All language subtitles for A Midsummer Nights Dream 1981.BBC_TV (DVDRip-XviD)

SEN NOCY LETNIEJ

ZbIi�a si� z woIna, pi�kna HippoIito,
godzina naszych za�Iubin.

Za cztery dni najszcz�Iiwsze
wzejdzie nowy ksi�yc.

Lecz, ach, jak woIno
stary ksi�yc niknie!

Op�nia pragnie� mych spe�nienie,
niby macocha aIbo wdowa,

zwIekaj�ca z przyznaniem
spadku m�odemu synowi.

Dni cztery szybko w nocach si� zanurz�,
a cztery noce szybko �w czas prze�ni�

i w�wczas ksi�yc,

niby �uk srebrzysty
�wie�o napi�ty na niebie,

zobaczy �Iubu naszego noc.

Id�, FiIostracie, wzbud� rado��
w my�Iach m�odzie�y ate�skiej.

Tchnij w ni� �mia�ego,
uIotnego ducha uciech.

Pogrzebom oddaj sm�tek.

Po c� na godach naszych
ma by� �w go�� bIady?

W zaIoty szed�em z mieczem, HippoIito
i krzywdz�c ciebie, zdoby�em tw� mi�o��.

AIe po�Iubi� ci� na inn� nut�.
W tryumfie, po�r�d uciech i przepychu.

Niech szcz�Iiwy b�dzie
s�awny ksi��� Tezeusz!

Dzi�ki, dobry Egeuszu.
C� tam nowego u ciebie?

Przychodz� stroskany, aby wnie��
skarg� przeciwko w�asnemu dziecku,

mojej c�rce Hermii.

M�j szIachetny panie, zgadzam si�,
by j� po�Iubi� ten cz�owiek, Demetriusz.

M�j �askawy ksi���,

ten zaczarowa� serce mego dziecka.

Ty, ty Lysandrze, sk�ada�e� jej rymy,
daj�c i bior�c podarki mi�osne.

Ty pod jej oknem przy bIasku ksi�yca
st�umionym g�osem �piewa�e� piosenki

o swej zwodniczej mi�o�ci, by zdoby�
jej wyobra�ni� tak wra�Iiw�.

Podst�pnie skrad�e� serce mojej c�rki,
a pos�usze�stwo, kt�re jest mi winna,

zmieni�e� w up�r nieczu�y.

Wi�c prosz�, je�Ii nie przystanie tu,
przed obIiczem waszej �askawo�ci,

na to, by �on� Demetriusza zosta�,
niechaj mnie wesprze przywiIej ate�ski.

Moja jest, mog� jej wyb�r nakaza�.

Je�Ii nie zechce przyj�� tego pana,
niech �mier� j� spotka

zgodnie z naszym prawem.

C� powiesz, Hermio?
Pomy�I, pi�kna panno.

Ojciec tw�j bogiem winien by� dIa ciebie,
kim�, kto urod� tw� stworzy� tak w�a�nie,

jak gdyby� by�a figurk� woskow�,
i kszta�t jej nada�.

Jest wi�c w jego mocy zostawi�
kszta�t ten Iub zniszczy� figurk�.

- Demetriusz jest godnym cz�owiekiem.
- Lysander tak�e.

Jest i on tak�e.
Lecz je�Ii za nim ojca g�os nie pada,

trzeba drugiego z nich
uzna� godniejszym.

- Oby chcia� ojciec spojrze� moim okiem.
- Niech twoje raczej jego s�d potwierdza.

Wasza �askawo��, zechciej mi wybaczy�.

Nie wiem, sk�d bierze si�
moja zuchwa�o��

ani czy zgodne to z moj� skromno�ci�,
�e w obecno�ci twej otwieram serce.

Lecz b�agam wasz� �askawo��, bym mog�a
pozna� najgorszy Ios, jaki mnie spotka,

gdy Demetriusza nie zechc� po�Iubi�.

�mier� Iub wieczyste
roz��czenie z Iud�mi.

Wi�c, Hermio pi�kna, zapytaj swych
pragnie�, wspomnij tw� m�odo��,

dobrze krew wybadaj,
czy, je�Ii ojca wyboru nie przyjmiesz,

zdo�asz wytrzyma� w sukience zakonnej,

na zawsze skryta
w�r�d kIasztornych mrok�w,

by jako mniszka, dozgonnie bezp�odna,
wznosi� p�g�osem hymny

do zimnego i ja�owego ksi�yca.

Po trzykro� b�ogos�awione,
kt�re nad krwi� swoj� tak zapanuj�

i rusz� w panie�sk� pieIgrzymk�.

Jednak szcz�Iiwsza na ziemi jest r�a,
z kt�rej wycisn� oIejek, ni� owa,

kt�ra na dziewiczym
cierniu wyrasta,

�yje i wi�dn�c umiera
w b�ogos�awionej samotno�ci.

Panie, tak wzrosn�,

�y� b�d�, i tak umr�,

Iecz nie powierz� mojego dziewictwa
owemu panu, pod kt�rego w�adz�

nie pragn� duszy mojej
wrazi� w jarzmo.

Masz do namys�u czas.
Z nast�pnym nowiem

- kt�ry na wieki ma po�o�y� piecz��
na zwi�zku mojej ukochanej ze mn� -

musisz gotowa by�, aby �mier� ponie��,
skoro sprzeciwi� si� chcesz woIi ojca.

Mo�esz te� zosta� �on� Demetriusza

Iub przed o�tarzem Diany

poprzysi�c �ycie samotne

i dozgonn� czysto��.

Ugnij si�, Hermio -

zrzeknij si�, Lysandrze,
szaIonych roszcze� do mojego prawa.

Jej ojciec kocha ciebie,
Demetriuszu, wi�c daj mi Hermi�,

- a sam si� z nim o�e�.
- Szydzisz, Lysandrze!

Tak, ma mi�o�� moj� -

i mi�o�� moja odda mu, co moje.

Ona jest moja, wi�c Demetriuszowi pragn�
przekaza� wszystkie prawa do niej.

Panie, m�j r�d jest tak dobry jak jego
i posiad�o�ci mam nie gorsze.

Mi�o�� moja jest wi�ksza,
a Ios obdarowa� r�wno nas obu,

a mo�e mnie bardziej ni� Demetriusza.

Lecz ponad te wszystkie przechwa�ki
stawiam to, �e pi�kna Hermia kocha mnie.

Czemu wi�c nie mam
dochodzi� mych praw?

Demetriusz, w oczy mu to m�wi�,
rozmi�owany by� w c�rce Nedara, HeIenie,

kt�rej duszyczk� omota�,

a ona, s�odka dama, wprost szaIeje

i w szaIe mod�y ba�wochwaIcze wznosi

do niewiernego tego niegodziwca.

Musz� wyzna�, dosz�y mnie te s�uchy
i chcia�em m�wi� o tym z Demetriuszem,

Iecz zapomnia�em,
maj�c spraw zbyt wieIe.

P�jd�, Demetriuszu, i ty, Egeuszu.

Musz� was o czym� pouczy�.

Ty, pi�kna Hermio, znajd� si�y,
by z��czy� upodobania twoje z woI� ojca.

Inaczej poddasz si�
ate�skim prawom -

kt�rych z�agodzi�
nie jeste�my w stanie -

�mier� przynosz�cym
Iub �Iub samotno�ci.

C� to, najmiIsza!

Czemu tak pobIad�a�?

Co nakaza�o r�om
tak przywi�dn��?

By� mo�e deszczu im brak, kt�ry �atwo
mog�aby przynie�� burza w moich oczach.

Ach, bieda!

Wszystko, co czyta�em dot�d Iub
z opowie�ci i bajek pozna�em, m�wi,

�e mi�o�� prawdziwa
nie biegnie bitym go�ci�cem,

- Iecz b�d� krwi r�nice...
- Ach, sprzeczno��! G�ra doIin� mi�uje!

- Lub �Ie dobrani, gdy� r�ni� ich Iata...
- Ach, wstyd!

- S�dziwo�� z��czona z m�odo�ci�!
- B�d� pad� �w wyb�r z namowy przyjaci�.

Ach, piek�o!
Mi�o�� wybra� cudzym okiem!

Lub je�Ii by�a zgodno�� przy wyborze,
wojna, choroba, �mier�

w mi�o�� godzi�y tak, �e stawa�a si�
jak d�wi�k uIotny, jak sen nied�ugi,

jak cie� szybkonogi,
jak b�yskawica po�r�d mrok�w nocy.

A nim cz�owiek zd��y zawo�a�:
""Sp�jrzcie!"",

ju� j� po�eraj� szcz�ki ciemno�ci.

Z tak� to pr�dko�ci� wszystko,
co jasne, popada w ruin�.

Je�Ii tak zawsze z woIi przeznaczenia

musi kochank�w wiernych z�o spotyka�,

uczmy si� znosi� cierpIiwie te pr�by,
gdy� przeciwno�ci s� rzecz� zwyczajn�

i tak z mi�o�ci� zwi�zan� jak my�Ii,
sny i westchnienia, i �zy, i pragnienia,

kt�re mi�o�ci sm�tnie towarzysz�.

Pi�knie dowodzisz.

Wi�c pos�uchaj, Hermio.

Mam ciotk� wdow�,

pani� wieIkich w�o�ci, bezdzietn�.

Mieszka miI siedem od Aten
i tak mnie kocha jak w�asnego syna.

Tam, Hermio mi�a, mog� ci� po�Iubi�.

Tam nie do�cignie mnie prawo ate�skie.

Je�Ii kochasz mnie, wymknij si� cicho
jutrzejszej nocy z ojcowskiego domu.

W Iesie, o miI� za miastem,
tam w�a�nie, gdzie napotka�em ci�,

gdy wraz z HeIen� kiedy� majowe
czci�a� �wi�to, b�d� czeka�.

M�j dobry Lysandrze!

Przysi�gam na �uk Kupida,
najmocniej napi�ty,

na jego strza�y najIepszej grot z�oty,
na ptaki Venus, pe�ne niewinno�ci,

na jednocz�cy dusze sza� mi�o�ci,
na stos, gdzie pad�a Kartaginy pani,

gdy znik� Troja�czyk
fa�szywy z przystani,

na wiaro�omne s�owa m�czyzn wreszcie,

stokro� Iiczniejsze
ni� zdrady niewie�cie,

w miejscu, gdzie pragniesz,
mi�y, na mnie czeka�,

stawi� si� jutro i nie b�d� zwIeka�.

B�g z tob�, pi�kna HeIeno?

Pi�kna?

Nie m�w tak do mnie,
Demetriusz tak ciebie nazywa.

Pi�kno�ci szcz�Iiwa!

S� oczy twoje jak przewodnie gwiazdy,
a g�osu twego wdzi�czniejszy ton ka�dy

ni�Ii dIa uszu pasterza skowronek,
gdy g��g zakwita i poIa zieIone.

Gdyby uroda zara�Iiw� by�a,

niechbym si� twoj�, Hermio, zarazi�a:

uchem g�os chwyci�, okiem twoje oko,

j�zykiem z�owi� tw� nut� wysok�

i s�odk� winnam, bo, pr�cz Demetriusza,

ca�y �wiat da�aby ci moja dusza.

O, ucz mnie spojrze�,

spraw, niechaj odkryj�,
czemu dIa ciebie jego serce bije!

Patrz� wzgardIiwie, on jednak mi�uje.

Ucz mnie, jak wzgarda mi�o�� wywo�uje!

Cho� go przekIinam,
wci�� jest zakochany.

O, gdyby mod�om mym by� tak oddany!

W��czy si� za mn�,
cho� wieIce mnie brzydzi.

Ja go mi�uj�, on mnie nienawidzi.

Jego szaIe�stwu nie ja jestem winna.

Lecz twoja pi�kno��!

Moj� by� powinna!

Pociesz si�, Iica ju� nie ujrzy mego.

Z Lysandrem umkn� wkr�tce
z miejsca tego.

Zanim mnie pozna� m�j Lysander mi�y,
Ateny dIa mnie ziemskim rajem by�y.

O, c� mnie w mi�ym moim tak urzek�o,
�e mi przemieni� moje niebo w piek�o!

HeIeno,

tobie my�I nasz� odkryj�:

jutro wieczorem, gdy Febe odbije

w wodnym zwierciadIe swe Iico srebrzyste

i zrosz� traw� p�ynne per�y czyste -

kochankom-zbiegom sprzyja owa pora -

z Aten wymkniemy si�
w mrokach wieczora.

W tym samym Iesie,
gdzie b��dzi�a� ze mn�

po�r�d pierwiosnk�w i ka�d� tajemn�

my�I s�odk� serca nasze wymieni�y,
tam mnie napotka m�j Lysander mi�y.

A gdy od Aten odwr�cimy g�owy,

nowych przyjaci�
niech nam da �wiat nowy.

�egnaj mi, s�odyczy,

i pom�dI si� za nas.

Niech Demetriusza ci szcz�cie u�yczy!

Jak jedna bywa nad drug� wzniesiona!

W Atenach m�wi�, �e pi�kna jak ona
jestem.

C� z tego, je�Ii Demetriusza
s�d innych Iudzi wcaIe nie porusza?

A jak on, patrz�c w oczy Hermii, b��dzi,
b��dzi m�j umys�, gdy dobrze go s�dzi.

Mi�o�� rzecz n�dzn� i pe�n� marno�ci
przemienia w kszta�tn� i pe�n� godno�ci.

Mi�o�� nie okiem, Iecz my�I� ocenia,
Kupid ma skrzyd�a. Bez wejrzenia,

�Iepym maIuje si� go, dIatego
mi�o�� nie wyda s�du rzeteInego.

Cho� nie ma oczu, Iecz b�d�c skrzydIata,
na chybi� trafi� i bez�adnie Iata.

Nazwa� Kupida dzieckiem ka�dy mo�e,
gdy� cz�sto mami siebie przy wyborze.

Jak psotni ch�opcy k�ami� przy zabawie,

tak ch�opiec Kupid
k�amie wsz�dzie prawie.

Bo nim Demetriusz
w Hermii oczach zgin��,

sia� gradem przysi�g, �e jestem jedyn�.

�w grad od ciep�a, kt�re z Hermii bi�o,

znikn�� i tysi�c przysi�g si� stopi�o.

Ucieczk� Hermii zdradz� mu zawczasu,

niech jutro noc� wyruszy do Iasu
w po�cig.

A je�Ii dzi�ki za te wie�ci
otrzymam, sobie przysporz� boIe�ci.

Lecz tym przynajmniej
m� boIe�� wzbogac�,

�e go tam ujrz� i zn�w z oczu strac�.

Czy jest tu ca�a nasza kompania?

NajIepiej wywo�a� ich zbiorowo,
jednego po drugim, zgodnie ze spisem.

Oto zw�j z imionami wszystkich Iudzi,
kt�rych ca�e Ateny uzna�y za godnych

gry w naszej krotochwiIi przed ksi�ciem
i ksi�n� wieczorem w dniu ich weseIa.

Dobry Piotrze Pigwo, powiedz,
o czym jest ta sztuka.

P�niej odczytaj imiona aktor�w
i tak dojdziesz do sedna.

S�usznie, sztuka nasza to:

""Naj�a�o�niejsza komedia i najokrutniejsza
�mier� Pyramusa i Tysbe"".

Dobry kawa� roboty,
upewniam was, i ucieszny.

Teraz, mi�y Piotrze Pigwo,
wywo�aj ze zwoju swoich aktor�w.

Odpowiadajcie, kiedy wywo�am.
Miko�aj Dupek, tkacz.

Obecny. Nazwij moj� roI�.

Ty, Miko�aju Dupku,
wpisany jeste� jako Pyramus.

Co to jest Pyramus?
Kochanek czy tyran?

Kochanek, kt�ry zabija si�
najszIachetniej z mi�o�ci.

To prosi o nieco �ez przy odegraniu.

Je�Ii ja w tym wyst�pi�,
niech widownia baczy na swe oczy.

Wywo�am nawa�nic� i poIamentuj� nieco.
Przejd� do nast�pnych.

A przecie� najbardziej
upodoba�em sobie tyran�w.

M�g�bym doskonaIe odegra� HrkuIesa
i wywo�a� wieIkie poruszenie.

Pot�ny g�az
bi� raz po raz

w zamek, trzask-prask,
wi�ziennych bram.

A Febe w�z
si� w g�r� wzni�s�

i Parek-si�str rozwaIi� kram.

To by�o wznios�e!

Wymie� reszt� aktor�w.

Franciszek FIet,
naprawiacz miech�w.

- Tu, Piotrze Pigwo.
- FIecie, we�miesz na siebie Tysbe.

Co to Tysbe?
B��dny rycerz?

To dama, kt�r� ma kocha� Pyramus.

Nie, na m� wiar�, nie dajcie mi gra�
niewiasty. Broda mi si� sypie.

Zagrasz w maseczce, a mo�esz m�wi�
tak cienko, jak zechcesz.

Je�Ii mog� zakry� twarz,
dajcie mi zagra� tak�e Tysbe.

B�d� m�wi� potwornie
cienkim g�osem: ""Tysne, Tysne""

""Ach, Pyramusie, m�j kochanku drogi!""

Nie. Musisz zagra� Pyramusa,
a ty, FIecie, Tysbe.

- C�, ci�gnij daIej.
- Robin G�odom�r, krawiec.

Tu, Piotrze Pigwo.

Robinie G�odomorze,
masz zagra�...

matk� Tysbe.

- Tomasz Ryj, druciarz.
- Tu, Piotrze Pigwo.

Ty, ojca Pyramusa.
Ja sam, ojca Tysbe.

KIin, stoIarz - ty, roI� Iwa.
I, mam nadziej�, sztuk� ju� obsadzono.

Czy masz napisan� roI� Iwa? Je�Ii tak,
to daj mi j�, prosz�, bo ucz� si� powoIi.

Mo�esz to wykona� ex tempore,
bo nie ma tam niczego pr�cz ryku.

Dajcie i mnie zagra� Iwa. Tak zarycz�,
�e ka�demu przypadnie to do serca.

Tak zarycz�, �e ksi��� powie: ""Niech
zaryczy znowu, niech zaryczy znowu"".

Gdyby� to uczyni� zbyt straszIiwie,
przerazi�by� ksi�n� i damy tak,

�e zacz�yby wrzeszcze�. To by
wystarczy�o, by nas wszystkich powiesi�.

Ka�dego z matki syna.

R�cz� wam, przyjacieIe,
�e je�Ii nastraszycie damy tak,

�e odejd� od zmys��w, nikt si�
nie b�dzie oci�ga� z wieszaniem nas.

Lecz stuI� g�os tak, �e zarycz� jak ma�a
turkaweczka. Zarycz� jak s�owik.

Nie mo�esz gra� innej roIi
pr�cz Pyramusa,

gdy� Pyramus jest cz�owiekiem
o Iicu pe�nym s�odyczy.

Cz�owiekiem nadaj�cym si� do tego,
�eby spojrze� na� w Ietni dzie�.

NajmiIszym cz�owiekiem
o szIacheckiej powierzchowno�ci.

Ty wi�c musisz koniecznie
zagra� Pyramusa.

C�, podejm� si� tego.

Panowie, oto wasze roIe.

Prosz� was, b�agam was i pragn�, by�cie
umieIi je na pami�� jutrzejszej nocy.

Spotkacie mnie w Iesie ksi���cym,
miI� za miastem, przy bIasku ksi�yca.

Tam odb�dziemy pr�b�,
bo gdyby�my spotkaIi si� w mie�cie,

nie odst�powaIiby nas Iudzie,
a zamys� nasz odkryto by przedwcze�nie.

Nim ta chwiIa nadejdzie, sporz�dz�
spis przedmiot�w koniecznych

dIa odegrania naszej sztuki.
Prosz�, nie zawied�cie mnie.

Spotkamy si� i b�dziemy mogIi tam
pr�bowa� w najpIugawszy

i najzuchwaIszy spos�b.

Postarajcie si�, b�d�cie doskonaIi.

Adieu.
Zdzier�ymy aIbo p�kn� nam ci�ciwy.

Witaj, duszku!
Dok�d d��ysz?

Nad wzg�rzem i nad doIin�,
przez zaro�Ia, przez ogrody,

nad zagrod�, rozpadIin�,
przez p�omienie i przez wody

wsz�dzie p�dz�, wsz�dzie d���,
a szybciej ni� ksi�yc kr���.

Kr�Iowej Duszk�w, mej pani,
s�u��, ros� skrapiam dIa niej

kr�gi na pi�knej zieIeni,
kt�ra si� od dworzan mieni:

pierwiosnk�w z�ote kaftany
I�ni�, a ka�dy c�tkowany

rubinami, duszk�w darem,
z kt�rych wo� dobyto czarem.

KropeIek rosy tu poszuka� �piesz�,
pierwiosnkom per�y te w uszach zawiesz�.

Odchodz�. B�d� zdr�w,
m�j Pucku-dziwaku.

Kr�Iowa zbIi�a si� w eIf�w orszaku.

Kr�I tu wieczorem na zabaw� wkroczy.
Niechaj kr�Iowa nie wchodzi mu w oczy.

Oberon miota si�, pe�en w�ciek�o�ci,

gdy� skrad�a ch�opca niezwyk�ej pi�kno�ci
kr�Iowi Indii.

Ma w s�u�bie m�odzie�ca,
�wiat pi�kniejszego nie widzia� odmie�ca.

Oberon, gniewny i z zawi�ci chory,

chce go mie� giermkiem
i chodzi� z nim w bory.

Ona przemoc� ch�opca zatrzymuje,
kwiatami wie�czy, rado�� w nim znajduje.

Znam twe obIicze i str�j jest mi znany.
Czy to nie ten skrzat tak psotny, a zwany

Robinem Dobroduszkiem?

Tak, ja, kt�ry b��dz� noc�
i Oberona �miesz� moj� psot�

gdy t�usty ogier pomyka z ochot�

a ja go �udz� r�eniem jurnej kIaczy.
Czasem kumoszka mnie w kubku zobaczy,

w kszta�cie pieczonej uI�ga�ki. �ywo
w warg� j� tr�cam i rozIewa piwo

na piersi wysch�e. Czasem m�dra ciotka,
papI�c �a�o�nie, myIi si� i spotka

mnie zamiast sto�ka tr�jnogiego. Siada,
ja si� spod zadka usuwam, i pada.

Lecz zniknij, duszku! Oberon nadchodzi.

Niemi�o spotka� ci� w bIasku ksi�yca,
dumna Tytanio.

Zazdrosny Oberon!

Musimy znikn�� st�d czym pr�dzej,
duszki. Jego i �o�e jego porzuci�am.

St�j, p�ocha!
Czy�bym nie by� twoim panem?

Wi�c ja tw� pani� musz� by�.

Wiem jednak, �e gdy wykrad�e� si�
z krainy czar�w,

dnie ca�e jako Koryn siadywa�e�,

aby uk�ada� przy wt�rze fujarki
wiersze mi�osne zakochanej FiIIis.

Czemu przyby�e� tu
z najdaIszych szczyt�w g�r Indii,

je�Ii nie dIa Amazonki twojej zuchwa�ej,
mi�o�nicy w butach i zbroi,

kt�ra ma by� za�Iubiona Tezeuszowi?

Przyby�e�, by zes�a� �o�u ich
wszeIk� rado�� i uciech�.

Jak�e ci nie wstyd, Tytanio, obwieszcza�
przychyIno�� dIa mnie HippoIity,

skoro wiesz, �e znam mi�o�� tw�
do Tezeusza?

Czy go nie wiod�a� przez noc migotIiw�
od Perigenii, kt�r� niecnie uwi�d�?

Czy to nie za tw� spraw� z�ama� wiar�
EgIi, Antiopie i wreszcie Ariadnie?

Oto fa�szywe zmy�Ienia zazdro�ci.

Nigdy, od przej�cia wiosny w pe�ne Iato,
nie napotka�am ci� w�r�d wzg�rz,

w doIinie, w Iesie, na ��ce, przy �r�dIe
w�r�d g�az�w, w trzcinach nadrzecznych,

na piasku nadmorskim, gdzie w kr�g
ta�czymy przy po�wistach wiatru,

by� nam igraszek
nie zak��ci� sprzeczk�.

DIatego wiatry,

graj�c nam daremnie,

jakby w odwecie wznios�y
z m�rz powierzchni opar truj�cy,

kt�ry opadaj�c na ziemi�,
wzburzy� wszystkie drobne rzeczki,

by pe�ne pychy wyst�pi�y z brzeg�w.

Daremnie ci�gn��
p�niej w� swe jarzmo,

oracz si� poci� daremnie, bo zbo�a zgni�y,
nim m�ode brody k�os�w wzesz�y.

Byd�o umiera w�r�d zaIanych pastwisk,
a wrony tucz� si� na pad�ych stadach.

Pod b�otem poIa do gry w 9 ko�k�w.

Kr�te aIejki w zieIonej murawie znikn�y,
�aden �Iad po nich nie zosta�.

�mierteInym brak ich zimowych rado�ci.
Noc �adna hymn�w ni koI�d nie s�yszy.

Wi�c...

ksi�yc,

kt�ry nad wodami w�ada,

pobIad�y z gniewu, skrapia ca�y przestw�r
i reumatyczne sk�onno�ci si� mno��.

�w zam�t sk��ci� tak�e pory roku.

Mr�z siw� g�ow� k�adzie
na pier� r�y czerwonej.

A �eb zimy Iodowaty jak na szyderstwo
zdobi wieniec �wie�ych i wonnych p�k�w.

Wiosna, Iato, p�odna jesie� i zima z�a,
zmieniaj� szaty swe przyrodzone.

�wiat oszo�omiony nie mo�e
pozna� ich po ich owocach.

A z�o podobne rodzi si�
z naszego sporu i k��tni.

My�my je sp�odziIi.

A wi�c je napraw. Masz moc to uczyni�.
Czemu Tytania j�trzy Oberona?

Prosz� ci� tyIko o ch�opca-odmie�ca.
Chc�, by mym paziem zosta�.

Daj mi spok�j.
Nie dam go nawet za krain� czar�w!

Kap�ank� moj� by�a jego matka.

Cz�sto indyjsk� wonn� noc sp�dza�a
na pogaw�dkach u mojego boku

i siedz�c przy mnie w�r�d piask�w
Neptuna z�otych, Iiczy�a kupieckie okr�ty.

Tam nas �mieszy�y zap�odnione �agIe

o brzuchach wzd�tych
swawoInym wietrzykiem.

Bieg�a za nimi �Iicznym, p�ynnym krokiem

�ono wezbrane maj�c tym m�odzie�cem -

i na�Iaduj�c �egIowa�a I�dem.

Zbiera�a dIa mnie drobiazgi, by p�niej
wr�ci� jak okr�t wzd�ty towarami.

B�d�c �mierteIn� umar�a w po�ogu.

Przez pami�� o niej ch�opca wychowuj�,

przez pami�� o niej
z nim si� nie rozstan�.

Oddaj mi ch�opca.

Nie, cho�by� pa�stwo swe da�!

Duszki, w drog�!
K��tnia nas czeka, wi�c zosta� nie mog�.

Id�, gdzie zechcesz.

Lecz nie wyjdziesz z Iasu,
p�ki zniewagi na tobie nie pomszcz�.

M�j mi�y Pucku,

zbIi� si�.

Czy pami�tasz, jak raz przysiad�em
na pewnym przyI�dku,

s�ysz�c syren� na grzbiecie deIfina, g�os
wydaj�c� tak pe�en s�odyczy i harmonijny,

�e jej pie�� zmieni�a
nieokrzesane morze w grzeczny �ywio�,

a cz�� gwiazd zbieg�a z orbit,
by s�ysze� panny morskiej pie��?

- Pami�tam. - Ujrza�em w�wczas,
cho� ty� ujrze� nie m�g�,

pomi�dzy zimnym ksi�ycem a ziemi�
Kupida, kt�ry przeIatywa� zbrojny.

Na ceI wzi�� pewn� westaIk�
na tronie, gdzie� na zachodzie,

ostro pu�ci� swoj� strza�� mi�osn�,
jakby mia�a przebi� serc sto tysi�cy.

Zobaczy�em w�wczas,
�e grot p�on�cy m�odego Kupida

zgas� w czystych bIaskach
w�adcy w�d, ksi�yca,

a monarchini westaIka sz�a daIej w swym
zamy�Ieniu dziewiczym, nietkni�ta.

Dostrzeg�em, gdzie spad�
�w pocisk Kupida.

Ugodzi� w ma�y kwiatek na zachodzie,
kt�ry dotychczas by� bia�y jak mIeko,

Iecz poczerwienia� od rany serdecznej.
Dziewcz�ta zowi� go bratkiem mi�osnym.

Przynie� mi kwiat ten.
Raz ci go wskaza�em.

Sok jego, spad�szy na �pi�ce powieki,
ka�e m�czy�nie czy kobiecie kocha�

szaIe�czo pierwsz� ujrzan� istot�. Powr��
tutaj, nim zdo�a miI� przep�yn�� Iewiatan.

Opasz� ziemi� doko�a
wianuszkiem w 40 minut.

Raz ten sok zdobywszy,
zaczekam, p�ki Tytania nie u�nie,

i po kropeIce wpuszcz� go w jej oczy.

A na co spojrzy, kiedy si� obudzi -
na Iwa, nied�wiedzia, wiIka, byka

aIbo niesforn� ma�p�
czy te� ma�poIuda �wawego -

za tym dusza jej pod��y mi�o�nie!

A nim zdejm� czar z jej oczu,
co innym zio�em mog� sprawi�,

zmusz� j�, by odda�a mi owego pazia.

Lecz kto si� zbIi�a?

Jestem niewidziaIny, wi�c ich
rozmow� b�d� m�g� pods�ucha�.

Gdzie jest Lysander,
a z nim pi�kna Hermia?

M�wisz, �e zbiegIi tu do tego Iasu.

Precz st�d i wi�cej
nie w��cz si� ju� za mn�.

Czy ci� uwodz�?
Czy pi�knie przemawiam?

I czy nie m�wi� z najwi�ksz� szczero�ci�,
�e ci� pokocha� nie mog� i nie chc�?

C�, nawet za to
tym wi�cej ci� kocham.

Jestem psem twoim.

Im wi�cej mnie bijesz, tym bardziej
�asz� si�, m�j Demetriuszu.

Daj mi twym psem by�, gard� mn�,
bij mnie, �ajaj, nie dbaj i zgub mnie,

Iecz pozw�I mi tyIko, niegodnej,
abym za tob� i�� mog�a.

Czy b�aga� mog� o miejsce
mniej n�dzne w twym sercu -

dIa mnie jednak godne chwa�y - ni� o to,
kt�re pies by w nim zajmowa�?

Nie ku� zbyt ducha mojej nienawi�ci.
Gdy� jestem chory, kiedy ciebie widz�.

- Ja chora jestem, gdy nie widz� ciebie.
- Nara�asz zbytnio skromno��,

porzucaj�c miasto, by odda� si�
w r�ce cz�owieka, kt�ry nie kocha ci�.

Powierzasz nocy i sposobno�ci,
kt�r� ona daje niskim podszeptom

- ca�e bogactwo swojego dziewictwa.
- Twa cnota daje mi taki przywiIej.

Noc nie jest noc�, gdy widz� twarz twoj�

i nie znam braku towarzystwa w �wiecie,
skoro ty jeste� ca�ym moim �wiatem.

Wi�c jak rzec mo�na, �e sama tu jestem,
je�Ii �wiat ca�y spogI�da tu na mnie?

Nie b�d� s�ucha� ci� ju�.
Daj mi odej��,

a je�Ii p�jdziesz zn�w za mn�,
to jak�� krzywd� uczyni� ci w Iesie.

Czynisz mi krzywdy w �wi�tyni,
na poIu i w mie�cie ca�ym.

Wstyd� si�, Demetriuszu!
Twe krzywdy ca�� p�e� m� zniewa�aj�.

Przecie� nie waIcz�
o mi�o�� dziewczyny,

nie my, Iecz do nas chodz�
w o�wiadczyny.

Uciekn�, skryj� si� przed tob� w g�szczu,
na �ask� dzikich bestii ci� zostawi�.

P�jd� za tob�; rajem piek�a m�ki,

- je�Ii mam zgin�� z ukochanej r�ki.
- B�d� zdrowa, nimfo.

Nim Ias ten porzuci,
ca�y porz�dek sprawy si� odwr�ci.

Czy masz ten kwiatek?

Witaj mi, w�drowcze.

Mam go. Tu jest.

Podaj mi go, b�agam.

Znam brzeg strumyka
tymiankiem poros�y,

gdzie dr�y fio�ek, a wiotki pierwiosnek

ro�nie pod bujnym dachem wiciokrzewu,

w�r�d r� p�omiennych
i rdzawych zaIewu.

Tytania czasem tam noc� przybywa
i po�r�d kwiat�w tych sen na ni� sp�ywa,

syt� ju� uciech i pe�n� znu�enia.
Tam po�yskIiwy w�� sk�r� odmienia,

z kt�rej dIa duszk�w szyje si� opo�cze.

Niebawem sok ten do oczu jej ws�cz�.

Niech z nim moc z�udze�
ohydnych przenika.

We� kiIka kropIi, id� do zagajnika.

Pewna ate�ska m�oda, s�odka dama
jest we wzgardIiwym ch�opcu zakochana.

Nama�� mu oczy, a kiedy si� zbudzi,
ma na ni� spojrze� pierwsz� spo�r�d Iudzi.

Mo�esz rozpozna� owego cz�owieka
po szacie z Aten, kt�ra go obIeka.

Czy� rzecz starannie, doprowad� do tego,
by bardziej kocha� j� ni� ona jego.

Niech mnie pie�� wasza do snu uko�ysze.
P�niej do pracy, a ja tu wypoczn�.

W�e c�tkowanej sk�ry,

je�e, padalce, trytony

i wy, zielone jaszczury,

precz od kr�lowej u�pionej.

Filomelo, niechaj za�nie
przy twej ko�ysance w�a�nie;

lulla, lulla; lullabaj;
lulla, lulla, lullabaj.

Niech �adna moc ni czar w t� noc
ej nie tknie; pie�J nam s�odk� daj;

Dobrej nocy, lullabaj.

Nie zbli�ajcie si�, paj�ki.

Precz, precz, d�ugonogie prz�dki!

Czarne �uki, nie podchod�cie.

Glisty, �limaki, nie szkod�cie.

Filomelo, niechaj za�nie
Przy twej ko�ysance w�a�nie;

Lulla, lulla, lullabaj;
lulla, lulla, lullabaj.

Niech �adna moc
Ni czar w t� noc

ej nie tknie; pie�J nam s�odk� daj;
Dobrej nocy, lullabaj.

Id�my cicho, sen j� bierze.

A jeden niechaj jej strze�e.

Kogo ujrzysz, gdy sen minie,
tego mi�ym twym uczyni�.

Jego kocha� masz jedynie.

Panter�, Iamparta, �bika,
nied�wiedzia, nawet i dzika,

besti� b�d� mi�owa�y
oczy twoje nad �wiat ca�y.

Zbud� si�, aby j� ujrza�y.

Mi�a,

os�ab�a� b��dz�c po tym borze,

a m�wi�c szczerze, zagubi�em drog�.

Spocznijmy, Hermio;
to nas wzmocni� mo�e.

Gdy dzie� nadejdzie,
zn�w prowadzi� mog�.

Lysandrze dobry, wynajd� sobie �o�e,
ja na wzniesieniu tym g�ow� po�o��.

Te mchy dIa dwojga
wsp�Inym �o�em b�d�,

dIa cia� dwu,
w kt�rych bije serce jedno.

Dobry Lysandrze,

b�agam ci� na wszystko,
po�� si� daIej, nie k�ad� si� tak bIisko.

O, nie ma winy w mojej niewinno�ci!

Mi�o�� rozumie� ma s�owa mi�o�ci.

Rzek�em, �e zros�o si� z mym serce twoje
i jedno mamy dzi� serce oboje.

Dwie dusze ��czy te� jedna przysi�ga,

�yje w nich szczero��,
fa�sz ich nie dosi�ga.

Wi�c nie bro�, Hermio, przy twojej osobie
usn��. Nie sk�ami� ni tobie, ni sobie.

Lysander s�owa bardzo pi�knie sk�ada.

Wstyd by przynios�o Hermii,
grzecznej damie,

gdyby rzec mia�a, �e Lysander k�amie.

Lecz obyczajno�� niech rz�dzi w mi�o�ci:
u�� si� daIej, mi�y, ze skromno�ci.

Gdy� wiedz�, gdzie jest granica godziwa,
kawaIer czysty i panna cnotIiwa.

Tam b�dzie dobrze.
Dobrej nocy, mi�y.

I wiernie kochaj mnie, a� do mogi�y.

Ja mod�om twoim wnet amen dopowiem,

a za niewierno�� niech zap�ac� zdrowiem!

Oto me �o�e.

�pij spokojnie, mi�a!

Obym ten spok�j z tob� podzieIi�a!

Cho� Ias ca�y ten przebieg�em,
Ate�czyka nie spostrzeg�em,

aby ws�czy� mu g��boko
czar mi�o�ci prosto w oko.

Cisza, noc! Kto tu spoczywa?

Szata z Aten go okrywa.

To ten, kt�ry nieustannie
sprawia b�I ate�skiej pannie.

Biedne dziewcz�; oto ona,
na go�ej ziemi u�piona.

Pi�kna dusza, �pi z daIeka
od tego z�ego cz�owieka.

Gburze, na twe oczy sk�adam
moc, jak� �w czar posiada.

Gdy si� ockniesz, niechaj czeka

mi�o�� na twoich powiekach.

Zbud� si�, id�, rzecz sko�czona.
Powracam do Oberona.

Zabij mnie, mi�y, aIe nie uciekaj.

Przesta� �ciga� mnie tak.
Precz, nie zwIekaj!

Nie czy� tak.

- Chcesz mnie zostawi� tu w mroku?
- Zosta�, ani kroku!

Sam st�d odejd�.

Och, �cigam mi�o��,
Iecz tchu mi nie staje!

Im bardziej prosz�,
tym gorzej mnie �aje.

Szcz�Iiwa Hermia,
gdziekoIwiek spoczywa.

Oczy jej wabi�, rado�� w nich ukrywa.

Kto bIask ich stworzy�?

Chyba nie �zy s�one,
bo moje cz�ciej ni� jej s� wiI�one.

Nie,

nie,

jak nied�wied� jestem brzydka srodze.

Widz�c mnie, bestie uciekaj� w trwodze.

C� wi�c dziwnego, �e Demetriusz zmyka
widz�c mnie, jakby ujrza� drapie�nika.

Zwierciad�o n�dzne
zwiod�o mnie ze szkod�

ka��c mi r�wna� si� z Hermii urod�.

Kto to?

Lysander! Na ziemi spoczywa.

Zmar�?

�pi?

Ran krwawych oko nie odkrywa.

Lysandrze, �yjesz?
Zbud� si�, mi�y panie.

DIa ciebie w ogie� bym skoczy�, kochanie.

Czysta HeIeno!

Natura mi da�a

ujrze� twe serce w g��bi twego cia�a.

Gdzie jest Demetriusz?

Niech to �otra imi�
na mieczu moim rozp�atane zginie!

Nie m�w nic z�ego, Lysandrze,

nic z�ego;

�e kocha Hermi� tw�?
Bo�e, c� z tego?

Hermia ci� kocha.
Niech ci� to raduje.

Hermia raduje mnie!

Nie, nie, wsp�czuj�
sobie i chwiI z ni� nu��cych �a�uj�.

Hermia? HeIeny tyIko serce szuka.

Za go��bic� kt� nie odda kruka?

WoI� cz�owiecz� przecie� rozum w�ada.
A ty� godniejsza z was dwu, on powiada.

Owoc przed czasem dojrzewa� nie mo�e.
M�j m�ody rozum dojrza� o swej porze,

dojrza�o�� dzisiaj moje czyny s�dzi,
a woI� moj� odt�d rozum rz�dzi

i ksi�g�, kt�ra w twoich oczach go�ci,

ka�e mi czyta�, pe�n� s��w mi�o�ci.

Czemu si� Iudziom na drwin� zrodzi�am?

Czym na szyderstwo twoje zas�u�y�am?

Czy nazbyt ma�o, ch�opcze, przeciwno�ci

zazna�am dawniej,
dzi�, zaznam w przysz�o�ci,

pragn�c, by spojrza�
Demetriusz przychyInie,

�e moj� s�abo�� biczujesz tak siInie?

B�g widzi, krzywd� sprawiasz dojmuj�c�,

gdy si� zaIeca� chcesz
do mnie tak drwi�co.

Lecz zdr�w mi bywaj.

S�dzi�am, wyznaj�,

�e nieco Iepsze s� twe obyczaje.

Czy przez jednego dama odrzucona,
ma przez drugiego by� za to zeI�ona?

Hermio, �pij tam, aIe...

oby� Lysandra nie ujrza�a wcaIe!

Mi�o�� ma niechaj
moce wszystkich zbierze,

bym czci� HeIen� i by� jej rycerzem!

Ach, mi�osierdzia!
C� za sen z�owrogi!

Spojrzyj, Lysandrze,
jak dr�� ca�a z trwogi.

�ni�am, �e �mija me serce po�era,

a ty� z u�miechem patrzy�, jak umieram.

Lysandrze!

Odszed�?

Lysandrze!

M�j Bo�e!

Nie s�yszy?

Znikn��?

S�owa rzec nie mo�e?

Biada, gdzie jeste�?
Co si� z tob� dzieje?

Przem�w, m�j mi�y!
Z trwogi niemaI mdIej�.

Nic?

W pobIi�u ci� nie ma.

C�, musz�
ciebie Iub �mier� m� odnaIe��.

Wi�c rusz�.

A oto cudowne,
zaciszne miejsce dIa naszej pr�by.

Wypr�bujemy wszystko tak,
jak przed ksi�ciem.

- Piotrze Pigwo...
- Co, dzieIny Dupku?

S� rzeczy w tej komedii,
kt�re nie mog� si� spodoba�.

Po pierwsze, Pyramus musi
obna�y� miecz, �eby si� zabi�,

a tego damy nie mog� znie��.
Co powiesz na to?

- Niebezpieczna sprawa.
- My�I�, �e trzeba oby� si� bez zabijania.

Mam pomys�, �eby wszystko si� uda�o.

Napiszcie mi proIog w kt�rym stoi, �e nie
czynimy sobie krzywdy tymi mieczami,

a Pyramus nie ginie w rzeczywisto�ci.

A jeszcze Iepiej, powiedzcie im,
�e ja, Pyramus, nie jestem Pyramusem,

aIe tkaczem Dupkiem.
To odbierze im obawy.

B�dziemy mieIi taki proIog, spisany
na przemian po osiem i sze�� g�osek.

Niechaj b�dzie po osiem i osiem.

- Czy damy nie przeI�kn� si� Iwa?
- Wierz mi, I�kam si� tego.

Wprowadzi� - Bo�e bro� nas -
Iwa pomi�dzy damy

jest to rzecz jak najbardziej przera�aj�ca,

gdy� nie ma straszIiwszego
i drapie�niejszego ptaka ni� �ywy Iew.

Wi�c drugi proIog niechaj powie,
�e nie jest Iwem.

Nie, musicie wymieni� jego imi�,

a p� jego twarzy
musi by� widziane przez Iwi� sk�r�.

On musi przem�wi� przez ni�,
m�wi�c tak aIbo niepodobnie:

- ,"Damy"" - aIbo - ,"Pi�kne damy, pragn�,
aby�cie"" - aIbo - ,"chcia�bym, aby�cie"" -

aIbo - ,"b�agam,
aby�cie nie trwo�y�y si� i nie dr�a�y,

gdy� �yciem mym r�cz� za wasze.

Je�Ii s�dzicie, �e przyszed�em tu
jako Iew, nie jestem niczym podobnym.

Jestem cz�owiekiem jak inni"".

Niechaj wymieni swe imi� i powie im
otwarcie, �e jest KIinem stoIarzem.

Pozostaj� dwie trudne sprawy -

to znaczy wprowadzenie po�wiaty
ksi�ycowej do komnaty.

Bo Pyramus i Tysbe spotykaj� si�
w po�wiacie ksi�ycowej.

Czy tej nocy, kiedy gramy,
�wieci ksi�yc?

KaIendarz, kaIendarz!
Zajrzyjcie do aImanachu.

Tak, �wieci tej nocy.

Mo�ecie wi�c pozostawi� otwarte okno
w wieIkiej komnacie

i po�wiata ksi�ycowa zaI�ni przez nie.

Tak, aIbo kto� musi wej�� z ga��zi� g�ogu
i Iatarni� i rzec, �e przybywa,

aby obrazi�, czyIi wyobrazi� osobi�cie,
po�wiat� ksi�ycow�.

Jest jeszcze jedna sprawa.

Musimy mie� w wieIkiej komnacie mur,
gdy� Pyramus i Tysbe -

rozmawiaIi przez szpar� w murze.

Nie mo�esz wznie�� muru.
Co ty na to, Dupku?

Kto� musi przedstawia� mur
i niechaj okrywa go nieco wapna,

zaprawy aIbo tynku,
�wiadcz�cych, �e jest murem.

I niech trzyma paIce, o tak,

a przez t� szczeIin� b�d� szeptaIi
Pyramus i Tysbe.

Je�Ii da si� tak zrobi�,
wszystko b�dzie dobrze.

Siadajcie, wszyscy matek synowie
i wypr�bujcie wasze roIe.

Rozpoczynaj, Pyramusie.

Kiedy wypowiesz sw� mow�,
wejd� w te krzaki.

A p�niej, podobnie, wszyscy po koIei.

C� za obwiesie tutaj si� panosz� tu�
przy kr�Iowej duszk�w, �pi�cej bIisko?

Co, czy�by sztuka?
Wi�c stan� si� widzem.

Mo�e aktorem, gdy ujrz� potrzeb�.

M�w, Pyramusie.

Tysbe, podejd� bIi�ej.

Tysbe, te kwiaty tak pi�knie cuchn�ce...

Pachn�ce.

Kwiaty tak pi�knie pachn�ce
pachn� jak tchnienie twe, o Tysbe droga.

S�yszysz? G�os jaki�!

Zaczekaj tu chwiI�,
zaraz powr�c� do ciebie, nieboga.

C� za Pyramus przedziwny, na Boga!

- Czy musz� teraz przem�wi�?
- Tak, Matko Bo�a, musisz.

Bo musisz poj��, �e poszed� zobaczy�,
co to za ha�as us�ysza�, i ma powr�ci�.

Promienny Pyramusie, od IiIii ja�niejszy,

jak na dumnej �odydze r�y p�k czerwony.

M�odzie�cze pe�en ognia,
�ydzie najpi�kniejszy,

wierny jak wierny rumak,
nigdy nieznu�ony.

Spotkam ci�, Pyramusie,
przy grobie Ninusi.

Grobie Ninusa, cz�owieku.

AIe tego jeszcze nie mia�e� m�wi�.
To jest twoja odpowied� Pyramusowi.

A ty� wypowiedzia� ca�� roI� naraz.

Wejd�, Pyramusie. Przeskoczy� twoj�
koIejk�. Ko�c�wka by�a ,"nieznu�ony"".

Ach, wierny jak wierny rumak,
nigdy nieznu�ony...

Gdybym by� urodziwy, Tysbe,
to dIa ciebie.

Ach, to potworno��! Dziwy!
Czar pad� na nas!

Panowie, b�agam, zmykajmy! Pomocy!

P�jd� za wami i b��dzi� wam ka��

przez bagna, g�szcze,
g�usz�, wrzosowiska.

Psem, koniem, to zn�w dzikiem si� oka��,

bez �ba nied�wiedziem,
ogniem, kt�ry b�yska.

R�e�, szczeka�, chrz�ka�,
rycze�, p�on�� mog�

jak pies, ko�, nied�wied�,
dzik, pI�cz�c wam drog�.

Pojmuj� ich �otrostwo.

Chc� zrobi� ze mnie os�a

i przestraszy� mnie, je�Ii si� to uda.

AIe nie rusz� si� st�d,
cho�by nie wiem, co zrobiIi.

B�d� si� tu przechadza�

i za�piewam,
�eby us�yszeIi, �e si� nie boj�.

Kos, ptaszek o barwie ciemnej,

o dziobie ��to z�oconym.

Drozd o nucie tak przyjemnej

i czy�yk z ma�ym ogonem...

Jaki� to anio� zbudzi� mnie
w�r�d kwiat�w?

Zi�by, wr�ble i skowronki;
�le kuka kuku�ka szara,

kt�ra zdrady twej ma��onki

dok�adnie zliczy� si� stara.

Bo, szczerze m�wi�c,
kt� by spiera� si� z tak g�upim ptakiem?

Kt� by nazwa� ptaka k�amc�, cho�by bez
przerwy wywrzaskiwa� to swoje ku-ku?

�piewaj mi daIej, mi�y �mierteIniku.

W g�osie twym uszy moje rozkocha�am.

Podobnie kszta�t tw�j oczy me zachwyca,

a cze�� tak wieIk� dIa cn�t twoich czuj�,

�e raz ujrzawszy,

ju� ciebie mi�uj�.

My�I�, paniusiu, �e niewieIe
rozumu okazujesz, tak s�dz�c.

AIe by rzec szczerze, rozum i mi�o��
rzadko widuj� si� ostatnio -

tym wi�ksza szkoda, �e s�siedzi
nie pr�buj� zaprzyja�ni� ich z sob�.

Umiem za�artowa� w potrzebie, co?

R�wne s� twoja m�dro�� i uroda.

Gdybym mia� do�� rozumu,
�eby wydosta� si� z tego Iasu,

by�by to rozum, kt�ry mi wystarcza.

O, tego Iasu opu�ci� nie zechcesz.

Zostaniesz tutaj,
chcesz tego czy nie chcesz.

Jestem bogini� mo�n� i bogat�
w pa�stwie mym �yje wiekuiste Iato.

Kocham ci�, p�jd�my, dam ci moje duszki,
z kt�rych uczyni� twoje wierne s�u�ki.

One ci z g��bin przynios� kIejnoty,
a kiedy do snu nabierzesz ochoty,

one ci z kwiat�w przysposobi� �o�e
i ko�ysanka ich twe oczy zmo�e.

Oczyszcz� ciebie z brud�w tego �wiata,
b�dziesz w powietrzu Iekko jak duch Iata�.

Kwiecie Groszku! Paj�czyno!
�mo! Ziarno Gorczycy!

- Tu jestem.
- Tu.

- Dok�d p�jdziemy?
- B�d�cie uprzejme i mi�e dIa niego.

Biegnijcie przed nim, fikaj�c kozio�ki,

moreIe, figi i morwy mu dajcie,
i winogrona dIa niego zrywajcie.

TrzmieIom skradnijcie ich miodu woreczki,

z ich n�g woskowych
skr��cie nocne �wieczki.

�wietIik�w wzrok je zapaIi p�omienny,
by w �o�e trafi� mi�y, gdy jest senny.

A wachIarz barwny ze skrzyde� motyIich
niechaj mu noc� spoczynek umiIi

i go przed bIaskiem ksi�ycowym chroni.
Ho�d z��cie, eIfy, niech ka�dy si� sk�oni.

- Cze�� ci!
- Cze�� ci!

B�agam wasz� czcigodno��
z ca�ego serca o wybaczenie.

- Czy mog� zapyta� o imi�?
- Paj�czyna.

B�d� pragn�� bIi�szej znajomo�ci z tob�,
mi�y panie Paj�czyno.

Je�Ii zatn� si� w paIec,
o�mieI� si� zwr�ci� do ciebie.

- Twe imi�, szIachetny panie?
- Kwiat Groszku.

Mi�y Panie Kwiecie Groszku, z tob�
tak�e b�d� pragn�� bIi�szej znajomo�ci.

- Twe imi�, panie, prosz�?
- Ziarno Gorczycy.

Dobry Panie Ziarno Gorczycy, krewni
twoi nieraz wyciskaIi mi �zy z oczu.

Pragn� bIi�szej znajomo�ci z tob�,
mi�y Panie Ziarno Gorczycy.

Do mojej kwietnej wied�cie go komnaty.

W oku ksi�yca, jak widz�, �zy p�on�.

A gdy on p�acze, p�acz� ma�e kwiaty
nad jak�� biedn� dziewic� zgwa�con�.

Zwi��cie mu j�zyk,

prowad�cie go cicho.

Hej, szaIony duchu!
C� si� w tym Iesie zakI�tym dzia� mo�e?

Pani ma kocha si� w pewnym potworze.

Lepiej, ni� chcia�em, owa rzecz si� toczy.

KONIEC CZʌCI PIERWSZEJ

SEN NOCY LETNIEJ
CZʌ� DRUGA

Czemu, cho� kocham, jeste� taka sroga?
S�owa gorzkie wymierz w swego wroga.

�aj� ci� tyIko, cho� przekIina� mog�,
gdy� przez ciebie wpad�am w trwog�.

Je�Ii Lysandra zabi�e� �pi�cego,
w krwi brn�c po kostki,

dojd� do kresu z�ego
i mnie te� zabij.

Pr�dzej by s�o�ce mog�o dzie� porzuci�,

ni�by on odszed�, aby nie powr�ci�
do �pi�cej Hermii.

�atwiej wierzy� mog�,
�e ksi�yc w g��bi ziemi znaIaz� drog�,

aby przepe�zn�� a� na Antypody
i z jasnym bratem swym ruszy� w zawody.

Tak, pope�ni�e� na nim czyn wyst�pny.
Morderca patrzy tak - mroczny, pos�pny.

Zamordowany raczej, nie morderca.
N� okrucie�stwa wbi�a� mi w g��b serca.

Lecz cho� zabi�a�, siejesz wok� siebie
bIaski jak Venus w migotIiwym niebie.

C� to z Lysandrem
mo�e mie� wsp�Inego?

B�d� dobry, oddaj mi mi�ego mego.

WoIa�bym �cierwo jego mym psom rzuci�.

Precz, psie! Precz, kundIu!

Ka�esz mi porzuci�
skromno�� dziewcz�c�.

Czy� go zamordowa�?
Oby� w�r�d Iudzi odt�d si� nie chowa�!

M�w prawd�, prawd� m�w,
gdy� konam prawie!

Czy mog�e� w oczy patrze� mu na jawie
i zabi� we �nie?

O, jaki� ty dzieIny!

Robak i �mija taki cios �mierteIny
zadaj�, w�u.

Tak, Iecz �adna �mija
jadem pIugawszym ni� tw�j nie zabija.

Nies�usznie dr�czysz si� sza�em.
Ja krwi Lysandra kropIi nie przeIa�em.

- Niczego nie kryj�.
- Wi�c powiedz, �e �yje.

- Je�Ii rzekn� tak, czego m�g�bym ��da�?
- B�dziesz mnie za to m�g� ju� nie ogI�da�.

I tak ze wstr�tem �egnam ci� co pr�dzej.
�ywy czy umar�, nie ujrzysz mnie wi�cej.

Tak rozw�cieczonej nie naIe�y goni�.

Tu wi�c na chwiI� g�ow� trzeba sk�oni�.

Co uczyni�e�? Wszystko pomiesza�e�,
oczy prawego kochanka spryska�e�.

Z omy�ki takiej nieszcz�cie powstanie:
dobro w z�o zmienisz, z�o z�em pozostanie.

Los tak zarz�dza, by jeden by� wierny,
a �ama� miIion przysi�g t�um bezmierny.

Po Iesie ca�ym �migaj jak wiatr pr�dki,
p�ki nie spotkasz HeIeny Atenki.

Chora z mi�o�ci, wybIad�a i cicha,
krwawi z ran serca i za mi�ym wzdycha.

Sprowad� j�, a nim tutaj wkroczy,
ja zaczaruj� znowu jego oczy.

P�dz� w Iot, sp�jrz, p�dz� w Iot,
szybciej ni� tatarski grot.

Kwiecie nurzany w purpurze,
trafiony Kupida si��,

w oku jego ci� zanurz�!
A gdy ujrzy swoj� mi��,

niechaj mu I�ni tak wspaniaIe
jak Venus na niebie w chwaIe.

Gdy si� ockniesz, twe kochanie
pro�, niech Iekiem twym si� stanie.

Ty, co masz nad nami w�adz�,
oto HeIen� prowadz�

i ch�opca, kt�ry przeze mnie
o mi�o�� b�aga daremnie.

Czy chcesz ujrze�, co si� stanie?
Ach, c� to za g�upcy, panie!

Usu� si�. Przy takiej wrzawie
zbudzi si� ten na murawie.

Dw�ch jedn� zechce ucieszy� -
to do��, �eby mnie roz�mieszy�.

Bowiem ciesz� si� serdecznie,
gdy rzecz biegnie niedorzecznie.

Czemu przypuszczasz,
�e ze mnie szyderca?

Szyderstwo drwi�ce
w�r�d �ez si� nie rodzi.

Sp�jrz, gdy przysi�gam, p�acz�,

p�ynie z serca przysi�ga,
mojej szczero�ci dowodzi.

Czemu szyderstwem wydaje si� tobie,
gdy god�o prawdy czystej nosi w sobie?

Raz po raz mamisz przebieg�o�ci� �wie��.
Te s�owa do Hermii naIe��.

C�, by�em g�upi, gdym si� ku niej zwr�ci�.

I jeszcze g�upszy, kiedy� j� porzuci�.

Demetriusz kocha j�, ciebie nie kocha.

HeIeno,

nimfo, bogini wspania�a,
do czego mog�, boska, doskona�a,

por�wna� oczy twe? Kryszta� nie b�y�nie
przy nich. A wargi twe jak �wie�e wi�nie,

do poca�unk�w dojrza�e, kusz�ce!
�niegi na szczycie Taurusu wisz�ce...

O z�o�ci! Piek�o! Wi�c wszyscy przeciwko
mnie sprzysi�eni! Wi�c jestem rozrywk�!

Z�y, Demetriuszu, jeste�.
Kochasz Hermi�.

Cho� wiem,

�e wszyscy mnie nienawidzicie,
Iecz czemu z duszy ca�ej ze mnie drwicie?

Kochasz Hermi�. Wiesz, �e wiem o tym.

Z najIepsz� woI� i sercem mym ca�ym
daj� ci w Hermii to, co mi�owa�em.

ChwaI�c nad miar� ze s�odycz� szydz�c,
a w g��bi serca, wiem to, nienawidz�c.

Daj� ci w Hermii to, co mi�owa�em.

- A ty mi oddaj to samo w HeIenie.
- Kochacie Hermi�, rywaIe w mi�o�ci...

Kocha� j� b�d� po ostatnie tchnienie.

Pi�kne to dzie�a, rycerskie to czyny,

drwinami puszcza� �zy z oczu dziewczyny!

Noc ciemna, kt�ra zb�dnym czyni oko,
s�uch w jego miejsce nagradza wysoko.

Serce me posz�o do niej tyIko w go�ci.
Teraz wr�ci�o do pierwszej mi�o�ci.

- Jest ni� HeIena.
- HeIena? �artujesz!

Nigdy nie by�a drwina w ni�szej cenie.

Lysandrze, oczy ci� nie odnajduj�,

Iecz g�os tw�j s�ysz�, uszy mn� kieruj�.

- Czemu odszed�e� noc� niespodzianie?
- Gdy mi�o�� ka�e i��, kt� pozostanie?

- Jaka�, Lysandrze, mi�o�� i�� kaza�a?
- Mi�o�� Lysandra zosta� mu nie da�a.

Pi�kna HeIena, kt�rej bIask z�ocisty
gasi w�r�d nocy r�j oczu ognisty.

Czemu mnie szukasz?

Czy�by� nie wiedzia�a,
�e to nienawi�� mi odej�� kaza�a?

Co?! Ona wesz�a te� do sprzysi�enia!

Pojmuj� teraz, oni wszyscy troje
chc� wsp�Inie wydrwi� poni�enie moje.

Paskudna Hermio!
O, najniewdzi�czniejsza!

Czy w zmowie z nimi uknu�a� podst�pnie,
�e mnie rozj�trzysz t� nikczemn� drwin�?

Czy nasze wszystkie serdeczne rozmowy,
wsp�Ine godziny, siostrzane przysi�gi,

gdy sprzeciw budzi� czas
zbyt szybkostopy, kt�ry rozdzieIa� nas -

czy� o tym wszystkim ju� zapomnia�a?

O szkoInej przyja�ni
i niewinno�ci dzieci�cej?

My, Hermio, jak dwaj przemy�Ini bogowie

ig�ami dwiema kwiat jeden
tworzy�y�my razem,

na jednym wzorku
i siedz�c na jednej poduszce.

Nuc�c wsp�Inie jedn� nut�
jednakim g�osem,

jak gdyby jedno�ci� by�y umys�y,
serca, g�osy nasze.

Ros�y�my razem jak...

z��czone wi�nie,

cho� rozdzieIone, b�d�ce jedno�ci�.

Pi�kne jagody dwie na jednym p�dzie.

Dwa cia�a, w kt�rych jedno serce bi�o.

I ty chcesz rozbi� nasz� d�ug� mi�o��,

drwi�c z przyjaci�ki biednej
z tymi dwoma?

Ani przyjazne to,

ani dziewcz�ce.

P�e� nasza ca�a gani ciebie ze mn�,
cho� ja jedynie krzywd� t� odczuwam.

Jestem zdumiona s��w twych
gwa�towno�ci�. Ja nie drwi� z ciebie.

Raczej ty drwisz ze mnie.

Czy nie wys�a�a� Lysandra na drwin�,
aby wychwaIa� oczy i twarz moj�?

I nie kaza�a�, by drugi wieIbicieI,
Demetriusz - kt�ry nog� mnie odtr�ca -

zwa� mnie bogini�, nimf�, bosk�, rzadk�;

zjaw� niebia�sk� i niepor�wnan�?
Czemu tak m�wi� do tej, kt�r� gardzi?

Czemu Lysander odrzuca tw� mi�o��,
kt�ra bogactwem jego duszy by�a

i w�a�nie ku mnie kieruje uczucia,
je�Ii nie za tw� namow� i zgod�?

C�, �e nie jestem, jak ty, w �askach Iosu,

nie obwieszona mi�o�ci�, szcz�Iiwa,

Iecz smutna, bowiem kocham niekochana?

Powinna� Iito�� mie� dIa mnie,
nie wzgard�.

Nie mog� poj��, co przez to rozumiesz.

Tak, tak, udawaj,

przewracaj oczami, a gdy nie patrz�,
wykrzywiaj si� drwi�co.

Mruga� mo�ecie do siebie nawzajem
i podtrzymywa� s�odki �art.

T� hec�, tak doskona��,
zapisz� w kronikach.

Gdyby�cie mieIi cho� troch� Iito�ci,
�aski i nieco dobrych obyczaj�w,

nie daIiby�cie mnie na po�miewisko.
C�, b�d�cie zdrowi.

Cz�� winy jest we mnie,
Iecz j� naprawi �mier� Iub oddaIenie.

Ach, znakomicie!

Mi�y, nie drwij tak z niej.

- Gdy nie uprosisz, ja go mog� zmusi�.
- Nie mo�esz zmusi� ani ona prosi�.

Gro�by twe s�abe s� jak jej b�aganie.

HeIeno, kocham ci�, kIn� si� na �ycie,
kIn� si� na wszystko, co mog� utraci�,

by zada� temu fa�sz, kto ci� nie kocha.

- Jest mi�o�� moja wi�ksza ni�Ii jego.
- Je�Ii tak m�wisz, p�jd� i dowied� tego.

C� to ma znaczy�?

Precz, ty Etiopko!
Odczep si�, kocie, cierniu!

Pu��, pIugastwo, aIbo ci� strz�sn�
z siebie jak padaIca!

- Mi�y...
- Mi�y?

Precz st�d! Precz, ty Tatarko brunatna!
Z�y Ieku! Precz, nienawistny napoju!

- Czy nie �artujesz?
- Ty tak�e.

S�owa dotrzyma� chc� ci, Demetriuszu.

Daj mi por�k�, gdy�, jak widz�, s�aba d�o�
ci� wstrzymuje. Nie wierz� s�owu.

Czy mam j� zrani�, uderzy� Iub zabi�?

Cho� nienawidz�,
Iecz tak jej nie skrzywdz�.

Co, czy znasz krzywd� wi�ksz�
ni� nienawi��? Mnie nienawidzisz?

Za co? Czemu, mi�y?
Czy�bym nie by�a Hermi�?

Ty Lysandrem? Jestem tak pi�kna,
jak� by�am wczoraj.

Gdy noc zapad�a, kocha�e� mnie jeszcze.

Czy rzuci�e� mnie -
bro�cie, bogowie - naprawd�?

Tak, kIn� si� na me �ycie,
i nie pragn��em ci� ju� wi�cej ujrze�.

Nie miej nadziei, pyta�, w�tpIiwo�ci.

Miej pewno��.
Prawd� to jest, a nie �artem.

Kocham HeIen�, nienawidz� ciebie.

Ach, tak!

KugIarko!

Robaku, gryz�cy p�ki r� m�ode!
Z�odzieju mi�o�ci! Co?

Czy�by� noc� si� podkrad�a,
aby mi�ego mego serce skra��?

Pragniesz z ust mych �agodnych
wyrwa� szorstkie s�owa?

Wstyd, wstyd! Udajesz.

Ty... marna kukie�ko!

Kukie�ko! Ach, tak.

Wi�c tak to rozgrywasz!

Teraz pojmuj�,
�e por�wnywa�a wzrost nasz.

Che�pi�a si� ros�� postaci�.

I jej osoba, wysoka osoba, jej wzrost,
to pewne, zawa�y� u niego.

B�agam, cho� szydzicie ze mnie,
nie dajcie, by mnie skrzywdzi�a.

Czy�by� tak bardzo wzros�a w jego
my�Iach, �e jestem niska, niemaI...

...kar�owata?

Nie umiem k��ci� si�,
nigdy nie by�am zajad�a.

Jak niska, powiedz, maIowany s�upie?

Jak niska?

Jestem I�kIiwa, jak wypada pannie.

Jeszcze tak niska nie jestem,
by paznokciami nie si�gn�� twych oczu.

Nie dajcie bi� mnie. I nie my�Icie, prosz�,
�e mog�abym si� z ni� zmierzy� dIatego,

- gdy� nieco ni�sza jest.
- Zn�w! Nieco ni�sza!

Zawsze ci�, Hermio, gor�co kocha�am,
s�ucha�am rad twych,

nigdy nie skrzywdzi�am. Raz tyIko
mi�o�� ma do Demetriusza sprawi�a,

�e mu odkry�am ucieczk� wasz�.

Ruszy� w po�cig za wami; za nim ja
w po�cig z mi�o�ci, Iecz wci�� mnie �aja�.

Grozi�, �e uderzy, nawet zabije.

Je�Ii zezwoIicie, bym mog�a odej��
spokojnie do Aten,

p�jd�, szaIe�stwo moje bior�c z sob�,
i ju� nie wr�c�.

Wi�c dajcie mi odej��.

Widzisz, jak prosta jestem i potuIna.

Id� ju� sobie. Kt� ci� zatrzymuje?

Serce szaIone, kt�re pozostanie.

- Czy z Lysandrem ma by�?
- Z Demetriuszem.

O, gdy jest w gniewie, z�a jest i przebieg�a.

Za czas�w szkoInych by�a z niej z�o�nica
i chocia� ma�a, jest bardzo gwa�towna.

Zn�w ma�a! Ci�gIe ma�a aIbo niska!
Czy pozwoIicie jej tak mnie zniewa�a�?

Precz st�d, ty karIico,
najmniejszy stworze,

ty Iichy poro�cie, py�ku, �o��dziu.

Daj pok�j HeIenie

i nie stawaj tutaj w jej obronie,

bo gdy oka�esz cho� okruch mi�o�ci,
odpowiesz za to.

Ju� mnie nie powstrzyma.

Je�Ii odwa�ysz si�,
rusz za mn� sprawdzi�,

kto z nas ma wi�ksze prawo do HeIeny.

Za tob�! O, nie! Z tob�, rami� w rami�.

Moja panienko, jest to twoja sprawka.

Wi�cej ju� ci nie zawierz�.

Twego widoku do�� mam,
m�wi�c szczerze.

Paznokcie d�u�sze masz, by nimi drapa�,
ja d�u�sze nogi, by nie da� si� z�apa�.

Dziwne. I nie wiem, jak si� w tym po�apa�.

To twe �otrostwo.

Zn�w si� omyIi�e�, a mo�e czynisz
�otrostwa z rozmys�em?

Wierz, kr�Iu cieni�w, to by�a omy�ka.

Czy mi nie rzek�e�, �e cz�owieka tego
wska�e mi pewnie ate�ski str�j jego?

Niech mnie nagana za to nie spotyka,
bo nama�ci�em oczy Ate�czyka.

A musi cieszy� mnie, �e tak si� sta�o,
gdy� te ich k��tnie mnie bawi� niema�o.

Pragn� do boju stan�� zakochani,
p�d� tam, Robinie, i noc opu�� na nich.

Niebo gwia�dziste niech mroki ogarn�
i mg�� je spowij jak Acheron czarn�.

A popI�cz �cie�ki wzburzonych rywaIi,
ka��c im b��dzi�, by si� nie spotkaIi.

Miej g�os Lysandra na ko�cu j�zyka,
miotaj obeIgi wci�� na przeciwnika.

To zn�w Demetriusz
niech m�wi wzburzony,

i prowad� ich w dwie przeciwne strony,

p�ki sen, jak �mier�, stop� o�owian�
do g��w nie wkroczy i nie pozostan�

pod nietoperzym jego skrzyd�em. Musisz
by� przy nich. Sok z tych zi� wydusisz,

kropi�c Lysandra oczy w obfito�ci.
�w p�yn ma wieIkie Iecznicze w�asno�ci,

moc� sw� wszeIkie b��dy umie zatrze�,
by na to patrzy�, na co winien patrze�.

Kiedy si� ockn�, z�e to wydarzenie
wezm� za majak senny i z�udzenie,

i ca�a czw�rka, kt�ra tutaj go�ci,
wr�ci do Aten, aby tam w mi�o�ci

dozgonnej wytrwa�.
Wywi�� si� w tej sprawie.

Do mej kr�Iowej teraz si� wyprawi�
i ch�opca z Indii od niej wydostan�.

Gdy zwoIni� zmys�y jej zaczarowane

od tego monstrum, kt�re tak mi�uje,
w�wczas naok� spok�j zapanuje.

Panie czarowny, dzia�ajmy bez zw�oki,
gdy� nocy smoki mkn� ju� pod ob�oki

i wida� pierwszych zwiastun�w Aurory,
na kt�rych widok b��dz�ce upiory

t�umnie na cmentarz wracaj�, gdy dusze,
kt�re skazano na wieczne katusze

i spoczywaj� na rozstajnych drogach
Iub w topieIiskach, ju� na swych bar�ogach

�pi� robaczywych, wyp�dzone trwog�,
�e ha�b� w�asn� za dnia ujrze� mog�.

Same umkn�y od �wiata widoku
i wiekui�cie �yj� w g�stym mroku.

Lecz my jeste�my innymi duchami.
Z mi�ym Aurory mkn� zagajnikami

cz�sto na �owy, p�ki krwawe zorze
wschodu nie b�ysn� na Neptuna morze

i bIask ich �wi�ty w z�oto nie przemieni
jego s�onego kr�Iestwa zieIeni.

Lecz mniejsza o to;
id� pr�dko, nie zwIekaj.

Nim dzie� nastanie, sko�czmy z tym;
uciekaj.

W g�r�, w d�, w g�r�, w d�.

Powiod� ich w g�r�, w d�.

Budz� trwog� miast i si�.

GobIinie, wied� w g�r�, w d�.

O, jest ju� jeden.

Powiedz, gdzie jeste�,
Demetriuszu hardy?

Tu czekam z mieczem,
�otrze godny wzgardy!

- Id� ku tobie.
- A wi�c ruszaj ra�nie

- na t� poIank�.
- Gdzie jeste�, ty b�a�nie?

M�w, tch�rzu!
Gdzie to uciek�e� przede mn�?

W jak� si� k�p� krzak�w skry�e� ciemn�?

Ty tch�rzu, gwiazdom
swe przechwa�ki sk�adasz.

O swej odwadze krzakom opowiadasz,

Iecz si� nie zbIi�asz?
P�jd�, zdrajco, dzieciaku,

zbij� ci� witk� u�aman� z krzaku.

Wstyd miecz obna�a�.

- Czy tam si� skradasz?
- P�jd� za mym g�osem.

Tam swe m�stwo zbadasz.

Idzie przede mn� do boju wyzywa,
a gdy podchodz�, w Iot gdzie� si� ukrywa.

Ma �otrzyk szybsze i Iotniejsze stopy,
umyka, kiedy p�dz� w jego tropy.

W tej mrocznej g�uszy utraci�em si�y,

tutaj odpoczn�.

Ach, przyb�d�, dniu mi�y!

Gdy si� pojawi tyIko przed�wit szary,

n�dzny Demetriusz nie uniknie kary.

Ho, ho, ho, tch�rzu!
Czemu nie podchodzisz?

Wi�c sta� przede mn�. Widz�, �e
uchodzisz i cho� przebieg�em ca�� okoIic�,

zmykasz i nie �miesz spojrze� w moje Iico.

- Gdzie jeste�?
- Tutaj.

Id� ku mnie t� drog�.

Drwisz sobie ze mnie,
Iecz zap�acisz drogo,

a raczej tobie ja za dnia zap�ac�.
Uciekaj, gdzie chcesz.

Bowiem si�y trac�
i tu na zimne upadn� pos�anie.

Odnajd� ciebie, kiedy dzie� nastanie.

O nocy ci�ka! O nocy niemi�a,

przemi� ju�! Za�wie�, pociecho,
na wschodzie,

abym do Aten, biedna, powr�ci�a
po poniesionej od tych Iudzi szkodzie.

Niech sen, co teraz opada na oczy,

smutki me przegna i cisz� otoczy.

TyIko troje? WieIkie nieba,
przecie� czworga mi potrzeba.

Lecz nadchodzi, z�a i smutna.

Kupida moc ba�amutna
bywa dIa niewiast okrutna.

Jak�e znu�ona, ach, jak�e zboIa�a,
sk�uta cierniami, przemoczona ros�,

ni kroku daIej uj�� bym nie umia�a.

Chocia� i�� pragn�, nogi mnie nie nios�,

wi�c nim �wit wstanie,
niechaj tu odpoczn�.

Niebo, Lysandra strze�, je�Ii b�j poczn�.

A wi�c �pij,
s�odko �nij.

A ja w oko
twe g��boko

zapuszcz�, kochanku, lek.

A gdy ju�
p�omieJ z�rz

ci� ocuci,
niechaj wr�ci

do najmilszej serce twe.

A znane wiejskie przys�owie,
kiedy zbudzisz si�, odpowie;

co w�asne, idzie na zdrowie.

a� swej Kasi pragnie zn�w.
Ka�dy wes� jest i zdr�w.

Ch�op klacz swoj� zn�w odzyska,
rado�� niechaj wok� tryska.

- Gdzie jest Kwiat Groszku?
- Got�w do us�ug.

Podrap mnie w g�ow�.

P�jd�, spocznij na tej po�cieIi kwiecistej.

Chc� pie�ci� Iico twe, wieIkiej pi�kno�ci,

wie�czy� r�ami skronie jedwabiste,

ca�owa� uszy twe,

moja rado�ci.

- Gdzie jest Monsieur Paj�czyna?
- Got�w do us�ug.

Monsieur Paj�czyno,
mi�y monsieur, ujmij w d�o� or�

i zabij dIa mnie czerwonobiodrego trzmieIa
siedz�cego na szczycie ostu.

I, mi�y monsieur, przynie� mi
jego torebk� z miodem.

Nie nadwer�aj si� zbytnio w boju,
monsieur.

I, dobry monsieur, uwa�aj,
�eby torebka z miodem nie p�k�a.

Nie m�g�bym sobie darowa�,
gdyby obIa� ci� mi�d z torebki, monsieur.

- Gdzie monsieur Ziarno Gorczycy?
- Got�w do us�ug.

Podaj mi r�czk�,
monsieur Ziarno Gorczycy.

- B�agam ci�, odrzu� ca�� dworno��.
- Jaka jest twoja woIa?

�adna, mi�y monsieur, pr�cz wsparcia
kawaIera Kwiat Groszku w drapaniu.

Musz� p�j�� do baIwierza, monsieur,

bo wydaje mi si�,
�e mam przedziwnie w�ochate Iico.

A jestem tak �askotIiwym os�em,

�e gdy tyIko w�osek mnie po�askocze,
musz� si� podrapa�.

S�odka mi�o�ci, czy muzyki pragniesz?

Mam do�� dobre ucho do muzyki.

Pos�uchajmy podw�jnej fujary
i trzaskania w ko�ci.

A co by�, mi�y, teraz zje�� zapragn��?

Szczerze m�wi�c, odrobin� obroku.

M�g�bym te� prze�u� troch� dobrego,
suchego owsa.

My�I�, �e wieIce pragn��bym wi�zki siana.

Z dobrym, s�odkim sianem,
nic si� nie da por�wna�.

Mam przemy�Inego duszka, kt�ry znajdzie
spichIerz wiewi�rki i �wie�e orzechy.

WoIa�bym nar�cze aIbo dwa
suchych grochowin.

AIe prosz�, aby �aden z twych Iudzi
mnie nie budzi�.

Nasz�a mnie chrapozycja snu.

U�nij, opIot� ciebie ramionami.

Zniknijcie, duszki.

Odejd�cie daIeko.

Tak s�odki pow�j opIata wiciokrzew,

tak bIuszcz niewie�ci
opier�cienia paIce s�kate wi�zu.

O, jak kocham ciebie!

O, jak szaIej� za tob� m�j mi�y!

Czy dostrzegasz ten s�odki widok?

Zaczynam odczuwa� Iito��,
gdy na jej szaIe�stwo spogI�dam.

Na skraju Iasu teraz j� spotka�em,

poszukuj�c� s�odkich zi�
dIa tego wstr�tnego g�upca.

Z�aja�em j� za to.
Wybuch�a k��tnia,

uwie�czy�a bowiem skronie w�ochate
wie�cem wonnych kwiat�w.

Ta sama rosa, kt�ra si� przemienia
cz�sto w okr�g�e, wschodnie per�y,

teraz niby �za sta�a w oczach owych
kwiat�w, jak gdyby ha�b� sw� op�akiwa�y.

Gdy j� z�aja�em, iIe tyIko mog�em,
zacz�a b�aga� o wyrozumia�o��.

Wspomnia�em w�wczas o ch�opcu-
odmie�cu, kt�rego da�a mi,

�I�c zaraz duszka, aby go przywi�d�
do mego zacisza w krainie czar�w.

Skoro mam ju� ch�opca,
zdejm� z jej oczu to n�dzne z�udzenie.

Ty, dobry Pucku, od��cz ten przewrotny
czerep od g�owy ate�skiego gbura,

aby przebudzi� si� razem z innymi
i m�g� wraz z nimi powr�ci� do Aten.

Niechaj o nocnych
tych przygodach my�I�,

�e by�y tyIko z�ego snu udr�k�.

Lecz najpierw pi�kn� kr�Iow� uwoIni�.

B�d� tak�, jak ongi by�a�,

i patrz, jak ongi patrzy�a�.

P�k Diany si�� posiada,

kt�ra nad Kupidem w�ada.

Tytanio,

zbud� si�,

ma kr�Iowo mi�a.

M�j Oberonie!

C� za sen prze�ni�am!

Serce me we �nie os�a pokocha�o.

Tam jest tw�j mi�y.

Jak�e to si� sta�o?

- O, jak mym oczom jest on nienawistny!
- Cisza! T� g�ow� zdejmij mu, Robinie.

Tytanio, niechaj muzyka pop�ynie.

Muzyko, ci�ki sen niech ich otoczy!

Zn�w niech ci s�u�� w�asne, g�upie oczy.

Niech gra muzyka! Daj mi d�o� kr�Iowo.

Ko�yszmy ziemi� pod tych �pi�cych g�ow�.

��czy ci� ze mn� zn�w przyja�� wieczysta,
wi�c gdy nadejdzie chwiIa uroczysta,

ruszymy w taniec, by do ich rado�ci

doda� �yczenia wiecznej pomy�Ino�ci
dIa ksi�cia.

Tych tu kochank�w weseIe
tak�e przyczyni tam uciechy wieIe.

Kr�Iu czar�w, ju� skowronek
obwieszcza id�cy dzionek.

A wi�c, kr�Iowo, w miIczeniu
pogr��my si� w nocnym cieniu.

GIob wraz z noc� okr��ymy,
ksi�yc w biegu wyprzedzimy.

P�jd�, a Iec�c, mi�y panie,
odpowiesz mi na pytanie,

sk�d si� wzi�am tu na ziemi,
�pi�ca z tymi �mierteInymi.

Razu pewnego,
kiedy wraz z Kadmusem i HerkuIesem

przebywa�am w Iesie na Krecie, obaj
poszczuIi nied�wiedzia psami ze Sparty.

Nigdy nie s�ysza�am takiej nagonki,
gdy�, pr�cz zagajnik�w, niebo, strumyki,

ca�a okoIica sta�y si�
jednym g�o�nym ujadaniem.

Tak muzykaInej rozterki, tak s�odkiej
i grzmi�cej burzy nigdy nie s�ysza�am.

Dobrego ranka, przyjacieIe.
Min�� �wi�ty WaIenty.

Odk�d Ie�ne ptaki tak p�no zwyk�y
dobiera� si� w pary?

Lecz, Egeuszu, m�w, czy to nie dzisiaj
Hermia o�wiadczy� ma o swym wyborze?

- Dzisiaj, m�j panie.
- Wsta�cie wszyscy, prosz�.

Wiem, �e wrogowie z was s� i rywaIe.

Sk�d�e si� wzi�a ta �agodna zgoda,

ka��c zazdro�ci po�egna� nienawi��
i usn�� ufnie przy nieprzyjacieIu?

Panie, odpowiem w wieIkim pomieszaniu,
na p� na jawie, na p� we �nie.

Nie wiem, jak si� znaIaz�em tu,
a przecie� s�dz� -

bo, prawd� m�wi�c,

przypominam sobie, jak to nast�pi�o -
�e tu przyby�em z Hermi�.

ChcieIi�my z Aten si� oddaIi�
i tam bez trwogi wobec praw ate�skich...

Do��, do��. M�j panie,
do�� ju� us�ysza�e�.

Przed prawem,
prawem, niech g�ow� odpowie.

ChcieIi zbiec,
chcieIi, s�yszysz, Demetriuszu,

aby ograbi� razem mnie i ciebie,

ciebie z ma��onki, a mnie z przyzwoIenia
na to, by mog�a zosta� tw� ma��onk�.

Pi�kna HeIena donios�a mi, panie,
o tym, �e pragn� zbiec do tego Iasu,

a ja z w�ciek�o�ci� ruszy�em za nimi
z pi�kn� HeIen�, kt�r� wiod�a mi�o��.

Lecz, dobry panie, nie wiem,
jak� moc� - Iecz wiem, �e jak�� -

mi�o�� ma do Hermii jak �nieg stopnia�a
i wydaje mi si� jakby wspomnieniem

niewa�nej b�ahostki, umi�owanej,
kiedy by�em dzieckiem.

Dzi� jest m� wiar�, tre�ci� mego serca,

ceIem mych oczu,
ca�� ich rado�ci� tyIko HeIena.

To z ni� zar�czony by�em,
nim Hermi� ujrza�em, m�j panie.

Lecz jak w chorobie,
wzgardzi�em tym jad�em.

Wr�ci�o zdrowie,
z nim smak zwyk�y wr�ci�.

Teraz go pragn�, t�skni� i mi�uj�,
i wiekui�cie wierny mu zostan�.

Tw� woI� musz� ugi��, Egeuszu.

Wkr�tce w �wi�tyni, u naszego boku,
z��cz� si� obie pary wiekui�cie.

Wszystko si� zdaje ma�e, niewyra�ne

jak g�ry z daIa, podobne ob�okom.

Jakbym patrzy�a, oczy otwieraj�c
najszerzej. Widz� podw�jnie.

Ja tak�e.

A Demetriusza jak kIejnot znaIaz�am.

M�j jest i nie m�j.

Czy jeste�cie pewni, �e nas zbudzono?

Gdy� mnie si� wydaje,
�e nadaI �pimy i �nimy.

Czy ksi��� by� tu
i kaza� nam ruszy� za sob�?

- By� tu, wraz z ojcem mym.
- I HippoIita.

Kaza� za sob� nam i�� do �wi�tyni.

A wi�c nie �pimy.

Trzeba spieszy� za nim. W drodze
niech ka�de o swych snach opowie.

Gdy nadejdzie ko�c�wka dIa mnie,
zawo�ajcie, a odpowiem.

Mam m�wi� po s�owach:
,"Najpi�kniejszy Pyramusie"".

Hej - hop! Piotrze Pigwo!
FIecie, miech�w naprawiaczu!

Ryju, druciarzu!

G�odomorze!

Bo�e zachowaj, umkn�Ii st�d
cichcem i zostawiIi mnie �pi�cego.

A mia�em rzadkie nad wyraz widzenia.

Mia�em sen - jest ponad rozum cz�owieczy
rzec, co to by� za sen.

Cz�owiek by�by os�em,
gdyby chcia� rozwik�a� taki sen.

Wydawa�o mi si�, �e by�em...
�aden cz�owiek nie zgadnie, czym.

Wydawa�o mi si�, �e by�em
i wydawa�o mi si�, �e mia�em...

aIe cz�owiek by�by pstrokatym b�aznem,

gdyby chcia� rozpowiada� o tym,
co wydawa�o mi si�, �e mia�em.

Oko Iudzkie nie s�ysza�o,
ucho Iudzkie nie widzia�o,

r�ka Iudzka nie mog�aby posmakowa�,
j�zyk poj��

ani serce wypowiedzie� tego, co �ni�em.

Ka�� Piotrowi Pigwie
napisa� o tym piosenk�.

B�dzie ona zwa� si� Snem Dupka,

gdy� �aden Dupek
nie prze�y� tego na jawie.

A od�piewam j� przed ksi�ciem
na koniec ko�ca sztuki.

By� mo�e, aby uczyni� sztuk� bardziej
wdzi�czn�, od�piewam j� przy jej �mierci.

Ci kochankowie m�wi�, Tezeuszu,
rzeczy niezwyk�e.

A bardziej niezwyk�e ni�Ii prawdziwe.

Nie mog� uwierzy� w przedziwne bajki
i duch�w igraszki.

Gdy� zakochani, tak jak ob��kani,
maj� umys�y rozgor�czkowane,

a wyobra�nia ich kszta�tuje wi�cej,
ni� umys� ch�odny by�by w stanie poj��.

Wariat, poeta, cz�owiek zakochany
s� utworzeni wszyscy z wyobra�ni.

Jeden z nich widzi wi�cej diab��w,
ni�Ii zdo�a pomie�ci� ca�y obszar piek�a.

To ob��kany.

Podobnie szaIony jest i kochanek.

Dostrzega urod� pi�knej HeIeny
w obIiczu Cyganki.

Poeta okiem w natchnieniu zatacza
z ziemi ku niebu i z nieba ku ziemi.

Gdy wyobra�nia nasuwa marzeniu
kszta�ty nieznane,

poeta swym pi�rem je ucieIe�nia,

przydaj�c nico�ci miejsce
na ziemi i nadaj�c imi�.

Tak umie igra� wieIka wyobra�nia,

�e gdy wymy�Ii sobie jak�� rado��,

dodaje do niej tw�rc� tej rado�ci.

Podobnie noc�,
gdy kto� w trwog� wpadnie,

krzak mo�e wyda� si�
nied�wiedziem snadnie.

Lecz dzieje nocy tej, tak powt�rzone,
i ich umys�y odmienione �wiadcz�,

�e to co� wi�cej ni� z�udzenie.

I staje si� to ogromnie prawdziwe,

cho� jest przedziwne i godne podziwu.

Pos�aIi�cie do domu Dupka?
Nie wr�ci� jeszcze?

Ani s�ychu o nim.
Bez w�tpienia zosta� odmieniony.

Je�Ii nie wr�ci, sztuka przepad�a.
Nie przedstawimy jej, prawda?

To niemo�Iiwe.

W Atenach nie ma pr�cz niego cz�owieka,
kt�ry m�g�by zagra� Pyramusa.

To prawda.

Jest najbardziej bystry
z wszystkich ate�skich rzemie�Inik�w.

Tak, i ma najpi�kniejsz� postaw�.

A gdy mowa o s�odyczy g�osu,
to prawdziwy Iukier.

Powiedz cukier.

Lukier, niech ci� B�g ma w swej opiece,
to byIe co.

Panowie, ksi��� powraca ze �wi�tyni,

a dwoje czy troje pan�w i dam
tak�e zosta�o za�Iubionych.

Gdyby nasza krotochwiIa by�a ukazana,
wyszIiby�my wszyscy na Iudzi.

O s�odki byczy Dupku!

Tak utraci� sze�� pens�w
dziennie do�ywocia.

Nie omin�oby go sze�� pens�w dziennie.

A je�Ii ksi��� nie da�by mu sze�ciu
pens�w dziennie za odegranie Pyramusa,

niech mnie powiesz�.
Zas�u�y�by na nie.

Sze�� pens�w dziennie
za Pyramusa Iub nic.

Gdzie ch�opcy?

Gdzie moje serduszka?

Dupek?

Dupek!

O najdzieIniejszy dniu!
O najszcz�Iiwsza godzino!

Panowie, opowiem wam cuda.
AIe nie pytajcie mnie, jakie.

- Opowiem wam, co zasz�o.
- Niech us�yszymy o tym, s�odki Dupku.

Ani s�owa o mnie.

Powiem wam tyIko,
�e ksi��� ju� wieczerza�.

Zbierzcie wszystkie przybory,
uczepcie dobre sznurki do br�d,

nowe tasiemki do pantofIi
i zbierzcie si� bez zw�oki w pa�acu.

Niech ka�dy przejrzy swoj� roI�,
bo, m�wi�c bez ogr�dek,

nasza sztuka zosta�a wybrana.

Na wszeIki wypadek niech Tysbe
ma czyst� bieIizn�, a niechaj ten,

kt�ry gra Iwa, nie obcina paznokci,
gdy� maj� mu wystawa� jak Iwie pazury.

I, najdro�si aktorzy,
nie jedzcie cebuIi ani czosnku,

gdy� mamy wydawa� s�odkie tchnienie.

A nie w�tpi�, �e us�ysz� ich
m�wi�cych, jaka to s�odka komedia.

Do�� s��w, naprz�d! Id�cie, naprz�d!

Jakie ta�ce, jakie maski dacie,
aby nam skr�ci� trzy d�ugie godziny

mi�dzy wieczerz� a spoczynkiem?

Gdzie jest mistrz naszych uciech?
C� tam masz pod r�k�?

Czy nie ma sztuki, by sprawi�a uIg�,
nim ta powoIna godzina przeminie?

- Gdzie FiIostrates?
- Tu, pot�ny ksi���.

M�w, jak chcesz skr�ci� nam
dzisiejszy wiecz�r? Mask�? Muzyk�?

Jak mamy oszuka� czasu bieg woIny,
je�Ii nie uciech�?

Mam tu spisane gotowe rozrywki.
Wasza wysoko�� zechce kt�r�� wybra�.

,"Eunuch ate�ski, wt�ruje na harfie,
od�piewa ca�� bitw� z Centaurami"".

Nie chcemy tego.

Sam to mi�ej mojej opowiedzia�em,
aby HerkuIesa, krewnego mego, uczci�.

,"Sza� pijanych Bachantek, kt�re
trackiego �piewaka rozdar�y w strz�py"".

To rzecz przebrzmia�a.

Grano j� zreszt�, gdy ostatnim razem
z Teb powraca�em po wieIkim podboju.

,"Trzykro� trzy Muzy, kt�re op�akuj�
wiedz�, niedawno umar�� w ub�stwie"".

Jaka� satyra, ostra i krytyczna,
na uroczysto�� �Iubn� niestosowna.

,"Przyd�uga, kr�tka scenka Pyramusa
m�odego oraz jego ukochanej Tysbe.

Weso�a i wieIce tragiczna"".

Przyd�uga, kr�tka! Weso�a, tragiczna!

To I�d gor�cy i �nieg wieIobarwny.

Jak znaIe�� zgodno��
w takiej niezgodno�ci?

Sztuka ta, panie, ma s��w mo�e dziesi��
i jest najkr�tsz� sztuk� jak� zna�em,

aIe jest s��w tych o dziesi�� za wieIe,
wi�c jest przyd�uga,

bowiem w ca�ej sztuce ani jednego s�owa
ni aktora nie ma do rzeczy.

DIatego tragiczna, panie szIachetny, gdy�
w niej �w Pyramus �ycie odbiera sobie.

Gdy ujrza�em pr�b�, wyznaj�,
�e mia�em �zy w oczach,

Iecz �ez weseIszych nigdy nie widziano.

Kim s� ci, kt�rzy j� graj�?

Ludzie r�k twardych, wyrobnicy z Aten,
Iecz dot�d umys� ich nie zazna� pracy.

Swoj� niewprawn� pami�� zadr�czyIi
przy owej sztuce na twe za�Iubiny.

- Chcemy wys�ucha�.
- Nie, szIachetny panie, to nie dIa ciebie.

Ca�� przes�ucha�em i jest to nico��.

Nico�� doskona�a.

Chyba �e ci� ich starania zabawi�,

naszpikowane okrutnym wysi�kiem,
by ci us�u�y�.

Wys�ucham tej sztuki.

Gdy� nic nie mo�e by� niew�a�ciwego
tam, gdzie prostota wspiera obowi�zek.

Wprowad� ich.

Nie Iubi� n�dzy z brzemieniem zbyt
wieIkim i obowi�zku, gdy s�u��c, upada.

Nic podobnego nie ujrzysz, najmiIsza.

- Rzek�, �e niczego nie s� w stanie zagra�.
- Za nic dzi�kuj�c, b�dziemy tym Iepsi.

Nasza uciecha wzro�nie z ich omy�ek,
a czego nie da uboga us�u�no��,

szIachetno�� przyjmie jako dobre ch�ci.

Tam, gdzie bywa�em, wieIcy oratorzy
chcieIi mnie wita� wyszukan� mow�.

Cz�sto widzia�em ich, bIadych i dr��cych,

zacinaj�cych si� po�rodku zdania,
gdy I�k akcenty d�awi� wyuczone,

ka��c im w ko�cu zaniem�wi� ca�kiem
i pozostawi� mnie bez powitania.

Lecz wierz mi, s�odka, �e w owym
miIczeniu umia�em znaIe�� powitanie,

maj�c z onie�mieIenia i tej czci strwo�onej
tyIe�, co z owych wrzaskIiwych j�zyk�w

i ich zuchwa�ej i hardej wymowy.

AIbowiem mi�o�� i prostota wiedz�,
�e ma�o m�wi�c, najwi�cej powiedz�.

- ProIog ju� got�w jest, wasza �askawo��.
- Niech wejdzie.

Gdy urazimy, wiedzcie, to si� wzi�o
z najIepszych ch�ci, nie. Chcemy urazi�

was, ukazuj�c nasze skromne dzie�o,
siebie o�mieszy�, a was tym przerazi�.

Oto prawdziwy pocz�tek naszego ko�ca.

Oto jeste�my tu, aby wam szkodzi�.
Nie przychodzimy, aby was zabawi�.

PrzyszIi�my, ka�dy z was
musi si� zgodzi�, szkodzi�.

Nie chcemy uciech� wam sprawi�.

Pragniemy wszyscy,
gdy nam pokIask dacie,

da� wam tu pozna�, co zaraz poznacie.

Je�Ii, czcigodni, dziwi� was te dziwy,
dziwcie si� daIej, a� prawd� poznacie.

Oto Pyramus przed wami prawdziwy,
w tej pi�knej pannie nasz� Tysbe macie.

Ten cz�owiek wapnem ochIapany ca�y
przedstawia mur z�y,

mur dzieI�cy dwoje
kochank�w.

Dusze te biedne szepta�y
przez szpar� w murze

tajemnice swoje.

Ten cz�ek z Iatarni�, psem i p�kiem cierni
jest to po�wiata we w�asnej osobie.

W bIasku ksi�yca kochankowie wierni
gruchaIi s�odko przy Ninusa grobie.

Lwem nazywamy ow� besti� srog�,
kt�ra, gdy Tysbe w�r�d nocy sz�a drog�,

rykiem swym trwog� przej�a niebog�.

Ta p�aszcz sw�j gubi,
gdy przed Iwem uchodzi,

Iew go dopada, rwie krwaw� paszcz�k�.

M�ody i pi�kny Pyramus nadchodzi

i p�aszcz zabity Tysbe widzi z m�k�.

Wi�c nie czekaj�c, wnet za sztyIet porwie

i pier� gor�c� sw� krwi� broczy dzieInie,

a Tysbe, kt�ra siedzia�a na morwie,

zejdzie i ostrzem tym
pchnie si� �mierteInie.

Wi�c Lwu, Murowi, kochankom, Po�wiacie

dajcie przem�wi�, skoro ich tu macie.

W tej oto krotochwiIi, kt�ra ma was bawi�,

mnie, Ryjowi, kazano tutaj
mur przedstawi�.

Wierzcie, prosz�, �e jestem
z takich mur�w, kt�re

maj� w sobie szczeIin�,
jak to m�wi�, dziur�,

a Pyramus i Tysbe dziur� t�, przeze mnie,

cz�sto IubiIi szeptem m�wi� potajemnie.

To wapno, kamie� oraz murarska zaprawa

�wiadcz�, �e jestem murem;
uczciwa to sprawa.

Dziur� w mej prawej Iewej d�oni
ujrze� mo�na.

Przez ni� para kochank�w
b�dzie szepta�, trwo�na.

O mroczna nocy! O nocy pos�pna!

O nocy, kt�ra jeste�, gdy dnia nie ma!

O nocy, nocy! Wyst�pna, wyst�pna!

Czy moja Tysbe s�owa nie dotrzyma?

A ty, o murze, s�odki, pi�kny murze,

oddzieIasz ziemie jej ojca i moj�!

Murze, o murze, s�odki, pi�kny murze,

abym m�g� zerkn��,
wska� szczeIin� swoj�!

Dzi�ki ci, murze.

Niech ci� Jowisz strze�e!

AIe co widz�? Mej Tysbe nie widz�.

O pod�y murze, niech ci� kto� rozbierze!

Skry�e� m� Iub�, wi�c si� tob� brzydz�!

My�I�, �e Mur, posiadaj�c �wiadomo��,
powinien zakI�� szpetnie.

Prawd� m�wi�c, nie powinien.
Po tym ,"brzydz�"" ma m�wi� Tysbe.

Wejdzie ona teraz
i mam j� dostrzec przez mur.

Zobaczysz, stanie si� tak,
jak powiedzia�em.

O murze, cz�sto s�ysza�e� me skargi.
Roz��ka nasza jest za twoj� spraw�.

G�azy pie�ci�y me wi�niowe wargi,
g�azy twe, kryte wapnem i zapraw�.

G�os widz�, rusz� ku dziurze co si�y,

aby us�ysze� drogiej Tysbe Iico.

- Tysbe!
- M�j mi�y! Jak my�I�, m�j mi�y?

My�I se, co zechcesz. To ja, ma dziewico,
i, jak Limander, dochowuj� wiary.

- Ja, jak HeIena. Roz��cz� nas mary.
- Cefa�ek nie by� tak wierny Prokrusi.

Wierno�� ma wi�ksz� okaza� si� musi.

O, daj mi usta przez dziur� w tym murze!

Niestety, zosta� poca�unek w dziurze.

Czy wnet mnie spotkasz
przy Ninusi grobie?

Cho�bym skona�a. B�d� tam przy tobie.

Ja, mur, ju� moj� odegra�em roI�,

a uko�czywszy, ja, mur, odej�� woI�.

Najg�upsza ze sztuk to, jakie ogI�da�am.

NajIepsi nawet w tym rzemio�Ie to cienie.

A najgorsi nie s� �Ii,
gdy wyobra�nia ich naprawi.

AIe w�wczas musi to by� twoja
wyobra�nia, nie ich.

Je�Ii wyobrazimy sobie, �e nie s� gorsi od
w�asnych wyobra�e�, mog� by� doskonaIi.

Te damy, kt�rych serca bij� trwog�
na widok maIej i straszIiwej myszy,

przypadkiem zadr�e� tu I�kIiwie mog�,
gdy ryk Iwa z�ego z nich kt�ra� us�yszy.

Wiedzcie, �e jestem KIinem i stoIarzem,
nie Iwem czy Iwic�, jak to si� oka�e;

bo gdybym wszed� tu jako Iew prawdziwy,
ju� wkr�tce by�bym zupe�nie nie�ywy.

�agodna bestia o czu�ym sumieniu.
Pos�uchajmy ksi�yca.

Latarnia ksi�yc rogaty przedstawia.

Latarnia ksi�yc rogaty przedstawia.

A ja cz�owiekiem mam by� na ksi�ycu.

O, to najwi�kszy b��d z wszystkich.
NaIe�a�o tego cz�owieka w�o�y� do Iatarni.

Jak�e b�dzie cz�owiekiem na ksi�ycu?

Nie odwa�y si� tam wej��, gdy�
�wieca kopci, jak mo�na zauwa�y�.

Znu�y� mnie ten ksi�yc.
Oby si� odmieni�!

Mo�na wnioskowa� z maIe�kiego bIasku
jego rozumu, �e jest w ostatniej kwadrze.

AIe przez grzeczno�� i przez wzgI�d
na rozs�dek musimy odczeka�.

M�w daIej, ksi�ycu.

Mam do powiedzenia tyIko to,
�e Iatarnia jest ksi�ycem,

a ja cz�owiekiem na ksi�ycu.

Ta ga��� cierniowa jest moj� ga��zi�,
a ten pies moim psem.

Oto starej Ninusi gr�b.

A gdzie� m�j mi�y?

- Pi�knie rycza�e�, Iwie.
- Pi�knie bieg�a�, Tysbe.

Pi�knie �wieci�e�, ksi�ycu.

Pi�knie rozszarpa�e�, Iwie.

- A w�wczas nadszed� Pyramus.
- DIatego znikn�� Iew.

Dzi�ki, ksi�ycu, za bIask tw�j s�oneczny.

Dzi�ki, ksi�ycu, �wiecisz z wieIk� si��.

Tw�j promie� srebrny, stokrotny,

serdeczny da mi zobaczy�
moj� Tysbe mi��.

Lecz st�j - o �wiecie!
Lecz sp�jrz, bo przecie

rzecz straszna tu si� sta�a!

Oczy, widzicie?
Straci�a �ycie

kaczuszka moja ma�a!

Opo�cz� tw�
kt� zaIa� krwi�?

Ach, Furie, tu si� zbIi�cie!

Zacznijcie wy�,
przetnijcie ni�,

tratujcie, �amcie, niszczcie!

�aI mi tego cz�owieka.

O, czemu z�e Iwy, Naturo, stworzy�a�,

by Iew z�y po�ar� moje drogie kwiecie?

Ach, jeste�, mi�a - nie, nie,
chc� rzec: by�a� -

m� dam� mi��,

najpi�kniejsz� w �wiecie!

Przyb�d�cie, �zy,

a mieczu, ty

w Pyramie zr�b szczeIin�.

Tu Iewa pier�,
w niej serce gdzie�.

Tak gin�, gin�, gin�.

Zgin��em ja,

a dusza ma

w niebiosa ju� uIata.

J�zyku, zga�nij!

Ksi�ycu za�nij!

Znikam, znikam

ze �wiata.

Jak to si� sta�o,
�e Po�wiata Ksi�ycowa odesz�a,

- nim Tysbe odnaIaz�a kochanka?
- Znajdzie go przy bIasku gwiazd.

Oto nadchodzi, a wybuch
jej nami�tno�ci zako�czy sztuk�.

Ach, czy�by zgon?
Pyramus m�j nie �yje?

M�w, m�w,

ach, trup!

Go��bku, gr�b
twe oczy dzisiaj skryje.

Warg sinych g�os,
wi�niowy nos

i Iica barwy chrzanu
znikn�y mi,

zosta�y �zy.

Oczy mia� jak z szafranu.

Pomocn� d�o�,
by w �mierci to�

zej��, dajcie Trzy Siostrzyce.

BieI waszych r�k
w krwi jego m�k

zanurzcie, i no�yce.

Lecz do�� ju� s��w.

Ty, mieczu, m�w,

p�jd�, ostrze, przebij mnie.

�egnajcie mi,

miecz w Tysbie tkwi.

Adieu,

adieu,

adieu.

Lew i Po�wiata Ksi�ycowa zostaIi,
by pogrzeba� zmar�ych.

Tak, i Mur.

Upewniam was, �e nie.
Run�� �w mur, kt�ry dzieIi� ich ojc�w.

Czy zechcecie teraz ujrze� epiIog,
czy wys�ucha� bergamaskiego ta�ca?

B�agam ci�, �adnego epiIogu.
Sztuka wasza nie wymaga obrony.

Bo gdy wszyscy aktorzy nie �yj�,
nie ma na kogo zwaIi� winy.

Lecz dajcie wasz� bergamask�,
a epiIog pozostawcie w spokoju.

�eIazny j�zyk P�nocy przem�wi�.
Do �o�a, wszyscy zakochani.

Zaraz nadejdzie pora czarnoksi�ska.

Pewnie za�pimy rankiem,
po takim czuwaniu ca�� noc niemaI.

Ta prostacka sztuka
da�a oszuka� powoIny bieg nocy.

Do �o�a id�cie, miIi przyjacieIe.

Teraz ryczy Iew zbudzony,
a wiIk do ksi�yca wyje,

chrapie we �nie ch�op zm�czony,
kt�ry z pracy ci�kiej �yje.

DopaIaj� si� bierwiona,
a puchacz pucha daIeko.

Chory, kt�ry w �o�u kona,
s�ysz�c, widzi trumny wieko.

Idzie nocy pora g�ucha,
grobom si� otwiera� ka�e,

ka�dy z nich wypuszcza ducha.
Wype�niaj� si� cmentarze.

A my duszki, obok koni
potr�jnej Hekate mkn�ce

jak sen, kt�ry mroki goni
i pierzcha, gdy wzej�� ma s�o�ce,

cieszymy si�.

Nawet myszy
dom szcz�Iiwy nie us�yszy.

Z miot�� teraz tutaj s�u��,
gdy� mam wymie�� sprzed drzwi kurze.

�wiat�o migotIiwe dajcie,
ogie� zgas� i cicho drzemie.

EIfy, duszki, pospieszajcie,
zeskoczcie jak ptak na ziemi�,

za mn� wszystkie powtarzajcie,
ta�czcie Iekko i �piewajcie.

W ka�dym s�owie dajcie �yw�
nutk� ptasi�, �wiergotIiw�.

Za�piewamy, zata�czymy,
dom ten pob�ogos�awimy.

Odt�d, nim dzie� nie nastanie,
dom ten we�my w posiadanie.

W sypiaIni wszystkie si� stawcie
i �o�e pob�ogos�awcie.

Niechaj ci, kt�rych tam sp�odz�,
w nieustannym szcz�ciu chodz�.

Parom trzem rado�� niezmiern�
ze�Iemy i mi�o�� wiern�.

A niechaj z potomk�w, kt�ry
nie zna skaz z r�ki Natury.

Niech szramy, wargi zaj�cze,
naro�Ia, nogi paj�cze,

wady, kt�re Iudziom szkodz�,
nie tkn� ich, gdy si� narodz�.

Te naczynia z poIn� ros�
niechaj duchy tam ponios�

i pa�ac po�wi�c� ca�y,
daj�c spok�j doskona�y.

A gdy to nast�pi, wiecznie
b�d� �yIi tu bezpiecznie.

Nie czekajcie, nie zwIekajcie,
a przed �witem mnie spotkajcie.

Je�Ii duszek �Ie was bawi�,
sprawcie, by wszystko naprawi�.

Pomy�Icie, �e wszyscy �niIi,
gdy�my tutaj z wami byIi.

A marny obrazek ten
to po prostu by� wasz sen.

Wi�c nie patrzcie z min� gniewn�,
naprawimy rzecz na pewno.

KIn� si� na Pucka uczciwo��:
je�Ii znaIaz� kto� zeI�ywo��,

wynajdziemy spos�b nowy,
by zamiIk� j�zyk w�owy.

Lub ,"Puck �garz!"" niech ka�dy krzyczy.
Dobrej nocy on wam �yczy.

Za�piewamy, zataJczymy,

dom ten pob�ogos�awimy.

Te naczynia z poln� ros�
niechaj duchy tam ponios�

i pa�ac po�wi�c� ca�y,
daj�c spok�j doskona�y.

A gdy to nast�pi, wiecznie
b�d� �yli tu bezpiecznie.