrouwen.

Sissende sluipende slangen
die sissen en sluipen was af...

Wat af.
– Juist.

Jij bent de boom.

Een kersenboom?
– Prima. Je armen zijn takken.

Je beweegt.
– Door de wind.

Geen wind. Het is mooi
weer, de vogels zingen.

De krat... De kat krabt de krullen...
De kat krabt krullen... Verdomme.

De postkoetskoetsier poetst...

Panier piano, panier
piano, panier piano...

Een tak? Ik geloof 't niet.
– Probeer het.

Doe maar.

Na jou.
– Nee, jij eerst.

Zeven Zaventemse zotten zullen...

Doe 't minder snel.
– Deed ik al.

Liesje leerde Lotje lopen
langs de lange Lindenlaan.

Sliep ik, terwijl de anderen leden?

Slaap ik nu?

Morgen, als ik opsta, wat
zeg ik dan over vandaag?

1 MAAND

Doet 't pijn?
– Hij vraagt of 't pijn doet.

Lees niet voor, neem ons erin mee.

Je kent de tekst.

Nog 'n keer.

Doet 't pijn?
– Of het pijn doet.

Zo beter?
– Zeker, maar stop niet.

Hé, jullie twee... We luisteren.

Toe maar, Moussa.
– Het gaat alleen om jou.

Ik tel niet mee. Stel je
voor op mijn plek.

Jij komt met nieuws.

Je bent kwaad. Dan lach je
niet, Moussa. Woede.

Denk aan je leven.

Een maat komt bij je langs,
en klaagt over z'n leven.

Jij zit in de bak. Wat zeg je dan?

Vertel maar 's wat nieuws.

Klopt.
– De waarheid in je leven.

De waarheid zit in je leven.
Begrijp je, Jordan?

De waarheid.
– Ik krijg nooit bezoek.

Stoppen, heren.

Het is geen zes uur.
– Het is 18.00 uur op cel.

Goed, akkoord.

Ga jullie tekst stampen.
Ik meen 't wel, Nabil.

Baas...

Bedankt voor de rol van Vladimir.

Wat was je hiervoor?
– Boekverkoper.

Romans, literatuur.

In de boekhandel?
– Nee.

Op straat voor hotels.
– Als drugsdealer.

Ja, dealer in verhalen.

Daarvoor zit je niet vast.

Een ruzie met 'n Afghaan liep mis.
– Mr Traoré, het is zover.

Ga nu maar.

Succes.
– Tot ziens.

Pardon, meneer.

Kan ik u even spreken?
– Ja, hoor.

Ik wou zeggen dat ik de fabelopvoering
heb gezien. Ik vond 'm geweldig.

Dank je wel.
– Ik meen 't echt.

Ik hoor dat u bezig bent met
Wachten op Godot...

...van Samuel Beckett.
– Ken je 't?

Zeker. En ik weet wat hier gebeurt.

Heeft u nog 'n rol?
– Ik ben voorzien.

Niet eens iets proberen?

Laten we er niet lang over lullen.
We pakken de kans als die langskomt.

Niet elke dag zijn we nodig.

Heb je 't gelezen?
– Zeker, in één ruk.

Jammer. Had me eerder opgezocht.

Niet erg. Hier kan alles veranderen.

U heeft m'n nummer. Van de cel.

Ik heet Kamel. Kamel Beckett.

Normaal stop ik om zes uur,
maar nu moest 't om halfzes.

Ik werk drie kwartier.
– In de bak moet alles op tijd.

Bewaarders moeten ons de tijd geven.
– Ze moeten al heel veel.

Bezoek, trainingsessies, sporten...

Altijd in de weer.
– Ik begin eerder.

Geen budget voor.
– Hoe moet 't dan?

Is 't wel het juiste stuk?

Je zet wel heel erg hoog in.

Liever fabels? Of sprookjes?
De gelaarsde kat, Roodkapje...

Toe nou.

Ik wil niet dat ze mislukken.
– Ik ook niet.

Ik help ze zich te verheffen.
Een uur erbij.

Ik kijk wat ik kan doen.

Alles goed?
– Met jou?

Prima. Waar is Jordan?

Geen idee.
– Waar is ie?

Kweenie.

Bent u klaar?
– Ja, hoor.

Begin maar.

Een dronken man gaat 'n bordeel in.

De uitbaatster biedt hem
blond, bruin of rood.

Niet slecht. Ga de coulissen in.

Jij volgt, maar blijft op toneel.
Terug, Moussa.

Meneer, kunt u gaan zitten?
Bent u klaar?

Graag zo, ja. Mag ik de tekst even?

Stop even. Spreek luider,
het is 'n grote zaal.

Stel je dat voor.

Dan gaan we verder.

Wil je iets zeggen?
Heb je iets? Zeg op.

Ik wil niks zeggen.
– Ben je boos?

Een pauze. Ben je boos? Pauze...

Pardon. Pauze. Neem de tijd.

Je kent de tijd.

Toe maar.

Ben je boos?
– Nee.

Dat is m'n tekst.
– Dat was toch goed, hè?

Authentiek. Ga door.

Pardon. Kom op, Didi.

Geef je hand. Omhels me. Zijn ze gay?
– Doe niet zo gek.

Volgens mij wel.
– Dat weet Etienne.

Ga door.
– Geen wijven.

Die zijn hier ook niet zo veel.

Er zijn wel foto's in alle cellen.

Jouw vrouw naakt.
– Lazer op.

Hou daarmee op. Ga door.
– Ik speel geen homo.

Waar gaat dit stuk over?

Twee mannen zitten in de shit.
Ze willen 'n betere toekomst.

Wat dondert 't of ze homo zijn?

Ik weet niet wie Godot is,
en of hij wel bestaat.

Dat zei Beckett zelf.

Doordat ik met die jongens werk,
weet ik meer dan hij.

Ik speelde 't al eens,
en dacht dat ik 't kende.

Met hen krijgt 't betekenis.
Heel verhelderend.

Hoe vaak speel je?
– Eén keer, als begin.

Is dat alles?

Heeft 't een re–integratiedoel?
– Nee, het is theater.

Je zegt dat er regie is.
– Natuurlijk is die er.

Zo krijg jij ook de kans
om dat milieu in te komen.

Dat is wel gemeen.
– Grapje.

Sorry, dat is niet leuk.

Wat hebben ze gedaan?
– Geen idee.

Hebben ze niks gezegd?
– Nee, en ik wil 't ook niet weten.

Als ze buiten komen,
is dat met politie–escorte?

Met twee bewaarders.
– Is dat alles?

En als ze 'm smeren?
– Is de moeite niet.

Ze hebben er geen belang bij.
Het is goed...

...dat ze het vertrouwen krijgen.

Tien in 'n cel, en jij zorgt
dat het niet ontploft.

Wat zit je nou te zeggen?

Ik breng deze langgestraften met
een eigen cel wat cultuur bij.

Ik ben een trotse uitlaatklep.
Het is 'n ambitieus project.

En nuttig ook.
– Goed zo. Neem me niet kwalijk.

Hoe acteren ze?

Ze acteren vals.

Maar 't is wel waar, en dat telt.

Goed acteren en vals zijn, dat kan.

Wat onwaar is, hoeft niet vals te
zijn. Kan ook juist zijn. Soms...

...is 't juist en waar. Ik heb
liever waar door vals en...

Dat zullen ze zijn. Juist.

En ook waar. Je gaat 't zien.

Nog brood?

Wanneer is 't?
– Juni.

Verdorie, tijdens m'n examens.

Die heb je niet 's avonds.
– Maar dan studeer ik.

Maak met mij 'n trektocht
in het Parc des Ecrins.

Op Circuit des Lacs
halen we 'n frisse neus.

Graag. Wanneer?
– In 'n weekend.

Ik werk in het restaurant.
– Je werkt maar. We doen niks samen.

Ik ben werkstudent.

En je had samen met mij
naar mama kunnen gaan.

En je moet 's avonds studeren.
– Laat maar zitten.

2 MAANDEN

Nee, vier keer 'qua'.

Quaquaquaqua, witte baard.
– Hé, meiden. Dansen we nog?

Wat lul je nou, man? Lazer op.

Wat heb jij? Kun je lezen?

Stelletje eikels.
– Niks van aantrekken.

Quaquaquaqua, witte baard.
Quaquaquaqua, buiten.

Buiten de tijd van... Van...

Van het goddelijke. Ga door.
– Van de hoogten...

Godverdomme, ik begrijp er niks van.

Krijg de tyfus.
– Van de hoogten...

Jordan, kom terug.

Meen je dit nou?
– Wie van boven zijn goddelijke...

Juist.

...zijn goddelijke athambie,
goddelijke afasie...

Wat is afasie nou weer? Een land?
– Dit is het theater van het absurde.

Komt Jordan wel?
– Z'n moeder is ziek.

Nou en?
– Doe je mee als je moeder ziek is?

Zeker.
– Dit is niet ons werk.

Op je cel wegrotten maakt
je moeder niet beter.

Verdomme.

Bedankt, meester.

Sorry, ik ben 'n beetje laat.

Gaat ie?
– Met jou?

Wat doe je hier?
– Ik kom om te werken.

Hoe bedoel je?
– Ik kom voor Estragon.

Het toneelstuk. Kamel Beckett.

Hoe bedoel je, werken?
– Ik heb 't besproken met Nabil.

Het is geregeld.
– Wat is geregeld?

Ik help gewoon even.

Waar is het?
– Aan het einde, box A.

Wat is dit voor gelul?

Ik stop ermee.

Waarom?
– Geen zin meer.

En je vond 't zo leuk.
– Etienne, zeg dat niet.

Kamel was akkoord.
– Rot op.

Twee maanden werk weg. Nabil...

Pel je liever uien?
– Juist.

Werk aan je rol, Nabil...
– Hou je kop.

Luider.

Wat doen we hier?

Articuleer. Kom op.

Articuleer.

Opnieuw.
– Wat doen we hier?

Ademen, ademen. Kun je ademen?

Laat dat zien, Moussa.
– Adem met de buik. Zo.

Juist. Kom, nog 's vanaf het begin.

Ik hoor niks. Er staat bij 'angstig'.

Kun je lezen?
– Pas op, Etienne.

Opnieuw.
– Blaf niet zo tegen mij.

Ik ben hier de regisseur.
Wil je acteur zijn?

Dan doe je wat ik wil.

Opnieuw.

En wij?

Vooruit.

En wij?
– Bevalt het?

En wij?
– Snap ik niet.

Wat is onze rol?
– Onze rol?

Neem de tijd.
– Onze rol?

Wij smeken.
– Op dat punt?

Heeft meneer soms eisen?
– Zijn we rechteloos?

Heel goed. Nu nog een keer.
– En wij?

Vanaf het begin. Toe maar.

En wij?
– Bevalt het?

Luider, Kamel.

Ik zei: En wij?

Waarom acteer je?
– Ik ben dol op Beckett.

De echte reden?
– Vraag je dat de anderen?

Die zijn er vanaf het begin bij.
– Juist, ja.

Is dat dan hun echte reden?

Mag je er straks wel uit?
– Ik ben 'n modelgevangene.

Luister, we zijn 'n toneelgroep.

En ik ben de leider.

Oké...

Dus je doet mee? Akkoord?
– Betekent dit dat ik erbij mag?

Kun je 'n aap nadoen?
– Geen idee.

Bang om je belachelijk te maken?

Tekst is niks, touw is niks, stuk
is niks. Moet ik je vervangen?

Nee, ik doe wel stil spel. Dat kan ik.
– Geen sprake van.

Je monoloog is hartstikke sterk.

Lucky heeft jarenlang gezwegen.

Ze vragen wat, de woorden stromen...
– Het is te lang.

De anderen hebben meer.
– Nou en? Ik kan niks onthouden.

Rook geen hasj meer.
– Rot nou toch op.

Stop. Ik ben hier voor jou.

Los... Verdomme. Het spijt me echt.

Wat is er aan de hand?
– We repeteren.

U bloedt.
– Ik struikelde.

Kom, Fortineau.
– We hebben nog tien minuten.

Tien minuten.
– Dank u.

Ga zitten.

Ziezo.
– Roeien.

Zinloos.
– Roeien. Ga hiermee roeien.

Doe ik niet.
– Roeien.

Roeien maar. Sneller.

Roeien, vooruit. Sneller.

Vooruit, nog eens. Je tekst:
Gezien het bestaan...

...van werk van Poinçon en Wattmann...

...en God Quaquaquaqua met baard...

Articuleer: Zijn goddelijke apathie...
– En athambie...

Articuleer.
– Krijg wat.

Die van ons houdt,
die van ons houdt.

Die van ons houdt.
– Die van ons houdt, uitgezonderd...

Waarom worden we dan gekweld...

...in het vuur van de hel
en de helderblauwe wolken.

Heel goed, Jordan.

Ga maar, ouwe rukker.

Rustig aan met de kostuums.
– We moeten opschieten.

Gangsters uit Chicago...

Dit is wel de oude stijl.
– Net als in die serie.

Moet je zien.
– Jongens...

...kijk hier eens.
– Eten?

Moet je zien.
– Een echte boef.

Vergeet zo'n touw. Hasj is beter.
– Dit touw zit erin.

Ziet er magnifiek uit.

Vrienden van me.

Ik ben oprecht blij dat ik
jullie ontmoet heb.

Zeker wel. Oprecht blij.

Dichterbij.

Stop.

Kijk eens, de weg is lang wanneer
men lang reist gedurende...

Zes uur.
– Ja, dat is 't: zes uur...

...zonder levende ziel.

Uitstekend, Patrick. Goed, hè?
Ze zijn goed, hè? Uitstekend.

Niet groter maken.

Zet die tas maar neer.

Pak de mantel. Doe die borstel
tussen de tanden.

Mantel, pak de mantel.

Heel goed, die mantel.

En jij, vergeet dat niet, bent
de lokale grootgrondeigenaar.

Jullie zijn onder de indruk.
Kijk geïmponeerd, Moussa.

Heel goed.

Nu jij. Is dit geïmponeerd?

Je ogen laten dat niet zien.
Wees geïmponeerd.

Denk aan de rechter. Niet imposant?
– Ik mocht 'm wel.

Hij mocht 'm wel. Hé, Boiko.
Vind je hem imposant?

De schoonmaakster?

In het Frans, graag.

Hoe praat je tegen mij, trut?
– Trut? Ik?

Nee, nee. Kalm maar, 't is goed.

Lekker wijf.
– Genoeg, genoeg.

Niemand imponeert jou.
– Jawel, één persoon. M'n moeder.

Die imponeert mij wel.

Lach, en 't wordt je dood.

Begrijp je?

Hé, kalmeer even.

Genoeg, Kamel. We gaan weer.
Vanaf het begin, vooruit.

Vanaf het begin.

Ik weet niet mee wat ik zei.

Maar ik weet zeker dat er
geen waar woord in zat.

Ben ik 'n man die je kan laten lijden?

Nou?
– Je speelt heel goed, schat.

Hij zei dat ik geniaal speelde.
Geniaal, zei hij.

Ik aanbid je.

Je doet er niks aan.

Je bent wat je bent.
– Niets verandert.

En Pozzo, die heeft het touw
om m'n nek vast.

Als 'n hond?
– Dat ben ik niet.

Het personage heeft 'n touw om.

Het is zinloos. Ermee stoppen?

Ik geef de wortel.
– Juist. Dan hoor je 'n kreet.

Een vreselijke kreet.

Estragon stopt, raapt de wortel op.

Hij stopt 'm in z'n zak. Vladimir
wacht. Estragon erbij.

Kom maar, Patrick.
– En Martine?

Lekker geneukt?

Pozzo komt op met Lucky. Toe maar.

Lucky eerst.

Jordan, schiet op.

Dit is Lucky, dit is Pozzo.
– Waarom ben ik 'n indiaan?

Ik heb geen andere. Neem nou maar.

Sneller, sneller.

Wat is dat voor 'n stem?
– Dat is de stem van 'n cowboy.

En dus?
– Een cowboy.

Mandje.

Stop,stop...

Wat is dit voor herrie?
– We zijn aan het repeteren.

Eet. Denk na, varken.

Mr Carboni, dit is geen theater.

Dit is 'n gevangenis met criminelen.

U ziet hoeveel werk 't is.
Kijkt u het nieuws?

Ik doe m'n best voor de cultuur,
ik onderhandel constant.

En ik ben de enige.
– Ik ben er ook.

U maakt m'n werk onmogelijk met
die hoofdbewaarder op m'n nek.

Ik heb 'n nieuwe acteur.
– Laten we daar over praten.

Waarom gaf Mr Jouhari 't op?

Geen zin meer.
– De ware reden is:

Mr Ramdane dwong hem
z'n rol over te dragen.

Dat weiger je niet bij 'n baas.

Ja, hij is aardig, die Kamel,
maar is 'n zware misdadiger.

Was die wachtkamer zijn idee?
Kijk, dat wist ik wel zeker.

Vervang 'm.
– Hij kent het hele stuk.

Ik weet niet wat hij wil.
Hij is iets van plan.

Hij manipuleert de boel.
– Ik zoek goede acteurs.

Hij is erg, erg goed.
– Krijgt hij verlof?

Dat moet u bepleiten.

Wil ik dat wel?
– Dat vraag ik u, voor de show.

U geeft ook nooit op, hè?

Ik heb u gewaarschuwd.

Als er iets is, komt u naar mij toe.
– Ik heb al iets.

Ik moet elke dag repeteren.

Is dat alles?
– Nee.

In de grote zaal.

Prima.

Mantel aan.
– Mantel.

Kamel...
– Geen idee.

Dat zei ik niet. Opnieuw, focus.

Je concentreert je niet.

Nee, nu Moussa.

Straks, straks. Nee, dat is 't niet.

Je herhaalt dezelfde zin.

Met Stéphane. Gaat het
met je club naar de zin?

Als 't niet lukt, zeg 't dan.
Ik wil geen rotzooi.

Dan doe ik niet mee.

Goed, hou me op de hoogte. Tot gauw.

4 MAANDEN

Kun je opstaan?
– Je slaat tekst over, Moussa.

Je kent je tekst niet.
Dat denk je. Het is niet zo.

Je struikelt over woorden, vergeet
antwoorden, mist momenten.

Hij souffleert slecht.

Wacht eventjes...
– Je moet geen souffleur nodig hebben.

Het moet er vloeiend
uitrollen, tak, tak.

Ik steun jullie al maanden,
maar ik sta niet op het toneel.

Werk samen. Er zit niks anders op.

Omdat we criminelen zijn?
– Je zit te roddelen.

Zit ik te roddelen?
Voor mij zijn jullie acteurs.

Ik verdedig jullie.
– Makkie.

Wat doe je?
– Ik smeer 'm.

Vijf mogen meedoen met dit project.

Vijf van de vijfhonderd.
U heeft 't enorm getroffen.

Beseft u hoe hard Mr Carboni werkt?

Wat hij doet om dit te realiseren?

U krijgt ervoor betaald. Uniek.
Heeft Etienne geëist.

Ik ben 't spuugzat. Terug naar je cel.

Mevrouw...
– De bewaarders zijn blij.

We willen doorgaan.
– Iedereen?

Waar waren jullie toen hij wegliep?

Hier waren we.

Laat maar zien.
– Hier.

Medelijden. Medelijden.

Wat is er dan?

Sliep je?
– Dacht ik wel.

Die lul van 'n Pozzo.
– We proberen te slapen.

Hij wil weten wat er gebeurde.
– Laat 'm slapen.

Etienne, met Ariane.
Wat gaan we doen?

Stop je ermee of ga je door?

Weet je wat Jordan heeft gezegd?

Dat je z'n leven hebt veranderd.

Bel me alsjeblieft terug.
Ik weet niet wat ik moet doen.

Goeienacht.

Hé, achter deze sluier
van zachtheid en kalmte...

...galoppeert de nacht.

En het zal ons snel bespringen.

Zomaar.

Op het moment dat we
het 't minst verwachten.

En zo gaat het.

Dat heb je op deze klote aarde.

Zolang iemand ervan weet...
– Kunnen we erop wachten.

Je weet waar je je aan moet houden.
– Maak je geen zorgen.

Gewoon even wachten.

Zet 'm op, Godot.
– Kom maar, heren.

Hoe vonden jullie me?

Goed?

Gemiddeld?

Heel goed.

Heel erg goed.

Matig?

Eerlijk gezegd slecht.

Helemaal goed. Uitstekend.

Hou je kop nou eens, Killian.
– Ik heb veel aanmoediging nodig.

Ik herken je stem, Ahmad. Wijvenstem.

Ik moest er wel over nadenken.

Heb je dat gemerkt?
– Een beetje wel.

Bende schoften. Schoften.
– Hup, Godot.

Overeind, hufter. Til 'm op.
– Doet hij expres.

Dat is altijd zo.

Kom, eikel, help even mee.
– Laat 'm gewoon liggen.

Ben je wel lekker?

Overeind, varken.

Misschien is hij wel dood.

Mr Carboni?

Hij is analfabeet, maar leert
drie pagina's monoloog.

Het is de Everest. Die drie
pagina's leer je nooit.

Hij heeft maanden geoefend.

Natuurlijk is hij onvolwassen,
impulsief, maar 'n echte acteur.

U gaat 't zien. Hij verrast u.
– Dit is niet de toneelacademie.

Laat hij me verrassen
door zich te beheersen.

Dat is bij uitstek nodig op toneel.

Ik wil u geloven, maar...

Ik zei daarnet Everest.

Ze beklimmen de Everest
allemaal. En ik ook.

Ook in de touwen,
en de top is in zicht.

Goed. En...

...meneer Le Garrec, Patrick.
Hoe gaat zijn beklimming?

6 MAANDEN

Ik ben duizelig.

Je proeft de wind.

De wind heeft smaak, meneer.

Kom, heren. We gaan.

In je broek doen is normaal. Heb ik
ook. Soms lacht het publiek erom.

Dat gaat voorbij. Je raakt
er gewoon van verslaafd.

Als er iets misgaat, geen paniek.
Blijf geconcentreerd.

En vooral, vooral...

...het middenrif.
– Juist.

Het middenrif. Goed...

Meer heb ik niet te zeggen.

Nog één ding.

Het was heerlijk om met jullie
te werken. Jullie zijn super.

Ik zeg: Merde, merde, merde.
– Waarom zeg je dat?

Traditie, 't brengt geluk.

Klootzak, hoerenjong, laat je
pijpen. Smerige schoft.

Is dit ook goed?
– Met merde loopt 't beter.

Eikel.
– Hufter.

Hoi, Nina. Wat ben je aan het doen?

We gaan beginnen.
Kom je nog? Bel me.

Er ontbreekt 'n acteur.
– Welke?

Kamel.

Etienne, wat is er aan de hand?

Is hij hier?
– Kamel, is er iets?

Ben je gewond geraakt?

Wat doet Kamel?

De mensen wachten.
– Ik wil niemand zien.

Wat is er nou?
– Ik doe 't niet.

Doe dit niet. M'n broer is er.
– Rot op.

Laat mij even. Ga naar het podium.

Ik regel dit. Ga naar het podium.

Dat rotwijf heeft 'm niet gebracht.

Ik heb 'm al vier jaar niet gezien.

Ik wilde dat hij me zag optreden.

Het spijt me.

Hoe oud is hij?

Hij is zeven. Heb ik nooit
een foto laten zien?

Hier was hij vier jaar.

Knap kind, hè?

Heel knap.

Ik wilde dat hij me zag.

Je speelt voor jezelf.
Voor niemand anders.

Je kunt dit niet missen.
– Krijg wat.

Acteer. Doe iets.

Dus ik lees zo direct jouw rol voor.
Zeg je dat tegen je zoon?

Nou? Kamel...

Dames en heren, welkom.

De acteur die Estragon speelt,
voelt zich niet lekker.

Hij wordt vervangen door
de regisseur die de tekst voorleest.

Graag een warm applaus
voor het gezelschap.

Zet wel uw telefoon uit.
Veel plezier bij de voorstelling.

Maak je geen zorgen. Merde. Tot zo.

Wacht, wacht. Ik ga wel.

Je schoen.

Schoen.

Die schoen.

Niets aan te doen.

Dat begin ik ook te denken.

Ik heb me lang tegen deze gedachte
verzet en zeg: Vladimir, doe redelijk.

Je hebt niet alles geprobeerd.
Dan begon de strijd weer.

Nou, daar ben je weer.

Denk je?

Harder. Ik hoor bijna niks.

Blij je te zien. Je leek eeuwig weg.
– Dacht ik ook.

Dit moeten we vieren.

Sta op, dan omhels ik je.
– Straks, straks.

Vooruit, Kamel.

Waar heb je geslapen?
– In een greppel.

Verdomme.
– Prima.

Wat doe je?
– Schoenen uitdoen.

Doe jij dat nooit?
– Doet 't pijn?

Pijn. Hij vraagt of 't pijn doet.

Krijg de pest.
– Jij lijdt altijd.

Ik reken er niet op.

Ik hoop dat je langskomt.
Ik wil nieuwtjes horen.

Doet 't pijn?

Hij vraagt of ik pijn gehad heb.

Heerlijk plek. Riant uitzicht.

Jij staat aan de andere kant.

Ik weet de tekst niet meer.
– Jawel.

Ik begin te gillen, en dan?
– Dan is 't er weer. Het wacht op je.

Als bij toverslag. Schiet op.

Er verandert niets.

Niets aan te doen.

Wil je deze opeten?

Sneller.

Achteruit.

Laat mij, blijf kalm.
– Pas op.

Hij is gemeen bij vreemden.

Dat is 'm. Je weet wel.

Godot...
– Ik stel mij voor:

Pozzo.
– Nee.

Hij zei dat u Godot was.
Bent u niet Godot, meneer?

Pozzo. Zegt die naam u niks?

Ik vraag: Zegt die naam u niks?

Pozzo? Even kijken...

Doe niet zo gek.

Denk na, varken.

Stop. Naar voren.

Wacht.

Van onze kant, voor zover die er is...

Lucky... Lucky, hier.

Het podium op.
– Lucky.

Lucky, achteruit. Kom hier.

Vindt het publiek niet leuk.
– Kom hier.

Trekken, trekken.

Het podium op.

Help me.
– Ja, we helpen al.

Lucky, kom op.

Overeind.

Denk na. Het bestaan dat opspringt
uit werk van Poinçon en Wattmann...

Gegeven, gegeven, gegeven...

...dat, dat, dat het bestaan...

...uit werk van Poinçon en Wattmann...

...en de persoonlijke God
Quaquaquaqua in Babylon.

Uit de hoogte van z'n goddelijke
apathie en athambie...

...ken je goddelijke Miranda...

..die om onbekende redenen...

...in de vlammen geworpen
waarin ze blijven...

...en de hemel boven de hel
is heel kalm met rustig blauw...

...afgewisseld met knipperend kalm...

...als gevolg van onafgemaakt werk...

...van de acacamedie
en de anthropomedie...

...van die Berne–en–Bresse
van Hufter en Klootzak.

Vastgesteld is het volgende.

We gaan hangen, tenzij Godot komt.

Hij komt.
– Dan zijn we gered.

Trek je broek op.
– Hè?

Trek je broek op.
– Broek uit?

Trek op, die broek van jou.

Het is waar.

Gaan we nu?
– We gaan.

Dat was echt geweldig.

Opwindender dan 'n overval.
– Fijn om te horen.

Goed gedaan, iedereen.
– Bedankt, Etienne.

Dit was helemaal te gek.
Ontzettend bedankt.

Zag je deze nog, als 'n soort
Darth Vader? Dat was te veel.

Maar ik ben Godot.

Dat heeft hij niet geschreven.
– Beckett is dood, wij leven nog.

Bravo, dat was geweldig gedaan. Bravo.

Dank je, Stéphane.

Jou ken ik niet, maar magnifiek.
– Veel dank aan jou.

Ik moet jou bedanken.
– Drie keer hoera voor Etienne.

Zachte spullen met niets erin.

Gaat 't nu in sokken?

Wanneer krijgen we de cadeaus?

Meester, geef 's antwoord.
– Geen idee.

Collega...
– Wat is dit voor geur?

Bloemen van m'n vrouw?
– Die vergaan.

Niet zo aardig voor Martine.

Meester, meester...
– 6C, volgende.

Het was belangrijk voor mij.

Het ging goed. Waarom was je er niet?
– Ik moest studeren.

Had 't geprobeerd.
– Papa, ik ben bezig met m'n master.

Je ging wel naar je moeder.

Het was de rol van haar leven.

Claudel... Ik werk met gedetineerden.
– Hou op. Je doet 't toch voor jezelf.

Nou en?

Mag ik ook bestaan?

Niemand zoekt me op.

Natuurlijk zoeken ze je niet op.
Je hoofd zit vol woede, rancune en...

Dat zegt je moeder ook.
– Ze heeft gelijk.

Geen aandacht voor 'n ander.

Heb ik geen aandacht voor 'n ander?
– Je weet niet hoe m'n examens gingen.

"We zagen live hoe gedetineerden
met gerechtigheid en waarheid..."

"Publiek oordeelt: Groots theater."
Wat gaan we nu doen?

We hebben samen 'n cadeau gekocht.

Rot op, ik geef 't hem.

Kalm, 't is al goed.
– Toe maar.

Dit is heel aardig. Wat zit erin?
– Maak maar open.

We hebben ook andere maten.
– Nee, dit is m'n maat. Ik ben blij.

Dank jullie wel, Godots.
– Mr Carboni...

Wilt u komen?

Kom binnen.

Ah, Etienne.

Wat is er?
– Ben je bezig met 'n project?

Een project?
– Ben je vrij?

Hoezo?
– Godot in Villefranche.

Lorenzi was er weg van.
Hij wil 't programmeren.

En meteen in september.

Maar...
– De rechter zegt al ja.

Machado wil 't ook hebben.
– In Annecy?

En ook Grenoble wil 't. Nationaal.
– Je kunt op tournee gaan.

Bravo, man.

Er is iets.

9 MAANDEN

Weigert hij ooit?
– Hij is goed.

Dat vind jij.
– Beetje verwijfd.

Geforceerd.
– Schuim.

Of 'n idioot.
– Eikel.

Hij blaast bellen.

Heel smerig.

Bellen...

Laat 'm met rust.

Zie je niet dat hij wil rusten?

Laat hem nou met rust.
– Ga door, ga door.

Niemand was in vorm. Niemand.

Jordan was ergens anders.
Alex verstond ik niet.

Patrick, stop met naar Martine kijken.

En al dat gelach was 'n aanfluiting.

Als beroeps ga je door.

We zijn geen beroeps.
– Je wordt betaald.

Ze lachten wel.
– Om bajesklanten met hun gekloot.

Ik doe geen re–integratie,
ik doe aan toneel.

We laten kijkers vergeten wie je bent.
– Kunnen wij dat?

Wij kunnen geen sigaret kopen.
– Ik kan zo stoppen.

Stop dan.
– Rustig.

Word jij elke avond gefouilleerd?

Ze confisqueren alles, cadeaus,
bloemen van m'n vrouw.

We doen mee, maar ze
behandelen ons als stront.

De rechter is niet gekomen.
– Gelukkig niet, met deze vertoning.

In Annecy moet 't beter.

Veel beter, anders is 't nog klote.

Ik kan volgens de regels
de bewaarders niet terechtwijzen.

Het is vernederend.
– Mee eens.

Ik zal met de hoofdbewaarder praten.

Je bent toch directrice, of niet?

Bewaarders hebben hun eigen
manieren, hun eigen vakbond.

Ze kunnen iedereen continu opsluiten,
als ze willen. Het is lastig werk.

En wat doe jij?

Ik verander dingen.

Dat ben ik nu aan het doen, hè?

Is gevangenisdirecteur je droombaan?

Als kind al?

Ik was advocaat en 't verveelde me.

Toegewezen zaken, scheidingen...

Die van mij erbij.

Dus je nam iets depressievers?
– Nee, geen fiscaal recht.

Maar ik voel me nu veel beter.

Dat verbaast je, hè?

Ik vond ze vanavond erg goed.
Ja toch, Hugo?

Hoe vond je ze acteren?
– Ze waren cool.

Vond ik niet.
– Wat ben jij 'n zeikerd.

Ik wed dat je dat van Stéphane hebt.
– En hij zei: 'n heel goed acteur.

Wel wat opgeblazen.
– Jullie hebben Godot gedaan.

Da's lang geleden.

Na de toneelacademie
wilde hij 'n eigen theater.

Ik wilde alleen acteren.

Ik heb al drie jaar niet gespeeld.

Nu gaan we weer.

Hoeveel is het?
– Is al betaald.

Alleen chocolaatjes. Proef maar.

Lekker kneden met poppen?
– Ik werk. Ik acteer niet.

Ik bedoel alleen dat 't lekker lijkt.

Godver...
– Volledige visitatie.

Jij kalmeert 'm, Ruski.
– Arme knuffel.

Naar de klote.

Waar heb ik m'n peer gelaten?

Ik ben m'n spuitbus kwijt.

Nou, varkentje, dat kan ik ook.

Wat doet meneer Godot? Hoor je me?

Ja, meneer.
– Zeg op.

Hij doet niets.

Sliep ik, terwijl de anderen leden?

Slaap ik nu?

Als ik morgen wakker word,
wat zeg ik dan over deze dag?

Met m'n vriend Estragon, hier, tot
de avond, wachtte ik op Godot.

Blijf hier niet, ze vliegen niet weg.

Jij kent ze niet.
– Ik ken ze anders.

Niet als gedetineerden, als acteurs.
– Wil je hun cv's horen?

Drugs, moord, overvallen...
– Interesseert me niet.

Wij het vuile werk, jullie applaus.

Twee van m'n mannen zijn
net aangevallen. Pas wel op.

ZO TERUG

Mademoiselle, ga nog even door.

Komt u mee?

Kijk hoe ze zich presenteert,
kijk wat 'n lijf...

Alex, we smeren 'm.

Idioot.
– We smeren 'm.

Wie speelt dan?
– Geen idee, mij 'n biet.

En het publiek?
– Geeft niks.

Die hebben 't makkelijk.
– En Etienne?

Die slaapt niet in 'n cel.
– Dat doe je Etienne niet aan.

We spelen vanavond.

Etienne zou hier zeggen:
Profiteer ervan.

Gore fantast. Kamel...

Jordan wil weg. We gaan 't zien.

Kijken of je doet wat je zegt.
– Vuile verrader.

Hij wil ervandoor.
– Lul.

Wat is er met jou?
– Na deze laatste opvoering...

...smeren we 'm. Denk na.
We smeren 'm. Goed?

Niet acteren? Hou ermee
op. Niet stotteren.

We smeren 'm.
– Nu hou je je kop wel.

Ik ga niet meer dat hol in.

Blijf van me af.

Jij speelt vanavond, of ik maak je af.
– Ik ga niet meer terug.

Kop dicht. Mag ik de tondeuse?
– Laat me los, laat me.

Laat me los, eikel.

Hand omhoog, hand omhoog.
– Klootzak.

Jullie zijn hufters. Hou op.

Laat me verdomme los.

Wordt 't mooi, zo?
– Eikels. Laat me los, Kamel.

Kijk 's. Laat ik die knul zo?

Laat los.

Je hebt 'n kale plek.
– Krijg allemaal de tyfus.

Smeer 'm maar. Je hebt gelijk.
Hij gaat ervandoor, kom terug.

Idioten. Over twintig minuten...

Jordan had ons overgehaald.
– Vooruit.

Ga je nu voorbereiden.

Wat is dat nou?

Wat is dit? Waait 't in je hoofd?
– Rustig aan, maatje.

Helemaal niet.
– Zonder mij was 't nog erger.

Nog twintig minuten. Jij ook?
Niet te geloven. En Alex?

Kan ik?
– Ja.

Onverantwoordelijk.

Geen tijd voor loze praat.

Laten we iets doen,
zolang 't nog kan.

We zijn niet elke dag nodig.

Eerlijk gezegd heeft men
ons niet zo nodig.

Anderen kunnen 't ook, zo niet beter.

De roep van zojuist is eerder gericht
aan de hele mensheid.

Op dit moment, op deze plek, zijn wij
de mensheid, of we nu willen of niet.

M'n zoon...

Buig je met ons mee?

Je bent geweldig.

Maak 'n buiging met ons.

Nu stoppen. Wat is dat voor fles?

We vieren de laatste uitvoering.
– Jij gaat op rapport.

Geef die fles nu hier.

Deze krijg je echt niet.

Puccino, doe met ons mee.

Ook sterren worden gefouilleerd.

Wat zei je?
– Fouilleren.

Vanavond geen fouillering.
– Fortineau, jij als eerste.

Goed?
– Nee, nee.

Fouilleer me nu maar. M'n lijf zien?

Wat nu weer?

Etienne, met Stéphane.
Neem nou 's op, verdorie.

Ik kreeg 'n verzoek uit Parijs.
Wat denk je? Het Odéon.

Je moet me snel terugbellen. Ciao.

Je acteurs staan onder
verscherpt toezicht.

Ja, maar over 'n maand niet meer.

Ze krijgen nooit meer verlof.
– Ze waren naakt.

Ze hebben niemand vermoord.
– Sommigen wel.

We hebben 't over het Odéon,
het nationale theater het Odéon.

Ja, ik begrijp het.
Het spijt me erg, maar...

Ik kan niks doen.
– Vraag de rechter.

Maar zij geeft nooit meer
verloven af. Begrijp je?

Ik praat met haar.
– Ze ontvangt je niet.

Het Odéon weigeren? Zo'n kans?

Vooral 'n kans voor jou.
– Wat insinueer je?

Ze kennen het Odéon helemaal niet.
– Het is de verrassing van hun leven.

Etienne, het is afgelopen. Duidelijk?

Wil je dit aan hen geven?
Eentje is er voor jou, als souvenir.

Goed dat je geen advocaat
meer bent. Kijk me aan.

Voor 'n vervolg hoef je niet
bij me aan te kloppen.

Gaat 't, meneer?

Ik repeteer. Ik ben acteur.

Ik begrijp het.

Ze krijgen applaus, 'n behandeling
als ster, en dan de cel weer in.

Dat is niet eenvoudig.
– Dus moeten ze maar stoppen.

Jammer dat u niet kwam om te...
– Mevrouw de directeur.

U bepleit hun zaak uitstekend, maar
sommige dingen zijn ontoelaatbaar.

Ik sta voor hen in, en ik ga
zelf mee naar Parijs.

Nee. Ik heb u tot nu toe gevolgd.

Dit is genoeg. We maken geen helden
van ze. Denk aan de slachtoffers.

En is er niet iets belangrijkers
aan de hand?

Ooit nagedacht over het runnen
van 'n cultuurcentrum?

Dat probeer ik te doen.

Ik hoor niks.

Ik ook niet.
– Ik schrik.

Ik dacht dat hij 't was. Godot.
– Dat was de wind in het riet.

Het waren kreten.

Wie roept hij dan?
– Hij roept z'n paard.

Meer is er niet. Niets meer
dan de woorden van het stuk.

Alleen die woorden.

De woorden en de blik van de mensen.

Ik zie eruit als 'n zwerver,
maar ik voel me mooi.

Ik heb het gevoel dat ik vlieg.

Als een... Als een engel.

Ik voel me heel licht,
ook al weeg ik 100 kilo.

Die mensen zijn in feite bang voor me.

Ze zijn erg vooringenomen. Als ze
klappen voor mij en m'n vrienden...

Deze keer verkloot ik 't niet.

Want bij mij, elke keer
dat ik 'n stap zet...

...kan ik op 'n mijn trappen.

Alsjeblieft. Alsjeblieft.

Dat is Godot.

Hij herhaalt, herhaalt, herhaalt.

Wij herhalen wat hij herhaalt.

En dat is...

Het is goeie energie.
Zijn we niet aan gewend.

Ik ben er trots op.

Jij was erbij. Een grote ontlading,
en met m'n zoontje.

Allemaal trots, jij toch ook?
– Uiteraard.

Ja, je hebt er alle reden toe.

1 JAAR

Zijn we zo ver? Daar gaan we.
– Zo, hé.

Helemaal absurd.

Als ze dit ziet...
– Te gek.

Niet te geloven.

Dit is de Champions League.
– De finale.

Is dit allemaal goud?
– Vast bladgoud.

Kijk die belichting.

Jullie spelen zoals altijd.
Het is niet ingewikkeld.

Profiteer ervan, 't kan
hierna afgelopen zijn.

Ga ertegenaan. Bevrijd je.

Verras jezelf. Dit pakt niemand je af.

Ook niet met fouilleren.
– Komt de rechter?

Geen idee. Die kan oprotten.
Wat telt, vanavond...

Het vertrek naar Fleury is om elf...
– Voel je de spanning hier?

Kom na het applaus. Wegwezen.

Jij staat onder druk,
en bezorgt ons stress.

Kom, krijgers. Vooruit.

Etienne, de rechter is er ook.

Waar zit ze?

In de stalles, net onder mij.

Ja, ik zie haar.

Ik ga 't tegen ze zeggen.

En merde.

Heren acteurs aan het toneel verwacht.
– Moussa?

Doek op over tien minuten.

Kamel.

Alex.

Waar zijn de acteurs?
– Bij het podium?

Andere trap genomen?

Heb je m'n acteurs gezien?
– In de coulissen, dacht ik.

Olivier, kun je nog 's oproepen?
– Oké.

Acteurs naar het podium.
Begin over tien minuten.

Het is niet waar.

Boiko.

Hé, Boiko. Waar zijn de anderen?

Heeft u in de blauwe salon gekeken?

Acteurs naar het toneel.

Gaat 't goed?
– Ja, prima. Tot zo.

Doek op, vijf minuten.

Heeft u de acteurs gezien?
– Ze gingen die kant op.

Prachtig wat hem overkomt.

Ze volgen je vader tot het einde.
– Hij heeft ook plankenkoorts.

Als hij moest spelen,
was 't een hel thuis.

Kijk.

De minister van justitie.

Volgende trein over 1 minuut,
die daarna 5 minuten.

Neemt niet op.

Ik ga kijken.

Goeienavond.

Goeienavond.

Neem me niet kwalijk.

Ik ben de regisseur.

Er is iets ongewoons gebeurd.

Ik heb geen acteurs meer.

Ze zaten in hun kleedkamer, 'n halfuur
geleden. Ze zijn in rook opgegaan.

Ik kan 't zelf niet geloven,
maar het is geen grap.

Ik weet niet wat ik moet
doen. Ik wacht op ze.

Ze komen niet terug, stel ik mij voor.

Dit is 'n beetje als wachten
op Godot, ziet u wel?

Sommigen van u kennen het stuk.

Je moet erom lachen, maar eerlijk
gezegd is 't een nachtmerrie.

Ik heb zin om te verdwijnen. Sorry.

Wacht, wacht nog even.
Een paar seconden nog.

Dank u. Ik weet niet of u 't beseft...

...maar het is idioot wat er gebeurt.

Dit is Beckett, dames en heren.
Alsof hij 't schreef.

Wat zei hij over toneelschrijven?

Hij noemde 't een heerlijke,
bevrijdende afleiding. Ik denk...

...dat 't zo is. Nietwaar, Samuel?

Vertel 's. Wat gebeurt er nu?

Niets.

Er gebeurt niks. Echt Beckett.

Wat 'n mooi theater.

Het was 'n droom van me, hier spelen.

Ik ben van oorsprong acteur.

Gevestigd in Lyon.

Gevestigd in Lyon, dan is
het Odéon 'n droom voor je.

Maar alles kan, dus ik ben er.

Helaas sta ik hier om u
naar huis te sturen.

Weet u, vanaf het begin is er niets
volgens plan gegaan. Niets.

Zaallicht dimmen.

Weleens in 'n gevangenis geweest?
Als bezoeker, bedoel ik. Nee?

Je gaat in de rij staan,
schuift je papieren in de la...

...en iemand die je niet ziet vanwege
donker glas, doet de deur open.

Je krijgt 'n badge, stopt je mobiel
in 'n kluisje. Als op 'n vliegveld.

Het is echt 'n reis. Controle, deuren,
dan 'n gang. Je hoort de gevangenen.

Hoerenjong.

Eikel.

Teringlijer.

Krijg de tyfus.

In 'n zaaltje zaten drie jongens
te wachten op deze acteur.

Ze wisten niet hoe 't zou gaan.
Ik ook niet, trouwens.

Toen dacht ik aan Godot.
En dat 't hen wel aansprak.

Dat doen ze van 's morgens
tot 's avonds. Wachten.

Op maaltijd, luchten,
post, bezoek, nacht...

...slaap...

...en vooral: de vrijlating.

Vanavond waren ze 't zat.

Ze begrepen Beckett niet meteen.

Op eentje na.

Moussa.

Die begreep 't meteen. Hij was
uit Ouagadougou komen lopen.

Marokko, Gibraltar, Spanje,
allemaal te voet.

Als hij zegt dat hij thuis slaapt op
een lekker bed, dan meent hij dat.

Kamel, de baas....

...wilde indruk maken op z'n zoon.
Jordan kon nauwelijks lezen.

Die was heel grappig.

Patrick...

...wilde optreden voor z'n vrouw.

Alex, kind, twee meter, honderd kilo.

Snelheidsduivel. Zonder
rijbewijs, natuurlijk.

De onschuld zelf. Heel lief.

Ze begrepen 't stukje bij beetje,
en beklommen de berg Godot.

En ze kwamen van heel ver.

Ik had nog nooit zoiets gezien.

Wij acteurs zijn iets kwijt.
Zij spreken over 'n plek...

...die ik niet ken, maar zij zijn
elders, zeker vanavond.

Zij hebben geen angst of
respect. Beckett is niks.

Zij wilden Godot echt zien. En bij
de première kwam hij op het toneel.

Aan het eind. Als spook, als fantoom.

Hij leek 'n moordenaar uit Siberië.

Dat was Boiko, mijn assistent.

Onvoorzien, maar ik hield het.
Ik kon 't niet weigeren.

Dat had Beckett ook gedaan.
Toch, Samuel?

Cowboys en indianen op de stoel:
Estragon, Vladimir, Pozzo, Lucky.

Zo groot. Repeteren in de wachtruimte.

U had de bewaarster moeten zien.

Zes kerels met poppetjes.

Zoiets had ze nooit gezien.
Ik werd bijna ontslagen.

Ik heb iedereen kwaad gemaakt.

Gedetineerden, bewaarders, rechter...

...en de leiding. Pardon,
mevrouw de directeur.

U heeft 't allemaal mogelijk gemaakt.

Ja, ik ben 'n zeikerd.

Maar mevrouw de directeur,
om zoiets op te zetten...

...moet je echt 'n zeikerd zijn.

Dank u wel.

Maar op deze plek, op dit moment...

...zijn wij de mensheid.

Of we nu willen of niet.

We profiteren ervan zolang 't kan.

We spelen het addergebroed
en de pure pech van het lot.

Maar daar gaat 't niet om.

Wat moeten we hier doen?
Die vraag moeten we stellen.

En we weten het antwoord wel.

In deze immense verwarring...

...is één ding duidelijk.

We wachten op Godot.

Spoedig verdwijnt alles.

Dan zijn we weer alleen,
te midden van eenzaamheid.

Samuel Beckett.

Goeie reis, jongens.

Ik ga jullie missen.
Bedankt en tot ziens.

Dag, meneer. Bent u de regisseur?

Mag ik naar mijn kleedkamer?
– Ik volg u.

Je was ongelooflijk.

Sorry, ik kon niets anders doen.
– Etienne...

Ga nog even terug.

Ga maar. Ze wachten op je.

Ja?
– Etienne, met Kamel.

Het spijt ons, maar we waren 't zat.

Ik wil je bedanken voor alles wat je
voor ons deed. Dat vergeten we nooit.

Goed?

Zit je nou in de shit?
– Maak je geen zorgen. Luister.

Wat is dat? Is dat voor jou?

Nee, voor jullie.

Op 28 april 1986 ontsnapten
Zweedse gedetineerden...

...vlak voor de laatste Wachten op
Godot in het koninklijk theater.

Regisseur Jan Jönson legde op toneel
twee uur lang de situatie uit...

...en wat voorafgegaan was. Voor
hem was het verhaal een triomf.

Hij maakte er Moments of Reality van
dat nog steeds wordt gespeeld.

Toen hij over de ontsnapping
hoorde, zei Beckett:

"Dit is het mooiste wat mijn
toneelstuk kon overkomen."