All language subtitles for sph-quidproquo

U luistert naar FM 93.8,
naar de zender W.P.K.V.

Er volgt een speciale editie
van 'Uit uw lokale gemeenschap',

verhalen over het leven in de stad,
met Isaac Knott.

Dit is P.R.N.Y.,
uw publieke radiozender uit New York.

Van W.P.K.V., in New York

is hier voor u, 'Uit uw lokale gemeenschap'.
Ik ben Isaac Knott.

Ik herinner me niets,
van wat ik u ga vertellen.

Ik weet alleen wat de politie
en het rapport van de lijkschouwer zeggen.

Dat er op 5 april 1989, een auto-ongeluk
met hoge snelheid plaatsvond,

op een landelijk gelegen snelweg,
in de staat New York.

Er vielen twee slachtoffers.

Mijn moeder stierf ter plekke

en m�n vader stierf aan bloedverlies,
door een scheur in z�n longslagader

en hevige interne verwondingen.

Ik sta vermeld als,
'mannelijke overlevende,

van ongeveer acht jaar oud'.

We reden op een weg.
Er werd niet veel gezegd.

De weg had langer moeten zijn.

Ik bracht een poos geleden een verhaal
over een kind dat dacht,

dat hij door iets dat z'n vader hem naliet,

hem op magische wijze
sneller liet rennen.

Hij liet me de onderscheiding zien
en ik dacht meteen,

dat lijkt niet op iets magisch.

Het is zwart.
De randen zijn gerafeld

en ik moet bekennen,
ik dacht dat ik een beetje gek was.

Maar toen ontdekte ik twee dingen.

Het eerste had te maken met de manier,
waarop mensen naar me keken.

Ik werd altijd al aangestaard.
Weet je, zoals mensen je aan kunnen staren,

of dat juist proberen te vermijden?

Maar af en toe,
in en uit de stroom met mensen rollend,

betrapte ik iemand die naar me keek.

Ik zag dan ik iets anders
in hun ogen,

jaloezie.

Ze waren jaloers op mij,
jaloers dat ik moest zitten en zij niet.

Klinkt dat niet raar?
Het tweede dat ik ontdekte,

waren een paar magische schoenen.

Maar ik heb mezelf in de hand.

P.R.N.Y. is een kleine onderneming.

Het hele kantoor moet
��n productieassistente delen.

Maar dat heb ik opgelost,
door m'n bureau naast het hare te plaatsen.

H�, ik heb een afspraakje voor je.
- Nee, dank je.

Luister, vergeet Raine.
Raine is geschiedenis.

Charlene overtroeft Raine.
- Is die Charlene M.V.?

Is ze mindervalide?
- Ja en ook H.B., heet belichaamd.

En ze is advocate.
Ze is een H.B.A., heet belichaamd advocate.

H�, Isaac.
- Weet Charlene van de rolstoel?

Wat, ben jij Frankenstein?
Jij mag er zijn.

Vanavond.
Ik ga haar nu bellen.

Vorige weer scheen er een man
het Bayside ziekenhuis in te zijn gestapt,

die een dokter probeerde om te kopen,
om bij hem een been af te hakken.

Wat was er met z'n been?
- Niets.

Het is vreemd.
Ik moet er steeds aan denken.

Dat is het soort verhaal waar ik van hou.
Maar de beller heeft een specifiek verzoek.

Dat hebben ze altijd.
- Ze wil Isaac ontmoeten.

Mevrouw, als het hier gaat
om het afhakken van benen voor geld,

is dat belangrijk nieuws.
- Ze wil Isaac ontmoeten.

Dit is mijn vakgebeid, Edie.
- Ik ga het natrekken. Als het waar is,

als dit werkelijk gebeurd is,
bel ik haar terug.

Ik ken iemand,
die alles van iedereen te weten komt.

Ik ken daar ook iemand van de pathologie.

Bel hem op,
eens kijken wie het verhaal krijgt.

Een man gaat een ziekenhuis binnen

en vraagt een dokter,
om z'n been af te hakken.

De beller die de tip gaf,
liet haar email adres achter,

'oud Chinees meisje'.

Ik weet, dat het klonk
als een stomme grap.

Mijn contactpersoon in Bayside
had die avond dienst

en ik hoopte eigenlijk, dat ze zou zeggen
dat er niets gebeurd was.

Toen kwam de dokter binnen
en die kerel vroeg hem,

'ik wil dat u m'n linkerbeen amputeert'.
En de dokter zegt, 'waarom'?

Dat klinkt als een grap, h�?

En die kerel zegt,
'omdat ik u $250.000 geef als u het doet'.

Candy, niemand komt te weten
dat jij m'n bron bent.

Er is niets gebeurd, ok�?

Wij zeiden van nee en die kerel
rende naar buiten, hij rende, letterlijk.

En jij vertelt mij, dat een eerstejaars arts
een kwart miljoen afsloeg?

Het is niet zo gemakkelijk,
om een been te amputeren.

Daar zijn meer dan twee man voor nodig.

Gebeurt dat vaak, dat er mensen komen,
die klagen dat ze benen hebben?

Deze kerel was griezelig,
hij zei...

'Ik wil een transtibiale amputatie,
net onder m'n linkerknie',

net alsof hij het voorlas
vanaf een menukaart,

alsof hij precies wist, welk deel
hij wel was en welk deel niet

en het deel dat hij niet was,
wou hij weg laten halen.

Bel me, als er een dokter is,
die het geld wel aanneemt.

Tommy.
Kom.

Het is al goed.
- Je moet uitkijken.

H�, het is ok�.

Ok�, de eerste keer,
dat ik die schoenen zag,

dacht ik dat ze van
Fred Astaire geweest waren,

de schoenen waarmee hij uit
een Desoto uit 1950 stapte,

bruin met een zwarte neus.
Ze noemen ze 'spectators'.

Mijn ex-vriendin is een P.M.H.,
ofwel een persoon met een handicap.

Ze maakte het uit,
omdat ik ook gehandicapt was.

Blind dates tussen een valide
en een P.M.H kunnen riskant zijn,

maar men verzekerde mij,
dat deze blind date,

een rolstoel niet erg zou vinden.

En misschien vraag je het je af,
ja, ik kan seks hebben.

Ik kan alleen geen taxi aanhouden.

Heb je hulp nodig?
- Nee, het gaat prima.

Maak je geen zorgen,
ik zal je vriendin zijn.

Pardon?
- Mijn ouders trokken liftend het land door,

voor ze getrouwd waren.

Hij verschool zich in de bosjes
en zij hield de duim omhoog.

Dat klinkt als iets,
dat mijn ouders ook gedaan zouden hebben.

Laat maar.
Ik kom liever te laat,

dan die mensen wat te laten verdienen.

Rij niemand omver.

Dank u. Ik verwacht nog iemand.
Haar naam is Charlene Coke.

Dank u.

Hallo, Charlene Coke.

Oh, daar komt de blik,

gevolgd door een driedubbele axel,

met een �op-een-dag
zal-ik-een-beter-mens-zijn� pose.

Heel mooi, geen eenvoudige manoeuvre.

U kunt dit wel afruimen.
Ik dineer alleen vanavond, dank u.

'Het zou rechtstreeks
naar de verbrandingsoven gaan,

komma, maar een oppasser
vond het ongemarkeerde been...�

Ik laat je me even inhalen.

'...in een vrieskist

en stuurde het in plaats daarvan,
naar de pathologie'.

Ze loog tegen je, jouw contactpersoon.
Denk je dat dit een probleem kan zijn?

Want ik begrijp,
dat dit een probleem kan zijn.

Serieus, is het moeilijk voor mensen,
om jou serieus te nemen, als je ze interviewt?

Janice, schrijf je een ander intro voor me,
iets, sentimenteels en sexy.

Geef mij niet de schuld.
Jij kreeg je kans.

Hij is gek op me. Daarom haat hij jou.
Hij denkt dat ik je graag mag.

Doe me een plezier,
maak een afspraak voor hem met Charlene.

Praat me er niet van.
Ik zal nooit meer met haar praten.

Ja, werkt Candy Reed
vandaag in de spoedopvang?

Kunt u...

Dus die mail kwam van dezelfde afzender,
die de tip gaf over dat amputatieverhaal.

Ik ging er heen en dacht,
ergens in dit gebouw zijn anderen.

Geen eenling, maar meerdere mensen,
die een amputatie willen.

Het kwam niet in me op, dat 'anderen',
iets totaal anders kon betekenen.

De vorige week,
had je het over jezelf bezeren.

Ik sprak er over met m'n therapeut.

Dat is...
- Dat kan een fout geweest zijn.

Ze zei tegen me,
dat als ik m'n stoel gebruik,

ik zo groot als een kind blijf.
- Daar heb je geen therapeut voor nodig.

Wat ik nodig heb, is Ginger Jake.

Dan zou ik geen therapie nodig hebben.
Ik zou me perfect voelen.

Ginger Jake zal je dood worden.

Dnek je dat omdat je het je therapeut vertelde,
je klaar bent voor Ginger Jake?

Hebt u ons gevonden?

Ik hoop van wel.

Vraag hem, hoe hij ons vond.

Ik ontving een email,

'oud Chinees meisje'.
- Dat is zij, dat is haar email.

Zij is er niet,

maar omdat u er wel bent,

kunt u ons vertellen
hoe u uzelf zou beschrijven?

Uw relatie met uw stoel.

Ik heb een

dwarslaesie.

Dus ik denk dat je kunt zeggen,
dat m'n stoel en ik, nogal aan elkaar hangen.

Het is goed.

Het is ok�.

U weet dat we 'wannabees' zijn?

Ik weet niet wat dat is.

Wij willen zoals u zijn.

Ik voel me niet prettig als ik gebruik,
met hem in m'n buurt.

Niet totdat ik weet, waarom zij hem stuurde.

Vertel ons, hoe u over ons denkt.

Hoe is dat, om de hele tijd
in een rolstoel te zitten?

Je zegt niet, in een stoel,
maar op een stoel.

We willen dat de mensen
ons accepteren,

vooral mensen zoals u.

Ik beantwoord graag alle vragen,
die jullie hebben.

Vertel ons, hoe het voelt,

om niet te voelen.

Ik heb eigenlijk
een aardig fysiek gevoel,

niet te veel degeneratie.

Mijn laatste droom,
over dat ik kon rennen, was in 1992.

Ik geloof niet in hoop,
maar ik hoop ooit weer te lopen,

als jullie me kunnen volgen.

Ik doe elke dag oefeningen,

ik heb een Orthotron elektrische stimulator.

Ik zwem.

Ik blijf in vorm,

waardoor ik zeker weet dat als de
dag komt, ik op m'n benen aan kan.

U bent perfect.

Ik moet zeggen...

mijn naam is Isaac Knott

en ik werk voor...
- Een publieke radiozender in New York.

Hij vertelt verhaaltjes op de radio.

Ja, dat is waar.

Ik wil jullie verhalen vertellen,

van jullie allemaal.

Nee, alsjeblieft...

Alsjeblieft.

Jullie willen toch geaccepteerd worden?
Laat me jullie op de radio brengen.

Dan kunnen jullie je verhaal kwijt.

Dit is wat ik met herinner.

We zijn op de thuisreis,
we komen terug van een wedstrijd.

Mijn team verloor.

We rijden langs tulpenvelden,

omdat mijn pa denkt,
dat dit me zal opvrolijken.

Het weer is normaal voor een lentedag
in de staat New York,

bewolkt met af en toe regen.

Mijn moeder eet snoep uit een zak
in het handschoenvak.

Ze zoent mijn vader.
Ze draait zich naar me om.

Ze gooit me wat snoep toe.

En daar stopt mijn herinnering.

Word wakker.

Heb ik verteld, dat ik een feestje geef,
vanwege m'n nieuwe huis

en dat je uitgenodigd bent?

Als dat uit medelijden is Musslewhite,
ga ik je vermoorden.

Met het bureau van Isaac Knott.

Een moment, alstublieft.

Met Isaac.
- Isaac Knott?

Juist.

Hi. Ik ben oud Chinees meisje.
U belde niet terug.

Dat spijt me.
We krijgen veel anonieme telefoontjes.

Ik ontving uw email.

Ik bestudeer deze mensen
al gedurende een hele tijd.

Anonimiteit, betekent alles voor hen.
- Bent u psycholoog?

Nee, ik bestudeer ze, omdat,

ik wil begrijpen waarom.
- Waarom? Waarom wat?

Waarom ze verlamd willen zijn.

Wil jij begrijpen waarom, Isaac?

Luister, kunnen we...
kunnen we elkaar ontmoeten,

nu bijvoorbeeld?

Ik heb nog nooit eentje
van zo dichtbij gezien.

Kun je hier moeilijk aan een taxi komen?

Ik wel.

Stap in.

Ik ben Fiona.

Isaac.
Vind je het erg, als ik het opneem?

Waarom wil je mij opnemen?

Heb je al geluncht?
Hier dichtbij is een mooi stekje.

Echt waar?

Waarom zoeken we geen plekje,
waar geen van ons beiden eerder geweest is?

Ik dacht dat je zei,
dat je hier nog nooit geweest was.

Dat klopt ook.

Ik hou van die cultuur.
Ik heb me gespecialiseerd in Chinese kunst

en Chinees ijs. Oh, man,
ik kan Ginger aanbevelen. Dat is erg goed.

Gisteravond hadden ze het over iemand
met de naam, Ginger Jake. Is zij een Chinese?

Jamaicaans, geloof ik.

Waar gaat dit over?
Die mensen gaan naar haar toe,

om verlamd te raken?

Dat is wat ik er van begrepen heb.
- Wat doet ze met hen?

Weet je wat maat?

Ik ben niet het onderzoeksthema.

Ok�?
Praat jij maar eerst.

Wat wil je weten?
- Hoe ben je verlamd geraakt?

Ik was acht. Mijn ouders reden.
Zij zijn overleden. Ik overleefde.

De andere chauffeur was minderjarig
en het dossier werd gesloten.

Ik noem haar, 'het pomponmeisje',
want ik herinner me die pompons.

Verlamd door een cheerleader.

Nu mag jij.

Vertel me over je vriend.
Waarom wil hij zoals ik zijn?

Weet je, ik heb hier nog nooit
met iemand over gesproken.

Waarom denk je dat iemand verlamd wil zijn,

die niet verlamd is?
Geef me jouw theorie hierover.

Ik kan niet geloven,
dat ik met je praat.

Hierover?

Nee, ja, ik bedoel,
het is vanwege jou, snap je?

Ik bedoel, jij bent de radioman.

Zeg maar wat je wilt.
Wie je vriend ook is,

niemand zal ooit weten,
dat ik je citeer.

Dit is moeilijker dan ik dacht.

Waarom?
- Ok�, we doen het als volgt, goed?

Ik wil weten waarom m'n vriend
verlamd wil zijn, ok�?

Het gaat mij er om,
dat ik jou begrijp.

Dan zal ik je vertellen,
wat je maar wilt weten.

Dus, voor wat hoort wat.

Ik wil alles over je leven weten
als verlamde, in detail.

Je wil alles over mijn leven weten?

Goed.

Op m'n werk is er een vent,
die me haat.

Omdat je verlamd bent?

Nee, omdat hij een lul is.
- Die ken ik, van mijn werk.

Waar werk je?

Ik ben conservator.
Freelance.

Momenteel werk ik aan
de nieuwe collectie,

van het Platt Museum.
- Toe maar.

Ik ben er zeker van,
dat er bij Al Qaeda iemand is,

die elke ochtend naar de grot komt
en iemand fluistert dan,

'die kerel heeft beslist
geen zelfbewustzijn'.

Misschien denkt hij wel,
dat jij een lul bent.

Nee, hij denkt dat ik een gimp ben.

Wat is dat?
Iets tussen journalisten,

waarvan je later zegt,
'zeg het woord gimp en ze lacht'.

Ik ben me het pijnlijk bewust, ok�?
Te bewust.

Dan weet je dat ik je mag.
- Dat betekent, dat je vreemd bent.

Nee, ik ben gemakkelijk.
Ik mag iedereen die mij mag, dus...

En als ik je nu eens zou voorstellen
aan m'n vriend?

Dat zou ik leuk vinden.

De vraag is,
wat ga jij voor mij doen?

Juist ja, het is voor wat hoort wat,
bij dit meisje.

Raak die vaas niet aan.
Hij is meer waard, dan dit hele gebouw.

Ben je beledigd?

Ik wil meer weten.

Weet je nog dat je als teenager fantasie�n had,
over je appartement?

Mijn fantasie was om een plek te hebben,
waar de hele dag de gordijnen dicht konden,

en waar ik rond kon lopen
in m'n Milwaukee brace.

En weet je wat?

Het is beter, dan dat ik me
ooit had kunnen voortstellen.

Dus dit is voornamelijk iets seksueels.

Mensen die seksueel kicken
op braches en rolstoelrijders,

worden 'devotees' genoemd.

Zij zijn belachelijk.
Zij staan onder aan de ladder.

Daarboven staan de 'pretenders'.

Zij dragen braces,
zij bedienen de rolstoelwielen,

maar ze zitten niet vast
aan hun rolstoelen.

Maar, als ze willen fantaseren,
is dat vanwege hun eigen keuze.

Dan heb je de 'wannabees'.

Je zag hoe gek die zijn.

Wat maakt jou anders,
dan een 'wannabee' of een 'pretender'?

Ik ben een uniek geval.

Ik wil niet verlamd zijn.
- Wil je dat niet?

Ik ben al verlamd.

Ik zit vast in het lichaam
van een lopend iemand.

Je maakt me zo zenuwachtig.

Op een dag besloot ik,
dat nervositeit een schande is,

iemand betrapt je op je gevoel.

En ik vroeg me af waarom ik me schaamde.

En als dat zo is,
waarom ga je hier dan mee door?

Ik kan niet.

Ik veronderstelde, dat je een
T12 of een T11, incompleet, was.

Wat was het, een lumbale laesie?
- Dat niet. Luister, dat is het probleem niet.

Ik kan seks hebben.

Het probleem is, dat er een ander is.

Wie?

Ze is verlamd.

Ik weet niet waarom ik dat net zei.

Ik beschrijf mensen normaliter niet,
aan de hand van hun handicap.

Ze heet Raine.

Is ze jouw vriendin?

Zoiets. Ik vroeg haar ten huwelijk.
Ik weet niet of dat telt.

Ze zei nee. Ze vindt, dat per huwelijk,
��n persoon, zou moeten kunnen lopen.

Dus dat telt...

dat telt niet echt.

Dit is goed nieuws.

Ze zal zeker van gedachten veranderen.

Ik hoop het.

Als ze het niet doet,
is ze nog gekker dan ik

en hoe gek moet dat dan wel zijn?
- Dit is niet wie jij bent, Fiona.

Je denkt waarschijnlijk dat ik alles,
dat in een rolstoel zit bespring.

Nee, dat doe ik niet.
Ik probeer het te begrijpen.

Ik heb dit nog nooit
aan iemand laten zien.

Er zijn bepaalde dingen,
die je niet moet laten zien.

Goed.

Ik hoef niet weg.
Praat met me.

Ik wil m'n rolstoel gebruiken
en dat wil ik niet doen, waar jij bij bent.

Je kunt me vertrouwen.
Ik ben volkomen eerlijk tegen je geweest.

Morgen ga ik voor het eerst
m'n rolstoel in het openbaar gebruiken

en jij maat, bent zwaar uitgenodigd.

En nu wil ik je bedanken,
voor een prachtige dag.

Er zijn geen honderden, maar duizenden,

onzichtbaar, niet zoals de 'pretenders',
of de fetisjisten, de perversen.

Zelfs de amputatie 'wannabees',
hebben een naam,

'Body integrity identity disorder',

maar voor verlamming 'wannabees',
is er geen bekende pathologie.

De storing is orde.

Dit is een vreemde
nieuwe Amerikaanse droom.

Een manier om je te verbeteren,
met af en toe een paar dode ledematen.

Maar waarom?

Waarom wil iemand verlamd zijn,
die dat niet is?

Mooie worp.

M'n vriend Dave en ik
ontmoetten elkaar op een jezu�etenschool,

waar ik terechtkwam,
na een groot aantal pleeggezinnen.

We zijn er nooit achtergekomen,
of hij nu meer broer, of vaderfiguur is,

maar hij is m'n enige echte familie.

Dave viel achter het stuur
van z'n auto in slaap, toen hij 17 was.

Je hebt het nog niet over Raine gehad.

Ik heb haar al zes weken niet gezien.
- Hadden jullie ruzie?

Zoiets.

Ik vroeg haar ten huwelijk.

Wat zei ze?
- Ze maakte het uit.

Ik ben blijkbaar geen geschikte echtgenoot.

Je raadt nooit waarom.

Heb jij wel eens iemand horen opbiechten,
dat ie een amputatie wou, of verlamd wou zijn?

Je zou versteld staan,
van wat sommige mensen

zichzelf aan willen doen.

Ik werk aan een verhaal.

Ik kan niet praten over wat ik hoor
tijdens de biecht, zelfs niet met jou.

Nee, ik verwacht niet...

Er zijn veel verwarde mensen in deze wereld.

Raine is niet de enige.

Ja, daar is hij.
Ok�, dank u.

Dank u.

Staren de mensen?
Of denk ik dat alleen maar.

Waarschijnlijk een beetje van beide.

Dit was een goed voorstel.

Dank je.

Oh mijn God,
die vrouw staart naar mij.

Dit is een ongelofelijk gevoel.

Oh, God.
Dit is zo ongelofelijk.

Je moet weten, dat ik al zolang droom
over dit moment.

Het voelde of ik al 20 jaar
bezig was om een taxi te krijgen.

Welkom in de hel.
Ik stel je voor aan de staf.

Ik wil dat je me tegenhoudt,
als ik iets verkeerds doe, ok�?

Je doet het goed.
- Nee, serieus,

ik wil dat je me vertelt
als ik iets anders moet doen,

of iets niet moet doen.

Fiona, dit is...
dit is Raine.

Wie?
- Raine.

Isaac heeft al zoveel over je verteld.
Hij praat de hele tijd over jou.

Dit is m'n vriendin Fiona.
- Hi, ik ben de ex.

Blijkbaar hebben we nog niet besloten,
wie het restaurant mag houden.

Juist.
- Mooie rolstoel.

Dank je.
Hij ziet er tof uit, h�?

Wij wilden net gaan.

Wie gaat?
- Oh, Scott en ik.

Is dat Scott?
- Yeah, hij is net klaar.

Hi, Scott.

Raine, je moet me helpen.

Isaac en ik hadden het er net over
om naar Nevis te vliegen.

Het is een prachtig eiland.
Ben je er geweest?

Nee, dat niet.
- Hij wil niet meewerken.

Ik wil zo graag de stad uit,
maar hij wil gewoon niet.

Moedig hem eens aan.

Wat maakt het uit, doe het.
- Hij zou het moeten doen.

We zien wel.
- Hij werkt niet mee.

Raine, het is erg leuk,
je te ontmoeten.

Eindelijk.

Leuk jou te ontmoeten, Fiona.

Leuk jou te zien.

Oh mijn God.

Deed ik het goed?

Wat?
Zei ik iets verkeerds?

Voelde je niet dat ik je schopte,
onder de tafel?

E�n moment.

Je bent dit vergeten.

Het spijt me.
- Maak je geen zorgen.

Ik heb een ongelofelijke dag beleefd.

Ik ook.
Ongelofelijk.

Isaac, ik ben gestopt met ongerust te zijn
en begin mezelf te zijn.

En ik heb ontdekt,
dat ik alles aankan.

Weet je wat?
Ik zat vast in een gebouw,

met een automatische deur aan de voorkant,
maar geen oprit

en toen een oprit aan de achterkant,
maar geen automatische deur

en ik werd kwaad.
Ik schreeuwde tegen zo'n gemeentemannetje

om meer lage stoepranden.

Weet je wat?
Ik wou net weggaan.

Waar ga je naar toe?

Ik wou met de portier gaan praten, Brooster.

Je wou met de portier,
Brooster, gaan praten?

Waarover?

Ik wou gewoon niet alleen zijn.

Word wakker.

Mijn eerste gedachte is,

dat er iets in m'n schoen zit,
naast m'n voet.

Dan voel ik een dartpijl,
dan golven van hete pennen,

die m'n benen omhoog kruipen.

De drang om te gaan staan,
is overweldigend.

Moet ik 112 bellen?

Maar wat moet ik zeggen?
"Kom snel, ik word geheeld"?

En dan besef ik het...
misschien gebeurt het toch niet.

Als ik de schoenen uitdoe,

veranderen de hete pennen in ijs
en verdwijnen.

Ik kan net zo goed gaan proberen,
om bergen te verplaatsen.

Dit is kloten.

Je moet vertrouwen in jezelf hebben.
Maak je geen zorgen.

Waar kan ik Fiona Ankany vinden?

Het is een verrassing.

Oh, God, hallo.

Ik heb geweldig nieuws.
- Ik heb ook geweldig nieuws.

Ik weet niet,
of ik het moet vertellen.

Wat?
- Ok�, jij eerst.

Jij eerst, dan ik.

Ik heb besloten, om het te vertellen,
over mijn rolstoel.

Ik ga het mijn moeder vertellen.

Yeah, ik ga het haar vertellen
en dan vertel ik het aan iedereen.

Ik zal 24 uur per dag
in mijn rolstoel zitten.

Oh, God, dat zou hemels zijn.

Dat zou zo hemels zijn,

maar ik ben zo zenuwachtig
en jij moet meekomen.

Dat zou ik niet willen missen.
- Oh nee?

Wil je mijn nieuws horen?

Ok�, maar het is iets...
visueels.

Echt waar?

Moet ik bang worden?

Nee. Oh, God.
- Het spijt me.

Ik had je niet zo moeten verrassen.

Ik kon me er niet tegen verzetten.
- Oh mijn God, nee.

Wacht.
Wat? Hoe?

Het kwam door die seks van gisteren.
- Hou je mond.

Ik weet niet hoe het komt.
Het punt is, ik kan lopen.

Oh mijn God.
Ik tril helemaal.

Kijk, je laat me trillen.
Kijk wat je met me doet.

Kijk naar je handen.
- Nee, ok�, je laat me schrikken.

En dat is niet gemakkelijk.
- Het is zoiets als, dat je moet proesten

en voelt dat het een
tweede kans was?

Weet je, ik loop.

Ik kijk naar de kont
van een dronken lor

en drie stappen later,
sta ik voor een Van Gogh

en ik weet niet, wat mooier is.

Wat?

Ik heb m'n stoel
nog nooit op het werk gebruikt.

Oh, dat is fantastisch.

Het was een uiting
van perfect symmetrische krankzinnigheid.

De lopende invalide,

die de verlamde voetganger duwt.

Het was tevens ��n van de
gelukkigste momenten in m'n leven.

Ik kan me niet bewegen.

Ik kan me niet bewegen.

Haar moeders huis stond in Long Island.

Het plan was, om de rolstoel te pakken,
zodra we aankwamen.

Nee, nog niet.

Ik heb de barbecue aangezet.
- Ik wou haar gezicht zien,

als ze er achter kwam,
waarom we hier waren.

Laten we naar binnen gaan.

Isaac maakt een programma over mij,
voor de publieke radio.

Ik weet niet waarom
ik aan barbecue dacht.

Ik ben er blij om. Ik was bijna gestopt,
om bier te kopen.

Nee, Isaac, ik ben er al bijna 16 jaar af.

Gefeliciteerd.

Fiona, hoe gaat het op het werk?

Ik conserveer
een prachtige porseleinen olifant.

Hij wordt prachtig, zo prachtig.

Weet je wat?
Ik zou meer moeten gaan beeldhouwen.

Ik wist niet dat je beeldhouwde.
- Oh, yeah.

Ik wil een porseleinen olifant maken,
zoals die waaraan ik werk.

Jij beeldhouwt niet echt.

Ik zou er goed in zijn,
als ik meer tijd zou hebben.

Vergelijk je jezelf
met de beroemde beeldhouwers?

Waarom niet?
Er zijn handleidingen voor.

Ik kan die richtlijnen volgen
en in zo'n tien jaar,

kan ik net zo goed zijn.
Het is gemakkelijk, iedereen kan dat.

Het is iets anders dan vuil schrapen,
van iemand anders werk.

Je zou toch in ieder geval
een paar tekenlessen moeten volgen.

Ok�, dat zal ik doen.
En daarna volg ik beeldhouwlessen.

En dan volg ik lessen in wat maar nodig is

en uiteindelijk,
zal ik minstens net zo goed zijn.

Je kunt worden wat je maar wilt worden.

Maar wat?
- Waarom ruzi�n we hierover?

Weet je wat, mam?

Wie ben jij, om te zeggen,

dat ik geen mooie
porseleinen olifant kan maken,

zo mooi, of zelfs mooier,
dan iemand anders dat kan, h�?

Wie is er gestorven,
dat jij nu beoordeelt,

wie een goede beeldhouwer
van porseleinen olifanten is?

Geen enkele tekenles.
- Dat is niet eerlijk.

Fiona, je hebt nooit gezegd,
dat je kunstenaar wou worden,

geen enkele keer.
- En?

Ik bedoel, waarom moet ik dat vertellen?

En als ik dat nu vertel?
Is het te laat?

Heb ik de afslag gemist?
Ik snap het niet.

Het is beter je zegeningen te tellen,

nadat je iets bereikt hebt.
Vind je ook niet, Isaac?

Laat hem er buiten.
- Ik geef gewoon aan...

Dat is niet eerlijk.

Als je wilt lopen,
verwachten mensen dat je opschiet.

Ik doe m'n best.

Ik heb geen zin in rijden.

Ik heb nog nooit een voetrem gebruikt.

Wil je deze dag be�indigen,
met een auto-ongeluk?

Geef maar.

Weet je wat?

Ik ben een grap.
Ik ben een 'wannabee',

net zoals al die anderen
in die zielige groep,

zo zielig.

Waarom maak je geen verhaal over jezelf?

Ik ben het verhaal niet.
- Oh, ben je het verhaal niet?

Oh, juist.
Juist...

'Waarom Fiona verlamd wil zijn',
door Isaac Knott.

Is dat grappig?
- Nee, beslist niet.

Je zei net,
'wil verlamd zijn',

maar je zei altijd,
dat je dacht dat je dat al was.

Oh kom Isaac,
zie ik er verlamd uit?

Waarom vind je het zo belangrijk,
hoe je moeder over je denkt?

Ik denk er aan hoe gemakkelijk het is,
om gewend te raken aan een wonder.

Ik had niet moeten komen.
- Je mag mijn rolstoel gebruiken.

We weten hoe dit gaat eindigen.

We weten niet wat er gaat gebeuren...
- Oh, daar komt het.

Luister, makker,
je kunt medelijden met me hebben.

Laten we niet doen, alsof je om me geeft.
- Ik heb geen medelijden met jou.

Nee, ik weet hoe je over me denkt,
'zij is niet normaal'.

Wat is normaal?
'Normaal' is een knop op een wasmachine.

Nee, ik geloof niet dat het een knop
op een wasmachine is.

Ik denk dat we allemaal
kunnen wijzen en zeggen,

'Kijk dat is normaal'.

En ik wil niet dat iemand naar me wijst,
omdat ik normaal ben.

Ik bedoel...
Ik bedoel, ik wil het wel.

Fiona, ik vind dat je het recht hebt om te zijn,
wat je maar wilt zijn.

Ik wil geen 'wannabee' meer zijn.

Denk je dat ik niet weet hoe het voelt,
om te doen alsof? Ik doe alsof.

Luister, als ik nu ga zitten

en mijn schoenen uitdoe,

zouden m'n benen weg zijn.

Wat?

Deze schoenen maken dat ik kan lopen,
alhoewel ik weet, dat ze dat niet kunnen,

net zo min als een kind
harder kan rennen door een onderscheiding.

Ga weg.

Hoe voelt het als je ze uit doet?

Alsof je net diep adem hebt gehaald,
maar voordat je kunt uitademen,

beneemt iemand je de adem.

Oh, Isaac.

Niet doen.

Het is al goed.

Ik vraag me af wat ze met mij doen.
- Ik vroeg je dat niet te doen.

Het is al goed.

Verzin je dit?

Of moet je ze beide aan?

Niets.
- Alsjeblieft, doe ze uit.

Denk je dat ze een zenuw raken in je voet,
of dat ze iets stimuleren?

Nu weet je het.

Gooi je me m'n schoenen toe,
ik kan me hier afdrogen.

Dat is het minste.
M'n eigen natte benen.

Het is alsof je gelatine
aan het plafond wil laten plakken.

Kom op.

Wil je me laten kruipen?

Ik dacht het zou verdwijnen,
als ik jou zou ontmoeten.

Maar dat is niet zo.

En toen ik zag dat je niet verlamd was
en zo gelukkig,

wou ik gelukkig zijn, met dat ik kon lopen.
En dat lukte bijna.

Weet je, ik heb het geprobeerd.

Echt waar, ik heb het geprobeerd.
- Wil je me m'n schoenen geven?

Dat doe ik...

nadat je me geholpen hebt
om een T12 gehandicapte te worden.

Alsof je het voorleest van een menukaart.

Het is belangrijk,
om een authentiek persoon te zijn,

als dat al mogelijk is.

Verlam jezelf maar.
- Nee, jij moet het doen.

Waarom ik?

'Waarom Fiona verlamd wil zijn',
door Isaac Knott.

Wacht.
- Dus hebben we een deal?

Waarom wil iemand verlamd zijn,
die dat niet is?

Daar weet ik geen antwoord op.

Denk je dat dit mijn keuze is?

Weet je wel hoeveel mensen
ik verloor in mijn leven,

omdat ik het hen verteld heb?

Ik zal je vertellen waarom,

zodra je me verteld hebt,
waar die mensen gebleven zijn.

Ik moet Ginger Jake vinden.
- Waar heb jij Ginger Jake voor nodig?

Ik moet iets regelen voor een vriendin.
- Ginger Jake's effectiviteit wisselt.

Luister, ik vraag het niet voor mezelf,

laten we zeggen, dat jij niet
degene bent die het vertelt.

Ik moet gewoon weten,
waar ik haar kan vinden.

Ik kan niet eten.

Ik kan niet praten.

Ik heb die gemene Jake gedronken,
Heer, nu kan ik niet meer lopen.

Ik heb niets meer te verliezen,

een Jake-Walking Papa
met een Jake Walk Blues.

Een echte 'wannabee' kent de manieren,
om verlamd te raken.

Auto-ongelukken,
worden te onvoorspelbaar geacht.

Er zijn middelen om je botten
zo bros te maken,

dat een verkeerde beweging
bij het uit je stoel komen voldoende is.

Of je kunt je rugwervels vernielen,
met een vierduims naald.

Maar er is ��n manier
om verlamd te raken,

die het meest tot de verbeelding
van de 'wannabees' spreekt.

Het heet, triorthocresyl fosfaat.

Het wordt gebruikt,
om plastic zacht te maken.

Dit is Ginger Jake.

Het verlamt je benen en je armen.

Als je je zelf wilt vernietigen,
dan ga je je gang maar.

Ok�, ik wil geen kreng zijn,
maar ik zal jou je schoenen teruggeven,

in kleingesneden stukjes leer,
als je me niet helpt.

Ik help je niet.
- Dat ga je wel doen.

Kom naar m'n appartement.
We doen het daar, samen.

Fiona, wat is er verdomme
met je gebeurd?

Je verdient het niet,
om verlamd te zijn.

Oh en jij wel?

Je snapt het nog steeds niet, h�?

Ik heb hier nog nooit
met iemand over gesproken.

Waarom denk je,
dat iemand verlamd wil zijn?

Geef me jouw theorie hierover.

Ik kan niet geloven, dat ik hierover met je praat.
- Hierover?

Nee, ja, ik bedoel.
Het is vanwege jou.

Nee, ja, ik bedoel.
Het is vanwege jou.

Jij bent het, h�?
Ik bedoel...

We rijden langs de tulpenvelden.

De bloemen zijn rood.
De pompons zijn,

rood en wit.

Word wakker.

Je zei dat je iemand kent,
die alles te weten kon komen over iedereen?

Yeah. Ik.

Luister, ik moet weten of Fiona Ankany

het meisje is, dat 18 jaar geleden,
tegen m'n ouders auto botste.

De dossiers werden gesloten.
- Heb je het haar gevraagd?

Ik geloof niet, dat ze het zal zeggen.

Wat heeft ze je verteld?
- Ik heb haar daar niet naar gevraagd.

Weet je,
ik wil je niet de les lezen,

maar het is een soort
vraag en antwoord spel.

Jij moet de vragen stellen,

tenzij je het antwoord
echt niet wilt weten.

Gaat het?

Jij denkt, dat ik niet goed bij m'n hoofd ben.

Nee, ik denk dat je gegangbangd
bent in je hoofd.

Ok�, je wordt gek.

Je doet me pijn

en ik doe jou pijn,
daar gaat het hier over.

Ik probeerde me voor te stellen,
hoe jij het beleefde

op de achterbank.

Op het politiebureau,
vertelde m'n moeder dat jij het had overleefd.

Ze zei, dat je in een rolstoel
zou zitten, voor de rest van je leven.

Maar ik was blij,
want toen ik bij je wegging,

lag je op de weg
en ik dacht dat je dood was.

Hou die schoenen maar.

Je bent hysterisch.
- Ik ga zo hilarisch doen.

Hysterische blindheid,
hysterische zwangerschap,

jij hebt een hysterische verlamming.

Isaac, door hoeveel doktoren
ben je onderzocht je leven?

Waarom wil iemand verlamd zijn,
die dat niet is?

Ik dacht dat als buitenaardsen zouden landen
en al die mindervaliden zouden zien

en die mensen in hun rolstoelen,
ze zouden zeggen,

dat moeten de koningen en koninginnen zijn,
want zij hebben speciale opritten

en zij hoeven nooit op te staan.

Ik beeld me in, dat misschien ooit,

nadat we elkaar lang niet gezien hebben,
op een bepaald moment,

ik je hoor zeggen,
dat je me vergeeft,

bijvoorbeeld,

op de radio, weet je,
dat je m'n naam noemt, misschien.

Dat was de laatste keer,
dat ik haar zag.

Ik ben teruggegaan naar haar appartement,
maar ze was verhuisd, heel plotseling.

Ze liet geen nieuw adres achter.

Ik ken iemand, die alles
over iedereen kan vinden

en zelfs hij,
weet niet waar ze heenging.

Haar moeder weet het ook niet.

Ik ging naar haar toe
en we hebben over die dag gepraat,

die morgen toen het gebeurde.

Voelt u zich schuldig, aan het ongeluk?

Ze kijkt de andere kant op,

de billijkheid van de vraag beoordelend,
die ze nooit zal beantwoorden.

Het is nu november, twee maanden
nadat ik haar voor het laatst zag.

Dit is de tweede keer in m'n leven,

dat ze in m'n leven knalde
en vervolgens verdween.

Ik merk, dat ik naar de plekken ga,
waar we samen waren.

Niet zoals je doet,
als je iemand niet kunt vergeten.

Ik ga erheen,
om aan haar te denken,

en om...

me hersteld te voelen.

Isaac Knott,

publieke radio, New York.

Sub by Jopie123
& Sync by J-Fly